ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 29 Απριλίου 1863 γεννήθηκε και σαν σήμερα 29 Απριλίου 1933 (τι σύμπτωση!) πέθανε ο Κ. Π. Καβάφης. Ο μέγιστος, κατά κοινή παραδοχή, της νεοελληνικής ποιητικής δημιουργίας και ένας απ' τους μεγαλύτερους ποιητές σε παγκόσμιο επίπεδο. Επιστρέφω συχνά στην ποίησή του. Μέσω της 'Ιθάκης' του, στις 'Θερμοπύλες' του, 'Περιμένοντας τους βαρβάρους', 'Εις τα περίχωρα της Αντιοχείας'. Για να δώσω ένα απ' τα περιγράμματα της πορείας μου χρησιμοποιώντας τους τίτλους τεσσάρων ποιημάτων του...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ στα αδιέξοδα. Ζητείται ο μίτος της Αριάδνης. Ζητείται η ίδια η Αριάδνη. Ζητείται ο Θησέας για να τον ερωτευτεί η Αριάδνη, σε τελική ανάλυση! Παραήταν σιβυλλικός προχθές ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος;
ΤΟ ΒΕΛΓΙΟ εξακολουθεί να κυβερνάται χωρίς να έχει κυβέρνηση, ενώ η Ελλάδα εξακολουθεί να μην κυβερνάται αν και διαθέτει κυβέρνηση. Αστείο με δόση σοβαρότητας ή σοβαρό με δόση αστειότητας;
ΟΥΤΕ Ο ΣΕΡΓΚΕΪ Μπούμπκα στον καιρό του, όταν κατέρριπτε σε κάθε αγώνα που έπαιρνε μέρος το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στο άλμα επί κοντώ. Για την τιμή της αμόλυβδης βενζίνας, αλλά όχι μόνο, ο λόγος. Τα περίφημα σπρεντ που σπριντάρουν και σταματημό δεν έχουν, πού τα βάζετε;
ΕΠΤΑΕΤΗΣ ΚΑΘΕΙΡΞΗ σε υπουργό για υπεξαίρεση στη Ρουμανία. Και εκεί είναι Βαλκάνια. Είναι, όμως, η άλλη άκρη των Βαλκανίων. Τόσο μακρινή από μας.
ΩΣΤΟΣΟ ΟΙ βομβαρδισμοί στη Λιβύη καλά κρατούν. Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή πιάνουν δουλειά οι όλμοι του Καντάφι. Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο πιάνουν δουλειά τα μαχητικά αεροσκάφη της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας. Για την Κυριακή γίνονται διαπραγματεύσεις...
ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ να πάψουμε να το παίζουμε στη μικρή μας πόλη... Κολοκοτρωναίοι. Καβάλα στ' αυτοκίνητά μας να κατεβαίνουμε στην Αγορά, καβάλα να ψωνίζουμε από τα μαγαζιά, καβάλα να πίνουμε τον καφέ μας. Ποιος είπε ότι δεν είναι χρειαζούμενος ο γερανός της Τροχαίας;
ΚΙ ΕΓΩ κεράκι θα γενώ στην τούρτα που θα σβήσεις/ και πριν φυσήξεις θα σου πω να τα διακοσαρίσεις! Η μαντινάδα που είπε ο συμπέθερός μου, ο Γιώργος Μ. Κοκολογιάννης, στην πεθερά του. Τα 101 της χρόνια γιόρτασε εν μέσω κάποιων απ' τα παιδιά της, κάποιων απ' τα εγγόνια της και κάποιων απ' τα δισέγγονά της η γιαγιά Μαρία, τις προάλλες, 24 τ' Απρίλη, ανήμερα της Λαμπρής. Σαν εικοσάχρονη κοπελιά έμοιαζε την ώρα που έσβηνε τα κεράκια της τούρτας, της πρώτης τούρτας της ζωής της. Πώς να ξεχάσω τη λάμψη του προσώπου της!
'ΩΡΑΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ', ήταν η απάντηση που έδωσε ο ακαδημαϊκός Παύλος Νιρβάνος σ' έναν φίλο του, όταν του ζήτησε τη γνώμη του για τα ποιήματα του Γρυπάρη. 'Και γιατί είναι ωραία;', επέμενε ο φίλος του. 'Θα σκεφτώ και θα σου απαντήσω', του είπε. Με τον ίδιο τρόπο πρωτοαντίκρισε και την ποίηση του Καβάφη, κατά δήλωσή του. 'Αν μου ζητούσε κανείς να του πω γιατί ο Καβάφης είναι ένας ποιητής και δεν είναι ένας απλός φαρσέρ, δεν θα μπορούσα να του απαντήσω', γράφει σ' ένα κείμενό του για τον Αλεξανδρινό ποιητή. Και συμπληρώνει: 'Από μέσα μου, όμως, ήμουν βέβαιος πως είναι ποιητής'.
'Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα./ Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί,/ πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων./ Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα/ αντιλαμβάνονται. Η ακοή/ αυτών κάποτ' εν ώραις σοβαρών σπουδών/ ταράττεται. Η μυστική βοή/ τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων./ Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν/ έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί'.
Το ποίημα του Κ. Π. Καβάφη 'Σοφοί δε προσιόντων'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!



ΑΝΤΙ ΓΙΑ καλημέρα, τούτη την εβδομάδα ο αναστάσιμος χαιρετισμός. Το 'Χριστός Ανέστη!'. Θα τηρεί, όσο κρατά, η στήλη το έθιμο τούτο. Οπως έγραψα και πέρυσι, Πέμπτη της Διακαινησίμου, κάτι έμεινε απ’ τη διδαχή της μάνας μου. Από την Ανάσταση μέχρι και την παραμονή της Ανάληψης λέμε το 'Χριστός Ανέστη!', επέμενε.
ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ επικοινωνίας μετά το Πάσχα σήμερα και ας συνοδεύσω τον χαιρετισμό μου με μια απ’ τις πολλές και καλές μαντινάδες που πήρα μ’ αυτή, που μου έστειλε μέσω Διαδικτύου η και καθημερινή αναγνώστρια της στήλης, καλή φίλη καθηγήτρια Ειρήνη Καλαϊτζάκη: Ανοιξη, Πάσχα, ομορφιά, η πιο μεγάλη σκόλη/ σαν την ημέρα της Λαμπρής να ’ν’ η ζωή σας όλη! Σας το εύχομαι!
ΑΝΑΣΤΑΣΗ μα οι σταυροί είναι στον κόσμο χύμα/ πόλεμος, πείνα, τρόικα, κρίση και Φουκουσίμα. Η μαντινάδα που μου έστειλε ο φίλος, πρόεδρος του Συλλόγου Στιχουργών Ν. Χανίων, Θανάσης Πατεράκης. Η προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα.
ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ για την Ελλάδα τα πιο δύσκολα. Αντε να βρει 4 (ολογράφως τέσσερα) ολόκληρα δισεκατομμύρια ευρώ για να μπαλώσει εδώ και τώρα τις τρύπες του ελλείμματος. Τι ’ναι ο κάβουρας, τι ’ναι το ζουμί του!
ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ - μακρύς, ατελείωτος φαίνεται, ο δρόμος του ελληνικού γολγοθά. Και μακρινό, πολύ μακρινό, άφαντο πια το... Καστελόριζο... Το σημείο εκκίνησης.
Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ, της αναδιάρθρωσης, την αναδιάρθρωση, αναδιάρθρωση... Η κλίση της λέξης στον ενικό αριθμό συνεχίζεται και μετά την Ανάσταση. Καλή Ανάληψη. Της λέξης, βεβαίως - βεβαίως.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Πού ξέρετε! Μπορεί να βάλει μυαλό, ακόμα και στους πολιτικούς μας. Ποιος είπε ότι δεν γίνονται θαύματα, την σήμερον ημέρα;
ΔΕΚΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΙ κι εφέτος, όπως κάθε χρόνο, πασχαλιάτικα θυσία στον Μολώχ της ασφάλτου. Να ξεκινάς να πηγαίνεις και να μην ξέρεις αν θα πας. Να ξεκινάς να επιστρέψεις και να μην ξέρεις αν θα επιστρέψεις...
Ο 'ΚΑΚΟΣ' Καντάφι της Λιβύης κι ο 'καλός' Ασάντ της Συρίας. Ο 'κακός' Καντάφι που πρέπει να ανατραπεί και ο 'καλός' Ασάντ, που απλώς θέλει να κάνει μεταρρυθμίσεις. Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί!
'ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΩΜΕΝ στην κατήφεια των τελευταίων ειδικά ημερών της πολυποίκιλης κρίσεως, των απειλών του θανάτου, αλλά να προχωρήσωμεν εις την αναστημένη ζωή μας, τη λαμπριάτικη, την αιώνια, την ατέλειωτη ζωή'. Από το πασχαλινό μήνυμα του αρχιεπισκόπου Κρήτης, Ειρηναίου.
ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ η Διακαινήσιμος Εβδομάδα, τα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας εορταζόταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Ο αυτοκράτορας καλούσε τους νεοφώτιστους καθώς και τους φτωχούς σε πλούσιο γεύμα, ενώ την Πέμπτη της Διακαινησίμου πρόσφερε τιμητικό γεύμα στον πατριάρχη και την ακολουθία του. Πλούσια ήταν και τα δώρα που πρόσφεραν οι αυτοκράτορες σε επίσημες επισκέψεις που διοργάνωναν αυτή την εβδομάδα (πηγή: http://el.wikipedia.com/).
'Aν επιμένω να θυμάμαι/ δεν είναι σώνει και καλά φυγομαχία/ ούτε κι αποτραβήχτηκα να ζήσω σε τίποτα ερημιές./ Περνάει κόσμος και κοσμάκης από κει/ Ο,τι θυμάμαι θωρείται/ από τις πλέον κεντρικές περιφέρειες./ Για λίγη ελπίδα για λίγη ανανέωση/ θυμάμαι./ Τα μπούχτισα όλ’ αυτά που θα κουάξ τελεύ κουάξ ηλί ανυπερθέτως'.
Από το ποίημα 'Της Διακαινησίμου' της Κικής Δημουλά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Πάσχα τέλος, λοιπόν! Η Πρωτομαγιά εν όψει και ο Μάης επίσης που καλά-καλά δεν κατάλαβα το πόσο γρήγορα μας έφτασε!
Υπάρχουν μια σειρά από θέματα που περιμένουν να... αναδειχθούν μέσω της παρούσης στήλης, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι σήμερα δεν θα τους το κάνω το χατιράκι! Ας περιμένουν καμιά βδομαδούλα ακόμα!
Και, όχι, δεν πρόκειται να κάνω και καμιά ιδιαίτερη αναφορά στον βασιλικό γάμο που σε κάποιες ώρες πρόκειται να τελεστεί και για τον οποίο θα βουίξει ολόκληρος ο πλανήτης! Αυτό θα το αφήσω στους 'ειδικούς' να μας πληροφορήσουν και να τα διαβάσουμε στις εφημερίδες, στα περιοδικά, στο διαδίκτυο ή να τα παρακολουθήσουμε στην τηλεόραση. Αυτό το μεγάλο σόου που ήδη βρίσκεται εν εξελίξει, το μόνο σίγουρο είναι, ότι τούτη τη φορά έχω την αίσθηση ότι θα 'αφεθώ' λίγο να το... χαρώ!
Κι έτσι να ξεφύγω λίγο από τη μαυρίλα που έχει επικρατήσει τον τελευταίο καιρό από τις άσχημες ειδήσεις που μας έχουν κατακέφαλα πέσει!
Παντρεύεται, λοιπόν, ο Ουίλιαμ την Κέιτ σε λίγες ώρες! Και για όποιους δεν γνωρίζετε ή δεν έχετε ακούσει αυτά τα δύο ονόματα, μη σκοτίζεστε· σύντομα θα σας λυθούν οι απορίες!
Στο μεταξύ πριν την τέλεση του γάμου τους, θα γνωρίζουμε τα αποτελέσματα των δύο πρώτων παιχνιδιών από τους ημιτελικούς τoυ Τσάμπιονς Λιγκ!
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Λιονέλ Μέσι, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος που παίζει στη Σάλκε, ο Ραούλ, ο Ρούνεϊ και ο Γκιγκς, πολλούς από εμάς θα μας κάνουν να ζήσουμε για λίγο στην ψευδαίσθηση ότι όλα τα προβλήματα του κόσμου είναι μακρινά και το μόνο που έχει σημασία είναι το ποιες ομάδες θα βρίσκονται στο τελικό του Wembley στα τέλη Μαΐου!

Υ.Γ. Ναι, λοιπόν! Θέλω φίλε να αισθανθώ ότι κοιμόμαστε όλοι μαζί και μάλιστα βλέπουμε το ίδιο όνειρο: ότι ζούμε στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου, η οποία δεν έχει κανένα πρόβλημα, δεν γνωρίζει τι θα πει 'κρίση' και μπορεί ακόμη να ονειρεύεται κάτω από τον ανοιξιάτικο καθάριο ουρανό που τη σκέπει, όλα εκείνα τα ωραία όνειρα· πως αποτελεί τον ιδανικό τόπο να ζουν και να ευημερούν οι πολίτες της!
Οσο για τους πάσης φύσεως εφιάλτες και μπαμπούλες, όπως εκείνους του ΔΝΤ, εξαφανίζονται κάθε ξημέρωμα...

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

Αν δεν μπορείς
Να δεις τους σατύρους ν’ ασελγούν
Πάνω στο πτώμα της αγάπης,
Αν δεν μπορείς ν’ αφουγκραστείς
Τους θρήνους της σιωπής,
Αν δεν μπορείς να πιάσεις
Την αθρακιά των αισθημάτων,
Αν δεν μπορείς να γευτείς
Τα μαγειρεμένα ιδανικά,
Αν δεν μπορείς να μυριστείς
Την κάπνα απ’ τα καμένα όνειρα,
Είσαι απαραίτητος σ’ αυτήν την πολιτεία!
Όμως ακόμα κάτι γνώριζε:
Είναι και άλλοι δίπλα σου
Που δεν μπορούν
Να δουν, ν’ αφουγκραστούν , να πιάσουν
Να γευτούν, να μυριστούν.
Κράτησαν κι αυτοί τις αισθήσεις των αγνές.
Δεν είναι δύσκολο να τους αναγνωρίσεις.
Στα μάτια τους αστράφτει η πρώτη καλημέρα.
Δώσε των το χέρι σου!
Και ψιθύρισέ τους στο αυτί:
«Όσο υπάρχουμε εμείς ,
Ποτέ δεν θα μπορέσουνε αυτοί
Να δολοφονήσουν τηνελπίδα!»

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!



XΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν! Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και ο Χριστός στο καρφί!
ΠΡΙΝ ΧΑΡΑΞΕΙ η μέρα ξυπνούσε η μάνα μου κάθε Μεγάλη Παρασκευή. Επρεπε να πάει να θυμιάσει σ’ όλες τις εκκλησίες του χωριού, αρχίζοντας πάντα απ’ τον γείτονα - άγιο, το Αγιο Πνεύμα. Επέστρεφε με γεμάτη την ποδιά νεραντζόφυλλα και νεραντζανθούς.
ΤΑ ΝΕΡΑΝΤΖΟΦΥΛΛΑ τα έβαζε στο νερό που έβραζε για να μας λούσει. Ακόμα νιώθω το τσούξιμο στα μάτια μου. Τους νεραντζανθούς μας θα μας τους έδινε να τους πάμε στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού για τον Επιτάφιο. Οταν θα γυρίζαμε στο σπίτι μετά τα Πάθη του Χριστού που θα λέγαμε.
ΣΗΜΕΡΟ ΜΑΥΡΟΣ ουρανός, σήμερο μαύρη μέρα/ σήμερο ούλα χλίβονται και τα βουνά λυπούνται/ Σήμερο έβαλαν βουλή οι γι’ άνομοι Οβραίοι/ οι γι’ άνομοι και τα σκυλιά κι οι τρις καταραμένοι/ για να σταυρώσουν τον Χριστό, τον Πάντων Βασιλέα...
ΕΙΧΑΜΕ ΤΟΣΑ πολλά, μα τόσα πολλά, να κάναμε με τον Αντώνη, τον αδελφό μου, εκείνη τη μέρα. Ενα απ’ αυτά να πάμε κατά σειρά σ’ όλες τις εκκλησίες του χωριού που είχαν καμπάνα για να την παίξουμε, όταν και αν ερχόταν η σειρά μας. Ενα άλλο να κάνουμε μπρόβες για τη 'Ζωή εν τάφω' που θα λέγαμε το βράδυ. Ο ετήσιος ποδοσφαιρικός αγώνας με τα Βαφιανάκια στο Λιμνοπήγαδο ήρθε αργότερα. Οταν ήμασταν γυμνασιόπαιδα και πηγαίναμε στου Βάμου...
ΜΝΗΜΕΣ ΜΕΓΑΛΗΣ Παρασκευής. Μνήμες απ’ τους χαρμόσυνους Επιτάφιους των παιδικών μας χρόνων. Μνήμες της 'μη με λησμόνει ηλικίας'. Θα ζωντανέψουν κι εφέτος, Θεού θέλοντος (μεσημέρι Μεγάλης Πέμπτης γράφω τη στήλη) γι’ άλλη μια χρονιά. Πρώτη, ωστόσο, χρονιά, χωρίς τη μάνα μου...
Η ΖΩΗ ΠΩΣ θνήσκεις, πως και τάφω οικείς; Του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και του Αδου τους νεκρούς εξανιστάς. Οταν θα ψάλλεται (μπορεί να το ψάλλω κι εγώ) τούτο το εγκώμιο μάνα, θα κοιτάξω στο στασίδι σου. Θα σε δω εκεί, το ξέρω...
'ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ να φανταστούμε εικόνα με χανσενικό Χριστό στη Σπιναλόγκα. Αλλά όταν άκουγα τον πάπα Χρύσανθο να διαβάζει τα Πάθη, φανταζόμουν τον Χριστό με πληγές στο πρόσωπο σαν τις δικές μου πληγές. Ακολουθούσαμε κάθε χρόνο τον Επιτάφιο κλαίγοντας με λυγμούς γιατί νιώθαμε και τον πόνο του Χριστού και τον δικό μας πόνο. Στη Σπιναλόγκα φανταζόμουνα την ανάσταση να είναι τόσο όμορφη, σαν τη μέρα που θα γινόμουν καλά και θα έπαιρνα τη βάρκα να φύγω από το νησί' Μ.Δ. (Από το βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη 'Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη').
'ΟΤΑΝ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ ο Χριστός, λέει η παράδοση, η Παναγία καθόταν στην παρηγοριά, στο τραπέζι που γίνεται μετά τις κηδείες. Μια γυναίκα που έτυχε να περνά από κει την είδε και σχολίασε: «Ποιος είδε γιο στο σταυρό και μάνα στο τραπέζι;». Η Παναγία ακούγοντάς την της είπε: «Σύρε μάνα Καλή, μήτε να ψάλλεσαι μήτε να λειτουργιέσαι». Αν κρεμαστώ εγώ, θα κρεμαστούν μανάδες κι αν πνιγώ εγώ θα πνιγούν μανάδες. Μονάχα κάθομαι για να παρηγορηθούν όλες οι μανάδες'. Η μάνα Καλή έφυγε μετανιωμένη και λυπημένη. Αγιασε αλλά ενώ υπάρχει ως Αγία, δεν λειτουργιέται.
'Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ/ να σκύβω, την ανάσα σου ν’ ακώ, πουλάκι μου, ζεστό/ να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι,/ κι ύστερα απ’ το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ/ που θα πηγαίνεις στο σκολειό με πλάκα και κοντύλι./ Κι αν κάποτε τα φρένα σου μ’ αλήθεια, φως της αστραπής,/ χτυπήσει ο Κύρης τ’ ουρανού, παιδάκι μου, να μην την πεις./ Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν./ Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής./ Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν'.
Από το ποίημα του Κώστα Βάρναλη 'Οι πόνοι της Παναγίας'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ 'ετήσιο' Ιούδα. Περιμένοντας τον καθημερινό Ιούδα. Μεγάλη Πέμπτη, σήμερα, και ο Χριστός ευρέθη!
ΩΡΕΣ ΠΟΥ κλαίει ο Θεός κι απομαυρίζ' η πλάση/ δείχνει πως είναι απ' αυτούς που 'χουν κοπέλι χάσει. Πολύ ωραία και επίκαιρη η μαντινάδα που μου έστειλε προχθές ο και πρόεδρος του Συλλόγου Στιχουργών του Ν. Χανίων και γνωστός λυράρης, λαογράφος και συγγραφέας Θανάσης Πατεράκης.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, έλεγε ο Τσόρτσιλ, είναι το χειρότερο πολίτευμα, αν εξαιρεθούν όλα τ' άλλα. Ενα, αλλά ιδιαίτερα σημαντικό το... κρατούμενο, κατά τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο που μου θύμισε ότι σαν σήμερα, 21 Απριλίου, πριν από 44 χρόνια, κάποιοι επίορκοι αξιωματικοί εκμεταλλευόμενοι και τα λάθη της δημοκρατίας πήραν 'μία ντουζίνα τανκς, ένα μυστρί και μια πλάκα/ κι αφού ξορκίσανε τον Μαρξ', επέβαλαν δικτατορία στην Ελλάδα.
ΤΙ ΠΑΕΙ να πει αναδιάρθρωση; με ρωτά το... μολύβι μου. Κάνω το κουνέλι και δεν απαντώ. Τι πάει να πει αναδιάρθρωση; με ξαναρωτά. Ξανακάνω το κουνέλι και δεν απαντώ. Τι πάει να πει αναδιάρθρωση; επιμένει. Κάμπτομαι. Πάω να του απαντήσω: 'Σκάσε και γράφε'. Αλλάζω, όμως, γνώμη: Ετσι βάφτισαν την πτώχευση, μολυβάκι μου, του λέω. Πως λέμε κατ' ευφημισμόν το ξίδι γλυκάδι, δηλαδή.
ΕΛΛΗΝΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ, παραδέχεται, λέει, ότι η αναδιάρθρωση είναι θέμα χρόνου. Δεν κατονομάζεται, ωστόσο. Υπουργός χωρίς όνομα, δηλαδή. Παραμύθι χωρίς όνομα; Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Ο πρώην πρωθυπουργός που μίλησε πάντως έχει όνομα. Και το παραμύθι του επίσης. 'Αναδιάρθρωση εδώ και τώρα', ο τίτλος του. Συγγραφέας ο Κώστας Σημίτης.
'Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Πανεπιστημίου είναι ο Μουμπάρακ που έχει καθίσει στο σβέρκο της σπουδάζουσας νεολαίας', είπε, μεταξύ των άλλων, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, μιλώντας προχθές σε ακαδημαϊκό και φοιτητικό ακροατήριο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Γουστάρει δεν γουστάρει/ θα τον ακούνε τον Μπουτάρη: Δεν μασάει τα λόγια του αυτός...
ΕΧΕΙ ΓΟΥΣΤΟ, Μήτσο, να ξαναγίνει ΑΕΚΑΡΑ η ομάδα μας και να πάρει το εισιτήριο για τον προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Μόλις δυο βαθμουλάκια μας χωρίζουν στον νέο ειδικό βαθμολογικό πίνακα από τον Παναθηναϊκό. Για να ετοιμάζεσαι να βγάλεις τη σημαία στην ταράτσα σου, το γράφω.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ... λειτουργήθηκε απ' τους 'πιστούς' του χθες, κατά Αποκόρωνα μεριά, όπως κάθε χρόνο, ο γνωστός σε λίγους 'μυημένους' και άγνωστος στους πολλούς Σύλλογος της Μεγάλης Τετάρτης. Σιγά που δεν θα κλέβαμε μια μέρα του Χάρου. Η κύρια 'λειτουργία' έγινε εφέτος στην 'Τζιτζιφιά' του Τζιτζιφέ (γεια σου Μανόλη Ξυλά με τους μπουμπουριστούς χοχλιούς σου και τα άλλα ωραία σου!). Και του χρόνου.
'ΛΕΠΡΟ ΤΟΝ είχε στορήσει ο καλόγερος ετούτος το Χριστό της Μεσκηνιάς, του 'χε φάει η αρρώστια τα δάχτυλα και τη μύτη, και το επανωχείλι του είχε αρχίσει κι αυτό να σαπίζει. Θύμωσε ο Μητροπολίτης του καιρού εκείνου, φώναξε τον καλόγερο: «- Αφορεσμένε, μεγάλο αμάρτημα να παρασταίνεις λωβιασμένο το Χριστό. Δε φοβήθηκες το Θεό; Γιατί το 'καμες;». - «Πώς αλλιώς μπορούσε, Δέσποτά μου ο Χριστός», αποκρίθηκε ο καλόγερος (και τσέβδιζε γιατί δεν είχε χείλια να μιλήσει μονάχα δόντια και γλώσσα) «πώς αλλιώς μπορούσε ο Χριστός να δείξει την αγάπη τους στους ανθρώπους; Πήρε απάνω του την αρρώστια»'. Από τον 'Καπετάν Μιχάλη' του Νίκου Καζαντζάκη.
...'Οι πολλαπλασιασμένοι κήποι της Γεθσημανή,/ τα περιστύλια της υπομονής,/ τα παγκάκια να κάτσεις να περιμένεις/ τον ετήσιο Ιούδα,/ που αργεί να 'ρθει/ από το ράφτη, απ' τον κουρέα./ Το μεγάλο ποσόν που του δίνεις/ για να δεχτεί να σε προδίνει ανεξήγητα'...
Απ' το ποίημα 'Η απαρηγορία' της Κικής Δημουλά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Ανάσταση θα κάνουμε και φέτος, πρώτα ο Θεός. Ελληνική!
Οπως εμείς τη μάθαμε και τη γνωρίζουμε, έτσι όπως νιώθουμε να την αναγνωρίζουμε.
Η Ανάσταση θα 'έρθει' και φέτος... σε πείσμα των καιρών και όλων όσων προσπαθούν σιγά -σιγά να μας εξευρωπαΐσουν, να μας φτιάξουν μια άμορφη μάζα, να μας χωρέσουν στα μνημόνιά τους και στο πλάνο της υψηλής επιτήρησής τους!
Κι όσο για μένα... βρίσκομαι σε αναμονή και με πολλή ανυπομονησία για κείνη την ημέρα...
Τότε που θα παρατηρώ πρόσωπα και θα συγκινούμαι με την αλήθεια του καθενός που θα καθρεπτίζεται στα μάτια του όπως θα λαμποκοπούν πίσω από κάθε αναμένο κερί!
Θα νιώθω δυνατά υπερήφανος ακούγοντας τριγύρω μου τις δυνατές και αδύναμες φωνές μικρών τε και μεγάλων, που γύρω - τριγύρω μου θα ψάλλουν το 'Χριστός Ανέστη'!
[Κι ας είναι ψευδαίσθηση για κάποιους ή είναι πραγματικότητα για άλλους· δεν με απασχολεί!].
Μια κρυφή ενδόμυχη αισιοδοξία έχω ότι αυτό το τροπάριο ποτέ δεν θα πάψει να ακούγεται όσο βγαίνει ο ήλιος σε τούτο τον τόπο! Κάτι που από μόνο του διατρανώνει τη θέλησή μας όχι μόνο απλά να επιβιώσουμε, αλλά να προχωρήσουμε και να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες που θα μας παρουσιαστούν, απ’ όπου κι από όποιους -εντός κι εκτός συνόρων τούτης της πατρίδας- κι αν προέρχονται!
Υ.Γ. Ανεπίκαιρο μοιάζει να σκέφτεσαι να γράφεις και να κουβεντιάζεις για Ανάσταση, ανήμερα Μεγάλης Τετάρτης! Μπορεί!
Μα λόγο δεν έχω να τα σβήσω όσα γράφτηκαν κι ας ξέρω πως βιάστηκα λίγο να νιώσω πρόωρα μια μικρή αίσθηση απ’ εκείνη την ημέρα!
Ατόπημα; Ισως! Οι καιροί μας οδηγούν και σ’ αυτά ενίοτε!
...Καλή Ανάσταση!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ - Μεγάλη Κρίση, αλλά και Μεγάλη Τρίτη - ο Χριστός εκρίθη! Ούτε τι πάει να πει 'κρίση' ήξερα ούτε τι πάει να πει 'εκρίθη'. Το προσπερνούσα στο έτσι. Θα ’μουν δεν θα ’μουν πέντε χρονώ, όταν μου έμαθε η μάνα μου το τραγουδάκι της Μεγάλης Εβδομάδας.
ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ - Μεγάλη Μαχαίρα. Μεγάλη Τρίτη - Μεγάλη Κρίση ή ο Χριστός εκρίθη. Μεγάλη Τετάρτη - ο Χριστός εχάθη. Μεγάλη Πέμπτη - ο Χριστός ευρέθη. Μεγάλη Παρασκή - ο Χριστός στο καρφί. Μεγάλο Σαββάτο - ο Χριστός στον τάφο. Μεγάλη Κυριακή - ο Χριστός θ’ αναστηθεί. Αχ αυτή η προσδοκία της Ανάστασης!
ΑΛΛΗ ΕΝΝΟΙΑ έχει βέβαια η Μεγάλη Κρίση της Μεγάλης Τρίτης κι άλλη η Μεγάλη Κρίση που περνά η Ελλάδα. Κρίση οικονομική, κρίση πολιτική, κρίση αξιών. Θα την ξεπεράσουμε; Και πότε;
ΜΕΤΑ ΤΟ Πάσχα πένθιμα θα παίξουν οι καμπάνες/ με νέα μέτρα του ΠΑΣΟΚ θα κλάψουν πάλι μάνες. Απόλαμπρα έρχεται η νέα λυπητερή και ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης, τη σχολιάζει με τον δικό του τρόπο.
'ΠΑΙΖΟΥΜΕ συνεχώς άμυνα στα απειλητικά σενάρια, ενώ χρειάζεται επιθετική τακτική στα μετόπισθεν των αγορών'. Πολλή κουβέντα κάναμε με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο για τα που είπε ο συμπατριώτης μας πρώην υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης σε συνέντευξή του στο 'Βήμα της Κυριακής'. Ειδικά γι’ αυτήν τη φράση.
ΑΠΟΥ ’ΝΑΙ απόξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια ξέρει. Σωστό αυτό. Σωστό, όμως και το άλλο. Οταν δεν σου βγαίνει ο χορός με το τραγούδι που άρχισες, χρειάζεται ν’ αλλάξεις τραγούδι.
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ μετά την 'προκλητική και ανιστόρητη', σύμφωνα με τους κυβερνητικούς βουλευτές του Νομού μας, απόφαση της Κυβέρνησης για διάσπαση του Εφετείου Κρήτης; Θα επουλωθεί το πλήγμα στον συγκρητισμό ή θα δοθεί η χαριστική βολή;
'ΜΑΧΗΤΙΚΗ', 'διαβαστερή', 'δουλευταρού', 'μεθοδική', κάποιοι από τους πολλούς χαρακτηρισμούς που ακούστηκαν απ’ τους ομιλητές για τη Χανιώτισσα δημοσιογράφο Κατερίνα Πολύζου στην εκδήλωση που έγινε τις προάλλες (Σάββατο 16 Απριλίου) στο Εργατικό Κέντρο προς τιμήν της. 'Πρώτα απ’ όλα άνθρωπος κάνει τον ξένο πόνο δικό της', είπε ο πατέρας του 21χρονου δολοφονηθέντος φοιτητή Μανώλη Χορευτάκη.
Ο ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ Ομιλος Φωστήρας Αγίων Σαράντα, με τη συνεργασία του Ηρακλή Νεροκούρου, του Αρη Σούδας και των Κεραμειών, διοργανώνει αύριο, Μεγάλη Τετάρτη, 5 - 8 μ.μ., ένα τουρνουά τεσσάρων ομάδων για φιλανθρωπικό σκοπό. Ο καθένας μπορεί να πετύχει γκολ υπέρ της ανθρωπιάς, ακόμα κι αν δεν πάει, αγοράζοντας απ’ τα γραφεία του Συλλόγου των Αγίων Σαράντα τουλάχιστον ένα εισιτήριο.
ΓΥΡΩ ΣΤΑ 1965, όταν τα οικοτροφεία της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου λειτουργούσαν ασφυκτικά (πάνω από 500 παιδιά) ένα βράδυ καθώς ο Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης ανέβαινε τη σκάλα, άκουσε ένα παιδί να του φωνάζει: 'Σεβασμιώτατε, Σεβασμιώτατε τα παπούτσια σας είναι τρύπια, να πάρετε καινούργια'. 'Μα αν αγοράσω εγώ καινούργια εσείς αύριο δεν θα ’χετε να φάτε', απάντησε ο Παππούς.
'Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά ανάνηψον κράζουσα: Αγιος, Αγιος, Αγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου, ελέησον ημάς'. Στα νέα ελληνικά (από Θ.Ι. Ρηγινιώτη): 'Δείτε, έρχεται ο Γαμπρός καταμεσίς της νύχτας και καλότυχος ο δούλος, που θα τον βρει ξύπνιο, αλλά ανάξιος εκείνος που θα πιαστεί στον ύπνο. Πρόσεχε, λοιπόν, ψυχή μου, μην αφεθείς στον ύπνο, για να μην παραδοθείς στον θάνατο και κλειστείς έξω από τη βασιλεία. Αλλά σύνελθε και φώναξε: Αγιος, Αγιος, Αγιος Θεέ μας μέσω της Θεοτόκου, ελέησέ μας'.
Γνωστό τροπάριο της Μεγάλης Εβδομάδας.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Όταν...ήσουν δάσκαλος

Τόλμησε το νέο, την πρωτοπορία, τη ρωγμή... Η φράση αυτή, με την οποία έβαλα 'ευλογητός', ως συντονιστής της παρουσίασης του βιβλίου του Μανόλη Λεφάκη 'Οταν... ήσουν δάσκαλος: κοινωνικοεκπαιδευτικά δρώμενα στον Ι. Κονδυλάκη' (πολύ επιμελημένη η έκδοση από το 'Ερεισμα' του φίλου ποιητή Χρήστου Μαχαιρίδη), που έγινε την Τετάρτη 13 Απριλίου τ.ε. στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου, είναι δάνεια. Τη χρησιμοποιεί στο περί ου ο λόγος βιβλίο ο συγγραφέας του, αναφερόμενος στον Ιωάννη Κονδυλάκη, ως δάσκαλο. Η φράση αυτή, όμως, έχω τη γνώμη ότι αφορά και τον ίδιο τον Μανόλη Λεφάκη ως δάσκαλο. Τόλμησε κι αυτός το νέο, την πρωτοπορία μ’ αυτό του το βιβλίο. Με την έννοια ότι πρόκειται για ένα βιβλίο διεισδυτικής κρητικής και κριτικής ματιάς, που αποκαλύπτει εκτός όλων των άλλων, τη συνεχιζόμενη διαμάχη του δασκαλικού ήθους με το δασκαλίστικο ύφος. 'Η προσπάθεια η δική μας με την εργασία αυτή θα είναι να ρίξουμε μια ιστορική ματιά στα διαδραματιζόμενα στο διήγημα, ανιχνεύοντας εκπαιδευτικά και κοινωνικά δρώμενα, να προβούμε σε κάποιες συγκρίσεις με άλλα ιστορικο-εκπαιδευτικά δεδομένα της εποχής, να προβάλουμε συγκεκριμένες παιδαγωγικές αναφορές του συγγραφέα και να προβούμε σε κάποια ανίχνευση - οριοθέτηση κοινωνικών στερεότυπων της εποχής', γράφει ο Μανόλης Λεφάκης (που ειρήσθω εν παρόδω υπηρετεί ως σχολικός σύμβουλος στην 4η Σχ. Περιφέρεια Χανίων), στο εισαγωγικό του σημείωμα. Περίπου σαν να ήταν ιστορικό μυθιστόρημα τη διάβαζα εγώ, ενώ γέμιζα με σημειώσεις τα περιθώρια των σελίδων, σαν να ήταν παιδαγωγικό εγχειρίδιο που έπρεπε να το μάθω.

Οταν είμαστε δάσκαλοι

'Οταν ήμουν δάσκαλος'. Ο τίτλος του γνωστού διηγήματος του 'Διαβάτη' της νεοελληνικής μας λογοτεχνίας, του πατέρα του νεοελληνικού χρονογραφήματος, του Βιαννίτη συγγραφέα του 'Πατούχα' και της 'Πρώτης Αγάπης', Ιωάννη Κονδυλάκη, που πέρασε σαν κομήτης αφήνοντας τη λάμψη του για μια σχολική χρονιά κι απ’ το δασκαλίκι. Απού φελά, παντού φελά. 'Οταν ήσουν δάσκαλος', ο ευρηματικός τίτλος του βιβλίου που έγραψε ο Μανόλης Λεφάκης, ανιχνεύοντας τα διαδραματιζόμενα στο διήγημα εκπαιδευτικά και κοινωνικά δρώμενα, με λογισμό και μ’ όνειρο, για να τα κρίνει συγκρίνοντάς τα και να τα συγκρίνει κρίνοντάς τα.
Οταν είμαστε (σε ενεστώτα χρόνο) δάσκαλοι. Ο τίτλος που θα μπορούσε να έχει, κατά τη γνώμη μου, η περί ής ο λόγος στις σημερινές εύφημες μνείες εκδήλωση. Και γιατί ένας δάσκαλος - ποιητής ή ποιητής - δάσκαλος, αν προτιμάτε (έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές 'Νοθευμένη Άνοιξη', Αθήνα 1987 και 'Η μετοικεσία του ονείρου' Εκδόσεις 'Ερεισμα', Χανιά 2001) ασχολήθηκε, μετά από έναν περίπου αιώνα με το διήγημα του μεγάλου Κρητικού συγγραφέα και δασκάλου της μιας χρονιάς. Και γιατί την όλη εκδήλωση τη διοργάνωσε ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών του Νομού μας, που έχει παππού τον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Χανίων 'Ο Μίνως', της εποχής του Κονδυλάκη και πατέρα του τον Παγκρήτιο Δημοδιδασκαλικό Σύλλογο που ιδρύθηκε το 1902. Και γιατί δάσκαλοι και μάλιστα ωραίοι ως Ελληνες δάσκαλοι, για να χρησιμοποιήσω τη γνωστή φράση του Νίκου Εγγονόπουλου από τον 'Μπολιβάρ', μετατρέποντάς την στον πληθυντικό και προσθέτοντάς της μια λέξη, είναι και ο εκ Βιάννου, το χωριό του Κονδυλάκη, ορμώμενος σχολικός σύμβουλος της 3ης Περ. Χανίων Μιχάλης Κολιοραδάκης και η εκ Κοντομαρίου Κυδωνίας, γειτονικού με το Μόδι χωριού, που υπηρέτησε τη σχολ. χρονιά 1885 - 1886, ο Ιωάννης Κονδυλάκης, καταγόμενη διευθύντρια του 19ου Δημ. Σχ. Χανίων και πρόεδρος των Φίλων του Μουσείου Σχολικής Ζωής Μαρία Δρακάκη, που παρουσιάζουν το βιβλίο. Κυρίως, όμως, γιατί η φράση 'Οταν είμαστε δάσκαλοι', έχει τη δική της δυναμική. Αυτό όμως είναι άλλης εύφημης μνείας ανάγνωσμα...

Καλό Πάσχα με μιαν Αλφαβήτα
Της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΒΑΡΕΛΑ

Πάρε ΑΛΦΑ και γράψε Απρίλης και Ανάσταση
και με το ΒΗΤΑ κόψε βιολέτες και βάγια.
Το πιο μεγάλο ΓΑΜΑ στη Γιορτή του Πάσχα θα το βρεις
και μες σε Δισκοπότηρο το ΔΕΛΤΑ το δοξαστικό που υμνεί τον Κύριο.
Με το ΕΨΙΛΟΝ πες 'εγκώμια' μπροστά στον Επιτάφιο
και με το ΖΗΤΑ ζωγράφισε τον Ζωοδότη Χριστό.
Τα ΗΤΑ γύρω σου θ’ αντιλαλούνε Ηχους
σ’ ένα ΘΗΤΑ κοντά, θαμπωμένο
μπροστά στο θαύμα του Θανάτου που έγινε Ζωή,
στην Ιερουσαλήμ, που αρχίζει από ΓΙΩΤΑ.
Κι άσε το ΚΑΠΑ με κατάνυξη ν’ ανάβει τα κεριά
και το ΛΑΜΔΑ από τις Λαμπάδες ν’ αντιφεγγίζουν στο σκοτάδι.
Κι ύστερα, σαν έρθει η ώρα, πάρε ένα ΜΙ,
μαγείρεψε τη μαγειρίτσα,
κι ευφραίνου μετά από τη νηστεία που σου επέβαλε το ΝΙ.
Κι αν έχεις ένα ΞΙ, πάρτο, Ξεφάντωσε και πιες
δίπλα στον Οβελία, που αρχίζει από ΟΜΙΚΡΟΝ.
Το άρωμα του Πι από τις Πασχαλιές, θ’ ανακατεύεται με τη χαρά σου
Κι αν βρεις ένα ΡΟ, στη Ρομφαία ενός Αγγέλου
ή ένα ΣΙΓΜΑ στο Σταυρό
ή ένα ΤΑΦ στη λέξη Ταπεινότητα,
πάρε κι εσύ ένα ΥΨΙΛΟΝ και ΦΙ και γράψε 'Υπέρλαμπρο Φως'.
Ολη η Χριστιανοσύνη θα χαίρεται μέσα από το ΧΙ
και θα Ψιθυρίζει με το ΨΙ,
την πιο τρανή ΩΔΗ στο κορυφαίο ΩΜΕΓΑ.
Για την αντιγραφή
Β.Θ.Κ.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Μια άλλη φωνή

Αγρυπνούσαν –λένε-
Οι σεμνές παρθένες
Και προσμένανε τον Νυμφίο.
Όταν ήρθε η ώρα
Άναψαν τις λαμπάδες
Και οι ανόητες έμειναν εκτός νυμφώνος.
Ποιον Νυμφίο, όμως, προσμένουμε
Εμείς οι πολίτες της Κάζοβαρ,
Για να τον οδηγήσουμε στους λάκκους;
Ποιος νιόγαμπρος θα καταδεχτεί
Να περάσει, την πρώτη νύχτα
του γάμου του σ’έναν λάκκο;
Τι γάμος θα γίνει τώρα,
Που η πόλη γέμισε λάκκους;

Aπόσπασμα το ποίημα "Κάζοβαρ" της ομώνυμης ποιητικής συλλογής

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΝΕΙΡΟ ’ΝΑΙ τα Χανιά, νύχτες του Απρίλη... Για τους όπου γης αναγνώστες της στήλης που θα ’θελαν να ’ναι στα Χανιά και που για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους δεν μπορούν να είναι η αφιέρωση! Εξαιρετικά!
ΣΗΜΕΡΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ο Χριστός ο επουράνιος Θεός/ εις την πόλη Βηθανία κλαίνε Μάρθα και Μαρία/ Λάζαρο τον αδελφό τους τον γλυκύ, τον γκαρδιακό τους/ Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν/ την ημέρα την τετάρτη κίνησ’ ο Χριστός για να ’ρθει... Σάββατο του Λαζάρου, σήμερο...
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ σχολεία που αναβιώνουν τα κάλαντρα του Λαζάρου. Απ’ το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα. Κάτι είναι και η αναβίωση, αφού δεν υπάρχει η βίωση...
ΤΡΟΜΑΞΕ ΤΟΣΟ πολύ, λέει η παράδοση, στον Κάτω Κόσμο που δεν ξαναγέλασε ποτέ πια στη δεύτερη ζωή του ο Λάζαρος. Είδε φόβους, είδε τρόμους, είδε βάσανα και πόνους, κατά που απαντά ο ίδιος σε σχετική ερώτηση που του γίνεται στα... κάλαντρα.
'ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ καμπάνα ας ηχήσει/ στο λαό που έχει γονατίσει/ κι ας ανάψει στην καρδιά του σαν λαμπάδα/ της Αντίστασης η δάδα'. Στην πρώτη σελίδα του τελευταίου φύλλου (αρ. 237, Μάρτιος - Απρίλιος 2011) της εφ. 'Η φωνή των συνταξιούχων ΙΚΑ Χανίων' και τούτη η πασχαλινή ευχή. Γένοιτο!
ΜΕΤΑ ΤΗ Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση... Μετά τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση... Μετά τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση... Να το σκεφτόμαστε συνέχεια για να μην απογοητευόμαστε. Ατομικά ως πολίτες και συλλογικά ως λαός. Ενας - ένας κι όλοι μαζί.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τη μια μέρα από τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε, όχι την άλλη. Πλάκα κάνει ο άνθρωπος μαζί μας ή κάνει τη δουλειά του και δεν το παίρνουμε χαμπάρι;
ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ (αναμενόμενες) από τους δικηγόρους των Χανίων για την ίδρυση (δεδομένη πια) Εφετείου Ανατολικής Κρήτης με έδρα το Ηράκλειο. Μη αντιδράσεις από την κοινωνία των Χανίων. Την αγελάδα του γερω-Σαβιολή, όπως την περιγράφει στο βιβλίο 'Δασκαλογιάννης' ο αξέχαστος Νίκος Αγγελής μου θυμίζει. Τση καρφώνουνε το νήμα και δεν κουνά...
ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΚΑΛΟ, μα και πολλώ λογιώ, πράμα, μου ’στειλε... διαδικτυακώς ο φίλος μου δημοσιογράφος, απ’ τον Αγιο Μύρωνα του Μαλεβιζιού ορμώμενος, Κώστας Μπετινάκης, ενώ δεν έχω εξαντλήσει τα προηγούμενα 'απεσταλμένα' του: Σχολικά μαργαριτάρια, καινούργια τα περισσότερα, που ναι μεν έχουν το γούστο τους, ταυτόχρονα όμως δείχνουν πολλά για την κατάντια μας, στίχους τραγουδιών... επιπέδου, σκυλάδικα τραγούδια σ’ όλο τους το μεγαλείο, ποιήματα και άλλα διάφορα. Μέγα Ευεργέτη της Στήλης θα σε... αναγόρευα, Κώστα, αν ήταν... Ιδρυμα, αφού χάρις σ’ εσένα το προτελευταίο 'πεταχτό' είναι για ένα μεγάλο διάστημα εξασφαλισμένο. Να ’σαι πάντα καλά, φίλε! Και για να βγάζεις στο Διαδίκτυο μέσα απ’ το www.styx.gr τα σώψυχά σου, διδάσκοντας δημοσιογραφία, συνταξιούχος ων, και για να σ’ έχω... ανταποκριτή μου στας... Αθήνας.
ΑΠΟ ΓΡΑΠΤΑ μαθητών. Αστέρια!!! Οποιος ζηλεύει τα πολλά, ζηλεύει και τα λίγα. Τρισκάταρτον είναι το πλοίον το έχον κατάρτια και στα τρία ιστία. Η ουρά στα ζώα χρησιμοποιεί με το που την βλέπουν τα ζώα πόρχονται πίσω, ότι μπροστά υπάρχει κι άλλο ζώον· στον άνθρωπο η ουρά είναι αχρείαστη.
'Τραγουδώ στη σιγαλιά, πλάι στο φανάρι/ και θυμάμαι τα παλιά, βγήκε το φεγγάρι/ Και φιλάει τη γειτονιά με το καλντερίμι/ τα στενά του Τοπανά γέμισαν ασήμι/ Ζωντανεύουνε ξανά οι καημοί κι οι θρύλοι/ όνειρο είναι τα Χανιά, νύχτες του Απρίλη./ Στα μπαλκόνια οι λυγερές στο στρατί κιθάρες/ πρωτοείδωτες χαρές, στεναγμοί, λαχτάρες./ Και προσμένουνε οι νιες πλάι στη γωνία/ σιγοκλαίνε οι ουρανοί απ’ την αγωνία'.
Στίχοι: Κώστας Χιωτάκης. Μουσική: Πέτρος Περράκης,
Ερμηνεία: Οκτάβα.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


'ΑΡΞΟΝ ΧΕΙΡ μου αγαθή/ γράψον γράμματα καλά/ -μη δαρθής μη μαλωθής/ και στον φάλαγγα βαλθής'. Πλάκα κάνω. Στο βιβλίο του φίλου μου σχολικού συμβούλου Μανόλη Λεφάκη 'Οταν... ήσουν δάσκαλος - κοινωνικοεκπαιδευτικά δρώμενα στον Ι. Κονδυλάκη', η παρουσίαση του οποίου έγινε χθες, βρήκα (ξαναβρήκα) τούτο το... ποιημάτιο, με το οποίο οι μαθητές της εποχής εκείνης (τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα) ξεκινούσαν τη γραφή κι είπα να αρχίσω μ? αυτό. Πενία (έμπνευσης) τέχνας κατεργάζεται...
ΠΑΡΤΕ ΜΕΤΡΑ ειδεμή/ θ? απομείνετε... ταπί! Το 'ποιημάτιο' που εν είδει τελεσιγράφου ή το τελεσίγραφο εν είδει 'ποιηματίου' αν προτιμάτε, που θα στείλει, λέει, η τρόικα στην κυβέρνηση οσονούπω.
ΔΕΚΑ ΚΟΒΕΙ,/ ένα ράβει/ και αυτό το κακοράβει. Αλλο 'ποιημάτιο' πάλι τούτο. Απ? την ίδια, ωστόσο... ποιηματική συλλογή που έχει τίτλο 'Την εποχή της τρόικας'.
ΜΙΑ ΨΥΧΗ που είναι να βγει, ας βγει να τελειώνουμε! Συμφωνεί με τη Βάσω Παπανδρέου ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος. Αφού θα την κάνουμε που θα την κάνουμε (θα μας την κάνουν που θα μας την κάνουν, διορθώνω) το 2013, γιατί να μην την κάνουμε, (να μας την κάνουνε) από το 2011; Γκουχ, γκουχ! Απορία ψάλτου, βήξ!
ΒΡΗΚΑΝ ΠΑΠΑ, να θάψουν καμιά δεκαριά! Μετά την Ελλάδα, την Ιρλανδία, μετά την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, μετά την Πορτογαλία, την Ισπανία, μετά την Ισπανία την... Ιταλία πες αλεύρι! Ο νεκροθάφτης σε γυρεύει!
'ΔΙΕΡΩΤΩΝΤΑΙ πολλοί συμπολίτες μας γιατί τέτοιο μένος κατά του ?21, γιατί τέτοια μανία κατά των ηρώων και των μαρτύρων του. Είναι απλό: Το 1821 παραμένει το μεγάλο σχολείο του απροσκύνητου ήθους. Και η νέα τάξη πραγμάτων μας θέλει προσκυνημένους και υποταγμένους'. Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (23.3.2011, ομιλία στους αξιωματικούς των ΕΔ).
ΠΑΤΕΙΣ ΜΕ, πατώ σε το Σαββατοκύριακο οι τουρίστες στα Χανιά. Δύο κρουαζιερόπλοια με 5.000 επιβαίνοντες θα δέσουν στο λιμάνι της Σούδας. Χαράς ευαγγέλια για τον τουρισμό μας.
ΟΛΗΜΕΡΝΙΣ βαταλαλεί και σαν το κύμα αφρίζει/ να κάτεχα ο άντρας τση πώς τηνε νταγιαντίζει. Ποιος σου ?πε ότι υπάρχει άντρας που να νταγιαντίζει μια γλωσσού γυναίκα, Ηλία Σταματάκη; Είντα να κάνει όμως; Στο τέλος τη συνηθίζει και το παίζει 'ο μπαινάκης και ο βγαινάκης'...
Ο ΓΑΛΛΟΣ Ντε Σαπελέ, που ζούσε τον 18ο αιώνα, ήταν πρωταθλητής στο σκάκι. Σιγά - σιγά, όμως, οι αντίπαλοί του γίνονταν περισσότερο ικανοί και ο κίνδυνος, να χάσει κάποιο παιχνίδι και μαζί μ? αυτό το φήμη του, μεγάλωνε. Επινόησε, λοιπόν, νέους κανόνες δίνοντας το πλεονέκτημα της πρώτης κίνησης στους αντιπάλους του και παίζοντας μ? ένα πιόνι λιγότερο. Ετσι εάν έχανε, η απογοήτευση ήταν μειωμένη, αφού ο αντίπαλος είχε πλεονέκτημα, αν, όμως, κέρδιζε έδειχνε τη δύναμη του ταλέντου του.
'Τα εφηβικά τα δάκρυα των καπνογόνων,/ με το χλωμό το χέρι θα σκουπίσω./ Μα δίοδο δε βρίσκω να περάσω,/ από το μαύρο τείχος του καπνού./ Τη μορφή σου θα κλείσω στη χούφτα μου,/ σαν τον άνεμο στον ασκό του Αιόλου,/ και θ? αφήνομαι σε ταξίδια με δίχως πυξίδα,/ στις ερημικές παραλίες των ονείρων μου μόνο./ Πίσω από μια κιβωτό που με προσπερνάει,/ ασθμαίνοντας απλώνω το χέρι μου./ Λωτό αρπάζω από τα δώρα των Σειρήνων/ σε μια καινούργια στάση ελπίζοντας'.
Ατιτλο ποίημα απ? την ποιητική συλλογή του Μανόλη Λεφάκη
'Η μετοικεσία του ονείρου'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Το απόλυτο... κενό....
Δημοσιεύθηκε στις: 13-04-2011 (ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ)
Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Μια 'συνηθισμένη' ημέρα ενός 'συνηθισμένου' ανθρώπου είναι εκείνη που έχει μέσα της λίγο απ? όλα... Λίγο γέλιο, πολλή αγωνία, αρκετό τρέξιμο, λίγο δράμα, στο μεταξύ οι λεπτοδείκτες δείχνουν μεσημέρι... Μεσουρανεί ο ήλιος, ξεκινά να μετρά αντίστροφα ο χρόνος και κάπως έτσι φτάνουμε στο απόγευμα, στο λιόγερμα, έρχεται το βράδυ, η νύχτα κι αν είμαστε τυχεροί μπορούμε να δούμε το φεγγάρι...
Από τις ημέρες που νιώθω την επανάληψη να κάνει κουμάντο στη ζωή μου ήταν και η χθεσινή. Απλά καθημερινά πράγματα που παραδόξως ενέχουν την ουσία σε στιγμές που ενδεχομένως δεν μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τη σημασία τους, αν δεν περάσει λίγος χρόνος από την πραγμάτωσή τους!
Ανάμεσα στα πολλά συνηθισμένα της Τρίτης μου και η γραφή τούτου του κειμένου...
Η ώρα περνούσε και στο φεύγα των λεπτών της... αργά, διακριτικά άρχισε να καταλαμβάνει τη σκέψη μου μια φράση, η οποία είχε το θράσος να στρογγυλοκαθίσει δίχως ίχνος αιδούς και μάλιστα δεν έλεγε να με εγκαταλείψει, εάν δεν την κατέγραφα για να βασιστώ επάνω της για το παρόν κείμενο! Η φράση ήταν η εξής: 'αν δεν έχεις κάτι να προσθέσεις για να βοηθήσεις τη συζήτηση να πάει παρακάτω, καλύτερα κράτα το στόμα σου κλειστό'!
Μα έλα που για τις ανάγκες της στήλης έπρεπε 'να ανοίξω το στόμα μου', ειδάλως 'τα ευθύβολα' θα ήταν... μη...
Προς στιγμήν σκέφτηκα απλά να βάλω την υπογραφή μου και τίποτα άλλο πέραν αυτής στον χώρο όπου γεμίζουν τα γραμματάκια μου! Με αυτόν τον τρόπο θα έκανα πράξη-κυριολεκτώντας-τον τίτλο του κειμένου! Θα ήταν όμως μια προσέγγιση που ενδεχομένως δεν θα έφτανε σε ό,τι είχα κατά νου...
Αυτό το απόλυτο κενό που έχουμε συνηθίσει να συναντούμε πια στην καθημερινότητά μας που πλέον δεν μας κάνει καμία εντύπωση! Το αντίθετο συμβαίνει πάρα πολλές φορές· ακούμε και διαβάζουμε πράγματα από τα οποία 'εντυπωσιαζόμαστε' και μας έλκουν όπως το μέλι την αρκούδα για να μη πω την άλλη παροιμία! Η ουσία όμως απούσα...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΠΑΡΑ ΤΡΙΧΑ, παρά ημέρα ήθελα να γράψω, τηνέ γλυτώσαμε. Τρίτη και 12 του μηνός σήμερα κι όχι Τρίτη και 13!
ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, εβδομάδα Παθών, αυτή που άρχισε χθες για την Κυβέρνηση. Ανασχηματισμός ή εκλογές στο βάθος; Πάντως κάτι πρέπει να γίνει. Το ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα μάς έριξε σε ξέρα. Πάμε γι' άλλη βάρκα...
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ του θανάτου! Ακόμα και οι πέτρες τούτου του τόπου θα πρέπει κάποτε να σηκωθούν για να το φωνάξουν. Τι σχέση έχουμε 'μεις με τους πολέμους των;
'ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ πλέον τον κόσμο;'' αναρωτήθηκε ο Πρωθυπουργός τις προάλλες μόλις ανακοινώθηκε η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από τον Οίκο Αξιολόγησης Standard & Poor's. Μα ποιος άλλος παρά οι αγορές, δηλαδή το 'διεθνές κεφάλαιο'. Η απάντηση εν είδει σχολίου από τον 'βοριά' στα '9 μποφόρ' του (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011).
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ των πετρελαίων μοιάζουν με τους γάτους του Γενάρη, που όταν νιαουρίζουν δεν ξέρεις αν τσακώνονται ή αν κάνουν έρωτα. Τη φράση αυτή, που γράφτηκε, λέει, στον Τύπο, στον απόηχο της πετρελαϊκής κρίσης του 1973, θυμήθηκε ο φίλος μου, τέως προϊστάμενος Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Περιφέρειας Κρήτης, Γιάννης Νταγκουνάκης, όταν διάβασε σ' ένα 'πεταχτό' μου, της περασμένης Παρασκευής 8 Απριλίου, τη λέξη 'πετρελαΐλα...'. Ακου να δεις!
'ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ η εκκλησία προσφέρει και ό,τι μπορούμε διαθέτουμε. Θέλουμε οι άνθρωποι να έχουν την αξιοπρέπειά τους και να διαβιούν σωστά. Τα διάφορα συσσίτια ίσως αποτελούν μιας μορφής λύση, αν και οι ανάγκες είναι πάρα πολύ μεγάλες. Ομως προσπαθούμε και καλούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους να μην αναζητούν τροφή στα σκουπίδια κι επιχειρούμε όσο μπορούμε να τους βοηθήσουμε'. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος Αθανασιάδης. Χωρίς σχόλια.
ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΟΥΜΕ Ισλανδοί και να πούμε ότι δεν πληρώνουμε τα χρωστούμενα (;) δεν μας παίρνει. Αγνωστες διαδικασίες για μας τα τέτοιας λογής δημοψηφίσματα.
ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΠΑΖΑΡΙ για τον 'Ορίζοντα'... Πασχαλινό παζάρι από το Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων... Πασχαλινή αγορά αγάπης από τους νηπιαγωγούς Χανίων... Ορίζοντάς μας οι άλλοι κι όχι ο εαυτός μας. Επιμένουν να μας το θυμίζουν κάποιοι, ενώ πλησιάζει η Γιορτή της Αγάπης...
ΕΣΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ποιητή, ακόμα και ζωγράφο/ γι' αυτό κι εγώ παντοτινά για σένανε θα γράφω. Για μένα την έγραψε ο Ηλίας ο Σταματάκης τούτη τη μαντινάδα. Να τη βάλω, να μην τη βάλω, να τη βάλω, να μην τη βάλω, να τη βάλω... Μια μαργαρίτα μάδησα για να τ' αποφασίσω. Να 'σαι καλά, Ηλία!
ΜΑΡΙΑ ΖΑΒΙΑΝΕΛΗ, ποιήτρια, Χανιά: Δεν απορώ, όπως η δημοσιογράφος που σου πήρε συνέντευξη στο WEB ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ του ZOUGLA.GR, μετά από την πρόσφατη βράβευσή σου από τη Διεθνή Οργάνωση Ελλήνων Λογοτεχνών, πού βλέπεις την ομορφιά, ενώ οι άλλοι την αγνοούν Μαρία! Εγώ ξέρω ότι την έχεις μέσα σου! Να 'σαι πάντα καλά! Και σε άλλες πολλές και διαφορετικές βραβεύσεις! Να σ' ευχαριστήσω επ' ευκαιρία και για όλα όσα, χρήσιμα για τη στήλη, μου στέλνεις.
ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ τα ιγκουάνα μπορούν ν' αυτοκτονήσουν; Γνωρίζετε ότι στη σελήνη μυρίζει σαν μπαρούτι; Γνωρίζετε ότι η Disneyland στις ΗΠΑ είναι μεγαλύτερη απ' τις πέντε μικρότερες χώρες του κόσμου μαζί;
'Θέριευε το δεντρί, πέρασε ακόμα και το σύννεφο!/ Τον έρωτα του ποταμού αντάμωσε!/ Μέσα στις φλέβες του στροβιλιζότανε/ και είχε χρώμα πορφυρό,/ είχε μεγάλη φλόγα./ Εκαιγε τα κλωνάρια του και εκείνα/ στεντόρεια μπράτσα, τα σύννεφα/ αγκαλιάζανε, και στο Θεό μιλούσαν./ Ετσι είναι πάντα ο έρωτας στα σιωπηλά ουράνια/ άτρωτο και ανέμελο μπορεί να σε ανεβάσει/ και στο κορμί σου ανάσαση και ανάσταση να φέρει./ Ενα δεντρί και ένα ποτάμι'.
Από το ποίημα 'Το δεντρί και το ποτάμι' της Μαρίας Ζαβιανέλη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Μάνα μου, γη

Τέσσερις Χανιώτισσες, η Δέσποινα Μαριανάκη - Κουτζόγλου, η Μαρία Ζαβιανέλη, η Στέλλα Κόνιαρη και η Μαρία Γρυφάκη, αλλά και ένας Χανιώτης, ο Δημήτρης Τυραϊδής, διακρίθηκαν για τις ποιητικές τους δημιουργίες στον φετινό ετήσιο διαγωνισμό της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών αποσπώντας διάφορα βραβεία, τα οποία και τους απενεμήθησαν σε ειδική εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων στις 26 Μαρτίου. Μεγάλη η τιμή και για την Ενωση Πνευματικών Δημιουργών του Νομού μας, της οποίας είναι μέλη, αλλά και για τον τόπο μας ευρύτερα. Πολλά, πάμπολλα θα μπορούσα να γράψω ξεχωριστά για τις ποιητικές τους παρουσίες στη σκάλα της ποίησης, σήμερα όμως, σε τούτη την εύφημη μνεία θα μείνω μόνο στην και εκλεκτή συνεργάτιδα της εφημερίδας μας κυρία Δέσποινα Μαριανάκη - Κουτζόγλου, αφού αυτή είναι η πρώτη που έκανε την εμφάνισή της στο λιακωτό της δημοσιότητας. Γεννημένη δασκάλα - ποιήτρια μα και ποιήτρια - δασκάλα η κυρία Δέσποινα, που υπηρέτησε τη λαϊκή μας παιδεία επί 35 συναπτά έτη, με το που τέλειωσε τη Ράλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και διακονεί την ποίηση παιδιόθεν. Εχει εκδώσει μέχρι τώρα τις ποιητικές συλλογές: 'Μια ζωή', 'Για σένα', 'Νιολούλουδο' και 'Νήμα' και δύο συλλογές διηγημάτων: την 'Το Παρασκιώ' και την 'Η Πόντια'. Να πούμε ακόμα ότι δεν είναι η πρώτη ούτε σίγουρα θα ’ναι η τελευταία φορά που βραβεύτηκε η κυρία Δέσποινα και να κλείσουμε με το ποίημά της με τίτλο 'Μάνα μου, γη', το οποίο πήρε ένα απ’ τα τρία πρώτα βραβεία: 'Μάνα μου γη, ουράνιο αστέρι,/ Μάνα της ζωής και του θανάτου./ Μάνα όλων των ανθρώπων, των λουλουδιών/ και των πουλιών./ Πλούσιος ο κόρφος σου με αγαθά,/ για να τραφούνε όσοι από τα σπλάχνα σου/ πετάχτηκαν κι άλλοι τόσοι ακόμα./ Κι όμως μικρά παιδιά πεθαίνουν από πείνα/ Κι οι νιοί παλεύουν για ζωή κι αυτοκτονούν./ Ο εγωισμός και τ’ άδικο θρονιάστηκαν/ στο δέρμα σου. Φωτιά και σίδερο κάνουν/ το ροδομέλι και το γάλα σου./ Σκοτώνουν τα παιδιά σου!/ Και κλαις και κλαις ολημερίς κι ολονυχτίς./ Ας έφτανε το κλάμα σου κι ο σπαραγμός σου/ στ’ άπονα αυτιά των δήμιων/ Κι ας νιώθανε ντροπή για την κατάντια τους'.

Γράφει ο Ι.Δ. Αναστασάκης...

Φτωχαίνει σιγά - σιγά ο τόπος μας! Ενας ακόμα ωραίος, 'ωραίος ως Ελληνας', για να χρησιμοποιήσω και πάλι τη φράση του Νίκου Εγγονόπουλου από τον 'Μπολιβάρ', ο και για χρόνια πολλά εκλεκτός τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας μας Ι.Δ. Αναστασάκης (όπως του άρεσε να υπογράφει τα κείμενά του) έφυγε πριν από λίγες μέρες για τη Χώρα των Μακάρων ή όπως λέει για τον Σεβάχ τον θαλασσινό ο επίσης μακαριστός Φώτης Κόντογλου για το άλλο ημισφαίριο της ζωής. Τον ήξερα κυρίως από τα γραφτά του, τα άρθρα του στην εφημερίδα μας και τα βιβλία του, μέσα στα οποία τον έβλεπες σαν σε καθρέπτη τον κύριο Γιάννη. Πάντα ορθοστατούντα στις πλατείες του χρέους και πάντα ορθοβαδίζοντας στους δρόμους της αρετής. Ως έναν καλό κ’αγαθό άνθρωπο με την αρχαιοελληνική έννοια των όρων, που δεν ήξερε τι πάει να πει δόλος και ψέμα. Ως έναν πιστό χριστιανό που προτιμούσε ν’ αδικηθεί παρά να αδικήσει. Ως έναν σπουδαίο Ελληνα πατριώτη που θεωρούσε την ελευθερία ως το υπέρτατο αγαθό, πράγμα το οποίο του στοίχησε διωγμούς και κατατρεγμούς από την Απριλιανή Δικτατορία. Ως δάσκαλο των έργων, του εθελοντισμού και της ανυστερόβουλης προσφοράς... 'Τα ελληνικά γράμματα, μα και η ελληνική αρετή και ανθρωπιά πενθούν απώλεια μεγάλη και ανεπανόρθωτη', είπε μιλώντας γι’ αυτόν, στην κηδεία του που έγινε στην Κάντανο ο και μαθητής του, τελευταίος δήμαρχος της μαρτυρικής κωμόπολης. Πενθούν μεν, σεμνύνονται δε. Ακριβώς γιατί τα γραπτά μένουν. Γράφει ο Ι.Δ. Αναστασάκης...

Γιατί η ζωή είναι ωραία

'Εχουν να πουν πως άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται τον θάνατο. Οχι σου λέω εγώ. Ανθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται την αθανασία'. Αυτά τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη χρησιμοποιεί η άγνωστή μου προσωπικά διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ειδική παθολόγος - ογκολόγος και γενική γραμματέας της Ελληνικής Μαστολογικής Εταιρείας Σάββη Μάλλιου, σαν προμετωπίδα στο άρθρο της με τίτλο 'Ενα βήμα προς την αθανασία' (www.aprosarmostoi.gr), που αναφέρεται στο νέο νομοσχέδιο για της μεταμοσχεύσεις, το οποίο και χαρακτηρίζει 'πρωτοποριακό και σωτήριο για πολλούς Ελληνες πολίτες που αναζητούν μια ανάσα ζωής'. Τον δικό της αγώνα κατά της λεγόμενης επάρατης νόσου, του καρκίνου, δίνει και μέσα από την ανοιχτή ομάδα που δημιούργησε στο φέισμπουκ 'Πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση κι εξατομικευμένη θεραπεία του καρκίνου (PREDICT)' ο τίτλος της, η κυρία Μάλλιου: 'Είμαστε υπέρ της πρόληψης κι έγκαιρης διάγνωσης! Γιατί η ζωή είναι ωραία! Γιατί εμείς θέλουμε να ζήσουμε και να περνάμε φίνα! Δεν γυρίζουμε την πλάτη, πολεμάμε και πάντα νικάμε'. Τα που γράφει... περιγράφοντάς την. Σας ευχαριστώ και διά του Τύπου για τις ενημερώσεις σας μέσω των μηνυμάτων που μου στέλνετε κυρία Σάββη!

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Επειδή πολύ αγάπησε

Επειδή πολύ αγάπησε,
Ο ζητιάνος το ξεροκόμματό του,
Το παιδί τη δεκάρα του,
Ο γύφτος το τσαντήρι του,
Και η πόρνη την απόγνωσή της.,
Πελέκησαν τον σταυρό
Με το ψωμί που βρήκαν
Στο σακούλι του ζητιάνου,
Έκαναν τα καρφιά
Με τη δεκάρα που πήραν
Απ’ την τσέπη του νηστικού παιδιού,
Χάλκεψαν την επιγραφή
Με την απόγνωση της πόρνης του λιμανιού,
Κι ετοίμασαν για τάφο
Το τσαντήρι του γύφτου.
Κι όταν άφηνε η μέρα
Την τελευταία της αναπνοή
Σταύρωσαν ένα κυκλάμινο.
Επειδή πολύ αγάπησε την ομορφιά.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


ΑΠΡΙΛΗΣ σου λέει! Εμένα Γενάρης, όχι κακός Γενάρης, όπως τον τραγουδά στην 'ταραχή' του ο Ψαραντώνης, αλλά πάντως Γενάρης, μου φαίνεται έτσι όπως βλέπω τα πράγματα απ’ το παράθυρό μου. Βαρύς ο ουρανός, κατεβασμένα χαμηλά, πολύ χαμηλά, τα σύννεφα, μουντή η όλη ατμόσφαιρα. Που θα πάει, όμως! Μπορεί, λέω μπορεί, όταν εσείς θα διαβάζετε τη στήλη, ο καιρός να μην είναι έτσι, όπως είναι τώρα που τη γράφω. Ανοιξη γάρ...
ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ είναι ο ήλιος, ένας ήλιος ολόλαμπρος! Δεν τον βλέπω, το ξέρω όμως ότι υπάρχει. Δεν μπορούν εντέλει, τα σύννεφα, τα όποια σύννεφα, να νικήσουν τον ήλιο!
ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ μπορούν ν’ ανοίξουν για την Ελλάδα σε 6 μήνες, υποστηρίζει σε συνέντευξή του στο 'Βήμα της Κυριακής', που ειρήσθω εν παρόδω είναι 'Βήμα της Πέμπτης', αφού κυκλοφορήθηκε από χθες, ο πολύς Τζορτζ Σόρος. Λόγια απ’ τον σωρό τα λόγια του Σόρος; Κάτι θα ξέρει...
ΜΠΡΟΣΤΑ πηγαίνει ο Ελληνας (καμιά αμφιβολία για την πρωτιά), πίσω πηγαίνει ο Ιρλανδός και ακολουθούν ο Πορτογάλος, ο Ισπανός και... Στο έλεος των αγορών και των Οικονομικών Οίκων, λέει, οι ευρωπαϊκές χώρες. Παγκοσμιοποίηση θέλατε; Φάτε τώρα παγκοσμιοποίηση, Ελληνες, Ιρλανδοί, Πορτογάλοι και λοιποί!
Ο ΑΡΧΑΙΟΣ Σωκράτης κατάπιε εντέλει εκών άκων, το κώνειο και ο σημερινός Σωκράτης το... μνημ(κ)όνιο. Επίσης εκών άκων. Ανήγγειλε, λέει, την προσφυγή της Πορτογαλίας στον 'μηχανισμό στήριξης' ο Πορτογάλος πρωθυπουργός Ζοζέ Σόκρατες...
ΩΣΤΟΣΟ ο Καντάφι είναι πάντα στη Λιβύη. Στο ίδιο έργο θεατές. Δεν έκατσε η ζαριά ή ήταν επίτηδες κάλπικα τα ζάρια που έριξαν. Πετρελαΐλα...
ΚΑΙ Ο ΑΛΕΚΟΣ Αλαβάνος κάνει κόμμα, λέει. Σιγά την είδηση, σιγά τα ωά! Το μόνο εύκολο είναι να κάνεις κόμμα τη σήμερον ημέρα. Μαζεύεις τους κολλητούς σου, τους βγάζεις έναν λόγο, κατεβαίνεις μόνος σου υποψήφιος για αρχηγός τους και σε βγάζουν παμψηφεί!
ΟΛΟ ΚΑΙ ΟΛΟ, μόλις στο 43% φτάνουν μαζί συναθροιζόμενα τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση. Χαράς ευαγγέλια για τα μικρά κόμματα που ελπίζουν ότι θα καρπωθούν τις απώλειες. Με τις ελπίδες στο τέλος θα μείνουν, μου είπε ένας καλός φίλος ειδικός επί του θέματος. Πολύ ψωμί, λέει, έχει ο δικομματισμός στην Ελλάδα και πολύ... κουμάρι θα παιχτεί ακόμα...
ΗΘΕΛΑ να ’σουνα κεφτές και να ’μουνα τηγάνι/ να δεις τσ’ αγάπης η φωτιά ψήσιμο που το κάνει. Πολλά θα σου ’χει καμωμένα η... αφιλότιμη Ηλία Σταματάκη για να αναγκαστείς να γράψεις τέτοιας λογής μαντινάδα. Μέχρι το ψάρι στα χείλη θα σου ’χει ψήσει.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ, συμμετέχεις, συμμετέχει, συμμετέχουμε, συμμετέχετε, αποφασίζουν (οδός Σινώπης, Αθήνα). Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε (Λεωφόρος Αλεξάνδρας, Αθήνα). Αν τα λάθη διδάσκουν τότε έχω καταπληκτική μόρφωση (οδός Μπενάκη, Αθήνα). Αλλα τρία (να ’σαι καλά, Κώστα Μπετινάκη!) συνθήματα σε τοίχους της Αθήνας.
'[...] Κι εσύ, παπαρουνίτσα του Απριλιού,/ κάτω απ’ τα στήθη να κρατάς τα χέρια/ σταυρωμένα, την ενοχή σου άνθιση να κρύβεις,/ και να ζητάς συγχώρεση από την Παναγία/ για την εν διανοία συντελεσμένη αμαρτία σου./ Ενώ έξω από την εκκλησιά/ ν’ ανθίζει, ν’ ανθίζει, να φτεροκοπά και να οργιάζ’ η φύση'.
Από το ποίημα του Κώστα Καλαπανίδα 'Ενοχη λειτουργία'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΈΝΑ ΒΑΘΜΟ, γύρω εκεί στη βάση, εκλιπαρεί η Κυβέρνηση να της βάλει η Τρόικα. Ένα πενταράκι, ίσα ίσα για να περάσει το τεστ και να πάρει την επόμενη δόση του δανείου. Απού ζει μεταζώνεται. Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι τότε, εξάλλου. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον...
Η ΤΡΟΪΚΑ είναι εδώ! Με νέα σύνθεση στη θέση του Ντερούζ ως εκπροσώπου της Κομισιόν ο Γ. Κρούγκερ, με το ίδιο σύνθημα ωστόσο: Κόψτε τα όλα, κόψτε το λαιμό σας στο φινάλε!
ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑΝ για αναδιάρθρωση Παπανδρέου και Σόρος... Δεν μίλησαν για αναδιάρθρωση Παπανδρέου και Σόρος... εν μίλησαν για αναδιάρθρωση Παπανδρέου και Σόρος... Αν το γράψω 333 φορές, λέμε τώρα, αντί για 3 θα το πιστέψτε;
''Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΩΣΗ δεν είναι στις προθέσεις μας, θα είναι βλαπτική και επιζήμια για την ελληνική οικονομία και θα μετακυλιστεί στις πλάτες του Έλληνα πολίτη''. Τάδε έφη τις προάλλες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής. Κρατήστε τη δήλωσή του. Ούτως ή άλλως θα μας χρειαστεί.
ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ Μνημόνιο, δεν βγαίνει το Μνημόνιο, βγαίνει το Μνημόνιο, δεν βγαίνει το Μνημόνιο, βγαίνει το Μνημόνιο, δεν βγαίνει το Μνημόνιο... Πάμε πάλι! Βγαίνει το Μνημόνιο, δεν βγαίνει το Μνημόνιο, βγαίνει το Μνημόνιο, δεν βγαίνει το Μνημόνιο, βγαίνει το Μνημόνιο, δεν βγαίνει το Μνημόνιο... Όχι δυο, αλλά διακόσιες είκοσι δυο μαργαρίτες να μαδήσεις ότι δεν βγαίνει το Μνημόνιο θα σου πούνε.
ΜΕΧΡΙ ΝΑ συνηθίσει ο γάιδαρος να μην τρώει ψόφησε! Μην μου πείτε ότι είναι από άλλο ανέκδοτο η παροιμιώδης αυτή φράση...
ΣΤΩΝ ΠΟΝΕΜΕΝΩΝ τις καρδιές, Θε μου, μπέψε τ' αηδόνι/μπέψε τον ήλιο της χαράς εκειά να ξημερώνει. Όλες καλές οι μαντινάδες σου, Ηλία Σταματάκη. Αυτή, όμως, είναι όλα τα λεφτά. Πολλοί και πολλών λογιών οι πονεμένοι!
ΤΙΓΡΗ ΘΕΕ, πάρε την ΠΑΕ! Τίγρη θεέ, πάρε την ΠΑΕ! Τίγρη θεέ, πάρε την ΠΑΕ! Στο κρανίο τα 'χει πάρει μ' όλα αυτά που συμβαίνουν στην ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΚ τελευταία ο γνωστός και μη εξαιρετέος φ(θ)ανατικός ΑΕΚτζής γείτονάς μου. Έτσι του 'ρχεται, λέει, να βγει στην ταράτσα του σπιτιού του και ν' αρχίσει να διαδηλώνει. Σιγά που θα συν-κινηθεί ο και επονομαζόμενος Τίγρης, παλιός πρόεδρος της ΑΕΚ Δημήτρης Μελισσανίδης!
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ανέκδοτο, που ακολουθεί μαζί με πολλά άλλα που μου το έστειλε η και φίλη μου γνωστή ποιήτρια Μαρία Ζαβιανέλη, που πήρε ένα ακόμα βραβείο στο φετινό διαγωνισμό που οργάνωσε η Διεθνής Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών. Στον ίδιο διαγωνισμό διακρίθηκαν ακόμα ο Δημήτρης Τυραϊδής, η Μαρία Γρυφάκη, η Στέλλα Κόνιαρη και η Δέσποινα Μαριανάκη-Κουτζόγλου. Συγχαρητήρια σε όλους!
Ο ΔΙΔΥΜΩΝ που είναι οφθαλμίατρος της εποχής εκείνης εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο Διογένης που τον βλέπει και ξέροντας ότι ο Διδύμων είναι ερωτύλος τύπος, του λέει: ''Πρόσεξε Διδύμωνα μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρη''.

''Κρατώ στις δυο παλάμες μου/της θλίψης μου το μαυροπούλι,/κι αποζητώ κλουβί για να το κλείσω!/Μες στης καρδιά τα φύλλα να κοιμάται,/να μην ξυπνά, να μην πετά/κι ούτε ποτέ να κελαηδήσει!/Στα μάτια σε κοιτάζω και προσμένω/ένα σου νεύμα, για να τρέξω,/τα χέρια μου τρεμάμενα ν' αφήσουν/της θλίψης μου το μαυροπούλι στα δικά σου,/γιατί κουράστηκα, καλέ μου!'' Το ποίημα της Δέσποινας Μαριανάκη-Κουτζόγλου ''Η θλίψη''.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Ιστορίες... της κρίσης ή σημεία των καιρών
Δημοσιεύθηκε στα Χανιώτικα νέα ( 06-04-2013)

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Οι δύο παρακάτω ιστορίες συνέβησαν στην πόλη μας· η πρώτη την περασμένη Πέμπτη κι η δεύτερη χθες:

Ιστορία... νούμερο 1:
Οι δύο μαθητές Γυμνασίου μπήκαν με την άνεση της... ηλικίας τους μέσα στο γραφείο και αφού δήλωσαν πως εκπροσωπούν ένα Γυμνάσιο του Νομού μας, είπαν ότι κληρώνουν ένα λαπ τοπ και η τιμή του κλήρου είναι 3,5 ευρώ!
Δύο προθυμοποιήθηκαν να συνδράμουν τα παιδιά και αγόρασαν 2 κλήρους ο πρώτος και έναν μόνο ο δεύτερος, ο οποίος, όμως, τους άφησε τα ρέστα από το πεντάευρω. Οι μικροί έγραψαν τους αριθμούς των τηλεφώνων των αγοραστών στα αποκόμματα που κράτησαν κι έδωσαν τα άλλα στους υποψήφιους νικητές της κλήρωσης! Ευχαρίστησαν κι έφυγαν μέρα μεσημέρι πηγαίνοντας και στα άλλα γραφεία του κτηρίου!
Ο ένας από τους δύο αγοραστές που άρχισε να ψιλιάζεται πως κάτι δεν πήγαινε καλά με την υπόθεση 'κλήρωση λαπ τοπ', επικοινώνησε με το σχολείο απ’ όπου τον πληροφόρησαν ότι δεν κληρώνεται κανένα λαπ τοπ.

Ιστορία... νούμερο 2:
Παιδί 10 - 12 ετών περιφέρεται χθες το πρωί σε γειτονιά της Χαλέπας και περνώντας από τα σταθμευμένα αυτοκίνητα της γειτονιάς προσπαθεί να ανοίξει τις πόρτες τους, με περισσή άνεση! Μια ξεκλείδωτη πόρτα τελικά ανοίγει και ο μικρός παίρνει από το κάθισμα ένα μπουφάν, κλείνει την πόρτα και με το πάσο του απομακρύνεται από το σημείο με ψυχραιμία και την ίδια... περισσή άνεση! Μια κάτοικος της περιοχής που έχει δει το συμβάν, το ρωτάει γιατί πήρε το μπουφάν κι εκείνο απαντά ατάραχο ότι 'είναι το θείου μου'! Σε ερώτηση της κατοίκου πώς λέγεται ο θείος του, εκείνο δείχνει μια μικρή ταραχή λέει ένα όνομα και απομακρύνεται. Η κάτοικος μετά από λίγο ενημερώνει για το περιστατικό τον γείτονα του διπλανού σπιτιού που τυγχάνει να βρίσκεται εκεί και αυτός με το αυτοκίνητο προλαβαίνει τον μικρό στα 500 περίπου μέτρα από το σημείο. Ο μικρός μετά από ερωτήσεις όπως 'πώς σε λένε', 'πού μένεις' καθώς και στην απειλή πως θα έρθει η Αστυνομία, αποδεικνύεται πως έχει αρπάξει το μπουφάν, βάζει τα κλάματα, δικαιολογείται πως δεν έχει να φάει παρόλο που 'δεν του φαινόταν' και τελικά φεύγει, αφού υπόσχεται πως δεν πρόκειται να το ξανακάνει...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΑ 'ΜΑΘΕΣ τα νέα, παιδί μου; Ηρθανε κι οφέτος τα χελιδόνια! Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μ' έπαιρνε στο τηλέφωνο κάποια στιγμή η μάνα μου για να μου αναγγείλει τον ερχομό των χελιδονιών στο Νίππος. Ηρθανε κι οφέτος, όπως κάθε χρόνο, τα χελιδόνια και στο Νίππος, μάνα! Να 'ναι καλά η Μαρία, που μου το είπε...
ΚΑΙ ΟΙ κερασιές άνθισαν κι εφέτος, αυτήν την περίοδο, στην Ιαπωνία. Ως απόδειξη ότι η άνοιξη δεν φοβάται καμιά ραδιενέργεια. Χάρμα ιδέσθαι οι σχετικές φωτογραφίες που κυκλοφορούνται στο Διαδίκτυο και που είχε την καλοσύνη να μου στείλει η και φίλη μου γνωστή ποιήτρια, Μαρία Ζαβιανέλη. Κάθε χρόνο στην Ιαπωνία, την περίοδο που ανθίζουν οι κερασιές, οι Ιάπωνες έχουν 3 μέρες άδεια για ν' απολαμβάνουν το θέαμα, γράφει το συνοδευτικό μήνυμα...
ΟΙ ΚΕΡΑΣΙΕΣ ανθίζουν και φέτος! Βαθιά χαραγμένος στο μυαλό μου και αυτός ο τίτλος βιβλίου του Μενέλαου Λουντέμη. Μαζί μ' άλλους δυο. 'Ενα παιδί μετράει τ' άστρα', ο ένας. 'Το ρολόι του κόσμου χτυπάει μεσάνυχτα', ο άλλος.
ΤΟ ΡΟΛΟΪ του κόσμου χτυπάει μεσάνυχτα. Πάντα το ρολόι του κόσμου χτυπάει μεσάνυχτα. Τα παιδιά που μετράνε τα άστρα το ακούνε. Και τις κερασιές που επιμένουν ν' ανθίζουν τις βλέπουν τα παιδιά. Και τα χελιδόνια που έρχονται κάθε χρόνο τα βλέπουν. Δεν έχουν ακόμα αμβλυνθεί οι αισθήσεις τους...
ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ ξύλα φύλαγε, μην κάψεις τα παλούκια,/ και τ' Απριλιού τις δεκοχτώ, μην κάψεις τα καρούλια. Ετσι όπως πάει ο καιρός όχι μόνο τα καρούλια του αργαλειού αλλά και τον αργαλειό θα καίγαμε, όπως το λαλεί ο καιρός. Αν, βέβαια, ζούσαμε σ' άλλες εποχές κι είχαμε αργαλειό...
ΑΧ ΑΥΤΟΣ ο αργαλειός σου/ με τρελαίνει, πω πω πω/ σαν περνώ απ' το στενό σου/ του διαόλου θηλυκό... Από τα χελιδόνια της μάνας μου και... διά μέσου διάφορων συνειρμών και παρασυνειρμών στον 'αργαλειό' του Κώστα Μουντάκη. Με... παραπαράσυρε το μολύβι μου, σήμερα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Και σίγουρα δεν θα 'ναι και η τελευταία...
ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ απ' τις νότιες, τις ζεστές χώρες. Τα χελιδόνια που φέρνουν την άνοιξη. Τα 'χελιδόνια' από τις βόρειες, τις ψυχρές χώρες. Τα 'χελιδόνια' που φέρνουν οικονομικές ανάσες. Καλοδεχούμενα και τα μεν και τα δε...
ΣΤΙΣ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ κι όχι, βέβαια, στις 4 είναι Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Στις 2, λοιπόν -κι όχι χθες- που είχε 4, όπως εκ παραδρομής έγραψε το... μολύβι μου στη χθεσινή δεύτερη 'εύφημη μνεία' πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση με θέμα 'Από το χαρτί στην οθόνη: Αλλάζει η σχέση του παιδιού με το βιβλίο;'.
ΟΛΟΙ ΓΙΑ (έ)να φιλότιμο ζούμε στην κοινωνία/ μα κείνο τ' αφιλότιμο κουρνιάζει στη γωνία. Από τον γνωστό, και ως 'Εννιαχωριανό', καλό ριμαδόρο Γιάννη Μαλαξιανάκη η για το 'φιλότιμο' μαντινάδα. Με την ευκαιρία και 'προς άρσιν τυχόν παρεξηγήσεως' να διευκρινίσω ότι ο 'Μαλά-ξιανός', στον οποίο αναφέρεται ο Παύλος (Παβλής) Πολυχρονάκης στην ιστορία του 'Οι πιο κακοί υπότροποι' (απόσπασμα της οποίας μπήκε στις 24 Μαρτίου στη θέση του ιστορικού ανέκδοτου) ήταν απ' τη Μαλάξα και όχι από τα Εννιά Χωριά.
ΡΩΤΗΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο Αντισθένης του είπε: 'Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή'.
'Αξιον εστί το ρόπτρο - σκαραβαίος/ το παράτολμο δόντι μες στο ψύχος του ήλιου/ ο Απρίλης που ένιωσε ν' αλλάζει φύλο/ της πηγής το μπουμπούκι ό,τι που ανοίγει/ Το χειράμαξο γέρνοντας με το 'να πλάι/ μια χρυσόμυγα που άναψε φωτιά στο μέλλον/ του νερού η αόρατη αορτή που πάλλει/ και γι' αυτό ζωντανή κρατά η γαρδένια'.
Από το 'Αξιον εστί' του Οδυσσέα Ελύτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Τι κι αν δεν αναφέρεται το όνομα;

Αν πέντε χρόνια εθαύμαζα σε
Σε τον Περικλέα
Τώρα σ’ Εσένα προσκυνώ
τον θείον Αχιλλέα.
Το φως σου περισσότερο
θα λάμψει όταν νυκτώσει
ήσουν αϊτός στην πτήσι Σου
και γίγαντας στην πτώσι.

Γεώργιος Στρατήγης

Είναι φανερό ποιον αφορά το παραπάνω επίγραμμα, που έγραψε ο ποιητής Γεώργιος Στρατήγης, και που μου το υπαγόρευσε τηλεφωνικά τις προάλλες ο και καλός μου φίλος εκ Σκάφης Σελίνου ορμώμενος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Βασίλης Φρ. Τωμαδάκης. Τι κι αν δεν αναφέρεται τ’ όνομα Εκείνου; Υπάρχει κάποιος που δεν έχει καταλάβει ότι πρόκειται για τον Ελευθέριο Βενιζέλο; Σε καμία των περιπτώσεων.
Το επίγραμμα αυτό, που ειρήσθω εν παρόδω γράφτηκε το 1915, λέει για τον Εθνάρχη τόσα όσα δεν θα χωρούσαν σ’ έναν τόμο 500 σελίδων, όπως μου επεσήμανε, στο περίπου τα λόγια του, και ο συμπατριώτης μας καθηγητής. Δεν νομίζω να διαφωνεί κάποιος σ’ αυτο. Ακριβώς γιατί μέσα σε τέσσερις μόλις στίχους σκιαγραφείται ο Ελευθέριος Βενιζέλος και με προφητικό τρόπο όχι μόνο ως ένας εκ των μεγαλυτέρων Ελλήνων Πολιτικών, αλλά ως ο Μέγιστος Ελλην Πολιτικός και ως ο μόνος πραγματικός εθνάρχης.
Μας λέει δηλαδή ότι μας έχει μάθει, έχοντάς το περάσει και ευρύτερα, το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος' λειτουργώντας όπως λειτουργεί με τον συντονισμό του ιθύνοντος νου του γενικού διευθυντή του Νίκου Παπαδάκη και με τις ευλογίες του εμπνευστή του Μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη. Οχι σαν μαυσωλείο μνήμης, αλλά σαν μια λαλέουσα πηγή εθνικής αυτογνωσίας.
Αποτελώντας το πιο σημαντικό στοιχείο του εξ αδιανεμήτου πλούτου μας. Οπως φάνηκε και το προηγούμενο Σαββατοκύριακο (25 και 26 Μαρτίου) κατά την τελετή απονομής των βραβείων του Θ’ Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Δοκιμίου για τον Ελευθέριο Βενιζέλο και την τέλεση του Πολιτικού Μνημοσύνου Ελευθερίου και Σοφοκλή Βενιζέλου, στον Προφήτη Ηλία (φωτ.).

Το βιβλίο θυμάται

Καθαρά ρητορικό το ερώτημα, κατά τη γνώμη μου, που τίθεται στη συζήτηση που οργανώνει σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα του Παιδικού Βιβλίου, ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, στον Πολυχώρο 'Αννα και Μαρία Καλουτά' του Δήμου Αθηναίων, με τη συμμετοχή εκδοτών, εκπαιδευτικών, δημιουργών και με θέμα: 'Από το χαρτί στην οθόνη: Αλλάζει η σχέση του παιδιού με το βιβλίο;'.
Οχι, η σχέση του παιδιού με το βιβλίο, με το καλό παιδικό βιβλίο, μια σχέση αγαπητική, στη βάση της ούτε έχει αλλάξει ούτε πρόκειται ν’ αλλάξει. 'Το βιβλίο θυμάται τον χρόνο που γράφτηκε. Από τα βιβλία του Καρόλου Ντίκενς μπορούμε να καταλάβουμε πως ήταν πραγματικά η ζωή ενός αγοριού στους δρόμους του Λονδίνου στα μέσα του 19ου αιώνα -τον καιρό του Ολιβερ Τουίστ.
Με τα μάτια του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ (τα μάτια του Ντίκενς εκείνη την εποχή) βλέπουμε όλων των ειδών τους χαρακτήρες που ζούσαν στην Αγγλία στα μέσα του 19ου αιώνα -πώς ήταν οι σχέσεις τους και πώς οι σκέψεις και τα συναισθήματά τους επηρέαζαν τις σχέσεις αυτές. Επειδή ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ ήταν σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος ο Κάρολος Ντίκενς, δεν είχε ανάγκη ο Ντίκενς να φανταστεί αυτά που έγραφε, τα ήξερε ήδη.
Κι ακόμα, από ένα βιβλίο είναι που ξέρουμε πώς ήταν για τον Τομ Σόγιερ, τον Χάκερλμπερι Φιν και τον φίλο τους τον Τζιμ να ταξιδεύουν στον ποταμό Μισισσιπή στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ο Μαρκ Τουέιν έγραφε για τις περιπέτειές τους. Γνώριζε πολύ καλά τι σκέφτονταν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης για τους άλλους, γιατί ζούσε ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους. Ηταν ένας από εκείνους.
Στα έργα τα λογοτεχνικά, οι πιο ακριβείς περιγραφές προσώπων του παρελθόντος είναι εκείνες που γράφτηκαν την εποχή που ζούσαν ο παλιοί εκείνοι άνθρωποι. Το βιβλίο θυμάται'.
Αυτά, μεταξύ άλλων, έγραψε στο μήνυμά της η πολυβραβευμένη Εσθονή συγγραφέας Αino Pervik (μετάφραση Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου) εκ μέρους του Εσθονικού Τμήματος της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα που είχε την ευθύνη του φετινού εορτασμού. 'Το βιβλίο θυμάται' είναι και ο τίτλος της αφίσας που φιλοτέχνησε ο επίσης Εσθονός εικονογράφος Juri Mildebeg. Πάντα το βιβλίο θυμάται...

Μα έτσι να μην πάνε...

Μακάρι να μην είναι τα πράγματα έτσι, αλλά ακόμα κι αν είναι έτσι να πάνε αλλιώς. Αυτό σκέφτηκα, παραφράζοντας τον τίτλο του βιβλίου του Τούρκου συγγραφέα Αζίζ Νεσίν 'Ετσι ήρθαν τα πράγματα, μα έτσι δεν θα πάνε', όταν διάβασα στην εφημερίδα 'Χριστιανική' (Πέμπτη 17 Μαρτίου τ.ε.) τα εξής: 1) Οτι το Υπουργείο Παιδείας και Διά Βίου Μάθησης έκλεισε 'για λόγους οικονομίας' τη βιβλιοθήκη Μύκης, τη μόνη ελληνική βιβλιοθήκη στα Πομακοχώρια της Ξάνθης. 2) Οτι ο 'γνωστός από την έμπρακτη ευαισθησία του στα εθνικά (και όχι μόνο) ζητήματα' πρόεδρος της ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ Α.Ε. Πρόδρομος Εμφιετζόγλου γνώρισε με επιστολή του στο Υπουργείο ότι αναλαμβάνει τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης της εν λόγω βιβλιοθήκης για όσο διάστημα απαιτείται, μέχρι και δέκα χρόνια. Και 3) ότι απάντηση απ’ το Υπουργείο ο κ. Εμφιετζόγλου δεν πήρε και η εκτίμηση (της εφημερίδας) είναι ότι δεν θα πάρει 'γιατί το κλείσιμο της βιβλιοθήκης της ακριτικής Μύκης υπηρετεί σχέδια άσχετα με την κακή κατάσταση της εθνικής μας οικονομίας, σχέδια που σχετίζονται άμεσα με τη σταδιακή, αλλά σταθερή πορεία υποταγής μας στον Νεο-οθωμανισμό'.
'Είθε να μην επαληθευθεί η πρόβλεψή μας', γράφει σε κάποιο σημείο, εντός παρενθέσεως, η εφημερίδα.
Είθε να διαψευστεί και να λειτουργήσει και πάλι η βιβλιοθήκη της Μύκης! Εκτός παρένθεσης το γράφω αυτό!

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΕΝΑΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Όταν ζούσε την είχανε
Του σκοινιού και του παλουκιού.
Όταν πέθανε,
Αφού την βαλσαμώσανε,
Την βάλανε σε χρυσοποίκιλτο φέρετρο
Και την περιφέρανε
Στους δρόμους της μοναξιάς μας.
Σαν βαρεθήκανε,
Είχανε πάλι το πτώμα της
Του σκοινιού και του παλουκιού
Όπως όταν ζούσε,

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Αντερσεν καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα ως Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Ολοι εν τέλει από 2 μέχρι 102 χρονών παιδιά είμαστε. Ας μην ξεχάσουμε να διαβάσουμε, λοιπόν, σήμερα ένα παιδικό βιβλίο. 'Τα ψηλά βουνά' του Ζαχαρία Παπαντωνίου, για παράδειγμα.
ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ και η έδρα του ΔΗΠΕΘΕΚ; Δεν μοιάζει με πρωταπριλιάτικο αστείο; Παλιά τους τέχνη κόσκινο; Εκεί που μας χρωστάγανε θέλουν να μας πάρουν και το βόδι; Ο φαταουλισμός σ' όλη του τη μεγαλοπρέπεια; Τι αποκέντρωση κι αυτή αλήθεια!
ΤΑ ΠΡΩΤΑ 'χελιδόνια' του Βορρά ήρθαν από προχθές στον τόπο μας κι έφεραν την τουριστική άνοιξη. Να και το πρώτο κρουαζιερόπλοιο σήμερα. Χαράς ευαγγέλια. Καλή συνέχεια και καλό καλοκαίρι!
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ της Τρόικας πάντως, ανέβαλαν, λέει, την επίσκεψή τους στην Αθήνα για λίγες μέρες. Δεν την αναβάλλουν για λίγες δεκαετίες λέω εγώ! Είναι ανάγκη να το παίζουν κάθε λίγο και λιγάκι... φάντηδες μπαστούνι;
'HΘΕΛΑ ΝΑ 'μουν βουλευτής όλοι να με ζηλεύουν/ μ' αν θα γενώ, όλοι μεμιάς θέση θα μου γυρεύουν'. Γύρευε, λοιπόν, τη δουλειά σου Ηλία Σταματάκη. Γράφε τις μαντινάδες σου κι άφησε τα όνειρα για βουλευτιλίκι. Εκτός κι αν σου αρέσει το... γιαούρτι!
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ Ελέγχου (Ε.Λ.Ε.) για το δημόσιο χρέος ζητούν να συγκροτηθεί, βουλευτές, μεταξύ αυτών η Σοφία Σακοράφα, ευρωβουλευτές, οικονομολόγοι, συνταγματολόγοι και φιλόσοφοι από την Ελλάδα και την Ευρώπη. 'Μαζί τους!' σχολιάζει ο 'βοριάς' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011). Προσυπογράφω!
ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπιστώ και μάλιστα μέχρι θανάτου το δικαίωμα που έχεις να τα λες. Τα λόγια αυτά του Βολτέρου θυμηθήκαμε χθες με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Για την επίθεση που δέχτηκε με αβγά και γιαούρτια εν μέση οδώ στο κέντρο των Χανίων από κουκουλοφόρους ο τέως πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Ιωακείμ Γρυσπολάκης, κουβεντιάζαμε.
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ στην Κρήτη από το Λαφονήσι μέχρι τη Ζάκρο για την αμαξοστοιχία με το όνομα 'ΤΑΛΩΣ'. Εδώ σας θέλω, κύριε Περιφερειάρχα και κύριε Γενικέ Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης. Αποδείξτε ότι το χθεσινό σχετικό πρωταπριλιάτικο δημοσίευμα της εφημερίδας μας δεν ήταν εν τέλει πρωταπριλιάτικο!
ΞΕΡΑΜΕΝΑ ΘΑ βρούμε τα λουλούδια σου, μάνα, μα θα ευωδιάζει ο τόπος! Το τρίμηνο μνημόσυνό σου αύριο...
Ο ΧΑΝΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝ Αντερσεν δεν έδινε καθόλου σημασία στην ενδυμασία του και κυκλοφορούσε στους δρόμους της Κοπεγχάγης φορώντας ένα τριμμένο αδιάβροχο κι ένα παλιό καπέλο. Μια μέρα τον σταμάτησε ένας νεαρός ντυμένος στην τρίχα και τον ρώτησε: 'Αυτό το ελεεινό πράγμα που φοράτε στο κεφάλι σας λέγεται καπέλο;'. Ο Αντερσεν δίχως να χάσει καιρό του απάντησε, ρωτώντας τον: 'Αυτό το ελεεινό πράγμα κάτω απ' το μοντέρνο καπέλο σας, λέγεται κεφάλι;'.
'Δέντρο μεγάλο θέλω τη γνώση/ Ν' απλώνει γύρω γερά κλαδιά/ Ανθη να δέσει, καρπούς να δώσει/ Σ' όλο τον κόσμο για τα παιδιά/ Να γίνει ο Λόγος, μέγα σχολείο/ Γι' αυτό διαβάζω ένα βιβλίο!/ Θέλω η αγάπη πλατειές φτερούγες/ Να ξεδιπλώσει ζερβά - δεξιά/ Να φτάσει μέχρι τις άδειες ρούγες/ Να συντροφέψει τη μοναξιά/ Κι όπου είναι ένας, να γίνουν δύο,/ Γι' αυτό διαβάζω ένα βιβλίο!'.
Από το ποίημα της Πηνελόπης Ντουντουλάκη
'Γι' αυτό διαβάζω'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'Σ’ ΟΛΗ ΜΟΥ τη ζωή έλεγα ψέματα. Ακόμα και τότε που έλεγα την αλήθεια. Ποτέ δε μιλούσα για χάρη της αλήθειας. Μιλούσα μόνο για χάρη του εαυτού μου. Το πιο δύσκολο στη ζωή είναι να ζεις και να μη λες ψέματα και να μην πιστεύεις το ψέμα σου'.
ΠΟΛΛΑ ΨΕΜΑΤΑ είπαμε ολά - ολά/ ας πούμε και μι’ αλήθεια βατσιτσέλο βατσιτσό, όπως λέει και το πολύ ωραίο παιδικό τραγουδάκι. Πρωταπριλιά, σήμερα, και προβληματιζόμουν πως ν’ αρχίσω. Μέχρι που έπεσε στη ματιά μου ένα 'τσιτάτο' του Ντοστογιέφσκι. Αυτό είναι, είπα, κι άρχισε το μολύβι μου να το γράφει σαν πρώτο 'πεταχτό'. Καλό μήνα! Και, βεβαίως, χρόνια πολλά σε όλους μας!
ΑΠΡΙΛΗΣ, ΛΟΙΠΟΝ, από σήμερα και: 'Αν κάνει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα/ χαρά ’στονε τον γεωργό που ’χει πολλά σπαρμένα'. Κάποτε έλεγε την αλήθεια αυτή η παροιμία. Τώρα πια δεν έχει... βάση αλήθειας. Δεν σπέρνουμε κι αφού δεν σπέρνουμε, δεν θερίζουμε, στα χρόνια μας.
'ΞΕΡΑΜΕ ΤΟ επίδομα γάμου. Τώρα μαθαίνουμε ότι υπάρχει και επίδομα άγαμου, «γεροντοπαλίκαρου». Πού; Στα Ελληνικά Πετρέλαια, σε θυγατρική του Ομίλου, οι άγαμοι άνω των 35 ετών παίρνουν επίδομα... ανύπαντρου'. Πρωταπριλιάτικο; Οχι! Χθες, 31 Μαρτίου το αλίευσα το Διαδίκτυο (Νooz.gr).
'ΓΟΠΑ', ΓΙΑ ΝΑ μην πω 'γαύρος' και παρεξηγηθώ, η είδηση αυτή. Αλλες είναι οι... τσιπούρες. Οπως η αποκάλυψη ότι σύμφωνα με στοιχεία του ΣΔΟΕ εντοπίσθηκε 'πρώην γαλάζιος υπουργός με τραπεζικές καταθέσεις 178 εκατ. ευρώ', για παράδειγμα.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ ΚΙ ΕΓΩ με τη σειρά μου, μετά από την Ελληνική Κυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όλους ανεξαιρέτως τους Οίκους Αξιολόγησης που όπως έγραψε χθες σε σχόλιό του ο γείτονας μου σε τούτη τη σελίδα, ο ΑΕΣ (σε διαβάζω Αντώνη!) 'παίζουν τρίλιζα στην κασίδα μας'. Σιγά που θα με φοβηθούν, το ξέρω, μια καταγγελία, όμως, είναι μια καταγγελία!
ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ να καταγγείλουμε το Μνημόνιο! Αν αυτό το έλεγε κάποιος άλλος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ μπορεί και να το περνούσα στο ντούκου, μου είπε ο φίλος ο γέρω δάσκαλος. Και συμπλήρωσε. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω τώρα που το είπε ο Παντελής Οικονόμου, που έχει αποδείξει ότι δεν τον νοιάζουν οι υπουργικοί θώκοι.
ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΟΣΗ αλήθεια μπορούμε να αντέξουμε; Βαριά σαν σίδερο είναι η... άτιμη. Κι ελαφρύ σαν πούπουλο το ψέμα.
ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ μετά την ανακάλυψη του φωνογράφου από τον Τόμας Εντισον η εφημερίδα 'Graphic' της Νέας Υόρκης ανακοινώνει πανηγυρικά ότι ο εφευρέτης βρήκε μια μηχανή που μετατρέπει το χώμα σε ψωμί και το νερό σε κρασί, με μια μόνο κίνηση. Την είδηση αυτή την αναπαράγουν τα έντυπα όλης της Αμερικής ευλογώντας τον Εντισον... Ενα απ’ τα πιο διάσημα πρωταπριλιάτικα ψέματα.
'[...]/ Είμαι παλιά περγαμηνή γρίφος της Μεσογείου/ και νιώθουνε οι ρίζες μου νόστους κρυφού αγίου/ είμαι το μπλουζ το νέγρικο των σκλάβων της Σομάλης/ στις προσμονές βαφτίζομαι της νιότης μου της άλλης./ Η αρχέγονή μου ανάσταση του Χαλεπά κατάρτι/ μπουνάτσες μα και τρικυμιές στου πάθους μου τον Μάρτη/ μπατάρω την Πρωταπριλιά στου ορίζοντα το ψέμα/ κυλάει μέσα στις φλέβες μου του Οδυσσέα το αίμα/ [...]'.
Από το ποίημα 'Στου ήλιου τον περίπλου' του Χρήστου Χαρατσάρη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)