ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΔΗΜ. ΣΧ. Ν. ΧΩΡΙΟΥ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ
Μαθητική εφημερίδα ΣΤ' τάξης

Kάποιες απ’ τις εργασίες των Εκτακιών της περυσινής σχολικής χρονιάς (2011-12) του Δημ. Σχ. Ν. Χωριού Αποκορώνου, που τις βρήκα στο πρώτο τεύχος της μαθητικής τους εφημερίδας, φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο. Και σαν δείγματα των πολλών και καλών εργασιών τους που βρήκαν θέση στα τέσσερα συνολικά τεύχη της εφημερίδας τους (να ’ναι καλά ο φίλος διευθυντής του Σχολείου, Γιώργος Νικολουδάκης, που μου τα έστειλε) που κυκλοφορήθηκαν πέρυσι. Και για επιβράβευση της προσπάθειάς τους, μιας προσπάθειας που είχε σε ρόλο εμψυχώτριας, τη δασκάλα τους Ειρήνη Πιπεράκη. Και για να λειτουργήσει η δημιοσίευσή τους σαν παράδειγμα προς μίμηση...
Δεν είναι και τόσο δύσκολο κάθε σχολική τάξη να βγάζει τη δική της εφημερίδα και κάθε σχολείο το δικό του περιοδικό... 
Αξίζει κάθε έπαινο η προσπάθειά σας, παιδιά!
Β.Θ.Κ.

Η ιστορία της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη Αρμένων
Ο Αγιος Ιωάννης, που βρίσκεται στην πλατεία των Αρμένων, είναι μία πολύ παλιά εκκλησία που είχε χτιστεί την προχριστιανική εποχή. Γκρεμίστηκε από τους ειδωλολάτρες και ξαναχτίστηκε ως χριστιανική εκκλησία επί βυζαντινής αυτοκρατορίας, την περίοδο που ήρθε στην Κρήτη ο Φωκάς για την ελευθέρωσή της από τους Σαρακηνούς.
Επί τουρκοκρατίας υπέστη πολλές καταστροφές και ξαναχτίστηκε μετά την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους. Αν την επισκεφτούμε, θα διαπιστώσουμε τις παρεμβάσεις που είχαν γίνει κατά καιρούς από τους χριστιανούς και από τους κατακτητές. Στο εσωτερικό της, κατά τη διάρκεια αναστήλωσης, αποκαλύφθηκαν δεκάδες τάφοι, κομμάτια από μάρμαρο, στρογγυλές κολώνες και ψηφιδωτές αγιογραφίες που απεικονίζουν βυζαντινές περιόδους. Όλα αυτά μας δείχνουν τις παρεμβάσεις που είχε υποστεί ο ναός. Μαρτυρίες παλιών κατοίκων των Αρμένων αναφέρουν ότι όταν η εκκλησία ξαναχτίστηκε, επί βυζαντινής αυτοκρατορίας, είχε 101 κολώνες και γι’ αυτό την ονόμαζαν και εκατοντοπυλιανή, αυτό όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί γιατί δεν έχουν γίνει ανασκαφές έξω και γύρω από το ναό!
Κατερίνα Χαλβαδάκη

To παλιό σχολείο των Αρμένων
Το σχολείο χτίστηκε το 1879 με χρήματα της κοινότητας Αρμένων Αποκορώνου, που συγκεντρώθηκαν μετά από έρανο που πραγματοποίησαν οι πρώτοι κάτοικοι της κοινότητας.
Χτίστηκε στη μέση του χωριού, σε μεγάλη απόσταση από την τούρκικη συνοικία, σε ένα οικόπεδο της κοινότητας που ονομαζόταν 'Χοντρολια' επειδή εκεί είχε φυτρώσει μία πελώρια αγριελιά. Το σχολείο άρχισε να λειτουργεί το 1885, ως 'Κατώτερο δημοτικό σχολείο'. Είχε τέσσερις τάξεις, Πρώτη, Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη και ήταν χωριστά τα αγόρια και τα κορίτσια (αρρένων και θηλέων). Το σχολείο ήταν δημόσιο και λειτουργούσε με δαπάνες της κοινότητας. Μέχρι τότε τα σχολεία ήταν μονοτάξια (είχαν μόνο μία τάξη) και οι δάσκαλοι πληρώνονταν από τους γονείς των μαθητών. Ετσι, επειδή το δημοτικό σχολείο των Αρμένων ήταν το μοναδικό δημόσιο σχολείο, σε αυτό γράφονταν και φοιτούσαν μαθητές από όλες τις περιοχές του δήμου. Το 1909 επί Κρητικής Πολιτείας στο σχολείο προστέθηκαν ακόμη δύο τάξεις, η Πέμπτη και η Εκτη και από 'Κατώτερο' έγινε 'Ανώτερο δημοτικό σχολείο', γεγονός που γιορτάστηκε από όλους τους κατοίκους και τους δασκάλους. Ευχαριστούμε τον κ. Τσσκιράκη Γιάννη για τις πολύτιμες πληροφορίες που μας έδωσε για τη συγγραφή του άρθρου αυτού.
Μαρία Ορφανάκη και Φρόσω Τσιτσιρίδη

•Ο μικρός Κωστάκης γυρνάει την πρώτη μέρα απ’ το σχολείο.
- Σας έμαθαν τίποτα παιδί μου σήμερα; τον ρωτάει η μητέρα του.
- Τίποτα. Αφού, να φανταστείς, πρέπει να πάω κι αύριο!

• Ο μικρός Νικόλας προσεύχεται: Θεέ μου, κάνε να γίνει η Θεσσαλονίκη η πρωτεύουσα της Ελλάδας!
'Γιατί χρυσό μου;' ρωτά η μαμά του.
'Γιατί έτσι έγραψα στο διαγώνισμα της Γεωγραφίας'!

• Συζήτηση μεταξύ φίλων.
- Εσύ κάνεις την προσευχή σου πριν το φαγητό;
- Όχι, δεν υπάρχει λόγος. Η μαμά μου είναι πολύ καλή μαγείρισσα!

Ο 'Κουλές'
Το Νιο Χωριό στην τουρκοκρατία το είχαν στην κατοχή τους οι Γενίτσαροι και το φρουρούσαν καλά. Τη θέση του τη θεωρούσαν στρατηγική. Ηταν το πέρασμα για το Ρέθυμνο. Οχύρωμα για όλα τα γύρω χωριά, έπρεπε λοιπόν να φυλαχτεί γερά. Γι’ αυτό υπήρχε μονίμως στη Χαλέπα τούρκικος στρατός κι είχε χτιστεί το μεγάλο ιστορικό φρούριο 'Κουλέ' και σε μικρή απόσταση το μικρό 'Κουλεδάκι'. Αυτό λένε πως ήταν κατοικία του διοικητή της φρουράς. Ανάμεσα στα δύο ήταν και σώζεται ακόμη και σήμερα μία μεγάλη στέρνα.

Κλειώ Μαραγκουδάκη & Κωνσταντίνος Μαραγκουδάκης

4 Οκτωβρίου, Ημέρα των ζώων
Η μέρα της 4ης Οκτωβρίου κάθε χρόνου είναι ημέρα αφιερωμένη στα ζώα. Κατά καιρούς ακούμε για διάφορα περιστατικά κακομεταχείρισης των ζώων. Υπάρχουν άνθρωποι που τα χρησιμοποιούν, τα κυνηγάνε, τα σκοτώνουν για το κρέας τους ή ακόμα τα αιχμαλωτίζουν με σκοπό το κέρδος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλά ζώα να κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. (Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι στην Ελλάδα μερικά απ’ τα ζώα που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν είναι η χελώνα καρέτα - καρέτα, η φώκια μονάχους - μονάχους και το χρυσό τσακάλι.)
Ο άνθρωπος, ως ανώτερο είδος στη βαθμίδα της εξέλιξης, οφείλει να τα προστατεύει και να τα αγαπά. Την αγάπη του όμως αυτή πρέπει να την εκδηλώνει όλες τις μέρες του χρόνου, όχι μόνο στις 4 Οκτωβρίου.
Στο κάτω - κάτω η μέρα που τα ζώα έχουν την 'τιμητική» τους υπάρχει, για να μας υπενθυμίζει τις υποχρεώσεις μας απέναντι σ’ αυτά.
Μαίρη Νικολαράκου

Ο τρύγος
Ο τρύγος αφορά το μάζεμα των σταφυλιών. Ο καθορισμός του χρόνου του τρυγητού έχει μεγάλη σημασία για την ποιότητα των σταφυλιών. Σε γενικές γραμμές ο τρύγος γίνεται τους μήνες Σεπτέμβριο -Οκτώβριο. Τα σταφύλια που είναι έτοιμα για μάζεμα πρέπει να είναι ώριμα, όταν έχουμε να κάνουμε με σταφύλια που προορίζονται για παραγωγή κρασιού.
Παραδοσιακά τα τρυγημένα σταφύλια συγκεντρώνονται σε ειδικά κοφίνια (τρυγοκόφινα) ή σε μεγάλα πλαστικά δοχεία. Για την κοπή των τσαμπιών χρησιμοποιούνται σουγιάδες, ψαλίδια ή λεπίδες. Στην ελληνική ύπαιθρο ο τρύγος, μαζί με το πάτημα των σταφυλιών που τον ακολουθούσε ήταν μια από τις σημαντικότερες αγροτικές εργασίες και γινόταν αφορμή για γιορτή συνοδευόμενη από τα ανάλογα έθιμα.
Ολγα Νικολοζάκη

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΑ του φεγγαριού τ’ άστρα να μου μετρήσει/ και τ’ ουρανού το μυστικό σε μένα να χαρίσει. Από τον Ηλία τον Σταματάκη η παραγγελιά. Πανσέληνος αύριο βράδυ θα σεργιανίζει στον ουρανό ο σεπτεμβριανός φέγγαρος...

ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ μου λαμπρό/ φέγγε μου να περπατώ/ να πηγαίνω στο σχολειό/ για να μάθω γράμματα/ γράμματα σπουδάγματα/ του Θεού τα πράγματα. Ποιητικό άρωμα μιας άλλης εποχής. Πάμε, φύγαμε...

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ των τριών κυβερνητικών εταίρων για τα νέα μέτρα. Το χρονικό μιας προαναγγελθείσης συμφωνίας των τριών κυβερνητικών εταίρων για τα νέα μέτρα. Το χρονικό ενός ακόμα προαναγγελθέντος εγκλήματος σε βάρος του ελληνικού λαού.

ΤΟ ΣΦΑΞΕΜΕ αγά μου ν’ αγιάσω έχει μια λογική τελοσπάντων. Το να σε σφάζει όμως ο αγάς και να πηγαίνεις σαν τον σκύλο στο αμπέλι είναι εντελώς παράλογο.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ και μια καινούργια λίστα με ονόματα πολιτικών που ελέγχει το Σ.Δ.Ο.Ε. Χώρα των λιστών η σημερινή Ελλάδα. Εκ των ων ουκ άνευ ότι είναι και χώρα των ληστών, βεβαίως - βεβαίως.

ΠΑΝΕ και τ’ απομεινάρια του 13ου και του 14ου μισθού. Μια χαψιά τα ’καμε η... μαρμάγκα των νέων μέτρων. Κι άλλα να ’τανε!

ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ μίλησε ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς απευθυνόμενος στα εθνικά και διεθνή Μ.Μ.Ε., με τον πρόεδρο της Ευρωζώνης κ. Γιούνκερ, μετά το πέρας των συνομιλιών που είχαν. Το σχόλιο καρφί του 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', 13-9-2012. 'Γιατί κ. Σαμαρά, τέτοια απαξίωση στη γλώσσα μας και τέτοια υποτέλεια στα αφεντικά;'. Ψύλλοι στ’ άχυρα; Ε, όχι δα!

ΑΝΑΜΕΙΝΑΤΕ στο ακουστικό σας... Αναμείνατε στο ακουστικό σας... Αναμείνατε στο ακουστικό σας... Αναμείνατε στο ακουστικό σας... Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα σας τηλεφωνήσουν και θα σας ενημερώσουν οι υπεύθυνοι για τους περίεργους θορύβους που σας (μας) αναστάτωσαν τις τελευταίες μέρες.

'Ο ΚΑΙΡΟΣ ΛΕΓΟΥΣΙ, θεραπεύει πάσας τας πληγάς· αλλ’ ουχί, νομίζω, τον έρωτα και την πείναν· απ’ εναντίας όσω περισσότερον μένη τις σώφρων ή νήστις, τοσούτω η όρεξις αυτού αυξάνει, μέχρις ου καταντήση να φάγη τα υποδήματά του, ως οι στρατιώται του Ναπολέοντος εν Ρωσία, ή ν’ αγαπήση τας αίγας του, ως οι ποιμένες των Πυρηναίων'. Από την 'Πάπισσα Ιωάννα' του Εμμ. Ροΐδη.

ΝΑ ΜΗΝ αφήσουμε καμιά οικογένεια να πεινάσει... Μπορούμε να μοιραστούμε ακόμα και τη μια μπουκιά του ψωμιού που έχουμε. Να μην αφήσουμε κανένα συνάνθρωπό μας χωρίς μια κουβέντα ζεστασιάς... Να μην αφήσουμε κανένα συνάνθρωπό μας μόνο του στην παγωνιά των ημερών... Από τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο.

ΤΩΡΑ έβρεχε κι ένας κοντός ανθρωπάκος, μουσκεμένος, όρμησε μέσα στην αίθουσα. Ηταν ο Πικάσο. Σ’ ένα τετράδιο άρχισε να σχεδιάζει γρήγορα - γρήγορα τον Μπετόβεν. Υστερα τον Σαίξπηρ με λίγες γραμμές, ένα σκίτσο. Μετά ξάπλωσε στο πάτωμα και κοίταζε επίμονα το ταβάνι με τον πολυέλαιο. Παρατηρώντας πότε τον πολυέλαιο πότε το σκίτσο, συνέχιζε να σκιτσάρει τον Σαίξπηρ. Αμέσως ο Μπετόβεν κι ο Σαίξπηρ ήρθαν κοντά του, τον έδειξαν με τον αντίχειρα και του φώναξαν αγριεμένοι: 'Είσαι ένας απατεώνας'. Ο Πικάσο πετάχτηκε σαν ελατήριο και έφυγε τρεχάτος στον δρόμο. Κόντεψε να πέσει σε μια γυναίκα με φουσκωμένη κοιλιά και δύο δίδυμα στην αγκαλιά της. Αρχισε να τη σκιτσάρει με γρήγορες κινήσεις. Τα μικρά έκλαιγαν κι αυτή κραύγαζε 'βοήθεια', ατενίζοντας τον ουρανό. 'Από τις 50+4 κραυγές' του Λευτέρη Φύτρα (εκδ. 'Στοχαστής').

[...] 'Κάθισε για να πούμε ύμνον στα κάλλη/ της Σελήνης· αυτήν εσυνηθούσε/ Ο τυφλός ποιητής να ψάλλει./ Μου φαίνεται τον βλέπω που ακουμβούσε/ σε μιαν ετιά, και το φεγγάρι ωστόσο/ στα γένια τα ιερά λαμποκοπούσε./ Απ’ τον Σκοπό, νάτο, προβαίνει· ως πόσο/ Συ την νύχτα τερπνά παρηγορίζεις!/ Υμνον παθητικόν θε να σου υψώσω·/ Παθητικό σα εσένα, όταν λαμίζεις/ Στρογγυλό, μεσουράνιο, και το φως σου/ Σε ταφόπετρα ολόασπρη αποκοιμίζεις'.
Από τo ποίημα του Διονυσίου Σολωμού
'Ωδή εις την Σελήνη'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (29.09.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΡΥΓΟΣ, θέρος, πόλεμος! Παραλίγο να περάσει ο Σεπτέμβρης και να μην γράψω τίποτα για τον τρύγο. Το ό,τι εγώ έπαψα να παίρνω μέρος σ’ αυτό το πανηγύρι, εδώ και μερικά χρόνια που ρήμαξε τ’ αμπέλι μου, δεν είναι δικαιολογία. Και γιατί αγοράζω σταφύλια κι εξακολουθώ να πατώ. Το πάτημα των σταφυλιών. Αυτό κι αν είναι πανηγύρι!
ΜΕΣ ΣΤΟ αμπέλι τση χαράς, έλα ν’ ανταμωθούμε/ απ’ του σεβντά μας το κρασί αγάπη μου να πιούμε. Καθαρά ερωτική, σχετική με τα τρυγοπατήματα, ωστόσο, η μαντινάδα που μου έστειλε η μαντιναδολόγος μας, η Νεκταρία Θεοδωρουλάκη. Να μην πάει χαμένη, σκέφτηκα, όταν τη βρήκα χθες στα 'εισερχόμενα' του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομείου.
ΒΑΓΕΝΑΔΕΣ και γαϊδάροι ένα μήνα έχουν τη χάρη. Τον Σεπτέμβρη οι βαγενάδες, οι βαρελάδες δηλαδή, που έχουν τον μήνα τούτο μεγάλες φούριες και τον Μάρτη τα συμπαθητικά τετράποδα που υπάρχει άφθονο χορτάρι και λίγη δουλειά... Πάμε παρακάτω.
ΚΑΝΕΝΑ φως στην άκρη του τούνελ. Φρούδες οι ελπίδες εκείνων που ήλπισαν ότι κάτι θα γίνει με τον σχηματισμό μιας πολυκομματικής κυβέρνησης. Η ίδια ρητορική, η ίδια πρακτική. Γύρω - γύρω και οι τρεις/ και στη μέση ο... μετρής.
ΜΕΓΑΛΕΣ μέγιστες οι ευθύνες του πολιτικού συστήματος έτσι όπως λειτουργεί και λειτουργείται σήμερα. Και γιατί καίει μόνο τα χλωρά αντί να κάψει τα ξερά. Και γιατί δεν μπορεί να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο που επιμένει να λέει ότι χρειαζόμαστε άμεσα ως λαός έναν αληθινό ελληνικό διαφωτισμό.
ΧΩΡΙΟ - ΧΩΡΙΟ πάνε να κάνουν οι κυβερνώντες, με τη μέθοδο της... αποψίλωσης, την Κίσαμο πόλη. Φτάνει μια πόλη στον μέχρι χθες Νομό των Χανίων τους υπαγορεύει ο... Καλλικράτης που αποδεικνύεται 'Κακοκράτης'. Μια... υποπόλη της πόλης του Ηρακλείου, διορθώνω.
'ΤΟ ΔΙΑΦΥΛΑΞΑΙ τ’ αγαθά χαλεπώτερον του κτήσασθαι εστίν'. Ούτε λίγο ούτε πολύ 6 παραλίες στον Ν. Χανίων έχασαν τη Γαλάζια Σημαία, λόγω μη τήρησης των κριτηρίων του προγράμματος.
'ΕΙΧΕ τόσον ένθεον ζήλον, ώστε βλέπων την ευλάβειαν των πιστών να εκπίπτει, εθλίβετο τόσον ώστε απεφάσισεν αυτός να βοηθήσει τους αγίους να θαυματουργήσωσι. Και μίαν φοράν άλειψε με λάδι όλας τας εικόνας του τέμπλου ενός εξωκκλησίου, όθεν διεδόθη και παρά πολλοίς επιστεύθη ότι οι άγιοι «ίδρωναν» ή ότι εδάκρυζαν ίσως, και από την επιχείρησιν αυτήν ωφελήθησαν οχί ολίγας προσφοράς οι πτωχοί οι παπάδες του χωρίου μας'. Από το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη 'Αμαρτίας φαντάσματα'. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχουν θαύματα και 'θαύματα';
ΟΧΙ στη Β’, μα και στην Γ’ και στη Δ’ Εθνική να πέσει η ΑΕΚ, Αεκτζής θα εξακολουθεί να είναι ο γείτονάς μου ο Μήτσος, κατά δήλωσή του. ΑΕΚ και ξερό ψωμί! ΑΕΚ - Θρησκεία - Βυζαντινή Αυτοκρατορία! Μαζί σου, Μήτσο!
'ΠΡΙΝ από τον βασιλιά Αμφικτύονα οι Αθηναίοι έπιναν το κρασί χωρίς νερό και συχνά ξάπλωναν στο έδαφος από το μεθύσι. Λένε ότι ο Αμφικτύων διδάχθηκε από τον Διόνυσο την ανάμειξη του κρασιού με νερό και τη διέδωσε στους υπηκόους του. Ετσι οι Αθηναίοι μπορούσαν πια και να πίνουν και να μένουν όρθιοι στα πόδια τους. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού ο προοδευτικός βασιλιάς ίδρυσε τον βωμό του Ορθού Διονύσου. Κοντά σ’ αυτόν ίδρυσε και βωμό στις Νύμφες, που ήταν οι τροφοί του Θεού, για να θυμούνται οι Αθηναίοι να νερώνουν το κρασί τους. Εβγαλε παράλληλα και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο μπορούσε κάποιος να προσφέρει ανέρωτο κρασί μόνο για δοκιμή' (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Κυρά των Αμπελιών, που η κάπνα της φωτιάς σου άχνισε τα γαλάζια μάτια και τα μαύρα φρύδια/ τι σιγανό το βήμα σου κάτου απ’ τα κυπαρίσσια/ τι σιγανή μιλιά της δόξας στα τετράγωνα της πυρκαγιάς/ να λέει με πόσο γάλα ανδρείας και ελευθερίας βύζαξες τα ορφανά σου/ να λέει με πόσον αίμα πότισες τα φυλλοκάρδια του αμπελιού να δώσει το βαθύ κρασί του δισκοπότηρου'.

Από την 'Κυρά των Αμπελιών' του Γιάννη Ρίτσου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.09.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΝ ΓΗ ερήμω και αβάτω και ανύδρω, για να θυμηθώ τον Ψαλμωδό, έχουμε την αίσθηση πολλές φορές ότι πορευόμαστε. Σε μια ρημαγμένη χώρα. Σε μια χώρα που δεν την αναγνωρίζουμε...
Η ΕΠΑΥΡΙΟΝ μιας απεργίας. Η επαύριον μιας ακόμα μεγάλης γενικής απεργίας στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Κλειστόν γι’ άλλη μια φορά το κατάστημα 'Η Ελλάς'.
ΩΣ ΕΔΩ και μη παρέκει! Δεν πάει άλλο! Φτάνει πια! Οχι στα μέτρα εξαθλίωσης! Καθολική η διαμαρτυρία. Ελλάς Ελλήνων χριστιανών και μη, καθολικώς διαμαρτυρομένων! Ελλάς, Ελλάς τι θα γίνει, φίλε μου με μας... Πήγαινε απ’ τ’ άλλο μου τ’ αφτί γιατί ’ναι η μάνα μου κουφή!
ΣΤΟΥ ΚΟΥΦΟΥ την πόρτα όσο θέλεις βρόντα; Δεν είναι έτσι ακριβώς. Βρόντα, ξαναβρόντα κάτι θα γίνει στο τέλος. Μέχρι και ο κουφός μπορεί να ξεκουφαθεί και να σου ανοίξει.
ΚΡΙΣΕΙΣ περάσαμε πολλές, μικρές μα και μεγάλες/ κι αυτήν θα την περάσουμε, θε μου μην έρθουν άλλες. Μπόρα είναι θα περάσει, μας λέει, μ’ άλλα λόγια στη σημερινή του μαντινάδα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Καμία αντίρρηση. Το θέμα είναι τι θ’ αφήσει πίσω της όταν περάσει.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ πρέπει να σεβόμαστε το θρησκευτικό πιστεύω του συνανθρώπου μας, όποιο κι αν είναι. Και βέβαια πρέπει να έχει όρια η σάτιρα. Αλλο αυτό όμως και άλλο να συλλαμβάνουν κάποιον για βλασφημία. Αφηστε που εν τέλει τον κάνουν ήρωα. Ξεκάθαρος επί του θέματος ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ η άποψή σου σχετικά με την έλλειψη φαγητού στον υπόλοιπο κόσμο; Η ερώτηση που κάνει ο δάσκαλος στους μαθητές του που είναι ένας απ’ την Αφρική, ένας απ’ την Ευρώπη, ένας απ’ την Αμερική κι ένας απ’ την Αραβία σε σκίτσο (ξένου σκιτσογράφου) που κυκλοφορεί ευρύτατα στο Διαδίκτυο. Η απάντηση του Αφρικανού: Τι είναι φαγητό; Η απάντηση του Ευρωπαίου: Τι είναι έλλειψη; Η απάντηση του Αμερικανού: Τι είναι ο υπόλοιπος κόσμος; Η απάντηση του Αραβα: Τι είναι άποψη; Ποια είναι η άποψή σας... Το θέμα του σχετικού μηνύματος...
ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ σοβαρά. Είναι που είναι φτηνό το λάδι και δεν τον συμφέρει να πληρώσει μεροκάματα για να μαζώξει τις ελιές του. Μήπως τον συμφέρει να ξεριζώσει τις ελιές και να εξασφαλίσει τα ξύλα της χρονιάς του;
ΠΟΙΗΜΑΤΑ δεν είναι. Περισσότερο σημειώσεις για ποιήματα μου φάνηκαν. Μου άρεσαν υπερβολικά όμως. Για τα 52 κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο 'Μέθεξις' του άγνωστού μου προσωπικά ποιητή Χρήστου Αθ. Κουτσοκλένη, ο λόγος. Μου το έδωσε τις προάλλες ο φίλος ποιητής και εκδότης Χρήστος Μαχαιρίδης και το διάβασα απνευστί. Δική του έκδοση, των εκδόσεων 'Ερεισμα' δηλαδή. Μια ακόμα ιδιαίτερα καλαίσθητη έκδοση, μια έκδοση ποιότητας.
'ΑΠΟ ΤΟΥΣ Αθηναίους που συμμετείχαν στη μάχη των Πλαταιών αρίστευσε ο Σωφάνης από τον Δήμο Δεκέλειας. Σύμφωνα, λοιπόν, με μια εκδοχή, αυτός είχε δέσει με χάλκινη αλυσίδα στη ζώνη του θώρακά του μια σιδερένια άγκυρα, την οποία, όταν πλησίαζε τους εχθρούς, την κάρφωνε στη γη, για να μην μπορούν οι αντίπαλοί του, κατά την επίθεσή τους, να τον μετακινήσουν από τη θέση του και να τον αναγκάσουν να υποχωρήσει. Οταν όμως υποχωρούσαν οι εχθροί σήκωνε την άγκυρα και τους καταδίωκε' (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Τι όμορφα που ζούμε εδώ σ’ αυτήν την ξένη χώρα! Ολα εδώ είναι φανταχτερά και αλλιώτικα, όπως ταιριάζει σε μια ξένη χώρα. Και με τον καιρό πάψαμε να νοσταλγούμε την παλιά δική μας χώρα. Και είναι η πρώτη φορά που δεν αποδώσαμε ευθύνες στους άλλους για ό,τι πράξαμε εμείς. Είναι κι αυτό μια συνθήκη της ζωής σε ξένη χώρα. Ομως εγώ, ακόμα δεν κατάλαβα ποιοι από όσους περιδιαβαίνουν στις πλατείες είναι οι γηγενείς πολίτες αυτής εδώ της ξένης χώρας'.
Κείμενο από το βιβλίο του Χρήστου Αθ. Κουτσοκλένη 'Μέθεξις' με τίτλο 'Στην ξένη χώρα'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (27.09.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΣΑΝ ΜΕΓΑ ΦΟΥΓΑΡΟ θωρηκτού/ σέρνει μπροστά την πόλη ο φάρος!'. Την Πόλη, τη συγκεκριμένη πόλη. Ο Φάρος,  ο συγκεκριμένος φάρος. Για τον φάρο των Χανίων κάνει λόγο, σ’ ένα ανέκδοτο ποίημα, που έγραψε ειδικά για τα 'πεταχτά', ο γέννημα θρέμμα Χανιώτης γιατρός - ποιητής Γρηγόρης Γεωργουδάκης.

ΣΗΜΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝ της πόλης μας ο φάρος της. Πάνω από πέντε αιώνες στέκεται εκεί, στην είσοδο του λιμανιού της. Πάντα έτοιμος να μας ταξιδέψει 'ανά τας οδούς και τας ρύμας' της ιστορίας της. Πάντα έτοιμος να μεταμορφωθεί και να μας μεταμορφώσει...

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ αύριο στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Γι’ άλλη μια φορά στους δρόμους και στις πλατείες οι εργαζόμενοι να βροντοφωνάζουν 'δεν πάει άλλο!'. Δεν θα ’ναι σίγουρα η τελευταία. Ο αγώνας συνεχίζεται...

'Η ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ σήμερα στην Ελλάδα/ έφερε στο προσκήνιο φακές και φασολάδα'. Από τον Γιάννη Μαλαξιανάκη, γνωστό και σαν Εννιαχωριανό, η μαντινάδα. Και καλά να ’χουμε τις φακές και τη φασολάδα, Γιάννη! Υπάρχουν πολλοί που τους λείπει ακόμα και η φασολάδα, που έθρεψε παλιότερα την Ελλάδα. Δόξα τω Θεώ που υπάρχουν και τα συσσίτια.

ΕΦΥΓΕ ΠΡΟΧΘΕΣ για να ξανάρθει μεθαύριο η τρόικα. Το θέμα είναι να έφευγε και να πήγαινε στον αγύριστο. Ως εδώ και μη παρέκει τα γιατροσόφια της που τα πλερώνουμε πανάκριβα. Τα φάρμακά της που αποδεικνύονται φαρμάκια.

'Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ πόλεμος, αν συμβεί, θα είναι πόλεμος μεταξύ πολιτισμών'. Στο προσκήνιο η άποψη του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Σάμιουελ Χάντικτον, για τη 'σύγκρουση των πολιτισμών', όπως την παρουσίασε ολοκληρωμένη στο ομώνυμο βιβλίο του, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Με αφορμή την ταινία 'Η Αθωότητα των Μουσουλμάνων', η αναφορά. Μη γένοιτο! Μόνο ένας παγκόσμιος πόλεμος μας λείπει!

'ΤΑ ΟΝΤΑ ΘΑ ΕΚΛΕΙΨΩ εκ της γης κατ’ ουσίαν αμετάβλητα, ο δε τελευταίος άνθρωπος δεν θα διαφέρη από τον πρώτον, ειμή κατά το ένδυμα και κατά το όπλον -αμφότερα τελειοποιημένα. Ο πρώτος Κάιν εδολοφόνησε τον αδελφόν του. Ο τελευταίος Κάιν θ’ αυτοκτονήσει από ανίαν και πλήξιν, διότι ούτε αδελφόν θα εύρη διά να δολοφονήση'. Από τον πρόλογο που έγραψε ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος στο βιβλίο του 'Χρυσή Διαθήκη' (Αθήναι 1901).

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ φορολογηθούν τα κατοικίδια ζώα; Εχεις κύριε, σκύλο στο σπίτι σου; Τεκμήριο. Εχεις γάτα, ψαράκια, χελωνάκια, ποντικάκια και δεν ξέρω τι άλλο; Τεκμήριο... τεκμηριωμένο! Δεν ξοδεύεις γι’ αυτά; Ξοδεύεις. Αρα; Στο κρανίο τα πήρε με το που άνοιξε τον φάκελο της Εφορίας ο φίλος μου ο Γιώργης...

'ΟΙ ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΣΥΜΦΩΝΑ με κάποιον νόμο τους, υποχρέωναν τα παιδιά να μαθαίνουν τους νόμους σαν στίχους τραγουδιών, για να ψυχαγωγούνται με τη μουσική, αλλά κυρίως για να τους εντυπώνονται καλύτερα τα λόγια. Ετσι αν έκαναν κάτι παράνομο δεν είχαν δικαιολογία ότι αγνοούν τον νόμο' (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. Σαββάλας).

'Κανείς δεν ξέρει/ όταν χτυπά εφτά/ Παίζει μια κλοτσιά στη θάλασσα ο φάρος/ Ευθύς σκίζει τα νερά/ σαν μέγα φουγάρο θωρηκτού/ Σέρνει μπροστά την πόλη/ Νέφη λόγια ανακατεμένα με όνειρα και σχέδια/ Πουλιά κύκλους γράφουν μεγάλους στον ουρανό/ Αλλοτε βλέπεις έναν καπνό λιγνό να σέρνει καταπάνω/ Την πόλη στο σύνορο των αισθήσεων/ Ορίζοντας οδύνης και προσμονής/ Οταν λιόγερμα/ Ολα ελαφρά στην άκρη της βαρύτητας/ Η πόλη εκεί αγκομαχεί γελά παίζει/ αγναντεύει/ Ξαπλώνει στη ζεστή άμμο/ Τραγουδεί στον ορίζοντα/ Η πόλη χίλια πρόσωπα τη νύχτα/ Γύρω απ’ το λιμάνι/ Χαμογελά με τα βαμμένα κόκκινα χείλη της/ Κι ο φάρος μεταμορφώνει και μεταμορφώνεται/ Κάτω απ’ το δέρμα της πέτρας/ Χτυπά η καρδιά του'.
Aπό το ποίημα 'Προσμονή' του Γρηγόρη Γεωργουδάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (25.09.2012)

Η φωτογραφία είναι της Ειρήνης Καλαιτζάκη

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Πάντα τίμιος και με τον Θεό και με τους ανθρώπους

Για το νέο βιβλίο του αρχιμανδρίτη Ιγνάτιου Χατζηνικολάου 'Της ψυχής το σκότος (ήτοι το δαιμόνιον της αχαριστίας)', ο τίτλος του, έχουν ήδη γραφτεί στην εφημερίδα μας πολλά και από πολλούς. Κι είμαι σίγουρος ότι θα γραφτούν περισσότερα και από άλλους. Και γιατί ο π. Ιγνάτιος είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους πάντες. Κυρίως όμως γιατί η κάθε έκδοση ενός καινούργιου βιβλίου του αποτελεί ξεχωριστό γεγονός και πεδίο συζήτησης και προβληματισμού. 'Η κρίσις του σύγχρονου πολιτισμού' ο τίτλος του πρώτου βιβλίου του, που κυκλοφορήθηκε το 1967. 'Διάλογος ψυχής', 'Αντίλαλοι αγάπης', 'Στην πορεία της ζωής', 'Αρωμα ψυχής', 'Στα μονοπάτια του πόνου', 'Τίμιοι με τον Θεό', οι τίτλοι κάποιων άλλων απ’ τα 23 (!) που έχει εκδώσει μέχρι σήμερα. Από την πρώτη κιόλας εμφάνισή του στον συγγραφικό στίβο ο λαμπρός αυτός ιερωμένος έβαλε τον δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων της σύγχρονης πραγματικότητας. Κι αυτήν την πορεία ακολούθησε και συνεχίζει να ακολουθεί. Φαίνεται ξεκάθαρα και μόνο από τους τίτλους των βιβλίων αυτό. Κατ’ εξοχήν φιλάνθρωπος ο πάντα συναρπαστικά άμεσος γραπτός λόγος του π. Ιγνατίου. Οπως και ο προφορικός του άλλωστε, ως ιεροκήρυκας. Και βέβαια λόγος κοινωνίας. Εχει δοσμένη απ’ τον Θεό τη χάρη ο και τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας μας θεολόγος, τ. λυκειάρχης και ιεροκήρυκας, συγγραφέας μας, να χρησιμοποιεί τη γλώσσα στη βασική κοινωνική της αποστολή που είναι η επικοινωνία. Και με την έννοια ότι δεν γράφει από μονός του για τον εαυτό του και μόνο. 'Εχω την αίσθηση και τη βεβαιότητα ότι το βιβλίο αυτό, δεν το έγραψα μόνος μου, το γράψαμε χιλιάδες προδομένοι από τους αχαρίστους ευεργετηθέντες μας', μας εξομολογείται μεταξύ των άλλων, στον πρόλογο του νέου του βιβλίου. Και με την έννοια ότι ανοίγει διάλογο, έναν υπεύθυνο διάλογο αγάπης, με τον αναγνώστη του. Για 'της ψυχής το σκότος, ήτοι το δαιμόνιον της αχαριστίας', αυτήν τη φορά. 'Οι φίλοι μου και οι πλησίον μου εξ εναντίας μου ήγγισαν και έστησαν'... Ο στίχος αυτός απ’ τον 37ο ψαλμό του Δαυίδ και τον οποίο χρησιμοποιεί σ’ ένα απ’ τα κεφάλαια του βιβλίου του ο π. Ιγνάτιος, αποτελεί μια αλήθεια, που άλλος λίγο, άλλος πολύ την έχουμε όλοι συναντήσει. Παραπονούμαστε και λογικό είναι, να παραπονούμαστε γι’ αυτό. Εδώ ο Χριστός ο ίδιος παραπονέθηκε. Ομως για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του π. Ιγνάτιου 'Μήπως κι εμείς είμαστε αχάριστοι για τους άλλους, μήπως άλλοι παραπονούνται για μας;'. Ας βάλουμε το χέρι στην καρδιά κι ας απαντήσουμε. Απαντήσεις με το χέρι στην καρδιά θέλει απ’ τους αναγνώστες του ο π. Ιγνάτιος! Οντας πάντα τίμιος και με τον Θεό και με τους ανθρώπους...

Στον Χόνδρο της Βιάννου

Ακολουθώντας τα μονοπάτια της Ιστορίας πάω στον Χόνδρο της Βιάννου, έχοντας σε ρόλο ξεναγού τον και καλό μου φίλο απ’ τα παλιά, Χονδριγιανό δάσκαλο - συγγραφέα Αντώνη Εμμ. Στιβακτάκη. Για ένα ταξίδι της φαντασίας πρόκειται. Για ένα ταξίδι της φαντασίας πρόκειται. Για ένα ταξίδι που κρατά αρκετή ώρα, όση χρειάζεται για να διαβάσω τις 232 σελίδες του βιβλίου που έγραψε ο φίλος μου για το χωριό του και να περιεργαστώ τις πολλές ιδιαίτερα ομιλητικές κατατοπιστικές έγχρωμες φωτογραφίες που τις διανθίζουν. Στον πατέρα του Εμμανουήλ Α. Στιβακτάκη και σ’ όλους τους χωριανούς του, όπου κι αν βρίσκονται, αφιερώνει το βιβλίο του, που αποτελεί έκδοση του Συλλόγου Απανταχού Χονδριγιανών 'Το Κεφάλι', ο συγγραφέας. Μα και σ’ όλους τους αναγνώστες του, θα ήθελα να προσθέσω. Και για τους (μας) δίδεται η ευκαιρία να γνωρίσουν (-ουμε) την ιστορία, τον πολιτισμό, τα πρόσωπα και γενικά ό,τι έχει σχέση με τη ζωή των κατοίκων του όμορφου αυτού χωριού. Και βέβαια γιατί λειτουργεί σαν προσκλητήριο επιστροφής του καθενός στις ρίζες του. 'Οποιος λαός αποκοπεί από τις ρίζες του είναι καταδικασμένος να περιέλθει σε πνευματική σύγχυση, σε πνευματικό μαρασμό και τελικά να αφανιστεί', γράφει σαν προμετωπίδα στην αρχή του βιβλίου ο Αντώνης Στιβακτάκης και παραθέτει ένα απόσπασμα από κείμενο του Στράτη Μυριβήλη: 'Ενας λαός, ένα έθνος δεν εξαφανίζεται μονάχα με τη φωτιά και το σίδερο. Δεν εξαφανίζεται μονάχα με το χάσιμο της ζωής του. Εξαφανίζεται πιο σίγουρα, πιο τελειωτικά με το χάσιμο της ψυχής του'. Να μην αποκοπούμε απ’ τις ρίζες μας, να μην χάσουμε την ψυχή μας! Το μήνυμα που στέλνει στον καθένα μας ξεχωριστά με το βιβλίο του αυτό και ο Αντώνης Στιβακτάκης, που ειρήσθω εν παρόδω έχει εκδώσει μέχρι τώρα περισσότερα από τριάντα βιβλία (τελευταίο το 'Γέροντας Αβιμέλεχ', που παρουσιάστηκε πρόσφατα και στα Χανιά) ποικίλου περιεχομένου. Η σωτηρία της ψυχής του τόπου μας, για να προσθέσω μια λέξη στον γνωστό στίχο του τραγουδιού του Σταμάτη Κραουνάκη, είναι πολύ μεγάλο πράγμα!...

Χανιώτικα νέα (24.09.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΙ ΜΕ…την βούλα του ηλιακού συστήματος φθινόπωρο! Σήμερα ώρα Ελλάδος 5:49 μ. μ. πραγματοποιείται η φθινοπωρινή ισημερία που εξισώνει την ημέρα και την νύχτα. Μιλάμε βέβαια για το Βόρειο Ημισφαίριο του

 πλανήτη μας και ειδικά για την εύκρατη ζώνη του. Στις άλλες ζώνες της γης άλλα ισχύουν.
ΚΑΜΜΙΑ εκδήλωση για να υποδεχθούμε το φθινόπωρο στην Ελλάδα. Στην Ιαπωνία πάντως η φθινοπωρινή ισημερία είναι εθνική γιορτή. Δεν το έψαξα περισσότερο. Στον νου μου πάντως έρχεται το ό,τι η Ιαπωνία εκτός από χώρα του Ανατέλοντος Ηλίου είναι και χώρα των χρυσανθέμων.
ΚΑΙ ΗΜΕΡΑ Χωρίς Αυτοκίνητα σήμερα 22 Σεπτεμβρίου. Ας το έχουμε υπόψη μας ειδικάα εμείς οι Χανιώτες που καβάλα(στα αυτοκίνητά μας) πάμε στην Αγορά\ καβάλα σττο Λιμάνι\ καβάλα πίνουμε καφέ, καβάλα προσκυνάμε! Σαν σύγχρονοι …Κολοκοτρωναίοι που είμαστε…
ΓΙ ΑΛΛΗ μια χρονιά οι εμπρηστές χτύπησαν στο Καλάμι και στην Μαλάξα. Γι άλλη μια χρονιά έκαμαν την περιοχή κάουδο. Πόνος ψυχής. Και να λέμε δόξα τω θεώ που χάρις στις προσπάθειες της Πυροσβεστικής και των Εθελοντών δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές και δεν κάηκαν σπίτια, Εκεί φτάσαμε!
ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ διαφωνώντας και διαφωνούν συμφωνώντας οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι για το πακέτο των μέτρων. Παρατράβηξε τι παιχνίδι, γιατί για παιχνίδι πρόκειται. Αν δεν μπορείς να αποφύγεις έναν βιασμό τουλάχιστον απόλαυσέ τον. Η φράση που θυμήθηκα χωρίς να την υιοθετώ.
ΣΥΝΤΑΞΗ; Ποια σύνταξη; Αναρωτιέται η μαντιναδολόγος μας Νεκταρία Θεοδωρουλάκη. Η μαντινάδα που μου έστειλε: Έτσι που μαγειρεύνται στση σύνταξης οι νόμοι\ δεν θα την πάρουμε εμείς αλλά οι κληρονόμοι. Και καλά να την πάρουν οι κληρονόμοι, Νεκταρία!
«ΚΑΙ Η ΙΣΧΥΡΑ κρίσις όταν συμβαίνει να οδηγεί εις τα άκρα, καθίσταται πολυτέλεια ανωφελής. Ο ορθολογισμός και η ουτοπία τόσον παραλλήλως βαίνουσιν ώστε η ελαχίστη παρεκτροπή αρκεί να ρίψη τούτον εις την τροχιάν εκεινης.» Από την «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΓΛΩΣΣΑ. Επικοινωνία, Πολιτισμός,. Το θέμα της Ημεριδας που διοργανώνει το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου σε συνεργασία με άλλους φορείς στις εγκαταστάσεις του (Αγία Σοφία) σήμερα στις 9.30 π. μ. Να πάμε!
ΤΡΙΠΟΝΤΟ στην Τρίπολη. Να πάρει τους τρεις βαθμούς της νίκης ο Α. Ο. Πλατανιάς στον σημερινό αγώνα που δίνει στη πόλη της Πελοποννήσου με τον Αστέρα, η ευχή μας Μα και ένα να πάρει ευχαριστημένοι θα είμαστε!
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ Έλληνες έπιναν κρασί αφού το ανακάτευαν με νερό. Όσο περνούσε ο καιρός η αναλογία άλλαζε υπέρ του κρασιού. Παλιότερα η αναλογία ήταη ένα μέρος κρασιού και τρία μέρη νερού. αργότερα δυο μέρη κρασιού και πέντε μέρη νερού και μετά ένα μέρος κρασιού και δυο μέρη νερού. Στους Επιζαφυρίους Λοκρούς ο Ζάλευκος είχε θεσπίσει νόμο σύμφωνα με τον οποίο όποιος έπινε κρασί ανέρωτο χωρίς εντολή γιατρού καταδικαζόταν σε θάνατο. Στη Μασαλία για τις γυναίκες ο νόμος προέβλεπε να πίνουν μόνο νερό. Το ίδιο και στην Μίλητο. Στη Ρώμη απαγορευόταν το κρασί στους δούλους, τις γυναίκες και στους άνδρες μέχρι την ηλικία των 30 χρονών» Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας». Εκδ. «Σαββάλας»)
«ΌΛΑ τα ποιήματά μου για την άνοιξη\ ατέλειωτα μένουν\ Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη\φταίει που πάντα αργεί\ η διάθεσή μου\ Γι αυτό αναγκάζομαι\ κάθε σχεδόν ποίημά μου για την άνοιξη\σε μια εποχή φθινοώρου\ν’ αποτελειώνω». Το ποίημα «Ασυμβίβαστα» της Κικής Δημουλά.
ΧΑΙΡΕΤ¨Ω ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠ¨Ω ΣΑΣ!
{petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (22.09.2012)

ΦΩΤΟ: Ειρήνη Καλαιτζάκη

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'Η ΟΜΟΡΦΙΑ ομορφιά όμως/ η ουρά τους ανοιχτή βεντάλια γεμάτη άστρα./ Αυτό να λέγεται...'. Για τα παγώνια μιλά η ποιήτρια Πόλυ Χατζημανωλάκη. Τι θέλει να πει, ωστόσο; Πάντα είναι ζητούμενο τι θέλουν να πουν οι Ποιητές...

'ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ μου έχουν το νόημα που τους δίνει ο καθένας. Αυτό που τους δίνω εγώ ταιριάζει μόνο σ’ εμένα. Ετσι δεν έρχεται σε αντίθεση με κανένα'. Η απάντηση που έδωσε ο P. Valery στον Allain, όταν τον ρώτησε αν η ερμηνεία που έδωσε στο ποίημά του 'Air de semiramis' είναι σωστή, έχει καθοριστική σημασία.
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Η πιο μεγάλη έγνοια που έχω πριν αρχίσω να γράφω τη στήλη είναι το ποίημα με το οποίο θα την κλείσω. Τις περισσότερες φορές το βρίσκω στην πορεία, με βάση το γενικό περιεχόμενο. Υπάρχουν όμως και φορές που το έχω πρωτοβρεί, όπως για παράδειγμα το σημερνό. Μου άρεσε πολύ με το που το βρήκα στο Βιβλίο των Προσώπων (φέισ μπουκ) και ζήτησα απ’ την ποιήτρια την άδεια να το χρησιμοποιήσω. Κλείνω την παρένθεση και πάμε παρακάτω.
ΕΠΑΝΗΛΘΕ δριμύτερος! Βροχή οι μαντινάδες που μου στέλνει τις δύο τελευταίες μέρες ο Ηλίας ο Σταματάκης, μέσω κινητού, όπως πάντα. Σχετική με την τρόικα αυτή που βάζω σήμερα: 'Η τρόικα που εύχομαι μη ζήσει να γεράσει/ χωρίς λεφτά στα μαγαζιά λουκέτα ’χει μοιράσει'. Κι όχι μόνο λουκέτα, Ηλία!
ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ, δεν θα κλείσουν, θα κλείσουν, δεν θα κλείσουν, θα κλείσουν, δεν θα κλείσουν, θα κλείσουν... Για τα κλεισμένα μέτρα των 11,9 δισ. μαδούν τις μαργαρίτες. Σε δουλειά να βρίσκονται. Ενώ κλείνουν μαγαζιά, κλείνουν σπίτια, κλείνουν ζωές...
ΚΡΑΥΓΗ αγωνίας για τη δημόσια υγεία από τους γιατρούς. Κραυγή αγωνίας για τη δημόσια παιδεία από τους δασκάλους. Κραυγή βοώντων στη ρημαγμένη χώρα...
ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ’ΜΟΥΝΑ για μια μέρα υπουργός Εθνικής Οικονομίας για να βλέπατε πως θα ’κλεινα στο πίτσι - φιτίλι το πακέτο! Θα καταργούσα πλήρως τις συντάξεις. Περιττό βάρος οι συνταξιούχοι! Μαύρο χιούμορ απ’ τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο.
'ΠΡΟΣΕΧΕ εις τας χείρας των κυβερνώντων· είναι το κάτοπτρον της καταστάσεως της χώρας'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ γνωριμία (θα ’χουμε από τούδε και στο εξής, ενίοτε και τέτοια 'πεταχτά') με την Πόλυ Χατζημανωλάκη, με αφορμή τη φιλοξενία του ποιήματός της: Γεννήθηκε στην Κάλυμνο, από Χανιώτη πατέρα και μεγάλωσε στη Ρόδο. Σπούδασε Φυσική στην Αθήνα κι έκανε το διδακτορικό της στις Βρυξέλλες στη Στατιστική Μηχανική. Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα σ’ ένα μεγάλο ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας. Υπήρξε μέλος του Δικτύου Σχολικής Καινοτομίας κ.λπ. Γράφει ποιήματα, έχει εκδώσει δύο μυθιστορήματα κι έχει δημιουργήσει τρία ιστολόγια.
ΚΑΠΟΤΕ ένας υποψήφιος γαμπρός ζήτησε τη συμβουλή του Πιττακού για την επιλογή της νύφης, λέγοντάς του τα εξής: 'Σεβάσμιε άρχοντα, μου προξενεύουν δύο κοπέλες. Με τη μία ανήκω στην ίδια σειρά από άποψη πλούτου και καταγωγής, ενώ η άλλη είναι ανώτερή μου. Ποια είναι η καλύτερη;'. Τότε ο Πιττακός σήκωσε το μπαστούνι του και του είπε: 'Αυτά εκεί τα παιδιά θα σου απαντήσουν' (τα παιδιά πετούσαν τις σβούρες τους σ’ ένα πλατύ σταυροδρόμι). 'Παρακολούθησέ τα'. Τότε αυτός πήγε κοντά τους και τα άκουσε να λένε: 'Στη δική σου σβούρα μείνε'. Ετσι ο υποψήφιος γαμπρός αποφάσισε να αποτραβηχτεί από το κοινωνικά ανώτερο σπίτι και να επιλέξει την ισότιμή του νύφη (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. Σαββάλας).

'Και τα παγώνια/ Πολυόμματα/ Από κάπου πιο ψηλά μας έβλεπαν/ Ανοιγαν τα φτερά τους/ Εποπτεύοντας γύρω/ Μεγαλοπρεπή/ Με τις τραχειές φωνές τους να με τρομάζουν/ (παιδάκι τότε)/ Φωνές επίμονες/ τρυπούσαν τα αυτιά μου/ Κρατήρες, χαλάσματα στις αναμνήσεις αυτές οι φωνές/ Η ομορφιά - ομορφιά όμως/ Η ουρά τους ανοιχτή βεντάλια γεμάτη άστρα/ Αυτό να λέγεται...'. Από το ποιήμα της Πόλυς Χατζημανωλάκη 'Ροδίνι'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.09.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΛΕΪΠΟΥΝΕ πάλι και οι δυο. Που πάνε τέτοια ώρα\ σίγουρα πήγαν για χοχλιούς ύστερα απ’ την μπόρα». Δεν ξέρω τι ήθελε να μου πει στο τηλέφωνο ο πρώττος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας. Ο Ηλίας ο Σταματάκης τις προάλλες, καθώς λείπαμε από το σπίτι. Αυτό που ξέρω είναι ότι άφησε στον τηλεφωνητή την μαντινάδα με την οποία ξεκίνησα την στήλη. Σιγά που θα έχανε την ευκαιρία. Πάντως …στσοι χοχλιοί δεν ήμουν, Ηλία. Εμένα μου αρέσουν οι σκαλιστοί και όχι οι γλακιστοί.
ΣΙΓΑ τα πρωτοβρόχια θα μου πείτε! Συμφωνώ μαζί σας. Όμως όσο λίγες και ν α’ναι οι πρώτες σταγόνες της βροχής που έρχονται από τον ουρανό το φθινόπωρο, πρωτοβρόχια τις λέμε. Άλλωστε και με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώνεται το καλοκαίρι, για να θυμηθώ τον γνωστό στίχο του Οδυσσέα Ελύτη, παραφράζοντάς τον ελάχιστα.
ΠΡΩΤΟΒΡΕΞΙΑ λέμε στην κρητική διάλεκτο τα πρωτοβρόχια. Απ’ τον Αόριστο του ρήματος πρωτοβρέχω η λέξη μας λέει στο «Λεξικό» του ο Αντώνης Ξανθινάκης.
ΠΡΩΤΟΒΡΟΧΙΑ! Δεν τα απολαμβάνουν όλοι.  Υπάρχουν πολλοί που σκέφτονται τον χειμώνα που έρχεται και δεν έχουν κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι τους. Εκτός όλους τους άλλους…
ΔΥΣΑΡΕΣΤΗΜΕΝΟΙ οι πολίτες με τα κόμματα! Ούτε λίγο ούτε πολύ το 54% των ερωτηθέντων σε τελευταία έρευνα έδειξε ότι δεν εμπιστεύεται κανένα από τα υπάρχοντα. Αυτό κι αν είναι κρίση του πολιτικού συστήματος!
ΘΑ ΣΑΣ σώσουμε αν κάνετε χωρίς αντίρρηση αυτά που σας λέμε να κάνετε. Τα κάνουμε. Να κάνετε και τα άλλα που σς λέμε να κάνετε. Τα κάνουμε και τα άλλα. Να κάνετε και τα παράλλα που σας λέμε να κάνετε. Τα κάνουμε και τα παράλλα. Σωτηρία ωστόσο δεν βλέπουμε. Αντίθετα όλο και πιο πολύ στον πάτο μας πάνε. Από τον φίλο μου τον γέρω δάσκαλο.
Η ΕΛΛΑΔΑ δεν χρειάζεται νέες ψευδείς ελπίδες και κενές υποσχέσεις από την ηγεσία της αλλά επειγόντως ένα ρεαλιστικό σχέδιο Β αφού τεκμηριωμένα η πολιτική της υποτέλειας, η οποία συνεχίζεται να ακολουθείται. Έζχει ημερομηνία λήξης. (WWW.sofokleouw10gr 18.09. 2012)
ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ των μέτρων δεν θα κλείσει όπως όπως και δεν θα γίνουν αποδεκτά τα τετελεσμένα. Σε κουβέντα να βρισκόμαστε μέχρι να κλείσει το πακέτο και να γίνουν αποδεκτά τα τετελεσμένα. Ψιλό γαζί…
ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, χαίρε- Δόξα και συμφορά» Ο τίτλος της μνημειώδους έκδοσης( και όχι βέβαια εκδήλωσης όπως γράφτηκε προχθές) της εφημερίδας μας και του Ιδρύματος «Αγία Σοφία». Και με την ευκαιρία. Μέσα στο ( και όχι έξω από το όπως εκ παραδρομής γράφτηκε στην πρώτη εύφημη μνεία της Δευτέρας) πετρόκτιστο εκκλησάκι της Αγίας Σοφίας που έκτισε ο Παππούς στη μνήμη της μάνας του Σοφίας το γένος Μαριακάκη, έγινε ο εσπερινός την παραμονή της Χάρης της. Φαίνεται και αυτό από τα συμφραζόμενα, αλλά…
Ο ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ ήταν ονομαστός για την ασχήμια του. Κάποτε στα Μέγαρα ζήτησε να φιλοξενηθεί με την συνοδεία του σε κάποιο σπίτι. Η Μεγαρίτισσα που τον υποδέχθηκε ήταν πολύ ταραγμένη που θα φιλοξενούσε εκείνη τον στρατηγό των Αχαιών γιατί εκείνη την ώρα έλειπε ο άνδρας της. Όταν στο σπίτι μπήκε ο Φιλοποίμην φορώντας έναν χιτώνα από φτηνό ύφασμα, η γυναίκα νόμισε ότι ήταν κάποιος υπηρέτης από την συνοδεία του Στρατηγού που συνήθως προπορευόταν και του ζήτησε να την βοηθήσει. Εκείνος τότε υπάκουσε πρόθυμα και άρχισε να σκίζει ξύλα. Μόλις μπήκε ο οικοδεσπότης και τον είδε του είπε: Τι είναι αυτό , Φιλοποίμην;» «Τι άλλο’ απάντησε εκείνος, εκτός από το ‘ο, τι τιμωρούμαι για την ασχήμια του προσώπου μου.» Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας», εκδ. ¨Σαββάλας¨.

Σκυμμένοι απ’ το παραθυρι\ Και του προσώπου μας οι γύροι\ η ίδια μας ήτανε ψυχή.\ Η συννεφιά χλωμη σαν θειάφι\ θάμπωνε αμπέλι και χωράφι\ Ο αγέρας μέσα από τα δέντρα\ με κούφια βούιζε ταραχή\ η χελιδόνα με τα στήθη\ γοργή στη χλόη μπρος πίσω εχύθη\ κι άξαφνα βρόντησε κι ελύθη\ κρουνός χορεύοντας η βροχή» Από το ποίημα «Πρωτοβρόχι του Αγγελου Σικελιανού.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(retaxta,blogspot,com)

Χανιώτικα νέα (20.09.2012)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΣΑΓΓΑΡΙΕ,  Σαγγάριε, θέλω να σε ρωτήσω/ γιατί τα Ελληνόπουλα τα γύρισες οπίσω./ Στη Χίο σφάζουνε τ? αρνιά στη Σμύρνη τα κριάρια,/ στον φοβερό Σαγγάριο σφάζουν τα παλικάρια?'.

ΜΙΚΡΑΣΙΑ ψυχής πατρίδα. Ο τίτλος μιας σειράς επετειακών εκδηλώσεων τιμής και μνήμης για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας (η τελευταία αύριο) που διοργάνωσε η Αδελφότητα Μικρασιατών του Νομού μας 'Ο Αγιος Πολύκαρπος', σε συνεργασία με άλλους Φορείς. Ενενήντα χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 οι μνήμες παραμένουν πάντα ζωντανές κι οι πληγές χαίνουσες. Μικρά Ασία, χαίρε!
'ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, χαίρε - Δόξα και συμφορά' ο τίτλος της μνημειώδους εκδήλωσης του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία' και των 'Χανιώτικων νέων' (16 24σέλιδα στο σχήμα της εφημερίδας) πριν από 13 χρόνια! Εκεί βρήκα και το λυπητερό τραγούδι με το οποίο ξεκίνησα τη στήλη. Οπως έγραψε ο Μεγάλος Παππούς της Κρήτης μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης, προλογίζοντας ως πρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος την έκδοση, το έλεγαν οι φαντάροι μας που γύρισαν απ? τη Μικρασία.
'ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ δεν θέλουμε να μονοπωλούμε την Ιστορία αυτού του τόπου, αλλά δεν μπορούμε να λησμονήσουμε κληρονομιές και μνήμες τόπων και Αγίων προγόνων που ευεργέτησαν την Ανθρωπότητα'. Τα λέει όλα σε μια και μόνη περίοδο του προλόγου του, ο Παππούς. Στη γραμμή του Διονυσίου Σολωμού: 'Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές'.
'ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΗ ΜικρασΙα', ο τίτλος του ογκώδους (750 σελίδες μεγάλου σχήματος βιβλίου του Βασίλη Τζανακάρη, εκδ. 'Μεταίχμιο'). Προσωπικά βρήκα απαντήσεις σ? όλα τα ερωτήματα που είχα για την περίοδο 1919 - 1922 τα χρόνια που συντάραξαν την Ελλάδα.
ΩΣ ΕΘΝΟΣ ερχόμαστε απ? τα βάθη των αιώνων και μετράμε χιλιετίες. Ως ελληνικό κράτος δεν μετράμε ούτε δύο αιώνες ζωής. Κι αν περάσαμε αναταράξεις! Κι αν κινδυνέψαμε να διαλυθούμε εις τα εξ ων συνετέθημεν. Κι όμως! 'Κατακλυσμούς ποτέ δεν λογαριάσαμε/ μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε'. Για να θυμηθώ τον Οδυσσέα Ελύτη.
'ΜΠΗΚΑΜΕ μες στα όλα και περάσαμε', γιατί ήμασταν Λαός (με το 'λ' κεφαλαίο) που δεν είμαστε τώρα. Γι? αυτό η σημερινή κρίση μας φαίνεται βουνό!
'ΟΜΩΣ ΕΝΑΣ λαΟς αποτελεί Λαό (με το 'λ' κεφαλαίο) τότε και μόνο τότε, όταν βάζει κατά νου κάτι παραπάνω από την απλή επιβίωσή του. [?] Μιλώ για την κατάστρωση ενός προγράμματος που θα καθορίζει και θα καθορίζεται από ένα νέο νόημα ύπαρξης για τον λαό μας'. Αντώνης Ανδρουλιδάκης (http://tonoikaipnevmata.wordprees.com)
ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ κανένα παράπονο, αφού δεν έγινε δεκτή η παραίτησή του κι αφού του το ζητούν οι θαυμαστές και οι θαυμάστριές του θα συνεχίσει κατά δήλωσή του να στέλνει μαντινάδες στη στήλη ο Ηλίας ο Σταματάκης, όπως η σημερινή: 'Τα χελιδόνια χτίζουνε στη Σμύρνη τις φωλιές τους/ μ? αναζητούνε τους Ρωμιούς, πάντα οι φαμελιές τους!'. Ούτε παραγγελιά να του την είχα!
'ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥΣ θα τους βασανίσουν για να φανερώσουν που έχει κρυμμένα η οικογένεια χρήματα και τιμαλφή. Υστερα θα βάλουν φωτιά. Θα τους κάψουν ζωντανούς. Οπως κάηκε και ο γιατρός Αργυρόπουλος. «Φύγετε εσείς», είπε στους δικούς του «κι αφήστε με εμένα. Τι να με κάνετε; Ενα άχρηστο κορμί είμαι που θα σας γίνω βάρος από την πρώτη στιγμή. Αφήστε με να σας δω για τελευταία φορά που φεύγετε για να ησυχάσει η ψυχή μου». Τον αγκάλιασαν οι δικοί του, τον φίλησαν αποχαιρετώντας τον'. Από το βιβλίο του Βασίλη Τζανακάρη 'Δακρυσμένη Μικρασία'.

'Περάσαμε κάβους πολλούς, πολλά νησιά τη θάλασσα/ που φέρνει την άλλη θάλασσα, γλάρους και φώκιες./ Δυστυχισμένες γυναίκες κάποτε με ολολυγμούς/ κλαίγανε τα χαμένα τους παιδιά/ κι άλλες αγριεμένες γύρευαν το Μεγαλέξανδρο/ και δόξες βυθισμένες στα βάθη της Ασίας./ Αράξαμε σ? ακρογιαλιές γεμάτες αρώματα νυχτερινά/ με κελαηδίσματα πουλιών, νερά που αφήνανε στα χέρια/ τη μνήμη μιας μεγάλης ευτυχίας./ Μα δεν τελειώναν τα ταξίδια./ Οι ψυχές τους έγιναν ένα με τα κουπιά και τους σκαρμούς/ με το σοβαρό πρόσωπο της πλώρης/ με τ? αυλάκι του τιμονιού/ με το νερό, που έσταζε τη μορφή τους'.
Από το ποίημα 'Αργοναύτες' του Γιώργου Σεφέρη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (18.09.2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Φως ιλαρόν

Η καμπάνα χτυπά Εσπερινό και στέλνει το μήνυμα της γιορτής σ’ όλον τον Αποκόρωνα. Απ’ την Αρχαία Απτέρα μέχρι τα Κουρνοπατήματα κι απ’ τη Δραπανοκεφάλα μέχρι του Θε τον Κήπο. Παραμονή της Αγίας Σοφίας απόψε (χθες)

 και δεν είναι λίγοι αυτοί που αψήφισαν την επαπειλούμενη βροχή και είναι εδώ. Στους Αγίους Πάντες, στου Μπαμπαλή το Χάνι, όπως τους λέμε ακόμα οι Αποκορωνιώτες. Εδώ όπου ο Μεγάλος Παππούς της Κρήτης, ο εκ Νεροχωρίου Αποκορώνου ορμώμενος, μητροπολίτης πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης, δημιούργησε το Κοινωφελές Ιδρυμα 'Αγία Σοφία', ένα έργο πίστης, ελπίδας και Αγάπης και το όνομά του το φωνάζουν ακόμα και οι πέτρες. Εδώ όπου ένας άλλος Αποκορωνιώτης ο τζιτζιφιανής από πατέρα καταγωγής, εκδότης των 'Χανιώτικων νέων', Γιάννης Γαρεδάκης, έστησε το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, που είναι εξαδιανεμήτου πλούτος και για την ελληνική δημοσιογραφία και για τον τόπο μας.
Φως Ιλαρόν! Χοροστατούντος του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού Παπαγιαννάκη ο Εσπερινός, μέσα στο πετρόκτιστο εκκλησάκι που έκτισε στη μνήμη της μάνας του Σοφίας, το γένος Μαριακάκη, ο Παππούς. Και όχι -λόγω της επαπειλούμενης βροχής- κάτω απ’ την αεί θάλλουσα ελιά και τον γέρω κυπάρισσο, όπως το καθιέρωσε να γίνεται Εκείνος. Πανταχού παρούσα ωστόσο και τα πάντα πληρούσα η θύμηση της μορφής του. Κι ιδού εγώ ν’ αναθιβάλλω τα λόγια του. Να σκέφτομαι τους ξεροτρόχαλους των παιδικών του χρόνων, τους έφηβους ανέμους του, τους ώριμους σχεδιασμούς του, τους ατέλειωτους οραματισμούς του αγναντεύοντας το Μαδαρό των Λευκών Ορέων. Θα ακολουθήσει το μνημόσυνο για τους συγγενείς και φίλους των κατά καιρούς ευεργετών και δωρητών του Ιδρύματος, ο λόγος του Επισκόπου, η διανομή του άρτου και του κόλλυβου και βέβαια η εκδήλωση στη μεγάλη ανακαινισμένη Αίθουσα των Συνεδρίων. Οι χαιρετισμοί, η παρουσίαση του έργου του Ιδρύματος που εστιάζεται στο Πρόγραμμα 'Βοήθεια στο σπίτι' από τον αντιπρόεδρο του Δ.Σ. Νίκο Παπαδάκη, οι παρουσιάσεις των βιβλίων του Στέφανου Κ. Φρεσκάκη 'Οι Αρμένοι στο παρελθόν' από τον Χαράλαμπο Μπουρνάζο και του Σήφη Πετράκη 'Ορεινές Μαδαρίτικες Αθιβολές τσ’ Ασηγωνιώτικης Ρίζας' από τον γράφοντα... Ωσεί παρών και στην εκδήλωση ο Παππούς.


Η μνήμη καίει άκαυτη βάτος

Η Ασή - Γωνιά κι ο κόσμος ούλος. Ενας κόσμος που έχει τα θεμέλιά του στα βουνά, πάνω στα οποία, για να θυμηθώ έναν άλλο στίχο του Οδυσσέα Ελύτη, η μνήμη καίει άκαυτη βάτος.
Εδώ τα γυναικεία βήματα των θρύλων και τ’ αντρίστικα πατήματα της ιστορίας ακούγονται ιδιαίτερα έντονα. Εδώ οι μορφές των παλιών καπετάνιων που συχνά πυκνά παίρνουν τον ανήφορο για το Καταγόρι, τραγουδώντας ριζίτικα, είναι πάντα ζωντανές. Εδώ ο Λεβέντης Αγιος με το κοντάρι, είναι πάντα έτοιμος να δώσει βοήθεια σ’ όποιον τη χρειάζεται. Εδώ τα μητάτα, τα χειμαδιά και τ’ αλώνια, οι μπροσταρόκριγιοι κι οι τράοι, το αρμονικό συνταίριασμα των ήχων απ’ τα σκλαβέρια των ωζών και η αψιά μυρωδιά του εορταστικού ασβέστη, δεν είναι μόνο αποτυπώματα στους έλικες του εγκεφάλου, αλλά πανταχού παρούσες και τα πάντα πληρούσες παραστάσεις...
Με την έννοια, λοιπόν, αυτή και οι 'ορεινές μαδαρίτικες αθιβολές τσ’ ασηγωνιώτικης ρίζας', ακριβώς γιατί έρχονται ως η απάντηση του συγγραφέα στην ανάγκη επιστροφής στην Ασή - Γωνιά, είναι πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα κατάθεση αγάπης. Μιας αγάπης που δίνει ονόματα στα πράγματα κάνοντάς τα οικεία, αισθήματα στα ζώα κάνοντάς τα φίλους και πρόσωπο στους ανθρώπους οριοθετώντας τον καθένα τους ως μοναδικό και ανεπανάληπτο. Μιας αγάπης που εντέλει, χάρις στο συγγραφικό ταλέντο διαμοιράζεται σαν αντίδωρο στον αναγνώστη...
Μιλάω, όπως γίνεται αντιληπτό, κύρια για τον τρόπο γραφής του Σήφη Πετράκη, που έχει μια τέτοια αμεσότητα που σε συναρπάζει. Να ένα απόσπασμα που έχει να κάνει με τον σκύλο του Ζαχαρομανώλη:
'Ο Ζαχαρομανώλης είχε ένα μεγάλο κοπάδι αίγες που τις έβοσκε στο Καταγόρι. Οταν κηρύχτηκε ο πόλεμος και τον κάλεσαν να παρουσιαστεί, πήγε στο Καταγόρι, φώναξε τον σκύλο του και για τελευταία φορά του παράγγειλε. «Γιάε Αράπη, εγώ θα πάω εδά στο μπόλεμο. Από ’πα κι ύστερα εσύ θα ’σαι ο βοσκός τω ‘ν’ αιγιδιώ μας. Εχε την ‘ν’ έγνοιαντωνε». Χωρίς να πει άλλη κουβέντα γύρισε απότομα και άρχισε να βαδίζει γλήγορα. Ο Αράπης έμεινε εκεί. Οπως μου διηγήθηκε ο Παυλής, ο αδελφός του Μανώλη, που μου έλεγε την ιστορία, ήταν η πρώτη φορά που δεν θέλησε να τον ακολουθήσει και να έρθει μαζί του στο χωριό'.
Σημείωση: Απόσπασμα απ’ την ομιλία του γράφοντος για το περί ου ο λόγος στην προηγούμενη εύφημη μνεία, βιβλίου του Σήφη Πετράκη.

Χανιώτικα νέα (17.09.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΗΡΘΑΝΕ δύσκολοι καιροί ήρθαν καιροί οργισμένοι\ και πήραν νιους και πήραν νιες θυσία στην Ευρώπη. Δύο στίχοι από το ποίημα με το οποίο κλείνω τα σημερινά Πεταχτά. Θα μπορούσαν να είναι και στίχοι από κάποιο νεοριζίτικο της τελευταίας τριετίας. ..
ΛΕΑΣ ΚΙ ΕΧΟΥΝ δικαιώματα ζωής και θανάτου πάνω μας οι τρεις …καμπαλέρος. Λες κι είναι θεοί κι αποφασίζουν ποιοι πρέπει να πεθάνουν από ασιτία. Δεν φταίνε αυτοί. Εντολές των κυρίων τους εκτελούν οι άνθρωποι με το σηκωμένο φρύδι που μας κουνούν απειλητικά το δάκτυλο. Φτάνει πια! Ως εδώ και μη παρέκει! Ευγενικός αλλά …καθετος ο φίλος μου ο γέρω- δάσκαλος.
Η ΤΡΟΙΚΑ εξακολουθεί να είναι εδώ. Η τρόικα θα μείνει όσο χρειαστεί να μείνει. Αλλά και αν φύγει, όποτε φύγει, σαν να είναι εδώ. Δεν γλιτώνουμε από δαύτους εκτός και αν τους το πούμε κατάμουτρα ότι θα πρέπει να τα μαζεύουν. Με τις όποιες συνέπειες.
ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ οι ελβετικές τράπεζες να ανοίξουν τους λογαριασμούς των ελλήνων πολιτικών. Ούτε των ελλήνων πολιτών θα ανοίξουν. Για να μη κατηγορηθούν ότι χρησιμοποιούν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Ο πελάτης είναι πελάτης άλλωστε και τα λεφτά τους δεν μυρίζουν, η φιλοσοφία τους.
ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ του Οκτώβρη οι αποφάσεις για την Ελλάδα, δήλωσε ο Γιούνκερ. Ούφ… ανασάναμε γιδυο και πλέον μήνες. Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι τοα τέλη του Οκτώβρη. Συν το ό,τι απού ζει μεταζώνεται, όπως έγραψα τις προάλλες.
Η ΤΡΑΠΕΖΑ Χανίων προτίθεται να πληρώσει τις οφειλές του ΕΟΠΥΥ στα φαρμακεία των Χανίων. Ο υπότιτλος του χθεσινού πρωτοσέλιδου κεντρικού θέματος της εφημερίδας μας. Όχι! Η η ημερομηνία δεν έδειχνε 1 Απριλίου, αλλά14 Σεπτεμβρίου. Από τις ειδήσεις που αξίζουν κάθε προβολής.
ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ Περιβολίων ο αγώνας του Α.Ο. Πλατανιά για το πρωτάθλημα Α Εθνικής κατηγορίας, με τον Ατρόμητο. Ούτε και αυτή η διπλή είδηση είναι πρωταπριλιάτικη φάρσα.  Και ο ΑΟ Πλατανιάς είναι στην μεγάλη κατηγορία και το γήπεδο των Περιβολίων έχει πια ως έδρα! Ήρθησαν πολύ πιο πάνω από το ύψος των περιστάσεων και ο Αο Πλατανιάς και ο Δήμος Χανίων.
ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ της πολύ ισχυρής σεισμικης δόνησης που ξύπνησε τις προάλλες την Γαύδο και την Κρήτη η μαντινάδα της Νεκταρίας Θεοδωρουλάκη. Μοιάζει με τον Εγκέλαδο, μικιό μου ο σεβντάς σου\ κάνεις κομμάτια τσι καρδιές μόνο με μια ματία σου. Καλή, πολύ καλή!
«ΑΠΟΦΕΥΓΕ την πρώτην λέξιν και επεφύλασσε πάντοτε διά τον εαυτόν σου την τελευταίαν. Ουδέποτε δε να λαλείς πριν να εξημερώσει ακόμη και αν είσαι βέβαιος ότι και τούτο θα γίνει».. (Από την «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.)
Ο ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ φαρμάκωσε τρυφερά την Εύα και αυτοκτόνησε, αφήνοντας το πτώμα της ν’ αγκαλιάσει το δικό της. Ο Γκαίτε περνώντας δίπλα από τα δυο πτώματα έκαμε τν σταυρό του και είπε σιγά ψιθυριστά. «Αυτός πρέπει να ήταν τρελός. Δεν είμαι όμως βέβαιος ότι ήταν πράγματι τρελός. Θα μας το αποκαλύψει η Ιστορία σε δυο χιλιάδες χρόνια» Από τις «50+4 κραυγές» του Λευτέρη Φύτρα (εκδ, Στοχαστής), στη θέση του ιστορικού ανέκδοτου.
«ΕΪΝΑΙ ΚΑΙ ο Διγενής \ Κι η μάνα με τους εννιά τους γιους και με τη μια την κόρη\ και το γεφύρι της Άρτας που δε στεριώνει\ παρά μονάχα με τη θυσία της όμορφης κυράς\ Ο Μινώταυρος στο βάθος του παλατιού\ περιμένει τους εφτά νέους και τις εφτά νέες\ για να αφήσει απείραχτο το βασίλειο\ Ήρθανε δύσκολοι καιροί, ήρθαν καιροί οργισμένοι\ κι επήραν νιες κι επήραν νιους θυσία στη Ευρώπη.\ Έτσι μας είπαν μην το πιστέψετε\ επειδή ο μύθος είναι απλός μύθος.\ Ή μήπως δεν είναι; Από το ποίημα «Ο μύθος στην τέχνη» της Στέλλας Αρκάδη.
ΧΑΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Χανιώτικα νέα (15.09.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ Σταυρού σήμερο, γιορτάζει το Νίππος, όμως στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού δεν έχουν πια το βασίλειό τους οι βασιλικοί και ο ασβέστης. Ούτε απ’ την καμινάδα του αναθρώσκει γαλάζιος καπνός. Βρίσκεσαι για δεύτερη χρονιά την ημέρα του Σταυρού, στο Επουράνιο Νίππος, δίπλα στον πατέρα μας και στα τόσο νωρίς φευγάτα, αδέρφια μας, μάνα!

Ν’ ΑΝΟΙΓΕΤΕ κάθε καλήν ημέρα το σπίτι μας! Μια απ’ τις παραγγελιές σου. Το άνοιξα από χθες, παραμονή του Σταυρού, μάνα. Και το βράδυ άναψα όλα τα φώτα. Οπως έκανες κι εσύ...
ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ ο Αγιος Μάρτυς Θεοκλής ξίφει τελειούται. Πρώτος ο πατέρας μου το ανακάλυψε ότι εκτός απ’ τους Σταύρους και τις Σταυρούλες γιορτάζουν σήμερα και οι Θεοκλήδες. Ελαμπε σαν πολυέλαιος το πρόσωπό του όταν μας το είπε. Οπως έλαμπε κάθε χρόνο τέτοια μέρα, όταν του λέγαμε τα 'χρόνια πολλά'...
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στην παιδική ηλικία, επιστροφή στην πατρίδα! Χείμαρρος οι μνήμες... Ομως ας σταματήσω εδώ για να δω 'στα πεταχτά' και κάποια απ’ τα συμβαίνοντα γύρω μας.
ΕΦΑΓΕ ο... ιός του υπολογιστή μια ολόκληρη αράδα απ’ τη δεύτερη περίοδο του 4ου χθεσινού 'πεταχτού' και δεν βγαίνει νόημα. Την ξαναγράφω. 'Και βέβαια θα την πάρετε τη δόση σας αυτό δα έλειπε να μην την πάρετε, είναι τόσο σημαντικές οι προσπάθειες που έχετε κάμει, τόσο μεγάλες οι θυσίες που έχετε υποστεί, μας λένε οι δεύτεροι'.
ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ του Γενικού Λογιστηρίου 'τίναξε', λέει, 'στον αέρα' τους υπολογισμούς για το ποσό που θα εξοικονομείτο από την πρόωρη συνταξιοδότηση των δημοσίων υπαλλήλων. Κατά λάθος, εξεπίτηδες... Σε τα μας τώρα, σε τα μας;
ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ εδώ, φώναξε προχθές το πρωί ο Εγκέλαδος, που κακό χρόνο να ’χει, από τη Γαύδο. Ισα - ίσα για να μας κάμει γνωστή την παρουσία του, ευτυχώς. Πάλι καλά που μας... λυπήθηκε. Μόνο ένας σεισμός μας έλειπε.
ΑΛΛΟΣ είναι ο κλέφτης, άλλος ο ληστής, άλλος ο ληστής του κλέφτη κι άλλος ο κλέφτης του ληστή. Σαν να μου φαίνεται ότι πρέπει να ξαναδιαβάσω το κλασικό στο είδος του βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου 'Το εγχειρίδιο του καλού κλέφτη'.
ΝΑ ΓΙΝΕΙ το στρατόπεδο Μαρκοπούλου χώρος πρασίνου! Αγρυπνούν οι υπάρχοντες φύλακες. Γνωρίζουν ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει πριν να τελειώσει οριστικά. Κάλεσμα για μεγάλη συμμετοχή στην 6η γιορτή διεκδίκησης που διοργανώνουν αύριο!
ΝΑ ΓΡΑΦΩ δεν σταμάτησα, σταμάτησα να δίνω/ τους δυο καινούργιους χαιρετώ, να δίνουνε αφήνω. Η τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού, όπως πάντα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Δεν γίνεται δεκτή η παραίτηση, Ηλία! Καλοί οι καινούργιοι, αλλά... ο παλιός είναι αλλιώς!
'ΤΗΝ ΩΡΑ που οι Εβραίοι τεχνίτες δοκίμασαν να φτιάσουν τον Σταυρό του Χριστού, είδαν με απορία πως ό,τι ξύλο και να ’πιαναν, δεν τους άφηνε να το πελεκήσουν και να το κάνουν όπως θέλουν, μόνο εστριφογύριζε κι έσπαζε κι εχαλούσε και πως όλοι οι κόποι τους πήγαιναν χαμένοι. Αφού τα δοκίμασαν όλα τα ξύλα και δεν μπόρεσαν να κατορθώσουν αυτό που ήθελαν έπιασαν και το ξύλο της λοιδοριάς και μόνο αυτό δεν τους έφερε αντίσταση. Κι έτσι έφτιασαν το σταυρό. Γι’ αυτό και η λοιδοριά είναι καταραμένο δέντρο και γι’ αυτό οι ξυλοκόποι στα βουνά το αποφεύγουν για να μη λερώσουν το τσεκούρι τους και να μην μαγαρίσουν την καθάρια φλόγα της φωτιάς. Στην Κρήτη η λοιδοριά λέγεται αζίλακας και τα κάρβουνά της έχουν βαριά ποφορά και μυρίζουνε'. Από το βιβλίο του Βασίλη Χαρωνίτη 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του'.

'Σχεδόν κάθε βράδυ/ λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου,/ πιάνω την ψυχή μου απ’ το χεράκι της, στράτα - στρατούλα, της λέω/ και τη βγάζω βόλτα/ στα παιδικά μου λημέρια./ Στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού/ στον ίσκιο μιας γριάς χαρουπιάς/ στα φτερά ενός μικρού σπουργίτη./ Στο κουδούνισμα της άλλης μέρας/ εκεί με έχει ο ύπνος να διανταλλάσσω./ Πρέπει να το ξαναπαίξω μεγάλος/ πηδώντας φράχτες/ κι ανεβοκατεβαίνοντας πατώματα'.
Το ποίημα 'Σχεδόν κάθε βράδυ' του γράφοντος.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (14.09.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'EKTIMA ό,τι έχεις· συνήθως απολαμβάνομεν ενός αγαθού, όταν δεν δυνάμεθα να το εκτιμήσωμεν και το εκτιμώμεν, όταν δεν δυνάμεθα να το απολαύσωμεν. Ο,τι έχεις είναι πάντοτε αγαθόν, αρκεί να γνωρίζης πώς να το έχεις'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΠΑΝΩ ΑΠ’ όλα η υγεία! Αυτή κι αν είναι το αγαθό των αγαθών. Μόνο που όταν την έχουμε δεν την εκτιμούμε και τη θεωρούμε δεδομένη. Σε μάκρος τράβηξε η κουβέντα μ’ έναν φίλο απ’ τα παλιά χθες. Περί υγείας ο λόγος...
Η ΤΡΟΪΚΑ είναι εδώ. Κρατάει το μαστίγιο στο χέρι και απειλεί. Αν δεν κάνετε αυτά που σας λέμε, δεν θα πάρετε τη δόση σας. Το ’χουμε ξαναδεί κι άλλες φορές το έργο. Κι απ’ ό,τι φαίνεται θα το ξαναδούμε κι άλλες...
ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ οι εντολοδόχοι, το καρότο οι εντολείς. Και βέβαια θα την πάρετε τη δόση σας, αυτό δα έλειπε να μην την κάνει, τόσο μεγάλες οι θυσίες που έχετε υποστεί μας λένε οι δεύτεροι. Μόνο που για να την πάρετε θα πρέπει να δεχτείτε να σας ξεζουμίσουμε κι άλλο, συμπληρώνουν.
ΣΤΟΝ ΚΑΪΑΔΑ! Εκεί που οι αρχαίοι Σπαρτιάτες πετούσαν τα ανάπηρα βρέφη για να διασφαλίσουν την ευγονική της φυλής τους. Εκεί πρέπει να πετάξουν τους χαμηλοσυνταξιούχους για να βρουν τα δισεκατομμύρια που τους λείπουν προκειμένου να εξασφαλιστεί η δόση;
ΛΟΥΚΕΤΟ στους Δήμους χθες και προχθές για την υποχρηματοδότηση. Κανένα πρόβλημα! Το οριστικό λουκέτο που έρχεται οσονούπω, αν δεν... να φοβάστε!
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ: Μέχρι και ευχή για την αλλαγή φύλου βρήκα μεταξύ των 162 ευχών που έγραψε στο 'Εγκόλπιον - Ευχολόγιον' ο Μητροπολίτης Τιμόθεος Ματθαιάκης. Να ένα απόσπασμα: 'Και κατάπεμψον αυτώ (αυτή) επί τη επελθούση οργανική μεταλλαγή του φύλου, ότι η της φύσεως βιολογική αλλοίωσις έργον θαυμαστόν εστίν της πανσθενούς δεξιάς Σου και της ανεξιχνιάστου βουλής Σου'. Τέλος διαλείμματος.
ΤΟ ΓΟΥΡΙ μου! Ν’ απευθύνω χαιρετισμό στην Εθνική Ελλάδος, μέσα από τα 'πεταχτά' , την ημέρα που αγωνίζεται, δίχως να ξέρω το αποτέλεσμα. Επιασε και στον αγώνα εναντίον της Λετονίας και στον αγώνα εναντίον της Λιθουανίας! Κάπως έτσι μαζέψαμε τα έξι βαθμουλάκια... Αν είναι δυνατόν!
'ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ η παρουσία της ελληνικής αποστολής στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, αφού οι αθλητές μας κέρδισαν 12 μετάλλια', μου γράφει σε μήνυμά της η μαντιναδολόγος μας Νεκταρία Θεοδωρουλάκη για να συνοδεύσει μια σχετική μαντινάδα. Και συμπληρώνει: 'Αυτοί οι μικροί ήρωες είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Αισθανόμαστε πολύ μικροί μπροστά στο ψυχικό τους μεγαλείο. Αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση'. Η μαντινάδα: 'Αν έχεις δύναμη ψυχής τις μπόρες δεν φοβάσαι/ με πίστη και υπομονή ο κερδισμένος θα ’σαι'.
ΕΝΑ ΑΠΟ τα ... 'πεπραγμένα' του γνωστού και μη εξαιρετέου συμπολίτη μας σατιρικού ποιητή και συγγραφέα Παύλου (Παβλή) Πολυχρονάκη στη θέση του ιστορικού ανέκδοτου, κατ’ εξαίρεση, σήμερα. Στη φετινή σύναξη λέει, ανθρώπων του πολιτισμού και όχι μόνο που έγινε τον περασμένο Ιούλη στην αυλή του, τελευταία, όπως έμαθα, προσήλθε η γνωστή τοις πάσι ψυχίατρος Μαίρη Τζανακάκη - Μελισσάρη. Δεν άφησε λοιπόν την ευκαιρία ο... τσίτωνας κι είπε στους καλεσμένους του. 'Καταλάβατε τώρα γιατί σας συγκέντρωσα εδώ; Οποιος αρνηθεί να εξεταστεί θα εξεταστεί με τη βία. Γι’ αυτό έχω φέρει και δύο φουσκωτούς'.

'Αλλο εκφραστής της αλήθειας/ και άλλο συνήγορος ενός κόμματος/ μιας πολιτικής παράταξης/ ενός εγκληματία./ Ο συνήγορος απαγορεύεται/ να πει την αλήθεια που θα βλάψει/ το κόμμα του, την παράταξή του,/ τον πελάτη του./ Γι’ αυτό μη δίνετε καμιά εμπιστοσύνη/ σε όσους βγαίνουν και μιλούν στα κανάλια/ εάν και εφόσον εκπροσωπούν ένα κόμμα/ μια πολιτική παράταξη, μια συντεχνία./ Δε λένε την αλήθεια./ Υπερασπίζονται ατέλειες, λάθη, παραλείψεις/ και αξιόποινες πράξεις./ Αν τους αλλάξετε θέση/
θα πουν ακριβώς τα αντίθετα'.
Το ποίημα 'Δε λένε την αλήθεια' του Πότη Κατράκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΙΛΟΥΣΑΝ πάλι για ανάπτυξη./ Τι εννοούσαν; Εξω στους δρόμους πεινούσαν... Είναι να μην αναρωτιέται σ’ ένα απ’ τα 'δίστιχα των δύστυχων' ο ποιητής; Είναι να μην αναρωτιόμαστε κι εμείς μαζί του;

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Το φάρμακο για να βγει η χώρα απ’ την κρίση είναι η ανάπτυξη. Η μόνη διέξοδος στο αδιέξοδο είναι η πολιτική της ανάπτυξης. Ολα τα κόμματα κάνουν λόγο για την ανάπτυξη. Μες στη χώρα τριγυρνώ/ τριγυρνώ και τραγουδώ/ ανάπτυξη, ανάπτυξη είσαι ’δω;
Ο,ΤΙ ΘΕΡΙΣΕΙ ο Χάρος των μέτρων με το δραπάνι του το θέρισε. Σιγά που θα το επιστρέψει πίσω. Πού να θυμάται τι θέρισε κι από ποιο χωράφι το θέρισε. Χάρος είναι αυτός.
'MEA CULPA', είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου για ένα πραγματικό λάθος του στα ελληνοτουρκικά. 'Ουδείς αναμάρτητος', είπε ο Αντώνης Σαμαράς, αλλά όχι για μια λαθεμένη επιλογή του, αλλά για τη σωστή αντιμνημονιακή πολιτική του ως Αντιπολίτευση. Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική' 30 Αυγ. 2012).
ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ μας... ηράσθη σφόδρα! Εντάξει, σβήστε το 'σφόδρα', αφήστε όμως το 'ηράσθη'. Στη Γερμανίδα καγκελάριο Ανκελα Μέρκελ αναφέρομαι. Ολο γλύκα είναι τελευταία, όταν μιλά για την Ελλάδα και τους Ελληνες. Ε, το παντέρμο το συμφέρον!
Ο ΕΝΑΣ στους δύο νέους είναι χωρίς δουλειά. Οι καφετέριες, όμως, εξακολουθούν να δουλεύουν. Όσο δεν καταργείται η σύνταξη του μπαμπά και της μαμάς, το χαρτζιλίκι πέφτει.
'Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ μιας αδυναμίας είναι πολύ υψηλοτέρα και δεινοτέρα από την τραγωδίαν μιας ανάγκης· ουδείς πόλεμος διεξήχθη πεισματωδέστερον από τον Τρωικόν, και πολύ συνηθέστερον συνέβη να κομματιαστούν δύο πεινασμένοι δι’ ένα βλέμμα παρά δ’ ένα καρβέλιον'. Από τη Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ και περισσότεροι στη Γιορτή της Σαρδέλας που γίνεται στη Νέα Χώρα απ’ την Ενορία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και τους φορείς της συνοικίας. Το νεοχωρίτικο εμείς εξακολουθεί να λειτουργεί και να λειτουργείται κόντρα στην όποια κρίση!
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ερώ, χαίρε! Στην Εθνική Ελλάδος που αγωνίστηκε χθες στο στάδιο 'Γ. Καραϊσκάκης' εναντίον της Λιθουανίας στο πλαίσιο των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2014, ο χαιρετισμός. Το ’γραψα και τις προάλλες. Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα Εθνική Ελλάδας υποστηρίζουμε.
ΧΑΛΑΛΙ ΣΟΥ βασιλικέ, όσο νερό κι αν πίνεις/ γιατί το κάνεις μυρωδιές και πίσω μου το δίνεις. Οτι υπάρχει αυτή η μαντινάδα, την οποία παράλλαξα τις προάλλες (βλ. 'πεταχτά' 8ης Σεπτ.) το ήξερα, όχι όμως ότι την έχει γράψει η γνωστή μαντιναδολόγος Αντωνία Μηλογιαννάκη και ότι έχει μελοποιηθεί από τον Κυριάκο Σταυριανουδάκη. Να ’ναι καλά ο φίλος πρόεδρος του Συλλόγου Στιχουργών Ν. Χανίων Θανάσης Πατεράκης που με πληροφόρησε σχετικά. Και μια δική του μαντινάδα για τον βασιλικό: Και να ποθάνει ο μερακλής τ’ όνομα δεν το χάνει/ μα κι ο ξερός βασιλικός τη μυρουδιά του βγάνει.
'ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ο Λουδοβίκος ΙΔ’ φορώντας ένα ριγέ μαγιό, έσερνε με σοβαρό ύφος, ένα καροτσάκι γεμάτο ολόφρεσκα μαρούλια στη μεγάλη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων. Δίπλα του ο Μιτεράν βαδίζοντας αργά, τον κοίταζε περιφρονητικά, έφτυσε κατά γης και άρχισε να σφυρίζει ένα γαλλικό τραγούδι. Πιο πέρα ο Μέγας Ναπολέων με τον Δάντη, περπατώντας προς το δάσος της Βουλώνης, μιλούσαν για την κόλαση και την ήττα στο Βατερλό, χειρονομώντας νευρικά σε σύντομες στάσεις, ενώ ένα αεροπλάνο σκόρπιζε κομφετί και πολύχρωμα μπαλόνια στον παρισινό ουρανό'. Από το βιβλίο του Λευτέρη Φύτρα '50+4 κραυγές'. Αντί για ιστορικό ανέκδοτο.

'Τις νύχτες: (μέσα στα φώτα που λάμπουν/ οι σκιές των ανθρώπων που έχασα περνούν...). Αναρωτιέμαι: (μιλούσαν πάλι για ανάπτυξη. Τι εννοούσαν; Εξω στους δρόμους πεινούσαν...). Τώρα: (Δεν σου χτυπάνε πια την πόρτα./ Να την σπάσουν θέλουν). Εκλογές: (Παραμονές είμαι ο τέλειος ευδαιμονών πολίτης./ Την επομένη είμαι ο ανάξιος κι αχάριστος πολίτης...). Αριθμός λογαριασμού: (Κωδικός: Ζωή/ Δικαιούχος: Θάνατος). Συμπέρασμα: (Η κωμωδία είναι τελικά/ Μια τραγικά εγκλωβισμένη αλήθεια)'. 'Τα δίστιχα των δύστυχων' του Δημήτρη Ι. Καραμβάλη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (12.09.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΤΟ ΠΛΙΝΘΟΚΤΙΣΤΟ σχολειό μου, ας είναι καμωμένο από πνεύμα./ Οι φλόγες του ενθουσιασμού μου ας γεμίζουν τη φτωχή του είσοδο,/ τη γυμνή αίθουσά του./ Η καρδιά μου ας είναι στήλη του, η πιο δυνατή/ και η θέλησή μου χρυσάφι καθαρότερο απ? τις κολόνες των πλουσίων σχολείων'.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΣΤΙΧΟΙ απ? την Προσευχή της Χιλιανής Δασκάλας Γκαμπριέλ Μιστράλ (βραβείο Νόμπελ 1946) στο παραπάνω, πρώτο σημερινό 'πεταχτό'. Με αφορμή την έναρξη σήμερα της νέας σχολικής χρονιάς. Πρόπερσι (Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2010) είχα αρχίσει τη στήλη με τους πρώτους στίχους?

ΠΑΡΑΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ τα πράγματα και στον χώρο της Εκπαίδευσης. Χειρότερα από κάθε άλλη σχολική χρονιά. Μεγάλες οι περικοπές στις χρηματοδοτήσεις. Μισθοί πείνας οι μισθοί των δασκάλων, ιδιαίτερα των νέων. Ενώ πολλά και ποικίλα θα είναι τα προβλήματα που θα κουβαλούν τα παιδιά μαζί με τα βιβλία τους απ? το σπίτι στο σχολείο.

ΠΑΡ? ΟΛΑ ΑΥΤΑ, καλή σχολική χρονιά στα παιδιά και στους δασκάλους όλων των βαθμίδων! Χρυσάφι καθαρότερο απ? τις κολόνες των πάμπλουτων σχολείων, παραμένει σε μεγάλο βαθμό, παρά την απόλυτα δικαιολογημένη πικρία, η καρδιά του Ελληνα δασκάλου. Πάλι στους ώμους του καλείται να σηκώσει σαν άλλος Ατλαντας τη λαϊκή μας παιδεία?

ΜΑΘΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΒΙΒΛΙΑ γίνεται. Και χωρίς θρανία μάθημα γίνεται. Χωρίς δάσκαλο όμως μάθημα δεν γίνεται. Πολλές οι ελλείψεις τη νέα σχολική χρονιά που ξεκινά με κινητοποιήσεις.

ΑΥΡΙΟ ΚΛΕΙΔΩΝΟΥΝ. Οπως λέμε αύριο κληρώνουν. Ξεκλείδωτα παραμένουν ακόμα τα νέα μέτρα που κατά που φαίνεται θ? ανακοινωθούν την Παρασκευή. Μέχρι την τελευταία στιγμή η μάχη τρόικας εσωτερικού - τρόικας εξωτερικού στην πλάτη του ελληνικού λαού.

Ο,ΤΙ ΚΟΨΕΙ ΚΙ ΟΠΩΣ το κόψει το νυστέρι. Το θέμα είναι να πετύχει η εγχείρηση κι ας πεθάνει ο ασθενής. Ποιος νοιάζεται γι? αυτόν!

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ η τέχνη του εφικτού. Οταν είσαι στην κυβέρνηση βεβαίως - βεβαίως. Τότε ανακαλύπτεις πως όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη. Οταν είσαι στην αντιπολίτευση η πολιτική είναι η τέχνη του ανέφικτου. Απαρτα πουλιά χίλια στον παρά. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο ο? μονόλογος.

ΚΑΙ Ο ΗΛΙΑΣ Ο ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ και ο Γιάννης ο Μαλαξιανάκης (Εννιαχωριανός) ήταν μεταξύ των παρόντων τις προάλλες στην εκδήλωση που έγινε στο Μουσείο Τυπογραφίας για την ίδρυση Κέντρου Πολιτικής Ποίησης στα Χανιά (βλ. σχετικό ρεπορτάζ στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας). 'Εύχομαι η προσπάθεια γρήγορα να προκόψει/ αλλά και οι πολιτικοί κι αυτοί ν? αλλάξουν «όψη»'. Η μαντινάδα που μου έδωσε ο πρώτος. 'Από ?να γάμο έρχομαι, στο γάμο θα γυρίσω/ μα ?ρθα κι εδώ μηνύματα να πάρω, όχι ν? αφήσω'. Η μαντινάδα που μου έδωσε ο δεύτερος.

'Η ΣΟΥΠΑ ΕΡΧΟΤΑΝ τακτικά στο σχολείο, πάντα η ίδια, άνοστη και πηχτή. Ωσπου μια μέρα, μας μοίρασαν κάτι ξεχωριστό. Μπήκαμε στη γραμμή και μας έβαλαν στα τενεκεδάκια κάτι σα μέλι, αλλά σκούρο κοκκινωπό. «Γλυκόζη» το είπαν μα και για σοκολάτα λιωμένη μπορούσες ακόμα να το περάσεις με τη φαντασία σου, αν τη σοκολάτα τη λάτρευες και σου έλειπε όλο και περισσότερο'.
Από το βιβλίο της Λότης Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου 'Ο καιρός της σοκολάτας' (εκδ. Πατάκη).

'Κοιτάξτε τούτο το στρατό/ τα νέα παιδιά/ που κατηφορίζουν/ στη μακάρια κοιλάδα μας!/ Κρατούν βιβλία και σημειωματάρια/ νυστέρια και δοκιμαστικούς σωλήνες/ κι έρχονται τραγουδώντας./ Οχι να μας αμφισβητήσουν (είναι αίμα και σάρκα μας). Ερχονται όμως, αποφασισμένα/ να εγχειρίσουν τις πλάνες μας'.
Από την ποιητική συλλογή του Κώστα Καλαπανίδα 
'Κύριε Δάσκαλε'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com

Χανιώτικα νέα (11.09.2012)