Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2020

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΗΡΩΙΔΑ Η… ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΘΕΑ

 

 Και σαν μυθιστόρημα διαβάζεται το ιδιαίτερα επιμελημένο 120 σελίδων μεγάλου σχήματος βιβλίο με τίτλο “Ποδοσφαιρικό Ημερολόγιο Χανίων (1898- 1945)” του Αγησίλαου Κ. Αλιγιζάκη, που εκδόθηκε πρόσφατα από την εφημερίδα μας, τα “Χανιώτικα νέα”, και παρουσιάζεται αύριο Σάββατο 1 Αυγούστου, ώρα 8 μ.μ., στο Ιστορικό Καφέ “ΚΗΠΟΣ” της πόλης μας. Σαν ιστορικό μυθιστόρημα που συνεξετάζει με Κρη(ι)τική ματιά τα εν Χανίοις ποδοσφαιρικά δρώμενα από το 1898 μέχρι το 1945, σε συνδυασμό με τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, έχοντας κεντρική ηρωίδα τη λεγόμενη “στρογγυλή θεά”, μια μπάλα ποδοσφαίρου, δηλαδή. Τη δερμάτινη μπάλα που κρατά στα χέρια του ένας από τους παίκτες της Ποδοσφαιρικής Ομάδας Χανίων, εν έτει 1906, στη φωτογραφία που κοσμεί το εξώφυλλο. Μα και μια οποιαδήποτε άλλη μπάλα, απ’ αυτές που χρησιμοποιήθηκαν στους επίσημους ή ανεπίσημους αγώνες που έγιναν στο Πεδίο του Aρεως ή σε οποιοδήποτε άλλο χώρο εν Χανίοις ή όπου αλλού στον νομό μας, την συγκεκριμένη περίοδο. Αχ αυτή η μπάλα!

”Οι πρώτες σταγόνες της Χανιώτικης ποδοσφαιρικής ιστορίας…” Θα μπορούσε να ‘χει κι αυτόν τον τίτλο το περί ου ο λόγος βιβλίο, σκέφτομαι, έχοντας υπόψη την υπέροχη στήλη που κρατά στις “διαδρομές”, στο σαββατιάτικο ένθετο των Χανιώτικων νέων, ο συγγραφέας του. Θα μπορούσε, βέβαια, να έχει και κάποιον άλλον όπως: “Η παιδική ηλικία του Χανιώτικου Ποδοσφαίρου”, ή “Τα πρώτα βήματα του Χανιώτικου Ποδοσφαίρου”, ή κάτι άλλο ανάλογο. Ο τίτλος που έδωσε, ωστόσο ο και ποδοσφαιρόφιλος, όπως εμένα, συγγραφέας του είναι σε… τελευταία ανάλυση ο καλύτερος. Και γιατί θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχίσει τη συγγραφή του ποδοσφαιρικού ημερολογίου του τόπου μας…

«Η χρονική περίοδος 1898 – 1913, ήταν ο “τοκετός” του Χανιώτικου ποδοσφαίρου, η οκταετία 1923 -1930 “τα νηπιακά βήματα” και η δεκαετία του 1930 τα “παιδικά” και “εφηβικά” σκιρτήματα. Το προπολεμικό ποδόσφαιρο της πόλης και του Νομού Χανίων ήταν ερασιτεχνικό με ανύπαρκτη διαιτησία, πολύ πάθος και μεγάλη απήχηση στην τοπική κοινωνία, αν και μερικές φορές υπήρχαν αρνητικές κριτικές για την ποιότητα και τη βιαιότητα του αθλήματος. Ο “Διαγόρας Χανίων” ήταν η πρώτη Χανιώτικη ομάδα, η οποία ιδρύθηκε το 1906, ενώ το 1923 ο “Ατρόμητος” εγκαινίασε το ποδόσφαιρο του Μεσοπολέμου. Η “Ιωνία” και ο “Τάλως” το 1924 συμπλήρωσαν το αρχικό ποδοσφαιρικό παλίμψηστο της πόλης. Η έκδοση αθλητικών εφημερίδων, η ίδρυση ομοσπονδιών, η δημιουργία νέων συλλόγων, η προσφορά του Ελευθερίου Βενιζέλου, οι ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό (1933) και τον Ολυμπιακό (1937) στα Χανιά, η διακοπή του πρωταθλήματος με το κίνημα της 29ης Ιουλίου του 1938, η Γερμανική κατοχή, καθώς και η πολιτική με τις κοινωνικές δραστηριότητες των ομάδων, συνθέτουν ένα γοητευτικό ταξίδι στο παρελθόν του Χανιώτικου ποδοσφαίρου». Η περίληψη του βιβλίου, όπως παρατίθεται εν είδει επιλόγου στην τελευταία σελίδα από τον συγγραφέα του.

«Η κοπιώδης ερευνητική προσπάθεια ήταν μια εμπειρία, την οποία μοιραστήκαμε η πρώην προϊσταμένη του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης κα Μαρίνα Αρετάκη, ο ιστορικός κ. Κωνσταντίνος Φουρναράκης, η νυν προϊσταμένη κα Μαίρη Αγάθου και η μητέρα μου Λύδια Αλιγιζάκη, ενώ η φιλολογική επιμέλεια του αναπληρωτή Καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας Κρήτης ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή και φιλάθλου Κώστα Αποστολάκη, ολοκλήρωσε την ομάδα των πολύτιμων συνεργατών. Ενα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς σε όλους». Τα που γράφει στην αρχή του βιβλίου, εν είδει προλόγου, ο συγγραφέας του, απονέμοντας εξαρχής τα αναλογούντα εύσημα.

Δεν το συζητώ ότι, Θεού θέλοντος, θα είμαι παρών αύριο στο Καφέ “ΚΗΠΟΣ”, στην παρουσίαση του βιβλίου που έγραψε ο και πολιτισμολόγος, καταξιωμένος και ως γιατρός ορθοπεδικός και ως ιστορικός ερευνητής συμπολίτης μας Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης.
Και για να τον συγχαρώ εκ του σύνεγγυς και για να του ευχηθώ καλή συνέχεια…

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 31.7.2020)

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΟΔΟΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ ΓΑΛΑΝΑΚΗ: ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ; 
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ενα από τα κύρια χαρακτηριστικά των Μεγάλων είναι και η αέναη… επικαιρότητά τους!

Ακόμη τούτες οι οντότητες έχουν ανάγκη κανενός είδους μνημόσυνο ή κάποια ημέρα αφιερωμένη σε αυτούς· χωρίς να παραβλέπεται το γεγονός ότι η όποια εκδήλωση πραγματοποιείται για εκείνους -κυρίως με αφορμή την επέτειο του θανάτου τους- αποτελεί και ένα είδος φόρου τιμής στο πρόσωπό τους!
Ομως αυτές οι προσωπικότητες ζουν κυρίως μέσα από τα έργα και τα λόγια τους, και η όποια αναγνώριση από τον λαό γίνεται επειδή αυτοί σφράγισαν όχι μόνο την εποχή τους αλλά εξακολουθητικά λειτουργούν προς όφελος των… ανθρώπων!
Ο απλός λαός λοιπόν τους κατατάσσει συνειδητά και τους τοποθετεί σε ένα ξεχωριστό Πάνθεον απ’ όπου κανείς δεν μπορεί να τους κατεβάσει!
Ολα τα παραπάνω είναι τα ελάχιστα που μπορούν να γραφούν στον μικρό αυτό χώρο, ως εισαγωγή για το θέμα που προέκυψε σχετικά με την ονοματοδοσία κάποιου από τους δρόμους των Χανίων προς τιμήν του αοίδιμου ιεράρχη Ειρηναίου Γαλανάκη!
Ο παππούς άφησε τα εγκόσμια πριν από επτά χρόνια αλλά έκτοτε η παρουσία του μοιάζει να είναι ακόμη έντονη στα της μικρής και μεγάλης μας κοινωνίας!
Οι άνθρωποι κυρίως που τον γνώρισαν, τον έχουν τοποθετήσει στο ψηλότερο βάθρο της ψυχής τους! Κάτι που φαίνεται ακόμη και στις μέρες μας και που δεν έχει συμβεί με κάποιο άλλο πρόσωπο, τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο!
Οχι, δεν έχει καμία ανάγκη -ποτέ δεν είχε- ο Ειρηναίος από τιμές! Στη συνείδηση πολλών μικρών και μεγάλων Χανιωτών και όχι μόνο, η “Λεωφόρος Ειρηναίου Γαλανάκη”, είναι ένας καθόλα ορατός οδοδείκτης· το σημαντικότερο!
Οσον αφορά στο θέμα της ονοματοδοσίας ενός δρόμου των Χανίων προς τιμήν του, επτά ολόκληρα χρόνια μετά την εκδημία του, αυτό μένει ακόμη να το δούμε!
Ξενίζει πάντως η… δικαιολογία των ιθυνόντων για την αρνητική τους στάση, ότι δεν είχαν το βιογραφικό του Ειρηναίου στο φάκελο…

Χανιώτικα νέα (Πέμπτη, 30.7.2020)

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Παρασκευή, 29 Ιουλίου 2011

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ




Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΟΥΣΙΚΟ χαλί ο θόρυβος της μπετονιέρας που φτάνει από την άλλη μεριά του δρόμου στο γραφείο μου, ενώ αρχίζω να γράφω τη στήλη. Τον απολαμβάνω. Μιλώ σοβαρά! Δύο γειτονόπουλα, δύο νέα παιδιά, γύρω στα τριάντα, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, φτιάχνουν το σπιτάκι τους, τη φωλιά που θα στεγάσει την αγάπη τους και τα όνειρά τους. Με τις δικές τους δυνάμεις και με τη βοήθεια του πατέρα του αγοριού και μερικών φίλων τους. Καλή δύναμη! Τους φωνάζω και συνεχίζω.

Ο,ΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ο θόρυβος, ο εκκωφαντικός θόρυβος της μπετονιέρας. Εκτός και αν... Ο,τι πιο θεσπέσια η μουσική απ’ την ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν. Εκτός και αν... Σχετικότης σχετικοτήτων, τα πάντα σχετικότης...

ΚΙ ΟΜΩΣ η Ελλάδα πάει, τι πάει, έχει πάει διακοπές. Αναστενάζουν οι ανά την Ελλάδα παραλίες. Εντάξει, έχουμε μείωση και μάλιστα σημαντική στις κρατήσεις ξενοδοχείων. Το χωριό, να ’ναι καλά. Εδώ τα καλά... συκοστάφυλα!
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ωστόσο, δεν πάει, λέει ο Πρωθυπουργός, διακοπές. 'Τρέχει' για τις επενδύσεις και τα έργα. Τρέχει για να προλάβει το τρένο που περνά για τελευταία φορά. Μπορεί, πάντως, και να νομίζει ότι τρέχει και να κάνει σημειωτόν.

ΠΡΟΣ Δημήτριον Ρέππα επιστολή Γιώργου Παπανδρέου το ανάγνωσμα. Προς Χάρη Καστανίδη επιστολή Γιώργου Παπανδρέου το ανάγνωσμα. Προς Μιχάλη Χρυσοχοΐδη επιστολή Γιώργου Παπανδρέου το ανάγνωσμα. Δεκατέσσερις οι επιστολές του Γιώργου Παπανδρέου. Οσα και τα Υπουργεία της κυβέρνησής του. Ούτε ο... Απόστολος Παύλος να ήτανε!

Η ΕΛΛΑΔΑ μπορεί κάποτε να φαίνεται ότι πεθαίνει, αλλά βρίσκει πάντα τη δύναμη να ξαναγεννιέται. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η παρέμβαση με αφορμή ένα 'πεταχτό' που μπήκε τις προάλλες.

ΑΡΧΙΖΟΥΝ οσονούπω οι σεισμικές θαλάσσιες έρευνες στο Ιόνιο και στο Λιβυκό για πετρέλαιο. Να αρχίσουμε να πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας ή μήπως πετάμε στα σύννεφα; Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο...

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΗΣ έπιασε κλέφτη! Αυτή κι αν είναι είδηση! Οχι στην 9 σελίδα της εφημερίδας, αλλά στην πρώτη της, έπρεπε να μπει κύριε διευθυντά!

ΓΡΑΦΩ, γράφεις, γράφει, γράφουμε, γράφετε, γράφουν. Ειδικότης μου, σου, του (της), μας, σας, των. Ωραιότατα! Δεν διαβάζω, δεν διαβάζεις, δεν διαβάζει, δεν διαβάζουμε, δεν διαβάζετε, δεν διαβάζουν. Μη... ειδικότης μου, σου, του (της), μας, σας, των... Κρίμα!

Ο ΠΡΩΗΝ ναύτης Ρόναλντ Σέλντστρεμ έβαλε σε μερικές μεγάλες σουηδικές εφημερίδες μια διαφήμιση που έκανε λόγο για ένα αποτελεσματικό και αβλαβές φάρμακο για τη ναυτία που στοίχιζε μόλις 3 κορόνες. Χιλιάδες αναγνώστες πίστεψαν τον θαλασσόλυκο και σε λίγο έλαβαν σε γράμμα το φάρμακο που ήταν ένα χαρτί που έγραφε: 'Να μείνετε στην ξηρά!'.
.
..Περπατάω στην πεδιάδα/ συναντώ βρώμικα νερά/ ξύλινες καλύβες/ μισογκρεμισμένες/ νερόφιδα πεθαμένα,/ γύρω μου άνθρωποι/ ξυπόλητοι/ ζητιανεύουν το νερό/ απ’ τις υδροφόρες του αφέντη,/ φεύγω απ’ τα σύνορά τους,/ μπαίνω σ’ άλλη πεδιάδα/ θάνατος κι εκεί/ πάω σ’ άλλη,/ θάνατος,/ τρέχω/ κι ανάβω ένα δαυλό/ στο πρώτο ύψωμα'.
Το ποίημα 'Δαυλός' του Γρηγόρη Σακαλή.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!


Χανιώτικα νέα (29.07.2011)

 

Τρίτη 28 Ιουλίου 2020

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ


ΤΑ ΧΩΡΑΦΑΚΙΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ


 «Την ώρα τούτηνα των ανακατατάξεων και των αλλαγών αναντρανίζω κι απατός μου κι απολεμώ ν’ ανακατωθώ σ’ ένα αγώνα δύσκολο. Το κατέω πως ο χώρος για να γράψει κιανείς ένα βιβλίο είναι δύσκολος και καθ’ όλου οικείος για τσι δικές μου πνευματικές δυνάμεις. Μα με την “πανοπλία” τση καλής πρόθεσης, τσ’ ανιδιοτέλειας κι αλάργο από κάθε σκοπιμότητα παίρνω τη μεγάλη απόφαση πως θα τσι ξεπεράσω τουτεσάς τσ’ αδυναμίες μου και θα ολοκληρώσω τη μεγάλη επιθυμία μου αυτή. Γιατί δε το βαστά άλλο η καρδιά μου να θωρώ από μέρα σε μέρα τα καλά και τα όμορφα του τόπου μας, που εδά και αιώνες οι πατεράδες μας τα βαστάξανε με αγώνες και αίμα, εμείς εδά με την αδιαφορία μας να τ’ αφήνουμε να σβήνουνε και να χάνονται». Από τον πρόλογο του βιβλίου, ενός πολυσέλιδου βιβλίου – λευκώματος που έγραψε ο Εμμανουήλ Γεωργίου Κουτράκης – “Το χωριό μου Χωραφάκια Ακρωτηρίου Χανίων”, ο τίτλος του.

«Το ύφος είναι το ήθος». Εξαρχής η φράση αυτή στο νου μου με το που αρχίζω να διαβάζω το περί ου ο λόγος βιβλίο με το μολυβάκι (δεν κόβεται αυτή η συνήθεια) στο χέρι. Μέχρι τέλους. Το ήθος είναι το ύφος και το ύφος βέβαια είναι ο άνθρωπος, το “Γεροντάκι” που κρατά τη “Γωνιά του Καφενείου” στα “Χανιώτικα νέα”, μια απ’ τις στήλες που πάντα διαβάζω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, στην προκειμένη περίπτωση. Ενας σύγχρονος Χανιώτης Μακρυγιάννης, όπως τον Κανάκη Γερωνυμάκη και τον Γιάννη Φατσέα για παράδειγμα. Ενας Μακρυγιάννης που “αναντρανίζει” κι “απολεμά” με όπλο τη γραφή.

Τα Χωραφάκια, το χωριό του, κι ο κόσμος ούλος για το Γεροντάκι. «Η γι ιστορία ντου όπως μου τη διηγηθήκανε οι γεροντότεροι. Οι πρώτοι κάτοικοί ντου και στη συνέχεια η γι αύξηση των Χωραφακιανών κατοίκων. Οι συνήθειες κι ο τρόπος ζωής των. Τα τοπωνύμια γύρω από την ευρύτερη περιοχή των Χωραφακιών. Τα βάσανα κι οι δυσκολίες για να βγάλουνε το ψωμί ντωνε με τις αγροτοεργασίες και τ’ ασβεστοκάμινα. Η γι’ αναφορά μου στσι χρονιάρες μέρες στα πανηγύρια τση πολιούχου εκκλησίας μας και τω μοναστηριώ, οι γι’ αποκράδες κι οι γι εθνικές εορτές και επέτειοι κατά μήνα. Οι κοινωνικές σχέσεις τω Χωραφακιανώ, οι γι’ αποσπερίδες, οι καφενέδες, τα προξενιά, τ’ αρραβωνιάσματα κι οι ξεφαντώσεις. Τα πανηγυράκια στα ξωκλήσια, οι γι αρρώστιες και τα γιατροσόφια τω πραχτικώ γιατρώ. Τα σφανταχτά κι οι θρύλοι για δαιμονικές συνέργειες κι οι δαιμονισμένοι στα Κεραμειά. Κι η γιανταμοιβή τω Χωραφακιανώ για την εργατικότητά ντωνε». Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του συγγραφέα απ’ τον επίλογο του βιβλίου.

Αναντρανίζω… Και μόνο αυτό το ρήμα σε πρώτο ενικό πρόσωπο, (που πάει να πει ανορθώνομαι, ανασηκώνομαι) να μείνει στον όποιο αναγνώστη των “Χωραφακιών”, το Γεροντάκι θα είναι ευχαριστημένο. Αυτό σκέφτομαι, εν είδει επιλόγου περιδιαβάζοντας στο 2ο μέρος του βιβλίου που εμπεριέχει 459 (!) έγχρωμες φωτογραφίες…

ΤΟ ΤΡΕΛΛΟΒΑΠΟΡΟ «Η ΕΛΛΑΣ»

«Μοναχή το δρόμο επήρες/ εξανάλθες μοναχή/ Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,/ εάν η χρεία τες κουρταλεί». Το παράπονο του Διονυσίου Σολωμού, όπως το διατυπώνει στον “Υμνον εις την ελευθερίαν”, απευθυνόμενος στην Ελλάδα. Με αφορμή τα συμβαίνοντα στο Αιγαίο τον τελευταίο καιρό, αλλά και τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η θύμησή του. Αχ αυτή η “χρεία”…

«Καράβι στολισμένο βγαίνει στα βουνά/ κι αρχίζει τις μανούβρες “βίρα μάινα”./ Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές/ φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ’ τις δυο μεριές». Οι τέσσερις πρώτοι στίχοι απ’ το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη “Τρελοβάπορο”. «Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε/ μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε/ κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα/ παντοτινό τον ήλιο τον Ηλιάτορα». Οι τέσσερις τελευταίοι στίχοι απ’ το ίδιο ποίημα. Ενα τρελοβάπορο που επιμένει να ταξιδεύει στους αιώνες με τους όποιους καιρούς και με τους όποιους ανέμους, η πατρίδα μας, για τον ποιητή του Αιγαίου. Αισιοδοξίας το ανάγνωσμα.

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 28.7.2020)

 

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020

ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ


ΣΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ


Γράφει ο Χριστόφορος Κορυφίδης*
Στα χρόνια της ύστερης νιότης μου, συμφώνησα με τον εαυτό μου να εκτιμώ και να σέβομαι, ό,τι έχει επιβιώσει πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια.
Στην ίδια περίπου περίοδο, συμφώνησα, επίσης με τον εαυτό μου, να εκτιμώ και να σέβομαι τις υπαρξιακές αναζητήσεις των συνανθρώπων μου, φίλων και μη.
Η ποιητική σου συλλογή «Τα χελιδόνια του μοναχού» ξανάφεραν στο μυαλό μου εκείνες τις συμφωνίες μου. Και μου θύμισαν πόσο δύσκολο και χαοτικό μου ήταν, να παντρέψω τον Ελληνισμό με τον Χριστιανισμό, τον Καζαντζάκη με τον Παπαδιαμάντη, τον Καβάφη με τον Σολωμό, τον Βελουχιώτη με τον Ζέρβα, τον Θεοδωράκη με τον Χατζηδάκη, τον Βενιζέλο, με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου…
Κι όμως τους πάντρεψα σε σύνθεση, παίρνοντας από τον καθέναν, ό,τι ωραίο διέθετε ή πρόσφερε, με αποτέλεσμα, η νοερή αυτή σύνθεσή μου, να συγκεκριμενοποιήσει την εικόνα της Ελλάδας, μέσα μου.
Εκτιμώ ότι «Τα χελιδόνια του μοναχού» θα βοηθήσουν πολλούς νέους Έλληνες, ακριβώς, στο να συγκεκριμενοποιήσουν μέσα τους, την εικόνα της Ελλάδας. Κι αυτό είναι μεγάλη προσφορά. Μεγάλη και άμεση βοήθεια σ’ όλους μας.
Πρέπει να σου ομολογήσω ότι απλά περιδιάβηκα τις 90 σελίδες της συλλογής σου, στην ηλεκτρονική της έκδοση, που συνωμότησε σαφώς υπέρ σου.
Τα ποιήματά σου όμως, δεν είναι για να τα περιδιαβαίνεις έτσι, ούτε στην ηλεκτρονική τους-τόσο απαλή και εύηχη μορφή. Τα ποιήματά σου απαιτούν μελέτη. Μελέτη, επεξεργασία και διαλογισμό. Έτσι έκανα πάντα με τις δημιουργίες σου, έτσι θα κάνω και τώρα με «Τα χελιδόνια του μοναχού».

*Ο Χριστόφορος Κορυφίδης διετέλεσε μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, από το 1994-2006. Επίσης διετέλεσε πρόεδρος Γενικού Συμβουλίου ΑΔΕΔΥ και πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ)

Κυριακή 26 Ιουλίου 2020

ΠΟΙΗΣΗ


ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ




Έκλαιγε την παραμονή της γιορτής του, 

ώρα δειλινού,

ο Άγιος Παντελεήμονας,

ο πρώτος γιατρός του κόσμου 

που θεραπεύει τις πληγές, 

και διασκορπά τους πόνους, 

και δεν είχε σταματημό.



(Είχε λείψει για μια ώρα 

στο αμπέλι του το μεσημέρι-

να κόψει ένα καλάθι σταφύλια 

για το πανηγύρι του πήγε-

πού να φανταστεί ότι ένα γειτονόπουλό του,

που έπασχε από μια σπάνια αρρώστια,

θ’ άφηνε την τελευταία του πνοή-

τι δεν ήταν ένας γιατρός

για να του κάνει μια ένεση). 



Δεν φταις εσύ, παιδί μου, 

δεν μπορείς να τα προβλέπεις 

και να τα προλαβαίνεις όλα, 

σου το έχω πει πολλές φορές, 

τον παρηγορούσε η μάνα του, 

η Αγία Ευβούλη,

που  ήταν δίπλα του στο τέμπλο.

Αδικαιολόγητος...  αδικαιολόγητος... αδικαιολόγητος… 

επαναλάμβανε κι έκλαιγε γοερά ο Άγιος. 

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 


("ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ", ψηφιακή έκδοση, Χανιά Απρίλιος 2020)












Σάββατο 25 Ιουλίου 2020

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

5ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΝΕΡΓΟΥ ΠΟΛΙΤΗ




Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Μαθήματα ενεργού πολίτη στο 5ο Νηπιαγωγείο Χανίων, στο ένα απ’ τα νηπιαγωγεία της Νέας Χώρας, κατά τη διάρκεια της δύσκολης σχολικής χρονιάς που πέρασε. Μαθήματα που έχουν να κάνουν με τον σεβασμό στο περιβάλλον για μικρούς και μεγάλους. Όλα ξεκίνησαν τον περασμένο Νοέμβρη από μια επίσκεψη στο γειτονικό τους πάρκο, στα γνωστά “Πευκάκια”, όταν συνάντησαν σκουπίδια, “κακά” σκύλων και διάφορες άλλες ασχήμιες, μας λένε οι δασκάλες των παιδιών στο εμπεριστατωμένο κείμενο – ρεπορτάζ με τίτλο “Τα παράπονα στον Δήμαρχο” που έστειλαν μαζί με πλούσιο φωτογραφικό υλικό στον Παιδότοπο.
«Διαμαρτυρία για την κατάντια του πάρκου της γειτονιάς μας», θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της πολυεπίπεδης δράσης που ξεκίνησαν τα νηπιάκια με τις δασκάλες των, έχοντας σε κάποιες φάσεις της σε… ρόλο συμβούλου τον και παλιό μαθητή του σχολείου τους δημοσιογράφο Δημήτρη Μαριδάκη. Ενα γράμμα, ένα εντυπωσιακό γράμμα 2,5 μέτρων(!) στο οποίο μιλούν για τη δράση τους, το τελικό αποτέλεσμα, που μαζί μ’ ένα σημείωμα έστειλαν στον δήμαρχο και περιμένουν απΠάντα άξιες ως Ελληνίδες Δασκάλες, καλές μου συναδέλφισσες!
Να χαίρεστε τα νηπιάκια σας και να σας χαίρονται!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος.



Ήταν αρχές Νοέμβρη, τότε που ακόμα μπορούσαμε να πηγαίνουμε επισκέψεις κι εκδρομές, όταν με τα παιδιά του 5ου Νηπιαγωγείου Χανίων, μετά από μια επίσκεψη στο πάρκο της γειτονιάς μας παρατηρήσαμε τα εξής: στα πεζοδρόμια μέχρι να φτάσουμε στο πάρκο… κακά σκύλων. Έπρεπε συνεχώς να προσέχουμε που πατάμε, ακόμη και να κατεβούμε από το πεζοδρόμιο σε κάποια σημεία! Επίσης το πάρκο Πολυχρονίδη (τα γνωστά Πευκάκια) ήταν αφρόντιστο και παραμελημένο, ορισμένα παιχνίδια επικίνδυνα λόγω της έλλειψης συντήρησης, σκουπίδια παντού και …κακά σκύλων. Βγάλαμε φωτογραφίες.




Γυρνώντας στο σχολείο, μετά από  αυτή την παρατήρηση-διαπίστωση, ακολούθησε συμβούλιο στην τάξη. Είδαμε τις φωτογραφίες από το πάρκο, συγκεντρώσαμε σε χαρτί τις παρατηρήσεις μας, επικεντρωθήκαμε σ’ αυτά που μας δυσαρέστησαν και στη συνέχεια αναζητήσαμε τρόπους επίλυσης των προβλημάτων που εντοπίσαμε. Πάρθηκαν αποφάσεις και μετά το πέρας του συμβουλίου   οι αποφάσεις της συζήτησης αποτυπώθηκαν σε κείμενο, ζωγραφιές και συνθήματα, που μας ακολούθησαν στην εξόρμηση μας στη γειτονιά. Τα συνθήματα και οι ζωγραφιές γρήγορα έγιναν αφίσες, που μοιράστηκαν σε πρώτη φάση στα παιδιά. Κάθε παιδί ανέλαβε να κολλήσει την αφίσα με την οικογένειά του  σε όποιο σημείο θεωρούσε κατάλληλο κοντά στο σπίτι του. Στη συνέχεια όλη η ομάδα των παιδιών ετοιμάστηκε για την πρώτη διαμαρτυρία στη γειτονιά γύρω από το σχολείο. Τα συνθήματα ακούστηκαν δυνατά γύρω από το πάρκο:

 «Θέλω να περπατώ , σε πεζοδρόμιο καθαρό»,

 «Μαζεύω ότι αφήνει ο σκύλος μου»,

 «Μαζεύω τα κακά του σκύλου μου, δεν είναι ντροπή, είναι υποχρέωσή μου».

Παράλληλα με την διαμαρτυρία πραγματοποιήθηκε και αφισοκόλληση στη γειτονιά, στην πόρτα του σχολείου, στο οδοντιατρείο, στο καφενείο, στα μπακάλικα, στο πάρκο. Όλοι οι μαγαζάτορες στη γειτονιά δέχτηκαν πρόθυμα να κολλήσουμε  τις αφίσες μας και υπογράμμισαν ότι συμφωνούν με τις προτάσεις-συνθήματά μας.

Δεν θέλαμε όμως να μείνουμε εκεί. Θέλαμε η φωνή των μικρών νηπίων να ακουστεί και πέρα από τη γειτονιά, να φτάσει στα αυτιά των αρμοδίων.  Ζητήσαμε λοιπόν τη βοήθεια του δημοσιογράφου των Χανιώτικων Νέων, Δημήτρη Μαριδάκη, για να μας δείξει τον τρόπο. Με μεγάλη προθυμία κατέφτασε στο σχολείο και  μας έμαθε τα μυστικά της δημοσιογραφίας. Παρατήρηση, καταγραφή γεγονότων, ηχογράφηση, φωτογράφιση,  αντικειμενικότητα, διάχυση πληροφορίας, προτάσεις για λύση του προβλήματος. Πειραματιστήκαμε με όλα και στο τέλος συντάξαμε ένα μεγάααλο  γράμμα 2,50 μέτρα-για να μην παραπέσει με άλλα γράμματα προς τον Δήμαρχο-όπου αποτυπώθηκαν γραπτά και καλλιτεχνικά τα αιτήματά μας.  




Σε αυτό γράψαμε:                                                                  

Mάρτης 2020!

Κ. Δήμαρχε!

Έχουμε πρόβλημα στα πεζοδρόμια γύρω από το σχολείο μας: πολλά κακά σκύλων.

Τί κάναμε;




1)        Φτιάξαμε αφίσες

2)       Τις κολλήσαμε στη γειτονιά μας

3)       Ήρθε δημοσιογράφος στην τάξη μας

Ζητάμε την βοήθειά σας επειδή θέλουμε:

1)     Ένα πάρκο για σκύλους

2)     Το πάρκο της γειτονιάς μας καθαρό, φωτισμένο, όμορφο!

                                                               Τα παιδιά του 5ου Νηπιαγωγείου Χανίων



Σχεδιάζαμε λοιπόν να παραδώσουμε το γράμμα στον Δήμαρχο Χανίων κ. Σημαντηράκη, επίσης τα παιδιά πρότειναν να τον καλέσουμε στο σχολείο και να τον οδηγήσουμε στο πάρκο για να διαπιστώσει τα προβλήματα από κοντά  αλλά …μας βρήκε το «Μένουμε Σπίτι» και μετά μας βρήκαν οι αποστάσεις. Κι έτσι χρειάστηκε να περιμένουμε λίγους μήνες ακόμη μέχρι η αποστολή μας να φτάσει στο τέλος.




Η παράδοση της επιστολής παραπόνων  λοιπόν, έγινε από ένα παιδί του σχολείου με τη συνοδεία του παππού του λίγο πριν το κλείσιμο των σχολείων.  Έτσι ο εκπρόσωπος της τάξης παρέδωσε το γράμμα και τα παράπονα έφτασαν στον Δήμαρχο. Και όπως μας διαβεβαίωσε, ο Δήμαρχος διάβασε προσεκτικά το γράμμα μας, και απάντησε ότι θα λάβει σοβαρά υπόψιν του τα αιτήματά μας.  Σε ένα επόμενο άρθρο μας οι μικροί δημοσιογράφοι θα σας ενημερώσουν για τα νεότερα.  Σε αναμονή των εξελίξεων!

Οι Νηπιαγωγοί: Σίσσυ Χριστοφορίδου, Μάρω Βελίγγου, Δήμητρα Βαλαβάνη, Τασούλα Αηδονίδου, Τζίνα Μυστακίδου.

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ


ΜΕΣΙΣΤΙΕΣ ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ



 





«Τα θεμέλια αυτού του μεγαλοπρεπή ναού θα μπουν στις 23 Φεβρουαρίου του 532, με σχέδια που εκπόνησαν οι αρχιτέκτονες Ανθέμιος Τραλλιανός και Ισίδωρος ο Μιλήσιος. Για την ολοκλήρωση του κολοσσιαίου έργου εργάστηκαν αδιάκοπα επί έξι χρόνια 10.000 τεχνίτες, ενώ ξοδεύτηκαν 320.000 λίρες – περίπου 120.000.000 ευρώ). Από κάθε σημείο όπου υπήρχε Ελληνισμός, έγινε προσφορά: Τα πράσινα μάρμαρα από τη Μάνη και την Κάρυστο, τα τριανταφυλλιά από τη Φρυγία και τα κόκκινα από την Αίγυπτο. Από τον υπόλοιπο κόσμο προσφέρθηκαν τα πολύτιμα πετράδια, ο χρυσός, το ασήμι και το ελεφαντόδοντο, για τη διακόσμηση του εσωτερικού. Τα εγκαίνια έγιναν στις 27 Δεκεμβρίου του 537 από τον Ιουστινιανό, που βλέποντας την υπεροχή της Αγίας Σοφίας έναντι του ξακουστού ναού του Σολομώντα, αναφωνεί: “Δόξα των Θεώ το καταξιώσαντί μοι τελέσαι τοιούτον έργον. Νενίκηκά σε Σολομών”» (Από το san simera.gr) Ωσεί παρόντες οι απανταχού Ελληνες στα εγκαίνια…

«Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,/ σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα μοναστήρι,/ με τετρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυο καμπάνες,/ κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος./ Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης,/ κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειόντανε οι κολόνες./ Να μπούνε στο χερουβικό και να ‘βγει ο βασιλέας,/ φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ’ αρχαγγέλου στόμα:/ “Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ’ Αγια,/ παπάδες πάρτε τα ιερά, και σεις κεριά σβηστείτε,/ γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει./ Μόν’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να ρθουν τρία καράβια,/ το ‘να να πάρει το σταυρό και τ’ άλλο το βαγγέλιο,/ το τρίτο, το καλύτερο, την άγια Τράπεζά μας,/ μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας την μαγαρίσουν”./ Η Δέσποινα ταράχτηκε, και δάκρυσαν οι εικόνες./ “Σώπασε, κυρά Δέσποινα, και μη πολυδακρύζεις,/ πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι”. Ο παλιότερος θρήνος για την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους. (Νικόλαος Πολίτης “Εκλογαί από τα τραγούδια του ελληνικού λαού”. Ωσεί παρόντες σ’ αυτόν οι απανταχού Ελληνες…

«Ο άνθρωπος με την τραγιάσκα συστήθηκε: Κοσμάς ο βαρκάρης. Τους διηγήθηκε την εξής ιστορία: “Ητανε τον Γενάρη του 1919 […] Από την ανοιχτή πόρτα ο φύλακας εκοίταζε σαν απολιθωμένος. Ενας ένας εμαζεύονταν οι Τούρκοι κι εμένανε μ’ ανοιχτό το στόμα μ’ ό,τι βλέπανε. Ένας αξιωματικός εδιάβασε τον Απόστολο κι ο παπά – Λευτέρης το Ευαγγέλιο. Καθώς εψέλνανε, ρίχνανε κρυφές ματιές στην πόρτα, όπου πλήθαιναν οι Τούρκοι χωρίς να τολμούν όμως να μπούνε πιο μέσα. Ο παπάς έκοψε μ’ ένα μαχαιράκι το πρόσφορο που ‘χε φέρει κι άδειασε το νάμα από το μπουκαλάκι στ’ Αγιοπότηρο. Εκαμε την προσκομιδή, είπε σ’ έναν αξιωματικό ν’ ανάψει το κερί που ‘χανε φέρει κι άρχισε με βροντερή φωνή το “Πάντων ημών μνησθείη Κύριος ο Θεός”. Ειπώθηκε από τον ανώτερο αξιωματικό το “Πιστεύω” κι ακολουθήσανε “Τα Σα εκ των Σων”. Στο “Μετά φόβου” οι αξιωματικοί μετάλαβαν ένας ένας κι ο παπά – Λευτέρης κατέλυσε ό,τι είχε μείνει από τη Θεία Κοινωνία. Στην πύλη, εξόν από τους Τούρκους είχανε μαζευτεί και μερικοί Ρωμιοί της Πόλης που κοιτάζανε με δάκρυα στα μάτια αυτό που γινότανε. Ο παπάς ετέλειωσε, είπε στον πιο κοντινόν αξιωματικό να μαζέψει γρήγορα γρήγορα ό,τι ήτανε πάνω στο τραπεζάκι κι εκινήσανε προς την έξοδο. Οι Τούρκοι κάμανε μερικά βήματα προς το μέρος τους αγριεμένοι για τη βεβήλωση. Τότε ακούστηκε μια δυνατή φωνή: “Ντουρούν χέμεν!”. Ενας ψηλός Τούρκος με στολή έκαμε νόημα στο πλήθος να παραμερίσει, αφήνοντας τους γκιαούρηδες να φύγουνε”. Για την λειτουργία που τέλεσε ο παπά – Λευτέρης Νουφράκης στην Αγία Σοφία ο λόγος (Από το μυθιστόρημα “Ο Εθελοντής» του Γιώργη Μανουσάκη (εκδ. “Κίχλη”, 2008). Ωσεί παρόντες και σ’ αυτή τη λειτουργία οι απανταχού Ελληνες…

Με αφορμή τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί – επίσημα από σήμερα Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020. Μεσίστιες οι σημαίες της Χριστιανοσύνης. Πένθιμα ηχούν οι καμπάνες της. Εχει ο καιρός γυρίσματα…

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 24.7. 2020)



Πέμπτη 23 Ιουλίου 2020

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Σάββατο, 23.7.2011

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ




Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΝΤΑΛΑ μεσημέρι, να σκάει ο τζίντζιρας, ο μίντζιρας, ο χόντζιρας, ο τζιντζιμιντζιχόντζιρας, κανένα πρόβλημα, ωστόσο για μένα. Ο Θεός ν’ αγιάσει την ψυχούλα εκείνων που είχαν την πρόνοια να φυτέψουν στην παραλία του Καλαμιού τ’ αλμυρίκια για ν’ απολαμβάνω εγώ κι όλη η... Καλαμοπαρέα τον ίσκιο τους, έχοντας στα μπροσπόδια μας τη θάλασσα.

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ να μη γράψω τα Πεταχτά εδώ, συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του ωφελίμου; Τα πάντα όλα στη διάθεσή μου. Ένα τραπεζάκι, μια καρέκλα, τα χαρτιά μου με τις σημειώσεις, το σημερινό (χθεσινό) φύλλο των 'Χανιώτικων νέων', το μολύβι μου, η ξύστρα μου, οι άσπρες κόλλες που πρέπει να γεμίσουν. Πάμε! Τι πάμε; Συνεχίζουμε...

ΟΥΤΕ έγγυος ούτε καν ολίγον έγγυος αλλά... φερέγγυος, η Ελλάδα κατά Τρισέ. Καλός... μάμος, δεν λέω, ωστόσο σ’ αυτές τις περιπτώσεις μετρά περισσότερο η γνώμη των... μαμο-αγορών.

'ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ στήριξης έδωσε μεγάλη ανακούφιση στην ελληνική οικονομία', είπε μεταξύ των άλλων στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Η ανακούφιση του κόσμου απ’ τα... χιλιόμετρα των μέτρων, ωστόσο, εξακολουθεί να είναι το πρόβλημα.

ΔΙΚΑ ΜΑΣ τα γένια, δικά μας και τα χτένια. Μια άποψη. Δικά μας τα γένια και δικά τους τα χτένια. Μία άλλη άποψη. Και δικά μας και δικά τους τα γένια και δικά μας και δικά τους τα χτένια. Μια παράλλη άποψη...

ΕΚΟΜΠΟΔΕΣΑΝ οι κλωστές,/ μπερδέψανε στο χτένι,/ κι αρρώστησε η γιανυφαντού/ να λύνει και να δένει... Εχω αναφερθεί κι άλλες φορές στην 'Ανυφαντού', στο γνωστό περίφημο τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη, 'στα πεταχτά'. Λέτε να τα καταφέρει τελικά ύστερα κι απ’ τις τελευταίες εξελίξεις η... ανυφαντού; Το ευχόμαστε!

Η 37η ΕΠΕΤΕΙΟΣ της Μεταπολίτευσης αύριο, 24 Ιουλίου. Ας μην γκρινιάσουμε. Να προβληματιστούμε, όμως, πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Εχοντας υπόψη πάντως τη γνωστή ρήση του Τσώρτσιλ: 'Η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα με εξαίρεση όλα τ’ άλλα'.

'ΤΟ ΕΡΓΟ μου είναι μια συμμετοχή στην Αντίσταση. Ανήκω στην πρώτη μεταπολεμική γενιά αλλά δεν θεωρώ ότι είμαστε η γενιά της ήττας, όπως λένε. Νικήσαμε αφού οι σπόροι που ρίξαμε δεν έπεσαν σε άγονο χώμα'. Από την συνέντευξη της Βικτωρίας Θεοδώρου στον Βασίλη Καλαμάρα. (εφ. 'Ελευθεροτυπία', 28.07.2011)

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ Νικόλας Κριεζής κάθε φορά που έφτανε δάνειο στην ψωροΚώσταινα, πήγαινε στα αρμόδια υπουργεία για να πάρει την αποζημίωσή του από ένα σαπιοκάραβο που είχε διαθέσει για τον Αγώνα. Απηυδησμένος κάποτε ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Κανάρης του λέει: 'Καπετάν-Νικόλα να μου πεις τι θέλεις τέλος πάντων μια και καλή αποζημίωση για το πλοίο σου να τελειώνουμε'. Και ο Κριεζής: 'Μπα, κι άμα σου πω καπετάν-Κωνσταντή τι θα βρει ο Νικολάκης μου να κληρονομήσει;' το βρήκα στο φέϊσμπουκ στη σελίδα του φίλου Μιχάλη Ανδριανάκη κι είπα να σας το μεταφέρω.

'Ας έχουμε επίγνωση της ανεπάρκειάς μας/ Ας μην ταυτίζουμε το γήρας μας μ’ αυτό/ του Κόσμου/ Μην όλα τα μετράμε με τα μέτρα μας./ Γεγονός πως φεύγουμε αδικαίωτοι/ Ομως οι δρόμοι μας καθόλου δεν τελειώνουν/ Τα οράματα θα συνεχίσουν την τροχιά τους/ κι οι εξεγέρσεις αλλεπάλληλες/ σαν τις εκρήξεις του άστρου της ημέρας/ αέναα θα ξεσπούν'.
Από το ποίημα 'Και χωρίς εμάς' της Βικτωρίας Θεοδώρου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2020

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ


ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ



 


Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Είναι φανερό ότι ο Ερντογάν “ψάχνεται” για το θερμό επεισόδιο που… σε άλλες περιπτώσεις που επεδίωξε, δεν του βγήκε!

Δημιουργεί κλιμακούμενες εντάσεις και πλέον μοιάζει να έχει “απασφαλίσει” ή τουλάχιστον επιθυμεί μια τέτοια εξέλιξη!
Οι λόγοι για τους οποίους προχωρά σε… “παράτολμες” ενέργειες είναι γνωστοί!
Ποτέ εξάλλου δεν είχε παύσει να επιδεικνύει με κάθε ευκαιρία τις όποιες “δυνάμεις” του, ιδιαίτερα από την ώρα που άρχισε να νιώθει έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω κυρίως από την αμφισβήτηση της εξοΤην προηγούμενη εβδομάδα μιλούσαμε για την περίπτωση της Αγίας Σοφίας και τη μετατροπή της σε τζαμί έως σήμερα! Εως σήμερα έχει τρέξει πολύ νερό μεσα στ’ αυλάκι!
Ιδίως μετά τη χθεσινή NAVTEX που εξέδωσε η Τουρκία, τα πράγματα κατά πολύ “σοβαρεύουν”! Ολα είναι στο “κόκκινο” και ουδείς γνωρίζει το τι θα επακολουθήσει· ίσως και τώρα που διαβάζονται αυτές οι γραμμές να έχουν υπάρξει εξελίξεις με άγνωστες συνέπειες!
Οι κρίσιμες ώρες που διανύουμε, ενδεχομένως να επιφέρουν αλλαγές που δεν μπορούμε να φανταστούμε…
Ωστόσο, υπάρχει η αίσθηση ότι η ελληνική πλευρά έχει έτοιμες απαντήσεις σε κάθε επίπεδο· αυτό μπορεί κάποιος να αντιληφθεί από τις ειδήσεις και τις κινήσεις της, ενώ υπάρχει και η αίσθηση ότι έχουν προκαθοριστεί κι εκείνες οι συμμαχίες ως “ανάχωμα” στις τουρκικές προκλήσεις!
Σε ένα ακόμη “καυτό” Ιούλιο -όπως και τόσους άλλους που έχουν καταγραφεί στην Ιστορία και κυρίως στις ελληνοτουρκικές σχέσεις- καθοριστικό ρόλο θα παίξουν -λογικό είναι- οι ισχυροί του κόσμου!
Ενας κόσμος άνω – κάτω, το δίχως άλλο!
Μέσα σε όλα αυτά, υπήρξε και η περίεργη ανακοίνωση από πλευράς Στέιτ Ντιπέρτμεντ, που καλούσε μεν την Τουρκία να σταματήσει τις επιχειρήσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο, κάνοντας ωστόσο λόγο για «αμφισβητούμενα ύδατα».
Ας ελπίσουμε ότι αυτές οι παραπάνω εντός εισαγωγικών λέξεις θα διαγραφούν από τους διπλωμάτες και εκείνους που θα κληθούν να λάβουν αποφάσεις για να μην οδηγηθούμε σε σύγκρουση!υσίας που κατέχει εντός των συνόρων του!

Ίδωμεν!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 22. 7. 2020)

Τρίτη 21 Ιουλίου 2020

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ


ΤΟ ΑΤΣΙΠΟΠΟΥΛΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΠΕΡΠΙΡΑΚΗ







«“Ακτζιπόπουλο”: Η λέξη αυτή απαντάται για πρώτη φορά στο Χρυσόβουλο του 1182 του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Αλεξίου Α’ με το οποίο ορίσθηκε η περιφέρεια καθενός από τα 12 Αρχοντόπουλα που έστειλε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία στην Κρήτη μετά την ανακατάληψή της από τον στρατηγό Νικηφόρο Φωκά το 961 μ.Χ. Το τοπωνύμιο αυτό χρησιμοποιήθηκε για να ορισθεί η περιοχή των Χορτάτζηδων: “Οι δε άρχοντες και στρατιώται Χορτάτζηδες να έχουν εξουσίαν εις τας πατρικάς αυτών μερίδας εις τα μέρη της Ρεθύμνης αρχίζοντας εκ βορέα από το χείλος της θαλάσσης, να υπάγει εις ταις χαλέπαις του Πρινιακού και Ακτζιποπούλου έως τον Αγιον Κωνσταντίνον να υπάγει εις την υπεραγίαν Θεοτόκον του Σταυρού”». Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου “Ατσιπόπουλο: Ιστορία – Οικονομία – Πολιτισμός” του Γεωργίου Εμμ. Περπιράκη.

Το Ατσιπόπουλο σαν χώρος στον χρόνο… Το Ατσιπόπουλο σαν χρόνος στο χώρο… Το Ατσιπόπουλο στο διάβα των αιώνων… Το διάβα των αιώνων στο Ατσιπόπουλο… Το Ατσιπόπουλο κι ο κόσμος όλος… Ο κόσμος όλος και το Ατσιπόπουλο… Το “εμείς” του Ατσιπόπουλου… Το Ατσιπόπουλο και το “εμείς” του… Το Ατσιπόπουλο του και γνωστού στους παλιούς Χανιώτες δασκάλους (υπηρέτησε στον τόπο μας ως σχολικός σύμβουλος τα τέλη της δεκαετίας 1980) Γιώργη Περπιράκη. Ετσι όπως “με λογισμό και μ’ όνειρο”, “με γνώση και με τρόπο”, το ανασταίνει σ’ έναν καλαίσθητο τόμο 448 σελίδων μεγάλου σχήματος στη μνήμη των γονέων του Μανόλη και Ελένης, των θείων του Μάρκου και Ελισάβετ και όλων των Ατσιπουλιανών που έδωσαν τη ζωή τους στους αγώνες της πατρίδας. “Υποδειγματικό” και “παραδειγματικό” το περί ου ο λόγος, υψηλού οικονομικού κόστους, βιβλίο, για το όμορφο και μεγάλο αυτό χωριό του Ρεθύμνου, που κυκλοφόρησε το 2014 για λογαριασμό του Πολιτιστικού Συλλόγου Ατσιπόπουλου “Ο Αγιος Ελευθέριος”, με χορηγία του προέδρου AEGEAN Δημήτρη Μελισσανίδη. “Scripta Manent” (τα γραπτά μένουν), όπως έλεγαν και οι Λατίνοι. “Αξιος ο μισθός” (η ηθική ικανοποίηση, τι άλλο;) τόσο του συγγραφέα, όσο και των συντελεστών του πραγματικά μνημειώδους αυτού έργου.

«Προτρέπω τον αναγνώστη να ρίξει μια ματιά στον πίνακα περιεχομένων και τη βιβλιογραφία για να αντιληφθεί την έκταση της έρευνας και το βάθος της μελέτης που πραγματοποίησε ο Γιώργης Περπιράκης με ευσυνειδησία και με οδηγό τα διδάγματα της μεγάλης του πείρας και παιδείας», επισημαίνει προλογίζοντας το βιβλίο ο Δρ Ελευθέριος Σκανδάλης. «Είναι βέβαιο ότι το συγκεκριμένο βιβλίο θα ήταν αδύνατο να γραφτεί αν δεν κινητοποιούσε τον συγγραφέα το μεράκι και η αγάπη για την ιστορία, για τον τόπο του και τους συμπατριώτες του», υπογραμμίζει στον δικό του πρόλογο ο γενικός διευθυντής, του Ιδρύματος “Βενιζέλος” Νίκος Παπαδάκης. Ανθός αγάπης και καρπός γνώσης το “Ατσιπόπουλο” του Γιώργη Περπιράκη, που δηλώνει εμμέσως πλην σαφώς το ομηρικό «ουκ αισχυνέμεν γένος προγόνων».

Ο Γεώργιος Εμμ. Περπιράκης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο, όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο. Αποφοίτησε με άριστα από την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου. Τον Φεβρουάριο του 1964 διορίστηκε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Τη διετία 1968 – 1970 φοίτησε στο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. Το 1973 έλαβε το πτυχίο της Παντείου Ανωτάτης Σχολής. Τη διετία 1976-78 υπηρέτησε στην Κ.Υ. του ΥΠΕΠΘ. Το 1982 αποσπάστηκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και εργάστηκε σε ομάδες συγγραφής διδακτικών βιβλίων (Γλώσσα Δ’ Δημοτικού και Πολιτική Κοινωνική Αγωγή Ε’ και Στ’ τάξεων). Το 1983 προήχθη σε Σχολικό Σύμβουλο Π.Ε. και υπηρέτησε στην Αθήνα, στα Χανιά και το Ρέθυμνο. Οργάνωσε εκπαιδευτικά σεμινάρια και δίδαξε στο Περιφερειακό Επιμορφωτικό Κέντρο Ηρακλείου (Π.Ε.Κ.) .Μετά τη συνταξιοδότησή του το 2000 ασχολείται με θέματα τοπικής ιστορίας. Εχει λάβει μέρος σε συνέδρια Κρητικής Ιστορίας και έχει δημοσιεύσει άρθρα ιστορικού ενδιαφέροντος.

«Στην πόρτα στέκει τση Τουρκιάς, Βαρδιάνος μανισμένος/ Το μπασαλί ‘χει στο ζερβί και στο δεξί τουφέκι./ Μπράτσο παλαίβει τον οχτρό και τη ζωή του μπράτσο […] Κι όση καρδιά ‘χει όμορφη κι αισθήματα γι’ ανθρώπους,/ έχει τσι μπάλες για κακούς, τσι βέργες ξωλαλήστρες./ Το ντοτινάτο το κρασί έχει για χαροκόπους». Από το ποίημα “Τ’ Ατσιπόπουλο (Acerpopulus) του Γιάννη Μάρκου Δαλέντζα.

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 21.7.2020)