ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ επιμένουν να στέλνουν γράμματα στον Αγιο Βασίλη και οι μεγάλοι να τον υποκαθιστούν. Ας τα αφήσουμε στην πλάνη τους εφόσον η πλάνη τους τα κάνει ευτυχισμένα. Οσο πιο αργά μπούνε στον κόσμο των μεγάλων τόσο το καλύτερο.
Δείτε περισσότερα...
Γράφει ο Βαγγλελης Θ, Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ επιμένουν να στέλνουν γράμματα στον Αγιο Βασίλη και οι μεγάλοι να τον υποκαθιστούν. Ας τα αφήσουμε στην πλάνη τους εφόσον η πλάνη τους τα κάνει ευτυχισμένα. Οσο πιο αργά μπούνε στον κόσμο των μεγάλων τόσο το καλύτερο.
“Η ΜΙΚΡΗ ΧΑΡΑ που γελάει/ απορεί/ γιατί η μεγάλη χαρά δεν μπορεί να γελάσει./ Η μικρή λύπη που κλαίει/ απορεί/ γιατί η μεγάλη λύπη δεν μπορεί να κλάψει./ (Μα εσύ θλιμμένη μου χαρά, σοφή όπως είσαι,/ με τίποτα πια δεν απορείς σ’ αυτό τον κόσμο)”. Από το “Ψηφιδωτό” (Δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου. “ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ θα ’θελα για μια στιγμή να γίνω/ σ’ όλους που κατοικούν στη γη μόνο χαρά να δίνω”, μας λέει στη σημερινή μαντινάδα της η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Να ’ταν λέει, έτσι απλά τα πράγματα. Να βασίλευε, πάντα η χαρά στη γη και να ’λειπε η λύπη! Από ευχές αυτές τις μέρες άλλο τίποτα!
ΕΔΩ Ο ΛΙΑΠΗΣ, εκεί ο Λιάπης, πού είναι ο Λιάπης; Στη Μαλαισία ο Λιάπης! Εδώ ο Λιάπης, εκεί ο Λιάπης, πού είναι ο Λιάπης; Είπαμε στη Μαλαισία ο Λιάπης! Εδώ ο Λιάπης, εκεί ο Λιάπης, πού είναι ο Λιάπης; Εντάξει, μακάρι να ξέραμε πού είναι ο κάθε Λιάπης.
ΚΑΛΟΙ ΓΙΑ ΣΑΚΟΙ του μποξ τόσο ο Λιάπης όσο και ο Τομπούλογλου, καλύτερος όμως ο Στουρνάρας για τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Αλλο πράμα η αίσθηση που έχεις να δέρνεις το… σαμάρι και να νομίζεις ότι δέρνεις τον… Σαμαρά!
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Σαμαρά – Βενιζέλου θα εξαντλήσει την τετραετία. Ενα από τα πολλά ανέκδοτα που κυκλοφορούν τελευταία. Ο,τι και να γίνει η Νέα Δημοκρατία θα ’ναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές, ένα άλλο. Το ΠΑΣΟΚ θα εκλέξει τουλάχιστον δύο ευρωβουλευτές ένα παράλλο…
ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ, είσαι υποψήφιος, είναι υποψήφιος, είμαστε υποψήφιοι, είστε υποψήφιοι, είναι υποψήφιοι… εκλογές διπλές και τρίδιπλες εν όψει ψηφοφόροι μου (σου, του, της, μας, σας, τους)!
Η ΕΛΛΑΔΑ της αιθαλομίχλης… Η Ελλάδα που δεν μπορεί ν’ αναπνεύσει… Η Ελλάδα που κρατιέται στη ζωή με τεχνητές αναπνοές… Αντε κουράγιο και βγήκε και τούτη η χρονιά, Ελλαδίτσα μας!
Η ΕΛΠΙΔΑ πεθαίνει πάντα τελευταία! Δεν πεθαίνει στο τέλος η ελπίδα, διορθώνω. Εκεί που πεθαίνει, εκεί αρχίζει ο καινούργιος χρόνος κι ανασταίνεται!
ΑΝΟΙΚΤΑ, εκτός και αν είναι κλειστά ή μήπως κλειστά, εκτός και αν είναι ανοιχτά, τα καταστήματα αύριο στα Χανιά, τελευταία Κυριακή του χρόνου; Είπαμε, ξείπαμε ή μήπως ξείπαμε, είπαμε; Του Εμπορικού Συλλόγου ή μήπως του Συλλόγου Εμπόρων;
ΣΥΜΦΩΝΑ με μια παράδοση, οι Καλικάτζαροι βρίσκονται κάτω από τη γη και προσπαθούν όλο τον χρόνο με τσεκούρια ή με πριόνια να κόψουν το στύλο που κρατά τη γη στη θέση της. Προς το τέλος του Δεκεμβρίου σχεδόν έχουν κόψει το στύλο, αλλά τότε έρχονται τα Χριστούγεννα και όλοι μαζί ανεβαίνουν στη γη. Μετά τα Φώτα ξαναγυρίζουν κάτω αλλά στο μεταξύ ο στύλος έχει θρέψει κι αρχινούν πάλι από την αρχή να κόβουν για να φτάσουν ξανά τα επόμενα Χριστούγεννα και να επαναληφθεί η ίδια ιστορία. Ετσι η γη κρατιέται στη θέση της και δεν πρόκειται να πέσει. (Από το βιβλίο “Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή του” του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη).
“Μου δείξαν το μικρό πρώτο τους γράμμα/ Στον Αη Βασίλη βέβαια/ Η Αγγελική/ Δεν σου γράφω τι παιχνίδι θέλω/ γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα/ και η Μαριάννα στο υστερόγραφο/ αχ ξέχασα να σε ρωτήσω/ τι κάνεις./ Κοινό στον φάκελο η διεύθυνση/ Στον ουρανό/ Τους έδωσα για να κολλήσουν/ γραμματόσημα αληθινά/ Και συ από ψηλά πώς το αντέχεις/ ταμπουρωμένος στην αγιοσύνη σου/ να παραβλέπεις τόση αθωότητα/ να δέχεσαι να σε υποκαθιστώ/ μέσα στην ξεφτισμένη/ κόκκινη, παλιά μου ρόμπα/ και με μπαμπάκια/ άτεχνα κολλημένα/ στο πηγούνι και στο πάνω χείλι/ εσύ, ανάλγητε Αγιε Βασίλη”. Το ποίημα “Η πρώτη απαξίωση” της Αγγελικής Σιδηρά.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ επιμένουν να στέλνουν γράμματα στον Αγιο Βασίλη και οι μεγάλοι να τον υποκαθιστούν. Ας τα αφήσουμε στην πλάνη τους εφόσον η πλάνη τους τα κάνει ευτυχισμένα. Οσο πιο αργά μπούνε στον κόσμο των μεγάλων τόσο το καλύτερο.
“Η ΜΙΚΡΗ ΧΑΡΑ που γελάει/ απορεί/ γιατί η μεγάλη χαρά δεν μπορεί να γελάσει./ Η μικρή λύπη που κλαίει/ απορεί/ γιατί η μεγάλη λύπη δεν μπορεί να κλάψει./ (Μα εσύ θλιμμένη μου χαρά, σοφή όπως είσαι,/ με τίποτα πια δεν απορείς σ’ αυτό τον κόσμο)”. Από το “Ψηφιδωτό” (Δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου. “ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ θα ’θελα για μια στιγμή να γίνω/ σ’ όλους που κατοικούν στη γη μόνο χαρά να δίνω”, μας λέει στη σημερινή μαντινάδα της η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Να ’ταν λέει, έτσι απλά τα πράγματα. Να βασίλευε, πάντα η χαρά στη γη και να ’λειπε η λύπη! Από ευχές αυτές τις μέρες άλλο τίποτα!
ΕΔΩ Ο ΛΙΑΠΗΣ, εκεί ο Λιάπης, πού είναι ο Λιάπης; Στη Μαλαισία ο Λιάπης! Εδώ ο Λιάπης, εκεί ο Λιάπης, πού είναι ο Λιάπης; Είπαμε στη Μαλαισία ο Λιάπης! Εδώ ο Λιάπης, εκεί ο Λιάπης, πού είναι ο Λιάπης; Εντάξει, μακάρι να ξέραμε πού είναι ο κάθε Λιάπης.
ΚΑΛΟΙ ΓΙΑ ΣΑΚΟΙ του μποξ τόσο ο Λιάπης όσο και ο Τομπούλογλου, καλύτερος όμως ο Στουρνάρας για τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Αλλο πράμα η αίσθηση που έχεις να δέρνεις το… σαμάρι και να νομίζεις ότι δέρνεις τον… Σαμαρά!
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Σαμαρά – Βενιζέλου θα εξαντλήσει την τετραετία. Ενα από τα πολλά ανέκδοτα που κυκλοφορούν τελευταία. Ο,τι και να γίνει η Νέα Δημοκρατία θα ’ναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές, ένα άλλο. Το ΠΑΣΟΚ θα εκλέξει τουλάχιστον δύο ευρωβουλευτές ένα παράλλο…
ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ, είσαι υποψήφιος, είναι υποψήφιος, είμαστε υποψήφιοι, είστε υποψήφιοι, είναι υποψήφιοι… εκλογές διπλές και τρίδιπλες εν όψει ψηφοφόροι μου (σου, του, της, μας, σας, τους)!
Η ΕΛΛΑΔΑ της αιθαλομίχλης… Η Ελλάδα που δεν μπορεί ν’ αναπνεύσει… Η Ελλάδα που κρατιέται στη ζωή με τεχνητές αναπνοές… Αντε κουράγιο και βγήκε και τούτη η χρονιά, Ελλαδίτσα μας!
Η ΕΛΠΙΔΑ πεθαίνει πάντα τελευταία! Δεν πεθαίνει στο τέλος η ελπίδα, διορθώνω. Εκεί που πεθαίνει, εκεί αρχίζει ο καινούργιος χρόνος κι ανασταίνεται!
ΑΝΟΙΚΤΑ, εκτός και αν είναι κλειστά ή μήπως κλειστά, εκτός και αν είναι ανοιχτά, τα καταστήματα αύριο στα Χανιά, τελευταία Κυριακή του χρόνου; Είπαμε, ξείπαμε ή μήπως ξείπαμε, είπαμε; Του Εμπορικού Συλλόγου ή μήπως του Συλλόγου Εμπόρων;
ΣΥΜΦΩΝΑ με μια παράδοση, οι Καλικάτζαροι βρίσκονται κάτω από τη γη και προσπαθούν όλο τον χρόνο με τσεκούρια ή με πριόνια να κόψουν το στύλο που κρατά τη γη στη θέση της. Προς το τέλος του Δεκεμβρίου σχεδόν έχουν κόψει το στύλο, αλλά τότε έρχονται τα Χριστούγεννα και όλοι μαζί ανεβαίνουν στη γη. Μετά τα Φώτα ξαναγυρίζουν κάτω αλλά στο μεταξύ ο στύλος έχει θρέψει κι αρχινούν πάλι από την αρχή να κόβουν για να φτάσουν ξανά τα επόμενα Χριστούγεννα και να επαναληφθεί η ίδια ιστορία. Ετσι η γη κρατιέται στη θέση της και δεν πρόκειται να πέσει. (Από το βιβλίο “Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή του” του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη).
“Μου δείξαν το μικρό πρώτο τους γράμμα/ Στον Αη Βασίλη βέβαια/ Η Αγγελική/ Δεν σου γράφω τι παιχνίδι θέλω/ γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα/ και η Μαριάννα στο υστερόγραφο/ αχ ξέχασα να σε ρωτήσω/ τι κάνεις./ Κοινό στον φάκελο η διεύθυνση/ Στον ουρανό/ Τους έδωσα για να κολλήσουν/ γραμματόσημα αληθινά/ Και συ από ψηλά πώς το αντέχεις/ ταμπουρωμένος στην αγιοσύνη σου/ να παραβλέπεις τόση αθωότητα/ να δέχεσαι να σε υποκαθιστώ/ μέσα στην ξεφτισμένη/ κόκκινη, παλιά μου ρόμπα/ και με μπαμπάκια/ άτεχνα κολλημένα/ στο πηγούνι και στο πάνω χείλι/ εσύ, ανάλγητε Αγιε Βασίλη”. Το ποίημα “Η πρώτη απαξίωση” της Αγγελικής Σιδηρά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (28. 12.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου