ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ να πούμε, από σήμερα, καλό μήνα, για τον Ιούνη που μπαίνει από αύριο και... κατά δεύτερον (για να θυμηθώ μια αγαπημένη φράση ενός συμμαθητή μου στο ένδοξο πάλαι ποτέ, αλλά και νυν και αεί, Γυμνάσιο Βάμου), να ευχηθούμε με το καλό να βγει και να μη μας πάρει κάποια απ' τις μέρες του στον λαιμό της και μας πάει όλους μαζί για φούντο. Αν ήταν ο Μάης δύσκολος μήνας για την ελληνική οικονομία, αδέλφια, ο Ιούνιος είναι ακόμα δυσκολότερος. Η τρόικα είναι πάντα εδώ.
ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση, ας κάνουμε λιγάκι όξω νου σήμερα, καλοκαίρι εν όψει, καιρός ν' αρχίσουμε τα μπάνια, στα πόδια μας έχουμε τη θάλασσα, όσοι δεν τα έχουμε ήδη αρχίσει και ας πάει και το παλιάμπελο. Τι είπε η Μέρκελ να κόψουμε τις διακοπές; Παλιό αυτό! Ακόμα και η ίδια το ξέχασε. Φρέσκα κουλούρια! Φρέσκες απειλές δηλαδή.
ΤΟΥ ΣΥΝΤΕΚΝΟΥ μας ο σκύλος σύντεκνος είναι κι εκείνος. Με την έννοια αυτή ο φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, τότε πρόεδρος της Γαλλίας Ζισκάρ Ντ' Εστέν 'φίλος' μας ήταν. Ξεφίλοι, ωστόσο, ύστερα από τη δήλωση που έκανε ν' αφήσουν την Ελλάδα να πτωχεύσει. Οταν έχεις τέτοιους 'φίλους' τι τους θέλεις τους εχθρούς!
ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ η Γερμανία τα οφειλόμενα στην Ελλάδα. Μ' αρέσει, μ' αρέσει πολύ, μα πάρα πολύ, όπως και σε χιλιάδες άλλους, τούτη η σελίδα στο φέισμπουκ. Εκεί που μας χρωστάγανε μας παίρνουν και το βόδι, μου είπε σε δεδομένη συζήτηση ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
Η ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΓΕΛΑΔΑ/ βόσκει κάτω στη λιακάδα/ μικρά χόρτα και μεγάλα/ για να κατεβάσει γάλα. Απ' το πουθενά τούτο το τραγουδάκι; Ε, όχι κι απ' το πουθενά!
Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΕΙΝΑΙ... Σαν κρεμμύδι, την βλέπεις, την πιάνεις και μετά κλαις. Σαν σύντροφος, σου κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά δεν ζεις χωρίς αυτήν. Σαν δίαιτα σε κάνει να τρως κάθε φορά και λιγότερο. Σαν την Ατλαντίδα, υπάρχουν αμφιβολίες για την ύπαρξή της. Μαγική, εξαφανίζεται ως διά μαγείας. Σαν καταιγίδα, δεν ξέρεις πότε θα έρθει και πόσο θα κρατήσει. Σαν μπλακ χιούμορ, όταν τη δεις γελάς, για να μην κλάψεις. Το βρήκα στην τελευταία (12η) σελίδα της εφημερίδας 'Η Φωνή των συνταξιούχων ΙΚΑ Χανίων' (αρ. φύλλου 238, Μάιος 2011) κι είπα να σας το μεταφέρω. Απορίας άξιο, πού τα βρίσκει όλα τούτα τα ωραία ο Ηρακλής! Ο μια ζωή αγωνιστή πρόεδρος των συνταξιούχων, Ηρακλής Αναγνωστόπουλος, που επιτελεί και αυτό το ηράκλειο έργο, την έκδοση της εφημερίδας, δηλαδή.
ΠΑΛΙ ΣΤΟΥΣ δρόμους οι λαοί το δίκιο τους γυρεύουν/ γιατί δεν 'τρώνε' τώρα πια ό,τι τους 'μαγειρεύουν'. Το 'πάλι' με την έννοια του 'κάθε μέρα' το χρησιμοποιεί ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης. Σχολιάζοντας τις συγκεντρώσεις των 'Αγανακτισμένων' στις πλατείες.
ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ απ' τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Ευρυβιάδης και οι Πελοποννήσιοι σύμμαχοί του σκέφτονταν να εγκαταλείψουν τα στενά και να πάνε με τον στόλο στον Ισθμό της Κορίνθου. Στο συμβούλιο που έγινε ο Κορίνθιος στρατηγός Αδείμαντος θύμωσε επειδή μίλησε πρώτος ο Θεμιστοκλής και του είπε ότι αυτούς που ξεκινούν τους αγώνες πριν δοθεί το σύνθημα τους ραπίζουν. Ο Θεμιστοκλής του απάντησε αμέσως ότι και αυτοί που ξεκινούν μετά το σύνθημα δεν παίρνουν βραβείο. Τότε ο Ευρυβιάδης θύμωσε και σήκωσε το ραβδί του να τον χτυπήσει. Ο Θεμιστοκλής αντί να οργιστεί του είπε ψύχραιμα: 'Πάταξον μεν, άκουσον δε!!'.
'Βράχια, κοχύλια, νεροσυρμές, γαλαζωπό ψηλάφισμα κυμάτων,/ παιχνιδίσματα των λευκοφόρων γλάρων και μεθυσμένα βήματα/ των θυμωμένων καβουριών, κορίτσια που κρατούν τον ήλιο σαν τόπι/ μέσα στις παλάμες τους και που μοσχοβολούν/ ασήμι, άρμη, λιβάνι, ουρανό'...
Από το ποίημα 'Τρυφερό τραγούδισμα τον Ιούνη'
της Μαρίας Ζαβιανέλλη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Τρέχοντας με τον 'Ορίζοντα'

Η ιδέα είναι τόσο απλή, αλλά και τόσο όμορφη, όπως και... υγιεινή. Μπορεί να την κάνει πράξη ο καθένας μας και να ευχαριστηθεί η ψυχή του, αλλά και το σώμα του. Φτάνει να επικοινωνήσει με τον 'Ορίζοντα' τον γνωστό σε όλους μας Σύλλογο για παιδιά και ενηλίκους με καρκίνο και εθελοντικής προσφοράς που δραστηριοποιείται στον Νομό μας τηλεφωνικά (2821079650 ή 6942246392) ή ηλεκτρονικά και να δηλώσει ότι θα τρέξει, με τα χρώματά του, στον 'Βενιζέλειο Δρόμο' που θα διεξαχθεί την Κυριακή 12 Ιουνίου από τον 'Σύλλογο Δρομέων Υγείας'. Δεν χρειάζεται καμιά εμπειρία. Ολοι, μα όλοι (εκτός από μερικούς) μπορούμε να τρέξουμε. Και για να κάνουμε κάτι ξεχωριστό από την καθημερινότητα. Κυρίως, όμως, για να βοηθήσουμε στο πλάτεμα του ορίζοντα της αγάπης για τους συνανθρώπους μας, αφού όλα τα έσοδα από τις συμμετοχές και τις χορηγίες θα δοθούν στον Σύλλογο. Ας τρέξουμε, όσοι μπορούμε, με τον Ορίζοντα, για τον 'Ορίζοντα', λοιπόν. Ας στηρίξουμε αυτήν την πρωτοβουλία του Συλλόγου Δρομέων Υγείας. Μια ακόμα πρωτοβουλία αγάπης για λογαριασμό του 'Ορίζοντα'. Μια ακόμα πρωτοβουλία αγάπης για τα παιδιά και τους ενηλίκους που πάσχουν από καρκίνο στον τόπο μας σε τελική ανάλυση. Και που χάρις στη στήριξη του 'Ορίζοντα' μπορούν να αισιοδοξούν περισσότερο. Οπως ο Ευτύχης, στο βιβλίο της Ευδοκίας 'Ο Ευτύχης και το ουράνιο τόξο' που λέει: 'Μη φοβάσαι μπόρα είναι/ κι όπου να ’ναι/ θε να φύγει/ λαμπερό το ουράνιο τόξο/ και για σένα θ’ ανατείλει'.

To πρόγραμμα 'Αγάπη'

Ενας πελάτης θέλει να εγκαταστήσει στον υπολογιστή του το πρόγραμμα 'Αγάπη' και ζητά τεχνική υποστήριξη τηλεφωνικά. Ο υπεύθυνος του λέει ν’ ανοίξει το παράθυρο 'Η καρδιά μου', αυτός το κάνει, αλλά διαπιστώνει ότι παράλληλα τρέχουν και τα προγράμματα 'Παλιά Τραύματα', 'Χαμηλή Αυτοεκτίμηση', 'Μνησικακία', 'Εκδίκηση', 'Μοναξιά' και 'Ξεχωριστότητα'. Ο τεχνικός υπεύθυνος του λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι μόλις εγκαταστήσει το πρόγραμμα 'Αγάπη', τα άλλα προγράμματα θα διαγραφούν βαθμιαία από το λειτουργικό σύστημα. Το πρόγραμμα 'Αγάπη' θα αντικαταστήσει το 'Χαμηλή Αυτοεκτίμηση' με μία άλλη ενότητα που λέγεται 'Υψηλή Αυτοεκτίμηση', του λέει. Και συμπληρώνει: Ομως θα πρέπει να διαγράψετε οριστικά τα υπόλοιπα προγράμματα. Γι’ αυτό θα πρέπει να πάτε με το ποντίκι στην οθόνη σας στην εκκίνηση και να επιλέξετε το πρόγραμμα 'Συγχώρεση'.
Ο διάλογος που ακολουθεί έχει ως εξής:
Π. (πελάτης): Α, ωραία! Εγινε κιόλας. Ωχ... όμως το πρόγραμμα 'Αγάπη' ξεκίνησε μόνο του την εγκατάσταση. Είναι φυσιολογικό αυτό;
Τ.Υ. (Τεχνικός Υπεύθυνος): Ναι, αλλά να θυμάστε ότι έχετε μόνο την πρώτη έκδοση του βασικού προγράμματος. Θα χρειαστεί να συνδεθείτε με άλλες 'Καρδιές' για να κάνετε αναβάθμιση.
Π.: Ωχ! Μου εμφανίζεται ένα μήνυμα λάθους που λέει: Error - Το πρόγραμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με εξωτερικές παρεμβάσεις... Τι είναι αυτό;
Τ.Υ.: Μην ανησυχείτε. Αυτό σημαίνει ότι το πρόγραμμα 'Αγάπη' έχει φτιαχτεί για να τρέχει με εξωτερικές 'Καρδιές', αλλά δεν έχει ακόμα τρέξει στη δική σας 'Καρδιά'. Σε μη τεχνική γλώσσα σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τον εαυτό σας πριν είστε έτοιμος να αγαπήσετε τους άλλους.
Π.: Δηλαδή, τι κάνω τώρα;
Τ.Υ.: Κατεβάστε το πρόγραμμα 'Αποδοχή εαυτού' και κάντε κλικ στα παρακάτω αρχεία: 'Συγχώρεση εαυτού', 'Συνειδητοποίηση της αξίας μου', 'Αναγνώριση των ορίων μου'.
Π.: Εντάξει, το έκανα.
Τ.Υ.: Ωραία. Τώρα αντιγράψτε αυτά τα αρχεία στον βασικό σας φάκελο 'Η καρδιά μου'. Το σύστημα θα διαγράψει οποιοδήποτε ασύμβατο αρχείο και θα επιδιορθώσει όλα τα λανθασμένα αρχεία. Επίσης, χρειάζεται να διαγράψετε τα 'Αρνητική Κριτική', 'Φλυαρία', 'Ασκοπες σκέψεις'. Μετά πηγαίνετε στον Κάδο Ανακύκλωσης και διαγράψτε τα οριστικά και από εκεί.
Π.: Εγινε. Ωπ! Ο φάκελος 'Η καρδιά μου' αρχίζει να γεμίζει με νέα αρχεία. Τα 'Γαλήνη' και 'Πληρότητα' αντιγράφουν μόνα τους τα αρχεία στον φάκελο 'Η καρδιά μου'. Είναι φυσιολογικό αυτό;
Τ.Υ.: Ναι. Αυτό δείχνει ότι το πρόγραμμα 'Αγάπη' έχει εγκατασταθεί και ήδη τρέχει. Κάτι τελευταίο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο. Το πρόγραμμα 'Αγάπη' είναι free, δεν χρειάζεστε κωδικό ενεργοποίησης, γι’ αυτό δώστε το σε όσους μπορείτε. Μπορεί να σας ανταποδώσουν μερικά καλά αρχεία για αναβάθμιση.
Τα παραπάνω, όλα σε μορφή διαλόγου, μου τα έστειλε η και καλή φίλη απ’ τα παλιά ειδική παιδαγωγός Γιάννα Μαργαρίτη. Μου άρεσε πολύ κι είπα να το μοιραστούμε. Ψάχνοντας στο Διαδίκτυο το βρήκα να κυκλοφορεί ευρύτατα. Η φωτογραφία είναι από το ιστολόγιο 'Οδεύοντας... από τη γη στον ουρανό' (odevontas.blogspot.com).

Μία συμπληρωματική αναφορά

Δεκάδες φορές και μόνος και με λίγους και μετά πολλών, έχω περάσει την πόρτα του Μουσείου της εφημερίδας μας. Κι όμως κάθε φορά θαρρώ πως είναι η πρώτη φορά. Οπως ένα ποίημα το διαβάζω. Ολο και κάτι καινούργιο θα ανακαλύψω, όλο και κάποια άλλη φωνή θ’ ακούσω να μου φωνάζει, όλο και μια άλλη όψη θα κάνει την εμφάνισή της. Αυτή τη φορά, ωστόσο, πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα, ήταν η όλη περιρρέουσα, εντός, εκτός και επί τα αυτά του Μουσείου, εορταστική ατμόσφαιρα που με τύλιξε. Μιλάμε για την απαγγελία του ποιήματος...
Σημείωση: Συμπληρωματική αναφορά στην εύφημη μνεία με τίτλο 'Η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα' (βλ. 'Χ.Ν.' 23.5.11).

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


ΒΙΑΖΟΜΑΙ να γράψω τα σημερινά 'πεταχτά', γιατί πρέπει να φύγω για το Νίππος. Εχω ξύσει το μολύβι μου, έχω δίπλα μου, πάνω στο γραφείο, τη γόμα, την ξύστρα και τις σημειώσεις μου, βεβαίως - βεβαίως και ξύνω το κεφάλι μου. Κατά τα ειωθότα...
ΚΑΙ ΜΕ σπασμένα τα φτερά μπορεί ο αητός ν’ αντέξει/ στην πιο μεγάλη θύελλα μονάχος να παλέψει. Διαβάζω ξανά και ξανά τούτη τη μαντινάδα που τη βρήκα στο φυλλαράκι του ημερολογίου μου. Ο αητός, ακριβώς γιατί είναι αητός, μπορεί. Η Ελλάδα μπορεί;
'ΚΑΚΟΤΟΠΙΕΣ ποτέ δεν λογαριάσαμε/ μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε'. Στους στίχους αυτούς του Οδυσσέα Ελύτη από το 'Τρελοβάπορο' πηγαίνει ο νους μου. Από κάπου πρέπει να κρατηθώ. Από κάπου πρέπει να κρατηθούμε.
ΥΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑ έντονων πιέσεων με διακύβευμα την εκταμίευση της 5ης δόσης το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ποιων έντονων πιέσεων; Το μαχαίρι στον λαιμό, όπως ξανάγραψα, μας έβαλαν.
ΠΑΡΤΕ ΜΕΤΡΑ! Πήραμε! Πάρτε κι άλλα! Πήραμε κι άλλα! Ακόμα περισσότερα, όλο και περισσότερα, όλο και περισσότερα...
ΤΗΝ ΩΡΑ που γράφω τη στήλη το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έχει μόλις αρχίσει. Εσείς ξέρετε τι αποτέλεσμα είχε, αν είχε κάποιο αποτέλεσμα. Αν ήταν για το 'θεαθήναι', αν ήταν για 'άλλοθι', αν ήταν ουσίας.
'Η ΕΛΛΑΔΑ ποτέ δεν πεθαίνει/ δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά/ μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει/ και ξανά προς τη δόξα τραβά'. Φοβάμαι ότι θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και οι κρατικοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί θα παίζουν τούτο το εμβατήριο, που είπε τις προάλλες ένας φίλος από τα παλιά. Οχι, δεν τον ρώτησα τι εννοεί. Κατάλαβα.
ΛΟΥΚΕΤΑ, λουκέτα, λουκέτα, λουκέτα, λουκέτα! Παντού λουκέτα! Πόνος ψυχής. Κάθε λουκέτο και μια πονεμένη ιστορία...
ΩΣΤΟΣΟ οι 'Αγανακτισμένοι' εξακολουθούν να πηγαίνουν πλατεία. Πλατεία Αγοράς, Πλατεία Συντάγματος, Πλατεία Λευκού Πύργου...
ΠΟΙΑ καριέρα, ποια καριέρα/ πάω να γίνω καμαριέρα! Το βρήκα στη σελίδα του φέισμπουκ 'Αγανακτισμένοι στα Χανιά' κι είπα να σας το μεταφέρω. Και για να το συνδέσω με το μισό ενός τετράστιχου που μου έστειλε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Παύλος (Παβλής) Πολυχρονάκης: 'Για την απόπειρα ο Στρος, πολύ ακριβά πληρώνει/ μα για το γδύσιμο σε μας, κανιούς τ’ αφτί δεν δρώνει'.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ο φιλόσοφος Αρίστιππος που απέκτησε πολύ μεγάλη περιουσία εγκωμιάζοντας τον βασιλιά είδε τον Διογένη να πλένει την φακή του και του είπε: 'Αν είχες εγκωμιάσει τον βασιλιά δεν θα έτρωγες φακή'. Ο Διογένης του απάντησε: 'Εάν έτρωγες φακή, δεν θα εγκωμίαζες τον βασιλιά'.
'Κάθε φορά/ που νοσταλγός ξαναγυρνώ/ οι μνήμες ζωντανές με συντροφεύουνε/ Το σπίτι βρίθει από χαρά. Νοιώθω/ της μάνας τη στοργή, τον ίσκιο του πατέρα/ το χαμόγελο της αδελφής, το γαύγισμα/ του σκύλου, το χρεμέτισμα του αλόγου/ τ’ απαλό κυμάτισμα του ανέμου/ και των φύλλων τα θροΐσματα./ Τα πάντα αγγίγματα ψυχής/ εκπέμπουν φως στολίζουνε/ μ’ εφήμερες χαρές την απεραντοσύνη/ των αέναων στιγμών του χρόνου'.
Το ποίημα 'Αγγίγματα ψυχής' του Ηλία Σιμόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!



ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΛΙΑ; Οχι, πάμε πλατεία! Η απάντηση των 'Αγανακτισμένων'. Πλατεία Αγοράς στα Χανιά, πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, πλατεία Λευκού Πύργου στη Θεσσαλονίκη, πλατεία... Πάμε πλατεία! Πλατεία ευθύνης! Τίποτα δεν χάνεται, αν δεν το αφήσουμε να χαθεί.
ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ για το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση του Ελληνα πολίτη, στη γνώση, στην ομορφιά, στον πολιτισμό και φυσικά στη χαρά, όπως γράφει στο περίπου στη σελίδα του στο φέισμπουκ ο ηλεκτρονικός φίλος μου Μιχάλης Ανδρεάδης. Να προτάξουμε συνθήματα για την αξιοκρατία και τη διαφάνεια. Να μαζέψουμε απ’ τα καλάθια των αχρήστων τις λέξεις 'αγάπη', 'ειρήνη' 'σεβασμός', 'αλληλεγγύη' και να τις γράψουμε στις καρδιές μας. Να αρθρώσουμε λόγο ευθύνης.
'ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν τη σώσω εγώ θα φταίω'. Επίκαιρος όσο ποτέ σήμερα ο λόγος του Νίκου Καζαντζάκη.
ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ στον λαιμό... Κι αυτό θα κάνετε! Και τ’ άλλο θα κάνετε! Και το παράλλο θα κάνετε! Ο,τι πείτε κι όπως το πείτε; Ε, όχι δα!
Ο ΓΑΛΛΟΣ... βασιλιάς του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έφυγε, όπως έφυγε, η Γαλλίδα... βασίλισσα ήρθε. Ο βασιλεύς απέθανεν, ζήτω η βασίλισσα! Μετά τον Ντομινίκ Στρος Καν η Κριστίν Λαγκάρντ. Σόι πάει το βασίλειο!
ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ήσυχους να δουλέψουμε! Το μήνυμα που έστειλε ο Ελληνας πρωθυπουργός στα διεθνή Μ.Μ.Ε., στους αναλυτές και στα 'παπαγαλάκια', από το βήμα του ΟΟΣΑ, προχθές. Λίγο πριν ή λίγο μετά τη δήλωση της επιτρόπου μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, Μαρίας Δαμανάκη, που έκανε λόγο για σενάριο απομάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ;
ΚΑΙ ΜΕΤΑ επαίνων η κατεδάφιση του παλιού Νοσοκομείου από τη Δημοτική Αρχή Χανίων. Καιρός του ήτανε. Και για τη δημιουργία ενός Κέντρου Υγείας είναι καιρός.
Τ’ ΑΗΔΟΝΙΑ όταν κελαηδούν, τ’ αστέρια όλο χάρη/ πιάνουνε όλα τον χορό με πρώτο το φεγγάρι. Στάζει ποίηση τούτη η μαντινάδα σου, Ηλία Σταματάκη. Να ’σαι πάντα καλά!
ΑΡΧΙΣΕ, ΜΟΥ είπε, να καπνίζει στριφτό τσιγάρο γιατί είναι πιο οικονομικό και πιο υγιεινό. Το πιο οικονομικό το καταλαβαίνω, το... πιο υγιεινό δεν μπορώ να το καταλάβω. Μήπως ήθελες να πεις, λιγότερο ανθυγιεινό, φίλε;
ΟΝΕΙΡΟ μαγιάτικης νύχτας ήταν και πέρασε, γείτονα! Ποια σημαία με τον Δικέφαλο; Αλλοι θα κουνήσουνε τελικά το... σεντόνι!
ΜΑΡΙΑ Ζαβιανέλη, ποιήτρια, Χανιά: Χάρηκα πολύ με τη διάκρισή σου. Καθόλου λίγο δεν είναι που ήρθες τρίτη στον ποιητικό διαγωνισμό που διοργάνωσε (200 συμμετοχές) η Εταιρεία Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου. Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων...
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ είναι πολύ καλός και με βοηθάει σε όλα. Οταν κάνω εξάσκηση στο βιολί, κλείνεται στο δωμάτιό του, βγαίνει πότε - πότε και μου λέει μπράβο παιδί μου, μετά ξανακλείνει την πόρτα. Σε λίγο πάλι μπράβο παιδί μου. Μερικές φορές, για να μη διακόπτει, φοράει ακουστικά και ακούει κανονική μουσική. Ενα ακόμα, μαθητικό μαργαριτάρι.
'Για δες πως ο ήλιος απλώνει τα κλωνάρια του/ πάνω στην πατρίδα μου, κι εκείνη μοσχοβολά/ θυμάρι, μέλι κι αμπαρόριζα./ Αγέρωχη ερωτευμένη κόρη με λιμάνια - αστέρια/ κάστρα - σαν ματωμένα κυκλάμινα βαθειά ριζωμένα/ στο άγιο χώμα της!/ Περήφανο πλεούμενο μ’ ανοιχτά πανιά/ σε μια μπλάβα θάλασσα ταξιδεύει πότε ήρεμη/ και πότε ανταριασμένη μέσα στους αιώνες[..]'.
Από το ποίημα της Μαρίας Ζαβιανέλη 'Από τη Λέσβο ως τη Γαύδο'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ τη χώρα τον Μάη μήνα βρέχει. Αυτό το λέμε αν βρέξει δυο άντε τρεις φορές. Αν βρέξει 13 τι λέμε; Κολασμένοι, ε κολασμένοι!

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΜΠΟΡΕΙ να μην βρέχει - βρέξει σήμερα, πάντως το καλοκαίρι ούτε στσι άκρες φαίνεται ούτε στ' αναμεσάδες. Αχ βρε Μάη, βροχομάη, δουλειές που μας κάνεις. Δεν θα δούμε παραλία εφέτος...

ΠΩΛΕΙΤΑΙ! ΠΩΛΕΙΤΑΙ! Πωλείται! Πωλείται! Πωλείται! Παντού πωλητήρια. Βάλτε και κανένα ενοικιαστήριο, βρε παιδιά. Ισα - ίσα για ν' αλλάζει η μονοτονία.

ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ Ή ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ; Και αλλάζουμε (στα λόγια) και βουλιάζουμε (στα έργα). Να το πούμε αλλιώς. Αλλάζουμε βουλιάζοντας και βουλιάζουμε αλλάζοντας.

ΚΙ ΟΜΩΣ λεφτά υπάρχουν! Υπάρχουν και καλο-υπάρχουν! Μόνο που είναι στην Ελβετία. Γύρω στα 280 δισ. είναι, λέει, οι καταθέσεις Ελλήνων στις ελβετικές Τράπεζες.

ΚΑΙ ΚΑΛΑ! Ας πούμε ότι, αφού τους δώσουμε 'τα πάντα όλα', θα μας δώσουν την περίφημη 5η δόση και δεν θα κηρύξουμε στάση πληρωμών τον Ιούλιο. Τι γίνεται παραπέρα;

ΑΠΟΘΑΝΕΤΩ η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων. Αυτό φώναζε, λέει, η Παλαιά Διαθήκη, ο Σαμψών και γκρέμισε τις κολόνες του ναού που τον είχαν δέσει οι Φιλισταίοι. Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των άλλων φίλων. Αυτό δεν το λέει ότι μπορεί να το φωνάξει η Ελλάδα.

ΕΓΡΑΨΕΣ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ, ότι μπορεί να μετακινηθεί γι' άλλη μια φορά ο κόμπος και να μη σπάσει το χτένι. Το έγραψα, του είπα. Δεν έγραψες όμως ότι έχει παραγεμίσει το σκοινί με κόμπους, μου αντέτεινε.

ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΑΝ το Εφετείο και τους έφαγαν τον ΟΦΗ. Δεν ήταν καλύτερα να μην τους έδιναν το Εφετείο και να μην τους τρώγανε τον ΟΦΗ. Μαύρο κολοβό το φίδι που έφαγε... τσοι άλλοι! Αφήστε με μένα, τα δικά μου λέω.
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΑ πολεμικά αεροπλάνα από το αεροδρόμιο Χανίων. Διατάξτε! Κατά τ' άλλα ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία.

ΟΥΡΑΓΟΣ Η Ελλάδα στην ανακύκλωση; Και τι έγινε, κύριε Διευθυντά; Στα σκουπίδια κάνουμε πρωταθλητισμό. Δεν μπορούμε να είμαστε καλοί σε όλα.

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ τη Μάχη της Κρήτης η μαντινάδα που μου έστειλε μέσω κινητού ο συντ. δάσκαλος Γιάννης Μοσχονάς: Πέτρα βαστά στα χέρια του, που είναι ματωμένη/ Θε μου τη βλέπ' αργότερα στ' άδικο καρφωμένη. Πικρό σχόλιο.

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ έχει απογραφεί, μπορεί ακόμα να απογραφεί. Οποιος όμως έχει απογραφεί δεν μπορεί να απο-απογραφεί. Είναι να μη σε απογράψουν...

Ο ΜΥΣΩΝ ο Χηνιεύς, που κατά ορισμένους ήταν ένας από τους εφτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, ήταν τόσο μισάνθρωπος που γελούσε, μόνο όταν ήταν μοναχός στο σπίτι του. Συνήθιζε να λέει: 'Την ευθυμία που με κάνει να γελώ την προσφέρει μόνο η μοναχικότητά μου'.

'Τύλιξε σ' άσπρο μαντίλι/ όσα του έφεραν λύπη./ Τους παγετώνες και τις θύελλες/ με πολλή συγκατάβαση είδε./ Παραμέρισε τ' αντίξοα στην άκρη/ και χαμογέλασε στην άλλη μέρα./ Κράτησε στη μνήμη τις στιγμές,/ εκείνες τις λάμπουσες στο χρόνο./ Ετσι πέρασε στην άλλη όχθη και το ποτάμι, καθρέφτη του ήλιου είδε'.
Το ποίημα 'Αισιοδοξία' της Σταυρούλας Καμαρινοπούλου - Σακαβέλη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γκαζόζα στα τρία για τις φθινοπωρινές νύχτες

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Αργησε, αλλά ήρθε το... φθινόπωρο και φέτος! Αίφνης ανοίξαν οι ουρανοί εκεί που δεν το περιμέναμε. Δίχως μπουμπουνητά, δίχως αστραπές!
Και το καλοκαίρι; Αφαντο! Τι στο καλό συμβαίνει; Ακόμη κι ο καιρός τα ’χει παίξει με αυτήν την κατάσταση που βιώνουμε! Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς! Βοηθήστε με...
Να θες να αγιάσεις και να μη μπορείς. Εγώ -στ’ αλήθεια σας το λέω- ήθελα σήμερα να γράψω ένα ωραίο κειμενάκι για το τέλος του 'Νησιού', την τηλεοπτική σειρά που σε πάρα πολύ κόσμο -ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ- κρατούσε όμορφη συντροφιά τα Δευτεριάτικα βράδια, να επαινέσω τους πάντες, να αφήσω σκέψη και συναισθήματά να με παρασύρουν, να αφεθώ στην ωραία αίσθηση που απέπνεε η σειρά αλλά... όλοι τριγύρω μου μιλούν για γκαζόζες και με παρασέρνουν!
Ε, δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος να λοξοδρομήσει!
Εξάλλου, 'πώς να το κρύψομεν άλλωστε', αφουγκράζομαι τον παλμό της επικαιρότητας εγώ...
Πάντως απ’ όλα αυτά τα 'ωραία' που συμβαίνουν, αυτό που τουλάχιστον εγώ καταλαβαίνω είναι ότι: ο γιαλός είναι στραβός, εμείς στραβά αρμενίζουμε και κατά πως φαίνεται, από το πολύ στραβοαρμένισμα έχουμε πέσει σε ξέρα και δεν το ξέρουμε!
Ή θέλουμε να κάνουμε πως δεν το γνωρίζουμε! Διότι δεν νοείται αυτό που συμβαίνει: βδομάδα τη βδομάδα, μας πιέζουν όλο και περισσότερο, όλο και παραπάνω!
Για μπάστα ρε φίλε! Τρώει η μούρη χώμα και συ εξακολουθείς να βαράς; Την ψυχολογία του πόπολου την έχεις κάνει 'κομμάτια σπασμένα οράματα' που λέει και ’κείνο το γνωστό τραγουδάκι!
Και δεν μας φτάνουν όλα τ’ άλλα, μας φορολογείς και τη γκαζόζα που όπως και να το κάνεις την πίναμε και ξεχνιόμασταν κάπου - κάπου!
Δηλαδή πού θα πάει αυτή η κατάσταση;
Εγώ θα σου πω πού θα πάει αυτή η κατάσταση: μας βλέπω σε λίγο καιρό -τώρα που αρχίζει και φθινοπωριάζει- να μαζευόμαστε σε σπίτια, να βάζουμε ρεφενέ για να πάρουμε καμιά - δυο γκαζόζες -βρε ας είναι και τρεις, μια ζωή την έχουμε- να τις βάζουμε στη μέση και να αναθυμόμαστε τις παλιές καλές εποχές παρακολουθώντας στις ειδήσεις της tv, τους ευγενικούς Ισπανούς να κοιμούνται σε πλατείες της χώρας τους και να διαδηλώνουν για την οικονομική κρίση, την ανεργία κ.λπ. με ένα από τα βασικά τους συνθήματα: 'Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουν οι Ελληνες'!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'Η ΑΡΓΙΑ εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν'. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, 'Οι έμποροι των εθνών'.

OΥΔΕΝ ΚΑΚΟΝ αμιγές καλού. Μια μικρή χαραμάδα αισιοδοξίας βλέπει στο μαύρο τοπίο της όλης κατάστασης ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Αρχίζουμε επιτέλους να συνειδητοποιούμε ότι η εποχή των λόγων πέρασε ανεπιστρεπτί και τώρα πρέπει να μιλήσουν τα έργα, μου είπε σε γενομένη συζήτηση. Και μου θύμισε τη φράση του Μπρεχτ: Μονάχα η γνώση της πραγματικότητας μπορεί να μας μάθει πως την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.

'ΕΝ ΠΛΗΡΕΙ συγχύσει αθώοι'. Ας το παραδεχθούμε, για να χρησιμοποιήσω τον στίχο του Μιχάλη Κατσαρού, αυτό. 'Εν πλήρει συγχύσει αριστεροί', όπως δήλωσε τις προάλλες σε μια συνέντευξή του στη ΝΕΤ ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Εν πλήρει συγχύσει δεξιοί, εν πλήρει συγχύει απολίτικοι. Εν πλήρει συγχύσει γενικώς...

ΩΔΙΝΕΝ ΟΡΟΣ και έτεκεν μυν; Μετά τις αναμενόμενες σημερινές συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς (πλην της γενικής γραμματέως του ΚΚΕ). Τι; Θα βράσουμε την όποια συναίνεση και θα την πουλήσουμε στας Ευρώπας. Θα βράσουμε την όποια μη συναίνεση και θα πιούμε το ζουμί της...

ΜΕΤΑ ΤΟ βραχυπρόθεσμο Πρόγραμμα (αιωνία του η μνήμη) το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Για έναν πλήρη Οδικό Χάρτη για τη δημιουργία μιας νέας Ελλάδας κάνει λόγο ο πρωθυπουργός. Φοβού τις λακκούβες γενικώς...

ΟΠΟΥ ΛΑΛΟΥΝ πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει. Σωστό. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι όπου λαλεί ένας μόνο κόκορας ξημερώνει οπωσδήποτε.

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Θεέ μου, που δεν με άφησες να γίνω επίσημος. Λάστιχο έπρεπε να γίνω αυτές τις μέρες για να πηγαίνω από εκδήλωση σε εκδήλωση και να καταθέτω στεφάνια. Εκ βαθέων η ευχαριστήρια προσευχή του φίλου μου.

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ έκανε για λογαριασμό της ομάδας μας αυτό που ήθελε να κάνει την Κυριακή νικώντας τον ΠΑΟΚ, γείτονα. Η ομάδα μας, δεν έκανε για λογαριασμό της αυτό που έπρεπε να κάνει κι έχασε απ’ τον Ολυμπιακό Βόλου. Τζάμπα πήγε ο κόπος σου να ξεσκονίσεις τη σημαία με τον Δικέφαλο, τελικά.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στους νεκρούς που πέσανε στη μάχη/ για να μπορεί η Κρήτη μας τη λευτεριά της να ’χει. Στον απόηχο των εκδηλώσεων για την 70ή επέτειο της Μάχης της Κρήτης, η μαντινάδα. Αυτοί, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, οι πατεράδες και οι μανάδες μας, πέσανε στη μάχη, Ηλία Σταματάκη. Εμείς τι κάνουμε σήμερα; Εκτός απ’ τις εκδηλώσεις Μνήμης...

ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙΔΗ, υπεύθυνο εκδόσεων 'Ερεισμα' συγγραφέα, Χανιά: Τω όντι 'αποτελεί μια περιεκτική και ανατρεπτική αναψηλάφιση της μεγαλύτερης τραγωδίας του νεώτερου ελληνισμού', όπως επισημαίνει και το Κέντρο Μικρασιατών και Ποντιακών Ερευνών, ο δημόσιος διάλογος που είχατε με την κα Ελευθερία Μπαντουράκη - Μπολέτη στην εφημερίδα μας προ τριετίας. Σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε την ευκαιρία να τον ξαναθυμηθώ μέσα από τις σελίδες του βιβλίου 'Η φλόγα της αγάπης και οι αλησμόνητες πατρίδες της Ανατολής', στο οποίο μαζί με άλλα κείμενα και πολλές σχετικές φωτογραφίες, τον συμπεριλάβατε.

Η ΠΑΡΤΙΤΟΥΖΑ είναι οι νότες που έχουν μπροστά τους οι μουσικοί της συμφωνικής ορχήστρας. Ο μαέστρος δεν θέλει παρτιτούζα. Αυτός και μόνον αυτός κρατάει τη βακέτα του και την κουνάει τεντωμένη δώθε κείθε, έχοντας κάτι το κοινόν στα οπίσθιά του. Το κοινόν δεν παίρνει μέρος σ’ όλα αυτά, μόνον βλέπει και ακούει έντονα καταγοητευμένον από την διέγερσιν. Ξεχωριστό το σημερινό μαργαριτάρι από κείμενα μαθητών που μου έστειλε ο Κώστας Μπετινάκης! Αντί για ανέκδοτο.

'Ο θρησκόληπτος πυροβόλησε την ομήγυρη/ με τα «πρέπει» του/ «αλλιώς θα καείτε στην κόλαση», προειδοποίησε/ ένας δεκαπεντάχρονος περνούσε/ καβάλα στο ποδήλατό του/ «ε, και; εκεί βρίσκονται όλες οι ωραίες γυναίκες» του φώναξε/ και προχώρησε/ ορθοπεταλιά'.
Το ποίημα 'Το παραμύθι για το ποδήλατο του άπιστου'
του Πολυχρόνη Κουτσάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα

'Λέρωσαν' πολλοί, πάμπολλοι, με μελάνι τα χέρια τους κι 'εύφραναν' πολλοί, πάμπολλοι, με οίνο τις καρδιές τους, ανταποκρινόμενοι στη σχετική πρόσκληση, ταξιδεύοντας με τη μαγευτική μουσική των 'Primavista', την περασμένη Τετάρτη 18 Μαΐου, Διεθνή Ημέρα των Μουσείων, στο Μουσείο Τυπογραφίας των 'Χανιώτικων νέων'. Πέραν κάθε προσδοκίας η προσέλευση του κόσμου. Ανθρωποι κάθε ηλικίας. Κι ας 'έτρεχαν' την ίδια ώρα στην πόλη τουλάχιστον άλλες δύο παρόμοιες εκδηλώσεις συν άλλες δύο για την 70ή Επέτειο της Μάχης της Κρήτης. Κι ας απειλούσαν τα σύννεφα ότι θα έφερναν βροχή, που τελικά, χάρις(;) και στα 'πατερημά' της Ελιας Κουμή, της υπεύθυνης του Μουσείου και της 'ψυχής' της όλης εκδήλωσης, δεν ήρθε.
Ηταν να μην χαίρονταν, λοιπόν, χαρά μεγάλη, εκτός απ? την Ελια και τον παλαίμαχο τυπογράφο και παλιό δημοσιογράφο, Γιώργο Μαρουλοσηφάκη, που ξεναγούσαν τον κόσμο στο παρελθόν της Τυπογραφίας, κυρίως ο Γιάννης και η Ελένη Γαρεδάκη και να μην αναγάλλιαζε η ψυχή του Μιχάλη Γρηγοράκη; Να χαίρονται οι άλλοι αυτό που από μεράκι με κόπο πολύ κι έξοδα πολλά, αγαπητικά και γνωστικά δημιουργήσαμε η μόνη αμοιβή των δημιουργών του.

Μεταδίδουμε αυτό που είμαστε

Να ρέει άφθονος ο οίνος σ? ένα οινοποιείο το φανταζόμουν. Οχι όμως ότι μαζί με τον οίνο που έρρεε θα ήταν πανταχού παρόν και τα πάντα πληρούν το πνεύμα. Ωστόσο, το είδα κι αυτό στο Κτήμα Λουπάκη, που, ειρήσθω εν παρόδω, απλώνεται στην κορυφή του λόφου Γρα - Λυγιά στο χωριό Καρές Κισάμου, απολαμβάνοντας τη σκιά των Λευκών Ορέων κι ατενίζοντας το Κρητικό Πέλαγος.
Να ?μαστε λοιπόν, την προηγούμενη Κυριακή, 15 Μαΐου, στο πλαίσιο της διοργάνωσης 'Πόρτες Ανοιχτές στα Οινοποιεία - 2011', με την προτροπή και συνοδεία του Ιωάννη Αρχοντάκη, αμέσως μετά την επίσκεψη στο γνωστό καλά σ? εμένα κι από άλλες επισκέψεις μου 'Ελαιουργείον' του, στο Δρομόνερο, εκεί. Εκεί όπου ο οινολόγος Μιλτιάδης Λουπάκης καλλιεργεί τους οικογενειακούς αμπελώνες τρίτης γενιάς και δημιουργεί σ? ένα σύγχρονο οινοποιείο με μεράκι και ζήλο κρασιά υψηλών γευστικών απολαύσεων.
'Βακχικά 2011', ο τίτλος των εικαστικών δράσεων που παρουσιάζονταν στην Αίθουσα Γευσιγνωσίας του εν λόγω Οινοποιείου. Εργα Σύγχρονης Τέχνης (ζωγραφική με λάδια και ακρυλικά, σχέδια, γλυπτά, χαρακτικά, φωτογραφίες, φρέσκο και έργα μικτής τεχνικής) με αναφορά στους μύθους, τα μηνύματα, τα σύμβολα, τις γιορτές και τα προϊόντα της αμπέλου, με επιμέλεια του Ιωάννη.
Τα πάντα όλα (άντε πάλι ο Νίκος Αλέφαντος!) προλαβαίνει τούτος ο άνθρωπος. Και το 'Ελαιουργείον', το 'Εργοστάσιο Τέχνης', όπως είναι ο υπότιτλος, που 'έκτισε' και τον 'Δρόμο των Μουσείων' που χάραξε και την... περπατησιά του πνεύματος στους χώρους παραγωγής του οίνου. Εχει βλέπετε, τον δικό του τρόπο να πείθει τους πάντες ο... πρόδρομος Ιωάννης.
Να βάνει στον χορό εκείνους που αν δεν μπουν το όποιο 'πτερόεν έπος' δεν θα γίνει ποτέ 'έργον'. 'Δεν μεταδίδουμε αυτό που λέμε, πολλές φορές ούτε αυτό που κάνουμε, μεταδίδουμε κυρίως αυτό που είμαστε'. Δεν ξέρω πως μου ?ρθε κι είπα στο περίπου αυτά τα λόγια, ενώ αισθανόμαστε το 'χάδι' του οίνου στον ουρανίσκο και συζητούσαμε περί τέχνης, στον φίλο μου. Το συνειδητοποίησα μετά. Το όραμα που έχει ο Ιωάννης μεταδίδει.

Και δεν είμαι τυφλή...

Να κάνω μια μικρή αναφορά στη στήλη μου (το ανέβασε και στη σελίδα της στο φέισ μπουκ) μου ζήτησε η και καθημερινή αναγνώστρια της εφημερίδας καθηγήτρια Ειρήνη Καλαϊτζάκη για τη 'βλακεία' που κουβαλάνε μερικοί - μερικοί. Πολύ την πόνεσε, λέει, μια σκηνή που έζησε τις προάλλες «για πολλοστή φορά στην 'όμορφη πόλη μας'». Να πώς παραστατικά την περιγράφει: 'Οδός Κυδωνίας, 11 το πρωί, στο Κέντρο των Χανίων. Περπατώ στο δεξί πεζοδρόμιο με κατεύθυνση την Αγορά πάνω στον καινούργιο διάδρομο (πλακάκια) των τυφλών. Χαίρομαι πολύ που επιτέλους η συγκεκριμένη κατηγορία συνανθρώπων μας θα μπορεί να κινείται με μεγαλύτερη ευκολία στην όχι και τόσο φιλόξενη γι? αυτούς πόλη μας. Πέφτω πάνω στο εμπόρευμα ενός καταστήματος. Λοξοδρομώ... συναντώ ένα παρκαρισμένο -πάνω στο πεζοδρόμιο- μηχανάκι και... επανέρχομαι στη λωρίδα μετά από δύο προσπάθειες. Συνεχίζω. Τριάντα μέτρα πιο κάτω πέφτω πάνω σ? ένα τραπεζάκι παρακείμενης καφετέριας με τρεις θαμώνες να απολαμβάνουν τον καφέ τους. Λοξοδρομώ ξανά από τη λωρίδα και... επανέρχομαι. Στα πενήντα μέτρα συναντώ τη ράμπα προς τον δρόμο. Πέφτω πάνω σ? ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο! Μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερα επιτέλους να διασχίσω το πεζοδρόμιο της «Κυδωνίας». Και δεν είμαι τυφλή'...
Οχι, δεν τράβηξε φωτογραφία, 'για να μη δώσει στόχο' λέει η Ειρήνη. Ομως τι χρείαν έχομεν φωτογραφιών; Ολοι μας έχουμε μάτια και βλέπουμε. Μόνο που δεν χρησιμοποιούμε τη φωνή μας για να φωνάξουμε, να διαμαρτυρηθούμε. Με την έννοια αυτή δική σου τούτη η εύφημη μνεία, καλή μου φίλη. Και πού ξέρεις. Μπορεί κάποιοι να ευαισθητοποιηθούν, να πάρουν λίγη απ? τη δική σου ευαισθησία, ν? αρχίσουν κι αυτοί να μιλούν... Μπορεί κάποιοι να σταματήσουν να κουβαλάνε τη 'βλακεία' (απανθρωπιά, λέω εγώ) που κουβαλάνε... Για να μην αναφερθώ στην ευθύνη της Δημοτικής Αστυνομίας...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ και Ελένης, σήμερα. Κωνσταντίνε, Κώστα, Κωστή, Κωνσταντή, Κωστάκη, Ντίνο, Κωνσταντίνα, Κωστούλα, Νανίνα, Ντίνα, Ελένη, Ελενα, Λένα, Λενιώ και βέβαια, Λίλη, χρόνια σας πολλά και καλά! Χρόνια πολλά και σ' όλους ανεξαιρέτως τους Νεοχωρίτες, Νεαχωρίτες κατά Γιάννη Κριαράκη και Καινουργιοχωρίτες κατά Μιχάλη Γρηγοράκη (δεν ξεχνιέται ο 'μίγρης'), που πανηγυρίζουν σήμερα τους προστάτες Αγίους των... προεξάρχοντος του παπα - Αντώνη Σαπουνάκη. Βοήθειά τους και βοήθειά μας ολονών!
ΚΟΙΝΗ Η πεποίθηση ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Αυτό δεν σημαίνει πάντως ότι ντε και καλά θα σπάσει το χτένι. Μπορεί, γι' άλλη μια φορά, να μετακινηθεί ο κόμπος. Το 'χουμε ξαναδεί αυτό το έργο...
ΟΡΓΗ, ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ, απογοήτευση, ανησυχία, άγχος, ντροπή... Τα συναισθήματα που κατέχουν τους Ελληνες έναν χρόνο μετά το Μνημόνιο, σύμφωνα με μια τελευταία έρευνα. Καμιά αναφορά στην ελπίδα. Κι, όμως, κάπου σε κάποια άκρη εγώ τη διακρίνω, μου είπε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, κλείνοντας μια μεγάλη κουβέντα που κάναμε.
ΕΤΟΙΜΟ ΤΟ πακέτο των νέων μέτρων. Το περιεχόμενο του πακέτου θέλω να πω. Με την έννοια ότι το περιτύλιγμα εξακολουθεί να φτιάχνεται κι... αποφτιαγμό να μην έχει. Για προφανείς λόγους, βεβαίως, βεβαίως.
ΗΡΘΕ ΓΙΑ την απογραφή μια κούκλα με αέρα/ Ε, Θε μου, η απογραφή να 'τανε κάθε μέρα. Να τον αλλάξω τον δεύτερο στίχο... ΣτροΚαν-ίζοντας (τι λέξη!), Ηλία Σταματάκη και να γράψω: μπροστά σ' αυτήν δεν έπιανε πράμα η καμαριέρα! Και για λόγους επικαιρότητας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Δ. ΝΤΑΝΤΙΝΑΚΗ, υπεύθυνο των εκδόσεων 'Κεδρισός', Χανιά: Σ' ευχαριστώ πολύ και διά της στήλης, για την κατανόηση της απουσίας μου από την παρουσίαση του βιβλίου 'Η δραπέτις' της Βικτωρίας Θεοδώρου. Σ' ευχαριστώ επίσης πολύ και για την αποστολή του βιβλίου, που με το που το πήρα προχθές άρχισα να το διαβάζω. Να το μελετώ, να το σπουδάζω, έπρεπε να γράψω, απολαμβάνοντάς το. Εκτός απ' όλα τ' άλλα με συγκινεί κι εμένα ιδιαίτερα ο ερωτικός λόγος απέναντι στη φύση της ποιήτριας. Ποιήτρια και στον πεζό της λόγο η Βικτωρία Θεοδώρου. Χρυσοκλωνιά τα γραφτά της.
'ΤΑ ΟΡΦΑΝΑ κούρνιαζαν στα σκαλιά το ένα κοντά στο άλλο, σαν τα πουλιά στα σύρματα του τηλέγραφου. Αρχιζε να νυχτώνει. Πάνω από τον Γιούχτα, το τεράστιο προφίλ του Δία που τροφοδοτούσε θρύλους και παραμύθια, ανέβαινε το δίλημμα του φεγγαριού. Αλλά όπως μιας φωνακλού κουρούνα σταματάει απότομα τη ρέμβη των πουλιών, ακούστηκε η νυχτερινή παιδονόμα: - «Στη γραμμή για καρπούζι και τυρί!»'. Δείγμα γραφής από το βιβλίο της Βικτωρίας Θεοδώρου 'Η δραπέτις'.
ΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟΝ γάλα είναι προτιμότερον του αγελαδινού, λόγω καλυτέρας εμφανίσεως στήθους γυναίκας. Στην αρχαιότητα ήταν όλα ηθικά και γνήσια, ακόμα και οι πόρνες λεγόντουσαν ιέρειες. Ο Λουδοβίκος ο XVI αμέσως μετά την επανάσταση αποκεφαλίστηκε για πρώτη φορά στη ζωή του το έτος 1792. Από γραπτά μαθητών. Αστέρια!
'Της θάλασσας το ηδονικό κορμί/ της θάλασσας τ' αμέτρητα τα μίλια/ σταθήκανε για μένα αφορμή/ δρόμους να χάσω, φίλους και φαμίλια./ Από μικρός σαν μπήκα στο γιαλό/ ένας ταξιδευτής τρανός να γίνω/ μόνες της μάνας λέξεις «στο καλό»/ κι εγώ απ' τ' αλμυρό νερό να πίνω./ Θανατερή κι αν άκουσα φωνή/ να βγαίνει απ' αχνά σβησμένα χείλια/ ηδονικό απομένει το κορμί κι αμέτρητα της θάλασσας τα μίλια'.
Το ποίημα 'Ταξιδευτής' του Μάρκου Μαριδάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


'ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕΝ ως υπέρτατον καθήκον τιμής να ιδρυθή ένα έκτακτον τάγμα των «Ιπποτών της Κρήτης» διά να τιμηθή με ειδικόν παράσημον κάθε πολίτης και στρατιωτικός που έλαβε μέρος εις την παραδοξοτέραν και ενδοξοτέραν μάχην της παγκοσμίου ιστορίας, την Μάχην της Κρήτης'. Εφημ. 'Χρόνος της Ιαπωνίας'.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, πριν από 70 χρόνια, εκατοντάδες αεροπλάνων απ’ όλες τις διευθύνσεις, που εξορμούσαν από την Ηπειρωτική Ελλάδα, τα Δωδεκάνησα και την Αφρική, σκεπάσανε τον ουρανό της Κρήτης. Η Μάχη της Κρήτης, η 'παραδοξοτέρα' και ενδοξοτέρα' μάχη της παγκόσμιας Ιστορίας άρχιζε. 'Απου ’χει άρματα ας βαστά κι απού δεν έχει ας βρίστει!'.

ΔΥΟ 'ΠΕΤΑΧΤΑ' στην αρχή (τρία μ’ αυτό) και δύο στο τέλος για τη Μάχη της Κρήτης σήμερα. Δεν το καλεί απλά η μέρα. Είναι που δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε.

ΣΕ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ μέτρων 6 δισ. ευρώ προχώρησε ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μην αποκλείοντας ταυτόχρονα το ενδεχόμενο απολύσεων. Κανένα πρόβλημα. Την αγγελία φοβόμαστε. Απού καεί στον χυλό...

ΤΙ ΕΙΠΕ, ας πούμε, ο Ολι Ρεν; Τι είπε ο γραμματέας του Ολι Ρεν; Τι είπε η γραμματέας του γραμματέα του Ολι Ρεν; Τι είπε ο γραμματέας της γραμματέας του γραμματέα του Ολι Ρεν; Ερωτήσεις κάνω, ενημέρωση ψάχνω...

ΕΝΝΕΑΚΟΜΜΑΤΙΚΗ θα είναι η μελλοντική Βουλή, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της MARC για το 'Εθνος της Κυριακής' 8.5.2011). Εκτός από τα πέντε υπάρχοντα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΛΑ.Ο.Σ. και ΣΥΝ) μπαίνουν στο Κοινοβούλιο και η ΔΗ.ΣΥ. (Μπακογιάννη), το Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών (Δημαράς), η ΔΗΜ.ΑΡ. (Κουβέλης) και οι Οικολόγοι Πράσινοι. Το ξανάγραψα. Κάνε κι εσύ ένα κόμμα, μπορείς! Προλαβαίνεις. Και πού ξέρεις!

ΤΟ ΔΟΥ ΝΟΥ ΤΟΥ καλέσαμε να σώσει την πατρίδα/ όμως για να σωθεί κιανείς, δεν φτάν’ μον’ η ελπίδα. Μια ακόμα μαντινάδα για το ΔΝΤ από τη μαντιναδολόγο Αντωνία Μηλογιαννάκη. Καλή και η ελπίδα, πάντως, κυρία Αντωνία! Πάντα πεθαίνει τελευταία αυτή...

ΣΤΟ... ΠΗΓΑΔΙ του Τούρκου. Και μετά τον Ντομινίκ ο Κεμάλ; Λέτε να το γράφει κι αυτό η μοίρα μας; Να πάρει το τιμόνι του Δου Νου Του ένας Τούρκος; Να πέσουμε από... σύντροφο σε γείτονα;

ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΠΑΡΑ τα όποια μικροπροβλήματα, συνεχίζεται η απογραφή πληθυσμού και κατοικιών. Τουλάχιστον, προσώρας, κίνημα 'Δεν απογράφομαι, δεν απογράφομαι', κατά το πρότυπο του 'Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω' δεν εμφανίστηκε...

ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ Μουσείο Χανίων. Και στο Μουσείο Σχολικής Ζωής. Και σε όποιο άλλο Μουσείο γινόταν εκδήλωση για τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων. Και στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της Βικτωρίας Θεοδώρου. Και στην εκδήλωση για τη Μάχη της Κρήτης στο Πνευματικό Κέντρο. Σ’ όλα αυτά ήθελα να ’μαι παρών προχθές το βράδυ. Ημουν στο Μουσείο Τυπογραφίας των 'Χανιώτικων νέων'!

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ είναι το επεισόδιο που διηγόνταν ο Κωστής Καλεμικέρης και που το ’ζησε, το πρωί της ημέρας που έπεφταν οι αλεξιπτωτιστές. Ακουσε μια γυναίκα του λαού να λέει αγριεμένη στους γιους της. 'Γλακάτε, μωρέ, να τσοι ξεκάμετε. Πάρε, μωρέ Παναγιώτη τον κασμά και συ Νικολή το φτυάρι και γλακάτε να τσοι ξεκάμετε τσοι κερατάδες'. Από το βιβλίο του Κυριάκου Μητσοτάκη 'Ηρωίδες της Κρήτης'.

'Ξένος καρπός στο χώμα μου εμένα δεν ριζώνει/ γιατί η γη μου τον ξερνά γιατί τον πνίγει το αίμα./ Κοράκια στ’ ακροβούνια μου εμένα δε φωλιάζουν/ γιατί τα διώχνουν οι αετοί, γιατί τα τρών’ οι γύπες./ Και δα την σέρνω τη φωνή ν’ ακούσουν οι Μαδάρες/ Να κατεβούνε οι γενές να μαζωχτούν τα σόγια/ και να χυμήξουν στη φωτιά παιδιά, γυναίκες, άνδρες'...
Από το ποίημα 'Οι αδούλωτοι' του Γ. Καλομενόπουλου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


ΛΕΤΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ της μαγιάτικης νύχτας, στο οποίο αναφέρθηκα τις προάλλες, σ? ένα 'πεταχτό' να ξεδιαλύνει; Λέτε, το παράξενο δέντρο, η... παραδιά, να είναι το φυσικό αέριο που κρύβει η θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, σύμφωνα με σοβαρές επιστημονικές ενδείξεις; Ακούγεται υπερβολικά ωραίο για να ?ναι αληθινό, θα μου πείτε. Για να δούμε τι θα δούμε...
ΩΣΤΟΣΟ και προς το παρόν πάμε προς κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτό δείχνουν τα σημάδια, όπως θα μας έλεγε και ο ...Ουμπέρτο Εκο. Βασιλική, εντάξει διορθώνω, ...ευρωγκρουπική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα; Ερώτηση κάνω. Εν Ελλάδι τα 'πάντα όλα' (μεγάλε Νίκο Αλέφαντε!) μπορούν να έρθουν ανάποδα ανά πάσα στιγμή.
Η ΕΘΝΙΚΗ συνεννόηση, της εθνικής συνεννόησης, την εθνική συνεννόηση, εθνική συνεννόηση. Σε επίπεδο κορυφής η κλίση. Σε επίπεδο βάσης;
'ΟΤΑΝ o πολίτης δει πως ο μεγαλοεπιχειρηματίας, ο μεγαλογιατρός, ο μεγαλοδικηγόρος, ο μεγαλοκαλλιτέχνης που διαφεύγει συστηματικά, αυτός που έχει βγάλει τα χρήματά του στο εξωτερικό, εντοπίζεται, ελέγχεται και αναγκάζεται να συμμορφωθεί, τότε και μόνο τότε θα εμπιστευθεί το φορολογικό σύστημα και τους μηχανισμούς του'. Θεωρία επισκόπου και καρδία μυλωνά; Ας μην το πούμε αυτό. Ας παραδεχτούμε ότι ο υφυπουργός Οικονομικών, ο οποίος έκανε αυτή τη δήλωση, έχει τουλάχιστον καλές προθέσεις.
ΔΙΝΟΥΝ και παίρνουν οι μαντινάδες με... αντιήρωα τον Ντομινίκ Στρος Καν. Τον... χορό σέρνει (ποιος άλλος;) ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας Σταματάκης. Ο πρόεδρος του ΔουΝουΤου πείραξε καμαριέρα/ Ελλάδα την επέρασε και άπλωσε τη χέρα. Η μαντινάδα του για τη γνωστή υπόθεση.
ΤΟ ΔΟΥΝΟΥΤΟΥ από καιρό ήθελα να το φτύσω/ μα σκέφτηκα το σάλιο μου πως θα το χαραμίσω. Μια απ? τις τέσσερις μαντινάδες που μου έστειλε η καταξιωμένη μαντιναδολόγος Αντωνία Μηλογιαννάκη. Μόνο το ΔουΝουΤου, κυρία Αντωνία;
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, κάποιο λάκκο και μάλιστα πολύ μεγάλο έχει η... φάβα που μας σέρβιραν, έτσι όπως μας τη σέρβιραν κι έτσι όπως εξακολουθούν να μας τη σερβίρουν. Το σχόλιο που έκανε ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος, αναφερόμενος στην ιστορία της σεξουαλικής επίθεσης και της απόπειρας βιασμού που φέρεται ότι έκανε ο Στρος Καν εις βάρος της καμαριέρας και κυρίως στα όσα ακολούθησαν. Ο νοών νοείτω, μου είπε όταν του ζήτησα να μου το κάνει πιο λιανά.
ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ στη Σκαλίδη, όταν μια άγνωστή μου, μέχρι τότε κυρία με σταμάτησε: Θέλω να σας δώσω συλλυπητήρια και συγχαρητήρια, μου είπε, ξαφνιάζοντάς με. Τα συλλυπητήρια για τη μητέρα σας που πέθανε και τα συγχαρητήρια γι? αυτά που γράψατε γι? αυτήν, συμπλήρωσε. Δικά μου όλα τα συλλυπητήρια και δικά σου όλα τα συγχαρητήρια, μάνα!
Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ έλεγε στους συμπολίτες του, οι οποίοι έβγαζαν βουλευτές και άλλους αξιωματούχους με κλήρο: 'Γιατί δεν βγάζετε με κλήρο και πλοιάρχους και αρχιτέκτονες κι άλλους τεχνίτες;'.
'Τους ύπατους εγώ ανέδειξα στις συνελεύσεις/ κι αυτοί κληρονομήσανε τα δικαιώματα/ φορέσαν πορφυρούν ατίθασον ένδυμα/ σανδάλια μεταξωτά ή πανοπλία/ εξακοντίζουν τα βέλη εναντίον μου/ η θέλησή μου που καταπατήθηκε/ τόσους αιώνες./ Τους άλλους απ? την πέτρα και το τείχος μου/ καθώς νερό πηγής τους είχε φέρει/ η θρησκεία τους μυστυριώδης δεισιδαιμονία/ τ? άλογά τους απ? τον κάμπο μου'.
Από το ποίημα 'Κατά Σαδδουκαίων' του Μιχάλη Κατσαρού.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr


Σήμερα μ’ έχει πιάσει το... σοβαρό μου και υπό αυτή τη διάθεση καταγράφω τα παρακάτω... Ισως κάποιοι να περίμεναν να διαβάσουν για τον Στρος Καν και για την καμαριέρα του ξενοδοχείου! Οχι δεν πρόκειται να αναλωθώ με το συγκεκριμένο θέμα! Εστω κι αν ο συγκεκριμένος κύριος ΔΝΤ έχει εδώ και αρκετό καιρό εισβάλει διά της ιδιότητάς του στις ζωές μας... και τον 'νιώθουμε' κοντινό μας άνθρωπο! Εξάλλου, τι θα μπορούσα να προσθέσω επιπλέον στα όσα έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας; Απολύτως τίποτα! Το κουτσομπολίστικο του πράγματος και της πλάκας που έχει αναπτυχθεί γύρω από τον κυριούλη αυτόν δεν με αφορά!
Και για να είμαι ειλικρινής τις περισσότερες φορές το συγκεκριμένο 'είδος' με ενοχλεί κιόλας, με φοβίζει! Γιατί, πολύ απλά -όπως γύρω και από την είδηση αυτήν καθ’ αυτήν- αναπτύσεται μια παραφιλολογία που δεν εξυπηρετεί σε τίποτα παρά μόνον προσθέτει υλικό... άχρηστης πληροφόρησης 'για να περνάμε τον καιρό μας'! Κάποιοι λένε ότι σχεδόν ξεχνιούνται από τα καθημερινά προβλήματά τους μιλώντας και για τη συγκεκριμένη περιπέτεια του διευθύνοντα σύμβουλου του ΔΝΤ. Οπως ξεχάστηκαν και ήδη ξέχασαν το θέμα με τον αληθινό ή ψεύτικο θάνατο του Μπιν Λάντεν ή με τον πριγκιπικό γάμο της Βρετανίας! Ομως ακριβώς με το ίδιο σκεπτικό έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε και τα πιο σοβαρά θέματά μας!
Οσο για μένα, νομίζω ότι αυτή η... απασχόλησή μας είναι από τις αιτίες που έχουμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει! Ισως να μην είναι η κυριότερη, αλλά σίγουρα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο· πλέον είναι ενδεικτική για το πώς διαχειριζόμαστε και αναλύουμε τις καταστάσεις ως λαός, ως πολίτες τούτου του κράτους! Στην ουσία οδηγούμαστε σε αυτήν την οδό από τους ειδικούς του είδους...
Δυστυχώς, στη σημερινή εποχή των υπερβολικών ταχυτήτων δεν μας μένει χρόνος για την απαραίτητη πολλαπλή εξέταση των δεδομένων, ώστε να φτάσουμε σε χρήσιμα συμπεράσματα ή έστω σε κάποια δικά μας συμπεράσματα! Γινόμαστε φερέφωνα -άθελά μας και μη συνειδητά- των κάθε λογής ειδήσεων - θέσεων που τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται να μπούμε στον κόπο να ελέγξουμε και να ψάξουμε λίγο πιο προσεκτικά!
Είναι κι αυτό ακόμη ένα δείγμα της αμερικανοποιήσεώς μας...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΧΙΤΛΕΡ ΝΑ ΜΗΝ το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη/ ξαρμάτωτη την ήβρηκες και λείπαν τα παιδιά της/ Στα ξένα επολεμούσανε πάνω στην Αλβανία/ μα πάλι επολεμήσανε...

ΤΗΝ 'ΤΙΜΗΤΙΚΗ' του έχει αυτές τις μέρες το παραπάνω πασίγνωστο ριζίτικο τραγούδι στις εκδηλώσεις για τη Μάχη της Κρήτης, που άρχισαν στον Νομό μας, το περασμένο Σάββατο, 14 Μαΐου. Το ακούω, γράφοντας, να το τραγουδούν, στεντορεία τη φωνή, οι 'Κρητικές Μαδάρες' και ζεσταίνομαι...

ΞΑΡΜΑΤΩΤΗ ΤΗΝ ΗΒΡΗΚΕ (ας όψεται ο Μεταξάς!) την Κρήτη, τον Μάη του 1941, ο Χίτλερ. Δίχως τα παιδιά της, τα παλικάρια της, που επολεμούσανε πάνω στην Αλβανία. Κι όμως η Κρητική ψυχή ξεσηκώθηκε. 'Δεν την πατείτε 'σεις μωρέ, την Κρήτη ανάθεμά σας!', φώναξαν στους αλεξιπτωτιστές τους που μόλυναν τον κρητικό ουρανό, οι γέροντες, οι γυναίκες και τα παιδιά. Κάνοντας όπλα τις κατσούνες και τα θρηνάκια.

ΞΑΡΜΑΤΩΤΗ ΤΗ βρήκανε και την Ελλάδα (ας όψονται οι φταίχτες πολιτικοί), γι' άλλη μια φορά, τον Μάη του 2011, οι διεθνείς αγορές. Κι ήρθαν οι κάθε λογής σωτήρες για να μας σώσουν. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ενωμένη Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ μπορεί, ακόμα και αν πραγματικά πολύ το θέλει, να σώσει κάποιον, αν ο ίδιος δεν θέλει να σωθεί. Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί μόνος του να σώσει κάποιον. Συν Αθηνά και χείρα κίνει.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ημέρες εκείνες. Στις μέρες που οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, οι πατεράδες και οι μανάδες μας, δειπνούσαν τη λεβεντιά, πίνοντας το κρασί της δόξας. Στις μέρες που η Κρήτη φορούσε το μαύρο τσεμπέρι της κι έψαλε το 'Χριστός Ανέστη'. Λένε ότι η ιστορία πρέπει να διδάσκει. Αν διδάσκεται σωστά...

'ΜΑΧΕΣ ΠΑΝΩ σε μάχες. Παλικαριές και ηρωισμοί απ' άκρου σ' άκρον του Νησιού. Από το Μάλεμε ως τον Γαλατά κι απ' τον Κακόπετρο ως τα Μεσαύλια. Από το ξεθεμέλιωμα της Καντάνου ως τον Κυρτωμάδω και τα Περιβόλια. Από τα Ρεθεμιώτικα ως το Καστέλλι Πεδιάδας. Από τα Βορίζια ως τη μαρτυρική Βιάννο. Απ' τον Κρεββατά ως τα Γδόχια και τη Μύρτο. Κι απ' τα Λιβαδοκουστογέρακα ως τον Καλλικράτη και τα Σαχτούρια. Ηρώα και Μνημεία, πλάκες και μνήματα, σταυροί και μαυροφορεμένοι, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα της καταστροφής και της ερήμωσης, των αντιποίνων και των θηριωδών'.

ΑΠΟΥ ΤΑ Ορη τα Λευκά, να πάει στον Ψηλορείτη,/ Ηρωες και Ηρωισμοί στολίζουνε την Κρήτη! Η μαντινάδα, που την έχει βάλει σαν προμετωπίδα στο εξώφυλλο του βιβλίου του 'Η μάχη της Κρήτης στο Δημοτικό Τραγούδι του Νησιού' (απ' όπου και το παραπάνω απόσπασμα), ο γνωστός τοις πάσι δάσκαλος - λαογράφος Σταμάτης Α. Αποστολάκης.

ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ παράλληλων εκδηλώσεων για τον εορτασμό της 70ής Επετείου της Μάχης της Κρήτης και η παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου της Βικτωρίας Θεοδώρου με τίτλο 'Δραπέτις' (εκδ. 'Κεδρισός') στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων, αύριο, Τετάρτη 18 Μαΐου, στις 7 μ.μ. Και Διεθνής Ημέρα Μουσείων, ωστόσο, αύριο, και όλα τα Μουσεία θα 'χουν ανοιχτές τις πύλες τους. Μεταξύ αυτών και το Μουσείο Τυπογραφίας των 'Χανιώτικων νέων'.

'[...] Δεν σε χρειάζομαι, χαθώ δε χαθώ λογαριασμό δε δίνω/ για τις πέτρες μου, για τα φτενά μου χώματα,/ για τους γιαλούς μου./ Θέλω τους δρόμους μου τους στενούς,/ τα δίχτυα μου τα παλιά, το λύχνο μου,/ τ' αλέτρι μου, τα ερείπιά μου/ Μου φτάνει το κρασί και το λάδι για τις πληγές μου [...]'.
Από τον 'Αρειο Υπνο' (Θούριος ιγ’) της Βικτωρίας Θεοδώρου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Τίποτα δεν χάνεται αν… (1)

Τίποτα δεν χάνεται αν δεν το αφήσουμε να χαθεί. Το πρώτο όχι, όμως, το μόνο κρατούμενο. Ο επίλογος της πρώτης απ' τις τρεις εύφημες μνείες που έγραψα (βλ. 'Χ.Ν.' 16.11.09), ύστερα από την πρώτη επίσκεψή μου στο 'Ελαιουργείον', στον χώρο τέχνης του πολιτισμού που δημιούργησε μαζί με μια παρέα 'κουζουλών' καλλιτεχνών ο Ιωάννης Αρχοντάκης, στο Δρομόνερο. Μα και ο πρόλογος της πρώτης απ’ τις τρεις σημερινές εύφημες μνείες που γράφω, αναφερόμενος στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 13 Μαΐου, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Παλαιόχωρας, με διοργανωτές τον Δήμο Καντάνου - Σελίνου και τον Σύλλογο Φίλων του Μουσείου Ακριτών της Ευρώπης, εγκαινιάζοντας τον 'Δρόμο των Μουσείων', έναν νέο δρόμο πολιτισμού που ταυτόχρονα είναι κι ένας οδικός άξονας που διασχίζει από άκρη σ’ άκρη τους όμορους Δήμους Πλατανιά και Καντάνου - Σελίνου, από το Κρητικό ως το Λιβυκό πέλαγος, σε μια πορεία με 6 καθοριστικές στάσεις πολιτισμού. Τίποτα δεν χάνεται αν δεν το αφήσουμε να χαθεί. Κατοχή είχε κάνει στο μυαλό μου τούτη τη φράση σε όλη τη διάρκεια της εν λόγω εκδήλωσης. Με το που πήρε το μικρόφωνο για να βάλει 'ευλογητός' στην κατάμεστη σχεδόν αίθουσα, ο υπεύθυνος και για τα πολιτιστικά θέματα του Δήμου, δημοτικός σύμβουλος Μιχάλης Σαρτζετάκης...

Τίποτα δεν χάνεται αν… (2)

Για 'σημαδιακή μέρα' καθώς 'αυτή είναι η πρώτη εκδήλωση του Μουσείου Ακριτών στα πέντε χρόνια λειτουργίας του, έκανε λόγο στην αρχή του χαιρετισμού του ο φιλοξενών δήμαρχος Γιώργος Δερμιτζάκης. Για να μιλήσει στη συνέχεια με θέρμη για τον Δρόμο των Μουσείων και τον Ιωάννη, τον εμπνευστή του και να κλείσει απονέμοντας εύσημα στους δημιουργούς του Μουσείου Ακριτών και με ευχαριστίες στα μέλη του Συμβουλίου του και ειδικά στην υπεύθυνη, την 'ψυχή του' όπως την αποκάλεσε Ευδοκία Μελισσουργού - Θεοδωράκη.
'Λαϊκός πολιτισμός: Μουσεία και Ανάπτυξη' ήταν το θέμα της άρτια δομημένης διάλεξης που έκανε η και εκ των βασικών δημιουργών του Μουσείου Ακριτών (μαζί με τον Σελινιώτη, επίσης λαογράφο - ερευνητή σύζυγό της Παναγιώτη Καμηλάκη και την ιστορικό τέχνης Λουίζα Καραπιδάκη), διευθύντρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, Αικατερίνη Πολυμέρου - Καμηλάκη. 'Η παράδοση δεν είναι ένα μουσειακό αντικείμενο, ο λαϊκός πολιτισμός είναι ένας ζωντανός πολιτισμός', επεσήμανε και υποστήριξε με επιχειρήματα ότι ένα Μουσείο, όπως το Μουσείο Ακριτών, μπορεί να βοηθήσει ποικιλότροπα, προπάντων όταν είναι ενταγμένο σ’ ένα Δίκτυο, στην ανάπτυξη της περιοχής.
Ο πολιτισμός είναι ένα θέμα που μας αφορά όλους, ένα μεγάλο μετερίζι, στο οποίο μπορούμε να σταθούμε και να δώσουμε νικηφόρες μάχες και σε οικονομικό επίπεδο, ένα παράθυρο αισιοδοξίας. Ο κεντρικός άξονας της ευαίσθητης, αλλά και ουσιαστικής, παρέμβασης που έκανε ο Ιωάννης, που μίλησε με θέρμη για το όραμά του, τον Δρόμο των Μουσείων, ένα όραμα που έγινε υπόθεση του 'εμείς' των Δήμων Πλατανιά και Καντάνου - Σελίνου.
'Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, εκδηλώσεις σαν την αποψινή προσφέρουν αισιοδοξία και ελπίδα για το μέλλον μας, αντλώντας δύναμη και περηφάνια από το μακρινό, αλλά όμορφο παρελθόν μας', υπογράμμισε με έμφαση στον δικό του χαιρετισμό ο πρόεδρος του Συλλόγου των Φίλων του Μουσείου Ακριτών, Παντελής Θεοδωράκης, πριν αναφερθεί ονομαστικά στους ομιλητές, στους δημιουργούς του Μουσείου, αλλά και στους συντελεστές της εκδήλωσης, για να τους πει 'ευχαριστώ'.
Ενα Μουσείο μοιάζει με παραμύθι καθώς αφηγείται με χίλιους μύριους τρόπους τις ιστορίες των ανθρώπων, είναι ένα νησί που ταξιδεύει στον χρόνο, είπε στο περίπου, προλογίζοντας το παραμύθι της 'Το νησί που ταξίδευε', το οποίο αφηγήθηκε η συγγραφέας Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη.
Αριθμητές ομώνυμων κλασμάτων οι παραπάνω ομιλίες - χαιρετισμοί. Κοινός παρανομαστής τους η φράση: Τίποτα δεν χάνεται, αν δεν το αφήσουμε να χαθεί...

Τίποτα δεν χάνεται όταν...

Τίποτα δεν χάνεται αν δεν το αφήσουμε να χαθεί... Τίποτα δεν χάνεται όταν υπάρχουν άνθρωποι με όραμα, όπως τον Ιωάννη Αρχοντάκη, τον... πρόδρομο Ιωάννη, όπως τον λέω, με την έννοια ότι ανοίγει τον δρόμο της επιστροφής όλων μας στις ρίζες μας, στα όρια των ονείρων μας και στην ενδοχώρα των αισθημάτων μας.
Τίποτα δεν χάνεται όταν υπάρχουν άνθρωποι που μονάχη έγνοια φαίνεται να έχουν την καταγραφή κάθε πτυχής του λαϊκού μας πολιτισμού, όπως τον Σταμάτη Αποστολάκη, για παράδειγμα, που ήταν συμπορπατηχτής μου στο οδοιπορικό της Παρασκευής.
Τίποτα δεν χάνεται όταν υπάρχουν άνθρωποι που υπηρετούν αγαπητικά και γνωστικά ταυτόχρονα, τη λαϊκή μας κληρονομιά και τραγουδούν τα τραγούδια μας, όπως ο πρόεδρος του Πολιτιστικού - Παραδοσιακού Συλλόγου Σελίνου Νίκος Αποστολάκης και οι συνεργάτες του.
'Απού δε ρέγονται τα αβάτζια ξαρέσκια και τα ψεύτικα πλουμιά μα τη μπονάτσα τση ψυχής και τα γλυκά κεντήματα τση καρδιάς όντε ξομπλιάζ’ η γλώσσα το τραγούδι', για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του ('Ριζίτικα τραγούδια: 5ος και 6ος κύκλος'). Από τις ρίζες των κυπαρισσιών όπου σταυροδένονται οι μνήμες μέχρι τις κορφές τους που τοξεύουν τον ουρανό με ανέβασαν τα τραγούδια που τραγουδήσατε στα ενδιάμεσα των ομιλιών, Νίκο!
Το 'Οψές επέρνου ποταμό' και το 'Αλεξινιός το σκότωσε'...

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Αθανασία (1941)

Αντί για ψωμί τις μέρες αυτές
Δείπνησαν την λεβεντιά
Ήπιαν το κρασί της δόξας
Έτσι χορτάτους τους βρήκε ο θάνατος.
Η Κρήτη ‘φόρεσε το τσεμπέρι της
Κι έψαλε το «Χριστός Ανέστη!»
Ο θάνατος αυτός ονομάστηκε Α
Αθανασία

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


ΟΣΕΣ... ΧΕΙΜΩΝΙΕΣ (τι λέξη!) κι αν κάνει ο φετινός Μάιος, κάποια στιγμή θα στρώσει. Μα κι αν δεν στρώσει ακολουθεί Ιούνης. Αρα, λοιπόν, και επομένως δεδομένη η καλοκαιρία. Τι καλά να 'ταν δεδομένη και για την ελληνική οικονομία η καλοκαιρία. Να περνούσε ως διά μαγείας η βαρυχειμωνιά που τη δέρνει και απειλεί να την εξαφανίσει. Να ξημέρωνε μια ημέρα με ήλιο...
ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΓΙΑΤΙΚΗΣ νύκτας. Ναι! Το παράξενο δέντρο μπροστά μας είναι η... παραδιά! Να, λοιπόν, που λεφτά υπάρχουν! Πόσα μας λείπουν; Μέχρι ένα τρισεκατομμύριο ευρώ μπορούμε να πάρουμε, λέει η σχετική πινακίδα. Να κάνουμε τη δουλειά μας, να ξεπλερώσουμε τα χρέη μας και να 'χουμε όχι μόνο για να τρώμε, δίχως να δουλεύουμε, με χρυσά κουτάλια, αλλά και να δανείζουμε τους άλλους.
ΞΥΠΝΗΣΑ: ΚΑΝΤΕ εκείνο, κάντε το άλλο, κάντε το παράλλο. Κόψτε απ' εδώ, κόψτε από κει, κόψτε από παντού. Τα νούμερα, πάνω απ' όλα τα νούμερα, πρέπει να βγουν κι ας ξεβγούν οι άνθρωποι.
ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΝ τα δυο μεγάλα κόμματα για την υλοποίηση του Μνημονίου ζήτησε η Τρόικα. Απ' τα μικρά, τα λεγόμενα μικρά, δεν ζήτησε τίποτα. Προσώρας...
ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ που μας έχετε επιβάλει μας οδηγείτε κατευθείαν στην ύφεση, είπε, λέει, η Βάσω Παπανδρέου στους εκπροσώπους της Τρόικας σε συνάντηση που είχε μαζί τους ως πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής. 'Κι έκαμε τα μούτρα τους κρέας', το σχόλιο από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΜΕ μια ιστορία που βρήκα τις προάλλες στο Διαδίκτυο ο (www.sofokleous10.gr). Ενας άνθρωπος καταδικάστηκε από τον βασιλιά του σε θάνατο. Ομως ο βασιλιάς τού είπε ότι θα του χαρίσει τη ζωή αν μάθαινε το άλογό του να μιλάει μέσα σ' έναν χρόνο. Ο καταδικασμένος συμφώνησε. Κι όταν τον ρώτησαν γιατί, απάντησε ότι μέσα σ' έναν χρόνο τα πάντα μπορούν να συμβούν. Μπορεί να πεθάνει ο βασιλιάς, μπορεί να πεθάνει ο ίδιος, μπορεί να μάθει το άλογο να μιλάει. Τέλος διαλείμματος.
ΜΕΣΑ ΣΤΗΣ μάνας την καρδιά φωλιάζει η αγάπη/ και στα σκοτάδια της ζωής ωσάν τον ήλιο λάμπει. Πέρασε η γιορτή της Μητέρας, εντάξει, αλλά όταν είναι για τη μάνα ποτέ δεν είναι αργά. Αυτό έλειπε να μη συμφωνήσω μαζί σου, Ηλία Σταματάκη!
'ΕΙΣΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ''. Γραμμένο στον τοίχο ενός σχολείου. Με κόκκινα γράμματα, της φωτιάς. 'Τζίνα σ' αγαπώ'. Με πιο μεγάλα γράμματα, επίσης κόκκινα της φωτιάς, δίπλα. 'Ερως ανίκατε μάχαν/ Ερως ος εν κτήμασι πίπτεις, ος εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος ενυχεύεις'...
Ο Ε. ΛΥΤΗΣ και ο Σ. Εφέρης είναι και οι δύο Ελληνες ποιητές κατηγορίας Νόμπελ. Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ηταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες. Ο Κουστώ είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, αλλά που δεν κατοικούσε στην Ιθάκη και για τον λόγο αυτό οι περιπέτειές του δεν λέγονται Οδύσσειες, αλλά Κουστωδίες. Μαθητικά μαργαριτάρια. Αν είναι δυνατόν!
'Είμαι ένας καθρέφτης τριπλός που μέσα του/ Κρύβει χιλιάδες πρόσωπα/ Οταν ανοίγει ξεχύνονται και πλημμυρίζουν τα/ Δωμάτια./ Κοιτάνε δεξιά αριστερά χτενίζονται βάφουν/ Τα χείλη τους κοιτάνε ψηλά τεμαχίζουν το/ Πρόσωπό τους σε τρία κομμάτια και μετά/ Χαμογελούν με τριπλό χαμόγελο στον άγνωστο/ Που αθέατος παρακολουθεί από την άλλη άκρη/ Του δωματίου./ [...]'.
Από το ποίημα 'Ο τριπλός καθρέφτης' του Δημήτρη Μυταρά...
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Πόσα θες να μας τρελάνεις...


Επειδή 'λεφτά μπορεί να έχουμε'... αλλά τα ταμεία είναι άδεια, προτείνω να αρχίσουμε να κάνουμε έναν πανελλήνιο έρανο -αν χρειαστεί διακαναλικό όπως εκείνους που συνδράμαμε για τις πληγείσες περιοχές απ’ όπου πέρασε το τσουνάμι- και να μαζέψουμε όσα περισσότερα γίνεται από εκείνα τα αναδρομικά που ζητούν οι πρώην βουλευτές μας! Τους λυπάται και σπαράζει η καρδιά μου να τους σκέφτομαι ειδικά τώρα σε τέτοιες περιόδους κρίσης... τους κακόμοιρους!
Η συγκεκριμένη κίνηση θα βοηθήσει και τους ίδιους άμεσα αλλά κι εμάς που: α) δεν θα νιώθουμε ότι τους χρωστάμε, αφού... το κράτος είμαστε εμείς και β) δεν πρόκειται να οδηγήσουμε τη χώρα σε έναν ακόμη δανεισμό για να τους ξεχρεώσει, από τον οποίο δανεισμό πάλι εμείς θα επιβαρυνθούμε! Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός...
Επιπλέον δεν πρέπει να αγνοούμε και το τρίτον το... σπουδαιότερο: ότι αυτά που ζητάνε οι άνθρωποι είναι δεδουλευμένα! Βέέέβαια! Γιατί να πάει το τόσο δούλεμά τους στράφι!
Αυτό το δούλεμα δεν ξεπληρώνεται με τίποτα! Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αποτιμήσουμε σε χρήμα τα όσα μας έχουν προσφέρει...
Πρέπει να στα πω αγαπητέ μου, δεν θα μασήσω τα λόγια μου· οι λέξεις 'τσίπα' και 'φιλότιμο' έχουν πια χαθεί, αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
Βρε, δεν έχει μπέσα ο Ελληνας πια, δεν έχει φιλότιμο! Κι εξηγώ: Αν του πεις να συνδράμει καμιά άλλη χώρα, που περνά δύσκολες καταστάσεις, αμέσως τρέχει έστω κι από το υστέρημά του κάτι δίνει, αλλά τώρα που οι δικοί μας άνθρωποι βρίσκονται σε αυτήν τη δυσχερή θέση περί άλλα τυρβάζουμε όλοι μαζί!

Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο είναι αποτέλεσμα μιας κοπιώδους προσπάθειας του γράφοντος να μην δημοσιεύσει τις σκέψεις του για την άγρια δολοφονία του 44χρονου άνδρα στο κέντρο της Αθήνας... Κι αυτό γιατί το κείμενο που γράφτηκε για το συγκεκριμένο έγκλημα, κατ’ αρχήν ξεπερνούσε κατά πολύ τον συγκεκριμένο χώρο της στήλης και επιπλέον θα ήταν λειψό, αν δεν δημοσιευόταν ολόκληρο!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ τα όνειρα και το μυαλό θολώνει/ αφήστε την ψυχούλα σας να πάρει το τιμόνι. Και σαν συμβουλή της ημέρας, της κάθε μέρας, ακούγεται τούτο το μαντιναδάκι που με περίμενε πίσω απ’ το χθεσινό φυλλαράκι του ημεροδείχτη μου. Γιατί να μην το βάλω 'στα πεταχτά', σκέφτηκα κι αμ’ έπος, αμ’ έργον...
ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΠΑΝΤΑ τα πράγματα έτσι όπως τα περιμένουμε. Πολλές οι κακοτοπιές και πολλές οι κακοστρατιές της ζωής.
Η ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ που οδηγούσε έφυγε από την πορεία της και προσέκρουσε σε δέντρο. Τι να πεις για τον Μάρκο που έφυγε, έτσι όπως έφυγε, για τη Χώρα των Αγγέλων, στα 25 του χρόνια. Κι όμως πρέπει να βρείτε το κουράγιο, Μπάμπη και Λένα, για τη συνέχεια. Για να κάνετε στη μνήμη του αυτά που ο Μάρκος τόσο πολύ ήθελε να κάνει. Τον Πολιτιστικό Σύλλογο στον Μπρόσνερο, για παράδειγμα. Οπως είπε και ο Νίκος. Ολος ο Αποκόρωνας μαζί σας!
ΟΛΑ ΧΩΡΟΥΝ 'στα πεταχτά'. Ολα μπορούν να βρουν τη θέση τους. Κι αυτό που μου ’πες, Στελή στο πανηγύρι τ’ Αϊ - Γιάννη που κι οφέτος 'παπαδιαμάντεια' το γιορτάσαμε στη Γράσα του Νίππους. Ετσι είναι. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρειγειάζονται οι αγίοι σήμερο, γιατί σμίγουνε τους ανθρώπους...
ΝΑ ΣΜΙΓΟΥΝΕ οι ανθρώποι. Και στις χαρές και στις λύπες να σμίγουμε. Για να χαιρόμαστε διπλά τις χαρές και να μοιαζόμαστε στο μισό τις λύπες. Ε, λοιπόν αυτό καμιά τρόικα δεν μπορεί να μας το απαγορεύσει να το κάνουμε.
ΜΙΑ ΛΕΞΗ, μπορεί να μην σου χαλάει πάντα τη διάθεση, να όμως που εμένα στην προκειμένη περίπτωση με έβγαλε από τα νερά μου, από την 'ιδιωτική' μου οδό. Καλά το καταλάβατε. Για τη λέξη 'τρόικα', λέω. Αλήθεια, τι πάει να πει 'τρόικα';
ΤΡΟΪΚΑ (η) ουσ. (ρωσ. λ) ρωσικό όχημα, παρόμοιο με έλκηθρο, που το σέρνουν τρία άλογα// πολιτική τριανδρία. Αυτό σήμαινε (αντιγραφή απ’ το 'Μείζον Ελληνικό Λεξικό' των Τεγόπουλου - Φυτράκη) στην π. Μ. (προ Μνημονίου). Στην μετά Μνημόνιον (μ. Μ.) εποχή σημαίνει άλλα πράγματα.
'ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ - παρακαλούμε- απαιτούμε από το Γ.Σ. Ηρακλής να συναντηθεί άμεσα με τον πρόξενο της FYROM στη Θεσσαλονίκη. Προτείνουμε - παρακαλούμε- απαιτούμε από τη συσταθείσα επιτροπή γηπέδου να συνεδριάσει άμεσα και να προβεί σε διερευνητικές επαφές μέσω του τούρκικου προξενείου με κατασκευαστικές επιχειρήσεις της γειτονικής χώρας, για την ανέγερση γηπέδου με το όνομα 'Κεμάλ Ατατούρκ', στη Μίκρα. Απόσπασμα ανακοίνωσης φιλάθλων (www.exedrasports.gr) του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, που εκδόθηκε μετά την απόφαση για υποβιβασμό της ομάδας στη Β’ Εθνική. 'Πεταχτό'... ξεκούδουνο. Διαθέτει και τέτοια ο μπαξές.
ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ μια φορά τον ποιητή Σιμωνίδη να του γράψει ένα εγκωμιαστικό ποίημα λέγοντάς του ότι θα του χρωστά ευγνωμοσύνη γιατί δεν είχε χρήματα να του δώσει: Ο Σιμωνίδης του απάντησε: 'Εχω στο σπίτι μου δύο δοχεία. Στο ένα βάζω μέσα τις ευγνωμοσύνες και στο άλλο τα λεφτά. Οταν θέλω ν’ αγοράσω κάτι ανοίγω το πρώτο και το βρίσκω γεμάτο, ενώ το άλλο το βρίσκω άδειο'.
'[...] Τι να την κάνουμε, λοιπόν, ετούτη την έρημη ζωή/ δίχως καρυοφύλλι, δίχως σπαθί, δίχως αντρεία,/ αφού πιο πέρα από της Κασταλίας την πηγή/ τρέχει κελαρυστός ο μύθος ο προγονικός/ κι ακούγεται τόσο νωρίς ο διθύραμβος της αρετής./ Αρραβωνιάσαμε τον έλατο με την κουμαριά/ και δεν μας απόμεινε άλλο, εξού απ’ το τραγούδι:/ «Συννέφιασε στον Παρνασσό, βρέχει στα καμποχώρια»/ Βροχή ασημένια και χρυσή με χίλιες αναμνήσεις'.
Από το ποίημα 'Δελφικός αρραβώνας' του Χρήστου Κουλούρη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Δια μαρτυρίες μιας "ομήρου"

Για άλλη μία φορά, μετά από χρόνια σιωπής, μας προσκαλεί απ’ την Τετάρτη 25 Μαΐου και κάθε Τετάρτη και Σάββατο, απ’ τις 7 έως 10 μ.μ., στο εργαστήρι της, 'του νου της καρδιάς και της ψυχής της/ τ’ αποτυπώματα να δούμε,/ που ’ναι αντάμα με το σημάδι/ π’ άφησε καρφί πραγματικότητας σκληρής/ κι από την πένα μας και τη φωνή μας/ της αλήθειας να νιώσει το πλησίασμα'. Για τη γνωστή σε όλους μας ζωγράφο, και όχι μόνο, Μαρία Ορφανουδάκη, τη Μαρία της Ειρήνης, που επιμένει να ζει και να δημιουργεί με τον δικό της τρόπο, ακριβώς απέναντι απ’ τις Βάσεις του Πολέμου, στην Αρχαία Απτέρα, ο λόγος. 'Αυτή η εργασία, Διαμαρτυρίες μιας «Ομήρου» είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι μιας πραγματικά τεράστιας προσπάθειας που ξεκίνησε πριν 18 χρόνια περίπου', γράφει στην πρόσκλησή της, μεταξύ των άλλων, η Μαρία για το τελευταίο της dvd και παρακαλεί να την κρίνουμε με επιείκεια, αφού δεν διαθέτει, όπως λέει, 'τα τεχνικά μέσα και τους τρόπους που απαιτούνται'. 'Σήμερα όλοι και όλα ναυαγούν πρώτα μέσα τους', γράφει σ’ ένα άλλο σημείωμά της η 'Μ.Ο.', για να χρησιμοποιήσω κι εγώ τα αρχικά της όπως κάνει η ίδια. Και συνεχίζει: 'Ιδανικά εκπορνεύονται, οράματα σβήνουν και όλα αυτά θυμίαμα πάνω στον βωμό της ματαιοδοξίας, της πλεονεξίας που κατέληξε σαν τον πύργο της ΒΑΒΕΛ, που άρχισε να καταρρέει με κίνδυνο να θάψει όλο τον κόσμο κάτω από τα ερείπιά του. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που διατηρείται μέσα σε κάννες και σε μπόμπες, για να ταξιδεύει ντυμένη στο χακί, για να φτάνει να γίνει αίμα, δάκρυα και σπαραγμός. Όπως εδώ στον κόλπο της Σούδας στα Χανιά, που περιμένει τη μυρωδιά του πετρελαίου και το κουδούνισμα του χρυσού για να ξυπνήσει σωστός Κύκλωπας με ένα μάτι στραμμένο προς τον «πλούτο» για ν’ αφήνει κουφάρι τον Ανθρωπο'.
Ν’ αγωνιστούμε 'ν’ αναδυθούν αξίες όχι μέσα από τις πετρελαιοπηγές και το χρυσάφι, που ποτέ δεν πρόκειται να δώσουν λύσεις, αλλά να κρατάμε πάντα τη δάδα της καθαρής συνείδησης που θα περιδιαβαίνει ολόκληρο τον κόσμο', επιμένει να μας ζητά και μ’ αυτό της το έργο η Μαρία. Ούσα πάντα επί των επάλξεων...

Υπάρχουν ακόμα φιλέλληνες

Ο φιλελληνισμός δεν έχει πεθάνει. Αυτό μας λέει με τον δικό της τρόπο η Γαλλίδα γλωσσολόγος καθηγήτρια της γαλλικής γλώσσας, διπλωματούχος της Aliance Francaise de Paris, Simone Le Barron, μέσα από το κείμενό της με τίτλο 'Ευχαριστώ τον ελληνικό λαό' (http://Simone-le-baron.blogspot.com/). Το κείμενο αυτό είναι 'σαν πασχαλινό δώρο στον ελληνικό λαό' γράφει απευθυνόμενη στον πρώην νομάρχη Γιώργο Κατσανεβάκη, στον οποίο το έστειλε. Οι Έλληνες 'πρέπει να ξέρουν ότι ο φιλελληνισμός δεν έχει πεθάνει, κι ότι είμαστε τουλάχιστον στη Γαλλία, μαζί σας, όπως ήταν ο συμπατριώτης μου από τη Βρετάνη ο Chateaubriand το 1826', συμπληρώνει. Γράφει η Simone Le Barron μεταξύ των άλλων: 'Εσείς μου μάθατε τη χαρά της ζωής, τη φιλία, τη φιλοξενία, την αλληλεγγύη, τον σεβασμό, το φιλότιμο. Εσείς μου ανοίξατε την αγκαλιά σας χωρίς να με γνωρίζετε και μου δώσατε την πιο ζεστή θέση στην ελληνική οικογένεια, τη στιγμή που οι δικοί μου με είχαν διώξει. Εσείς μου ανοίξατε τα σπίτια σας, μοιραστήκατε μαζί μου τα γεύματά σας, από τον πιο φτωχό μέχρι τον πιο πλούσιο. Εσείς ποτέ δεν με αφήσατε να πληρώσω το παραμικρό, λέγοντάς μου λόγια που ακούγονται σαν στίχοι από παλιό τραγούδι: «Θα πληρώσεις, όταν θα έρθουμε στην πατρίδα σου». Θυμάμαι τον μπαρμπα - Λουκά στη σκιά της κληματαριάς μπροστά στην καλύβα του: «Λίγο ψωμί, λίγο κρασί, λίγες ελιές και αγάπη φτάνουν να είμαι ευτυχισμένος» -που μου θυμίζει πάντα τον Σταύρο Ξαρχάκο στο τραγούδι «Βάλε κι άλλη αγάπη στο τραπέζι». Σε μένα την άθρησκη ανοίξατε την εκκλησία σας μέσω ενός ηλικιωμένου ιερέα που μου είπε μια φορά: «Κορίτσι μου η θρησκεία μας είναι πρώτα απ’ όλα φιλοσοφία και είναι για όλους τους ανθρώπους»'. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχουν ξένοι που δεν αγαπούν τους Έλληνες έτσι όπως είναι;

Σ’ ευχαριστώ, Ελλάδα!

Η Ελλάδα και οι Έλληνες ασκούν έντονη επίδραση στους ξένους. Ο Βρετανός συγγραφέας Lawrence Durrell έγραψε: 'Αλλες χώρες μπορούν να σε κάνουν να ανακαλύψεις έθιμα ή παραδόσεις ή τοπία. Η Ελλάδα σου προσφέρει κάτι πιο σκληρό: την ανακάλυψη του εαυτού σου. Στην Ελλάδα εμείς οι Βορειοευρωπαίοι αφήνουμε πίσω μας λίγη απ’ την ψυχραιμία και την επιφυλακτικότητά μας και γινόμαστε πιο εξωστρεφείς, αναζητάμε πιο πολύ τη συντροφιά των άλλων ανθρώπων. Δεν εκπλήσσομαι που η λέξη «privacy» δεν μεταφράζεται ακριβώς στα ελληνικά. Αλλά πάλι ούτε η λέξη «παρέα» μεταφράζεται στα αγγλικά.
Η Ελλάδα άναψε τον πόθο του ταξιδιού σε γενιές και γενιές Βρετανών και η Μαριάν κι εγώ προσπαθήσαμε ν’ ακολουθήσουμε τα βήματά τους. Η μυρωδιά του καπνού του ξύλου που καίγεται ένα φθινοπωρινό απόγευμα στην Ηπειρο, τα λιβάδια με τ’ αγριολούλουδα στην Πελοπόννησο την άνοιξη, τα κρυστάλλινα γαλανά νερά του Ιονίου το καλοκαίρι είναι μερικές από τις αναμνήσεις που θα πάρουμε μαζί μας φεύγοντας. Οι Ζουλού λένε ότι οι άνθρωποι είναι άνθρωποι μέσα από άλλους ανθρώπους. Η Ελλάδα δεν θα σήμαινε τόσα πολλά για μας αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι που γνωρίσαμε εδώ. Η γιαγιά που μας φίλεψε ροδάκινα απ’ το καλάθι της όταν χάλασε το αυτοκίνητο της παρέας μας, στη Θεσσαλία το 1975. Το ζευγάρι που μας παραχώρησε το διαμέρισμά του, παρόλο που μόλις μας είχε συναντήσει, στο Ρέθυμνο το 1984. Ο ταξιτζής στη Χίο, το 1992 που όταν ο γιος μου ο Κρίστοφερ ζαλισμένος από το ταξίδι έκανε εμετό κι έκανε χάλια και το ταξί και τον ίδιο, αυτός ανησυχούσε μόνο αν ήταν εντάξει το παιδί!'. Από το άρθρο του τ. πρεσβευτή της Μ. Βρετανίας στην Ελλάδα, Σάιμον Γκας, με τίτλο 'Αποχαιρετισμός στην Ελλάδα' και που τελειώνει με τη φράση 'Σ’ ευχαριστώ, Ελλάδα!' ('Καθημερινή της Κυριακής', 28.11.2008) το παραπάνω απόσπασμα. Ένα άρθρο που το θυμήθηκα και το ξαναβρήκα στο Διαδίκτυο, όπου ευρύτατα κυκλοφορείται, με αφορμή το κείμενο της Simone Le Barro

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΟΠΩΣ ΜΕΣΑ στους κόκκους της άμμου ξεχωρίζει ένας κόκκος χρυσάφι, έτσι μέσα στις άπειρες λέξεις ξεχωρίζει μια λέξη, η λέξη μάνα. Πέρασαν πενήντα και, χρόνια από τότε, πήγαινα Τρίτη Δημοτικού, όταν διάβασα στο Αναγνωστικό μου (έτσι λέγανε τότε το βιβλίο της Γλώσσας) τούτη τη φράση. Δεύτερη Κυριακή του Μάη αύριο και σ' όλο τον κόσμο εορτάζεται η Ημέρα της Μητέρας. Μην ξεχαστούμε!
ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ μετά το Μνημόνιο, που έκανε τα δύσκολα δυσκολότερα και τα δυσκολότερα... δυσκολοτερότερα. Ως του χρόνου τέτοιον καιρό βλέπουμε.
ΟΧΤΩ ΩΡΕΣ δουλειά, οχτώ ώρες ύπνος και οχτώ ώρες ελεύθερος χρόνος. Τα κατέχετε να τα ξεχάσετε. Αλλα λένε τα χαρτιά των... παπάδων της Τρόικας. Να δουλεύετε ήλιο μ' ήλιο και να κοιμάστε ήλιο μ' ήλιο. Οσοι έχετε δουλειά... Οσοι δεν έχετε να κοιμάστε 24 ώρες το 24ωρο και να μην διαμαρτύρεστε.
ΟΙ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΝΤΕΣ, των παραπεμπόντων, τοις παραπέμψουσι, τους παραπέμποντες, ω παραπέμποντες! Ολοι αθώοι ρε, κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει, μια πλάκα κάναμε!
ΜΠΙΝΛΑΝΤΕΝΟΛΟΓΙΑΣ(!) το ανάγνωσμα. ΜπινΛαντενολογίας(!) το θέαμα. Να 'χει ν' απασχολείται η παγκόσμια κοινή γνώμη για να μην ασχολείται με τα συμβαίνοντα κατά Λιβύη μεριά, όταν δεν πρέπει να ασχολείται. Εντάξει; Εν-τάξει!
ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, κύριε Παπακωνσταντίνου μας! Αν σας πειράζει τόσο πολύ η λέξη 'αναδιάρθρωση' να την αλλάξουμε. Τι θα λέγατε για παράδειγμα αν χρησιμοποιούσαμε τη λέξη 'αναπρογραμματισμός';
ΤΙΖΤΖΙΦΙΟΓΚΟ ΠΕΣ αλεύρι - Ο Δημήτρης Ρέππας σε γυρεύει - Δημήτρη Ρέππα πες αλεύρι - Ο Τζιτζιφιόγκος σε γυρεύει. Συντροφικά... αλευρώματα. Ε, όχι και ποιος είναι ο Τζιτζιφιόγκος!
'ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ Γότθοι να μας κάνουνε αθρώπους. Επατήσανε ποδάρι, βάνανε φωνή κι εμείς οι ξεφτίλες το ξένο το ποδάρι ήτανε που μετρήσαμε'. Από το βιβλίο του Γήση Παπαγεωργίου 'Ελλάς χάσαμε!'.
ΠΟΛΛΕΣ, ΑΛΛΑ και αναβαθμισμένες εφέτος, οι εκδηλώσεις στον Νομό μας για τη Μάχη της Κρήτης. Να 'χεις την υγειά σου, Σήφη, για να τρέχεις. Οσο βρίσκεσαι εσύ στη θέση του Υπεύθυνου Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων της πρώην Νομαρχίας Χανίων, όλοι μπορούν να κοιμούνται ξέγνοιαστοι. Στον Σήφη Μαρκάκη, τον και 'υπερνομάρχη' αποκαλούμενο απ' τους φίλους του, αναφέρομαι.
ΑΠΟ ΕΦΕΤΟΣ θα 'ρχομαι, κάθε χρόνο, όσο ζω στο μνήμα σου μάνα για να σου φέρνω λουλούδια για τη Γιορτή της Μητέρας! Το ξέρω πως θα με περιμένεις εκεί αύριο!
Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΗΤΑΝ γυναίκα δύστροπη κι ήθελε να επεμβαίνει στο έργο του γιου της του Αλέξανδρου. Κάποτε ο Αντίπατρος που τον είχε αφήσει τοποτηρητή του στη Μακεδονία του έστειλε ένα μεγάλο γράμμα στην Ασία όλο παράπονα για την Ολυμπιάδα. Ο Αλέξανδρος αγνοώντας το γράμμα είπε: 'Φαίνεται πως δεν ξέρει ο Αντίπατρος ότι μονάχα ένα δάκρυ της μητέρας μου φτάνει για να σβήσει μύριες τέτοιες επιστολές'.
...'Oταν βουρκώνουν τα μάτια της μάνας/ ο άνεμος βοσκάει το πνεύμα του στα κυπαρίσσια/ η μαρμαρένια μας ψυχή ερωτεύεται βυθούς/ και λυπημένοι άγγελοι περνούν/ στα χέρια τους κρατώντας πεθαμένους κύκνους./ Τότε τα πράγματα ρίχνουν τα φτερά τους/ οι άνθρωποι ντυνόμαστε τη γη/ μαθαίνουμε πως ύστερα απ' το δάκρυ της/ φοβόμαστε λιγότερο/ να κλάψουμε'. Από το ποίημα 'Οταν βουρκώνουν τα μάτια της μάνας' του Θανάση Παπαθανασόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (07. 05. 11)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, δεν γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεωμένος να πετάξεις νομίζω, όμως, πως είναι κρίμα να μείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερά που ο καλός Θεός σου έδωσε'. Ενα απόσπασμα από τις ιστορίες του Χόρχε Μπουκάι που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του 'Να σου πω μια ιστορία'. Να ευχαριστήσω την καθημερινή αναγνώστρια της στήλης Κλειώ Παπουτσάκη, που μου το υπέδειξε. Ετερος εξ’ ετέρω σοφός. Εξάλλου, με την Κλειώ είμαστε συνομήλικοι. Στα 26 αυτή στα 26 (αν δούμε αλλιώς το 62) κι εγώ.
'Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ γενιά ξεκίνησε με τα πολλά και καταλήγει στα λίγα. Ισως και στα τίποτα... Μάθαμε να ζούμε με τα κινητά, τα lap top, με τον φραπέ και τον espresso και τώρα μας κόβουν όλα τα όνειρά μας, κομμάτι - κομμάτι. Είμαστε ένα puzzle που τα κομμάτια του είναι διασκορπισμένα και παραπεταμένα. Μπορεί να ακούγομαι απαισιόδοξη το ξέρω'. Απόσπασμα από παλιότερο μήνυμα που μου έστειλε η Κλειώ. Μόνο η γνώση της πραγματικότητας μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε, μας λέει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, Κλειώ.
'ΠΑΕΙ ΚΙ Ο Θανασάκης... ο καλός μας άνθρωπος. Πάει και ο Απ. Σάντας... Προ ημερών «έφυγαν» ο Νίκος Παπάζογλου και ο Μανώλης Ρασούλης... όλοι αυτοί που δημιουργούσαν στην πατρίδα μας... ένας - ένας φεύγει... κι αναρωτιέμαι εγώ μαζί με άλλους... Θα υπάρξουν άλλοι σαν αυτούς; Καλή δύναμη σε όλους!'... Πολλά τα αποσιωπητικά που έβαλε ο καθημερινός αναγνώστης της στήλης Γιάννης Κοκκινάκης σε σχόλιό του στη σελίδα μου στο φέισμπουκ. Εχει άδικο;
ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΕΣ σφαλιάρες θέλουν; αναρωτιέται η επίσης καθημερινή αναγνώστρια της στήλης Δώρα Μαυρακάκη στην ίδια σελίδα, σχολιάζοντας την αναφορά μου στα αναδρομικά που ζητούν πρώην βουλευτές.
ΘΑΝΑΣΗ Πατεράκη, συγγραφέα Χανιά: 'Για ειδές περβόλι όμορφο, για ειδές κατάκρυα βρύση/ στο περβόλι μας/ στ’ ώριο περβόλι μας, τ’ όμορφο'. Τούτο το γνωστό ριζίτικο τραγούδι, να το τραγουδούν πραγματικοί ριζίτες, νομίζω πως άκουγα ενώ περιδιάβαζα στις σελίδες του τελευταίου σου βιβλίου 'Αετός τση Ρωμιοσύνης', που περιλαμβάνει ποιήματα, ρίμες, νεοριζίτικα και μαντινάδες και που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. 'Υστατο μέσον άμυνας για τον στιχουργό, για τον συγγραφέα, για τον πνευματικό άνθρωπο που διατηρεί άσβεστη μέσα του πατριωτική ευαισθησία, είναι η πένα του', γράφεις -μεταξύ των άλλων-στον πρόλογό σου. Ο καθείς και τα όπλα του, μας λέει ο ποιητής, φίλε! Κι αν είσαι αρματωμένος εσύ!
'Σ’ ΕΝΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ «Πεταχτό» σου αναφέρθηκες στο ρητό του Αγάθωνα κι έγραφες ότι θα πρέπει όλοι οι δήμαρχοι να το αναρτήσουν στο γραφείο τους. Νομίζω ότι το ίδιο πρέπει να κάμουν όλοι όσοι έχουν κάποια διευθυντική θέση. Εγώ ήδη το έπραξα'. Αυτά αναφέρει σε μήνυμα που μου έστειλε ο και πρόεδρος της Ενωσης Πνευματικών Δημιουργών, διευθυντής Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας, καλός φίλος, Δημήτρης Νικολακάκης. Επισυνάπτοντας 'διά του λόγου το ασφαλές' τις σχετικές φωτογραφίες. 'Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον μεν ότι ανθρώπων άρχει, δεύτερον, ότι κατά νόμους άρχει και τρίτον ότι ουκ αεί άρχει', το ρητό του Αγάθωνα.
'Αροδαμούς εμάζωνε μια μαυρομάτα κόρη/ κι εμίλιε με τσι ροδαρές και μίλιε με τα κρίνα/ με τσοι σγουρούς βασιλικούς έστελνε την κουβέντα/ Ρόδα που σας εσκάλιζα κι εβαγιοκλάδιζά σας/ να μπαίνω στο περβόλι μας να σασε καμαρώνω/ και σεις σγουροί βασιλικοί ποτές μη μαραθείτε/ μη ξημερώσει ταχινή μην έρθει αποσπέρας/ απού να σασε δω ξερά...'.
Από το νεοριζίτικο 'Αροδαμοί και ρόδα' του Θανάση Πατεράκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ, πριν από τρία χρόνια, 'έφυγε' για τη Χώρα των Μακάρων ένα απ' τα πιο σημαντικά καντούνια του τόπου μας, το αγαθό 'στοιχειό' της εφημερίδας μας, ο δικός μας 'μίγρης', ο Μιχάλης Γρηγοράκης. Τον μνημονεύουμε... Μέσα στην ομορφιά που αναδύεται από κάθε νεροσταγόνα... Είναι πάντα ωραίος ο τόπος μας, Μιχάλη!
ΑΝΤΙΟ, ΚΑΛΟΙ μου άνθρωποι! Το τελευταίο αντίο του καλού ανθρώπου Θανάση Βέγγου, ωστόσο, προχθές. Αντίο, καλέ μας άνθρωπε! Ενας μεγάλος έφυγε, ο φίλος μας ο Βέγγος/ μα θα φωτίζει τις καρδιές της τέχνης του το φέγγος. Και πάνω απ' όλα η ανθρωπιά του, Ηλία Σταματάκη!
ΜΕΣΙΣΤΙΑ σήμερα η έπαρση της ελληνκής σημαίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και όχι μόνο. Χαιρετισμός στον Απόστολο Σάντα. Στον Ελληνα που μαζί με τον Μανώλη Γλέζο δεν άντεξαν να βλέπουν τη χιτλερική σημαία να μολύνει τον ελληνικό ουρανό.
ΕΧΟΥΜΕ ανάγκη να ανακαλύπτουμε προπάντων τούτον τον καιρό πόσο ωραίος παραμένει ακόμα ο τόπος μας και ότι εξακολουθούν να υπάρχουν και καλοί άνθρωποι. Είναι τόσα πολλά αυτά που μας πληγώνουν.
'ΚΑΤΑΓΟΜΕΝΟΣ από Μαλεβιζιώτη πατέρα και Χανιώτη παππού (από τη μητέρα μου) αισθάνομαι Κρητικός από τη μια άκρη ως την άλλη - ως προς την τοπική έννοια. Θεωρούσα πάντα κατώτερη των περιστάσεων οποιαδήποτε διαμάχη (που έπαιρνε διαστάσεις γελοίας υπερβολής) για την πρωτοκαθεδρία. Το Ηράκλειο είναι η διοικητική πρωτεύουσα και τα Χανιά η ομορφότερη πόλη. Διαπίστωση. Ε, και; Ως εδώ. Αντιθέσεις, όμως, όπως εκείνη η χρονίζουσα του Εφετείου ή οι ελλείψεις εγκληματικές σε υλικό ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, είναι εκ του πονηρού. Διότι όχι μόνο πληρώνουν κάποιοι ακριβά, αλλά και άλλοι με τη ζωή τους ακόμα, για την εξυπηρέτηση μικροπολιτικών συμφερόντων. Οπως ο «Καλλικράτης», χωρίς λεφτά και αρμοδιότητες, αλλά με κυβερνητικό επιτηρητή'.
'Η ΚΡΗΤΗ που με πληγώνει'. Ο τίτλος κάτω απ' τον οποίο στέγασε το παραπάνω σχόλιό του για το εξαιρετικό ρεπορτάζ του δικού μας Γιώργου Γεωργακάκη με τίτλο 'Παιχνίδια με τις ζωές καρκινοπαθών', το οποίο αναδημοσίευσε στην ηλεκτρονική του εφημερίδα (www.styx.gr, 30.4.11) ο φίλος δημοσιογράφος, τ. γενικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ, Κώστας Μπετινάκης. Η Κρήτη που μας πληγώνει! Η Ελλάδα που μας πληγώνει!
ΓΥΡΩ ΣΤΟΥΣ 850 πρώην βουλευτές έχουν, λέει, προσφύγει στη Δικαιοσύνη και ζητούν περίπου 250.000 ευρώ έκαστος, αναδρομικά. Κάντε πολλαπλασιασμό, βγάλτε το γινόμενο και ζητήστε να σας στείλουν τον λογαριασμό να τον πληρώσετε.
'Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ ο χιουμορίστας'. Θα μπορούσε να έχει κι αυτόν τον τίτλο η χθεσινή παρουσίαση του νέου βιβλίου του γνωστού και μη εξαιρετέου Παύλου (Παβλή) Πολυχρονάκη με τίτλο 'Ο πιο κακός ο μαθητής'. Δεν είναι μόνο δική μου άποψη.
ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ της Θάσου θεωρούσαν ότι ο βασιλιάς της Σπάρτης Αγησίλαος είχε προσφέρει στο νησί τους πάρα πολλές και μεγάλες υπηρεσίες κι αποφάσισαν να τον δοξάζουν ως Θεό και να του αναγείρουν ναό. Γι' αυτό τον λόγο του έστειλαν με ειδικούς απεσταλμένους σχετική επιστολή. Ο Αγησίλαος, αφού τη διάβασε, τους ρώτησε: 'Μπορεί πραγματικά η πατρίδα σας να μετατρέπει τους ανθρώπους σε θεούς;'. Οι πρεσβευτές απάντησαν καταφατικά και τότε ο Αγησίαλος τους είπε: 'Πρώτα μετατρέψτε, λοιπόν, τους εαυτούς σας και μετά ίσως πιστέψω ότι μπορείτε να μετατρέψετε κι εμένα'.
'Τόπος που λαμπυρίζει ολούθε/ ως λαμπυρίζει το πρωί/ κάθε νεροσταγόνα./ Ωραίος είναι ο τόπος μας! Σ' αυτά/ τα ζηλευτά του πετροχώματα/ -που στους καιρούς ζυμώθηκαν πολύ/ από ιδρώτα, αίμα κι από θέληση/ σκληρή, πεισματωμένη-/ ενός λαού παλαίμαχου/ τα πάθη, οι λαχτάρες ζουν!..'.
Το ποίημα 'Ο τόπος μας' του Μιχάλη Γρηγοράκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Ο καλός άνθρωπος Θανάσης Βέγγος
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Είναι από ’κείνες τις στιγμές που γνωρίζεις ότι η απόλυτη σοφία βρίσκεται στη σιωπή. Κρατάς, λοιπόν, ερμητικά κλειστό το στόμα μη τυχόν και η οποιαδήποτε λέξη σου θεωρηθεί παράταιρη, ανακριβής, άκομψη! Θα ’πρεπε, ωστόσο, σκέφτεσαι, να υπήρχε κάποιος τρόπος που να δηλώνει το αίσθημα εκείνο που μας καταβάλει, όταν οι λέξεις παγώνουν, όπως π.χ. συνέβη με τον γράφοντα στο άκουσμα της είδησης του φευγιού του Θανάση Βέγγου...

Απ’ εκείνους τους ανθρώπους
- σύμβολα είναι ο Θανάσης Βέγγος! Χωρίς καμία δόση υπερβολής η παραπάνω φράση! Πρόκειται για μια από τις σπάνιες περιπτώσεις 'αγίων' που το πέρασμά τους από την εδώ ζωή αφήνει τόσο βαθύ το αποτύπωμα, όχι μόνο της οντότητάς τους ως άνθρωποι, αλλά και το αποτύπωμα -αν μπορεί να ειπωθεί- της ψυχής και της μεγάλης καρδιάς τους!
Γιατί πέρα από την καλλιτεχνική του αξία, τα μεγάλα του χαρακτηριστικά που κατάφερε να 'περάσει' σε όλους όσοι τον έχουν παρακολουθήσει -στις ταινίες του κυρίως- είναι η ανθρωπιά, το φιλότιμο και η ατέλειωτη καλοσύνη του προς όλους, ακόμη και σ’ εκείνους που τον αδικούν· κι αυτό γιατί ο ίδιος τα είχε στην εκτός σκηνής, κινηματογραφικού πανιού καθημερινότητά του, σε υπέρτατο βαθμό! Εχουν γραφτεί και θα γραφτούν ακόμη πολλά για τον μεγάλο μας αυτό ηθοποιό· κάτι που δεν το ’χε, ούτε το ’χει ανάγκη ο ίδιος!
Η δική μου αδυναμία να μην μπορέσω να κρατηθώ να γράψω δύο αράδες γι’ αυτόν, προέρχεται και από την ενδόμυχη ανάγκη μου να κοινωνήσω τη 'μοναδική' εμπειρία μου να ’χω συνυπάρξει για κάποιες ώρες με αυτό το τεράστιο κεφάλαιο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς! Και λέω 'συνυπάρξει' διότι η συγκεκριμένη λέξη καθορίζει απόλυτα όλα αυτά που ο Θανάσης Βέγγος είναι γι’ όσους βρέθηκαν για λίγο κοντά του και είχαν την τύχη να ανταλλάξουν έστω και δύο κουβέντες μαζί του! Κι έχουν να κάνουν με αυτά τα... 'προαναφερόμενα χαρακτηριστικά' του που τον διαφοροποιούν από άλλους 'αναγνωρίσιμους' λόγω του όποιου επαγγέλματος ασκούν! Ο Βέγγος εξέπεμπε καλοσύνη ακόμη και στον τρόπο με τον οποίο σου απευθυνόταν!
Η αναγνωρισιμότητα, η φήμη, τα χειροκροτήματα, ακόμη κι εκείνη η καθολική αναγνώριση που μπορεί να κάνει τους περισσότερους να μεταλλαχθούν και να μεταμορφωθούν σε κάτι άλλο πέρα της 'ανθρωπιάς' και της σεμνότητας, δεν τον άγγιξε ποτέ...

Χανιώτικα νέα(04.05.11)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!
ΤΟΥ ΜΑΗ λουλουδογιορτή με λουλουδοτραγούδια/ να 'ταν στου κόσμου τις καρδιές να φύτρωναν λουλούδια. Η μαντινάδα που μου έστειλε ανήμερα της Πρωτομαγιάς, μέσω κινητού όπως πάντα, ο μαντιναδολόγος της στήλης Ηλίας Σταματάκης, για να μου ευχηθεί καλό μήνα. Αμποτε, Ηλία!
ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ από ποτέ τα μηνύματα της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Οι αγώνες των εργαζομένων τότε μόνο δικαιώνονται, όταν συνεχίζονται, η άποψη που έχει ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος.
ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ πέρασαν, τα δυσκολότερα έρχονται. Κάθε αρχή καινούργιου μήνα αυτή είναι η επωδός μας. Αντε να περάσει και τούτος ο μήνας, αδέλφια, να 'ρθει ο Ιούνης. Απού ζει, μεταζώνεται.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΑΓΟΣ, ζητείται φακίρης. Ζητείται εν ανάγκη βοηθός μάγου ή βοηθός φακίρη. Κι όμως μαγικές συνταγές για τη χώρα μας δεν υπάρχουν. Καμία διαφωνία, επί της αρχής, με τη φράση αυτή του πρωθυπουργού.
ΔΕΙ ΔΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και άνευ ταύτης ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων. Με αφορμή την απόφαση του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μ. Οθωνα, να συστήσει ειδική ομάδα η ΕΛ.ΑΣ. για την προστασία ανηλίκων στην Κρήτη και, χωρίς να λέω ότι δεν είναι χρειαζούμενη, χρησιμοποιώ -γι' άλλη μια φορά- παραλλάζοντάς την κατά μία λέξη τη γνωστή φράση του Δημοσθένη από τον Α΄ Ολυνθιακό.
ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΕΣ τίποτα για τον γάμο του αιώνα μου είπε. Δεν μπορούσα ν' αφήσω τα όποια πουρνάρια και ν' ασχοληθώ με τον βασιλικό γάμο, του είπα. Κακώς, πολύ κακώς, μου είπε. Μπορεί και καλώς, πολύ καλώς, του είπα. Διαφορά αντιλήψεων.
ΔΙΧΩΣ, σχεδόν, να το καταλάβω στην Αθήνα το Σαββατοκύριακο και να 'μαι -μαζί με τον υπεύθυνο της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας μας Νίκο Κασιμάτη (να 'σαι καλά Νίκο) και τη γυναίκα του τη Λίλη- ύστερα από έναν απίστευτο μαραθώνιο, στο Ολυμπιακό Στάδιο, το βράδυ του Σαββάτου, πέντε μόλις λεπτά πριν σφυρίξει την έναρξη του αγώνα ο διαιτητής, να παρακολουθώ τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος από τα δημοσιογραφικά θεωρεία. Δεν χάρηκα για τη νίκη της ΑΕΚ (ΑΕΚτζής είμαι για, απ' την Πέμπτη Δημοτικού) επί του Ατρομήτου με 3-0. Κι ας κατέκτησε η ΑΕΚ έναν τίτλο ύστερα από 9 χρόνια 'ανομβρίας'. Στενοχωρέθηκα αφάνταστα με τα που έγιναν. Παραείναι άρρωστο το ελληνικό ποδόσφαιρο...
ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΦΡ. ΤΩΜΑΔΑΚΗ, ομότιμο καθηγητή Πανεπιστημίου, Αθήνα: Σας ευχαριστώ θερμά για τα πέντε ανάτυπα εργασιών σας, τα οποία με θερμές αφιερώσεις πασχαλιάτικα είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε. Το 'Αρσινόη Παπαδοπούλου και Δημήτριος Βικέλας', το 'Αγνωστον ποίημα του Αντωνίου Μανούσου (1822 - 1903) του έτους 1889', 'Το ποίημα «Μάνα και γιος» του Γεωργίου Δροσίνη, το διήγημα «Ερείπια (= ruins)» της Πηνελόπης Παπαχατζή και ο φιλολογικός καβγάς εξ αφορμής της κοινής υποθέσεως των δύο έργων', το 'Το παιχνίδι της ηχούς ή κατ' αντήχηση ή της απήχησης ή του αντιλάλου στη «Βοσπορομαχία»' και το 'Μνήμη Κωνσταντίνου Παλαιολόγου'. Πάντα επί των πνευματικών επάλξεων σύμφωνα με την παραγγελιά που σας άφησε ο σοφός θείος σας, Νικόλαος Τωμαδάκης.
ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ των πρώτων αυτοκινήτων ατμού ονομάστηκαν 'σοφέρ', δηλαδή θερμαστές, γιατί ζέσταιναν το νερό της μηχανής πριν ξεκινήσουν. Το βιβλίο Γκίνες έχει το ρεκόρ σαν το βιβλίο που το κλέβουν πιο συχνά από τις βιβλιοθήκες. Η πρώτη νουβέλα που γράφτηκε σε γραφομηχανή ήταν ο 'Τομ Σόγερ'. Βρήκαν τη θέση τους κάποια απ' αυτά που μου 'στειλες Μαρία Ζαβιανέλη. Τ' άλλα δύο αργότερα.
'Κούροι κουρεύουν στο γόνατο./ Κόρες ξεκάλτσωτες κερνούν και παίζουν./ Ο Ηλιος ανασήκωσε το σκούφο του./ Ο Μάης κελαηδεί κι ανθίζει./ Ενα κουρμπάνι σιγοψήνεται/ κάτω απ' τη φωτιά, χωμένο στο χώμα./ Κι ο Αϊ - Γιώργης ξεκαβαλίκεψε, έμπηξε/ το κοντάρι του, ξεφώνισε βουνίσια/ κι άρπαξε το κουροψάλιδο'.
Από το ποίημα του Κώστα Καλαπανίδα 'Ο κούρος'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)