ΠΟΙΗΣΗ

ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟ

 

Μπήκαν στην πόλη.

Η αγορά γέμισε μάσκες.

Ο ήλιος μαζεύτηκε

πάνω στην ξεμοναχιασμένη παπαρούνα.

Οι πολλοί κρύφτηκαν στα σπίτια τους

και στόμωσαν με τα μάτια τους τις κλειδαρότρυπες.

Ο φόβος κραυγάζει στους σάπιους μελντεσέδες∙

δένεται ο φιόγκος στα μαλλιά των κοριτσιών.

Ουά ο καταλύων τον ναόν!

Η μέρα σπαρταρά

Πνιγμένη απ’ τα «γιούχα». 

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ  (" Κάζοβαρ" , 3η έκδοση, ¨Πυξίδα της Πόλης', Χανιά 2014)

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10220904796105850?comment_id=10220908558159899&notif_id=1646600798994118&notif_t=feed_comment&ref=notif

 

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

Από τις Στροβλές Σελίνου, το χωριό που ξεκίνησα τη δασκαλική μου διαδρομή ο και συγγραφέας - ιστορικός ερευνητής Νίκος Βαβουλές. Πολύ με συγκίνησε με το αγαπητικό του σημείωμα για την ΞΕΣΤΕΡΙΑ μου στα " Χανιώτικα νέα" τις προάλλες...

ΠΟΤΕΣ ΘΑ ΚΑΜΕΙ ΞΕΣΤΕΡΙΑ 

Γράφει ο Νίκος Βαβουλές

Τύχη αγαθή όρισε τον νησιοηπειρωτικό χώρο της ανατολικής Μεσογείου σαν χώρο επώασης και ανάπτυξης των ελληνικών φύλων των πόλεων – κρατών που δεν ήταν και λίγες. Εδώ αναπτύχθηκε ένας πολιτισμός πρωτόγνωρος, τόσο στον τεχνικό όσο και στον πολιτικό και επιστημονικό τομέα. Την ίδια εποχή στην ευρύτερη περιοχή άλλοι λαοί βρίσκονταν σε νηπιακή ή παιδική ηλικία. Φυσικό ήταν λαοί όμοροι ή απώτεροι να ορέγονται τον προνομιούχο αυτόν τόπο και τον προνομιούχο αυτόν λαό και να προσπαθούν να τον αποκτήσουν. Άλλοι το πέτυχαν, άλλοι όχι. Έτσι είχαμε εισβολές από βορρά, ανατολή και δύση. Μήδοι, Άραβες, Ρωμαίοι, Σλάβοι, Τούρκοι, για να αναφέρουμε τους κυριότερους.
Ειδικότερα στην Κρήτη τους τελευταίους αιώνες είχαμε τους Ενετούς 450 χρόνια (1204-1645) και τους Τούρκους 250 χρόνια (1645-1898). Σε όλο αυτό το διάστημα της δουλείας δεν έλειψαν οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις, οι περισσότερες καταδικασμένες σε αποτυχία εκ των προτέρων για διάφορους λόγους.

Η ελπίδα όμως για απελευθέρωση δεν απέλειπε. Η προσμονή επίσης. Όλοι περίμεναν πότε θα φέξει, πότε θα ξημερώσει, πότε θα κάμει ξεστεριά για να ξεκινήσει ο αγώνας απελευθέρωσης. Όταν κανείς απελπιστεί, η λογική παραμερίζει. Και φθάσαμε στα 1821. Η μεγάλη εξέγερση. Ύστερα από αγώνες 10 ετών ήλθε η ελευθερία. Δημιουργήθηκε το πρώτο ελεύθερο ελληνικό κράτος, έστω και κουτσουρεμένο, για διάφορους λόγους.

Η Κρήτη έμεινε έξω, γιατί αυτό βόλευε τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις. Χρειάστηκαν 80 χρόνια αγώνων για να ελευθερωθεί, να αποτελέσει ανεξάρτητη πολιτεία, και άλλα 15 χρόνια για να ενωθεί με τη μητέρα Ελλάδα και να αποτελέσει τμήμα αναπόσπαστο. Με την ευκαιρία της επετείου της έναρξης της μεγάλης αυτής επανάστασης έγιναν σε όλη την Ελλάδα εκδηλώσεις διάφορες, όπως εκθέσεις, ομιλίες, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, δημοσιεύσεις στον τύπο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση.

Με την ευκαιρία αυτή και στο πνεύμα αυτό ο φίλος Βαγγέλης Κακατσάκης, δάσκαλος, συγγραφέας, ποιητής και δημοσιογράφος δεν μπορούσε θα μείνει αμέτοχος. Έγραψε και κυκλοφόρησε ένα επετειακό βιβλίο με τον τίτλο «Πότες θα κάμει ξεστεριά». Το βιβλίο αυτό δεν είναι και δεν διδάσκει ιστορία, που ίσως είναι γνωστή σε πολλούς ή λίγους, αλλά περιλαμβάνει διηγήματα τα οποία βασίζονται σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα ή πρόσωπα και από εκεί και πέρα ακολουθεί η μυθοπλασία, η οποία μπορεί να είναι πραγματική ή φανταστική αλλά πάντοτε ενδιαφέρουσα και συναρπαστική για τον συγγραφέα και τους αναγνώστες, όπως μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας.

Βέβαια σε ένα μικρό επετειακό βιβλίο δεν είναι δυνατόν να χωρέσουν όλα τα ιστορικά γεγονότα ή πρόσωπα. Γι’ αυτό ο συγγραφέας εδιάλεξε μερικά θέματα τα οποία εθεώρησε ότι είναι σημαντικά. Εδιάλεξε 4 ιστορικά θέματα (εξισλαμισμός, παιδομάζωμα, κρυπτοχριστιανισμός και μια μάχη) και 4 ιστορικά πρόσωπα (Θεοδωρομανώλης, Δασκαλογιάννης, Χάλης, Κακάτσης).

Μπορούσε να διαλέξει και λιγότερα και περισσότερα, αλλά εδιάλεξε αυτά, γιατί θεωρούσε ότι είναι μέσος όρος ταιριαστός για το βιβλίο του.

Στις διηγήσεις του αυτές ο συγγραφέας ξεκινά με την περιγραφή της γενικής κατάστασης, περιγράφει ύστερα τις λεπτομέρειες και καταλήγει σε έναν επίλογο που ικανοποιεί τον τίτλο και το θέμα. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι περίπου η νυν ομιλούμενη. Σφηνώνει μερικές κρητικές λέξεις ή φράσεις, για να δώσει το χρώμα που θέλει. Στρογγυλεύει τις γωνίες και ομαλοποιεί το κείμενο που γίνεται εύκολο και ευχάριστο στον αναγνώστη, έστω και μη Κρητικό.

Κλείνοντας την ανάγνωση των βιβλίων, ο αναγνώστης αισθάνεται ευτυχισμένος και τυχερός που ζει σήμερο απαλλαγμένος από τις συνέπειες μιας ξένης κυριαρχίας· και αυτά χάρη στους αγώνες και τις θυσίες των παππούδων, που πολλοί από αυτούς δεν έζησαν να δουν και να απολαύσουν τους καρπούς των κόπων και των θυσιών για τα οποία αγωνίστηκαν ή πέθαναν.
Εμείς και οι επόμενοι έχουμε υποχρέωση και καθήκον να θυμόμαστε και να τιμούμε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Αυτή την τιμή και μνημόνευση εκπληροί και το βιβλίο του Βαγγέλη Κακατσάκη. Το αξίζει. Τιμή και σ’ αυτόν.

Υ.Γ.1. Το βιβλίο αυτό είναι το 11ο του Βαγγέλη, έχει διαστάσεις 15×21 εκ. και 128 σελίδες, είναι αφιερωμένο στον οπλαρχηγό των κρητικών επαναστάσεων και πρόγονο του Θεοκλή Κακάτση και έκδοση “Χανιώτικων νέων”.

Τον ευχαριστώ για το δώρο του, την αφιέρωση του και του εύχομαι να έχει μακροβιότητα και δύναμη να παρέχει γνώσεις στους επόμενους.

Υ.Γ.2. Από μικρός άκουγα «Πότες θα κάμει ξεστεριά» και όχι «ξαστεριά», όπως γράφουν μερικοί. Το ίδιος για το «πότες» και «πότε».

https://www.haniotika-nea.gr/potes-tha-kamei-xesteria-3/

(Χανιώτικα νέα, 22.2.2022) 

 

ΠΟΙΗΣΗ

ΟΤΑΝ...

 

 

Όταν 

στην προσπάθειά μου 

να απευθυνθώ στους ανθρώπους. 

ακουστεί η κραυγή μου, 

εξήγησέ τους, διερμηνέα: 

Προσπαθώ να συλλαβίσω 

τη δική τους αλφαβήτα... 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

"Όταν γίνεις ποίημα", εκδ. " Πυξίδα της Πόλης", Χανιά 2013)

 https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10220875191125744

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

E1 ΤΑΞΗ 5ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Kαλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Για τα πολλά καλά, αλλά και για τους πολλούς κινδύνους του Διαδικτύου ο. λόγος στον σημερινό παιδότοπο, στον οποίο φιλοξενείται ένα μέρος από σχετικές εργασίες της Ε’ τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων. Να ’ναι καλά η και καλή μου για χρόνια συνεργάτις στη πάντα “όμορφη” αυτή σχολική μονάδα της οποίας υπήρξα διευθυντής, δασκάλα τους Τόνια Σκουλά που μου πρότεινε το θέμα.

Θερμα συγχαρητήρια και σ’ αυτήν και στα παιδιά. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμα δάσκαλοι που επιμένουν χάριν των μαθητών τους να υπάρχουν. Τι χαρά κι αυτή να το επαναδιαπιστώνω συνεχώς!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

δάσκαλος

 

Το διαδίκτυο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.. σερφάρουμε, σκρολάρουμε, ποστάρουμε, αναρτούμε στα κοινωνικά δίκτυα.... αλλά, παρά τις όμορφες πλευρές του, το διαδίκτυο μπορεί να αποδειχτεί μια πολύ επικίνδυνη υπόθεση, ειδικά για τις νεαρές ηλικίες. Αυτούς τους κινδύνους του διαδικτύου συζητήσαμε με τους μαθητές μου, παιδιά στην προεφηβεία, που περνούν όλο και περισσότερο χρόνο στον υπολογιστή τους. Είχαμε και εκλεκτή καλεσμένη, την κ. Χαρά Ανδρεάδου, Συντονίστρια Εκπαιδευτικού Έργου, που συνεργάστηκε με τα παιδιά σε ενδιαφέρουσες δράσεις. Τα παιδιά είχαν απόλυτη ανάγκη αυτήν την επικοινωνία και έμαθαν λίγο καλύτερα να προστατεύουν τον εαυτό τους!

Η δασκάλα της τάξης

Τόνια Σκουλά

Πολλές φορές παρασυρόμαστε από τον μαγικό κόσμο του Διαδικτύου και παρατάμε τις υποχρεώσεις μας ή οδηγούμαστε στην αποξένωση από τον πραγματικό κόσμο. Συχνά αποκτάμε προβλήματα υγείας εξαιτίας της πολύωρης χρήσης του. Βέβαια, το χειρότερο είναι ο εκφοβισμός, δηλαδή η συνεχόμενη εχθρική συμπεριφορά κάποιου απέναντι σε ένα άτομο, με στόχο να νιώθει φόβο και αβεβαιότητα. Για τον σκοπό αυτό πρωθούνται εκφοβιστικά μηνύματα, φωτογραφίες και εικόνες που πληγώνουν. Στον εκφοβισμό, τη βία και τον ρατσισμό μέσω διαδικτύου πρέπει να δώσουμε ένα ΤΕΛΟΣ! Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν ασφαλή και να εμπιστεύονται τους γονείς και τους δασκάλους τους!

Ευγενία Χελιουδάκη

Ο εκφοβισμός στο διαδίκτυο είναι όταν ένας γνωστός ή άγνωστος σε βρίζει ή σε εκβιάζει. Γι’ αυτό όταν μπαίνεις στο διαδίκτυο, πρέπει να ξέρεις με ποιον παίζεις. Αν σου γράψει, σου στείλει μήνυμα, σου ζητήσει στοιχεία ή σε εκβιάσει κάποιος άγνωστος, πρέπει ΑΜΕΣΩΣ να το πεις στους γονείς σου!

Ευτυχία Επιτροπάκη

Ο εκφοβισμός μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνος! Ακόμα και συμμαθητές σου στο σχολείο μπορεί να σε κοροϊδεύουν ή να σε εκβιάζουν από το ίντερνετ. Χρειάζεται προσοχή στα παιχνίδια που παίζεις, γιατί μπορεί να νομίζεις ότι μιλάς με κάποιον στην ηλικία σου και να είναι κάποιος μεγάλος που μπορεί να σου κάνει κακό! Μπορεί να μιλάς με ανθρώπους που σου ζητάνε λεφτά και σε εκβιάζουν. Ποτέ δεν πρέπει να τους ακούμε, αλλά να μιλάμε στους γονείς μας ή σε κάποιον άλλον που εμπιστευόμαστε. Αν σου πουν να κρατήσεις μυστικό, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ! Στο διαδίκτυο πρέπει να περνάς ωραία!

Ελευθερία και Ειρήνη Ξανθουδάκη

Οι χάκερς είναι πολύ επικίνδυνοι! Μπορούν πανεύκολα με ένα «κλικ» να σου πάρουν τα στοιχεία, τους λογαριασμούς σου, να δουν πού μένεις και να σου κάνουν κακό! Κι εγώ την έχω πατήσεις έτσι σε ένα παιχνίδι και τώρα είμαι πιο προσεχτικός.

Αργύρης Κατσουλάκης

Το διαδίκτυο μας έχει διευκολύνει τη ζωή, γιατί μπορούμε να παραγγείλουμε φαγητό, ρούχα, ηλεκτρικές συσκευές και άλλα. Επίσης, μας βοηθάει σα μαθήματα του σχολείου και μας προσφέρει διασκέδαση και χαλάρωση. Εμένα μου αρέσει να ακούω τραγούδια από το κινητό,γιατί με χαλαρώνουν.

Ρεντιάνο Τζόκα

Το διαδίκτυο είναι ένα σπουδαίο εργαλείο, που έχει βοηθήσει πολύ τις ζωές των ανθρώπων. Μας προσφέρει ατέλειωτες πληροφορίες για ό,τι θέλουμε. Μέσω του διαδικτύου οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνούν όσο μακριά και αν βρίσκονται. Μας χρησιμεύει για να κατεβάζουμε εφαρμογές, βίντεο για κατασκευές, συνταγές μαγειρικής. Βέβαια, θέλει μεγάλη προσοχή! Να θυμάστε: ποτέ δεν ανεβάζουμε φωτογραφίες και προσωπικά στοιχεία στο διαδίκτυο, γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να τα δει και να τα χρησιμοποιήσει!

Μαρί Μπούιντερ

Ο εκφοβισμός στο διαδίκτυο είναι όταν κάποιος που μπορεί να είναι γνωστός ή άγνωστος, από το σχολείο ή από κάποιοα δραστηριότητα, σου γράφει βρισιές ή σου λέει πράγματα που σε ενοχλούν, όπως ότι είσαι άσχημος. Εσύ μην απαντήσεις! Καλύτερα να το πεις σε κάποιον ενήλικα που εμπιστεύεσαι, ώστε να προσπαθήσει να σε βοηθήσει!

Άννα Μοτάκη

Το διαδίκτυο έχει και θετικά και αρνητικά: μπαίνεις σε σάιτ και βλέπεις διαδραστικά παιχνίδια ή ακόμα και μαθήματα. Μπορείς να παραγγείλεις φαγητό, ρούχα και άλλα. Στο διαδίκτυο μπορείς να μπαίνεις από διάφορες συσκευές, τον υπολογιστή, το κινητό, το τάμπλετ και το λάπτοπ. Προσοχή όμως! Μην μιλάτε σε αγνώστους και μην στέλνετε μηνύματα! Έτσι δε θα έχετε ποτέ πρόβλημα!

Μελίνα Παδίλια- Βουλγαρίδου

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

1. Προσέχω για την _______________ μου.

2. ________________στο διαδίκτυο για να περάσω την ώρα μου.

3. Δε δημοσιεύω ποτέ προσωπικές μου____________________.

4. Παίζω ηλεκτρονικά _________________.

5. Υπάρχει και κακόβουλο __________________.

6. Έτσι λέγεται στα ελληνικά το μπούλινγκ.

7. Συνδεόμαστε στο________________

8. Τέτοιο λογισμικό υπάρχει ___________________.

9. Γράφουμε ______________ κάτω από μια ανάρτηση.

10. __________ στο μπούλινγκ!

11. Χρειαζόμαστε ____________ για τη σύνδεση στο διαδίκτυο.

12. Έτσι λέγεται στα ελληνικά το ίντερνετ.

13. Δεν θέλουμε καμιά μορφή ________!

14. Όταν απορρίπτεις κάποιον για το χρώμα του δέρματός του ή την διαφορετικότητά του.

15. Το διαδίκτυο μας προσφέρει_______________

16. Δεν _____________ κανέναν στο διαδίκτυο.

17. Χρειάζεται ______________ για να ασφαλίζεις τα αρχεία σου.

18. Υπάρχει και κινητό _____________.

19. Υπάρχει λάπτοπ και σταθερός ________________.

20. _____________ στους κινδύνους του διαδικτύου!

Απαντήσεις: (ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΣΕΡΦΑΡΩ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ, ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ,ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ, ΙΝΤΕΡΝΕΤ, ΚΑΚΟΒΟΥΛΟ, ΣΧΟΛΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ, ΤΕΛΟΣ, ΡΟΥΤΕΡ, ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ,ΒΙΑΣ,ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ, ΒΡΙΖΟΥΜΕ, ΚΩΔΙΚΟΣ, ΤΗΛΕΦΩΝΟ,ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ, ΠΡΟΣΟΧΗ)

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Βροντάκη Κέλλυ, Επιτροπάκη Ευτυχία, Κατσουλάκης Αργύρης, Λυκουρίνος Γιώργος, Μοτάκη Άννα, Μπινιάς Μανούσος, Μπούιντερ Μαρί, Νικολακοπούλου Μαρίνα, Ξανθουδάκη Ειρήνη, Ξανθουδάκη Ελευθερία, Παδίλια- Βουλγαρίδου Μελίνα, Παπαδαντωνάκη Όλγα, Σούνας Ηλίας, Τόνεβ Θανάσης, Τζόκα Ρεντιάνο, Τσάκωνα Ηλέκτρα, Τσέλα Μηνάς, Φιωτοδημητράκης Γιώργος, Χελιουδάκη Ευγενία

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 26.2.2021)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 "Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΕΡΕΤΡΟ ΑΚΟΥΜΠΑ Η ΕΛΛΑΔΑ"

 

Φλεβάρης 1943, τελευταία μέρα του μήνα, Αθήνα… Όλα τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά, ωστόσο τίποτα δεν είναι ικανό να εμποδίσει τους κατοίκους της Πρωτεύουσας, άνδρες, γυναίκες και παιδιά να ‘ρθουν στο Α΄ Νεκροταφείο για ν’ αποχαιρετήσουν τον Ποιητή που έφυγε για τον Επουράνιο Παρνασσό, πλήρης ημερών, αλλά και για να εκφράσουν τα αντικατοχικά τους αισθήματα. Τον Ποιητή των “Πατρίδων”, του “Δωδεκάλογου του Γύφτου”, της “Φλογέρας του Βασιλιά” και, βέβαια, του “Ολυμπιακού Ύμνου”. Τον Ποιητή που δυο χρόνια και τέσσερις μήνες πριν, όταν ο Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας παράγγειλε στους Έλληνες να μεθύσουν «με το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα». Τον Κωστή Παλαμά που η κηδεία του γίνεται με την παρουσία και του διορισμένου απ’ τους Γερμανούς κατακτητές πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου.

Βροντερό το παρών που δίνει στη νεκρώσιμη ακολουθία ο πνευματικός κόσμος της χώρας, με προεξάρχοντες τους ποιητές Άγγελο Σικελιανό και Σωτήρη Σκίπη. «Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,/ δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…/ Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές/ σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!// Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό/ με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,/ κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,/ ποιον κλει, τι κι αν το πει η δικιά μου γλώσσα;». Οι δυο πρώτες στροφές απ’ το ποίημα του πρώτου. «Μέσ’ από τα κάγκελα τ’ αόρατα/ της απέραντής μας φυλακής,/ μέσα στο κελί το σκοτεινό μας,/ δεν εβάσταξες στον πόνο της Φυλής/ κι έπεσες σα δρυς/ από τα χτυπήματα κάποιων μαύρων ξυλοκόπων/ στο σκοτάδι της νυχτιάς της τραγικής,/ δίχως να προσμείνεις την αχτίδα/ της καινούργιας Χαραυγής […] Φεύγεις, πας για το ταξίδι σου/ το Αχερούσιο, το στερνό,/ ω πρωτότοκε αδερφέ μας,/ όμως κοίτα πως ξοπίσω σου/ οι Έλληνες σε χαιρετάνε./ Ο καθένας ένα στίχο σου/ ψέλνοντας μελωδικό,/ σε ξεπροβοδάνε/ με τα μύρια σου τραγούδια,/ που βουίζουν σα μελίσσια/ πάνω απ’ Απριλιού λουλούδια,/ σαν να προμηνάνε την Ανάσταση,/ ω μεγάλε ραψωδέ μας!» Το πρώτο και το τελευταίο μέρος απ’ το ποίημα που απήγγειλε ο δεύτερος. Μέχρι δακρύων η συγκίνησις! Προπάντων κατά τη διάρκεια της ταφής, όταν ο θεόρατος Γιώργος Κατσίμπαλης, με το που πλησιάζει ο αντιπρόσωπος του κατακτητή για να καταθέσει στεφάνι, αρχίζει, στεντόρεια τη φωνή να τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο, για να τον ακολουθήσει όλος ο κόσμος…

Ήμουν κι εγώ εκεί… Ντυμένος “παπαδάκι”, δίπλα στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δαμασκηνό, που χοροστατούσε στη νεκρώσιμη ακολουθία, ονειρεύτηκα ότι ήμουν, απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, τις προάλλες. Ίσως γιατί είχα παρακολουθήσει στην τηλεόραση την τελετή λήξης των “24ων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου 2022” κι είχα συγκινηθεί βλέποντας και ακούγοντας τα Κινεζάκια της παιδικής χορωδίας “Malanhua’er” να ανασύρουν τα ωραία ελληνικά φωνήεντα απ’ τον Ολυμπιακό Ύμνο που έγραψε ο ποιητής και μελοποίησε ο Σπύρος Σαμαράς…

ΚΑΙ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

Η ΠΕΘΕΡΑ ΣΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ... - ΤΑ ΒΟΥΒΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΤΡΑΧΙΑ - Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

 

“Κι η πεθερά με ρώτησε είντα στολή να βάλει/ γιατί τηνε καλέσανε σε ένα καρναβάλι.// Στο άρμα με τις πεθερές έχει κι αυτή μια θέση,/ της διάλεξα μία στολή της φώκιας να φορέσει.// Στον βασιλιά καρνάβαλο την πεθερά θα δώσω/ έτσι από την γκρίνια της για πάντα θα γλυτώσω”. Με το καρναβάλι γενικότερα και τις πεθερές ειδικότερα ασχολείται η Νεκταρία στις σημερινές της μαντινάδες. Σε μια πρώτη ανάγνωση. Με τις πεθερες γενικότερα και με το καρναβάλι ειδικότερα σε μια δεύτερη… Να κάνει τα χειλάκια μας να γελάσουν προσπαθεί και βέβαια το πετυχαίνει, σε τελική ανάλυση… Πλάκα κάνει! Μανούλα και σ’ αυτό το είδος η μαντιναδολόγος μας. Ποιες πεθερές και ποιο καρναβάλι…

 

 

Με το που βγαίνουμε, κατά που μας λένε από τον ασφυκτικό κλοιό του κορωνοϊού, να ’σου ο πόλεμος. Ας όψονται οι όποιοι αίτιοι…
Όταν στον βάλτο τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια. Και η φράση αυτή του Μπέρτολτ Μπρέχτ στο νου μου με το που έμαθα τα καθέκαστα κατά Ουκρανία μεριά, χθες.

 

 

«Μέσα στις τριακόσιες σελίδες του παρόντος τόμου, γίνεται από τους συγγραφείς μια νηφάλια προσέγγιση σε διάφορες όψεις της επανάστασης του 1821 στην Κρήτη, όχι μόνο ξετυλίγοντας ιστορικά γεγονότα και ανθρωποκεντρικές αφηγήσεις αλλά και φέροντας στο φως σημαντικότατα τεκμήρια της εποχής, συνοδευόμενα από τις καταρτισμένες επεξεργασίες και αναλύσεις του». Τα που γράφει μεταξύ των άλλων χαιρετίζοντας την έκδοση του τόμου “Κρήτη 1821-1830: Αναγνώσεις μιας ατελέσφορης επανάστασης” (εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος, Αθήνα 2021) από την Περιφέρεια Κρήτης”. Μανόλης Α. Βουρλιώτης, Μανόλης Γ. Δρακάκης, Γιώργος Λιμαντζάκης, Γιάννα Πατρουδάκη, Γιάννης Σπυρόπουλος και Αντώνης Χουρδάκης, οι συγγραφείς του. Όλβιος εστιν όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν…

 

 

 

 Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 25.2.2022)

https://www.haniotika-nea.gr/s-ayto-to-feretro-akoympa-i-ellada-2/

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

Η “ΞΕΣΤΕΡΙΑ” ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

(Ένα υπέροχο ποίημα για την " Ξεστεριά" μου από την ποιήτρια Ελισάβετ Διαμαντάκη - Κωνσταντουδάκη, στα " Χανιώτικα νέα". Υπόχρεος στην αγάπη σου, Βέτα! Πάλι και πολλάκις ευχαριστώ σε!)

Στίχους καρδιάς διαλέγοντας, έγραψα τ’ όνομα σου
απόσταγμα τσ’ αγάπης μου, τιμή στην προσφορά σου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Βαθιά μου ψάχνω με περίσκεψη πολλή
Απλές, αληθινές, γεμάτες λέξεις,
Για να μπορέσω απλά κι αληθινά,
Γόνιμα, Βαγγέλη, να σε υμνήσω
Ετσι όπως σ’ αξίζει, όπως σου ταιριάζει!
Λαμπροί του πνεύματος σου οι καρποί
Η άυλη καθημερνή συγκομιδή σου
Στους πολλαπλούς τους χώρους που δουλεύεις!

Καθ’ ένας μας μπορεί να τους γευτεί
Αρκεί από καρδιάς να το θελήσει,
Καθ’ ένας, απ’ αυτούς να διδαχτεί
Αρκεί μες στην καρδιά του να τους κλείσει…
Τούτος ο νέος, ο πολύχυμος καρπός*
Στα δυο μου χέρια τώρα που κρατάω,
Αισθήματα συγκίνησης βαθιά μου που ξυπνά,
Κυριεύουν την ψυχή καθώς τον γεύομαι, και πλήθος
Ήρωες Τουρκομάχοι, Κρητικοί απροσκύνητοι,
Σαν οπτασίες μακρινές με συντροφεύουν!…

*το νέο του βιβλίο: Πότες θα κάμει ξεστεριά…

Ελισάβετ Διαμαντάκη- Κωνσταντουδάκη

(Χανιώτικα νέα, Τρίτη, 15.2.2022)

https://www.haniotika-nea.gr/poiites-kai-rimadoroi-scholiazoyn-tin-epikairotita-146/

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 ENA  ΔΙΑΡΚΕΣ ΔΙΠΟΛΟ ΚΑΙ Η ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

 

 

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

Άσπρο και μαύρο, πάνω και κάτω, αριστερά και δεξιά, ο Γρηγόρης και ο Σταμάτης· όλα στη ζωή μας…Και ων ουκ έστιν αριθμός, πόσα πολλά είναι αυτά τα αντίθετα που υπάρχουν στη ζωή μας και που δυστυχώς μπορούν να μας διχάζουν!

Η ζωή μας ένα διαρκές δίπολο· υπάρχουν φορές που τόσο πολύ εξαρτόμαστε από τη έννοια της “διαφωνίας για τη διαφωνία” -τις περισσότερες μάλιστα δίχως επιχειρήματα- που πλέον πιστεύω πως αυτό ακριβώς μας τρέφει ως λαό! Μοιάζει σαν να ικανοποιούνται κυρίως οι της στιγμής ορέξεις μας, το θυμικό μας! Όλη η ενέργειά μας καταναλώνεται στην συνεχή αυτοαναίρεση!

Είμαστε εμποτισμένοι στη διαφωνία με το κάθετί, δίχως να προσβλέπουμε στην πρόοδό μας, δίχως να έχουμε -ποιος ευθύνεται άραγε για τούτο- μια κοινή συνισταμένη, ένα κοινό στόχο που θα μας κάνει… απλά καλύτερους (σύνδρομο της κατσίκας του γείτονα)!

Μέσα στο παραπάνω πλαίσιο, εμφανής λόγω των ημερών η τελευταία διαφωνία μεταξύ των Ελλήνων που παρατηρείται σχετικά με τη Ρωσία!

Οι Έλληνες λοιπόν βάσει μίας έρευνας από τη German Marshall Fund «για τις πεποιθήσεις των δυτικών απέναντι στην ουκρανική κρίση, τάσσονται υπέρ της Ρωσίας» κατά 56% ενώ υπέρ της Ουκρανίας τάχθηκε το 44%.

Πόθεν και γιατί;

Άβυσσος η ψυχή και το μυαλό του Έλληνα, που παρότι φιλειρηνικός λαός, στη συγκεκριμένη περίπτωση -που ειρήσθω εν παρόδω δεν φαίνεται να γνωρίζει επακριβώς τι συμβαίνει εκεί- τάσσεται υπέρ ενός επιτιθέμενου απέναντι σε ένα καταφανέστατα ασθενέστερο, ίσως και επειδή η παράδοση και ο θρύλος, ο μύθος ή δεν ξέρω και γω τι, λέει πως περιμένουμε από εκεί μια κάποια σωτηρία!

Η ιστορία ωστόσο πολλάκις τον έχει διαψεύσει ως προς αυτή του την προσδοκία!
Εξάλλου η περίπτωση της Ουκρανίας από την οποία αποσχίζονται δύο επαρχίες της και προσαρτώνται στην υπερδύναμη Ρωσία, ενδεχομένως και να μοιάζει κάπως με τη δική μας σχέση με την Τουρκία η οποία συνεχώς ψάχνεται με τις γκρίζες ζώνες!
Ακόμη μοιάζει και με το 1974 όταν η δυνατή χώρα Τουρκία επενέβη στρατιωτικά στην Κύπρο για να υπερασπιστεί τάχα μία μειονότητα στα εδάφη της και έτσι διχοτόμησε το νησί της Αφροδίτης!

 Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 23.2.2022)

https://www.haniotika-nea.gr/ena-diarkes-dipolo-kai-i-oykraniki-krisi/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΟΧΟΥ "ΜΑΣ" 

 

«Κατεβαίνει τη σκάλα/ που ενώνει τον ουρανό με τη γη/ ο Παππούς,/ την ανεβαίνει ο Αρχιεπίσκοπος./ Συνήθεια πια/ η συνάντηση των,/ επί την ηλίου δύσιν,/ για να ψάλλουν μαζί/ το φως ιλαρόν/ και να πούνε τα νέα των.// Ν’ αργήσει η ώρα/ που θα βρεθούνε για πάντα μαζί./ Μόνο αυτό ζητά ο Παππούς/ από τον Θεό-/ περισσεύουν οι ανάγκες των ζώντων». Το αφιερωμένο στον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο Αθανασιάδη ποίημα μου “Των Ειρηναίων ” (βλ. ποιητική μου συλλογή “Τα χελιδόνια”) που γράφτηκε δύο περίπου χρόνια πριν η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της υγείας του, τον κατατάξει μεταξύ των εφησυχαζόντων ιεραρχών και κηρύξει “τον θρόνον αυτού εν χηρεία”. Με τη διευκρίνιση ότι ο Παππούς είναι ο μακαριστός Μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης (1911-2013).

Σαν αύριο, πριν από 47 χρόνια, 23 Φεβρουαρίου 1975, η χειροτονία σε επίσκοπο του εψηφισμένου μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Ειρηναίου Αθανασιάδη στον Άγιο Μηνά Ηρακλείου. Ήμουν εκεί… Όπως και στην ενθρόνιση τού ίδιου ως Αρχιεπισκόπου Κρήτης, ύστερα από 33 και χρόνια, και συγκεκριμένα στις 24 Σεπτεμβρίου 2006, πάλι στον Άγιο Μηνά. Και σ’ αυτήν, όπως και σε μύρια άλλα απ’ τον αμητό της “κοινωνίας” μας (τον γνώρισα στην Κίσσαμο πόλη τον Οκτώβριο του 1970, ως Πρωτοσύγκελλο της Μητρόπολης Κισσάμου και Σελίνου, όταν ο Παππούς με προσέλαβε ως επιμελητή στο Οικοτροφείο Αρρένων) μια ζωή. Κυρίως σ’ αυτήν. «Θύελλα τα χειροκροτήματα και οι ιαχές “Άξιος” που ακολούθησαν τα λόγια του. Και το ποτάμι του κόσμου που ήρθε από τα μέρη των Χανίων και του Ρεθύμνου, ενωμένο με τον κόσμο και τις αρχές του Ηρακλείου, πορεύεται προς τον Άγιο Μηνά… Προπορεύονται η μπάντα του Δήμου, μια ομάδα νέων με παραδοσιακές στολές, ιερείς και καλόγριες, το στρατιωτικό άγημα, τα εξαπτέρυγα. Ύστερα ο νέος Αρχιεπίσκοπος ανάμεσα σε επισκόπους και επισήμους… Ένα παιδί που περπατάει δίπλα μου βαστώντας τη μάνα του από το χέρι, ρωτάει γιατί ο Αρχιεπίσκοπος φοράει κόκκινα. “Είναι το θεϊκό χρώμα” αποκρίνεται η μάνα του. “Είναι το χρώμα της θυσίας!” Θέλω να του πω μα σωπαίνω. Σωπαίνω και ανατριχιάζω… Και η πομπή προχωρά κάτω από έναν βαρύ ουρανό που ξεσπάει σε κλάματα. Βρέχει σιγανά… Κι ύστερα, μόλις ο Άγιος Μηνάς, που οι καμπάνες του μ’ έξαλλη χαρά υποδέχονται τον καινούργιο Αρχιεπίσκοπο, γεμίζει κόσμο, η βροχή γίνεται δαρτή. Πατείς με, πατώ σε ο κόσμος, μέσα στον ναό υποδέχεται με χειροκροτήματα και φωνές “Άξιος! Άξιος!” τον Αρχιεπίσκοπο». Τα που έχει γράψει η Ευδοκία μεταξύ των άλλων, στη στήλη που είχαμε μαζί στην εφημερίδα “Αυτός ο τόπος ο μικρός ο μέγας” (27 Σεπτεμβρίου 2006).

«Η Κρήτη μας./ Η Ελλάδα μας./ Η Ορθοδοξία μας./ Μου αρέσει αυτό το “μας”/ που βάζει στο τέλος/ κάποιων λέξεων – κόσμων,/ όταν μιλεί και όταν γράφει,/ ο Αρχιεπίσκοπός μας.// “μας”/ Μια μικρούλα λέξη/ με τρία γράμματα./ Μια πλατεία ευθύνης.// Ένα φωνήεν μεταξύ δύο συμφώνων/ ο εξ αδιανεμήτου πλούτος μας!» Το επίσης αφιερωμένο στον νυν πρώην Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο Αθανασιάδη ποίημα μου “Αυτό το υπέροχο ”μας”” (βλ. ποιητική μου συλλογή “Όπως το ψωμί”, Χανιά 2018).

ΚΑΙ ΣΤΑ... ΠΕΤΑΧΤΑ

 100 ΤΕΥΧΗ ΥΠΕΡΧ, ΓΕΜΑΤΑ ΚΡΗΤΗ - Η ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ

 

 

 

Εκατό τεύχη, πάνω από 8.000 σελίδες… Για το ξεχωριστό, το μοναδικό στο είδος του σε πανελλήνιο αλλά και διεθνές επίπεδο τριμηνιαίο περιοδικό των SUPER MARKET ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗ, ΥΠΕΡ Χ, κινητήριος νους και πάλλουσα καρδιά του οποίου είναι από γεννησιμιού του ο “ ψηλορείτης” των σύγχρονων κρητικών γραμμάτων Νίκος Ψιλάκης, ο λόγος. Έχω κάνει άλλες τρεις, αν θυμάμαι καλά τον τελευταίο χρόνο που το ανακάλυψα, στάσεις σ’ αυτό, πώς να προσπεράσω, ωστόσο την έκδοση του 100ου τεύχους που έφτασε τις προάλλες στα χέρια μου και να μην αντιγράψω τουλάχιστον ένα μικρό μέρος απ’ τον πρόλογό του. «Τριάντα χρόνια μετά ξεφυλλίζομε τις γεμάτες σελίδες. Πόσα πράγματα χώρεσαν, πόσες πρωτότυπες ιδέες, πόσα άγνωστα θέματα! Ιστορία, Λαογραφία, Τέχνη, Φωτογραφία. Πολιτισμός, γενικότερα. Και Κρήτη πάνω απ’ όλα. Συνήθειες, έθιμα, όνειρα, στόχοι, καθημερινή ζωή, παρελθόν και παρόν. Η αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του δίνει φτερά. Γεννά ιδέες». Όσοι πιστοί της “κρητικής ματιάς”, για να χρησιμοποιήσω τη γνωστή φράση του Νίκου Καζαντζάκη, δεν το γνωρίζετε, αναζητήστε το (δωρεάν δίνεται) στα καταστήματα ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗΣ…

 

 

“Την Τσικνοπέμπτη η κυρά έχει αποφασίσει,/ μπριζόλες και λουκάνικα τηγανητά να ψήσει.// Θαρρώ για την υγεία μου δεν νοιάζεται εκείνη,/ με τόσα λίπη σίγουρα θα ‘χω χοληστερίνη”. Τα που μας λέει στις δύο πρώτες σημερινές της μαντινάδες η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη… εκ μέρους του συζύγου της. “Μη φάτε κρέατα πολλά, φίλοι μου, αν τσικνίστε, γιατί τριγλυκερίδια σαφή θα αποκτήστε”, μας λέει… εκ μέρους της, στην τρίτη. Σιγά που θα ξεχνούσε την Τσικνοπέμπτη η μαντιναδολόγος μας…

 Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 22.2.2022)

https://www.haniotika-nea.gr/o-archiepiskopos-toy-yperochoy-mas/

 

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

(Από το ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ του φίλου, καλού συγγραφέα και τακτικού αρθρογράφου των Χανιώτικων νέων,  Στ. Γ. Κλώρη, " Εφήμερος Λόγος" , https://www.stcloris.gr/?p=20085

το λίαν αγαπητικό κείμενο  για την ΞΕΣΤΕΡΙΑ μου. Κατάπολλα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!)

 Η "ΞΕΣΤΕΡΙΑ" ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

 

 

[Ο  συγγραφέας, δάσκαλος, ποιητής και σχολιογράφος -με τον τρόπο του- ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ, ξέρει να εκπλήσσει. Μανιώδης "εργάτης"-μάλλον σπουδαίος τεχνίτης του ελληνικού λόγου-καλλιεργεί και προωθεί τα Γράμματα στα Χανιά, την Κρήτη, παντού.

Είναι τιμή για μένα και τη Χριστίνη που μας κάνει κοινωνούς του πνευματικού του έργου,,, Στ.Γ.Κ.]

===================================================================

 

 

Αγαπητέ μου Βαγγέλη,

Καλημέρα με ήλιο και φως,

Δεν σου κρύβω ότι διάβασα δυο φορές το βιβλίο σου (“Πότες θα κάμει ξεστεριά…”), κι ότι αυτό αποτέλεσε μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις μου για το 2022.

 Η θεματολογία σου είναι υπέροχη.

 Τα 7 άρτια και καλοδουλεμένα διηγήματά σου περιγράφουν επώδυνες καταστάσεις Κρητών αγωνιστών σε διάφορες ατελέσφορες αλλά πείσμονες επαναστάσεις.

 “Μαστορεύεις” πάνω σε ανθρώπινους χαρακτήρες (θετικούς και αρνητικούς), ονοματίζεις πρόσωπα ιστορικά/μυθικά, κάνεις όμορφους ψυχολογικούς/συνειδησιακούς διαλόγους ή μονολόγους, ασχολείσαι με γεγονότα που η αχλύ της ιστορίας έχει μυθοποιήσει ή υποτιμήσει.

 Πάνω απ’ όλα όμως, είναι η ωραία κρητική γλώσσα με τις ιδιαίτερες αποχρώσεις της, ως εξέχουσας ντοπιολαλιάς.

Σωτήριο, λοιπόν, και το λεξικό σου στο τέλος του βιβλίου, για μας τους αδαείς μη Κρήτες…

 

 

Από την τίτλο του πονήματός σου, μαντεύει κανείς το κυρίαρχο ηρωικό στοιχείο που διαχέεται παντού.

Η ανάπτυξη “γενναίων”, εννοιών όπως το χρέος προς την πατρίδα και τους συνανθρώπους, η κρυφή, αμόλευτη και βαθιά θρησκευτική πίστη, κυρίως η πρεπιά του Κρητικού απέναντι στην -κάθε είδους- δουλωσύνη και σκλαβιά, είναι στοιχεία εμφανή.

 

 

Θάματα κι αντι-θάματα, ιερά αναληφθέντα χρέη και βαρια τάματα προς εκτέλεση, εθελοντισμός, εξομολόγηση, ευσέβεια, κρυπτοχριστιανισμός, αλλαξοπίστηση, δίνονται σε ρυθμό μουσικού “κρεσέντου” (crescendo), με αποκορύφωμα την παγκρήτια εξέγερση και το λυτρωμό της Κρήτης.

Το ’21 της Κρήτης άργησε (1866-1869), αλλά ήταν εξίσου εκρηκτικό, αιματηρό και ηρωικό με τη μάνα του.

Η λέξη Κρητικός στο έργο σου είναι συνώνυμη με την ψυχική ανάταση και την αντρειοσύνη.

Το αδούλωτο της κρητικής ψυχής αναπλάθεται ανάγλυφα στις επτά εξαιρετικές σου μυθοπλασίες -όπως τις είχες ακουστά από την πολύ σπουδαία γιαγιά σου.

Καλοτάξιδο το πονημά σου, και σίγουρα να δούμε σελίδες του στα σχολικά αναγνώσματα.

 Σ’ ευχαριστώ για την ωραία “συντροφιά” που μου χάρισες…

Καλή υγεία,

καλή δύναμη,

καλή δημιουργικότητα.

 

Στ.Γ.Κ.

==================

[Το βιβλίο του Βαγγέλη, όπως και πολλά άλλα που το "Μουσείο Τυπογραφίας" των Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη, με τη συνδρομή και της εφημερίδας "Χανιώτικα νέα", εκδίδει,  διατίθεται  από το Μουσείο Τυπογραφίας και το e-shop της χανιώτικης εφημερίδας]

 https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10220849488163186?notif_id=1645446692859796&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif

ΠΟΙΗΣΗ

 Η ΜΟΝΗ ΕΓΝΟΙΑ 

Τεντώνεται 

στο μακρύ κοτσάνι του 

και λέει καλημέρα στον ήλιο. 

Να μην ξεχαστεί

το "μη με λησμόνει" 

η μόνη έγνοια 

του τριαντάφυλλου. 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

(ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ, Εκδ. "Πυξίδα της Πόλης" , Χανιά 2018)

 https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10220845526344143

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΕΙΔ. ΔΗΜ. ΣΧ. Κ.Α.Π.Ν.Κ. ΧΑΝΙΩΝ

Η ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ " ΕΛΠΙΣ" ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑΜΕ 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο! 

 

Kαλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Εμπνεύστηκαν από την “Ελπίδα” την πρόσφατη κακοκαιρία , ζωγράφισαν και έγραψαν κείμενα σχετικά... Με τη βοήθεια της εικαστικού Μαρίας Όλγας - Μπαράκου και των δασκάλων τους: της Ευαγγελίας Αριτζή, της Κατερίνας Γιαννίδου, της Γερακίνας Γκαγκανιάρα, της Νεκταρίας Ηλιάκη, της Στέλλας Μαυροφρύδη και της Μαρίας Παπαματθαίου. Ύστερα από πρόταση του και καλού μου φίλου απ’ τα παλιά, άξιου διευθυντή τους, Δημήτρη Χαμηλάκη. Για τα παιδιά του Ειδικού Δημ. Σχολείου που λειτουργεί στο Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών, Νέων Κρήτης και Δήμου Χανίων, ο λόγος.

Για τα αγαπημένα μου “ΚΑ.Π. Νικάκια” όπως τα “βάφτισα” αν θυμάμαι καλά, πριν από τέσσερα χρόνια, όταν παρουσίασα σ’ αυτήν την σελίδα τα δύο πρώτα τεύχη της σχολικής τους εφημερίδας, υιοθετώντας το όνομά της. Δεν θα το κρύψω πως με συγκίνησαν πολύ και με τις σημερινές τους εργασίες!... Πάντα ανοιχτός ο Παιδότοπος για σας καλά μου Κ.Α.Π.Νικάκια και αγαπημένοι μου συνάδελφοι. Καλή συνέχεια στον αγώνα που κανετε υπηρετώντας την Δασκαλοσύνη, από το ιδιαίτερα δύσκολο μετερίζι σας...

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

δάσκαλος

Εμπνευστήκαμε από την κακοκαιρία... 

  

Εμπνευστήκαμε από την κακοκαιρία, ζωγραφίσαμε και γράψαμε κείμενα σχετικά. Με τη βοήθεια της εικαστικού Μπαράκου Μαρία – Όλγα, και των δασκάλων Αριτζή Ευαγγελία, Γιαννίδου Κατερίνα, Γκαγκανιάρα Γερακίνα, Ηλιάκη Νεκταρία, Μαυροφρύδη Στέλλα, Παπαματθαίου Μαρία...

Μια κρύα νύχτα

Είμαστε έξω στο χιόνι και κόβουμε ξύλα για το τζάκι με τον μπαμπά μου. Έχει πολύ κρύο και είμαι χοντρά ντυμένος. Μπαίνω μέσα στο σπίτι, ανάβω το τζάκι και απολαμβάνω τη θέα από το παράθυρο. Με παίρνει ο ύπνος στην κουνιστή καρέκλα.

Νέαρχος Κ.

Ο χιονιάς

Ένα κρύο πρωινό ξύπνησα από τον δυνατό αέρα. Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου κι είδα τα πάντα χιονισμένα. Η μαμά έφτιαξε τσάι για όλους μας κι ο μπαμπάς έλεγε παραμύθια δίπλα στο τζάκι.

Κωνσταντίνος Τσ.

Στη χιονισμένη αυλή

Μόλις ξύπνησα το πρωί, η μαμά μου μου είπε να ντυθώ ζεστά, να βάλω γάντια, σκούφο και κασκόλ και να βγω να παίξω με το χιόνι στην αυλή. Όταν είδα το χιόνι ενθουσιάστηκα! Είχε κρύο, φυσούσε, κάποιες φορές χιόνιζε και κάποιες άλλες έβρεχε, αλλά πέρασα υπέροχα στη χιονισμένη μας αυλή.

Μαρία Κ.

Το χιόνι έλιωσε

Το πρωί ξυπνήσαμε με την αδερφή μου την Ειρήνη και είδαμε το χιόνι από το παράθυρο. Όλα ήταν άσπρα και πολύ όμορφα! Το μεσημέρι αποφασίσαμε να βγούμε έξω και να παίξουμε με το χιόνι. Φορέσαμε ζεστά ρούχα και μόλις βγήκαμε στην αυλή… άρχισε να βρέχει δυνατά! Γρήγορα το χιόνι έλιωσε… Δεν προλάβαμε να παίξουμε, αλλά ήμασταν χαρούμενες γιατί περάσαμε τόσο ωραία μαζί!

Ευτυχία Τσ.

Χιονοπόλεμος

Ένα χειμωνιάτικο πρωί τα παιδιά δεν πήγαν στο σχολείο γιατί είχε χιόνι στην αυλή. Έτσι αποφάσισαν να βάλουν τα πιο ζεστά τους ρούχα, κασκόλ και γάντια και να βγουν έξω και να παίξουν χιονοπόλεμο. Αν και είχε πολύ κρύο και αέρα τα παιδιά διασκέδασαν πάρα πολύ!

Ντίνα Στ.

Οι πιγκουίνοι

Η κακοκαιρία έφερε πολύ κρύο, χιόνι και παγετό. Όλο αυτό το σκηνικό μας έφερε στο μυαλό αυτά τα χαριτωμένα πλάσματα που ζουν στην Ανταρκτική, τους πιγκουίνους. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι πάγο και γλιστρούσαμε, όπως οι πιγκουίνοι στους πάγους του βόρειου πόλου.

Γιώργος Χ.

Να ξαναχιονίσει

Τον χειμώνα έχει κρύο. Πριν λίγες ημέρες χιόνισε στα Χανιά! Μου άρεσε πολύ το χιόνι! Ήθελα να βγω να παίξω και να κάνω χιονάνθρωπο, αλλά έλιωσε γρήγορα! Θέλω να ξαναχιονίσει!

Σοφία Μπ.

Χιόνια στα βουνά

Χιόνισε και στο Βαμβακόπουλο. Εδώ στα Χανιά δεν χιονίζει στην πόλη, μόνο στα βουνά. Δε μου άρεσε που χιόνισε στην πόλη, γιατί είχε πολύ κρύο! Είναι πολύ ωραία τα χιόνια στα βουνά! Επίσης, τις προηγούμενες ημέρες έβρεξε πάρα πολύ και καθόμουν στο σπίτι κι έβλεπα τη βροχή!

Κατερίνα Αντ.

Προτιμώ το καλοκαίρι

Είδαμε χιονάκι στα Χανιά, ήταν ωραίο. Κράτησε όμως λίγο και μετά έριχνε πολύ βροχή και δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω. Όταν σταμάτησε η βροχή έβαλα ζεστά ρούχα και πήγα βόλτα. Μετά γύρισα στο ζεστό μου σπίτι. Θέλω να έρθει το καλοκαίρι!

Στέλιος Μ.

Η κόκκινη καρδιά του δέντρου

Μια χειμωνιάτικη μέρα χιόνιζε από το πρωί. Οι νιφάδες του χιονιού ήτανε μεγάλες και έπεφταν πυκνές από τον ουρανό. Τα παιδιά έφτιαξαν ένα μεγάλο και έναν μικρό χιονάνθρωπο μέσα στο δασάκι κοντά στο σπίτι τους. Οι χιονάνθρωποι ήτανε ανάμεσα σε δύο δέντρα. Δίπλα στον μικρό χιονάνθρωπο το δεντράκι δεν είχε καθόλου φύλλα. Ήτανε χιονισμένο και μια κόκκινη μεγάλη καρδιά φαινόταν ζωγραφισμένη στον κορμό του. Τρία κοριτσάκια που ήτανε φίλες καλές ζωγράφισαν αυτήν την μεγάλη καρδιά για τη φίλη τους που είχε φύγει πρόσφατα στο Παρίσι. Θα την ξαναέβλεπαν το καλοκαίρι, και τους έλειπε πολύ. Έβγαλαν φωτογραφία το χιονισμένο τοπίο με την κόκκινη καρδιά να φωτίζει μέσα στο χιόνι και το έστειλαν στην αγαπημένη τους φίλη.

Μαρίνα Ελ.

Χανιώτικα νέα, Σάββατο, 19.2.2022

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 "ΤΡΙΓΩΝΟ ΟΡΘΟΓΩΝΙΟ Η ΖΩΗ ΜΟΥ" 

Όταν μια μάνα χάνει το παιδί της και ο ενεστώτας γίνεται παρατατικός… Όπως η μάνα του “Επιτάφιου” του Γιάννη Ρίτσου, που μοιρολογά καταμεσής ενός δρόμου της Θεσσαλονίκης μια μέρα του Μάη του 1936, το σκοτωμένο παιδί της: «Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων, καρδούλα της καρδιάς μου,/ πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ, της ερημιάς μου,/ πώς κλείσαν τα ματάκια μου και δε θωρείς που κλαίω/ και δε σαλεύεις, δε γρικάς τα που πικρά σου λέω;». Όπως η “Μάνα του Χριστού” στο ομώνυμο ποίημα του Κώστα Βάρναλη, που λέει στον γιο της: «Καθώς κλαίει σαν της παίρνουν το τέκνο η δαμάλα,/ ξεφωνίζω και νόημα δεν έχουν τα λόγια./ Στύλωσε μου τα δυο σου τα μάτια μεγάλα:/ τρέχουν αίμα τ’ αστήθια, που βύζαξες γάλα». Όπως η μάνα του Παύλου Ζαμπέτη, ενός από τα παλληκάρια του Δασκαλογιάννη, που όταν σκοτώθηκε στη Σφακιανή Επανάσταση του 1770, εναντίον των Τούρκων, αφού άφησε πάνω στο λείψανο την πλεξίδα της κόρης της, τον μοιρολόισε και για τη μάνα του: «Γιε μου, θλιφτή παραγγελιά σου φέρνω από τα όρη/ χαιρετισμό μιας άμοιρης που να ‘ρθει δεν ημπόρει./ Ξανθά μαλλιά π’ ανάθρεφε επά και χρόνια τόσα/ να στρώνει προσκεφάλι σου και ιδέ πώς αποδώσα./ Κάθε κλωνί κι απαντοχή και κάθε τρίχα ελπίδα/ μα εψές ούλες τσ’ απαντοχές τσι σύγκοψ’ η ελπίδα» (Νίκος Αγγελής: Δασκαλογιάννης).

Και βέβαια όπως την ποιήτρια Αγγελική Σιδηρά, στη συλλογή της “Οίμοι, λέγουσα”, με μια ουσιώδη, ωστόσο, διαφορά, γιατί ενώ “οι λυγμοί τής σκάβουνε τα σπλάχνα”, αυτή αισθάνεται χρεωμένη να μη μείνει στον όποιο σπαρακτικό μοιρολόι, αλλά να μετατρέψει σε ποιήματα, σε μια σειρά από στάσιμα, τους “σταλαγμίτες” των δακρύων της και τους “σταλακτίτες” του πόνου της. «Το κλάμα που δεν έκλαψα/ σε ιδρώτα μεταλλάσσεται./ Σταλάζει απ’ τους μυριάδες/ πόρους του δέρματος μου./ Κλαίει το σώμα μου./ Κι όσο για την ψυχή μου;/ Οι λυγμοί της σκάβουνε/ τα σπλάχνα μου. Χτίζουν εντός μου/ σταλακτίτες, σταλαγμίτες». Τα που μας λέει στο με τίτλο “Μετάλλαξη” δεύτερο ποίημά της. Για να δηλώσει στο τέλος: «Μεταμορφώνομαι αργά αργά/ σε πέτρα». Μια πέτρα “χρεωμένη” να στάζει “λάλον ύδωρ” συμπληρώνω.

Ωστόσο, η ζωή συνεχίζεται, όπως συνεχίζεται, και η ποιήτρια – μάνα, η μάνα – ποιήτρια, διορθώνω, βγάζει με διάφορες αφορμές ή και χωρίς αφορμές τα σώψυχα της. Και γιατί το βάρος που σηκώνει είναι ασήκωτο, αλλά και για να μας κάνει κοινωνούς του πόνου της, που τον έχει πια μόνιμο σύντροφο. Κοινωνικό γεγονός η γλώσσα: «Τρίγωνο, ορθογώνιο η ζωή μου./ Η μια πλευρά της το μετά/ η άλλη το πριν/ και υποτείνουσα η άθλια στιγμή», μας λέει στο τέλος του ποιήματος “Τρίγωνα κάλαντα”, στο οποίο θυμάται τον Αλέξη της παιδάκι κι ύστερα ντυμένο Άγιο Βασίλη. «Μια στιγμή μονάχα,/ ένας γδούπος/ που χώρισε στα δυο τη ζωή μου./ Στο πριν και στο μετά». Τα που μας λέει σε ένα άλλο ποίημα της στο “Ασυνέχεια”. Και να το πυθαγόρειο θεώρημα πάλι στο νου μου: «Το τετράγωνο της υποτείνουσας ενός ορθογωνίου τριγώνου ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο άλλων καθέτων πλευρών…».

Σημείωση: Το δεύτερο απ’ τα πέντε μέρη της εργασίας μου για την τελευταία (13η) ποιητική συλλογή “Οίμι λέγουσα” της καλής μου φίλης ποιήτριας Αγγελικής Σιδηρά. Με αφορμή το βάρβαρο φευγιό του Άλκη απ’ τη ζωή η δημοσίευση στις “Στάσεις”. Ολόκληρη η εργασία μου γράφτηκε για το λογοτεχνικό περιοδικό “Ο Σίσυφος”, στο αφιέρωμα (επιμέλεια: Γρηγόρης Τεχλεμετζής) για το σύνολο έργο της ποιήτριας (τεύχος 19, Δεκέμβριος 2021) μαζί με 21 άλλες, σχετικές, εργασίες Ελλήνων Λογοτεχνών.

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ ΚΑΤΑ ΧΑΡΗ ΣΤΡΑΤΙΔΑΚΗ -  ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ - ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ...

 

 

“Δημοτικός Κήπος Χανίων – Ιστορία και λειτουργίες ενός χώρου αστικού πρασίνου”… Ένα ακόμα ξεχωριστό βιβλίο – λεύκωμα για τα Χανιά από τον γνωστό Ρεθεμνιώτη πολυγραφότατο συγγραφέα, τέως σχολικό σύμβουλο Χάρη Στρατιδάκη. Κι αυτό απ’ τις εκδόσεις “Πυξίδα της Πόλης” του Μαθιού Φραντζεσκάκη. Τέσσερα χρόνια μετά τις “Ιστορικές Περιηγήσεις στα Χανιά”. Τι δώρο κι αυτό απ’ τον φίλο μου τον Χάρη με τις πολλές χάρες! Καλοτάξιδο!

 

 

«Πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα»… Συχνά πυκνά η περίφημη αυτή αποστροφή του Κλαούζεβιτς στον νου μου τις τελευταίες μέρες με αφορμή τα της Ουκρανίας. Κάπου κάπου και η αντίστροφη της. Πολιτική (διεθνής) είναι απλώς η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα…

 

 

«Θλίψη και αγανάκτηση, νιώθουν όσοι μαθαίνουν,/ τα στυγερά εγκλήματα που γύρω μας συμβαίνουν», μας λέει στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να συμπληρώσει: «Αυτοί που τον συνάνθρωπο άπονα βασανίζουν,/ ισόβια στη φυλακή να μείνουνε αξίζουν.// Θανάσιμο αμάρτημα κάνουν πώς το μπορούνε/ ψυχές αθώες άδικα να τις κακοποιούνε». Προσυπογράφω… Προσυπογράφουμε… Φτάνει όμως αυτό;

 Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 18.2.2022)

https://www.haniotika-nea.gr/trigono-orthogonio-i-zoi-moy/

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

 

 Και στην ΞΕΣΤΕΡΙΑ μου αναφορά από τον και τακτικό συνεργάτη της εφ. " Χανιώτικα νέα", σφαιρικό καλλιτέχνη Γιάννη Μαρκαντωνάκη, τις προάλλες, στην στήλη του. Ευχαριστώ σε από καρδιάς, ΦΙΛΕ!) 

ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ: " ΠΟΤΕΣ ΘΑ ΚΑΜΕΙ ΞΕΣΤΕΡΙΑ"

Γράφει ο Γιάννης Π. Μαρκαντωνάκης

Ο Χανιώτης (γεν. στο Νίππος) συνταξιούχος δάσκαλος, είναι γνωστότατος λόγο της τακτικής αρθρογραφίας του στα Χ.Ν., όμως τα τελευταία χρόνια έχει μια σταθερή δημιουργική εκδοτική συνέπεια, με βιβλία που περιλαμβάνουν άρθρα του και ποιητικές συλλογές, συνεργαστήκαμε εξαιρετικά, αφού εικονογράφησα την ποιητική του συλλογή, «Κάζοβαρ». Το νέο του βιβλίο, με επτά διηγήματα έχει φόντο την Κρητική επανάσταση ενάντια τους Τούρκους με γνωστές ιστορίες όπως του Θοδωρομανώλη (που άκουγα από παιδί από τον Σεληνιωτη πατέρα μου, Πέτρο) ή άγνωστες στους πολλούς ιστορίες αγώνων στα χωριά του Αποκόρωνα, στον ίσκιο των Μαδάρων. Ενσωματωμένα ήθη, συμπεριφορές, χούγια, μυθοποιημένα περιστατικά, παραδοσιακοί στίχοι, πυκνογραμμένα, λαϊκότροπα, συνυφασμένα με το χρέος στους προγόνους με δομική φιγούρα επιβολής της μνήμης, ως ταυτότητα τον Θεοκλή Νικ. Κακάτση (Κακατσάκη) 1851-1926, εικονογράφηση από τον Νίκο Μπλαζάκη, λαϊκό ζωγράφο (και διακεκριμένο Καραγκιοζοπαίχτη)

 Χανιώτικα νέα (10.2.2022)

 https://www.haniotika-nea.gr/gia-vivlio-ana-gnosmata-topika-sygchrona-eis-ta-chania-chronia-epeteiaki/

 

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

 ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ... ΑΚΙΝΔΥΝΗ Η "ΤΡΕΛΑ" ΤΟΥ;

 

 

 Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Ποιος τελικά κρύβεται πίσω από την περσόνα του Sakis;Όχι, δεν πρόκειται για ένα ακόμη μυστήριο! Είναι ο ίδιος τελικά και αυτό σημειολογικά προσέξτε το!Ο Σάκης Ρουβάς είναι αυτά τα τραγούδια που έχει πει, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!Από κορμί βέβαια, φωνάρα υπό την έννοια ότι την όποια καριέρα του εν πολλοίς την οφείλει σε αυτό που λέμε “κόσμο του θεάματος”, σίγουρα στη δουλειά του, στο ταλέντο του αλλά και κυρίως στην εποχή που άνθιζε η show bizz με όλα τα marketing και τα μανατζαραλίκια καθώς και της άνθισης της ιδιωτικής τηλεόρασης και όχι μόνο και στην Ελλάδα!

Ο Σάκης δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένας ακόμη εκπρόσωπος εκείνης της εποχής· αν γίνομαι κατανοητός! Και ως τέτοιον πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε… ίσως!

Είναι, τελικά, ο ίδιος άνθρωπος που μας γοήτευσε, αλλά και αυτός ο ίδιος άνθρωπος που μας απογοήτευσε για να θυμηθώ και το λαϊκόν άσμα! Πλείστες οι φορές που συνέβησε το πρώτο! Πλείστες όμως και εκείνες που συνέβη το δεύτερο! Στη ζυγαριά ποιο βαραίνει πιο πολύ; Ιδού το ερώτημα!

Οι φορές που μας γοήτευσε ο Σάκης ήταν κυρίως όταν δεν μιλούσε, αρκούσε ένα κούνημα των γοφών του, ένα σκίσιμο της μπλούζας του, το χαμόγελό του, οι χορευτικές του ικανότητες και ακολουθούσε ντελίριο!

Τον είχα υποστηρίξει -θυμάμαι από αυτήν εδώ τη στήλη- τότε που έπεσαν όλοι πάνω του να τον φάνε επειδή… δεν έφερε την 1η θέση στην Ελλάδα στο διαγωνισμό της Eurovision! Ο ίδιος περίλυπος τότε ζητούσε -θυμάμαι- συγγνώμη από όλη την Ελλάδα! Δεν υπήρχε κανένας λόγος! Εννοώ so what?

Μετά τα χρόνια πέρασαν! Στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, καθώς διένυε και διανύει τα χρόνια της ωριμότητας, ως άντρας, σύζυγος, πατέρας ο ίδιος ξεκινά να μιλάει και δημοσίως ως δημόσιο πρόσωπο!

Ωστόσο πολλάκις πολλά τα ατοπήματά του και ενώ στην αρχή τον συγχωρούσαμε -Sakis είναι αυτός- κατόπιν το πράγμα άρχιζε και σοβάρευε!

Διότι όταν μιλάς δημόσια και δη στη μικρή Ελλαδίτσα και δεν είσαι πια ο μικρούλης του “1992, μαζί κι αυτόν τον χρόνο μαζί εμείς οι δύο” οφείλεις να δέχεσαι και την κριτική, ειδικά όταν οι απόψεις και θέσεις σου επιδέχονται κριτικής όταν αναφέρεσαι σε σοβαρα θέματα που απασχολούν ευρέως την επικαιρότητα!

Έχει βουίξει ο κόσμος με τα #metoo, με τις παιδεραστίες, με την σεξουαλική βία, με τόσα και τόσα καταδικαστέα εγκλήματα!

Αν δεν έχεις να πεις κάτι για να βοηθήσεις να σταματήσει όλη αυτή η αρρωστημένη κατάσταση, τουλάχιστον σκέψου το ενδεχόμενο να μην πεις τίποτα!

Διότι δίνεις πάτημα σε όλα τα αρρωστημένα και μη ένστικτα εκείνων καθώς επίσης και σε όποιους μικρότερους (παιδιά ή έφηβους) σε έχουν ακόμη, φευ, ως πρότυπο!

Ίσως μία συγγνώμη του τώρα για ένα όντως σοβαρό θέμα, να ήταν μια γενναία στάση!

 

https://www.haniotika-nea.gr/einai-pleon-akindyni-i-trela-toy/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 "ΕΡΩΤΑΣ ΓΕΝΟΥΣ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥ"

 

 «…και με αυταπάρνηση,/ πλαγιάζω πάντα/ μπροστά από την καρδιά σου/ όταν τη “στοχοποιεί” η οδύνη…// Έτσι, ώστε τα βόλια της/ να βρίσκουν το σώμα μου/ τα μέλη τη δική μου καρδιά!// Να μη λαβωθεί/ η καρδούλα σου,/ καρδιά μου». Το ποίημα “Σε στάση εμβρυακή” της Φωτεινής Εμμ. Σεγρεδάκη, από την ποιητική της συλλογή “Οινοχόος…” (εκδ. “Χανιώτικα νέα”, Κίσσαμος 2021).

«Ο έρωτας μας/ δώρο/ του καλοκαιριού/ κλέψε μου γέλια και φιλιά-/ γλυκό μελτέμι, παιχνιδιάρικο/ γύμνωσε με από κάθε αγκάθι-/ γλύκισμα χρυσαφένιο της φραγκοσυκιάς/ λιώσε με λαίμαργα στα χέρια σου-/ ρώγες τραγηνό αμπέλι/ ξάπλωσέ με στο ακρογιάλι-/ φως αυγουστιάτικης σελήνης/ πάρε πέτρα να με σπάσεις-/ ψίχα χλωρή της καρυδιάς/ πάρε πέτρα να με σπάσεις-/ ο έρωτας μας/ τέλος/ του καλοκαιριού». Το ποίημα “καλοκαιρινό” της Νεκταρίας Μενδρινού, από την ποιητική της συλλογή “Σύννεφα στον ουρανό” (εκδ. “Μελάνι”, 2018).

«Ο έρωτας είναι το πράσινο/ κάτω από τη φλούδα του Φλεβάρη/ συσπειρωμένος/ άνεμος να γεννήσει αρώματα/ και χρώματα, καλέσματα.// Ο έρωτας/ γεννήθηκε απ’ το φως/ για να δημιουργήσει/ την αντίληψη του σύμπαντος.// Η άνοιξη γεννήθηκε απ’ τον έρωτα/ να σε βλέπω/ να ‘χω χρώματα, να ‘χω την οσμή σου./ Η άνοιξη σε γέννησε μόνο/ μόνο για μένα». Άτιτλο ποίημα του Γρηγόρη Γ. Γεωργουδάκη, από την ποιητική του συλλογή “Αμμογραφίες” (εκδ. ΕΡΕΙΣΜΑ, 2015).

«Πρωινός ηλίανθος/ ακολουθώ τον ερωτικό ηλιοτροπισμό σου,/ αθώα απροστάτευτος,/ ήσυχα παραδομένος.// Περίμενέ με/ σ’ ένα μικρό λιμάνι,/ για το μυστικό αρχέγονο αγκάλιασμα.// Μείνε πριν με πάρουν οι φλύαρες καρδερίνες/ με τα αιμάτινα περιδέραια». Το ποίημα “Ηλιοτρόπιο” του Μανόλη Λεφάκη, από την ποιητική του συλλογή “Νόστος Εαρινός” (εκδ. ΕΡΕΙΣΜΑ, 2018).

«Ο έρωτας,/ όνομα ουσιαστικόν,/ πολύ ουσιαστικόν,/ ενικού αριθμού,/ γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,/ γένους ανυπεράσπιστου./ Πληθυντικός αριθμός/ οι ανυπεράσπιστοι έρωτες». Από το ποίημα της Κικής Δημουλά “Ο πληθυντικός Αριθμός” (“Το λίγο του κόσμου”, 1971).

Μικρό αφιέρωμα στον φτερωτό θεό, στον απόηχο του όποιου εορτασμού του χθες, 14 Φλεβάρη, “Ημέρας των Ερωτευμένων”. Τέσσερα συν ένα (4+1) ποιήματα το αφιέρωμα. Από δύο Χανιώτισσες ποιήτριες και δύο Χανιώτες ποιητές τα τέσσερα. Από την κορυφαία σύγχρονη Ελληνίδα, ποιήτρια Κική Δημουλά, που έφυγε πριν από δύο χρόνια (22 Φεβρ. 2020) στα 89 της χρόνια για τον Επουράνιο Παρνασσό, το ένα, το τελευταίο. Εν είδει επιλόγου. Γένους ανυπεράσπιστου ο έρωτας…

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 "ΌΧΙ ΕΓΩ... ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ" - ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ - ΚΑΙ... ΑΛΑΤΟΠΙΠΕΡΟ Ο ΕΡΩΤΑΣ

 

«Εκείνος σχετικά έμπειρος από εντυπώσεις που αποκόμισε από τη ζωή. Εκείνη, αν και είχε αποχαιρετήσει την πρώτη νιότη, παρέμεινε άπειρη, με κύριο γνώρισμα την “καλή συμπεριφορά” προς όλους. Αν δεν συναντιόντουσαν σε φιλική ομήγυρη, δεν θα γίνονταν ποτέ φίλοι, ζευγάρι και ό,τι άλλο επακολούθησε, με τον τρόπο που συνέβη. Είναι η ιστορία αληθινή και αφηγείται τα μυστήρια των σχέσεων των ανθρώπων». Απόσπασμα απ’ το οπισθόφυλλο του βιβλίου (“παρ’ ολίγον μυθιστόρημα”, το χαρακτηρίζει ο ομότ. καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης Ν.Ε. Παπαδογιαννάκης, προλογίζοντάς το) “Όχι εγώ… το ημερολόγιο” της γνωστής – άγνωστης Χανιώτισσας συγγραφέως Νεφέλης Ευαγγέλου που κυκλοφόρησε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “Λεξίτυπον” σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. Για ένα βιβλίο 326 σελίδων, που το διάβασα απνευστί τις προάλλες, και για το οποίο μπορώ να μιλώ για ώρες, ο λόγος. Να κυκλοφορήσει σύντομα, σε πολλά αντίτυπα η πρόταση που κάνω στη φίλη συγγραφέα… Και γιατί είναι μια “τοιχογραφία” της πόλης μας… Κι αν έχω να γράψω γι’ αυτό!

 

Ωστόσο το “μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα”, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του έργου του Ιρλανδού συγγραφέα Ευγένιου Ο Νηλ, συνεχίζεται… Και βέβαια την πανδημία έχω στον νου μου, ενώ το γράφω. Επιμένουν, λέει, να είναι σκληροί οι επιδημιολογικοί δείκτες στη χώρα μας και οι ειδικοί δεν… Για να δούμε, τι θα δούμε, αν θα δούμε… Ίδομεν…

 

 

 

Και βέβαια περί έρωτος ο λόγος στις σημερινές τρεις μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. «Στου Βαλεντίνου τη γιορτή το δώρο που αξίζει,/ είναι να έχεις δίπλα σου κάποιον-α να σε φροντίζει», μας λέει στην πρώτη. «Δεν θέλω ‘γω κοσμήματα, χρήματα και παλάτια/ μόνο να με κοιτάζουνε τα όμορφα σου μάτια», μας λέει στη δεύτερη. «Με το αλατοπίπερο μοιάζει ο έρωτάς σου/ τα πάντα νοστιμίζουνε, σαν βρίσκομαι κοντά σου», μας λέει στην τρίτη. Άκου αλατοπίπερο ο έρωτας, άκου αλατοπίπερο!

 Xανιώτικα νέα  (15.2.2022)

 

https://www.haniotika-nea.gr/erotas-genoys-anyperaspistoy/

 

 

 

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ: ΠΟΤΕΣ ΘΑ ΚΑΜΕΙ ΞΕΣΤΕΡΙΑ

(Και ο παλαίμαχος δημοσιογράφος και τυπογράφος γράφει στα ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ για την ΞΕΣΤΕΡΙΑ μου... Χαρά μεγάλη και τιμή μεγάλη για μένα. Κατάπολλά τα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μου, ΚΥΡΙΕ ΓΙΩΡΓΟ!)

 

 

 

 

Γράφει ο Γιώργος Μαρουλοσηφάκης*

Ο θυμόσοφος κρητικός λαός έλεγε και λέει «Απού φελά παντού φελά». Οι λέξεις αυτές λες και είναι κομμένες και ραμμένες για τον Βαγγέλη Κακατσάκη. Δάσκαλος ΝΑΙ για χρόνια καταξιωμένος. Ποιητής υπέροχος- αναγνωρισμένος. Συλλογές του:
• ΚΑΖΟΒΑΡ Α΄ και Β΄ και Γ΄ έκδοση
• Τα γράμματα της Παναγίας
• Όπως το ψωμί
• Τα χελιδόνια του μοναχού και
• Ιχνηλατώντας.
Δημοσιογράφος- λαογράφος- χρονογράφος.
Για πολλά χρόνια είχε δικές του στήλες στα “Χανιώτικα Νέα” όπως “Στα πεταχτά” και “Μια στάση εδώ μια στάση εκεί”. Δεν ξέχασε όμως ποτέ το “Δασκαλίκι”.
Στο εβδομαδιαίο ένθετο των “Χανιώτικων Νέων” Διαδρομές έχει δικιά του σελίδα, τον “παιδότοπο”.
Εκεί όμως που ο Βαγγέλης Κακατσάκης ξεπερνά τον Βαγγέλη Κακατσάκη είναι τα επτά διηγήματα του με τον γενικό τίτλο “Πότες θα κάμει ξεστεριά”.
Είναι τόσο ομορφογραμμένα που όταν αρχίζεις το διάβασμα ενός διηγήματος δεν σταματάς μέχρι να το τελειώσεις. Αληθινές ιστορίες -νομίζω ναι- ή μυθοπλασίες, άγνωστο…
Είναι τόσο ζωντανά και δυνατά δομημένα και τα επτά διηγήματα, που όταν τα διαβάζεις, θέλοντας και μη, ταυτίζεσαι με τον εκάστοτε ήρωα ή ηρωίδα.
Ανάλογα με το διήγημα, πότε γίνεσαι Γιώργακας ή αν είσαι γυναίκα γίνεσαι Μαριγώ.
Άλλοτε σ’ άλλο διήγημα γίνεσαι ο εκδικητής Θοδωρομανώλης, ξέροντας πως η εκδίκηση και ο σκοτωμός του Τούρκου σήμαινε και το δικό σου θάνατο.
Ταυτίζεσαι με τους Χάληδες, γίνεσαι εθελοντής που δίνει τη ζωή του για να ‘ρθει η “ΞΕΣΤΕΡΙΑ” της Κρήτης.
Συμμετέχεις στην Ανάσταση, στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων στα Χανιά μαζί με τον Ηρακλειώτη Μιχάλη Κουρμούλη. Με το “Πότες θα κάμει ξεστεριά” ο Βαγγέλης Κακατσάκης “ανέβηκε” στον “ΟΛΥΜΠΟ”.

* Ο Γιώργος Μαρουλοσηφάκης είναι απόμαχος δημοσιογράφος – τυπογράφος

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 9.2.2022)

https://www.haniotika-nea.gr/potes-tha-kamei-xesteria-toy-vaggeli-kakatsaki/