Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΚΑΛΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ να περάσουμε! Καλές Απόκριες και Καλή Σαρακοστή! Από κεκτημένη ταχύτητα οι ευχές. Ποιες Απόκριες και ποια Σαρακοστή! Λίγοι είναι αυτοί που νηστεύουνε τη σήμερον ημέρα. Τελοσπάντων, τέλοσπάντων, ήταν των Αγίων Πάντων.
ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ που δεν υπήρχαν ημερολόγια οι άνθρωποι για να καταλαβαίνουν τις εβδομάδες της Σαρακοστής που έφευγαν, έπαιρναν μια κόλα χαρτί και σχεδίαζαν μια γυναίκα σαν καλόγρια, με εφτά πόδια. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, το Σάββατο, έκοβαν κι ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Τώρα το κόβουμε, αν το κόβουμε, την Καθαρή Δευτέρα.
ΤΙ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ, τι Καθαρή Δευτέρα για τους περισσότερους, για να μην πω για σχεδόν όλους.
ΤΣΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΕΣ, πάντως, εξακολουθούν και κουζουλαίνονται κι οι γρες. Μια επίσκεψη στο Βατόλακκο για παράδειγμα, αύριο, όπου το τοπικό καρναβάλι, ύστερα από... αγρανάπαυση ενός χρόνου επιστρέφει, δεν θα σας αφήσει περιθώρια αμφιβολίας.
ΤΡΩΕΙ Η ΚΑΤΣΙΚΑ ταραμά; Αν έχετε κατσίκα δεν χάνετε τίποτα να της δώσετε λίγο απ’ το έδεσμα αυτό μεθαύριο Καθαρή Δευτέρα. Αν δεν έχετε δώσετε στην κατσίκα του γείτονα, κάπου θα βρείτε μια κατσίκα τελοσπάντων. Καιρός να απαντήσετε και σ’ αυτό το σημαντικό, σημαντικότατο, αν όχι υπαρξιακό, ερώτημα.
ΕΔΑΝΕΙΖΟΜΟΥΝ κι έτρωγα κι έλεγα ο Θεός μ’ ευχήθη/ μα ‘ρθε καιρός και πλέρωνα κι είπα ο Θεός μ’ οργίστη. Λες και φτιάχτηκε για να την τραγουδεί η Ελλάδα αυτή την μαντινάδα, μου γράφει ο φίλος που μου την έστειλε μέσω κινητού. Σιγά που θ’ αρχίσει να την τραγουδεί. Πέρα βρέχει κι αλλού βροντά για τη Χώρα μας!
ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ πράγματι έφτασε στο κόκκαλο. Αν υποθέσουμε ότι το κόκκαλο είναι ο αρχιφύλακας των Φυλακών Κορυδαλλού που καταδικάστηκε, έστω με την ποινή που καταδικάστηκε. Τώρα μπορούμε να κοιμούμαστε ήσυχοι.
ΣΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ μας πέφτουνε σαν κάμπιες στο μποστάνι/ στο τέλος δεν θα έχουμε να πάρουμε λιβάνι. Το παράπονο των συνταξιούχων του ΙΚΑ. Την διάβασα με πολλές άλλες παρόμοιες κάτω από τον τίτλο “Πάνε να μας ξεκάνουν” (βλ. εφημ. “Η φωνή των συνταξιούχων, ΙΚΑ Ν. Χανίων «Αγία Παρασκευή»”, αρ. φυλ. 217, Φεβρ. 09) και είπα να σας τη μεταφέρω.
ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ απένειμε χθες σε ειδική τελετή που έγινε στον “Χρυσόστομο” το Πολυτεχνείο Κρήτης στον αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο Αθανασιάδη. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά και την συμπαράστασή του στην όλη πορεία του Ιδρύματος, ευκαιρία για όλους μας να του πούμε γι’ άλλη μια φορά ευχαριστώ. Για την ανύστακτη έγνοια που είχε για μας στα 32 χρόνια της ποιμαντορίας του ως μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου.
ΠΡΩΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ για την εφημερίδα μας. Και στην Κρήτη και σε όλη την Ελλάδα. Με τη σφραγίδα της Google η διαπίστωση. Ούτε η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού να ήταν. Εμπρός και για πρωτιές στην Ευρώπη.
Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ έφτιαξε το παλάτι του Μίνωα που όμοιό του δεν υπήρχε πουθενά. Ο Μίνωας δεν τον άφηνε να φύγει απ’ την Κρήτη για να μη φτιάξει καλύτερο και ο Δαίδαλος πάνω στην απελπισία του σκέφτηκε να φύγει πετώντας. Εφτιαξε λοιπόν δύο ζευγάρια φτερών, από φτερά πουλιών, ένα γι’ αυτόν κι ένα για τον γιο του τον Ικαρο κι έφυγαν. Τα φτερά όμως του Ικαρου διαλύθηκαν απ’ τον ήλιο, επειδή πήγε κοντά του και ο Ικαρος έπεσε πάνω στα βράχια ενός νησιού. Το νησί αυτό λέγεται σήμερα Ικαρία.
“Παντρεύουνε τον κάβουρα/ και του δίνουν τη χελώνα/ καλέσαν και τον ποντικό/ τα συμβόλαια να γράψει/ καλέσαν τον σκαντζόχοιρο/ λεν τα στέφανα ν’ αλλάξει/ καλέσαν και τον τζίτζικα/ για να παίξει το βιολί του/ καλέσαν και τον γάιδαρο για να πάει να τραγουδήσει/ καλέσαν και τον μέρμηγκα/ να φορτώσουν τα προικιά του/ καλέσαν και την αλεπού/ λεν τις κότες να μαδήσει/ καλέσαν και τον βάτραχο το νερό να κουβαλήσει.
Αποκριάτικο τραγούδι
XAIΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(Petaxta.blogspot.com)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο
Χανιώτικα Νέα(28.02.ο9)

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟΝ περίεργον και τόσον ασύλληπτον πράγμα ο βίος, ώστε και μία χιόνος νιφάς, πίπτουσα εις το τζάμι του παραθύρου σου και μη πίπτουσα εις το πλαίσιον, πίπτουσα εδώ και μη πίπτουσα εκεί, δύναται ν 'αποτελέση ακαριαίως συνθήκην από την οποίαν εξαρτάται η ψυχολογία μιας στιγμής της ζωής σου. Απ' τη "Χρυσή Διαθήκη" του πολύ Πολύβιου Δημητρακόπουλου αντέγραψα το παραπάνω ρητό. Για να συνοδεύσει τον πρωινό καφέ σαν προβληματισμός.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ δικαστές στην Αθήνα. Για να μην μένει η εντύπωση πως υπάρχουν δικαστές μόνο στο Βερολίνο. Στον απόηχο της δίκης για την απόδραση των Παλαιοκώστα - Ριτζάι το επιμύθιο.
Ο ΕΘΝΙΚΟΣ μας δραπέτης, του εθνικού μας δραπέτη, τον εθνικό μας δραπέτη, εθνικέ μας δραπέτη!
ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ τα ανέκδοτα που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο για την απόδραση του Βασίλη Παλαιοκώστα και του Ριτζάι. Ολα μπορεί να τα χάσουμε εκτός απ’ το χιούμορ, τη διάθεση να διακωμωδούμε τα πάντα, εμείς οι νεοέλληνες. Για τη φουκαριάρα... την τσέπη μας το κάνουμε. Για να μην αισθάνεται άδεια!
ΑΠ’ ΤΗΝ ΨΩΡΩΚΩΣΤΑΙΝΑ στην Παλαιωκώσταινα κι από εκεί στην Νεοκώσταινα. Πες το έτσι, αν έτσι σου αρέσει, ρε μεγάλε! Γι’ αυτό θα μαλώσουμε;
ΤΑ GOLDEN ΒΟYS κλαίνε και τα silver girls τους σκουπίζουν τα δάκρυα. Στη μια σκηνή, στη σκηνή του γραφείου. Τα Silver girls κλαίνε και τα golden boys τους σκουπίζουν τα δάκρυα. Στην άλλη σκηνή, στη σκηνή του σπιτιού. Και στις δύο σκηνές πρωταγωνιστούν τα δάκρυα.
Η ΥΠΑΡΞΗ συγκριτικού (και υπερθετικού) βαθμού στα επίθετα προϋποθέτει την ύπαρξη θετικού. Με την έννοια αυτή δεν μπορούμε να λέμε ποιος είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός αν δεν υπάρχει κατάλληλος πρωθυπουργός. Νομίζω.
Ω ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΕΙΝ τοις γονεύσι, ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων χρήμασι τρεφόμενοι. Από φοιτητές η παρωδία του γνωστού επιγράμματος του Σιμωνίδη. Για να μη λένε ορισμένοι ότι δεν ξέρουν να μιλούν καλά ελληνικά την έφτιαξαν. Για να αποδείξουν ότι και αρχαία ελληνικά ξέρουν άμα λάχει να πούμε.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ την έκδοση κοινού ευρωομολόγου! Μια παρηγοριά είναι κι αυτή. Γι’ αυτό μη μας κάνετε τη δύσκολη κυρία Μέρκελ. Πείτε πως θα το εκδώσετε εν καιρώ και δεν πειράζει που δεν θα το εκδώσετε. Αυτό που μετράει είναι η ψυχολογία.
ΝΑ ’ΡΧΟΝΤΑΙ οι δημοσκοπήσεις! Προς τις αρμόδιες εταιρείες η έκκληση. Είναι αδύνατο να κανονίσουμε την πορεία μας, σαν άτομα, σαν κόμματα, σαν χώρα εν τέλει, χωρίς αυτές. Γι’ αυτό να ‘ρχονται οι δημοσκοπήσεις. Οσο το δυνατόν περισσότερες δημοσκοπήσεις.
ΜΕ ΤΗΝ ΒΙΓΙΑΡΕΑΛ στο Τσάμπιονς Λίγκ ο Παναθηναϊκός, με την Ξάνθη στο Κύπελλο Ελλάδος η ΑΕΚ. Στα σαλόνια αυτοί, στα αλώνια εμείς, γείτονα. Είναι να μη ζηλεύουμε;
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ με το διάλογο για την Παιδεία, αλήθεια; Ξεκίνησε; Συνεχίζεται; Τελείωσε πριν αρχίσει; Εγώ δημοσκόπηση κάνω. Κάθε απάντηση δεκτή.
ΜΙΑ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ και άλλη μία και πάει μας τελείωσε ο φετινός Φλεβάρης. Στο καλό και να μας ξανάρθει του χρόνου με νέα απόδραση Παλαιοκώστα. Αν εν τω μεταξύ τον έχουν ξαναπιάσει.
ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ του Τρωικού πολέμου την περιγράφει ο ποιητής Ομηρος στο έργο του Ιλιάδα. Το ποίημα αυτό αρχίζει με τη σύγκρουση του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα, που συγκλονίζει το στρατόπεδο των Αχαιών, γι’ αυτό και η πρώτη λέξη της Ιλιάδας είναι η “μήνις” δηλαδή ο θυμός του Αχιλλέα.
“Μιλάμε εύκολα γι’ αρρώστιες/ του στομαχιού, της μέσης, των ποδιών/ ακόμα και της καρδιάς ή του εγκεφάλου./ Μιλάμε λιγότερο γι’ αρρώστιες/ των νεύρων, του φύλου, της ψυχής/ έστω περαστικές σαν το συνάχι./ Είναι κι οι επιδημικές αρρώστιες/ των λέξεων, των ήχων, των εικόνων/ που μεταδίδονται εποχικά στην ομιλία μας”.
Το ποίημα “Αρρώστιες” του Τίτου Πατρίκιου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(Petaxta.blogspot.com)
Βαγγέλης Κακατσάκης
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Χανιώτικα Νέα(27.02.09)

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΜΑΣ τον καιρό μπορεί να τον έχουμε και με το παραπάνω σαν χώρα, δεν μπορούμε όμως να έχουμε παράπονο από τον καιρό - καιρό... σε γενικες γραμμές. Απαραίτητες οι βροχές, απαραίτητα και τα χιόνια.
ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ η Ελλάδα μέχρι προχθές, Παλαιοκώσταινα τη σημέρον ημέρα. Σκέτη Κώσταινα πάντως δεν πρόκειται να γίνει.
ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ “πεταχτά”, όπως το παραπάνω, διαβάζουν ορισμένοι και ο νους των πηγαίνει κατευθείαν στο ότι η Ελλάδα μπορεί να ονομαστεί... Γιώργαινα. Φραγμός στο νου των ανθρώπων δεν μπαίνει.
ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ στην χώρα του Προμηθέα. Ολοι επιμηθείς είμαστε. Κι ας παριστάνουμε τους προμηθείς. Υπερ το δέον σιβυλλικός ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος;
ΔΙΚΑΣΤΕ ΤΟΥΣ! Καταδικάστε τους! Στο τάκα τάκα όλα αυτά. Μόνο έτσι θα γλυτώσετε από τις κατηγορίες, περί πολιτικών ευθυνών.
ΤΑ ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΑ θύματα, των εξιλαστήριων θυμάτων, τα εξιλαστήρια θύματα, εξιλαστήρια θύματα. Στον πληθυντικό αριθμό η κλίση.
ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΠΙΑΣΟΥΜΕ, δήλωσε ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης για τους Παλαιοκώστα και Ριτζάι. Θα σας ξαναφύγουνε, δηλώνουμε εμείς. Σε δουλειά να βρισκόμαστε και υγεία να έχουμε για να παρακολουθούμε το σήριαλ “Μπαινάκηδες και Βγαινάκηδες”.
ΚΑΖΑΝΙ ΠΟΥ ΒΡΑΖΕΙ η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Δεδομένο. Αν υπάρχει ή δεν υπάρχει καπάκι είναι το ζητούμενο. Κι αν δεν υπάρχει έχει καλώς, αν όμως υπάρχει δύο τινά μπορεί να συμβούν. Ή να βρεθεί κάποιος να το αφαιρέσει ή να μην βρεθεί. Και αν βρεθεί έχει καλώς, αν όμως δεν βρεθεί κρίμας τη φασολάδα!
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ εκ μέρους της Επιτροπής Ανέγερσης του ανδριάντα του Καγιαλέ στον Προφήτη Ηλία μα και των Κρητών της Αμερικής που έδωσαν τον οβολό τους για τούτο, στον δήμαρχο Ακρωτηρίου Μιχάλη Κυνηγό, μου παράγγειλε να γράψω ο εκ Δρακώνας Κυδωνίας φίλος μου Δημήτρης Χαλιβελάκης, που μένει στο Μαϊάμι των Ηνωμένων Πολιτειών. Για όσα έκανε σχετικά με τον Ανδριάντα, προκειμένου να γνωρίζει ο κάθε επισκέπτης ποιός ήταν αυτός που έκανε το κορμί του ιστό για να ανεμίζει η ελληνική σημαία, μου είπε. Κι αυτό ανεξάρτητα από το δικό του ευχαριστώ που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα μας προχθές. Το ’γραψα φίλε. Και για να προσθέσω και ένα μεγαλύτερο ευχαριστώ σε σένα.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ συνάντησε κάποτε στον δρόμο του έναν φτωχό σιδηρουργό που συμβούλευε τον μικρό του γιό. “Εύγε καλέ μου άνθρωπε” του είπε. “Βλέπω ότι είσαι φρόνιμος πατέρας. Αλήθεια τί σκοπεύεις να κάνεις τον γιό σου όταν μεγαλώσει;”. “Θέλω να τον κάνω αυτό που εσύ δεν θα μπορέσεις ποτέ να κάνεις τα δικά σου παιδιά,” του είπε. “Τι θα τον κάνεις, λοιπόν;” απόρησε ο Αριστείδης. “Καλύτερο στη δουλειά του από μένα”, απάντησε ο σιδηρουργός.
“Σιγά σιγά βρέχει ο Θιος και σιγανά χιονίζει/ κι έχει τα κρύγια στα βουνά, το χιόνι στσι Μαδάρες./ Κι απού ‘χει σπίθια ροδοτά και σπίθια ροδομένα/ κι έχει καρπούς στ’ αμπάρια του και λάδι στα πιθάρια/ και στα βαρέλια του κρασί και ξύλα στην αυλή του/ κι έχει και κόρη και φιλεί και στη φωθιά καθίζει/ δεν τονε νοιάζει ο Βορριάς, αν βρέχει κι αν χιονίζει/ κι ανε βαστάξει και καιρό...”
Ριζίτικο τραγούδι
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(Petaxta.blogspot.com)
Βαγγέλης Κακατσάκης
>> τυπώστε αυτό το άρθρο


Χανιώτικα Νέα(26.02.09)

Eυθύβολα και μη... Fly to the top ο... Παλαιοκώστας
[Fly to the top babe\ yes we can do it\ just wait and see..
Μτφ

Πέτα στα ψηλά μωρό μου\ ναι, μπορούμε να το καταφέρουμε\ απλά περίμενε και θα δεις...
Το παραπάνω ρεφρέν είναι του τραγουδιού με το οποίο θα εκπροσωπηθεί η χώρα μας στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον...]
Ομως είναι και το τραγούδι που τραγουδούσε ο Παλαιοκώστας στον Ριζάϊ π.α. (προ της απόδρασής τους).
Απ' αυτό εμπνεύστηκε τον τρόπο της απόδρασής του, και με αυτό να του ανυψώνει το ηθικό προχώρησε προς την ελευθερία του.
Δεν γίνεται να είναι διαφορετικά...
Το συγκεκριμένο τραγούδι μπορεί να αποτελέσει
και το soundtrack της ταινίας που οσονούπω θα γυριστεί στο Hollywood!
Οι αμερικάνοι ήδη έχουν εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον να μάθουν όλο το story πίσω από αυτήν την απόδραση!
Και βέβαια όπως είναι κατανοητό η συγκεκριμένη ταινία θα σπάσει ταμεία!
Ας πάμε όμως πίσω στο τραγουδάκι μας, το οποίο κι ας φαινόταν αθώο την προηγούμενη εβδομάδα, τώρα πια δεν είναι. Και εξηγώ!
Τόσο το συγκεκριμένο τραγούδι, όσο και οι: Sakis, ο συνθέτης μαζί κι ο στιχουργός του, μαζί κι η ΕΡΤ, οι αδερφές Μαγγίρα, ο Φωκάς Ευαγγελινός, ο Τζώνυ Καλημέρης... είναι ηθικοί αυτουργοί αυτής της απόδρασης!
Ακόμα κι οι: Καλομοίρα που τάχθηκε από τη πρώτη στιγμή υπέρ του συγκεκριμένου κομματιού, όλοι που το ψήφισαν ανεξεραίτως, τόσοι και τόσοι άλλοι να μη κάθομαι να τους απαριθμώ τώρα!
Ολοι φταίνε, και όλοι μαζί πρέπει λοιπόν να πάρουμε το φταίξιμο απάνω μας αλλά προς Θεού "οχι και σε καμία περίπτωση δεν φταίει η... κυβέρνηση".
Αυτής μην της μιλάτε. Αφήστε την μη μου την ταράζετε! Αρκετά έχει στο κεφάλι της.

Υ.Γ.
Μήπως είμαι παράλογος στην παραπάνω ανάλυσή μου; Μήπως δεν μπορεί να έγιναν έτσι τα πράγματα;
Δεν νομίζω!
Στη χώρα του παραλόγου που ζούμε όλα αυτά τα σενάρια που μοιάζουν επιστημονικής φαντασίας είναι πέρα για πέρα αληθινά!
Γιατί να μην είναι και το δικό μου;
Δηλαδή εσάς αν σας έλεγαν πριν από λίγες ημέρες ότι ο Παλαιοκώστας θα κατάφερνε να αποδράσει από τον Κορυδαλό με ελικόπτερο και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το ‘χε ξανακάνει, εσείς θα τον πιστεύατε;
Νεκτάριος Κακατσάκης
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Χανιώτικα Νέα(25.02.09)

ΣΧΟΛΙΑ
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 24/02/09

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΚΙΝΑΚΙ μου και πού να σε κρεμάσω! Πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή το Παρασκευοσαββατοκυριακοδεύτερο. Κι αν έχει να μάθει, χρησιμοποιώντας την αλάνθαστη μέθοδο της δοκιμής και της πλάνης, ένας νέος μπλόγκερ! Τρομάρα του!
ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ, μολυβάκι μου! Ποτέ, μα ποτέ δεν πρόκειται να σ’ απαρνηθώ. Εσύ μια ζωή ήσουν, είσαι και θα είσαι η προέκταση του χεριού μου, το όργανο με το οποίο θα γεμίζω την άσπρη κόλλα με τις όποιες λέξεις μου.
ΤΑ “ΠΕΤΑΧΤΑ” είναι γωνιά του φίλου μου Βαγγέλη/ εκειά θα βρεις ό,τι κι αν πεις κινίνο μα και μέλι! Απ’ τον γνωστό τοις πάσι, και ιδιαιτέρως στους αναγνώστες της στήλης Ηλία Σταματάκι, η μαντινάδα. Επί τη ενάρξει λειτουργίας του ιστολογίου μου. Ευχαριστώ Ηλία!
ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΟΥ ΞΕΣΤΡΑΤΙΣΑ, με το που άρχισα, και βρίσκομαι ακόμα στην ιδιωτική μου οδό, για να θυμηθώ τον Οδυσσέα Ελύτη, να πω και διά του Τύπου τις ευχαριστίες μου στο Μιχάλη Μουντάκη και τη Χριστίνα Τζομπανάκη για τα σχόλια που μου έστειλαν με το που έμαθαν για το περί ου ο λόγος ιστολόγιο και που είναι ήδη αναρτημένα σ’ αυτό.
“ΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ έχουν τη δική τους αξία γιατί αν μη τι άλλο γεμίζουν με φρέσκο αέρα την αναγνωστική καθημερινότητά μας”, γράφει μεταξύ των πολλών άλλων ο Μιχάλης. “Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτομαι με τα μάτια κλειστά μετά το τέλος της ανάγνωσης της στήλης σου”, σημειώνει, επίσης μεταξύ των πολλών άλλων δικών της η Χριστίνα.
ΠΑΛΙ ΜΕ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ απόδραση μεγάλη/ κι θα τον πιάσουν σίγουρα πουλί θα γίνει πάλι. Όντας μέχρι τα μπούνια χωσμένος στον κόσμο της μπλογκόσφαιράς μου ή στην μπλογκόσφαιρα του κόσμου μου, αν προτιμάτε, έφτασε μέσω κινητού, με δράστη τον Ηλία Σταματάκι, βεβαίως, η είδηση των ειδήσεων. Περιττό να σας πω ότι ο νους μου, με το που διάβασα το μήνυμα πήγε στον Βασίλη Παλαιοκώστα.
ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ. Για φαρσοκωμωδία, πρόκειται. Μια φαρσοκωμωδία υψηλών προδιαγραφών.
ΑΣ ΒΑΖΑΜΕ, ΛΕΩ τώρα, πρωθυπουργό τον Βασίλη Παλαιοκώστα. Αδύνατο το θεωρείτε; Ε, τότε ας βάζαμε τον αδελφό του τον Νίκο. Στην οικογένεια Παλαιοκώστα το πρωθυπουργηλίκι. Σε μια ακόμα οικογένεια εν Ελλάδι.
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΕΥΤΑ απίστευτη απόδραση των Παλαιοκώστα - Ριτζάι και τη δική μου ενασχόληση βεβαίως με την μπλογκόσφαιρα έτρεχαν ταυτόχρονα και κάποια άλλα γεγονότα. Σιγά τις ειδήσεις δηλαδή.
ΕΝΤΑΞΕΙ, Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ δεν σκέφτεται τις εκλογές. Δεν υπάρχει καμία και από κανένα αντίρρηση γι’ αυτό. Ελα όμως που οι εκλογές σκέφτονται τον Πρωθυπουργό!
ΕΝΑΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ δεν ήξερε ποιον απ’ τους δυο νέους που ήθελαν την κόρη του να διαλέξει για γαμπρό του. Ο ένας ήταν πάμπλουτος αλλά είχε κακό χαρακτήρα και ο άλλος πάμπτωχος, αλλά όμως τίμιος. Συμβουλεύτηκε τον Θεμιστοκλή κι αυτός του απάντησε: “Αν ήμουν στη θέση σου, θα προτιμούσα έναν άνθρωπο χωρίς πλούτη, παρά πλούτη χωρίς άνθρωπο”.
“Να φυλάξεις σκοπιά, νύχτα Φεβρουαρίου/ στις υπώρειες της Ροδόπης/ οπλίζοντας σε κάθε ψίθυρο/ ή μ’ ένα ρίγος στο θρόισμα του χόρτου/ πετάγεσαι απ’ το λήθαργο/ κοίταζε να αποστηθίζεις διαδρομές:/ πως οδηγείς σε άγνωστες τοποθεσίες/ με την έξαψη του ενόχου που αθωώνεται,/ πως παλεύεις επιδέξια το φόβο/ δαγκώνοντας τα χείλη με υπομονή,/ πως αναλώνεσαι μέσα στο φως/ όπως ο ακριβώς κομήτης του Ξέρξη,/...”.
Από το ποίημα “Προς τον ίδιον υιόν Ρωμανόν”
του Δημήτρη Καλοκύρη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ
(petaxta.blogspot.com)
Βαγγέλης Κακατσάκης
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Χανιώτικα Νέα(24.02.09)

ΣΧΟΛΙΑ
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ 23/02/09
Το ημερολόγιο ενός αγωνιστή
Φεύγοντας από τη ζωή ο εκ των ιδρυτών του ΕΔΕΣ Ιωάννης Ιωσήφ Παπαδάκης σε ηλικία 93 ετών άφησε το χειρόγραφο ημερολόγιό του, όπου κατέγραφε μέρα με τη μέρα, όλα τα γεγονότα του αγώνα των ΕΔΕΣ - ΕΟΕΑ κατά των κατακτητών στα βουνά της Ηπείρου από 22/7/1942 - 5/2/1945. Βάραινε πολύ στα χέρια των εξαδέλφων του, του και προέδρου του Νομαρχιακού Συμβουλίου Χανίων, παθολόγου- νεφρολόγου Δρ Ε.Μ. Παπαδάκη και του πρώην προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας ΕΚπαίδευσης του Νομού μας, συντ. δασκάλου Μανώλη Βολουδάκη, το Ημερολόγιο ετούτο. Τα που είχε γράψει στις σελίδες του με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο ο κατά πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία απ’ αυτούς αγωνιστής της ελευθερίας εξάδελφος, μόνο ιδιωτικής φύσεως δεν ήταν. Η διαπίστωσή τους απ’ την πρώτη κιόλας ματιά. Εκ των ων ουκ άνευ γι’ αυτούς ότι άξιζαν να μείνουν οι μαρτυρίες του, για μια περίοδο αντίστασης και αμφισβήτησης σαν συμβολή στην αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας. Κυρίως όμως σαν ελάχιστο στη μνήμη του μνημόσυνο. Στη μνήμη ενός αγνού πατριώτη και ανιδιοτελούς αγωνιστή που βρέθηκε δίπλα στον Ναπολέοντα Ζέρβα και ο οποίος ήταν συγγενής τους.
Οι σκέψεις που τους οδήγησαν στην έκδοση ενός βιβλίου που κύριο σώμα του έχει τα που έγραψε εν είδει ημερολογίου ο αγωνιστής εξάδελφος. Το διεξήλθα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις προάλλες και μου έμειναν πολλά απ’ αυτό, όπως για παράδειγμα το ύφος της γραφής του αγωνιστή. Πάνω απ’ όλα όμως, όταν το έκλεισα, τους δύο εξαδέλφους (γνωστούς για τις πολυποίκιλες δραστηριότητές των) ήθελα να συγχαρώ. Και για το ιδιαίτερα επιμελημένο 192 σελίδων βιβλίο, αλλά και όλα τ’ άλλα, όσα έπραξαν για να τιμηθεί, όπως άξιζε, η μνήμη του συγγενή τους...


Ριζίτικα τραγούδια με τον Γιάννη Κουτουλάκη
Και σαν μέθοδος άνευ διδασκάλου θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να χρησιμέψει το σιντί με ριζίτικα τραγούδια που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα από τον Γιάννη Κουτουλάκη (παραγωγή KEROS MUSIC - Νίκος Οικονομίδης). Από και για κάθε Κρητικό ή οποιονδήποτε άλλο θελήσει να μάθει να τραγουδεί σωστά, όπως αρμόζει, τα μοναδικά σε αξία αυτά δημιουργήματα του λαού μας. Ο καθείς στο είδος του και ο Γιάννης Κουτουλάκης στο ριζίτικο. “Υπήρξα ένα από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη του ιστορικού και καλλιτεχνικού συλλόγου «Κρητικές Μαδάρες» και για πολλά έτη ήμουν διευθυντής της χορωδίας και δίδαξα τα Ριζίτικα σε πολλές εκατοντάδες μέλη και φίλους του συλλόγου”, γράφει ο ίδιος, μεταξύ των άλλων, στο βιογραφικό του, που μαζί με έναν πρόλογο του Γιώργου Παπαδάκη για τα Ριζίτικα και τους στίχους των εννιά (9) τραγουδιών που τραγουδεί, παρατίθεται στο συνοδευτικό ιδιαίτερα επιμελημένο κατατοπιστικό φυλλάδιο.
Πάνω απ’ όλα ωστόσο μια μαρτυρία αγάπης για το ριζίτικο από έναν άνθρωπο που πιστά το έχει μια ζωή υπηρετήσει και στο μέτρο των δυνάμεών του αναδείξει, είναι το εν λόγω σιντί. Δεν το γράφει αυτό ο ριζίτης δάσκαλος. Το διαπιστώνει όμως ιδίοις ωσί ο οποιοσδήποτε σχετικός ή άσχετος το ακούσει.

Ενα κείμενο που αξίζει πραγματικά
“Ουάσιγκτον. Σταθμός του μετρό. Ενα κρύο πρωινό τον Γενάρη του 2007. Επαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι, καθ’ οδόν για τη δουλειά τους. Μετά από 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του.
4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της. 6 λεπτά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά.
10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Ολοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν.
45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει. Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολλάρια.
1 ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης, Κανείς δεν το 'ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελλ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου. Επαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων. Δύο μέρες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελλ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστώνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολλάρια. Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ο Τζόσουα Μπελλ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια;
Ενα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το συγκεκριμένο πείραμα είναι:
Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν’ ακούσουμε έναν από τους καλυτέρους μουσικούς του κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε;”.
“Συνήθως δεν στέλνω τέτοια, αλλά αυτό αξίζει πραγματικά”, σημείωσε για να συνοδεύσει το παραπάνω μήνυμα που μου έστειλε η φίλη συγγραφέας Λιάνα Δενεζάκη. Κι εγώ δεν δημοσιεύω τέτοια, Λιάνα, εκτός κι αν αξίζουν πραγματικά!
Βαγγέλης Κακατσάκης
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Χανιώτικα Νέα(23.02.09)

ΣΧΟΛΙΑ
21/02/09
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch. gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ. Ένα κερί, έστω και νοερά, στη μνήμη των νεκρών μας. Με το καλημέρα. Να μην το ξεχάσουμε!
ΤΣΗ ΑΠΟΚΡΙΑΣ, ΤΣΗ ΤΥΡΙΝΗΣ και των Αγιω - Θοδώρω. Τρία ψυχοσσάβατα στη σειρά. Τις Αποκριές μπορεί να διασκέδαζαν και να χαίρονταν τη ζωή οι παλιοί μας, δεν ξεχνούσαν ωστόσο και τους πεθαμένους τους.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΙΣ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ των δημοσίων υπαλλήλων. Η ώρα το καλεί να ξεκινήσουν οι υπερημερίες. Για να καλυφθούν οι υπερωρίες.
ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΠΛΟΚΑ των αγροτών τον Γενάρη, να και τα μπλόκα των φορτηγατζήδων τον Φλεβάρη. Για να δούμε τον Μάρτη, ποιοι έχουν σειρά.
ΠΟΛΥ ΠΡΑΜΑ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ αύριο. Από σήμερα θα αρχίσουν να τρώνε οι κότες. Λες κι είναι καλαμπόκι.
ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΠΑΝΕ τα πράγματα ολοένα πλησιαίνουν στην Ελλάδα τα νοικοκυριά που λένε το ψωμί ψωμάκι. Να αρχίσουν να τρώνε παντεσπάνι θα τους έλεγε, αν ήταν εν ζωή, η Μαρία Αντουαννέτα. Ή μήπως είναι και θα τους το πει;
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ λαού παρέδωσε τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο το ΠΑΣΟΚ, προχθές, γιατί κατελόγισε ελεεινολογία σε κορυφαία στελέχη του. Βρήκε το κατάλληλο μέρος για να τον παραδώσει.
ΠΟΛΛΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΑΦΙΕΡΩΘΗΚΑΝ στον Αλέξη, τον Δεκέμβρη, καιρός ήταν να αφιερωθεί και μια νύχτα του Φλεβάρη στον Sakis. Συγγνώμη, Αλέξη, αλλά δεν μπορούσαμε να του την αρνηθούμε.
ΑΝ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ, λέει, αν θα βρέξει αύριο, θα μας πει πως δεν ξέρει. Σιγά που θα ρωτήσουμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο γι’ αυτό το θέμα. Την κυρία ΕΜΥ τί την έχουμε;
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ μεταξύ των νηπίων. Πες μου μια λέξη με τρία ου, σε ρωτά το νήπιο. Και πριν προλάβεις να δηλώσεις άγνοια σου την ξεφουρνίζει. Μπουφάν, σου λέει. Μα αυτή η λέξη έχει ένα μόνο ου, του λέεις. Τρία έχει, επιμένει, τα άλλα δύο τα έχει η κουκούλα του. Ετσι είναι. Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων μαθαίνεις την κρυμμένη αλήθεια των πραγμάτων.
ΤΑ ΠΑΧΗ ΜΑΣ, τα κάλλη μας! Και σε περίοδο παρατεταμένης λιτότητας αυτό είναι το σύνθημά μας. Μπούκωστ’ το το παιδί, μπούκωσ’ το.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ και τα σκυλιά δεμένα. Μια φορά κι έναν καιρό, όταν είχαμε βασιλιά και ο λόγος του είχε πέραση. Αλμουνιακή υπόδειξη, τέρμα τα νιάου νιάου, τη σήμερον ημέρα. Μην τα πάρει αλλά κάπα ο... Αλ Καπόνε.
ΑΛΛΟΣ Ο ΑΛΜΟΥΝΙΑ άλλος ο Αλ Καπόνε, εντάξει. Για πλάκα του άλλαξα το όνομα. Θυμήθηκα το “πες το κι έτσι” που συνηθίζει να λέει ο Αλέφαντος. Κανένα υπονοούμενο.
ΚΑΤΣΙΓΑΡΟΥΣ ΑΓΟΡΑΖΩΩΩ! Κατσιγάρους αγοράζωωω! Κατσιγάρους αγοράζωωω! Καιρός να πουλήσετε τα λάδια σας, χωριανοί!
ΚΑΙ ΜΠΛΟΓΚΕΡ, σε πειραματικό επίπεδο, ο συντάκτης της στήλης από προχθές 19 Φεβρουαρίου. Όσοι πιστοί, προσέλθετε. Τί είπατε; Πως όλα τα ’χε η Μαριωρή κι ο φερετζές της έλειπε;
ΟΛΑ ΤΑ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΙΟΣ του κομπιούτερ. Σιγά που δεν θα μπορούσε να κάνει χθες την πρώτη τελεία(.) της διεύθυνσης του ιστολογίου παπάκι (@)!
Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ της Μακεδονίας και πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν πολύ περήφανος για τις νίκες του στους πολέμους. Ο Αρχίδαμος όμως, ο βασιλιάς της Σπάρτης που ήταν πρότυπο μετριοφροσύνης τον προσγείωσε σ’ ένα γράμμα του. Του έγραψε μεταξύ των άλλων: “Φίλιππε, κοίτα τη σκιά σου στον ήλιο και θα διαπιστώσεις πως δεν έγινε καθόλου μεγαλύτερη απ’ ό,τι ήταν πριν από τις νίκες σου”.
... “Ας τους αφήσουμε να περιφέρονται/ μέσα σε αναλαμπές μετά από τόσα χρόνια/ μ’ εκείνα τα μεγέθη/ μες στην αχλύ του χρόνου και του ανέμου/ καλύτερα/ που δεν μπορούμε να ξεκρίνουμε/ καλά τα πρόσωπά τους/ δεν χρειάζεται κανένα πρόσθημα/ ή επίμετρο/ ήταν όλοι τους ωραίοι!...”
Από το ποίημα “Αναδρομή” του Χαράλαμπου Κ. Βάιου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΧΟΛΙΑ
20/02/09
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch. gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΜΙΑ ΙΔΕΑ είναι κι αυτό, συνέλληνες! Και που μας έθεσε, ουσιαστικά, σε επιτήρηση η Κομισιόν με την ανακοίνωσή της, τί έγινε! Σιγά τα λάχανα! Κάποιους τρόπους θα βρούμε να την γλιτώσουμε. Είμαστε γάτες εμείς. Μα κι αν δεν την γλιτώσουμε (λέμε τώρα) ούτε την τσόχα ούτε τα ραφτικά θα χάσουμε. Αυτή (η Κομισιόν δηλαδή) θέλει να μας φορέσει καινούριο κουστούμι, αυτή να πλερώσει και τα έξοδα.
ΠΑΝΤΩΣ, ότι την κάτσαμε την βάρκα δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Ή μήπως υπάρχει; Καθίζουν οι βάρκες και μόνες τους βλέπετε...
“ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΗ πολιτεΙα”; Οχι δεν τον δέχομαι αυτόν τον τίτλο με την έννοια ότι με παραπέμπει στις “Ακυβέρνητες πολιτείες” του Στρατή Τσίρκα. Ούτε τον τίτλο “Ερημη Χώρα” υιοθετώ πάντως, του Ελιοτ. “Ανοχύρωτη χώρα” λοιπόν, ο τίτλος που προκρίνω για χρήση. Με την έννοια ότι κανείς δεν έγραψε ακόμη σχετικό βιβλίο. Κι ας τον χρησιμοποίησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου.
ΕΘΝΟΣ ΑΝΑΔΕΛΦΟΝ! Και αυτός ο όρος γάντι θα πήγαινε αν μιλούσαμε για έθνη κι αν η Ελλάδα δεν ήταν σήμερα μέλος της Ενωμένης Ευρώπης.
Ο ΚΑΛΟΣ καραβοκυρης στη φουρτούνα φαίνεται. Η φουρτούνα ήρθε, ο καλός καραβοκύρης αναζητείται.
ΕΠΙΘΕΣΗ σε τηλεοπτικό σταθμό. Ληστεία και βιασμός 73χρονης. Βόμβα μεγάλης ισχύος σε τράπεζα. Χώρια τα “γκαζάκια”. Περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο... Περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο... Περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο...
ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΣ μεριμνάς και τυρβάζεις συνεχώς περί τας εκλογάς και δεν σου μένει καιρός ν’ ασχοληθείς και με άλλα ζητήματα. Μια σπηλαιώδης φωνή. Μια φωνή που δεν έχει ακροατές.
ΜΕΣΑ ΟΙ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΙ, έξω οι Βατοπεδινοί, μέσα οι Βατοπεδινοί, έξω οι Βατοπαιδινοί, Ακρη με το μάδημα της μαργαρίτας δεν βρίσκεται. Γι’ αυτό στα έξω μέσα οι Βατοπε(αι)δινοί!
ΜΗΠΩΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ να πηγαίνουμε τη μια μέρα με το αυτοκίνητό μας στην Αθήνα, να το γεμίζουμε βενζίνα και να επιστρέφουμε την άλλη; Για να καθίσουμε να βάλουμε τα πράγματα κάτω και να τα εξετάσουμε. Μπορεί και να συμφέρει!
ΕΦΤΑΝΕ ΕΝΑ ακόμα; Οχι! Εφταναν δύο ακόμα;Οχι! Τρία, ναι τρία ... πενάλτι έπρεπε να δώσει ο διαιτητής στον Ολυμπιακό για να νικήσει, έστω και μ’ ένα γκολ διαφορά την ομάδα της Σεντ Ετιέν. Αλλο πράγμα τί αντιολυμπιακές κακίες βγάζεις, γείτονα!
ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ του να είσαι βουλευτής. Να πηγαίνεις απ’ το ένα κόψιμο της πίτας στο άλλο και να μην δοκιμάζεις ούτε ψίχουλο.
ΚΑΠΟΤΕ Ο ΙΕΡΩΝΑΣ, ο τύραννος των Συρακουσών, ρώτησε τον φιλόσοφο Σιμωνίδη να του πει “Τί είναι Θεός”. Ο Σιμωνίδης του ζήτησε μια ημέρα προθεσμία για να σκεφτεί. Οταν πέρασε η μια μέρα ζήτησε δύο, μετά τέσσερις και μετά οχτώ. Αυτό εκνεύρισε τον Ιέρωνα και τον ρώτησε γιατί αυτές οι αναβολές. Ο Σιμωνίδης με ειλικρίνεια του απάντησε: “Οσο πιο πολύ σκέφτομαι τί είναι Θεός”, τόσο πιο πολύ σκοτίζεται ο νους μου.
“... Λέω πως είναι ο καιρός που δεν ξημέρωσε/ και τη σημαία που δε σκίστηκε/ πάνω απ’ τη νύχτα ξεδιπλώνω./ Απόψε συλλογίζομαι/ κι είν’ η καρδιά μου από πέστροφες γεμάτη,/ από φτερούγες που σαλεύουνε/ μ’ έναν ανέκφραστο ρυθμό”.
Από το ποίημα “Η πέστροφα” του Αλέξη Ζερβάνου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta@blogspot.com)


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΧΟΛΙΑ
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
19/02/09
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ-->Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΑΝΤΕ ΝΑ ΧΙΟΝΙΣΕΙ για να δούμε μιαν άσπρη μέρα. Παλιό μεν, καλό δε. Ιδιαίτερα τη σήμερον ημέρα που μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν κολιακούδα. Και δεν εννοώ τη μαυρίλα του καιρού, βεβαίως.
ΚΑΙ ΝΑ ’ΧΕΙ ΠΛΑΚΩΣΕΙ η μαύρη σαν κολιακούδα μαυρίλα μόνο στην Ελλάδα, καημός δεν ήτανε. Απ’ τη μια άκρη της Ευρώπης μέχρι την άλλη έχει απλωθεί. Αλλού λιγότερο κι αλλού περισσότερο. Τα ίδια και χειρότερα στην Αμερική.
ΟΛΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ τρεις φορές την ημέρα να χιονίσει. Ο ορισμός της συναίνεσης. Για να αντιμετωπίσουμε την... κολιακούδα.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟ στον Αλμούνια και από τον Αλμούνια στον Μπαρόζο. Το πήγαινε. Από τον Μπαρόζο στον Αλμούνια και από τον Αλμούνια στον Προβόπουλο. Το έλα να δεις. Πάντα ενδιάμεσος σταθμός ο Αλμούνια.
ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ! Το πικρό ποτήρι της επιτήρησης μας περιμένει στο τραπέζι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ασπρο πάτο!
ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ πιάσαμε πάτο. Να το διορθώσω. Κι όμως ακόμα δεν πιάσαμε πάτο όλοι. Με την έννοια ότι ορισμένοι όχι μόνο έπιασαν αλλά και ζουν στη λασπουριά του.
ΓΙ’ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ δεσμεύτηκε στα λόγια το ΠΑΣΟΚ σχετικά με το 5% στην παιδεία και το 2% για την έρευνα. Μένει να δούμε αν θα μείνει “σκλάβο στα δεσμά” των λόγων του, όταν θα έρθει η ώρα των έργων του. Κοντός ψαλμός, αλληλούια.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ/ δεν την πιάνει κρίση καμιά/ από καρναβάλι σε καρναβάλι πηγαίνει/ και ξοδεύει τα δανεικά. Καρναβαλιστείτε και μην σκέφτεστε τί τέξεται η επιούσα. Καρναβαλιστείτε κι όπου το βγάλει η βράση. Καρναβαλιστείτε και γαία πυρί μιχθήτω.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ. Περιμένοντας τον ΕΛΓΑ. Περιμένοντας τον ΕΛΓΑ στην Κάντανο. Περιμένοντας τον ΕΛΓΑ στην Κάντανο έναν ολόκληρο χρόνο για να καταγράψει τις ζημιές από τη θεομηνία που την έπληξε. Μήπως χάθηκαν στο φαράγγι οι άνθρωποι του;
“ΕΡΧΟΜΑΙ ΑΠ’ ΕΚΕΙ που πηγαίνεις, και πηγαίνω εκεί οπόθεν έρχεσαι. Κύκλος είναι ο δρόμος μας και συχνά θα ανταλλάξωμεν τον χαιρετισμόν του διαβάτου, εφόσον θα έχωμεν πόδια δια να κρατούν το κεφάλι μας, και κεφάλι δια να κρατήται από τα πόδια μας”. Από τη “Σιδηρά Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ Γιώργο Παναγουλόπουλο τον γνώρισα αποκλειστικά μέσα απ’ τα ποιήματά του. Μου άρεσαν τόσο πολύ και τα φιλοξένησα κάμποσες φορές στη στήλη αυτή. “Στον τελικό της ήττας” ο τίτλος της ποιητικής συλλογής που “εγκάρδια”, μέσω της Στέλλας Αρκάδη μου χάρισε. Την έχω στα αγαπημένα μου βιβλία. Τις προάλλες έμαθα ότι έφυγε για τη Χώρα των Μακάρων. Καλό κατευόδιο, ποιητή!
ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ από τους στρατηγούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου τον επλησίασε κι άρχισε να κατηγορεί με πάθος κάποιον άλλο. Ο Αλέξανδρος έκλεισε με την παλάμη του το ένα αυτί κι άκουγε μόνο απ’ το άλλο. Όταν ο κατήγορος στρατηγός τον ρώτησε γιατί το κάνει αυτό ο Βασιλιάς του απάντησε: “Σε άκουσα προσεκτικά, αλλά με το ένα αυτί. Με το άλλο θα ακούσω αυτόν που κατηγορείς”.
“Σ’ εκείνο το λιμάνι/ αποχαιρέτισα πολλούς φίλους/ έφευγαν για καλύτερη τύχη/ ο τελευταίος μου είπε πως διορίστηκε/ σ’ έναν μεγάλο οίκο ευθανασίας/ του έδωσα μια παραγγελία/ που ποτέ δεν έφτασε/ κι όταν του έγραψα/ μου ήρθε πίσω το γράμμα/ με την ένδειξη “Ανεπίδοτο”...
Από το ποίημα του Γιώργου Παναγουλόπουλου “Ανεπίδοτο”
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!-->

>> τυπώστε αυτό το άρθρο