ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΦΤΙΑΞ’ ο ΘΙΟΣ τον ουρανό και μοιάζει με μια γλάστρα/ κι αγγέλους βάζει κάθ’ αργά και του φυτεύουν άστρα. Ομορφος πανέμορφος είναι και δίχως πανσέληνο τις αυγουστιάτικες νύχτες ο ουρανός. Καλά να’ σαι Ηλία Σταματάκη, που το επισημαίνεις με την τελευταίας εσοδείας μαντινάδα που μου έστειλες. Εχουμε ανάγκη από ουρανό. Προπάντων τις νύχτες έχουμε ανάγκη από περισσότερο ουρανό, για να θυμηθούμε και τον ποιητή.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ από την γιορτή της Παναγίας, το Πάσχα του Καλοκαιριού, κι ενώ οι πόλεις έχουν σχεδόν ερημώσει η ύπαιθρος χώρα έχει σχεδόν φουλάρει. Μακριά απ’ την κόλαση στην αναζήτηση του απωλεσθέντος παραδείσου.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ! Κουνιστός και λυγιστός, μέσα απ’ τους καπνούς των πυρκαγιών βγήκε πριν από δυο χρόνια ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Θεόδωρος Ρουσόπουλος (τον θυμάστε;) στις 16 Αυγούστου, κι έριξε για λογαριασμό του Πρωθυπουργού τη ζαριά. Ετσι για την ιστορία το γράφω.
ΕΥΑΓΓΕΛΕ ΑΝΤΩΝΑΡΕ πάρε τα ζάρια! Οτι το έχει πει στον τωρινό Κυβερνητικό εκπρόσωπο ο Πρωθυπουργός το έχει πει. Μένει το παρασύνθημα. Το “ρίξ ’τα κι ό,τι κάτσει”.
ΑΠΟΘΑΝΕΤΩ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ μετά των ομοφύλων! Στον ρόλο του βιβλικού Σαμψών ο Γιάννης Μανώλης. Λίθους και κεράμους ατάκτως ερριμμένους απειλεί να κάνει το οικοδόμημα της Νέας Δημοκρατίας με τις τελευταίες δηλώσεις του. Κατά μίαν εκδοχή.
ΚΑΛΩΣ ΤΟΝΕ ΚΙ ΑΣ ΑΡΓΗΣΕ! Στη σημερινή επίσκεψη του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης στην πόλη μας αναφέρομαι, καλά το καταλάβατε, όσοι καταλάβατε. Με την ελπίδα να μη μοιράσει ακάλυπτες επιταγές στους αγρότες και στους κτηνοτρόφους μας. Εχει και η κοροϊδία τα όριά της.
ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣOΤΕΡΟ ΓΝΩΡΙΖΩ τους ανθρώπους τόσο περισσότερο αγαπώ τα ζώα. Δεν είναι δικό μου, κάπου το διάβασα, δεν θυμάμαι που. Ακούς εκεί διακόσιες καταγγελίες για κακοποίηση αδέσποτων ζώων αυτό το καλοκαίρι στον τόπο μας...
ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική πραγματικότητα για τον Ολυμπιακό η ξεγυρισμένη τριάρα που έφαε από τους “πετεινούς” της Τότεναμ. Από φίλο Παναθηναϊκάκια το σχόλιο που μου το έστειλε δια του κινητού του. Και μένα τί με κόφτει; Η δι’ ερωτήσεως απάντησή μου.
ΕΙΔΑ ΚΙ ΕΠΑΘΑ ΝΑ ΒΡΩ ΧΡΟΝΟ να γράψω τα “πεταχτά” που διαβάζετε σήμερα. Προετοίμαζα το πανηγύρι του Αγίου μου, του Αγίου Εύπλου, βλέπετε. Αλλης στήλης ανάγνωσμα αυτό...
Ο ΙΠΠΙΑΣ ΗΤΑΝ πολύ πλούσιος αλλά χρεωκόπησε κι έμεινε πάμπτωχος. Μια μέρα, λοιπόν, οι γείτονές του τον είδαν να στέκεται μπροστά σε μια μαρμάρινη στήλη και να έχει το χέρι του απλωμένο προς αυτήν, σαν να της ζητούσε ελεημοσύνη. “Ζητώ βοήθεια από την πέτρα αυτή, για να συνηθίσω σ’ αυτό που πρόκειται να μου συμβαίνει από εδώ και πέρα”, απάντησε σ’ εκείνους που τον ρώτησαν τι σημαινει αυτό. “Και τι θα σου συμβαίνει;” τον ξαναρώτησαν. Οι φίλοι που είχα όταν ήμουν πλούσιος θ΄αρνούνται να με βοηθήσουν και θα κάνουν ότι δεν με ξέρουν”, ήταν αυτή τη φορά η απάντηση του Ιππία.
“Τώρα που οι σταυρώσεις/ έγιναν καθημερινή συνήθεια,/
όσα χελιδόνια/ δεν βρίσκετε ανοιχτές πόρτες,/ όσα φιλιά μένετε όνειρα,/ όσα τριαντάφυλλα δεν δηλώσατε υποταγή,/ καλώς ορίσατε!/
Η ψυχή μου σας ανήκει!”
Το ποίημα του γράφοντος “Λογαριασμοί πίσω από τον βράχο”
(ποιητική συλλογή “ΚΑΖΟΒΑΡ”, σελ. 56)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
e-mail:kakatsakis.sch.gr

Χανιώτικα Νέα(11.08,09)