ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΝΑ ΕΘΙΜΟ της Πρωτοχρονιάς είναι και αυτό της ασκελετούρας (σκιλοκρεμμύδα). Αν τη βγάλεις από τη γη και την κρεμάσεις, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη, γιατί μέσα της υπάρχει μεγάλη δύναμη ζωής. Αυτή τη ζωτική δύναμη μπορεί να τη μεταδώσι σ’ έμψυχα και άψυχα. Ετσι πιστεύει ο λαός μας, γι’ αυτό την αρχιχρονιά κρεμούν ασκελετούρα στο σπίτι τους.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μέρα του χρόνου! Μας το θυμίζουν τα παιδιά που επιμένουν να λένε κι εφέτος, όπως κάθε χρόνο, τα κάλαντ(ρ)α. Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά αύριο κι αρχή καλός μας χρόνος, από αύριο λοιπόν! Από σήμερα τα μεσάνυχτα που θα τον υποδεχθούμε “μετά φανών και λαμπάδων” συγκεκριμένα.

“ΣΑΝ ΜΠΕΙ το Δεκατέσσερα θα το κεράσω μέλι/ να ’ναι η νέα η χρονιά γλυκιά σαν το παστέλι”, μας λέει στη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Να ήταν λέει τόσο, μα τόσο, απλά τα πράγματα. Να γινόταν πραγματικότητα οι όποιες ευχές κάναμε τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο!

ΠΑΡΑΗΤΑΝ δύσκολο το 2013, όπως ήταν και τα προηγούμενα τρία χρόνια, για τη χώρα μας. Θα ’ναι το ίδιο δύσκολο, λένε όλες οι προβλέψεις και το 2014. Ζητείται ελπίς, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του γνωστού διηγήματος του Αντώνη Σαμαράκη. Υπάρχει ελπίς; Μαύρα κι άραχνα τα βλέπουν οι τρεις στους τέσσερις Ελληνες. Κι όμως δεν μπορεί παρά να υπάρχει σανίδα σωτηρίας. Κι αν γνώρισε κατακλυσμούς στη μακραίωνη πορεία του ο τόπος μας!

Ο ΤΟΠΟΣ μας που διώχνει σήμερα τα παιδιά του. “Η Ελλάδα της παραγωγικής αποδιάρθρωσης, του ρατσιστικού λαϊκισμού, της αναξιοκρατίας και της πολιτικής διαφθοράς”, “που δεν αποτελεί εφαλτήριο για την επαγγελματική σταδιοδρομία της νέας γενιάς”, όπως είπε σε συνέντευξή της στο προχθεσινό “BHMAgazino” η 25χρονη Ελληνίδα ερευνήτρια της NASA και “Γυναίκα της χρονιάς” για το 2013, Ελένη Αντωνιάδου. Πονούν οι διαπιστώσεις της, οι διαπιστώσεις μας…

ΝΑ ΜΗΝ υπάρχουν συσσίτια για τον καινούργιο χρόνο είχε ευχηθεί πέρυσι τέτοιες μέρες ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Δεν έπιασε η ευχή του. Ας μικρύνουν τουλάχιστον το 2014 οι ουρές τους. Πού να πρωτοπρολάβει η Ελλάδα της αλληλεγγύης! Και μη χειρότερα. Να μια ευχή που μπορεί να πραγματοποιηθεί. Ας το ελπίσουμε.

ΕΤΣΙ ακριβώς όπως αφήνει τα πράγματα το 2013, έτσι τα παραλαμβάνει το 2014. Δίχως κανένα πρωτόκολλο παράδοσης και παραλαβής πάντως. Μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια. Ποιο 2013 και ποιο 2014! Ογκος ακατέργαστος, βουνό γρανιτένιο ο χρόνος, σιγά που τεμαχίζεται! Νομίζουμε…

ΝΑ ΚΑΝΩ, λέει ένα είδος απολογισμού για τη χρονιά που μας αποχαιρετά απόψε τα μεσάνυχτα είχα στον νου μου, ξεκινώντας τα σημερινά “πεταχτά”, άλλα ωστόσο είχε στον νου του ο… ξενοδόχος, το μολυβάκι μου δηλαδή. Δεν πειράζει, δεν έχασε δα και η Βενετιά βελόνι, το έκανε κι άλλες φορές στο παρελθόν άλλωστε…

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ θα προβάλω, όπως έκανα κάθε χρόνο, παραμονή Πρωτοχρονιάς στο χωριό, μάνα! Θα προβάλω! Τι λέξη κι αυτή! Σ’ ευχαριστώ που πρόβαλες κι οφέτος μου ’χες πει πρόπερσι όταν σ’ αποχαιρέτησα έχοντας μαζί μου μιαν ασκελετούρα και μια εικόνα του Αγίου Πνεύματος, για να μου κάνει το ποδαρικό. Ηταν η τελευταία φορά που σε είδα ζωντανή…

εΕΝΑ ΕΘΙΜΟ της Πρωτοχρονιάς είναι και αυτό της ασκελετούρας (σκιλοκρεμμύδα). Αν τη βγάλεις από τη γη και την κρεμάσεις, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη, γιατί μέσα της υπάρχει μεγάλη δύναμη ζωής. Αυτή τη ζωτική δύναμη μπορεί να τη μεταδώσι σ’ έμψυχα και άψυχα. Ετσι πιστεύει ο λαός μας, γι’ αυτό την αρχιχρονιά κρεμούν ασκελετούρα στο σπίτι τους. Στην Κρήτη πολλοί τις μοίραζαν σε σπίτια και μαγαζιά από την παραμονή και την έδιναν με την ευχή: “Χρόνια πολλά, αφέντη μου και να ’ναι και σιγούρα/ και να ’σαι και αθάνατος σαν την ασκελετούρα”. (Από τα βιβλία “Κρητικά Λαογραφικά για τους μήνες” του Μιχάλη Γρηγοράκη).

“Αγιε Βασίλη,/ Πνεύμα του Θεού περιιπτάμενον και καταβαίνον/ Επί αγαθούς και πονηρούς, επί δικαίους και αδίκους,/ Μη φεύγεις φέτος απ’ τη γη των δροσερών ανέμων,/ Τη γειτονιά του ήλιου που την περιζώνει ο αφρός της θάλασσας/ Και τη ζηλεύουν εβδομηκοντάκις εβδομήντα/ λεγεώνες των δαιμόνων…/ Σ’ έχουμε τόση ανάγκη τώρα που ο Ζέφυρος από τη Δύση,/ Ο Λεβάντες από την Ανατολή, ο Λίβας απ’ το Νότος/ Κι ο Βαρδάρης από το Βορρά/ Ανοιξαν τρύπες και μας στέγνωσαν τα όνειρα”…
Από το ποίημα “Το ζήτα της ζωής” του Γιάννη Τζανή.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (31.12.21013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-33/#ixzz2p4Vpz41o
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Οποία ευχάριστος έκπληξις τις προάλλες όταν έμαθα από πρώτο χέρι, απ’ τον ίδιο τον Κώστα τον Νταντινάκη, δηλαδής, ότι στις 21 Δεκεμβρίου τ.ε., “επίσημη ημερομηνία εισβολής του χειμώνα, σύμφωνα με το χειμερινό ηλιοστάσιο”, θα κυκλοφορούσε ο ηλεκτρονικός “Κεδρισός” το πρώτο του τεύχος και ότι από τότε και στο εξής θα συντροφεύει καθημερινά ανανεωμένος κάθε τρίμηνο, τους αναγνώστες του με συνεχή διάλογο (μέσω αλληλογραφίας) που θα επιμελείται η συντακτική επιτροπή του!

Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Το λάλον ύδωρ του Κεδρισού (1)

“Μακάρι να ’χεν ο τόπος μας πολλούς σαν και τον Κώστα τον Νταντινάκη, που επέστρεψε στη γενέθλια πόλη απ’ το Παρίσι πλήρης ονείρων, φιλοδοξώντας μεταξύ των άλλων να βάλει σε διαρκή ροή τον αστείρευτο κρητικό ποταμό λόγου και τέχνης”. Αυτά, μεταξύ των άλλων, έγραψα πριν από δύο περίπου χρόνια στη στήλη (7.2.2011) με αφορμή την έκδοση του πρώτου τεύχους (Ιανουάριος – Απρίλιος 2011) τετράμηνου λογοτεχνικού και καλλιτεχνικού περιοδικού “Ο Κεδρισός” του οποίου ο Κώστας, που τον ήξερα μέχρι τότε για τις μικρού μήκους ταινίες του, είχε την όλη ευθύνη.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι Κεδρισός, που είναι και ο τίτλος ενός ποιήματος- ποταμού της καταξιωμένης διεθνώς Χανιώτισσας ποιήτριας Βικτωρίας Θεοδώρου, λεγόταν κατά την αρχαιότητα ο Κλαδισός ποταμός. Για μια “μικρή επανάσταση” έκανε λόγο τότε, αναφερόμενος στην έκδοση του “Κεδρισού” ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας, διακεκριμένος δημοσιογράφος και πρωτοποριακός ποιητής Δημήτρης Κακαβελάκης, κατά την παρουσίαση του εν λόγω τεύχους που κάλυπτε στις 80 κοσμημένες με ξυλογραφίες του Ράλλη Κοψίδη και ζωγραφική της Εύας Χαραλαμπίδου σελίδες του, όλους τους τομείς Λόγου και Τέχνης.
Μια μικρή επανάσταση που φάνηκε να έχει άδοξο τέλος, ωστόσο, αφού το ποτάμι του Κεδρισού σταμάτησε την… έντυπη ροή του με το δεύτερο κιόλας τεύχος. Τι κρίμα, είπαμε τότε όλοι (κι είμαστε πολλοί, πάμπολλοι) όσοι δροσιζόμαστε με το “λάλον ύδωρ” του έχοντας πιστέψει ότι αυτό θα έχει συνέχεια κι επιστρέψαμε στα καθ’ ημάς. Ο Κώστας, ωστόσο, ήταν αυτός που “έφαγε τα λάμπαθα κι αυτός κατέχει είντα ’παθε” για να επαναχρησιμοποιήσω (το είχα κάνει και παλιότερα) μια απ’ τις πολλές παροιμιώδεις φράσεις του θυμόσοφου μακαριστού μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Νικηφόρου Συντζανάκη. “Δει δη χρημάτων” για να το πω αλλιώς και ο Κώστας δεν τα ’χε ποτέ καλά με τα χρήματα, αλλά… και ούτε τα χρήματα με τον Κώστα…

Το λάλον ύδωρ του Κεδρισού (2)
Οποία ευχάριστος έκπληξις τις προάλλες όταν έμαθα από πρώτο χέρι, απ’ τον ίδιο τον Κώστα τον Νταντινάκη, δηλαδή, που υπηρετεί τη φετινή σχολική χρονιά ως δάσκαλος Θεατρικής Αγωγής σε σχολεία της Σαντορίνης, ότι στις 21 Δεκεμβρίου τ.ε., “επίσημη ημερομηνία εισβολής του χειμώνα, σύμφωνα με το χειμερινό ηλιοστάσιο”, θα κυκλοφορούσε ο ηλεκτρονικός “Κεδρισός” το πρώτο του τεύχος και ότι από τότε και στο εξής θα συντροφεύει καθημερινά ανανεωμένος κάθε τρίμηνο, τους αναγνώστες του με συνεχή διάλογο (μέσω αλληλογραφίας) που θα επιμελείται η συντακτική επιτροπή του. Να “συμπλεύσουμε μαζί του” δίχως την ουσιαστικότατη αίσθηση της αφής, συμπορευόμενοι με την αντιερωτική διάθεση της εποχής μας” μας καλεί με πίκρα μεν, με αποφασιστικότητα δε, στο σημείωμα του ο εκδότης, για να καταλήξει στην ευχή: “Ο λόγος του περιοδικού να απαλύνει      -έστω και για λίγο- τη μοναξιά του ξενιτεμένου μέσα στην ίδια του την ύπαρξη νεοέλληνα αναγνώστη”. Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι! Σιγά που θα σήκωνε ψηλά τα χέρια και θα παραδινόταν ο φίλος μου, ο Κώστας, που εφαρμόζοντας την εντολή του Νίκου Καζαντζάκη επιμένει κόντρα στις αντίξοες συνθήκες των καιρών ν’ αγαπά την ευθύνη και να πιστεύει ότι αυτός μόνος του θα σώσει τον κόσμο! “Ο Κεδρισός έχει σίγουρα κάτι ουσιαστικό να πει”, ανέφερε σε ηλεκτρονικό γράμμα του προς τον πάλαι ποτέ έντυπο “Κεδρισό” ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης, ενώ ο μέγας δάσκαλος Στυλιανός Αλεξίου “που μετακινήθηκε πρόσφατα προς τις πλαγιές των άστρων” είχε επίσης εκφράσει ανεπιφύλακτα τον ενθουσιασμό του για τον “Κεδρισό” αναφέροντας μεταξύ άλλων στη γραπτή του επιστολή πως “είναι ένα πολύ αξιόλογο λογοτεχνικό περιοδικό που έλειπε από την Κρήτη”. Δόξα τω Θεώ δεν ξελείπουν αυτοί που δίνουν κουράγιο “λόγω, έργω και διανοία” στον Κώστα Νταντινάκη να συνεχίσει την προσπαθεια που κάνει για να τρέχει νέο “λάλον ύδωρ”, στον ποταμό, μακριά από τα όποια λογοτεχνικά κυκλώματα.

…Aθικτοι απομονωμένοι στα πελάγη
Απτέροι Δίκτυνοι Κεδρύσειοι και ξένα
πουλιά αποδημητικά, δεν ξαναφύγαν
περάσανε και σταματήσαν για νερό
όμως εμείνανε για πάντα.
Δεν είναι αυτό που αντίκρισαν τα μάτια μας
ούτε οι όχθες με την πέτρα οι καλοχτισμένες
ούτε η νησίδα με τις πικροδάφνες.
Οι καλαμιές μετοίκησαν – στάχυα της λυγαριάς
δεν αποτρέπουνε τ’ ανωφελή
όσο κι αν στρώθηκε με το αλφάδι η κοίτη.
Το ρεύμα είναι νωθρό σαν κουρασμένο,
στη θάλασσα δε φτάνει και θυμάμαι
πως μου ’δωσαν δύο βότσαλα να κάμω σπίθα
να δω το θαύμα της φωτιάς και να πιστέψω…

Από το ποίημα “Κεδρισός” της Βικτωρίας Θεοδώρου

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/lalon-idor-tou-kedrisou-1/#ixzz2oyJpQt8g
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 Τι γίνεται ς αν ο Aγιος Βασίλης πλύνει τη στολή του παραμονή πρωτοχρονιάς με λάθος απορρυπαντικό;
Τι γινεται αν κάποιος κλέψει τα δώρα του; Ποια έκπληξη ετοίμασαν τα μικρά ξωτικά στον καλό μας Άγιο;
Διαβάστε τις εργασίες που έστειλαν οι μαθητές του Δ2 τμήματος του 10ου Δημοτικού σχολείου Χανίων και η δασκάλα τους Ευτυχία Κουτσάκη στον σημερινό Παιδότοπο, διανθισμένες με τις ζωγραφιές τους…

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Επιμλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Δ2 Τάξη 10ου Δημ. Σχ. Χανίων
Περιμένοντας τον Aγιο Βασίλη

Οι μέρες της πρωτοχρονιάς είναι για τα παιδιά μέρες χαράς και προσμονής! Περιμένουν τον Aγιο Βασίλη να φέρει τα δώρα του… Τι γίνεται όμως αν ο Aγιος Βασίλης πλύνει τη στολή του παραμονή πρωτοχρονιάς με λάθος απορρυπαντικό;
Και αν κάποιος κλέψει τα δώρα του; Ποια έκπληξη ετοίμασαν τα μικρά ξωτικά στον καλό μας Άγιο;
Σας βάλαμε σε μεγάλη περιέργεια;
Διαβάστε τις εργασίες που έστειλαν οι μαθητές του Δ2 τμήματος του 10ου Δημοτικού σχολείου Χανίων και η δασκάλα τους Ευτυχία Κουτσάκη στον σημερινό παιδότοπο, διανθισμένες με τις ζωγραφιές τους…
Τους ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Καλή Χρονιά
Β.Θ.Κ.

Eνα πάρτι έκπληξη
για τον Aγιο Βασίλη

Επειδή ο Aγιος Βασίλης είχε πάει τα δώρα σε όλα τα παιδιά του κόσμου, τα ξωτικά αποφάσισαν να του κάνουν ένα πάρτι έκπληξη για να τον ευχαριστήσουν.
Ενώ ο Aγιος κοιμόταν, τα ξωτικά άρχισαν τις ετοιμασίες!!! Καθάρισαν τη μικρή αποθήκη και κρέμασαν πολλές κορδέλες ενώ η γυναίκα του Aγιου Βασίλη έφτιαξε τα φαγητά.
Όταν ο Aγιος ξύπνησε του είπαν ότι η μικρή αποθήκη γέμισε νερά. Ο Aγιος έτρεξε να δει τι είχε συμβεί. Μόλις άνοιξε την πόρτα επειδή ήταν σκοτεινά άναψε τα φώτα. Τότε όλα τα ξωτικά φώναξαν «Εκπληξηηηη»!!!
«Σας ευχαριστώ πολύ για αυτό το πάρτι», είπε συγκινημένος ο Αγιος Βασίλης.
Το πάρτι κράτησε ως αργά το βράδυ με χαρά, συγκίνηση και φαγητά.
Μαρία Κουρκουνάκη Δ2

Βοήθεια! Η στολή του Αγιου Βασίλη έγινε μπλε!!

Μια φορά και έναν καιρό, συγκεκριμένα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ο Αγιος Βασίλης έβαλε πλυντήριο τη στολή του. Τραγουδούσε με χαρά, όμως καθώς τραγουδούσε αντί  να βάλει ειδικό απορρυπαντικό για το πλυντήριο, έβαλε το μπλε χρώμα που ήταν η συγκίνηση. Γύρω, γύρω, γύρω γυρνούσε το πλυντήριο. Όταν ο Άγιος Βασίλης έβγαλε τα ρούχα από το πλυντήριο ήταν όλα μπλε. Ακόμα και η στολή του. «Αχ, αχ, αχ… Τι θα κάνω τώρα;».
Ο Άγιος Βασίλης παρόλο που ήταν σαν στρουμφάκι πήγε τα δώρα στα παιδιά… Καθώς πήγαινε κύλησε κάτι από το μάγουλο του. Ήταν η συγκίνηση από τη μπλε στολή αλλά και από την χαρά.
Γι’ αυτό αν δείτε ποτέ τον Άγιο Βασίλη με μπλε στολή να ξέρετε πως κάτι θα κυλήσει από το μάγουλο σας και μέχρι την καρδιά

Σοφία Κριμπιζάκη Δ2

Το δεντράκι που έκλαιγε

Μια φορά ήταν ένα δεντράκι που δεν το στόλιζε κανείς, δεν είχε στολίδια ούτε λαμπιόνια ούτε αστέρι στην κορυφή.
Γι’ αυτό έκλαιγε ασταμάτητα. Μια μέρα το συνάντησε ένας άνθρωπος και το ρώτησε: «Τι έχεις δεντράκι; Είναι μέρες χαράς, εσύ γιατί κλαις;»
«Με άφησαν μόνο μου, δε με αγόρασε κανένας για να με στολίσει όπως τα άλλα δέντρα».
«Αν θέλεις μπορώ εγώ να σε πάρω στο σπίτι μου, να σε στολίσω και να σου βάλω φάτνη και αστέρι».
«Ναι, θα το ήθελα πολύ».
Ο άνθρωπος το πήρε στο σπίτι του και όλη η οικογένεια το στόλισε τραγουδώντας χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Το δεντράκι ήταν πολύ χαρούμενο που βρήκε και αυτό ένα σπίτι, μια οικογένεια για να περάσει τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Αυτές τις μέρες όλοι πρέπει να είναι χαρούμενοι. Η ευτυχία είναι δικαίωμα όλων μας.

Βασίλης Τρωιάνος Δ2

Το φτωχό παιδί
Μια φορά και έναν καιρό, κοντά στην Αφρική υπήρχε ένα φτωχό παιδί που τον έλεγαν Αλκη. Κάθε μέρα πήγαινε σε ένα δημοτικό σχολείο της Αφρικής. Το σπίτι του ήταν πάρα πολύ μακριά από το σχολείο του, περπατούσε περίπου δύο ώρες για να πάει εκεί, γιατί τα άλλα σχολεία που ήταν κοντά στο σπίτι του ήταν όλα ιδιωτικά και δεν μπορούσε να τα πληρώσει. Κάθε μέρα που έφτανε στο σχολείο με τόση κούραση όλα τα παιδιά της τάξης του τον κοροϊδεύανε..
Ένα παιδί που τον έλεγαν Αλέξανδρο έδερνε συνέχεια τον Άλκη.
Είχαν φτάσει οι μέρες των Χριστουγέννων, ο Άλκης το μόνο που ήθελε από τον Αγιο Βασίλη ήταν μόνο ένα μολύβι για να γράφει.
Ο Αλέξανδρος έδερνε τον Αλκη για να παίρνει όλα τα πράγματά του. Ο Αλέξανδρος ήταν ένα πλούσιο παιδί και ζήτησε πάρα πολλά δώρα από τον Αγιο Βασίλη, όμως εκείνος δεν του έφερε κανένα δώρο γιατί έβλεπε τις αταξίες του από τον ουρανό. Ο Αγιος Βασίλης όλα αυτά τα δώρα που ζήτησε ο Αλέξανδρος τα έδωσε σε φτωχά παιδιά.
Ο Αλέξανδρος στεναχωρήθηκε και από την άλλη μέρα δεν έδερνε τον Άλκη, το μόνο που του είπε ήταν μια τεράστια συγγνώμη.
Ο Αλέξανδρος ήταν χαρούμενος που είπε συγγνώμη στον Άλκη. Από την άλλη μέρα του επέστρεψε όλα τα πράγματα που του είχε πάρει. Από κει και πέρα ο Άλκης έκανε κολλητό του φίλο τον Αλέξανδρο.
Την επόμενη χρονιά ο Αγιος Βασίλης έφερε δώρα στον Αλέξανδρο και ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα.

Χρήστος Κασαπάκης Δ2

Ο κλέφτης των Δώρων

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος πολύ φτωχός που δεν είχε χρήματα να αγοράσει χριστουγεννιάτικα πράγματα.
Ετρωγε σπάνια γλυκά και δεν έπαιρνε καθόλου δώρα.
Πήγαινε κάθε μέρα πρωί πρωί στους δρόμους και ζητούσε να τον βοηθήσουν αλλά δεν το έκανε κανείς.
Μια μέρα αποφάσισε πως θα κλέψει τα χριστουγεννιάτικα δώρα και τα γλυκά των παιδιών. Τα παιδιά έψαχναν τα δώρα τους αλλά δεν τα έβρισκαν. Το είπαν στους γονείς τους και αυτοί έγραψαν γράμμα με παράπονα στον Αγιο Βασίλη. Ο Αγιος έστειλε τα ξωτικά – αστυνόμους να βρουν τον κλέφτη.
Οταν τον βρήκαν είχε ήδη μετανιώσει για την κακή του πράξη και ζήτησε συγνώμη απ όλους. Αυτοί τον συγχώρεσαν και σε λίγα χρόνια ο άνθρωπος αυτός κατάφερε να βρει δουλειά, να βγάζει χρήματα και να δίνει σε όλα τα παιδιά δώρα και γλυκά
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!

Κάτια Γιουμερτάκη Δ2

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/pedotopos/#ixzz2oqtm4WdT
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ επιμένουν να στέλνουν γράμματα στον Αγιο Βασίλη και οι μεγάλοι να τον υποκαθιστούν. Ας τα αφήσουμε στην πλάνη τους εφόσον η πλάνη τους τα κάνει ευτυχισμένα. Οσο πιο αργά μπούνε στον κόσμο των μεγάλων τόσο το καλύτερο.

Δείτε περισσότερα...

Γράφει ο Βαγγλελης Θ, Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ επιμένουν να στέλνουν γράμματα στον Αγιο Βασίλη και οι μεγάλοι να τον υποκαθιστούν. Ας τα αφήσουμε στην πλάνη τους εφόσον η πλάνη τους τα κάνει ευτυχισμένα. Οσο πιο αργά μπούνε στον κόσμο των μεγάλων τόσο το καλύτερο.
“Η ΜΙΚΡΗ ΧΑΡΑ που γελάει/ απορεί/ γιατί η μεγάλη χαρά δεν μπορεί να γελάσει./ Η μικρή λύπη που κλαίει/ απορεί/ γιατί η μεγάλη λύπη δεν μπορεί να κλάψει./ (Μα εσύ θλιμμένη μου χαρά, σοφή όπως είσαι,/ με τίποτα πια δεν απορείς σ’ αυτό τον κόσμο)”. Από το “Ψηφιδωτό” (Δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου. “ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ θα ’θελα για μια στιγμή να γίνω/ σ’ όλους που κατοικούν στη γη μόνο χαρά να δίνω”, μας λέει στη σημερινή μαντινάδα της η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Να ’ταν λέει, έτσι απλά τα πράγματα. Να βασίλευε, πάντα η χαρά στη γη και να ’λειπε η λύπη! Από ευχές αυτές τις μέρες άλλο τίποτα!
ΕΔΩ Ο ΛΙΑΠΗΣ, εκεί ο Λιάπης, πού είναι ο Λιάπης; Στη Μαλαισία ο Λιάπης! Εδώ ο Λιάπης, εκεί ο Λιάπης, πού είναι ο Λιάπης; Είπαμε στη Μαλαισία ο Λιάπης! Εδώ ο Λιάπης, εκεί ο Λιάπης, πού είναι ο Λιάπης; Εντάξει, μακάρι να ξέραμε πού είναι ο κάθε Λιάπης.
ΚΑΛΟΙ ΓΙΑ ΣΑΚΟΙ του μποξ τόσο ο Λιάπης όσο και ο Τομπούλογλου, καλύτερος όμως ο Στουρνάρας για τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Αλλο πράμα η αίσθηση που έχεις να δέρνεις το… σαμάρι και να νομίζεις ότι δέρνεις τον… Σαμαρά!
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Σαμαρά – Βενιζέλου θα εξαντλήσει την τετραετία. Ενα από τα πολλά ανέκδοτα που κυκλοφορούν τελευταία. Ο,τι και να γίνει η Νέα Δημοκρατία θα ’ναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές, ένα άλλο. Το ΠΑΣΟΚ θα εκλέξει τουλάχιστον δύο ευρωβουλευτές ένα παράλλο…
ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ, είσαι υποψήφιος, είναι υποψήφιος, είμαστε υποψήφιοι, είστε υποψήφιοι, είναι υποψήφιοι… εκλογές διπλές και τρίδιπλες εν όψει ψηφοφόροι μου (σου, του, της, μας, σας, τους)!
Η ΕΛΛΑΔΑ της αιθαλομίχλης… Η Ελλάδα που δεν μπορεί ν’ αναπνεύσει… Η Ελλάδα που κρατιέται στη ζωή με τεχνητές αναπνοές… Αντε κουράγιο και βγήκε και τούτη η χρονιά, Ελλαδίτσα μας!
Η ΕΛΠΙΔΑ πεθαίνει πάντα τελευταία! Δεν πεθαίνει στο τέλος η ελπίδα, διορθώνω. Εκεί που πεθαίνει, εκεί αρχίζει ο καινούργιος χρόνος κι ανασταίνεται!
ΑΝΟΙΚΤΑ, εκτός και αν είναι κλειστά ή μήπως κλειστά, εκτός και αν είναι ανοιχτά, τα καταστήματα αύριο στα Χανιά, τελευταία Κυριακή του χρόνου; Είπαμε, ξείπαμε ή μήπως ξείπαμε, είπαμε; Του Εμπορικού Συλλόγου ή μήπως του Συλλόγου Εμπόρων;
ΣΥΜΦΩΝΑ με μια παράδοση, οι Καλικάτζαροι βρίσκονται κάτω από τη γη και προσπαθούν όλο τον χρόνο με τσεκούρια ή με πριόνια να κόψουν το στύλο που κρατά τη γη στη θέση της. Προς το τέλος του Δεκεμβρίου σχεδόν έχουν κόψει το στύλο, αλλά τότε έρχονται τα Χριστούγεννα και όλοι μαζί ανεβαίνουν στη γη. Μετά τα Φώτα ξαναγυρίζουν κάτω αλλά στο μεταξύ ο στύλος έχει θρέψει κι αρχινούν πάλι από την αρχή να κόβουν για να φτάσουν ξανά τα επόμενα Χριστούγεννα και να επαναληφθεί η ίδια ιστορία. Ετσι η γη κρατιέται στη θέση της και δεν πρόκειται να πέσει. (Από το βιβλίο “Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή του” του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη).
“Μου δείξαν το μικρό πρώτο τους γράμμα/ Στον Αη Βασίλη βέβαια/ Η Αγγελική/ Δεν σου γράφω τι παιχνίδι θέλω/ γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα/ και η Μαριάννα στο υστερόγραφο/ αχ ξέχασα να σε ρωτήσω/ τι κάνεις./ Κοινό στον φάκελο η διεύθυνση/ Στον ουρανό/ Τους έδωσα για να κολλήσουν/ γραμματόσημα αληθινά/ Και συ από ψηλά πώς το αντέχεις/ ταμπουρωμένος στην αγιοσύνη σου/ να παραβλέπεις τόση αθωότητα/ να δέχεσαι να σε υποκαθιστώ/ μέσα στην ξεφτισμένη/ κόκκινη, παλιά μου ρόμπα/ και με μπαμπάκια/ άτεχνα κολλημένα/ στο πηγούνι και στο πάνω χείλι/ εσύ, ανάλγητε Αγιε Βασίλη”. Το ποίημα “Η πρώτη απαξίωση” της Αγγελικής Σιδηρά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! 

(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28. 12.2013)

ΠΟΙΗΣΗ

Όσο υπάρχουνε παιδιά,

θα γεννιέται ο Χριστός.

Όσο υπάρχουνε πουλιά,

ο σταυρωμένος Χριστός

θα ανασταίνεται.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Δείτε περισσότερα… ΠΟΙΗΣΗ

Τα παιδιά και τα πουλιά

Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη

Τα παιδιά,

που κόβουν με τα δόντια τους

μπουκιές μπουκιές το σήμερα,

έχουν θέση στην καρδιά τους

για τη σπηλιά της Βηθλεέμ.

Τα πουλιά,

που κουβαλούν μέχρι το αύριο

την αναπνοή του ήλιου,

έχουν θέση στα φτερά τους

για τον ιστό της αναστάσιμης σημαίας.

Όσο υπάρχουνε παιδιά,

θα γεννιέται ο Χριστός.

Όσο υπάρχουνε πουλιά,

ο σταυρωμένος Χριστός

θα ανασταίνεται.

('Όταν γίνειεσ ποίημα", Πολιτιστική Εταιεία Κρήτης- Πυξίδα της Πόλης), 2013

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Πληκτρολογώντας λέξεις, θωρώ να εμφανίζονται εμπρός μου απλές ευχές όπως: «όλος ο κόσμος να είναι καλά», ή όπως αυτή που εύχονται χιλιάδες χρόνια τώρα οι άνθρωποι: «επί γης ειρήνη»· μια ουτοπία – το ανέφικτο σε ένα κόσμο που μεταλλάσσεται και μέρα με τη μέρα δείχνει όλο να απομακρύνεται από την πραγμάτωσή της.
Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Σήμερα που γεννιέται μια ζωή...

[Τίποτα από τα λαμπερά τα φώτα δεν φωτίζει την καρδιά μου σήμερα. Χρυσόσκονη εξανεμίζεται στους πέντε ανέμους... Πασχίζει η ψυχή μου να ξεκαθαρίσει τις εικόνες, να ιδεί καθαρό το πρόσωπο του μικρού μωρού που μες σε ένα σπήλιο, «εν φάτνη των αλόγων» το ’χει αποθέσει η μεγάλη Μάνα μας, σήμερα, ανήμερα Χριστούγεννα σωτηρίου έτους 2013...]
Τρεις τελείες! Βαθιά ανάσα! Μικρή – σύντομη παύση! Εν είδει προετοιμασίας για να γραφεί ένα ακόμη κείμενο -τούτη τη φορά- σχετικό με τούτη την ημέρα!
Με έντονη την αίσθηση πως τίποτα το ουσιαστικό δεν έχω να προσθέσω για τη γιορτή ή για το νόημά της, για τις αλήθειες ενός κόσμου που μάχεται, που παλεύει, στενάζει, απογοητεύεται, μελαγχολεί, πιστεύει, ανθίσταται, πεινά, διψά, οργίζεται, λυπάται, προσδοκά, φωνάζει, πεθαίνει, γεννιέται…
Οπως τόσους και τόσους αιώνες ισχύει για την ανθρωπότητα.
Ενα κενό εντός μου, κι εγώ ακόμη να μην γνωρίζω ποιος ο λόγος, ποιο το ύφος τούτου του κειμένου, ακόμη να αναζητώ τις επιθυμίες μου!
Πληκτρολογώντας λέξεις, θωρώ να εμφανίζονται εμπρός μου απλές ευχές όπως: «όλος ο κόσμος να είναι καλά», ή όπως αυτή που εύχονται χιλιάδες χρόνια τώρα οι άνθρωποι: «επί γης ειρήνη»· μια ουτοπία – το ανέφικτο σε ένα κόσμο που μεταλλάσσεται και μέρα με τη μέρα δείχνει όλο να απομακρύνεται από την πραγμάτωσή της.
…Πάντοτε -μέρες όπως κι αυτή- μεγάλη είν” η δυσκολία να ειπωθούν, να γραφούν λόγια για όλα όσα προκαλούν αμέτρητες σκέψεις. Αλληλοσυγκρούονται τα αισθήματα και νιώθεις ανίκανος να αρθρώσεις το ελάχιστο… πάντα! Γιατί νιώθεις πως όλα φαίνονται τόσο ανούσια μπρος στην ουσία που στην απλότητά της είν’ η πιο σημαντική!
Κι έπειτα είναι κι αυτή η εικόνα που έρχεται ξανά και ξανά μπρος στα μάτια σου μέσα από τα βάθη των αιώνων: Σιμά πάνω απ’ τη φάτνη του μωρού τα ζώα να ζεσταίνουν με τις ανάσες τους ένα μωρό που γεννιέται μια τέτοια νύχτα όπως η αποψινή!
Υπάρχει ελπίδα! Η γέννηση του μικρού θεανθρώπου είναι χαρά! Χαρά κι ελπίδα, ό,τι λείπει -και- σήμερα, ό,τι αποζητά -και- σήμερα ο άνθρωπος.
Αυτήν τη νύχτα που γεννιέται η ζωή, τούτο είναι το πιο δύσκολο ερώτημα: «γιατί τα απλά πράγματα είναι τόσο δύσκολα να πραγματωθούν»!
Ας έρθει Θε μου μια μέρα που ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος…

Χανιώτικα νέα (25.12. 2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/simera-pou-genniete-mia-zoi/#ixzz2oa9pT8Hq
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ των Χριστουγέννων! Τα κάλαντρα έτσι όπως τα λέγαμε παρέες – παρέες από πόρτα σε πόρτα, την παραμονή… Η προσμονή της άλλης μέρας γύρω από την παρασιά… Το χρυσό δοντάκι που κάναμε με τη μεταλάβωση… Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι… Η γιορτή του θείου Μανωλάκη το βράδυ… Τα Χριστούγεννα της νοσταλγίας!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
γράφει ο Βαγγλελης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΛΗΝ ΗΜΕΡΑΝ άρχοντες/ κι αν είναι ορισμός σας/ Χριστού την θεία γέννηση/ να πω στ’ αρχοντικό σας./ Χριστός γεννάται σήμερον/ εν Βηθλεέμ τη πόλει/ οι ουρανοί αγάλλονται/ χαίρει η κτίσις όλη… Αυτό δα έλειπε, να ’ναι παραμονή Χριστουγέννων κι εγώ να μην αρχίσω τη στήλη με τα κάλαντα, κάλαντρα τα λέγαμε και τα λέμε ακόμα στο χωριό μου.

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ των Χριστουγέννων! Τα κάλαντρα έτσι όπως τα λέγαμε παρέες – παρέες από πόρτα σε πόρτα, την παραμονή… Η προσμονή της άλλης μέρας γύρω από την παρασιά… Το χρυσό δοντάκι που κάναμε με τη μεταλάβωση… Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι… Η γιορτή του θείου Μανωλάκη το βράδυ… Τα Χριστούγεννα της νοσταλγίας!

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ της παιδικής μας ηλικίας… Κυρίως σ’ αυτά μας αρέσει να επιστρέφουμε όσο περνούν τα χρόνια. Εκεί τα πρώτα μας βήματα… Εκεί οι πρώτες μας θύμησες, οι πρώτες μας εικόνες. Εκεί η πατρίδα μας… Οχι, όμως, μόνο σ’ αυτά. Μέχρι και τα περυσινά Χριστούγεννα σκεπάζει το πάπλωμα της νοσταλγίας…

ΔΥΣΚΟΛΑ, τα δυσκολότερα των τελευταίων χρόνων, τα φετινά Χριστούγεννα για τη χώρα μας, για τους περισσότερους Ελληνες. Πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα η κρίση. Το βλέπεις διά γυμνού οφθαλμού στους δρόμους και στις πλατείες, όπου το χαμόγελο είναι “είδος υπό εξαφάνισιν”. Αν έλειπε και η αλληλεγγύη, που -δόξα τω Θεώ- λειτουργεί και λειτουργείται κυρίως από την Εκκλησία, αλλά και από άλλους φορείς, αλίμονο και τρις αλίμονο…

“ΤΗΝ αξιοπρέπειά σου/ θέλω να φιλήσω δυνατά/ και στα δυο της μάγουλα, αδελφέ μου./ Κι ύστερα,/ με τ’ ανάστροφο της παλάμης μου να σφουγγίσω το δάκρυ μου”. Από το “Ψηφιδωτό” (Δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

“ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ έρχεται, μα να ’ρθει υπό όρους/ χωρίς Στουρνάρα, φίλοι μου, χαράτσια κι ούτε φόρους”, μας λέει στην τελευταία του μαντινάδα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Σιγά που θα υπαγορεύσουμε όρους στον καινούργιο χρόνο, Ηλία! “Χαράτσια επί χαρατσιών πληρώνουμε αβέρτα/ στο τέλος θα μας πάρουνε πάπλωμα και κουβέρτα” η άποψη, σε μαντινάδα, του δεύτερου μαντιναδολόγου μας, του γνωστού και σαν Εννιαχωριανού, Γιάννη Μαλαξιανάκη. Δεν πετάει στα σύννεφα αυτός, απλή καταγραφή της πραγματικότητας κάνει.

ΜΟΝΑΧΑ η γνώση της πραγματικότητας μπορεί να μας μάθει πως την πραγματικότητα ν’ αλλάζουμε, μας λέει στο περίπου, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Αχ αυτή η πραγματικότητα!

ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ Σημανδηράκη, ειδ. συνεργάτιδα των Γενικών Αρχείων του Κράτους, Χανιά: Οντως συλλεκτική η έκδοση της Περιφέρειας Κρήτης και του Δήμου Χανίων “Ημερολόγιον Χανίων 1913” της οποίας είχες την ευθύνη της έρευνας, των κειμένων και της όλης επιμέλειας, που κυκλοφορήθηκε και παρουσιάστηκε πρόσφατα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την επέτειο των 100 χρόνων της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Ολόθερμα συγχαρητήρια! Α και διά της στήλης να σου ζήσει ο εγγονός!

ΣΥΜΦΩΝΑ με μια παλιά παράδοση κάθε γυναίκα μπορούσε να βεβαιωθεί ποια συγκεκριμένη ώρα γέννησε η Παρθένος Μαρία τον Ιησού Χριστό. Και να πως: Την παραμονή των Χριστουγέννων έκοβαν κλαδιά ανθισμένα δεντρολίβανου (αρισμαρί), τα βαζαν σ’ ένα ποτήρι με νερό και περίμεναν. Κάποια στιγμή της νύχτας τα κλειστά άνθη του δεντρολίβανου άνοιγαν με ζωηρότατο ασπρογάλαζο χρώμα. Ηταν η επιβεβαίωση πως ο Χριστός γεννήθηκε εκείνη την ώρα. (Από το βιβλίο “Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του”, του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη).

“Παιδικά χρόνια. Δίπλα στο τζάκι/ Τρίζει η κουτσούρα/ Φωτιά εγγαστρίμυθη φοβερίζει/ (ή μήπως τώρα νανουρίζει;)/ Αρωμα από καμένες πορτοκαλόφλουδες/ Φρέσκο λάδι, ψημένες στη χόβολη πατάτες/ Καρύδια και μουσταλευριά από κάλαντα φιλεμένα./ [...] Τώρα σε ζεστό σπίτι με ψυχή κρύα/ προσπαθώ να ανάψω τη χόβολη της μνήμης. Αλλά όλα έχουν νοτίσει/ Μάταια εκπέμπει το SOS στην κορφή/ του Χριστουγεννιάτικου δέντρου/ κι άπελπις περιμένω/ τον άγγελο των παιδικών μου χρόνων/ που έχασε για πάντα/ το δρόμο του στο χιόνι”.
Από το ποίημα “Χριστουγεννιάτικοι αναβαθμοί”
του Γιάννη Κουβαρά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (24.12.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-31/#ixzz2oPpExD59
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Οχι, μην τα δεχτείς τα δώρα των μάγων, σε ικετεύω, Χριστέ μου! Πεινώ κι όμως προσεύχομαι… Προσεύχομαι εξακολουθώντας να σε περιμένω για να σε συναντήσω να μπαίνεις θριαμβευτής για πάντα στα Ιεροσόλυμα!…

Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Ένα γράμμα για τον Χριστό

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Για κλεμμένο λιβάνι, για κλεμμένο χρυσάφι και για κλεμμένα αρώματα που φέρνουν οι σύγχρονοι μάγοι στον ξαναγεννημένο Χριστό είχα μιλήσει σ’ ένα κείμενό μου με τίτλο “Ενα γράμμα για τον Χριστό” που δημοσιεύθηκε και στην εφημερίδα μας πριν από πολλά χρόνια (24.12.1978). Αυτό το κείμενο, ελάχιστα παραλλαγμένο, με τον ίδιο τίτλο, ωστόσο, επαναδημοσιεύω σήμερα, παραμονές Χριστουγέννων, 35 χρόνια, αργότερα.
Ακολουθώντας την ίδια με πέρυσι “γραμμή”, επαναδημοσιεύοντας τέτοιες μέρες αντί για Εύφημες Μνείες ένα επίσης χριστουγεννιάτικο παλιότερο κείμενό μου.
Σε λίγες μέρες θα ξαναγεννηθείς Χριστέ μου! Ισως τα μάτια σου να μην συνηθίσουν αμέσως στο φως. Ισως τ’ αυτιά σου να μην μπορούν να ξεχωρίσουν αμέσως τα τραγούδια των αγγέλων. Ομως θα χαμογελάς. Θα χαμογελάσεις όταν θα σε φιλήσει το φως του κόσμου. Θα χαμογελάσεις όταν η μάνα σου θα σκίσει το καλό της φουστάνι για να σε σπαργανώσει. Θα χαμογελάσεις όταν οι βοσκοί γονατίσουν για να σε προσκυνήσουν. Θα χαμογελάσεις όταν θα ’ρθουν οι μάγοι για να σου προσφέρουν τα δώρα τους…
Το λένε κι αυτό, για τους τρεις μάγους που θα σου φέρουν χρυσάφι, λιβάνι και πολύτιμα αρώματα, οι γραφές. Ολα τα λένε τα ιερά βιβλία, εκτός του ότι θα ’ρθω κι εγώ, πριν, μάλιστα έρθουν οι μάγοι, Χριστέ μου! Εγώ, ένας εκ των αδελφών σου των ελαχίστων, εγώ, ένας από εκείνους που γνωριστήκαμε στην πορεία. Μόνο που εγώ δεν μπορώ να ξαναγεννηθώ, μωρό μου…
Σ’ είχα συναντήσει δουλευτή, γεμάτο ροκανίδια κι αγωνία στο μαραγκούδικο του γέρω Ιωσήφ. Τότε που προσπαθούσες μέσα στη μικρόψυχη Ναζαρέτ να βρεις τον εαυτό σου. Τότε που κάθε λογής μέγγενες σφιγγόταν στο μυαλό σου. Τότε που το καθημερινό ψωμί σου ήταν αγωνία κι αγώνας… Με θυμάσαι;
Σε είχα συναντήσει δάσκαλο στην ήσυχη Καπερναούμ. Οταν μοίραζες αντίδωρο την καρδιά σου στους κάθε λογής ξεροκέφαλους, αλλά και στους αχάριστους μαθητές. Οταν περπατούσες πάνω στα κύματα. Οταν σε περνούσαν για λαοπλάνο… Με θυμάσαι;
Σε είχα συναντήσει αγωνιστή, να πολεμάς με το φραγγέλιο στο χέρι τους εμπόρους και να κηρύττεις την αγάπη  στο ναό του Σολομώντα. Με θυμάσαι;
Οχι, δεν θα σου μιλήσω για όλα όσα έχουν δει τα μάτια μου τα χρόνια που σε γνώρισα, μα και τα υπόλοιπα που ακολούθησαν μέχρι σήμερα, Χριστέ μου. Δεν θα σου μιλήσω για δάκρυα, ποια θέση έχουν τα δάκρυα στη γέννηση ενός παιδιού! Ούτε για το ψωμί που λείπει ούτε για την ειρήνη του κόσμου θα σε παρακαλέσω, άλλωστε. Και γιατί η παράκλησή μου αυτή θα μοιάζει πιότερο με κραυγή, μια κραυγή κορνιζωμένη με αίματα και αγωνία, μια κραυγή παράταιρη, έτσι όπως θα ανακατώνεται με τον αγγελικό ύμνο που επιμένει να μιλά για την “επί γης ειρήνη” και την “εν ανθρώποις ευδοκία”. Ούτε για το μίσος που στόμωσε τις καρδιές, ωστόσο, θα σου μιλήσω, κάτι όμως, πρέπει να σου πω Χριστέ μου!
Μια κουβέντα βαριά που φύτρωσε στη λάσπη της δικής μου Ναζαρέτ, που βλάστησε όταν ο ήλιος έδυε στην Καπερναούμ, που άνθισε στον ναό του Σολομώντα και που κάρπισε σαν είδα τους μάγους βέβαιους για τη γέννησή σου να ξεκινούν καβάλα στα μικρά τους αισθήματα για τη φάτνη σου…
Ποιος ξέρει! Ισως η κουβέντα αυτή να μιλεί και για δάκρυα, για το ψωμί που λείπει, για την ειρήνη του κόσμου που είναι σε απεργία διαρκείας, για το μίσος που έχει στομώσει τις καρδιές. Δεν ξέρω. Το πιθανότερο ωστόσο να ’ναι μια κουβέντα δίχως κανένα βάρος, όπως τα δισεκατομμύρια κουβέντες που κάνουν καθημερινά οι ελάχιστοι αδελφοί σου… Ποιος ξέρει!
Ε, λοιπόν, συγχώρεσέ με, Χριστέ μου, μα θαρρώ πως το λιβάνι που θα σου φέρουν κι εφέτος οι μάγοι είναι κλεμμένο. Είναι οι πεθυμιές και οι προσευχές όλων των απελπισμένων της γης που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, που δεν βλέπουν Θεού πρόσωπο. Μα θαρρώ πως το χρυσάφι που σου φέρνουν οι μάγοι είναι κλεμμένο απ’ τα στόματα των πεινασμένων… Μα θαρρώ πως και τα πολύτιμα αρώματα που επίσης θα σου φέρουν οι μάγοι είναι κι αυτά κλεμμένα απ’ τα βραβεία που άξιζαν εκείνοι που κάποτε τόλμησαν μια επανάσταση…
Οχι, μην τα δεχτείς τα δώρα των μάγων, σε ικετεύω, Χριστέ μου! Πεινώ κι όμως προσεύχομαι… Προσεύχομαι εξακολουθώντας να σε περιμένω για να σε συναντήσω να μπαίνεις θριαμβευτής για πάντα στα Ιεροσόλυμα!…

“Τα βήματά μου χάνονται στους άδειους
δρόμους της νέας Βαβυλώνας. Οι βιτρίνες
δεν ανασταίνουν τίποτε απ’ τον παράδεισό μου,
αφού δεν έχουν ούτ’ ένα χαμόγελο
για έναν ξένο, που γιορτάζει τόσο μόνος,
με δάκρυα μόνο, στην Αθήνα, τα Χριστούγεννα…
Λέω, να τελειώσει ο δρόμος με τις φωτισμένες
βιτρίνες και τις πολυκατοικίες που με πνίγουν,
να βρω ένα σπίτι φτωχικό, καλύβα έρημη
ή κάποιο μικρό σπήλαιο, με καπνούς από φωτιές
ποιμένων στολισμένο, να καθίσω συντροφιά
με τα όνειρά μου και τον φύλακ’ άγγελό μου,
να ψάλουμε τον ύμνο τον εόρτιο,
αρχίζοντας απ’ το τροπάρι της ερήμου
και τόπος ην ουδείς τω καταλύματι”…

Από το ποίημα του Π.Β. Πάσχου: “Και τόπος ην ουδείς”

Χανιώτικα νέα (23.12.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ena-gramma-gia-ton-christo/#ixzz2oIGlhYcG
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

. ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Στην κεντρική θέση του σημερινού Παιδότοπου μια όμορφη ακροστιχίδα για τα Χριστούγεννα, προϊόν ομαδικής δουλειάς των παιδιών της Γ1 τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων. Στις γωνιές του τέσσερις υπέροχες χριστουγεννιάτικες ζωγραφιές και μερικά εξαιρετικά κείμενα των ίδιων με θέμα “Χριστούγεννα θα πει…” ή “Χριστούγεννα σημαίνει…”.

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Γ1 τάξη 5ου Δημ. Σχ, Χανίων

Χριστύγεννα πάει να πει...

Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Καλοί μου φίλοι, γεια σας και χαρά σας!
Στην κεντρική θέση του σημερινού Παιδότοπου μια όμορφη ακροστιχίδα για τα Χριστούγεννα, προϊόν ομαδικής δουλειάς των παιδιών της Γ1 τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων. Στις γωνιές του τέσσερις υπέροχες χριστουγεννιάτικες ζωγραφιές και μερικά εξαιρετικά κείμενα των ίδιων με θέμα “Χριστούγεννα θα πει…” ή “Χριστούγεννα σημαίνει…”.
Τέσσερις μόλις μέρες πριν από τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης, της πιο αγαπημένης γιορτής των παιδιών, και ο Παιδότοπος δεν μπορούσε να είναι τίποτα άλλο, βλέπετε, παρά Χριστουγεννιάτικος.
Πολλά τα ευχαριστώ μου τόσο στην και καλή φίλη και παλιά συνεργάτιδά μου, δασκάλα της τάξης Ρούλα Μουστάκα που ανταποκρίθηκε στη σχετική πρότασή μου όπως αυτή ξέρει να ανταποκρίνεται, όσο, βέβαια, και στα ίδια τα παιδιά!

Σας χαιρετώ με αγάπη!
Καλά Χριστούγεννα
Β.Θ.Κ.

Χριστούγεννα θα πει… η γέννηση του Χριστού, μέρες αγάπης, πίστης και γιορτής. Οικογενειακές στιγμές, ανταλλαγή ευχών και δώρων. Είναι μια ξεχωριστή γιορτή που μας κάνει να νοιώθουμε πιο κοντά στον Θεό και στους συνανθρώπους μας. Χωρίς μίσος και κακίες. Για μας τα παιδιά σημαίνει δώρα και διασκέδαση!
Νικολέτα Διγαλάκη
***
Χριστούγεννα σημαίνει… αγάπη, ειρήνη, χαρά, ζεστασιά. Σημαίνει επίσης σωτηρία για τον κόσμο, γιατί ήρθε ο σωτήρας μας ο Χριστός στη γη για να μας σώσει από τις αμαρτίες μας. Σημαίνει και απελευθέρωση γιατί όσοι άνθρωποι πέθαιναν πήγαιναν στον Αδη ακόμη κι αν ήταν άγιοι. Ο Χριστός, αφού γεννήθηκε ως άνθρωπος, ελευθέρωσε όλους τους ανθρώπους που ήταν φυλακισμένοι στον Αδη.
Μιχάλης Παπαθανασίου

Για τα Χριστούγεννα…

Χριστέ μου που γεννήθηκες κι έφερες τη χαρά
Ρίζωσες στην καρδιά μας την αγάπη σου
Ιησού, μεγάλε βασιλιά, δίδαξες
Στον κόσμο αρμονία κι ανθρωπιά
Των παιδιών τα τριγωνάκια τα κάλαντα θα ψάλλουν
σε κάθε γειτονιά
Ολοι, μικροί μεγάλοι ονειρεύονται…
Υγεία, Ειρήνη, Ευτυχία
Για ένα καλύτερο αύριο με
Ελπίδα κι Εμπιστοσύνη
Νοσταλγώντας την Αγια Νύχτα
Να ευχηθούμε το αστέρι της Βηθλεέμ
Αγάπη να φέρει και να φωτίσει των ανθρώπων
τις καρδιές.

Χριστούγεννα σημαίνει… ότι όλοι οι άνθρωποι χαίρονται γιατί είναι μια μεγάλη γιορτή. Φτιάχνουμε κουραμπιέδες και μελομακάρονα, κάνουμε τραπέζι, ψήνουμε γαλοπούλα και πολλά άλλα φαγητά. Είμαστε αυτές τις μέρες χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι.
Ελευθερία Σγουρομάλλη

***
Χριστούγεννα θα πει… να είμαι στο χωριό μου και να παίζω με τους φίλους μου χιονοπόλεμο. Θα πει να στολίζω το δέντρο, να βάζω φωτάκια και να κρεμάω στολίδια. Χριστούγεννα είναι για μένα να είμαι στο σπίτι και να τρίβω τα καρύδια να φτιάξει η μαμά μελομακάρονα. Μου αρέσει η στολισμένη πόλη των Χανίων με τις γιρλάντες, τα φωτάκια στα μαγαζιά, τα φώτα σε σχήμα αστεριών στις κολώνες της ΔΕΗ. Αλλά το πιο αγαπημένο μου πράγμα είναι να λέω τα κάλαντα!
Ανδρόνικος Παναγιωτίδης

***
Χριστούγεννα θα πει…
…H γέννηση του Χριστού. Για μένα Χριστούγεννα θα πει το έλκηθρο που τσουλάμε στα χιόνια. Τα παιδιά που λένε με τα τρίγωνά τους τα κάλαντα. Το στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο, η αγάπη και η χαρά που είναι μέσα στους ανθρώπους. O χιονοπόλεμος που παίζουν τα παιδιά. Πάντα θα ήθελα να έχουμε Χριστούγεννα χάρη σ’ όλα αυτά!
Γιάννης Ηλιάκης

***
Χριστούγεννα θα πει… Αγάπη, Υγεία, Ειρήνη, Χαρά σε όλους. Να έχουν οι φτωχοί φαγητό κι όλα τα παιδιά παιχνίδια. Ολοι να έχουν ένα γιορτινό τραπέζι κι ένα ζεστό σπίτι.
Ελπίδα Νικολακάκη

Χριστούγεννα θα πει… ελπίδα για όλους τους ανθρώπους. Είναι η ευλογημένη εποχή που όλος ο κόσμος ενώνεται. Παρόλο που ο Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ και είναι Ιουδαίος, ανήκει σε όλες τις φυλές. Τα Χριστούγεννα είναι μια μαγική κουβέρτα η οποία τυλίγεται γύρω μας σαν άρωμα.
Ραφαέλα Κατσουλάκη
***
Χριστούγεννα θα πει… η γέννηση του Χριστού που τη γιορτάζουμε με διάφορους τρόπους. Σημαίνει επίσης ξεκούραση από το σχολείο, το στόλισμα του δέντρου, τα παιδιά στους δρόμους να τραγουδούν τα κάλαντα, τα Χριστουγεννιάτικα γλυκά…
Μιχάλης Σταθάκης
***
Χριστούγεννα σημαίνει… Xαρά, Δώρα, Αγάπη, Ευτυχία, Βοήθεια, Ειρήνη, Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, Οικογένεια, Εκκλησία, Φάτνη, Κάλαντα…
Γιώργος Μπαουράκης

Χανιώτ5ικα νέα (21.12.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/christougenna-tha-pi/#ixzz2oCBzbkJt
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ νύχτα του χρόνου πάντως η αποψινή καθώς απ’ τις 22 του Σεπτέμβρη, που είχαμε τη φθινοπωρινή ισημερία, μέχρι σήμερα η μέρα ολοένα και μίκραινε. Από αύριο, ωστόσο, η μέρα περνά στην αντεπίθεση και θ’ αρχίσει να μεγαλώνει σε βάρος της νύχτας. Σαν να ανασταίνεται, δηλαδή. Τυχαίο ότι είναι και της Αγίας Αναστασίας;

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΚΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ χειμώνας, λοιπόν, από απόψε καθώς ο ήλιος θα βρεθεί στο χαμηλότερο, το κοντινότερο στη γη, σημείο του, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, όπως λέγεται. Αντε και καλή άνοιξη σε τρεις μήνες, αφού βγάλομε με το καλό τον χειμώνα που όπως φαίνεται μόνο εύκολος δεν θα είναι…

Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ νύχτα του χρόνου πάντως η αποψινή καθώς απ’ τις 22 του Σεπτέμβρη, που είχαμε τη φθινοπωρινή ισημερία, μέχρι σήμερα η μέρα ολοένα και μίκραινε. Από αύριο, ωστόσο, η μέρα περνά στην αντεπίθεση και θ’ αρχίσει να μεγαλώνει σε βάρος της νύχτας. Σαν να ανασταίνεται, δηλαδή. Τυχαίο ότι είναι και της Αγίας Αναστασίας;

ΑΠ’ ΤΙΣ αγαπημένες αγίες του λαού μας η Αγία Αναστασία η λεγόμενη “Φαρμακολύτρια”. Κι αυτό γιατί στα χρόνια των διωγμών των χριστιανών έτρεχε και θεράπευε, όπως λέει η παράδοση, με φάρμακα τις πληγές των φυλακισμένων χριστιανών. Να κρατά απ’ το ένα χέρι τον σταυρό κι απ’ το άλλο ένα μπουκαλάκι φαρμακευτικό παριστάνεται στις εικόνες της.

“ΞΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ η γιορτή σου, Αναστασία/ σκέψου πως διανύσαμε την πιο μεγάλη νύχτα”… λέει στο ποίημά της “Χειμερινό Ηλιοστάσιο” η φίλη ποιήτρια Αγγελική Σιδηρά. Καλά το καταλάβατε ότι το “φύλαγα” (τα κάνω κάτι τέτοια, κι όχι μόνο με ποιήματα) για να κλείσω τα σημερινά “πεταχτά” και να ευχηθώ χρόνια πολλά στις εορτάζουσες. Χρόνια πολλά Αναστασία (Τάσα, Τασία, Τασούλα, Νατάσα…) λοιπόν όπως κι αν σε φωνάζουν!

Η ΠΑΛΗ της μέρας με τη νύχτα… Η πάλη του φωτός με το σκοτάδι. Η πάλη του καλού με το κακό… Θα νικήσει στο τέλος η μέρα τη νύχτα; Θα νικήσει στο τέλος το φως το σκοτάδι; Θα νικήσει στο τέλος το καλό το κακό; Είναι φανερό ότι δεν υπάρχει τέλος!

“Η ΤΑΞΙΚΗ διαφορά στα λουλούδια/ ξεκίνησε από τη στιγμή/ που μερικά φυτεύτηκαν σε γλάστρες./ Η ταξική διαφορά στα πουλιά/ ξεκίνησε από τη στιγμή/ που μερικά κλειστήκαν σε κλουβιά”. Από το “Ψηφιδωτό” (Δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

“ΑΓΟΡΑΣΑ ένα κλουβί, του ’βαλα καρδερίνα/ πούλησα χθες και την Τιβί και την περνάω φίνα”, μας λέει σε μια απ’ τις μαντινάδες, που μου έστειλε τελευταία, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Αυτά περί “ταξικής διαφοράς” στα πουλιά προφανώς δεν τα είχε υπόψη του. Πάντως άλλο πράγμα ν’ ακούς το κελάηδημα της καρδερίνας κι άλλο το “κρα” του όποιου τηλεοπτικού κόρακα…

ΜΙΧΑΛΗ ΑΘ. Γαλανάκη, θεολόγο, καθηγητή, Χανιά: Οντως η επανέκδοση κάθε έργου του μακαριστού πλέον Παππού, του πολυσέβαστου θείου σας μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη, είναι “ευλογία Κυρίου και έλεος” για να χρησιμοποιήσω λόγια της εκκλησίας μας. Με την έννοια αυτή πολύ με χαροποίησε η ιδιαίτερα επιμελημένη επανέκδοση του βιβλίου του “Προς ένα χριστιανικό γάμο” από τις εκδόσεις “Ερεισμα” και την Ενορία Αγίου Νικολάου Χαλέπας. Κι αν εξακολουθεί ο Γέροντας να μας δείχνει το σωστό. Ευχαριστώ εκ βαθέων που μου το έστειλες.

ΣΤΗΝ ΚΑΡΧΗΔΟΝΑ κάθε πολίτης φορούσε στα δάχτυλά του τόσα δαχτυλίδια όσες ήταν οι εκστρατείες στις οποίες είχε πάρει μέρος. Στη Μακεδονία ο ιππέας που δεν είχε σκοτώσει έστω και έναν εχθρό υποχρεωνόταν να φοράει στο λαιμό του αλόγου του ένα σχοινένιο περιλαίμιο. Και οι Ιβηρες πάνω στον τάφο του νεκρού έμπηγαν τόσους οβελίσκους όσοι ήταν οι εχθροί που είχε σκοτώσει. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Ξημερώνοντας η γιορτή σου Αναστασία/ σκέψου πως διανύσαμε την πιο μεγάλη νύχτα./ Σκέψου, πόσα και πόσα όνειρα/ πασχίζαμε κάποτε να στοιβάξουμε/ μες στο πηχτό σκοτάδι/ ενώ καραδοκούσε ανελέητο το φως/ τόσων και τόσων ημερών κατοπινών/ να ματαιώσει./ Κι εμείς φαντάσου/ πως στριμωχτήκαμε/ σε μια ζωούλα τόση δα/ ενώ το άμεσο μέλλον μας/ υπονομεύει/ η αέναη διάρκεια./ Η απειλή; Η υπόσχεση;/ της πιο μεγάλης νύχτας”.
Το ποίημα “Χειμερινό Ηλιοστάσιο” της Αγγελικής        Σιδηρά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.12.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-30/#ixzz2o6ontrus
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΛΑΤΡΕΥΩ, αν και δεν υπήρξα ποτέ “βασιλικός”, τον βασιλικό. Εκτός συναγωνισμού σίγουρα ο βασιλιάς των λουλουδιών για μένα. Και γιατί βασιλικός κι αν μαραθεί τη μυρωδιά του την έχει. Ενας βασιλικός που αφήνει τη μυρωδιά του, όταν φύγει απ’ τη ζωή, κληρονομιά σ’ όσους τον γνώρισαν, πρέπει να είναι ο άνθρωπος…  Άντε πάλι αρχίσαμε και σήμερα, πάμε παρακάτω.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΥΡΙΖΩ και ξαναμυρίζω το κλαδάκι του βασιλικού που βρίσκεται δίπλα μου για να πάρω δυνάμεις και να ξεκινήσω να γράφω τη στήλη κι έρχεται στον νου μου ο πρώτος στίχος απ’ το ποίημα “Βασιλικός” της Αναστασίας Α. Αντύπα, που διάβασα πρόσφατα στην ποιητική της συλλογή “Σουρντίνα”. “Δημοκρατικός ο βασιλικός του πατέρα μου”, λέει. Αυτό ήταν… Το τέλος το βρήκα. Κι όταν βρίσκω το τέλος είναι σαν να έχω βρει και την αρχή. Και η αρχή, ως γνωστό, είναι το ήμισυ του παντός!

ΛΑΤΡΕΥΩ, αν και δεν υπήρξα ποτέ “βασιλικός”, τον βασιλικό. Εκτός συναγωνισμού σίγουρα ο βασιλιάς των λουλουδιών για μένα. Και γιατί βασιλικός κι αν μαραθεί τη μυρωδιά του την έχει. Ενας βασιλικός που αφήνει τη μυρωδιά του, όταν φύγει απ’ τη ζωή, κληρονομιά σ’ όσους τον γνώρισαν, πρέπει να είναι ο άνθρωπος…  Άντε πάλι αρχίσαμε και σήμερα, πάμε παρακάτω.

Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ! Αυτό είναι που πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα κρίνεται ιδιαίτερα τις μέρες μας… Δεν παύει να μου το λέει και να μου το ξαναλέει ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος στις συζητήσεις που κάνουμε τον τελευταίο καιρό. Η ανθρωπιά! Τι λέξη κι αυτή!

ΣΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ του πρώην υπουργού και πρώην βουλευτή Μιχάλη Λιάπη αναφέρονται στις μαντινάδες που μου έστειλαν από προχθές η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη και ο Ηλίας ο Σταματάκης. Η μαντινάδα της Νεκταρίας: “Επιασαν πρώην υπουργό γιατί παρανομούσε/ χωρίς να ’χει ασφάλεια δίπλωμα δεν κρατούσε”. Η μαντινάδα του Ηλία: “Λιάπη η πινακίδα σου πλαστή κι έκαμε ντόρο/ γι’ αυτό και το αυτόφωρο σου έκαμε το δώρο!”. Τα σχόλια δικά σας…

ΥΠΗΡΞΕ ένθερμος συνήγορος της πολεμικής αμερικανικής επέμβασης στη Σερβία και στο Ιράκ, για “ν’ απαλλαχθούμε από τον χασάπη των Βαλκανίων Μιλόσεβιτς και τον όμοιό του της Μέσης Ανατολής Σαντάμ Χουσεΐν”, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας και ηγετικό στέλεχος των “Πρασίνων Οικολόγων” Γιόσκα Φίσερ. Σήμερα; Σήμερα, όπως γράφει στη στήλη του “9 μποφόρ” [βλ. εφ. “Χριστιανική” (Πέμπτη, 5.12.2013)] ο “βοριάς”, “πρωταγωνιστεί σε διαφημιστικό σποτ της BMWi3 που με το νέο μοντέλο, ασφαλώς για να το οδηγεί ο μίστερ “πράσινος”, δεν θα ρυπαίνει το περιβάλλον.

ΑΝΩΜΑΛΗ προσγείωση του Α.Ο. Πλατανιά προχθές στο Αγρίνιο. Μπάλα είναι αυτή, καμιά εμπιστοσύνη δεν μπορείς να της έχεις. Εκεί που τη μια αγωνιστική σου κάνει το χατίρι και μπαίνει τρεις φορές στα δίχτυα της αντίπαλης εστίας, την άλλη μπαίνει τρεις επίσης φορές στα δίχτυα της δικής σου…

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ Ιγνάτιο Χατζηνικολάου, θεολόγος – τ. λυκειάρχη, Χανιά: Και διά της στήλης και εις έτη πολλά για την ονομαστική σας εορτή, πάτερ Ιγνάτιε! Βοήθειά σας και βοήθειά μας ο Αγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, τη μνήμη του οποίου εορτάζει σήμερα η εκκλησία μας. Χαιρόμεθα ιδιαίτερα να σας βλέπουμε παρόντα και επί των δημοσιογραφικών επάλξεων, ιδιαιτέρως της εφημερίδας μας, της οποίας είστε ο παλαιότερος συνεργάτης.

ΟΤΑΝ ο Δημήτριος ο Πολιορκητής κατέλαβε τα Μέγαρα, πατρίδα του Στίλπωνος, φρόντισε να μην πάθει τίποτε το σπίτι του φιλοσόφου και να του αποδοθούν όλα όσα του είχαν αρπάξει. Και όταν του υπέδειξαν να κάνει έναν κατάλογο των πραγμάτων που έχασε, απάντησε ότι δεν έχασε τίποτε απ’ αυτά που πραγματικά του ανήκουν, γιατί κανένας δεν του αφαίρεσε τη μόρφωση, εφόσον εξακολουθεί να έχει την ευγλωττία και τις γνώσεις του. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Δημοκρατικός/ ο βασιλικός του πατέρα μου/ -έτσι τον αποκαλούσε κανακεύοντάς τον-/ φουντωτός και ολοστρόγγυλος./ Άλλες δεκαετίες αυτές, άλλα ήθη./ Και τα πετούμενα ακόμη/ καλοδεχούμενα/ μια και σπάνιζαν./ Κι ήταν κακούργος ο γείτονας/ που τόλμησε να καταστρέψει/ τα αβγά της περιστέρας./ Τώρα εγώ τρομοκρατώ/ τα περιστέρια με νεροπίστολα./ Και ο βασιλικός -δημοκρατικός-/ ανάμεσα σε άλλα λουλούδια,/ στερημένος από χάδια,/ επιβιώνει”.
Το ποίημα “Βασιλικός” της Αναστασίας Α. Αντύπα.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (20.12.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-29/#ixzz2o15m9XxF
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΑ “ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ” είναι κατ’ αρχάς, βέβαια, η εφημερίδα του κάθε Χανιώτη και της κάθε Χανιώτισσας όπου γης καθώς μόνο την κηδεία μας δεν θα διαβάσουμε κάποιο πρωί σ’ αυτά. Όχι όμως μόνο του Χανιώτη και της Χανιώτισσας καθώς η ύλη τους μπορεί να δίνει έμφαση στα “χανιώτικα”, δεν περιορίζεται όμως μόνο σ’ αυτά. Το γεγονός ότι έρχονται πρώτα σε αναγνωσιμότητα στον επαρχιακό Τύπο λέει από μόνο του πολλά!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΝΤΟΝΑ μου θυμίζουν τη ναυαρχίδα του Νέλσονα τα “Χανιώτικα νέα” που έκλεισαν τα 46 τους χρόνια προχθές. Ολο καινούργιο κατάφερνε και διατηρούσε το πλεούμενό του (και τι πλεούμενο!) ο γνωστός κατά την περίοδο των Ναπολεοντείων πολέμων “θρύλος των θαλασσών” Αγγλος ναύαρχος καθώς άλλαζε διαρκώς τα τμήματά του που πάλιωναν. Καλή συνέχεια! “Τα ωραιότερα ταξίδια δεν έχουν γίνει ακόμα, άλλωστε”. Για να χρησιμοποιήσω ελαφρά παραφρασμένο τον τίλο της αισθηματικής νουβέλας (“Τα ωραιότερα ταξίδια δεν τα κάναμε ακόμα”, ο τίτλος της) του πρωτοδίκη Γιάννη Ευαγγελάτου.

ΕΝΑΣ απ’ τους λόγους (ο πιο βασικός) που ξεκινώ κάθε μέρα αξημέρωτα (το ’χω ξαναγράψει) είναι και γιατί ξέρω ότι με περιμένουν τα “Χανιώτικα νέα”, για να τα διαβάσω πίνοντας τον καφέ μου. Δεν είμαι βέβαια ο μόνος που δηλώνει “εξαρτημένος” και ότι δεν πάει καλά η μέρα του αν δεν ξεκινήσει με το διάβασμα της εφημερίδας του.

ΤΑ “ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ” είναι κατ’ αρχάς, βέβαια, η εφημερίδα του κάθε Χανιώτη και της κάθε Χανιώτισσας όπου γης καθώς μόνο την κηδεία μας δεν θα διαβάσουμε κάποιο πρωί σ’ αυτά. Όχι όμως μόνο του Χανιώτη και της Χανιώτισσας καθώς η ύλη τους μπορεί να δίνει έμφαση στα “χανιώτικα”, δεν περιορίζεται όμως μόνο σ’ αυτά. Το γεγονός ότι έρχονται πρώτα σε αναγνωσιμότητα στον επαρχιακό Τύπο λέει από μόνο του πολλά!

ΚΙ ΑΝ ΕΧΟΥΝ να θυμούνται “πράγματα και θαύματα” από την 46ετή μέχρι τώρα πορεία της εφημερίδας μας (“μας” και όχι μόνο “τους”) ο Γιάννης και η Ελένη Γαρεδάκη! “Κατακλυσμούς ποτέ δεν λογαριάσανε/ μπήκανε μες στα όλα και περάσανε” μπορεί να πει κανείς γι’ αυτούς, χρησιμοποιώντας σε τρίτο πληθυντικό τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη στο “Τρελοβάπορο”. Αν έγραφε κάποια στιγμή, όταν θα συμπληρωθούν τα 50 χρόνια, ο Γιάννης τις θύμησές του… Πάμε παρακάτω.

“ΑΪ ΒΑΣΙΛΗ φίλε μου, τα δώρα που θα φέρεις/ θα στα φορολογήσουνε στο λέω να το ξέρεις”. Μια απ’ τις τέσσερις μαντινάδες που μου έστειλε ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Το θέμα δεν είναι αν θα τα φορολογήσουνε, αλλά αν δεν του τα κατάσχουνε. Για όλα τους θεωρώ ικανούς εγώ. Μέχρι και στα όποια έσοδα απ’ τα κάλαντρα που λένε τα παιδιά φοβάμαι ότι θα βάλουν χέρι.

“ΠΟΘΕΝ ΑΙΣΧΟΣ” και “Πλούσιοι στη Βουλή, φτωχοί στην κοινωνία”. Δυο από τους τίτλους αθηναϊκών εφημερίδων (τυχαία), με αφορμή τη δημοσιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των βουλευτών. Πριν γίνει της “ιεροδούλου γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα” με τα “κατορθώματα” του Λιάπη.

ΜΕ ΤΗ μορφή κατεπείγοντος κατατίθεται σήμερα στη Βουλή το νομοσχέδιο για τους πλειστηριασμούς. Στη βράση κολλά το σίδερο ή μήπως η βιάση ψήνει το ψωμί, μα δεν το καλοψήνει… Ιδωμεν!

ΔΗΜΗΤΡΗ Χαλιβελάκη, Μαϊάμι, Ηνωμένες Πολιτείες: Υστερα από μια μικρή περιπλάνηση έφτασε τις προάλλες στα χέρια μου το σιντί σου “Αναστορούμαι τα παλιά Νο2” που περιλαμβάνει 8 αυθεντικά ριζίτικα τραγούδια και συγκινήθηκα σχεδόν μέχρι δακρύων ακούγοντάς το. Είναι κι ο κοινός μας φίλος ο Ανδρέας ο Λιλικάκης που σε συνοδεύει με τη λύρα και το τραγούδι του όπως και οι άλλοι μουσικοί, πάνω απ’ όλα είναι, ωστόσο, η φωνή σου, η κεραμειανή φωνή σου, Δημήτρη, που με ανεβάζει στη Δρακόνα! Να ’σαι καλά να τραγουδάς τα τραγούδια μας στην ξενιτιά!

ΚΑΠΟΤΕ ο πάπας Ιωάννης ΚΓ (1881 – 1963) επισκέφτηκε το Νοσοκομείο “Αγιο Πνεύμα”. Η ηγουμένη του Νοσοκομείου τον προϋπάντησε λέγοντας: “Είμαι η ηγουμένη του Αγίου Πνεύματος”. Ο πάπας απάντησε, χαμογελώντας: “Εγώ, δυστυχώς, είμαι μόνο ο εκπρόσωπος του Ιησού Χριστού”.

“Δεν με πειράζει αν απλώνει/ έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα και κρυάδα./ Μέσα μου κάμνει άνοιξι, χαρά αληθινή./ Το γέλιο είναι ακτίνα, μαλαματένια όλη,/ σαν την αγάπη άλλο δεν είναι περιβόλι,/ του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λιώνει./ Τι ωφελεί απού φυτρώνει/ λουλούδια έξω η άνοιξις και σπέρνει πρασινάδα!/ Εχω χειμώνα μέσα μου σαν η καρδιά πονεί./ Ο στεναγμός τον ήλιο τον πιο λαμπρό σκεπάζει,/ σαν έχεις λύπη ο Μάης με τον Δεκέμβρη μοιάζει,/ πιο κρύα είναι τα δάκρυα από το κρύο χιόνι”.
Το ποίημα “Καλός και κακός καιρός” του Κ.Π. Καβάφη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (19.12.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-28/#ixzz2nvCzPEpO
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook