ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

"Σήμερα είναι θεμελιώδες η Ευρώπη που οφείλει τόσα στην Ελλάδα να πληρώσει ένα μέρος του χρέους της αναγνώρισής της προς την αρχαία Ελλάδα. Οφείλει να το κάνει δείχνοντας συγκεκριμένα την αλληλεγγύη της στη χώρα που περνά μια πραγματική οικονομική κρίση.
Λουί Γκοντάρ"


Στην... οδό Φιλελλήνων(1)

Στη διαχρονική οδό του φιλελληνισμού, στην οδό που περπάτησαν, μεταξύ των άλλων, ο Μπάυρον, ο Ουγκώ, ο Σέλλεϋ, ο Γκαίτε και η Ζακλίν ντε Ρομιγύ και που εξακολουθούν να περπατούν πολλοί ακόμα, μας ξεναγεί στη φετινή της ημερολογιακή έκδοση με τίτλο 'Φιλελληνισμός: Χθες - σήμερα... με θεμέλιο την ελληνική παιδεία', η Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος.
'Τιμώντας μ’ αυτόν τον τρόπο όσους συνειδητά έγιναν Ελληνες μέσω της ελληνικής παιδείας, αν και δεν γεννήθηκαν στη χώρα μας και όσους υπηρέτησαν την ελληνική παιδεία και τον ελληνικό πολιτισμό με τη σπουδή και τον πνευματικό τους μόχθο' για να χρησιμοποιήσω τα λόγια με τα οποία κλείνει το προλογικό του σημείωμα ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κώστας Πετρόπουλος.
Σε μια εποχή που, ακριβώς γιατί, για να χρησιμοποιήσω τον στίχο από το δημοτικό τραγούδι 'Το γιοφύρι της Αρτας', παραφράζοντάς τον ελάχιστα 'άλλοι πιχάν με το μιστρί κι άλλοι με τον ασβέστη', έχουμε ανάγκη ως χώρα περισσότερο, από ποτέ, τη στήριξη των αλλοεθνών φιλελλήνων. Οπως του και καθηγητή Αρχαιολογίας, συμβούλου για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς στην Προεδρία της Ιταλικής Δημοκρατίας, Λουί Γκοντάρ, για παράδειγμα, ο οποίος στο κείμενο με τίτλο 'Το να είσαι φιλέλληνας σήμερα', που απέστειλε και που δημοσιεύεται στην εν λόγω έκδοση ως πρόλογος, επισημαίνει: 'Σήμερα είναι θεμελιώδες η Ευρώπη που οφείλει τόσα στην Ελλάδα να πληρώσει ένα μέρος του χρέους της αναγνώρισής της προς την αρχαία Ελλάδα. Οφείλει να το κάνει δείχνοντας συγκεκριμένα την αλληλεγγύη της στη χώρα που περνά μια πραγματική οικονομική κρίση.
Το να βοηθήσει την Ελλάδα είναι μια μείζων προσταγή που υπαγορεύεται από τον σεβασμό της ιστορίας και την αναγκαιότητα για ολόκληρη την Ευρώπη να ενωθεί σε κοινό μέτωπο, όταν μια από τις χώρες - μέλη της Κοινότητας βρίσκεται σε δυσχερή θέση'.

Στην... οδό Φιλελλήνων(2)

...'Είναι αλήθεια ότι η στήριξη των Ελλήνων και του επίσημου κράτους στις διάφορες περιπτώσεις συναρτάται με τα πρόσωπα, τις ιδεολογίες, αλλά ασφαλώς και με πολιτικά ή άλλα συμφέροντα. Η υπερανάπτυξη του τεχνοκρατικού πολιτισμού έβαλε τις δικές της προτεραιότητες και προκάλεσε τη μείωση του ενδιαφέροντος για την ελληνική ανθρωπιστική παιδεία παγκοσμίως. Ομως τα κέντρα των αρχαιολογικών, των κλασικών φιλολογικών και των νεοελληνικών σπουδών ακόμη και σήμερα έχουν τη δύναμη να ανανεώνουν το φιλελληνικό ενδιαφέρον στηρίζοντας τα πολιτικά και πολιτιστικά αιτήματα των Ελλήνων. Γι’ αυτό και επιβάλλεται η αντίστοιχη στήριξή τους από την επίσημη ελληνική Πολιτεία με κάθε τρόπο'...
Στέλλα Αλιγιζάκη

Εκ των ων ουκ άνευ ότι είναι άξια πολλών συγχαρητηρίων τα μέλη του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας για την ιδέα της περί ης ο λόγος και στην προηγούμενη εύφημη μνεία έκδοσης. Πολλώ δε μάλλον διότι υλοποιήθηκε, έτσι όπως υλοποιήθηκε και ως προς τη συγγραφή των επί μέρους κεφαλαίων ('Πώς η αρχαιογνωσία και η ελληνική παιδεία σχετίζονται με τον φιλελληνισμό;', 'Ελληνική επανάσταση: Η έκρηξη του φιλελληνισμού', 'Οι φιλέλληνες υποστηρικτές του ελληνικού κράτους και των αλύτρωτων Ελλήνων τον 19ο αιώνα', 'Οι Ελληνες του 20ού αιώνα κληρονόμοι των αξιών της ελληνικής κλασικής παιδείας στα μάτια όλων των Φιλελλήνων', 'Η σημερινή πραγματικότητα και η αναγκαιότητα στήριξης της ελληνικής παιδείας σε όλη την οικουμένη' και 'Harrison: Give the Elgin marbles back' οι τίτλοι τους) και ως προς την εικονογράφηση που προέρχεται κυρίως από έργα φωτογράφων, χαρακτών και άλλων καλλιτεχνών που περιηγήθηκαν τον ελληνικό χώρο με φιλελληνική διάθεση και απαθανάτισαν το ελληνικό τοπίο κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα.
Ξεχωριστά συγχαρητήρια, ωστόσο, και το γράφω αν και ξέρω ότι θα προσκρούσω στη μετριοφροσύνη της, αξίζουν στη δική μας, γνωστή τοις πάσι Β’ αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας φιλόλογο - ιστορικό Στέλλα Αλιγιζάκη, την καλύτερη ίσως... μαθήτρια του αξέχαστου Μιχάλη Γρηγοράκη. Και διότι μαζί με τον Γ’ αντιπρόεδρο, μαθηματικό Μιχάλη Γράβα είχαν την όλη επιμέλεια της έκδοσης, μα και κυρίως διότι αυτή είναι η συγγραφέας των κειμένων.
Γνωστά πράγματα για τους παροικούντες στην πνευματική μας Ιερουσαλήμ η αγάπη της για την ιστορική έρευνα και η ικανότητά της στο γράψιμο.

Ο 'Κυνόδοντας' του Γιώργου Λάνθιμου

'Γιώργος Λάνθιμος, ένας νέος άνθρωπος με τα χαρακτηριστικά που θέλουμε να υιοθετήσουν τα παιδιά μας: σεμνότητα, πάρα, μα πάρα πολλή δουλειά πάνω στο αντικείμενό του, πολλές προσπάθειες, επιμονή, επαγγελματισμός. Αυτό θα πει ταλέντο, η αγάπη, η αφοσίωση και κυρίως η πίστη σου σ’ αυτό που κάνεις. Παράδειγμα και ελπίδα, λοιπόν, ο Γιώργος Λάνθιμος. Να τον προστατέψουμε, να τον βοηθήσουμε και να τον κρατήσουμε στη χώρα μας... γιατί είμαστε ικανοί να του δείξουμε τους «κυνόδοντές» μας...' (Σοφία Χατζή).
'Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε δει τον «Κυνόδοντα». Εγώ τον βρήκα πολύ καταθλιπτικό κι ενώ το μήνυμα που περνά είναι πολύ καλό το ίδιο το έργο σου αφήνει ένα σφίξιμο στο στομάχι και μια πικρίλα στο στόμα. Αν μάλιστα το παραλληλίσουμε με τη σύγχρονη πραγματικότητα στην Ελλάδα (ιδίως της παιδείας μας) αφήστε τα να πάνε... Δεν ξέρω αν αξίζει το Οσκαρ επειδή στον καθρέπτη που μας βάζει ο Λάνθιμος βλέπουμε μια Μέδουσα που μας πετρώνει, αλλά σίγουρα αξίζει τα «μπράβο» μας για τους προβληματισμούς που εγείρει, εβδομάδες μετά που θα το δει κάποιος' (Παναγιώτης Αλεβαντής).
Αξίζει, νομίζω, να μοιραστώ με τους αναγνώστες των 'Εύφημων Μνειών' τα που έγραψαν, στη σελίδα μου στο φέισμπουκ (27.1.11) με αφορμή ένα απ’ τα 'Πεταχτά' και στο οποίο έκανα λόγο ότι η υποψηφιότητα για Οσκαρ 'Καλύτερης Ξένης Ταινίας' του 'Κυνόδοντα' του Γιώργου Λάνθιμου, είναι 'μια ακόμα απόδειξη ότι εξακολουθεί να υπάρχει και η άλλη Ελλάδα', οι προαναφερόμενοι, καλοί φίλοι, σκέφτηκα. Ετσι απλά...

ΕΚΔΗΛΩΣΗ

περιοδικό Κεδρισός, ποτάμι Λόγου & Τέχνης από την Κρήτη

Το τετραμηνιαίο λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό περιοδικό «Κεδρισός», με πηγή τα Χανιά, είναι πλέον γεγονός, αφού το πρώτο τεύχος του (Ιανουάριος–Απρί¬λιος 2011) κυκλοφορεί πανελλήνια από την ερχόμενη Δευτέρα 31 Ιανουαρίου. Η πα¬ρουσίαση της έκδοσης θα γίνει την Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου στις 19:30 στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων παρουσία όλων των συγγραφέων και συνεργατών οι οποίοι και θα διαβάσουν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα έργα τους.

Οι 80 σελίδες του περιοδικού - κοσμημένου με ξυλογραφίες του Ράλλη Κοψίδη και ζωγραφική της Εύας Χαραλαμπίδου- καλύπτουν όλους τους τομείς Λόγου και Τέ¬χνης.

Ποίηση: Ανέκδοτα ποιήματα των Δημήτρη Κακαβελάκη, Λεωνίδα Κακάρο¬γλου, Βαγγέλη Κακατσάκη, Γιώργη Μανουσάκη, Ελένης Μαρινάκη, Γιάννη Μαρ¬κάκη, Ελένης Μπολιουδάκη και Νίκου Χουρδάκη. Ποιήματα του Βέλγου νεωτεριστή Henri Michaux (1899-1984) και του Γάλλου κλασσικού
Paul Verlaine (1844-1896) μεταφρασμένα για πρώτη φορά στα ελληνικά από την Θεανώ Μποράκη.

Πεζός λόγος: Τα ανέκδοτα διηγήματα Πλύνε-βάλε της Μαρινέλλας Βλαχάκη και Ο κύ¬ριος Camel του Σταύρου Καλαϊτζόγλου. Δύο ανέκδοτα πεζογραφήματα της Βικτώ¬ριας Θεοδώρου (Το αίθριο, Μορφή) καθώς και ένα εκτενές απόσπασμα από την υπό έκ¬δοση μυθιστορηματική αυτοβιογραφία των παιδικών χρόνων της ποιήτριας με τίτλο Δραπέτις, που διαδραματίζεται την περίοδο του Μεσοπολέμου στην Κρήτη. Βίος, πο¬λιτεία και δύο Εποικοδομητικοί Λόγοι του μυστικού ποιητή από το Καζαχστάν Αμπάι Κουνανμπάιεφ (1845-1904), σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα.

Τιμητικές αναφορές στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (100 χρόνια από τον θά¬νατό του), στον Οδυσσέα Ελύτη (100 χρόνια από τη γέννησή του) και στην ελληνί¬στρια Jacqueline de Romilly (in memoriam). Με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρό¬νων από την αμετάκλητη φυγή του Γιώργη Μανουσάκη (1933-2008) το περιοδικό δημοσιεύει ένα σημαντικό κείμενο της Αγγελικής Καραθανάση με τίτλο: Γιώργης Μανουσάκης, ο άνθρωπος- ο ποιητής.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης οι σελίδες έρευνας, παρουσίασης και κριτικής των τεχνών: Κώστας Νταντινάκης: Δίστιχα και συναισθηματική δραμα¬τουργία στις τραγωδίες του Κρητικού Θεάτρου. Γιώργος Βαβουλές: Το μπουλγαρί στην κρη¬τική μουσική παράδοση. Κώστας Τερζής: Βία και λυρισμός, το κληροδότημα του Νίκου Παπατάκη. Νίκος Λυγγούρης: Ψήγματα ζωής Κωνσταντίνου Φίσερ. Δημήτρης Αντωνακάκης: Η έκθεση των Μένη & Γιώργου Βα¬ρουδάκη στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου. Επίσης, κριτική βιβλίου: Αγαθής Δημητρούκα Πουλάμε τη ζωή, χρεώ¬νουμε το θάνατο και Βικτώριας Θεοδώρου Πελα¬γινή, από τον Δημήτρη Μαριδάκη. Κριτική των εικα¬στικών τεχνών: Αριστέα Κρι¬τσωτάκη - Αγγελική Κοκο¬νάκη, από τον Γιάννη Μαρκαντωνάκη. Κριτική θεάτρου: Αγρυπνία του Λαρς Νου¬ρέν στο "Θέατρο Κυδωνία".

Στη μόνιμη στήλη "Αμάραντο ανθολόγιο" του τεύχους: ποιήματα των Κατερίνας Αγγελάκη-Ρούκ, Βάσου Η. Βογιατζό¬γλου, Μηνά Δημάκη, Βικτώριας Θεοδώρου, Διονύση Καψάλη, Χριστόφορου Λιοντάκη, Αιμιλίας Παπαβασιλείου και Τάκη Παπατσώνη.

Στον Κεδρισό υπάρχει ακόμα το Εργαστήρι λογοτεχνικής μετάφρασης με ανέκδοτες μεταφράσεις νεοελληνικής ποίησης. Το πρώτο τεύχος δημοσιεύει γαλλικές μεταφρά¬σεις των Γιάννη Ρίτσου, Βικτώριας Θεοδώρου και Γιώργη Μανουσάκη.

Στη μόνιμη επίσης στήλη «παραποτάμια» υπάρχουν επίκαιρα σχόλια πολιτιστικού και πολιτισμικού περιεχομένου. Οι δύο εσωτερικές έγχρωμες σελίδες εξώφυλλου και οπισθόφυλλου περιέχουν (σε μόνιμη βάση) επιλογές από σημαντικά καλλιτεχνικά έργα. Το πρώτο τεύχος φιλοξενεί τον ζωγράφο Βασίλη Κελαϊδή και την φωτογράφο Ευαγγελία Βουτσάκη, αντίστοιχα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Κεδρισός (ιδιοκτησία της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας Κέντρο Παραστατικών Τεχνών και όχι των ομότιτλων εκδόσεων) θα διατίθεται στην προσιτή τιμή των 5 ευρώ από τα βιβλιοπωλεία της Κρήτης (τηλ. παραγγελιών 6979058458 και 2821300425), από τα βιβλιοπωλεία «Ιανός» σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, καθώς και από επιλεγ¬μένα βιβλιοπωλεία της Πάτρας, Λάρισας, Ιωαννίνων, Αλεξανδρούπολης, Ερμούπο¬λης και Ρόδου.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ Ιεραρχών, των τριών μεγίστων φωστήρων της τρισηλίου θεότητος, των τριών μεγάλων οικουμενικών διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αύριο. Η γιορτή της ελληνικής παιδείας, των ελληνικών γραμμάτων, των ελλήνων μαθητών, των ελλήνων δασκάλων. Χρόνια πολλά στους μαθητές και στους δασκάλους όλων των βαθμίδων!

ΠΡΩΙ –ΠΡΩΙ θα πιάσουν στασίδι και οι συνταξιούχοι δάσκαλοι που μένουν στη Νέα Χώρα στην εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Εσαεί ωραίοι!

ΔΕΙ ΔΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων. Καμιά αντίρρηση στο του Δημοσθένους ρητό, βέβαια. Μα και δει δη παιδείας και άνευ ταύτης ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων. Προπάντων τις μέρες μας!

ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ μετακόμιση των μεταναστών- απεργών πείνας χθες τα ξημερώματα το θέμα θεωρείται γι α κάποιους λήξαν. Είναι, όμως, λήξαν;

ΤΟ ΑΣΥΛΟ, του ασύλου, το άσυλο, άσυλο. Στη μόδα η κλίση της λέξης αυτές τις μέρες. Προπάντων στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων.
‘Εχουμε και λέμε. 52.000 δολάρια το βασικό επίπεδο συνδρομής και 19.000 δολάρια τι εισιτήριο για το συνέδριο μας κάνουν μόλις 71.000 δολάρια. Προσθέστε βέβαια σ’ αυτό το ποσό 137.000 δολάρια για την αναβάθμιση της συνδρομής για να μιλήσετε στα πηγαδάκια με τους ισχυρούς που καθορίζουν τις τύχες των λαών συν το κόστος του εισιτηρίου δηλαδή 156.000 δολάρια. Πάμε του χρόνου Νταβός; Φύγαμε! (πηγή: www. Nooz.gr)

Μας έχουν που μας έχουν γραμμένους ,ας μας από-γράψουν κιόλας! Απογραφή του πληθυσμού και των κατοίκων της χώρας (30 Μαρτίου-13 Απριλίου) από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, λέει.

Ο κόσμος έχει παγώσει. Δεν ξέρει τι του γίνεται. Επίσης , πάνε να τσαλακώσουν την αξιοπρέπειά μας. Βλέπουμε τους ηλικιωμένους ουρά στο ΙΚΑ για μια υπογραφή. Νέους να περιμένουν στη στάση για μια θέση στον ήλιο., ενώ το λεωφορείο έχει περάσει προ πολλού. Αυτά, μεταξύ πολλών άλλων γράφει μια κοπελιά 26 χρονών , η Κλέλια Παπουτσάκη, σε μήνυμα που μου έστειλε. Έχει άδικο;

«Ο ΛΙΟΝΕΛ ΜΕΣΙ πανηγύρισε αφιερώνοντας το γκολ στη μητέρα του. Η Ισπανική Ομοσπονδία τον τιμώρησε με βαρύ πρόστιμο. Ο Μήτρογλου πανηγύρισε σχεδόν γυμνός. Τον κάλεσε ο εισαγγελέας και ο παίχτης του Πανιωνίου μίλησε για …μόδα! Ισπανία – Ελλάδα: Άλλα μεγέθη ποδοσφαιρικά» Από την εφ.”TA NEA” (on line 27.01.11)
« Ο χρόνος με τους μήνες του θαρρώ με σκάλα μοιάζει\ οι νιοι την ανεβαίνουνε τους γέρους κατεβάζει.» Και φιλοσοφικές μαντινάδες γράφει ως γνωστό ο μαντιναδολόγος της στήλης ο Ηλίας ο Σταματάκης.

«Η ΠΑΙΔΕΙΑ είναι η μόνη από τα αποκτήματα που δεν αφαιρείται και όσο ζει ο άνθρωπος και όταν πεθάνει παραμένει» Βασίλειος ο Μέγας. «Καλύτερα μια μετρημένη βραδύτητα από μια γρήγορη απερισκεψία» Γρηγόριος ο θεολόγoς. « Η μεν απελπισία αυτόν που έπεσε δεν τον αφήνει να σηκωθεί, η δε αμέλεια τον όρθιο κατορθώνει να τον γκρεμίσει» Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου θεότητος , τους τηνοικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων πτρσεύσαντας, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας , τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τον μέγαν και τον θεολόγον Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη τω την γλώτταν χρυσορήμονι, πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν. Αυτοί γαρ τη Τριάδι υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσι» Το απολυτίκιο των Τριών Ιεραρχών .

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http:\\petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΔΙΑΦΑΝΗ ΜΕΡΑ! Καθαρός πεντακάθαρος ο ουρανός, αν εξαιρέσεις κάτι απομεινάρια από σύννεφα κατά Σκλόκα μεριά. Δεν βλέπω απ’ το παράθυρό μου τον ήλιο, το ξέρω, όμως, ότι αισθάνεται παντοκράτορας. Νιώθω τη θαλπωρή του. Ποιος χειμώνας!

ΧΘΕΣ ΑΥΤΑ! Σήμερα είναι μια άλλη ημέρα! Επιδείνωση του καιρού προέβλεπε η Ε.Μ.Υ. Βροχές, καταιγίδες και ισχυρούς ανέμους. Επαληθεύτηκε; Ούτως ή άλλως έχει μέρες ακόμα ο χειμώνας και δεν τις χάνει.

ΑΠΟ ΤΟΝ χειμώνα στην άνοιξη, από την άνοιξη στο καλοκαίρι, από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο, απ’ το φθινόπωρο στον χειμώνα, απ’ τον χειμώνα πάλι στην άνοιξη, από την άνοιξη πάλι στο καλοκαίρι, από το καλοκαίρι πάλι στο φθινόπωρο κι απ’ το φθινόπωρο πάλι στον χειμώνα... Εδώ είμαστε, προσώρας. Μην ξεχνιόμαστε!

ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑΣ και αμπελοφιλοσοφίας τα αναγνώσματα. Διαθέτει, ενίοτε, και τέτοιας λογής 'πεταχτά' ο... μπαξές της στήλης.

ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΩ στην κουβέντα που μου είπε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος και στην οποία αναφέρθηκα χθες: Οταν βράζει το καζάνι δεν είναι ανάγκη να το ’χουμε καπακωμένο. Για την παραμονή των μεταναστών στη Νομική μιλούσε...

ΓΙ’ ΑΛΛΗ μια φορά η τρόικα είναι εδώ! Διορθώνω. Γι’ άλλη μια φορά η τρόικα είναι, αυτοπροσώπως, εδώ! Αναγκαία η διόρθωση. Το... πνεύμα της ούτως ή άλλως είναι πάντα εδώ. Πανταχού παρόν...

ΟΧΙ ΣΤΗ συγχώνευση Olympic Air - Aegean από τον Αλμούνια. Αυτό δα έλειπε! Να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει αγνοώντας τον... κηδεμόνα του.
ΚΑΜΙΑ αλλαγή, όσο σωστή κι αν φαίνεται, δεν μπορεί να προχωρήσει κόντρα στις απόψεις των άμεσα ενδιαφερομένων. Σχετικά με τις αντιδράσεις γονέων για το κλείσιμο του Γυμνασίου Βουκολιών.

ΜΕ ΜΙΑ μαθιά σου μ’ άναψες τσ’ αγάπης το καμίνι,/ του Νώε ο κατακλυσμός εδά δεν μου το σβήνει. Από τον μαντιναδολόγο μας τον Ηλία τον Σταματάκη. Αυτή κι αν είναι ερωτική μαντινάδα, σχολιάζει εν είδει υστερόγραφου ο ίδιος. Ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά, Ηλία!

ΣΕ ΖΗΛΕΥΩ, με την καλή έννοια, μου είπε τις προάλλες στο τηλέφωνο, ο φίλος μου απ’ τα παλιά συντ. δάσκαλος Λεωνίδας Βεγλιρής. Γιατί έχω, λέει, την ευκαιρία όλο και κάτι να γράφω για τη μάνα μου που έφυγε. Μοναχό του πάει το μολύβι, Λεωνίδα, όταν νιώθω την ψυχή της να φτερουγίζει από πάνω μου, του είπα.

ΚΑΙ ΤΗΝ ποίηση διακονεί με μεγάλη επιτυχία η συγγραφέας Αθηνά Κανιτσάκη. Το ανακάλυψα πρόσφατα διαβάζοντας το τελευταίο της βιβλίο '68 σημαντικές ιστορίες'. Κάποιες απ’ αυτές είναι σε ποιητική μορφή.

ΜΕΤΑ ΤΗ μεγάλη επιτυχία που είχε σημειώσει η πρώτη παράσταση του 'Ταρτούφου' του Μολιέρου, στη δεύτερη παράσταση η αίθουσα του θεάτρου ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Λίγο πριν αρχίσει, όμως, έφτασε μια επιστολή του προέδρου της Βουλής που έγραφε ότι το έργο απαγορεύθηκε. Ο Μολιέρος ανέβηκε τότε στη σκηνή και είπε: 'Κυρίες και κύριοι, εμείς θέλαμε σήμερα να σας παρουσιάσουμε τον Ταρτούφο, αλλά ο πρόεδρος της Βουλής δεν θέλει'.

'[...] Ετοιμες είναι οι μπουλντόζες παραδίπλα./ Τον δρόμο για κάποιο οίκο ευγηρίας/ θα πάρει σύντομα, ο γέρος.../ Θα πάει περίπατο και το παλιό το σπίτι!/ Θα πέσουν στο λεπτό,/ οι πελεκητές του καντονάδες,/ τα κεραμίδια, η μαυρισμένη καπνοδόχος,/ το μισογκρεμισμένο μπαλκονάκι./ Αντάμα και το κάγκελο/ με τα νεοκλασικά μοτίβα,/ Κι ο περιττός κορμός του γιασεμιού/ παρέα...'.
Από το ποίημα 'Εγκατάλειψη...' της Αθηνάς Κανιτσάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα(28.01.11)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΚ ΤΩΝ ων ουκ άνευ ότι η ελληνική δημοκρατία, όπως και όλες οι δημοκρατίες στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης, έχει πολλά και ποικίλα προβλήματα. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, σε καμιά περίπτωση, ότι 'πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι', αλλά να σκύψουμε και να... στύψουμε το κεφάλι προκειμένου να βρεθούν λύσεις για την ποιοτική της επέκταση και αναβάθμιση.

ΜετΑ ΤΗΝ ανάγνωση του άρθρου του Νίκου Κοτζιά με τίτλο 'Η Χώρα έχει ανάγκη εργαλείων και δομών άμεσης δημοκρατίας', που διάβασα προχθές (http://epirusgate.blogspot.com/) οι παραπάνω σκέψεις. Και για έναν ευρύτερο προβληματισμό.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ κάναμε με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο για την κατάληψη της Νομικής από τους μετανάστες. Οταν βράζει το καζάνι δεν είναι ανάγκη να το 'χουμε καπακωμένο, μου είπε κάποια στιγμή, σιβυλλικά.

ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ Τρίτη ανοιχτά. Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή κλειστά. Σάββατο και Κυριακή το γνωστό καθεστώς των εφημεριών. Βρισκόμαστε ήδη στη δεύτερη εβδομάδα εφαρμογής. Η απεργία των φαρμακοποιών συνεχίζεται.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ 'κούρεμα' ελληνικών ομολόγων είναι ήδη γεγονός. Είναι να μη θυμηθώ την παροιμία που λέει ότι στων φαλακρών τις κεφαλές μαθαίνουνε οι μπαρμπέρηδες;

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ Οσκαρ 'Καλύτερης Ξένης Ταινίας' εφέτος ο 'Κυνόδοντας' του Γιώργου Λάνθιμου. Μια ακόμα απόδειξη ότι εξακολουθεί να υπάρχει και η άλλη Ελλάδα!

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ και οι φοιτητές που χρησιμοποιούν μολύβι και χαρτί είναι αποδοτικότεροι στο να μαθαίνουν καινούργια πράγματα σε σύγκριση με όσους χρησιμοποιούν υπολογιστή και πληκτρολόγιο! 'Δεν το λέω εγώ που έχω, ως γνωστό, περί πολλού το μολυβάκι και το μπλοκάκι μου, αλλά μια νέα μελέτη των ειδικών του Πανεπιστημίου Σταβίνγερ στη Νορβηγία και του Πανεπιστημίου Μασσαλίας στη Γαλλία.

Ο ΑΓΓΟΥΡΟΦΑΣ έφαε, ο μεστωτής δεν έφαε. Πέρυσι τέτοιον καιρό μου την είπε αυτήν την παροιμία η μάνα μου. Γι' αυτούς που έχουν ακόμη τσ' ελιές αμάζωχτες τη γράφω.

'ΕΛΑΙΟΝ ΕΥΩΔΕΣ τεθυωμένον', δηλαδή 'Ελαιο αρωματικό, με μύρα ευωδιασμένο' ο τίτλος της διδακτορικής διατριβής του Ιωάννη Φάππα και την οποία το Δ.Σ. της Ιστορικής Λαογραφικής και Αρχαιολογικής Εταιρείας Κρήτης εξέδωσε πρόσφατα ως 13ο τόμο (580 σελίδων!) της 'Κρητικής Εστίας', με την επιμέλεια της Μαρίας Ανδρεαδάκη - Βλαζάκη. 'Η απόφαση ελήφθη διότι η αναφερόμενη διατριβή θεωρήθηκε ότι αποτελεί βασική πηγή πληροφοριών για την οργάνωση και τον τρόπο λειτουργίας της μυκηναϊκής βιοτεχνίας των αρωματικών ελαίων', γράφει, μεταξύ των άλλων, στον πρόλογό της η και έχουσα την ευθύνη της έκδοσης, πρόεδρος της Εταιρείας, Αρχόντισσα Ναναδάκη - Παπαδερού. Πάντα υπάρχουν κάποιοι να εμπλουτίζουν την ελληνική βιβλιογραφία και κάποιοι να τους αναδεικνύουν. Πολλά ευχαριστώ!

ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ φίλος του Αϊνστάιν τον ρώτησε γιατί για πλύσιμο και για ξύρισμα χρησιμοποιεί ένα κομμάτι σαπούνι, ο μεγάλος επιστήμονας του απάντησε: 'Αν χρησιμοποιούσα δυο κομμάτια σαπούνι θα ήταν για μένα πολύ πολύπλοκο'.

'[...] Αυτές οι μυρωδιές μωρών/ γύρω απ' της νοσταλγίας τα στήθη/ γεμάτες χάρη κρέμασαν δυο δάκρυα/ πάνω στα βλέφαρά μου./ Δεν τις κακίζω./ Ετσι όπως λαμπυρίζουν/ στου άδειου απογεύματος το φως./ Μα αυτόν τον τύπο κουδουνίσματος/ πρέπει να τον αλλάξω./ Σε ήχο έλλειψης πλαγίως κοιμωμένης/ ξυπνάει του νόστου σας/ νανουρισμένες μου ιδέες./ Ενώ χτυπάει σε τόνο απογαλακτισμού'.
Από το ποίημα 'Σύντομα απογευματινά όνειρα'
της Αθανασίας Δανέλη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (27.01.11)
www.haniotika-nea.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΜΕ ΚΑΚΟΥΣ νόμους και καλούς δημόσιους λειτουργούς είναι ακόμα δυνατόν να κυβερνήσεις. Με κακούς δημόσιους λειτουργούς -όμως- ούτε οι καλύτεροι νόμοι δεν μπορούν να βοηθήσουν'. Μια απ' τις γνωστές και... μη εξαιρετέες ρήσεις του Γερμανού καγκελάριου (1815 - 1898) Οττο Φον Μπίσμαρκ. Και βεβαίως ισχύει. Με την προϋπόθεση ότι υπάρχουν καλοί πολιτικοί...

ΤΑ ΠΟΡΤΑΚΑΛΙΑ του χωριού γεμίζουνε παπόρι/ ό,τι... λογής ο δήμαρχος είναι κι οι ψηφοφόροι. Στάση εργασίας θα έκανε το... μολύβι μου αν δεν του επέτρεπα να γράψει τούτη τη μαντινάδα, που κατέβηκε μέχρι τη... μύτη του. Και τι έγινε, δηλαδή, που την έχει ξαναγράψει;

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ είναι εδώ, πρώτο τραπέζι πίστα η τρόικα! Η μία άποψη. Η τρόικα είναι εδώ (εντάξει, έρχεται οσονούπω) πρώτο τραπέζι πίστα το μνημόνιο! Μια άλλη άποψη. Οψεις του ίδιου νομίσματος.

ΤΟ ΤΑΜΕΙΟΝ είναι και πάλι μείον. Κι όταν το ταμείον είναι μείον μία είναι η συνταγή. Φόρο στον φόρο κι όποιον πάρει ο Χάρος. Τρόπος του λέγειν το 'όποιον πάρει'. Γνωστό είναι σ' αυτές τις περιπτώσεις ποιους παίρνει.

'H ΑΜΟΙΒΑΙΑ κατανόηση είναι δύσκολο πράγμα αλλά αν εξαλείφεται η δυσπιστία, το βήμα είναι ήδη μεγάλο. Είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει ανάμεσα σε ανθρώπους από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς, επίσης πρέπει να προχωρεί κανείς χωρίς πονηριά'. Jean Monnet 'Απομνημονεύματα'.

ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ, κανένα πρόβλημα γι' αυτόν! Και τι έγινε, δηλαδή, που διπλασιάζεται απ' τον Οκτώβρη η τιμή πώλησης του πετρελαίου θέρμανσης; Τα λιόδεντρα στο χωριό τι τα 'χει! Τρία χρόνια θα 'χει να πορεύεται με τα ξύλα τους. Μόνο του έξοδο η αγορά μιας ξυλόσομπας!

ΥΨΩΣΕ ΤΗ σημαία με τον Δικέφαλο αετό, αυτή τη φορά, με το που τέλειωσε ο αγώνας για το πρωτάθλημα της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό Βόλου ο φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου. Στην καρδιά του μεσίστια την ύψωσε και κλείστηκε στο σπίτι του. Τι ξεγυρισμένη τεσσάρα ήταν αυτή που μας έριξε η ομάδα του... Βόλου, Μήτσο!

ΒΑΣΙΛΙΚΟΥΣ ΚΑΙ γιασεμιά γεμίζω το πανέρι/ τη σκέψη μου δρομολογώ κοντά σας να τους φέρει. Για όλους τους αναγνώστες της στήλης έστειλα αυτή τη μαντινάδα για τη νέα χρονιά. Ζηλεύω τσοι βασιλικούς που είναι στο πανέρι/ μα δεν κατέει ο οδηγός σιμά μου να τσοι φέρει. Η νοσταλγική μαντινάδα που έστειλε -ανταπαντώντας από τη Νέα Υόρκη όπου ζει- με ηλεκτρονικό μήνυμα η καθημερινή αναγνώστρια της στήλης Μαρία Στρατουδάκη.

OΛΟ ΕΛΕΓΑ να το βάλω στο τέλος των 'πεταχτών' το απόσπασμα από το ποίημα 'Αμίλητα' του Λορέντζου Μαβίλη κι όλο το ανέβαλα. Το βάζω καθυστερημένα σήμερα.

ΚΩΣΤΑ ΜΠΕΤΙΝΑΚΗ, δημοσιογράφο, Αθήνα: Σ' ευχαριστώ πολύ και διά του... Τύπου, για τα καινούρια μαργαριτάρια μαθητών, με τον γενικό τίτλο 'Μάθαι πεδοί μου γράματα' που μου έστειλες με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Είμαι σίγουρος ότι κι αυτά θα αρέσουν πολύ. Τα τρία πρώτα, σήμερα, στη θέση του ιστορικού ανέκδοτου.

OΤΑΝ Ο Οδυσσέας γύρισε πίσω στην Ιθάκη, βρήκε τους είκοσι ανεμιστήρες και την Πηνελόπη να τους δουλεύει στο φουλ (Γυμνάσιο Θήβας). Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν, γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό. Την Οδύσσεια την έγραψε ο Οδυσσέας και την Ιλιάδα ο Ιλιάδης (Γυμνάσιο Λαμίας).
'[...] Χρυσομάνα, εμαράθηκαν τα φύλλα/ και χειμώνας πλακώνει· σε θωράω/ κατάματα με τρόμου ανατριχίλα'.
Από το ποίημα 'Αμίλητα' του Λορέντζου Μαβίλη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Νυχτερινό άσυλο


Γι' άλλη μια φορά ξαναθυμήθηκα τις προάλλες (βλ. 'Στα πεταχτά' 15.1.11) το ποίημα 'Νυχτερινό άσυλο' του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Με αφορμή την πρωτοβουλία που πήρε το Γραφείο Χανίων των 'Γιατρών του Κόσμου' Ελλάδας και την οποία στηρίζουν πολλοί φορείς και πολλές οργανώσεις του τόπου μας, να ιδρυθεί 'Λαϊκό Υπνωτήριο' για τους άστεγους, που μέρα με τη μέρα αυξάνονται και πληθύνονται, δυστυχώς, όπως παντού και στην πόλη μας. 'Δεν θα αλλάξει ο κόσμος αν γίνει αυτό. Κάποιοι άνθρωποι, κάποιοι συνάνθρωποί μας, ωστόσο, θα 'χουν στέγη για τη νύχτα. Κι αυτό μόνο λίγο δεν είναι'. Το 'πεταχτό' σχόλιό μου. Μπορεί ο καθένας μας να βοηθήσει αυτήν την προσπάθεια, γνωστοί στη μικρή μας πόλη είναι οι 'Γιατροί του Κόσμου', συμπληρώνω σήμερα, παραθέτοντας ένα απόσπασμα από το ποίημα (μετάφραση Μάριου Πλωρίτη): 'Ακούω πως στη Νέα Υόρκη/ στη γωνιά του 26ου Δρόμου του Μπρόντγουεϊ/ ένας άνθρωπος στέκει κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα/ και στους άστεγους, που συνάζονται κει πέρα,/ άσυλο για τη νύχτα βρίσκει, παρακαλώντας τους διαβάτες./ Μ' αυτό ο κόσμος δε θ' αλλάξει/ οι σχέσεις των ανθρώπων δε θα καλυτερέψουν/ η εποχή της εκμετάλλευσης δε θα συντομευτεί./ Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι έχουνε άσυλο για μια νύχτα/ δε θα τους δέρνει για μια νύχτα ο άνεμος/ το χιόνι που γι' αυτούς προοριζόταν, στο δρόμο θε να πέσει'?


Διευρύνοντας τον ορίζοντα της αγάπης τους


Βοήθησε τον 'Ορίζοντα' διευρύνοντας τον ορίζοντα της αγάπης της σχολικής κοινότητας, μα και διεύρυνε τον ορίζοντα της αγάπης της σχολικής κοινότητας βοηθώντας τον 'Ορίζοντα'! Για τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Δημ. Σχ. Βρυσών Αποκορώνου ο λόγος, που γι' άλλη μια χρονιά διοργάνωσε, με τη συμπαράσταση των δασκάλων κι εφέτος μια χριστουγεννιάτικη αγορά αγάπης με δημιουργίες των παιδιών κι έδωσε τα χρήματα στον 'Ορίζοντα', τον γνωστό Σύλλογο, που τόσο αποτελεσματικά δραστηριοποιείται στον τόπο μας βοηθώντας παιδιά και ενηλίκους που πάσχουν από νεοπλασματικές ασθένειες.
Καθόλου ευκαταφρόνητο το ποσό των 675 ευρώ που συγκεντρώθηκε, αν λάβουμε υπόψη την υπάρχουσα οικονομική κρίση, αλλά και τον μικρό αριθμό μαθητών που έχει το σχολείο. 'Ο κόσμος έδειξε την αγάπη του και τη συμπαράστασή του και αυτό είναι ευχάριστο', μου είπε η πρόεδρος του Συλλόγου Χρυσούλα Μανταδάκη - Κοτσιφάκη και συμπλήρωσε: 'Και μεις και τα παιδιά δουλέψαμε με μεράκι και χαρά να βοηθήσουμε τα παιδιά (και όχι μόνο) του «Ορίζοντα»'. Μεράκι και χαρά! Οι δυο μαγικές λέξεις για τη διεύρυνση του ορίζοντα της αγάπης?


Ολο και πιο ψηλά τον πήχη

Ολο και πιο ψηλά και ως μαντιναδολόγος - ποιητής και ως διευθυντής σχολείου, βάζεις τον πήχη, Κωστή, μήνυσα διά του Τύπου προχθές (βλ. 'Στα πεταχτά' 21.1.11) στον φίλο μου τον Κωστή τον Λαγουδιανάκη, για να συνοδεύσω τις ευχαριστίες μου, διότι με συμπεριέλαβε στους 'τιμής ένεκεν' αποδέκτες του βιβλίου - λευκώματος 'Από το Β' Χριστιανικόν Παρθεναγωγείον, εν Ηρακλείω, στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου: 1899 - 2010', (Εκδοση Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων 7ου Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου και 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Ηρακλείου), του οποίου είχε την επιμέλεια.
Εχοντας υπόψη μου το σύνολο των δικών του ξεχωριστών βιβλίων και το σύνολο των θαυμάσιων εκδόσεων του Σχολείου, που εδώ και τέσσερα χρόνια διευθύνει. Εντυπωσιάστηκα περιδιαβάζοντας τις 300 μεγάλου σχήματος σελίδες της ξεχωριστής και από τεχνικής απόψεως (Μακέτα - Εκτύπωση: ΤΥΠΟΚΡΕΤΑ) αυτής έκδοσης, το ομολογώ.
Και επειδή διασώζει τις μνήμες του παρελθόντος, όπως τις διασώζει και διότι καταδεικνύει το όμορφο παρόν, έτσι όπως το καταδεικνύει, τοξεύοντας το μέλλον του 7ου Δημ. Σχ. Ηρακλείου, το οποίο ένας εκ των παλιών του μαθητών το ονομάζει 'οχυρό αξιών και ευγενών αισθημάτων'.
Κυρίως, όμως, διότι το είδα σαν ένα συλλείτουργο του εμείς των παλιών και των τωρινών δασκάλων, των παλιών και των τωρινών μαθητών και βέβαια των γονέων του 7ου Δημ. Σχ. Ηρακλείου αλλά και των σχολικών κοινοτήτων του 1ου Ειδικού Δημ. Σχ. Ηρακλείου και του 16ου Νηπιαγωγείου Ηρακλείου που αυλίζονται στους ίδιους χώρους.
Από ιδέες δεν έχουμε έλλειψη. Λίγοι, όμως, είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν την ευθύνη για την υλοποίησή τους και τις βλέπουν να πραγματώνονται. Κι ακόμα λιγότεροι αυτοί που έχουν το ταλέντο να βάζουν όλους, χωρίς καμιά εξαίρεση τους περί αυτόν αλλά και πέραν αυτού στο γαϊτανάκι του 'εμείς'. Οπως τον 'καλό κ?αγαθό', με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, φίλο διευθυντή του εν λόγω σχολείου, που απονέμει στο τέλος του ποιητικού προλόγου του τα αναλογούντα εύσημα: 'Φωτογραφίες, θύμησες, κείμενα και αρχεία/ φωτίζουνε τη διαδρομή, του Εβδόμου την πορεία./ Κι οι σημερινοί του οι μαθητές κι αυτοί στο χοροστάσι/ το παρελθόν με το παρόν χορό μαζί να πιάσει./ Συνεργασία κι ορτακιά το Εβδομο Σχολείο/ έχει με πρώτο Ειδικό και Νηπιαγωγείο (16ο)./ Βιβλίο που ελπίζουμε το σπόρο ντου να σπείρει/ για να γελά το αύριο, να στέσει πανηγύρι./ Με τις ευχαριστίες μας πλέκουμε γαϊτάνι/ σε όσους μας βοήθησαν σ' ετούτο το σεργιάνι/ Νέικους και παλιότερους του Εβδόμου μαθητάδες/ στην Ιστορία του σκολειού είν' οι διαλαλητάδες./ Δασκάλους και δασκάλισσες στου Εβδόμου το περβόλι/ απού ξυφαίνουν στου σκολειού πλουμιά στο φεγγοβόλι./ Κι αντάμι ευχαριστήριο κι είναι και κεφαλαίο/ για συντρομή στην έκδοση στο Σύλλογο Γονέω'.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΣΠΡΟ ΞΩΚΛΗΣΙ

Αυτό το μικρό άσπρο ξωκλήσι
Μοιάζει μ’ ένα νεανικό πουκάμισο
Που ξωμαίνει χρόνια στην ντουλάπα κρεμασμένο,
Δίχως να φοριέται, έχοντας μόνη συντροφιά
Τη μνήμη ενός σφριγηλού στήθους.
Μοιάζει μ’ ένα πουκάμισο γαμπριάτικο
Που διασώζει ακόμα στις μασχάλες του
Τη μυρουδιά του ιδρώτα του ανθρώπου
Που κάποτε το φόρεσε και σίγουρα,
Για κάποιους λόγους, δεν θέλει να το λησμονήσει.
Μοιάζει μ’ ένα ένα πουκάμισο παλιομοδίτικο,
Που περιμένει κάθε φορά με αγωνία
Το άνοιγμα της γριας ντουλάπας ,
Μην ξέροντας ποιος κρατάει το κλειδί
Και ποιες είναι οι διαθέσεις του…

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ αν υπάρχουν σύννεφα στον ουρανό, δηλαδή; Τα ευαίσθητα μάτια μπορούν να βλέπουν και πίσω απ' αυτά το φεγγάρι στο σεργιάνι του. Από τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο, τα παραπάνω. Με αφορμή το πρώτο χθεσινό 'πεταχτό'. Και μεταφορικά μπορεί να ερμηνεύσει κανείς τα λόγια του.
ΟΙ ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ημέρες δεν λείπουν απ? τον Γενάρη. Ας προβλέπουν ό,τι θέλουν τα διάφορα μετεωρολογικά δελτία. Χαράς ευαγγέλια για την αλκυόνη που γεννά μέσα στον ήλιο τ' αβγά της!
ΜΗΝ ΡΩΤΑΣ τι κάνει η πατρίδα σου για σένα, δες τι κάνεις εσύ για την πατρίδα σου. Για τη δική του πατρίδα, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα είπε αυτά πριν από 50 χρόνια ο Τζων Κένεντι. Πάντα σε ισχύ. Για όλες τις πατρίδες. Και βεβαίως για τη δική μας!
ΟΥΤΕ ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ του χρέους ούτε αναδιάρθρωσή του. Πάμε για φούντο με βάρκα την απελπισία. Στα σίγουρα. Επιμήκυνση του χρέους αλλά όχι αναδιάρθρωσή του. Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα; Ερώτηση κάνω, δεν τοποθετούμαι.
OΣΑ ΚΟΜΜΑΤΑ τόσα κι ένα παραπάνω, αυτό του Καμμένου, τα κατηγορητήρια για το σκάνδαλο της Ζίμενς. Καμένη από χέρι η υπόθεση. Αυτό έλειπε να μην την κάψουν...
ΤΟ ΝΕΟ ΣΗΜΑ της Νέας Δημοκρατίας είναι μια ακόμα πηγή έμπνευσης για τον μαντιναδολόγο της Στήλης, τον Ηλία τον Σταματάκη. 'Πράσινο, κίτρινο και μπλε λίγο ξεθωριασμένα/ το τόξο το ουράνιο θυμίζουνέ σε μένα', γράφει στην πρώτη μαντινάδα που έστειλε. Και συμπληρώνει στη δεύτερη. 'Είναι το σήμα της Νου Δου με την καινούρια όψη/ μ' αυτά θαρρεί ο Σαμαράς το κόμμα θα προκόψει'.
ΝΑ 'ΜΟΥΝ ΤΟ Μάη γάιδαρος, τον Αύγουστο κριγιάρι/ ούλο τον χρόνο πετεινός και κάτης το Γενάρη. Εγώ την έγραψα, όπως σου υποσχέθηκα, τη μαντινάδα που μου είπες, Γιώργη! Θα σου πω όμως και διά του Τύπου ό,τι σου είπα και ξεστομάτου: Απιαστα πουλιά χίλια στον παρά!
Η ΓΙΝΩΜΕΝΗ δουλειά δεν φοβάται την αγίνωτη, έλεγε η μάνα μου, όπως έγραψα και χθες. Το 'δες, λοιπόν, που κοντεύεις να τελειώσεις με τα 'Πεταχτά'; Το 'δα, μου λέει ο εαυτός μου.
ΚΩΣΤΗ ΛΑΓΟΥΔΙΑΝΑΚΗ, δ/ντή 7ου Δημ. Σχ. Ηρακλείου: Σ' ευχαριστώ που με συμπεριέλαβες στους 'τιμής ένεκεν' αποδέκτες του εντυπωσιακού λευκώματος με τίτλο 'Από το Β' Χριστιανικόν Παρθεναγωγείον εν Ηρακλείω στο 7ο Δημοτικό Σχολείο'', που ως Σχολείο εκδώσατε! Ολο και πιο ψηλά βάζεις τον πήχη και ως μαντιναδολόγος - ποιητής και ως διευθυντής Σχολείου, Κωστή!
OΤΑΝ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ η συνωμοσία εναντίον του αυτοκράτορα Κλαύδιου (42 μ.Χ.) ο επικεφαλής της θανατώθηκε κι αυτή η μοίρα περίμενε κι έναν άλλο συνωμότη, που διέφυγε. Η γυναίκα του -βλέποντας ότι θα τον έπιαναν- του είπε ότι η καλύτερη λύση είναι η αυτοκτονία κι όταν εκείνος δίσταζε πήρε το μαχαίρι και του είπε: 'Κάνε έτσι' και το κάρφωσε στην καρδιά της. Πριν αφήσει την τελευταία της πνοή είπε: 'Δεν πόνεσα καθόλου'.
'Ισχνά τα λόγια σου, ισχνή φωνή/ Δεν μπορείς να πείσεις/ δεν μπορείς ν' ακουστείς/ και να υπερασπίσεις την ψυχή σου./ Δε γνωρίζεις τους τρόπους, τη ρητορική./ Τέλος σιωπάς/ βυθίζεσαι στα πλέγματα των λέξεων/ στης φαντασίας τις λόχμες./ Ετσι επιζείς και υπάρχεις σώα./ Οντως υπάρχεις και... γιατί/ να πείσεις;'.
Το ποίημα της Βικτωρίας Θεοδώρου ''Ισχνά''.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΠΡΟΧΘΕΣ ΗΤΑΝ η πανσέληνος του Γενάρη, το ξέρω! Oμως και χθες το βράδυ, έτσι όπως έσταζε διατρέχοντας τον ουράνιο θόλο, το φεγγάρι ήταν Θεού θαύμαση. Oσοι δεν το είδατε μην στενοχωριέστε. Μπορείτε κι απόψε το βράδυ ν' απολαύσετε το σεργιάνι του. Φτάνει να το επιτρέπει, βέβαια, ο καιρός.
ΓΕΝΑΡΗ ΜΗΝΑ κλάδευε, φεγγάρι μην ξανοίγεις! Νωρίς - νωρίς, μέχρι τ' Aϊ - Γρηγόρη, στις 25 του μήνα, ήθελε να 'χουμε κλαδεμένη την κρεβατίνα η μάνα μου. Και γιατί η γινωμένη δουλειά δεν φοβάται ποτέ τζη την αγίνωτη, όπως έλεγε (αχ αυτός ο πικρός Παρατατικός!).
ΘΑ ΠΑΕΙ έστω και ένας απ' αυτούς τους πρώην υπουργούς φυλακή για το σκάνδαλο της Ζίμενς ή θα γίνει του Βατοπεδίου; Ρητορικό το ερώτημα ή μου φαίνεται; Στον πολύ κόσμο πάντως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα ότι το πάνε για τις καλένδες. Το... κατάστημα 'Η κοινή γνώμη' δεν δέχεται στοιχήματα γι' αυτό το θέμα.
ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΝΟΜΟΙ, ο Ανάχαρσις ο Σκύθης φιλόσοφος το διατύπωσε πρώτος, μοιάζουν με τον ιστό της αράχνης. Ο,τι πρέπει για να συλλαμβάνουν τα μικρά ζωύφια είναι. Σιγά που μπορούν να πιάσουν, ας πούμε έναν λαδοπόντικα!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ με τα πρόστιμα δεν θα λυθεί το κυκλοφοριακό πρόβλημα στην πόλη μας, κύριε διευθυντά! Και γιατί ποιος πληρώνει τα πρόστιμα τη σήμερον ημέρα!
ΕΝΩ ΤΑ ανοιχτά επαγγέλματα το ένα μετά το άλλο κλείνουν, τα κλειστά επαγγέλματα το ένα μετά το άλλο οσονούπω ανοίγουν. Τα χάσαμε, τα βρήκαμε;
ΣΙΓΑ - ΣΙΓΑ και λάου - λάου, βήμα το βήμα, φαίνεται να φεύγει (να φεύγουν) το Εφετείο Κρήτης (άντε, το μεγαλύτερο μέρος του) απ' τα Χανιά. Για να συνηθίζουμε στην ιδέα και να μην μας κακοφανεί πολύ...
ΤΑΚΗ ΑΛΕΒΑΝΤΗ, ανώτατο υπάλληλο Ευρωπαϊκής Ενωσης, Βρυξέλλες: 'Το βιβλίο, που βρίθει ανεκδότων αποτελεί την καλύτερη περιγραφή της ευρωπαϊκής ιδέας και πράξης αλλά δυστυχώς έχει μείνει εν πολλοίς άγνωστο στο ευρύ κοινό, ίσως γιατί προωθεί τη συναίνεση (πρβλ. συγκρητισμό) σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κάτι που πολλοί πολιτικοί ίσως δεν επιθυμούν', μου γράφεις σε μήνυμά σου για τα 'Απομνημονεύματα' του Jean Monnet. Σ' ευχαριστώ που μου το έστειλες στην ελληνική έκδοση ('Ροές', μετάφραση Λένα Μιλιλή). Αρχισα ήδη να το διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον. Και όχι μόνο γιατί βρίθει ανεκδότων, που όσο να 'ναι μου είναι χρήσιμα.
ΟΤΑΝ Ο ΖΑΝ Μοννέ ήταν 18 χρονών και ξεκινούσε το πρώτο μακρινό του ταξίδι, ο πατέρας του τού είπε: 'Μην πάρεις βιβλία. Κανένας δεν μπορεί να σκεφτεί για πάρτη σου. Να κοιτάς από το παράθυρο, να μιλάς στους ανθρώπους. Να δίνεις προσοχή σ' αυτόν που είναι δίπλα σου'.
Οχι, δεν είμ' ακόμη έτοιμος/ δε θα 'μαι ίσως ποτέ/ όσο υπάρχει το άρωμα/ του γιασεμιού έξω στον κήπο/ τα χελιδόνια στα σύρματα του τηλεφώνου./ Οσο θα πέφτει η βροχή λοξά στο τζάμι/ και θ' αφρίζει το κύμα της θάλασσας./ Οσο το πορτοκάλι θα μιμείται/ τη σφαιρικότητα της γης κι η μέλισσα/ θ' ασπάζεται όλα τα λουλούδια στη σειρά/[...]'.
Από το ποίημα 'Ματαντάγιο' του Γιώργη Μανουσάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΒΟΗΘΑ ΤΗΝ τύχη σου για να σε βοηθήσει κι εκείνη. Αλλιώς θα είσαι άξιος της ατυχίας σου! Γενική συμβουλή προς... ναυτιλλομένους. Κάπου την άκουσα κι είπα να την βάλω... πρώτο 'πεταχτό' σήμερα.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ και για την Ελλάδα, ως χώρα ισχύει η παραπάνω συμβουλή. Κι αν έχει άγρια πελάγη να διασχίσει στο ταξίδι της για την Ιθάκη η χώρα μας.

ΟΣΟ ΤΟ κίνημα 'Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω' δραστηριοποιείται μόνο στα διόδια, παλεύεται. Τι γίνεται, όμως, αν εξαπλωθεί παραπέρα; Το φαντάζεστε;

ΑΧΟΣ ΠΟΛΥΣ ακούγεται πολλά τουφέκια πέφτουν/ Μήνα για το Μνημόνιο μήνα για Ζίμενς πέφτουν;/ Δεν πέφτουν για Μνημόνιο ούτε για Ζίμενς πέφτουν./ Τους όρους δόμησης της γης η Τίνα θέλ' αλλάξει/ κι οι βουλευτές ξεσπάθωσαν...

ΠΡΟΣΦΕΥΓΩ, ΠΡΟΣΦΕΥΓΕΙΣ, προσφεύγει, προσφεύγουμε, προσφεύγετε, προσφεύγουν. Για τη ρύθμιση οφειλών, βεβαίως - βεβαίως. Ολοι οι ωραίοι, που έχουν χρέη.

ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΠΝΙΖΩ, δεν θα καπνίζεις, δεν θα καπνίζει, δεν θα καπνίζουμε, δεν θα καπνίζετε, δεν θα καπνίζουν. Τελεία και παύλα. Τα κατέχατε (κατέχαμε), να τα ξεχάσετε (ξεχάσουμε). Ο,τι καπνίσατε (καπνίσαμε) στους δημόσιους χώρους καπνίσατε (καπνίσαμε)!

ΣΤΟ ΑΥΤΟΦΩΡΟ όσοι χρωστούν, τον Φ.Π.Α. Να υποθέσουμε ότι ισχύει και για τους καναλάρχες η διαδικασία; Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' στην εφημερίδα 'Χριστιανική' (6 Ιαν. 2011) η ερώτηση.

ΕΣΠΑΣΕ ΤΟ φράγμα του 1,80 ευρώ η τιμή της αμόλυβδης βενζίνας ανά λίτρο. Επίσης, έσπασε το φράγμα του 1,80 ευρώ η τιμή του λαδιού ανά κιλό. Η διαφορά. Προς τα πάνω η τιμή της βενζίνας, προς τα κάτω η τιμή του λαδιού.

ΔΕΝ ΤΗΝ ΥΨΩΝΩ, δεν την υψώνω! Για τη σημαία με τον Δικέφαλο Αετό, τη σημαία της ΑΕΚ -καλά το καταλάβατε- όσοι διαβάζετε τακτικά τη στήλη, ο λόγος. Μανιάτικο το κρατά ο γείτονάς μου ο Μήτσος.
Ακόμα -λέει- κι αν έχουμε νικήσει χθες τον Παναθηναϊκό για το Κύπελλο Ελλάδας, δεν θα την υψώσει στην νταράτσα του.

ΤΟ ΠΑΙΝΙΟ, φίλε, το πολύ κακό μπορεί να κάμει/ και να με δεις μια πρωινή καβάλα σε καλάμι. Με αφορμή κάτι που έγραψα γι' αυτόν, μου την έστειλε αυτήν τη μαντινάδα ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας Σταματάκης. Αν ήτανε να έχεις κυκλοφορήσει καβάλα σε καλάμι, Ηλία, θα το είχες ήδη κάμει!

ΡΟΔΙΚΙΟ, ΣΗΡΙΔΕΣ, προβατίνες, κλινοκαρές, βρούβες, αχατζίκοι, καυκαλίδες (καυκαλίδα μυρισμένη, πεθερά δαιμονισμένη), κουτσουνάδες, παστενάγλες, μαρουλίδες, χτυπαλίδια, σταφυλινάκοι, γαλατσίδες, τσώχοι, βυζάνες, τυλιγάδια, γλυκομαντηλίδες... Ολων των λογιών τα χόρτα μού μάθαινε να βρίσκω η μάνα μου!

ΚΑΠΟΤΕ ΡΩΤΗΣΑΝ τον Ιπποκράτη αν η ιδιοφυΐα, όπως πιστεύουν μερικοί, είναι αρρώστια. Ο Ιπποκράτης απάντησε: 'Και βέβαια είναι. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μεταδοτική'.

'Εχω διαφυλάξει μια φράση/ από λέξεις τόσο τρυφερές/ πονετικές τόσο./ Η φράση αυτή λοιπόν/ «Μη με αμφισβητήσεις ποτέ»/ φράση έμπλεη του βαθύτερου αισθήματός μου./ Αυτή τη φράση σου χαρίζω/ για να διαγράφεται άνθινο/ το ουσιώδες νόημα των λέξεων/ κι η εύνοιά της αυτή/ να καταγράφεται διά παντός/ σαν χάδι στο μέτωπο του σύμπαντος'.
Το ποίημα 'Εχω διαφυλάξει' της Σταυρούλας Καμαρινοπούλου - Σακαβέλη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Eυθύβολα και μη...

Γράφει
ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ντo... O

Mοιάζει τόσο πολύ με το μηδέν (0) αλλά δεν είναι...
Το Ο (όμικρον) είναι το πρώτο γράμμα που έμαθε να λέει και να γράφει η μικρή Ευδοκία, έστω κι αν δεν έχει ιδέα ακόμη για τις διαφορές των εννοιών, για τη σημειολογία, για αριθμούς ή για γράμματα!
Πιάνει -με ύφος διανοούμενου- ανάμεσα στα δυο της δακτυλάκια(!) πότε με το δεξί και πότε με τ? αριστερό της χέρι το μολύβι και αρχίζει να προσπαθεί να το γυροφέρνει πάνω σε όποιο χαρτί ή επιφάνεια βρεθεί μπροστά της...
Γρήγορα - γρήγορα το καταφέρνει! Ενα δικό της Ο, καθόλου στρογγυλό, γεμάτο αιχμές, με όλων των ειδών τις γωνίες, τελείως διαφορετικές κάθε φορά!
Ενα όμικρον καθόλου φτιασιδωμένο -το δικό της- που θα μπορούσε να είναι και μηδέν! Κι είναι τόσο δικό της κι έτσι το διαισθάνεται(!) που όταν το τελειώσει, γυρίζει το πράσινο βλέμμα της και κοιτάζει τη γιαγιά, τον παππού, τη μαμά, όποιον τύχει να έχει εκεί δίπλα της και ευχαριστημένη το προφέρει... 'ντο ο'!
Πάει να πει στη... 'γλώσσα της' 'αυτό είναι το ο, το όμικρον κι είναι αποκλειστικά δικό μου δημιούργημα'!
Χτυπά δυνατά στ? αυτιά ο ήχος του δίψηφου συμφώνου (ντ) καθώς τον προφέρει, αφήνοντας στο τέλος του τον σύντομο ήχο από το φωνήεν, να ξεφύγει μέσα από το στρογγυλεμένο για την περίσταση στοματάκι της!
'Το πρώτο της γράμμα' σκέφτομαι... 'Το πρώτο από όσα άλλα θα επακολουθήσουν', εύχομαι...
Ενα γράμμα συμβολικό που και αν δεν μοιάζει με το ωραιοφτιαγμένο μεγαλίστικο που όλοι γνωρίζουμε, εγώ θα μπορούσα να το αναγνωρίσω τώρα πια όπου κι αν το συναντούσα! Θα μπορούσα να το αναγνωρίσω μέσα από χιλιάδες από μικρολεπτομέρειες που διακρίνω 'μέσα του'! Λεπτομέρειες όπως αυτή η ανεπαίσθητη τρεμούλα που διαφαίνεται πάνω στη ζιγκ-ζαγκ-ωτή γραμμή που πασχίζει να... πάει να ενωθεί και να τελέσει έτσι την αποστολή της ως την προστάζει η μικρή Ευδοκία...!
...Και κάθε φορά που βλέπω την επιτυχημένη της προσπάθεια να ενώσει τη γραμμή, κάθε φορά που βλέπω αυτό 'ντο ο', που ακούω τη μικρή να το προφέρει, κάθε φορά που βλέπω τα μάτια της, κάθε φορά διακρίνω κάτι από τον κόσμο της...
Νιώθοντας τη δική της χαρά, την ανακούφισή της που ολοκλήρωσε επιτυχημένα το έργο της, νιώθω... περίεργα ευτυχισμένος!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ φαίνεται κάποιο φως στο βάθος του τούνελ ή μου φάνηκε; Μήπως πρόκειται για αντικατοπτρισμό από εποχές που φτιάριζαν τα λεφτά κι έδεναν τους σκύλους με τα λουκάνικα;

'ΠΑΤΡΙΔΑ... θα γεννηθείς ξανά... κι ας σε νομίζουν πάντα βουλιαγμένη ο προδότης κι ο δεσμοφύλακας'... Και για τη δική μας πατρίδα ισχύει ο στίχος αυτός του χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούδα. Υπάρχει και η άλλη Ελλάδα!

ΜΗΝ ΠΕΙΡΑΞΕΤΕ τα κεκτημένα! Δεν συμφωνεί μ’ αυτό γενικώς και αορίστως ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος και κάνει λόγο για δίκαια κεκτημένα που δεν είναι σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Μην πειράξετε τα δίκαια κεκτημένα, λοιπόν!

ΣΑΦΕΣ προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ έναντι της Νέας Δημοκρατίας δείχνουν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Ταυτόχρονα, όμως, οι πολίτες χτυπούν πολλά καμπανάκια...

ΑΠΑΘΕΙΣ πολίτες,/ δούλοι ισοβίτες! Με κόκκινα, της φωτιάς, γράμματα το ’δα γραμμένο σε κάποιον τοίχο. Το '28 αδιάφοροι και 3 φασιστές ίσον 31 φασιστές', που άκουσα τα τέλη της δεκαετίας του 1970 από έναν καλό φίλο παλιό συνδικαλιστή, μου θύμισε.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ τόσα πράγματα που δεν είδα, δεν άκουσα, δεν μύρισα, δεν γεύτηκα, δεν άγγιζα σ’ αυτή μου την επίσκεψη... Ετσι είχα τελειώσει το 4 σελίδων ταξιδιωτικό μου ρεπορτάζ (βλ. 'ΧΝ' 13 και 14 Ιαν. 2010) για την επίσκεψή μου στην Τυνησία μ’ ένα πρόγραμμα αποστολής ΜΜΕ της Πρεσβείας και του Εθνικού Οργανισμού της Τυνησίας στην Ελλάδα. Ενα απ’ αυτά που δεν είδα και η υποβόσκουσα αντίδραση του τυνησιακού λαού εναντίον του καθεστώτος του Μπεν Αλή, το πορτρέτο του οποίο το συναντούσαμε παντού τις 6 μέρες που μείναμε. Ηταν πίσω απ’ τη βιτρίνα που μας έδειξαν...

ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΩ πια! Το ’κοψα μαχαίρι πριν από 20 χρόνια! Το δικαίωμα πάντως να εξακολουθεί να είναι κάποιος καπνιστής το αναγνωρίζω. Φτάνει, όμως, να το εξασκεί χωρίς να ξεφυσά τον καπνό στα μούτρα των άλλων. Καθαρές κουβέντες, φίλε! Αν ήθελα να πεθάνω από το τσιγάρο, θα πέθαινα καπνίζοντας ο ίδιος.

Ο ΚΟΣΜΟΣ καίγεται και στα μεσημεριανάδικα χτενίζονται, μου είπε στον επίλογο του 'κατηγορώ' του για τις μεσημεριανές τηλεοπτικές εκπομπές. Κι αν χτενίζονταν μόνο στα μεσημεριανάδικα και μόνο... τηλεοπτικώς καημός δεν ήτανε, η απάντησή μου.

ΕΥΞΕΙΝΟΣ Πόντος. Κατ’ ευφημισμόν. Ειρηνικός Ωκεανός. Κατ’ ευφημισμόν. Γειτονιές του έρωτα. Επίσης κατ’ ευφημισμόν. Ούτως ή άλλως ωραίος ο νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης.

ΕΝΑ ΠΡΟΣ ένα τα 'πεταχτά' σήμερα, έγραψε στη σελίδα μου στο φέισμπουκ το περασμένο Σάββατο 15 Ιανουαρίου φίλη καθημερινή αναγνώστρια της στήλης. Σ’ ευχαριστώ και διά... του Τύπου, Δώρα! Και γιατί εγώ ώρες - ώρες νομίζω ότι τουλάχιστον κάποια είναι του... πεταμάτου.

ΕΔΑ ΠΟΥ λείπεις ασκιανιέ και δροσερέ μου αέρα/ σ’ όποιο δεντρό κι ανέ σταθώ θα λιάζομ’ όλη μέρα. Το μόνο που έκανα ήταν ν’ αλλάξω το ρήμα 'φεύγεις' με το 'λείπεις' στη γνωστή μαντινάδα. Πολύ μου λείπει ώρες - ώρες η μάνα μου!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ρώτησε κάποιος τον Αγησίλαο γιατί οι Σπαρτιάτες αφήνουν μακριά μαλλιά. Ο Αγησίλαος απάντησε: 'Γιατί είναι ο πιο ανέξοδος στολισμός'.

'Σ’ ό,τι εύκολα ευχαριστεί/ Αποστρέφομαι το μαρμάρινο πρόσωπο/ Ακολουθώ.../ Ο,τι οδηγεί το ζώο στο νερό/ Τον άνεμο, την οσμή της φωτιάς/ Αρκεί να ’μαι λεύτερος/ Εθελουργώ στη θέση του Οδυσσέα/ Στον ιστό της δοκιμασίας, χωρίς/ Ωτασπίδες στις σειρήνες της ματαιοδοξίας/ Αρνούμαι το νήμα της Αριάδνης και / Βγαίνω μόνος απ’ τον λαβύρινθό μου/[...]'.
Από το ποίημα του Χρήστου Κοντοβουνήσιου 'Γυρίζω την πλάτη'

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

ι ιστορίες της Αθηνάς Κανιτσάκη (1)

Μετά από τα: 'Παιδικά μου χρόνια', 'Η παγάνα', 'Μήκων εξ ελεφαντοστούν', 'Η ωραία κυρία', 'Το βάραθρο', 'Το κλεμμένο κοράλλι', 'Κλεμμένη ευτυχία' και το '68 ξεχωριστές ιστορίες'! Ενα ακόμα βιβλίο, το 8ο κατά σειρά, από την και συνεργάτιδα της εφημερίδας μας, καταξιωμένη Χανιώτισσα, από Σαμιώτη πατέρα, συγγραφέα, Αθηνά Κανιτσάκη. Ενα βιβλίο που κυκλοφορεί επίσης εκτός εμπορίου, όπως και τα προηγούμενα και που μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος, ωστόσο, να το βρει στο Ιστορικό Αρχείο Κρήτης και στις δανειστικές βιβλιοθήκες των Δήμων Χανίων, Ρεθύμνης, Ηρακλείου, Σάμου κ.λπ. Ενα βιβλίο που δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα, όπως τα προηγούμενα, εκτός από το πρώτο, πλην, όμως, διαβάζεται και αυτό απνευστί. Με τίποτα δεν το αφήνεις από τα χέρια σου, έτσι και το αρχίσεις και ας είναι οι 68 ιστορίες που περιλαμβάνει τελείως ανεξάρτητες η μια από την άλλη. Ενα αυτό. Χώρια το ότι θέλεις να το ξαναδιαβάσεις για να δεις τις ιστορίες και από άλλες οπτικές γωνίες. 'Πρόκειται για μια σειρά φανταστικά διηγήματα και κείμενα ποικίλης ύλης, γεμάτα εκπλήξεις, απρόοπτα κι ανατροπές' μας λέει η συγγραφέας στο 'Αντί προλόγου και επιλόγου...' σημείωμά της στην αρχή του βιβλίου, συστήνοντάς τα και συμπληρώνει: 'Μερικά με αστυνομική υπόθεση, άλλα με κύριο στοιχείο το μυστήριο, τα πιο πολλά, ιστορίες απλών ανθρώπων, που βρέθηκαν στη μέση μιας δίνης απ? όπου κάποιοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν...'.
Ιστορίες με τη μορφή διηγήματος, ποιήματος, χρονογραφήματος, πεζοτράγουδου, συμπληρώνω. Ιστορίες της μίας, των δύο, των τριών... των δώδεκα, το πολύ, σελίδων. Ιστορίες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Ιστορίες που ξεκινούν από μια ματιά, από ένα άκουσμα, από μια σκέψη και καταλήγουν σε πολλές ματιές, σε πολλά ακούσματα, σε πολλές σκέψεις, αλλά και το αντίθετο. Ιστορίες σημαντικές για τη συγγραφέα που τις έγραψε κατά δήλωσή της, σε διάστημα μιας δεκαπενταετίας, με διαφορετική διάθεση, σε άλλο χρόνο και τόπο την καθεμιά, αλλά και για τους αναγνώστες που προβληματίζονται ανακαλύπτοντας μέσα σ? αυτές τη σπανιότητα του ανθρώπινου είδους στη φύση και στην ιστορία...

Οι ιστορίες της Αθηνάς Κανιτσάκη (2)

Η Αθηνά Κανιτσάκη ζει για να γράφει και γράφει για να ζει. Με το που άρχισα να διαβάζω την πρώτη ξεχωριστή ιστορία, με τίτλο 'Η ανάκριση' και την οποία η συγγραφέας τη δίνει με μορφή διηγήματος, μου ήρθε στον νου τούτη η φράση, στον νου και κατασκήνωσε εκεί μέχρι τέλους. Κι ας είχα υπόψη μου την ενασχόλησή της με τη ζωγραφική (δικό της έργο το χαρακτικό - μονοτυπία σε μικτή τεχνική που κοσμεί το εξώφυλλο κι αυτού της του βιβλίου) και την ενεργό παρουσία της στα πολιτιστικά δρώμενα της μικρής μας πόλης. Πάνω απ? όλα και πρώτα απ? όλα γεννημένη για συγγραφέας είναι η κυρία Αθηνά. Είναι εκπληκτικό πόσα πολλά και ποικίλα έχει να πει, αλλά και κυρίως πόσο καλά και με διαφορετικούς τρόπους και με χαρακτηριστική άνεση μπορεί να τα πει. Κι αυτό κατ? αρχήν γιατί 'τα ακρωτήρια της ύπαρξής' της για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο μιας ποιητικής συλλογής του Γιώργη Μανουσάκη είναι πάντα, κατά που φαίνεται σε εγρήγορση. Αλλά και κυρίως γιατί όλος αυτός ο αμητός των εικόνων και των ήχων, των χρωμάτων και των αρωμάτων, των ποικίλων και λεπτών αποχρώσεων, τα 'αχ' των ανθρώπων και τα 'βαχ' του κόσμου, δεν την αφήνουν, πάλι κατά που φαίνεται, σε ησυχία, αν δεν τα βγάλει από μέσα της, επεξεργασμένα, γράφοντάς τα. Εκ των ων ουκ άνευ ότι το γράψιμο για την Αθηνά Κανιτσάκη είναι κατά τη γνώμη μου ένα είδος λυτρωτικής χαράς για την ίδια, λοιπόν! Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να είναι και μια λυτρωτική διέξοδος επικοινωνίας με τους άλλους...

Το σήμερα είναι δώρο...

'Yesterday is history, tomorrow is mystery, today is a... gift'. O τίτλος της τελευταίας ιστορίας (βλ. και 'Χανιώτικα νέα', 4.9.10) του βιβλίου της Αθηνάς Κανιτσάκη. Απ? αυτήν αντιγράφω το απόσπασμα που ακολουθεί. Και για να δώσω ένα ακέραιο δείγμα απ? τη γραφή της συγγραφέως, στο οποίο φαίνεται να καταθέτει τη θέση της για τον τρόπο που πρέπει ν? αντιμετωπίζουμε τα πράγματα και τις καταστάσεις: 'Ενα νεο παιδί είχε χάσει τη ζωή του, την προηγούμενη, σε τροχαίο κι έτσι μοιραία, η συζήτηση γύρισε στα ίδια... Το χθες είναι ιστορία, το αύριο μυστήριο, το σήμερα... ένα δώρο!' είπε τέλος, μ? έμφαση, η Σταυρούλα κι είχε απόλυτα δίκιο! Γιατί συνήθως φθείρουμε τον εαυτό μας ν? αναδεύουμε μέσα μας τα δυσάρεστα, τα λάθη και τις ατυχίες του παρελθόντος! Χαλούμε επίσης, πολλές καλές στιγμές του παρόντος, με το ν? ανησυχούμε για το μέλλον! Το μέλλον το θολό, το αβέβαιο και το μυστηριώδες, που άλλα περιμένεις κι άλλα σου φέρνει! Που μάταια προσπαθούμε να του δώσουμε μορφή, να το προκαθορίσουμε επακριβώς, προετοιμάζοντας έτσι κι άλλες απογοητεύσεις και βάσανα για τους εαυτούς μας... Μ? όλα αυτά χάνουμε το πολύτιμο... τώρα! Το δώρο του Θεού που πολλάκις εκτιμούμε εκ των υστέρων, όταν έχει γίνει κι αυτό μια ιστορία... του παρελθόντος'.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ο δικός μου χαρταετός

Ο δικός μου χαρταετός
έσπασε τον σπάγκο
που τον είχα δέσει
κι έμεινε ελεύθερος.
Έτσι έπαψε πια να μου ανήκει.
Κι όμως, ίσως γι' αυτό
τον αγαπώ περισσότερο!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΕΙΝΑΙ ΟΙ προσπάθειές μας των συφοριασμένων/είναι οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων'. Δεδομένο το θεωρεί ο Αλεξανδρινός ποιητής. Εγώ, ωστόσο, ας βάλω στο τέλος ερωτηματικό. Στο τέλος, έξω από τα εισαγωγικά. 'Είναι οι προσπάθειές μας των συφοριασμένων/είναι οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων';

'ΤΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ποτέ δεν λογαριάσαμε/μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε'. Ο Οδυσσέας Ελύτης στο 'Τρελοβάπορο', μιλώντας, για λογαριασμό όλων των Ελλήων το λέει στο 'Τρελοβάπορό' του αυτό. Ας το έχουν υπόψη τους, εκτός των άλλων και οι διάφοροι... Ρουμπίνιδες.

ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ προσπαθούμε να κρατηθούμε. Μια αχτίδα αισιοδοξίας ψάχνουμε να βρούμε. Ενα τόσο δα φωτάκι στο βάθος του τούνελ. Ενώ τα εισοδήματα συρρικνώνονται, η ανεργία καλπάζει, τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται, το μέλλον φαίνεται στην καλύτερη περίπτωση θολό... Κανείς δεν μπορεί να δολοφονήσει την ελπίδα. Το 'χω ξαναγράψει αυτό 'στα πεταχτά'.

'ΜΙΑ ΦΟΡΑ κι έναν καιρό, εμείς οι Ελληνες περηφανευόμασταν για τη φιλοξενία μας. Στη δουλειά δεν ζητούσαμε χρήματα από τους γνωστούς μας και στο φαγητό τσακωνόμασταν ποιος θα πληρώσει [...]. Δεν συσσωρεύαμε, ό,τι είχαμε το ξοδεύαμε σ' ένα γλέντι με τους φίλους μας'. Γιώργος Καλλής, καθηγητής στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Μια φορά κι έναν καιρό. Τώρα τα δεδομένα άλλαξαν.

ΛΑΪΚΟ ΥΠΝΩΤΗΡΙΟ στην πόλη μας για τους άστεγους που αυξάνονται και πληθύνονται. Δεν θα αλλάξει ο κόσμος, για να θυμηθώ τον Μπέρτολτ Μπρεχτ στο ποίημά του 'Νυχτερινό καταφύγιο', αν γίνει αυτό. Κάποιοι άνθρωποι, κάποιοι συνάνθρωποί μας, ωστόσο, θα 'χουν στέγη για τη νύχτα. Κι αυτό μόνο λίγο δεν είναι!

Ν' ΑΓΑΠΑΜΕ τους ξένους; ρώτησε κάποιος τον Γέροντα Παΐσιο. Αν δεν αγαπάμε τους ξένους θα γίνουμε ξένοι για τον Θεό, η απάντηση του Γέροντα. 'Αυτά για όσους κηρύσσουν τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό και -ω της βλασφημίας! - εν ονόματι της καθαρότητάς μας ως ορθοδόξων χριστιανών'. Το σχόλιο του 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ', στην εφημερίδα 'Χριστιανική' (Πέμπτη, 6 Ιανουαρίου 2011).

ΧΤΥΠΑΕΙ η καρδιά μου πένθιμα στη θύμησή σου μάνα/ σαν τση Μεγάλης Παρασκής τη θλιβερή καμπάνα! Από τη γνωστή και καλή μαντιναδολόγο, Αντωνία Μηλογιαννάκη, η μαντινάδα για τη μητέρα της. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος απ' αυτούς που έχασαν τη μητέρα τους, που να μην τη θεωρεί και δική του τούτη τη μαντινάδα.

ΠΡΩΤ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Αριστ. Γαβριλάκη, θεολόγο, Θεσσαλονίκη: Σας ευχαριστώ πολύ για την αποστολή και του νέου σας βιβλίου 'Αλοίμονόν μου εάν δεν κηρύττω', που μόλις εκδόθηκε απ' τις εκδόσεις 'Ορθόδοξος Κυψέλη'. Η αφιέρωσή σας 'Στον Γέροντά μου, σεπτό Ιεράρχη Μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη, με απέραντη ευγνωμοσύνη και βαθύτατο σεβασμό', με συγκίνησε. Είμαι σίγουρος ότι όταν με το καλό το αποδιαβάσω (324 σελ.) θα διαπιστώσω αυτό που ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει, όπως επισημαίνεται στον πρόλογο: 'Μόλις άρχισε ο λόγος χάθηκε ο πόνος. Μόλις άρχισε η διδασκαλία έφυγε σαν δραπέτης ο κόπος'.

ΟΤΑΝ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ σε περασμένη ηλικία θέλησε να μάθει κιθάρα οι φίλοι του τον πείραζαν: 'Αν και είσαι γέρος πια μαθαίνεις κιθάρα;'. Ο Σωκράτης απάντησε: 'Κάλλιον οψιμαθής ή αμαθής (παραμένειν)'.
'Είν’ οι προσπάθειές μας των συφοριασμένων,/ είν' οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων./ Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι/ παίρνουμ' επάνω μας· κι αρχίζουμε/ να 'χουμε θάρρος και καλές ελπίδες./ Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά./ Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας/ βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει[...]'.
Από το ποίημα 'Τρώες' του Κ.Π. Καβάφη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ είναι να γίνει η εγχείρηση αλλά να πετύχει! Τι να το κάνω εγώ αν πετύχει η εγχείρηση και πεθάνει ο ασθενής! Μεγάλη κουβέντα κάναμε χθες με τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο για την οικονομική κρίση και τα μέτρα που πάρθηκαν.

ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΟ το χθεσινό ποτήρι της ελληνικής οικονομίας. Τίποτα, ωστόσο, δεν εγγυάται ότι μισογεμάτο θα φαίνεται και το σημερινό και πολύ περισσότερο το αυριανό. Αγνωσται αι βουλαί... των θεών του χρήματος.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ υπάρχουν λεφτά, ποιος είπε πως δεν υπάρχουν! Απλώς, τις λύσεις για να τα βρούμε αναζητούμε. Εκεί κολλήσαμε και δεν λέμε να ξεκολλήσουμε...

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ έχουν 7.777 τρόπους για να σου τα παίρνουν. Δεν το έβγαλα απ’ το μυαλό μου. Γνωστός μου τραπεζίτης μου το είπε όταν του παραπονέθηκα για κάποια υπόθεση. Τρέχα γύρευε ψύλλους στ’ άχερα.

ΞΕΡΙΖΩΣΤΕ τα λιόδεντρα και πουλήστε τα ξύλα! Τι είχατε τι χάσατε! Και αυτό ακόμα θα ακουστεί να το λένε κάποιοι εν είδει συμβουλής, έτσι όπως πάνε τα πράγματα.

Η ΚΡΙΣΗ κρίση μα οι πίτες πίτες! Τίποτα δεν δείχνει ότι εφέτος θα κοπούν λιγότερες βασιλόπιτες από πέρυσι. Η φτώχεια θέλει καλοπέραση. Γνωστό αυτό. Σιγά που θα μας αλλάξουν οι... Ολι - Ρένηδες συνήθειες...

ΠΡΟΣΦΕΥΓΩ, προσφεύγεις, προσφεύγει, προσφεύγουμε, προσφεύγετε, προσφεύγουν. Μαζικές προσφυγές στα ανά την Ελλάδα Ειρηνοδικεία για ρυθμίσεις χρεών, ετοιμάζουν, λέει, οι Καταναλωτικές Ενώσεις.

ΓΑΪΔΟΥΡΑΚΙΑ δεν υπάρχουν πια... Μόνο μεγαλογάιδαροι, δυστυχώς! Το υπογράφει 'ο βοριάς' στα '9 μποφόρ' του (βλ. εφημ. 'Χριστιανική' Πέμπτη 6 Ιαν. 2011).

'ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ με την κλασική έννοια της ανάγνωσης παραμυθιών για να ξεχαστούμε ή με την αρχαία ως παρηγορία για να ανακουφιστούμε; Ή και τα δύο. «Ασωτες» ίσον άγουσες έκλυτον βίο ή χωρίς σωτηρία; Ή και τα δύο. «Μπαμπάδες» μήπως θα μας τους σερβίρουν με ρούμι για να μην το αντιληφθούμε εξαρχής;'.

'ΠΕΤΑΧΤΕΣ' σκέψεις (δικός της ο χαρακτηρισμός) από την τακτική αναγνώστρια της στήλης Χρυσούλα Καζάκου στη σελίδα μου στο φέισμπουκ για κάποια απ’ τα 'πεταχτά' της Τρίτης τα παραπάνω. Σ’ ευχαριστώ και από εδώ, Χρυσούλα!

ΠΟΤΕΣ ΤΗΣ δεν μπήκε στο σπίτι, όταν ερχόταν από κάπου, με άδεια χέρια η μάνα μου. Αν δεν έφερνε κάτι έπαιρνε απ’ έξω ένα ξύλο και το έβαζε μέσα. Για να μην τρέμουν και τα τέσσερα καντούνια του σπιτιού, έλεγε.

ΟΤΑΝ Ο Αριστοτέλης ρωτήθηκε γιατί ο έρωτας προτιμά τα όμορφα πρόσωπα, έδωσε την εξής απάντηση: 'Μόνο ένας τυφλός άνθρωπος μπορεί να κάνει μια τέτοια ερώτηση'.

'[...] Απόψε πάνε, πάνε και γυρίζουν,/ σιμά στα κάστρα τ’ άδεια και χορεύουν,/ σιμά στα ερημοκκλήσια και τ’ αγγίζουν,/ κάποια καλά στη νύχτα εκεί γυρεύουν,/ κι απόψε πάνε, πάνε και γυρίζουν./ Κάποια καλά, μα ολότελα χαμένα,/ μέσα στη νύχτα εκεί και στον αγέρα,/ τα σύννεφα για ιδές τα -ωσάν εμένα- γυρεύουν, αχ! απόψε πέρα ως πέρα,/ κάποια καλά, μα ολότελα χαμένα'.
Από το ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα 'Τα σύννεφα'

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΕΓΑΛΕΣ είναι οι νύχτες του Γενάρη. Ειδικά, ωστόσο, του φετινού Γενάρη μού φαίνονται ακόμα μεγαλύτερες. Προπάντων, όταν τις περνώ στο Νίππος...

Η ΕΛΛΑΔΑ θα ασκήσει τη δυνατότητα παρέμβασης στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στην εκκρεμή διαφορά Γερμανίας - Ιταλίας για καταβολή αποζημιώσεων κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, διαβάζω. Ούτε στον νου του πρωθυπουργού να ’μουν προχθές, που αναρωτήθηκα σ’ ένα 'πεταχτό' τι γίνεται με το θέμα.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ προς μίμηση η Ελλάδα κατά τον, 'Ελληνες κουράγιο', Ολι Ρεν. Αυτό δα έλειπε! Πετάει ο γάιδαρος μας είπαν, πετάει απαντήσαμε.

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ χρέος μας πνίγει, μας σκοτώνει. Δεν λέω να είμαστε μπαταχτσήδες. Να πληρώσουμε αυτό που χρωστάμε και όχι αυτό που θέλουν να χρωστάμε! Πολύ άρεσε στον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο το άρθρο της Σοφίας Σακοράφα στην εφημ. 'Πριν' (9.1.11). Ειδικά η... βολή που εξακόντισε με το παραπάνω απόσπασμα.

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ έχει Θόδωρο, ψάχνει! Υπόψη της κυβέρνησης, που ως γνωστό έχει τον Θόδωρό της. Εχω γράψει τι έπαθαν οι κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη και του Κώστα Καραμανλή, όταν έχασαν τους... Θοδώρους των. Τον Θόδωρο Τσουκάτο και τον Θόδωρο Ρουσόπουλο, αντίστοιχα.

ΠΟΛΛΑ χαρτιά σαν να μου φαίνεται πως έχει η τράπουλα του αρχηγού σας, είπα σε φίλο νεοδημοκράτη με αφορμή τον 'ανασχηματισμό', που έγινε στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, για να τον πειράξω προχθές. Οταν είσαι στην αντιπολίτευση μπορείς να παίζεις με πολλές τράπουλες, μου απάντησε σοβαρά αυτός.

ΗΛΘΕ ΣΤΟ Νοσοκομείο Χανίων, είδε όσα είδε, άκουσα όσα άκουσε και απήλθε ικανοποιημένος. Το Μνημόνιο, κατά τον γενικό γραμματέα του Υπουργείου Υγείας, τα πάει μια χαρά...

ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ κι... αδιαφορώ. Και αυτό δυστυχώς το έχουμε περί πολλού. Ετσι όπως τα είπες, φίλε Γιάννη Λιονάκη, προχθές στο Ρέθυμνο, είναι. Δεν έχει τελειωμό στην Κρήτη το πρόβλημα των τροχαίων. Αλλα 89 άτομα έχασαν τη ζωή του στους κρητικούς δρόμους τη χρονιά που μας πέρασε!

Η ΨΥΧΗ του ανθρώπου έχει σχέση με τον καιρό που κάνει την ημέρα της κηδείας του, μου είπε ο και καλός φίλος γνωστός τοις πάσι δάσκαλος - λαογράφος, Σταμάτης Αποστολάκης, συνοδεύοντας τα συλλυπητήριά του για το φευγιό σου! Λιόκαλη ήταν η ημέρα της κηδείας σου, μάνα! Μέρα για ελιές, αν δεν ήταν μέρα των Φώτων. Μέρα που οι ουρανοί ήταν ανοιχτοί για να σε δεχτούν!

ΑΘΗΝΑ Κανιτσάκη, συγγραφέα, Χανιά: Ξεχωριστή θέση στη βιβλιοθήκη μου, δίπλα στα άλλα που έχετε εκδώσει και που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε, θα βρει και το νέο σας βιβλίο '68 ξεχωριστές ιστορίες', που μόλις βγήκε στο λιακωτό της δημοσιότητας. Μετά λόγου γνώσεως το γράφω αυτό κι ας μην το έχω ακόμα διαβάσει. Και γιατί το εγγυάται η προηγούμενη... βιβλιοπαραγωγή σας και γιατί κάποιες απ’ τις ιστορίες σας τις έχω ήδη διαβάσει στην εφημερίδα μας. Σας ευχαριστώ πολύ!

ΚΑΠΟΤΕ ρώτησαν τον βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαο τι ποιο σπουδαίο έδωσε ο Λυκούργος με τους νόμους του στη Σπάρτη. Ο Αγησίλαος δίχως να σκεφτεί καθόλου απάντησε: 'Η περιφρόνηση των απολαύσεων'.

'Μας πάγωσε κι απόψε ο Γενάρης/ και το φεγγάρι πίσω απ’ τα βουνά./ Νύχτες μεγάλες και σιωπή./ Κοντά κοντά εμείς - όλο κοντότερα./ Δουλειά που έχουμε τώρα.../ Με τα νύχια να σκάψουμε/ να βρούμε και ν’ αγκαλιάσουμε/ τις σκιές μας'.
Το ποίημα 'Στη σιωπή' της Πόπης Γαβριλάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Εμπρός στον αγώνα που χάραξε ο... Γκλέτσος!

Ναι καλά διαβάζετε, για τον 'αγωνιστή' Απόστολο Γκλέτσο ο λόγος σήμερα... Κείνο το ψηλό παιδί που είναι πλέον... δήμαρχος ενός νέου Καλλικρατικού Δήμου, για όποιον δεν το ξέρει!
Ποιος κουνεί το κεφάλι του; Εδώ ψηφίσαμε ολόκληρο Ψινάκη για δημοτικό σύμβουλο, τον Αποστόλαρο δεν θα βγάζαμε δήμαρχο; Χωρίς καμία δόση ειρωνείας πάντως ο Αποστόλης έχει στρέψει τα φώτα της δημοσιότητος πάνω του και όχι λόγω κάποιας εμπλοκής του σε πάνελ τηλεοπτικό, φωνασκώντας, ώστε να βρει μια θέση στον ήλιο της ελληνικής τηλεπραγματικότητας, η οποία συνεχίζει να ανεβάζει και να κατεβάζει ακόμη και πολιτικούς!
Ανοίγω παρένθεση (πώς το ’λεγε η Μήτση Κωνσταντάρα σ’ εκείνη την ταινία; 'Ατιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στα Τάρταρα...'!).
Εκλεισα παρένθεση και συνεχίζω: Αυτά έχει η ζωή· τα πάνω και τα κάτω της! Από τη μια η κοινωνία της Στυλίδας ανέβασε τον Αποστόλη στον... δημαρχιακό θώκο και από την άλλη η Αστυνομία τον οδήγησε με χειροπέδες στη 'στενή', επειδή ως δήμαρχος πρωτοστατεί στην κινητοποίηση των κατοίκων του Δήμου του κατά των... διοδίων στην περιοχή γύρω από τη Στυλίδα!
Με νόμιμο ή μη τρόπο προσπαθεί να βρει τα δίκαια των συμπολιτών του! Και προσπαθεί να τα βρει με έναν τρόπο που η δύναμη της εξουσίας (όχι αυτή που του δίνει το αξίωμα του δημάρχου αλλά εκείνη του 'γνωστού'-σελέμπριτι- ηθοποιού) του έχει δώσει· γιατί όχι; Μπλέκονται πολύ τα πράγματα και το ποιος έχει δίκιο λιγότερο ή περισσότερο, σηκώνει πολλή συζήτηση!
Σε μια χώρα, όπως η δική μας, δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες 'παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους' προχωρώντας σε πράξεις απονενοημένες! Ειδικά τώρα που η χώρα βρίσκεται σε αναβρασμό λόγω της οικονομικής κρίσης, αυτές οι πράξεις ενδεχομένως να πληθύνουν και ουδείς μπορεί να γνωρίζει πού θα οδηγηθούμε!
Αυτό που κάνει εντύπωση -για να επανέλθω στον Απόστολο- είναι ότι ως φαίνεται δεν κρύβονται τίποτα μεγαλοσυμφέροντα πίσω από αυτή του την ενέργεια!
Με άλλα λόγια ο άνθρωπος στη συγκεκριμένη πράξη προέβη με γνώμονα το κοινό καλό των δημοτών του και αυτό κάποιοι μεταξύ αυτών και το Πανελλαδικό Συντονιστικό Επιτροπών Αγώνα Ενάντια στα Διόδια, έσπευσαν να του το αναγνωρίσουν ως μια... επαναστατική πράξη ενάντια στην κρίση και σε αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή...!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΧΕΙΜΩΝΙΑΣΕ! Καιρός για παραμύθια. Για παραμύθια όμως, που λένε αλήθειες. Ολοι, μικροί μεγάλοι έχουμε ανάγκη παραμυθίας! Το κρύο έχει ήδη αρχίσει να γίνεται ανυπόφορο...

ΔΙΣΚΟ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ να βγάλουν οι αρχηγοί των κρατών της Ευρώπης. Ούτε λίγο ούτε πολύ 3 τρισεκατομμυριάκια ευρώ θέλουν, λέει, να μαζώξουν για να σώσουν τις άσωτες χώρες...

ΑΣΩΤΕΣ ΚΟΡΕΣ ή άπορες κορασίδες η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία; Εύκολη απάντηση. Αλλες άσωτες κόρες κι άλλες άπορες κορασίδες. Αφησα επίτηδες έξω από την κατάσταση το Βέλγιο. Αυτό είναι το γεροντοπαλίκαρο της υπόθεσης.

ΤΟ ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΟ, του ευρωομόλογου, το ευρωομόλογο, ευρωομόλογο. Υπέρ της σωτηρίας της οικονομίας ημών της... Κυρίας (λέγε με Μέρκελ) δεηθώμεν. Αλήθεια, τι γίνεται, επ' ευκαιρία με τις πολεμικές αποζημιώσεις;

ΑΠΟ 'ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ' 'καρντάσης' ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ταγίπ Ερντογάν, για τις ελληνικές κυβερνήσεις. Να μην τον δούμε 'μπαμπά', η έγνοια που έχει ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος. Μεγάλη η κουβέντα που κάναμε χθες επί του θέματος.

ΟΠΩΣ Ο ΧΟΡΤΑΤΟΣ δεν μπορεί να καταλάβει απόλυτα τον νηστικό έτσι και ο στεγασμένος δεν μπορεί να καταλάβει τον άστεγο. Μικρό, πικρό σχόλιο για τη σύλληψη τεσσάρων αλλοδαπών που είχαν κάνει κατοικία τους το παλιό Νοσοκομείο.

'ΔΙΟΤΙ ΤΙΣ ίδιες ανισότητες πρόσβασης στον πολιτισμό που δημιούργησε η οικονομική ζωή ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές τάξεις, τις δημιούργησε επίσης και ανάμεσα στις διάφορες χώρες του κόσμου (...) Ή θα δουλέψει η ανθρωπότητα για να καλύψει αυτές τις τεράστιες ανισότητες ή ο πολιτισμός και οι πολιτισμοί θα διατρέξουν τον κίνδυνο να χαθούν αύτανδροι'. Fermand Braudel (Γραμματική των αριθμών, 1993).

ΠΑΝΩ, ΚΟΡΥΦΗ, άκρα αριστερά, όπως βλέπουμε την εφημερίδα, τώρα και μερικές ημέρες το καθημερινό σκίτσο του Μπάμπη Κιαγιά. Πού θα πάει, μπορεί να στραβολαιμιάσω αλλά θα το συνηθίσω. Κάθε μέρα με Μπάμπη αρχίζω το διάβασμα της εφημερίδας.

ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΜΙΑ ΚΡΥΑ. Μην πολυχαίρεσαι που νίκησε η ΑΕΚ τον Πανσερραϊκό προχθές, Μήτσο! Την Κυριακή να περιμένεις κρυάδα! Συνηθισμένη κατάσταση.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από καρδιάς, όσοι με συλλυπηθήκατε για τον χαμό της μητέρας μου. Οταν μοιράζεσαι τη λύπη σου γίνεται μισή κι όταν μοιράζεσαι τη χαρά σου γίνεται διπλή. Και αυτό Εκείνη μου το έμαθε...

ΜΙΑ ΦΟΡΑ κάποιος απ' τους φίλους του βασιλιά της Σπάρτης Αγησιλάου του είπε να ξεκουράζεται κιόλας και να μην είναι συνέχεια ολιγαρκής και δραστήριος, προκειμένου να γνωρίσει και την ομορφιά της ποικιλίας. Ο Αγησίλαος του απάντησε: 'Εχω μάθει να βρίσκω την ποικιλία μέσα στην έλλειψη αλλαγών'.

'ΤΗΝ ΩΡΑ που η πόλη κοιμάται/ τα παραμύθια ζωντανεύουν στους φιλόξενους δρόμους./ Κάνουν παρέα τους μυστήριους./ Χαϊδεύουν τ' αδέσποτα σκυλιά/ περνούν από πάρκα/ γέφυρες και αποβάθρες/ κερνώντας τσιγάρα στους απελπισμένους/ κι ύστερα με δέος παρατηρούν τις ουράνιες κινήσεις/ με προσοχή καταγράφουν τα ειδύλλια των διαττόντων [...]'.
Από το ποίημα 'Οταν τα παραμύθια ζωντανεύουν'
του Δημήτρη Α. Δημητριάδη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

.

Η Αση Γωνιά κι ο κόσμος ούλος (1)

'Οσο ζει, αναπνέει και σωφρονεί, για να θυμηθώ τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, στον «Λαμπριάτικο Ψάλτη», των αδυνάτων αδύνατο να σταματήσει ο Σήφης Ι. Πετράκης να γράφει ασηγωνιώτικες ιστορίες, διασώζοντας το πρόσωπο της «Απάνω Κρήτης», όπως θα ?λεγε ο Νίκος Καζαντζάκης, μ? ό,τι αυτό σημαίνει'. Αυτά, μεταξύ άλλων, έγραψα στη στήλη αυτή παρουσιάζοντας το προηγούμενο βιβλίο 'Ιστορίες της ορεινής μαδαρίτικης γης', ο τίτλος του, του και εκλεκτού τακτικού συνεργάτη της εφημερίδας μας ασηγωνιώτη καπετάνιου της πένας. Τα ίδια, τα οποία θα μπορούσα να έχω γράψει και για το πρώτο βιβλίο της σειράς, το 'Ιστορίες τσ? Αση - Γωνιώτικης ρίζας', επαναλαμβάνω, προτάσσοντάς τα σαν πρόλογο στην παρουσίαση του τελευταίου του 'Ορεινές μαδαρίτικες αθιβολές τσ? Αση - Γωνιώτικης ρίζας', που μόλις κυκλοφορήθηκε. Η Αση - Γωνιά και ο κόσμος ούλος, μας λέει και στις καινούργιες ιστορίες του, μαζί με τον καπετάνιο του πενακιού, τον αδελφό του τον Χρήστο, που τις ζωντανεύει, όπως και στα προηγούμενα βιβλία, με τα σκίτσα του. Ενας κόσμος ξεχωριστός, ένας κόσμος μικρός μα και ταυτόχρονα μέγας, για να θυμηθούμε τον Οδυσσέα Ελύτη στον γνωστό στίχο του ο κόσμος της Αση - Γωνιάς. Αυτόν τον ωραίο στη γνησιότητά του και γνήσιο στην ωραιότητά του κόσμο, σ? όλο το μεγαλείο του, σ? όλες τις εκφάνσεις του, μ? όλο το πλούσιο παρελθόν του, όλο το δυναμικό παρόν του κι όλο το ελπιδοφόρο μέλλον του μας παρουσιάζει, έχοντας σαν εργαλείο όλον τον απίστευτο πλούτο της ασηγωνιώτικης ντοπιολαλιάς, ο Σήφης. Κι αυτόν θα συνεχίσει να μας παρουσιάζει και στα επόμενα βιβλία του.


Η Αση Γωνιά κι ο κόσμος ούλος (2)

Ασηγωνιώτικες αθιβολές. Αθιβολές για το χθες και αθιβολές για το σήμερα. Αθιβολές για τα πρόσωπα κι αθιβολές για τα πράγματα. Αθιβολές για τα πράγματα των προσώπων κι αθιβολές για τα πρόσωπα των πραγμάτων. Αθιβολές για θρύλους κι αθιβολές για ιστορικά γεγονότα. Αθιβολές για τα ήθη και τα έθιμα κι αθιβολές για την επικαιρότητα. Αθιβολές σοβαρές που σε προβληματίζουν κι αθιβολές αστείες που σε ξεκουράζουν. Αθιβολές της καθημερινότητας κι αθιβολές των σκολάδων. Λογιών των λογιών τα λουλούδια που έχει ακόμα και στην κάθε πεζούλα του, ο ασηγωνιώτικος μπαξές του Σήφη! Το ?χει αυτό το μέγα χάρισμα ο συγγραφέας μας! Να ζωντανεύει με τις ιστορίες του ακέραιο τον όμορφο ασηγωνιώτικο κόσμο έτσι όπως σήμερα αναπνέει το υπάρχον ζείδωρο οξυγόνο, για να χρησιμοποιήσω λέξεις απ? τον πρόλογο του πρώην νομάρχη Χανίων Γιώργου Κατσανεβάκη. Το διαπιστώνουμε σ? όλες, σχεδόν, και τις 51 ιστορίες του, αυτό. 'Σκύβω και αφουγκράζομαι τη γη τη βασανισμένη, την ηρωική, τη γη την Αση - Γωνιώτικη που περισσεύουν οι πέτρες και τα χάλαρα', γράφει, μεταξύ των άλλων, στον δικό του πρόλογο ο συγγραφέας. Και συμπληρώνει: 'Προσπαθώ να ακούσω το γέρο και τη γριά Ασηγωνιώτισσα που με τρεμάμενη φωνούλα που ίσα που ακούγεται, μου λένε για τη ζωή που πέρασαν και τους ανθρώπους που έζησαν εδώ, για τα παλιά ήθη και έθιμα'. Πάνω, απ? όλα όμως τη σημερινή ασηγωνιώτικη ζωή βιώνει... Στην Αση - Γωνιά τις περισσότερες μέρες του χρόνου διανταλλάσσει, βλέπετε, και δεν αφήνει μάζωξη για μάζωξη... Η Αση Γωνιά κι ο κόσμος ούλος...

Οι βυζαντινές τοιχογραφίες στην Κίσαμο

Οπως κάθε χρόνο την Πρωτοχρονιά τα παιδιά λένε τα κάλαντρα του Αϊ - Βασίλη... Οπως κάθε χρόνο την Πρωτοχρονιά κόβουμε στο σπίτι μας βασιλόπιτα... Οπως κάθε χρόνο την Πρωτοχρονιά κάποιοι επιμένουν να κρατάνε διάφορα άλλα έθιμα... Ετσι και κάθε χρόνο, έναν μήνα περίπου πριν απ? το φεύγα του παλιού, ο ιδιαίτερα δραστήριος Σύλλογος Προβολής Κισάμου 'Η Γραμπούσα' έχει το 'έθιμο' να κυκλοφορεί ένα επιμελημένο θεματικό Ημερολόγιο Τοίχου για τον νέο χρόνο, με κισαμίτικο περιεχόμενο. Εχω τα περισσότερα απ? τα 20 υπέροχα αυτά Ημερολόγια των προηγούμενων ετών, (να ?ναι καλά ο και ποιητής, φίλος πρόεδρος της 'Γραμπούσας' που απ? το 1998 που μου τα στέλνει), πάντα έτοιμα για πολλές και ποικίλες κισαμίτικες αναζητήσεις, αλλά και για νοσταλγικά ταξίδια κατά Κίσαμο μεριά. Μαζί με αυτά θα φυλάξω, βέβαια, και το φετινό, που είναι αφιερωμένο στις τοιχογραφίες παλιών βυζαντινών εκκλησιών της Κισάμου, όταν με το καλό τελειώσει η χρονιά. Και γιατί το εισαγωγικό σημείωμα του εφόρου Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Μιχάλη Ανδριανάκη με τίτλο 'Τοιχογραφημένοι ναοί της Κισάμου', είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να γραφτεί τελικά, αλλά και γιατί οι φωτογραφίες του γνωστού Κισαμίτη (απ? τα Ζυμπραγού) φωτογράφου Φάνη Μανουσάκη είναι ξεχωριστές. Εκ των ων ουκ άνευ ότι και το φετινό Ημερολόγιο της 'Γραμπούσας', που όπως επισημαίνει ο Θανάσης Δεικτάκης, είναι 'ένα προσκύνημα για τον πιστό, μια παρακαταθήκη για τον ιστοριοδίφη, για τον αγιογράφο, για τον καλλιτέχνη, για τον ερευνητή ευρύτερα', αλλά και 'μια προσφορά στην Κρήτη μας, στην παράδοσή της, στην ιστορική πορεία της, όπως καταγράφεται με τούτα τα έργα τα ιερά στη βορειοδυτική άκρη της μεγαλονήσου', εντυπωσιάζει για τους θησαυρούς που κρύβει και φιλοξενεί η Κίσαμος!. Ενας κόσμος ξεχωριστός, ένας κόσμος μικρός μα και ταυτόχρονα μέγας, για να θυμηθούμε τον Οδυσσέα Ελύτη στον γνωστό στίχο του ο κόσμος της Αση - Γωνιάς. Αυτόν τον ωραίο στη γνησιότητά του και γνήσιο στην ωραιότητά του κόσμο, σ? όλο το μεγαλείο του, σ? όλες τις εκφάνσεις του, μ? όλο το πλούσιο παρελθόν του, όλο το δυναμικό παρόν του κι όλο το ελπιδοφόρο μέλλον του μας παρουσιάζει, έχοντας σαν εργαλείο όλον τον απίστευτο πλούτο της ασηγωνιώτικης ντοπιολαλιάς, ο Σήφης. Κι αυτόν θα συνεχίσει να μας παρουσιάζει και στα επόμενα βιβλία του.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΗΝΤΡΙΤΗ, 4 Ιανουαρίου, έφυγε πρωί πρωί, στα 90 της χρόνια , για το άλλο ημισφαίριο της ζωής η μάνα μου. Ο άνθρωπος που μέσα στα μύρια πράγματα που με δίδαξε, μ’ έμαθε να λέω και τον χαιρετισμό με τον οποίο κλείνω τη στήλη, το υπέροχο «χαιρετώ σας κι αγαπώ σας! Το ξέρω ότι από εκεί ψηλά που βρίσκεται η ψυχούλα σου, θα συνεχίσεις να χαιρετάς και ν’ αγαπάς, μάνα!

Μια αεί-θάλλουσα πολύκαρπη και καλύκαρπη αιωνόβια ελιά η μάνα μας και η γιαγιά μας! Μια ελιά που άντεξε σ’ όλους τους καιρούς μ’ όλους τους ανέμους. Μια ελιά που είχε απλώσει τις ρίζες της στη σάρκα της λαικής μας παράδοσης και είχε γίνει ένα μαζί της. Μια ελιά στον ίσκιο της οποίας πάντα θα βρίσκουμε καταφύγιο. Προπάντων τώρα που έφυγε κοντά στον πατέρα μας και παππού μας, στη Χώρα των Μακάρων. Όπως βρίσκαμε ακόμα και τα τελευταία χρόνια , όταν α πόδια της είχαν πάψει πια να την υπακούνε και τα χέρια της , αυτά τα αγιασμένα χέρια της, δεν μπορούσαν να κάμουν ούτε τα απαραίτητα. Απέραντος ο θαυμασμός μας γι αυτήν. Για τα που γνώριζε, για το πότε έπρεπε να μιλήσει και πότε να σωπάσει,, για το πώς κανόνιζε τα πράγματα και τις καταστάσεις. Πάνω απ’ όλα όμως καταλυτική η αγάπη μας ! Μια αγάπη, ωστόσο, που ό,τι κι αν κάναμε κι ό,τι κι αν κανουμε γι’ αυτήν, θα μείνει ανεξόφλητη. Όχι! Τίποτα μα τίποτα ενόσω ζούμε αναπνέουμε και σωφρονούμε δεν μπορεί να ξεριζώσει από την καρδιά μας τούτη την ελιά!

«Να πεις δυο λόγια άμα πεθάνω, παιδί μου, εσύ κατέεις και τα συνθέτεις όμορφα»! μου ‘χες παραγγείλει σε ανύποπτο χρόνο. . Το έκανα, μάνα! Αποχαιρετώντάς σε στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού του χωριού μας,εκ μέρους και των άλλων σου παιδιών, του Αντώνη, της Στέλλας και της Χρυσούλας, των γαμπρών σου και των νυφάδων σου,αλλά και των εγγονιών και των δισεγγοννιων σου! Αμέσως μετά τον μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνό Παπαγιαννάκη, που προεξήρχε της νεκρωσίμου ακολουθίας και τον μια ζωή φίλο μας,γενικό διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ, Βενιζέλος» Νίκο Παπαδάκη. Και για να συνοδεύσω τα ευχαριστώ μας σε ολους– και ήταν τόσοι πολλοί- που ήρθαν για να σε αποχαιρετήσουν. Να λέτε, παιδί μου, «ευχαριστώ», μια ακόμα παραγγελιά σου.

Σαράντα χρόνια πήγαινε ξυπόλυτη στη Χάρη της, από το Νίππος στον Φρε την παραμονή του Ευαγγελισμού. Ακόμα κι όταν η βροχή ήταν δαρτή κι όταν ο αέρας ξερίζωνε τα δέντρα κι όταν το κρύο δεν το άντεχαν ούτε τα πουλιά. Τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει τη μάνα μου να κάμει το τάξιμό της, το τάξιμο να αποκτήσει παιδί. Η Βαγγελίστρα ήθελε και γεννήθηκες και γι αυτό πήρες το όνομά της» , μου πε κάποτε, όταν της παραπονέθηκα,πήγαινα Πρώτη Δημοτικού, θυμούμαι, γιατί δεν με έβγαλαν Αντώνη, το όνομα του παππού. Και συμπλήρωσε: «Γι’ αυτό με βλέπεις και πηγαίνω ξυπόλυτη κάθε χρονιά». Την έβλεπα, κάποιες φορές την ακολουθούσα κιόλας, μα κι όταν δεν την έβλεπα, γιατί έλειπα από το χωριό, την σκεφτόμουν να περπατά, μη λογαριάζοντας τις πέτρες και τους βάτους που της μάτωναν τα πόδια… Οι μνήμες που είχαν κατασκηνώσει στο μυαλό μου, όταν ψαλλόταν το ¨Αιωνία η μνήμη Αυτής!»

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http\\: petxta.blogspot.com)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Στη γιαγιά μου τη Δέσποινα

[Δυο μόνο λέξεις... ν’ αφήσω στο προσκέφαλό σου, χαιρετισμός κι αντίο
για το ταξίδι που ’χεις ξεκινήσει...]

Πρωί της Τρίτης, είμαι μαζί σου στο σπίτι σου, μέσα στο σαλόνι, εσύ ακίνητη φορείς το καλό σου φόρεμα, ήρεμη, γαλήνια κι εγώ κοντά σου στο προσκέφαλό σου, να σε θωρώ όμορφη! Δυο μόνο λέξεις θέλω να σου πω γιαγιά μου μα δεν ξέρω αν γίνεται να τις αρθρώσω. Το ξέρω πως δεν γίνεται! Και τι να πεις, τι να πρωτοπείς με δυο λέξεις;
Φταίει που παλεύουν μέσα μου όλες οι σκέψεις κι όλα τα συναισθήματα -όσα έχω- αφότου έμαθα για το φευγιό σου! Αυτό φταίει κι αδυνατώ καλή μου... Τίποτε δεν μοιάζει αρκετό για να ειπωθεί για σένα και πώς να το χωρέσουν κάποιες αράδες;
Πώς οι λέξεις να δηλώσουν τα συναισθήματα κι όλες τις σκέψεις όλων μας...!
Ανάκατα μοιάζουν. Ανάκατα είναι όλα κι έτσι ανάκατα στα γράφω. Θέλω να προλάβω να στα πω όπως σου ’λεγα τα νέα μας· το μωρό είναι ακόμη λίγο άρρωστο, τρέχει η μυτούλα του και δείχνει τον λαιμό του και λέει 'μιμί'!...
Εμείς είμαστε, όμως καλά(!), αν εξαιρέσεις... Αρχινώ τις προτάσεις και δεν τις τελειώνω!
Μα δε μπορώ και κάτι καλύτερο σήμερα!
...Νιώθω πως θέλω να σου πω άλλα από αυτά που σου λέω, νιώθω να μη μου φτάνει ο χώρος, ο χρόνος να τα βάλω σε μια σειρά, να σου πω τα πιο σπουδαία, τα πιο σημαντικά...
Τούτη την ώρα, όλα, γιαγιά, είναι ασήμαντα...
Τι να ’ναι πιο σημαντικό τούτη την ώρα από το άσχημο νέο πως δεν είσαι πια μαζί μας, πως δεν θα σε ξαναδούμε, πως δεν θα σε ξανακούσουμε!
Γιάντα γιαγιά φεύγεις;
Τι να κάνω πες μου να σε δω ξανά, να μου μιλήσεις, να σε ξανακούσω σε όλα τα σωστά που ’χεις να μ’ ορμηνέψεις; Θέλω να σου πω πως δεν κλαίω κι ας τρέχουνε τα μάτια μου!
Μη στεναχωράσαι για ’μας, είμαστε όλοι καλά κι ας πονούμε... Καιρός σου δα να ξεκουραστείς, καλή μου, να μη μας έχεις όλους στην έγνοια σου! Δεν ξέρω... Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω κι ας είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω τα μικρά - μικρά κι ασήμαντα!
...Εσύ έχεις φύγει πια από κοντά μας... γιατί το επαναλαμβάνω;
Να το πιστέψω; Γιατί να το πιστέψω; Το θέλω;
Το μόνο που θέλω, το μόνο που με νοιάζει είναι να ’σαι καλά, να προσέχεις, να ’σαι πια ξεκούραστη κι εμείς καλά θα είμαστε...!
Προστέθηκε πριν από 6 λεπτά · Μου αρέσει! · Σχολιάστε

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Οι ευχές δεν μπαίνουν σε ανεργία (1)

'Βασιλικούς και γιασεμιά γεμίζω το πανέρι/ τη σκέψη μου δρομολογώ σιμά σας να το φέρει!'. Μαντιναδολόγος, όπως τον φίλο μου τον Ηλία τον Σταματάκη για παράδειγμα, δεν είμαι και δεν πρόκειται, βέβαια, να γίνω. Κάποιες φορές, ωστόσο, ασκούμαι σ' αυτό το άθλημα. Καρπός αυτής της άσκησης και η παραπάνω μαντινάδα που τη στέλειωσα απ' τα πριν για να τη στείλω την παραμονή και την ημέρα της Πρωτοχρονιάς μέσω κινητού αλλά και μέσω Διαδικτύου στους φίλους μου για να συνοδεύσω τις ευχές μου για 'καλή χρονιά'. Μ' αυτήν τη μαντινάδα, με την οποία? συμμετείχα στον φετινό άτυπο διήμερο πρωτοχρονιάτικο? δίχως χαμένους και κερδισμένους διαγωνισμό, κάνω ποδαρικό στις 'Εύφημες μνείες', εφέτος, ευχόμενος σ' όλους τους αναγνώστες των, για τη νέα χρονιά 'πάντα γεια, πάντα χαρά'!
'Τους μεγαλύτερους στόχους τους βάζει η ψυχή, τα καλύτερα όνειρα τα δημιουργεί το μυαλό και τις καλύτερες ευχές τις στέλνει η καρδιά'. Το μήνυμα που μου έστειλε φίλη τακτική αναγνώστρια στης στήλης, μέσω κινητού, για να συνοδεύσει την ευχή της για 'καλή χρονιά'! Δεν ξέρω σε ποιον ανήκει αυτή η φράση σημασία έχει ότι έτσι είναι. Προϊόντα της ψυχής μας οι στόχοι που βάζουμε, προϊόντα του μυαλού μας τα όνειρα που κάνουμε, προϊόντα της καρδιάς μας οι ευχές που δίνουμε. Ούτως ή άλλως οι ευχές, που έχουν την τιμητική τους την παραμονή και την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, δεν μπαίνουν ποτέ σε ανεργία! Αυτό δα έλειπε!

Οι ευχές δεν μπαίνουν σε ανεργία (2)

Απ' τα που έγραψα στην παραπάνω εύφημη μνεία θα καταλάβατε ότι πολλές πάμπολλες ήταν οι μαντινάδες που έφτασαν μέχρις εμένα κι εφέτος. Ας δούμε, ένα τυχαίο δείγμα, δέκα απ' αυτές δίχως αξιολογική κατάταξη, εν είδει ανθολογίου και ας παραθέσουμε στο τέλος ακόμη μια εν είδει επιλόγου.
Κατ' αρχήν οι δέκα: 'Γίνε Χριστέ μου χουβαρντάς ετούτονε το χρόνο/ και μοίρασε στους φίλους μου χαρές και γλέντια μόνο' (Αντωνία Καπετανάκη), 'Αμα υπάρχει άγιος με σάκο και με δώρα/ ας δώσει 500 δισ. σε τούτηνε τη χώρα!' (Ελένη Σωμάκη), 'Ο,τι στον κόσμο επιθυμείς και πλάθεις με το νου σου/ να σου τα φέρει ο Θεός στην πόρτα του σπιτιού σου' (Στέλλα Κοτζαμπασάκη), 'Ανήμερα Πρωτοχρονιάς το σ' αγαπώ να μπέψεις/ να κάνει το ποδαρικό στ' αρχοντικό της σκέψης' (Μαρία Δρακάκη). 'Ολοι μαζί τα φάγαμε, γι' αυτό να ευχηθούμε/ και με τη νέα τη χρονιά πάλι να το μπορούμε' (Βαγγέλης Μπραουδάκης), 'Νάτανε κήπος η ζωή χαρές να τον φυτέψω/ τον νέο χρόνο που θα μπει απ? αγαπώ να μπέψω' (Αντώνης Αποστολάκης), 'Οσες ευχές σας είπανε Πρωτοχρονιά κι οφέτος/ να σας κλουθούν στο διάβα σας όλο το νέο έτος' (Ειρήνη Καλαϊτζάκη), 'Στέλνω ευχές, στέλνω χαρά, υγεία κι ευτυχία/ σ' όλους αυτούς που έχουνε μες στην καρδιά μου αξία' (Κλέλια Παπουτσάκη), 'Δύο χιλιάδες ένδεκα ευχές αντιγυρίζω/ σε όλους όσους εκτιμώ και φίλους μου λογίζω' (Χρυσούλα Καζάκου).
Ακόμα μία: Την τελευταία μαντινάδα που θα παραθέσω μου την έστειλε ο και καλός μου φίλος, γνωστός στους αναγνώστες της στήλης, ανώτατος υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης Παναγιώτης Αλεβαντής από τις Βρυξέλλες, για να συνοδεύει τις ευχές του για 'Υγεία', 'Πρόοδο' και 'Νηφαλιότητα'. Το 2011, Ευρωπαϊκό Ετος Εθελοντισμού, αλλά και Διεθνές Ετος Δασών, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι για τον «πλησίον», τον συνάνθρωπο αλλά και το περιβάλλον, αυτόν τον βουβό και καταταλαιπωρημένο «πλησίον» γράφει. 'Γιατί: Ο,τι κι αν πω ξατμίζεται, μα ό,τι κάνω μένει,/ κι αν είν' καλό ο κόσμος μας καλύτερος πομένει!'. Κανένα σχόλιο ούτε σ' αυτήν ούτε στις άλλες!
Σημείωση: Τα ονόματα των φίλων που μου έστειλαν τις μαντινάδες είναι τα εντός των παρενθέσεων.

Θυμάμαι εύκολα

'Η μνήμη μας είναι το ημερολόγιο που κουβαλάμε μαζί μας'. Τη ρήση αυτή του Οσκαρ Ουάιλντ έχει βάλει ως προμετωπίδα ο και εκλεκτός συνεργάτης της εφημερίδας μας Κυριάκος Βασιλομανωλάκης στο αφιερωμένο στη μητέρα του Ευαγγελία, νέο του βιβλίο που μόλις κυκλοφορήθηκε με τίτλο 'Θυμάμαι εύκολα'. Μετά απ' το 'Μαθαίνω εύκολα', ένα ακόμα βιβλίο, απόσταγμα της πλούσιας παιδαγωγικής και διδακτικής εμπειρίας του και ιδρυτή και διευθυντή της 'Πολύγνωσης', ενός πρωτότυπου εκπαιδευτικού οργανισμού διδασκαλίας της Αγγλικής Γλώσσας, λοιπόν, απ' τις εκδόσεις 'Ινστιτούτο Μάθησης'.
Ενα ακόμα βιβλίο - εργαλείο για τον μαθητή και τον δάσκαλο, όλων των βαθμίδων, κατ' αρχήν, μα και για τον οποιονδήποτε άνθρωπο. Ακριβώς γιατί απαξάπαντες έχουμε τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και στις επαγγελματικές μας ενασχολήσεις, ανάγκη να θυμούμαστε ημερομηνίες και αριθμούς, γεγονότα και πρόσωπα, ραντεβού και πελάτες, χρηστικές πληροφορίες κι ένα σωρό άλλα πράγματα πέραν των όποιων 'μαθητικών' ή 'διδακτικών' υποχρεώσεων έχουν ορισμένοι. Τι έκανε ο Κυριάκος Βασιλομανωλάκης στο πρωτότυπο, επίσης βιβλίο του, ένα βιβλίο της 'επόμενης μέρας', για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο της στήλης κάτω απ' την οποία στεγάζει κάθε εβδομάδα τα γραφτά του στην εφημερίδα μας;
Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το να συγκεντρώσει εκατοντάδες ιδέες από άτομα όλων των τάξεων, διαφορετικών επαγγελμάτων, ηλικιών και ιδιοτήτων και να συμπεριλάβει παλιά και πρόσφατα συμπεράσματα επιστημονικών ερευνών και εμπειρίες από τα σεμινάρια μνήμης που παρουσιάζει απ' το 1986(!)
Κάτι δηλαδή που λίγοι, ελάχιστοι έχουν την κατάλληλη 'αρματωσιά' να το κάνουν. Με την έννοια αυτή το 'Θυμάμαι εύκολα', που μας βοηθά να δημιουργούμε τις συνθήκες για να θυμούμαστε και μας μαθαίνει τεχνικές απομνημόνευσης, με παιγνιώδη τρόπο, είναι συν τοις άλλοις κι ένα βιβλίο προσφοράς. Αν δώσεις ένα ψάρι σ' έναν άνθρωπο, θα ξεπεινάσει μια φορά, αν του μάθεις, όμως, να ψαρεύει θα ξεπεινάσει για όλη του τη ζωή, μας λέει, στο περίπου, μια κινεζική παροιμία. Σ' αυτό το πλαίσιο
κινείται και το νέο βιβλίο του Κυριάκου...

Χανιώτικα νέα(03.01.11)