ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Καλοί μου φίλοι, Καλή Χρονιά!

Κάποια από τα γράμματα που έστειλαν τα παιδιά της Τετάρτης Τάξης του Δημ. Σχ. Κολυμβαρίου στον Άι- Βασίλη, μαζί με σχετικές ζωγραφιές, φιλοξενούμε στον σημερινό Παιδότοπο. με τον οποίο υποδεχόμαστε το νέο έτος , το 2016!  Είναι εντυπωσιακό ότι τα περισσότερα, αν όχι όλα, δεν ζητούν δώρα από τον Άγιο Βασίλη για τον εαυτό τους αλλά για τα παιδιά που στερούνται τα πάντα και για τους ανθρώπους που υποφέρουν τα πάνδεινα.. Φανερό ότι κουβέντιασαν πολύ το θέμα στις τάξεις τους, πριν αρχίσουν να γράφουν...

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Δ’ τάξη 5ου Δημ. Σχ. Κολυμπαρίου

Γράμματα στον Αη Βασίλη

Καλοί μου φίλοι, Καλή Χρονιά!

Κάποια από τα γράμματα που έστειλαν τα παιδιά της Τετάρτης Τάξης του Δημ. Σχ. Κολυμβαρίου στον Άι- Βασίλη, μαζί με σχετικές ζωγραφιές, φιλοξενούμε στον σημερινό Παιδότοπο. με τον οποίο υποδεχόμαστε το νέο έτος , το 2016! Να ευχαριστήσω και τα παιδιά και τους δασκάλους τους, την Βάσω Κορώνη και τον Σοφοκλή Μπασιά, που δούλεψαν "με λογισμό και μ' όνειρο" στις τάξεις τους το θέμα, αλλά και τον διευθυντή τους, τον φίλο μου από τα παλιά Δημήτρη Χαμηλάκη,που αποδέχτηκε την πρότασή μου. Και βέβαια να τα συγχαρώ γι αυτά που γράφουν, έτσι όπως τα γράφουν. Είναι εντυπωσιακό ότι τα περισσότερα, αν όχι όλα, δεν ζητούν δώρα από τον Άγιο Βασίλη για τον εαυτό τους αλλά για τα παιδιά που στερούνται τα πάντα και για τους ανθρώπους που υποφέρουν τα πάνδεινα.. Φανερό ότι κουβέντιασαν πολύ το θέμα στις τάξεις τους, πριν αρχίσουν να γράφουν. .. Να 'ναι καλά οι δάσκαλοί τους και να τα χαίρονται όπως βέβαια και οι γονείς τους. Πάντα άξια!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος 

Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη Εσένα που σε αγαπάνε όλα τα παιδάκια, θα ήθελα να σου πω ότι δεν θέλω δώρο φέτος. Έχω ήδη αρκετά παιχνίδια. Θέλω μονάχα οι γονείς μου να είναι πάντα καλά. Θέλω όμως να σου ζητήσω να βοηθήσεις τα φτωχά παιδάκια. Να τους δώσεις φαγητό, ένα παιχνίδι και να βρουν λίγη ζεστασιά. Μακάρι ακόμα να μπορούσες να κάνεις τους ανθρώπους να αγαπάνε ο ένας τον άλλον, και να μην γίνονται πόλεμοι. Ελπίζω να μην κουραστείς πολύ!

Με πολλή αγάπη

Κατερίνα Καλοτεράκη





Αγαπημένε μου Αϊ Βασίλη, γι’ αυτά τα Χριστούγεννα θα ήθελα να μου κάνεις δώρο, όχι όμως για εμένα για τα παιδιά που το έχουν ανάγκη. Θα ήθελα να τους κάνεις για δώρο ρούχα, παπούτσια και ό,τι άλλο μπορεί να χρειαστούν. Και επίσης θα μου έδινες μεγάλη χαρά, αν έκανες τους τζιχαντιστές να σταματήσουν να πηγαίνουν στις χώρες, να σκοτώνουν πάρα πολλούς ανθρώπους. Κι άλλη μια χάρη θα ήθελα να κρατήσεις τους γονείς μου δεμένους για όλη τους τη ζωή και η οικογένειά μου να είναι πάντα υγιής και γερή. Αυτά τα Χριστούγεννα θέλω να περάσουν όλοι πάρα πολύ καλά, όλοι στον κόσμο.

Κατερίνα Κοκολογιάννη
Αγαπητέ μου Αγιε Βασίλη Ηρθαν τα Χριστούγεννα και όπως κάθε χρόνο σαν παιδί κι εγώ το δώρο σου προσμένω. Κοιτάζοντας μέσα στο δωμάτιό μου, υπάρχουν πολλά και όμορφα παιχνίδια γι’ αυτό κι εγώ φέτος σκέφτηκα να σου ζητήσω κάτι διαφορετικό. Θέλω να γεμίσεις τον μεγάλο σου σάκο με υγεία, αγάπη, χαρά για όλα τα παιδιά του κόσμου. Αυτό είναι το πιο όμορφο δώρο.

Κλειώ Πενταράκη

Σε παρακαλώ Αγιε Βασίλη, χάρισε Ειρήνη και Αγάπη σε όλο τον κόσμο. Και όλοι οι άνθρωποι να βοηθάνε ο ένας τον άλλο. Να δώσεις καταφύγιο στους μετανάστες και να χαρίσεις σε όλο τον κόσμο τροφή και νερό. Δεν θέλω κανείς να είναι λυπημένος. Θέλω όλοι να είναι χαρούμενοι. Δεν μου αρέσει καθόλου ο πόλεμος και όπου έχει πόλεμο θέλω να σταματήσει τώρα αμέσως και αυτοί που ήταν στον πόλεμο να συμφιλιωθούν.

Σε ευχαριστώ

Γωγώ Φαλελάκη
Αγαπημένε μου Αγιε Βασίλη, είμαι η Αργυρώ και είμαι 10 χρονών. Πάω στην Τετάρτη Δημοτικού. Σε παρακαλώ, αν μπορείς θέλω να μου φέρεις ένα επιτραπέζιο για να παίζω με τον αδερφό μου και τους φίλους μου. Θέλω σε όλο τον κόσμο Υγεία, Αγάπη, Ευτυχία και Ειρήνη. Φρόντισε τα παιδιά του κόσμου να μην πολεμάνε και να έχουν καθαρό νερό αλλά και φαγητό. Σε ευχαριστώ Αγιε μου Βασίλη, που φροντίζεις για όλους.

Με αγάπη

Αργυρώ Μαρκουλάκη
Αγαπητέ Αϊ Βασίλη, θα ήθελα να δώσεις φαΐ στα παιδιά που δεν έχουν, μια καλύβα για να μένουν, νερό και σε όλους που δεν έχουν λεφτά γιατί άμα ήμασταν όλοι έτσι δεν θα ήταν καθόλου ωραία η ζωή. Θέλουμε ειρήνη και αγάπη για όλους τους ανθρώπους.

Με πολλή αγάπη

Σταύρος Καμπούρης
Αγαπητέ Αϊ Βασίλη, δεν θέλω δώρα, παρά θέλω να σώσουμε αυτές τις καρδιές που είναι στις μακρινές χώρες χωρίς φαγητό. Εμείς μπορούμε να τους δώσουμε φάρμακα, ρούχα, παπούτσια και φαγητό. Αν αγαπάτε αυτούς τους ανθρώπους, αυτά είναι το ίδιο με εμάς, δεν είναι ωραίο να τους κοροϊδεύουμε. Μπορούν κιόλας να γίνουν φίλοι μας. Όλοι να γίνουμε φίλοι να μοιραζόμαστε τα πάντα!!

Με αγάπη

Μιχαέλα Κατζάκη

Αϊ Βασίλη σε παρακαλώ φέτος τις γιορτές δεν θέλω να μου στείλεις τίποτα. Τα δώρα που θα μου στείλεις θα ήθελα να τα πας στα παιδιά που στην πατρίδα τους υπάρχει πολλή φτώχεια. Και εμένα να μου στείλεις άλλη χρονιά. Εφόσον υπάρχουν παιδιά που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από εμένα.

Με αγάπη

Κωνσταντίνος Μαλανδράκης

Θα ήθελα από τον Αϊ Βασίλη να προστατεύει όλο τον κόσμο. Και επειδή ο Αϊ Βασίλης είναι το όνειρο κάθε παιδιού αν μπορούσε να εξαφανίσει τους τζιχαντιστές που εξαιτίας τους χάνονται τόσες ζωές.

Ουρανία Νικολουδάκη
Αγαπητέ Αϊ Βασίλη θα ήθελα να δώσεις στα παιδιά που δεν έχουν να φάνε, κάμποσα λεφτά για να μπορούν να αγοράζουν φαγητό και ρούχα. Για εμένα μην μου φέρεις τίποτα, γιατί εγώ έχω και ρούχα και λεφτά να παίρνω παιχνίδια. Θα σε ευχαριστήσω πάρα πολύ, άμα το κάνεις αυτό που σου είπα.

Με αγάπη

Δήμητρα Χαριτάκη

Αγαπημένε Αγιε Βασίλη, θα ήθελα να σου ζητήσω κάτι ετούτη τη χρονιά, όχι για μένα, μα για κάποιους άλλους ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Βλέποντας στην τηλεόραση το δράμα των προσφύγων, θα ήταν τετάστια βοήθεια αν έφερνες γι’ αυτούς φαγητό, ρούχα, κουβέρτες και φάρμακα. Αν μπορούσες να φέρεις και λίγα παιχνίδια για τα παιδιά θα τους έδινες τόση χαρά!

Μιχάλης Ματθαίου

Αγαπητέ μου Αϊ Βασίλη γεια σου! Είμαι η Φανουρία και πηγαίνω στην Δ1 τάξη στο Δημοτικό Σχολείο Κολυμπαρίου. Θα ήθελα να σε παρακαλέσω να πας δώρα σε παιδιά που δεν έχουν. Και σε παιδιά άρρωστα στο νοσοκομείο. Ε, τι λες; Για να χαρούν λίγο. Για μένα αν μπορείς θα ήθελα να μου φέρεις μια φυσαρμόνικα γιατί μ’ αρέσει πολύ. Καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένο το νέο έτος με υγεία και Χαρά!

Φανουρία Μπλαζάκη

Χανιώτικα νέα (31.12.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/pedotopos-6/#ixzz3vtpiowiw 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Κι εδώ ακριβώς η… στάση. Σε ένα σημείο ακινησίας που ο νους -μοναχά αυτός- στριφογυρίζει επειδή δεν θέλει να “χαθεί”. Να μην χαθεί στον χρόνο, όπως δεν θα “χαθούν” όσα ο Γιώργος πρόσφερε σ’ αυτήν την πόλη, στους ανθρώπους που τον γνώρισαν άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο.Η ουσία να λέγεσαι Ανθρωπος, η προσφορά, η ανιδιοτέλεια, η ευγενική φύση μιας πολυπροσωπικότητας που σε άφηνε πάντοτε να νιώθεις πως ο κόσμος γίνεται ομορφότερος ή μπορεί να γίνει καλύτερος -όταν “πολλαπλασιαστούν” τέτοιοι τύποι όπως ο Γιώργος που “έφυγε” αναπάντεχα!

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Οι Ωρες του Γιώργου

[Κάποιος θα μπορούσε να μετρήσει τις ώρες, να αφαιρέσει τα δευτερόλεπτα που βαραίνουν κι έπειτα να αποφανθεί: τούτο το μεδούλι, το απόσταγμα είν’ η ζωή…] …Ανάμεσα Χριστούγεννα Πρωτοχρονιά…

Ανάμεσα στις ώρες εκείνες του κεφιού, της περισυλλογής, της ανάγκης να βρεθείς δίπλα στην οικογένειά σου, της στιγμής που θα συμπληρώσει το παζλ των μελλοντικών αναμνήσεων, εκείνων που συνεχώς θα επανέρχονται ως σημεία αναφοράς…

…Ανάμεσα Χριστούγεννα Πρωτοχρονιά… Ανάμεσα σε οροθετημένα χρονικά σημεία για μια ακόμη φορά, έτοιμος να δηλώσω την όποια “παρουσία” στα δρώμενα, στα τεκταινόμενα ενός κόσμου αεικίνητου, μιας συνεχούς περιστρεφόμενης επαναληπτικής πραγματικότητας.

Κάπου… “χαμένος” ανάμεσα στα λαμπιόνια των Χριστουγέννων, το κόκκινο του Santa Claus, το σπήλαιο της γέννησης του μικρού θείου βρέφους, στις ευχές τούτων των ημερών για επί γης Ειρήνη· το μέγα ζητούμενο. Ενα ακόμη αποζητούμενο όπως και πολλά άλλα που αντιλαμβανόμαστε ή μη. Και επιπλέον με ερωτήματα που δεν απαντώνται όπως το παρακάτω: πώς, γιατί να χαθεί μια όμορφη ανθρώπινη διάσταση, μια πάλλουσα καρδιά, για τους άλλους αγωνιούσα όπως αυτή του Γιώργου.

Κι εδώ ακριβώς η… στάση. Σε ένα σημείο ακινησίας που ο νους -μοναχά αυτός- στριφογυρίζει επειδή δεν θέλει να “χαθεί”. Να μην χαθεί στον χρόνο, όπως δεν θα “χαθούν” όσα ο Γιώργος πρόσφερε σ’ αυτήν την πόλη, στους ανθρώπους που τον γνώρισαν άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο.

Η ουσία να λέγεσαι Ανθρωπος, η προσφορά, η ανιδιοτέλεια, η ευγενική φύση μιας πολυπροσωπικότητας που σε άφηνε πάντοτε να νιώθεις πως ο κόσμος γίνεται ομορφότερος ή μπορεί να γίνει καλύτερος -όταν “πολλαπλασιαστούν” τέτοιοι τύποι όπως ο Γιώργος που “έφυγε” αναπάντεχα!

Κι έχω την αίσθηση πως τα δευτερόλεπτα του Γιώργου σε τούτο το πέρασμά του από “εδώ”, είναι αμέτρητα, είναι καταγεγραμμένες ώρες που θα δηλώνουν δυνατά την απουσία του, για όλους, κυρίως για τους δικούς του…

Χανιώτικα νέα (30.12.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/i-ores-tou-giorgou/#ixzz3voiPzv13 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Ένας Κρητικός που τον έλεγαν Δία

Ξετρούλιαξε στην κυριολεξία από κόσμο η μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου της πόλης μας και στις 19 και στις 20 Δεκεμβρίου και τις δύο μέρες δηλαδή, που “παίχτηκε” επί σκηνής ο θεατρικοποιημένος μύθος της Νανώς Σπανουδάκη – Κουτσάκη “Ενας Κρητικός που τον έλεγαν Δία”, με την ευθύνη του Συλλόγου Φίλων Θεάτρου Χανίων (πρόεδρος του Δ.Σ. ο Νάσος Αθανασόπουλος) και σε σκηνοθεσία – άθλο της Μαρίας Ραμουτσάκη. Το ίδιο προβλέπω ότι θα ξετρουλιάξει και αν με το καλό “ξαναπαιχτεί”. Ούτε οι μισοί απ’ αυτούς που ήθελαν να το δουν δεν το είδαν, βλέπετε, χώρια εκείνους που θέλουν να το δουν, ύστερα απ’ αυτά που άκουσαν να λένε όσοι το είδαν.

Για ένα μαγευτικό ταξίδι στα βάθη των αιώνων, για μια μαγευτική παράσταση που απευθύνεται τόσο στους μικρούς όσο και τους μεγάλους, ο λόγος. Για μια σύνθετη αποκλειστικά Χανιώτικη, παραγωγή, ένα υπερθέαμα – πολυθέαμα που συνδυάζει το έμμετρο κείμενο με ηχητικά και μουσικά εφέ, με μαύρο θέατρο, με τραγούδι και με χορό απ’ τους Βιγλάτορες. Για ένα ιδιαίτερα επίκαιρο πολυμορφικό θεατρικό παραμύθι που διδάσκει τέρποντας και τέρπει διδάσκοντας, έτσι όπως επί σκηνής δίνεται. Τι φιλόδοξο εγχείρημα, αλήθεια!

Εν αρχή ην ο λόγος! Ο κελαρυστός με πολλές σύγχρονες αναφορές, θεατρικός λόγος της και εκλεκτής συνεργάτιδος της εφημερίδας μας Νανώς Σπανουδάκη – Κουτσάκη, στη συγκεκριμένη περίπτωση. Απού φελά, παντού φελά. Δική της η ιδέα να θεατρικοποιήσει και μάλιστα έμμετρα τον γνωστό απ’ τη “Θεογονία” του Ησίοδου μύθο για τον Κρηταγενή Δία, συνδυάζοντάς τον με την κοσμολογική θεωρία των Ιώνων φιλοσόφων που μιλούν για τη μεγάλη έκρηξη και τα τρία βασικά στοιχεία της, τη φωτιά, τη γη και το νερό. Του προέδρου της Ενωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων, του φίλου μου του Δημήτρη Νικολακάκη, όμως, η ιδέα (μια ιδέα που έπεσε σε γη αγαθή) να γίνει αυτό που έγινε, έτσι όπως έγινε. Εχουν γνώση οι φύλακες… ο φύλαξ στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Και για “συνωμοσία” ενός μεγάλου μέρους του χανιώτικου θεατρικού, και όχι μόνο, σύμπαντος, θα μπορούσε να κάνει λόγο κάποιος, αναφερόμενος στην περί ου ο λόγος παράσταση. Ξεπερνούν σίγουρα τους 40 εκείνοι που δούλεψαν γι’ αυτήν! Κρύβει αστείρευτες δυνάμεις δημιουργίας αυτός ο τόπος, όταν λειτουργεί και λειτουργείται κάτω απ’ τη σημαία του “εμείς”. Το ξέρει καλά και ο Δημήτρης αυτό. Καιρός να το συνειδητοποιήσουμε όλοι μας. Τα Χανιά, ως Χανιά, μπορούν και πρέπει να παράγουν υψηλής ποιότητας πολιτισμικά προϊόντα, όπως τη συγκεκριμένη παράσταση. Και βέβαια η Κρήτη, ως Κρήτη, για να μην ξεχνούμε, γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε, και τον συγκρητισμό.

«Φωτιά, Δύναμη και Γνώση. Κρόνος – Δίας – Προμηθέας/ Και η Κρήτη πανδοχέας μιας παγκόσμιας στρωμνής/ Της Ελλάδας, της Ευρώπης και ανθρώπων όπου γης». Τα λόγια του Κρόνου (τον ρόλο του ερμήνευσε ο Γιώργος Τακτικάκης) προς το τέλος της παράστασης. Επιλογή μου να κλείσω μ’ αυτά. Και γιατί ο “Κρόνος – Χρόνος”, εξακολουθεί παίρνοντας διάφορες μορφές να «τρώει τα παιδιά του, μες στην ανασφάλειά του» και σήμερα, και γιατί η Κρήτη ήταν, είναι και θα είναι πάντα “το σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών”, όπως “φωνάζει” στο έργο της η Νανώ… “Κρήτη μου όμορφο νησί, νησί του παραδείσου”…

Σημείωση: Ούτε λίγο ούτε πολύ γύρω στους 2,5 τόνους – τρόφιμα μακράς διάρκειας μαζεύτηκαν και παραδόθηκαν στο Κοινωνικό Παντοπωλείο της Περιφερειακής Ενότητας Χανίων σε εμπερίστατους συμπολίτες μας και σε φορείς που λειτουργούν την αλληλεγγύη απ’ τις δύο πρώτες παραστάσεις, όπως έμαθα. Με κοινωνικό εισιτήριο η είσοδος. Ενας επιπρόσθετος λόγος για να τη δουν όσοι δεν την είδαν και για να την ξαναδούν όσοι την είδαν, όταν με το καλό “ξαναπαιχτεί”…

Χανιώτικα νέα (29.12.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/enas-kritikos-pou-ton-elegan-dia-3/#ixzz3vi9s04H3 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

«Αλλ’ ότε ο ιερεύς εξελθών έψαλε το “Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός”, τότε αι μορφαί των Αγίων εφάνησαν ως να εφαιδρύνθησαν εις τους τοίχους. “Ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ”, και ο κυρ Αλεξανδρής ενθουσιών έλαβε την υψηλήν καλάμην και έσεισε τον πολυέλειον με τας λαμπάδας όλας ανημμένας. “Άγγελοι υμνούσιν ακαταπαύστως εκεί”, και εσείσθη ο ναός όλος από την βροντώδη φωνήν του παπά – Φραγκούλη μετά πάθους ψάλλοντος: “Δόξα εν υψίστοις λέγοντες τω σήμερον εν σπηλαίω τεχθέντι”, και οι άγγελοι οι ζωγραφιστοί, οι περικυκλούντες τον Παντοκράτορα άνω εις τον θόλον, έτειναν το ους, αναγνωρίσαντες οικείον αυτοίς τον ύμνον». Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Από το διήγημα “Στο Χριστό στο Κάστρο”).

Δείτε περισσότερα...   ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Χριστουγεννιάτικα

«Αναρχος Θεός καταβέβηκε/ και εν τη Παρθένω κατώκησεν/ ερουρέμ, ερουρέμ, χέρου – ρερουρέμ/ χαίρε Δέσποινα!/ Βασιλεύς των όλων και Κύριος,/ ήλθες τον Αδάμ αναπλάσασθαι/ ερουρέμ, ερουρέμ, χέρου – ρερουρέμ./ Χαίρε Αχραντε!/ Γηγενείς σκιρτάται και χαίρετε/ τάξεις των Αγγέλων ευφραίνεσθε/ ερουρέμ, ερουρέμ, χέρου – ρερουρέμ/ Χαίρε Δέσποινα!».  Από τα Βυζαντινά Κάλαντα (Κοτύωρα Πόντου).

«Την παραμονή τα Χριστούγεννα ο καιρός χάλασε κι άρχισε να πέφτει χιονόνερο. Οι τσομπάνηδες είχανε μαζευτεί στη σπηλιά κι ανάψανε μια μεγάλη φωτιά και κουβεντιάζανε […] Ο Δυσσέας είχε μια παλιά Σύνοψη, κ’ επειδή γνώριζε λίγο από ψαλτικά κι ήξερε και πέντε γράμματα, διάβαζε τις Κυριακάδες κι όποτε ήτανε γιορτή κανένα τροπάρι και λιγοστά από τον Εξάψαλμο. Εκείνη την ώρα φυλλομετρούσε τη Σύνοψη, για να δει τι γράμματα ήτανε να πει». Φώτης Κόντογλου (Από το διήγημα “Χριστούγεννα στη σπηλιά”).

«Οι τρεις άγγελοι παράστεκαν τον ύπνο του μικρού. Η Μητέρα και το Παιδί της είχαν ανάγκη να κοιμηθούν. Ολα είχαν σωπάσει τριγύρω. Ολη η πλάση λες και κρατούσε ευλαβικά την ανάσα της. Και τ’ άλογα του σταύλου ακόμα είχαν πέσει σε βαθύν ύπνο και δεν χτυπούσαν πια το χώμα με τις οπλές τους. Ενα μαντρόσκυλο που γάβγιζε σε κάποια μακρινή στάνη είχε σωπάσει κι αυτό». Παύλος Νιρβάνας (Από το διήγημα “Τρεις Άγγελοι απάνω στη στέγη”).

«Αλλ’ ότε ο ιερεύς εξελθών έψαλε το “Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός”, τότε αι μορφαί των Αγίων εφάνησαν ως να εφαιδρύνθησαν εις τους τοίχους. “Ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ”, και ο κυρ Αλεξανδρής ενθουσιών έλαβε την υψηλήν καλάμην και έσεισε τον πολυέλειον με τας λαμπάδας όλας ανημμένας. “Άγγελοι υμνούσιν ακαταπαύστως εκεί”, και εσείσθη ο ναός όλος από την βροντώδη φωνήν του παπά – Φραγκούλη μετά πάθους ψάλλοντος: “Δόξα εν υψίστοις λέγοντες τω σήμερον εν σπηλαίω τεχθέντι”, και οι άγγελοι οι ζωγραφιστοί, οι περικυκλούντες τον Παντοκράτορα άνω εις τον θόλον, έτειναν το ους, αναγνωρίσαντες οικείον αυτοίς τον ύμνον». Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Από το διήγημα “Στο Χριστό στο Κάστρο”).

«Ο Ιωσήφ μόλις είδε κοιμισμένο το παιδί, κατέβηκε στο χωριό να φροντίσει για τη λεχώνα. Και κείνη ολομόναχη, αδυνατισμένη, με τη μητρική λαχτάρα στα στήθη, σταύρωσε τα χέρια, ακούμπησε το κορμί σ’ ένα στύλο κι έκλεισε τα ματόφυλλα. Μα στάθηκε αδύνατο να κοιμηθεί. Η τύχη του θεόσταλτου ήρθε να της τυραννήσει την ψυχή. Τι θ’ απογένει στου κόσμου την αντάρα ο τρυφερός της Κρίνος, Εκείνος που της δόθηκε με το χέρι ασπροντυμένου Χερουβείμ; Ποια θα είναι η ζωή και ποιο το τέλος του». Ανδρέας Καρκαβίτσας (Από το διήγημα “Θείον Όραμα”).

«Μετά την εκκλησία η σούπα περίμενε στο σπίτι και το οικογενειακό τραπέζι ζέσταινε τη φαμελιά και της έδινε αρχοντιά και ιερότητα. Ο παππούς και η γιαγιά, αν ζούσαν φυσικά, ο πατέρας και η μάνα, τα παιδιά, οι παραδουλεύτρες κι οι φαμέγοι. Ολοι στο ίδιο τραπέζι, όλοι στην ίδια χαρά, όλοι στην ίδια αγάπη […] Οι νεκροί ήτανε κι αυτοί παρόντες στο τραπέζι τη μεγάλη τούτη μέρα και παίρνανε το πιάτο τους από τη σπονδή που ‘κανε η μητέρα ή η γιαγιά ρίχνοντας στο θυμιατήρι σούπα, κρασί και κρέας». Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης (Από το κείμενό του “Χριστούγεννα στον Αποκόρωνα”).

«Κοιτάξαμε τον ξένο. Η κακομοιριά έβγαινε απ’ όλο του το κορμί. Θα ‘τανε πενηντάρης, λιγνός, κίτρινος, τα γένια του ψαρά κι αχτένιστα, μοιάζανε με αφάνα. Ούτε κασκέτο φορούσε ούτε παπούτσια. Ήταν σκεπασμένος με κάτι κουρέλια, που αφήνανε γυμνά εδώ κι εκεί τα μέλη του. Μόλις βρέθηκε μέσα, γύρισε τα μάτια του γύρω φοβισμένα, σαν αγρίμι, κι ύστερα κοίταξε και την πόρτα που την έκλεινε η κορμοστασιά του θείου μου του Δημήτρη. Εκανε μια κίνηση, σαν να ‘θελε να ξεφύγει, μα ο παππούς μου του χαμογέλασε καλόβολα και του είπε με τη γλυκιά φωνή του: “Γιατί; Κάτσε κειδά στο τζάκι, να ζεσταθείς καψερέ”»… Στέφανος Δάφνης (Από το διήγημα “Ο ξένος των Χριστουγέννων”).

Χριστούγεννα σημάνανε κι εφέτος οι καμπάνες/ Χριστέ μου να μην κλαίγανε του κόσμου οι μανάδες! Χρόνια σας πολλά με ειρήνη! Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας!

Χανιώτικα νέα (25.12.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/christougenniatika/#ixzz3vcYBrQrw 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΟΙΗΣΗ

ΤΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ

Δε λυπηθήκαμε, γιατί μαράθηκαν τα λουλούδια,

-ξέραμε καλά ποιο θα ’ναι το τέλος τους-

αλλά γιατί δε βρήκαμε χρόνο,

ν’ απολαύσουμε την ομορφιά τους,

να τα μυριστούμε τουλάχιστον…

Όλο «αύριο» λέγαμε.

Δεν είχαμε διδαχτεί την ομορφιά∙

κι ελπίζαμε -μεταξύ μας αυ

να βρούμε έναν καλό δάσκαλο.

Με το σήμερα και το αύριο

τα λουλούδια μαράθηκαν.

Γιατί να τα πετάξουμε, όμως;

Μια ασχήμια θα ’ναι κι αυτά,

μέσα σε όλες τις ασχήμιες,

που κάποτε υπήρξαν ομορφιές…

  

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Από την ποιητική συλλογή ¨ΚΑΖΟΒΑΡ' . Χανιά 2014

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

«Αν ήμουν το άστρο των Χριστουγέννων, πού θα οδηγούσα τους Μάγους και τι δώρα θα κρατούσαν;». Προβληματίστηκαν τα παιδιά της Δ’ τάξης του 5ου Δ. Σχ. Χανίων! Συζητώντας για τα Χριστούγεννα και τα μηνύματα που εκπέμπουν, έψαξαν να βρούν απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα. Το άστρο τα οδήγησε εκεί που λείπει το χαμόγελο απ’ τα παιδικά προσωπάκια. «Θα ’θελα να φέρω στα παιδιά του κόσμου όσα έχω κι εγώ» θα πει ένα παιδί. «Αξίζουν ίσες ευκαιρίες όλα τα παιδιά», θα συμπληρώσει ένα άλλο....

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Δ' Τάξη 5ου Δημ. Σχ. Χανίων

Αν ήμουν το άστρο των Χριστουγέννων

«Αν ήμουν το άστρο των Χριστουγέννων, πού θα οδηγούσα τους Μάγους και τι δώρα θα κρατούσαν;». Προβληματίστηκαν τα παιδιά της Δ’ τάξης του 5ου Δ. Σχ. Χανίων! Συζητώντας για τα Χριστούγεννα και τα μηνύματα που εκπέμπουν, ψάξαμε να βρούμε απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα. Το άστρο μάς οδήγησε εκεί που λείπει το χαμόγελο απ’ τα παιδικά προσωπάκια. «Θα ’θελα να φέρω στα παιδιά του κόσμου όσα έχω κι εγώ» θα πει ένα παιδί. «Αξίζουν ίσες ευκαιρίες όλα τα παιδιά», θα συμπληρώσει ένα άλλο. Μακάρι λοιπόν το άστρο των Χριστουγέννων να φωτίσει τους ισχυρούς της γης, αλλά και τον καθένα από μας, ν’ αφήσουμε τους εγωισμούς και να επιδιώξουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι προσφέροντας ό,τι μπορούμε στους συνανθρώπους μας. Χρόνια Πολλά, Χρόνια Καλά για όλους.

 Η δασκάλα της τάξης Ρούλα Μουστάκα

 Σημείωση: Με ανάθεση ο φετινός Χριστουγεννιάτικος Παιδότοπος, όπως και άλλες φορές, στην ίδια δασκάλα, στην φίλη μου απ’ τα παλιά και συνεργάτιδά μου στο 5ο Δημ. Σχ. Χανίων Ρούλα Μουστάκα. Κατά τη δασκάλα (και το δάσκαλο) και η τάξη της (του). Το ξέρω καλά αυτό! Καλά Χριστούγεννα και του χρόνου με υγεία Ρούλα! Να χαίρεσαι τους μαθητές σου και να σε χαίρονται! Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

 Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος

«Ο Χριστός γεννιέται»

Ενα αστέρι λαμπερό από ψηλά έδειχνε ότι έχει γίνει κάτι πολύ σπουδαίο. Ο ουρανός άνοιξε κι άγγελοι άρχισαν να κατεβαίνουν προς τη γη ψάλλοντας στο θείο Βρέφος: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ κι επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Βοσκοί, απλοί άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί γύρω, έτρεξαν να δουν και να προσκυνήσουν το νεογέννητο μωρό. Μάγοι σοφοί απ’ την Ανατολή, που είχαν οδηγό το φωτεινό αστέρι στον ουρανό, ταξίδεψαν για να προσκυνήσουν τον Βασιλιά του κόσμου. Εφεραν για δώρα χρυσό, γιατί ήταν βασιλιάς, λιβάνι γιατί ήταν Θεός και σμύρνα γιατί θα θυσιαζόταν για τους ανθρώπους… Γιάννης Σκαλίδης

Χριστουγεννιάτικο αστέρι

• 
• 
• 
• 
• 

PrevNextΑν ήμουν χριστουγεννιάτικο αστέρι, θα έκανα θαύματα. Για παράδειγμα, θα βοηθούσα τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, όπως είναι οι φτωχοί, οι άνθρωποι που είναι μόνοι τους αλλά και αυτούς που θέλουν πραγματικά βοήθεια. Θα τους πρόσφερα σπίτι, φαγητό, μια ζεστή αγκαλιά και πολλή πολλή αγάπη. Αυτό σημαίνει πνεύμα Χριστουγέννων. Καλά Χριστούγεννα και καλή χρονιά σε όλους!!! Μάνος Λενταράκης

[…] Ωσπου ο λαμπερός κόσμος που έβλεπα, έπαψε να φαίνεται. Εβλεπα μια σκοτεινή κι απόμακρη γωνιά. Πλησίασα πιο κοντά. Τότε με το φως μου είδα ανθρώπους λυπημένους, παιδάκια κλαμένα χωρίς χαμόγελο, πεινασμένα, που κρύωναν. Είδα μαμάδες χωρίς τα παιδάκια τους, αλλά και παιδάκια χωρίς τη μαμά τους. Όπως έμαθα, είχαν πνιγεί στα κρύα νερά της θάλασσας προσπαθώντας να ξεφύγουν απ’ τον πόλεμο. Αναρωτήθηκα τότε γιατί να συμβαίνει αυτό. Ήθελα πολύ να βοηθήσω, μα δεν ήξερα πώς. Τότε ζήτησα από τον Θεό να μου πάρει τη λάμψη μου. Δεν την ήθελα πια. Ζήτησα να μείνω και να φέγγω εκεί, πάνω απ’ τους δυστυχισμένους ανθρώπους, να τους συντροφεύω, να τους φωτίζω και να ζεσταίνω τις ψυχές τους μέχρι να ξανάρθει το χαμόγελο και στο τελευταίο παιδάκι… Εριέττα Καλιοτζάκη

[…] Αν είχα τη δύναμη αυτού του αστεριού, τότε θα έλυνα όλα τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα. Υπάρχουν τόσα παιδάκια στον κόσμο που δεν έχουν μαμά και μπαμπά. Ή άλλα που ζουν στον πόλεμο. Κι αυτά που δίνουν πολλά πολλά λεφτά για να μπουν σε κάτι σαπιοκάραβα για να σώσουν τη ζωή τους. Δικιά μου επιλογή θα ήταν οι Μάγοι να τους προσφέρουν χαρά, ζεστασιά, ελπίδα, εμπιστοσύνη, να πιστεύουν στον εαυτό τους ότι θα τα καταφέρουν. Εύχομαι όλοι να έχουν μια καλύτερη ζωή. Μαρία Τσαγκαράκη

• 
• 
• 
• 
• 

PrevNext…Θα οδηγούσα τους Μάγους σε σπίτια και σε δρόμους που ζουν φτωχοί άνθρωποι, για να τους δώσω χαρά με τα δώρα μου κι ό,τι επιθυμούν. Επίσης θα τους οδηγούσα στα νοσοκομεία για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τις αρρώστιες τους… Μάριος Φραγκεδάκης

Αν ήμουν το αστέρι των Χριστουγέννων που οδήγησε τους μάγους στον Χριστό, θα έριχνα τη λάμψη και το φως μου, στον δρόμο των προσφύγων, που έφυγαν απ’ την πατρίδα τους και τώρα αγωνίζονται να βρουν καλύτερο μέρος γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Αυτοί οι άνθρωποι, όπως και πολλοί άλλοι στη γη, δεν έχουν φαγητό, ρούχα, τα παιδιά τους κρυώνουν και δεν έχουν καταφύγιο για τις κρύες νύχτες… Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους στηρίξουμε ώσπου να τελειώσει ο πόλεμος και να γυρίσουν στα σπίτια τους. Βίκη Νικολάου

… Θα ήθελα έναν κόσμο να χωράει όλους τους ανθρώπους. Να είναι στα μέρη τους και να μην μπαίνουν στις βάρκες να πνίγονται. Να μην χωρίζονται οι οικογένειες και να ’ναι μαζί. Να έχουν πράγματα που έχω εγώ, όπως τροφή, σχολείο και υγεία. Εύχομαι αυτά τα Χριστούγεννα, το αστέρι μου να πραγματοποιήσει την ευχή μου για κάθε παιδί της γης. Ελισάβετ Μαριδάκη

Αν ήμουν το άστρο των Χριστουγέννων, θα έλαμπα τόσο δυνατά, που θα έδειχνα σ’ όλους τον δρόμο της αγάπης, της φιλίας, της ευτυχίας και της καλοσύνης. Θα φρόντιζα όλοι να έχουν στέγη, τροφή, νερό, κουβέρτες και κρεβάτια. Θα ήθελα να μη γίνονται πόλεμοι κι όλοι να ζουν ειρηνικά. Πόσο θα προσπαθούσα όλα αυτά να γίνουν πραγματικότητα! Ακης Πελτέκης

[…] Αρκετοί άνθρωποι είναι στον δρόμο και δεν έχουν σπίτι να κοιμούνται. Κάποιοι ψάχνουν για φαγητό, στα σκουπίδια. Αν ήμουν το άστρο των Χριστουγέννων θα ζητούσα από τον Χριστό να δώσει αγάπη, χαρά, κι ό,τι χρειάζονται τα παιδιά του κόσμου. Αγγελική Δαλετζάκη

Χανιώτικα νέα (24.12.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/an-imoun-to-astro-ton-christougennon/#ixzz3vP34X5ia 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΝ ΝΙΠΠΩ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ!

ΝΙΠΠΟΣ 2015

ΞΗΜΕΡΩΝΟΥΝ ΧΡΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

¨Ωρα 07: 55

Μετά την Λειτουργία στον Τίμιο Σταυρό

ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΜΑΣ (ΧΡΥΣΑ) ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ! ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ!

Χριστούγεννα 2015. Μετά την λειτουργία ... Τα Λευκά Όρη χιονισμένα... Στον ίσκιο τους πάντα το χωριό μας. Εδώ Νίππος!

Ακύρωση

Το "Επί γης ειρήνη" από τα πουλιά στα καμπαναριά του Τιμίου Σταυρού

Η Πλατέα του Άι- Γιώργη

ΠΟΙΗΣΗ

Τα παιδιά και τα πουλιά

Τα παιδιά,

που κόβουν με τα δόντια τους

μπουκιές μπουκιές το σήμερα,

έχουν θέση στην καρδιά τους

για τη σπηλιά της Βηθλεέμ.

Τα πουλιά,

που κουβαλούν μέχρι το αύριο

την αναπνοή του ήλιου,

έχουν θέση στα φτερά τους

για τον ιστό της αναστάσιμης σημαίας.

Όσο υπάρχουνε παιδιά,

θα γεννιέται ο Χριστός.

Όσο υπάρχουνε πουλιά,

ο σταυρωμένος Χριστός

θα ανασταίνεται.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

"Όταν γίνεις ποίημα", εκδ. "Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης". Χανιά, 2013

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

 Σε δυο μέρες Χριστός γεννάται, μήνυμα χαρμόσυνο! Και πέρα για πέρα αληθινό, για όσους πολύ το επιθυμούν να το δεχθούν στα κατάβαθα της ψυχής της παιδίσιας που κάπου εντός τους παραμένει κρυμμένη. Κι υπάρχει ακόμη χρόνος, τίποτα δεν είναι χαμένο αν δεν το παραδεκτούμε  Είναι τούτος εδώ ο τόπος γερά αντιστεκούμενος για να μπορεί να βοηθήσει σε αυτή την όμορφη αίσθηση που νιώθει η ανέμελη νιότη σαν εύχεται ολόψυχα “Καλά Χριστούγεννα”! Τούτη η λέξη Χριστούγεννα, να ‘ναι για όλους φυλαχτό, η ευχή μου…

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Χριστός γεννάται... αλήθεια

Σε δύο μέρες θα γεννηθεί! Τούτη η προσμονή θα επαληθευθεί το δίχως άλλο και θα χαροποιήσει αληθινά! Πιότερο από κάθε τι άλλο θα ανυψώσει.

Τούτη η αλήθεια μοιάζει και είναι η μόνη σίγουρη, ορατά και ξεκάθαρα ανάμεσα σε όλα εκείνα τα πλαστικοποιημένα, φτιασιδωμένα και ψευδο-αναμενόμενα και μη, εκείνα όλα που ευχόμαστε ή ελπίζουμε ότι θα συμβούν αποθέτοντας τις όποιες ελπίδες μας σε λόγια ανθρώπων.
Ειναι μι’ αλήθεια που σημαίνει όλα όσα μόνο η παρουσία ενός νεογέννητου, ενός βρέφους – του μωρού Θεανθρώπου που θα γεννηθεί και πάλι, μπορεί να προσδώσει!
Και μόνη αυτή μπορεί να σηματοδοτήσει και πάλι, και για μια ακόμη φορά, όλα εκείνα που προσμένουμε απ’ την παρουσία του…
Ωρα αλήθειας λοιπόν.
Μιας κατ’ ουσίαν αλήθειας που ισχύει ακόμη και σε αυτόν τον σύγχρονο κόσμο στον οποίο έχουμε μάθει να μην νιώθουμε, στον οποίο αποξεχνούμε τις αίσθησες που χαρακτηρίζουν την υπόστασή μας ως άνθρωποι.
Τούτη η αλήθεια έρχεται σε λίγες ώρες σαν μάννα εξ ουρανού σε ένα ανθρωπομάνι που βιώνει τα πάντα μέσα από τον υμένα μιας παγκοσμιοποιημένης “συνείδησης” που ωστόσο στις περισσότερες περιστάσεις δεν συνάδει με τις ανάγκες του, μήτε με τις προσδοκίες του.
Κι έρχεται ως αλήθεια στον άνθρωπο που οφείλει να ορίζεται και ως προσωπικότητα αυτούσια, στον σημερινό άνθρωπο τον αποκαμωμένο που είναι χαμένος, που μοιάζει να έχει εθιστεί στο ψεύτικο, που σιγά-σιγά ζει έχοντας απομυθοποιήσει ακόμη και αυτήν την ύπαρξη τούτης αυτής της λέξης για την οποία ο λόγος.
Ισως και δικαιολογημένα αφού στο όνομά της “αλήθειας” έχουν δημιουργηθεί όλες τούτες οι ψευδαισθήσεις που μας μπολιάζουν ώστε σταδιακά μες σε αυτήν την δοτή πραγματικότητα ο σύγχρονος ανθρωπος έπαψε πια να πιστεύει στα μάτια, σταμάτησε να πιστεύει στα λόγια… -δικαιολογημένα- επειδή πολύ έχει προδωθεί! Αλλος συνειδητά – άλλος ασυνείδητα, ερήμην του ή μη…
Αλλά… σε δυο μέρες Χριστός γεννάται, μήνυμα χαρμόσυνο! Και πέρα για πέρα αληθινό, για όσους πολύ το επιθυμούν να το δεχθούν στα κατάβαθα της ψυχής της παιδίσιας που κάπου εντός τους παραμένει κρυμμένη.
Κι υπάρχει ακόμη χρόνος, τίποτα δεν είναι χαμένο αν δεν το παραδεκτούμε…
Είναι τούτος εδώ ο τόπος γερά αντιστεκούμενος για να μπορεί να βοηθήσει σε αυτή την όμορφη αίσθηση που νιώθει η ανέμελη νιότη σαν εύχεται ολόψυχα “Καλά Χριστούγεννα”!
Τούτη η λέξη Χριστούγεννα, να ‘ναι για όλους φυλαχτό, η ευχή μου…

Χανιώτικα νέα (23.12,2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/christos-gennate-alithia/#ixzz3v8zSwMjO 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook