ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ δάκρυσε. Σηκώθηκε πάλι απάνω, άπλωσε τις απαλάμες του και ξαναείπε την ευχή του αλλιώτικα: Κύριε ο Θεός μου, οίδας ότι ο δούλος σου, Ιωάννης ο απλούς έστιν άξιος και ικανός, ίνα υπό την στέγην αυτού εισέλθης ότι νήπιος υπάρχει, και των τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών... Και πάλι δεν κατάλαβε τίποτα ο Γιάννης ο καλότυχος, ο Γιάννης ο Βλογημένος». Από το διήγημα του Φώτη Κόντογλου 'Το βλογημένο μαντρί'.

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΝΑ ΠΑΕΙ και να μην ξανάρθει ο παλιός ο χρόνος. Αρον - άρον, με τις κλοτσιές θέλουμε ν' αποβγάλουμε τον χρόνο που φεύγει, ενώ μετά φανών και λαμπάδων υποδεχόμαστε τον καινούργιο που έρχεται. Καινούργιο κοσκινάκι μας και πού να σε κρεμάσουμε! Εν πάση περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση (πάει κόλλησα σ' αυτή τη φράση) καλή Πρωτοχρονιά και καλή χρονιά!

ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΤΙΣ ευχές. Κλου-κλου στα ορνίθια μας,/ καλοχρονιά στο σπίτι μας,/ αρνιά και ρίφια θηλυκά/ και κοπέλια ’σερνικά! Αρωμα άλλων εποχών. Ούτως ή άλλως εκεί μας οδηγούν.

ΚΑΛΩΣ ΝΑ 'ΡΘΕΙ το Δώδεκα, καλώς να μας ορίσει/ και ό,τι λείπει καθενός, αυτό να μας χαρίσει. Αυτό έλειπε! Ηταν δυνατόν να μη μας ευχηθεί ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης; Οπως δεν λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή, έτσι δεν μπορεί να λείπει απ' τη στήλη, παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο Ηλίας.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ του χρόνου σήμερα, εορταστική όσο να 'ναι, όσο μπορεί να 'ναι, η ατμόσφαιρα. Τα παιδιά, βλέπετε, λένε κι εφέτος, όπως κάθε χρονιά, τα κάλαντρα και περιμένουν τα δώρα τους απ' τον Αγιο Βασίλη.

ΑΛΛΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ο δικός μας ο Αγιος Βασίλης, ο Αγιος Βασίλης της ελληνικής παράδοσης, που επιμένει να ζει στα κάλαντρα κι άλλος ο ξενόφερτος φασκομαγουλάς, ασπρογένης Σάντα Κλάους της καταναλωτικής κοινωνίας. Περιττό να πούμε ποιος έχει επικρατήσει και μάλιστα κατά κράτος τη σήμερον ημέρα. Και με δική μας ευθύνη. Για να μην τα ρίχνουμε όλα στην... Coca - Cola...

ΠΕΡΙ ΠΡΟΤΥΠΩΝ η κουβέντα μας με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο χθες. Ως πότε θα επιμένουμε να προβάλλουμε το πρότυπο της κατανάλωσης και ν' αγνοούμε το πρότυπο της αλληλεγγύης; Μετέωρο το ερώτημά του...

«Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ κρίση μοιάζει σαν να έχεις έναν ασθενή στο Νοσοκομείο, που χρειάζεται αίμα. Και αντί να του δώσεις, του παίρνεις αίμα, για να έχουν απόθεμα οι τράπεζες αίματος», Βάσος Λυσαρίδης. «Γέρων και σοφός. Αντίθετα με κάποιους ξεμωραμένους εν αμαρτίαις γηράσκοντες». Το σχόλιο που έκανε 'ο βοριάς' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 22 Δεκ.).

«ΕΠΑΙΝΟΣ» ΓΙΑ την πεντηκονταετή προσήλωσή του στην ανίχνευση, διάσωση, καταγραφή και παράδοση στις επόμενες γενιές της κρητικής λαϊκής κληρονομιάς, στον και συνεργάτη της εφημερίδας μας δάσκαλο - λαογράφο Σταμάτη Αποστολάκη. Χαιρόμαστε και καμαρώνουμε. Καλή συνέχεια, Σταμάτη.

ΣΤΕΛΛΑ ΚΟΝΙΑΡΗ, ποιήτρια, Ποταμίδα Κισάμου. Σ' ευχαριστώ για τις 'ολόψυχες' και ποιητικές ευχές σου για το 2012. Στέκομαι ιδιαίτερα στους δυο τελευταίους στίχους του ποιήματός σου '2012' που βάζεις σαν προμετωπίδα στην κάρτα σου: 'Χρόνια Πολλά στο πλήρωμα ελευθερωτών της χώρας.../ με βούληση και χρήση ανθρωποκεντρικής ευθύνης'. Καλή και 'καρπερή' χρονιά!

«Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ δάκρυσε. Σηκώθηκε πάλι απάνω, άπλωσε τις απαλάμες του και ξαναείπε την ευχή του αλλιώτικα: Κύριε ο Θεός μου, οίδας ότι ο δούλος σου, Ιωάννης ο απλούς έστιν άξιος και ικανός, ίνα υπό την στέγην αυτού εισέλθης ότι νήπιος υπάρχει, και των τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών... Και πάλι δεν κατάλαβε τίποτα ο Γιάννης ο καλότυχος, ο Γιάννης ο Βλογημένος». Από το διήγημα του Φώτη Κόντογλου 'Το βλογημένο μαντρί'.

«Καλή χρονιά! Του είπε./ Τινάχτηκε στον κρότο/ που μόνη της προκάλεσε/ καθώς με το γνωστό επιδέξιο τρόπο/ άνοιξε τη σαμπάνια./ Υστερα σταύρωσε τη βασιλόπιτα:/ Πρώτα το σπίτι, του φτωχού,/ ένα δικό σου, ένα για μένα, τρόμαξε πάλι/ νιώθοντας να την απειλούν/ τα χαραγμένα πελώρια κομμάτια./ Βλέπεις πως όσο λιγοστεύουν οι παρόντες/ μεγαλώνουν οι μερίδες;/ γέλασε με τα χείλη μοναχά./ Τα διαμάντια στο ντεκολτέ/ σκληρά κι αδιάφορα άστραφταν/ την οδύνη των ρυτίδων».
Από το ποίημα 'Πρωτοχρονιά για δύο' της Αγγελικής Σιδερά.

Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας!
(http:\\retaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα(31.12.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΑΡΧΙΜΗΝΙΑ ΚΙ ΑΡΧΙΧΡΟΝΙΑ ταλαίπωρη Ελλάδα/ που όλοι σε αρμέγουνε σαν να ’σουν αγελάδα/ κι αν στέρεψε το γάλα σου και βγάζεις μόνο αίμα/ εκείνοι με το αίμα σου κάνουνε πλούσιο γεύμα'. Απ’ τα 'χιουμοριστικά πρωτοχρονιάτικα κάλαντα' του γνωστού και μη εξαιρετέου Παύλου (Παβλή) Πολυχρονάκη, που μόλις κυκλοφορήθηκαν. Τα όποια σχόλια εκ μέρους μου περιττεύουν.

'ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΟ ΝΙΩΘΕΙ ένα παιδί που πριν λίγα χρόνια τίμησε την Ελλάδα και το σχολείο της με παγκόσμιο βραβείο έκθεσης. «Τσαλακωμένο» νιώθει ένα παιδί με λαμπρές σπουδές και λαμπρό ήθος. Δυστυχώς, αυτά τα παιδιά, όπως και τόσα άλλα, η μαμά πατρίδα δεν τα χρειάζεται. Τα διώχνει σαν κάτι περιττό, σαν κάτι επιζήμιο. Μην ξεχνάς, καλή μου Μανωλία, ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή'. Τα που έγραψε η φίλη μου Ειρήνη Καλαϊτζάκη, την προηγούμενη Πέμπτη, 21 Δεκεμβρίου, στη σελίδα μου στο φέισμπουκ, όπου αναρτώ τα 'πεταχτά', σχολιάζοντας το μήνυμα που μου έστειλε η μόλις 23 ετών Μανωλία Ρουμπεδάκη, στο οποίο έκανε λόγο 'περί τσαλακωμένων' και ειδικότερα για 'τσαλακωμένη' γενιά.

ΤΟ ΠΙΟ ΒΑΘΥ ΣΚΟΤΑΔΙ είναι πριν την αυγή. Τίποτε, μα τίποτα δεν μπορεί να σταθεί, εν τέλει, εμπόδιο στον ήλιο ν’ ανατείλει. Μόνο που για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Κάποτε δεν μπορεί παρά να το συνειδητοποιήσουμε.

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ποιος μας πιάνει! Στο πετρέλαιο απάνω πλέουμε ας το πάρουνε χαμπάρι μερικοί - μερικοί που μας κάνουν τα βαριά πεπόνια. Ανάγκη θα μας έχουν οσονούπω.


ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ με όπλα σκουπόξυλα προχθές στον ναό της Γέννησης του Χριστού στη Βηθλεέμ. Μέχρι και τα άχερα της φάτνης, αν υπήρχαν, ήταν έτοιμοι να συνοριστούν οι μοναχοί. Ζητούμενο όχι μόνο το επί γης, αλλά και επί φάτνης ειρήνη.

Ο ΕΝΑΣ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΟ σκοινί από ’δω, ο άλλος από κει και ο παράλλος από παραπέρα. Να το πούμε αλλιώς. Ο καθένας απ’ τους τρεις συνεταίρους τον χαβά του. Καημένε Παπαδήμο, κακομοίρα Ελλάδα...

'ΕΠΡΕΠΕ Ν’ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ το Μνημόνιο. Επρεπε η χώρα να είχε δανειστεί εγκαίρως ώστε να μην οδηγηθεί στο Μνημόνιο, όμως, και από τη στιγμή που η κυβέρνηση το υπόγραψε, δεν διαπραγματεύτηκε σωστά, αποδείχτηκε ανίκανη'. Ποιος τα είπε αυτά; 'Ο από τον Αρη εσχάτως ελθών, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Χωρίς ίχνος ντροπής'. Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 22-12-11) το σχόλιο.

'ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ, ο Ιωσήφ και ο μικρός Χριστός έφυγαν για την Αίγυπτο κυνηγημένοι από τον Ηρώδη. Περιπλανήθηκαν τότε σε μέρη αφιλόξενα και άγνωστα και τελικά κατάληξαν να μείνουν κάτω από μια χουρμαδιά, που βρέθηκε στον δρόμο τους και που στάθηκε πολύτιμη στη δύσκολη κατάστασή τους. Τους προφύλαξε με τη σκιά της και τους έδωσε τους γλυκούς χουρμάδες της να τραφούν. Από τότε κι ύστερα όλα τα κουκούτσια των χουρμάδων έχουν το κεφαλαίο θήτα, το πρώτο γράμμα της λέξης Θεοτόκος, σαν ενθύμιο της φιλοξενίας που πρόσφερε το δέντρο στην Αγία Οικογένεια. Από το βιβλίο του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του'.

'Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου,/ που γενναιόδωρα,/ Μόλις στος φως του ήλιου βρέθηκα/ Την χαρά μου έδωσε/ Τη ζωή μέσα από τον κόρφο της μάνας μου/ Να ρουφώ/ Και το αίσθημα της ευτυχίας μου χάρισες/ Και το χαμόγελο,/ Να την εκφράζω/ Να τη μοιράζομαι'.
Το ποίημα 'Προσευχή του ολίγων εβδομάδων Τζέισον και όλων των νηπίων' της Ιωάννας Τζουγκράκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΜΗ ΒΛΕΠΩΝ δε ο βασιλεύς τους Μάγους να γυρίσουν/ εις Βηθλεέμ επρόσταξε παιδί να μην αφήσουν./ Χιλιάδες δεκατέσσαρες σφάζουν εις μιαν ημέραν/ θρήνον, κλαυθμόν και οδυρμόν είχε κάθε μητέρα». Από τα κάλαντρα των Χριστουγέννων. 29 Δεκεμβρίου σήμερα και η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των εν Βηθλεέμ αναιρεθέντων 14.000 νηπίων!

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ Ηρώδης που «διά Χριστόν ως ήκουσε», «εταράχτηκε κι έγινε θηριώδης,/ ότι πολλά φοβήθηκε διά την βασιλείαν». Οι σύγχρονοι Ηρώδηδες και τα αθώα θύματά τους. Οι ασύμμετρες απειλές. Μα και οι παράλληλες απώλειες των ασύμμετρων απειλών...

ΠΡΟΧΘΕΣ Ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος άρχισε να μου μιλά για τη σεισάχθεια. Για τον νόμο που έφερε ο Σόλωνας στην αρχαία Αθήνα με τον οποίο καταργήθηκαν τα χρέη και απελευθερώθηκαν όσοι είχαν γίνει δούλοι εξαιτίας των. Αφελής ερώτηση: Γιατί έγινε τότε και δεν μπορεί να γίνει τώρα σε παγκόσμιο επίπεδο Σόλων, Σόλων, Σόλων!

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟ ή Βατοπέδιο. Ακόμα δεν έχουμε συμφωνήσει πώς γράφεται το 'πε (αι)'. Δεν κάνουμε ένα δημοψήφισμα να μας φύγει η κάψα λέω εγώ; Για τον Εφραίμ παραΰστερα.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΖΑΝ, ΣΥΝΕΔΡΙΑΖΑΝ, συνεδρίαζαν, δεκατέσσερις ολόκληρες ώρες συνεδρίαζαν στο ΠΑΣΟΚ για να αποφασίσουν στο τέλος να ξανασυνεδριάσουν. Σε δουλειά να βρίσκονται, τα παιδία παίζει ή κάνοντας το καθήκον τους; Προβληματίζομαι για τον τίτλο.

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ. ΒΡΕΧΕΙ, βρέχει και χιονίζει/ κι ο παπάς χερομυλίζει/ και η γάτα μαγειρεύει/ και ο ποντικός χορεύει. Παλιό παιδικό τραγουδάκι. Ο σουρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο. Τέλος διαλείμματος.

ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΣΑΝΤΑ γυναίκας. Αγνωστος διέρρηξε κατάστημα. Πήραν Α.Τ.Μ. Τράπεζας με εκσκαφέα. Συνήθεις ειδήσεις που πάνε να γίνουνε... μη ειδήσεις.

ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ λάδι, ένα λίτρο νερό. Ισχύει ακόμα στο ανταλλακτικό παζάρι. Για πολύ λίγο, ωστόσο. Ενάμισι λίτρο λάδι ένα λίτρο νερό, θα ισχύει οσονούπω.

ΤΟ ΞΑΝΑΓΡΑΦΩ και στα σημερινά 'πεταχτά' για να το πιστέψουμε. Πρωταθλητής χειμώνα στο Πρωτάθλημα Β' Εθνικής Κατηγορίας ο Α.Ο. Πλατανιάς. Χόρτ' αγά θα μου πείτε ή για να το ρίξουμε στο αρχαίο «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Ας μην είμαστε, όμως, μίζεροι! Είναι αλήθεια, πάντως, ότι έχει ακόμα να παιχτεί... πολύ κουμάρι.

ΝΙΚΟ, ΟΣΟΙ σε γνώριζαν κ' οι Πάχνες θα σε κλαίνε/ τσι μαντινάδες που 'γραψες τ' αηδόνια θα τις λένε. Χαιρετισμός στον Νίκο Ψαρό που χάσαμε Χριστουγεννιάτικα απ' τον μαντιναδολόγο μας τον Ηλία τον Σταματάκη. «Στον καλό μου φίλο και άριστο μαντιναδολόγο» η αφιέρωση.

ΠΟΛΛΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ όλους και όλες, όσοι και όσες μου έστειλαν Χριστουγεννιάτικες μαντινάδες και διά της στήλης. Δείγμα γραφής αυτή που μέσω κινητού μου έστειλε ο και πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Νεροκούρου Μιχάλης Ασημένιος: «Ή όμορφες ή άσκημες μέρες Χριστού είν' όλες/ ας μας γλυτώσ' η Γέννηση του ΔουΝουΤου τις φόλες».

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ δέντρο, ως σύμβολο καταγράφεται περί το 750, όταν ο Αγιος Βονιφάτιος, θέλησε να εξαλείψει τη βελανιδιά των ειδωλολατρών αντικαθιστώντας τη με το έλατο. Το πρώτο στολισμένο δέντρο εμφανίστηκε στη Γερμανία το 1539 και τα πρώτα στολίδια ήταν συσκευασμένα φαγητά ή άλλα χρήσιμα είδη, που στο πέρασμα των χρόνων και με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου εξελίχθηκαν μόνο σε διάκοσμο. Τα παραπάνω αντί για ιστορικό ανέκδοτο.

«[...] Ορθογώνια του κενού/ οι καταυλισμοί προσφύγων./ Ο δρόμος της Ραμάλα/ διάσπαρτος κουφάρια,/ κάλυκες πυροβόλων./ Το Φως του Ιερού Ναού/ της Γέννησής Σου/ σπαράζει/ σε φάτνη τεθωρακισμένων./ Ενα παλιό ρουμπίνι αγάπης/ δώρισέ μου,/ τα θαμμένα μαϊστράλια,/ απ' την απέραντη αμμουδιά/ της αθωότητας».
Από το ποίημα 'Προσευχή' της Γιώγιας Σιώκου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (29.12.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΛΑ περάσαμε, οικογενειακά υποθέτω, οι περισσότεροι, τα Χριστούγεννα. Με φόντο το χριστουγεννιάτικο δέντρο, τα φωτάκια να αναβοσβήνουν, τη φάτνη της Γέννησης, τις φλόγες του τζακιού. Με πλούσια τα εδέσματα πάνω στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Με τις ευχές να δίνουν και να παίρνουν.

ΝΑ ?ΤΑΝ όλοι, μα όλοι οι άνθρωποι, σ? όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης να κάθονταν γύρω από ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Φευγαλέα η σκέψη. Οι χορτάτοι δεν έχουν χρόνο στη διάθεσή τους για να σκέφτονται τους πεινασμένους. Πικρή διαπίστωση.

ΚΑΘΕ χρόνο, από τότε που γεννήθηκα, εκτός τα δύο χρόνια που ήμουν φαντάρος, στο Νίππος, στο πατρικό σπίτι, το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Εφέτος, όχι... Εχεις αποδημήσει στο άλλο ημισφαίριο της ζωής, μάνα! Τι αξία έχει το σπίτι, χωρίς εσένα, έστω και στο κρεβάτι...

Ο ΘΕΟΣ να συγχωρέσει των αποθαμένων μας! Η πρώτη ευχή που έπρεπε να κάνουμε, με τον αδερφό μου τον Αντώνη, όταν υψώναμε, κάθε καλήν ημέρα, το μαστραποδάκι μας, που είχε ένα δάχτυλο κρασί, την ώρα του φαγητού. Την υγειά μας να ?χουμε κι εμείς! Η τελευταία. Ενδιαμέσως ένα σωρό άλλες. Μέχρι να γεννήσει η κατσίκα μας τέσσερα κατσικάκια ευχήθηκε κάποτε ο Αντώνης...

ΤΡΕΙΣ μέρες μετά τα Χριστούγεννα κι όλοι κινούμαστε χαλαρά. Είναι που περιμένουμε και την Πρωτοχρονιά. Αυτό δεν πάει να πει, όμως, ότι τα γεγονότα δεν τρέχουν και σε κάποιες περιπτώσεις δεν παρατρέχουν. Κανείς δεν μπορεί, λέμε τώρα, για παράδειγμα να ξεστραβώσει τη Δικαιοσύνη, που θέλει να συλλάβει τον Εφραίμ. Ούτε να απαγορεύσει στον Γιλμάζ να μιλήσει για τους εμπρησμούς των ελληνικών δασών από Τούρκους πράκτορες επί Τσιλέρ...

ΤΕΤΑΡΤΗ σήμερα και περιμένατε τα «Ευθύβολα και μη», ε; Το ?χετε ξαναδεί το έργο. Λείπει ο Νεκτάριος σε άδεια κι είπα να του κάνω τα δανεικά...

Να τη γράψω, να μην τη γράψω, να τη γράψω, να μην τη γράψω, να τη γράψω... Για την τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης, μέσω κινητού, ο λόγος. Ας την πάρει το ποτάμι. Αναφέρεται στην Ευδοκία με αφορμή τη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση της Παιδικής και Εφηβικής Βιβλιοθήκης, στην οποία παρουσίασε το παραμύθι της «Ο Αϊ-Βασίλης ο Σαλαμάς»: «Ηθελα να ?μουνα μικρός, πιστέψτε με στ? αλήθεια/ να ?χα γιαγιά τη Σκορδαλά, ν? ακούω παραμύθια».

ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ και διακριτή η παρουσία του συνεργάτη της εφημερίδας μας Νίκου Ψαρού στα κρητικά γράμματα που έφυγε την άλλη μέρα των Χριστουγέννων (κηδεύεται σήμερα στ? Ασκύφου) για την Απάνω Κρήτη. Κι ας μην αξιώθηκε να δει τυπωμένη σε βιβλίο άλλη του δουλειά, εκτός από τα «Ριζίτικα του καιρού μας» (Αθήνα 1980). Εναν καλά καλό νεοριζίτη είχε κατά που φαίνεται ανάγκη η ριζίτικη παρέα τ? ουρανού, ποιος καλύτερος απ? τον Ασκυφιώτη τραγουδιστή του καιρού μας!

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ήταν. Κρύο, παγωνιά, υγρασία... Πώς ν? αφήσει ο Ιωσήφ το Νεογέννητο και τη Μαρία δίχως τη θαλπωρή της φωτιάς; Πήρε, λοιπόν, τους δρόμους ψάχνοντας... Ομως εκεί που τριγυρνούσε είδε κάτι παράξενο, κάτι πρωτοφανέρωτο: Ολα έμοιαζαν να ?χαν αλλάξει. Οι λύκοι δεν αλυχτούσαν, τα σκυλιά δεν γάβγιζαν, τ? αγρίμια δεν πείραζαν κανένα. Ολη η πλάση σαν να ?χε ημερώσει. Μα ο Ιωσήφ, δεν μπορούσε να σταθεί και να τ? απολαύσει. Αυτός ήθελε φωτιά για να ζεστάνει το Μωρό και τη Μάνα του. Τέλος βρήκε, τον άφησαν να πάρει, αλλά δεν είχε πού να τοποθετήσει τα κάρβουνα. Τα πήρε στα χέρια του, τι το φυσικότερο για μια τέτοια βραδιά και χωρίς να καεί γύρισε στη σπηλιά και ζέστανε τον Ιησού και τη Θεοτόκο». Από το βιβλίο «Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του» του Βασίλη Χαρωνίτη.

«Ουλ? οι γιαγγέλοι τ? Ουρανού κι ούλοι οι γιαρχαγγέλοι/ σύναξη κάνουν στα Σφακιά ψηλά εις τη Μαδάρα/ ψηλά στου Κάστρου την Κορφή, στου Ουρανού τη σκάλα/ τον Αγιο να τιμήσουνε, τον Σφακιανό τον άγιο/ που θεμελιώσαν του ?κλησιά, στ? Ασκύφου, στο Λιβάδι./ Αγιε Μανόλη Σφακιανιέ!».
Ενα απ? τα «Ριζίτικα του καιρού μας» του Νίκου Ψαρού.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (28.12,2011)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΔΗΜ. ΣΧ. ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ
Χριστούγεννα στο σπήλαιο της Μαραθοκεφάλας

Xριστούγεννα στο πανάρχαιο σπήλαιο της Μαραθοκεφάλας μας καλεσαν να κάνουμε χθες το βράδυ εκτός απ? την ενορία Σπηλιάς, και τα παιδιά της Ε? και της Στ? τάξης του Δημ. Σχ. Κολυμβαρίου, με τις εργασίες που μας έστειλαν. Ανοιχτή η πρόσκληση μέσα απ? τον Παιδότοπο. Για να παρακολουθήσουμε την αρχιερατική Θεία λειτουργία ιερουργούντος του μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Αμφιλοχίου Ανδρονικάκη, πλαισιωμένου υπό πολλών ιερέων και πλήθους κόσμου. Μαζί με τα Κρητικόπουλα τις Κρητικοπούλες και τους βοσκούς που θα παραβρίσκονται στην Αγια Φάτνη του νεογέννητου Χριστού.
Δίπλα στα πρόβατα και στα άλλα ζώα που θα τον ζεσταίνουν με τα χνώτα τους. Δίπλα στις φωτιές κι ενώ οι καμπάνες θα διαλαλούν το γεγονός και οι ψαλτάδες θα ψάλουν τους θαυμάσιους ύμνους των Χριστουγέννων. Και βεβαίως για να κοινωνήσουμε, όσοι θέλουμε και να πάρουμε ο καθένας μας από ένα χριστόψωμο... Ονειρεμένα Χριστούγεννα μας υπόσχέθηκανι τα Πεμπτάκια και τα Εκτάκια του Δημ. Σχ. Κολυμβαρίου, που οφείλω να τα συγχαρώ θερμά για τις τόσο όμορφες (δυστυχώς δεν χωράνε όλες) εργασίες τους. Συγχαρητήρια πολλά και επίσης θερμά ανήκουν στις δασκάλες τους Βασιλική Σκουρού, Μαρία Βουτσά, Ευα Κοκογιαννάκη και το δάσκαλό τους Θανάση Καμπακτσή και βέβαια, στον διευθυντή τους, τον Δημήτρη Χαμηλάκη που είχε και την ιδέα...
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
Β.Θ.Κ.

Το Σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη βρίσκεται στο χωριό Μαραθοκεφάλα και πήρε το όνομά του από τη διαμονή και την εκκλησία του Αγίου που βρίσκεται μέσα στο σπήλαιο.
Το σπήλαιο του Αϊ-Γιάννη του Ερημίτη είναι φωτεινό και μεγαλόπρεπο, πανάρχαιο και επιβλητικό. Εχει χωρητικότητα 3000-4000 ατόμων και τη σπάνια θέα στο κάμπο του Κολυμβαρίου.
Κάθε χρόνο παραμονή Χριστουγέννων τελείται Αρχιερατική Θεία Λειτουργία της Αγιας Νύχτας, εν παρουσία πολλών ιερέων και πλήθους κόσμου.
Κρητικόπουλα, Κρητικοπούλες και βοσκοί με τα ζώα τους παρευρίσκονται κοντά στην Αγια Φάτνη του νεογέννητου Χριστού Σωτήρος. Προβατάκια, αρνάκια και πολλά ζώα ζεσταίνουν με τα χνώτα τους τον γεννηθέντα Χριστό.
Η σπηλιά, η φωτιά, η φάτνη με τα ζώα, τα δώρα των μάγων και το αστέρι να λάμπει στη κορυφή της σπηλιάς φέρνουν νοερά μπροστά στα μάτια των πιστών την σκηνή της Γέννησης του Χριστού, χαρίζοντάς τους το ζητούμενο αίσθημα των ημερών ηρεμία και αγαλλίαση.
Μανώλης Ζουριδάκης, Ε2

Εδώ και μερικά χρόνια, στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη, καθιερώθηκε να γίνεται η παραδοσιακή αναπαράσταση της γεννήσεως του Χριστού. Ετσι, ακόμα και σήμερα γίνεται μια υπέροχη αναπαράσταση με αρκετά ζώα δηλαδή πρόβατα, γαϊδουράκια, κατσίκες, άγρια περιστέρια και άλλα ζώα όπως τη νύχτα της γεννήσεως του Χριστού. Εκείνη την νύκτα, επίσης, στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη, μαζεύονται πολλοί Χριστιανοί προκειμένου να γιορτάσουν με πολλή αγάπη και πίστη την γέννηση του Χριστού εκείνη την Αγια Νύκτα των Χριστουγέννων. Στο σπήλαιο επίσης, την νύκτα των Χριστουγέννων, καταφτάνουν πολλοί Ιερείς όπου μαζί με τον Μητροπολίτη τελούν τη Θεία Λειτουργία. Μαζί τους έρχονται, ακόμα, και πολλά μικρά παιδιά από το κοντινό Νηπιαγωγείο όπου γεμάτα θέληση, αγάπη και χαρά έρχονται να γιορτάσουν μαζί με τους υπόλοιπους πιστούς. Επίσης, ο καθένας μας, μπορεί να πάει και να δει τα ζώα καθώς παραμένουν μέσα στο σπήλαιο για μερικές μέρες και μετά την αναπαράσταση. Ομως, το καλύτερο από όλα αυτά είναι να πάει κάποιος εκεί την ημέρα όπου γίνεται η αναπαράσταση, γιατί μόνο τότε θα μπορέσει να καταλάβει την πραγματική μαγεία που διαθέτει η νύκτα αυτή. Με λίγα λόγια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια παράδοση όπου κρατά ο τόπος μας, από τα παλαιά χρόνια, και ότι δεν θα πρέπει να ξεχαστεί ποτέ, όσα Χριστούγεννα και αν περάσουν.
Σωτήρης Γομπάκης, Στ1

Κάθε χρόνο στη Μαραθοκεφάλα, Κολυμβαρίου γίνεται η αναπαράσταση της Γεννήσεως του Χριστού. Τότε, ο παπάς της ενορίας φέρνει κάποια ζώα μέσα στον χώρο του σπηλαίου και τα φυλάσσει σε ένα χώρο όπου μπορεί να τα δει όποιος θέλει. Την ημέρα της αναπαράστασης, μαζεύονται, τη νύκτα, πολλοί άνθρωποι για να γιορτάσουν το γεγονός της γέννησης του Χριστού. Τότε, ξεκινάει η λειτουργία όπου πραγματοποιείται από πολλούς παπάδες.
Επίσης, δίπλα από τα ζώα έχουν φτιάξει το σκηνικό της γέννησης του Χριστού.
Εκείνη την νύκτα, μαζεύονται και πολλά παιδιά από το Νηπιαγωγείο της Σπηλιάς. Και έτσι, όλοι μαζί, περνάνε μια αξέχαστη βραδιά γεμάτη πίστη και αγάπη στην καρδιά τους!
Μπουρδάκης Γιάννης ΣΤ1

Εδώ και μερικά χρόνια έχει καθιερωθεί να γίνεται στο σπήλαιο της Μαραθοκεφάλας η λειτουργία των Χριστουγέννων. Πολύς κόσμος έρχεται να παρακολουθήσει τη λειτουργία και να δει από κοντά το σπήλαιο του Αϊ Γιάννη. Το σπήλαιο βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της Μαραθοκεφάλας. Από μακριά μπορείς να δεις το αστέρι που λάμπει στην κορυφή του. Την ημέρα των Χριστουγέννων, μέσα στο σπήλαιο ο Ιερέας μαζί με τους χωριανούς φτιάχνει μια αληθινή φάτνη. Μέσα στην φάτνη υπάρχουν διάφορα ζώα όπως πρόβατα, κατσίκια, γαϊδουράκια και μικρά βόδια. Ο κόσμος έρχεται για να θαυμάσει την αληθινή φάτνη.
Ολο το τοπίο είναι μαγευτικό και ιδανικό για να γιορταστεί η γέννηση του Κυρίου. Είναι ωραία τα Χριστούγεννα στη Μαραθοκεφάλα!
Κατερίνα Καμπουράκη

Στην Σπηλιά του Αϊ Γιάννη στην Μαραθοκεφάλα Κισάμου την παραμονή των Χριστουγέννων τελείται Αρχιερατική θεία λειτουργία... Η αναπαράσταση της φάτνης όπου γεννήθηκε ο Χριστός με πρόβατα, βοσκούς, φωτιές, σήμαντρα και το αστέρι να λάμπει στην κορυφή τής Σπηλιάς δίνουν ιδιαίτερο χρώμα και ομορφιά.
Μπάμπης Παπουτσάκης

Τώρα και πολλά χρόνια έχει καθιερωθεί η αναπαράσταση της Αγίας Νύχτας του Θεανθρώπου, την περίοδο των Χριστουγέννων, στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη στη Μαραθοκεφάλα. Κάθε χρόνο δεκάδες πιστοί επισκέπτονται τον ιερό χώρο για να συμμετέχουν στη θεία λειτουργία. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ κατανυκτική καθώς στη μέση δεσπόζει η επιβλητική φάτνη με τον Ιωσήφ, την Παναγία, τον νεογέννητο Χριστούλη και ζωάκια που τον ζεσταίνουν με τα χνώτα τους. Τα κεριά ανάβουν και οι ιερείς ψάλλουν ύμνους, όπου στέλνουν το μήνυμα της γέννησης του Κυρίου. Η αναβίωση της γέννησης είναι πολύ συγκινητική και όλοι οι Χριστιανοί τιμούν τον Θεό με την προσευχή τους.
Μαρία Μαλανδράκη, Ε2

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΛΑΜΠΟΥΝ σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα, μας λέει στον τίτλο ενός ποιήματός του, ο Τόλης Νικηφόρου. Ενας μικρός Χριστός γεννιέται, γι? άλλη μια χρονιά μόνος στον κόσμο. Ενα μωρό που οι γονείς του δεν έχουν που την κεφαλήν κλίναι...

ΚΑΛΗΝ ημέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας/ Χριστού την θείαν γέννησιν να πω στ? αρχοντικό σας... Μην διώξετε κανένα παιδί, απ? αυτά που θα ?ρθουν σήμερα να σας πουν τα κάλαντ(ρ)α, στα σπίτια σας και στα μαγαζιά σας, καλοί μου φίλοι! Μην τους πετάξετε κατάμουτρα τη φράση «μας τα ?πανε άλλοι». Στα παιδιά που από μακριά φωνάζουν, ότι είναι παιδιά, μεταναστών, προπάντων, μην το πείτε. Το καθένα απ? αυτά μπορεί να είναι ο μικρός Χριστός. Καλά Χριστούγεννα!

ΔΥΣΚΟΛΑ, πολύ δύσκολα, για όλους τα φετινά Χριστούγεννα. Για πολλούς, ωστόσο, είναι πολύ πιο δύσκολα. Φτάνει μόνο ένα πιάτο φαγητό γι? αυτούς που δεν έχουν να φάνε; Φτάνει ένα αποφόρι που θα τους δώσουμε για να ντύσουν τη γύμνια τους; Πόσο ήσυχη μπορούμε να έχουμε τη συνείδησή μας ακόμα και όταν δώσουμε το πιάτο με το φαγητό, που θα το πετούσαμε στα σκουπίδια και το αποφόρι που έπιανε άδικα τόπο στην ξετρουλιαχτή με ρούχα ντουλάπα μας;

ΝΑΙ στην αλληλεγγύη, αλλά ακόμα πιο ηχηρό ναι στον αγώνα να μην γκρεμιστεί το κράτος πρόνοιας. Σαφής ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος στη χθεσινή κουβέντα που είχαμε με θέμα τα φετινά Χριστούγεννα της αδικίας...

ΕΔΩ το ασημένιο αστέρι με τη λατινική επιγραφή που βεβαιώνει ότι σ? αυτόν τον τόπο γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός από την Παρθένο Μαρία. Ακριβώς δίπλα η Αγία Φάτνη, που κατά την παράδοση είχε τοποθετήσει η Παναγία το θείο Βρέφος σε άχυρα για να ζεσταθεί τη χειμωνιάτικη εκείνη νύχτα. Μπροστά το Αλτάριο, που πάλι κατά την παράδοση ήρθαν οι ποιμένες και οι μάγοι για να προσκυνήσουν και άφησαν τα δώρα τους. Απο πάνω οι 53 κανδήλες, 19 των Ορθοδόξων, 17 των Λατίνων και 17 των Αρμενίων. Τα που είδαν τα μάτια μου στο Σπήλαιο της Γέννησης, στη Βηθλεέμ, κατά την επίσκεψή μου εκεί στις 27 του φετινού Αυγούστου. Αλλιώς τα είχα φανταστεί τα πράγματα όταν ήμουνα παιδί...

ΝΑ ΕΧΕΙ μόλις σταματήσει η βροχή, μια βροχή ευλογία θεού κι οι χωριανοί, πατούλιες - πατούλιες, να πηγαίνουν με τους λύχνους για την εκκλησία του Τιμίου Σταυρού. Η πρώτη νύχτα Χριστουγέννων που θυμάμαι. Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε!
ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΜΕΝ Αλέξανδρον Παπαδιαμάντη: «Αλλ? ότε ο ιερεύς εξελθών έψαλε το 'Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός' τότε αι μορφαί των Αγίων εφάνησαν, ως να εφαιδρύνθησαν εις τους τοίχους. Ακολουθήσομεν, λοιπόν, ένθα οδεύει ο αστήρ, και ο κυρ Αλεξανδρής ενθουσιών έλαβε την υψηλήν καλάμην και έσεισε τον πολυέλαιον με τας λαμπάδας όλας ανημμένας». Από το διήγημα «Στο Χριστό στο κάστρο».

ΣΕ ΠΟΛΛΑ μέρη επικρατούσε το έθιμο της αγρύπνιας των Χριστουγέννων. Πίστευαν ότι εκείνη την άγια νύχτα ανοίγουν τα ουράνια και όποιος πρόφταινε να ζητήσει οτιδήποτε, πραγματοποιόταν η επιθυμία του. Δεν έπρεπε, όμως, να ζητήσει κάτι απρεπές ή ανόσιο ούτε και το αίτημά του να χρειαζόταν πολλή ώρα να ειπωθεί. Επρεπε να κρατά όσο κρατούσε το άνοιγμα του ουρανού γιατί μετά ήταν χωρίς αξία. Από το βιβλίο του Βασίλη Χαρωνίτη «Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή του» (παραβ. Βλαστός 37,79 4).

[...] «Ενας μικρός Χριστός γεννιέται/ μόνος στο κόσμο./ Ενας μικρός Χριστός που ζωγραφίζει θαμπά/ στο τζάμι δέντρα για τα παιδιά,/ καράβια για τα όνειρα,/ ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους,/ παραμονή και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας/ στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα».
Το ποίημα «Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα»
του Τόλη Νικηφόρου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (24.12.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΘΥΜΑΜΑΙ ένα απόσπασμα του Πλάτωνα από την Πολιτεία του. Μιλάει ο Σωκράτης: Πρέπει λοιπόν κι εμείς, Γλαύκων, να σταθούμε σαν τους κυνηγούς γύρω - γύρω στον θάμνο με τεντωμένη την προσοχή μήπως και μας ξεφύγει από πουθενά η δικαιοσύνη και γίνει άφαντη· γιατί είναι φανερό ότι κάπου εδώ κρύβεται. Ανοιξε, λοιπόν, τα μάτια σου και βάλε τα δυνατά σου να κοιτάς μήπως εσύ τη δεις καλύτερα και μου τη δείξεις κι εμένα». Από το βιβλίο «Η αηδονόπιτα» του Ισίδωρου Ζουργού. «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης».
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ πάει να πει να μοιραζόμαστε την μπουκιά το ψωμί που έχουμε με τους άλλους που δεν έχουν μου είπε πάνω στην κουβέντα που κάναμε «περί αλληλεγγύης» ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Κι αυτό να μην γίνεται μόνο κάθε Χριστούγεννα, αλλά ολοχρονίς του χρόνου, συμπλήρωσε.
ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ εγνώρισα τον «γέρω» του Βαγγέλη/ μα στο μυαλό και στην καρδιά μου φάνηκε κοπέλι. Η άποψη του «Εννιαχωριανού» (Γιάννη Μαλαξιανάκη), σε μαντινάδα. Καημό το ?χε να γνωρίσει τον φίλο μου.
ΝΑ ΠΑΡΑΤΑΘΕΙ ο βίος της κυβέρνησης Παπαδήμου ή να μην παραταθεί; Κι αν παραταθεί πόσο να παραταθεί; Να παραταθεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα ή να παραταθεί ακόμα και μέχρι τη λήξη της θητείας της παρούσας Βουλής; Και αν παραταθεί μέχρι το ανώτατο όριο να μη γίνει ή να γίνει ανασχηματισμός; Κι αν γίνει ποια θα ?ναι η πολιτεία της; Σε δουλειά να βρισκόμαστε.
«ΑΛΛΗΣ ΛΟΗΣ Χριστόγεννα το φετινό σεφέρι/ αλλής λοής αρχιχρονιά κι αλλής λοής αστέρι./ Χριστόγεννα κι Αρχιχρονιά δεν είν? αυτοί οι φταίχτες/ άλλοι ?ναι οι χεϊτάνηδες, άλλοι οι τζαναμπέτες./ Τροϊκανοί και ΔουΝουΤου ρεχτήκαν τον καφά μας/ για το σωσμό μας θέλουνε την... αξυπολησά μας./ Παντοίους τρόπους κάνουνε πάντα για το καλό μας/ σε μια αμυγδαλόκουπα θέλουνε το μισθό μας». Οι οχτώ (8) από τους εβδομήντα (70) στίχους της ρίμας με τίτλο »Αλλής λοής Χριστόγεννα» που μου έμπεψε για να μου ευχηθεί «Καλές Γιορτές, Χρόνια Πολλά με τση καρδιάς τ? αντέτι», όπως γράφει, ο καλός μου φίλος, γνωστός ποιητάρης, Κωστής Λαγουδιανάκης απ? το Μεγάλο Κάστρο. Τέτοιας λοής ραέτι, μόνο η μπένα σου μπορεί να το κάνει, Κωστή! Θα επανέλθω...
ΤΟ 22ο κι όχι βέβαια το 220ο, που γράφτηκε χθες, είναι το ημερολόγιο του 2012 που κυκλοφορήθηκε απ? τον Σύλλογο Προβολής Κισάμου «Η Γραμπούσα». Δεν θα μαλώσω, ωστόσο, τον πάλαι ποτέ δαίμονα του τυπογραφείου. Μπορεί και να είναι προφητικός...
ΒΑΣΙΛΗ Τωμαδάκη, ομ. καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα: Σ? ευχαριστώ θερμά που με συμπεριέλαβες στους αποδέκτες της καινούργιας σου έκδοσης με τίτλο «Ο εορτασμός της φιλολογικής τριακονταετηρίδας (1869 - 1899) του Χαρ. Αννινου και ο Αλεξ. Παπαδιαμάντης» που αποτελεί ανάτυπο απ? τον ΝΒ τόμον (2010) του περιοδ. «Παρνασσός». Ζεις για να ερευνάς και να γράφεις, αλλά ερευνάς και γράφεις για να ζεις, φίλε!
«ΣΤΗ ΦΩΚΙΚΗ πόλη Πανοπέα, κοντά στη Χαιρώνεια, υπήρχε ένα μικρό ιερό με το άγαλμα του Προμηθέα. Σε μια διπλανή χαράδρα βρίσκονταν ριγμένες στη γη δύο μεγάλες πέτρες που είχαν το χρώμα του πηλού. Οταν κανείς της πλησίαζε, έβγαζαν μυρωδιά όμοια με αυτή του ανθρώπινου δέρματος. Οι ντόπιοι υποστήριζαν ότι οι δύο αυτές πέτρες ήταν τα υπολείμματα του πηλού με το οποίο κάποτε ο Προμηθέας έπλασε το ανθρώπινο γένος». Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας» (εκδ. «Σαββάλας»).
«Ο Ποιητής με σφυρί, αμόνι και φωτιά/ πελεκάει τη στουρναρόπετρα της άρνησης/ ξεριζώνει τα σουβλερά νύχια της νύχτας, ξορκίζει τη δολερή επιληψία του χρόνου.../ Ο ποιητής κρατάει την καρδιά του βάτο φλεγόμενη/ μόνιμος δραπέτης στις ενοράσεις των επουρανίων, αριστεύοντας στο μέγιστον άθλημα και μάθημα/ Φιλέρημος βουτηχτής αλιεύει μαργαριτάρια/ στις σκοτεινές σπηλιές της οδύνης/ προσπερνώντας τον ορυμαγδό της απληστίας./ Ακονίζει το τροχείον της Απουσίας/ τα κοφτερά νυστέρια των διαψεύσεων/ βυθισμένα στην πικρή αιμορραγία των οραμάτων...».
Από το ποίημα «Το χρέος του Ποιητή» του Γιάννη Ανδρικόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα(23.12.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Ο ΗΛΙΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ηλιοστάσιο σήμερα. Αυτό πάει να πει βασικά δύο πράγματα. Οτι σήμερα έχουμε τη μικρότερη μέρα και τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου και ότι από αύριο η μέρα θα μεγαλώνει και η νύχτα θα μικραίνει. Μέχρι τις 22 Μαρτίου, που η μέρα θα... ισοφαρίσει τη νύχτα και θ? αρχίσει να την ξεπερνά. Και επισήμως, χειμώνας! Και τι χειμώνας!

«ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΗ» ΝΙΩΘΕΙ (αυτή και η γενιά της) «στην αναμονή για το μέλλον σε μια πατρίδα που έχει χάσει τον μπούσουλα», η μόλις 23 ετών, καθημερινή αναγνώστρια των «πεταχτών» κατά δήλωσή της, Μανωλία Ρουμπεδάκη, απ? την Κάινα. Το ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου «Οταν σε περιμένω», που μιλά για τους «τσαλακωμένους», σκέφτηκε, λέει, όπως μου γράφει σε μήνυμα που μου έστειλε μέσω Διαδικτύου, όταν διάβασε το «πεταχτό» της προηγούμενης Πέμπτης, στο οποίο έλεγα μεταξύ των άλλων «να είμαστε παρόντες στην ανατολή του ήλιου, στο ξεκίνημα της καινούργιας, της όποιας καινούργιας μέρας».

«ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΑΡΚΕΣΤΩ στον ήλιο που ανατέλλει ή στη μέρα που ξεπροβάλει όταν ο τόπος τούτος με διώχνει κι άνθρωποι με απογοήτευσαν», αναρωτιέται η Μανωλία και συνεχίζει: «Κάθε μέρα μοιάζει ίδια, όχι καινούργια και ξέρω καλά πως σε κάνα χρόνο, κάθε φορά που ο ήλιος θα ανατέλλει, θα ?μαι μακριά, όχι μόνο απ? την Κάινα, μα κι απ? την Ελλάδα». Για να καταλήξει: «Δύσκολα, μα θα αισιοδοξούμε!».

ΑΣ ΟΨΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΙΤΙΟΙ! Μια πρώτη απάντηση στα που γράφει η Μανωλία, που ειρήσθω εν παρόδω έχει κάνει λαμπρές σπουδές, θέλω, όμως και διά της στήλης να της πω, ότι μένω στο «μα θα αισιοδοξούμε» του τέλους. Εχει τόση, μα τόση δύναμη, που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Τίποτα δεν χάνεται, αν δεν το αφήσουμε να χαθεί...

ΧΑΙΡΟΜΑΙ, ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΩ, όταν μου λένε, ότι διαβάζουν τα «πεταχτά» μου. Χαίρομαι, όμως, διπλά και τρίδιπλα όταν δηλώνουν αναγνώστες των, νέα παιδιά, και μάλιστα του επιπέδου της Μανωλίας!

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΦΥΤΕΨΕΣ ελπίδα στην καρδιά μου/ και στην ελπίδα γιασεμί κι απλώνω τη χαρά μου. Της αρέσει, λέει, ο Ηλίας ο Σταματάκης, η μαντινάδα, αλλά θέλει να τη δει και στα «Χανιώτικα νέα». Να μην της χαλάσουμε χατίρι, μέρες που είναι, Ηλία! Πολύ περισσότερο αν πρόκειται για τη «μελαχρινή χαρά» σου...

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑ στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Β? Εθνικής κατηγορίας, ο Α.Ο. Πλατανιάς! Απίστευτο κι όμως αληθινό. Ενα το κρατούμενο! Κι ας μην έβαλε τελικά χθες το κερασάκι στην τούρτα της φετινής χρονιάς, αφού ηττήθηκε στο γήπεδο του Μάλεμε από την Κέρκυρα και δεν προκρίθηκε στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Ελλάδος...

ΘΑΝΑΣΗ ΔΕΙΚΤΑΚΗ, συγγραφέα, πρόεδρο του Συλλόγου Προβολής Κισάμου «Η Γραμπούσα». Συλλεκτικό και το φετινό, το 22ο (!), ημερολόγιο που κυκλοφορήθηκε απ? τον Σύλλογο σου και το οποίο αναφέρεται στις Γέφυρες της Κισάμου, Θανάση. Οντως τις θαύμασα έτσι όπως γεφυρώνουν τις σελίδες του Ημερολογίου και κάνω την ίδια με σένα και τους άξιους συνεργάτες του ευχή. Να εξακολουθήσουν να σηκώνουν για πολλά χρόνια τα βάρη των διαβατών γεφυρώνοντας το παρελθόν με το μέλλον!

ΟΤΑΝ Ο ΚΑΙΣΑΡΑΣ ΕΙΧΕ διαβεί τις Αλπεις και περνούσε από κάποια ασήμαντη πολίχνη που φαινόταν άθλια και είχε ελάχιστους κατοίκους, οι φίλοι του γελώντας και αστειευόμενοι έλεγαν: «Αραγε και εδώ υπάρχουν φιλοδοξίες για τα αξιώματα και άμιλλα για τα πρωτεία και φθόνοι των δυνατών μεταξύ τους;». Τότε ο Καίσαρας τους απάντησε με σοβαρότητα: «Εγώ τουλάχιστον θα ήθελα πιο πολύ να είμαι πρώτος εδώ, παρά δεύτερος στη Ρώμη». Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της ιστορίας» (εκδ. «Σαββάλας»).

«Οταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,/ ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους,/ σ? αυτούς που ώρες στέκονται σε μία ουρά,/ έξω από μία πόρτα ή μπροστά σ? έναν υπάλληλο,/ κι εκλιπαρούν με μια αίτηση στο χέρι/ για μια υπογραφή, για μια ψευτοσύνταξη./ Οταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,/ γίνομαι ένα με τους τσαλακωμένους».
Το ποίημα «Οταν σε περιμένω» του Ντίνου Χριστιανόπουλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (22.12.2011)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ημέρες γιορτινές...

Σε προσπέρασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και πάλι χτες μη τυχόν και ανταμωθούν τα βλέμματά μας!
Εγώ φευγάτος από τη δουλειά να βρω τη σπιτική μου ζεστασιά, το χαμόγελο των δικών μου που με περιμένουν, σε άφησα στη δική σου ασχολία για επιβίωση· να ψαχουλεύεις ανάμεσα στα σκουπίδια για ό,τι αποφάγι βρεθεί. Μέρα μεσημέρι σε κεντρική οδό, στην πόλη των Χανίων, με γυμνά τα χέρια να ανασκαλεύεις, να ζητάς ό,τι μπορεί να φαγωθεί!
Νιώθω υπερβολικά γραφικός που ξαναγράφω για σένα, υπερβολικά υπεύθυνος για τη δική σου τη κατάσταση! Νιώθω αυτό που λέν’ υποκριτής· ίσως γι’ αυτό να έσπευσα να σε προσπεράσω, όπως συχνά κάνω, όταν δω εσένα ή κάποιον άλλο όπως εσύ να βουτά το απανωκόρμι του μες στον κάδο! Σε προσπέρασα· ένα «παγερά ωραίο, όμορφο» θέαμα όπως κάποιοι πλέον έμαθαν να σας βλέπουν όταν απεικονίζεστε στην οθόνη ενός υπολογιστή, στις σελίδες κάποιου περιοδικού ή μιας εφημερίδας!
Ενα θέαμα της εποχής, τόσο σύνηθες πλέον, είν’ αλήθεια! Μια εικόνα αρτιστίκ, μια φωτογραφία κάποιου φωτορεπόρτερ, ενός φωτογράφου που έχει βραβευτεί σε διεθνείς μικρούς και μεγάλους διαγωνισμούς!
Στην εποχή της εικόνας, της γρήγορης αναμετάδοσης των άσχημων ειδήσεων έγινες κι εσύ σταδιακά μέρος του κολάζ, μέρος της κοινωνίας που σε «αποδέχθηκε» - ώς μια ακόμη εικόνα· ένας άνθρωπος παραδίπλα στους κάδους!
Τι να σου ευχηθώ... τέτοιες μέρες γιορτινές; Τα γνωστά τα δικά μας: «Καλά Χριστούγεννα, ευτυχισμένος ο νέος χρόνος, υγεία, υπομονή, κουράγιο»! Μόνο αυτά, γιατί όλες τις άλλες ευχές ντρέπομαι να τις εκστομίσω ως απόλυτα υποκριτικές!

Χανιώτικα νέα (21.12..2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Η ΤΡΟΪΚΑ τα κάλαντα φέτος θα μα σε ψάλει/ μην περιμένετε ευχές μέτρα θέλει και πάλι. Στον παλμό της επικαιρότητας ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης. Και προεόρτια και μεθεόρτια, δυστυχώς, Ηλία. Το βιολί, βιολάκι τους...

ΕΠΕΣΑΝ ΕΞΩ σ’ όλες τις προβλέψεις τους για την ελληνική οικονομία. Παρ’ όλα αυτά δεν πτοούνται. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Αυτό λέγεται στην καλύτερη περίπτωση θράσος. Οξύς στην κριτική του ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος τόσο για τις εντολές της τρόικας, όσο και για τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Νισάφι πια!

ΔΑΚΡΥΣΕ η Ιταλίδα υπουργός Εργασίας τη στιγμή που ανακοίνωνε την απόφαση της κυβέρνησης Μάριο Μόντι να επιβάλλει περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις των οικονομικά ασθενών τάξεων. Σε μας πάλι κανείς δεν κλαίει, όλοι όμως χαζογελάνε. Το σχόλιο που έκανε ο «βοριάς» στη στήλη του «9 μποφόρ» (βλ. εφ. «Χριστιανική», Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011).

«ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ο δημοσιογράφος να κάνει απλώς τον ταχυδρόμο, χωρίς να προσπαθεί να εξηγήσει το μήνυμα που μεταφέρει και τους μύθους που το περιβάλλουν».
ΤΗ ΦΡΑΣΗ αυτή του John Pilger έβαλε σαν προμετωπίδα στις ευχές που στέλνει μέσα από την ιστοσελίδα του (styx.gr) ο φίλος δημοσιογράφος, καλά γνωστός στους αναγνώστες των «πεταχτών», Κώστας Μπετινάκης. Τίτλος των ευχών: «Να αντέξουμε και το 2012». Το κείμενο των ευχών στο παρακάτω «πεταχτό».

«ΠΑΡΑ ΤΗΝ επικράτηση της αδικίας παντού. Παρ’ όλο που παραμένουν ατιμώρητοι όσοι μας οδήγησαν στα μνημόνια και στην απώλεια της εθνικής αξιοπρέπειας, εμείς επιμένουμε. Προσπαθώντας να συνεισφέρουμε στη γνώση της πραγματικότητας, προϋπόθεση για οποιαδήποτε πράξη και στα προσωπικά και στα συλλογικά. Αντίθετα με τις προβλέψεις, λοιπόν, ευχόμαστε να είναι ειρηνικός και δικαιότερος ο νέος χρόνος». Αμποτε!

Χ ΑΥΤΟΣ ο... πρώην δαίμων του τυπογραφείου και... νυν ιός του κομπιούτερ. Μικρό το κακό να κάμει ένα όμικρον ωμέγα, επειδή όμως το ξανάκαμε παλιότερα, θα του το διορθώσω. «Συναθροισθέντες επί το αυτό» είναι το σωστό και όχι «συναθροισθέντες επί τω αυτώ». Στην πρώτη χθεσινή εύφημη μνεία η φράση.

Η ΕΠΑΡΧΙΑ των Αποκορώνων αποχαιρέτισε χθες στο Παϊδοχώρι τον εκδότη και διευθυντή της εφημερίδας «Φωνή του Αποκορώνου» Γεώργιο Η. Χαβρεδάκη, που έφυγε για τη Χώρα των Μακάρων στα 85 του χρόνια. Πολύς ο κόσμος στην κηδεία του που έγινε χοροστατούντος του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού Παπαγιαννάκη και πολλοί (δώδεκα!) οι ομιλητές. Μεταξύ αυτών και ο γράφων. Περισσότερο για τον ωραίο αυτόν άνθρωπο, προσεχώς...

κ. ΠΑΥΛΟ (ΠΑΒΛΗ) Πολυχρονάκη, σατιρικό ποιητή, Μαρμαράς Κυδωνίας: Σ’ ευχαριστώ και διά της στήλης που μου έστειλες το ντιβιντί της εκδήλωσης «Γιορτή Σάτιρας 2011» για να το δω, αφού έλειπα στην Αθήνα. Απ’ τ’ ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα. Πάντως ο απόηχος της επιτυχίας έφτασε και μέχρις εμένα. Αξιον εύφημης μνείας ότι τα δύο πρώτα βραβεία τα απέσπασαν άνθρωποι του τόπου μας. Συγκεκριμένα ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας Νίκος Ψαρρός και η Ελευθερία Κατσιφαράκη. Οπως και ότι στην πρώτη οκτάδα βρέθηκαν άλλοι δύο: η Νίκη Στρογγυλάκη και ο Γιάννης Ροζάκης.

ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ιστορικού ανεκδότου σήμερα, τα ψευδώνυμα των 20 απ’ τους 172 συμμετέχοντες (κατά σειρά κατάταξης) στον φετινό Παγκόσμιο Διαγωνισμό Εμμετρης Σάτιρας «Παύλος Πολυχρονάκης»: Αγριμολόγος, Ρία, Φαιδρός, Μαδαρίτισσα, Τίμων, Νέαρχος, Σόκιν απ, Δραγάτης, Ανεργος, Μύλος, Καλός λιναράς, Ο Βάτος, Αστάρτη, Θάτσος 2011, Κεντρί, Φιοντόρ, Παθών, Χαμόγελος, Μέλισσα, Ιφιγένεια εν Αυλίδι.

«Αητός κι αηδόνι σμείξανε εις το Σελί τση Πούλιας/ για τα φτερά του ο αητός άρχιξε να καυκάται/ ποπάνω μας ο ουρανός!... τ’ αηδόνια ποκρίθη./ Αητός ψηλά επέταξε στον ήλιο αποκάτω/ σημάδι ’πο τον ουρανό κιανένα δεν εδόθη./ Το αηδονάκι λάλησε, ροδόφυλλα επέφταν/ ’πο τον παράδεισο στη Γη/ τα ρίχναν οι γιαγγέλοι!».
Ενα απ’ τα «Ριζίτικα του καιρού μας», του Νίκου Ψαρού.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (20.12.2011)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Για την αγάπη, από αγάπη, με αγάπη!

Eκδηλώσεις κοινωνικής αλληλεγγύης. Φιλανθρωπικές βραδιές. Εορταγορές (προτιμώ τη λέξη «εορταγορά» απ’ τη λέξη «παζάρι»). Χριστουγεννιάτικες συναυλίες. Για την αγάπη, από αγάπη, με αγάπη, για να χρησιμοποιήσω μια φράση της Ευδοκίας, που την έβαλε ο Σύλλογος «Ορίζοντας» στην αφίσα της δικής του σχετικής εκδήλωσης.
Δεν αλλάζει ο κόσμος μ’ αυτά. Ούτε οι σχέσεις εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο αλλάζουν. Γίνονται, όμως, καλύτεροι οι άνθρωποι και καλύτεροι άνθρωποι, πάει να πει καλύτερος κόσμος. Παραμονές Χριστουγέννων. Παραμονές των πιο δύσκολων Χριστουγέννων που γνωρίσαμε ως κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι συνάνθρωποί μας μπορεί και να μην έχουν ένα πιάτο φαγητό για να χορτάσουν την πείνα τους, ένα ρούχο για να ντύσουν τη γύμνια τους, ένα κεραμίδι για να στεγάσουν το σώμα τους, ένα χέρι για να χαϊδέψει τις πληγές τους. Πάντα υπήρχαν, μόνο που εφέτος πλήθυναν, πλήθυνε και η αλληλεγγύη, ωστόσο.
Ολοι όσοι ανήκουμε ακόμα σ’ εκείνους που λίγο πολύ τα βολεύουμε, τα φέρνουμε βόλτα, έχουμε αρχίσει, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, να λειτουργούμε σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο διαφορετικά, ν’ ανοίγουμε πιο εύκολα τις καρδιές μας. Σε αναζήτηση μιας κοινωνίας αλληλεγγύης. Είναι μακρύς, πολύ μακρύς, ωστόσο, ο δρόμος...
Καλά Χριστούγεννα!

Τσικαλαριά, καλό χωριό... (1)

Τσικαλαριά καλό χωριό κι όποιος σου βρει ψεγάδι/ να τονε κατεβάσουνε δέκα σκαλιά στον Αδη. Μια απ’ τις μαντινάδες που είπε η και διευθύντρια του Λυκείου Σούδας, γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου «Τα Τσικαλαριά» Μαρία Μαράκη, διανθίζοντας την παρουσίαση του Ημερολογίου 2012, που κυκλοφορήθηκε απ’ αυτόν και η προαναφερθείσα.
Ανέκαθεν μεγάλη η αγάπη των Τσικαλαριανών για το χωριό τους. Κι αυτών που είναι γεννήματα θρέμματά του κι αυτών που το επέλεξαν σαν τόπο κατοικίας. «Τσικαλαριά όμορφο χωριό σε λεν κι Αρχοντοχώρι/ τα παίνια σου είναι ξακουστά στους κάμπους και στα όρη», λέει μια άλλη σχετική μαντινάδα. Την αγάπη αυτή την απέδειξαν γι’ άλλη μια φορά οι Τσικαλαριανοί, συναθροισθέντες επί τω αυτώ, στο Στέκι του Συλλόγου τους, το γλυκό σαν το λάδι βράδυ της παρουσίασης (Κυριακή 11 Δεκεμβρίου) όπου αναθίβαλαν το παρελθόν. Ανθός και καρπός αυτής της αγάπης είναι άλλωστε και το εν λόγω Ημερολόγιο με τίτλο «Ιστορικές και πολιτιστικές αναφορές του χωριού μας», την επιμέλεια έκδοσης του οποίου (όπως και την ευθύνη της παρουσίασης) είχε, εκτός από τη Μαρία Μαράκη και η αρχιτέκτων, επίσης Τσικαλαριανή, Δέσποινα Κουτρουμπά.
Ενα ιδιαίτερα επιμελημένο και αγαπητικά δομημένο ημερολόγιο, που ανασυνθέτει το παρελθόν του χωριού, τοξεύοντας το μέλλον, σαν τεκμήριο του παρόντος...

Τσικαλαριά, καλό χωριό... (2)

Τα Τσικαλαριά στα βάθη των αιώνων. Τα Τσικαλαριά απ’ την Ενετοκρατία μέχρι και σήμερα. Οι εντυπωσιακές εκκλησίες της Παναγίας, της Αγίας Φωτεινής και του Μιχαήλ Αρχαγγέλου. Τα μετόχια του Αληδάκη, του Χουσεΐν, του Μπεντεβή, της Μακαρέλλας, της Αλώνας και της Αγίας Φωτεινής.
Το Τζαμί (το μοναδικό που σώζεται στην ύπαιθρο του Νομού) στο κέντρο του χωριού. Η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, του θαυματουργού, προστάτη του χωριού, που «ούλα τα κατορθώνει». Τα σοκάκια απ’ την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Η ίδρυση της Σούδας. Η εγκατάσταση των Μικρασιατών Προσφύγων. Μέρες Κατοχής. Το λιμάνι της Σούδας στις φλόγες. Οι πηγές και οι βρύσες του χωριού. Οι εκδρομές και τα πανηγύρια. Τα ήθη και τα έθιμα. Το Δημοτικό Σχολείο από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Πρόσωπα και πράγματα. Τα πράγματα των προσώπων και τα πρόσωπα των πραγμάτων. Ολα αυτά δοσμένα μέσα από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, τεκμηριωμένα στην υπάρχουσα βιβλιογραφία και σε αφηγήσεις των Εμμανουήλ Κλειδάκη, Δημητρίου Κουλιζάκη, Εμμανουήλ Φουρναράκη, Ευδοξίας Μπουρμπάκη, Ελισάβετ Μπρεδολόγου, Νίκης Γεωργακάκη και Κωνσταντίνου Καπάκη.
Με τη σειρά, με γνώση και με τρόπο, σε ρέοντα λόγο. «Ενα ελάχιστο αφιέρωμα στους ανθρώπους του χωριού μας, που διαμόρφωσαν την παράδοση και τον πολιτισμό μας και που σ’ αυτούς οφείλουμε τη συνέχεια, την ύπαρξη και τη ζωή μας», αποτελεί, κατά δήλωση των υπεύθυνων της έκδοσης, αυτό το Ημερολόγιο. Ενα δώρο του παρόντος που αναφέρεται στο παρελθόν για το μέλλον, πέραν αυτού. Κατ’ αρχήν για τους όπου γης Τσικαλαριανούς, αλλά όχι μόνο...

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Στ2 τAξη 14ου Δημ. Σχ. ΧανΙων
Γνωριμία με το έργο ενός ζωγράφου

Tο μάθημα έξω από την τάξη είναι χαρά για τους μαθητές που ξεφεύγουν από τα καθημερινά. Είναι ευκαιρία για τον δάσκαλο να περπατήσει μαζί τους σε δρόμους διαφορετικούς, που οδηγούν στην αναζήτηση, την εμπειρία, τη γνώση. Είναι ερέθισμα, επαφή και γνωριμία με τη ζωή της πόλης, την κουλτούρα του τόπου, τους ανθρώπους του πνεύματος, τους καλλιτέχνες. Το μάθημα έξω από την τάξη είναι ένα άνοιγμα στην κοινωνία, ένα μάθημα ζωής.
Οπαδοί αυτής της άποψης πήραμε κι εμείς το δρόμο για την Πινακοθήκη, που αυτό το διάστημα φιλοξενεί την έκθεση του καταξιωμένου ζωγράφου κ. Μιχάλη Μανουσάκη. Δεν το μετανιώσαμε. Μέσα από τους πίνακες οι μαθητές μας τον ένιωσαν 'δικό' τους. Σαν να ήταν μαζί, να μοιράστηκαν παιχνίδια, να έπαιζαν μαζί του, να αντάλλαζαν σκέψεις και συναισθήματα για τους δασκάλους. Ερωτήσεις έφτασαν στα χείλη τους και απαντήσεις δόθηκαν από την υπεύθυνη του Προγράμματος κα Αθηνά Γιαννουλάκη που έκανε εξαιρετική δουλειά, μυώντας τούς μαθητές με μαεστρία στη ζωή του ζωγράφου μέσα από τους πίνακές του.
Σας ευχαριστούμε κ. Μανουσάκη για τα υπέροχα χρώματα ζωντάνιας που αποτύπωσαν οι μαθητές μας στο δικό τους πίνακα... τον πίνακα της ζωής τους. Στις 2 Δεκεμβρίου το 'μάθημα' το κάνατε εσείς, κι ας μην είστε δάσκαλος. Διαβάστε αυτά που έγραψαν οι... μαθητές σας, οι μαθητές του Στ2 τμήματος του 14ου Δημ. Σχ. Χανίων.
Από το 14ο Δημ. Σχ. Χανίων.

Ενα μεγάλο μπράβο στα παιδιά. Και για την επίσκεψή τους στην Πινακοθήκη και για αυτά που έγραψαν και ζωγράφισαν ύστερα απ’ όσα οι αισθήσεις τους συνέλεξαν. Συγχαρητήρια και στους δασκάλων των....
Β.Θ.Κ.

Ο κ. Μιχάλης Μανουσάκης είχε μία ωραία παιδική ζωή, αλλά έχασε τη μητέρα του στα 8 του χρόνια. Οταν πήγαινε σχολείο είχε μία δασκάλα που την αγαπούσε πολύ.
Την έλεγαν Ελένη. Στην Πινακοθήκη έχει μία φωτογραφία με τους δασκάλους του, που είναι μέσα και η κα Ελένη. Εχει κρατήσει τα σχολικά του αντικείμενα και παιχνίδια, όπως τους πήλινους βόλους, τα στρατιωτάκια από τα απορρυπαντικά, τον κουμπαρά, τα τετράδια, τα βιβλία κ.ά.. Επίσης έχει κορνιζάρει τη φωτογραφία της ομάδας του της ΑΕΚ. Εχει βάψει τον τοίχο δίχρωμο όπως του σχολείου του. Τα έργα του είναι ωραία και ενδιαφέροντα, έχει σκαλίσει μερικούς πίνακες και έχει κάνει σε άλλους πολλά δέντρα, θάλασσες και καράβια. Τώρα είναι παντρεμένος και έχει ένα μικρό αγοράκι.
Κορίνα Χατζηαναστασίου

Αγαπητέ κύριε Μανουσάκη, είμαι πολύ χαρούμενος που έμαθα τόσα πράγματα για εσάς μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα. Η επίσκεψη μαζί με τους συμμαθητές μου στην Πινακοθήκη ήταν μια από τις καλύτερες εκπαιδευτικές εκδρομές που έχω πάει. Μου έκαναν πάρα πολλά πράγματα εντύπωση! Είστε ένας έμπειρος ζωγράφος με φαντασία.
Αυτό ήταν που μου έμεινε στο μυαλό μου. Μάθαμε πολλά πράγματα για εσάς και εξερευνήσαμε πράγματα για τη ζωή σας μέσα από τους πίνακές σας. Ηταν πολύ ωραία.
Παναγιώτης Καψανάκης

Ο κύριος Μανουσάκης είναι πάρα πολύ καλός ζωγράφος. Αυτό ίσως το ανακάλυψε όταν ήταν σε μικρή ηλικία που η δασκάλα τους κυρία Ελένη, που την συμπαθεί πολύ, τους έβαζε φρούτα πάνω στο θρανίο για να τα ζωγραφίζουν. Αυτό ίσως τον βοήθησε να γίνει ένας υπέροχος ζωγράφος. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν οι λεπτομέρειες στα έργα του.
Το έργο που μας ενθουσίασε, ήταν το θρανίο στο οποίο από πάνω υπήρχαν κάποια από τα φρούτα που τους έδινε η κυρία Ελένη για να τα ζωγραφίσουν.
Η έκθεση ζωγραφικής ήταν καταπληκτική και θα θέλαμε να γνωρίσουμε τον κύριο Μανουσάκη για να του πούμε από κοντά τις εντυπώσεις μας.
Πεντάρη Δέσποινα

Στην Εκθεση του κ. Μιχάλη Μανουσάκη είδαμε έργα του εμπνευσμένα από την παιδική του ηλικία. Στην παιδική του ηλικία, του συνέβη ένα τραγικό γεγονός. Αυτό το γεγονός ήταν ότι πέθανε η μητέρα του από τα 8 του χρόνια. Γι’ αυτό μάς παρουσιάζει έναν πίνακα που τον ονόμασε 'Μάνα'. Επίσης στην Εκθεση υπήρχαν και παιχνίδια από την παιδική του ηλικία. Οπως μία μπάλα, ξυλομπογιές, και περιοδικά της αγαπημένης του ομάδας της ΑΕΚ. Τα έργα του μας 'άγγιξαν' και γι’ αυτό θα ήθελα να ξαναεπισκεφτώ την Πινακοθήκη.
Στελίνα Δρακάκη

Καθώς μπαίνουμε στην Πινακοθήκη βλέπουμε τις αναμνήσεις του από την παιδική του ηλικία και μια βιτρίνα στην οποία μέσα υπάρχουν τα βιβλία του, η σάκα του, η κασετίνα του, τα μολύβια, τα παιχνίδια και τα αγαπημένα περιοδικά της ομάδας του και πολλά άλλα αντικείμενα. Μέσα στις βιτρίνες υπήρχαν τα αγαπημένα του παιχνίδια, όπως η μπάλα, το τανκς, οι πήλινες μπίλιες, το απορρυπαντικό που κέρδιζε τα στρατιωτάκια και η τρομπέτα. Μας έκανε εντύπωση που έχει κρατήσει τα παιδικά του παιχνίδια μέχρι τώρα και μπορούμε να τα βλέπουμε όλοι εμείς που επισκεπτόμαστε την Πινακοθήκη.
Τζαγκαράκη Δέσποινα
Μπελώνης Δημήτρης

Τα έργα του κυρίου Μανουσάκη ήταν πολύ ωραία. Εμένα μου άρεσε το σημείο που μας εξήγησε η ξεναγός, ότι η δασκάλα του η κυρία Ελένη, τους έβαζε πάνω στο θρανίο φρούτα και αυτοί τα ζωγράφιζαν, δηλαδή νεκρή φύση. Βέβαια μου άρεσαν και οι πίνακες όπως αυτό με θέμα το θρανίο και ο πίνακας που είχε φτιάξει με τους κορμούς των δέντρων, δηλαδή με τη φύση. Με εντυπωσίασε τόσο πολύ ο πίνακας με το παλιό θρανίο, γιατί ήταν παλιό και όχι σύγχρονο, όπως τα δικά μας. Γενικά εμένα μου αρέσουν τα παλιά αντικείμενα. Ο πίνακας που είχε φτιάξει με τους κορμούς των δέντρων ήταν τέλειος σαν αληθινό κορμός δέντρου. Ακόμα μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο είχε φτιάξει τον κορμό του δέντρου, ήταν πολύ περίεργη η τεχνική.
Κυριακή Τσίγκου

Την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου επισκεφθήκαμε την Πινακοθήκη και ξεναγηθήκαμε στην Εκθεση του κ. Μιχάλη Μανουσάκη. Ολοι οι πίνακες ήταν εντυπωσιακοί, ο καθένας με τη χάρη του και την ξεχωριστή του σημασία.
Κάποιοι πίνακες εξέφραζαν συναισθήματα του ζωγράφου. Κάποιοι πίνακες ήταν σκαλισμένοι πάνω σε ξύλινο καμβά. Στην Εκθεση εκτός από τους εξαίσιους πίνακες είδαμε και κάποια προσωπικά αντικείμενα του κ. Μανουσάκη όπως: σχολικά είδη, παιχνίδια, βιβλία κ.ά.. Η Εκθεση μού άρεσε πάρα πολύ. Ο κ. Μιχάλης Μανουσάκης είναι ένας ταλαντούχος ζωγράφος και ενδιαφέρων άνθρωπος και θα ήθελα να τον γνωρίσω.
Αριστείδης Διαλυνάκης

Χανιώτικα Νέα (17.12.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ευθεία για τα Χριστούγεννα από αύριο, ωστόσο, η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν έχει το χριστουγεννιάτικο χρώμα των άλλων χρόνων. Φτωχοί οι φωτισμοί, λίγη η κίνηση, πολλά τα σκυθρωπά πρόσωπα. Ελλειψις χρημάτων, στάσις εμπορίου, μα και... στάσις διάθεσης.
ΚΑΙ ΜΗ χειρότερα! Τι τις θέλουμε τις ευχές που τις κάνουμε μόνο για να τις κάνουμε, ενώ ξέρουμε ότι δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθούν, καθότι άπιαστα πουλιά, χίλια στον παρά; Χαμηλά πολύ χαμηλά ο δείκτης των προσδοκιών μας τώρα πια. Και μη χειρότερα!
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, ΟΡΓΗ, φόβος, ντροπή, υποταγή, παραίτηση. Κατά σειρά οι λέξεις που εκφράζουν τα συναισθήματα των Ελλήνων πολιτών, σύμφωνα με δημοσκόπηση της MRB που έγινε πρόσφατα. Ζητείτε ελπίς! Ζητείται μια σανίδα σωτηρίας.
ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ δεν είναι ικανό να κυβερνήσει τη χώρα, μας λέει η ίδια δημοσκόπηση. Ωστόσο, υπάρχει κατάλληλος πρωθυπουργός κι αυτός είναι ο... Κανένας. Ούτε λίγο ούτε πολύ το 63%, οι δυο στους τρεις Ελληνες δηλαδή, αυτόν προτιμούν να πάρει τα ηνία διακυβέρνησης της... ακυβέρνητης πολιτείας.
ΔΕ ΕΙΝΑΙ και άσχημη ιδέα! Μπορεί ο... Κανένας να τα καταφέρει καλύτερα απ' τον... Καθένα. Τι έχει κάνει δηλαδή ο... Καθένας που δεν θα μπορούσε να το έχει κάνει ο... Κανένας;
ΩΣΤΟΣΟ ΟΔΕΥΟΥΜΕ για εκλογές. Γενάρης, Φλεβάρης, κοντά οι κάλπες. Ολα τα 'χε η Μαριωρή κι ο φερετζές της λείπει, θα μου πείτε. Σωστό κατά μία άποψη. Κατά μία άλλη, πιστός οπαδός της οποίας είναι και ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, λάθος. Ο λαός πρέπει ν' αποφανθεί τι θέλει.
ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ; Πληθαίνουν τελευταία οι φωνές που μιλούν για επιστροφή στη δραχμή. Ενα δημοψήφισμα βρε παιδιά, ένα δημοψήφισμα.
Στο 17,3%, επίσημα το νέο ρεκόρ. Ετσι, όπως πάμε, θα δείτε ότι οσονούπω θα ζητηθεί να πληρώνουν οι εργαζόμενοι τους εργοδότες τους... Εγκλημα καθοσιώσεως και να δουλεύει κανείς και να πληρώνεται...
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ στα Χανιά και στο Ρέθυμνο περιμένει η Ενωση Τουριστικών Καταλυμάτων. Να και μια ευχάριστη είδηση. Δεν είναι η μόνη. Μην τα βλέπουμε όλα μαύρα κι άραχνα!
ΟΝΤΕ ΣΕ ΔΩ στη στράτα μου, μελαχρινή χαρά μου,/ ωσάν το λέρι του κριγιού χτυπάει η καρδιά μου. Αν την ήξερα τη «μελαχρινή καρδιά» σου, Ηλία Σταματάκη, θα την παρακαλούσα να μην ξαναπεράσει από τη στράτα σου. Πολύ θαρρείς πως θέλει να σε κάμει καρδιακό;
ΑΥΡΙΟ, ΣΤΗΝ εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, το ετήσιο μνημόσυνό σου μάνα! Δεκαπέντε μέρες πριν απ' ότι έπεφτε λόγω Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς. Μαζί με τα Σαράντα της θείας Αργυρώς. Τι θυμάμαι τώρα! Λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Πριν από 55 περίπου χρόνια ποίημα μου έρχεται να το κάμω...
ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ, όταν επιχειρηματολογούσε κάπως πιο έντονα, τον χτυπούσαν, τον ταλαιπωρούσαν και τον χλεύαζαν. Και όλα αυτά τα υπέμενε με στωικότητα. Γι' αυτό, όταν κάποτε που τον χτύπησαν δεν αντέδρασε και γι' αυτή του τη στάση απόρησε κάποιος, ο φιλόσοφος παρατήρησε: «Αν με κλοτσούσε ένας γάιδαρος θα τον πήγαινα στο δικαστήριο;». Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της ιστορίας» (εκδ. «Σαββάλας»).
«Εγώ, μαμά, θα τραβώ την κατσίκα/ λέει ο Αντώνης, μ' όλο το βάρος/ των τεσσάρων του χρόνων./ Ζηλεύω, ζηλεύω πολύ, που το είπε αυτός/ αν και είμαι εγώ μεγαλύτερος./ Είστε μικρά και η κατσίκα είναι άγρια, λέεις/ και δένεις κόμπο το σκοινί της στη μέση σου./ Χέρι ελεύθερο γι' αυτήν δεν έχεις./ Στο ένα θα κρατάς το καλάθι με το φαγητό/ το άλλο πρέπει να το κάνεις αγκαλιά/ για τη Στέλλα, που έχει μόλις χρονιάσει./ Θα τρέχει η Γράσα, μην πάμε/ μπορεί και να βρέξει, κλαψουρίζω./ Ας τρέχει, κι ας βρέξει, σκέφτεσαι./ Ο πατέρας σας περιμένει/ να μαζώξουμε τις ελιές, λέεις».
Το ποίημα «Ας τρέχει κι ας βρέξει» του γράφοντος.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα(17.12.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ η εφημερίδα. Το βασικό κίνητρο για να σηκωθώ απ' το κρεβάτι, λίαν πρωί, με το που θα χτυπήσει το ξυπνητήρι. Να πίνω τον καφέ μου και να τη διαβάζω. Ενας απ' τους ορισμούς της λέξης «απόλαυση».
Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ έχει μέλλον, παρά τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει. Πολλές οι δυνατότητες και οι προοπτικές για την παραπέρα ανάπτυξη και επιβίωσή του. Με αφορμή την Ημερίδα και τη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων (Σ.Η.Π.Ε.), που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Νάουσα, το συμπέρασμα. Με την προϋπόθεση ότι υπηρετεί την αλήθεια και την ποιότητα...
ΔΕΝ ΞΕΡΩ τι κάνεις εσύ, αλλά εγώ δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τα «Χανιώτικα νέα», μου είπε προχθές ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος σε γενομένη συζήτηση. Τα πάντα όλα εκεί θα τα βρω, συμπλήρωσε.
ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ χρονιάς ανέδειξαν οι συντάκτες του περιοδικού «Τime» τον ανώνυμο διαδηλωτή. Τον διαδηλωτή της Αραβικής Ανοιξης, της Πλατείας Συντάγματος και βέβαια της Wall Street. «Η ιστορία πολλές φορές προκύπτει εκ των υστέρων και τα γεγονότα αποκτούν αξία, μόνο όταν γυρίζουμε πίσω και τα αναζητούμε!»... Διαφωνεί κανείς μ' αυτό το χαρακτηριστικό απόσπασμα;
ΜΕ ΤΟΣΟΥΣ φόρους, φίλοι μου, ακούστε με κι εμένα/ σε λίγο θα φορέσουμε και ρούχα μπαλωμένα. Πάλι με τους φόρους ασχολείται ο Ηλίας ο Σταματάκης. Είναι να μην έχει κολλήσει;
ΣΕ ΡΟΛΟ Ιφιγένειας θέλουν ολοένα και περισσότεροι στο ΠΑΣΟΚ τον Γιώργο Παπανδρέου. Αν γίνει η θυσία νομίζουν ότι θα φυσήξει ούριος άνεμος και το σκάφος θα ταξιδέψει γι' άλλη μια φορά για την... Τροία της εξουσίας. Νομίζουν...
ΠΙΑΣΑΜΕ ΓΝΩΡΑ το περασμένο Σάββατο, σ' έναν γάμο, καθόταν με την παρέα της στο διπλανό τραπέζι. Μου έκαναν μεγάλη εντύπωση οι αντιδράσεις της, τη στιγμή που έπιασε η νύφη τον χορό. Ελαμπε ολόκληρη και χειροκροτούσε ασταμάτητα. Ηθελα να 'μουν Ελληνίδα, μου είπε στ' Αγγλικά. Τη λένε Ανκελα κι είναι Γερμανίδα.
«Ο ΧΡΥΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ο ισχυρότερος μαγνήτης όστις έλκει ό,τι αντικρίσει προς αυτόν. Να είσαι βέβαιος ότι, εάν ο ήλιος δεν είχε το χρώμα του, ηλιακόν σύστημα δεν θα υπήρχεν· ουδείς πλανήτης θα τον υπήκουε και θα εστρέφετο περί αυτόν». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΓΙΟΛΑΝΤΑ ΤΣΟΡΩΝΗ - Γεωργιάδη και Αντα Ευαγγέλου, δασκάλες - συγγραφείς, Αθήνα: Ιδιαίτερα ενδιαφέρον το βιβλίο σας «Το παλιό σχολείο» (εκδ. Σαββάλας) που μιλούν παραστατικά «πώς τα γράμματα μαθαίναν/ όταν ήτανε παιδιά/ ο παππούς και η γιαγιά». Θα το χρησιμοποιώ συχνά και σε πολλές περιπτώσεις. Σας ευχαριστώ κι εσάς και τις εκδόσεις «Σαββάλας» που με συμπεριελάβατε στους αποδέκτες του. Μου αρέσει πολύ η αφιέρωση: «Σ' όλους τους δασκάλους που άνοιξαν και ανοίγουν δρόμους στις ψυχές». Σ' αυτούς ανήκετε κι εσείς.
Ο ΤΥΡΑΝΝΟΣ Διονύσιος ο πρεσβύτερος εκτέλεσε πάνω από 10.000 συμπολίτες του και από φθόνο παρέδωσε τον αδελφό του στους εχθρούς. Την ίδια του τη μητέρα, που βρισκόταν με το ένα πόδι στον τάφο, δεν περίμενε να πεθάνει, αλλά την έπνιξε, ενώ ο ίδιος έγραψε σε μια τραγωδία του ότι «η τυραννίδα είναι μητέρα της αδικίας». Εντούτοις, τη μια κόρη του την ονόμασε Αρετή, την άλλη Σωφροσύνη και την τρίτη Δικαιοσύνη. Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της ιστορίας» (εκδ. «Σαββάλας»).
«Ξεγλωσσισμένος ο Μαθιός στο ιατρείο μπαίνει,/ κι από το στόμα ντου η φωνή με δυσκολία βγαίνει./ - Γιατρέ η γυναίκα μ' απατά εδώ και ένα χρόνο/ και έβγαλα στο κούτελο ένα σπυράκι μόνο./ - Μαθιό καταλαβαίνω σε μα πε μου είντα να κάνω,/ το πρόβλημά σου πώς μπορώ εγώ να σου το γιάνω./ - Γιάντα δε βγάνω κέρατα γιατρέ μου δεν κατέχω/ έλλειψη σε ασβέστιο ξάνοιξε μήπως έχω»...
Το ποίημα «Του λείπανε τα κέρατα» του Μπάμπη Γριβάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα(16.12.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ πως δεν βοήθησα ποτέ τον ήλιο ν’ ανατείλει, μου φτάνει όμως, που ήμουν παρών, όταν το έκανε» H.D. Thoreau, «Η ζωή στο δάσος» (Μτφ. Βασίλης Αθανασιάδης).
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ παρόντες στην ανατολή του ήλιου. Στο ξεκίνημα της καινούργιας, της όποιας καινούργιας, μέρας! Μια απόφαση είναι.
ΝΑ ΣΤΟΛΙΣΕΙ ή να μη στολίσει χριστουγεννιάτικο δέντρο εφέτος στο σπίτι της; Ολα γύρω της φώναζαν να μη στολίσει. Ενας μικρός ψίθυρος, ωστόσο, κρυμμένος σε κάποια πτυχή της καρδιάς της, επέμενε ότι έπρεπε να στολίσει. Αγνόησε όλες τις φωνές κι έκανε αυτό που της υπαγόρευσε ο ψίθυρος...
ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ νέα εισπρακτικά μέτρα! Δεν θα πάρουμε νέα εισπρακτικά μέτρα. Δεν θα πάρουμε νέα εισπρακτικά μέτρα. Εάν και εφόσον... Εάν και εφόσον... Εάν και εφόσον ο ουρανός αρχίσει να βρέχει ευρώ μέχρι να καλυφθεί η μαύρη τρύπα.
Η ΑΓΟΡΑ έχει στεγνώσει, η ανεργία έχει εκτοξευτεί στα ύψη, οι διαρροές καταθέσεων στο εξωτερικό συνεχίζονται και οι πρώην βουλευτές επιμένουν να ζητούν τα δεδουλευμένα τους. Στον... παύλο τους το μυαλό τους αυτοί.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ πολιτικοί, οι πιο πολλοί βεβαίως,/ έχουν παρά με την ουρά κι η χώρα μας το χρέος. Από τον Εννιαχωριανό (τον Γιάννη Μαλαξιανάκη), σε μαντινάδα, η διαπίστωση. Στον παλμό της επικαιρότητας.
ΠΙΟ ΦΤΗΝΟ ακόμα κι απ’ το εμφιαλωμένο νερό πάει να γίνει το λάδι. Τι κρίμα που ούτε το λάδι πίνεται αντί για νερό ούτε μόνο με νερό μαγειρεύουμε.
ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΟΙ τιμές στην αγορά των Χανίων, διαβάζω στην πρώτη σελίδα του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας. Αν ήταν σταθεροί και οι μισθοί και όχι κουτσουρεμένοι...
ΠΟΝΟΣ ΨΥΧΗΣ! Να βλέπεις τα παιδιά των σχολείων την ώρα των διαλειμμάτων να μιλούνε για την πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα κρίση. Και να ’χουν κατεβασμένα τα κεφάλια τους... Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η παρέμβαση...
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ στη Ρώμη. Χριστούγεννα στο Λονδίνο. Χριστούγεννα στη Νέα Υόρκη. Χριστούγεννα στο Παρίσι. Χριστούγεννα στη Μαδρίτη. Χριστούγεννα στο Βερολίνο. Ελληνικά Χριστούγεννα. Οπου γης εκτός Ελλάδας...
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ισοπαλία στα Ψαχνά με τον τοπικό Ηρακλή ο Α.Ο. Πλατανιάς θέλει αποκλειστικά το... ψαχνό, μόνο τη νίκη δηλαδή στον αγώνα με τον Πανσερραϊκό, την Κυριακή στο Μάλεμε. Α.Ο. Πλατανιάς σώμα και ψυχή/ Α.Ο. Πλατανιάς μια ζωή μαζί. Κρίμα που δεν μπορώ να ’μαι στο γήπεδο.
ΒΑΣΙΛΗ Σημαντηράκη, πρέσβη ε.τ. Αθήνα: Τω όντι θαύμασα περισσότερο τους πέτρινους σχηματισμούς της γης περιδιαβάζοντας το ιδιαίτερα επιμελημένο μεγάλου σχήματος πολυσέλιδο λεύκωμά σου «Una mirada al Perú Pétreo» («Μια ματιά στο πέτρινο Περού») που εκδόθηκε στη Λίμα του Περού του 2008 στα Ισπανικά και περιλαμβάνει πέτρες μόνο από τη χώρα αυτή, στην οποία για πολλά χρόνια ήσουν πρέσβης της Ελλάδας. Διαπίστωσα, ωστόσο, για άλλη μια φορά και τον μεγάλο έρωτά σου με την πέτρα, έναν έρωτα που κρατά απ’ τα μικράτα σου. Σ’ ευχαριστώ κατάπολλα!
ΚΑΠΟΤΕ κάποιος υποστήριζε παρόντος του Αρίστωνος ότι ο καλός βασιλιάς έχει υποχρέωση να ευεργετεί τους φίλους του και να βλάπτει τους εχθρούς του. Ο Αρίστωνας είπε: «Το άριστο είναι να ευεργετεί ο βασιλιάς τους φίλους του και να κάνει φίλους τους εχθρούς του».
«Μικρή ανάπαυλα/ στο ξέφωτο των αγγέλων./ Υστερα πάλι τριγμοί/ καταποντισμοί/ πνιγμοί/ ανασυρμοί./ Λεμβοδρόμοι με κουκούλες θύελλας/ κουπιά υψωμένα/ χωμένα στα εσώψυχα/ του νερού ενδεχόμενα/ πολλά στα φλοκάτα πανιά/ αιωρούνται».
Το ποίημα «Ξέφωτο αγγέλων» του Δημήτρη Κακαβελάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

ώστε στους 117 τα δεδουλευμένα

Ωραία, το ζήσαμε κι αυτό! Να ζητούν αναδρομικά τα «δεδουλευμένα» τους 117 από τους πρώην βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου και ’μεις να μη τους τα δίνουμε! Διαφωνώ με αυτούς που εξαγριώθηκαν μαζί τους! Γιατί ρε παιδιά; Μιλάμε για τους πατεράδες του Εθνους! Τέτοια συμπεριφορά περίμεναν από τα... παιδιά τους; Ντροπή! Ασε δηλαδή που, αν το καλοεξετάσουμε το πράμα και το δούμε και από τη δική τους πλευρά, δεν κάνουν και τίποτα το παράνομο οι άνθρωποι! Δουλεμένα τα ’χουν και με το παραπάνω! Ξημεροβραδιάζονταν στη Βουλή και πότιζαν τα έδρανά της με τον ιδρώτα τους για να πάει μπροστά αυτός ο τόπος. Δικαιούνται λοιπόν να τα ζητούν. Πού είναι το κακό;
...Εχω και μια ιδέα και σκεφτείτε το· πρέπει τώρα αυτές τις άγιες ημέρες να κάνουμε έναν έρανο για πάρτη τους κι ό,τι μαζέψουμε! Ας δώσει ο καθένας μας από «αυτά που δεν του περισσεύουν»! Μεγάλη ψυχή έχει ο Ελληνας και φιλότιμο! Αφού το νιώθω, πως όσο διαβάζετε την άποψή μου, τόσο το σκέφτεστε! Το διαισθάνομαι.
Λέτε: «Βρε ας πάει και το παλιάμπελο! Τι είχαμε τι χάσαμε!». Αυτό ακριβώς σας λέω: «Να συνδράμουμε τον Ελληνα συνταξιούχο βουλευτή, τώρα είναι η ώρα να δείξουμε τη μεγαλοψυχία μας ως λαός! Πρέπει ομού να τους συμπαρασταθούμε στις πάγιες και διαρκείς ανάγκες τους! Γιατί αυτοί τα ’χουνε ανάγκη περισσότερο από τον καθένα!
Ανάγκη βρε παιδί μου, πώς το λένε! Μπορεί να μην έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, να χρωστάνε το νοίκι, να τους κόψανε το ρεύμα, τόσα και τόσα άλλα δεν χρειάζεται να σας τα λέω...

Χανιώτικα νέα (14-12-2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΟ ΕΘΝΟΣ να λυπάστε αν... Το έθνος να λυπάστε που... Το όποιο έθνος κι όχι μόνο το ελληνικό, όμως, εμείς Ελληνες είμαστε, το ελληνικό έθνος πρέπει να λυπούμαστε. Αν... Που... Προφητικός ο μεγάλος Λιβανέζος ποιητής Χαλίλ Γκιμπράν. Ανάμεσα στ' αριστουργήματά του και το έργο «Ο κήπος του Προφήτη» που βγήκε για πρώτη φορά σε βιβλίο το 1923.
«ΑΚΡΟΒΑΤΟΥΜΕ ΚΑΙ γρικάς απ' όλους δεν βαριέσαι/ θαρρώ μωραίνει Κύριος ον βούλετ' απωλέσαι». Ο κόσμος καίγεται κι εμείς χτενιζόμαστε. Ενα απ' όσα μας λέει σ' αυτήν τη μαντινάδα του ο «Εννιαχωριανός». Να 'σαι καλά, Γιάννη Μαλαξιανάκη! Πάντα καλοδεχούμενες οι μαντινάδες σου.
ΑΥΤΟ ΚΙ είναι σίριαλ! Οχι δεν μιλώ γι' αυτό της εκταμίευσης της 5ης δόσης. Αυτό πάει, τελείωσε. Στο σίριαλ της εκταμίευσης της επόμενης, της 6ης δόσης, αναφέρομαι. Επεισόδιο πρώτο. Η τρόικα είναι πάλι εδώ. Εδώ και ο Τσαρλς Νταλάρα με τη συνοδεία του.
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΝ οι φίλοι μας, οι φίλοι οι γ' εδικοί μας/ κι αν δεν χωρούν στο σπίτι μας πάνω στην κεφαλή μας! Σιγά μην την έγραψα τούτη τη μαντινάδα για τους τροϊκανούς και για τον επικεφαλής του τραπεζικού λόμπι. Κάποιους φίλους, που είχαμε φιλοξενούμενους το καλοκαίρι και με τους οποίους μιλήσαμε τηλεφωνικά προχθές, αφορά.
ΖΗΤΟΥΝ ΚΑΙ τα ρέστα, διεκδικώντας εκατομμύρια σε αναδρομικά πρώην βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων. Τα γρόσα, τα γρόσα, τον Χριστό επαραδώσα...
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ συσσίτια. Η Ελλάδα της δεκαετίας του 1950 είναι εδώ. Λίγο ακόμα και θα ζητήσουμε να μας στείλουν γαλόσκονη. Αν είναι δυνατόν!
ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ δεκατρείς σήμερα, μόλις το πρόσεξα. Τι το 'θελα! Λέτε να κολλήσει το μολύβι και να μη θέλει να προχωρήσει παρακάτω; Α μπα! Ετσι και περάσω τη μέση, τα πράγματα απλουστεύονται. Κι αν μείνει καμιά τρύπα, ας είναι καλά η φίλη μου η Δανάη. Αυτή μου χάρισε πριν από δυο χρόνια τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
«ΑΠΟΦΕΥΓΕ ΟΡΝΙΘΑ την οποίαν δεν αγαπάς· ουδέν ανιαρώτερον από την αφοσίωσιν και από τα κακαρίσματά της». Από το προαναφερθέν βιβλίο.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΙΣΑΜΟΥ και Σελίνου Αμφιλόχιο Ανδρονικάκη: Συλλεκτικό το ιδιαίτερα επιμελημένο Εορτολόγιο έτους 2012 της Μητρόπολής σας. Ενας μικρός τόμος αφιερωμένος «εις το Μέγα της Ιεροσύνης Μυστήριον και εις τον Ιερόν Κλήρον της Ι.Μ. Κισάμου και Σελίνου». Σας ευχαριστώ πολύ και γιατί με συμπεριελάβατε στους αποδέκτες του και για τα «αγαπητικά» λόγια σας. Σας εύχομαι καλές γιορτές και να συνεχίσετε την πολύκαρπη - καλλίκαρπη πορεία που ξεκινήσατε στα βήματα του Μεγάλου Ειρηναίου!
Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ κάποτε, που είχε πάει στην Ολυμπία για τους ομώνυμους αγώνες, παρατήρησε ότι κάποιοι νεαροί Ροδίτες ήταν ντυμένοι με μεγάλη πολυτέλεια και σχολίασε: «Αυτό που βλέπω είναι μεγάλη αρρώστια και μάλιστα μεταδοτική». Μετά από λίγο συνάντησε κάποιους Σπαρτιάτες ρακένδυτους και βρόμικους και είπε: «Κι αυτή η ίδια αρρώστια είναι με των Ροδίων, αλλά σε άλλη εκδοχή». Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας» (εκδόσεις «Σαββάλας»).
«Το έθνος να λυπάστε/ αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε./ Ψωμί αν τρώει αλλά όχι από τη σοδειά του./ Κρασί αν πίνει αλλά όχι από το πατητήρι του./ Το έθνος να λυπάστε/ που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας./ Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες στα ερείπιά του./ Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα./ Το έθνος να λυπάστε/ που έχει αλεπού για πολιτικό,/ απατεώνα για φιλόσοφο/ μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του./ Το έθνος να λυπάστε/ που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους».
Από τον «Κήπο του Προφήτη» του Χαλίλ Γκιμπράν.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (13.12.2011)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Μια παράσταση... κουζουλαμός (1)

Αλλη μια εντυπωσιακή παράσταση από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ., που επιμένει να έχει ψηλά τον πήχη της ποιότητας, παρά τη δύσκολη οικονομική περίοδο που διανύουμε. Αλλη μια σπουδαία παραγωγή από το θέατρό μας, απ’ την οποία πολλά έχουν να ζηλέψουν κάποιες πολυδιαφημισμένες αθηναϊκές παραγωγές. Αλλη μία ξεχωριστή παρουσία του θεατρικού μας εμείς, με συντονιστή πάντα τον Μιχάλη Αεράκη, στο πολιτισμικό γίγνεσθαι του τόπου μας. Ενας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα μιας χρυσής θεατρικά εποχής, που ευχόμαστε να μην τελειώσει ποτέ. Για το θεατρικό έργο «Δον Κριστόμπαλ - Δόνα Ροζίτα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, οι παραστάσεις του οποίου συνεχίζονται στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων, ο λόγος. Εξεστάθηκα! Μόνο αυτό το ρήμα της κρητικής διαλέκτου μπορεί να εκφράσει το που ένιωσα παρακολουθώντας το την περασμένη Παρασκευή. Ανοίγω παρένθεση. Ξεστένομαι, σύμφωνα με το «Λεξικό του δυτικοκρητικού γλωσσικού ιδιώματος» του Αντώνη Ξανθινάκη σημαίνει εξανίσταμαι, εκπλήττομαι σφόδρα. «Κουζουλαμός είναι τα προυκιά που παίρνει... Εξεστάθηκα να τα ντηρώ». Κλείνω την παρένθεση. Καμιά αμφιβολία δεν έχω ότι κάπως έτσι ένιωσαν όλοι όσοι το έχουν δει και ότι κάπως έτσι θα νιώσουν όλοι όσοι θα το δουν. Εν αρχή ην, βέβαια, το θεατρικό κείμενο, το έργο του Λόρκα. Ενα έργο εμπνευσμένο από την Κομέντια ντελ Αρτε που, όπως είπε στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε και η έχουσα την ευθύνη της θεατρικής διασκευής και της σκηνοθεσίας Ανθή Βασιλοπούλου, «αφήνει την ελευθερία στον σκηνοθέτη και στους ηθοποιούς να αυτοσχεδιάσουν και να καταθέσουν την προσωπική τους γραφή». Ενα έργο που ξεκινά σαν κωμωδία και φτάνει μέχρι το δράμα καθώς ο πατέρας της Ροζίτα, που έχει χάσει όλα του τα χρήματα και θέλει να τα ξαναποκτήσει, θέλει να την παντρέψει με τον Δον Κριστομπίτα, άνθρωπο βίαιο, βάρβαρο, άσχημο και γελοίο, πλην όμως πλούσιο, ενώ εκείνη αγαπά τον φτωχό, αλλά τίμιο και όμορφο Κοκολίκο. Ενα έργο που δίνει τη δυνατότητα, αν πέσει σε καλά χέρια, να γίνει μια παράσταση... κουζουλαμός.

Μια παράσταση... κουζουλαμός (2)

Εκαστος (και εκάστη) εφ ω ετάχθη. Η Ανθή Βασιλοπούλου στη θεατρική διασκευή και στην σκηνοθεσία. Ο Κωνσταντίνος Κυριακού στη μετάφραση. Ο Αντώνης Χαλκιάς στα σκηνικά και στους φωτισμούς, η Ξανθή Κόντου στα κουστούμια, ο Γιώργος Κομπογιάννης στη μουσική, η Ελένη Κυρμιζάκη στις χορογραφίες και στην επιμέλεια κίνησης, η Μάρα Βλαχάκη στους ρόλους της Ροζίτα, του Παλληκαριού και της Κούκλας, ο Δημήτρης Δρόσος στους ρόλους του Πατέρα, του Τζαγκάρη και του Ταβερνιάρη, ο Γιάννης Κουκουράκης στους ρόλους του Κοκολίκου και του Φίγκαρο, ο Κωνσταντίνος Κυριακού στους ρόλους του Κουνούπη, του υπηρέτη και του Κουρίτο και ο Λάμπρος Παπαγεωργίου στους ρόλους του Κριστόμπαλ και του θαμώνα ταβέρνας. Από που ν’ αρχίσω και τι να πρωτοπώ! Ολοι και όλες, ο καθένας και η κάθε μια στο πόστο του (της), τέλειοι. Σε μια πανδαισία φαντασίας, κίνησης, χορού, ζωντανής μουσικής, εικόνων και φωτός, σε μια ατμόσφαιρα εορταστική που σε καθηλώνει στη θέση σου, σ’ ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας, σε μια παράσταση συμμετοχής που παρακαλάς να μην τελειώσει ποτέ. Είναι όλα μια ομορφιά, μου είπε μια φίλη μετά το τέλος της παράστασης, που στάθηκε, ωστόσο, ιδιαίτερα στα σκηνικά. Δικαίως ξεπερνά κάθε φαντασία ο τρόπος που ενώ είναι τα ίδια, αλλάζουν πολλές φορές και μάλιστα σε μηδενικό χρόνο για να καλύπτουν τη ροή του έργου. Πιστεύω πάντως ότι τα παιδιά των Νηπιαγωγείων, των Δημοτικών και των Γυμνασίων, αλλά και οι ενήλικοι, που είδαν ή θα δουν την παράσταση, δεν έμειναν και δεν θα μείνουν μόνο σ’ αυτά. Την όλη ομορφιά της, έτσι όπως «ατένισαν» η «θ’ ατενίσουν» θα κρατήσουν σαν ακριβή εικόνα στο μυαλό τους...

Ενας πραγματικός ευπατρίδης

Πάππου προς πάππου βενιζελικός ο 85χρονος, γνωστός για την όλη του προσφορά στα κοινά, συμπολίτης μας Ιωάννης Εμμανουήλ Σκαλίδης, που αναγορεύθηκε, εταίρος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» στο τέλος της φετινής εκδήλωσης για την επέτειο της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Βενιζελικός... μέχρι μυελού οστέων, βέβαια και ο ίδιος κι ένας απ’ τους πρώτους δωρητές του Ιδρύματος. Τιμή του και καμάρι του η υπηρεσία του ως αστυνομικού στη Βουλή των Ελλήνων στην Ασφάλεια του Πρωθυπουργού - Στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα, τον οποίο εξακολουθεί να έχει σαν πρότυπο. Εργο της ζωής του, με πολύ κόπο, τεράστια έξοδα, πίστη και θέληση, η δημιουργία αρχείου - μουσείου του προπάππου του, αρχηγού των κρητικών επαναστάσεων και βουλευτή της Κρητικής Πολιτείας Αναγνώστη Σκαλίδη, στα Περβόλια Κισάμου, όπως και η ανάδειξη - ανάπλαση του τάφου του. Δεν σεμνύνεται, ωστόσο, μόνο γι’ αυτό ο ευπατρίδης Γιάννης Σκαλίδης καθώς είναι αυτός που με συνεχείς προσπάθειες και πολλούς αγώνες, μαζί με άλλους συγγενείς των εκτελεσθέντων, κατόρθωσε να γίνει το μνημείο εκτελέσεων στην Αγιά κι αυτός, σύμφωνα με το βιογραφικό του, που διάβασε ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης, που έδωσε την ιστορική ονομασία «Ο Γολγοθάς της Κρήτης». Χώρια όλα τ’ άλλα που έχουν να κάνουν με τη συμμετοχή του στον αγώνα της επαναφοράς του Ειρηναίου Γαλανάκη στη Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου, την ομολογημένη, γραπτά και προφορικά, βοήθεια που παρείχε σε πολλούς ανθρώπους την περίοδο του Εμφυλίου, την προσήλωσή του στην παράδοση, την παροιμιώδη φιλοξενία του... «Εχθρούς δεν έχω στη ζωή κι αν έχω δεν τους ξέρω/ γιατί εγώ γεννήθηκα αγάπη να προσφέρω». Η μαντινάδα με την οποία έκλεισε την αντιφώνησή του (τη διάβασε ο υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων της Αντιπεριφέρειας Χανίων Σήφης Μαρκάκης) ο τιμώμενος. Τα λόγια του John F. Kennedy θυμήθηκα, έτσι όπως την άκουγα: «Μη ρωτάς τι κάνει η πατρίδα σου για σένα, αλλά τι κάνεις εσύ για την πατρίδα σου».

Χανιώτικα νέα (12.12.2011)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Δ1 ΤΑΞΗ 5ου ΔΗΜ. ΣΧ. χανιων
Περπατώ περπατώ μες στο δάσος...

Φέτος γιορτάζουν τα δάση όλου του κόσμου!
Η UNESCO ανακήρυξε το 2011 Ετος Δασών. Δεν το έκανε χωρίς λόγο. Μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και μας δίνει την ευκαιρία να σκεφτούμε ότι 'οι πνεύμονες της Γης' δεν είναι άτρωτοι. Τα δάση ενώ παρέχουν καταφύγιο σε πάμπολλα είδη ζώων και πουλιών, τα ίδια μένουν απροστάτευτα.
Η αλαζονεία , η απληστία και η αδιαφορία των ανθρώπων, καταδικάζουν τον πολυτιμότερο σύμμαχό τους σε αφανισμό. Εμείς. Τα παιδιά του Δ1, του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων, είπαμε να κάνουμε μια βόλτα στο δάσος. Θέλετε να έρθετε μαζί μας;'
Τα παιδιά του Δ1 5ου Δημ. Σχ. Χανίων

Χαρά στους μαθητές που έχουν τέτοια δασκάλα, όπως την φίλη μου απ’ τα παλιά Ρούλα Μουστάκα, και χαρά στη δασκάλα που έχει τέτοιους μαθητές, όπως τα παιδιά της Δ1 τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων. Σαν σημείωση-υστερόγραφο στον πρόλογο των παιδιών.
Β.Θ.Κ.

Οταν φυτεύουμε ένα δέντρο...
Βοηθάμε τη γη να πρασινίσει.
Δίνουμε οξυγόνο στους ανθρώπους και τα ζώα.
Ομορφαίνουμε το περιβάλλον.
Βοηθάμε τα πουλιά να χτίσουν τις φωλιές τους.
Είναι ένα καταφύγιο.

Οταν καταστρέφουμε ένα δάσος...
Καίμε τα δέντρα και χαλάμε τις φωλιές.
Ξεραίνονται τα λουλούδια.
Το δάσος γίνεται αγνώριστο.
Είναι μες στη μαύρη κόλαση και με κάνει να νιώθω άβολα.
Ντρέπομαι για τον κόσμο που το καταστρέφει.
Παίρνουμε απ’ τα ζώα το σπίτι και την τροφή.
Κανείς δεν μπορεί να ζήσει εκεί.
Το δάσος ερημώνεται τελείως.

Το δάσος μάς προστατεύει!
Ας το προστατέψουμε κι εμείς...
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ Δ1
Στέφανος Αλιφιεράκης, Μαρία Αλυγιζάκη, Θοδωρής Βασιλείου,
Ελένη Δημητρίου, Μαριλένα Ηλιάκη, Ερωφίλη Κοτσιφάκη,
Μανώλης Λενταράκης, Στέλιος Μακράκης,
Γιάννης Μαργαριτάκης, Κατερίνα Μυγιάκη,
Στέλλα Πολιουδόβαρδα, Θοδωρής Σαπουνάκης,
Χρυσάννα Σβουράκη, Παναγιώτης Φιλιππάκης,
Βασιλική Φραγκεδάκη

'Μια βόλτα στο δάσος'
Μια μέρα με την οικογένειά μου πήγαμε στο δάσος της Ρούβας. Βρίσκεται στο Ηράκλειο, στους πρόποδες του Ψηλορείτη.
Το τοπίο ήταν μαγευτικό. Είχε πανύψηλα πλατάνια, όμορφα κυπαρίσσια, ολοπράσινα πεύκα και πανέμορφα κυκλάμινα.
Ενας ψηλός κύριος μάς είπε πως εκεί ζουν πολλά ζώα, όπως κρητικές αγριόγατες, άρκαλοι, ζουρίδες, καλογιάννοι και λαγοί. Επίσης μας είπε πως -σπάνια- μπορεί να δούμε και ποντικοσκίουρους.
Εμείς δεν είδαμε κανένα απ’ τα ζώα που μας είπε. Ομως τελικά ήμασταν τυχεροί, επειδή πίσω από κάτι θάμνους είδαμε αγκαθοπόντικους, χελώνες, βατράχους, μυγάλια και ακίνδυνα λιακόνια.
Πάνω στα δέντρα υπήρχαν καρδερίνες και σπίνοι που είχαν μελωδική φωνη, γαλαζοκότσυφοι και πέρδικες και λαγουδογέρακες. Μας είπαν ότι το χειμώνα έχει μόνο μπεκάτσες, πεταλούδες και μέλισσες.
Κατά τη γνώμη μου ήταν ένα πανέμορφο δάσος και θα ήθελα να ξαναπάω.
Χρυσάννα Σβουράκη

Το δάσος μάς προσφέρει οξυγόνο, μας προστατεύει από τα καυσαέρια και ομορφαίνει τα τοπία.
Επίσης μάς δίνει διάφορα προϊόντα όπως κάστανα, μέλι, μανιτάρια, βατόμουρα, ξύλα και ρετσίνι.
Μπορούμε να ξαπλώνουμε στο γρασίδι και να ξεκουραζόμαστε.
Ερωφίλη Κοτσιφάκη

Το δάσος είναι μεγάλο και καταπράσινο. Εχει καθαρό οξυγόνο και τεράστια δέντρα. Μας προσφέρει ρετσίνι, χαρτί, ξύλα κ.ά..
Μια φορά που είχα πάει μια βόλτα στο δάσος είχα νιώσει τον καθαρό αέρα, ένιωσα ελευθερία και ήμουν πολύ χαρούμενος.
Mανώλης Λενταράκης

Στα δάση υπάρχουν πολλά είδη ζώων και πουλιών. Από τα ζώα, άλλα είναι χορτοφάγα κι άλλα κρεατοφάγα.
Ολα ζουν στα πανύψηλα δέντρα με τους μυρωδάτους καρπούς, στους υπέροχους θάμνους και τ’ αγριολούλουδα. Τα ζώα είναι πολύ τυχερά!
Παναγιώτης Φιλιππάκης

Τα δάση είναι τα πιο πράσινα μέρη που υπάρχουν στον πλανήτη. Είναι γεμάτα με διάφορα είδη δέντρων όπως πεύκα, έλατα, οξιές κ.ά..
Παντού βλέπουμε άγρια λουλούδια και πάρα πολλά ζώα: ελάφια, σκιουράκια, λύκοι, αρκούδες, έντομα, φίδια και διάφορα πουλιά.
Τα περισσότερα δάση βρίσκονται στα βουνά και γενικώς σε ορεινά μέρη. Στις πλαγιές των δασών καμιά φορά υπάρχει ένα ποταμάκι ή μια λιμνούλα. Εκεί πίνουν νερό τα ζώα.
Τα δέντρα μεταξύ τους είναι πολύ κοντά κι έτσι στο μεγαλύτερο μέρος του το δάσος είναι σκιερό.
Τα δέντρα είναι πάρα πολύ ψηλά. Στα περισσότερα κλαδιά υπάρχουν φωλιές πουλιών.
Οσο περισσότερα δέντρα έχουν τα δάση, τόσο πιο πολύ μας προστατεύουν από πλημμύρες.
Οταν φυτεύουμε δέντρα κάνουμε μεγάλο καλό σε όλους.
Το δάσος γίνεται πιο πράσινο και πιο ωραίο. Αν φυτεύουμε πολλά δέντρα αναπτύσσονται και τα διπλάσια ζώα.
Μαριλένα Ηλιάκη

Χανιώτικα νέα (11.12.12)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΛΟΓΩ των γενικοτέρων οικονομικών δυσκολιών, των περικοπών δημοσίων δαπανών, την αύξηση των τιμολογίων ρεύματος, αερίου και πετρελαίου και κυρίως λόγω της παρούσας κατάστασης της οικονομίας, λόγω κυβερνητικής ανικανότητας και αναλγησίας έσβησε και το φως στην άκρη του τούνελ. Καληνύχτα σας!».
ΑΠΟΠΝΕΕΙ... αισιοδοξία η παραπάνω ανακοίνωση. Τη βρήκα στη σελίδα που άνοιξε τελευταία στο φέισμπουκ ο και ηλεκτρονικός φίλος τώρα πια Κώστας Μπετινάκης κι είπα να σας τη μεταφέρω.
ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ και τη φάτνη σου θα σου φορολογούσαν/ εδώ αν θα γεννιόσουνα κι ούτε θα σε ρωτούσαν. Εχει φοβηθεί το μάτι του μαντιναδολόγου μας, του Ηλία του Σταματάκη, απ? τα που βλέπει να γίνονται. Εδώ που τα λέμε και ποιανού δεν έχει φοβηθεί...
«ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗ ζωή μου δεν θυμάμαι ποτέ αντίστοιχη περίοδο με ανάλογα πολιτικά και κυρίως οικονομικά αδιέξοδα. Θα ήθελα να είχα πεθάνει, να μην είμαι αναγκασμένος να βιώνω αυτές τις καταστάσεις στον τόπο μου», Εμμανουήλ Κριαράς, ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.
«ΒΟΥΒΟΙ, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουνε ίσως κάποιο θάμα». Γάντι μου φαίνεται ότι πάνε οι στίχοι αυτοί του Κώστα Βάρναλη στους ηγέτες της Ευρώπης. Με την εξαίρεση της Μέρκελ και εν μέρει του Σαρκοζί, μου επεσήμανε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος σε σχετική κουβέντα που κάναμε. Σιγά που είναι βουβή και άβουλη η μοιραία Καγκελάριος...
ΜΕΡΑ μεσημέρι βγήκε, λέει, με το φανάρι στο χέρι ο Διογένης στην Αγορά της Αρχαίας Αθήνας κι έψαχνε να βρει έναν άνθρωπο. Δύσκολο πράγμα. Τόσο δύσκολο όσο το να βρει το ΠΑΣΟΚ, έτσι όπως είναι, ψηφοφόρους.
ΕΙΔΟΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ το πετρέλαιο θέρμανσης. Ούτε λίγο ούτε πολύ πάνω από 50% μειώθηκε η κατανάλωσή του στον Νομό μας, για παράδειγμα. Ωστόσο, η θέρμανση - θέρμανση. Χρυσές δουλειές κάνουν οι... ξυλάδες. Κι αν υπάρχουν ελιές για ξερίζωμα...
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ τον πρίγκιπα του παραμυθιού στον Παναθηναϊκό... Περιμένοντας τον πρίγκιπα του παραμυθιού στην ΑΕΚ... Τα σίριαλ σε πλήρη εξέλιξη.
ΕΧΕΙ ΚΑΙ Η ΥΠΟΜΟΝΗ τα όριά της, δεν λέω. Να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους καλούν οι Φιλοζωικοί Σύλλογοι τους Δήμους του Νομού μας και αναστέλλουν την περισυλλογή των αδέσποτων. Σωθήκαμε!
«Η ΤΥΧΗ σου είναι έργον των χειρών σου, εάν δε συμβαίνει να λαμβάνη ταχυτέραν ή βραδυτέραν φοράν, τούτο δεν είναι συμπτωματικόν· εξαρτάται από μυρίας συγκεκριμένας αιτίας, απορρέουσας και ταύτας συνήθως εκ της ιδίας θελήσεώς σου». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακοπούλου.
ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ ΒΛΑΧΑΚΗ, ηθοποιό - συγγραφέα, Χανιά: Χάρηκα πολύ που το «Σιλάνς Σιλβουπλέ» σου κυκλοφορήθηκε, μετά από τις εκδ. «Κέδρος», και από τις εκδόσεις «Μετρονόμος». Περισσότερο, ωστόσο, χάρηκα γιατί το θαυμάσιο αυτό μυθιστόρημά σου θα μεταφερθεί σύντομα από τον Θοδωρή Παπαδουλάκη στη μεγάλη οθόνη, με διασκευή δική σου. Να ?χει την επιτυχία που είχε «Το νησί», η ευχή μου.
«ΣΑΡΑΝΤΑ ΠΕΝΤΕ Γιάννηδες, ενός κοκόρου κλώσα. Καλύτερα μια χώρα μ? ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χώρες σκλαβιά και φυλακή. Ηδονοβλεψία είναι ασθένεια όπου δονεί το αίσθημα της οράσεως. Τρισκατάρατον είναι το πλοίον το έχον κατάρτια και στα τρία ιστία». Από γραπτά μαθητών. Τεσσάρων αστέρων! Στείλε πράμα, Κώστα Μπετινάκη!
«Θ? αναχωρήσω ένα πρωί/ Οταν θα έχουν όλα τα ρολόγια σταματήσει/ και θα προχωρήσω μακριά από τα κοιμητήρια/ Μακριά από τους σταθμούς/ Εκεί ψηλά στον ορίζοντα/ Για ν? ανταμώσω χιλιάδες γαλάζιες κοπέλες/ Που κοιμούνται χρόνια τώρα λησμονημένες/ Στις ουράνιες πεδιάδες».
Το ποίημα «Στις ουράνιες πεδιάδες» της Γιώγιας Σιώκου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (10.12.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
KAΘΑΡΟΣ ουρανός αστραπές δεν φοβάται. Η πρώτη σκέψη που κάνω, ενώ αρχίζω να γράφω τη στήλη, μην βλέποντας ούτε ίχνος από σύννεφα στον ουρανό. Προσγειώνομαι γρήγορα. Χειμώνας (και τι χειμώνας!) είναι. Πολύ θέλει να πλακώσουν τα σύννεφα και ν? αρχίσουν τ? αστραπόβροντα;
ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση (πολύ χρησιμοποιώ αυτήν τη φράση τελευταία, ε;) ήθελε ο Θεός κι επέτρεψε ο καιρός ν? απομαζώξω. Αν λογαριάσω τα μεροκάματά μου, γύρω στα 4 ευρώ πλερώνω το λάδι που έβγαλα. Ισα - ίσα το γεμεκλίκι.
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση για να εξηγήσω τι πάει η λέξη «γεμεκλίκι», που τη χρησιμοποίησα και προ ημερών. Πολλοί είναι αυτοί που δεν την έχουν ακουστά, αν κρίνω απ? τα τηλεφωνήματα που δέχτηκα. «Γεμεκλίκι», λοιπόν, όπως γράφει ο ειδικός του είδους, Αντώνης Ξανθινάκης, στο «Λεξικό» του, σημαίνει ποσότητα λαδιού (κυρίως) ή άλλου προϊόντος, αρκετή, για να συντηρηθεί κάποιος για ένα έτος. Απ? το τουρκικό yemeklik= κατάλληλος για φαγητό, ο εδώδιμος. Κλείνω την παρένθεση.
ΣΚΕΠΑΣΜΕΝΟΣ με βαριά σύννεφα ο ουρανός της Ευρώπης. Κατά νότο μεριά επιδιώκουν να τα διώξουν οι Μερκελο-Σαρκοζήδες. Στην Ελλάδα, κατ? αρχήν, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και στην Ιταλία στη συνέχεια. Να γλυτώσουν αυτοί και να την πλερώσουν οι παρακατιανοί...
ΑΛΛΗ ΜΙΑ Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες. Αλλη μια προσπάθεια, λέει, για να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη. Αλλη μια τρύπα στο νερό; Εγώ να το βάλω το ερωτηματικό, το ευρωπαϊκό νερό είναι, πάντως συνηθισμένο από τρύπες.
ΣΕ ΡΟΛΟ Πύρρου Δήμα ο Λουκάς Παπαδήμος. Ολα τα βάρη αυτός πρέπει να τα σηκώσει καθώς ο ένας ξε-σωμαρίζει από τη μια μεριά και ο άλλος ξε-σαμαρίζει απ? την άλλη.
ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ του Νομού μας έχουν θέρμανση. Αυτό κι αν είναι είδηση, κύριε διευθυντά! Εκεί φτάσαμε...
ΤΡΕΧΕΙ νερό στον ποταμό και πάρε το σταμνί σου... Να τον αλλάξω κατά το ήμισυ τούτον τον στίχο της γνωστής μαντινάδας. Τρέχει νερό στον ποταμό, να μην πηγαίνει τζάμπα... Εσπερίδα για το υδάτινο δυναμικό του Αποκόρωνα στις Βρύσες απόψε.
ΚΑΝΑΚΗ μου σ? ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια/ αλλά και τα βιβλία σου αξίζουνε ανώγεια! Αμεση... μαντιναδοαπάντηση του Ηλία του Σταματάκη, στα που έγραψε γι? αυτόν (βλ. χθεσινά «πεταχτά») ο Κανάκης Γερωνυμάκης. Μαντιναδοπόλεμος με την καλή έννοια.
ΒΑΣΙΛΗ Γ. Χαρωνιτη, Χανιά: Ο καθείς και τα όπλα του, ο καθείς και η προσφορά του! Το όπλο το δικό σου η πένα σου, η προσφορά η δική σου, τα βιβλία σου. Με αφορμή την έκδοση της τελευταίας δουλειάς σου «Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του», που περιλαμβάνει θρύλους και παραδόσεις για τον Χριστό και την Παναγία, σε βιβλίο (Εκδοση του Ενοριακού Φιλανθρωπικού Συλλόγου Αγίας Αικατερίνης «Η Σιναΐτισσα κερά») η αναφορά. Σ? ευχαριστώ θερμά που μου το έστειλες, όπως και για τη θερμή αφιέρωση.
ΟΤΑΝ Ο Βενιζελος περνούσε απ? την οδό Χάληδων, κρατώντας τη δικηγορική του τσάντα, του άρεσε να πειράζει τον δερματέμπορο Φίλιππο Κιουρτσιδάκη, αν και ήξερε ότι ήταν πολιτικά αντίπαλός του. «Πώς πάνε τα νιάτα;», τον ρωτούσε. «Κακά και ψυχρά, γεράματα», του απαντούσε. Και ο Βενιζέλος για να τον συγχύσει: «Επόμενο Φιλιππάκη, επόμενο γερατειά». (Πηγή Σταμ. Αποστολάκη «Λαογραφικά Μελετήματα για τον Ελευθ. Κ. Βενιζέλο»).
«[...] Οσο μεγαλώνω/ δεν μου αρκεί να γράφω στίχους/ που να υμνούν με ωραίες ρίμες/ το ουρανί και το πορφυρό του έρωτα/ Γιατί τώρα,/ ένα πιο πονεμένο κόκκινο/ αναστατώνει τη φλέβα./ Ενα πιο διάφανο λευκό/ γυμνώνει την ηδονή/ Ενα πιο βαθύ μπλε/ με ταξιδεύει στις αβύσσους/ κι ένα κίτρινο αστραπή/ μου ζωγραφίζει φωτοστέφανα/ για τους ταπεινούς και τους αγίους[...]».
Από το ποίημα «Κράτησε τον λυγμό μέχρι να γίνει φως» της Λέτας Κουτσοχέρα.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (09.12.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΚΟΜΜΑ μπορεί να σου χαλάσει όλη τη σύνταξη, έλεγε η δασκάλα στο σχολείο. Τώρα κατάλαβα ότι δεν εννοούσε τα γραπτά. Τρέχα γύρευε ποιος το είπε. Κυκλοφορεί ευρύτατα στο Διαδίκτυο.
ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΚΟΜΜΑ. Το θαυμαστικό που εκφράζει οργή και αγανάκτηση. Το ερωτηματικό που αιωρείται συνεχώς. Η τελεία και η παύλα που έρχονται. Τα αποσιωπητικά που ακολουθούν...
ΤΑ ΕΠΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ του Δεκεμβρίου: Η τακτική Εφορία. Η έκτακτη εισφορά. Το τέλος ακινήτων. Η περαίωση. Τα εκκαθαριστικά του Ε.Τ.Α.Κ. Οι φόροι για τις εκπρόθεσμες δηλώσεις. Ο φόρος για την ακίνητη περιουσία... Οι εφτά πληγές του Φαραώ. Τα εφτά κακά της μοίρα μας...
ΕΝΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Δεν είναι εμπειρική διαπίστωση, αλλά αποτέλεσμα έρευνας αυτό. Από την κοινωνία των τριών τετάρτων στην κοινωνία του ενός δευτέρου. Ανεπαισθήτως. Ενώ έρχονται Χριστούγεννα...
ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ τη γιγαντιαία περικοπή χρέους της Γερμανίας μετά τον πόλεμο, το ελληνικό κούρεμα είναι ασήμαντο. Ενα το κρατούμενο για τον ιστορικό της Οικονομίας Αλμπερτ Ριτς, ο οποίος θυμίζει επιπλέον ότι σ’ εκείνο το «κούρεμα» του 1945, η Ελλάδα έπρεπε να ξεχάσει τις γερμανικές οφειλές (βλ. σχετ. σχόλιο της εφ. «Χριστιανική» 24/11/2011).
ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ... Ερχονται Χριστούγεννα... Ερχονται Χριστούγεννα... Να το λέμε συνέχεια στον εαυτό μας αυτό. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η παρέμβαση. Δίχως άλλες επεξηγήσεις...
ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ γαμπροί που κάνουν τα γλυκά μάτια. Μεγάλη η προίκα των υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης. Καθόλου, κατά που φαίνεται, άνθρακες ο θησαυρός... Για να δούμε τι θα δούμε.
«ΦΟΒΟΥ ΤΑ ΤΕΛΕΙΟΤΕΡΑ εκ των θηρίων, και τους ημιτελείς εκ των ανθρώπων· εκείνα καθιστά θρασύτερα η τελειότης των, τούτους τελειοτέρους η ατέλειά των». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ψΑχνει για το ψαχνό της Α’ Εθνικής ο Α.Ο. Πλατανιάς. Μετά τον Φωκικό σειρά αυτή την Κυριακή έχει ο Ηρακλής Ψαχνών. Είναι μακρύς, ωστόσο, ο δρόμος και πολλά τα κόκκαλα...
ΚΑΝΑΚΗ ΓΕΡΩΝΥΜΑΚΗ, Βουβάς Σφακίων: Σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. Μου άρεσε ιδιαίτερα αυτή για «καλό και καρπερό χειμώνα». Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς και για τα καλά λόγια που έγραψες στη ρίμα που μου έστειλες για τα «πεταχτά». Τη δημοσιεύω ολόκληρη: Υπάρχουνε στα πεταχτά ψήγματ’ από χρυσάφι/ και θέλω να τον συγχαρώ εκείνον που τα γράφει./ Ηθελα χαιρετίσματα να στείλω του Ηλία/ τον έσμιξα στην ποίηση, αλλά και στη Γαλλία./ Στη ζήση αν δεν δημιουργείς κι αν δεν απολαμβάνεις, άδικα ήρθες στη ζωή κι άδικα τόπο πχιάνεις./ Αυτός που αγωνίζεται επιτυχίες βρίχνει/ Οποιος δεν αγωνίζεται η τύχη τόνε ρίχνει!
Ο «ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ» ΔΑΣΚΑΛΟΣ την περίοδο του Εθνικού Διχασμού επιθεωρεί έναν «βενιζελικό» δάσκαλο. Για να δούμε αν ξέρουν τα σημεία στίξης οι μαθητές σου αρχίζοντας απ’ το κόμμα, του λέει. Ο δάσκαλος σηκώνει τον Σήφη και του λέει να γράψει στον πίνακα τη φράση «Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα) ο δάσκαλος είναι γάιδαρος. (τελεία). Οταν το έγραψε ο μαθητής, ο δάσκαλος του είπε να σβήσει το κόμμα και να το βάλει αλλιώς: «Ο επιθεωρητής, (κόμμα) είπε ο δάσκαλος, (κόμμα) είναι γάιδαρος». Ο μαθητής το έγραψε και ο δάσκαλος είπε θριαμβευτικά: «Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον δάσκαλο και πότε τον επιθεωρητή».
«Ο ουρανός μας/ ήταν βαμμένος/ με γαλάζια και κόκκινα όνειρα./ Κανάλια και τρακτέρια στον κάμπο,/ με τα κοιμισμένα νερά,/ αναμαλλιασμένες τσιμινιέρες στην πολιτεία,/ με τις λαδωμένες τραγιάσκες της δημιουργίας/ στις κρεμάστρες της καινούργιας αυγής./ Ο ουρανός μας/ ήταν πλατύς σαν την καρδιά μας/ καθαρός/ σαν το μέτωπο των σκοτωμένων συντρόφων μας./ Στη στέγη του/ υψώσαμε τις σημαίες της λύτρωσης/ και συνεχίσαμε το μεγάλο δρόμο».
Από το ποίημα του Κώστα Χιωτάκη «Ο ουρανός μας».
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)