ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΔΗΜ. ΣΧ. "ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ"¨:

"ΠΑΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ" 

Καλοί μου φίλoι, καλό Σαββατοκύριακο!
“Πάμε να σώσουμε το περιβάλλον” ο τίτλος του παραμυθιού που έγραψαν και εικονογράφησαν τα περυσινά Δευτεράκια της Β2 τάξης του Εκπαιδευτηρίου “Χρυσόστομος Σμύρνης” με την “καθοδήγηση” της γνωστής και από άλλες εργασίες μαθητών της, δασκάλας τους Αναστασίας Ρήγα. Μ’ άρεσε, μ’ άρεσε πολύ, αυτό το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, έτσι όπως το διάβασα στο εξώφυλλο της ιδιαίτερα καλαίσθητης εργασίας που έφτασε καλοκαιριάτικα στα χέρια μου. Πάμε να σώσουμε το περιβάλλον! Ανοιχτή η προκλητική πρόσκληση των 28 Δευτερακιών και της δασκάλας τους, όλους μας αφορά η σωτηρία του περιβάλλοντος, ανοιχτός και ο Παιδότοπος για φιλοξενία…
Συγχαρητήρια Αναστασία! Πάντα άξια.
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος










Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας που τον έλεγαν Λέανδρο και ζούσε σε έναν πανέμορφο κήπο.
Ο κήπος του είχε πολύ ψηλά δέντρα και κάθε λογής πανέμορφα και πολύχρωμα λουλούδια τα οποία ο Λέανδρος φρόντιζε καθημερινά.
Μια μέρα εκεί που πότιζε και κλάδευε τα φυτά του, παρατήρησε ότι ένα δέντρο του φαινόταν πολύ άρρωστο.
Ο Λέανδρος τότε στενοχωρήθηκε πολύ και γεμάτος αγωνία το ρώτησε:
«Τι έπαθες δεντράκι μου; Γιατί ξεράθηκαν τα φύλλα σου;».
«Αρρώστησα γιατί είμαι πολύ λυπημένο» απάντησε το δέντρο.
«Γιατί είσαι λυπημένο; Φταίω εγώ; Μήπως δε σε φροντίζω καλά;», ρώτησε ο γίγαντας δακρυσμένος.
«Οχι, καλέ μου Γίγαντα. Δε φταις εσύ. Εσύ με φροντίζεις και με το παραπάνω. Φταίνε αυτά που βλέπω».
«Δηλαδή; Τα πουλάκια, το ρυάκι, τα χόρτα;», ρώτησε ο γίγαντας σαστισμένος.
«Οχι βέβαια. Βλέπω τους ανθρώπους να πετούν σκουπίδια, να κόβουν και να καίνε τα δέντρα, να χτίζουν παντού εργοστάσια και να μολύνουν τα ρυάκια και τα ποτάμια. Γι’ αυτό είμαι λυπημένο και αρρώστησα».







Ο Λέανδρος σκέφτηκε ότι το δέντρο είχε δίκιο και αποφάσισε να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να γίνει ο κόσμος καλύτερος.
Δεν μπορούσε όμως μόνος του. Χρειαζόταν βοήθεια και μάλιστα βοήθεια από τα παιδιά, γιατί μόνο αυτά ήταν τόσο καλόκαρδα όσο αυτός.
Φώναξε, λοιπόν, όλα τα παιδιά του χωριού με τους γονείς και τους δασκάλους τους και τους μίλησε.
Τα παιδιά κατάλαβαν αμέσως τι έπρεπε να κάνουν και όλα μαζί με μια φωνή, φώναξαν: «Πάμε να σώσουμε το Περιβάλλον».
Το σύνθημα των παιδιών διαδόθηκε γρήγορα από στόμα σε στόμα σε όλον τον κόσμο.
Βοήθησε βέβαια και ο Λέανδρος που με τη βροντερή φωνή του το φώναξε δυνατά και το έκανε να ακουστεί σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρα.
Ετσι όλα τα παιδιά του κόσμου, με αρχηγό τον καλόκαρδο γίγαντά μας, πήραν σκούπες, φαράσια και μεγάλες σακούλες σκουπιδιών και μάζεψαν όλα τα σκουπίδια από κάθε γωνιά της Γης.
Επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο -ξέρετε, αυτοί με τα ανακατεμένα μαλλιά και τις άσπρες μπλούζες- που μπορεί να μην ήταν παιδιά αλλά ήταν καλόκαρδοι σαν τα παιδιά, έφτιαξαν φίλτρα και καθάρισαν τα ρυάκια, τα ποτάμια και τις θάλασσες.








Τέλος, άφησαν στον αέρα χιλιάδες τεράστια αερόστατα που με τρόπο που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε -ίσως μαγικό- καθάρισαν την ατμόσφαιρα από τα καυσαέρια.
Ο ουρανός ξανάγινε καταγάλανος και κοιτάζοντας ψηλά το μόνο που μπορούσε κάποιος να δει ήταν μικρά κάτασπρα συννεφάκια, σαν προβατάκια, που κυνηγούσαν το ένα το άλλο.
Τώρα πια τα εργοστάσια δεν έβγαζαν από τα φουγάρα τους μαύρο καπνό, αλλά αρώματα από γιασεμί, γαρδένια και τριαντάφυλλο που έκαναν τον κόσμο να μοσχομυρίζει!
Τώρα πια όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι. Τα παιδιά επέστρεψαν κατάκοπα αλλά τρισευτυχισμένα στα σπίτια τους για να ξεκουραστούν και ο Λέανδρος γύρισε στο σπιτάκι του όπου τον περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη.







Το δέντρο του ήταν καταπράσινο και ανθισμένο. Τα πουλάκια τιτίβιζαν γύρω του και ετοιμάζονταν να φτιάξουν τις φωλιές τους στα κλαδιά του.
Ενα μεγάλο “Ευχαριστώ” ακούστηκε απ’ όλα τα λουλούδια και τα δέντρα του κήπου…
Ο κόσμος ξανάγινε όμορφος και ο Γgίγαντάς μας έζησε ευτυχισμένος στον καταπράσινο κήπο του!

Χανιώτικα νέα (30.09.2017)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ

Πλατεία Αρχιεπισκόπου Ειρηναίου. Πλατεία τού από Κυδωνίας και Αποκορώνου Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου Αθανασιάδη. Του “κατά πάντα λευκού Ιεράρχη” για να θυμηθώ τη φράση που χρησιμοποιεί, όταν αναφέρεται σ’ Αυτόν, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Του καλύτερου μαθητή του Παππού, του συνονόματού του, Αγίου Ειρηναίου Γαλανάκη του Χριστιανού.
Μικρός πολύ μικρός ο χώρος της τεράστιας αίθουσας εκδηλώσεων και του εξώστη του Πνευματικού Κέντρου Χανίων για να χωρέσει το μέγα πλήθος των ανθρώπων όλων των ηλικιών που προσήλθαν το βράδυ της περασμένης Κυριακής 24 Σεπτεμβρίου, στην τιμητική εκδήλωση που διοργάνωσε για τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης, στο πλαίσιο ανάλογων εκδηλώσεων για την συμπλήρωση των δέκα ετών της αρχιεπισκοπικής του διακονίας.

Πλατεία Ειρηναίου Αθανασιάδη, οι καρδιές μας… Όλων όσοι τον έχουμε γνωρίσει με την όποια του ιδιότητα. Ιδιαιτέρως ημών των Κυδωνιατών και των Αποκορωνιωτών, που τον είχαμε επίσκοπο για 31 συναπτά έτη, από το 1975 μέχρι το 2006. «Οι χρόνοι απού πέρασαν δεν πρόκειται να στήσουν/ μεσότοιχο στη λησμονιά τις θύμησές να σβύσουν», είπε εκτός προγράμματος, από σκηνής, εκφράζοντας το δημόσιο αίσθημα ο παπα-Αποστόλης Διαμαντούδης. Στους αιώνες η ισχύς της μαντινάδας του!






“Πρόεδρον Κρήτης επαινείν, πάνσεπτον Ειρηναίον/ άπαν το ποίμνιον αυτού βούλεται γηθοσύνως/ ως τον ποιμένα τον καλόν, πατέρα αρχιθύτην/ τον πάντων προμηθούμενον, τον πάντας ελεούντα/ ευχόμενον από ψυχής, πολλά Αυτού τα έτη”. Άνθη σεβασμού και αγάπης, αγαπητικού σρβασμού και σεβαστικής αγάπης, όλα όσα έγιναν, όπως έγιναν, και βέβαια όλα όσα ακούστηκαν, όπως ακούστηκαν το αφιερωμένο στον από Κυδωνίας και Αποκορώνου Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο ευλογημένο εκείνο βράδυ στο Πνευματικό Κέντρο της Πόλης μας. Κοινός παρανομαστής τους για μένα, ωστόσο οι παραπάνω στίχοι που γράφτηκαν ειδικά γι’ Αυτόν απ’ τον φιλόλογο Δημήτρη Δασκαλάκη και τους έψαλε, εν είδει απολυτικίου, ο Βυζαντινός Χορός Χανίων υπό τη διεύθυνση του Ιωάννη Καστρινάκη…

Ορθοστατών και ορθοβαδίζων μια ζωή στην πλατεία της ευθύνης του παιδιόθεν ο Αρχιεπίσκοπος Ειρηναίος Αθανασιάδης. Κατά κοινήν ομολογίαν την οποία εξέφρασε, με τον καλύτερο τρόπο, ο νυν μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός Παπαγιαννάκης, όντας ο κεντρικός ομιλητής. «Βιώνουμε την ζώσαν πνοήν σας, αντικρίζουμε το καθαρόν βλέμμα σας», είπε μεταξύ των άλλων μιλώντας γι’ αυτόν. Και βέβαια το ριζίτικο «Μυρίζουν οι βασιλικοί μυρίζουν κι οι βαρσάμοι/ μα σας μυρίζει ο φρόνιμος βαρσάμια δεν μυρίζουν», που τραγούδησαν οι ριζίτες του ενιαίου σχήματος εφτά παραδοσιακών συλλόγων του Νομού μας. Κι αν του ταιριάζει!

«Η Κρήτη μας/ Η Ελλάδα μας/ Η ορδοδοξία μας/ Πολύ μου αρέσει αυτό το “μας”/ που βάζει στο τέλος κάποιων λέξεων – κόσμων/ όταν μιλεί και όταν γράφει/ ο Αρχιεπίσκοπός μας/ Τρία γράμματα/ μια πλατεία ολόκληρη/ μια πλατεία ευθύνης/ ο αξ’ αδιανεμήτου πλούτος μας». Το ποίημα “Πλατεία Αρχιεπισκόπου Ειρηναίου” του γράφοντος.

Χανιώτικα νέα (29.09.2017)

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΠΟΚΟΡΩΝΑΣ
ΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΣΕ ΣΠΗΛΙΟ




Γράφει ο Αντώνης Γ. Πλυμάκης
Οδεύοντας από το χωριό Φυλακή Αποκορώνου, στην περιοχή του οποίου και ο γνωστός Μινωικός τάφος, προς Αση Γωνιά, δίπλα από τον ποταμό Μουσελά, ή περιοχή είναι κατάφυτη και υπέροχου φυσικού κάλους με πολύ ιστορία. Αρκετά πριν φτάσουμε στη γέφυρα Αση Γωνιάς (Γύπαρη) δεξιά θα πρέπει να ερευνήσουμε μέσα στην οργιώδη βλάστηση για να ανακαλύψουμε υποτυπώδες μονοπάτι που φέρνει στη ρίζα μιας κατακόρυφης βραχοπλαγιάς.
Aπό εκεί λαξευτά σκαλοπάτια ανεβάζουν ψηλά στον γκρεμνό όπου, όταν φθάσεις πεζοπορώντας για λίγα λεπτά, αντικρίζεις ξαφνικά μπροστά σου το μεγάλο άνοιγμα μιας σπηλιάς και τα ερείπια από ένα παλιό μοναστηράκι. Είναι το μοναστηράκι και το σπήλαιο του Αϊ Νικόλα του Χωστού, όπως λέγεται, ονομασία που την οφείλει προφανώς στην κρυμμένη και απρόσιτη θέση του. Οι άνθρωποι της Αργυρούπολης από απέναντι, αλλά και του Αποκόρωνα από τα χωριά Πάτημα, Φυλακή και κυρίως τα Δράμια, πανηγυρίζουν εδώ τον Άγιο, όχι στη γιορτή του την 6η του Δεκέμβρη, αλλά την πρώτη του Σεπτέμβρη, γιατί σαν κι αυτή την ημέρα, πριν εκατό περίπου χρόνια, οι οικογένειες των Στραπατσάκηδων από την Αργυρούπολη και των Μουζουράκηδων από τα Δράμια, κατάφεραν τον Αγά της περιοχής να τους πουλήσει τον χώρο του Μοναστηριού αυτού, που είχε καταπατηθεί από τους Τούρκους.
Υπέγραψαν τότε τα σχετικά συμβόλαια και ο Αι Νικόλας ξαναλειτουργήθηκε έπειτα από χρόνια και καιρούς.
Στο εσωτερικό του σπηλαίου, στα δεξιά της εισόδου, έχει κτισθεί το εκκλησάκι του Αγίου, ενώ αμέσως εξωτερικά και βόρεια, υπάρχουν υπολείμματα κελιών, όπως επίσης και νότια μέσα στην οργιώδη βλάστηση. Μια πηγή με παγωμένο νερό τρέχει λίγο πιο κάτω από το Μοναστηράκι και κάτω στο ποτάμι υπάρχει ακόμη το κτήριο του νερόμυλου των καλογέρων.
Οι δυο οικογένειες έχουν εκ περιτροπής η καθεμιά το πανηγύρι. Τον ένα χρόνο οι Μουζουράκηδες και τον άλλο οι Στραπατσάκηδες.
Μετά τη θεία λειτουργία μοιράζονται τα παραδοσιακά τασιμάρια. Το 2001 λειτουργήθηκε από τους Μουζουράκηδες. Την ίδια ημέρα επίσης τελείται δέηση για τη μνήμη των καλογέρων που σφαγιάστηκαν.
«Οστεοφυλάκιον καλογέρων Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Δραμιών, σφαγιασθέντων από τους Τούρκους για τους απελευθερωτικούς τους Αγώνες»
Η Μονή αυτή υπήρχε στα Δράμια, στον χώρο όπου η σημερινή ανακαινισμένη εκκλησία του Αι Γιώργη, και μέχρι προ 50 χρόνια σώζονταν ακόμη μερικά από τα κελιά και κάποιοι από τους άλλους χώρους της, αλλά δυστυχώς στο όνομα του «εξωραϊσμού» ισοπεδώθηκαν …από τα σκαφτικά μηχανήματα.
Ο Νίκος Ψιλάκης στον Β’ τόμο του μνημειώδους έργο του «Μοναστήρια της Κρήτης» αναφερόμενος στο Μοναστήρι του Αι Γιώργη γράφει πως πιθανόν είχε σχέση αυτό με τη Μονή Μυριοκεφάλων και ότι ήταν γνωστό σαν ο Αι Γιώργης στα Δράμια. Ακόμη ότι είχε πολύ μεγάλη περιουσία και 30.000 ελαιόδεντρα και ότι οι Τούρκοι δήμευσαν και άρπαξαν την περιουσία αυτή. Αυτό έγινε για εκδίκηση των Τούρκων για τις επιθέσεις των καλογέρων κατά ομοφύλων τους.
Αναφέρει ακόμη για την σφαγή 40 καλογέρων και ότι η καταστροφή της Μονής έγινε γύρω στο 1770.
Κατά τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία, αλλά και την παράδοση, οι καλόγεροι αυτής της Μονής για να εκδικηθούν για τις κακουχίες, τις σφαγές και τις προσβολές με τις οποίες οι βάρβαροι Τούρκοι της περιοχής καταδυνάστευαν τους χριστιανούς, δεν άφηναν ευκαιρία να μην τους χτυπήσουν ανελέητα.
Η περιοχή των Δραμιών ήταν περαστική από τους Τούρκους, που είχαν λόγους να μεταβούν στα παραθαλάσσια ή στις πολιτείες των Χανίων και του Ρεθύμνου. Την ημέρα οι καλόγεροι είχαν κρυμμένα τα ντουφέκια τους στην κουφάλα μιας αιωνόβιας ελιάς, ή σε διπλανούς θάμνους και τις νύχτες, ή τα ξημερώματα έστηναν ενέδρες σαν τους σημερινούς κομάντος και εξαφάνιζαν περαστικούς Τούρκους μαζί με τα υποζύγιά τους.
Βέβαια, οι ομόφυλοί των, τους αναζητούσαν και δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν αυτές τις εξαφανίσεις, που σε συγκεκριμένες περιπτώσεις τις απέδιδαν σε φόνους ή αντεκδικήσεις μεταξύ των Τουρκαλάδων.
Μετά όμως, από καιρό, άρχισαν να υποψιάζονται τους καλογέρους, πού όταν στην τελευταία εξόρμησή τους σκότωσαν το μοναχοπαίδι ομόφυλής τους, αποφάσισαν να τους εξοντώσουν. Όσες φορές επιχείρησαν να τους εγκλωβίσουν, οι καλόγεροι γίνονταν άφαντοι, αφού κρύβονταν ή στον Αι Νικόλα ή σε πιο δύσκολες καταστάσεις στη σπηλιά της Σκοτεινής και του Ψιμάκη (τότε δεν πρέπει να είχε αυτή την ονομασία).
Την περίοδο εκείνη, το σπήλαιο του Αι Νικόλα δεν είχε τα λαξευτά σκαλιά που υπάρχουν στο τελευταίο μέρος του μονοπατιού, αλλά εκεί ανέβαιναν με μια ανεμόσκαλα, την οποία μετά τραβούσαν επάνω. Στο σημείο αυτό η παράδοση παρουσιάζεται με διαφορετικές αναφορές. Έτσι φαίνεται να τους πρόδωσε κάποιος με οφέλη από μέρους των Τούρκων, τους ανακάλυψαν στο σπήλαιο και έσφαξαν και τους σαράντα.
Γλύτωσε μόνο ένας νεαρός καλόγερος που είχε μεταβεί στο Ρέθυμνο για προμήθειες. Όταν αυτός επέστρεψε, αντίκρισε το φοβερό θέαμα των σφαγιασθέντων μοναχών, που τα κορμιά τους ήταν σκορπισμένα στην πλαγιά. Με αφάνταστη οδύνη και κόπο τους έθαψε εκεί και με το αίμα τους σχημάτισε σαράντα σταυρούς στον βράχο.
Από το σημείο αυτό, αν ερευνήσει κανείς λίγο ψηλότερα από ένα πατάρι στον βράχο, θα ανακαλύψει τέσσερις – πέντε σταυρούς, που σώζονται ακόμη. Επειδή παρουσιάζουν μεγάλη φθορά – με την πάροδο 247 χρόνων.
Άλλη παραλλαγή της παράδοσης, αναφέρει ότι κάποιος – μάλλον γυναίκα – έβαλε στο άλεσμά τους, ή στο ψωμί που τους ζύμωσε ήρα που προκάλεσε υπνηλία, ή ένα είδος νάρκωσης κι έτσι τους έπιασαν στον ύπνο όλους. Η ήρα είναι το παράσιτο των δημητριακών που οι αρχαίοι ονόμαζαν «μεθυσμένη» ακριβώς επειδή έχει ιδιότητες ναρκωτικές.
Ο Καδής της περιοχής κατάσχεσε τότε την περιουσία της μονής του Αϊ Νικόλα και την παραχώρησε σαν αποζημίωση στη μάνα του μικρού Τούρκου μέχρι που με το συμβόλαιο που προανέφερα, ο Αι Νικόλας πέρασε πάλι από τους απόγονους της Τουρκάλας στους Χριστιανούς.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Άγιος του σπηλαίου είναι ο τοπικός Άγιος Νικόλαος ο Κουρταλιώτης που πανηγυρίζει την ίδια ήμερα στο Κουρταλιώτικο Φαράγγι.

Χανιώτικα νέα (27.09.2017)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Στη μικρή Ευαγγελία…

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Nα ‘σουν χαρούμενη μικρή μου, σαν έσβησαν τα φωτεινά ματάκια σου πίσω από τα βλέφαρά σου…;
Τι να σκεφτόσουν την ώρα του μεγάλου χωρισμού; Να ‘ταν τούτο το γέλιο που θωρώ στις φωτογραφίες η έγνοια σου, αποχαιρετηστήριο νεύμα στους γονιούς σου, καθώς βρισκόσουν στο μεταίχμιο – στην λεπτή γραμμή που ισορροπούσες μεταξύ του “εδώ” και του “εκεί”;
…Ο νους μας στους δικούς σου, μα λόγια δεν υπάρχουν…
Και τι να ’ναι όλο αυτό εδώ θα πεις…
…Λόγια δεν υπάρχουν, μα “πιάστηκα” απ’ το δάκρυ, ένα από αυτά που κυλά και σου γράφω το δικό μας το αντίο, κι όλων των παιδιών τούτης της γης που έτρεξαν μπας και προφτάσουν τον Μαύρο Καβαλάρη που σ’ είχε πάνω στη σέλα του και σ’ έπαιρνε μακριά…
Τα παιδιά που θάρρεψαν, πίστεψαν πως τούτη η δική σου πάλη με τη βοήθειά τους θα είναι νικηφόρα! Το πίστευαν με όλη την άγνοια του κινδύνου και έτρεχαν ξοπίσω σας κι εσύ, κλεφτές ματιές τους έριχνες, υποσχέσεις! Κι εκείνα αλλά κι εμείς το προσδοκούσαμε· νικήτρια πως θα ’ρθεις πίσω…
“Πιάστηκα” -κι ας λόγια δεν υπάρχουν- απ’ το δικό σου χαμόγελο Ευαγγελία· κοιτώντας μια φωτογραφία σου, συ κρατάς αγκαλιά μια ζωγραφιά, την καρδούλα σου, πεταλουδίτσες ολοκόκκινες «σαν τις καρνάδες βιόλες», κοιτάζοντας κατάματα το “αύριο”, δίνοντάς μας και πάλι την ελπίδα: «θα νικήσω»!
“Πιάστηκα” απ’ άλλο ένα δάκρυ, ένα από αυτά τα ολότελα αληθινά που μες στους δρόμους της πόλης σου κυλούν απ’ την ώρα του φευγιού σου και σου στέλνω ’κει ψηλά στα νέφελα τα πουπουλένια του νέου σου σπιτικού όλη την αγάπη, το βουβό μας σεβασμό, τελευταίο αντίο!
Βρίσκομαι πια στο ρέμα των δακρύων, μια προσευχή είν’ όλο αυτό: να προσέχεις Ευαγγελία, να προσέχεις τους δικούς σου…
Μια προσευχή ειν’ όλο αυτό και μια παράκληση  δική μας με τα λόγια που χει γράψει κάποτε ένας μεγάλος ποιητής, ένας γονιός σαν και τους δικούς σου:
[…]Στὸ ταξίδι ποὺ σὲ πάει/ ὁ μαῦρος καβαλλάρης,/ κύτταξε ἀπ’ τὸ χέρι του,/ τίποτε νὰ μὴν πάρεις./ Κι ἂν διψάσεις μὴν τὸ πιεῖς ἀπὸ τὸν κάτου κόσμο/ τὸ νερὸ τῆς ἀρνησιᾶς,/ φτωχὸ κομμένο δυόσμο!/ Μὴν τὸ πιεῖς κι ὁλότελα/  κι αἰώνια μᾶς ξεχάσεις…/ βάλε τὰ σημάδια σου/ τὸ δρόμο νὰ μὴ χάσεις,[…].

Χανιώτικα νέα (2.09.2017)

)

  

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΕ ΡΟΛΟ ΣΙΜΩΝΑ ΚΥΡΗΝΑΙΟΥ







«Δέντρο που δεν πέφτουνε ποτέ τα φύλλα σου/ και πάνω τους η λάμψη/ του Χριστού να τα φωτίζει/ Με την αειθαλή της πίστη φορεσιά/ Αυτός που εσένα δέντρο/ Σ’ αυγατίζει για ν’ ανεβαίνεις/ Πιο ψηλά για ν’ απαντέχεις/ τον Βοριά, την παγωνιά/ Και το Νοτιά της Λαύρας/ Δέντρο αειθαλές των Χριστιανών/ που γίνεσαι Τίμιος Σταυρός/ να φέρνεις την Ανάσταση/ με το Αγιο Φως/ Δέντρο αειθαλές/ που ποτέ τα φύλλα σου δεν πέφτουν». Δημήτρης Κακαβελάκης, 1939. «Πιθανότητες στις αμέτρητες/ Ανόδους και καθόδους της μνήμης/ Και της ανάμνησης δεν υπάρχουν/ Οταν το φως ταξιδεύει χωρίς/ την ταχύτητά του/ Ομως με την ταχύτητα του φωτός/ Τίποτα δεν μπορεί να ταξιδεύσει/ Το ρολόι μνήμης/ Λειτουργεί με χρόνο/ Προς τα πίσω και/ Το ρολόι ανάμνησης/ Λειτουργεί με χρόνο/ Μπροστά με κάθε Δευτερόλεπτο να ζει/ Με την αβεβαιότητα/ του δικού του χρόνου». Δημήτρης Κακαβελάκης, 2016.

Δεκατριών χρονών ήταν ο Ποιητής, όταν έγραψε το πρώτο και πρώτο κατά δήλωσή του ποίημά του, επί τη λήξει των μαθημάτων του Κατηχητικού Σχολείου που λειτουργούσε στον Αγιο Κωνσταντίνο Νέας Χώρας, κατόπιν παραγγελίας του και προϊσταμένου του ναού παπά-Αντώνη Στρογγυλάκη, εβδομήντα εφτά χρόνια το χωρίζουν απ’ το δεύτερο, που περιλαμβάνεται στην τελευταία (22η!) ποιητική του συλλογή με τίτλο “ΟΙ” που κυκλοφορήθηκε πέρυσι. Και με αφορμή την εκδήλωση που διοργάνωσε στις 15 Σεπτεμβρίου προς τιμήν του Ποιητή το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” με την υποστήριξη της Εταιρείας Κρητικών Σπουδών – Ιδρύματος Καψωμένου, η αναφορά. Για μια προσέγγιση, για μια σύγκριση: Ο ποιητής Δημήτρης Κακαβελάκης στα δέκα του χρόνια… Ο ποιητής Δημήτρης Κακαβελάκης στα ενενήντα του χρόνια. Ο ποιητής παιδί, ο ποιητής γέρων, ο ποιητής παιδιογέρων…

Κατ’ εξοχήν ποιητής, πολιτικός ποιητής, ο και εκλεκτός τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας μας, σπουδαίος διανοητής Δημήτρης Κακαβελάκης. «Αλιεύς ελπίδων/ σε φουρτουνιασμένες θάλασσες./ Περιποιητής φυτών/ στους αγρούς της παγκόσμιας συνείδησης./ Αναρριχητής/ στους γκρεμνούς της αντιεξουσίας./ Ποιμήν αγαθών προβάτων και διώκτης, αιμοβόρων λύκων/ Αίρων/ την οδύνη του σύμπαντος κόσμου;» όπως γράφω σ’ ένα μου ποίημα. “Σε ρόλο Σίμωνα Κυρηναίου ο Ποιητής”…


Ο άμβωνας του π. Ιγνατίου




“Η κρίσις του σύγχρονου πολιτισμού”, “Μηνύματα και στοχασμοί”, “Διάλογος ψυχής”, “Καταφυγή”, “Αντίλαλοι αγάπης”, “Στα κάστρα της Πίστεως του βορρά”, “Στην πορεία της ζωής”, “Το σιτάρι του Θεού (Ιγνάτιος ο Θεοφόρος”, “Αγιος Πολύκαρπος (Ο Επίσκοπος Σμύρνης)”, “Από την αποθέωση στην θέωση”, “Η παραφθορά του “κάλλους””, “Στα δίκτυα του Θεού”, “Η πύλη του Ουρανού”, “Στώμεν καλώς”, “Ιερά Μονή Οδηγητρίας Γωνιάς Κολυμβαρίου Κισάμου”, “Η συνάντησις”, “Το Γυμνάσιον της αρετής (Ητοι περί υπομονής)”, “Αρωμα ψυχής”, “Το χρυσό κλειδί”, “Εγκόλπιον Ορθοδόξου Χριστιανού”, “Στα μονοπάτια του πόνου”, “Τίμιοι με τον Θεόν”, “Της ψυχής το σκότος”, “Προσωπείον και προσωπικότης”, “Τα τρία φίδια”, “Ακηδία”, “Αγιολογικόν Λειμωνάριον”, οι τίτλοι των βιβλίων του και εκλεκτού (και πιο παλιού;) εκλεκτού συνεργάτη της εφημερίδας μας αρχιμανδρίτη Ιγνάτιου Χατζηνικολάου. Το 1967 η έκδοση του πρώτου, εφέτος, το 2017, η έκδοση του τελευταίου. Πενήντα χρόνια, είκοσι εφτά βιβλία δρόμος για τον π. Ιγνάτιο. Κάθε δυο χρόνια ένα βιβλίο και κάτι σελίδες μας λένε οι αριθμοί.

“Ουκ εν τω πολλώ το ευ”. Και βέβαια ισχύει σαν κανόνας, πλην όμως κάθε κανόνας έχει και εξαιρέσεις. Και πολλά και όλα καλά τα βιβλία του λίαν αγαπητού π. Ιγνάτιου. Μέσα σ’ αυτά και το “Αγιολογικόν Λειμωνάριον” στο οποίο θα επανέλθω προσεχώς…


Χανιώτικα νέα (26.09.2017)

ΔΙΑΦΟΡΑ

ΓΙΑ ΤΟ ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ   Ο ΛΟΓΟΣ

• «Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δ’ αλήθεια». Αφετηρία μου η φράση αυτή του Αριστοτέλη για τον Πλάτωνα, με άλλη έννοια… Φίλος μου ο Μιχάλης Αεράκης, δεν το κρύβω, φίλτατη, ωστόσο (και) η αλήθεια, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι. Με τον αέρα του Αεράκη για να χρησιμοποιήσω μια δική μου παλιά φράση, “ταξίδευε” χρόνια τώρα το “πλεούμενο” του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης εντός και εκτός νησιού, σαν εκφραστής του θεατρικού μας εμείς. Με όλους τους καιρούς και με όλους τους ανέμους, “ταξίδευε”. Παράγοντας πολιτισμό “ταξίδευε”. “Ταξίδευε” και μας έκανε περήφανους, αυξάνοντας τον εξ’ αδιανεμήτου πολιτισμικό μας πλούτο. Με άξιο καπετάνιο, έναν καπετάνιο «από μαύρη πέτρα και από όνειρο», όπως το “Τρελοβάπορο” του Ελύτη “ταξίδευε”. Να εξακολουθήσει να “ταξιδεύει”, έτσι όπως “ταξίδευε” το ζητούμενο. Καλός ο παρατατικός, καλύτερος ο ενεστώτας. Πάντα τα καλύτερα ταξιδια είναι αυτά που δεν έχουμε ακόμα κάμει. Τα οφείλουμε…

• «Για εμένα τα 17 χρόνια στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. είναι έπαινος και αναγνώριση της προσφοράς μου. Ας λογαριάσει κανείς πόσες δημοτικές αρχές πέρασαν, πόσα διοικητικά συμβούλια και πρόεδροι, πόσες κυβερνήσεις και υπουργοί πολιτισμού. Τι στο καλό, όλοι ήταν δικοί μου άνθρωποι;». Ρητορικό το ερώτημα στο τέλος του αποσπάσματος μιας απαντητικής επιστολής που έδωσε πριν από 10 μέρες στη δημοσιότητα ο Μιχάλης Αεράκης, ως πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου μας. Ρητορικό μεν, που βάζει ωστόσο τους πάντες προ των ευθυνών τους…

Χανιώτικα νέα (25.09.2017)

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Το Συνέδριο των Αποκορωνιωτών

και ο Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης

Γράφει ο Στέλιος Μιχελάκης*
Τριάντα χρόνια μετά το πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο Αποκορωνιωτών (1987) ολοκληρώθηκε και το δεύτερο Συνέδριο (31/8-4/9/2017) στις εγκαταστάσεις του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία” και του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου, στον Αποκόρωνα.
Σκοπός του ήταν η ανάδειξη και το βάθεμα των γνώσεων του παρελθόντος, αλλά και η παρουσίαση των δυνατοτήτων περαιτέρω ανάπτυξης της επαρχίας με σεβασμό στο περιβάλλον, στα πλαίσια δηλαδή της αειφόρου ανάπτυξης. Οι στόχοι του Συνεδρίου επιτεύχθηκαν σε σημαντικό βαθμό, κατά γενική ομολογία. Τα πρακτικά αλλά και τα πορίσματα και τα συμπεράσματα που προέκυψαν τα οποία και θα δημοσιευτούν σύντομα μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν πολύτιμο υλικό για κάθε ενδιαφερόμενο αλλά και για τη σύνταξη λεπτομερών μελετών απαραίτητων για χρηματοδότηση και υλοποίηση έργων από κάθε αρμόδια αρχή κυρίως από το Δήμο και την Περιφέρεια.
Καταδείχθηκε για μια φορά ακόμη ότι η προνομιούχος αυτή επαρχία με τις εύφορες πεδινές και λοφώδεις ζώνες αλλά και τα ξερά και κακοτράχαλα εδάφη της, στα ανατολικά του νομού Χανίων και ανάμεσα στον Ορεινό όγκο των Λευκών Ορέων και στο Κρητικό πέλαγος ήταν πάντα τόπος προσέλκυσης και κατοικίας του ανθρώπου από τους νεολιθικούς χρόνους μέχρι σήμερα.
Δεν είναι τυχαίο ότι και σήμερα ο Αποκόρωνας προσελκύει την προτίμηση τόσων Ευρωπαίων για μόνιμη κατοίκηση.
Ηταν όμως επίσης τόπος επαναστάσεων και σκληρών μαχών για την επικράτηση και στερέωση της ειρήνης, της ισότητας, της δικαιοσύνης αλλά και της ένωσης της Κρήτης με τον κορμό της Ελλάδας.
Των ομιλιών προηγήθηκε αποκάλυψη του ανδριάντα του ιδρυτή του Ιδρύματος “Αγία Σοφία” μακαριστού Ειρηναίου Γαλανάκη στο χώρο του Ιδρύματος. Ειδικές αναφορές για το μακαριστό Ειρηναίο έγιναν επίσης κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου.
Πλείστα όσα στοιχεία για την Ιστορία, τη Θρησκεία, τις παραδόσεις και τη ζωή του τόπου αυτού, ανά τους αιώνες, παρουσιάστηκαν με εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες ομιλίες από αξιόλογους επιστήμονες και καθηγητές της Ιστορίας, της Αρχαιολογίας και της Αρχιτεκτονικής.
Στα προγράμματα του Δήμου για την ανάπτυξη και την κοινωνική προσφορά αναφέρθηκε ο Δήμαρχος και η αρμόδια αντιδήμαρχος. Οικονομολόγοι και άνθρωποι του τουρισμού και του Αγροτουρισμού αναφέρθηκαν στον τριτογενή αυτό τομέα της οικονομίας. Αναφορά από δασολόγους και ειδικούς επιστήμονες έγινε για τη δασική νομοθεσία, τον αθλητισμό και την οργάνωση του συστήματος υγείας.









Ενας ικανός αριθμός γεωπόνων των υπηρεσιών και της έρευνας αναφέρθηκε στις βιολογικές καλλιέργειες, στα αρωματικά φυτά αλλά και στη σημασία και τη βελτίωση των υπαρχόντων καλλιεργειών ελιάς, εσπεριδοειδών, αμπελιού και χαρουπιάς αλλά και στις δυνατότητες επέκτασης, νέων καλλιεργειών όπως του αβοκάντο, μπανάνας, δεσπολιάς, φραγκοσυκιάς, ροδιάς κ.α. Οι τελευταίες αυτές εισηγήσεις που αναφέρονται στον πρωτογενή τομέα, παρά το ομολογουμένως μικρό ακροατήριο αγροτών είμαι βέβαιος ότι θα φτάσουν σε μεγαλύτερο αριθμό ενφιαφερόμενων καλλιεργητών τόσο μετά τη δημοσίευση των πρακτικών όσο και με επιμέρους χωριστές συναντήσεις, στον ίδιο χώρο που πρέπει να ακολουθήσουν και θα ικανοποιήσουν ιδιαίτερα τους παραγωγούς συνδιαζόμενες με τις σχετικές προτάσεις των ξενοδόχων για τη διάθεση των παραγόμενων προϊόντων στον τουριστικό τομέα. Αυτός ήταν στόχος του Συνεδρίου. Αποδείχθηκε δηλαδή κατά τη συζήτηση ότι οι ξενοδόχοι είναι “ανοικτοί” στη συνεργασία για εφοδιασμό των ξενοδοχείων με αγροκτηνοτροφικά προϊόντα του τόπου μας. Απαραίτητη όμως προϋπόθεση όπως τονίστηκε και είναι φυσικό είναι η προσφορά των προϊότων σε ικανοποιητικές ποσότητες για τις ανάγκες των ξενοδόχων.
Προκύπτει επομένως η ανάγκη συνεργασίας των παραγωγών σε ομάδες παραγωγής ομοειδών προϊόντων. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να τροφοδοτήσουν ικανοποιητικά τον τουριστικό τομέα του τόπου μας.
Τέτοιες ομάδες παραγωγών υπάρχουν σε διάφορα άλλα μέρη της Ελλάδας, προβλέποντας και ενισχύονται από τους Νόμους 4015/2011 και πρόσφατα από τον Ν. 4384/2016.
Το Συνέδριο έστειλε επομένως το μήνυμα συνεργασίας του πρωτογενούς με τον τουριστικό τομέα και συζητήθηκε η καταβολή προσπάθειας για οργάνωση των καλλιεργητών σε ομάδες. Είναι η μόνη ελπίδα για να σταθεί όρθιος και να προχωρήσει σε ανάπτυξη ο γεωργοκτηνοτροφικός τομέας είτε τα προϊόντα προορίζονται για τον τουρισμό είτε για άλλες αγορές. Χρειάζεται γι’ αυτό ένας οδηγός, ένας μπροστάρης για να πείσει τους παραγωγούς να οργανωθούν σε ομάδες. Ο Ειρηναίος Γαλανάκης ο οποίος την Ορθοδοξία την συνέδεε με την Ορθοπραξία όπως έλεγε, που προτιμούσε τα έργα και όχι τα λόγια, θα έμπαινε οδηγός για μια τέτοια σταυροφορία. Πρέπει να βρεθεί αυτός που θα μπει μπροστά σε μια τέτοια πρωτοβουλία για να πάρει ζωή η ενδοχώρα της επαρχίας, τα χωριά μας όπως ήτανε η επιθυμία του μακαριστού Μητροπολίτη. Αυτό θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο στη μνήμη του.

* Δρ. Γεωπόνος π. Δήμαρχος Βάμου, μέλος της Συντονιστικής και της Επιστημονικής Επιτροπής του Συνεδρίου

ΠΟΙΗΣΗ

Με το φως του ονείρου

Τι κι αν έχετε δώσει εντολή

να μένουν σβηστά τις νύχτες

τα ηλεκτρικά φώτα στους δρόμους…

Τι κι αν έχετε εξασφαλίσει

τη συμμαχία των κακών καιρών

και τη φιλία των ενάντιων ανέμων…

Με το φως του ονείρου

έχουμε ανάψει εμείς το κερί μας!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ (Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή "Ωσεί άρτος"- Όπως το ψωμί)

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Β'ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΠΟΚΟΡΩΝΙΩΤΩΝ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΑΝΔΡΙΑΝΑΚΗ* 

Όταν αποφασίστηκε η οργάνωσή του, τέθηκαν ορισμένοι στόχοι, τους οποίους πιστεύουμε ότι πετύχαμε: Ένα μακρύ ταξίδι στο παρελθόν και το παρόν της ιστορικής Επαρχίας, σε συνδυασμό με το μέλλον στην κατεύθυνση της αειφόρου ανάπτυξης και της διόρθωσης λαθών.

Στο πρώτο σκέλος, που αφορούσε το πλούσιο παρελθόν της Επαρχίας, τόσο η πληθωρική συμμετοχή καταξιωμένων ειδικών επιστημόνων (57 ανακοινώσεις), όσο και η θεματολογία και η ποιότητα της έρευνας, δημιούργησαν μια σοβαρή «βάση δεδομένων» για όποιον επιθυμεί να γνωρίσει και ασχοληθεί σε βάθος με το παρελθόν του τόπου.

• Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ήταν τα θέματα, που αναφέρονται στην αρχαιότητα, όπως παρουσιάστηκαν από τους επιστήμονες κυρίως της Εφορείας Αρχαιοτήτων Χανίων και άλλων Εφορειών, Έλληνες και ξένους πανεπιστημιακούς και άλλους ερευνητές. Παρουσιάστηκαν τα οικιστικά δεδομένα κατά τους μινωϊκούς χρόνους, το μυκηναϊκό μέγαρο του Σαμωνά, ταφικά θέματα, έργα γλυπτικής. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε από την επιστημονική ομάδα, που ασχολείται με την αρχαία πόλη της Απτέρας, η οποία ανήκει ιστορικά στην Επαρχία Αποκορώνου. Παρουσιάστηκαν θέματα σχετικά με τα μνημεία, τις επιγραφές, τα ταφικά έθιμα, καθώς και για το εκτεταμένο έργο ανάδειξης, το οποίο υλοποιείται τα τελευταία χρόνια από την ΕΦΑ Χανίων.

• Για τη Βυζαντινή περίοδο και τη Βενετοκρατία υπήρξαν επίσης σημαντικές ανακοινώσεις από ερευνητές της Ακαδημίας Αθηνών και του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Πανεπιστημιακούς, αρχαιολόγους των Εφορειών Αρχαιοτήτων και άλλους. Υπήρξαν ανακοινώσεις για την Ιστορία της περιοχής κατά τους Βυζαντινούς χρόνους και την πρώιμη Βενετοκρατία, την Εκκλησιαστική Ιστορία, τη σημαντική μνημειακή τέχνη, ενώ παρουσιάστηκαν αρχαιολογικοί χώροι, οχυρώσεις και άλλα μνημεία από την πρώτη Βυζαντινή Περίοδο μέχρι την Τουρκοκρατία. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε σε ανακοινώσεις από τις έρευνες στα αρχεία της Βενετίας. Παρουσιάστηκαν ιστορικά και χαρτογραφικά δεδομένα ως προς τη στρατηγική σημασία και το ρόλο της Επαρχίας, πληροφορίες για την κοινωνική και οικονομική ζωή οικισμών. Ευτυχής συγκυρία ήταν η παρουσίαση στοιχείων από την ογκώδη έκδοση των Λατινικών Αρχείων της Μονής Πάτμου με ένα πλήθος πληροφορίες για την οργάνωση, την οικονομία, την κοινωνία, καθώς και για τα τοπωνύμια της Επαρχίας, από την ακαδημαϊκό κ. Χρύσα Μαλτέζου.

Για την περίοδο της Τουρκοκρατίας και τους νεότερους χρόνους, υπήρξαν επίσης αρκετές ανακοινώσεις από καταξιωμένους παλιούς και νέους ερευνητές. Παρουσιάστηκαν θέματα σχετικά με τη συμμετοχή της Επαρχίας Αποκορώνου στις επαναστάσεις του 19ου αιώνα και πρόσωπα που έπαιξαν ξεχωριστό ρόλο σ’ αυτά, τα σχετικά με το Νομό Σφακίων με πρωτεύουσα το Βάμο, θέματα σχετικά με την Παιδεία, την Υγεία, το Πολιτιστικό Κίνημα, τη Μουσική παράδοση και το Λαϊκό Πολιτισμό.

Ειδικές ανακοινώσεις έγιναν για το μακαριστό μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίο Γαλανάκη, ιδρυτή του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αγία Σοφία» και για το ίδιο το Ίδρυμα. Επίσης κατά την εναρκτήρια ημέρα έγινε απολογισμός του Α’ Παγκοσμίου Συνεδρίου Αποκορωνιωτών του 1987 και αξιολόγηση των επιτευγμάτων του.

Το δεύτερο σκέλος του Συνεδρίου αφορούσε στην ανάπτυξη της Επαρχίας με σεβασμό στο Παρελθόν και το Περιβάλλον, αλλά και αξιοποίηση των σύγχρονων δυνατοτήτων που υπάρχουν. Ειδικοί επιστήμονες και επαγγελματίες αναφέρθηκαν στις δυνατότητες που υπάρχουν για εκσυγχρονισμό των παραδοσιακών δραστηριοτήτων που ασκούνται στον Αποκόρωνα, στον πρωτογενή και το δευτερογενή τομέα, αλλά και τη ραγδαία τουριστική ανάπτυξη και τις προοπτικές που υπάρχουν στην κατεύθυνση αυτή. Εξετάστηκαν γενικά θέματα γύρω από τα δημογραφικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά σήμερα, θέματα Κοινωνικής μέριμνας, Αθλητισμού, Παιδείας και Υγείας.

Από το δήμαρχο Αποκορώνου κ. Χαράλαμπο Κουκιανάκη αναπτύχθηκαν τα σχετικά με τις δραστηριότητες και τους σχεδιασμούς του Δήμου. Το Συνέδριο ασχολήθηκε επίσης με θέματα αξιοποίησης των υδατικών πόρων, παράλληλα με την προστασία του Περιβάλλοντος, το Συνεταιριστικό κίνημα, την Κτηνοτροφία και τις προοπτικές της, τους Δασικούς χάρτες και τα σχετικά θέματα, το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και το ρόλο του. Για το θέμα των καλλιεργειών παρουσιάστηκαν εισηγήσεις για την ελαιοκομία και την αμπελοκαλλιέργεια, τα εσπεριδοειδή, τη βιολογική γεωργία, την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών με την καλλιέργεια αβοκάντο, την αναβίωση της καλλιέργειας της χαρουπιάς και την ίδρυση ομάδων παραγωγών. Έμφαση δόθηκε στις δυνατότητες που υπάρχουν για καλλιέργεια αρωματικών φυτών. Στον τουριστικό τομέα αναλύθηκε η υπάρχουσα κατάσταση και ακούστηκαν προτάσεις για αξιοποίηση ειδικών πόρων, τη βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη με σωστή σύνδεσή της με την ενδοχώρα και την αξιοποίηση του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, των παραδοσιακών δραστηριοτήτων και των τοπικών προϊόντων. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην παραπέρα ανάπτυξη του Αγροτουρισμού, που ασκείται ήδη με επιτυχία στην Επαρχία Αποκορώνου. Οι συζητήσεις που ακολούθησαν ήταν εξαιρετικά εποικοδομητικές και συμπλήρωσαν τις προτάσεις των εισηγήσεων.

Το Β΄ Παγκόσμιο Συνέδριο Αποκορωνιωτών, πιστεύουμε ότι πέτυχε τους στόχους που είχε θέσει για την Επαρχία μας και προχώρησε ακόμη περισσότερο με βάση και τα σημερινά δεδομένα τις προτάσεις, που διατυπώθηκαν στον ίδιο χώρο πριν από τριάντα χρόνια ακριβώς. Η αναμενόμενη έκδοση των Πρακτικών θα αποτελέσει μια πολύτιμη βάση δεδομένων τόσο για τη μελέτη του παρελθόντος, όσο και για την ανάπτυξη της Επαρχίας Αποκορώνου. Αυτό θα επιτευχθεί αν οι φορείς και οι κάτοικοι συνεργαστούν για μια σωστή και αειφόρο ανάπτυξη στα επόμενα χρόνια. Η συνεργασία μεταξύ του Δήμου Αποκορώνου, του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αγία Σοφία», της Ομοσπονδίας Αποκορωνιώτικων Σωματείων Αττικής και του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου για την οργάνωση του Συνεδρίου είναι μια πρώτη προσπάθεια που πρέπει να συνεχιστεί.

* Πρώην Έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Πρόεδρος Επιστημονικής Επιτροπής Συνεδρίου

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ¨Πάμε δυνατά, πάμε αποκορωνιώτικα! Με πίστη, αγάπη και ελπίδα! Με ωσεί παρόντα τον Παππού

«Σαν έφτασα στο εκκλησάκι της Αγίας Σοφίας κοίταξα τις εικόνες του τέμπλου και παρηγορήθηκα. Η εκκλησία σκέφτηκα που φυλάει τα παλιά κονίσματα, φυλάει και την πρωτόπλαστη εικόνα του Ανθρώπου. Φυλάει τα ίχνη-αρχέτυπα του ανθρώπου. Κι από τούτα τα αρχέτυπα, μπορεί πλέον ν’ αναπλαστεί η νέα ανθρωπότητα που ψάχνουμε να βρούμε». Ειρηναίος Γαλανάκης

“Ρεμβασμός Δεκαπενταύγουστου”, ο τίτλος ενός απ’ τα πιο γνωστά διηγήματα του Αγίου της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. “Ρεμβασμός Αγίας Σοφίας” κατά τη γνώμη μου, ο τίτλος των εκδηλώσεων που έγιναν, στον απόηχο του 2ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Αποκορωνιωτών, εφέτος 16 Σεπτεμβρίου, παραμονή της Αγίας Σοφίας, στους Αγιους Πάντες Αποκορώνου στις εγκαταστάσεις του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αγία Σοφία και του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου: Του εσπερινού και του τρισάγιου στη μνήμη του μακαριστού Ιεράρχη Ειρηναίου Γαλανάκη, των γονέων του, των ευεργετών και των δωρητών του Ιδρύματος, της παρουσίασης του βιβλίου “Τοπωνύμια Παϊδοχωρίου – Νεροχωρίου και Αγίων Πάντων Αποκορώνου του Πέτρου Πανηγυράκη και της ομιλίας της κοινωνικής λειτουργού Δήμητρας Ηλιάκη, με θέμα τις δραστηριότητες και το έργο του προγράμματος “Βοήθεια στο Σπίτι”, που υπηρετεί το Ιδρυμα. Ιδιαίτερα τιμητικός για μένα ο ρόλος του συντονισμού των…

Ευλογημένος τούτος ο τόπος, ευλογημένα και τα έργα που επιτελούνται σ’ αυτόν. Τόσο το έργο του Ιδρύματος, όσο κι αυτό το Ινστιτούτο. Εξ αδιανεμήτου πλούτος για τον τόπο μας και το πρώτο και το δεύτερο, που έγινε και λειτουργεί κυρίως χάρις στο πάθος και μεράκι ενός άλλου Αποκορωνιώτη του και ιδρυτή των “Χανιώτικων νέων” Γιάννη Γαρεδάκη. Πώς να μη χαίρεται και να μην αγαλλιά η ψυχή του Παππού για τη συνύπαρξή τους και την πορεία τους! Ο τόπος είναι πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα οι άνθρωποι κατά τα έργα τους που γίνονται, όταν είναι ανοιχτοί οι ουρανοί. Ο Πάολο Κοέλιο το έχει πει διαφορετικά: Οταν θέλουμε κάτι πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει…
Ενας δάσκαλος μιλά για το έργο ενός άλλου δασκάλου. Θα μπορούσε να ’χει κι αυτόν τον τίτλο η παρουσίαση του βιβλίου “Τοπωνύμια Παιδοχωρίου-Νεροχωρίου και Αγίων Πάντων Αποκορώνου”. Δάσκαλος ο γνωστός ακόμα και στις πέτρες του Αποκόρωνα και όχι μόνο για τη σύνολη και πολυσχιδή προσφορά του, συγγραφέας Πέτρος Ευαγγέλου Πανηγυράκης. Δάσκαλος, που επίσης μόνο τυπικά έχει πάρει σύνταξη απ’ τη Δασκαλοσύνη ήταν και ο παρουσιαστής του βιβλίου, ο Μιχάλης ο Μουντάκης. «Πράγματι το βιβλίο του συγγραφέα κοινή γνώση όλων μας προβάλλοντας τρία χωριά της όμορφης αποκορωνιώτικης ενδοχώρας με πλούσια ιστορία, ήθη και έθιμα αλλά και με μοναδικές φυσικές ομορφιές», υπογράμμισε μεταξύ των άλλων ο δεύτερος.

«Στην εποχή μας που διαλύει την οικογένεια κι αφήνει συχνά τους ηλικιωμένους και τους ανήμπορους της ζωής έρημους, μοναχικούς και εγκαταλελειμμένους πρέπει να υπάρχει μια κοινωνική φροντίδα που θα αναλάβει την περίθαλψη αυτών των ανθρώπων». Αυτά έγραψε μεταξύ των άλλων πριν από 18 χρόνια ο Παππούς στη “Φωνή του Αποκορώνου” και ζητούσε να συνδράμουν όλοι οι Αποκορωνιώτες το πρόγραμμμα “Βοήθεια στο σπίτι” που ανέλαβε να κοινοποιεί το Ιδρυμα. «Θετική και συγκινητική είναι η ανταπόκριση από τα εξυπηρετούμενα άτομα και τις οικογένειές τους αφού η δημιουργία ζεστών ανθρώπινων σχέσεων βοηθάει τους ηλικιωμένους και τα ΑμΕΑ να εκφράσουν τους φόβους και τις ανασφάλειές τους και να αποδιώξουν έστω και προσωρινά το αίσθημα της μοναξιάς που συχνά τους κυριεύει», υπογράμμισε προς το τέλος της ομιλίας της η Δήμητρα Ηλιάκη.

Πάμε δυνατά, πάμε αποκορωνιώτικα! Με πίστη, αγάπη και ελπίδα! Με ωσεί παρόντα τον Παππού!

Χανιώτικα νέα (22.09.2017)

ΠΟΙΗΣΗ

Παίζοντας με τις λέξεις (Γ)

           

Τα όρια του ποιητή.

Τα όνειρα του ποιητή.

Τα όρια των ονείρων.

Τα όνειρα των ορίων.

Δίχως όρια

τα όνειρα του ποιητή

             

*

Η ωδή της οδού.

Η οδός της οδού.

Οι ωδές των οδών.

Οι οδοί των ωδών.

Αναζητώντας την οδό

των ουρανίων ωδών.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ (Από την ανάκδοτη ποιητική συλλογή "Ωσεί άρτος"-Όπως το ψωμί")

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ Ο ΝΟΜΟΣ... ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
O Γουέιν Ρούνεϊ είναι ένας από τους σπουδαιότερους Αγγλους ποδοσφαιριστές που ακόμη παίζει ποδόσφαιρο σε ένα από τα καλύτερα -αν όχι το καλύτερο και πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα του κόσμου- στην αγγλική Πρέμιερ Λιγκ.
Οντας ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών τόσο για την πρώην ομάδα του τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όσο και για την εθνική Αγγλίας, πολυεκατομμυριούχος, αποτελεί ίνδαλμα και πρότυπο για πολλούς πιτσιρικάδες και όχι μόνο, ανά τον κόσμο!
Το βράδυ της 1ης Σεπτεμβρίου 2017, ο Ρούνει πιάστηκε να οδηγεί κοντά στο σπίτι του υπό την επήρεια αλκοόλ. (Η τροχαία τον είχε σταματήσει επειδή ένα από τα πίσω φανάρια του αυτοκινήτου του δεν άναβε).
Την επόμενη ημέρα ορίστηκε δικάσιμη για τις 18 Σεπτεμβρίου οπότε ο κατηγορούμενος ενώπιον του Δικαστηρίου δήλωσε: «Αντιλαμβάνομαι την πράξη μου, αναλαμβάνω τις ευθύνες και ξέρω ότι απογοήτευσα την οικογένειά μου και τους θαυμαστές μου… Εχω μετανιώσει για το τρομερό λάθος που έκανα»!
Το Δικαστήριο καταδίκασε τον Ρούνει και του επέβαλε την ποινή που αποδέχθηκε αδιαμαρτύρητα:  Αφαίρεση διπλώματος για δύο χρόνια και 100 μέρες κοινωνική εργασία που θα επιλέξει ο ίδιος.
Μετά την καταδικαστική απόφαση, ο ποδοσφαιριστής εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση: «[…]θέλω δημόσια να ζητήσω συγγνώμη για την αδιαμφισβήτητη έλλειψη κρίσης μου να οδηγήσω έχοντας ξεπεράσει το επιτρεπτό όριο (σ.σ. πόσης αλκοόλ). Ηταν εντελώς λάθος. Εχω ήδη εκφράσει τη λύπη μου στην οικογένειά μου, τον διευθυντή και τον πρόεδρό μου, και όλους τους παίκτες της FC Everton (σ.σ. η ομάδα με την οποία αγωνίζεται φέτος). Τώρα θέλω να ζητήσω συγγνώμη από όλους τους οπαδούς και όλους τους άλλους που με παρακολούθησαν και με στήριξαν καθόλη τη διάρκεια της καριέρας μου. Φυσικά, δέχομαι την ποινή του δικαστηρίου και ελπίζω ότι μπορώ κάπως να αποζημιώσω με την κοινωνική εργασία μου».
Τώρα ας προσπαθήσουμε να συλλογιστούμε το παρακάτω: Φανταστείτε στην Ελλάδα έναν πολυεκατομμυριούχο να τον σταματάνε για ένα φανάρι του αυτοκινήτου του που δεν λειτουργεί, να του κάνουν έλεγχο για αλκοόλ, να τον οδηγούν στο Δικαστήριο… κι αυτός εκεί να αποδέχεται τις κατηγορίες! Να βγαίνει άμεσα η απόφαση, και τη βαριά ποινή -δίχως εφέσεις κ.λπ.- να αποδέχεται ο ένοχος! Επιπλέον ο ίδιος να προσφέρει αμισθί τις υπηρεσίες του για 100 ημέρες στη πόλη ή στην περιοχή όπου ζει και να δηλώνει ευθαρσώς «θα πληρώσω το τίμημα όπως ορίζει ο Νόμος!». Τέλος να ζητάει συγγνώμη από όλους (οικογένεια, κόσμο,  κ.λπ.) διότι τους απογοήτευσε με την άσχημη πράξη του: να οδηγάει υπό την επήρεια αλκοόλ.
Μπορείτε να… φανταστείτε ότι κάποτε κι εδώ θα φτάσουμε σε ένα τέτοιο επίπεδο;

Χανιώτικα νέα (20.09.2017)

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΑΠΟΚΟΡΩΝΙΩΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Γράφει η Ειρήνη Καλαιτζάκη
Ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες το 2ο Παγκόσμιο Συνέδριο Αποκορωνιωτών, 30 χρόνια μετά το πρώτο. Κατά κοινή ομολογία στέφθηκε με επιτυχία, επιτρέποντας στους διοργανωτές να αισιοδοξούν για μια νέα διοργάνωση σε συντομότερο χρονικό διάστημα από την προηγούμενη.

Πλούσια η θεματολογία με αναφορές στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον του Αποκόρωνα μέσα από τις 57 επιστημονικές ανακοινώσεις. Καταξιωμένοι επιστήμονες στον τομέα τους αλλά και νεότεροι ερευνητές, ξεδίπλωσαν την ιστορία του τόπου και ανέπτυξαν τις προτάσεις τους για μια ισόρροπη ανάπτυξη με επίκεντρο τον άνθρωπο.
«Παρελθόν και Προοπτική» οι θεματικές ενότητες, έθεταν εξ’ αρχής τους στόχους των εργασιών. Επιβεβλημένη η τοποθέτηση στον χώρο για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε τον τόπο και να τον κάνουμε δικό μας. Οι αναφορές στον παρελθόν και η παρουσίαση  ιστορικών γεγονότων, ανθρώπων και μνημείων θα πρέπει να αποτελέσουν σημεία αφόρμησης τόσο για μελέτη όσο και για την δημιουργία των πυλώνων εκείνων όπου  πάνω τους θα στηριχτούν τα θεμέλια της ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης που θα έρθει εκ των έσω και από τους ίδιους τους ανθρώπους του τόπου.
Σημείο προβληματισμού θα μπορούσε να αποτελέσει η μικρή συμμετοχή των φορέων πολιτισμού, κυρίως στο αναπτυξιακό κομμάτι,  αλλά και η ανύπαρκτη παρουσία της ίδιας της τοπικής κοινωνίας. Την στιγμή μάλιστα που η κακώς εννοούμενη ανάπτυξη δημιουργεί δυσεπίλυτα προβλήματα στην περιοχή, εμποδίζοντας την εφαρμογή καλών πρακτικών που θα συνδέουν τον τουρισμό με τον πολιτισμό. Το να βολεύεται η κοινωνία στην απραξία της, αποδιώχνοντας καθετί που θα την εξελίξει κάτω από ένα οργανωμένο σχέδιο, αυτό από μόνο του αποτελεί τον μεγαλύτερο ανασταλτικό παράγοντα για ένα υγειές και προσοδοφόρο μέλλον.
Τον τόπο τού χθες μάς τον παρέδωσαν προς φύλαξη, τον τόπο τού σήμερα τον ζούμε αφού μας φιλοξενεί, τον τόπο τού αύριο δεν αρκεί μόνο να τον οραματιζόμαστε. Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα αντιληπτό από το σύνολο της κοινωνίας. Χρειάζεται να μελετήσουμε και να προστατεύσουμε τον υλικό και άυλο πολιτισμό, εστιάζοντας στα οφέλη που θα αποτελέσουν και τον οδηγό για να λειτουργήσουμε  βάσει σχεδίου.
Ο Αποκόρωνας είναι σύμβολο για τους ανθρώπους του. Τους αγαπάει, απόδειξη πως απλόχερα τους χαρίζει τις φυσικές του ομορφιές, βασικό στοιχείο για μια αειφόρο ανάπτυξη.
Παρά την αμφίδρομη σχέση πολιτών – κράτους, δεν είναι λίγες οι φορές που δεν αρκεί η κρατική πρωτοβουλία και η χρηματοδότηση. Οι πολίτες μέσα από εθελοντικές ομάδες, συλλόγους αλλά και κινήσεις που αξιοποιούν τις νέες τεχνολογίες (Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης κ.ά.) θα πρέπει να αναλαμβάνουν δράσεις με κοινό στόχο την διατήρηση της πολιτισμικής μας ταυτότητας. Κατευθυντήριοι παράγοντες αλλά και κινητήριος δύναμη προκύπτει κατ΄ ανάγκη να είναι η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού. Το συγκεκριμένο συνέδριο ας είναι η αφορμή για έναν τέτοιο προβληματισμό.
Η διαχείριση του πολιτισμού μας δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να  είναι αποκομμένη από το παρελθόν. Το μήνυμα αυτό επιβάλλεται να γίνει οδηγός των τοπικών κοινωνιών, για να έχουν το δικαίωμα να οραματίζονται και να διεκδικούν, παίρνοντας το μέλλον στα χέρια τους. Όταν όλα τριγύρω απαξιώνονται και στηρίζονται στον υλικό ευδαιμονισμό τότε ο μαρασμός είναι προ των πυλών.
Παρά το θετικό πρόσημο κατά τη διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου,  τόσο στο οργανωτικό κομμάτι όπως προείπαμε όσο και στο επίπεδο των ανακοινώσεων, καταδεικνύεται για άλλη μια φορά, η έλλειψη συνοχής ανάμεσα σε διαφορετικά μέρη τής κοινωνίας και η άρνησή της για ενεργό συμμετοχή τόσο στα κοινωνικά δρώμενα όσο και στην υποστήριξη πρωτοβουλιών που σαν στόχο έχουν την βιώσιμη ανάπτυξη.
Ας έχουμε λοιπόν κατά νου τα λόγια της Φωτεινής Τσαλίκογλου… «πεθαίνεις όταν δεν θυμάσαι αυτούς που αγαπάς, πεθαίνεις όταν ο τόπος σου στον χάρτη μετακινηθεί».
Και εμείς, αν δεν ασχοληθούμε σοβαρά, είμαστε ένα βήμα πριν από μια μετακίνηση, διακυβεύοντας το μέλλον του Αποκόρωνα  και κατ’ επέκταση και το δικό μας.

Χανιώτικα νέα (14.09.2017)

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ
ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Με αρκετούς προσκυνητές τελέστηκε το απόγευμα του Σαββάτου από κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου ο εσπερινός για την εορτή της Αγίας Σοφίας στο μικρό εκκλησάκι της στους Αγίους Πάντες Αποκορώνου. Ακολούθησε τρισάγιο στη μνήμη του μακαριστού κτήτορα του, Ιεράρχη Ειρηναίου Γαλανάκη, των ευεργετών και των δωρητών του Ιδρύματος.

Στο πλαίσιο του εορτασμού της Αγίας Σοφίας πραγματοποιήθηκε επίσης στην αίθουσα ομιλιών του Ιδρύματος εκδήλωση με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου, η οποία περιλάμβανε την παρουσίαση του βιβλίου: «Τοπωνύμια Παϊδοχωρίου-Νεροχωρίου και Αγίων Πάντων» με συγγραφέα τον συνταξιούχο δάσκαλο Πέτρο Πανηγυράκη (έκδοση Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αγία Σοφία»).
Την εκδήλωση συντόνιζε ο δάσκαλος – λογοτέχνης Βαγγέλης Κακατσάκης, ενώ το βιβλίο παρουσίασε ο επίσης δάσκαλος – συγγραφέας και πρώην αντιδήμαρχος Κισάμου Μιχάλης Μουντάκης.
Το «παρών» έδωσαν η βουλευτής Χανίων Βάλια Βαγιωνάκη, οι πρώην βουλευτές Κυριάκος Βιρβιδάκης και Σήφης Μιχελογιάννης, η αντιδήμαρχος Αποκορώνου Αργυρώ Μπενάκη, ο περιφερειακός σύμβουλος Νίκος Γιαννούλης, ο Γενικός Διευθυντής του Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” Νίκος Παπαδάκης κ. ά.
Στην αρχή της ομιλίας του ο κ. Μουντάκης, τόνισε: «Την Κίσαμο και τον Αποκόρωνα τους συνδέουν κοινοί δεσμοί. Πρωτίστως, ο μακαριστός Ειρηναίος Γαλανάκης, μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου  αποτελεί τον  σύνδεσμο των δύο επαρχιών.
Ο Ειρηναίος, με Αποκορωνιώτικη καταγωγή, και ως μητροπολίτης στη συνέχεια Κισάμου και Σελίνου σημάδεψε την Κίσαμο, και βέβαια τη ζωή και την ύπαρξη όλων ημών των Κισαμιτών.





Τα τοπωνύμια του Αποκόρωνα, μπορεί  να μην κινδυνεύουν να μεταφραστούν και να εξαφανιστούν βίαια από έναν κατακτητή, όπως έγινε στην Κύπρο στα κατεχόμενα το 1974 από τους Τούρκους, όμως όλοι ξέρουμε καλά ότι κι αυτά κινδυνεύουν να ξεχαστούν. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, αυτοί που είχαν συνδέσει τη ζωή και την επιβίωσή τους μ’ αυτά, φεύγουν από τη ζωή και οι νεότεροι ίσως δεν τα έμαθαν ποτέ, αφού ο τρόπος ζωής στα χωριά αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς. Και όπως γράφει ο  Χριστόφορος Χαραλαμπάκης καθηγητής γλωσσολογίας. “Τα τοπωνύμια σβήνουν και χάνονται στη μοναξιά και την απομόνωσή τους μαζί με τους γέρους και τις γριές που τα γνώριζαν, χωρίς να το παίρνουν είδηση οι πολλοί”.
Για όλους  αυτούς τους λόγους, που αναφέραμε παραπάνω, το  βιβλίο του Πέτρου Πανηγυράκη: “Τοπωνύμια Παιδοχωρίου,-Νεροχωρίου και Αγίων Πάντων”   είναι πολύ σημαντικά αφού  αυτή την ανάγκη υπηρετεί, πρωτίστως δηλαδή την Εθνική, μέσα από τη διάσωση και τη διατήρηση των τοπωνυμίων των τριών αυτών χωριών του Αποκόρωνα  από τη φθορά του χρόνου».

Χανιώτικα νέα (18.09.2017)

ΠΟΙΗΣΗ

Το βάρος των λέξεων

Φοβισμένο σπουργίτι το μολύβι

στο χέρι του ποιητή.

Δηλώνει αδυναμία

να διαχειριστεί το βάρος των λέξεων

κι αρνείται να γράψει

Μια περαστική καρακάξα

προσφέρεται να βοηθήσει.

Παίρνει τις λέξεις

στα φτερά της, για λίγο,

και τις επιστρέφει μεταλλαγμένες

καινές και κενές περιεχομένου.

Δίχως βάρος οι λέξεις!

Πεθαμένο σπουργίτι το μολύβι

στο χέρι του Ποιητή.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης (Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή  "ΩΣΕΙ ΑΡΤΟΣ"-Όπως το ψωμί)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Β'ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΓΕΡΑΝΙΟΥ
ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΑΛΟΓΑ


Καλοί μου φίλoι, καλό Σαββατοκύριακο!
“Ζωγραφίζοντας άλογα” ο τίτλος του σημερινού, πρώτου της φετινής σχολικής χρονιάς, Παιδότοπου, που φιλοξενεί δυο θαυμάσιες εργασίες των περυσινών Δευτερακιών του Δημ. Σχ. Γερανίου Χανίων την “Αθηνά και Νηρέας” και την “Ιπποκέφαλος” που “βγήκαν” σε δυο ξεχωριστά, καλαίσθητα έντυπα. Η δασκάλα των εικαστικών η κυρία Ιόλη (Ολυμπία Δημητριάδη) έμαθε στα Γερανιωτάκια να ζωγραφίζουν “τα πιο όμορφα και έξυπνα ζώα που υπάρχουν στη γη”, μας λένε τα ίδια στις εργασίες τους. Να ’ναι καλά ο γνωστός και από άλλες εργασίες μαθητών του δάσκαλος Μύρων Παναγιωτάκης, που μου τις έστειλε, για να “απολαύσουμε” κάποια δείγματά τους. Πάντα άξιος, Μύρων!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος

Hταν ένα κοριστσάκι που το έλεγαν Αθήνα. Πήγαινε στη δευτέρα τάξη αλλά στο σχολείο ήταν πάντα μόνο του. Δεν το έκανε κανένας παρέα.
Μάλιστα την κορόιδευαν όλοι κάθε μέρα και τη χτυπούσαν. Δεν την ήθελε ούτε την αγαπούσε κανείς. Και αυτό γιατί το κοριτσάκι δεν ήταν όπως τα άλλα παιδιά. Το κοριτσάκι είχε γεννηθεί με προβλήματα υγείας. Δεν μιλούσε καθαρά ούτε είχε σωστές κινήσεις. Η μαμά της ήταν πολύ στεναχωρημένη. Το κοριτσάκι δεν ήθελε να πάει καθόλου στο σχολείο. Όλο έκλαιγε.
Ένιωθε μεγάλη μοναξιά.
Μια Κυριακή η Αθηνά πήγε με τη μητέρα της σε μια φάρμα μιας φίλης της με άλογα.
Μάλιστα κρατούσαν και λίγα καροτάκια για να προσφέρουν στα αλογάκια καθώς είχαν ακούσει ότι λάτρευαν τα καρότα. Η Αθηνά όταν είδε τα αλογάκια χάρηκε πάρα πολύ. Δεν χόρταινε να τα κοιτάζει και ξεκίνησε να τους δίνει τα καρότα. Ξεκίνησε να τους δίνει τα καροτάκια και όταν έφτασε στο τρίτο αλογάκι σταμάτησε. Το κοίταζε για πολλή ώρα κι εκείνο το ίδιο. Ενα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της. Η ώρα περνούσε και η Αθηνά και το άλογο εξακολουθούσαν να κοιτάζονται. Η Αθηνά ζήτησε να μάθει το όνομα του αλόγου και της είπαν ότι το λένε Νηρέα.
Ζήτησε μάλιστα να κάνουν μαζί ιππασία. Της απάντησαν ότι αυτό είναι δύσκολο γιατί ο Νηρέας είναι τυφλός. Η ιδιοκτήτρια της φάρμας είχε συγκινηθεί κάι είπε ότι η Αθηνά ήταν η μόνη που κατάλαβε ότι ο Νηρέας είχε κάποιο πρόβλημα. Ομως η Αθηνά επέμενε ότι ήθελε να κάνει βόλτα με τον Νηρέα. Θα τον καθοδηγούσε η ίδια. Ετσι λοιπόν ξεκίνησαν να κάνουν ιππασία. Η Αθηνά με τα χεράκια της καθοδηγούσε το άλογο.
Όλοι έμειναν άφωνοι βλέποντας την Αθηνά και τον Νηρέα να κάνουν βόλτα. Εκαναν μια μεγάλη βόλτα περνώντας δάση, λιβάδια, ποταμάκια, λόφους, χωράφια.
Πίσω από τις τελευταίες ακτίνες μια σκιά φάνηκε. Ηταν η Αθηνά και ο Νηρέας που επέστρεφαν πίσω. Όλοι τους περίμεναν με μια μεγάλη αγκαλιά ενθουσιασμένοι και από τότε όλοι σκέφτηκαν  πόσο δυνατοί ήταν και η Αθηνά και ο Νηρέας.

Η Β’ τάξη του Δημοτικού Σχολείου Γερανίου Χανίων ευχαριστούν για την έμπνευση το “Κ” της Κυριακάτικης Καθημερινής, τεύχος 698, 16-10-2016 και την κυρία Ιόλη που μας έμαθε να σχεδιάζουμε αλογάκια. Γεράνι Δεκέμβριος 2016.




Όλα ξεκίνησαν όταν ξαφνικά μια μέρα η κυρία των εικαστικών η κυρία Ιόλη μας (Ολυμπία Δημητριάδη) μας έμαθε να ζωγραφίζουμε άλογα
Εμείς χαρήκαμε γιατί τα άλογα είναι από τα πιά αγαπημένα ζώα μικρών και μεγάλων. Είναι από τα πιο όμορφα και έξυπνα ζώα που πάρχουν στη Γη. Είναι ένα ψηλό ζώο που το ύψος του ξεκινάει από το μισό μέτρο και μπορεί να φτάσει μέχρι και δύο μέτρα. Γεννάει κάθε φορά συνήθως ένα μωρό και πιο σπάνια δύο. Το άλογο μπορεί να ζήσει μέχρι 30 χρόνια. Έχει γυαλιστερό τρίχωμα και φουντωτή ουρά και χαίτη.
Μόνικα
Σε πολλές χώρες πηγαίνουν ταξιδιώτες για να θαυμάσουν άλογα όπως στην Ουγγαρία.
Αντρέας
Το άλογο αναπνέει από τα ρουθούνια, βλέπει πολύ καλά (360°), μπορεί να κοιμηθεί όρθιο διπλώνοντας τα πόδια. Του αρέσει ο σανός, το καλαμπόκι, το κριθάρι.
Παλιότερα το άλογο ήταν πολύ χρήσιμο. Βοηθούσε στα χωράφια, στις μεταφορές. Αλογα είχαν ο στρατός, οι ιππότες και οι ινδιάνοι.
Το άλογο λέγεται και ίππος. Από αυτή τη λέξη προέρχονται άλλες (λέξεις) όπως: ιπποδρομίες, ιππόδρομος, ιππικό, ιπποπόταμος, ιππόκαμπος, ιππότης, ιππασία, ιππέας, ιπποδύναμη, ιπποτροφείο, ιπποκόμης, ιπποδύναμη.
Το άλογο είναι κοινωνικό ζώο, πιστός φίλος, αγαπάει τους ανθρώπους όταν το αγαπούν κι αυτοί και πολλές φορές βοηθούν μεγάλους και παιδιά να γίνουν καλά.
Μια φορά έκανα ιππασία μ ένα άλογο που το έλεγαν Ερμή.
Εμμανουέλα
Oι ινδιάνοι παλιά είχαν πολλά άλογα.
Λουκάς
Tα άλογα είναι πολύ έξυπνα.
Γιάννης Π.
Θα ήθελα να κάνω κάποτε ιππασία.
Νικόλας
Στην Οδύσσεια ο δούρειος Ιππος ήταν ξύλινο άλογο. Ο Πήγασος ήταν φτερωτό άλογο και ο Βουκεφάλας ήταν το άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
“Μαμά και μωρό”
Γιάννης Π.

Χανιώτικα νέα (16.09.2017)

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΣΤΟ ΟΜΩΝΥΜΟ ΚΟΙΝΩΦΕΛΕΣ ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΥ
ΙΔΡΥΣΕ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ

Ο τελευταίος εσπερινός του Παππού. στην Αγία Σοφία

Εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν, με την ευκαιρία της εορτής της Αγίας Σοφίας, προστάτιδας του Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, το Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, στις 6.30 μ.μ. θα τελεστεί εσπερινός και τρισάγιο στη μνήμη του μακαριστού Ιεράρχη Ειρηναίου Γαλανάκη, των γονέων, των ευεργετών και των δωρητών του Ιδρύματος. Θα ακολουθήσει εκδήλωση που οργανώνει το Ίδρυμα, με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου, η οποία θα περιλαμβάνει παρουσίαση του βιβλίου: «Τοπωνύμια Παϊδοχωρίου-Νεροχωρίου και Αγίων Πάντων» του Πέτρου Ευαγγ. Πανηγυράκη (έκδοση Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αγία Σοφία»).
Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο δάσκαλος – συγγραφέας, Μιχάλης Μουντάκης. Τα έσοδα από τις πωλήσεις θα διατεθούν υπέρ του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», του Ιδρύματος. Θα ακολουθήσει ομιλία από την κοινωνική λειτουργό Δήμητρα Ηλιάκη με θέμα τις δραστηριότητες και το έργο του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αγία Σοφία». Την εκδήλωση συντονίζει ο δάσκαλος – λογοτέχνης Βαγγέλης Κακατσάκης.

  

ΕΝ ΝΙΠΠΩ

ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΟ ΝΙΠΠΟΣ

Μια γλάστρα με βασιλικό ο καθένας μας την ημέρα του Σταυρού στη Χάρη του. Το έθιμο το άρχισε ο Μέμνος (δεξιά )πριν από σαράντα τόσα χρόνια και τον μιμηθήκαμε., εγώ στην αρχή και από εφέτος ο ξάδερφός μου, ο Μανούσος Στη νέα Υόρκη μένει ο φίλος των παιδικών μας χρόνων, κανονίζει όμως να 'ναι πάντα στο Νίππος την ημέρα του Σταυρού, κάθε χρόνο με το τάξιμό του.

Μυρίζουν οι βασιλικοί μυρίζουν κι οι βαρσάμοι

μα σαν μυρίζουν οι θύμησες βαρσάμοι δεν μυρίζουν

βαρσάμοι μηδέ βασιλικοί μηδέ καρεφυλλάτα

προπάντων εις την ξενιτιά κι όσο περνούν τα χρόνια...

Ανήμερα του Σταυρού, λίαν πρωί... Ανοιχτό το μοναδικό καφενείο του χωριού, έτοιμο να υποδεχθεί τους σημερινούς προσκυνητές μετά την λειτουργία..  Η μπουκαμβίλια στις δόξες της... 

Του Τιμίου Σταυρού, παραμονή,,, Ένα γλέντι του παλιού καλού καιρού σε σύγχρονη έκδοση...  Κατάμεστη η τεράστια πλατεία του χωριού... Νίκος Ζωιδάκης και Μανόλης Κονταρός σε μεγάλα κέφια! Μέχρι πρωίας, λίγο πριν σημάνουν οι καμπάνες για την λειτουργία έπαιζαν τα όργανα... 

Προσθήκη λεζάνταςΗ Ύψωση του Σταυρού καταμεσίς της εκκλησιάς μας κάτω από τον μεγάλο πολυέλαιο. 

Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, 
σταυρός η Ωραιότης της Εκκλησίας,
σταυρός βασιλεων το κραταίωμα, 
σταυρός πιστών το στήριγμα,
σταυρός αγγέλων η δόξα,
και των δαιμόνων το τραύμα.

Ποτάμι ο κόσμος. Ένα κερί στη Χάρη του, μια λαμπάδα ίσαμε το μπόι τους κάποιοι,  μια μυστική προσευχή.. μια θύμηση. ένα δάκρυ ενίοτε...

Στο ψαλτήρι όπως πάντα, από μικρό παιδί, μαθητής Ε' Δημοτικού... Προς το τέλος της λειτουργίας εδώ...

Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον
ἀπὸ τοῦ νῦν, καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος...

Η λιτανεία έχει τελειώσει κι έχει φτάσει η ώρα  του αντίδωρου Λάμπει ο Τίμιος Σταυρός.... Λάμπει το χωριό... Λάμπουν τα πρόσωπα των ανθρώπων,,,

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!