Το νησί που ταξίδευε

Γράφει η
Α. ΚΟΚΟΒΛΗ

Η Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη μας αποκαλύπτει με κάθε νέο της πόνημα κάτι που κατά κοινή ομολογία μας είναι από τα πρώτα της βιβλία γνωστό. Ότι δηλαδή πρόκειται για μια προικισμένη συγγραφέα του καλού παιδικού βιβλίου. Και με το νέο της βιβλίο - που κυκλοφόρησε πρόσφατα, αυτό επιβεβαιώνεται. Είναι επίσης γεγονός ότι η συγγραφέας στοχεύει με κάθε της βιβλίο να διδάξει κάτι καινούργιο στα παιδιά στα οποία και απευθύνεται. Το νησί - καράβι που ταξίδευε, δείχνει στα παιδιά ότι όλα σ' αυτό τον κόσμο είναι αλληλένδετα. Σου προκαλεί θαυμασμό η σύλληψη του μύθου και η ικανότητα της συγγραφέως να τα συνδέσει όλα: ανθρώπους, ζώα, φυτά, εποχές κ.λπ.
Το νησί - καράβι που ταξίδευε, έχει πάνω του όλα τα καλά: Βρυσούλες με καθάρια νερά, φρούτα λαχταριστά και ταξιδεύει με σύμμαχους όλες τις εποχές του χρόνου, που το αγαπούν και το διευκολύνουν στην πορεία του.
Τόσο πολύ δείχνει την αλληλοεξάρτηση ανθρώπων, φυτών και ζώων που όταν ο ψαράς αιχμαλωτίζεται στο βυθό της θάλασσας, φέρνει στη γυναίκα του το κακό μαντάτο ένα πουλάκι κι αργότερο το ίδιο αυτό πουλάκι έρχεται και ειδοποιεί τη μάνα και την καλεί να τρέξει να προλάβει την σύγκρουση των παιδιών της που κινδυνεύουν να συγκρουστούν αφού αγαπούν την ίδια νεράιδα. Θα είμαστε άδικοι να μη σημειώσουμε ότι το βιβλίο γίνεται πιο προσιτό και κατανοητό με τη θαυμαστή εικονογράφηση.
Ευχόμαστε την αγαπητή μας Ευδοκία και νέες επιτυχίες στο δύσκολο μα τόσο ευχάριστο είδος που έχει επιλέξει.


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Από την ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Κακατσάκη ΚΑΖΟΒΑΡ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Τ' Αϊ-Γιαννιου του Ριγολόγου, μεγάλη η χάρη του σήμερο. Γιατί Ριγολόγου; Μα γιατί κατά που λέγανε οι παλιοί μας όποιος τολμήσει να φάει λάδι την ημέρα αυτή που γιορτάζεται η αποκεφάλισή του από τον Ηρώδη, θα του βγει ανάλεμα από τα ρίγη που θα τονε πιάσουν.
Εκτος από Ριγολόγο και Θερμολόγο και Κρυαδίτη και Αποκεφαλιστή και Κοψοκέφαλο και Κουτσοκέφαλο και βεβαίως Νηστευτή ή Νηστικό λέει τον Αϊ Γιάννη τον Πρόδρομο ο λαός μας. Από ονόματα που του έχουν δώσει άλλο τίποτα.
ΠοιΟς θα αποκεφαλίσει ποιον; Ποιος ο Ηρώδης, ποια η Ηρωδιάδα και ποια η Σαλώμη; Παραμπερδευτήκανε οι ρόλοι τη σήμερον ημέρα κι άντε να τους ξεμπερδέψεις. Άσε που έχουμε ξωμείνει και από Πρόδρομους.
Καθ' οδΟν για την ΔΕΘ πολλά μπορούν να συμβούν. Παραείναι πολλές οι νάρκες ένθεν και ένθεν αλλά και καταμεσής του οδοστρώματος. Μια μικρή παρατιμονιά και πάει για φούντο το εμπόρευμα.
E λοιπΟν, δεν είναι όλοι ίδιοι. Ούτε οι κομματικοί σχηματισμοί είναι ίδιοι, ούτε πολύ περισσότερο, τα πρόσωπα που λειτουργούν στους κομματικούς σχηματισμούς είναι ίδια. Ό,τι χειρότερο η ισοπέδωση κατά τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο.
Παμε για εκλογές; Οτι πάμε, πάμε, αλλά πότε πάμε και κυρίως πώς θα πάμε. Μια πρώτη απάντηση. Για όσους πάνε τελοσπάντων, γιατί πολλοί είναι αυτοί που δεν θα πάνε.
Και me τον σοβιετικό αστυφύλαξ και με τον ρώσο χωροφύλαξ ο ποιητής και συγγραφέας Σεργκέι Μιχάλκοφ που έφυγε προχθές σε ηλικία 96 ετών απ' τη ζωή. Επί Στάλιν έιχε γράψει τον σοβιετικό εθνικό ύμνο και επί Πούτιν τον ρωσικό. Ο αποθανών δεδικαίωται.
ΚανονικΑ, λέει, θ' ανοίξουν τα σχολεία. Κρίμα τα σχέδια που έκαναν οι μαθητές και οι δάσκαλοι για παράταση των διακοπών. Όνειρα θερινών νυκτών ήταν...
Να γΙνει θέατρο με το όνομα "Μίκης Θεοδωράκης"; Κανείς δεν λέει όχι. Να γίνει όμως στους Αγίους Αποστόλους; Από λίγα έως ελάχιστα τα ναι.
ΚΩστα Μπετινάκη, Αθήνα: Μεγάλη τιμή για μένα η αναδημοσίευση των προσθεσινών ΠΕΤΑΧΤΩΝ στην ηλεκτρονική σου εφημερίδα (www.styx.gr). Σ' ευχαριστώ πολύ και γι' αυτό και για το ιδιαίτερα κολακευτικό μήνυμά σου. Να ξέρεις ότι πάντα θα σε περιμένει ένα μπουκάλι ΕΥ-πλους.
ΚΑποτε παραπονέθηκε στον βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο Ζ' μια νεαρή υπήκοός του ότι ένας νέος της είχε κλέψει την τιμή. Ο βασιλιάς διέταξε να φέρουν τον νέο κοντά του και τον καταδίκασε να πληρώσει 100 χρυσά νομίσματα στο θύμα του για αποζημίωση. Ύστερα πριν φύγουν οι δυό τους είπε μυστικά στον νέο να επιτεθεί στο θύμα του και να του αποσπάσει εκείνο το ποσόν. Η νεαρή όμως αμύνθηκε γερά και καταξέσκισε με τα νύχια της το πρόσωπο του νέου. Όταν οι στρατιώτες τους ξαναέφεραν και τους δυο μπροστά του, ο βασιλιάς είπε στη νέα: "Αν υπερασπιζόσουν την τιμή σου, όπως υπερασπίστηκες αυτά τα χρήματα δεν θα την έχανες. Τώρα δώσε τα πίσω στον άνθρωπο αυτό και χάσου από μπροστά μου".
“...Οι ποιητές αγόραζαν χονδρικώς/ δέκα θλιμμένους έρωτες,/ κι έγραφαν δέκα ποιήματα·/ και ζούσαν μεγαλοπρεπώς/ τρώγοντας σάπια ροδάκινα”.
Απ’ το ποίημα του γράφοντος (Κάζοβαρ, Εκδόσεις “Φιλιππότη”, Αθήνα 1987) “Στο ίδιο καφάσι”.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΟΝΤΡΕΣ στ’ αποκαΐδια. Ο τίτλος του έργου που βλέπαμε αυτές τις μέρες. Ας ελπίσουμε ότι ύστερα απ’ τον τραγικό θάνατο του πιλότου στην Κεφαλονιά το έργο θα κατέβει. Μια ανθρώπινη ζωή αξίζει ασύγκριτα περισσότερο απ’ τα όσα καμένα στρέμματα.
ΤΑ ΣΚΗΝΙΚΑ για το νέο έργο ωστόσο έχουν αρχίσει να στήνονται. Κόντρες στον Λευκό Πύργο, ο τίτλος του.
Ο ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ. Παίζει βέβαια και ο ανασχηματισμός. Ν’ αλλάξει δηλαδή εν τω μεταξύ ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς. Σιγά το έργο, θα μου πείτε. Έργο της μιας παράστασης θα ‘ναι.
Ε, ΛΟΙΠΟΝ εγώ το ‘δα το όνειρο, κι αφού το είδα θα σας το πω. Γονυπετής παρακαλούσε ο Πρωθυπουργός τον Γιάννη Μανώλη να τον κάνει, λέει, υπουργό. Βαρύ πεπόνι ωστόσο το ‘παιζε ο τελευταίος. Όλο δεν θέλω και δεν θέλω του έλεγε. Κάνε τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, ακούστηκε τότε μια βαριά φωνή απ’ το υπερπέραν με έντονη σερραϊκή προφορά. Τι κρίμα που ξύπνησα και δεν είδα τη συνέχεια.
Τη ΘΛΙΨΗ τους για την απόρριψη του ελαιολάδου ΠΟΠ “Κρήτη” εξέφρασαν με επιστολή τους στον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Μιχάλη Παπαδόπουλο ο Σύνδεσμος Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) και ο Σύνδεσμος Προστασίας και Ανάδειξης Κρητικού Ελαιολάδου (ΣΠΑΚΕ). Την απορία του για την επιμονή τους εξέφρασε ο Υφυπουργός. Αν οι Σύνδεσμοι ωστόσο είχαν εκφράσει την απορία τους, βεβαίως ο Υφυπουργός θα εξέφραζε την θλίψη του. Ούτως ή άλλως μεταξύ θλίψεως και απορίας το παιχνίδι της τιμής του ελαιολάδου παίζεται.
ΞΕΡΙΖΩΣΤΕ τις ελιές και φυτέψτε πορτοκαλιές. Μετά ξεριζώστε τις πορτοκαλιές και βάλτε αμπέλι. Μετά ξεριζώστε το αμπέλι και βάλτε ελιές. Και ούτω καθεξής. Σε δουλειά να βρίσκεστε. Ούτως ή άλλως ούτε το λάδι πουλιέται, ούτε τα πορτοκάλια αγοράζονται, ούτε το κρασί διατίθεται.
ΓΝΩΡΙΖΩ κάποια κούρκουτα που κάλτσες δεν φορούνε/ τους νέους παριστάνουνε, παπούτσια κατουρούνε. Ναι, ο Ηλίας ο Σταματάκης μου την έστειλε τη μαντινάδα. Επ’ ευκαιρία. Πού ‘ναι η μαντινάδα για το κανταΐφι κύριε Ηλία;
ΕΛΛΗΝΑΣ εργάτης στη Γερμανία τη δεκαετία του 1960. Αργεντίνος ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα τη δεκαετία του 2010. Ξέρετε πόσοι ποδοσφαιριστές από την Αργεντινή παίζουν εφέτος στις ομάδες της ελληνικής σούπερ λίγκας; Σχεδόν τόσοι όσοι Έλληνες εργάτες είχαν μεταναστεύσει στη Γερμανία για να βρουν δουλειά το 1965, για παράδειγμα.
ΓΙΑΝΝΗ και Γιώργο Λεντάρη, Αθήνα: Τα όποια επαινετικά (τόσο υπερβολικά) για το πρόσωπό μου, με αφορμή μια εύφημη μνεία για το έργο σας που αφορά την ιστορία του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων, στην επιστολή σας, τα αφήνω! Μένω μόνο στην ευχή που στην τελευταία παράγραφο κάνετε: “Οι νέοι του επαγγελματικού χώρου που τολμήσαμε να αγγίξουμε, να εκλάβουν μερικά έστω παραδείγματα συμπεριφοράς και ανιδιοτέλειας παλαιότερων συναδέλφων τους, ως μαθήματα επάξιας άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος.”
Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ παράσταση στην αρχαία Ελλάδα, όταν επρόκειτο για τριλογία του Αισχύλου κρατούσε σχεδόν μισή μέρα, γιατί μετά ακολουθούσε και μια κωμωδία. Οι Αθηναίοι που μπαΐλντιζαν με τους σκοτωμούς της τραγωδίας φώναζαν στο τέλος κάθε παράστασης: “Μηδέν προς Διόνυσον”. Δηλάδή δε θα μας παίξετε και καμιά κωμωδία για να γελάσουμε και λιγάκι;
“Στις ανθυγιεινές/ κι επώδυνες εργασίες/ υπάγεται η Ποίηση./ Στο ψέμα και αδικία/ φιλάσθενοι οι ποιητές/ τ’ αναπνευστικό τους/ ταλαιπωρούν./ Της “Αλήθειας” το φάρμακο/ αποσύρθηκε ως ακατάλληλο/ και μόνο σε στίχους/ κυκλοφορεί”.
Το ποίημα “Ανθυγιεινή εργασία” του Κώστα Πηγαδιώτη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
email:kakakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ την ολόμαυρη ράχη/ περπατώντας η ... Μπίζνα μονάχη/ μελετά πόσες βίλες θα κτίσει/ εκεί που κάποτε λειτουργούσε η φύση...
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, (άπαγε της βλασφημίας!) δεν φταίει βέβαια που έγινε στάχτη και μπούρμπερη η Βορειοανατολική Αττική. Ούτε η Κρατική Μηχανή, ούτε η Πυροσβεστική, φταίνε όμως. Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στα πεύκα. Αν έφευγαν όταν τα πλησίαζε η φωτιά δεν θα λαμπάδιαζαν.
ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ όταν πεθάνουν πάνε στον παράδεισο. Στην καλύτερη θέση του παράδεισου, πάνε πάντως τα δέντρα που έκαψε η φωτιά που άναψαν οι άνθρωποι.
ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ του 2007 που δεν έγιναν μαθήματα. Τα παθήματα του 2009 που επίσης δεν θα γίνουν μαθήματα; Θα εξακολουθήσουμε να είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως;
ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΩ Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι. Στο πρότυπο του 2007 τα μέτρα για τους πληγέντες, λέει.
ΜΙΑ ΒΡΟΧΗ μόνο έσωζε την κατάσταση. Δεν έβρεξε όμως. Φταίμε κι εμείς που δεν προσευχηθήκαμε στον  Υψιστο, που δεν κάναμε κάποια λιτανεία τέλος πάντων...
ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ των πρώτων δημοσκοπήσεων μετά τις διακοπές και μετά τις τελευταίες πυρκαγιές. Κάηκαν οι όποιες ελπίδες των κυβερνώντων για μια αξιοπρεπή ήττα; Ενα απ’ τα πολλά ερωτήματα που περιμένουν απάντηση.
ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ, κουμπάροι, μιζαδόροι, λαμόγια, κουραδόμαγκες, διαολοκαλόγεροι... Ατάκτως ερριμμένοι, ως λίθοι και κέραμοι, στην σύγχρονη νεοελληνική πραγματικότητα, όλοι αυτοί. Αντε να φτιάξεις κατάσταση.
ΤΟΛΜΕΣ ΕΙΝΑΙ τα μέταλλα που γίνονται χρυσάφι με τη λίθο της ψυχής. Πόσο ψηλά φτερουγίζει ο μάγος οι εξουσίες δεν το ξέρουν. Στον ένα τοίχο του 2ου ΤΕΛ της πόλης μας. Με κόκκινα γράμματα της φωτιάς. Το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που πιστεύουν στα όνειρά τους. Στον άλλο τοίχο του ίδιου σχολείου. Πάλι με κόκκινα γράμματα της φωτιάς. Τα παιδιά μας δεν τα βλέπουν όλα μαύρα.
ΝΑ ΣΑΣ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ οι γονείς σας και να σας δούνε, όπως εσείς επιθυμείτε να σας δούνε. Στα Χανιωτάκια που κέρδισαν τη μάχη της εισαγωγής τους στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μα και στους συμμαθητές τους που την έχασαν. Ο πόλεμος της ζωής συνεχίζεται.
Τ’ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ σήμερα, ενός απ’ τους πιο αγαπημένους αγίους μας, κι ο νους μου πάει στον συμμαθητή μου, απ’ το πάλαι ποτέ αλλά και νυν και αεί ένδοξο γυμνάσιο Βάμου, παπα Χρήστο Παπουτσάκη, τον αδελφοχτό του Αγίου, η εκκλησία του οποίου βρίσκεται στο 27ο χλμ. της εθνικής οδού Χανίων Ρεθύμνης. Να συνεχίζει η χάρη σου να βοηθά τον Αγιο παπα Χρήστο! Να δίνετε στη λέξη “πανηγύρι” το νόημα που έχει!
Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ πήρε δυο κουταβάκια μόλις τα γέννησε μια σκύλα και τα ανάθρεψε διαφορετικά. Το ένα μαλθακά και το άλλο το εξάσκησε στο κυνήγι. Οταν μεγάλωσαν τα έφερε και τα δυο στην αγορά, έβαλε στη μέση ένα πιάτο με λιχουδιές κι άφησε ελεύθερο έναν λαγό. Το μαλθακό σκυλάκι έτρεξε αμέσως στο πιάτο, ενώ το άλλο όρμησε πίσω απ’ το λαγό. Οι Σπαρτιάτες που είδαν τη σκηνή δεν κατάλαβαν τίποτα. Τότε ο Λυκούργος τους είπε: “Ηθελα να σας δείξω τη δύναμη της αγωγής. Και τα δύο αυτά σκυλάκια γεννήθηκαν από την ίδια μητέρα, αλλά τα ανάθρεψα διαφορετικά”.
“... Τρέμουν τα φυλλοκάρδια σου/ στη ρίζα της λαχτάρας/ καθώς ακούς το δόκανο που κλείστηκε πιο πέρα,/ χωρίς να βλέπεις το ελάφι που πληγώθηκε,/ χωρίς να ξέρεις την απόσταση/ που η παγίδα σε προσμένει”.
Από την ποιητική συλλογή του Αλέξη Ζερβάνου
“Ενας πίθηκος συλλογιέται”
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail:nek@haniotika-nea.gr

Το τελευταίο δέντρο

Γεμάτες οι λευκές σελίδες μου με όλα όσα εκ βαθέων αποτύπωσα για τις φωτιές...
Κρατώντας όμως την υπόσχεση που κάποτε είχα δώσει στον εαυτό μου ότι θα προσπαθώ να μην επαναλαμβάνομαι και να μην ξαναγράφω ίδια πράγματα, δεν πρόκειται να αραδιάσω εδώ όλα εκείνα που είχα ξαναγράψει και το 2007 με αφορμή και πάλι έναν πύρινο όλεθρο!
Εξάλλου τα χιλιοειπωμένα του τότε, λίγο έως πολύ ξαναειπώθηκαν και τώρα!
Οι δηλώσεις από πλευράς κυβερνώντων, τότε, δεν διαφέρουν και πολύ από τις δηλώσεις τους τώρα! Ακόμα και οι κινήσεις τους έμοιαζαν να είναι ίδιες, ακόμα και το στυλιστικό τους ύφος να συνάδει με την περίσταση... Ολα όπως και το 2007!
Ενα κάποιου είδους ριμέικ, το οποίο σε 2 ή 3 ή κάποια χρόνια αργότερα, σας το εγγυώμαι ότι πρόκειται να το ξαναπαρακολουθήσουμε! Και μετά από κάποια 2 ή 3 ή κάποια χρόνια ξανά το ίδιο, και το ίδιο, και το ίδιο!
Και κάποια στιγμή το μόνο που θα αλλάξει θα είναι κάποιο ρεπορτάζ που θα παρακολουθήσουμε -δεν ξέρω πότε ακριβώς θα συμβεί αυτό- μπροστά από το τελευταίο δέντρο της αττικής γης που καμένο θα... καπνίζει μπροστά στην κάμερα!
Ολοι οι... τεθλιμμένοι θα βρίσκονται εκεί με επικεφαλής τον τότε πρωθυπουργό της χώρας, τον πρόεδρο της δημοκρατίας, εκπροσώπους όλων των κομμάτων και θα κάνουν δηλώσεις όχι βέβαια για το πράσινο, αυτό θα 'χει χαθεί προ πολλού, αλλά για την ανάγκη να προστατευτεί εκείνο το τελευταίο δέντρο που αν και καμένο θα θυμίζει ότι κάποτε υπήρξαν δέντρα και στην αττική γη...
Και μετά όλοι αυτοί με αποφασιστικότητα στο βλέμμα θα προαναγγείλουν και το κτίσιμο ενός μουσείου όπου θα στεγαστεί το τελευταίο, πλέον δέντρο! Ενα υπερσύγχρονο μουσείο που θα έχει ανοικτές τις πόρτες του στα παιδιά αλλά και στους μεγάλους για να μπορούν εκτός από αυτό το τελευταίο δέντρο να παρακολουθούν μικρά φιλμάκια με πλάνα από την άλλοτε πράσινη αττική γη!
Το μόνο που δεν θα δείχνουν και δεν θα κάνουν και καμία απολύτως αναφορά σε αυτό, θα είναι το πώς οδηγήθηκαν/με έως εκεί!
Αυτό θα παραμένει ένα καλά επτασφράγιστο κρατικό μυστικό για το οποίο όλοι θα ξέρουν και θα μιλούν αλλά πάντα στις ιδιωτικές τους συζητήσεις ή οφ δε ρέκορντ!


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΠΩσ κάθε χρόνο έτσι κι εφέτος, δεν γινόταν αλλιώς, το ξαναείδαμε το ίδιο έργο. Η Ελλάδα, η Αττική ειδικότερα, στις φλόγες, φωτιά στα μπατζάκια μας. Έργο κακών εμπρηστών με την αμέριστη βοήθεια του στρατηγού Ανέμου. Κόκκινες νύχτες, μαύρες μέρες!

ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ, Πεντέλη, Ροδόπολη, Διόνυσος, Γραμματικό, Σταμάτα, Βαρνάβας, Δροσιά, Νέα Μάκρη... Τα καμένα των ξανακαμένων, αλλά και τα ξανακαμένα των καμένων.
ΟΧΙ, δεν έλειπε το πνεύμα αυτοθυσίας από τους στρατιώτες της σύγχρονης μάχης του Μαραθώνα. Έλειπε όμως ο σύγχρονος Μιλτιάδης και το σύγχρονο σχέδιό του. Του χρόνου; Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει ως του χρόνου!

ΕΝΩ η Ανατολική Αττική καιγόταν η κυβέρνηση και η κρατική μηχανή χτενίζονταν. Είδαν κι έπαθαν να πάρουν μπροστά. Αν τελικά πήραν. Κι ενώ τα πύρινα μέτωπα, εκεί που πήγαιναν να σβήσουν εκεί ξαναφούντωναν.

ΕΝΤΑΞΕΙ! Ό,τι ήταν δάσος να μείνει δάσος. Εκτός και αν γίνει οικόπεδο. Τότε ο σκοπός ειναι ιερός, οπότε πάω πάσο.
Ο πρωθυπουργος πάντως αν μη τι άλλο, στάθηκε στο ύψος του. Πέταξε την πρώτη μέρα με ελικόπτερο και είδε την κατάσταση από ψηλά. Πρωθυπουργός αέρος αέρος. Σιγά που θα το ‘παιζε εδάφους εδάφους.

ΤΟΥΤΩΝ ούτως εχόντων ουδεμία πολιτική ευθύνη υπάρχει. Εξάλλου δεν κάηκε όλη η Ελλάδα. Ούτε καν όλη η Αττική. Ούτε καν όλη η Ανατολική Αττική. Μόνο η Βορειοανατολική Αττική κάηκε κι αυτή όχι εντελώς. Άντε κι ένα μέρος της Δυτικής.

ΜΕ ΑΚΑΤΟΝΟΜΑΣΤΕΣ φράσεις, μας πληροφόρησε το αθλητικό ρεπορτάζ ότι έβρισε ο προπονητής του Παναθηναϊκού Τεν Κάτε τον ποδοσφαιριστή της ομάδας Νίκο Σπυρόπουλο, επειδή τον θεώρησε βασικό υπεύθυνο της ήττας απ’ την Ατλέτικο Μαδρίτης, με αποτέλεσμα ο παίχτης ν’ αντιδράσει και ν’ ανταποδώσει τα ίσα. Ποιος τιμωρήθηκε με πρόστιμο κι αναγκάστηκε μάλιστα να ζητήσει συγγνώμη; Φυσικά ο ποδοσφαιριστής. Ο πολύς Τεν Κάτε, έχει το ελεύθερο να βρίζει κατά βούληση.

ΟΤΑΝ ο Θαλής ο Μιλήσιος ήταν πολύ νέος και τον ρωτούσαν πότε θα παντρευτεί απαντούσε ότι δεν είχε έρθει ακόμα ο καιρός. Όταν παραμεγάλωσε και του έκαναν την ίδια ερώτηση απαντούσε ότι είχε περάσει πια ο καιρός. Στο ίδιο μήκος κύματος κι εγώ. Όταν με ρωτούσαν, τέλη Ιουνίου, πότε θα πάω διακοπές, απαντούσα ότι δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός. Όταν με ρωτούν τώρα, τέλη Αυγούστου, καλά το καταλάβατε, πότε θα πάω διακοπές, το παίζω Θαλής Μιλήσιος και τους απαντώ ότι έχει περάσει πια ο καιρός.

ΕΚ ΤΩΝ ων ουκ ανευ πάντως ότι για κάποιες μέρες θα εξαφανιστώ από προσώπου γης, στον κούμο μου. Πώς και πώς τις περιμένω.

ΙΑΣΟΝΑ Στυλ. Μαυροματάκη, Κάινα: Ευχαριστώ πολύ και δια του Τύπου για το βιβλίο “Το χωριό μας, η Κάινα”, που σαν “δείγμα αγάπης κι εκτιμησης” μου έστειλες. Δείχνεις σε πολλούς τον δρόμο για την Κολχίδα της Λαογραφίας, όπου βρίσκεται το χρυσόμαλλον δέρας της λαϊκής μας κληρονομιάς, Ιάσονα!

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ του Μεγάλου Βασιλείου ήταν πολύ ευκατάσταστος κι είχε στον Πόντο μεγάλα κτήματα. Κάποτε, λοιπόν, ήρθαν οι άνθρωποί του και του ανακοίνωσαν ότι μερικοί αγρότες απ’ την γύρω περιοχή έμπαιναν τακτικά στις εκτάσεις του και κυνηγούσαν λαγούς. Ο πατέρας του Αγίου Βασιλείου τους απάντησε: “Αφήστε τους ανενόχλητους. Προτιμώ ν’ αποχτώ φίλους παρά να έχω λαγούς.”

“Ανακάλυψες τα σταυρόλεξα/ κι έλυνες με πάθος κάθε λογής/ και κάθε δυσκολίας, μ’ ευχαρίστηση/ κι ευκολία σχετικά μαστορική./ Υπάρχει καλλιέργεια στο πνεύμα/ κι εσύ καλλιεργείσαι ψυχαγωγικά./ Να’ μοιαζαν τα προβλήματά μας/ σαν σταυρόλεξα, να τα ‘λυνες κι αυτά”.
Το ποίημα “Σταυρόλεξα” του Γιάννη Πετσαλάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Όλα τα μπορεί κανείς, όταν το θέλει

Όταν θέλει κανείς κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχει, έχει γράψει ο πολύς Πάουλο Κοέλιο στον "Αλχημιστή" του. Το ίδιο πράγμα είπε στο περίπου ο εκδότης της εφημερίδας "Φωνή του Αποκορώνου", Γιώργος Χαβρεδάκης (φωτό), κατά την αντιφώνησή του, στην βράβευση που του έγινε απ' το Καθίδρυμα Τιμίου Σταυρού "Άγιος Ραφαήλ", στο πλαίσιο μιας γενικότερης εκδήλωσης, την προηγούμενη Κυριακή 16 Αυγούστου. "Όλα τα μπορεί κανείς, όσο δύσκολα κι αν είναι, όταν το θέλει", τα λόγια του. Ακατόρθωτος άθλος φαινόταν να είναι η έκδοση μιας εφημερίδας για τον Αποκόρωνα, με ειδήσεις αποκλειστικά αποκορωνιώτικες και η κυκλοφορία της στα χωριά της επαρχίας αλλά και στους Αποκορωνιώτες της Διασποράς, εν έτει 1978. "Δεν ήμουνα ενθουσιώδης στην πρόταση αυτή του συνομιλητή μου", εξομολογήθηκε στην αρχή της ομιλίας του ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας αλλά και εκ των στυλοβατών της "Φωνής του Αποκόρωνα" στη συνέχεια, διαπρεπής παιδαγωγός και ιστορικός ερευνητής (κι αυτός εκ Παϊδοχώριου ορμώμενος) Δρ Νικόλαος Πετρουλάκης, παρουσιάζοντας την 31χρονη πορεία της εφημερίδας. "Τα προβλήματα κυκλοφορίας του Τύπου, που και σήμερα υπάρχουν, με αποτέλεσμα να κλείνουν εφημερίδες, ανά τον κόσμο με ιστορία δεκαετιών, η αντιαναγνωστική εποχή μας, ιδίως όσον αφορά στους κατοίκους της υπαίθρου, η αδιαφορία πολλές φορές για θέματα, πέρα από εκείνα του σπιτιού μας και άλλα με έκαναν να μην επικροτήσω τη γνώμη του Γιώργου και να του συστήσω να ξανασυζητήσουμε το θέμα", συμπλήρωσε επί του προκειμένου. Ο Γιώργος Χαβρεδάκης όμως, παρά το γεγονός, ότι δεν ήταν του δημοσιογραφικού χώρου, το απετόλμησε και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε, αλλάζοντας μάλιστα τύποις και ουσία το όλο δημοσιογραφικό τοπίο του επαρχιακού Τύπου. ΄Ηταν που το ήθελε πολύ. Από αγάπη για την γενέθλια επαρχία ορμώμενος...

Γιώργος Χαβρεδάκης: ο ανθρωποαγωγός

“Ο κάθε δημοσιογράφος ασκεί αγωγή. Κατά συνέπεια η εφημερίδα ή η τηλεοπτική εκπομπή είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Όταν η δημοσιογραφία ασκείται όπως πρέπει τότε η επίδρασή της στον κόσμο που την ακολουθεί είναι θετική και έχει πολλά ωφέλιμα αποτελέσματα. Το αντίθετο συμβαίνει όταν ο δημοσιογράφος δεν ασκεί το έργο του, όπως επιτάσσει η δεοντολογία του λειτουργήματός του. Τότε επακολουθούν θλιβερά γεγονότα που είναι δυνατό να εξελιχθούν σε τραγωδίες. Η "Φ.τ.Α." μπορεί να καυχηθεί πως σε όλο το διάστημα της τριαντάχρονης πορείας της ποτέ δεν παρεξέκλινε από το δρόμο του κοινωνικώς αποδεκτού. Το νόμιμο και το ηθικό ήταν η γραμμή δράσης του Γιώργου Χαβρεδάκη στη μακρά σειρά των δημοσιογραφικών του αγώνων. Ο Γιώργος, ο πατριώτης, ο αγωνιστής, ο ανθρωπιστής, ο ακαταπόνητος εργάτης του πνεύματος ασκώντας αγωγή με την εφημερίδα του έγινε και γίνεται παιδαγωγός ή καλύτερα ανθρωποαγωγός.” Ένα απόσπασμα από την αγαπητικά γνωστική και παιδαγωγικά γνωστική, ενώπιον της πλήθουσας αγοράς των Αποκορωνιωτών και όχι μόνο, ομιλίας του Νίκου Πετρουλάκη. (φωτό) Και σαν δείγμα γραφής. Και γιατί αναδεικνύει το τιμώμενο, που ειρήσθω εν παρόδω, έχει τη χαρά να βλέπει τη συνέχεια του έργου του από την κόρη του την Αργυρώ. Μα και γιατί καταδεικνύει το ύφος και το ύφος του ομιλητή, στο πρόσωπο του οποίου χρωστώ πολλές εύφημες μνείες...

Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός

Τις δυνατότητες για την αξιοποίηση του ακινήτου που έχει δωρίσει στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας, ο Μιχαήλ Στυλιανακάκης, για τη δημιουργία ενός χώρου φροντίδας ατόμων τρίτης ηλικίας και τις περαιτέρω ενέργειες που απαιτούνται για την υλοποίηση αυτού του σκοπού συζήτησαν τις προάλλες στο Δημαρχείο του Φρε, παρουσία του σεβασμιοτάτου μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού Παπαγιαννάκη οι εκπρόσωποι των τοπικών φορέων, σύμφωνα με σχετικό δελτίο Τύπου, που έφτασε στα χέρια μου. Δύσκολο το δίχως άλλο το εγχείρημα, ωστόσο, με τη λήψη της απόφασης, η αρχή έγινε. Και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός... Στον Φρε εξάλλου δεν είναι λίγα τα δημιουργήματα του "φρεδιανού εμείς", όπως το Ηρώο, η Πινακοθήκη, το Ιατρείο, το Ίδρυμα Μανούσακα κ.τ.λ.

e-mail: Kakatsakis@sch.gr
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Από την ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Κακατσάκη ΚΑΖΟΒΑΡ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ του Σεβασμιοτάτου και θεοπροβλήτου μητροπολίτου, πρώην Κισάμου και Σελίνου, πολλά τα έτη! Αλλά και Ειρηναίου του σεβασμιοτάτου και θεοπροβλήτου αρχιεπισκόπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, όπως και Ειρηναίου του σεβασμιοτάτου και θεοπροβλήτου μητροπολίτου της μητροπόλεως Λάμπης Συβρίτου και Σφακίων, πολλά τα έτη!

Τ’ ΑΓΙΟΥ Ειρηναίου, επισκόπου Λουγδούνων (της σημερινής Λυών στη Γαλλία) αύριο και ο νους μου πάει με το που βλέπω την ημερομηνία στους Ειρηναίους της Κρήτης. Στον Παππού, στον Ειρηναίο Γαλανάκη, κατ’ αρχήν “τον πιο σεβάσμιο Ελληνα της εποχής μας”, που ειρήσθω εν παρόδω, μάλλον βγαίνει τη Δευτέρα, όντας καλά, απ’ το νοσοκομείο, στον για 32 τόσα χρόνια ποιμενάρχη μας, τον από Κυδωνίας και Αποκορώνου, νυν αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο Αθανασιάδη, τον “επίσκοπο της ανύστακτης έγνοιας” και στον εκ Σπηλιάς Κισάμου ορμώμενον Μητροπολίτη Λάμπης Ειρηναίο Μεσαρχάκη. Εχω τόσα, τόσα πολλά, να θυμηθώ. Στην γιορτή του Ειρηναίου Αθανασιάδη αποσπέρας, την παραμονή, στην γιορτή του Ειρηναίου Γαλανάκη ανήμερα. Για χρόνια πολλά... και για πολλά χρόνια!

Η ΚΡΗΤΗ των Ειρηναίων. Οι Ειρηναίοι της Κρήτης. Με προεξάρχοντα βεβαίως τον Παππού. Τον από τετραετίας ερημίτη του φτωχικού της οδού Δρομονέρου της Χαλέπας. Τον “τελευταίο κρητικό επαναστάτη” κατά τον γενικό διευθυντή του Ιδρύματος “Ελ. Βενιζέλος” Νίκο Παπαδάκη.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στα ίδια. Στο γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ, κύριος κύριος του οποίου είναι ο ΣΥΝ, όπου γίνεται του... Κοροβέση για παράδειγμα. Ολοι εναντίον όλων και πάντες όλοι (Σχολή Αλέφαντου άνοιξε ο Μητσικώστας) εναντίον του Κοροβέση, εκεί.

ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ, όλο ανεβαίνει, λέει, το πολιτικό θερμόμετρο. Σιγά μη σπάσει και χυθεί ο υδράργυρος. Το “Δίχως έργο θεατές” το έχετε δει;

ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ τριγυρνώ/ τριγυρνώ και τραγουδώ/ ιέ της νέας γρίπης είσαι ‘δω; Μιλιά κι αχνιά ο εν λόγω ιός. Κάνει το κουνέλι, για να το πούμε αλλιώς, κι απαντά, αντ’ αυτού, ο υιός του. Παίρνω το μπαστούνι του και σας κυνηγώ, μας λέει. Ο υιός του ιού. Σε τα μας τώρα, σε τα μάς;

ΕΛΛΗΝΙΚΟ καλοκαίρι χωρίς πυρκαγιές γίνεται; Φυσικά και δεν γίνεται. Ακόμα και όταν όλα, μα όλα θα έχουν καεί, δεν θα γίνεται. Φτου κι απ’ την αρχή θα ξανακαίμε τα καμένα. Οι κατακαημένοι!

ΕΝΑΣ ΠΕΡΣΗΣ ευγενής μετά τη μάχη στα Γαυγάμηλα συνελήφθη αιχμάλωτος. Ο Μέγας Αλέξανδρος διέταξε να τον μεταχειρίζονται καλά και να μην του λείψει τίποτα. Κατόπιν τον κάλεσε μπροστά του και του μίλησε μ’ ευγένεια και καλοσύνη. Ο Πέρσης αποκρίθηκε με περιφρόνηση. Τότε ο Μ. Αλέξανδρος είπε στους αξιωματικούς του: “Πάρτε τον απ’ εδώ για να μη με κάνει να θυμώσω με τις απαντήσεις του. Νίκησα αυτόν τον άνθρωπο αλλά τώρα είναι πολύ δύσκολο να νικήσω τον εαυτό του”.

“Κάτω απ’ την σκιά ενός γέρω-κυπάρισσου/ Ειρηναίου Γαλανάκη πλατεία./ Τα τραπεζάκια έξω/ Πατείς με πατώ σε ο κόσμος./ Μια γιαγιά κατοχρονίτισσα γυρίζει τον χερόμυλο της ιστορίας./ Ο Ελευθέριος Βενιζέλος όρθιος εποπτεύει τον χώρο./ Ο Μίκης Θεοδωράκης συνομιλεί με τον Δασκαλογιάννη/ Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει την αναφορά του/ Ο Νίκος Ξυλούρης ανασύρει τα ωραία ελληνικά φωνήεντα/ Ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος βάζει χρώμα στα εναπομείναντα σύμφωνα./ Ο Βιντσέντζος Κορνάρος τραγουδεί τον Ερωτόκριτό του./ Τα τζιτζίκια επιμένουν ότι στην Κρήτη η ορθοδοξία ζει”.
Το ποίημα του γράφοντος, “Ειρηναίου Γαλανάκη πλατεία”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Ανεφελος ουρανός, ακύμαντη θάλασσα, γύρω στους 27 βαθμούς Κελσίου η θερμοκρασία. Ιδανικές συνθήκες για όσους συνεχίζουν τις διακοπές τους. Μα και για όσους δεν τις συνεχίζουν. Αύγουστε, Αύγουστε!

Έρχεται, δεν έρχεται,/ έρχεται, δεν έρχεται, δεν έρχεται/ έρχεται, δεν έρχεται, δεν έρχεται, δεν έρχεται/ έρχεται, δεν έρχεται, δεν έρχεται, δεν έρχεται, δεν έρχεται... Συνεχίστε μόνοι σας το μοτίβο που αφορά τον ερχομό ή τον μη ερχομό του Χριστοφοράκου. Τώρα ξέρετε.

Τον Αυγουστο του 2007 η κατάρτιση του Προϋπολογισμού ήταν εθνικό ζήτημα για τη Νέα Δημοκρατία. Τον Αύγουστο του 2009 η κατάρτιση του Προϋπολογισμού είναι εθνικό ζήτημα για το ΠΑΣΟΚ. Βρε πως αλλάζουν οι καιροί!

Κωστα κάνε κάτι, ζητούν από τον Πρωθυπουργό οι υπουργοί του. Κάνε κάτι, ότι να 'ναι, πριν μας πάρει και μας σηκώσει. Ο Μπαινάκης και ο Βγαινάκης... Σαν τι να κάνει, δηλαδή; Έχει τίποτα κουνέλια να βγάλει απ' το καπέλο του και δεν τα βγάζει;

Σαν το γαλακτομπούρεκο γλυκά 'ναι τα φιλιά σου/ κι ειν' η ζωή παράδεισος μέσα στην αγκαλία σου. Η πρώτη απ' τις δύο μαντινάδες του Ηλία Σταματάκη που δημοσιεύουμε σήμερα. Η δεύτερη. Κάθε που τρώγω μπακλαβά τα χείλια σου θυμούμαι/ και τρώγω δυο και τρώγω τρεις κι ετσά παρηγοριούμαι. Εμένα μ' αρέσει το κανταΐφι, Ηλιά!

Χασαμε τον Γιάννη Μανώλη. Στοπ! Ούτε στις άκρες των βουλευτικών εδράνων, ούτε στις αναμεσάδες των τηλεοπτικών δελτίων των Οκτώ, τον συναντάμε. Στοπ! Η παραίτησή του είναι στον αέρα. Στοπ!

Πιο ακριβη η βενζίνη, πιο φθηνό το πετρέλαιο στα Χανιά. Απορώ και εξίσταμαι γιατί δεν έχουμε όλοι αγοράσει πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα!

Κιτρινος απ' το κακό του έχει γίνει απ' την Τρίτη ο γνωστών ποδοσφαιρικών αισθημάτων γείτονάς μου και τα 'χει βάψει όλα μαύρα. Ακούς εκεί ν' αφήσουν τον Σωτήρη Κυριάκο να πάει στη Λίβερπουλ! Σαν δεν ντρέπονται!

Αν εισαι και παπάς, με την αράδα σου θα πας! Αν είναι πάντως ιστορικό ανέκδοτο η θέση σου στη στήλη των "πεταχτών", είναι στη προτελευταία θέση. Και με το γερανό να θέλουνε να σε πάρουνε από 'κει να μην ξεκουνάς. Εντολή!

Ο βασιλιας της Γαλλίας Φραγκίσκος ο Α', ενώ κυνηγούσε απομακρύνθηκε από τη συνοδεία του και έπεσε σε τέσερις ληστές οι οποίοι δεν τον αναγνώρισαν. Ο πρώτος απ' αυτούς του πήρε το καπέλο του, ο δεύτερος το σακάκι του και ο τρίτος τον μανδύα του. Ο τέταρτος ήθελε να του πάρει το κυνηγετικό κέρας που ήταν στολισμένο με πολύτιμα πετράδια. "Πριν το πάρεις να σου δείξω μια θαυμαστή ιδιότητα που έχει", του είπε ο βασιλιάς και το έβαλε στο στόμα του, κάνοντάς το να ηχήσει δυνατά. Στο άκουσμα όμως, έτρεξαν οι αξιωματικοί της συνοδείας κι έπιασαν τους τέσσερις ληστές.

“...Ορχιέται η νύχτα κύκλο κύκλο στο μεθύσι/ κι ο παππούς μου χερουβική καρδιά της νύχτας/ ζευγάς, σποριάς, θησαυριστής του τραγουδιού/ στη ρίμα δένει τον καρπό, και η νύχτα/ το σπλάχνο της κρατεί ανοιχτό για να δεχτεί το σπόρο...”
Από το ποίημα "Νυν απολύοις" του Αντώνη Δεκαβάλλε.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΛΕΥΤΕΡΗ λέμε και στο νου μας έρχεται μια λύπη/ γιατί μα σε χρειάζεται, μ’ αλίμονο μας λείπει. Από τον καθιερωμένο πια και σαν μαντιναδολόγο της στήλης Ηλία Σταματάκη η μαντινάδα. Για τον Ελευθέριο Βενιζέλο φυσικά. Με αφορμή τα εγκαίνια του εκθεσιακού χώρου του αυτοκινήτου του στο σπίτι του, στη Χαλέπα, προχθές.
ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ο Χριστοφοράκος! Μαύρα μάτια θα κάνουμε για να τον δούμε, αν βέβαια τον δούμε, γιατί ο ερχομός του παίζεται πολλών λογιών. Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά μου ξώμεινε το σύνθημα.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟ, πες αλεύρι! Σιγά που θα πει αλεύρι ο Χριστοφοράκος αφού ξέρει ότι θα του πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ τον γυρεύει. Εκεί είμαστε τώρα. Ενώ γύρευε ο Χριστοφοράκος το ΠΑΣΟΚ, κι αυτό κρυβόταν τώρα γυρεύει το Πασόκ το Χριστοφοράκο κι αυτός κρύβεται.
ΟΛΟΙ ΟΙ προβολείς στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Εκεί είναι όλα τα λεφτά. Εκεί θα κάνει, αν θα κάνει την εμφάνισή του ο ιός των εκλογών κι εκεί θα παιχτεί αν θα παιχτεί, το δράμα του .... υιού της απωλείας.
ΣΑΣ ΠΗΡΑΜΕ, σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο. Οι μεν. Μας πήρατε μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο. Οι δε. Σας πήραμε σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο. Οι δε. Μας πήρατε μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο. Οι μεν. Μπέρδεψαν τα μπούτια τους οι μεν με τους δε; Μπα, από μόνα τους μπερδεύτηκαν...
ΑΛΛΟ ΝΑ ΝΙΚΑΣ την παγκοσμίως άγνωστη μολδαβική Σερίφ κι άλλο την Ατλέτικο Μαδρίτης. “Οχι , δεν ξέρω ποιό θα είναι το αποτέλεσμα του αγώνα της ομάδας του Παναθηναϊκού εναντίον της ισπανικής ομάδας, γράφοντας τη στήλη. Θέλω όμως να νικήσει, όπως και ο Ολυμπιακός. Σαν να φαίνεται ότικλίνω ελαφρώς προς παναθηναϊκή μεριά;
ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ κοροίδευε κάποτε τον Ανάχαρσι γιατί ήταν βάρβαρος. Ο Ανάχαρσις που πράγματι ήταν Σκύθης απάντησε χωρίς να ταραχθεί. “Είναι καλύτερα να ντρέπεται κανείς για την πατρίδα του, παρά να ντρέπεται η πατρίδα του γι’ αυτόν”.
ΣΤΟ “ΜΑΝΟΥΑΛΙ” καθ’ αργά τρία κεριά θ’ ανάβω/ κι όποιον καημό με βελονιά ελληνική θα ράβω. Στο Μιχάλη Μ. Μινουδάκη. Διευκρινίσεις για τους αναγνώστες της στήλης, προσεχώς.
ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ και τη σημασία των λαών να τη μετράνε όσα από τα πόσα κεφάλια διαθέτουνε για μακέλεμα, όπως συμβαίνει στις ημέρες μας, αλλά απ’ το πόση ευγένεια παράγουν, ακόμα και κάτω από τις πιο δυσμενείς και βάναυσες συνθήκες, όπως ο δικός μας ο λαός στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπου το παραμικρό κινητό πουκάμισο, το πιο φτηνό βαρκάκι, το πιο ταπεινό εκκλησάκι, το τέμπλο, το κιούπι, το χράμι, όλα τους αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τη ανώτερη των Λουδοβίκων. Οδυσσέας Ελύτης. (Τα δημόσια και τα ιδιωτικά, 1991).
“Καυτός πουνέντες στ’ αρμυρίκια/ η φτώχεια τ’ ουρανού έχει υποχωρήσει./ Κάτι έλεγες για ολάνθιστες κερασιές./ Το ερώτημα της άμμου φανερό/ καθώς εκείνος σωριάζεται δίπλα στο κύμα/ Οι τοξίνες του τρόμου εισχωρούν στο πρόσωπό του/ τον βυθίζουν σειώδη νύχτα αιλουροειδών./ Το Αιγαίο καίει ένα ακόμα ηφαίστειο/ που κρατούσε μια υπόσχεση στάχτης”
Από το ποίημα “Τύψεις του Αυγούστου” του Γιάννη Α. Φίλη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(20.08.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail:nek@haniotika-nea.gr

...Ειρηναίος...

“Δεν είμαι μικρός, είμαι ελάχιστος... Κι από ελάχιστος ακόμη πιο μηδαμινός για να μπορέσω να σηκώσω το όποιο "εσωτερικό" βάρος εκείνου του ανθρώπου που τολμά να πει δυο κουβέντες για τον πρώην Κισάμου και Σελίνου γέροντα Ειρηναίο”!
Κι όμως... ανάμεσα στις πρωταρχικές όπως τις παραπάνω σκέψεις, που με κρατούσαν καθηλωμένο στην καρέκλα μου και με το βλέμμα καρφωμένο σε κάποια από τα χιλιάδες γραφόμενα για εκείνον, αίφνης μια άλλη ξεπήδησε και δίχως πολύ-πολύ να την καλωσορίσω μέσα μου και να αρχίσω τις... "άσκοπες" αναλύσεις περί αυτής, τινάχτηκα -κατεύθυνση μπρος στην οθόνη του υπολογιστή- να σημειώσω τα όσα εκείνη τη στιγμή η ανθρώπινη φύση μου ένιωθε να εκφράσει για ’κείνον...
Και κάθε μια από τις λέξεις που γράφονταν -όλες αυτές που τώρα διαβάζονται- έμοιαζαν να είναι προερχόμενες από την ίδια εκείνη δύναμη, που λίγο πιο πριν ήταν αδύναμη πολύ, και με απέτρεπε να τις συνταιριάσω και να τις δω να γράφονται!
Αδυναμία απόλυτα δικαιολογημένη...
Ο Ν. Καζαντζάκης κάπου έχει γράψει: "ό,τι ζεις στην έκσταση ποτέ δεν θα μπορέσεις να το στεριώσεις σε λόγο". Αυτό συμβαίνει σκέφτηκα! Ο,τι κι αν έχω να εκφράσω για όλα όσα απ’ εκείνον προέρχονται, ποτέ δεν θα με κάνουν ικανό να μιλήσω και να πω... κάτι γι' αυτόν.
Αδυναμία απόλυτα δικαιολογημένη...
Ισως γιατί με όποιον κι αν έχω μιλήσει από την Κυριακή -κι ένθεν- όταν πρωτακούστηκε το νέο ότι ο "παππούς" μπήκε στο Νοσοκομείο, και μέχρι και χθες που γράφονταν τούτες οι αράδες, όλοι ανεξαιρέτως είχαν να προσθέσουν στην μικρή γνώση μου για εκείνον και τα έργα του, επιπλέον πολλές-πάμπολλες λεπτομέρειες που αλίμονο -μόνο λεπτομέρειες δεν είναι- και οι οποίες μεγεθύνουν την πολύπλευρη προσωπικότητα ενός ανθρώπου που έχει καταφέρει όσα άλλοι δεν θα μπορέσουν να καταφέρουν σε "ν" ζωές!
Κι όμως ούτε αυτό από μόνο του μπορεί να χαρακτηρισθεί ως το σημαντικότερο που θα καθιστούσε τον Ειρηναίο ως ένα από τους σημαντικότερους Κρήτες!
Κι ίσως είναι ακόμη νωρίς, αλλά κάποια στιγμή όλα θα ξεδιαλύνουν και μόνο τότε θα μπορούμε να υποστηρίξουμε την παραπάνω άποψη! Ομως και πάλι, αυτό δεν είναι ό,τι σημαντικότερο μπορεί να τον χαρακτηρίσει, αφού ο Ειρηναίος πάντα έμοιαζε και μοιάζει να ξεκινάει με κάθε "πατουριά" του, νέες οδούς και ν’ ανοίγει νέους δρόμους στους οποίους συμπαρασύρει και ωθεί τους άλλους, μένοντας αυτός μακριά από τα "φώτα της δημοσιότητας" που δεν συνάδουν προς την ορθόδοξη "δια βίου" ζήση του!
Κι όταν κάποιος αναλογιστεί τι σημαίνει η αληθινά "ορθόδοξη δια βίου ζήση", τότε θα συνειδητοποιήσει "κάπως και λίγο" από το μέγεθος του ανδρός!

>> τυπώστε αυτό το άρθρο


--------------------------------------------------------------------------------

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΣΟΙ ΦΑΓΑΤΕ ΤΟ ΚΟΥΛΟΥΡΙ ΣΑΣ χαμηλά τη μούρη σας, και καλό χειμώνα! Οσοι δεν το φάγατε, αλλά προτίθεστε να το φάτε, καλό καλοκαίρι. Κι όσοι δεν το φάγατε, αλλά και δεν θα το φάτε γιατί ο φούρνος δεν δούλεψε για σας, καλά κρασιά και καλό φθινόπωρο. Για το κουλούρι των διακοπών, καλά το καταλάβατε, μιλώ.
ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ! Επιστροφή εις τα ίδια! Ολοι οι κατεργαραίοι στους πάγκους των! Και γι’ αυτούς που έχουν αφάγωτο το κουλούρι τους ή τέλος πάντων ένα κομμάτι από το κουλούρι τους, οι τίτλοι. Για να μην ξεχνιούνται. Κυρίως όμως για τους κατοικούντες, παροικούντες, μετοικούντες και παρεπιδημούντες στο χώρο της πολιτικής.
ΕΡ-ΧΕ-ΤΑΙ! ΕΡ-ΧΕ-ΤΑΙ! ΕΡ-ΧΕ-ΤΑΙ! Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος είναι βεβαίως βεβαίως ο ερχόμενος. Ποιεες μανούλες θα κλάψουν; Οι γαλάζιες ή οι πράσινες; Ή μήπως και οι γαλάζιες και οι πράσινες;
BAΡΑΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΡΙ γιατί δεν μπορούμε να βαρέσουμε τον γάιδαρο ή βαράμε το σωμάρι επειδή δεν ξέρουμε σε ποιον γάιδαρο ανήκει το σωμάρι; Πάντως το ότι βαράμε το σωμάρι είναι σίγουρο. Καημένε Μιχάλη Χριστοφοράκο, πού κατάντησες!
ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ θα είναι καλύτερο. Αυτό είναι σίγουρο. Ολα μα όλα τα πολιτικά κόμματα συμφωνούν σ’ αυτό. Υπομονή και τα χρυσά κουτάλια έρχονται. Τι κι αν λείπουν τα πιάτα. Τι είχαμε, τι χάσαμε!
ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕ ΟΤΙ Η ΕΓΓΟΝΗ του Αριστοτέλη Ωνάση έβγαλε στο σφυρί τον Σκορπιό, σκέφτηκε, λέει, να τον αγοράσει. Τι ’ναι 120.000.000 ευρώ! Μόλις 119.999.580 ευρώ του λείπουν! Βοηθήστε στραβοί τον ανοιχτομάτη!
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΞΕΝΟΔΟΧΟΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ; H ερώτηση. Για να βλέπουν μέσα απ’ αυτά, απ’ τις τρύπες των, τους τουρίστες που έρχονται. Η απάντηση. Καλό;
ANOIKTO TO ENΔΕΧΟΜΕΝΟ ΠΡΟΩΡΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ... Δεν κλείνουμε τα πορτοπαράθυρα, λέω εγώ, για να μην δημιουργείται ρεύμα;
Ο ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ ΚΕΡΔΙΣΕ ΠΡΟΧΘΕΣ ΤΟΝ ΕΡΓΟΤΕΛΗ. Ο Εργοτέλης έχει κερδίσει τον Παναθηναϊκό. Ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει την Βέρντερ. Η Βέρντερ έχει κερδίσει την Μπαρτσελόνα... Καλύτερη ομάδα σ’ όλη την Ευρώπη ο Πλατανιάς; Οχι βέβαια! Κάποια ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας τον έχει νικήσει κι αυτόν κι αυτήν κάποια άλλη, οπότε τρέχα γύρευε ποια είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη!
Η ΠΑΝΑΚΕΙΑ ΣΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ήταν κόρη του Ασκληπιού! Αλλα παιδιά του ήταν η Ιασώ, η Ακεσώ, η Αίγλη, η Υγεία, ο Τελέσφορος, ο Ακεσις, ο Ευμαρίων, ο Ιανίσκος και ο Αλεξήνωρ. Η λέξη “πανάκεια” παράγεται από το “παν” και το ρήμα “ακέομαι” που σημαίνει θεραπεύω. Η έννοιά της είναι, λοιπόν, παντοθεραπεία.
“Οταν βαδίζοντας αργά/ σε κάποιο δρόμο του πάρκου,/
δεις να σηκώνονται/ άξαφνα τα ξερά φύλλα/ σαν από ανεμοστρόβιλο/
είν’ ο άγγελος που υψώθηκε/ χτυπώντας τα φτερά του/
ο άγγελος ο μονήρης/ ο περιπατητής.”
Το ποίημα “Ο μονήρης άγγελος” του Γιώργη Μανουσάκη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Και χάρηκε σφόδρα ο Αγιος

Ολοι οι δρόμοι της άλλοτε επαρχίας των Αποκορώνων οδηγούσαν, ενώ κατηφόριζε ο ήλιος για να βασιλέψει, την περασμένη Κυριακή 9 Αυγούστου στο Καρύδι, όπου στο ανακαινισθέν (χάρις βασικά σε δύο ανθρώπους τον π. Δωροθέο και τον Μιχάλη Ανδριανάκη να τους μνημονεύουμε) μοναστήρι τ’ Αϊ Γιώργη, ύστερα από πρόσκληση της Ομοσπονδίας των Αποκορωνιώτικων Σωματείων και του δήμου Βάμου, θα ετελείτο παναποκορωνιώτικος εσπερινός και θα γινόταν η παρουσίαση του βιβλίου που έγραψε ο και γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, αλλά και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία” Νίκος Παπαδάκης για τον Λεωνίδα Μαλέκο-Παπαμαλέκο, από τον και εκλεκτό τακτικό συνεργάτη της εφημερίδας μας ιστορικό ερευνητή Χαράλαμπο Μπουρνάζο. Και ξετρούλιαζαν οι αυλές και τα σώχωρα του παλαιϊκού Μοναστηριού από Αποκορωνιώτες κυρίως, αλλά όχι μόνο, που συναθροίστηκαν ενθάδε εκ περάτων στη μέσα φωνή τους υπακούοντας. Και εμνήσθη ημερών αρχαίων ο Αγιος και χάρηκε σφόδρα που τον θυμήθηκαν οι συνεπαρχιώτες του, όπως δήλωσε δια του εκπροσώπου του, του και μοναδικού μοναχού και άρχοντα ηγουμένου του π. Δωρόθεου Χαροκοπάκη. Ιδιαιτέρως γιατί το αίτιο της συνάθροισης ήταν η γνωριμία των πολλών μ’ έναν “αλαφροΐσκιωτο” ήρωα που ξόδεψε τη ζωή του πολεμώντας με δράκους, για την ιδέα της ελευθερίας...

Μια εκδήλωση καρδιάς

“Για την Κρήτη και τη Μακεδονία: Ο Λεωνίδας Μαλέκος - Παπαμαλέκος και τα γεγονότα της εποχής του (1890-1912)”, ο πλήρης τίτλος του περί ου ο λόγος βιβλίου που έγραψε ο Νίκος Παπαδάκης και εξέδωσαν ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βάμου “Ο Πρίνος” και ο Σύλλογος Αθηνών “Ο Βάμος” με χορηγό την Ελσα Δημητρίου Λαμπράκη. Δεν θ’ αναφερθώ, ωστόσο, καθόλου στα που είπε ο Χ. Μπουρνάζος παρουσιάζοντάς το, ούτε βέβαια οι εκπρόσωποι των διοργανωτών της εκδήλωσης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Αποκορωνιώτικων Σωματείων Γιάννης Τερεζάκης, ο δήμαρχος Βάμου Λεωνίδας Λιμαντζάκης και οι πρόεδροι των Πολιτιστικών Συλλόγων Βάμου Αικατερίνη Βενετάκη και Μανώλης Μπολάνης, λόγω έλλειψης χώρου. Απλώς στον κοινό παρονομαστή των λεγομένων όλων, ότι πρόκειται για ένα βιβλίο από καρδιάς για έναν ήρωα της καρδιάς μας, στέκομαι. Ισα ίσα για να επισημάνω ότι όλη η εκδήλωση, έτσι όπως έγινε, στο πλαίσιο των ετήσιων θερινών παναποκορωνιώτικων συνάξεων που ξεκίνησε η Ομοσπονδία των Αποκορωνιώτικων Σωματείων, και στον τόπο που έγινε, ήταν μια εκδήλωση καρδιάς. Ενα κερί για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του Αποκόρωνα!

Ο Χρυσός του μπουρνάζειου ύφους

“Δέχτηκα ευχαρίστως να μιλήσω για το βιβλίο του Νίκου Παπαδάκη επειδή και οι δύο είμαστε ομοιοπαθείς, πάσχοντες από την ίδια ανίατη ασθένεια που ως φαίνεται είναι μεταδοτική και την εκολλήσατε κι εσείς, όσοι δεν την είχατε από τα πριν. Για να ‘ρχεσθε τέτοιαν ώρα μαγική που ξεμυαλίζει η ομορφιά της αυγουστιάτικης νύχτας, “νύχτας γιομάτης θάματα, νύχτας σπαρμένης μάγια” , ως θα την έλεγε ο Διονύσιος Σολωμός. Κι αντίς να πάτε σε χίλιους δύο τόπους μαγικούς, έρχεστε ευχαρίστως και κλείνεσθε στον αυλόγυρο ετούτου του παλαιϊκού μοναστηριού, για ν’ ακούσετε να μιλούν για αλαφροΐσκιωτους προγόνους κρητικούς, που 22 από τα 42 τους χρόνια απαρνούμενοι τη ζωή, “το μέγα καλό και πρώτο” (Δ. Σολωμός), μ’ όλα τα αγαθά της, για χάρη της ιδέας της ελευθερίας, που της χαρίσανε στο τέλος και τη ζωή τους την ίδια για να ‘μαστε εμείς ελεύθεροι απόψε εδώ.
Η φιλόμουσος ομήγυρίς σας είναι και μια παρηγοριά, ελπίδα και εγγύηση ότι δεν επήγαν όλα “πυρ πυριού και άνεμος τ’ ανέμου” (Π. Πρεβελάκης) αλλά πως οι αξίες που αποτελούν την ψυχική περιουσία της πατρίδας ζουν, οδηγούν, εμπνέουν και συγκινούν και σε ζοφερούς καιρούς σαν τους σημερινούς. Και οφείλομε χάριτες πολλές στον Νίκο Παπαδάκη και στην Ομοσπονδία των Σωματείων του Αποκόρωνα που μας έσμιξαν απόψε εδώ, για να τιμήσουμε τούτες τις αξίες και τα λαμπρά παλικάρια που θυσιάστηκαν γι’ αυτές”.
Κανένα σχόλιο στον επίλογο της ομιλίας του Χαράλαμπου Μπουρνάζου. Για να φανεί ατόφιος ο χρυσός του μπουρνάζειου ύφους που αντανακλά το μπουρνάζειον ήθος. Πλην της παρατήρησης ότι, εκτός από μαθήματα ιστορίας, όπως είπε ο Νίκος Παπαδάκης που τον ονόμασε “Διδάσκαλον της Κρήτης”, παρέδωσε επίσης και μαθήματα λογοτεχνίας. Τι κρίμα αλήθεια τα που έχει γράψει (κι αν έχει γράψει!) ο κυριολεκτικά και μεταφορικά Ελευθεροπολίτης Χαράλαμπος Μπουρνάζος, να μην έχουν πάρει ακόμα τη μορφή βιβλίου.

e-mail:kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα (17.08.09)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Βαγγέλης Κακατσάκη

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Εν τη γεννησει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τοn κόσμου ου κατέλιπες, Θεοτόκε, μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής και ταις πρεσβείαις της σης λυτρουμένης, εκ θανάτου τας ψυχής ημών. Το απολυτίκιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Σε μετάφραση, στην γέννα σου την παρθενία εφύλαξες, στην κοίμησή σου τον κόσμο δεν τον άφησες, Θεοτόκε. Μίσεψες στη ζωή, γιατί είσαι μητέρα της ζωής και λυτρώνεις με τις πρεσβείες σου τις ψυχές μας απο τον θάνατο.

“Η Παναγια είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κι η προστάτρια που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση. Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησίες και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι ένα σωρό ρημοκλήσια μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της. Μέσα στο καθένα απ' αυτά βρίσκεται το παλιό και σεβάσμιο εικόνισμά της με το μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπό της...” Φώτης Κόντογλου: “Παναγία: Η χαρά των Χριστιανών”.

“...Κι εφανερωθη, κι όλος ο λαός/ μετά θυμιαμάτων και λαμπάδων/ εν θεία λιτανεία την προέπεμψε/ κι εκτίσθη τότε ωραίος ναϊσκος λευκός/ με μάρμαρα, κι εστολίσθη με πιατάκια, / ωραία ελληνικά πιατάκια, του έθνους του εκλεκτού, κι όλος ο ήλιος έλαμπε τον ναόν της/ κι όλα τα αστέρια την εφεγγοβόλουν/ και η σελήνη την έλαμπε γλυκά...” Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: “Στην Παναγία την Κουνίστρα”.

“0 σπιτια, και εν τω μέσω η Παναγία κειμένη επί της κλίνης νεκρά, έχουσα επί του Παναγίου στήθους αυτής εσταυρωμένας τας θεοφόρους χείρας. Και πλησίον της κλίνης ένθεν και ένθεν μανουάλια με λαμπάδες ανημμένας. [...] Επάνωθεν δε αυτής ο Χριστός φέρων εις τας αγκάλας του την Παναγίαν ψυχήν εν νεφέλη λευκή και γύρωθεν αυτού ακτίνες φωτός και πλήθος αγγέλων. Και άνωθεν εις τον αέρα πάλιν, οι δώδεκα Απόστολοι, φερόμενοι επί νεφελών...” Ερμηνεία των Ζωγράφων.

“...ΕπειδΗ κατά θεία οικονομία, ένας από τους Απόστολους, ο Θωμάς έλειψε από την κηδεία του ζωαρχικού σώματος της Παναγίας και βρέθηκε εκεί μόλις τρεις ημέρες αργότερα, στεναχωριόταν πολύ που δεν αξιώθηκε κι αυτός να ζήσει όσα αξιώθηκαν και οι συναπόστολοί του. Με κοινή απόφαση όμως, για χάρη του Αποστόλου Θωμά που απουσίαζε, άνοιξαν τον τάφο για να προσκυνήσει κι αυτός το πανάγιο και πανάμωμο εκείνο σκήνωμα. Είδαν τότε και ξαφνιάστηκαν! Διότι βρήκαν το μνημείο άδειο, χωρίς το άγιο σώμα...” Από το Συναξάρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Το μεγαλυτερο άγαλμα της Παναγίας στον κόσμο βρίσκεται στη βουλγαρική πόλη Χάσοβο. Η αλήθεια του πράγματος είναι πιστοποιημένη και από τον οργανισμό Guiness World Records LTA (Ρεκόρ Γκίνες). Το άγαλμα σε τύπο "βρεφοκρατούσας" έχει ύψος 14 μ. και βρίσκεται πάνω σε βάση με ύψος 17 μ. Φιλοτεχνήθηκε από τον Νίκολα Στογιάνοβ και τους συνεργάτες του. Το υλικό που χρησιμοποίησε ήταν τσιμέντο ενισχυμένο με πολυμερή. Ζυγίζει 80 τόνους και τα εγκαίνια του έγιναν το 2003.

“Όπου πίκρα και ορφάνια/ και φτωχολογιά/ με τα μάτια βουρκωμένα/ βρίσκεται η Παναγιά./ Πότε γνέθει, πότε υφαίνει/ πότε τραγουδεί/ πότε σκύβει να φιλήσει/ κάποιο άρρωστο παιδί./ Και την άλλη μέρα να τη/ πάλι απ' το πρωί/ να μας λέει "κάντε κάτι για ν' αλλάξει η ζωή”.
Το τραγούδι του Λευτέρη Παπαδόπουλου "Η Παναγία"

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
email:kakatsakis@sch.gr
Χανιώτικα Νεα(15.08.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ αύριο και καλά λίγοι θα ‘ναι εκείνοι που δεν θα εγκαταλείψουν τις πόλεις για να εκδράμουν στην ύπαιθρο. Καλά θα περάσουμε, σκέφτονται. Με τις άπλες μας με τις ξάπλες μας, με τις μάσες μας... Γνωστό είναι ότι όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.
ΑΥΓΟΥΣΤΕ καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυό φορές τον χρόνο. Αλλο πράμα η δροσινάδα και η αερινάδα του, χώρια όλα τ’ άλλα!
ΒΟΜΒΑ βυθού θαλάσσης και αέρα ή απλή τρακατρούκα η απόφαση του Εφετείου Μονάχου για την παράδοση του Μιχάλη Χριστοφοράκου στην Ελλάδα; Ή μήπως βόμβα που στην πορεία θα μετατραπεί σε τρακατρούκα;
ΤΟ ΑΠΛΕΤΟ φως, του άπλετου φωτός, το άπλετο φως, άπλετο φως. Πού θα πάει! Κλίνε και ξανακλίνε δεν μπορεί παρά να χυθεί στο τέλος και να λούσει τα πάντα, βγάζοντας όλα τ’ άπλυτα στη φόρα.
ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ. Και του σπανού τα γένια γίνονται και τα άπλυτα πλύνονται και τα πλυμένα ξαναπλύνονται.
ΑΜΑΝ ΒΡΕ παιδί μου κι αυτή η γρίπη! Α! Ακούς εκεί να επιμένει να βρίσκεται στα ίδια επίπεδα! Κρίμα τις ελπίδες που είχαμε στηρίξει σ’ αυτήν... Κρίμα στα όνειρα που κάναμε...
ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΙΔΙΚΟΙ σταθμοί θ’ ανοίξουν, και τα νηπιαγωγεία θ’ ανοίξουν, και τα δημοτικά σχολεία θ’ ανοίξουν, και τα γυμνάσια θ’ ανοίξουν, και τα λύκεια θ’ ανοίξουν, και τα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα θ’ ανοίξουν... Καταλήψεις, κάντε καταλήψεις, βρε! Η γρίπη μας πούλησε!
Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ για την ελληνική οικονομία συνεχίζεται. Δεν πιάσαμε φαίνεται ακόμα πάτο. Κι αν πιάσαμε δεν το καταλάβαμε...
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΙΣΑΜΙΤΙΚΟ Αγροτικό Αύγουστο, ο Σελινιώτικος Αγροτικός Σεπτέμβρης, ο Σφακιανός Αγροτικός Οκτώβρης, ο Αποκορωνιώτικος Αγροτικός Νοέμβρης, ο Κυδωνιάτικος Αγροτικός Δεκέβρης κι ύστερα φτου απ’ την αρχή. Εχουν και οι άλλοι μήνες δικαιώματα. Εκτός και αν νομίζουν κάποιοι ότι μόνο ο Αύγουστος είναι αγρότης και οι άλλοι μήνες είναι κτηνοτρόφοι.
Ο ΔΡΟΜΟΣ, ο κάθε δρόμος έχει τη δική του ιστορία. Ομως και ο μη δρόμος ο κάθε μη δρόμος, έχει τη δική του ιστορία επίσης. Οπως η σχεδιαζόμενη αρμοδίως αναρμόδια οδός Καλαθά, Αγίου Ονουφρίου- Κουμπελή, για παράδειγμα.
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΞΙ δισ. δολάρια θα εισπράξει, λέει, εφέτος το Ισραήλ από τις πωλήσεις όπλων σε άλλες χώρες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, πάντως, η Ευρωπαϊκή Ενωση και η Ρωσία όντας καλύτεροι επιχειρηματίες θα εισπράξουν περισσότερα. Επιχειρηματίες αίματος, όπως και σπέρματος βεβαίως.
ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ και κρητικό πανηγύρι, κάθε ταβέρνα και κρητικό ξεφάντωμα απόψε και αύριο. Ας κρατήσουν οι χοροί!
ΟΤΑΝ ΕΙΔΕ ο Διογένης έναν ολυμπιονίκη να βόσκει πρόβατα, του είπε: “Γρήγορα , φίλε, πήγες από τα Ολύμπια στα Νέμεα (στη νομή προβάτων)”.
... “Αν ήσουνα, λέει, μια λεξούλα μικρή/ Σε βυζαντινό μας τροπάριο/ Κι αν ήμουνα ένας στίχος απλός/ Στο δημοτικό μας τραγούδι/ Θα συναντιόμαστε τον Δεκαπενταύγουστο/ Στο πανηγύρι της Παναγίας”...
Το ποίημα “Αν ήσουνα” του Κώστα Χελμού
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ

email:kakatsakis:sch

Χανιώτικα Νέα(14.08.09)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Θαυματ' αν κάνει ο ουρανός κανέναν μην ρωτήξεις/ ανέβα σε ψηλή κορφή τον κόσμο να ξανοίξεις. Ένα μήλο την ημέρα/ τον γιατρό τον κάνει πέρα. Μα και μια μαντινάδα την ημέρα/ την όποια απαισιοδοξία, την όποια στεναχώρια, κάνει πέρα. Μια μαντινάδα, ειδικά γραμμένη για τους αναγνώστες της στήλης από τον Ηλία Σταματάκη.

ΕντυπωσιακΕς είναι οι νύχτες λίγο πριν το Δεκαπενταύγουστο, καθώς ο αστερισμός του Περσέα ομορφαίνει τον ουρανό με τα χιλιάδες φωτεινά του αστέρια που μετατρέπονται σε αστερόσκονη. Ποτέ δεν είναι αργά να μάθουμε να κοιτάζουμε ψηλά.

ΔυστυχΩς επτωχεύσαμεν! Ο Χαρίλαος Τρικούπης, είχε το θάρρος να βγει τότε, με το τέλος του 19ου αιώνα και θα το πει καθαρά! Ίσως γιατί η κατάρρευση των δημοσίων οικονομικών έγινε μετά από ένα πρωτοφανές πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για το νεοσύσαστο ελληνικό κράτος.

Στα 18,6 δις ευρώ ανήλθε, λέει το έλλειμμα της ελληνικής οικονομίας, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2009. Στα πόσα καιγόμαστε; Ή μηπως καήκαμε και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Με αυτογκολ έχασε πέρυσι το ματς της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Εφέτος τα στοιχήματα πέφτουν βροχή. Όχι αν θα το χάσει ή όχι. Αλλά αν θα το χάσει πάλι με αυτογκόλ ή με γκολ που θα σημειώσει ο αντίπαλος.

Ηλθε, είδε, συμφώνησε ότι δεν έχει γίνει τίποτε στον αγροτικό τομέα και απήλθε ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστας Κιλτίδης. Τι να κάνει ο άνθρωπος, Υφυπουργός είναι. Δεν είναι πρωθυπουργός, ούτε καν υπουργός...

Απο την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως τις μέρες μας οι εξωελληνικές δυνάμεις παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στη ρύθμιση του Ελληνισμού, όχι μόνο στην εθνική του ολοκλήρωση, αλλά και στην εσωτερική του πολιτική και κοινωνική εξέλιξη σε σημείο που η επίσημη πολιτική της Ελλάδας να δίνει συχνά την εντύπωση ότι ανελίσσεται εν απουσία των Ελλήνων. (Νίκος Σβορώνος: "Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας", 1975)

Στον αποηχο του πανηγυριού του Αγίου Εύπλου, που για τέταρτη συνεχή χρονιά έκανα, πολλά θα μπορούσα να γράψω. Όμως το πολύ το "Κύριε ελέησον" και ο παπάς το βαριέται. Φτάνουν και περισσεύουν αυτά που έγραψε ο φίλος ο Γιάννης Κάκανος (να 'σαι καλά Γιάννη!) στο χθεσινό φύλλο.

Καποτε ο μεγάλος λυρικός ποιητής της αρχαιότητας Σιμωνίδης ο Κείος πήγε και παρακάλεσε τον φίλο του Θεμιστοκλή που είχε τότε την εξουσία να του κάνει μια χάρη που ήταν αντίθετη προς τους νόμους. Ο Θεμιστοκλής όμως του αρνήθηκε λέγοντάς του: “Αγαπητέ Σιμωνίδη αν έφτιαχνες τους στίχους σου παραβλέποντας τους κανόνες της μετρικής θα ήσουν κακός ποιητής. Μη μου ζητάς λοιπόν να γίνω κακός άρχοντας κάνοντας κάτι που δεν μου το επιτρέπουν οι νόμοι”.

... “Μα κάποτε, μια υποψία μπορεί να γεννηθεί,/ γιατί μια καινούργια εμπειρία/ τραντάζει το ατράνταχτο αξίωμα. Ξυπνάει η αμφιβολία./ Και μιαν άλλη μέρα ένας άλλος άνθρωπος/ στοχαστικά σβήνει απ' το βιβλίο της Γνώσης/ το αξίωμα με μια μονοκοντυλιά”...
Από το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρέχτ (μετάφραση Μάριου Πλωρίτη) "Εγκώμιο στην αμφιβολία"

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(13.08.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail:nek@haniotika-nea.gr

Αύγουστος ήταν και θυμούμαι...
Αύγουστος ήταν και θυμούμαι...
Μια σφαίρα στο στόμα, μια σφαίρα στο λαιμό, μια σφαίρα στην κοιλιά...
"Παιδιά τον σκοτώσανε", "παιδιά τον σκοτώσανε" η φωνή που... έτρεχε κρατώντας την κάμερα...
14 Αυγούστου 1996, Δερύνεια, ώρα 2:20 μ.μ.
...Αύγουστος ήταν και θυμούμαι, την οργή μου, μπροστά από την οθόνη της TV. Θυμάμαι πως έκλαψα, θυμάμαι να ανατριχιάζω όπως τον έβλεπα με το τσιγάρο στα χείλη, μαυροφορεμένο, μουσάτο να προσπαθεί μες στο λιοπύρι να ανέβει στον ιστό! Να κατεβάσει τη σημαία των άλλων! Εκείνων που λίγο αργότερα θα τον ξάπλωναν κάτω με τρεις σφαίρες, νεκρό στη ρίζα του ιστού της σημαίας που συνέχιζε να κυματίζει, που συνεχίζει να κυματίζει!
...Αύγουστος 2009, τι σημασία να ’χει για ’μας το όνομα Σολωμός Σολωμού, τι σημασία το όνομα του Τάσσου Ισαάκ;
Περάσαν και τα χρόνια, 13 πια...
και πια δεν έχει σημασία!
Κι αν έχει, τι έγινε; Τι συνέβη όλα αυτά τα χρόνια; Τι άλλαξε; Και τι πρόκειται να αλλάξει; Εκείνοι είναι οι ήρωες και ’μεις συνεχίζουμε να ζούμε! Κι οι δικοί τους ακόμη ψάχνουν το "γιατί"! Ψύλλους στ’ άχερα!
Αύγουστος ήτανε... θυμάμαι, θυμούμαι, θυμώνω...
Τον λέω το θυμό, μα δεν τον δείχνω!
...Να μια μικρή διαφορά μας! Ο Τάσσος είχε τρέξει να ελευθερώσει ένα φίλο του που τον βάραγαν οι τούρκοι, κι οι τούρκοι τον σκοτώσανε! Ο Σολωμός, έτρεξε ξεγλιστρώντας από τους "Ειρηνευτές" να σκαρφαλώσει τον ιστό, να κατεβάσει την σημαία "σύμβολο της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, προσπαθώντας να εφαρμόσει μόνος του τα ΔΙΚΑΙΑ ψηφίσματα του Ο.Η.Ε που απαιτούν αποχώρηση του τουρκικού στρατού και των εποίκων από την Κύπρο"!
Κι εγώ;
Εμένα μ’ έμαθαν να μη δείχνω το θυμό μου, ούτε να τον λέω φωναχτά γιατί "έτσι χάνω μου λένε το δίκιο μου".
Κι εγώ που περιμένω χρόνια να δικαιωθώ! Κι αν το πίστευα στην αρχή τώρα πια γνωρίζω... πως αφελής ήμουν που το περίμενα!
Δεν θα υπάρξει δικαίωση, όπως δεν υπήρξε για τόσα και τόσα άλλα...;
Δεν ξέρω τι άλλο να πω, δεν μ’ αφήνουν να πράξω έτσι όπως θα ’θελα! Για να μη θιχτούν οι φονιάδες, για να μην θιχτούν οι ειρηνευτές...!
Απλά "θυμούμαι"! Κάθε Αύγουστο... Και ντρέπομαι που μόνο, αυτό κάνω!
Υ.Γ. Κι είναι πολλά ακόμα που θα ’θελα να πω. Αντί αυτών αφήνω μερικούς στίχους του Νίκου Γρίτση από το τραγούδι που γράφτηκε τότε για τον Σολωμού (η μουσική είναι του Στέλιου Ρόκου).
Εσύ κρεμόσουν στον ιστό/ γι' αυτού του κόσμου το σωστό
κι ενώ εγώ, εγώ είχα παγώσει,/ αυτό το κόκκινο πανί/ που σου 'χε γίνει εμμονή/ ήταν γραφτό από καιρό να σε σκοτώσει.
Μέσα στου κόσμου την οργή/ μία απέλπιδα κραυγή/ θα σε σκοτώσουν είπε "φύγε ρε μαλάκα"/ μα εσύ είχες ήδη αφορμή να παραδώσεις μια ψυχή/ που με το θάνατο γουστάριζε την πλάκα.
Έλληνα μάγκα σερνικέ,/ όλου του κόσμου πανικέ,
μόνο μια σφαίρα θα σε κάνει να λυγίσεις./ Έλληνα μάγκα σερνικέ,/ όλου του κόσμου πανικέ,/ και με το αίμα σου το χώμα θα ποτίσεις.
Αυτό το χώμα, αυτή η γη,/ είκοσι δυό χρόνων πληγή,
θα σε σκεπάσει φίλε από δω και πέρα./ Μα θα 'ρθει κάποτε η στιγμή,/ του χάρτη να χαθεί η ρωγμή,/ ό,τι ονειρεύτηκες θα γίνει κάποια μέρα.

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΦΤΙΑΞ’ ο ΘΙΟΣ τον ουρανό και μοιάζει με μια γλάστρα/ κι αγγέλους βάζει κάθ’ αργά και του φυτεύουν άστρα. Ομορφος πανέμορφος είναι και δίχως πανσέληνο τις αυγουστιάτικες νύχτες ο ουρανός. Καλά να’ σαι Ηλία Σταματάκη, που το επισημαίνεις με την τελευταίας εσοδείας μαντινάδα που μου έστειλες. Εχουμε ανάγκη από ουρανό. Προπάντων τις νύχτες έχουμε ανάγκη από περισσότερο ουρανό, για να θυμηθούμε και τον ποιητή.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ από την γιορτή της Παναγίας, το Πάσχα του Καλοκαιριού, κι ενώ οι πόλεις έχουν σχεδόν ερημώσει η ύπαιθρος χώρα έχει σχεδόν φουλάρει. Μακριά απ’ την κόλαση στην αναζήτηση του απωλεσθέντος παραδείσου.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ! Κουνιστός και λυγιστός, μέσα απ’ τους καπνούς των πυρκαγιών βγήκε πριν από δυο χρόνια ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Θεόδωρος Ρουσόπουλος (τον θυμάστε;) στις 16 Αυγούστου, κι έριξε για λογαριασμό του Πρωθυπουργού τη ζαριά. Ετσι για την ιστορία το γράφω.
ΕΥΑΓΓΕΛΕ ΑΝΤΩΝΑΡΕ πάρε τα ζάρια! Οτι το έχει πει στον τωρινό Κυβερνητικό εκπρόσωπο ο Πρωθυπουργός το έχει πει. Μένει το παρασύνθημα. Το “ρίξ ’τα κι ό,τι κάτσει”.
ΑΠΟΘΑΝΕΤΩ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ μετά των ομοφύλων! Στον ρόλο του βιβλικού Σαμψών ο Γιάννης Μανώλης. Λίθους και κεράμους ατάκτως ερριμμένους απειλεί να κάνει το οικοδόμημα της Νέας Δημοκρατίας με τις τελευταίες δηλώσεις του. Κατά μίαν εκδοχή.
ΚΑΛΩΣ ΤΟΝΕ ΚΙ ΑΣ ΑΡΓΗΣΕ! Στη σημερινή επίσκεψη του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης στην πόλη μας αναφέρομαι, καλά το καταλάβατε, όσοι καταλάβατε. Με την ελπίδα να μη μοιράσει ακάλυπτες επιταγές στους αγρότες και στους κτηνοτρόφους μας. Εχει και η κοροϊδία τα όριά της.
ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣOΤΕΡΟ ΓΝΩΡΙΖΩ τους ανθρώπους τόσο περισσότερο αγαπώ τα ζώα. Δεν είναι δικό μου, κάπου το διάβασα, δεν θυμάμαι που. Ακούς εκεί διακόσιες καταγγελίες για κακοποίηση αδέσποτων ζώων αυτό το καλοκαίρι στον τόπο μας...
ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική πραγματικότητα για τον Ολυμπιακό η ξεγυρισμένη τριάρα που έφαε από τους “πετεινούς” της Τότεναμ. Από φίλο Παναθηναϊκάκια το σχόλιο που μου το έστειλε δια του κινητού του. Και μένα τί με κόφτει; Η δι’ ερωτήσεως απάντησή μου.
ΕΙΔΑ ΚΙ ΕΠΑΘΑ ΝΑ ΒΡΩ ΧΡΟΝΟ να γράψω τα “πεταχτά” που διαβάζετε σήμερα. Προετοίμαζα το πανηγύρι του Αγίου μου, του Αγίου Εύπλου, βλέπετε. Αλλης στήλης ανάγνωσμα αυτό...
Ο ΙΠΠΙΑΣ ΗΤΑΝ πολύ πλούσιος αλλά χρεωκόπησε κι έμεινε πάμπτωχος. Μια μέρα, λοιπόν, οι γείτονές του τον είδαν να στέκεται μπροστά σε μια μαρμάρινη στήλη και να έχει το χέρι του απλωμένο προς αυτήν, σαν να της ζητούσε ελεημοσύνη. “Ζητώ βοήθεια από την πέτρα αυτή, για να συνηθίσω σ’ αυτό που πρόκειται να μου συμβαίνει από εδώ και πέρα”, απάντησε σ’ εκείνους που τον ρώτησαν τι σημαινει αυτό. “Και τι θα σου συμβαίνει;” τον ξαναρώτησαν. Οι φίλοι που είχα όταν ήμουν πλούσιος θ΄αρνούνται να με βοηθήσουν και θα κάνουν ότι δεν με ξέρουν”, ήταν αυτή τη φορά η απάντηση του Ιππία.
“Τώρα που οι σταυρώσεις/ έγιναν καθημερινή συνήθεια,/
όσα χελιδόνια/ δεν βρίσκετε ανοιχτές πόρτες,/ όσα φιλιά μένετε όνειρα,/ όσα τριαντάφυλλα δεν δηλώσατε υποταγή,/ καλώς ορίσατε!/
Η ψυχή μου σας ανήκει!”
Το ποίημα του γράφοντος “Λογαριασμοί πίσω από τον βράχο”
(ποιητική συλλογή “ΚΑΖΟΒΑΡ”, σελ. 56)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
e-mail:kakatsakis.sch.gr

Χανιώτικα Νέα(11.08,09)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Το βενιζελικό εμείς στο Ατσιπόπουλο

Άλλη μία "βενιζελική" εκδήλωση στο Ατσιπόπουλο Ρεθύμνου από τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο, έναν σύλλογο με δυνατές ρίζες και φουντωτά κλαδιά, σε συνεργασία με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος", τον δήμο Νικηφόρου Φωκά και την Ιστορική και Λαογραφική Εταιρία Ρεθύμνου (Ι.Λ.Ε.Ρ.) Για την εκδήλωση που έγινε στον αύλειο χώρο του Πνευματικού Κέντρου Ατσιπόπουλου, ενός κτηρίου που αποτελεί κόσμημα και καύχημα του όμορφου αυτού χωριού, την περασμένη Δευτέρα 3 Αυγούστου, με θέμα την παρουσίαση των πρακτικών του συνεδρίου "Θέρισσο 1905: 100 χρόνια", ο λόγος. Είναι η 6η συνεχής χρονιά που συνεργαζόμαστε, επεσήμανε στον χαιρετισμό του ο και κινών τα νήματα πτου βενιζελικού εμείς εντός και εκτός Ελλάδος, γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης, αποδίδοντας τα αναλογούντα εύσημα στους διοργανωτές αλλά και στους κεντρικούς ομιλητές της εκδήλωσης, τον ιστορικό Νίκο Ανδριώτη που παρουσίασε το βιβλίο και την φιλόλογο - ιστορικό Στέλλα Αλιγιζάκη που μίλησε με θέμα "Το Θέρισσο του 1905 προάγγελος του 1909." Στον ρόλο του Ιδρύματος στην όλη συνεργασία είχαν σταθεί, εξάλλου, προηγουμένως στους χαιρετισμούς των και οι εκπρόσωποι των διοργανωτών: η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Δέσποινα Αγγελιδάκη (και μάθημα τοπικής ιστορίας και ομιλία της με την έννοια ότι αναφέρθηκε παραστατικά στο δυναμικό παρών που έδωσε το Ατσιπόπουλο με το που κηρύχθηκε στις 10 Μαρτίου 1905 το κίνημα του Θερίσου), η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του δήμου Νικηφόρου Φωκά Ελευθερία Βενιεράκη και ο πρόεδρος της Ι.Λ.Ε.Ρ. Μιχάλης Τρούλης.

“Εκατό χρόνια μετά οι αναλογίες της τελμάτωσης του πολιτικού μας βίου, η επικράτηση του κλίματος της διαφθοράς και της συναλλαγής στην ελληνική πολιτική ζωή και στην κοινωνία, η παρακμάζουσα ατμόσφαιρα που επικρατεί στη χώρα μας, σχετική και με τα αδιέξοδα μιας νέας επαπειλούμενης χρεοκοπίας μπορεί να μας κάνει να στραφούμε ξανά στους ποιητικούς προβληματισμούς του Παλαμά, αλλά και να κρατήσουμε το αισιόδοξο μήνυμα του Γ. Σουρή: «Εμείς εκαθαρίσαμε τας κόπρους των Αυγείων/ και δεν θα καθαρίσουμε τας κόπρους Υπουργείων; / Θ' αλλάξουμε στο πείσμα σου κι εις όλων το γινάτι/ όπου θα μείνουν έκθαμβα πολιτισμένα κράτη. / Τελείωσαν τα ψέματα δεν είναι παραμύθια/ Λαοί, Βουλές και Στέμματα θ΄ αλλάξουνε στ' αλήθεια.»” Ο επίλογος της όντως εμπεριστατωμένης και γλαφυρά δοσμένης ομιλίας της και αντιπροέδρου της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας, γνωστής τοις πάσι φιλολόγου - ιστορικής ερευνήτριας Στέλλας Αλυγιζάκη στην περί ης ο λόγος στις σημερινές εύφημες μνείες εκδήλωση, "Το Θέρισο του 1905 προάγγελος του 1909 - 100 χρόνια από το κίνημα στο Γουδί", ο πλήρης τίτλος της. Σαν μία βάση για ένα ευρύτερο προβληματισμό...




Μνημείο για τα “θερισιανά” του Ατσιπόπουλου

Εκτός από τους Ατσιποπουλιανούς και τους άλλους Ρεθεμνιώτες, το παρών στην εκδήλωση το έδωσαν και 30 περίππου Χανιώτες που ήρθαν επί τούτου. Αποκομίζοντας το ωφέλιμον της ιστορικής γνώσης με το τερπνόν της ατσιποπουλιανής φιλοξενίας που έτυχαν. Μεταξύ αυτών ο αντινομάρχης Χανίων Κωνσταντίνος Γύπαρης, ο οποίος και χαιρέτισε και ο δήμαρχος Θερίσου Γιάννης Τσαπάκος. Την ιστορική σχέση Θερίσου - Ατσιπόπουλου υπογράμμιζε προφανώς η παρουσία του τελευταίου, όπως και η παρουσία του δημάρχου Νικηφόρου Φωκά Αντώνη Πατεράκη. Μα και την πιθανή στο εγγύς μέλλον αδελφοποίηση των δύο δήμων, που πρότεινε ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης (φωτό στο βήμα). Να ευχηθούμε του χρόνου τέτοιον καιρό! Με αφορμή τα αποκαλυπτήρια ενός Μνημείου των θερισιανών αγωνιστών που συγκρούστηκαν στις 2 Αυγούστου 1905, έχοντας επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Μάνο, με τις υπέρτερες ρωσικές δυνάμεις και την Κρητική Χωροφυλακή, εν ονόματι της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα που ήταν το σύνθημα του θερισιανού κινήματος. Ενός Μνημείου, που όπως υπογράμμισε ο και αναδείξας τα "θερισιανά" του Ατσιπόπουλου, συντονίζων την όλη εκδήλωση πρόεδρος του Συλλόγου Γιώργος Περπιράκης, (φωτό στο Προεδρείο) είναι πάντα στόχος των Ατσιποπουλιανών.

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(10.08.09)



>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Καλημερα γειτόνοι! ΑΕΣ, Στ.Γ.Κ. και λοιποί σχολιαστές των διαφόρων εντός και εκτός της πόλης μας συμβάντων σε τούτη και στην απέναντι σελίδα της εφημερίδας, καλημέρα! Καιρό το σκεφτόμουνα τούτο το συναδελφικό χαιρετισμό, χαιρετισμό αναγνώρισης του έργου σας, στην αρχή της στήλης και όλο το ξεχνούσα. Καλά να ’στε, να γράφετε!

Πως μπορεις και γράφεις κάθε μέρα, μου ’πε πριν από κάποιες μέρες ένας καλός φίλος. Δεν του απάντησα. Εσάς σκέφτηκα που είστε υποχρεωμένοι ν’ αποσφονιάζετε πιο πολύ από μένα, επίσης σε καθημερινή βάση, το μυαλό σας ρίχνοντας ματιές στην επικαιρότητα. Με θαυμασμό για τα καθημερινά αποτελέσματα. Καλημέρα, λοιπόν, όλη μέρα και για κάθε μέρα!

Εκ των ων ουκ άνευ ότι διαφωνεί μαζί της για το δημιουργηθέν αδιέξοδο στην οικονομία, η πραγματικότητα. Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει περί αυτού. Σαν δεν ντρέπεται! Η πραγματικότης βεβαίως βεβαίως και ουχί η Κυβέρνηση. Αυτή φορεί κνισάρα. Και να ντρέπεται δεν της φαίνεται.

Παναγια μου, Παναγία μου... Δημοσκοπίτισσα, κάνε το θαύμα σου! Με το καντάρι τα κεριά και με τ’ ασκιά το λάδι/ και με τα τρυγοκόφινα το σερνικό λιβάνι, θα φέρουμε στη Χάρη σου, έτσι και πάρουμε πόντους στις δημοσκοπήσεις που θα ‘ρθουν μετά τον Δεκαπενταύγουστο! Αν νομίζετε ότι μόνο οι Κυβερνώντες κάνουν αυτό το τάξιμο, πλανιέστε πλάνην οικτράν.

Πολυ την περιπαίζεις τη νέα γρίπη και θα σου ανάψει καμιά, μου είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου φίλος γιατρός τις προάλλες. Του απάντησα... καζαντζακιστικά. Όταν την κοιτάζεις κατάματα, παίρνει τα βρεγμένα της και φεύγει, του είπα.

Μετα τον Αγροτικό Αύγουστο ακολουθεί ο Αντιαγροτικός Σεπτέμβρης. Το σύνθημα, στο περίπου, που κρέμασε στη στήλη του, στα Λευκά Όρη της ψυχής μας, ο Μιχάλης Μ. Μινουδάκης, την Τετάρτη που μας πέρασε. Καλό χειμώνα!

Το φτηνο το κρέας το τρώνε οι μύγες. Σωστό τις περισσότερες φορές. Το ακριβό κρέας το τρώνε οι άνθρωποι. Σωστό και αυτό τις περισσότερες φορές. Παρέμβαση υπέρ της ποιότητας. Με ό,τι αυτή σημαίνει.

Ειχε δικιο ή όχι η 26χρονη Ηρακλειώτισσα που κατηγορείται ότι έριξε αλκοόλ σ’ έναν Βρετανό τουρίστα, που την παρενοχλούσε σεξουαλικά και στη συνέχεια του έβαλε φωτιά; Θέση δεν παίρνω, ερώτηση κάνω. Όχι, το “δεν ξέρω, δεν απαντώ” δεν παίζει. Και η κουτσή Μαρία ξέρει τα που λαμβάνουν χώρα στα Μάλια.

Ο Περσης Καμβύσης διέταξε τον βασιλικό δικαστή Σισάμνη, που δωροδοκήθηκε κι έβγαλε άδικη απόφαση να τον σφάξουν και στη συνέχεια να τον γδάρουν από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Από το δέρμα αυτό κατασκεύασε λουριά και με αυτά κάλυψαν τον θρόνο, πάνω στον οποίο καθόταν και δίκαζε ο Σισάμνης. Στον θρόνο αυτό κάθισε μετά ο νέος δικαστής που διορίστηκε από τον Καμβύση και που ήταν ο γιος του Σισάμνη, Οτάνης, για να θυμάται πάντα, όταν δίκαζε την τύχη του πατέρα του.

“Η σιωπή του γραφείου μου/ είναι μια βοερή σιωπή./ Το βράδυ όταν ανάψω/ τη λάμπα μαζεύονται/ γύρω απ’ το φως της/ οι ήρωες των βιβλίων/ χλομοί και ωραίοι/ μ’ ένα χαμόγελο λύπης./ Κι εγώ αφήνομαι/ να βυθιστώ στο χρόνο τους/ να κοινωνήσω/ απ’ την αιωνιότητά τους.”
Το ποίημα “Κοινωνός αιωνιότητας” του Γιώργη Μανουσάκη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

ανιώτικα Νέα(08.08.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο


--------------------------------------------------------------------------------
Σχόλια Αναγνωστών

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι,καλημερα!

ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ του Δεκαπενταύγουστου.Με αναστημένες τις αυλές των σπιτιών στα χωριά.Μεγεμάτα τα καφενεία από τους απανταχόύ που συναθροίστηκαν εκ περάτων.Με τα τζιτζίκια να ψέλνουν στη διαπασών τον παρακλητικό κανόνα.Μακριά απ’ τη λοιμική της πολιτείας η ομορφιά, για να θυμηθώ τον ποιητή.

Η ΝΕΑ ΓΡΙΠΗ πάει διακοπές. Πάει εκεί που πάνε διακοπές οι άνθρωποι και τους θυμίζει την πανταχού παρούσα παρουσία τους.Σε μια πρώτη ανάγνωση. Πάει διακοπές μόνη της με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματός της.Σε μια δεύτερη ανάγνωση Και ο τίτλος αυτός θέμα ανάγνωσης είναι. εντέλει.

ΦΡΑΓΚΟ, ΛΕΛΕΓΚΟ κατέβα να παίξεις την καμπάνα\ να κατεβούνε οι Φράγκοι \ να φάνε μακαρόνια \ με τα χρυσά περόνια…¨ασχετο σε μια πρώτη ανάγνωση σχετικο σε μια δεύτερη. Όταν ξέρεις ποιος το τραγουδεί.

ΤΣΟΒΟΛΑ δώστα όλα!Αυτό μάλιστα, έκανε ομοιοκαταληξία.Τι μένει, λοιπόν; Τι άλλο από το Παπαθανασίου\κάνε μας τσίου τσίου. Με την έννοια ότι ομοιοκαταληξία να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι.

ΑΓΑΠΑΣ την Ελλάδα; Απόδειξη!Πάμε παρακάτω. Θέλεις να κάνεις εμβόλιο; Δήλωση!Τί; Είναι δυνατόν να μη θέλεις; Είναι δυνατόν να μην αγαπάς την Ελλάδα;

ΝΙΚΟΛΑ ΣΑΡΚΟΖΙ, Βλαντιμιρ Πούτιν,Σίλβιο Μπερλουσκόνι.Τους την έχουν στημένη οι κάμερες ή αυτόί έχου στήσει τις κάμερες;

ΠΕΣΚΟΒΙΤΣ,Νέτο,Γιάχιτς,Ρομπέρτ,Βανκελί,Μπατιόν,Φερνάντεζ,Κάλβο.Κόκε, Ντέιλι,Λαμπριάκος.Ναί!Ο τελευταίος παίκτης της ομάδας του Άρη που παρατάχτηκε
Τις προάλλες στο δε΄τερο ημίχρονο,στον αγώνα εναντίον της Καζάρ Λαν Καρ από το Αζερμπαιτζάν είναι ¨ελληνας.Είδηση! Τι είδηση; Ειδησάρα!

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ένας απλός γραφιάς που κοιτάζει απλά και μ΄νο να γράψει τη στήλη του, αλλά ένας σοφός. Να το γράψω ή να μην το γράψω τώρα που πέρασα τον κάβο της μέσης; Ας το γράψω κι όπως θέλετε κρίνετε με. Γιατί δηλαδή ο προπονητής του Παναθηναικού οΤεν Κάτε είπε μετά τη νικη της ομάδας του επί της Σπάρτα ότι δεν είναι ένας επιζών αλλά ένας νικητής;

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ νύχτες κυκλοφορεί στον ουρανό ο Φέγγαρος. Αφήστε τα όλα κι ακολουθήστε με μας λέει.Όσοι πιστοί όσοι εκλεκτοί.

ΡΩΤΗΣΑΝ ΚΑΠΟΤΕ τον Θαλή τον Μιλήσιο, τι είναι το αρχαιότερο πράγμα στον κόσμο. «Ο θεός, γιατί δεν έχει αρχή», απάντησε. «και ποιο είναι το πιο όμορφο;¨» τον ξαναρώτησαν. «Είναι η φύση γιατί είναι δημιούργημα του θεού, απάντησε. «Και ποι είναι το πιο ελαφρό;» τον ρώτησαν στη συνέχεια. «Η σκέψη γιατί διατρέχει όλες τι αποστάσεις», απάντησε. Και τοπιο παρηγορητικό;» «Οκιρός που περνά και κλείνει όλες τις πληγές.» «Και το πιο σπάνιο τον ρώτησαν στο τέλος. «Ένας τύραννος που να έχει γεράσετ στην εξουσία»,ήταν η απάντηση του.

«…ήταν φριχτή η τύχη του βομβαρδιστικού\ που πάσχισε να βγει από τον φωτεινό κλοιό\ώσπου το ρίξαν τα αντιεροπορικά πυρά\ φριχτή μπορεί να γίνει και η τύχη της τραγουδίστριας\που μένει έγκλειστη στο φως των προβολέων.\Αιχμαλωτίζει ο κύκλος του φωτός.\ Απ, ‘οποιον κι αν πέσει προβολέα.» Από το ποίημα «Ο προβολέας» του Τίτου Πατρίκιου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ

e-mail:kakatsakis@sch.gr

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Κοντρα στους καιρούς που ζούμε και στους αέρηδες που φυσούνε όλο και κάποιοι θα βρεθούνε να φέρουνε σήμερο στις εκκλησίες για ευλογία πάνω σε δίσκους ή μέσα σε πανέρια τα πρώτα σύκα και τα πρώτα σταφύλια. Το καλεί η μέρα, η γιορτή της Μεταμόρφωσης του Χριστού γαρ.

Και του χρόνου και τ’ αντιχρόνου και του καιρού και πάντα! Ποτέ να μην ξελείψουν τα συκοστάφυλα! Και βεβαίως το φως της Μεταμόρφωσης.
Μόρφωση, μεταμόρφωση, διαμόρφωση, παραμόρφωση, αναμόρφωση... Παίζοντας με τις προθέσεις. Ένα απ’ τα παιχνίδαι που μου άρεσε παντα να κάνω.

Ο κυρ Σεπτεμβρης έρχεται,/ εμπρός βήμα ταχύ/ να τον προϋπαντήσουμε/ μ’ εκλογικ(ή) ιαχή! Ας ετοιμαζόμαστε εμείς καλού κακού, κι αν μείνουμε με την ιαχή, στο ...στόμα, μείναμε. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά θα είναι.

Αν δεν μας φέρει πάντως εκλογές ο κυρ Σεπτεμβρης, θα μας φέρει ο κυρ Οκτώβρης. Αν όμως δεν μας φέρει ο κυρ Οκτώβρης, μην περιμένετε να μας φέρει ούτε ο κυρ Νοέμβρης, ουτε ο κυρ Δεκέμβρης, ούτε ο κυρ Γενάρης, ούτε ο κυρ Φλεβάρης. Καλό Μάρτη!
Απο τη γριπολογία στην εκλογολογία. Ό,τι ήταν να πουλήσει η πρώτη πούλησε. Ιός εκλογικής γρίπης ενόψει.

Η τιμή του σιταριού μειώνεται και η τιμή του ψωμιού αυξάνει. Πού το παράξενο; Οτι ο αγροτης παραζημιώνεται και ο μεσάζων παρακερδίζει; Παλιά του τέχνη κόσκινο. Του μεσάζοντος βεβαίως.

Μπορεί όλοι οι δρόμοι των Χανίων να πηγαίνουν στο Ενετικό Λιμάνι, εμένα όμως ο δρόμος μου δεν μ’ έβγαλε μέχρι τα Χανιά. Πρόταση για δικαιολογία του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης για την απουσία του απ’ τα εγκαίνια της έκθεσης Κρητικών Προϊόντων “Αγροτικός Αύγουστος” στην πόλη μας. Προς υιοθεσίαν...

Στα ύψη οι τιμές των ειδών που πουλούν τα κυλικεία των πλοίων. Στα κατάρτια τους θα λέγαμε ότι μας γράφουν, αν τα σημερινά πλοία διέθεταν κατάρτια.

Ρόκα, Βελάσκο, Κλεμάν, Τζόκιτς, Τροϊζε, Μαρσελάο, Οράκ, Φαγιάρδο, Ρομπέρ, Νουόκο, Ντιαλό. Η αρχική ενδεκάδα που παρέταξε τις προάλλες η ομάδα ποδοσφαίρου του Πανθρακικού Κομοτηνής, στον φιλικό αγώνα που έδωσε εναντίον της γαλλικής Λέμαν. Ούτε ένας Έλληνας, έτσι για δείγμα. Ζήτω το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Μαρία χάπια και ορούς πέτα τα στα κομμάτια/ εμένα με γιατρεύουνε τα όμορφά σου μάτια. Μπορεί να πέρασε δύσκολες μέρες στη Β’ Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου Χανίων ο γνωστός και σαν μαντιναδολόγος της στήλης Ηλίας Σταματάκης, την κλίση του να... μαντιναδολογεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο, ούτε κατ’ ελάχιστον την έχασε.

Μια Σπαρτιάτισσα παραδίνοντας στο παιδί της το σπαθί την ώρα που θα ‘φευγε για τον πόλεμο, το άκουσε να της παραπονείται ότι το σπαθί ήταν κοντό. “Κανένα πρόβλημα. Απλώς εσύ θα χρειαστεί να κάνεις ένα βήμα μπροστά” ήταν η απάντηση της μητέρας.

“...Και ειμ’ εγώ/ που βάζω πλάτη να μη βγεις/ να μάθεις άλλη μια φορά/ να μην πουλάς όνειρα σε τιμή ευκαιρίας/ να μην πουλάς ελπίδες σε βαρβάρους/ αντί πινακίου φακής/ γιατί και η πίστη θέλει να βάλεις στήθος/ θέλει να παλέψεις κι όχι ανόητες ψαλμωδίες/ θέλει αγώνα και αίμα/ ψηλά σ’ ένα λόφο - τώρα ή ποτέ!”
Απόσπασμα από άτιτλο ποίημα του Αντώνη Δελώνη
(ποιητική συλλογή “Σημειώσεις για έναν Κύριο”)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(06.08.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail:nek@haniotika-nea.gr

Ποια γρίπη;
Δε μας έφταναν τόσα και τόσα άλλα, το τελευταίο καιρό αρχίσαμε να βρισκόμαστε και μπροστά στο νέο μεγάλο δίλημμα: να το κάνω το εμβόλιο κατά της νέας γρίπης ή να μη το κάνω;
Ομολογώ ότι από όσα έχω διαβάσει αλλά κι έχω ακούσει σε συζητήσεις, το συμπέρασμά είναι ότι "δεν τρέχει κάστανο" με αυτή τη νέα γρίπη και όλα τα υπόλοιπα που... παίζονται κυρίως από τα ηλεκτρονικά μέσα απλά μας γεμίζουν με την ανασφάλεια που ενδεχομένως κάποιοι θα καρπωθούν από αυτήν...
Και όταν λέμε "καρπωθούν" μη πάει ο νους σας στο κακό, οικονομικά μιλάμε!
Οπως προείπα το συμπέρασμά μου μόνο θα αναφέρω εδώ -και κυρίως λόγω της οικονομίας του χώρου- αλλά κι ένα δυο παρατηρήσεις από τις πολλές που θα μπορούσαν να αναφερθούν!
Ο δημιουργηθείς πανικός που λίγο-πολύ προσπαθούν να σπείρουν σε όλες ανεξαιρέτως τις "ομάδες ανθρώπων", σε μικρούς και μεγάλους είναι απίστευτο πόσο πολύ εύκολα έχει επηρεάσει όλο τον πλανήτη!
Εκτός των όλων άλλων που συμβαίνουν αυτό που έπιασαν οι κεραίες μου είναι αυτή η νέα καμπάνια
-που σε κάποιες ημέρες θα ξεκινήσει με σποτάκια στην τηλεόραση, με διαφημιστικά στα έντυπα- που θα ενημερώνει τους πολίτες για τη γρίπη και θα τους ωθεί και αυτή προς τον εμβολιασμό!
Και σκέφτομαι εγώ με το φτωχό μου το μυαλό ότι υπάρχουν -και αυτό είναι απόλυτα στοιχειοθετημένο- τόσοι και τόσοι άλλοι κίνδυνοι από τους οποίους απειλούμαστε κατά πολύ περισσότερο (π.χ. οι αυξημένοι θάνατοι από καρκίνο ιδίως εδώ στην Κρήτη, καθώς επίσης και η τραγική κατάσταση με τα τροχαία ατυχήματα) αλλά ουδέποτε κανένας δεν "κόφτηκε" τόσο πολύ να ενημερώσει και να "προφυλάξει" τους πολίτες από αυτά! Ισως γιατί
-πολύ κυνικό ακούγεται(;)- η τωρινή κατάσταση με την ενδεχόμενη μελλοντική πανδημία -και αυτό ακούγεται ακόμη και μεταξύ ιατρών στις ιδιωτικές τους συζητήσεις περισσότερο- άμεσα θα αποφέρει κέρδη! Οπως κέρδη υπάρχουν πολύ περισσότερα από τους "θανάτους" λόγω καρκίνου λόγου χάρη!
Οσο για τα τροχαία ατυχήματα, αυτή κι αν είναι μια πολύ πικρή ιστορία που όμως σηκώνει πολλή συζήτηση...

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Na ’μαι τον Αύγουστο στο χωριό! Το όνειρο του τους άλλους ένδεκα μήνες του χρόνου. Το αξιώθηκε κι εφέτος. Η πλήρης ευτυχία γι’ αυτόν να γυρίζει στα χωράφια και να συκολογά. Ενώ θα κολυμπά σ’ ένα χείμαρρο αναμνήσεων.

Αυγουστος λοιπόν και οι απανταχού επιστρέφουν οικογενειακώς. Για ν’ ανοίξουν τα κλειδαμπαρωμένα παράθυρα. Για να ξεχορταριάσουν τις αυλές. Για να ξαναβρούν τα σβησμένα χνάρια των παιδικών τους βημάτων. Όχι δεν υπάρχει κανένας τόπος καλύτερος από τούτον που πρωτοείδαν τον ήλιο. Αχ και γιατί να μην ήταν ο Αύγουστος δύο και τρεις φορές το χρόνο!

Στον πεμπτο όροφο ψηλά τον πίνω τον καφέ μου/ στη δεύτερη χειρουργική όμορφα που ‘ναι, Θέε μου! Η μαντινάδα που έστειλε ο και μαντιναδολόγος της στήλης Ηλίας Σταματάκης στους φίλους του όταν τον αναζήτησαν, τις προάλλες για να τους αναγγείλει τον λόγο που χάθηκε απ’ την πιάτσα. Τώρα είμαι καλά, μου είπε προχθές που του τηλεφώνησα. Σιδερένιος, Ηλία! Τις υπόλοιπες μαντινάδες την Πέμπτη.

Θα βουλιαξουμε, βουλιάζουμε, βουλιάξαμε, έχουμε βουλιάξει. Πρώτα ο Στιγμιαίος Μέλλοντας, μετά ο Ενεστώτας, ακολούθως ο Αόριστος και τέλος ο Παρακείμενος. Προς το παρόν, πάντως, βρισκόμαστε στον Ενεστώτα. Βουλιάζουμε και δεν αλλάζουμε. Για πόσο ακόμα;

Μονο μια γρίπη μας σώζει! Μια γρίπη νέου τύπου που θα αρρωστήσει τουλάχιστον τους μισούς Έλληνες και που βεβαίως θα κλείσει τα σχολεία. Γίνονται εκλογές με τους μισούς Έλληνες; Άντε και γίνονται. Πού θα γίνουν όμως που τα σχολεία θα έιναι κλειστά; Είναι σωστό ν’ ανοίξουν μόνο και μόνο για να γίνουν εκλογές; Αν είναι δυνατόν! Κάπως έτσι σκέφτονται, λέει, οι Κυβερνώντες και πορεύονται πολιτευόμενοι.

Οτι ηταν να θορυβηθούμε, θορυβηθήκαμε. Στοπ. Σταματήστε κάθε παραπέρα προσπάθεια θορυβοποίησης μας. Στοπ. Ξαναρχίστε πάλι όταν εφευρεθεί μια άλλη γρίπη. Στοπ. Έχουν και τα πρόβατα, ύστερα από τα κοτόπουλα και τους χοίρους, δικαίωμα στη γρίπη. Στοπ. Για τηλεγράφημα τηλεθεατή, πρόκειται. Καλά το καταλάβατε.

Στην Αθηνα είναι φτηνό/ και το παίρνουν μάνι μάνι/ μα στην Κρήτη και τη Μάνη, το πληρώνουν με στεφάνι. Γιατί έγραψα αυτούς τους στίχους, στίχους γνωστού τραγουδιού, που αναφέρονται, ως γνωστό στο φιλί; Μα για να τους χρησιμοποιήσετε σαν βάση και να γράψετε κάτι σχετικό με την τιμή της βενζίνης που είναι πανάκριβη στην Κρήτη και ιδιαίτερα στα Χανιά...

“Χανια, ο δήμος μας” Μετά το “Σούδα, ο δήμος μας” Ευχή μας. Να μην μείνει ούτε ένας δήμος στο Νομό που να μην εκδώσει ανάλογο περιοδικό. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται.

Στο Βορρα στη χώρα που λέγεται Σβίτγιοτ, ορθώνεται ένας βράχος που έχει 1000 μίλια μήκος, χίλια μίλια πλάτος και χίλια μίλια ύψος. Μια φορά κάθε 1000 χρόνια έρχεται απ’ αυτόν τον βράχο ένα πουλάκι για να ακονίσει το ράμφος του. Όταν ολόκληρος αυτός ο βράχος τριφτεί, τότε θα έχει περάσει μία μόνο ημέρα της αιωνιότητας.

“Εγώ,/ ο χρυσόστομος,/ που κάθε μου λέξη/ την ψυχή αναγεννά,/ και το κορμί αλλάζει,/ σας λέω:/ κι η σκόνη η παραμικρή/ αξίζει πιότερο απ’ αυτά που έκανα και κάνω!...”
Από το “Σύννεφο με παντελόνια” του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι
(μετάφραση Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη)

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(04.08.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Για τους δασκάλους, μα όχι μόνο...

Το όφειλε πρωτίστως στον εαυτό του ο στειακός δάσκαλος Γιώργης Πετρουλάκης το ξεχωριστό από πολλές απόψεις βιβλίο που έγραψε και κυκλοφορηθηκε τελευταία (εκδόσεις “Τυποκρέτα” Ηράκλειο), ένα βιβλίο έργο ζωης, “Αναπολήσεις από τη δασκαλική μου διαδρομή”, ο τίτλος του. Όχι, βέβαια, για λόγους αυτοπροβολής. Μου το δήλωσε ρητα και κατηγορηματικα, εξάλλου, στους δυο ακροτελεύτιους δεκαπεντασύλλαβους στίχους της θερμης του αφιέρωσης. “Δεν το ‘γραψα με το σκοπό δαφνοφυλλα να δρέψω/ μόνο ν’ αφήσω πίσω μου ίχνη σα θα μισέψω”. Νερό πίνουν στ’ όνομά του, όχι μόνο οι μαθητές του αλλα και όλοι όσοι έτυχε να γνωρισουν από κοντά τον ξεχωριστό αυτόν άνθρωπο.
Ανεξίτηλα τα ίχνη που άφησε απ’ όπου κι αν πέρασε. Στον αιώνα. Ρωτήστε τους Μουστακιώτες και τους Μεσκλιανούς, στα χωριά των οποίων υπηρέτησε ως δάσκαλος τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 να σας μιλήσουν, για παράδειγμα. Για τον βίο και την πολιτεια του. Για τα έργα και τις ημέρες του. Για τη θέση που έχει ακόμα και σημερα στις καρδιές τους. Για να βεβαιωθείτε ότι το όνομα Γιώργης Πετρουλάκης είναι ένας εκ των πλέον εγκύρων ορισμών της λέξης ΔΑΣΚΑΛΟΣ. Και ότι τα τιμημένα και αναγνωρισμένα από πολλούς φορείς ίχνη που άφησε στην τριανταπεντάχρονη δασκαλική του διαδρομή έπρεπε να μείνουν σαν παιδαγωγικό κυρίως ανάγνωσμα. Οπως έμεινε σαν ερωτικό κυρίως ανάγνωσμα ο “Ερωτόκριτος” του μεγάλου συμπατριώτη του Βιτσέντζου Κορνάρου. Για τους σημερινούς και τους αυριανούς δασκαλους μα όχι μόνο...


Το βιβλίο του Γιώργη Πετρουλάκη "Αναπολήσεις από την δασκαλική μου διαδρομή" μπορεί να βραβευτεί από πολλούς και διάφορους φορείς σαν ένα βιβλίο δασκαλικό, που καταξιώνει τον συγγραφέα του, ως ποιητή, μα και σαν ένα βιβλίο ποιητικό που καταξιώνει τον συγγραφέα του ως δάσκαλο. Μπορεί επίσης να αποτελέσει τη βάση για το γύρισμα ενός ποιητικού ντοκυμαντέρ με τίτλο "Ενας δάσκαλος" ή μιας ταινίας παιδαγωγικού περιεχομένου με τίτλο "Ενας ποιητής. Μπορεί παραπέρα να εκδοθεί από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων σε χιλιάδες αντίτυπα και να διανέμεται σαν δώρο, σ' όλους τους δασκάλους όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης, με το που αναλαμβάνουν υπηρεσία... Οι σκέψεις - προτάσεις που έκανα διαβάζοντάς το, έτσι όπως στο περίπου τις κατέγραψα, μαζί με πολλές άλλες σημειώσεις, (στις οποίες δεν στέκομαι καθόλου, λόγω έλλειψης χώρου), στα περιθώρια των σελίδων του. Προϊόντα ενθουσιασμού; Ισως. Ποιός είπε, όμως, ότι δεν θα υπάρχουν και δεν θα υπάρξουν κι άλλοι πολλοί σαν κι εμένα;)

Ενα ποιητικό μυθιστόρημα


Οτι είναι, εκτός από ξεχωριστός δάσκαλος, και πρώτης τάξης μάστορας του δεκαπεντασύλλαβου ο Γιώργης Πετρουλάκης, το διαπίστωσα την εποχή που είχα την τύχη (1984-1987) να συνυπηρετήσουμε στο 7ο Δημ. Σχολείο Χανίων. Οποία έκπληξις, ωστόσο, όταν με το που άνοιξα το βιβλίο του, που είχε την καλοσύνη να μου στείλει, διαπίστωσα ότι είναι όλο, απ' την αρχή μέχρι το τέλος, 380 τόσες σελίδες, γραμμένο, σε δεκαπεντασύλλαβο, με ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία, εν είδει μαντινάδων. Για ένα παιδαγωγικό μυθιστόρημα σε ποιητική μορφή ή για ένα ποίημα ποταμό, 11.400 περίπου στίχων, παιδαγωγικού κυρίως περιεχομένου, πρόκειται. Για ένα ποίημα - μυθιστόρημα ή ένα μυθιστόρημα ποίημα το οποίο διαβάζεται στην κυριολεξία απνευστί. Πρωταγωνιστής, βέβαια, σ' αυτό είναι ο εκ Σκορδύλλου Σητείας ορμώμενος συγγραφέας του. Στις δασκαλικές του περιπλανήσεις, στις παιδαγωγικές και διδακτικές του αναζητήσεις, στο δημόσιο μα και στον ιδιωτικό βίο του, στην καθημερινότητα των προσπαθειών του, να κάνει πάντα εντός και εκτός αίθουσας διδασκαλίας, αυτό που άλλοι θεωρούσαν ακατόρθωτο. Στο Παλαιοχώρι Παγγαίου όπου πήρε το βάπτισμα του δασκαλικού πυρός, στο Σκοπό Νέστου, στις Λουσακιές Κισάμου, στο Δαράτσο Κυδωνίας, στο Μουστάκο Σελίνου, στα Μεσκλά Κυδωνίας (στο σχολείο το οποίο κυρίως μεγαλούργησε ως δάσκαλος, αφού εδώ έμεινε, με την Αλίκη του πάντα, τα περισσότερα χρόνια) στο 7ο Δημ. Σχ. Χανίων, όπου συνέχισε τη δασκαλική του διαδρομή και τέλος στο 3ο Δημ. Σχ. Σητείας, όπου:
"Το ταξίδι τελείωσε στον τόπο που 'χε αρχίσει/ και πολλούς χρόνους και καιρούς είχε επικρατήσει". Ενας πρωταγωνιστής που δεν ξέρω γιατί σε πολλά, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών, μου θύμισε τον κεντρικό ήρωα του μυθιστορήματος του Γιώργη Μανουσάκη "Ο Εθελοντής". Ισως γιατί την Ελλάδα σήκωνε στην πλάτη του σ' όλη τη δασκαλική του διαδρομή ο Γιώργης Πετρουλάκης...

e-mail: Kakatsakis@sch.gr


Χανιώτικα Νέα(03.08.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Από την ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Κακατσάκη ΚΑΖΟΒΑΡ

ΣΤΑ ΠΕTΑΧΤA

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Καλο μHνα, καλό Αύγουστο, λοιπόν, καλές διακοπές, όσες και όσοι τις έχετε αφάγωτες, καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και βεβαίως καλό χειμώνα για όλους μας! Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα, λέει η παροιμία και μια παροιμία δεν κάνει ποτέ μα ποτέ λάθος, μια που ‘ναι καταστάλαγμα εμπειρίας.

Απ’ τον ρωμαίο αυτοκράτορα Οκταβιανό, που η σύγκλητος τον ονόμασε Αύγουστο, πήρε τ’ όνομά του ο μήνας που αρχίζει σήμερα. Ίσια κι όμοια με τον Ιούλιο Καίσαρα τίμησαν και τον Οκταβιανό Αύγουστο οι Ρωμαίοι. Μήνα με 31 μέρες στον ένα, μήνα με 31 μέρες και στον άλλον! Θύμα ο Φλεβάρης που τον άφησαν κουτσό, με δύο μέρες έλλειμμα. Αυτός πλήρωσε τη νύφη. Ποτέ η νύφη δεν μένει απλήρωτη!

ΑΥγουστος, λοιπόν και η Ελλάδα στις παραλίες της, κάτω από τον ίσκιο των γαλάζιων σημαιών της, αλλά και μέσα σε παντός είδους λύματα ενίοτε, αναστενάζει. Τα μπάνια του λαού (μεγάλε Ανδρέα Παπανδρέου με τις ανεπανάληπτες ατάκες σου!) είναι στις δόξες τους βλέπετε.

Ποια γριπη και ποια κρίση! Τίποτα μα τίποτα τον Έλληνα δεν τον ακουμπά/ έτσι και στη θάλασσα κολυμπά. Κρίμα όμως! Λίγο κολυμπά, αν κολυμπά. και πολύ ξεροψήνεται στον ηλιο.

Εν παση περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση,/ για να χρησιμοποιήσω γι’ άλλη μια φορά αυτή την φράση,/ το καζάνι των ειδήσεων είναι σε μεγάλη βράση/ κι όσο να ‘ναι κάποια στιγμή τον Έλληνα θα τον νοιάσει! Και η κρίση είναι γύρω του πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα και η γρίπη παραμονεύει να του επιτεθεί.

Του λενε ότι θα του επιτεθεί. Πες του, πες του λοιπόν θα το πιστέψει στο τέλος, δεν θα το πιστέψει; θα το πιστέψει και θα της καθίσει σαν κότα να του επιτεθεί. Αν είναι δυνατόν! Ακούς εκεί κότα ο Έλληνας! Σε τα μας τώρα, σε τα μας;

Στην πλακα το ‘ριξα από ένα σημείο και πέρα, το βλέπω. Δεν κουλαντρίζεται το μολύβι πότες πότες. Άλλα θέλεις να σου γράψει κι άλλα σου γράφει εκείνο. Κατά το “άλλα λένε της κνισάρας κι άλλα κνισαρίζει εκείνη”.

Τελος πάντων. Μ’ αυτά και μ’ ετούτα η κόλλα γέμισε και για σήμερα. Ίσα ίσα χωρούν το ιστορικό ανέκδοτο και η ποιητική κατακλείδα. Εδώ δεν έχει πλάκα...

Ενας αιγύπτιος βασιλιάς έστειλε μια φορά ένα θύμα στον Πιττακό τον Μυτιληναίο με την παράκληση να του επιστρέψει το άριστο και το χείριστο μέλος του. Ο σοφός απέκοψε την γλώσσα και του την έστειλε μαζί με ένα γράμμα. Σ’ αυτό έγραφε: “Να το άριστο μέλος του ανθρώπου που μεταβάλλεται όμως σε χείριστο.”

“...Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα/ αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα/ του σεληνόφως αυτή η πανδαισία/ να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία./ Αύγουστος ειν’ ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη/ κι οι αναμνήσεις απ’ το φως του Πανορμίτη/ φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητήρι/ με το σπαθί του αρχαγγέλου στο θηκάρι...”
Από το τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού (στίχοι Ηλία Κατσούλη)
“Αύγουστος είναι”.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Χανιώτικα Νέα(01.08.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο