ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΦΑΣΟΥΛΙ το φασούλι γεμίζει το σακούλι. Μάραθο τον μάραθο γεμίζει η γρε τον κάλαθο. Μάζωνε κι ας είν’ και ρώγες. Ας τις έχουμε υπόψη μας αυτές τις παροιμίες. Ημέρα της Αποταμίευσης, αν δεν το ξέρετε, να το μάθετε σήμερα και μπορεί ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου να μας βάλει να γράψουμε έκθεση με θέμα τα αγαθά της. Τα αγαθά της αποταμίευσης βεβαίως.

ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ το φασούλι; Πού θα βρει η γρε τον μάραθο;  Μήπως αφήκανε τα πουλιά ρώγες για να μαζώξουμε; Ρητορικές ερωτήσεις. Τρυγημένο αμπέλι η Ελλάδα.

ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΙΑ, σταλαγματιά, γεμίζει η στάμνα η πλατιά. Αλλη μια παροιμία, δασκαλίστικη αυτή. Ακούς εκεί να λένε στάμνα τη λαΐνα, σκέφτηκα όταν την πρωτάκουσα, πήγαινα πέμπτη δημοτικού θυμούμαι.

ΠΑΡΕΛΑΣΗ αυτοπτών μαρτύρων. Τηλεφωνική παρέλαση αυτοπτών μαρτύρων. Τελικά σχεδόν οι μισοί Αθηναίοι είδαν τους έξι τρομοκράτες να γαζώνουν τους έξι αστυνομικούς στο Αστυνομικό Τμήμα της Αγίας Παρασκευής.

ΑΠΟΛΥΤΗ καταδίκη της τρομοκρατίας. Από απαξάπαντες. Χωρίς κανένα “αλλά” από κανένα. Ζόρικες μέρες για τη δημοκρατία. Ολα τα ‘χε η Ελλάδα, η τρομοκρατία της έλειπε.

ΚΑΚΩΣ, ΚΑΚΙΣΤΑ χαίρονται κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ γιατί στη Νέα Δημοκρατία γίνεται το έλα να δεις. Εκτός κι αν θέλουν μια ανύπαρκτη αξιωματική αντιπολίτευση για να μην ελέγχεται η Κυβέρνηση. Κάθετος (τί λέξη!) στην άποψή του ο φίλος μου ο γερω δάσκαλος.

ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ των Τεσσάρων συνεχίζεται, όπως συνεχίζεται. Πάντως το τέλος είναι απρόβλεπτο.

ΕΙΣΑΙ ΑΠΛΟΣ ψηφοφόρος; Γίνε φίλος! Είσαι φίλος; Γίνε μέλος! Είσαι μέλος; Γίνε υποψήφιος αρχηγός! Είσαι υποψήφιος αρχηγός; Γίνε αρχηγός του κόμματος σήμερα και πρωθυπουργός αύριο! Σκαλί, καλέ μου, σκαλί ανέβαινε τα σκαλιά.

ΚΩΣΤΑ, τα μεγαλεία σου για πες μου τα θυμάσαι; / που νόμιζες πρωθυπουργός παντοτινά πως θα ‘σαι; / Το μόνο που σου μεν’ εδά υπομονή να κάνεις/ τα γκάλοπ κάτσε διάβασε τον πόνο να γλυκάνεις. Απ’ τον Ηλία Σταματάκη η ρίμα. Τί του ‘ρθε και θυμήθηκε τον Καραμανλή, άγνωστο.

Η ΣΗΜΑΙΑ με τον Δικέφαλο, τουλάχιστον για δύο μήνες, μεσίστια στην νταράτσα του. Η απόφαση που πήρε ο γνωστός αεκτζής γείτονάς μου, ύστερα από τον αποκλεισμό της ομάδας μας στο Κύπελλο από τον Θρασύβουλο. Ηταν να τον κλαίνε οι ρέγγες, ανακοινώνοντάς μου το.

ΓΙΑΝΝΗ ΦΙΛΗ, καθηγητή και πρώην πρύτανη Πολυτεχνείου Κρήτης: Σ’ όλα τα πλάτη και τα μήκη του σύμπαντος κόσμου, ξεκινώντας από τα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης με ταξίδεψε η τελευταία σου ποιητική συλλογή “Δυτικά του Ομήρου” που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. Το σχόλιό μου σε μια πρώτη ανάγνωση. Θα επανέλθω.

ΟΤΑΝ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ στρατηγός Σύλλας κυρίευσε την Αθήνα ετοιμαζόταν να την ξεθεμελιώσει ολότελα. Οταν κατάλαβαν την πρόθεσή του οι Αθηναίοι, πήγαν και τον παρακάλεσαν να μην την πραγματοποιήσει θυμίζοντάς του, τη μεγάλη δόξα της πόλης την εποχή του Περικλή και του Πλάτωνα. Ο Σύλλας τους άκουσε σκεφτικός και στο τέλος τους είπε: “Συγχωρώ τους ζωντανούς για το χατήρι των νεκρών”.

“Και πώς να παλαίψεις εκείνον που πιστεύει/ τα δικά του ψέματα για αλήθεια/ για λίγη εξουσία ανάμεσα στους Αχαιούς/ λίγη εύνοια από τον Αγαμέμνονα, / για μια εμφάνιση στην τηλεόραση;/ Ακόμη κι οι Θεοί υποκρίνονται ότι δεν βλέπουν./ Πώς να συντάσσονται άραγε/ η νέμεσις, η τιμή κι η εξουσία;”
Το ποίημα “Και πώς;” του Γιάννη Φίλη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑxΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΕΣ και ξαναπές τ' άκουσε ο χανιώτικος καιρός κι αποφάσισε να μην επιτρέψει να γίνει η μαθητική παρέλαση. Έλειπε και εκπρόσωπος της Κυβέρνησης άλλωστε. Μεταξύ τους είναι, σκέφτηκε, κι άρχισε να ρίχνει... καρεκλοπόδαρα.

ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ θα εκπροσωπείται η Κυβέρνηση στις έδρες των νομών κατά τις εθνικές επετείους της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου. Η απόφαση ελήφθη και η ανακοίνωσή της από τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο αναμένεται. Εάν και εφόσον φτάσουν εγγράφως ικανές διαμαρτυρίες.


ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ εναντίον αστυνομικού τμήματος. Στο ίδιο έργο θεατής η ελληνική κοινωνία. Στο ίδιο βάρβαρο έργο. Μέχρι πότε;

ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ο καθένας απ' τους έξι αστυνομικούς που γάζωσαν άνανδρα οι τρομοκράτες, ο καθένας τον δικό του άγιο, αδύνατο να τους προστάτευε μόνη της η Αγία Παρασκευή. Φτάνει να πούμε μόνο μη χειρότερα;

ΤΑ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ πολλοί ηγάπησαν, τον προσφέροντα το ρουσφέτι ουδείς. Πού τον είδαν που τον ξέρουν οι ρουσφετοευεργετηθέντες. Ω της αχαριστίας των το μέγα κεφάλαιο!

ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ χωρίς γενικούς γραμματείς, καράβια χωρίς λοστρόμους! Κάποιοι πρέπει να 'χουν την ευθύνη της καθημερινής λάντζας. Κάποιοι πρέπει να επιβλέπουν τους ναύτες. Νομίζω!

ΑΦΟΥ δεν μπορούν να τα βρουν στη Νέα Δημοκρατία επί της διαδικασίας της εκλογής νέου αρχηγού, ας κάμουν κλήρωση. Μια κουβέντα είναι κι αυτή! Ποιός είπε ότι δεν έχει και η κλήρωση τη διαδικασία της. Άσε που έχουμε δέκα λογιών κληρώσεις.

ΟΧΙ ΟΤΙ δεν είναι καλός και στα άλλα είδη, αλλά και στις ερωτικές του μαντινάδες δίνει ρέστα ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας Σταματάκης. Απολαύστε την τελευταία του δημιουργία, για να κάνουμε κι ένα διάλειμμα: Ήθελα να ΄μουν σύννεφο, νεράκι φορτωμένο/ να σου ποτίζω κάθ' αργά, ό,τι 'χεις φυτεμένο.

ΣΤΑΖΙ ένα κράτος που μπάζει, αλλά και Μπάζι ένα κράτος που στάζει. Ακριβώς γιατί εύκολα μπορούμε να μετατρέπουμε τα ουσιαστικά σε ρήματα και τα ρήματα σε ουσιαστικά στο Μπαζασταζιστάν.

ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ είναι ν' αρχίσει ο εμβολιασμός για την νέα γρίπη. Άντε και τα βρήκαμε επί της διαδικασίας. Εύκολο είναι να τα βρούμε για τις διαδικασίες της διαδικασίας;

ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ Βλαχάκη, Χανιά: Διάβασα και ξαναδιάβασα "Τα πολύτιμα", τη νέα, την 7η (!) κατά σειρά, ποιητική σου συλλογή που μου έστειλες. Όντως πολύτιμα τα ποιήματά σου για όλους μας!

ΜΙΑ ΜΕΡΑ γινόταν λόγος στη ρωσική αυλή για τον Ιωάννη Καποδίστρια που είχε χρηματίσει υπουργός των Εξωτερικών της μεγάλης αυτής χώρας και καταδέχτηκε να γίνει κυβερνήτης της μικρής του πατρίδας που μόλις είχε απελευθερωθεί. Ένας είπε: "Πραγματικά ο Καποδίστριας είναι πολύ μεγάλος. Τι κρίμα όμως που είναι επικεφαλής ενός τόσο μικρού κράτους". Ο τσάρος είπε: "Νομίζω ότι όσο πιο μικρό είναι ένα κράτος τόσο πιο δύσκολο είναι να το κυβερνήσει ένας ηγέτης."

“Πιτήδεια κομμένα τα πολλαπλά επανωφόρια/ υφασμένα τώρα σε κουρελού./ Δεν πουλώ./ Μόνο χαρίζω./ Με την κουρελού στην πλάτη μου/ γυρνώ στους δρόμους./ Δεν πουλώ. Μόνο χαρίζω.”
Το ποίημα της Μαρινέλλας Βλαχάκη "Γυρολόγος".

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

. 28η Οκτωβρίου 1940

Επιμέλεια: Νεκτάριος Κακατσάκης

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί ένα μέρος από από το βιβλίο "Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ"* του Ιταλού πρέσβη στην Ελλάδα Εμμανουέλε Γκράτσι, στο οποίο ο ιταλός πρέσβης αναφέρεται στην επίσκεψή του στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά και την επίδοση του τελεσιγράφου για να παραδοθεί η Ελλάδα στις Ιταλικές δυνάμεις

“Την καθορισμένη ώρα δέκα περίπου λεπτά πριν από τις 3, ο Στρατιωτικός ακόλουθος, ο διερμηνέας και εγώ φθάσαμε στην καγκελόπορτα της μικρής βίλλας, όπου έμενε ο Πρωθυπουργός. Ο κόμης Ντε Σάντο είπε στον φρουρό να ειδοποιήσει τον Πρωθυπουργό ότι ο Πρέσβυς της Ιταλίας επιθυμούσε να γίνει δεκτός για μία άκρως επείγουσα ανακοίνωση. Ο φρουρός άρχισε να κτυπά ένα ηλεκτρικό κουδούνι που επικοινωνούσε με το εσωτερικό του σπιτιού, αλλά το υπηρετικό προσωπικό κοιμόταν. Περιμέναμε για μερικά ατελείωτα λεπτά μπροστά στην καγκελόπορτα. Μες την βαθειά σιωπή της νύκτας ακουγόταν το γαύγισμα ενός σκύλου.
Επί τέλους το κουδούνισμα ξύπνησε τον ίδιο τον Μεταξα, ο οποίος έκαμε την εμφάνισή του σε μία μικρή πόρτα υπηρεσίας και, αναγνωρίζοντας με, διέταξε τον φρουρό να με αφήσει να περάσω.
Οι δύο συνοδοί μου έμειναν στον δρόμο περιμένοντας με, έξω από την καγκελόπορτα.
Ο Μεταξάς είχε φορέσει μία σκούρα μάλλινη ρόμπα, από τον γιακά της οποίας φαινόταν ένα μετριότατο βαμβακερό νυχτικό. Μου έσφιξε το χέρι, με έβαλε μέσα και με άφησε να περάσω σε ένα μικρό σαλόνι, το συνηθισμένο σαλονάκι μιας μικροαστικής εξοχικής βιλλίτσας. Αυτό το περιβάλλον αλά Γκουίντο Γκοτσάνο, με τα κακόγουστα καλά του πράγματα μ' έκανε να αναλογιστώ προς στιγμήν με κάποιο πικρό κρυφό χαμόγελο την Βίλλα Τορλόνια.
Μόλις καθίσαμε του είπα ότι η Κυβέρνηση μου είχε αναθέσει να του κάμω μια άκρως επείγουσα ανακοίνωση και χωρίς άλλα λόγια του έδωσα το κείμενο. Ο Μεταξάς άρχισε να διαβάζει. Τα χέρια του κρατούσαν το χαρτί έτρεμαν ελαφρά και μέσα από τα γυαλιά του έβλεπα τα μάτια να βουρκώνουν, όπως συνήθιζε όταν ήταν συγκινημένος. Όταν τελείωσε την ανάγνωση, με κοίταξε κατά πρόσωπο και μου είπε με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή
"Allors c' est la guerre" (Επομένως έχουμε πόλεμο). Του απήντησα ότι δεν ήταν καθόλου έτσι κατ' ανάγκην, και ότι μάλιστα η Ιταλική Κυβέρνηση ήλπιζε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση θα εδέχετο τα αιτήματά της και θα άφηνε να περάσουν ελεύθερα τα Ιταλικά στρατεύματα, τα οποία θα άρχιζαν τις μετακινήσεις τους την 6η πρωινή.
Ο Μεταξάς με ρώτησε τότε πως μπορούσαν να σκεφθώ ότι, ακόμα και αν είχε την πρόθεση να ενδώσει, θα του ήταν δυνατόν μέσα σε τρείς ώρες να λάβει τις διαταγές του Βασιλέως και να δώσει τις απαραίτητες οδηγίες για την ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων. Χωρίς καμία πεποίθηση, από απλή ευσυνειδησία, αρπαζόμενος από την τελευταία ελπίδα όπως ο ναυαγός πιάνεται ακόμα και ένα σανιδάκι, του απήντησα ότι αυτό δεν ήταν καθόλου αδύνατον. Ασφαλώς θα είχε απ' ευθείας τηλεφωνική γραμμή για να επικοινωνεί με τον βασιλέα. Όσο για τις διαταγές προς τα στρατεύματα , θα ήταν αρκετό να διαταχθεί ο αρχιστράτηγος να στείλει με τον ασύρματο εγκύκλιο διαταγή σε όλους τους διοικητές να μην παρεμποδισθεί η προέλαση των ιταλικών στρατευμάτων.
Ο Μεταξάς με ρώτησε τότε αν μπορούσα να του καθορίσω τουλάχιστον ποιά ήταν τα στρατηγικά σημεία επί του ελληνικού εδάφους που η ιταλική Κυβέρνηση θα ήθελε να καταλάβει. Φυσικά, αναγκάσθηκα αν του απαντήσω ότι δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Ο Μεταξάς απήντησε: "Vous voyez bien que c' est impossible" (βλέπετε ότι αυτό είναι αδύνατον). Η ευθύνη του πολέμου αυτού βαρύνει αποκλειστικά την Ιταλική Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση σας ήξερε κάλλιστα ότι η Ελλάδα το μόνο που επιθυμούσε ήταν να παραμείνει ουδετέρα αλλα ότι ήμεθα αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε το εθνικό έδαφος εναντίον οιουδήποτε.
Του απήντησα, ενώ σηκωνόμουν, ότι ήλπιζα ακόμα ότι θα ελάμβανε υπ' όψιν του την διαβεβαίωση που περιείχετο στην διακοίνωση, κατά την οποίαν η Ιταλική Κυβέρνηση δεν είχε καμία πρόθεση να θίξει την κυριαρχία της Ελλάδος και ότι θα μου γνώριζε στην Πρεσβεία πριν από τις 6, ότι η χώρα του δεχόταν τα ιταλικά αιτήματα.
Ο Μεταξάς δεν μου απήντησε. Με συνόδευσε στην έξοδο υπηρεσίας από την οποίαν είχα μπεί πριν από ένα τέταρτο και ήμασταν στο κατώφλι μου είπε χωρίς να αναπτύξει περισσότερο την σκέψη του, "Vous etes les plus forts..." (Είσαστε πιό δυνατοί) με φωνή αυτή τη φορά βαθιά αλλοιωμένη. Με τη σειρά μου δεν ήξερα τι να απαντήσω στα λόγια αυτά και στην βαθειά λύπη που τα δονούσε. Νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο, ο οποίος τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να μην αισθάνθηκε απέχθεια για το επάγγελμα του. Αν στην μακρά σταδιοδρομία μου στην υπηρεσία του κράτους υπήρξε ποτέ μια στιγμή κατά την οποίαν εμίσησα το δικό μου, μια στιγμή κατά την οποίαν το καθήκον του αξιώματός μου μου φάνηκε σταυρός όχι μόνο θλιβερός αλλά και ταπεινωτικός, η στιγμή αυτή ήταν όταν άκουσα εκείνα τα λόγια του πρόφερε ο πρεσβύτης εκείνος, που είχε καταναλώσει ολόκληρη την ζωή του αγωνιζόμενος και υποφέροντας για την χώρα του και τους βασιλείς του και που και κατά την υπέρτατη εκείνη στιγμή, προτιμούσε να διαλέξει για την πατρίδα του τον δρόμο της θυσίας και όχι τον δρόμο της ατιμώσεως. Υποκλίθηκα μπροστά του με τον βαθύτερο σεβασμό και βγήκα από το σπίτι του.

*"Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ" είναι το βιβλίο όπου καταγράφεται επίσης όλη η σταδιοδρομία του Εμμανουέλε Γκράτσι επί ενάμιση χρόνο στην Ελλάδα. Εξεδόθη στην Ιταλία το 1945 και στην Ελλάδα το 1985, από την ΕΣΤΙΑ.

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

Πού πάνε τα παιδιά;

... “Πάνε τα παιδούλια μ’...”, κι έπειτα σιώπησε! Στις 5 π.μ. ακριβώς! Ξημέρωμα 28ης Οκτωβρίου του 1940!
Ο πρώτος νεκρός του αλβανικού μετώπου, στρατιώτης Βασίλειος Τσιαβαλιάρης, σκοπευτής πολυβόλου, ετών 28... Νεκρός από ιταλικά πυρά! Τον χτύπησε ένα βλήμα πάνω από το μάτι! Ενας από τους 13.748 νεκρούς κι αγνοουμένους που έχουν καταγραφεί στην έκδοση της Ιστορίας Στρατού με τίτλο “Αγώνες και νεκροί του Ελληνικού Στρατού κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο 1940 - 45”!
Ενας απ’ εκείνους που το όνομά τους δεν έγινε, ούτε θα γίνει ποτέ γνωστό στους πολλούς, γιατί ήταν ένας από τη μάζα, ένας απλός στρατιώτης, που η μοίρα του, τού ’λαχε “να πέσει στη μάχη, εκεί στην πρώτη τη γραμμή, ηρωικά πράττοντας το καθήκον του”! Αυτό μόνο τον συνοδεύει, ουδέν παραπάνω.
Τα τελευταία λόγια πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, πριν τον μαζέψουν οι συμπολεμιστές του, “πάνε τα παιδούλια μ’..., πάνε τα παιδούλια μ’...” χτυπούσαν στα μηλίγγια! Καρφωμένες λέξεις εκείνες, κι εγώ περπατώντας χθες -πρωινό ηλιόλουστο- μπρος απ’ την εξέδρα όπου θα πατήσουν τα πόδια τους σήμερα οι επίσημοι!
Ποιο το νόημα της παρέλασης που όλοι... κοροϊδεύουν! Ξεγελούμε και κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας κι αδυνατούμε να πάρουμε τις αποφάσεις εκείνες που θα δώσουν ένα τέλος σ’ αυτό το ξεχάρβαλο πράγμα!
Γιατί τη σημαία που κυματίζει να ακολουθούν -δίχως να γνωρίζουν τον σκοπό της πορείας τους- τόσα παιδιά μασώντας τσίχλες, αγγαρεία κάνοντας, υπομένοντας να τελειώσει το “μαρτύριο” της πορείας για να ξεχυθούν -τα μεγαλύτερα- στις καφετέριες, εκεί όπου δεν θα βιώσουν τίποτα διαφορετικό, ανήμερα 28ης Οκτωβρίου, απ’ οποιοδήποτε Σαββατοκύριακο!
Καρφωμένες οι λέξεις του νεκρού ανάμεσα στις σκέψεις τις δικές μου, αλλάζουν σχήμα, χαρακτήρα, η καταφατική απόγνωση εκείνου, μεταλλάσσεται σ’ ερωτήματα: Πού “πάνε” τα παιδιά; Γιατί τα βάζουμε σε μια τέτοια πορεία ψεύτικη, αγένεια στους 13.748 νεκρούς κι αγνοουμένους, κοροϊδία στους όποιους επέζησαν, στην Ιστορία τούτης της πατρίδας;

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΚΕΙ που έχεις την εντύπωση ότι το μικρό καλοκαιράκι καλά κρατεί, και συνεχίζεις να κυκλοφορείς με το κοντομάνικο και με τις σαγιονάρες (άμα λάχει να πούμε!), αλλάζει άποψη ο καιρός και στέλνει μια ξεγυρισμένη καταιγίδα, έναν μεγάλο χειμώνα, άλλο πράγμα. Το φθινόπωρο είναι πάντα φθινόπωρο. Μια το παίζει καλοκαίρι, μια το παίζει χειμώνας; Όχι, βέβαια. Απλώς έχει τη δική του λογική.

ΠΟΥ 'ν' το, πού 'ν' το το δαχτυλίδι;/ Ψάξ' το, ψάξ' το, δεν θα το βρείς! Πού 'ν' το, πού 'ν' το το δαχτυλίδι;/ Ψάξ' το, ψάξ' το, δεν θα το βρείς! Πού 'ν' το, πού 'ν' το το δαχτυλίδι;/ Ψάξ' το, ψάξ' το, δεν θα το βρείς! Πού 'ν' το, πού 'ν' το το δαχτυλίδι;/ Ψάξ' το, ψάξ' το, δεν θα το βρείς! Τέσσερις οι ερωτήσεις, τέσσερις οι απαντήσεις. Από μια ερώτηση και από μια απάντηση για καθένα απ' τους τέσσερις υποψήφιους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας. Σούρεια λογική.

ΝΤΟΡΑ Μπακογιάννη - Αντώνης Σαμαράς ή Αντώνης Σαμαράς - Ντόρα Μπακογιάννη. Τώρα που είναι προβλέψιμο ποιο ζευγάρι θα προκριθεί στον τελικό, θα πρέπει να ξέρουμε την (τον) γηπεδούχο. Απαραίτητη προϋπόθεση αυτή για να κάνουμε πρόβλεψη.

ΜΕΤΑ το τελευταίο "κατηγορώ" του ελληνικού λαού και το "κατηγορώ" του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, έχουμε τα "κατηγορώ" του Αλμούνια, του Τρισέ, του Γιούνγκερ, του Μπαρόζο και των υποδέλοιπων αξιωματούχων, υπαλλήλων και κλητήρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λες και άνοιξε ο ουρανός και βρέχει "κατηγορώ". Μια ομπρέλα, βρε παιδιά!

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ των παχιών αγελάδων, η εποχή που έδεναν τους σκύλους με τα λουκάνικα, πέρασε. Η περίοδος των ισχνών αγελάδων, η εποχή που βλέπουν οι άνθρωποι τα λουκάνικα με το μακαρόνι, άρχισε. Για ορισμένους, όχι για όλους. Και η πρώτη και η δεύτερη. Να εξηγούμαστε.

Η ΑΚΡΑ δικαιοσύνη, είναι άκρα αδικία, η άκρα αδικία όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση δικαιοσύνη. Η απάντηση που μου έδωσε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, όταν τον ρώτησα να μου πει τη γνώμη του για τα περίφημα STAGE.

ΑΝ Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ Τζουμάκας είχε, λέει, διαβάσει τα που είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου για τον Σοφοκλή Βενιζέλο, στις 22 Μαρτίου 1964, κατά το μνημόσυνο για τις σαράντα μέρες από τον θάνατο του τελευταίου, θα τον είχε διαγράψει. Απ' τα πολλά "καλά" που είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Πρασιανάκης τις προάλλες, στην παρουσίαση του βιβλίου για τον Σοφοκλή Βενιζέλο, που έγινε στο Ίδρυμα "Ελ. Βενιζέλος". Άλλο πράγμα το πόσα "πεταχτά" είχε η ομιλία του!
ΠαραμονΗ 28ης Οκτωβρίου, της εθνικής μας επετείου, σήμερα. Να ελπίσουμε ότι τουλάχιστον αύριο το αίμα των ηρώων μας θα είναι λάλον!

Ο ΘΗΒΑΙΟΣ στρατηγός Επαμεινώνδας είχε διατάξει κάποτε σε μία πορεία τον στρατό του να μην περνά μέσα από σπαρτά. Κάποιος στρατιώτης όμως, που δεν την άκουσε γιατί έλειπε, πέρασε, συνελήφθη και χάριν την πειθαρχίας έπρεπε να θανατωθεί. Διαμαρτυρόταν βέβαια πως δεν έφταιγε αλλά ο Επαμεινώνδας δεν τον άκουγε. Τότε αυτός όρμησε εναντίον του Επαμεινώνδα για να τον σκοτώσει λέγοντας: "Θα πέθαινα αθώος, τώρα τουλάχιστον θα πεθάνω φταίχτης". Οι γύρω του τον συγκράτησαν και ο Επαμεινώνδας του είπε: "Τώρα πρόσβαλες εμένα και αν δεν σε συγχωρέσω θα πούνε ότι σ' εκδικήθηκα και γι' αυτό σου δίνω χάρη."

“...Μόνο το ξέφραγμα του τάφου θα φωνάξει την ανάσταση/ γιατί στα φοβερά βουνά είναι βαριά τ' αχνάρια τους/ Οι ρίζες οι πικρόριζες κρατούν το κραταίο ονείρεμά τους/ διάπυρο σαν ιστορία/ σαν θούριο εωθινό...”
Από το ποίημα "Το Λάλον Αίμα" του Γιώργου Κάρτερ

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakiw@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Όλβιος όστις...

Η έκδοση του βιβλίου “Σοφοκλής Ελ. Βενιζέλου: Η πολιτική διαδρομή, το πρόσωπο, η εποχή” από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” και από το Μουσείο Μπενάκη ήρθε να εκπληρώσει ένα μέρος του οφειλόμενου χρέους στον ευπατρίδη πολιτικό άνδρα που βεβαίως δεν ήταν του διαμετρήματος του πατέρα του, πολλά, όμως, πάμπολλα, πρόσφερε στην Ελλάδα. Το είπαν όλοι όσοι μίλησαν στην παρουσίασή του, που έγινε τις προάλλες (Παρασκευή 23 Οκτωβρίου) στην αίθουσα “Σταύρος Σ. Νιάρχος” του Ιδρύματος, αυτό: Ο, και σε ρόλο συντονιστή, γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης, ο δικηγόρος πρώην βουλευτής Γεώργιος Πρασιανάκης, ο δικηγόρος Μιχάλης Βεργανελάκης, ο πρόεδρος της Παγκρητίου Ενώσεως Κρητών Γιώργος Μαριδάκης και ο ιστορικός του Μουσείου Μπενάκη και Επιστημονικός συνεπιμελητής της έκδοσης Τάσος Σακελλαρόπουλος. Και βεβαίως οι πάμπολλοι παρεστώτες, όλοι εκείνοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Ιδρύματος. Τον ήξερα μόνο σαν όνομα, κυρίως ως γιο του Εθνάρχη, μου είπε στο τέλος της εκδήλωσης ένας απ’ αυτούς, στο περίπου τα λόγια του. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά: Χάρηκα πολύ για τα όσα έμαθα. Χάρηκα πολύ για την σε πλάτος και βάθος πρώτη γνωριμία μ’ έναν “καταχωνιασμένο” στην αφάνεια λίαν σημαντικό πολιτικό, κάποια έργα του οποίου έχουν σημαδέψει ακόμα και τις μέρες μας, ήθελε να πεί. Όλοι χαρήκαμε! Και γιατί “ζήσαμε” νοερά, πολλές εικόνες της κοινωνικοϊστορικής τοιχογραφίας της εποχής που καλύπτει ως δρων πολιτικό πρόσωπο ο Σοφοκλής Ελευθερίου Βενιζέλου επίσης Όλβιος όστις, της βενιζελικής, στην περίπτωση μας, ιστορίας έσχεν μάθησιν...

Το προνόμιον της ευθανασίας

Κοινή διαπίστωση ότι ο ένας ομιλητής ήταν καλύτερος από τον άλλο. Συγκινησιακά φορτισμένος, ταυτόχρονα, όμως απαρτισμένος διανθισμένος με μνήμες και ιστορικά θεμελιωμένος ο λόγος των. Η κορύφωση, όμως, της όλης εκδήλωσης “γράφτηκε” στον επίλογό της. Όταν ακούστηκαν ηχητικά αποσπάσματα από την τελευταία προεκλογική ομιλία του Σοφοκλή Βενιζέλου, το Φλεβάρη του 1964 στην πλατεία των Χανίων που φέρει σήμερα τ’ όνομα του, την γνωστή σαν πλατεία Αγοράς (προσφορά στο αρχείο του Ιδρύματος από τον Ματθαίο Χαραλαμπάκη) και από την κηδεία του, που έγινε δύο μέρες αργότερα, πάλι στα Χανιά (σε επιμέλεια της Μαρίας Χναράκη). Μα και όταν ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας σπουδαίος ιστορικός ερευνητής Μανώλης Μανούσακας (φωτό) πρόσφερε στον γενικό διευθυντή του Ιδρύματος καδρωμένες δύο άγνωστες φωτογραφίες του σπιτιού της Χαλέπας, μια του 1910 που το δείχνει όπως το έφτιαξε ο Κυριάκος Βενιζέλος (πατέρας του Εθνάρχη) και μια του 1927 που το δείχνει κατά την ανακατασκευή του. Πολλοί, πάμπολλοι, ήταν εκείνοι που δάκρυσαν στην πρώτη περίπτωση ακούγοντας τα ηχητικά ντοκουμέντα. Τον Γέρο της Δημοκρατίας, για παράδειγμα, να μιλά για το προνόμιον της ευθανασίας που επεφύλαξαν οι θεοί στον Σοφοκλή Βενιζέλο. Και δεν ήταν λίγοι αυτοί που θα ήθελαν να ‘ναι στη θέση του Μανώλη Μανούσακα. Να προσφέρουν τη δική τους σταλαγματιά στην πλατιά στάμνα του Ιδρύματος.

Με τη σφραγίδα της υπευθυνότητας

Το περί ου ο λόγος στις σημερινές εύφημες μνείες βιβλίο, ένα πλούσιο σε φωτογραφικό υλικό 220 σελίδων βιβλίο, όπως υπογράμμισε και ο Γιώργης Πρασιανάκης (φωτό) στο βήμα, “φέρει τη σφραγίδα της υπευθυνότητας και της ποιότητας όμοιων πρωτοβουλιών του Ιδρύματος”, οι οποίες κατατάσσονται πλέον στο επίπεδο παλαιών εκδόσεων “Λειψίας”. Ο έπαινος εκτός απ’ τα δύο Ιδρύματα (αυτό του “Ελευθέριου Βενιζέλου” και αυτό του “Μπενάκη”) ανήκει βέβαια και στους συγγραφείς των επιμέρους κεφαλαίων (Νίκος Παπαδάκης, Μανώλης Κούμας, Τάσος Σακελλαρόπουλος, Ιωάννης Δ. Στεφανίδης, Ηλίας Νικολακόπουλος, Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Χρήστος Χρηστίδης, Λεωνίδας Καλλιβρετάκης) όπως και στους άλλους συντελεστές της έκδοσης. Σημαινόντως σημαντική και σημαντικά σημαίνουσα η πρωτοβουλία των. Και γιατί σήμερα “επιχειρείται η αποδόμηση της βενιζελικής προσφοράς στο έθνος από τα κοράκια (κληρονόμους και μη) και αντιβενιζελισμού με κορυφαία πρωτοβουλία τους την αναψηλάφηση της Δίκης των Έξι. Ιδιαίτερα σημαντική και πολλά σημαίνουσα ήταν επίσης και η όλη εκδήλωση, μια ακόμα επιτυχής απ’ όλες τις απόψεις εκδήλωση του τοπικού μας βενιζελικού εμείς. Και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι ετέθη σ’ αυτήν επί τάπητος η αντικατάσταση του “κεφαλακιού” του Τιμώμενου πολιτικού ανδρός, στη πλατεία του, μ’ έναν ανδριάντα όπως του αξίζει. Σαφής ως προς την αποκατάσταση αυτή της “αταξίας” ήταν ο δήμαρχος της πόλης Κυριάκος Βιρβιδάκης, σε παρέμβασή του, εξάλλου...

e-mail: Kakatsakis@sch.gr


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Αηδονάκι η χαρά


Πεταλούδα η χαρά
με πολύχρωμα φτερά
στων ανθρώπων τις καρδιές,
φτερουγίζει!

Μια βαρκούλα η χαρά
με κουπιά και με πανιά
μες τις λίμνες των ματιών,
αρμενίζει!

Χελιδόνι η χαρά
φεύγει πάει μακριά
μα την άνοιξη μηνά,
σαν γυρίζει!

Μελισσάκι η χαρά
όλο γλύκα κι ευωδιά
μια εδώ και μια εκεί,
ζουζουνίζει!

Αηδονάκι η χαρά
μόνο έξω απ’ το κλουβί
το τραγούδι της μπορεί
να χαρίζει!

Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή της Ευδοκίας Σκορδαλά Κακατσάκη "Και στη μέση η χαρά"(Βραβείο Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΕΡΕΣ μικρού καλοκαιριού. Ο ουρανός ανέφελος. Η θερμοκρασία εκεί γύρω στους 22ο - 24ο C. Διάφανη ατμόσφαιρα. Ακύμαντη θάλασσα. Μια γλύκα άλλο πράγμα. Μέρες μικρού καλοκαιριού. Ας τις απολαύσουμε με όλες μας τις αισθήσεις. Όσο τις βρίσκουμε.

ΓΙΑ ΟΛΑ γράφεις, δεν γράφεις πράμα και για τη θάλασσά μας; μου παραπονέθηκαν, ...ομού αμφότεροι και οι δύο, οι φίλοι με τους οποίους συναντιόμαστε κάθε απόγευμα στην παραλία του Καλαμίου. Ό,τι και να γράψω για την ομορφιά της θα 'ναι λίγο, τους απάντησα ενώ σκεφτόμουν: Τι κρίμα που δεν μας αφήνει να την χαρούμε, όπως της πρέπει, η αμερικάνικη παρουσία!

ΟΣΕΣ συμβολικές κινήσεις ήταν να γίνουν από πλευράς Κυβέρνησης έγιναν. Σ' όλες αυτές πήρε άριστα, δέκα με τόνο. Παραπέρα τι γίνεται; Τα δύσκολα έρχονται. Τι έρχονται; Ήρθαν και απαιτούν λύσεις εδώ και τώρα. Μαζεμένα. Με πρώτο, βέβαια, αυτό της οικονομίας.

ΠΡΩΤΟΙ στο έλλειμμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο το 2008. Το 2009, με μαθηματική ακρίβεια, θα είμαστε πρώτοι σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρωταθλητές κόσμου, δηλαδή. Με τις υγείες μας!

ΒΡΟΧΗ τα χαστούκια που δέχεται η χώρα μας απ' τους κάθε λογής αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης κι από τους κάθε είδους οικονομικούς κύκλους. Δεν προλαβαίνει να γυρίζει μάγουλα.

ΤΗ ΧΡΥΣΗ τομή για το ρόλο της αστυνομίας ψάχνει να βρει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, θα τη βρει; Εξαρτάται αν θα βρει τη δόση. Πόσες να δίνει στο καρφί και πόσες στο πέταλο: πού τελειώνει η δημόσια τάξη και αρχίζει η προστασία του πολίτη και πού τελειώνει η προστασία του πολίτη και αρχίζει η δημόσια ασφάλεια. Δύσκολη υπόθεση. Με τον τετραγωνισμό του κύκλου φαίνεται να μοιάζει το πράγμα.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ, ψηφίστε, τελειώσατε! Σαφής η κατεύθυνση που εδόθη άνωθεν για την εκλογή αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία. Στην τακτική του "ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε". Το "συζητήστε" δεν παίζει. Άλλων συνεδρίων θέμα αυτό!
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ μας νίκησε. Έφταιγε η διαιτησία! Ο Παναθηναϊκός μας νίκησε. Έφταιγε η διαιτησία! Η Ξάνθη μας νίκησε. Έφταιγε η διαιτησία! Η Μπάτε Μπορίσοφ μας νίκησε. Έφταιγε η διαιτησία!

ΔΗΜΗΤΡΗ μου, Δημήτρη μου,/ μας το 'κλεισε το σπίτι μας! Στο γνωστό φανατικό αεκτζή γείτονά μου απευθύνομαι. Χρόνια πολλά για μεθαύριο, Μήτσο!

ΑΡΤΕΜΗ Αθανασάκη, Αθήνα: Διάβασα απνευστί την ποιητική σου συλλογή "Ασφυξία" και ανάπνευσα. Βρήκα πολλούς ακόμα δυνατούς στίχους, εκτός απ' αυτούς που εσύ μου έχεις υπογραμμίσει, κατάλληλους για τις ποιητικές ανάγκες των "Πεταχτών". Δεν ξέρω αν συνεχίζεις να γράφεις ποίηση. Θα 'ναι αμαρτία μεγάλη να μην συνεχίζεις.

ΟΤΑΝ ο Αίσωπος ήταν δούλος ο κύριός του τον έστειλε μια μέρα στην αγορά να του αγοράσει για το γεύμα του το καλύτερο φαγητό. Ο Αίσωπος του έφερε γλώσσες και στην απορία του κυρίου του απάντησε: "Μα τι υπάρχει καλύτερο από τη γλώσσα;" Τότε ο κύριός του, του είπε να του αγοράσει αύριο ό,τι χειρότερο βρει. Ο Αίσωπος του έφερε και την άλλη μέρα γλώσσες. Όταν ο κύριός του, του είπε τι σημαίνει αυτή η ιστορία, ο Αίσωπος του απάντησε: “Μα υπάρχει τίποτα χειρότερο;”

“...Λίγο πριν χαράξει μου μίλησες λόγια Μεγάλα./ Σηκώθηκα και σ' ατένισα./ Ρούφηξα το άγευστο αίμα σου./ Πολέμησα τις Σιδερένιες Πολυτέλειες/ και σου είπα:/ Γιατί μισείς τους Χάρτινους Πύργους;”
Από το ποίημα "Μίσος" του Αρτέμη Αθανασάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΝΑ ΞΥΠΝΑΣ ως συνήθως λίαν πρωί. Με την προσμονή της καινούργιας μέρας που κάνει τις τελευταίες ετοιμασίες για την εμφάνισή της. Ποια η σημασία αν έχει ή δεν έχει σύννεφα ο ουρανός. Ποια η σημασία αν βρέχει ή δεν βρέχει. Εσύ το ξέρεις ότι ο ήλιος σε λίγο ανατέλλει, το ξέρεις ότι όλα είναι έτοιμα για να τον υποδεχτούν.

Ο ΗΛΙΟΣ που θ' ανατείλει. Το απρόοπτο που παραμονεύει στην επόμενη στιγμή. Η ευλογία της καινούργιας μέρας. Τρεις απ' τους τριάντα τρείς λόγους που μπορείς να αραδιάσεις σαν δικαιολογία γιατί ξυπνάς πρωί.

ΕΝΑΣ απ' τους τριάντα τρείς, απ' τους πιο σπουδαίους και η πρωινή ανάγνωση της εφημερίδας. Οποία απόλαυσις κι αυτή! Κι ένας άλλος να γράψω... στα πεταχτά τα "πεταχτά", που πετούν στον ουρανό του νου μου και ψάχνουν δέντρο για να καθίσουν. Τι διαδικασία κι αυτή!

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ επί του προκειμένου μια άλλη φορά. Αρκετά αφέθηκα να παρασυρθώ σήμερα. Είναι τόσα πολλά τα πουλιά που πετούν στον ουρανό μου, εξάλλου. Λέξεις κλειδιά που θέλουν να αναλυθούν σε κατεβατά. Κατεβατά που θέλουν να συμπυκνωθούν σε μια και μόνη λέξη, μια λέξη κλειδί. Ας τις και τα δω από κοντά, επιτέλους!

ΣΕ ΡΟΛΟ Ιάσονα ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Άντε να φτάσει στη Λήμνο να συμβουλευτεί τον μάντη Φινέα περί του πρακτέου! Άντε να περάσει τις συμπληγάδες πέτρες! Άντε να φτάσει στη Κολχίδα! Άντε να πάρει το χρυσόμαλλον δέρας! Αχ αυτό το χρυσόμαλλον δέρας!

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ για δανεικά. Από τότε που στήθηκε (μας έστησαν, για ν' ακριβολογώ) το ελληνικό κράτος. Απ' την εποχή του μπαρμπα Γιάννη, του Ιωάννη Καποδίστρια. Δανεικά για να ξεχρεώσουμε τ' άλλα δανεικά. Και σε λίγο καιρό, άλλα πάλι δανεικά. Τα δανεικά. Τα δανεικά των δανεικών. Τα δανεικά, των δανεικών, των δανεικών...

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ τα δανεικά των ιδανικών μα και τα ιδανικά των δανεικών. Σε μια άλλη ανάγνωση.

ΑΠΟ ΤΟ Eurogroup στο Ecofin κι από το Ekofin στο Eurogroup. Από τον Άννα στον Καϊάφα και από τον Καϊάφα στον Άννα. Τ΄αλατιού τον κάνανε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Τι αμαρτίες πλερώνει κι αυτός ο άνθρωπος!

ΔΕΝ ειμαι υποψήφιος, ακούστε όμως τώρα/ θα πάει η Νου Δου μπροστά μονάχα με την Ντόρα. Δεν είναι νεοδημοκράτης, κατά δήλωσή του ο μαντιναδολόγος της στήλης Ηλίας Σταματάκης. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να γράψει την παραπάνω μαντινάδα. "Αμάρτησε", λέει, για τους φίλους του.

ΚΑΠΟΤΕ ήρθε, λέει, στην Κωνσταντινούπολη ένας Ιταλός φέρνοντας μαζί του έναν ξανθό σκύλο που έκανε διάφορα θαυμαστά πράγματα. Καθώς το αφεντικό του στεκόταν στην αγορά περιτριγυρισμένο από άνδρες και γυναίκες του έδιναν, κρυφά από τον σκύλο, νομίσματα ή δαχτυλίδια κι αυτός τα έκρυβε στο έδαφος. Ύστερα διέταζε το σκύλο να τα βρει και να δώσει στον καθένα το δικό του. Κι αυτός το έκανε και όλοι έλεγαν πως έχει πνεύμα Πυθίας.

“Φάρος το χρόνο μέτραγε/ με τρεις, λευκές, αναλαμπές./ Κι εσύ, κρατάς στη μνήμη σου/ και στ΄ άγρυπνα όνειρά σου/ μνήμες παλιές θαλασσινές/ κι ένα λυράρη της καρδιάς,/ τον άγνωστο εαυτό σου,/ να ταξιδεύει μέσα σου/ μια συμφωνία μυστική,/ ξανοίγοντας ορίζοντα/ με τρεις, λευκές, αναλαμπές...”
Από το ποίημα "Λευκές αναλαμπές" του Κώστα Στεφανόπουλου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΛΛΟ πράμα η κατσάδα που έφαγε ο υπουργός μας των Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου στις Βρυξέλλες. Το παιχνίδι τελείωσε, του είπαν ορθά κοφτά... οι Κουτόφραγκοι. Τι τους ένοιαζε αυτούς ότι έφταιγαν οι Γαλάζιοι για τα χάλια της Ελληνικής Οικονομίας; Τον Παπακωνσταντίνου βρήκαν, τον Παπακωνσταντίνου βαρούσαν. Δεν άνοιγε η γη να τον καταπιεί; Δεν έτρωγε καλύτερα ένα μαγκάλι κάρβουνα;

ΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ δεν είναι πετσετάκια! Ή μήπως είναι; Μήπως νόμισαν μερικοί μερικοί ότι είναι; Αλήθεια, που πήγαν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων που εκτίναξαν το έλλειμμα του δημόσιου χρέους στο 12,5%; Ο ευρών αμειφθήσεται. Όχι ο ευρών τα δισεκατομμύρια, βέβαια. Πάνε αυτά. Κι άλλα να 'ταν! Ο ευρών την απάντηση εννοώ. Έτσι για να ξέρουμε, βρε παιδί μου!


Ο ΓΑΜΠΡΟΣ κι η νύφη το τηγάνι γλείφει. Σκόλασε ο γάμος. Έφαε απού φαε. Ώρα να γλείψουν ο γαμπρός κι η νύφη το τηγάνι. Με τα χέρια τους. Ποια κουταλοπήρουνα! Ούτε κολυμπηθρόξυλο δεν αφήκανε στο τραπέζι οι κουμπάροι και οι παρακούμπαροι. Ονόματα δεν λέμε. Ξέρετε εσείς ποιοι έιναι οι κουμπάροι και ποιοι οι παρακούμπαροι. Και ποιος είναι ο γαμπρός και η νύφη...

ΠΟΙΟΝ ήθελαν αρχηγό του ΠΑΣΟΚ πριν από δυο χρόνια, τέτοιες μέρες, οι Νεοδημοκράτες; Για θυμηθείτε! Τον Γιώργο Παπανδρέου, τον σημερινό πρωθυπουργό ήθελαν. Το "παιντί" αποκλείεται να γίνει πρωθυπουργός, έλεγαν αναμεταξύ τους. Κούνια που τους κούναγε.

ΜΕ ΑΚΡΑ αξιοπρέπεια αποχαιρέτησε την... Αλεξάνδρεια της εξουσίας ο Κώστας Καραμανλής. Να του το αναγνωρίσουμε αυτό. Να πούμε, όμως, εν παρόδω, και το άλλο. Ότι ούτε τον άντεχε η Αλεξάνδρεια της εξουσίας ούτε την άντεχε την εξουσία της Αλεξάνδρειας.

ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ουκ άνευ ότι έιναι τυχερό το ΠΑΣΟΚ. Στο πιάτο τού πρόσφεραν την εξουσία οι Γαλάζιοι. Θ' αποδείξει ότι 'ναι και ικανό; Ίδωμεν. Πάντως το ότι δημιούργησε ελπίδες είναι σίγουρο. Και ότι αποκλείεται να τα καταφέρει χειρότερα από τη Νέα Δημοκρατία, επίσης.

ΣΤΑ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ είχαν βγεί και φώναζαν ότι δεν ήθελαν την Ουκρανία αντίπαλό μας στα μπαράζ, για την πρόκριση στο Μουντιάλ, οι διεθνείς μας ποδοσφαιριστές. Δεμένος ο γάιδαρός τους τώρα που μας έτυχε. Άσε που σε περίπτωση νίκης θα τους κάνουμε ήρωες.
ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ βρίσκω 'γω δουλειά, σου στέλνω μαντινάδες/ να ’σαι καλά που με παινάς με δυο καλές αράδες! Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο, Ηλία!

Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ μουσικοσυνθέτης Γκουνώ, που είναι γνωστός στους πολλούς για τη σύνθεσή του "Χαίρε Μαρία", έλεγε κάποτε: "Όταν ήμουν νέος έλεγα μόνο: "Εγώ". Όταν πέρασαν λίγα χρόνια έλεγα: "Εγώ και ο Μότσαρτ". Όταν ωρίμασα ως άνδρας έλεγα: "Ο Μότσαρτ κι εγώ". Τώρα όπως όλοι ξέρετε δεν λέω παρά μονάχα: "Ο Μότσαρτ!"

“Μούσα μικρή κι αθέατη/ μέσα στο περιτύλιγμα τ' ανθρώπου,/ δίνει ουσία και πνοή ζωής/ σαν είναι ενεργή καθημερίς./ Μα σαν δεν είναι ενεργή,/ το περιτύλιγμα έχει απλά μορφή ανθρώπου,/ κακέκτυπο «εικόνας και ομοίωσης» Εκείνου/ είναι απλά ο άνθρωπος του Πλάτωνα”
Το ποίημα “Η συνείδηση” του Γιάννη Πολυράκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

Πάει το... ψητό!!!
Ε λοιπόν δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σου κόβουν τον ειρμό της σκέψης, εκείνη ακριβώς την ώρα που έχεις πάρει φόρα κι είσαι έτοιμος να τα πεις και να τα γράψεις εκ βάθους καρδίας και αβίαστα (ίδιος σίφουνας), με χαρακτηριστική -αφ’ υψηλού- άνεση και με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση που επιτελείς το καθήκον σου εκτός των άλλων και απέναντι στην... Ιστορία!
Λες κι η Ιστορία εσένα περιμένει για να προχωρήσει γιατί αλλιώς, αν δεν της παραδώσεις κείμενο θα μουλαρώσει και δεν θα κινείται, περιμένοντάς σε να εκπληρώσεις αυτό το χρέος απέναντι στην ανθρωπότητα!
Ετσι νοιώθεις! Τέτοιο είναι το μέγεθος της συνεισφοράς σου... τουλάχιστον, και άντε να στο βγάλει ο οποιοσδήποτε από το μυαλό!
Μοιάζει να είναι μια ιδιάζοντος τύπου ασθένεια που συναντάται στους απανταχού γραφιάδες, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων των “στην αρχή της καριέρας τους” οι οποίοι δειλά - δειλά κάνουν τα πρώτα τους βήματα!
Ο ιός της εν λόγω ασθενείας τους αγγίζει δίχως να το συνειδητοποιήσουν! Απαξ και συμβεί δε αυτό, τότε αυτός ο δρόμος είναι δίχως επιστροφή!
Μέγα κεφάλαιο ανεξάντλητο!
Επανερχόμενος όμως στην αρχική μου θέση και στο σημείο όπου μου ’κοψαν τον ειρμό της σκέψης και αίφνης όλα θόλωσαν γύρω μου -κανονικά έπρεπε να καταγγείλω έναν προς έναν όλους αυτούς τους υπαίτιους, αλλά δεν πρόκειται- έλεγα ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα!
Διότι αγαπητέ μου αναγνώστη, άλλα ήθελα να σου πω και αλλιώς να σου φερθώ, μιας κι ήμουν και στα κέφια μου!
Ηθελα να σου μιλήσω για... “το ψητό” και να σου αραδιάσω όλη τη φιλοσοφία μου περί αυτού! Κι είχα ξεκινήσει κάπως έτσι:
“Το... πατατάδο πάντα μ’ άρεσε! Τόσο παλαιότερα αλλά και τώρα, το περιμένω εναγωνίως κάθε που θα βρεθώ σε γάμο, βάφτιση, ή άλλη συνάθροιση κ.λπ.! Και μάλιστα -τώρα που τ’ αναφέρω- μάλλον το ψητό περιμένω περισσότερο και από αυτό το πιλάφι, για να κρίνω την επιτυχία(!) της όποιας εκδήλωσης στην οποία είμαι καλεσμένος!
Αν μείνω ικανοποιημένος, τότε όλα μου μοιάζουν τέλεια, όλα ιδανικά...”.
Προσπαθώντας λοιπόν να αναλύσω την ξεκάθαρη προτίμησή μου στο πατατάδο, τότε ακριβώς μου κόψανε τον ειρμό...
Επιφυλάσσομαι όμως μια κάποια επόμενη φορά!


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΝΑ’ ΝΑΙ ΛΕΕΙ, ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ για να’ χεις όλον τον χρόνο να κάνεις με όλην σου την άνεση εντρυφώντας σ’ αυτές όλες τις διαδρομές ανάγνωσης των “Χανιώτικων Νέων”. Αν ο Προυστ είχε στο ερωτηματολόγιό του την ερώτηση “τι είναι ο παράδεισος;” αυτήν την απάντηση θα’ δινε.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ στήλη που εγκαινίασε το περασμένο Σάββατο 17 Οκτωβρίου στην εφημερίδα μας η Νανώ Σπανουδάκη-Κουτσάκη, που εκτός των άλλων ξέρει πάντα ν’ ανανεώνεται, με πρώτο καλεσμένο τον πρώην πρύτανη και καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης Γιάννη Φίλη, η παραπάνω αναφορά. Καλοτάξιδη η νέα στήλη σου, Νανώ! Καλές χοχλιδοβραδιές, όταν δεν γράφεις, όταν δεν διαβάζεις, όταν δεν παίζεις μουσική, όταν..., όταν..., όταν..., Γιάννη Φίλη!

ΜΟΝΑΧΗ ΤΖΗ ΤΟ ΠΕΛΕΚΑ η γαϊδούρα το σωμάρι/γή μακρύ τζη γή στενό τζη μοναχή τζη θα το βάλει. Η μαντινάδα αφορά την Νέα Δημοκρατία που ψάχνει γι’ αρχηγό, την Κυβέρνηση που μόλις ανέλαβε την εξουσία ή μήπως ούτε τη Νάα Δημοκρατία ούτε τη νέα κυβέρνηση; Ποια είναι εντέλει η γαϊδούρα που πελεκά το σωμάρι της, τη σήμερον ημέρα; Εδώ σας θέλω!

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΗΣΕ ο Κώστας Καραμανλής στην προχθεσινή συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης στη Βουλή; Γιατί δεν είχε να προσθέσει τίποτα άλλο σ’ αυτά που είχε πει στην πρωτολογία του; Γιατί αν μιλούσε ίσως και να καλούσε τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στη Νέα Κυβέρνηση; Γιατί βαριόταν να σηκωθεί από τη θέση του;

ΣΑΣ ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΗΣ λύπης! Το συγχαρητήριο(;) τηλεγράφημα που έστειλε ο Εμμανουήλ Ροΐδης στον Δεληγιάννη άμα τη εκλογή του ως πρωθυπουργού της Ελλάδος, πριν από 130 περίπου χρόνια. Το αντίθετό του; Σας συλλυπούμαι μετά πολλής χαράς. Για κάθε χρήση προς όλους. Ιδιαιτέρως προς αυτούς που είχαν την εξουσία και την έχασαν και προς αυτούς που πήραν πρόσφατα την εξουσία.

ΤΗΣ ΕΚΑΤΣΕ, ΑΣ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ πάλι η έκφραση, τελικά της Κατσέλη. Ωστόσο ας κρατήσουμε και μια πισινή. Μπορεί και να της... ξεκάτσει. Εδώ είναι Ελλάδα και όλοι κάνουν τους... Κινέζους.

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ, ως προς την εκλογή αρχηγού η Νέα Δημοκρατία επιτέλους. Καλά Χριστούγεννα και ευτυχές το νέον έτος!

ΟΤΑΝ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ ήταν όρθια έστω και με δεκανίκια, δεν είχαμε οικονομολόγους. Τώρα που είναι τέζα τι να τους κάνουμε τους οικονομολόγους;

ΤΗΝ ΠΗΡΕ Ο... ΔΑΚΟΣ και την σήκωσε την βεντέμα. Τσατίστηκε λέει γιατί είχε πέσει χαμηλά η τιμή του λαδιού κι ειπε να την ανεβάσει.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΣ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕ στον Λεονάρντο Ντα Βίντσι έναν πίνακα. Αφού του έδωσε την παραγγελία, τον κάλεσε κατόπιν στο σπίτι του για να του δείξει το δωμάτιο όπου θα κρεμούσε το κάδρο. “Βλέποντας το περιβάλλον εκεί μέσα, θα κανονίσετε τι χρώματα θα βάλετε στον πίνακα, ώστε να είναι ταιριαστός σ’ αυτό”, του είπε. Ο Ντα Βίντσι του απάντησε: “Κατάλαβα, αλλά μάλλον θα πρέπει να γίνει κάτι άλλο. Να φτιάξω πρώτα εγώ τον πίνακα και κατόπιν να χτίσεις γύρω του ένα σπίτι που να του ταιριάζει”!

“Μια μέρα αναζήτησα πέτρινο δάσος/ χωρίς νεκρά φύλλα.
Η γη καραδοκούσε/ με επίπεδη υπομονή./ Ητανε ζήτημα χρόνου
να κάνει την τελική, εισβολή./ Στήλες/ πετρόπολη/ φίλοι παλιοί
σε σύναξη./ Ιερογλυφική γραφή/ που πήγαινε να γίνει ιδέα.
Κείνη τη μέρα/ η γλώσσα που ήξερα/ κατέληξε ρίψασπις.”
Το ποίημα “Running” του Γιάννη Φίλη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Όταν κάποιος φτιάχνει μια βρύση


"Το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί εμπορική επιχείρηση, αλλά προσφοράστην επαρχία Σφακίων. Γι' αυτό δεν πωλείται, αλλά διανέμεται δωρεάν." Για το βιβλίο "Ιστορία των Σφακίων και η μυθολογία τους" (τόμοι 2) του Πάρι Στ. Κελαϊδή, ο λόγος. Κατά δήλωση του ίδιου στην προμετωπίδα του Α΄ τόμου. Ενίσταμαι! Όχι μόνο για την επαρχία Σφακίων, αλλά και για ολόκληρη την Κρήτη, μα και για ολόκληρη την Ελλάδα είναι προσφορά το περί ού ο λόγος βιβλίο. Όπως όλα τα προηγούμενα σαράντα ένα (!) βιβλία του σπουδαίου αυτού παθιασμένου σφακιανού, γνήσιου κρητικού και καλού Έλληνα συγγραφέα, εξάλλου. Δωρεάν έλαβε το τάλαντον του συγγράφειν, δωρεάν μια ζωή, και χάρις στις εκδόσεις "Καράβι και τόξο" (σ.σ.: Βαρδής Βαρδινογιάννης) βεβαίως προσφέρει τους αγλαούς καρπούς της γραφίδας του ο πρωτίστως ωραίος ως Έλληνας Πάρις, εργαζόμενος μπιστικά σαν ζευγάς, σκληρά σαν σκάφτης και πιτήδεια σαν μελισσοκόμος. Κατ' αρχήν στους Σφακιανούς μα και σε οποιονδήποτε άλλον τους αναζητήσει. Ακριβώς γιατί μπορεί τα περισσότερα βιβλία που έγραψε να έχουν σαν σημεία αφετηρίας αναφοράς και κατάληξης τα Σφακιά και τους Σφακιανούς, δεν ενδιαφέρουν όμως μόνον τους απογόνους των, τους σημερινούς Σφακιανούς. Δεν έχουν μόνο αυτοί την ανάγκη να εντρυφήσουν στις σελίδες των (αλήθεια πόσες σελίδες ιστορίας και λαογραφίας έχει συγγράψει μέχρι τώρα ο Πάρις Κελαϊδής!), βλέπετε! Όταν φτιάχνει κάποιος μια βρύση σ' ένα άνυδρο τοπίο, δεν την φτιάχνει για να πίνουν το νερό της μόνο οι γειτόνοι, αλλά και οι όποιοι διψώντες περαστικοί!

Έκαστος εφ’ ω ετάχθη!

Μια ανακεφαλαίωση των γεγονότων που συνέβησαν στην επαρχία Σφακίων από τους π.Χ. αιώνες μέχρι τα χρόνια μας, μας λέει στον πρόλογο του ο Πάρις Κελαϊδής, ότι είναι το 42ο σφακιανό βιβλίο του που αξιώθηκε να βγάλει στο λιακωτό της δημοσιότητας. "Καθώς συγκέντρωνα επί μισόν αιώνα υλικό για τα προηγούμενα (αλλά και ενώ διηύθηνα συγχρόνως επί δεκαετίες τη σφακιανή εφημερίδα), βρέθηκα τελικά σε μια πολύ ευχάριστη θέση, να κατέχω πολύτιμες για τον τόπο μας γνώσεις και πληροφορίες", γράφει. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά: "Έτσι είμαι σε θέση να αναφερθώ στις μοναδικές ιδιατερότητες και στα προτερήματα που διέθεταν οι Σφακιανοί από την προϊστορική εποχή και μέχρι σχεδόν πρόσφατα." Έκαστος εφ’ ω ετάχθη! Ο Γρηγόριος Παπαδοπετράκης, για παράδειγμα, στο γράψιμο της πολύ σπουδαίας ιστορίας του για τα Σφακιά, όπου καταχώρησε όσα συνέβησαν μέχρι το 1877 και ο Πάρις Κελαϊδής, 120 περίπου χρόνια αργότερα, στο γράψιμο ενός μνημειώδους ιστορικού μα και λαογραφικού έργου, σε δύο τόμους, 600 σελιδών μεγάλου σχήματος, που καλύπτει τη σύνολη σφακιανή διαδρομή ανά τους αιώνες. "Μοναδικός στόχος της συγγραφικής δραστηριότητάς μου, ήταν απ' όταν ξεκίνησα, και μέχρι τώρα που ολοκληρώνω, η προβολή και εξύψωση της λαμπράς επαρχίας Σφακίων, χωρίς κανένα υλικό κέρδος μου", γράφει, κλείνοντας τον επίλογό του. Οποία ικανοποίησις!

Όσοι πιστοί της μουσικής μας παράδοσης

Όσοι πιστοί της γνήσιας κρητικής μουσικής παράδοσης ας προσέλθουμε απόψε, εκεί γύρω στις 7.30, στη φιλόξενη αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου της Μητρόπολης, όπου η παρουσίαση του νέου βιβλίου του και συνεργάτη της εφημερίδας μας συγγραφέα, ποιητή και λαογράφου Θανάση Δεικτάκη "Χανιώτες Λαϊκοί Μουσικοί που δεν υπάρχουν πια, τόμος Β΄". Για να ακούσουμε τον συγγραφέα-εκπαιδευτικό Κίμωνα Φαραντάκη να μας ομιλεί για την συμβολή του καλλιτέχνη στη ζωή και στη συλλογική ψυχή του τόπου μας, τον επίσης συγγραφέα κι εκπαιδευτικό Μανόλη Κογχυλάκη ν' αναθιβάλλει τις απολλώνιες αναμνήσεις στη Δυτική Κρήτη και την επ. καθηγήτρια του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών να καταθέτει την άποψή της για τον χορό στην Κρήτη. Για να διαπιστώσουμε ιδίοις ωσί και ιδίοις όμμασι, ακούγοντας κρητική μουσική από το συγκρότημα του Περικλή Τζουγανάκη, ενώ θα βλέπουμε τη Λουσακιανή Παρέα να χορεύει, ότι η κρητική μουσική παράδοση δεν είναι μουσειακό είδος, αλλά μια ακόμα δυνατή πατημασιά της όλης κρητικής παρουσίας και βεβαίως για να δούμε αναστημένους με τα μάτια της φαντασίας μας, κάποιους, απ' τους 200 τόσους μπιστικούς της μουσικής μας παράδοσης, οργανοπαίχτες και χορευτές, που ζωντανεύει ο συγγραφέας και στους δύο τόμους, ακούγοντας την και συνεργάτιδα της εφημερίδας μας λογοτέχνιδα Φωτεινή Σεγρεδάκη και την τηλεοπτική παραγωγό Ζαχαρένια Μπούτζουκα να διαβάζουν σελίδες από το βιβλίο, όπως και τον επίσης συνεργάτη μας, λογοτέχνη, διευθυντή της ΑΤΕ Χανιών Γιάννη Πολυράκη να διαβάζει αποσπάσματα από κριτικές για το βιβλίο. Για να ζήσουμε μια κριτικά κρητική και μια κρητικά κριτική πανδαισία, κοντολογής. Όσοι πιστοί...

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Μ΄ ΕΝΑ σακούλι χάχαρα και στην καρδιά τον ήλιο/ είν' η ζωή παράδεισος ακόμη και σε σπήλιο. Εμάμισης μήνας πέρασε από τότε που μου έστειλε τούτη τη μαντινάδα ο Ηλίας Σταματάκης. Την βρήκα παραπεταμένη στα χαρτιά μου και την αναμάζωξα. Πάντα επίκαιρη!

ΣΤΗ ΓΥΡΑ, για ζητιανιά, στα στενά των Βρυξελλών ο υπουργός μας των Οικονομικών, τώρα πιά, Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Και δώστου να χτυπά πόρτες. Μια μικρή παράταση, κύριε Μπαρόζο μας, για να ρίξουμε το έλλειμμα. Ό,τι προαιρείσθε για να βγάλουμε τον χειμώνα και μέχρι την άνοιξη βλέπουμε, καλοί μας άνθρωποι!

ΤΙ ΚΑΛΑ που ήταν πριν από δυο εβδομάδες στη θέση του εκπροσώπου Τύπου του Κινήματος. Τι είναι οι μπελάδες που έβαλε στην κεφαλή του. Δεν έτρωγε καλύτερα ένα μαγκάλι κάρβουνα!

ΚΡΑΤΗΣΕ δεν κράτησε δέκα μέρες ο μήνας του μέλιτος για την Κυβέρνηση. Και πολλές την άφησαν τα προβλήματα που δεν έπαψαν να τρέχουν. Πόδια μου βοηθάτε μου!

ΠΟΛΥ ανιαρό ανάγνωσμα το μυθιστόρημα των τεσσάρων κατά τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Και γιατί οι πρωταγωνιστές του επαναλαμβάνουν τις ίδιες ατάκες και γιατί είναι γνωστό τοις πάσι το τέλος του. Άντε να 'ρθει η 8η Νοεμβρίου να σταματήσει το τάβλι, για να δούμε αν αρχίσει το σκάκι.

ΓΕΙΑ ΣΑΣ, κύριε Αβραμόπουλε! -Γειά σας, κυρία Μπακογιάννη! Αυτή η στιχομυθία, μάλιστα, είναι απόδειξη πολιτικού πολιτισμού! Ακούς εκεί να μιλούν μεταξύ τους στον ενικό και να χρησιμοποιούν τα μικρά τους ονόματα!

ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ επί ανακρίσεων για ένα πανό. Τελικά όλα μα όλα είναι θέμα αισθητικής...

ΥΠΑΡΧΕΙ κανείς να δώσει συνέχεια στο όνειρο των 54 μεταναστών που εντοπίστηκαν προχθές στο Μπαλί; Ουδείς λαθραίος του συστήματος;

“ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ μας σε ολόκληρη την Ελλάδα επικρατεί απαιδία (έλλειψη παιδιών) και ολιγανθρωπία. Αυτά ήταν αίτια να ερημωθούν οι πόλεις και να μειωθεί η παραγωγή αγαθών στην ύπαιθρο, μολονότι δεν είχαμε αρρώστιες ούτε υποφέραμε από συνεχείς πολέμους”! Πολύβιου, “Ιστορία”.

ΣΗΦΗ Πετράκη, Αθήνα: Βιάζομαι να τελειώσω τη στήλη για να διαβάσω στην εφημερίδα την καινούργια ιστορία τσ' Ασηγωνιώτικης Ρίζας για τον Μαθιό, τη ζωή στο μιτάτο και τα σύκα του μπάρμπα Μάρκου στου Κρομμύδη τη Βρύση. Πάνω απ' όλα το πολύ υγρό λάμβδα της ασηγωνιώτικης προφοράς θέλω να συναντήσω. Να 'σαι καλά, Σήφη!

Ο ΑΡΑΒΑΣ χαλίφης της Βαγδάτης ήθελε να πάρει στην αυλή του τον Λέοντα τον Μαθηματικό, που ήταν διευθυντής του Πανεπιστημίου. Γι' αυτό έστειλε στον αυτοκράτορα Θεόφιλο μεγάλη ποσότητα χρυσού και του υποσχέθηκε διαρκή ειρήνη. Ο Θεόφιλος όμως αρνήθηκε: “Θα ήταν ανόητο για μας να διώξουμε από τη χώρα μας και να δώσουμε σε άλλους ένα καλό για το οποίο το γένος μας τιμάται και θαυμάζεται από όλους” τους είπε.

“Στείλαμε όλες τις ελπίδες μας/ πάνω σ' ένα καράβι/ στο καράβι/ της οικουμένης/ μια τρικάταρτη σκούνα/ μ' άσπρα πανιά./ Όλοι μαζί/ όλοι οι άνθρωποι/ όλα τα έθνη/ το κοιτάζαμε που ξεμάκραινε/ στο γαλάζιο ήρεμο φόντο./ Και ξαφνικά σηκώθηκαν άνεμοι/ ο ένας φύσαγε από δω/ ο άλλος φύσαγε από κει/ και το καράβι έγερνε ελαφρά/ στο κάθε φύσημα./ Ήταν τόσο ευαίσθητο/ και τόσο λεπτεπίλεπτο/ που λες θα τσακιζόταν κάτω/ απ' το ίδιο του το βάρος./ Κι όμως ένα τέτοιο καράβι μόνο/ μπορούσαμε να στείλουμε/ ν' αγναντεύει στον ωκεανό...”.
Από το ποίημα "Το καράβι της οικουμένης" του Γιάννη Πετσαλάκη


ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

“Το νησί που ταξίδευε”

Γράφει ο ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ

Το νέο (7ο) βιβλίο της Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη με τον ωραίο τίτλο “Το νησί που ταξίδευε” με βρήκε καλοκαιριάτικα, με τα εγγονάκια μου, στον Γαλατά της Νέας Κυδωνίας.
Του έριξα μια γρήγορη ματιά κι ύστερα το άφησα στην Κλειώ, τον Φοίβο και τον Μάξιμο - Βασίλειο (τα εγγονάκια μου) να το διαβάσουν.
Εκείνα το ξεφύλλισαν, παρατήρησαν τις εικόνες κι ύστερα το άφησαν πάνω σ’ ένα τραπέζι κι έπιασαν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που είχαν φέρει μαζί τους από την Αθήνα όπου μένουν, χωρίς να μου πουν τίποτε.
Μα εγώ που διαφωνώ μ’ αυτή την ηλεκτρονική πλύση εγκεφάλου που προσφέρεται στα σημερινά παιδιά, τους ξαναμίλησα για το βιβλίο και τους ζήτησα να το διαβάσουν ολόκληρο και να μου πουν τη γνώμη τους.
Ο μικρότερος, ο Μάξιμος - Βασίλειος, που τώρα πηγαίνει στην Πρώτη Δημοτικού ήρθε πρώτος κοντά μου.
- Παππού, μου είπε, το βιβλίο είναι ωραίο μα δεν είναι αληθινό.
- Γιατί Μάξιμε δεν είναι αληθινό;
- Αφού λέει για ένα νησί που ταξίδευε. Τα νησιά δεν ταξιδεύουν.
- Και πού το ξέρεις εσύ πως δεν ταξιδεύουν;
- Πώς δεν το ξέρω; Αν ταξίδευαν, θα ταξίδευε και η Κρήτη που είναι κι αυτή νησί -έτσι δεν μας είπες;- και θα με πήγαινε στην Αθήνα να δω τη μαμά και τον μπαμπά κι ύστερα θα με ξαναγύριζε πάλι εδώ στον Γαλατά...
- Καλά Μάξιμε ,πήγαινε να παίξεις και για τα νησιά θα μιλήσουμε άλλη φορά.
Την άλλη μέρα ο Φοίβος, που πηγαίνει στην Πέμπτη Δημοτικού μου έφερε ένα φύλλο χαρτί.
- Τι είναι αυτό Φοίβο; τον ρώτησα.
- Η γνώμη μου για το βιβλίο, μου είπε σιγά.
Το πήρα και διάβασα, ανάμεσα στ’ άλλα: “Το βιβλίο λέει ότι μια φορά ήταν ένα νησάκι που ταξίδευε, σαν πολύχρωμο καράβι και δεν έμοιαζε με κανένα άλλο στον κόσμο. Ταξίδευε χωρίς πυξίδα, χωρίς κουπιά, χωρίς κατάρτι. Ήταν σωστή ζωγραφιά. Θα ήθελα να έμενα σ’ αυτό το νησί για να ταξιδεύω στον κόσμο μαζί με τους φίλους και την οικογένειά μου.
Αυτό το βιβλίο μου άρεσε γιατί έχει ωραίες λέξεις. Μου άρεσε ο τρόπος που είναι γραμμένο και οι ζωγραφιές του. Αν θέλει κανείς να διαβάσει αυτό το βιβλίο θα του κάνει πολύ καλό γιατί θα μάθει μία πολύ ωραία ιστορία. Θα μάθει ακόμη καινούργιες λέξεις και τις λέξεις αυτές μπορεί να τις γράψει στις εκθέσεις του. Γενικά μου άρεσε πολύ αυτό το βιβλίο...”.
Η Κλειώ, μαθήτρια της Eκτης εφέτος, έγραφε κι έσβηνε και τελικά μου έφερε γραμμένη τη γνώμη της:
“Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό νησί που ταξίδευε. Πάνω του ζούσαν ζώα και πουλιά. Είχε πολλά είδη δέντρων και λουλουδιών. Η άνοιξη ερχόταν με τα πιο όμορφα λουλούδια, το καλοκαίρι με τον ήλιο που τους χαμογελούσε, το φθινόπωρο με τα φύλλα να σκεπάζουν το νησί και ο χειμώνας με τις χιονονιφάδες έκαναν το νησί μοναδικό.
Πάνω τους ζούσε μια οικογένεια. Ο πατέρας, που ήταν ψαράς, η γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους. Μια μέρα ο πατέρας δεν γύρισε σπίτι από το ψάρεμα.
Η μάνα το κατάλαβε ότι δεν θα τον ξανάβλεπαν αφού της το είπε ένα αηδόνι. Πέρασε πολύ καιρός, τα παιδιά μεγάλωσαν και ο ένας έγινε ψαράς και ο άλλος γεωργός.
Ενα βράδυ που σεργιανίζανε είδανε μια νεράιδα και κατάλαβαν ότι την είχαν ερωτευτεί και οι δυό. Την επομένη, κακόκεφοι πήγαν στη δουλειά τους. Εκεί, τα ζώα τους είπαν, το βράδυ που θα ξαναρχόταν η νεράιδα να της έκλεβαν το μαντήλι κι έτσι θα γινόταν δική τους.
Το βράδυ που ξαναπαρουσιάστηκε η νεράιδα τα δυο αδέρφια πήγαν να της πάρουν το μαντήλι και ξαφνικά βρέθηκαν και οι δυο στο χώμα, παλεύοντας ως το πρωί. Η νεράιδα είχε εξαφανιστεί, μα τα δύο αδέρφια συνέχισαν να παλεύουν.
Ξαφνικά ένα σύννεφο τους τύλιξε και τότε κατάλαβαν το κακό που πήγαιναν να κάμουν και σταμάτησαν. Αγκαλιάστηκαν και γύρισαν στο σπίτι τους, αγαπημένοι όπως και πρώτα.
Αυτή την ωραία ιστορία έμαθα διαβάζοντας το βιβλίο «Το νησί που ταξίδευε». Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο και μου άρεσε πάρα πολύ...”.
Υστερ’ από τα παραπάνω το μόνο που θα μπορούσα να προσθέσω ήταν να μην συμφωνήσω με τον Μάξιμο. Τα νησιά ταξιδεύουν. Διαφορετικά, η Σαμοθράκη δεν θα μας έφερνε την Ευδοκία στα Χανιά, να ξεδιπλώσει το ταλέντο της και να πλουτίζει την πνευματική μας ζωή...
Θερμά συγχαρητήρια.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΠ’ ΟΛΑ έχει ο φθινοπωρινός μας μπαξές! Και τις καλοκαιρίες και τις κακοκαιρίες του. Και τις βροχές του και τον ήλιο του. Ποιος είπε ότι το φθινόπωρο, το δικό μας φθινόπωρο, δεν έχει τις περιόδους και τις υποπεριόδους του, τις επιμέρους εκπλήξεις του και τις ξεχωριστές ομορφιές του;

Η ΜΑΥΡΗ μπόρα πέρασε, τί τράβηξες Ελλάδα/ πράσινος ήλιος πρόβαλε, χαιρόμαστε λιακάδα. Καλή η μαντινάδα που μου έστειλες Ηλία Σταματάκη, πλην όμως κράτα και λιγάκι πισινή. Τον κολυμπητή θα πρέπει να τον κρίνουμε τελικά όταν βγαίνει απ’ τη θάλασσα κι όχι όταν μπαίνει. Αποψή μου.

ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ καλή αντιπολίτευση δεν θα έχουμε καλή κυβέρνηση. Αν δεν έχουμε καθόλου αντιπολίτευση δεν θα έχουμε καθόλου κυβέρνηση. Κάθετος στις απόψεις του ο φίλος μου ο γερω δάσκαλος. Κουβέντα δε σηκώνει πάνω σ’ αυτές.

ΔΕΙ ΔΗ χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστιν γενέσθαι των δεόντων. Και βεβαίως ισχύει αυτό που είπε ο πολύς Δημοσθένης. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν και χωρίς χρήματα.

ΑΝ, ΑΣ ΜΟΥ επιτραπεί η έκφραση, της κάτσει της Κατσέλη και περάσει το κρας τεστ με την απεργία των λιμενεργατών, η Κυβέρνηση θα πάρει άλλο αέρα. Αν δεν της κάτσει όμως;

ΕΚΕΙ ΠΟΥ όλοι του φώναζαν, τουλάχιστον στα κρυφά, “φύγε”, τώρα όλοι, τουλάχιστον στα φανερά, του φωνάζουν “μείνε”! Να μείνει μέχρι να φύγει, εννοούν. Μέχρι να κάμουν τη δουλειά τους δηλαδή.

ΟΙ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ στην εξουσία και οι εξουσιαστές στην αντιεξουσία. Αλλαγή βάρδιας. Απ’ την αντιεξουσία στην εξουσία οι μεν, απ’ την εξουσία στην αντιεξουσία οι δε. Αλλαγή ρόλων.

ΣΤΟ 6% ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ. Χάλια η οικονομία! Στο 9% το έλλειμμα. Μαύρα χάλια η οικονομία! Στο 12% το έλλειμμα. Χάλια αδιόρθωτα η οικονομία. Τρία, τρία, τρία τα κατεβαίνει τα σκαλιά η οικονομία. Ο πάτος που είναι;

ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟ είδος σήμερα η ελληνίδα αγρότισσα. Τουλάχιστον στα λόγια. Κάτι είναι και αυτό.

ΛΕΣ ΚΙ ΕΚΑΝΕ, αγγαρεία, στον προχθεσινό αγώνα της με την ομάδα του Λουξεμβούργου, η Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου. Πάλι καλά που νικήσαμε, όπως νικήσαμε. Ετσι όπως παίξαμε μπορούσαμε και να χάσουμε.

ΚΑΘΕ ΔΥΟ μέρες κι ένας Χανιώτης νεκρός στην άσφαλτο. Φτάνει πια! Ας σταματήσουμε το μέτρημα στους έξι των πρώτων δεκατριών ημερών. Οχι άλλη θυσία στον Μολώχ της ασφάλτου.

ΟΥΤΕ ΜΙΑ, ούτε δύο, ούτε τρεις, αλλά τέσσερις πυρκαγιές στο Νομό μας, προχθές! Ουδέν σχόλιο.

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ πεθάνει ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, ετοίμασε το εξής επίγραμμα για τον τάφο του: “Ενθάδε κείται ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, πρώην τυπογράφος. Το σώμα μου είναι σαν το εξώφυλλο ενός βιβλίου που οι σελίδες του βρίσκονται εδώ μέσα. Το εξώφυλλο αυτό θα φαγωθεί από τα σκουλήκια αλλά το βιβλίο δεν θα χαθεί”.

“... Σκίρτησες κι αναγάλλιασες από αγάπης αίσθηση;/ Πικράθηκες ή πόνεσες στην άρνηση ή το χαμό; / εδάκρυσες από χαρά/ ή δάκρυ έχυσες πικρό;/ Αμα τα βρήκες όλα αυτά και τ’ άδραξες, τότ’ έζησες!/ Αν όμως δεν σ’ αγγίξανε κι ανέπαφο σ’ αφήσανε,/ φοβάμαι πως δεν γνώρισες/ αυτή την ίδια τη ζωή!”.
Από το ποίημα “Τι βρήκαμε, τι χάσαμε!” του Ανδρέα Σειρηνάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ, αλλά δεν ήρθε προσώρας τουλάχιστο, μέχρι τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, η κακοκαιρία. Κρίμας κι είχαμε επενδύσει σ’ αυτήν. Είχαμε κάμει τα κουμάντα μας. Πού θα πάει; Θα ‘ρθει! Κι εμείς εδώ είμαστε να την υποδεχτούμε...

ΔΩΣΤΕ ΤΙΣ λιμουζίνες στον λαό! Οχι, δεν λέω να τις χαρίσετε! Βγάλτε τις στον πλειστηριασμό για να βάλτε και κάποια ευρώ στο ταμείο που είναι μείον. Συν σ’ αυτά που θα βάλετε απ’ τα καύσιμα που θα γλιτώσετε. Μάραθο τον μάραθο γεμίζει η γριά τον κάλαθο. Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι.

ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤA, ζητώ να λειτουργήσει η εφημερίδα με όρους κρατικής μηχανής. Θέλω την μετά οδηγού λιμουζίνα μου. Και τον αστυνομικό μου βεβαίως. Χώρια όλα τ’ άλλα.

ΤΟ ΤΡΕΝΟ φεύγει στις 8... πρώτη αναγγελία. Το τρένο φεύγει στις 8... δεύτερη αναγγελία. Μπορεί να φύγει και λίγες μέρες αργότερα... τρίτη αναγγελία. Καταλάβατε υποθέτω, για ποιό τρένο μιλώ.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ που έβλεπε τα τρένα να περνούν. Ωραίο έργο. Το τρένο που άδειαζε από ανθρώπους. Ακόμα ωραιότερο έργο.

ΩΡΑΙΑ η έκθεση ιδεών της Ντόρας Μπακογιάννη. Εξίσου ωραία αυτή του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Αντε, διάβασέ μας συ, Αντώνη, τη δική σου να τελειώνουμε. Εχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ αστυνόμευση σε λίγο... Περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο, περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο... Κι αν το ‘χαμε γράψει επί Νέας Δημοκρατίας αυτό! Αλλο τροπάριο τώρα επί ΠΑΣΟΚ; Πέστο Χρυσόστομε! Χρυσοχοΐδης στα πράγματα.

ΤΣΙΝ, ΤΣΟΥΝ, λι, γιο, κα, τσεν... Κινέζος το παίζω, εκπρόσωπος της COSCO, τα κινέζικά μου λέω. Δική σας η ερμηνεία.

ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ υποψήφιοι για γενικοί γραμματείς υπουργείων, λέει. Υποψηφιότητες για θέσεις γενικών φαρισαίων δεν γίνονται δεχτές. Δεν μας χρειάζονται!

ΚΑΝΟΝΙΚΑ θα πρέπει να έχει νικήσει χθες το Λουξεμβούργο η Εθνική μας ή να έχει έρθει τουλάχιστο ισόπαλη και να της έχει δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία για πρόκριση στην τελική φάση του Μουντιάλ. Αλλιώς έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά , ραχούλες...

ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ πάντα μ’ όλα όσα γράφεις, πλην όμως αυτό το “χαιρετώ σας κι αγαπώ σας” στο τέλος μ’ αφοπλίζει απ’ όποιο δικαίωμα διαφωνίας, μου είπε. Απέδωσα καλά τα λόγια σου, Μιχάλη; Κι αν δεν τα απέδωσα, χαιρετώ σε κι αγαπώ σε και καλή αντάμωσή στου Μπαμπαλή το Χάνι!

Ο ΠΕΡΣΗΣ ποιητής Σααδί (1184- 1263)διηγείτο πως κάποτε που ήταν νέος και θερμόαιμος, έκανε παρατήρηση σε κάποιον ηλικιωμένο συγγενή του, που ήταν γνωστός για τον ήπιο χαρακτήρα του. Εκείνος του αποκρίθηκε: “Κάποτε παιδί μου, είχα κι εγώ δόντια που ήταν σκληρά, όμως μου έπεσαν με τον καιρό. Η γλώσσα μου όμως που ήταν μαλακή και ευκίνητη, όπως βλέπεις, μου έμεινε και δεν έπαθε τίποτα”.

“... Γιατί καθώς εγώ στ’ αστέρια ανηφορίζω/ το τέρας γλύφει ατάλαντα τις πέτρες/ μικρά τερατάκια πλάθοντας/ που πάνω τους είμαστε αναγκασμένοι/ να βαδίσουμε τις μέρες μας./ Ανοίγω ένα παράθυρο στη νύχτα/ τις ώρες τις μικρές”.
Από το ποίημα “Παράθυρο στη νύχτα” της Αθανασίας Δανέλη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ
ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Κώστα... εγώ μαζί σου!
Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

“Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται”, όχι εγώ όμως!
Αφήσετέ τονε μωρέ τον Κωστάκη στην ησυχία του, αφήσετέ τον εκεί όπου του πρέπει και ο ίδιος επιθυμούσε διακαώς “τόσο καιρό τώρα”!
Γιατί, εγώ σας λέω ότι από τις πρώτες κιόλας ώρες, από ’κείνη την αποφράδα για κείνον ημέρα που τον... έκαμαν αρχηγό του κόμματός του, αυτός την ημέρα που θα έφευγε σκεφτόταν και μόνον αυτό σφόδρα επιθυμούσε!
Αφήσετέ τονε λοιπόν στην ησυχία του, και περασμένες ξεχασμένες να ’ναι, μηδεμιάς εξαιρουμένης, όλες εκείνες οι μέρες της τελευταίας 5,5ετίας!
...Είναι τουλάχιστον γραφικό για να μην πω “άνανδρο”
-αφού πολλές είναι και από την πλευρά του “ασθενούς φύλλου” κατηγορίες, άρα βάσει αυτού είναι αδόκιμος ο όρος “άνανδρος”- να εξακολουθούν να βάλλουν κατά του τέως πρωθυπουργού οι περισσότεροι εκ των αρθρογράφων, δημοσιογραφούντων, δημοσιογράφων κ.λπ.
Με όλο αυτό το εναντίον του κλίμα -ακόμη και μέσα από το κόμμα του έπεσαν για να τονε ξεκοκαλίσουν- εγώ τουλάχιστον, έχω αρχίσει να τον λυπούμαι τον τέως μας, γιατί το ομολογώ έχω μια τάση να είμαι με τους αδύναμους!
Ετσι, πολλές φορές τώρα τελευταία, έχω πιάσει τον εαυτό μου να τον συλλογούμαι!
“Τι να σκέφτεται τάχα κι αυτός ο δόλιος; Τι να κάνει άραγε; Μακάρι να μην τον αγγίζουν όλα αυτά που του σούρνουν, από τα τηλεοπτικά παράθυρα -και όχι μόνο- όλοι οι παρελθόντες θιασώτες του!”.
Από την άλλη, δεν αρνούμαι ότι τους καταλαβαίνω και τους κατηγόρους του, αλλά είπαμε “εγώ τάσσομαι υπέρ αδυνάτων”...
Ειρωνεία κι αυτή! Να τοποθετώ τον Κ.Κ. με τους αδύνατους!
Ποιος να τό ’λεγε και ποιος να το πίστευε! Αυτά έχει η ζωή! Παίζει τα πιο περίεργα και παράδοξα παιχνίδια!
Πάντως, ειλικρινά, με όλα όσα συμβαίνουν τόσο εδώ αλλά και στην... Ιταλία(!), έχω αρχίσει να ξανασκέφτομαι τα παλιά -βίτσιο κι αυτό(!)- και τελικά να καταλήγω στο συμπέρασμα ότι “πάλι καλά που είχαμε για πρωθυπουργό ένα Κωστάκη κι ουχί ένα Μπερλουσκόνι”!
Για δείτε το κι από αυτή την πλευρά! Οχι για σκεφτείτε το!
“Μπρος γκρεμός και πίσω το χάος” θα μπορούσε να πει κάποιος, και συμφωνώ!
Αλλά... μήπως πρέπει να σκεφτόμαστε πότε - πότε και το ρητό “υπάρχουν και χειρότερα” κι έτσι να παρηγορούμαστε;

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΝΑ ΞΥΠΝΑΣ το πρωί και να σκέφτεσαι ότι αυτή πρέπει να είναι η καλύτερη μέρα της ζωής σου και να δηλώνεις έτοιμος ν' απολαύσεις το κάθε της δευτερόλεπτο. Τρίτη και δεκατρείς σήμερα, είπατε; Και τι έγινε δηλαδή; Ποιoς είπε ότι υπάρχουν εξαιρέσεις. Όλες οι μέρες του Θεού είναι.

ΣΗΜΕΡΟΝ εμού, αύριον ετέρου, ουδέποτε τινός. Στην πρόσοψη ενός παλιού αρχοντικού στην Άνδρο το βρήκε, λέει, γραμμένο η φίλη μου η Δανάη που μου το μετέφερε. Τι θα λέγατε αν το έγραφαν και στις προσόψεις των υπουργείων και να το διάβαζαν οι υπουργοί κάθε μέρα μπαίνοντας;

ΟΙ ΜΕΡΕΣ του μέλιτος συνεχίζονται μεταξύ λαού και Κυβέρνησης και απ' ότι δείχνουν τα πράγματα θα συνεχίζονται για πολύ ακόμα. Σιγά που θα τις διακόψει η Νέα Δημοκρατία. Πέρα βρέχει κι αλλού βροντά γι' αυτούς.

H ΦΑΝΕΛΑ με το νούμερο 10 ανήκει δικαιωματικά βέβαια στο Γιώργο Παπανδρέου. Αυτός κάνει το παιχνίδι της ομάδας, αυτός είναι, εξάλλου, και ο αρχηγός μέσα στο γήπεδο. Από κει και πέρα;

ΑΠΟ ΚΕΙ και πέρα στη θέση του τερματοφύλακα ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, λίμπερο ο Θεόδωρος Πάγκαλος, στόπερ ο Χάρης Παμπούκης, ακραία μπακ ο Μιχάλης Γερουλάνος και η Τίνα Μπιρμπίλη, αμυντικά χαφ ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Δημήτρης Ρέππας, σέντερ φορ ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και στα άκρα της επίθεσης η Άννα Διαμαντοπούλου και η Κατερίνα Μπατζελή. Η Λούκα Κατσέλη, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Χάρης Καστανανίδης και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου στον πάγκο.

ΓΙΝΕΤΑΙ κι εσείς πρόεδροι και κάντε τη δική σας ενδεκάδα με τους δοσμένους παίκτες. Το σύστημα 4-3-3 είναι δεδομένο. Και η φανέλα με το Νο10 επίσης δεδομένη. Αυτό δα έλειπε!

ΟΥΔΕΙΣ καραμανλικότερος καραμανλικός απ' την Ντόρα Μπακογιάννη και ουδείς μητσοτακικότερος μητσοτακικός από τον Κώστα Καραμανλή. Πάμε παρακάτω.

ΤΩ ONTI περίεργο πράγμα η ιστορία. Εκεί που νομίζεις πως το έργο που παρουσιάζει είναι κωμωδία, εντελώς ξαφνικά το γυρίζει στην τραγωδία. Και το αντίστροφο.
“ΟΛΑ για τη φανέλα": Πρωταγωνιστής ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. "Αυτοκράτειρα Θεοδώρα": Πρωταγωνίστρια η Ντόρα Μπακογιάννη. "Τα πάντα όλα": Πρωταγωνιστής ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. "Ο Ζορό δίχως άλογο": Πρωταγωνιστής ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. "Αγγουρίδες είναι": Πρωταγωνιστής ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. "Ψάχνοντας για τίτλο": Πρωταγωνιστής ο Αντώνης Σαμαράς. Ο καθείς και το έργο του αυτόν τον καιρό στη Νέα Δημοκρατία: Ο καθείς εκ των φερομένων ως υποψηφίων αρχηγών και η ενδιαφερθείσα βεβαίως, βεβαίως...

Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ στρατηγός Φωκίων, που ήταν ονομαστός για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, έλαβε κάποτε από τον Μέγα Αλέξανδρο ένα πολύτιμο δώρο. Απορώντας γι' αυτήν την εξαιρετική τιμή ο Φωκίων ρώτησε τους ανθρώπους του βασιλιά, γιατί ανάμεσα σ' όλους τους Αθηναίους ο Αλέξανδρος είχε στείλει δώρο μόνο σ' αυτόν. "Γιατί είσαι ο πιο σοφός απ' όλους τους" του αποκρίθηκαν εκείνοι. Ο Φωκίων απάντησε: "Αν είναι έτσι γιατί ο βασιλιάς σας θέλει να χάσω αυτό το πρωτείο παίρνοντας το δώρο του;"

“Με ενοχή/ πληρώνω τη χαρά της νέας γέννησης./ Υπεύθυνος νιώθω/ για όλους τους θανάτους,/ όπως οι επιζήσαντες/ των στρατοπέδων./ Γιατί να επιζήσω εγώ/ κι όχι ο άλλος;/ Πρέπει να ορίσω από την αρχή την ιστορία.”...
Το ποίημα "Ενοχή" της Αιμιλίας Παπαβασιλείου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Ούκ εν τω πολλώ το ευ

Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά εν τω ευ το πολύ, μας λέει ένα από τα ρητά των αρχαίων Ελλήνων. Να όμως που ο και εκλεκτός συνεργάτης της εφημερίδας μας αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Χατζηνικολάου επιμένει ως συγγραφέας στην εξαίρεση του κανόνα. Ότι δηλαδή υπάρχει μέσα στο “πολύ” το “ευ”. Με αφορμή την έκδοση του τελευταίου του βιβλίου, “Στα μονοπάτια του πόνου” ο τίτλος του, η παραπάνω σκέψη. Με την έννοια ότι και σ’ αυτό, όπως και στα 20 (!) που προηγήθηκαν, ο τιμηθείς πρόσφατα με το “διεθνές βραβείον και το χρυσούν μετάλλιον” την Ακαδημίας DEL FIORINO της Φλωρεντίας, συγγραφέας μας, πάντα την ποιότητα της γραφής υπηρετεί. Μετά λόγου γνώσεως ως αναγνώστης όλων των βιβλίων του μα και των επιφυλλίδων και των άλλων άρθρων του στην εφημερίδα μας, το γράφω αυτό. Σαν εισαγωγή στην παρουσίαση του νέου του πονήματος που έχει να κάνει με τον ανθρώπινο πόνο. Και για να υπογραμμίσω την αξία του ως συγγραφέως. Ακριβώς γιατί είναι δύσκολη υπόθεση η διατήρηση της ποιότητας της γραφής για ένα πολυγραφότατο, όπως ο π. Ιγνάτιος, συγγραφέα, αφού οι κίνδυνοι, με πρώτα αυτόν της ευκολίας της επανάληψης, που παραμονεύουν να εξαφανίσουν το όποιο υπαρκτό “ευ”, είναι πολλοί. Ευλογημένος ο π. Ιγνάτιος Χατζηνικολάου και γι’ αυτό!

Στα μονοπάτια του πόνου (1)

“Μια δυνατή μαρτυρία του σύγχρονου χριστιανικού παρόντος, ...ένα θαρραλέο παρών στη γεμάτη από φόβους και συμπλέγματα εποχή μας... μια φοινικιά στην έρημο” έγραφα πριν από 36 χρόνια στην εφημερίδα μας (23.9.1973) ότι είναι το “Διάλογος Ψυχής”, το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του π. Ιγνάτιου. Τα ίδια ακριβώς θα μπορούσα να γράψω και για το περί ου ο λόγος στις σημερινές εύφημες μνείες τελευταίο βιβλίο του. Μια ζωή στις επάλξεις του χριστιανικού του χρέους, με την γραφίδα ανά χείρας, ο π. Ιγνάτιος Χατζηνικολάου. Πάντα έτοιμος να επικοινωνήσει χρησιμοποιώντας τη γλώσσα συν-κινησιακά σε βαθμό υπέρτατο. Σ’ ένα διάλογο ευαισθησίας μα και ουσίας ταυτόχρονα, κι όχι με έναν από άμβωνος μονόλογο, όπως κάνουν κάποιοι άλλοι. Το γράψιμο ενός βιβλίου για τον πόνο ήταν ωστόσο γι’ αυτόν, όπως εξομολογητικά γράφει ο ίδιος, μεταξύ των άλλων, στον πρόλογό του, “μια επιταγή, ένα κάλεσμα της καρδιάς του να επικοινωνήσει, και μ’ αυτό το μέσο, με τις πονεμένες ή μέλλουσες πονεμένες καρδιές ως ομόπονος και κατά συνέπειαν, συμπορευτής τους στα μονοπάτια του πόνου.” Και αν τα ‘χει περπατήσει αυτά τα μονοπάτια στην ιδιωτική του πορεία μα και στον εκκλησιαστικό του βίο ο π. Ιγνάτιος! Κι αν ξέρει τους τριβόλους και τις παγίδες των! Κι αν τα ‘χει διαβεί “κάτω από την κραταιά σκέπη του Θεού, με φόντο το ξέφωτο της αληθινής ευτυχίας!”

Στα μονοπάτια του πόνου (2)
Με τεκμηρίωση, πέραν της προσωπικής του εμπειρίας, θέσεων και προτάσεων, και με την ελπίδα ότι πολλοί θα βρουν κάποια λύση, κάποια παραμυθία, κάποιο λυτρωτικό προσανατολισμό, έγραψε, πάντως, ο π. Ιγνάτιος το τελευταίο του βιβλίο. Όχι μόνο, κατά δήλωσή του, στον πρόλογο πάντως. Ο κάθε αναγνώστης, θρησκευόμενος ή μη, εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει αυτό. “Είμαι σίγουρος ότι έχετε τη δυνατότητα (σ.σ.: να γράψετε ένα βιβλίο για τον πόνο, ένα βιβλίο λυτρωτικό) -μέσα από την εμπειρία σας και ως πνευματικός - απ’ τα όσα έχετε ακούσει από τους πονεμένους αδελφούς και αδελφές όλα αυτά τα χρόνια της ιερατικής σας πορείας”, του είχε γράψει σε επιστολή του, όπως αναφέρει ο ίδιος, ο λογοτέχνης - ποιητής Ευάγγελος Παραμερίτης, ένας σωματικά και ψυχικά πληγωμένος άνθρωπος, στον οποίο εμπιστεύτηκε την πρόθεσή του. Τω όντι την είχε. Και γιατί ο π. Ιγνάτιος πέραν αυτών και της εγνωσμένης συγγραφικής του δεινότητας κατέχει καλώς όχι μόνο τη θεολογία αλλά και την “θύραθεν σοφίαν” και διαθέτει την ικανότητα της τεκμηριωμένης επαγωγικής παρουσίασης...

...Σ’ ευχαριστώ που αφιέρωσες πολύτιμον χρόνον να το μελετήσεις και να γευθείς και να ζήσεις ό,τι έζησε, και ζη ο ταπεινός συγγραφέας του, και χιλιάδες συμπονεμένοι μαζί με άλλους ανθρώπους του πνεύματος και της προσωπικής και επιστημονικής εμπειρίας τους, που αναφέρω κατ’ όνομα στο βιβλίο μου αυτό.
Θα είναι τιμή, χαρά και ευλογία για το ταπεινό μου πρόσωπο, αν κατόρθωσα με το ταπεινό επίσης βιβλίο μου αυτό να έλθω κοντά σου. Να σε κατανοήσω. Να σε συντροφεύσω και να συμπορευθώ μαζί σου στα μονοπάτια του πόνου σου. Εσύ θα το κρίνεις, και σε παρακαλώ άνετα και αντικειμενικά κρίνε το. Θα σου είμαι ευγνώμων. Αν ωφελήθηκες θα εισπράξω την ευφροσύνην του βιώματος ότι συμπερπάτησα μαζί σου. Ότι συνέκλαψα μαζί σου. Ότι συμπροσευχήθηκα μαζί σου. Ένας ταπεινός Κυρηναίος στην συμπορεία μου στον Γολγοθά που είναι και δικός μου Γολγοθάς...

(Από τον Επίλογο του Βιβλίου)


e-mail: Kakatsakis@sch.gr

ΠΟΙΗΣΗ

Ο παππούς ο Γιάννης


Πάνε τρία χρόνια
που η γιαγιά Μυρσίνη
έφυγε ταξίδι
για τον ουρανό
κι ο παππούς ο Γιάννης
μόνος έχει μείνει.

Και τον τρώει η λύπη
τον παππού τον Γιάννη.
Κι όλο και κονταίνει
κι όλο και λιγναίνει.
Κι όταν βγει στο δρόμο,
μοιάζει με χαμένο
κοντορεβιθούλη
σ’ έναν κόσμο ξένο!

Κάποτε τη βλέπει
μες τα όνειρά του
και ξυπνά κεφάτος
και χαμογελάει
κι είναι σαν να έχει
ο παππούς ο Γιάννης
τη γιαγιά κοντά του…


Από την ποιητική ανέκδοτη ποιητική συλλογή της ΕυδοκιαςΣκορδαλά Κακατσάκη "Και στη μέση η χαρά"

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Η ΚΑΛΗ μέρα φάνηκε απ' την αρχή. Έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Μ' αυτήν την ελπίδα πορευόμαστε σαν χώρα αυτές τις μέρες. Επιτέλους φύσηξε λιγάκι ένας μικρός άνεμος αισιοδοξίας.
ΠΟΙΟΣ μίλησε για μήνα του μέλιτος; Τα κεφάλια μέσα και δουλειά. Μόνο ο μήνας του μέλιτος έλειπε στην κατάσταση που βρισκόμαστε. Το ταμείο παραείναι μείον.

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ τόμο με σταυρόλεξα για δυνατούς λύτες παρέδωσε η απερχόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Θα τα λύσει; Γιατί όχι αν αντί για κομματικά μολύβια, χρησιμοποιήσει μολύβια κοινωνίας; Ας προσπαθήσει τουλάχιστον.

ΕΝΔΕΚΑ χρόνια ΠΑΣΟΚ, πεντέμισι χρόνια Νέα Δημοκρατία. Ένδεκα χρόνια ΠΑΣΟΚ, πεντέμισι χρόνια Νέα Δημοκρατία. Ένδεκα χρόνια ΠΑΣΟΚ, πεντέμισι χρόνια Νέα Δημοκρατία. Μοτίβο κι αυτό στο μυαλό ορισμένων!
ΔΡΥΟΣ πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται. Εις εξ αυτών ομιλεί περί "ευρωπαϊκού μεγέθους πολιτικού πτώματος". Από την ασφάλεια του τηλεοπτικού του παραθύρου βεβαίως, βεβαίως.

ΚΥΡ ΚΩΣΤΑ ίσαμε τα χθες αλώνευες τη χώρα/ κι ούτε κλητήρας στη Νου Δου θαρρώ δεν κάνεις τώρα; Γιατί να μην ξυλευθεί (λέμε τώρα!) και ο μαντιναδολόγος της στήλης μας, ο Ηλίας Σταματάκης; Φούρνο έχει ν' ανάψει κι αυτός!

ΤΟ ΕΛΑ να δεις κάθε βράδυ στα τηλεοπτικά παράθυρα. Το σήριαλ για την εκλογή αρχηγού στο στρατόπεδο της Νέας Δημοκρατίας μόλις άρχισε. Εξασφαλισμένο το θέαμα για τον ελληνικό λαό. Να εξασφάλιζε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον... άρτο!

ΝΑ ΕΙΝΑΙ "πολυχρόνιος" ευχήθηκε στον δήμαρχο Κολυμβαρίου Πολυχρόνη Πολυχρονίδη ο οικουνενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος. "Γρηγορούντα" αποκάλεσε τον νομάρχη Γρηγόρη Αρχοντάκη. Και μαθήματα ελληνικής γλώσσας, μας παρέδωσε κατά την επίσκεψή του. Εκτός από τα μηνύματα ενότητας, τις επισημάνσεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος και τα τροχαία ατυχήματα, που έκανε. Χώρια όλα τ' άλλα.

ΜΕΤΑ τον Νοέμβρη, θα έρθει, λέει, να μας βρει το μεγάλο κύμα πανδημίας της νέας γρίπης. Πάνω στην ώρα που θα 'χει γίνει και το συνέδριο για την εκλογή αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία και θα 'ναι ελεύθερα τα τηλεοπτικά παράθυρα.

ΕΝΑΣ ένας... ξεμυτίζουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές που, ούτως ή άλλως, θα γίνουν του χρόνου τέτοιο καιρό. Εκ των ων ουκ άνευ ότι κάνουν τον σταυρό τους και με τα δυο τους χέρια να μην έρθει εν τω μεταξύ ένας νέος "Καποδίστριας" και τους αφήσει με τις υποψηφιότητες στο χέρι.

Ο ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ του πολίτη. Ο συνήγορος του κόμματος. Ο συνήγορος του διαβόλου. Ο συνήγορος, του συνηγόρου, τον συνήγορο, ω συνήγορε!

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ άκουε τον μαθητή του τον Αλκιβιάδη να υπερηφανεύεται για τα πλούτη του και προπάντων για τα κτήματά του στην Αττική. Του έφερε, λοιπόν, έναν χάρτη και του ζήτησε να του δείξει την Αττική. Ο Αλκιβιάδης του την έδειξε. Ο Σωκράτης του παράγγειλε να ζητήσει και να βρει τα κτήματά του. "Τα κτήματά μου δεν είναι σημειωμένα εδώ", του είπε ο Αλκιβιάδης. "Κρίμα που εσύ υπερηφανεύεσαι για τόσο ασήμαντα πράγματα, που ούτε ελάχιστο μέρος της δεν αποτελούν" του είπε ο Σωκράτης.

“...Γονατιστός θα φέρω μπροστά σου/ Τα μεγάλα ανδράκια της ιστορίας/ Αμαζών άγρια, εσύ δικαστής γυναίκα/ Να δικάσεις γι' αυτό που σου στέρησαν/ Κι όχι για ό,τι σου πήραν...”
Από το ποίημα "Γυναίκα του μεταξιού" του Χρήστου Κοντοβουνήσιου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΙ ΑΛΛΟΙ το λέγανε, με πρώτο τον Ανδρέα Παπανδρέου, πλην όμως μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου το έκανε πράξη τουλάχιστον κατά το ήμισυ. Τω όντι ολιγομελές, σε σύγκριση με τα πρόηγούμενα, το σχήμα της νέας Κυβέρνησης. Το αν θα είναι και ευέλικτο είναι πάντως προς απόδειξη. Ίδωμεν...

ΙΔΩΜΕΝ αν θα είναι και αποδοτικό προς όφελος του λαού βεβαίως βεβαίως. Πάντως, σιδεροκέφαλος και σιδεροκέφαλοι! Σιδεροκέφαλος ο νέος πρωθυπουργός και σιδεροκέφαλοι οι υπουργοί του. Και να φορούν διαρκώς τις φόρμες εργασίας τους. Ακόμα και όταν κοιμούνται. Δεν κολλά ύπνος στην ελπίδα...

ΑΡΩΜΑ γυναίκας με τη σφραγίδα του Γιώργου Παπανδρέου ή σφραγίδα Γιώργου Παπανδρέου με άρωμα γυναίκας. Και το ένα σωστό και το άλλο σωστό. Μια κυβέρνηση στα δικά του μέτρα, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.

Τ' ΑΠΟΡΡΙΞΙΜΙΟ καράβι πρώτο είναι στο λιμάνι. Το 'πιασα το υπονοούμενο, φίλε. Ουδέν άλλο σχόλιο επί του προκειμένου, προσώρας.
ΔΥΟ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥΣ έχει τελικά η Κρήτη στην νέα κυβέρνηση. Χωρίς να θεωρούμε κρητικιά την Άννα Διαμαντοπούλου...

ΒΓΗΚΑΝ τα μαχαίρια στη Νέα Δημοκρατία. Μαίνεται η θύελλα στη Νέα Δημοκρατία. Μαλλιά κουβάρια στη Νέα Δημοκρατία. Χάνει η μάνα το παιδί και το παδί τη μάνα στη Νέα Δημοκρατία. Τούτων ούτως εχόντων και ο Παναγιώτης Ψωμιάδης δηλώνει ότι θέτει υποψηφιότητα για αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας!
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ που χάραξε το ΠΑΣΟΚ για την εκλογή αρχηγού θα πορευτεί η Νέα Δημοκρατία; Εύκολο είναι;

ΠΟΥ 'ν' το που 'ν' το το δαχτυλίδι/ ψάξε ψάξε δε θα το βρεις... Ό,τι θέλουν παίζουν τα όργανα στη Νέα Δημοκρατία...

ΕΥΛΟΓΙΑ για τον τόπο μας η τριήμερη επίσκεψη του Οικουμενικού μας Πατριάρχη. Την εισπράξαμε όλοι, ακόμα κι όσοι δεν μπορέσαμε να τον δούμε από κοντά. Διάχυτο στην όλη ατμόσφαιρα το άρωμά της.

ΕΠΡΕΠΕ, μου γράφει καλή φίλη αναφερόμενη στον εμβολιασμό για τη νέα γρίπη, να βρουν έναν τρόπο για να καταγράψουν πόσα ωζά έχει το κοπάδι, μα δεν ξέρουν, όμως, πως και τα ωζά μια μέρα ξυπνούν. Μέχρι να ξυπνήσουν, Ελένη, θα τα (μας) μπολιάσουν με τα μπόλια τους. Θα το δεις!

“ΔΕΝ ΖΗΤΕΙ ο καημένος ο Έλληνας καπετανάτα ή πράγματα άδικα, μόνο λέγει, το ψωμί που το δίνεις σ' άλλον, δώσ' το και σ' εμένα που το ζύμωσα". Μ. Χουρμούζης: εφημ. "Εποχή" (1834).

ΚΑΠΟΤΕ στη Γαλλία μια οικοδέσποινα δεν ήξερε που να βάλει να καθίσουν οι προσκεκλημένοι της που ήταν προσωπικότητες της πολιτικής, των γραμμάτων και της τέχνης, και θέλησε να συμβουλευθεί τον Κλεμανσώ. Αυτός της είπε: "Βάλε τους να καθίσουν όπως θέλεις. Αυτοί που έχουν αξία δεν θα σε παρεξηγήσουν. Αυτοί που θα παρεξηγήσουν δεν έχουν αξία."

“...Κι ήρθαν οι χορηγοί με τα χρυσά δόντια/ να φουσκώσουν/ την ατροφική μας αυτοεκτίμηση/ με ιλουστρασιόν φενάκη/ τη χαύνη μας αμβλύνοια/ με κατατόπια μοναδικότητας/ τη δίψα μας για διάκριση/ με αποστάγματα υπεροψίας/ την άνεργη αγχόνη μας/ με εύπεπτα μεταλλαγμένα σταδιοδρομίας...”
Από το ποίημα “Σε βάζο με ζάχαρη” του Στέργιου Πολύζου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis:sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Eυθύβολα και μη...

Ο άνθρωπος που του άλλαζαν... ονόματα
Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

O Γιωργάκης λοιπόν έγινε... Γιώργος. Αυτό ουδείς το αμφισβητεί πλέον, ούτε κι εκείνοι που στο παρελθόν ουκ ολίγες φορές τον είπαν ακόμη και George! Κι αν υπάρχουν κάποιοι λίγοι που επιμένουν στο... ξενικό, βρίσκουν απέναντι πολλούς περισσότερους οι οποίοι με αγωνία αλλά και μεγάλες προσδοκίες, περιμένουν τον Γιώργο να γίνει... Γιώργαρος, και να προσφέρει όλα εκείνα για τα οποία ο κόσμος τον ψήφισε και τον τοποθέτησε στον πρωθυπουργικό θώκο!
Εκείνος ο κόσμος που έχει αποθέσει όλες τις ελπίδες του σ’ αυτόν, σίγουρα τον θέλει Γιώργαρο, όμως...
...Ομως τα πράγματα κάθε άλλο από απλά είναι! Το παραπάνω πιστεύουν κάποιοι -ίσως απόλυτα δικαιολογημένα- γι’ αυτό δεν προσβλέπουν σε άλλη μία “αλλαγή” του ονόματος του πάλαι ποτέ... Γιωργάκη! Αυτοί δεν τον θέλουν -σώνει και καλά- Γιώργαρο, αφού οι ίδιοι θα είναι ικανοποιημένοι αν το όνομα παραμείνει τουλάχιστον ως έχει: "Γιώργος"!
Ως πιο συνετοί και “εντός της πραγματικότητας”, περιμένουν από τον Γιώργο να φέρει εις πέρας την πανθομολογουμένως δύσκολη αποστολή διακυβέρνησης του καραβιού -που λέγεται Ελλάς- και έξοδο αυτού από τους υφάλους στους οποίους βρίσκεται!
Κι αυτό γιατί καταλαβαίνουν τη δυσκολία της κατάστασης αλλά και του εγχειρήματος και ευτυχώς μοιάζει να αποτελούν την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του Γιώργου και όχι απαραίτητα του ΠΑΣΟΚ!
Το παραπάνω συμπέρασμα εκτός πολλών άλλων βγαίνει και από το ύφος, το ήθος και το μέγεθος των πανηγυρισμών που ακολούθησαν μια τέτοιου είδους συντριπτική νίκη· πανηγυρισμοί συγκρατημένοι, ήπιοι που σε καμία περίπτωση δεν θύμιζαν άλλων εποχών λαϊκά πανηγύρια!
Ολοι αυτοί έχουν δώσει απλώς την εντολή ή αν θέλουμε να είμαστε ακόμα πιο κυνικοί, την ευκαιρία στον Γιώργο να αποδείξει στην πράξη εκείνα που τόσο καιρό λέει!
...Και πλέον βρίσκονται από το βράδυ της Κυριακής εν αναμονή, για να δουν αν ο Γιωργάκης που έγινε Γιώργος, παραμείνει Γιώργος καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του ως Πρωθυπουργός της χώρας και δεν ξαναγίνει Γιωργάκης όπως ο προκάτοχός του, ο οποίος τελικά και βάσει αποτελεσμάτων φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων και από Κώστας έγινε... Κωστάκης!


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

06/10/09



Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“ΕΛΠΙΖΩ ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματος των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της”. Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας. Καθαρές κουβέντες πριν απ’ τις καθαρές πράξεις.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο Γιώργος Παπανδρέου νίκησε, τι νίκησε, θριάμβευσε και η Νέα Δημοκρατία και προσωπικά ο Κώστας Καραμανλής ηττήθηκε, τι ηττήθηκε, συνεντρίβη! Κώστα μου ήταν φυσικό τη μάχη να την χάσεις/ Γιώργο ότι μας έταξες κοίτα μην τα ξεχάσεις! Η μαντινάδα του Ηλία Σταματάκη επί του προκειμένου.

ΑΠΟ ΕΝΑ στόμα έβγαινε/ και σε χιλιάδες αυτιά έμπαινε!/ Κι άντε να ΄βρισκες στουμπώματα/ και να’ κλεινες χιλιάδες στόματα. Για το χρονικό ενός προαναγγελθέντος αποτελέσματος ο λόγος.

ΑΥΤΗΝ την καφτή πατάτα ποιος θα την πιάσει; Τον καταραμένο τον όφη ποιος θα τον βγάλει από την τρύπα του; Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα!

ΤΟΝ ΚΟΛΥΜΠΗΤΗ δεν θα τον χαίρεσαι ούτε όταν μπαίνει στη θάλασσα ούτε όταν κολυμπά, αλλά όταν βγαίνει από τη θάλασσα! Λόγια σοφίας από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Για να τα έχουν υπόψη τους οι κάθε λογής κολυμπητές. Ειδικά εκείνοι που καλούνται να κολυμπήσουν στα βαθιά νερά της εξουσίας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. Παπανδρέου, Ανδρέας Γ. Παπανδρέου, Γιώργος Γ. Παπανδρέου. Απ’ τον παππού στον εγγονό με ενδιάμεσο τον γιο. Από τον Γέρο της Δημοκρατίας, στον Ανδρέα της Αλλαγής κι από κει στον Γιώργο της νέας εποχής.

“ΕΜΕΙΣ θα τους σεβαστούμε όλους. Χωρίς να διακρίνουμε τους πολίτες σε μπλε, κόκκινους, πράσινους.” Με όρους κοινωνίας μίλησε ο Ευτύχης Δαμιανάκης. Δεν είναι ο μόνος που το λέει και το εννοεί. Ευτυχώς.

ΑΝ ΜΗ ΤΙ άλλο ο Κώστας Καραμανλής αποχαιρέτησε με άκρα αξιοπρέπεια την “Αλεξάνδρεια” της εξουσίας. Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος. Να του το αναγνωρίσουμε αυτό. Βεβαίως του το αναγνωρίζουμε, φίλε!

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου, πολλά τα έτη! Στεντορεία τη φωνή ψάλλουμε τη φήμη του με αφορμή την τριήμερη επίσκεψη του στο Νομό μας, από σήμερα.

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ εκλήθη να εκφωνήσει έναν λόγο μπροστά στο λίκνο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν αυτός γεννήθηκε. Ο Σταγειρίτης φιλόσοφος, που υπήρξε αργότερα και δάσκαλος του Μεγάλου Στρατηλάτη είπε τα εξής: “Εύχομαι όταν μια μέρα γίνεις βασιλιάς να είσαι το ίδιο απαθής στη γλώσσα της κολακείας, όπως είσαι απαθής στον λόγο, που ο πατέρας σου με έβαλε να εκφωνήσω τώρα μπροστά σου.”

“Μπορώ/ ν’ ανοίξω λαγούμια στην ψυχή μου,/ για να κρύψω τις σημαίες του αγώνα./ Μπορώ/ να σκάψω τάφους στην καρδιά μου,/ για να θάψω βαθιά εκείνα τα όνειρα./ Μπορώ/ να τρυπήσω με τα νύχια τα χέρια μου/ για να κρατήσω εκείνες τις υποσχέσεις./ Μπορώ/ να αντέξω τη λεηλασία της σιωπής./ Το μόνο που δεν μπορώ είναι/ να λάβω μέρος στη δολοφονία της ελπίδας.”
Το ποίημα “Λόγος"του γράφοντος” (“ΚΑΖΟΒΑΡ”, Εκδ. Φιλιππότης, 1987)

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΠΟΙΗΣΗ

Από την ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Κακατσάκη ΚΑΖΟΒΑΡ

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Απορία


Παίρνω φως απ’ τη ματιά σου
και χαρά απ’ την καρδιά σου
κι άστρο γίνομαι λαμπρό.
ήλιος και φεγγοβολώ!

Ήλιος μοιάζω και αστέρι
στων ματιών σου τον καθρέφτη
κι ανθισμένη πασχαλιά
στη δική σου αγκαλιά!

Μες τα χάδια σου κοιμάμαι
και ξυπνώ μες τα φιλιά σου
κι απορώ, μαμά, πού βρίσκει
τόση αγάπη η καρδιά σου


Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή της Ευδοκιας Σκορδαλά Κακατσάκη "Και στη μέση η χαρά"

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“ΕΦΟΣΟΝ τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν". Δεν φτάνει που τα είπε αυτά ο Ιωάννης Καποδίστριας, άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του, ως πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, τα τήρησε κιόλας ο αθεόφοβος! Αυτός δεν είναι γνήσιος Έλληνας σκέφτηκαν οι Μαυρομιχαλαίοι όταν αποφάσισαν να απαλλάξουν την Ελλάδα από την παρουσία του. Όχι θα τον άφηναν να χαλούσε την πιάτσα!

ΑΛΛΟΙ ετοιμάζονται ν' αποχαιρετήσουν την Αλεξάνδρεια, "σαν έτοιμοι από καιρό σαν θαρραλέοι" κι άλλοι με κλάματα και μοιρολόγια για τα που χάνουν. Διαφορά αντιλήψεων.

ΠΑΜΕ σαν άλλοτε,/ πάμε σαν άλλοτε/ στο μακρινό τ' ακρογιάλι/ που τα μυστικά του πάλι/ θα μας πει το μαϊστράλι... Στο τραγούδι θα το ρίξουν κάποιοι απ' το ΠΑΣΟΚ σήμερα. Τέτοια βεβαιότητα!

ΕΙΧΕ λέει νικήσει η Νέα Δημοκρατία, τι νικήσει, θριαμεβεύσει, έχοντας εκλέξει 153 βουλευτές, πλην όμως εις μάτην περίμενε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τον Κώστα Καραμανλή να τον επισκεφθεί για να του αναθέσει τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης. Είχε παέι, λέει, σε διακοπές... Όνειρο κι αυτό!

ΟΛΟΙ ρώτησαν ευθεώς. Όλοι μας κοίταξαν στα μάτια. Όλοι τα ξεκαθάρισαν όλα. Καιρός να τους την κάνουμε πλαγίως.

ΠΟΛΛΟΥΣ, και σε διάφορα κόμματα, ψηφά, πάει να πει υπολήπτεται, εκτιμά, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Να τους ψηφίσει όμως όλους αδύνατο. Άλλο ψηφώ κι άλλο ψηφίζω, άλλωστε.

ΑΚΡΙΒΩΣ μια τριακονταπενταετία στην πολιτική ζωή της χώρας κλείνει αύριο η Νέα Δημοκρατία. Τι σύμπτωση κι αυτή!

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ο ιός των εκλογών είναι ασύγκριτα ισχυρότερος απ' τον ιό της νέας γρίπης. Μόλις 4 σχολεία έκλεισε (μέχρι τώρα, να εξηγούμαστε) ο τελευταίος. Όλα τα έκλεισε για ένα τετραήμερο ο πρώτος.

ΑΝ ΕΧΕΙΣ φίλους διαλεχτούς μες στη ζωή προχώρα/ πάντα θα βγεις σε ξέφωτο ανε σε βρει και μπόρα. Εκτός από ερωτικές μαντινάδες γράφει και φιλοσοφικές ο Ηλίας ο Σταματάκης. Όλα τα είδη έχει ο μπαξές του.

ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΜΑΙ, δεν εμβολιάζομαι, εμβολιάζομαι, δεν εμβολιάζομαι, εμβολιάζομαι... Ο,τι πει η μαργαρίτα. Δηλώνω αναποφάσιστος!

ΝΑΣ διάσημος γλύπτης ενώ χτυπούσε με τη σμίλη του έναν ακατέργαστο μαρμάρινο όγκο, τόσο δυνατά που πετούσε σπίθες, συνομιλούσε μαζί του: "Τι έχεις; Γιατί διαμαρτύρεσαι;" το ρώτησε. "Διαμαρτύρομαι γιατί με χτυπάς χωρίς οίκτο και σκορπίζεις τα κομμάτια του κορμιού μου κατά γης." Ο γλύπτης του απάντησε τρυφερά: "Ανόητο! Δεν ξέρεις πως για να ελκύσεις τα βλέμματα των θαυμαστών σου, πρέπει να υποστείς αυτά τα σκληρά χτυπήματα;"

“...Και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί/ να κατρακυλήσεις πιο βαθιά/ στου Κακού τη σκάλα,/ για τ' ανέβασμα ξανά που σε καλεί/ θα αιστανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά!/ Τα φτερά,/ τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!”
Απ΄τον "Δωδεκάλογο του γύφτου" του Κωστή Παλαμά

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι,καλημέρα!

ΣΤΑ ΣΗΚΩΜΕΝΑ μανίκια λέμε από τη Δευτέρα ναι. Στη σηκωμένη μύτη λέμε ωστόσο όχι. Πολύ ψηλά ετοιμάζονται να την ανεβάσουν πάλι ορισμένοι., για να μην πω ότι την έχουν ήδη ανεβάσει. Εκεί που θα ξηλώνεις κουστούμια , Γιώργο, κόβε και μύτες.

ΤΗΝ ΠΑΡΟΙΜΙΑ που λέει ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τονε βγάλαμε την έχετε βέβαια ακουστά. Και την παροιμιώδη φράση «χόρτα αγά» επίσης. Τουλάχιστο δυο φορές την έχω γράψει στη στήλη από τότε που προκηρύχθηκαν οι εκλογές

ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ είναι τι λένε σήμερα οι δημοσκοπήσεις. Δημοσκοπήσεις είναι τη συγκεκριμένη στιγμή καταγράφουν. Το θέμα είναι τι θα πουν οι κάλπες την Κυριακή το βράδυ όταν ανοίξουν.

ΟΣΕΣ ΑΓΚΩΝΙΕΣ σπρωξιές, μπουνιές και τρικλοποδιές είναι να δώσετε στους συνυποψηφίους σας δώστε τες μέχρι το βράδυ της Παρασκευής. Το Σάββατο και την Κυριακή επιτρέπεται μόνο το σφάξιμο με το βαμβάκι. Από το εγχειρίδιο του κακού υποψήφιου η συμβουλή.

Τρία κείμενα για να καλύψει, λέει, την όλη κατάσταση έγρααψε για τις εκλογές, κατά δήλωσή του σε μένα , ο γνωστός και μη εξαιρετέος Παυλής Πολυχρονάκης. «’Ηρθανε οι εκλογές» το ένα, «Ψηφοφόροι και αντιπολίτευση» το άλλο και «Σαν να μην πέρασε μια μέρα» το παράλλο.

«ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΑΣ τα ρίχνετε στων άλλων την καμπούρα\ κι έχετε για όπλο σας των άλλων την μουρμούρα.»Όχι δεν το έγραψε ο Παυλής αλλά ο Γεώργιος Σουρής,εκεί γύρω στα 1900,110 χρόνια πριν,δηλαδή.Τί ‘χες, Γιάννη; Τι ‘χα πάντα. Παντοαιωνίως...

ΕΚΕΙ ΕΚΕΙ , στη Βήτα εθνική,\ μαζί με το Αιγάλεω και την Προοδευτική! Τέσσερις θέσεις κατέβηκε η χώρα μας ως προς τις παρεχόμενες υπηρεσίες στον τομέα της υγείας.Παλι καλά που σταματήσαμε στην 23η θέση και δεν βρεθήκαμε στην 33η, που είναι η τελευταία.

ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ, του ελλείμματος, το έλλειμμα, έλλειμα.Με αφορμή τη διαπραγμάτευση του στα στενά των Βρυξελλών. Αλήθεια πόσο είναι;

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ιερόυ ναού του Αγίου Παντελεήμονα στο Κόκκινο Μετόχι αύριο.Τα εγκάινια γραφείου και αίθουσας φιλοξενίας της ίδιας ενορίας μεθαύριο.Εφημέριος ένας αληθινός ποιητής ο παπα-Μανολης Γεωργιακάκης. Ποιητής και γιατί ποιεί έργα σπουδαία και γιατί γράφει ποιήματα που στάζουν ποίηση.

Ο ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ όταν στα τελευτάια χρόνια της ζωής του είχε χάσει το φως του, δέχτηκε την επίθεση ενός φανατικού και αμόρφωτου κληρικού, που του είπε ότι ο θεός τον τύφλωσε για να τον τιμωρήσει. Ο Γαλιλαίος του απάντησε: «Όταν είχα την όραση μου πρόλαβα να δω στον ουρανό τόσα δημιουργήματα του θεού, που κανείς πριν από μένα δεν είχε δει.

«…Αρατε πύλας την ψυχή να βρούμε\ άρατε πύλας μόνο να κοιταχτούμε\άρατε πύλας απλά να μαζωχτούμε\στην ιερουργία της ζωής\ που αδιάκοπα τελείται σε σκηνώματα\καθιερωμένα μ’ ενός ιερομύστη\τ’ άγιο λείψανο\και μιας αμίαντης μάνας\ την δροσοστάλαστη αναπνοή.»
Από το ποίημα του π.Εμμανουήλ Γεωργιακάκη «Καθιέρωση σκηνωμάτων».


ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Email:kakatsakis@sch.gr


τυπώστε αυτό το άρθρο.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΚΤΩΒΡΗ και δεν έσπειρες, οχτώ σωρούς δεν έκανες! Καμία σχέση με τις εκλογές η παροιμία σε μια πρώτη ανάγνωση. Μπορεί ούτε σε μια δεύτερη. Σε μια τρίτη όμως; Ούτως ή άλλως καλό μήνα, καλά κρασιά (βράζει ο μούστος στο βαρέλι) και καλό βόλι, καλή ψήφο δηλαδή.

ΕΝ ΜΙΑ ΝΥΚΤΙ το 46 π.Χ. πήρε (του δόθηκαν είναι το σωστό) τα πρωτεία του χρόνου απ' τον Μάρτη ο Γενάρης. Μεταξύ των άλλων που πλήρωσαν τη νύφη ήταν τότε και ο Οκτώβρης που βρέθηκε απ' την όγδοη στη δέκατη θέση. Εκεί μένει μέχρι σήμερα κι ας λέει άλλα τ' όνομά του. Τι Οκτώβρης, τι Δεκέμβρης!

ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ το 44% στο ΠΑΣΟΚ, το 40% στη Νέα Δημοκρατία, το 10% στο ΚΚΕ, το 7% στον ΛΑΟΣ το 6% στον ΣΥΡΙΖΑ, το 3% στους Οικολόγους και το υπόλοιπο μέχρι το 120% (τόσο είναι στη διάθεσή μας) στα λοιπά κόμματα. Πάλι παράπονα ακούω,ε;

ΕΥΧΟΜΑΙ στον λαό να μην το μετανιώσει! Το πάρθειο βέλος που εκτόξευσε μετά τις εκλογές του 1981 ο Γεώργιος Ράλλης, ύστερα απ' τη μεγαλειώδη νίκη του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Προηγουμένως τον είχε συγχαρεί τον αντίπαλο του βεβαίως, βεβαίως. Ακου να δεις τι θυμάται ο άνθρωπος!

ΑΠ' ΤΗΝ ΜΕΛΙΝΑ στην Κατίνα και στην Ψιψίνα! Απ' το 1981 μέχρι σήμερα έχουν περάσει κοντά τριάντα χρόνια. Σαν να μου φαίνεται ότι θα το παίξω Κικέρων και θα αναφωνήσω: O tempora! O mores! Ω καιροί! Ω ήθη!

ΒΕΒΑΙΩΣ θα μας ψηφίσει ο λαός, γιατί βεβαίως βεβαίως κάναμε πολλά λάθη, αλλά βεβαίως βεβαίως βεβαίως κάναμε κι ένα πολύ σπουδαίο έργο. Λόγια βεβαιότητας ή μήπως λόγια αβεβαιότητας;

ΠΟΛΛΟΙ απ' τον ωραίο κύκλο των Χανιωτών ποιητών βρέθηκαν πριν από λίγες μέρες στην αυλή του Παυλή (ένας είναι ο Παυλής και μια η αυλή του.) Όσοι έλειψαν (μεταξύ αυτών και γράφων) σίγουρα έχασαν την ευκαιρία να κλέψουν μια του Χάρου.

ΧΡΥΣΟ σταυρό μου χάρισες, χρυσή και αλυσίδα/ για τη δική σου την καρδιά θα ζω με την ελπίδα. Ιδού η μαντινάδα που μου έστειλε ο μαντιναδολόγος μας Ηλίας Σταματάκης απευθυνόμενος στη θαυμάστριά του. Τι θέλω εγώ και ξαγλιώ; Πάνω απ' όλα μαντιναδολόγος του έρωτα είναι ο φίλος μου.


ΑΝ Η ΑΕΚ είχε τερματοφύλακα τον Νικοπολίδη και ο Ολυμπιακός τον Σάχα ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα του αγώνα 'Εβερτον - ΑΕΚ και ποιο του αγώνα Άρσεναλ - Ολυμπιακού; Για διαβασμένους φιλάθλους η ερώτηση, ε;

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ Μίλτον (1608 - 1674), γνωστός κυρίως για το έργο του "Ο απωλεσθείς παράδεισος", ήταν ήδη τυφλός, όταν παντρεύτηκε. Η γυναίκα που πήρε ήταν πολύ όμορφη, αλλά και πολύ δύστροπη. Μια φορά ο δούκας του Μπάκιγχαμ θέλοντας να τον κολακεύσει του είπε ότι η σύζυγός του ήταν όμορφη σαν τριαντάφυλλο. Ο ποιητής απάντησε: "Το ξέρω. Κι αν δεν βλέπω τα χρώματά της, αισθάνομαι τα αγκάθια της".

“Με γιασεμάκι χιώτικο/ λευκό χρυσανθεμάκι/ Όκτώβρης ήρθε κι άνοιξε/ του κήπου το πορτάκι./ Τα μάτια είχε χαμηλά/ σεμνά και λυπημένα/ και κάτω απ' τα βλέφαρα/ δύο σύννεφα κρυμμένα”
Από το τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού (στίχοι Ηλία Κατσούλη)
“Ο Οκτώβρης σημαία στα μπαλκόνια”

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr
>> τυπώστε αυτό το άρθρο