http://mobile.haniotika-nea.gr/product_info.php?products_id=128166
Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013
Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013
ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Πάντοτε υπάρχει ένα απολωλός πρόβατο που όποτε και αν συμφέρει, το μεταμορφώνουν σε εξιλαστήριο θύμα για να μπαλωθεί η κατάσταση προσωρινά κι έχει ο θεός!
Ο σοφός, οι 'παίκτες' και το... απολωλός πρόβατο
Διαβάζοντας όλο αυτό το μπαράζ ανακοινώσεων αλλά και τα όσα λέγονται από συλλόγους, συλλογικότητες, άρχοντες και αρχομένους, κόσμο απλό που καταθέτει την άποψή του σχετικά με τον τραυματισμό μιας κοπέλας από πτώση βράχου στη σήραγγα των Τοπολίων, μου έρχονται στο νου τα λόγια ενός 'σύγχρονου σοφού' που υποστηρίζει ότι: «η πολιτική είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και συνάμα δύσκολο παιχνίδι! Ετσι τουλάχιστον λένε όσοι γνωρίζουν και κυρίως οι... παίκτες»!
Με τον όρο 'παίκτες', εννοούσε όλους εκείνους που χρόνια βρίσκονται στο κουρμπέτι, ασχολούνται με το εν λόγω παιχνίδι!
Εκείνος έδινε μια αρνητική διάσταση σε αυτόν τον όρο και εννοούσε εκείνους που ευέλικτα ελίσσονται και πάντα καταφέρνουν να βρίσκονται στον αφρό!
Ομως δεν πρέπει να απαξιώνουμε τους πάντες αφού υπάρχουν πολλές κατηγορίες: π.χ. εκείνοι που παίζουν -τίμια ή άτιμα- και χάνουν! Υπάρχουν και παίκτες σωστοί που μπορούν και μένουν σταθεροί σε 'ιδεολογίες' και 'πιστεύω' δίχως να φθείρονται και να διαφθείρονται.
Εκείνος ο σοφός όμως μιλούσε για ομάδες παικτών που ομάδι οφείλουν να ακολουθούν μια κοινή γραμμή ενίοτε και κατά παρέκκλιση των δικών τους απόψεων!
Μάλιστα σχετικά με το περιστατικό αυτό των Τοπολίων έλεγε στην ομήγυρη πως θα ?θελε να πειστεί πως σε μια τέτοια ομάδα κατατάσσονται όλοι εκείνοι που συντάσσονται με την άποψη πως για όλα φταίνε τα ζώα, τα κατσίκια!
Είπε πως πάντοτε υπάρχει ένα απολωλός πρόβατο που όποτε και αν συμφέρει, το μεταμορφώνουν σε εξιλαστήριο θύμα για να μπαλωθεί η κατάσταση προσωρινά κι έχει ο θεός!
Ο σοφός είπε κι άλλα πολλά...
Μίλησε για κουτόχορτο που δεν τρώγεται ενώ θάμασε την αποτελεσματικότητα που επέδειξαν οι αρχές όσο αφορά την άμεση σύλληψη, καταδίκη και τιμωρία των ενόχων...
Χανιώτικα νέα (28.08.2013)
ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ.. Κακατσάκης
Ο σοφός, οι 'παίκτες' και το... απολωλός πρόβατο
Διαβάζοντας όλο αυτό το μπαράζ ανακοινώσεων αλλά και τα όσα λέγονται από συλλόγους, συλλογικότητες, άρχοντες και αρχομένους, κόσμο απλό που καταθέτει την άποψή του σχετικά με τον τραυματισμό μιας κοπέλας από πτώση βράχου στη σήραγγα των Τοπολίων, μου έρχονται στο νου τα λόγια ενός 'σύγχρονου σοφού' που υποστηρίζει ότι: «η πολιτική είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και συνάμα δύσκολο παιχνίδι! Ετσι τουλάχιστον λένε όσοι γνωρίζουν και κυρίως οι... παίκτες»!
Με τον όρο 'παίκτες', εννοούσε όλους εκείνους που χρόνια βρίσκονται στο κουρμπέτι, ασχολούνται με το εν λόγω παιχνίδι!
Εκείνος έδινε μια αρνητική διάσταση σε αυτόν τον όρο και εννοούσε εκείνους που ευέλικτα ελίσσονται και πάντα καταφέρνουν να βρίσκονται στον αφρό!
Ομως δεν πρέπει να απαξιώνουμε τους πάντες αφού υπάρχουν πολλές κατηγορίες: π.χ. εκείνοι που παίζουν -τίμια ή άτιμα- και χάνουν! Υπάρχουν και παίκτες σωστοί που μπορούν και μένουν σταθεροί σε 'ιδεολογίες' και 'πιστεύω' δίχως να φθείρονται και να διαφθείρονται.
Εκείνος ο σοφός όμως μιλούσε για ομάδες παικτών που ομάδι οφείλουν να ακολουθούν μια κοινή γραμμή ενίοτε και κατά παρέκκλιση των δικών τους απόψεων!
Μάλιστα σχετικά με το περιστατικό αυτό των Τοπολίων έλεγε στην ομήγυρη πως θα ?θελε να πειστεί πως σε μια τέτοια ομάδα κατατάσσονται όλοι εκείνοι που συντάσσονται με την άποψη πως για όλα φταίνε τα ζώα, τα κατσίκια!
Είπε πως πάντοτε υπάρχει ένα απολωλός πρόβατο που όποτε και αν συμφέρει, το μεταμορφώνουν σε εξιλαστήριο θύμα για να μπαλωθεί η κατάσταση προσωρινά κι έχει ο θεός!
Ο σοφός είπε κι άλλα πολλά...
Μίλησε για κουτόχορτο που δεν τρώγεται ενώ θάμασε την αποτελεσματικότητα που επέδειξαν οι αρχές όσο αφορά την άμεση σύλληψη, καταδίκη και τιμωρία των ενόχων...
Χανιώτικα νέα (28.08.2013)
Τρίτη 27 Αυγούστου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
''Ισως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλειψε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι ποτέ δεν επερίμενε από την μοίραν του να ιδή την χώραν του προηγμένην, αλλά έθεσεν εις την υπηρεσίαν της όλον το πυρ το οποίον είχε μέσα του κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν'.
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ τέλη Αυγούστου, έτσι κι εφέτος... Γι? άλλη μια χρονιά στις Μουρνιές, στον αύλειο χώρο της Ζωοδόχου Πηγής, αύριο, Τετάρτη 28 Αυγούστου, στις 8 μ.μ. Στο χωριό που γεννήθηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο μεγαλύτερος πολιτικός της νεότερης Ελλάδας.
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ, αν μη τι άλλο, η φετινή εκδήλωση που διοργανώνεται με την ευκαιρία της επετείου της γεννήσεως του Εθνάρχη και στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 ετών από την Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα, στο χωριό του. Πρωταγωνιστές σ? αυτήν τα παιδιά καθώς ύστερα από την προβολή ενός ντοκιμαντέρ του Εθνικού Ιδρύματος 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος' με θέμα 'Πορεία προς την Ενωση με την Ελλάδα / 1821 - 1913' θα προβληθεί ένα ακόμα ιστορικό ντοκιμαντέρ που επιμελήθηκε μία ομάδα μαθητών του Α? Γενικού Λυκείου Ρεθύμνου με θέμα 'Της λησμονιάς η βρύση: Η πορεία των Μακεδονομάχων σπουδαστών Ρεθύμνου στην Ηπειρο και τη Μακεδονία'. Δεν ξεχνούν τα σημερινά παιδιά τις βενιζελικές ρίζες τους.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ έκαμε λάθη ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Το παραδέχτηκε άλλωστε και ο ίδιος σ? εκείνον τον μνημειώδη λόγο του στη Βουλή, ένα απόσπασμα του οποίου είναι χαραγμένο στον τάφο του. 'Ισως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλειψε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι ποτέ δεν επερίμενε από την μοίραν του να ιδή την χώραν του προηγμένην, αλλά έθεσεν εις την υπηρεσίαν της όλον το πυρ το οποίον είχε μέσα του κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν'.
ΤΟ ?ΧΩ ξαναγράψει κι άλλες φορές. Ζητείται ένας νέος Ελευθέριος Βενιζέλος. Ζητείται ένας ηγέτης όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Παραείναι δύσκολα τα πράγματα για την πατρίδα μας κι όπως φαίνεται θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο.
ΑΠΟ ΤΗΝ κινητικότητα στη διαθεσιμότητα και από τη διαθεσιμότητα στην απόλυση. Οσοι χαθούν στην πορεία χάθηκαν. Οποιον πάρει το δρεπάνι της τρόικας τον πήρε. Το δρεπάνι της τρόικας που το χειρίζονται ελληνικά χέρια, μην ξεχνιόμαστε...
ΟΠΩΣ υπάρχουν Ελληνες και 'Ελληνες', έτσι υπάρχουν φιλέλληνες και 'φιλέλληνες'. Εν είδει χρησμού η απάντηση που μου έδωσε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος στην ερώτησή μου πώς σχολιάζει την τοποθέτηση του Αμερικανού Γουές Μακ Γκρου, ενός ανθρώπου που μεγάλωσε στην Ελλάδα και μιλά ελληνικά, στη θέση του Μπομπ Τράα ως εκπροσώπου του Δ.Ν.Τ. στην 'ελληνική' τρόικα.
ΚΙ ΑΝ δεν περάσω σήμερα, ανήμερα της Χάρης του, απ? τον Αγιο Φανούριο, θα περάσω οπωσδήποτε αύριο, το πολύ μεθαύριο, παπα - Χρήστο Παπουτσάκη, για ν? ανάψω το κερί μου και να του πω 'ευχαριστώ' για τα τόσα και τόσα πράγματα που μου φανέρωσε τη χρονιά που πέρασε. Ωστόσο, θέλω να σου πω και διά της στήλης τα 'Χρόνια πολλά' και να εξακολουθήσει η χάρη σου να βοηθά τον Αγιο, για να βοηθά κι αυτός με τη σειρά του τους ανθρώπους, όπου φτάνει 'η χέρα του'.
'ΘΑ ΤΑΞΩ φανουρόπιτα στου Αγιου τη Χάρη/ τα βάσανα του Ελληνα αλάργο να τα πάρει'. Στον Αγιο Φανούριο απευθύνεται, σήμερα, ανήμερα της γιορτής του, στη μαντινάδα της, η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη μήπως και μας γλυτώσει απ? τα που μας βρήκανε...
'ΕΠΗΡΑ το παιδί λίγες μέρες μετά και το πήγα στον ηγούμενο της Χρυσοπηγής, τον γέρο-Θεό, όπως τον εφωνάζανε. Του λέω «την ευχή σου -και μαζί θέλω να του δώκεις εσύ τ? όνομά του!». Ο γέρο-θεός δεν επρωτοτύπησε. Εκατόν πενήντα αγόρια είχε βαφτίσει, όλα με το ίδιο όνομα: «Ελευθέριος» -με την ελπίδα κάποιος απ? όλους να φανεί αντάξιος του ονόματος και λευτερώσει την παντέρμη Κρήτη'. Από το βιβλίο 'Οταν ήταν ευτυχισμένος' του Πολυχρόνη Κουτσάκη (διά στόματος -κατά τον συγγραφέα- της μάνας του Ελευθερίου Βενιζέλου Στυλιανής).
'Εσύ της Ελλάδας ο κτίστης/ το φλάμπουρο πάρε ξανά/ και δώσε στο έθνος την πίστη/ πετάγματα να ?χει τρανά./ Αλήθειες να γίνουν και πάλιν/ ονείρων βουνά γαλανά,/ να γίνει η Ελλάδα μεγάλη,/ σαν τότε ξανά./ Ιώνιες άσπρες πατρίδες/ το μέγα σου σχέδιο τολμά/ αιώνιες της τέχνης κοιτίδες/ χαμένες δεν είστε για μας./ Μας είδαν κι άστραψαν οι θόλοι/ του έβδομου λες ουρανού/ σαν μπήκαμε τότε στην Πόλη/ δεν φεύγει ποτέ απ? το νου/ [...] Καβάλα σ? ολόχρυσο άτι/ του Γένους κρατάς τους παλμούς/ και δείχνεις του έθνους τα πλάτη/ μαζί με χαρές και καημούς'.
Από το ποίημα 'Ελευθέριος Βενιζέλος' του Αθαν. Δεικτάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (27.08.2013)
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ τέλη Αυγούστου, έτσι κι εφέτος... Γι? άλλη μια χρονιά στις Μουρνιές, στον αύλειο χώρο της Ζωοδόχου Πηγής, αύριο, Τετάρτη 28 Αυγούστου, στις 8 μ.μ. Στο χωριό που γεννήθηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο μεγαλύτερος πολιτικός της νεότερης Ελλάδας.
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ, αν μη τι άλλο, η φετινή εκδήλωση που διοργανώνεται με την ευκαιρία της επετείου της γεννήσεως του Εθνάρχη και στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 ετών από την Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα, στο χωριό του. Πρωταγωνιστές σ? αυτήν τα παιδιά καθώς ύστερα από την προβολή ενός ντοκιμαντέρ του Εθνικού Ιδρύματος 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος' με θέμα 'Πορεία προς την Ενωση με την Ελλάδα / 1821 - 1913' θα προβληθεί ένα ακόμα ιστορικό ντοκιμαντέρ που επιμελήθηκε μία ομάδα μαθητών του Α? Γενικού Λυκείου Ρεθύμνου με θέμα 'Της λησμονιάς η βρύση: Η πορεία των Μακεδονομάχων σπουδαστών Ρεθύμνου στην Ηπειρο και τη Μακεδονία'. Δεν ξεχνούν τα σημερινά παιδιά τις βενιζελικές ρίζες τους.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ έκαμε λάθη ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Το παραδέχτηκε άλλωστε και ο ίδιος σ? εκείνον τον μνημειώδη λόγο του στη Βουλή, ένα απόσπασμα του οποίου είναι χαραγμένο στον τάφο του. 'Ισως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλειψε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι ποτέ δεν επερίμενε από την μοίραν του να ιδή την χώραν του προηγμένην, αλλά έθεσεν εις την υπηρεσίαν της όλον το πυρ το οποίον είχε μέσα του κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν'.
ΤΟ ?ΧΩ ξαναγράψει κι άλλες φορές. Ζητείται ένας νέος Ελευθέριος Βενιζέλος. Ζητείται ένας ηγέτης όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Παραείναι δύσκολα τα πράγματα για την πατρίδα μας κι όπως φαίνεται θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο.
ΑΠΟ ΤΗΝ κινητικότητα στη διαθεσιμότητα και από τη διαθεσιμότητα στην απόλυση. Οσοι χαθούν στην πορεία χάθηκαν. Οποιον πάρει το δρεπάνι της τρόικας τον πήρε. Το δρεπάνι της τρόικας που το χειρίζονται ελληνικά χέρια, μην ξεχνιόμαστε...
ΟΠΩΣ υπάρχουν Ελληνες και 'Ελληνες', έτσι υπάρχουν φιλέλληνες και 'φιλέλληνες'. Εν είδει χρησμού η απάντηση που μου έδωσε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος στην ερώτησή μου πώς σχολιάζει την τοποθέτηση του Αμερικανού Γουές Μακ Γκρου, ενός ανθρώπου που μεγάλωσε στην Ελλάδα και μιλά ελληνικά, στη θέση του Μπομπ Τράα ως εκπροσώπου του Δ.Ν.Τ. στην 'ελληνική' τρόικα.
ΚΙ ΑΝ δεν περάσω σήμερα, ανήμερα της Χάρης του, απ? τον Αγιο Φανούριο, θα περάσω οπωσδήποτε αύριο, το πολύ μεθαύριο, παπα - Χρήστο Παπουτσάκη, για ν? ανάψω το κερί μου και να του πω 'ευχαριστώ' για τα τόσα και τόσα πράγματα που μου φανέρωσε τη χρονιά που πέρασε. Ωστόσο, θέλω να σου πω και διά της στήλης τα 'Χρόνια πολλά' και να εξακολουθήσει η χάρη σου να βοηθά τον Αγιο, για να βοηθά κι αυτός με τη σειρά του τους ανθρώπους, όπου φτάνει 'η χέρα του'.
'ΘΑ ΤΑΞΩ φανουρόπιτα στου Αγιου τη Χάρη/ τα βάσανα του Ελληνα αλάργο να τα πάρει'. Στον Αγιο Φανούριο απευθύνεται, σήμερα, ανήμερα της γιορτής του, στη μαντινάδα της, η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη μήπως και μας γλυτώσει απ? τα που μας βρήκανε...
'ΕΠΗΡΑ το παιδί λίγες μέρες μετά και το πήγα στον ηγούμενο της Χρυσοπηγής, τον γέρο-Θεό, όπως τον εφωνάζανε. Του λέω «την ευχή σου -και μαζί θέλω να του δώκεις εσύ τ? όνομά του!». Ο γέρο-θεός δεν επρωτοτύπησε. Εκατόν πενήντα αγόρια είχε βαφτίσει, όλα με το ίδιο όνομα: «Ελευθέριος» -με την ελπίδα κάποιος απ? όλους να φανεί αντάξιος του ονόματος και λευτερώσει την παντέρμη Κρήτη'. Από το βιβλίο 'Οταν ήταν ευτυχισμένος' του Πολυχρόνη Κουτσάκη (διά στόματος -κατά τον συγγραφέα- της μάνας του Ελευθερίου Βενιζέλου Στυλιανής).
'Εσύ της Ελλάδας ο κτίστης/ το φλάμπουρο πάρε ξανά/ και δώσε στο έθνος την πίστη/ πετάγματα να ?χει τρανά./ Αλήθειες να γίνουν και πάλιν/ ονείρων βουνά γαλανά,/ να γίνει η Ελλάδα μεγάλη,/ σαν τότε ξανά./ Ιώνιες άσπρες πατρίδες/ το μέγα σου σχέδιο τολμά/ αιώνιες της τέχνης κοιτίδες/ χαμένες δεν είστε για μας./ Μας είδαν κι άστραψαν οι θόλοι/ του έβδομου λες ουρανού/ σαν μπήκαμε τότε στην Πόλη/ δεν φεύγει ποτέ απ? το νου/ [...] Καβάλα σ? ολόχρυσο άτι/ του Γένους κρατάς τους παλμούς/ και δείχνεις του έθνους τα πλάτη/ μαζί με χαρές και καημούς'.
Από το ποίημα 'Ελευθέριος Βενιζέλος' του Αθαν. Δεικτάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (27.08.2013)
Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε, μας λέει σ? ένα εξαίρετο ποίημά του ο Κώστας Ουράνης. Οι νεκροί ζουν ανάμεσά μας, όσο τους θυμόμαστε, μας λέει, σίγουρος για την αλήθεια του, με τον δικό του τρόπο ο Ιάσονας Μαυροματάκης μέσα από τις 500 τόσες σελίδες του βιβλίου του
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
H ανθρωπογεωγραφία της Κάινας (1)
[...] Μια ιδιαίτερα ξεχωριστή και διακριτή παρουσία του σημερινού Αποκόρωνα, που επιμένει να πολεμά, και με εκδηλώσεις, όπως τη σημερινή τη 'λοιμική της πολιτείας', κόντρα στις φυσές των ενάντια ανέμων, και να μυρίζει δάφνη και λιβάνι, είναι ο Ιάσονας του Στυλιανού και της Καλλιόπης, το γένος Πετρουλάκη, Μαυροματάκης, δεύτερο βιβλίο του οποίου, 'Ανθρωπογεωγραφία της Κάινας' ο τίτλος του, μαζί με την εκλεκτή φιλόλογο και συγγραφέα συνεπαρχιώτισσα Στέλλα Αλιγιζάκη, παρουσιάζουμε στην πλήθουσα αγορά του γηπέδου της Θύελλας απόψε.
Κερί στο μανουάλι της μνήμης και τούτο το βιβλίο, όπως και το προηγούμενο, το 'Κάινα, το χωριό μας'. Αλεξινή λαμπάδα, όχι μια, αλλά εφτά φορές σαν το μπόι του, διορθώνω. Στη μνήμη του γιου του, του Στέλιου, που εξακολουθεί να γλεντίζει στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού, όπου εδώ και 5 χρόνια κατοικοεδρεύει, κατ? αρχάς. 'Ναι, η μνήμη μια αιχμή κοφτερή είναι... που διαπερνά τα σύννεφα κι έτσι μπορούμε ν? ακούσουμε το τραγούδι του', για να χρησιμοποιήσω τα λόγια των φίλων του Λεωνίδα Χατζηδάκη και της Θεανώς Παναγιωτάκη - Χατζηδάκη, έτσι όπως είναι καταγεγραμμένα, μεταξύ των άλλων, και στην αρχή του βιβλίου. Οχι, όμως, μόνο στη μνήμη του Στέλιου. Και στη μνήμη, όλων ανεξαιρέτως των προαναπαυσαμένων Κανιανών, πατέρων και αδελφών, των ενθάδε, αλλά και οπουδήποτε ευσεβώς κειμένων, είναι αφιερωμένο τούτο το βιβλίο, όπως και στο ευρηματικό εξώφυλλο, όπου απεικονίζονται τα πρόσωπα 54 εξ αυτών, εμμέσως πλην σαφώς, μαρτυρείται. Ολων μαζί, μα και του καθενός χωριστά σε βάθος χρόνου. Από γεννησιμιού του πρώτου σπιτιού της Κάινας στη θέση που βρίσκεται τώρα.
Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε, όταν τους λησμονάνε, μας λέει σ? ένα εξαίρετο ποίημά του ο Κώστας Ουράνης. Οι νεκροί ζουν ανάμεσά μας, όσο τους θυμόμαστε, μας λέει, σίγουρος για την αλήθεια του, με τον δικό του τρόπο ο Ιάσονας Μαυροματάκης μέσα από τις 500 τόσες σελίδες του βιβλίου του [...]
H ανθρωπογεωγραφία της Κάινας (2)
[...] Μια ζωή άνθρωπος της ανιδιοτελούς προσφοράς, μια ζωή όρθιος στις επάλξεις του καθήκοντος και στις θερμοπύλες του χρέους, μια ζωή ενεργός πολίτης, έτσι όπως αυτός αντιλαμβάνεται τον ρόλο του, ο Ιάσονας. Ως πρόεδρος του Δ.Σ. της Λέσχης Προσωπικού του ΟΤΕ Χανίων, ως γραμματέας του Δ.Σ. του πρώτου Συνοικιακού Συμβουλίου της Παλιάς Πόλης, ως γραμματέας του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου Χανίων, ως γραμματέας του Δ.Σ. του Σωματείου Φίλων του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία' ως πρόεδρος (ο τελευταίος) της Κοινότητας Κάινας από το 1991 μέχρι το 1994 και βέβαια ως στρατευμένος στην υπόθεση του 'Κανιανού εμείς' συγγραφέας.
Ενεργός πολίτης, μα και με καλό όνομα. Κακή κουβέντα για κανέναν δεν έχει βγει ποτέ από το στόμα του, αλλά και κακή κουβέντα δεν έχεις ακούσεις από κανέναν για τον Ιάσονα.
'Με ψηλά το κεφάλι και καθαρό κούτελο πορεύτηκε και πορεύεται στη ζωή του' είχα πει παρουσιάζοντας πριν από δύο χρόνια στην αυλή του Αγίου Παντελεήμονα και πάντα κάτω απ? τη νοητή σκεπή του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία' που ίδρυσε ο Μεγάλος Παππούς της Κρήτης, ο Αγιος Ειρηναίος Γαλανάκης, στο πλαίσιο των θερινών εκδηλώσεων του Δήμου Αποκορώνου, το πρώτο του βιβλίο. Ανθός αγάπης, αγάπης περίσσιος για τον γενέθλιο τόπο, την Κάινα του παρελθόντος και του μέλλοντος, μα και πολύσπορος και πολύχυμος καρπός επίπονης, επίμονης και πολύχρονης προσπάθειας εκείνο το βιβλίο, όπως κι ετούτο άλλωστε, μόνο που σ? αυτό, στην 'Ανθρωπογεωγραφία' του δηλαδή, ξεπέρασε ακόμα και τον ίδιο τον πολύ ικανό και μέχρι μανίας μεθοδικό και εργασιομανή εαυτό του.
Του το είπα και τηλεφωνικά, το έγραψα κιόλας στα 'πεταχτά' το καταθέτω, ωστόσο και απ? αυτήν τη θέση, πάντα μετά λόγου γνώσεως, στην αγάπη σας. Κανείς ποτέ δεν επεχείρησε να κάνει αυτό που ο Ιάσονας με απόλυτη επιτυχία ξετέλεψε στις 500 σελίδες του νέου βιβλίου του. Να καταγράψει ένα προς ένα όλα χωρίς να του ξεφύγει κανένα, τα σπίτια της Κάινας, παρακολουθώντας εξελικτικά τους ανθρώπους που έζησαν σ? αυτά, και να τα δώσει μέσα από καλλιτεχνικά άρτιες φωτογραφίες. Οντως ηράκλειος και σαν σύλληψη και σαν εκτέλεση ο άθλος του, ο 'μαυροματάκειος' τούτος άθλος που χωρίς αμφιβολία θα πρέπει να βρει τη θέση του στο βιβλίο Γκίνες, αφού η Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε κατά που του στέκει [...]
Χανιώτικα νέα (26.08.2013)
Σημείωση: Οι σημερινές εύφημες μνείες είναι αποσπάσματα από την ομιλία του γράφοντος κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Ιάσονα Μαυροματάκη 'Ανθρωπογεωγραφία της Κάινας' (Κάινα 19 Αυγούστου 2013).
Κυριακή 25 Αυγούστου 2013
ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Στην Κρυονερίδα της θυσίας με ξεναγούς μαθητές του Γυμνασίου Βάμου...
ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΑΜΟΥ
Και στην Κρυονερίδα της θυσίας...Καλοί μου φίλοι!
Και στο σπήλαιο της Κρυονερίδας του Βαφέ στάθηκε, εκτός απ? την προτομή του Δασκαλογιάννη στην Ανώπολη, τον πύργο του Αληδάκη στον Εμπρόσνερο, το φρούριο Παλαιόκαστρο στην αρχαία Απτέρα, το θρυλικό Φραγκοκάστελο στα Σφακιά, την προτομή του Παπαμαλέκου στον Βάμο, το φρούριο Ιτζεδίν στο Καλάμι και την προτομή του Γεωργίου Τσόντου Βάρδα, στην εργασία που έκανε μια ομάδα 10 παιδιών του Γυμνασίου Βάμου με την καθοδήγηση της φιλολόγου των Νίκης Νικολουδάκη και της καθηγήτριάς των της Πληροφορικής, Ειρήνης Καλαϊτζάκη, την περασμένη σχολ. χρονιά στο πλαίσιο ενός προγράμματος με τίτλο "Βλέπω και μαθαίνω, παρατηρώ και ερευνώ... μια περιήγηση στο παρόν, ένα ταξίδι στο παρελθόν". Εκεί στην Κρυονερίδα της θυσίας μάς καλούν να πάμε, μέσω του σημερινού Παιδότοπου, με αφορμή και την εκδήλωση μνήμης που έγινε προ ημερών, την Κυριακή 18 Αυγούστου συγκεκριμένα τα "δασκαλάκια" του Βάμου. Για μια περιήγηση στο παρόν, ένα ταξίδι στο παρελθόν, για ένα προσκύνημα. Δεν θα πω στο σημείωμά μου αυτό περισσότερα για την Κρυονερίδα, τα λένε τόσο καλά τα παιδιά, άλλωστε, όπως και η βαφιανή συγγραφέας Ευμορφία Βαγιάκη - Μπουντουράκη σ? ένα απόσπασμα απ? το βιβλίο της "Ο Βαφές Χανίων μετερίζι της λευτεριάς". Θέλω, όμως, να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου και στα παιδιά και στις δασκάλες των...
Σας χαιρετώ με αγάπη
Β.Θ.Κ.
Αρκετά σπήλαια του Αποκόρωνα είναι ιστορικά, γιατί χρησιμοποιήθηκαν στις διάφορες επαναστάσεις ως καταφύγια από τους Χριστιανούς. Το σπουδαιότερο από αυτά είναι το σπήλαιο της Κρυονερίδας, προς τιμήν του οποίου πήρε το όνομα της η ευρύτερη περιοχή της Κρυονερίδας και ο πρώην δήμος Κρυονερίδας. Βρίσκεται στη χαράδρα Λαγγός, νοτιοδυτικά από το χωριό Βαφέ σε υψόμετρο 230 μέτρα. Η είσοδός του έχει πλάτος 1,8 μέτρα και ύψος 1,5 μέτρα. Αποτελείται από τέσσερις αίθουσες, εκ των οποίων μεγαλύτερη είναι η πρώτη, ενώ στη δεύτερη υπάρχουν τα οστά των θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας. Στην τελευταία αίθουσα υπάρχει πηγή με κρύο νερό, από το οποίο πήρε το όνομα του το σπήλαιο. Με ποια όμως ιστορικά γεγονότα συνδέεται το σπήλαιο της Κρυονερίδας;
Το 1821 άρχισαν οι συγκρούσεις σε όλη την Κρήτη. Οι επαναστάτες νικούσαν στην αρχή σε πολλά μέτωπα. Οι Τούρκοι, αφού παρέλαβαν ενισχύσεις από τα Χανιά και το Ηράκλειο, επιτέθηκαν κατά των επαναστατών στον Αποκόρωνα τις τελευταίες μέρες του Ιούλη με αρχηγούς τους πασάδες Σαρίφ και Οσμάν από τη μεριά του Ρεθύμνου. Μπήκαν στον Αποκόρωνα ύστερα από σκληρή μάχη στα στενά του Αλμυρού. Οι επαναστάτες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Από την 1η έως τις 6 Αυγούστου οι Τούρκοι καίνε και ερημώνουν τον Αποκόρωνα.
Στο σπήλαιο της Κρυονερίδας τον Αύγουστο του 1821 βρήκαν καταφύγιο 130 Βαφιανοί. Οι Τούρκοι, ωστόσο, που τους κυνηγούσαν, τους εντόπισαν. Πώς όμως ανακάλυψαν την κρυψώνα τους; Η πιθανότερη εκδοχή είναι η εξής: οι κλεισμένοι στην Κρυονερίδα δεν είχαν τι να φάνε. Κάποιοι από αυτούς έφευγαν αξημέρωτα και πήγαιναν στην τοποθεσία Μπεζιγρή, όπου υπήρχαν τότε αμπέλια, για να κόψουν σταφύλια. Οι Τούρκοι όμως, όταν τους είδαν, τους παρακολούθησαν κι έτσι εντόπισαν την κρυψώνα τους.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή τους πρόδωσε ένας γάιδαρος, τον οποίο είχαν χρησιμοποιήσει για τη μεταφορά πολύτιμων αντικειμένων στο σπήλαιο. Τέλος, υπάρχει παράδοση σύμφωνα με την οποία κλάμα μωρού αποκάλυψε στους Τούρκους την κρυψώνα των Βαφιανών.
Τα ονόματα των 10 παιδιών που πήραν μέρος στην εργασία και την παρουσίασαν στο συνέδριο είναι:
Κουτσορινάκη Χριστίνα - Μπεμπλιδάκη Ιωάννα
Βοτζάκης Νίκος - Βουράκη Κωνσταντίνα
Σκαλιδάκης Νεκτάριος - Στάη Αλεξάνδρα
Γουνάκης Στράτος - Δουλιανάκη Μαρία
Ζούλη Ευαγγελία - Καπριδάκη Μαρία
Για όσους κατέφυγαν οτο σπήλαιο της Κρυονερίδας, έφτασε μέχρι σε μας η εξής παράδοση:
Με τον ερχομό των Τούρκων οι χωριανοί μας βρήκαν καταφύγιο στην Κρυονερίδα. Ένας γέρος τυφλός που είχε μείνει στο χωριό τον πήραν οι Τούρκοι και προχωρούσαν στο Λαγκό (Χαράδρα). Κάποια στιγμή ο γέρος άκουσε κλάματα μικρού παιδιού. Κατάλαβε πως εκεί κρύβονταν οι συγχωριανοί του και άρχισε να τραγουδά:
«Κρούψε μάνα το παιδί σου να μη χάσεις τη ζωή σου».
Η μάνα που άκουσε τη συμβουλή του γέρου απάντησε:
«Δεν το κρούβω το παιδί μου κι ας τη χάσω τη ζωή μου».
Οι Τούρκοι πιέζοντας τον γέρο επανέλαβε το τραγούδι και έτσι εντόπισαν από πού ερχόταν η φωνη. Κάλεσαν τους Επαναστάτες να παραδοθούν αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Υστερα από πολιορκία 3 ημερών μάζεψαν στο στόμιο της σπηλιάς ξύλα, κατσίγαρους, θειάφι και άλλες εύφλεκτες ύλες και αφού, έβαλαν φωτιά προκάλεσαν τον θάνατο από ασφυξία σε 130 γυναικόπαιδα. Μόνο 6 σώθηκαν που έφυγαν κρυφά το προηγούμενο βράδυ. Η θυσία τους είναι πολύ μεγάλη και ο θάνατος τους τραγικός.
Εκτός από αυτή την εκδοχή που ίσως είναι μύθος, αναφέρομε και δύο άλλες απόψεις που βρίσκονται και πιο κοντά στην αλήθεια.
Ο συγχωριανός μας Γιώργης Σταμ. Καλογεράκης, 80 χρόνων, μας είπε την παρακάτω παράδοση, που την άκουσε από τον παππού του.
«Οι κλεισμένοι στην Κρυονερίδα δεν είχαν τι να φάνε. Κάποιοι απ? αυτούς έφευγαν αξημέρωτα και πήγαιναν στην τοποθεσία, Μπεζιγρή που υπήρχαν τότε αμπέλια για να κόψουν σταφύλια: Οι Τούρκοι όμως που παρακολουθούσαν τον τόπο όταν τους είδαν τους παρακολούθησαν κι έτσι εντόπισαν την κρυψώνα τους και αφού τους κύκλωσαν, χωρίς να τους πείσουν να παραδοθούν -εξάλλου ήξεραν τι τους περίμενε αν παραδινόνταν- τους έπνιξαν θέτοντας φωτιά στο στόμιο της Σπηλιάς.
(Από το βιβλίο της Ευμορφίας Βαγιάκη - Μπαντουράκη: "Ο Βαφές Χανίων μετερίζι της λευτεριάς").
2013... Η Κρήτη γιορτάζει τα 100 χρόνια από την ένωση της με τη Μητέρα Ελλάδα, κορυφαίο γεγονός στην ιστορία του νησιού μας. Προβληματιστήκαμε ως προς το πώς να προσεγγίσουμε το γεγονός αυτό και να το μελετήσουμε, έτσι ώστε να κινητοποιηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο το ενδιαφέρον των μαθητών. Καταλήξαμε ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί αποτελεσματικότερα μέσω της αυτοψίας. Τα μνημεία των ανατολικών επαρχιών του νομού Χανίων στάθηκαν η αφορμή. Από την παρατήρηση των μνημείων οδηγηθήκαμε στην έρευνα και στη μελέτη των ιστορικών γεγονότων που σχετίζονται με αυτά, καθώς τα ιστορικά αυτά γεγονότα οδήγησαν στην απελευθέρωση και στην πολυπόθητη Ενωση. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι επιλέξαμε να ασχοληθούμε με τα σημαντικότερα μνημεία και δεν εξαντλήσαμε το θέμα. Τα μνημεία αυτά είναι ανθρώπινα δημιουργήματα, όπως φρούρια, πύργοι, γλυπτά, αλλά και δημιουργήματα της φύσης, όπως σπήλαια.
Oι συντονίστριες καθηγήτριες
Χανιώτικα νέα (24.08.2013)
Σάββατο 24 Αυγούστου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
ΠΑΤΡΙΔΑ μας είναι η παιδική μας ηλικία... Οσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο πολύ διαπιστώνω την αλήθεια αυτής της φράσης. «Πολλά βράδια,/ λίγο πριν κλείσω τα μάτια,/ πιάνω την ψυχή μου απ' το χεράκι/ -'στράτα στρατούλα', της λέω-/ και τη βγάζω βόλτα/ στα παιδικά λημέρια», γράφω σ' ένα μου ποίημα. Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος. Ολοι, κι όταν λέω όλοι, το εννοώ, έχουμε κάποιες ώρες την αίσθηση ότι δε μεγαλώσαμε ποτέ, ότι παραμένουμε πάντα παιδιά.
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΝΑΣ - ΕΝΑΣ άρχισαν να μαζεύουν τα πράγματά τους οι 'απανταχού' και να επιστρέφουν, έχοντας γεμίσει τις μπαταρίες τους, εκεί όπου ζουν μόνιμα τον ρυθμό της καθημερινότητας. Του χρόνου πάλι! Ο γενέθλιος τόπος είναι πάντα στη θέση του και τους περιμένει. Τι τυχερός που είμαι αλήθεια καθώς με χωρίζουν μόλις 30 χιλιόμετρα απ? το χωριό που γεννήθηκα.
ΠΑΤΡΙΔΑ μας είναι η παιδική μας ηλικία... Οσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο πολύ διαπιστώνω την αλήθεια αυτής της φράσης. «Πολλά βράδια,/ λίγο πριν κλείσω τα μάτια,/ πιάνω την ψυχή μου απ? το χεράκι/ -'στράτα στρατούλα', της λέω-/ και τη βγάζω βόλτα/ στα παιδικά λημέρια», γράφω σ? ένα μου ποίημα. Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος. Ολοι, κι όταν λέω όλοι, το εννοώ, έχουμε κάποιες ώρες την αίσθηση ότι δε μεγαλώσαμε ποτέ, ότι παραμένουμε πάντα παιδιά.
ΤΙ ΚΡΙΜΑ να υπάρχουν παιδιά που δεν μεγάλωσαν, δεν τα άφησαν να μεγαλώσουν ποτέ! Τον γύρο του κόσμου κάνει εδώ και τρεις ημέρες ο βουβός πόνος μιας μάνας στη Συρία καθώς αποχαιρετά το νεκρό παιδί της. Αλλο βέβαια να βιώνεις μια κατάσταση και άλλο να την παρακολουθείς...
ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΣΑΝ, λέει, τις αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας και γι? αυτό υποεκτίμησαν τις επιπτώσεις της λιτότητας στην ύφεση αναφέρεται σε νέα έκθεση των τεχνοκρατών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οτι στων φαλακρών τις κεφαλές μαθαίνουν την τέχνη τους οι μπαρμπέρηδες δεν το λένε πάντως.
'ΟΣΑΚΙΣ το αγαθόν ερμηνεύθη και εχειρίσθη κακώς, υπήρξε το μεγαλύτερο όργανον της καταστροφής· κατέστρεψε διά της εμπιστοσύνης'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
'ΚΑΙ ΑΦΟΡΜΗ για διάλογο, εκτός τα σχόλια, δίνουν κάποιες φορές τα «πεταχτά» που τα αναρτώ σ? αυτήν τη σελίδα, όπως και στο ιστολόγιό μου. Το χαίρομαι και τον χαίρομαι, ειλικρινά, προπάντων, όταν είναι ωραίος, όπως καληώρα. Σας ευχαριστώ'. Τα που έγραψα χθες στη σελίδα μου στο βιβλίο των προσώπων (φέισμπουκ) ευκαιρίας δοθείσης.
ΝΑ ΒΑΛΩ και σήμερα, αλλά χωρίς λάθος στο τέλος, τη χθεσινή του μαντινάδα με παρακάλεσε ο Ηλίας ο Σταματάκης σε μήνυμα, που μου έστειλε. 'Το σωστό είναι με μια ματιά σου κι όχι με τ? όνομά σου' μου γράφει. Το κάνω με τη διευκρίνιση ότι δεν ευθύνεται ο όποιος... ιός του υπολογιστή, αλλά εγώ που δεν είχα τον νου μου στην αντιγραφή. Η μαντινάδα: 'Στο μανουάλι της καρδιάς, κερί με τ? όνομά σου/ άφτει, φωτίζει την καρδιά μόνο με μια ματιά σου'.
ΓΙΑΝΝΗ ΕΛ. Μανουσάκη, δικηγόρο, ποιητή, Χανιά: Θα επιστρέψω κι άλλες φορές, για να κλείσω τη στήλη, στα ποιήματα της συλλογής σου 'Κίτρινες μέρες του Ετους της Βροχής', που μόλις κυκλοφορήθηκε απ? τις εκδόσεις 'Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης - Πυξίδα της Πόλης', φίλε. Μου αρέσει, μου αρέσει πολύ, η γραφή σου, έτσι όπως δένεται με τα σκίτσα που φιλοτέχνησε η Ολυμπία Βεζυρέα. Γράφεις για τον εαυτό σου, για να φύγει από πάνω σου το δυσβάστακτο βάρος που κουβαλάς, κατ? αρχάς, πάντα, ωστόσο, έχεις στην πίσω μεριά του μυαλού σου την επικοινωνία με τους άλλους. Χάρηκα πολύ, Γιάννη!
ΚΑΠΟΤΕ ένας ιερόσυλος έκλεψε ένα μεγάλο μέρος από το χρυσάφι που υπήρχε στο μαντείο των Δελφών και κρύφτηκε σε κάποιο πυκνό δάσος του Παρνασσού. Δε χάρηκε, όμως, για πολύ, αφού, όταν κοιμόταν, του επιτέθηκε ένας λύκος και τον σκότωσε. Ο λύκος αυτός πήγαινε καθημερινά σε μια διπλανή πόλη και ούρλιαζε. Με τα πολλά οι κάτοικοι της πόλης κατάλαβαν ότι κάτι συνέβαινε. Ετσι τον ακολούθησαν και βρήκαν το χρυσάφι. Με αυτό κατασκεύασαν έναν χάλκινο λύκο και τον αφιέρωσαν στο μαντείο. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Νησί μου, πίστεψέ με,/ ταξιδιώτης ήμουν, σου λέω./ Τώρα,/ αιφνίδιος, μα ευλαβικός επισκέπτης - το πρώτο που σέβομαι είναι ο ρυθμός της καρδιάς σου./ Ο ρυθμός, που απορρύθμισε τις,/ με θανατηφόρα επιμονή και παλλόμενες,/ σκουριασμένες μου αισθήσεις.../ Νησί μου, πίστεψέ με,/ -αιφνίδιος, μα ευλαβικός επισκέπτης-/ όμοια σέβομαι το αμόλυντο έδαφός σου,/ όσο και το καθαρό βλέμμα σου προς το σύμπαν./ Χωρίς παράπονο, αν με προσπερνά'.
Από το ποίημα 'Εκούσιος ναυαγός'
του Γιάννη Ελ. Μανουσάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (24.08.2013)
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
ΕΝΑΣ - ΕΝΑΣ άρχισαν να μαζεύουν τα πράγματά τους οι 'απανταχού' και να επιστρέφουν, έχοντας γεμίσει τις μπαταρίες τους, εκεί όπου ζουν μόνιμα τον ρυθμό της καθημερινότητας. Του χρόνου πάλι! Ο γενέθλιος τόπος είναι πάντα στη θέση του και τους περιμένει. Τι τυχερός που είμαι αλήθεια καθώς με χωρίζουν μόλις 30 χιλιόμετρα απ? το χωριό που γεννήθηκα.
ΠΑΤΡΙΔΑ μας είναι η παιδική μας ηλικία... Οσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο πολύ διαπιστώνω την αλήθεια αυτής της φράσης. «Πολλά βράδια,/ λίγο πριν κλείσω τα μάτια,/ πιάνω την ψυχή μου απ? το χεράκι/ -'στράτα στρατούλα', της λέω-/ και τη βγάζω βόλτα/ στα παιδικά λημέρια», γράφω σ? ένα μου ποίημα. Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος. Ολοι, κι όταν λέω όλοι, το εννοώ, έχουμε κάποιες ώρες την αίσθηση ότι δε μεγαλώσαμε ποτέ, ότι παραμένουμε πάντα παιδιά.
ΤΙ ΚΡΙΜΑ να υπάρχουν παιδιά που δεν μεγάλωσαν, δεν τα άφησαν να μεγαλώσουν ποτέ! Τον γύρο του κόσμου κάνει εδώ και τρεις ημέρες ο βουβός πόνος μιας μάνας στη Συρία καθώς αποχαιρετά το νεκρό παιδί της. Αλλο βέβαια να βιώνεις μια κατάσταση και άλλο να την παρακολουθείς...
ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΣΑΝ, λέει, τις αναπτυξιακές προοπτικές της Ελλάδας και γι? αυτό υποεκτίμησαν τις επιπτώσεις της λιτότητας στην ύφεση αναφέρεται σε νέα έκθεση των τεχνοκρατών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οτι στων φαλακρών τις κεφαλές μαθαίνουν την τέχνη τους οι μπαρμπέρηδες δεν το λένε πάντως.
'ΟΣΑΚΙΣ το αγαθόν ερμηνεύθη και εχειρίσθη κακώς, υπήρξε το μεγαλύτερο όργανον της καταστροφής· κατέστρεψε διά της εμπιστοσύνης'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
'ΚΑΙ ΑΦΟΡΜΗ για διάλογο, εκτός τα σχόλια, δίνουν κάποιες φορές τα «πεταχτά» που τα αναρτώ σ? αυτήν τη σελίδα, όπως και στο ιστολόγιό μου. Το χαίρομαι και τον χαίρομαι, ειλικρινά, προπάντων, όταν είναι ωραίος, όπως καληώρα. Σας ευχαριστώ'. Τα που έγραψα χθες στη σελίδα μου στο βιβλίο των προσώπων (φέισμπουκ) ευκαιρίας δοθείσης.
ΝΑ ΒΑΛΩ και σήμερα, αλλά χωρίς λάθος στο τέλος, τη χθεσινή του μαντινάδα με παρακάλεσε ο Ηλίας ο Σταματάκης σε μήνυμα, που μου έστειλε. 'Το σωστό είναι με μια ματιά σου κι όχι με τ? όνομά σου' μου γράφει. Το κάνω με τη διευκρίνιση ότι δεν ευθύνεται ο όποιος... ιός του υπολογιστή, αλλά εγώ που δεν είχα τον νου μου στην αντιγραφή. Η μαντινάδα: 'Στο μανουάλι της καρδιάς, κερί με τ? όνομά σου/ άφτει, φωτίζει την καρδιά μόνο με μια ματιά σου'.
ΓΙΑΝΝΗ ΕΛ. Μανουσάκη, δικηγόρο, ποιητή, Χανιά: Θα επιστρέψω κι άλλες φορές, για να κλείσω τη στήλη, στα ποιήματα της συλλογής σου 'Κίτρινες μέρες του Ετους της Βροχής', που μόλις κυκλοφορήθηκε απ? τις εκδόσεις 'Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης - Πυξίδα της Πόλης', φίλε. Μου αρέσει, μου αρέσει πολύ, η γραφή σου, έτσι όπως δένεται με τα σκίτσα που φιλοτέχνησε η Ολυμπία Βεζυρέα. Γράφεις για τον εαυτό σου, για να φύγει από πάνω σου το δυσβάστακτο βάρος που κουβαλάς, κατ? αρχάς, πάντα, ωστόσο, έχεις στην πίσω μεριά του μυαλού σου την επικοινωνία με τους άλλους. Χάρηκα πολύ, Γιάννη!
ΚΑΠΟΤΕ ένας ιερόσυλος έκλεψε ένα μεγάλο μέρος από το χρυσάφι που υπήρχε στο μαντείο των Δελφών και κρύφτηκε σε κάποιο πυκνό δάσος του Παρνασσού. Δε χάρηκε, όμως, για πολύ, αφού, όταν κοιμόταν, του επιτέθηκε ένας λύκος και τον σκότωσε. Ο λύκος αυτός πήγαινε καθημερινά σε μια διπλανή πόλη και ούρλιαζε. Με τα πολλά οι κάτοικοι της πόλης κατάλαβαν ότι κάτι συνέβαινε. Ετσι τον ακολούθησαν και βρήκαν το χρυσάφι. Με αυτό κατασκεύασαν έναν χάλκινο λύκο και τον αφιέρωσαν στο μαντείο. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Νησί μου, πίστεψέ με,/ ταξιδιώτης ήμουν, σου λέω./ Τώρα,/ αιφνίδιος, μα ευλαβικός επισκέπτης - το πρώτο που σέβομαι είναι ο ρυθμός της καρδιάς σου./ Ο ρυθμός, που απορρύθμισε τις,/ με θανατηφόρα επιμονή και παλλόμενες,/ σκουριασμένες μου αισθήσεις.../ Νησί μου, πίστεψέ με,/ -αιφνίδιος, μα ευλαβικός επισκέπτης-/ όμοια σέβομαι το αμόλυντο έδαφός σου,/ όσο και το καθαρό βλέμμα σου προς το σύμπαν./ Χωρίς παράπονο, αν με προσπερνά'.
Από το ποίημα 'Εκούσιος ναυαγός'
του Γιάννη Ελ. Μανουσάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (24.08.2013)
Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Ειρηναίου Επισκόπου Λουγδούνων (Λυόν) της Γαλλίας σήμερα και στον δικό μας Αγιο, στον Αγιο των ημερών μας, στον Αγιο Ειρηναίο Γαλανάκη, που έφυγε έχοντας εν ζωή τους 'μόσκους τσ? αγιοσύνης', στις 30 Απριλίου, τρέχοντος έτους, για το Περιβόλι του Ουρανού, κατ? αρχάς ο νους μου..
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
'ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ μια απέραντη αγάπη που προσφέρεται και σε σας, αγαπημένα μου παιδιά. Αγαπήσετε την ανθρωπότητα. Αγαπήσετε την ανθρώπινη μοίρα. Αγαπήσετε την ανθρώπινη ψυχή, το μεγαλείο της, την πτώση της, τους πόνους και τις νοσταλγίες της και πέστε μου ύστερα ποια φλόγα αγάπης πρέπει να καίει μέσα στην ψυχή σας για ν? ανέβει και να θερμαίνει και τις καρδιές τόσων άλλων'. Από την έκδοση του Εκκλησιαστικού Γυμνασίου - Λυκείου Κρήτης: Ειρηναίου Γ. Γαλανάκη: 'Γράμματα στους μαθητές μου'.
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Ειρηναίου Επισκόπου Λουγδούνων (Λυόν) της Γαλλίας σήμερα και στον δικό μας Αγιο, στον Αγιο των ημερών μας, στον Αγιο Ειρηναίο Γαλανάκη, που έφυγε έχοντας εν ζωή τους 'μόσκους τσ? αγιοσύνης', στις 30 Απριλίου, τρέχοντος έτους, για το Περιβόλι του Ουρανού, κατ? αρχάς ο νους μου, με το που αρχίζω να γράφω τη στήλη. Κατ? αρχάς, γιατί συνειρμικά και στον από Κυδωνίας και Αποκορώνου, νυν αρχιεπίσκοπο Ειρηναίο Αθανασιάδη, αλλά και στον επίσης μαθητή του μητροπολίτη Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων Ειρηναίο Μεσαρχάκη (Χρόνια πολλά και στους δύο), πηγαίνει. Κι αν έχουμε ανάγκη την ευλογία του Παππού!
ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ με το 'ευλογητός' ετοιμάζονται οι εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με αφορμή το νέο Λύκειο, τις μετατάξεις και τη διαθεσιμότητα. Βράζει, ωστόσο, το καζάνι και της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κι είναι θέμα χρόνου πότε θα τιναχτεί μακριά το καπάκι. Μετά τη σπορά των ανέμων ακολουθεί πάντα ο θερισμός των θυελλών...
ΟΤΑΝ ΔΙΨΑ η αυλή σου, μη δίνεις νερό απ? έξω. Εχω ακούσει πολλές φορές τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο να λέει σε διάφορες περιπτώσεις αυτή την παροιμία. Μου την είπε και χθες εν είδει σχολίου στις υποσχέσεις που δόθηκαν ότι θα προσληφθούν ντόπιοι εργάτες στο έργο της επέκτασης του αεροδρομίου Χανίων.
ΟΠΟΙΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ βρει ο γερανός, που βγαίνει τελευταία σε καθημερινή βάση παγανιά, του πήρε τις πινακίδες και πήγαινε γύρευέ τες στην Τροχαία, συμπολίτη! Εκατοντάδες είναι οι αφαιρέσεις πινακίδων για παράνομο παρκάρισμα, λέει. Φύλαγε τα ρούχα σου, να μην σου πάρουν... τα κουμπιά!
'ΣΤΟ ΜΑΝΟΥΑΛΙ της καρδιάς, κερί με τ? όνομά σου/ άφτει φωτίζει την καρδιά, φως μου, με τ? όνομά σου'. Σκέτη ποίηση οι ερωτικές μαντινάδες του Ηλία του Σταματάκη, όπως έχω ξαναγράψει. Η σημερινή απλώς επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
ΣΤΑΜ. Α. ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ, δάσκαλο - λαογράφο, Χανιά: Οντως είναι 'για υψηλές συγκινήσεις' και αυτά τα κείμενα του 'Αγιασμένου Παππού', όπως γράφεις κι εσύ αφιερώνοντάς μου την καλαίσθητη έκδοση του Εκκλησιαστικού Γυμνασίου - Λυκείου Κρήτης 'Γράμματα στους μαθητές μου', που περιλαμβάνει έξι επιλεγμένα 'γράμματα' του Ειρηναίου Γαλανάκη στους μαθητές του της Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης, της οποίας υπήρξε υποδιευθυντής, όντας αρχιμανδρίτης την περίοδο 1946 - 1953. Συγχαρητήρια, Σταμάτη και γι? αυτήν σου την προσφορά! Μόνο εσύ μπορούσες να επιμεληθείς, έτσι όπως επιμελήθηκες και να σχολιάσεις, έτσι όπως σχολίασες, αυτή την έκδοση.
23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ του Αγίου Ειρηναίου. Μετά τη λειτουργία ο Γέροντας κάνει, όπως πάντα, τραπέζι στη Μητρόπολη· σε πάρα πολύ κόσμο -μια γεμάτη αίθουσα. Κάθεται, όπως πάντα, στην κορυφή του τραπεζιού και κάποια στιγμή αντιλαμβάνομαι ότι κάνει νοήματα στους σερβιτόρους, αλλά εκείνοι δεν τον βλέπουν. Σηκώνεται και μου λέει (κάθομαι στο πλάι, δίπλα του): 'Μαρία, παιδί μου, σήκω λίγο σε παρακαλώ'. 'Τι θέλετε, Γέροντα; Θα πάω εγώ να σας το φέρω!'. 'Οχι, όχι σήκω'. Τον βλέπω να βγαίνει από το παράθυρο προς την αυλή των μαγειρείων. Ολοι αναρωτιούνται 'πού πηγαίνει ο Παππούς και πηδάει απ? το παράθυρο;'. Υστερα από λίγο, τον βλέπω να διασχίζει την αυλή με ένα πιάτο φαγητό και ψωμί στο χέρι και να κάνει νόημα σε κάποιον αλλοδαπό που κάθεται παράμερα. Τα δίνει κι επιστρέφει μπαίνοντας απ? το παράθυρο. (Από την έκδοση της Μαρίας Ανουσάκη - Πάλλιου 'Ενα πολυφωνικό πορτραίτο για τον Ειρηναίο).
'Πολλοί τα ?γκόλπια τα φορούν, μ? αξιώνονταί τα λίγοι/ τα κόκκαλά τους εις τη γης ν? ανθιούν και να μυρίζουν!/ Μ? αυτός ακόμα ζωντανός κι οι μόσκοι τσ? αγιοσύνης/ όπου διαβεί ξεχύνονται και ούλοι τσοι γροικούνε/ λεν ένας Αγιος ζωντανός, ο Αγιος Ειρηναίος!'.
Νεοριζίτικο του Νίκου Ψαρού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (23.08.2013)
Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
"Λοιπόν, αυτό με φοβίζει πολύ περισσότερο απ' όλα. Οτι έχασαν οι Ελληνες τη δυνατότητα -όχι της ελπίδας, την οποία έχουν εναποθέσει στους ξένους- αλλά του οράματος". Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ (συνέντευξη στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, 29-7-2013).
ΠΡΟΣΩΡΑΣ διαχειριζόμαστε τη θλίψη μας και τα διαλείμματα της οργής μας! Το συμπέρασμα μιας μεγάλης κουβέντας που κάναμε τις προάλλες με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο, με αφορμή το παραπάνω απόσπασμα απ' τη συνέντευξη της Ωραίας Ελληνίδας.
(hellastoday.gr)
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΝΑ ΓΡΑΨΩ... στα πεταχτά τα 'πεταχτά' και να πάω μετά στο Καλάμι για μπάνιο ή να πάω... στα πεταχτά στο Καλάμι για μπάνιο και να γυρίσω να γράψω τα 'πεταχτά'; Με δεδομένο ότι οι μέρες που έγραφα και κάτω απ? τα αρμυρίκια τη στήλη περάσανε για εφέτος, δεν άργησα να αποφασίσω σχετικά. Δουλειά έχεις, έγνοια έχεις, κάμε τη να μην την έχεις! Κατά το 'πίτα έχεις, έγνοια έχεις, φάτηνε να μην την έχεις'. Η γινωμένη δουλειά δεν φοβάται, άλλωστε, ποτέ την αγίνωτη.
'ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ' ο τρόπος που άρχισα τα σημερινά 'πεταχτά', ακούω να μου λέει μια φωνή μέσα μου. Πολύ πιο δυνατά, ωστόσο, ακούγεται η άλλη που λέει ότι το... κριτήριο της 'ορθοδοξίας' δεν παίζει στην περίπτωση των 'πεταχτών'. Αρχή να ?ναι κι ό,τι να ?ναι! Καθότι η αρχή είναι πάντα το ήμισυ του παντός. Πάμε παρακάτω...
ΝΑΙ ΣΕ NEO δάνειο, αλλά όχι σε νέο 'κούρεμα' λένε σε όλους τους τόνους μιλώντας για την Ελλάδα η Ανκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Προεκλογικά αυτά. Το τι θα λένε μετεκλογικά, άλλη υπόθεση. Οι πολιτικοί, είτε Ελληνες είναι, είτε Γερμανοί, κάνουν πολιτική. Αλλα λένε τη μια μέρα κι άλλα την άλλη, για να μην πούμε ότι λένε άλλα το πρωί, άλλα το μεσημέρι κι άλλα το βράδυ, αλλά και ότι άλλα λένε και άλλα εννοούν.
ΝΑ ΜΠΕΙ στο ψυγείο, μέχρι νεωτέρας, το θέμα της άρσης της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, πρώτης κατοικίας, φαίνεται να επιθυμεί τώρα η κυβέρνηση. Για να μείνει πάντως πολύ εκεί και πολύ περισσότερο να ξεχαστεί, δεν το βλέπω με τίποτα. Πρώτα και κύρια το Μνημόνιό τους...
'ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ένα όραμα: Μνημόνιο - όχι Μνημόνιο. Το Μνημόνιο είναι όραμα; Τι θα πεις στα παιδιά; Οχι Μνημόνιο; Καλά, αλλά μετά; Λοιπόν, αυτό με φοβίζει πολύ περισσότερο απ? όλα. Οτι έχασαν οι Ελληνες τη δυνατότητα -όχι της ελπίδας, την οποία έχουν εναποθέσει στους ξένους- αλλά του οράματος'. Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ (συνέντευξη στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, 29-7-2013).
ΠΡΟΣΩΡΑΣ διαχειριζόμαστε τη θλίψη μας και τα διαλείμματα της οργής μας! Το συμπέρασμα μιας μεγάλης κουβέντας που κάναμε τις προάλλες με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο, με αφορμή το παραπάνω απόσπασμα απ? τη συνέντευξη της Ωραίας Ελληνίδας.
'Η ΤΡΟΪΚΑ ζητά εδά σεισμόσημο να βάλουν/ θα βάλουν και τρελόσημο τα νεύρα μας αν πάλλουν;'. Ρητορικό το ερώτημα στο τέλος της μαντινάδας του Ηλία του Σταματάκη. Για όλα είναι ικανοί αυτοί.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Γ. Καργάκη, δάσκαλο, ποιητή, Ηράκλειο Κρήτης: Διαβάζω και ξαναδιαβάζω, προσώρας, 'στα πεταχτά', την ποιητική σου συλλογή 'Η μνήμη των βουνών', που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις με τον συμφοιτητή σου και συνάδελφό μας Αντώνη Μαυροματάκη. Ανηφορίζοντας στις κορφές των ποιητικών σου στοχασμών, κατηφορίζοντας στους πρόποδες της έμπνευσής σου και παίρνοντας τ? ανάπλαγα της προσπάθειάς σου, έχω την αίσθηση ότι βαφτίζομαι στην ίδια μ? εσένα κολυμπήθρα. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα επανέλθω για να ξανακλείσω ή και για να ξανανοίξω τη στήλη με ποιήματά σου.
ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ συνήθιζαν τα μικρά παιδιά όχι μόνο σε κάθε είδους κακουχίες, αλλά και στην κλοπή, αφού θα έπρεπε να μπορούν να επιβιώνουν σε κάθε δύσκολη περίσταση. Ομως τιμωρούσαν όποιον δεν πρόσεχε και πιανόταν την ώρα της κλοπής. Γι? αυτό τα παιδιά έκλεβαν με μεγάλη προφύλαξη. Λένε ότι κάποτε ένα παιδί έκλεψε ένα αλεπουδάκι και το έκρυψε μέσα στον χιτώνα του. Το μικρό ζώο με τα νύχια και τα δόντια του κατασπάραξε την κοιλιά του παιδιού, αλλά εκείνο, για να μην προδοθεί, υπέφερε τους πόνους μέχρι που πέθανε. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Μεγαλόσχημοι άρχοντες,/ βασιλείς κι ευπατρίδες/ που απ? τα μεγάλα μπαλκόνια/ ερητόρευαν/ και υπέρτατους νόμους/ για ιερά και όσια/ με μελάνι και βούλα υπόγραψαν,/ από διόδους μυστικές εφυγαδεύτηκαν/ σαν πάτησαν τα τείχη οι εχθροί,/ άλλης λογής ανδρείκελα αφήνοντας/ πίσω τους/ να κυβερνήσουν τη θλίψη μας'.
Το ποίημα 'Οι λιποτάκτες' του Κωνσταντίνου Γ. Καργάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (22.08.2013)
ΠΡΟΣΩΡΑΣ διαχειριζόμαστε τη θλίψη μας και τα διαλείμματα της οργής μας! Το συμπέρασμα μιας μεγάλης κουβέντας που κάναμε τις προάλλες με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο, με αφορμή το παραπάνω απόσπασμα απ' τη συνέντευξη της Ωραίας Ελληνίδας.
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΝΑ ΓΡΑΨΩ... στα πεταχτά τα 'πεταχτά' και να πάω μετά στο Καλάμι για μπάνιο ή να πάω... στα πεταχτά στο Καλάμι για μπάνιο και να γυρίσω να γράψω τα 'πεταχτά'; Με δεδομένο ότι οι μέρες που έγραφα και κάτω απ? τα αρμυρίκια τη στήλη περάσανε για εφέτος, δεν άργησα να αποφασίσω σχετικά. Δουλειά έχεις, έγνοια έχεις, κάμε τη να μην την έχεις! Κατά το 'πίτα έχεις, έγνοια έχεις, φάτηνε να μην την έχεις'. Η γινωμένη δουλειά δεν φοβάται, άλλωστε, ποτέ την αγίνωτη.
'ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ' ο τρόπος που άρχισα τα σημερινά 'πεταχτά', ακούω να μου λέει μια φωνή μέσα μου. Πολύ πιο δυνατά, ωστόσο, ακούγεται η άλλη που λέει ότι το... κριτήριο της 'ορθοδοξίας' δεν παίζει στην περίπτωση των 'πεταχτών'. Αρχή να ?ναι κι ό,τι να ?ναι! Καθότι η αρχή είναι πάντα το ήμισυ του παντός. Πάμε παρακάτω...
ΝΑΙ ΣΕ NEO δάνειο, αλλά όχι σε νέο 'κούρεμα' λένε σε όλους τους τόνους μιλώντας για την Ελλάδα η Ανκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Προεκλογικά αυτά. Το τι θα λένε μετεκλογικά, άλλη υπόθεση. Οι πολιτικοί, είτε Ελληνες είναι, είτε Γερμανοί, κάνουν πολιτική. Αλλα λένε τη μια μέρα κι άλλα την άλλη, για να μην πούμε ότι λένε άλλα το πρωί, άλλα το μεσημέρι κι άλλα το βράδυ, αλλά και ότι άλλα λένε και άλλα εννοούν.
ΝΑ ΜΠΕΙ στο ψυγείο, μέχρι νεωτέρας, το θέμα της άρσης της απαγόρευσης των πλειστηριασμών, πρώτης κατοικίας, φαίνεται να επιθυμεί τώρα η κυβέρνηση. Για να μείνει πάντως πολύ εκεί και πολύ περισσότερο να ξεχαστεί, δεν το βλέπω με τίποτα. Πρώτα και κύρια το Μνημόνιό τους...
'ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ένα όραμα: Μνημόνιο - όχι Μνημόνιο. Το Μνημόνιο είναι όραμα; Τι θα πεις στα παιδιά; Οχι Μνημόνιο; Καλά, αλλά μετά; Λοιπόν, αυτό με φοβίζει πολύ περισσότερο απ? όλα. Οτι έχασαν οι Ελληνες τη δυνατότητα -όχι της ελπίδας, την οποία έχουν εναποθέσει στους ξένους- αλλά του οράματος'. Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ (συνέντευξη στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, 29-7-2013).
ΠΡΟΣΩΡΑΣ διαχειριζόμαστε τη θλίψη μας και τα διαλείμματα της οργής μας! Το συμπέρασμα μιας μεγάλης κουβέντας που κάναμε τις προάλλες με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο, με αφορμή το παραπάνω απόσπασμα απ? τη συνέντευξη της Ωραίας Ελληνίδας.
'Η ΤΡΟΪΚΑ ζητά εδά σεισμόσημο να βάλουν/ θα βάλουν και τρελόσημο τα νεύρα μας αν πάλλουν;'. Ρητορικό το ερώτημα στο τέλος της μαντινάδας του Ηλία του Σταματάκη. Για όλα είναι ικανοί αυτοί.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Γ. Καργάκη, δάσκαλο, ποιητή, Ηράκλειο Κρήτης: Διαβάζω και ξαναδιαβάζω, προσώρας, 'στα πεταχτά', την ποιητική σου συλλογή 'Η μνήμη των βουνών', που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις με τον συμφοιτητή σου και συνάδελφό μας Αντώνη Μαυροματάκη. Ανηφορίζοντας στις κορφές των ποιητικών σου στοχασμών, κατηφορίζοντας στους πρόποδες της έμπνευσής σου και παίρνοντας τ? ανάπλαγα της προσπάθειάς σου, έχω την αίσθηση ότι βαφτίζομαι στην ίδια μ? εσένα κολυμπήθρα. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα επανέλθω για να ξανακλείσω ή και για να ξανανοίξω τη στήλη με ποιήματά σου.
ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ συνήθιζαν τα μικρά παιδιά όχι μόνο σε κάθε είδους κακουχίες, αλλά και στην κλοπή, αφού θα έπρεπε να μπορούν να επιβιώνουν σε κάθε δύσκολη περίσταση. Ομως τιμωρούσαν όποιον δεν πρόσεχε και πιανόταν την ώρα της κλοπής. Γι? αυτό τα παιδιά έκλεβαν με μεγάλη προφύλαξη. Λένε ότι κάποτε ένα παιδί έκλεψε ένα αλεπουδάκι και το έκρυψε μέσα στον χιτώνα του. Το μικρό ζώο με τα νύχια και τα δόντια του κατασπάραξε την κοιλιά του παιδιού, αλλά εκείνο, για να μην προδοθεί, υπέφερε τους πόνους μέχρι που πέθανε. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Μεγαλόσχημοι άρχοντες,/ βασιλείς κι ευπατρίδες/ που απ? τα μεγάλα μπαλκόνια/ ερητόρευαν/ και υπέρτατους νόμους/ για ιερά και όσια/ με μελάνι και βούλα υπόγραψαν,/ από διόδους μυστικές εφυγαδεύτηκαν/ σαν πάτησαν τα τείχη οι εχθροί,/ άλλης λογής ανδρείκελα αφήνοντας/ πίσω τους/ να κυβερνήσουν τη θλίψη μας'.
Το ποίημα 'Οι λιποτάκτες' του Κωνσταντίνου Γ. Καργάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (22.08.2013)
Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013
ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
.
Κι αίφνης 'άγεσαι και φέρεσαι', αναγαλλιά η καρδιά, αφήνεται ο νους, ταξιδεύει σε εφηβικούς προορισμούς, έρωτες, στιγμές ως κι εκείνη σ? ακρογυάλι λιβυκό που ασημογεμίζει η θάλασσα και εμπνέει παραμυθάδες και μυθοποιούς, ανθρώπους ως είσαι και συ να ζήσουν στο παραμύθι! Γι' αυτό σου λέω: «Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
(Πηγή: mykosmos.gr)
Φεγγαροπανσέληνες και καλοκαιρινές εικόνες
Τη σημερινή πανσέληνο δεν την έζησ? ακόμη.
Μα προσώρας μου φτάνει που έχω κρατήσει εντός μου και πολλάκις αλλοτινές εποχές· τούτο μου αρκεί! Για τούτη μόνο τη στιγμή έως ότου ταιριάξω -ή προσπαθήσω να βάλω σε σειρά- τις λέξεις του παρόντος κειμένου εν είδει αφιερώματος στ? αυγουστιάτικο φεγγάρι, στις καλοκαιρινές εικόνες που σιγά - σιγά μας αφήνουν...
«Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
Απόλαυσέ το, όπου κι αν είσαι. Αφήσου δυο λεπτά, έστω κλάσματα του δευτερόλεπτου, ερωτεύσου τη στιγμή που σού ?λαχε την αποψινή! Κράτησε την ομορφιά και προσπάθησε να γευτείς την αύρα του, αν το μπορέσεις! Θα το μπορέσεις! Κι ας σου φαντάζει κουτό κι ανόητο κι ανώφελο κι ανούσιο -σε τέτοιες μέρες που ζούμε δύσκολες- μην τ? αφήσεις να πάει να χαθεί το σημερινό φεγγάρι, φίλε! Σήκωσε τα μάτια απόψε στον ουρανό, την ομορφιά του ατένισε και νιώσε αναδρομές πού ?ζησες... κάποια καλοκαίρια απ? τα παλιά!
...Ροδάκινα ζουμερά, φέτες από καρπούζι, βρασμένο καλαμπόκι... Κρύο νερό πάνω στο κεφάλι, μετά από πολύωρη τρεχάλα. Κρυφτό, παιχνίδι υπό το φως του φεγγαριού στη γειτονιά κι αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, ατέλειωτες συζητήσεις - παιδικά όνειρα και σχεδιασμοί για το μέλλον με τους παντοτινούς φίλους τότε που τα σπίτια κι οι καρδιές ήταν ή μοιάζαν να είναι πιο ανοιχτές, βράδια καθισμένοι στα ζεσταμένα από τον ήλιο πεζοδρόμια... Τούτες τις θύμησες φέρνω εγώ στον νου! Τ? ανακαλώ ασυνείδητα(;) από το χτες, τώρα που ξαναχαίρομαι τις ανατολές του ήλιου, ξημερώματα καλοκαιρινά συντροφεύοντας τη νιογέννητή μας!
Τώρα που το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του κι η ανασεμιά του ύπνου της μου χαϊδεύει τον λαιμό...
Τούτες οι τελευταίες είναι εικόνες ακριβές, μελλοντικές θύμησες που μακάρι να διατηρηθούν ολοζώντανες έως το τέλος, όποτε κι αν έρθει αυτό!
Νιώθω τούτες τις στιγμές το προνόμιο της ζωής μα δεν επαίρομαι!
Προνόμιο ?ναι να ζεις ανάμεσα σε δύο ήλιους· της χώρας τον ηλιάτορα και τον μικρότερο της τελευταίας αγάπης σου...
Προνόμιο ?ναι να απολαμβάνεις καλοκαιριν? αποξημερώματα τον ένα να απλώνει το πρώτο του φως, την ίδια ώρα που ο έτερος το κλείνει πίσω από τα σφαλιχτά του τα όμορφα βλέφαρα...
Κι αίφνης 'άγεσαι και φέρεσαι', αναγαλλιά η καρδιά, αφήνεται ο νους, ταξιδεύει σε εφηβικούς προορισμούς, έρωτες, στιγμές ως κι εκείνη σ? ακρογυάλι λιβυκό που ασημογεμίζει η θάλασσα και εμπνέει παραμυθάδες και μυθοποιούς, ανθρώπους ως είσαι και συ να ζήσουν στο παραμύθι!
Γι? αυτό σου λέω: «Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
Κι αίφνης 'άγεσαι και φέρεσαι', αναγαλλιά η καρδιά, αφήνεται ο νους, ταξιδεύει σε εφηβικούς προορισμούς, έρωτες, στιγμές ως κι εκείνη σ? ακρογυάλι λιβυκό που ασημογεμίζει η θάλασσα και εμπνέει παραμυθάδες και μυθοποιούς, ανθρώπους ως είσαι και συ να ζήσουν στο παραμύθι! Γι' αυτό σου λέω: «Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
(Πηγή: mykosmos.gr)
Φεγγαροπανσέληνες και καλοκαιρινές εικόνες
Τη σημερινή πανσέληνο δεν την έζησ? ακόμη.
Μα προσώρας μου φτάνει που έχω κρατήσει εντός μου και πολλάκις αλλοτινές εποχές· τούτο μου αρκεί! Για τούτη μόνο τη στιγμή έως ότου ταιριάξω -ή προσπαθήσω να βάλω σε σειρά- τις λέξεις του παρόντος κειμένου εν είδει αφιερώματος στ? αυγουστιάτικο φεγγάρι, στις καλοκαιρινές εικόνες που σιγά - σιγά μας αφήνουν...
«Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
Απόλαυσέ το, όπου κι αν είσαι. Αφήσου δυο λεπτά, έστω κλάσματα του δευτερόλεπτου, ερωτεύσου τη στιγμή που σού ?λαχε την αποψινή! Κράτησε την ομορφιά και προσπάθησε να γευτείς την αύρα του, αν το μπορέσεις! Θα το μπορέσεις! Κι ας σου φαντάζει κουτό κι ανόητο κι ανώφελο κι ανούσιο -σε τέτοιες μέρες που ζούμε δύσκολες- μην τ? αφήσεις να πάει να χαθεί το σημερινό φεγγάρι, φίλε! Σήκωσε τα μάτια απόψε στον ουρανό, την ομορφιά του ατένισε και νιώσε αναδρομές πού ?ζησες... κάποια καλοκαίρια απ? τα παλιά!
...Ροδάκινα ζουμερά, φέτες από καρπούζι, βρασμένο καλαμπόκι... Κρύο νερό πάνω στο κεφάλι, μετά από πολύωρη τρεχάλα. Κρυφτό, παιχνίδι υπό το φως του φεγγαριού στη γειτονιά κι αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, ατέλειωτες συζητήσεις - παιδικά όνειρα και σχεδιασμοί για το μέλλον με τους παντοτινούς φίλους τότε που τα σπίτια κι οι καρδιές ήταν ή μοιάζαν να είναι πιο ανοιχτές, βράδια καθισμένοι στα ζεσταμένα από τον ήλιο πεζοδρόμια... Τούτες τις θύμησες φέρνω εγώ στον νου! Τ? ανακαλώ ασυνείδητα(;) από το χτες, τώρα που ξαναχαίρομαι τις ανατολές του ήλιου, ξημερώματα καλοκαιρινά συντροφεύοντας τη νιογέννητή μας!
Τώρα που το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του κι η ανασεμιά του ύπνου της μου χαϊδεύει τον λαιμό...
Τούτες οι τελευταίες είναι εικόνες ακριβές, μελλοντικές θύμησες που μακάρι να διατηρηθούν ολοζώντανες έως το τέλος, όποτε κι αν έρθει αυτό!
Νιώθω τούτες τις στιγμές το προνόμιο της ζωής μα δεν επαίρομαι!
Προνόμιο ?ναι να ζεις ανάμεσα σε δύο ήλιους· της χώρας τον ηλιάτορα και τον μικρότερο της τελευταίας αγάπης σου...
Προνόμιο ?ναι να απολαμβάνεις καλοκαιριν? αποξημερώματα τον ένα να απλώνει το πρώτο του φως, την ίδια ώρα που ο έτερος το κλείνει πίσω από τα σφαλιχτά του τα όμορφα βλέφαρα...
Κι αίφνης 'άγεσαι και φέρεσαι', αναγαλλιά η καρδιά, αφήνεται ο νους, ταξιδεύει σε εφηβικούς προορισμούς, έρωτες, στιγμές ως κι εκείνη σ? ακρογυάλι λιβυκό που ασημογεμίζει η θάλασσα και εμπνέει παραμυθάδες και μυθοποιούς, ανθρώπους ως είσαι και συ να ζήσουν στο παραμύθι!
Γι? αυτό σου λέω: «Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
Χανιώτικα νέα (21.08.2013)
Τρίτη 20 Αυγούστου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
'ΚΑΤΑΤΡΟΥΛΑ ΣΤΟΝ ουρανό τ' ολόγεμο φεγγάρι/ στέκει και καθρεφτίζεται μες στον γιαλό με χάρη'. Πανσέληνος, πανσέληνος του Αυγούστου, αύριο, μην ξεχνιόμαστε!
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
'ΚΑΤΑΤΡΟΥΛΑ ΣΤΟΝ ουρανό τ? ολόγεμο φεγγάρι/ στέκει και καθρεφτίζεται μες στον γιαλό με χάρη'. Μια από τις πολλές μαντινάδες που ?χει γράψει ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης για το φεγγάρι στο βιβλίο του 'Στων αστεριώ το πέλαγος' κι αυτή που άρχισα σήμερα τη στήλη. Πανσέληνος, πανσέληνος του Αυγούστου, αύριο, μην ξεχνιόμαστε!
ΣΥΣΚΕΨΗ ΜΕ όλους τους υπουργούς και τους γενικούς γραμματείς που έχουν υποχρεώσεις κι εκκρεμότητες εν όψει της νέας αξιολόγησης του Σεπτεμβρίου έχει, λέει, σήμερα στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Τα νέα σαμάρια πρέπει να ?ναι έτοιμα πριν να ?ρθει η τρόικα, που, ούτως ή άλλως, έχει δώσει καιρό τώρα τα ξαμάρια.
ΑΝ ΔΕΝ αρθεί η απαγόρευση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, θα καταρρεύσουν, λέει, οι Τράπεζες. Είναι αλήθεια ότι δεν το είπαν απότομα για να μην μας πιάσει συγκοπή. Ειδικοί στο ξεφούρνισμα, τόσα χρόνια φουρνάρηδες, οι δικοί μας...
ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ της αβύσσου η Αίγυπτος, καταμεσής της αβύσσου η Συρία. Δύσκολο το άθλημα της δημοκρατίας γενικά, ακόμα δυσκολότερο στις αραβικές χώρες. Δεν υπάρχουν μαγικά κουμπιά που έτσι και τα πατήσει κανείς έρχεται η άνοιξη ύστερα απ? τον χειμώνα.
ΑΒΕΒΑΙΟ ΤΟ μέλλον των δημοτικών αστυνομικών στα Χανιά, όπως και σ? όλη την Ελλάδα... Αβέβαιο το μέλλον των εκπαιδευτικών στα Χανιά, όπως και σ? όλη την Ελλάδα... Αβέβαιο το μέλλον όλων των εργαζομένων στα Χανιά, όπως και σ? όλη την Ελλάδα... Τελικά, μόνο οι άνεργοι έχουν βέβαιο μέλλον, την ανεργία τους, στα Χανιά, όπως και σ? όλη την Ελλάδα... Μαύρο χιούμορ!
ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ αμετάκλητη η Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα! Το επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους και σε κάθε ευκαιρία ο γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος', Νίκος Παπαδάκης, αυτό. Για να μην παρασύρεται κανείς απ? τους λίγους βαλτούς ή ανιστόρητους που λένε τα δικά τους. 'Ενωσις ή θάνατος' έγραφε η σημαία στον ίσκιο της οποίας αγωνίστηκαν οι παππούδες μας κι έχυσαν ποταμούς αιμάτων για τη λευτεριά. Μην ξεχνιόμαστε!
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΠΙ εκδηλώσεων σε κάθε γωνιά της Κρήτης και όχι μόνο, για τα 100 χρόνια της Ενωσης με την Ελλάδα. Ολοι θέλουν να συμμετέχουν τιμώντας και να τιμούν συμμετέχοντας το μέγα αυτό γεγονός.
'ΜΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑΘΕΙΣ ματαίως ν? ανακαλύψης το μυστήριον της Δόξης· είναι φίλτρον μαγικόν, το οποίον άλλοτε παρασκευάζεται με τα ακριβότερα βότανα, και άλλοτε με καθαρό νερό'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΠΟΤΕ ΝΑ μην είσαι σίγουρος ότι έχεις δεμένο τον γάιδαρό σου για να μην σου λύσει! Ετσι, με τον δικό σου τρόπο, σχολίασε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, το 2 - 2, που έφερε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Α? Εθνικής στο ποδόσφαιρο ο Πλατανιάς με τη Βέροια. Δεν ισχύει βέβαια μόνο στο ποδόσφαιρο αυτό, υποσημείωσε.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ μυθολογία η Σελήνη ήταν η θεά της σεληνιακής ψυχής. Ετυμολογικά το όνομά της προέρχεται από το 'σέλας' που σημαίνει φως. Στη 'Θεογονία' του Ησιόδου η Σελήνη είναι τιτανική οντότητα, κόρη του Υπερίωνος και της Θείας, ενώ έχει για αδέλφια την Αυγή και τον Ηλιο. Αρχετυπική φιγούρα του θηλυκού στοιχείου, συμβολίζεται συνήθως με στέμμα σε σχήμα ημισελήνου και να οδηγεί άρμα με φτερωτούς ίππους ή ταύροι που είναι μισοί λευκοί και μισοί μαύροι, συμβολίζοντας τις δύο πλευρές της. Σε πολλές παραδόσεις η θεά Σελήνη αποτελεί την αρχή της δημιουργίας του κόσμου και συμβολίζει την κρυφή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, την αόρατη όψη των πραγμάτων, το παράλογο και τη διαίσθηση. (πηγή: http://www.strangejournal.wordpress.com)
'Άφησέ με να ?ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!/ Είναι καλό το φεγγάρι, -δε θα φαίνεται/ που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις/ Άφησέ με να ?ρθω μαζί σου./ Οταν έχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,/ αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,/ ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου/ λησμονημένα λόγια -δε θέλω να τ? ακούσω. Σώπα'.
Από τη 'Σονάτα του Σεληνόφωτος' του Γιάννη Ρίτσου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (20.08.2013)
Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Μια ζωή αναζητά τον Θεό και τον άνθρωπο μέσα σ? έναν κόσμο που έχει χαθεί τόσο το θείο όσο και το ανθρώπινο η γνωστή και σαν "ζωγράφος τηης ειρήνης"Μαρία Ορφανουδάκη. Κατά δήλωσή της. Με τον δικό της τρόπο. Μόνη και πένης, πάντα απορημένη και άπορη...
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Η Μαρία της Ειρήνη
Μια ζωή αναζητά τον Θεό και τον άνθρωπο μέσα σ? έναν κόσμο που έχει χαθεί τόσο το θείο όσο και το ανθρώπινο. Κατά δήλωσή της. Με τον δικό της τρόπο. Μόνη και πένης, πάντα απορημένη και άπορη. Αλλοτε με αιφνίδιες κραυγές, με 'ιαχές διαμαρτυρίας' και άλλοτε με παρατεταμένες σιωπές, που ωστόσο κραυγάζουν περισσότερο. Για τη γνωστή τοις πάσι 'ζωγράφο και ποιήτρια της ειρήνης', Μαρία Ορφανουδάκη, που κόντρα στις ανεμικές των καιρών και στις φυσές των αέρηδων, εξακολουθεί να λειτουργεί και να λειτουργείται στον ναό της ειρήνης, στο εργαστήρι της, στην Απτέρα, ο λόγος. Βρέθηκα γι? άλλη μια, πολλοστή, φορά, εκεί τις προάλλες, μαζί με αρκετούς συμπολίτες μας, με αφορμή τα εγκαίνια της έκθεσης ξαναδουλεμένων σε καμβά παλιότερων έργων της κι ένιωσα το ίδιο, όπως και την πρώτη φορά (πάνε πάνω από 25 χρόνια από τότε), συγκινημένος. «Ξαναγεννιέμαι απ? τις στάχτες μου», μου είπε, όπως έγραψα και στα 'πεταχτά' (βλ. 'Χανιώτικα νέα', 13 Αυγούστου τ.ε.) μισογελώντας και μισοκλαίγοντας η Μαρία, όταν τη ρώτησα τι κάνει. Ημουν ακόμα ζωντανή και συνεχίζω, κόντρα σ? όλα, τον αγώνα μου, ήθελε να μου πει. Οχι, δεν πνίγηκε στα δικά της δάκρυα η Μαρία, στην προσπάθειά της να στερέψει τα δάκρυα των άλλων. Οχι δεν κατέθεσε τα όπλα, πολύς ο σπόρος της καρδιάς που της είχε περισσέψει! 'Σας καλώ εδώ στο Ακρωτήρι απέναντι/ για να κλείσουμε τις πληγές/ που ?χουν ανοίξει στα σπλάχνα του/ για να ξεπουπουλιάσουν των σιδερένιων πουλιών οι φωλιές και με χώμα να τις γεμίσουμε/ για να βλαστήσει το άνθος της Ειρήνης'.
Τα που έγραψε πριν από 30 ακριβώς χρόνια, στις 6 Αυγούστου 1983, για να μας προσκαλέσει στα εγκαίνια του 'Ερημοκλησιού' της, που έκανε ως γνωστό ο Μάνος Κατράκης, παρουσία του τότε μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου και νυν αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου Αθανασιάδη. Με τα ίδια λόγια μας κάλεσε κι εφέτος, πάλι στις 6 Αυγούστου, στην περί ου ο λόγος εκδήλωση τιμής και μνήμης για τα θύματα του πυρηνικού ολοκαυτώματος στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι με θέμα 'Η Ειρήνη στην Τέχνη'. Ο αγώνας για την όπου γης, και επί γης, ειρήνη, συνεχίζεται. Μαρία, κουράγιο!
Σημείωση: Η έκθεση της Μαρία Ορφανουδάκη εξακολουθεί να λειτουργεί κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη από τις 9 μέχρι τις 11 μ.μ. Ο,τι καλύτερο μια επίσκεψη στο Εργαστήρι της!
Αναζήτηση Λόγου Θεού και Ανθρώπου
Εκτός από τ? όνομα, προπάντων είχε τη χάρη... Δικαιωματικά, λοιπόν, ήταν αφιερωμένη, κατ? αρχάς, σ? Εκείνον, τον και γνωστό και ως 'επίσκοπο της ειρήνης' Αγιο Ειρηναίο Γαλανάκη, το φετινό (πρώτο) ετήσιο θρησκευτικό ποιητικό γεγονός, που έλαβε χώρα το βράδυ της 6ης Αυγούστου στον 'θαβώρειο' αύλειο χώρο της εκκλησίας του Προφήτη Ηλία Ακρωτηρίου. Καθόλου τυχαία η επιλογή της ημερομηνίας του γεγονότος, που έγινε με πρωτοβουλία της ομώνυμης Ενορίας, απ? τον εισηγητή και συντονιστή του, 'δικό' μας σημαντικό πολιτικό και θρησκευτικό ποιητή και διακεκριμένο δημοσιογράφο Δημήτρη Κακαβελάκη. Το καλούσε η μέρα. Η αΐδιος λάμψη της Μεταμόρφωσης του Χριστού στο όρος Θαβώρ απ? τη μία μεριά και η τρομερή λάμψη απ? την παραμόρφωση του κόσμου από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, από την άλλη '6 Αυγούστου,/ Στου Θαβώρ την κορυφή/ Μεταμόρφωση θεία,/ φως και ζωής χαρά'. Μα και '6 Αυγούστου 1945/ Μεταμόρφωση ολέθρου/ Χιλιάδες πολλές οι νεκροί/ στη Χιροσίμα', όπως μας λέει και στο ποίημα του 'Μεταμόρφωση' ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Κρήτης Τιμόθεος Παπουτσάκης. Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, λοιπόν, για μια εκδήλωση θρησκευτικού ποιητικού λόγου, 'Αναζήτηση Λόγου Θεού και Ανθρώπου', ο τίτλος της, με ποιήματα του Παππού, όπως και άλλων αρχιερέων και λαϊκών ποιητών, διανθισμένα με ύμνους από τον βυζαντινό χορό του καθεδρικού ναού των Εισοδίων Χανίων, αλλά και ανάγνωση ενός κειμένου για την τραγωδία του πιλότου Κλαύδιου Ηθερλυ που έριξε και τις δύο ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι στο τέλος. Δεν ήμουν εξαρχής (την ίδια μέρα και τα εγκαίνια της έκθεσης των έργων της Μαρίας Ορφανουδάκη) κι έχασα το μεγαλύτερο μέρος της εκδήλωσης, όπως την παρουσίαση των ποιημάτων του Ειρηναίου Γαλανάκη από τον επίσης δικό μας κορυφαίο λαογράφο Σταμάτη Αποστολάκη (φωτ. στο βήμα), για παράδειγμα. Πρόκαμα, ωστόσο, ν? απαγγείλω, 'κάνοντας υπακοή' στον... ηγούμενο Δημήτρη Κακαβελάκη, δύο ποιήματα του Παντελή Πάσχου και ν? ακούσω τα ποιήματα του μακαριστού αρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμόθεου Παπουτσάκη και το συγκλονιστικό κείμενο για τον Ηθερλυ. Εξ ονύχων ο λέων...
Χανιώτικα νέα (19.08.2013)
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Η Μαρία της Ειρήνη
Τα που έγραψε πριν από 30 ακριβώς χρόνια, στις 6 Αυγούστου 1983, για να μας προσκαλέσει στα εγκαίνια του 'Ερημοκλησιού' της, που έκανε ως γνωστό ο Μάνος Κατράκης, παρουσία του τότε μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου και νυν αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου Αθανασιάδη. Με τα ίδια λόγια μας κάλεσε κι εφέτος, πάλι στις 6 Αυγούστου, στην περί ου ο λόγος εκδήλωση τιμής και μνήμης για τα θύματα του πυρηνικού ολοκαυτώματος στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι με θέμα 'Η Ειρήνη στην Τέχνη'. Ο αγώνας για την όπου γης, και επί γης, ειρήνη, συνεχίζεται. Μαρία, κουράγιο!
Σημείωση: Η έκθεση της Μαρία Ορφανουδάκη εξακολουθεί να λειτουργεί κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη από τις 9 μέχρι τις 11 μ.μ. Ο,τι καλύτερο μια επίσκεψη στο Εργαστήρι της!
Αναζήτηση Λόγου Θεού και Ανθρώπου
Εκτός από τ? όνομα, προπάντων είχε τη χάρη... Δικαιωματικά, λοιπόν, ήταν αφιερωμένη, κατ? αρχάς, σ? Εκείνον, τον και γνωστό και ως 'επίσκοπο της ειρήνης' Αγιο Ειρηναίο Γαλανάκη, το φετινό (πρώτο) ετήσιο θρησκευτικό ποιητικό γεγονός, που έλαβε χώρα το βράδυ της 6ης Αυγούστου στον 'θαβώρειο' αύλειο χώρο της εκκλησίας του Προφήτη Ηλία Ακρωτηρίου. Καθόλου τυχαία η επιλογή της ημερομηνίας του γεγονότος, που έγινε με πρωτοβουλία της ομώνυμης Ενορίας, απ? τον εισηγητή και συντονιστή του, 'δικό' μας σημαντικό πολιτικό και θρησκευτικό ποιητή και διακεκριμένο δημοσιογράφο Δημήτρη Κακαβελάκη. Το καλούσε η μέρα. Η αΐδιος λάμψη της Μεταμόρφωσης του Χριστού στο όρος Θαβώρ απ? τη μία μεριά και η τρομερή λάμψη απ? την παραμόρφωση του κόσμου από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, από την άλλη '6 Αυγούστου,/ Στου Θαβώρ την κορυφή/ Μεταμόρφωση θεία,/ φως και ζωής χαρά'. Μα και '6 Αυγούστου 1945/ Μεταμόρφωση ολέθρου/ Χιλιάδες πολλές οι νεκροί/ στη Χιροσίμα', όπως μας λέει και στο ποίημα του 'Μεταμόρφωση' ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Κρήτης Τιμόθεος Παπουτσάκης. Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, λοιπόν, για μια εκδήλωση θρησκευτικού ποιητικού λόγου, 'Αναζήτηση Λόγου Θεού και Ανθρώπου', ο τίτλος της, με ποιήματα του Παππού, όπως και άλλων αρχιερέων και λαϊκών ποιητών, διανθισμένα με ύμνους από τον βυζαντινό χορό του καθεδρικού ναού των Εισοδίων Χανίων, αλλά και ανάγνωση ενός κειμένου για την τραγωδία του πιλότου Κλαύδιου Ηθερλυ που έριξε και τις δύο ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι στο τέλος. Δεν ήμουν εξαρχής (την ίδια μέρα και τα εγκαίνια της έκθεσης των έργων της Μαρίας Ορφανουδάκη) κι έχασα το μεγαλύτερο μέρος της εκδήλωσης, όπως την παρουσίαση των ποιημάτων του Ειρηναίου Γαλανάκη από τον επίσης δικό μας κορυφαίο λαογράφο Σταμάτη Αποστολάκη (φωτ. στο βήμα), για παράδειγμα. Πρόκαμα, ωστόσο, ν? απαγγείλω, 'κάνοντας υπακοή' στον... ηγούμενο Δημήτρη Κακαβελάκη, δύο ποιήματα του Παντελή Πάσχου και ν? ακούσω τα ποιήματα του μακαριστού αρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμόθεου Παπουτσάκη και το συγκλονιστικό κείμενο για τον Ηθερλυ. Εξ ονύχων ο λέων...
Χανιώτικα νέα (19.08.2013)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)