Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2023

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΣΤ2 5ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ 

ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

 
 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
«Σεπτέμβριος… Ανυπομονησία, χαμόγελα, άγχος, προσδοκίες…
Είμαστε οι “μεγάλοι” του σχολείου φέτος. Εκτάκια! Μεγάλη χαρά και μεγάλη ευθύνη! Άραγε πώς θα κυλήσει η τελευταία χρονιά του Δημοτικού; Θα πάμε καμιά καλή εκδρομή ή θα μας πρήξει αυτή η ψηλή κυρία με διαβάσματα και διαγωνίσματα;» Τα που γράφουν με χιούμορ στο ομαδικό κείμενο που έστειλαν στον Παιδότοπο τα παιδιά της Στ2 τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων, μαζί με άλλες σχετικές ατομικές εργασίες τους, κείμενα και ζωγραφιές, με “ταχυδρόμο” τη γνωστή στους αναγνώστες της στήλης και από άλλες εργασίες παλιών μαθητών της, δασκάλα τους Τόνια Σκουλά. Κατάπολλα τα ευχαριστώ μου και στα παιδιά που φέτος είναι οι “μεγάλοι” του σχολείου τους, και βέβαια στη δασκάλα τους που είχε τον ρόλο της συντονίστριας αλλά και της εμψυχώτριας για να γίνει αυτή η σελίδα. Να χαίρεσαι τους μαθητές σου, καλή μου συναδέλφισσα, και να σε χαίρονται! Καλή συνέχεια!  

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης
Χανιώτικα νέα (Σάββατο,30.9.2023)

https://www.haniotika-nea.gr/st2-taxi-5oy-dim-sch-chanion-kalosorizontas-ti-nea-scholiki-chronia/

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2023

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΟΙ "ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ” ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Ε. ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΗ - ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ( ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ""ELIAS", TA ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ, ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ)

 

 

ΟΙ "ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ” ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Ε. ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΗ

 

 «Ηδύφωνα είναι οι στίχοι µου παιδιά,/ κι ηδύπνοα εγγόνια ανθοστεµµένα,/ που, στη νιότη ή στο γέρµα µου, η καρδιά/ γαλήνης όρµο βρίσκει το καθένα». «Ηδύφωνα παιδιά» και «ηδύπνοα εγγόνια ανθοστεµµένα» αποκαλεί τους στίχους του στην πρώτη στροφή του πρώτου, εν είδει προλόγου, ποιήµατος (“Οι στίχοι µου” ο τίτλος του) της ποιητικής του συλλογής “Ποιητικές ∆ιαδροµές”, ο τίτλος της, «σε µονοπάτια σκέψεων και συναισθηµάτων του χθες και του σήµερα», ο υπότιτλός της, ο εκ Βουκολιών Κισσάµου ορµώµενος συνταξιούχος πανεπιστηµιακός δάσκαλος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης (οµότιµος Καθηγητής στο τµήµα Ποιµαντικής και Κοινωνικής) Σταύρος Ε. Καλαντζάκης, που µένει στη συµπρωτεύουσα. Να ’ναι καλά για το “δώρο” του. Για µια ιδιαίτερα καλαίσθητη ποιητική συλλογή 208 σελίδων, των εκδόσεων “Γράφηµα” (βελτιωµένη επανέκδοση, Θεσσαλονίκη, Μάιος 2023) ο λόγος. «Γοργόφτερα είναι οι στίχοι µου πουλιά,/ έτοιµα στους αιθέρες να πετάξουν,/ να µου χαρίσουν ευφροσύνη µια σταλιά,/ βάλσαµο στην καρδιά µου να σταλάξουν», θα µας πει σε µια απ’ τις επόµενες στροφές. Συµφωνώ απόλυτα. Πρώτα πρώτα για τον εαυτό του γράφει ο αληθινός ποιητής…


“Του στοχασµού και του ρεαλισµού”, “Της ανάµνησης και της νοσταλγίας”, “Του συναισθήµατος και του ροµαντισµού”, “Της πατρίδας: τοπικά και ιστορικά”, “Της ζωής καθηµερινά και συνηθισµένα”, “Της ευγνωµοσύνης και της φιλίας (αφιερώσεις)”, οι τίτλοι των ενοτήτων των ‘‘Ποιητικών ∆ιαδροµών’’, που περιλαµβάνουν εν είδει επιλόγου δυο ακόµα ποιήµατα “Ηλιόφωτα (Φωτεινά)” και “Ηλιοστερή (Σκιερά)” οι τίτλοι τους. «Την παρούσα ποιητική συλλογή απαρτίζουν ποιήµατα που συντίθεται κατά τη διάρκεια δύο χρονικών περιόδων εκτεινόµενων από το έτος 1964 έως το 1972 και από το έτος 2012 έως το 2020», έχει δηλώσει στην αρχή του προλόγου του ο ποιητής. «Εντάσσονται δηλαδή,» όπως λέει ο ίδιος «στο λυκαυγές της νεότητας και στο λυκόφως της ωριµότητας µου» αντιστοίχως.


«Κρήτη σεµνή,/ γλυκιά µου αφέντρα,/ κι αν από χρόνια ζω µακριά σου,/ κοντά σου πάντα µένω,/ γιατί στους µύριους πόθους µου,/ αραξοβόλι είναι η θωριά σου/ και τ’ όνειρο µου σταθερά,/ στους κάβους σου δεµένο. […] Όποιος τις χαρές σου γνωρίσει,/ που ’χει αρµόσει η αφεντιά σου/ στων Κρητικών τη φύση,/ -το πνεύµα το φιλόξενο,/ την αρχοντιά, τη λεβεντιά σου,/ την περηφάνια την παλικαριά- / ευθύς θα σ’ αγαπήσει». Και σαν δείγµα γραφής της ποίησης τού ποιητή µας που δείχνει την αγάπη του για την Κρήτη, η πρώτη και η τέταρτη στροφή απ’ το ποίηµα του “Κρήτη µου αφέντρα”, που έχει γραφτεί το 1972…

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 
 

ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ""ELIAS" Στο έλεος του “Elias” πολλές περιοχές της χώρας προχθές, µέσα σ’ αυτές και η πόλη µας. Ευτυχώς που µας λυπήθηκε και δεν φέρθηκε τόσο “βάρβαρα”, όπως φέρθηκε στον θεσσαλικό Κάµπο πριν από λίγο καιρό ο “Daniel”. Αυτό, όµως, δεν σηµαίνει ότι πρέπει να εφησυχάζουµε. Το αντίθετο...

TA ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ «Ο ποταµός ζητά τα δίκια του χίλια χρόνια»… Έχουµε ξεχάσει στην πράξη σαν πολίτες µα και σαν πολιτεία την παραπάνω παροιμία. Όπως και πολλές άλλες, άλλωστε. «Κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε», µια απ’ αυτές που µου έρχονται στον νου µου. «Των φρονίµων τα παιδιά πριν πεινάσουν µαγειρεύουν», µια άλλη.

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ Παγκόσµια Ηµέρα Καρδιάς σήµερα, 29 Οκτωβρίου, µας πληροφορεί η µαντιναδολόγος µας Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «∆ουλεύει ακατάπαυστα, στον µπέτη η καρδιά σου,/ να την προσέχεις, φίλε(η) µου για να ’χεις την υγειά σου», µας λέει, απευθυνόµενη σε όλους, στην πρώτη της µαντινάδα. Και βέβαια, ερωτικές οι άλλες δύο που ακολουθούν: «Εξήντα χτύποι το λεπτό σαν είσαι µακριά µου,/ µα ξεπερνούν τους εκατό όταν βρεθείς κοντά µου.// Καρδιά που ξέρει ν’ αγαπά, απ’ τσ’ άλλες ξεχωρίζει/ σαν ανοιξιάτικος µπαξές ολοχρονίς ανθίζει». Ειδικού περιεχοµένου η µια, γενικού περιεχοµένου η άλλη. Να ’σαι καλά, Νεκταρία!
 
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 29.9.2023) 


 

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2023

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

  ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ: ΣABBATO, 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«Ω ΜΑΚΑΡΙΑ Ελλάς! Συ ενδιαίτημα των ουρανίων!». Και οι στίχοι αυτοί του μεγάλου Γερμανού ποιητή Φρίντριχ Χέλντερλιν στον νου μου, προχθές, ενώ παρακολουθούσα τις εργασίες της πρώτης μέρας της διήμερης συνάντησης Ελλήνων και Γερμανών δημοσιογράφων στο Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου (Ιδρυμα “Αγία Σοφία”) με θέμα την κάλυψη της ελληνικής κρίσης από τα Μ.Μ.Ε. των δύο χωρών. Οπως και οι στίχοι άλλων Γερμανών ποιητών με αναφορές στην Ελλάδα, βέβαια. Αλλο πράγμα, όμως, η περιοχή της ποίησης κι άλλο η περιοχή των συμφερόντων. Εκ των ων ουκ άνευ αυτό
ΦΤΩΧΟΙ ή στα πρόθυρα της φτώχειας 6.300.000 περίπου Ελληνες. Σοκαριστικά τα στοιχεία του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους. Στα αζήτητα η θέσπιση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Αγρόν αγοράζει, βλέπετε, η σεβαστή μας κυβέρνησις που κοιμάται κι ονειρεύεται ότι η κρίση είναι παρελθόν
Ο ΡΟΛΟΣ του δημοσιογράφου. Ο ρόλος του Ελληνα και του Γερμανού δημοσιογράφου κατά τη διάρκεια της κρίσης που κατά που φαίνεται όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά και εντείνεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο πέραν επιχειρηματικών και πολιτικών συμφερόντων ρόλος των. Η κάλυψη χωρίς σκοπιμότητες των γεγονότων. Το μέγα ζητούμενο της ειλικρίνειας!
 ΕΞ ΑΔΙΑΝΕΜΗΤΟΥ πλούτος για τον τόπο μας, τα Χανιά, την Κρήτη, μα και την Ελλάδα γενικότερα, μ’ ό,τι αυτό σημαίνει το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου. Το επεσήμανε χρησιμοποιώντας διαφορετική βέβαια φρασεολογία και ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης στον χαιρετισμό του αυτό. Να το καταγράψουμε γι’ άλλη μια φορά, με αφορμή την περί ης ο λόγος διημερίδα…
ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ των οφειλόμενων απ’ τη Γερμανία στην Ελλάδα αποζημιώσεων και μάλιστα με ένταση μπήκε κατά τη διάρκεια της διημερίδας και το ερώτημα αν η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι το πειραματόζωο της Ευρώπης ετέθη. Και μόνο γι’ αυτά τα δύο μπορεί να θεωρηθεί ότι η διημερίδα καλώς έγινε, η γνώμη μου.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ημέρα Τουρισμού σήμερα, 27 Σεπτεμβρίου, σχετική μ’ αυτήν η μαντινάδα που μου έστειλε ο φίλος ιερωμένος: «Σε άλλους τόπους μακρινούς ταξίδεψα του κόσμου/ κι ένιωσα κάθε άνθρωπος πως είναι αδελφός μου», μας λέει σ’ αυτήν. Αυτός πρέπει να είναι ο απώτερος σκοπός του τουρισμού, σκέφτομαι.
ΕΝΤΑΞΕΙ, το απόλυτο χανιώτικο ντέρμπι, έναν τελικό κυπέλλου Ελλάδας μεταξύ του Α.Ο. Πλατανιά και του Α.Ο. Χανίων για να μην πετούμε στα σύννεφα, δεν… παίζει. Καθόλου απίθανο, όμως, να δούμε τις ομάδες μας σαν αντιπάλους στο γήπεδο σε επόμενη φάση του Κυπέλλου…
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ των Γαλατών Βρέννος, αφού κατέλαβε τη Ρώμη, πολιορκούσε το Καπιτώλιο, τελευταία εστία αντίστασης των Ρωμαίων. Επειδή οι πολιορκημένοι υπέφεραν από πείνα, ήρθαν σε διαπραγματεύσεις μαζί του και συμφώνησαν να του καταβάλουν χίλιες λίτρες χρυσού, για να αποχωρήσει από τη ρωμαϊκή επικράτεια. Οταν όμως οι Ρωμαίοι έφεραν το χρυσάφι και το έβαλαν να ζυγιστεί, οι Γαλάτες τραβούσαν τη ζυγαριά και την έκαναν να κλίνει προς το μέρος των σταθμών. Και επειδή οι Ρωμαίοι αγανακτούσαν ο Βρέννος για να τους εξευτελίσει, έριξε στην πλευρά των σταθμών το ξίφος και τη ζώνη του. Τότε ένας Ρωμαίος χιλίαρχος τον ρώτησε τι σήμαινε αυτό και ο Γαλάτης βασιλιάς απάντησε με τη φράση “Αλίμονο στους νικημένους” που έμεινε παροιμιώδης. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”). 
«Ιδού λοιπόν! Και είθε τη χλεύη να χλευάσει η εύθυμη παράνοια./ Οταν σε νύχτα ιερή αιφνίδια συναρπάσει τους τραγουδιστές./ Γι’ αυτό έλα στον Ισθμό. Εκεί όπου παφλάζει ανοιχτή η θάλασσα./ Κοντά στον Παρνασσό κι όπου το χιόνι περιβάλλει αστραφτερό βράχους δελφίους./ Εκεί στη χώρα του Ολύμπου, εκεί στα ψηλώματα του Κιθαιρώνα./ Κάτω απ’ τα πεύκα εκεί, κάτω απ’ τα σταφύλια, απ’ όπου/ Εκτείνεται η Θήβα και ρέει με παφλασμό ο Ισμηνός διά μέσου της Καδμείας χώρας/ Εκείθεν έρχεται και προς τα εκεί οπίσω ο ερχόμενος Θεός/ Ω μακαρία Ελλάς! Συ ενδιαίτημα των ουρανίων». Από το ποίημα του Φρίντριχ Χέλντερλιν “Αρτος και οίνος” (http://tzikas.wordres.com) ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! 
Χανιώτικα νέα (27.09.2014)

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2023

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΜΙΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ... 

 
 
 
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Μακριά από την επικαιρότητα τούτων των τελευταίων ηµερών σήµερα!

Απόδραση σε µια ήσυχη γωνιά! Μια ήρεµη… χωρίς φωνές φυγή! Μια διαφυγή· διαφορετικές αφηγήσεις και σκέψεις, διαφορετικές εικόνες, -το προσπαθώ- µακριά από την αποπνικτική “σώνει και ντε” επικαιρότητα!

...Κι ας µην το θέλει, να µην το επιδιώκει πια ο σύγχρονος άνθρωπος, έρχονται και τον βρίσκουν µόνα τους όλα εκείνα τα γεγονότα, τον προλαβαίνουν, κάποιες φορές τον καταδιώκουν µε άγριο, βάναυσο τρόπο, τον παίρνουν στο κατόπι!

Εσωτερική η ανάγκη για απόδραση λοιπόν! Σε µια γωνιά ήσυχη να αφεθεί ο νους!

...Mια βουτιά στο απόλυτο κενό, να ξεθολώσει το µάτι από όλες τις έντονες εικόνες!

Να ξεκουραστεί για λίγο ο οργανισµός, να νιώσει αλήθειες! Τις λίγες, τις ουσιαστικές!

Να ξεφύγει από το “σκουπιδαριό” που επικρατεί τριγύρω,  από τις πολλές άχρηστες πληροφορίες που καθηµερινά γεµίζει ο εγκέφαλός του, µέσα από οθόνες, από φωνές και βίντεο που παίζουν τα πρωινάδικα, τα µεσηµεριανάδικα, τα βραδινάδικα!

Εικόνες από τα σχολεία που άνοιξαν, µία από τις απαντοχές και τούτον τον Σεπτέµβρη!

Στα παιδιά όλες οι σκέψεις! Σε αυτά αποθέτουµε τις ελπίδες µας, στο µέλλον που επιθυµούµε και ονειρευόµαστε καλύτερο… πάντα!

Παρηγοριά -πρόσκαιρη(;) ή παντοτινή- και οι λέξεις που ξεπηδούν µέσα στις αυλές και στις σχολικές αίθουσες! Λέξεις που γοητεύουν και κρατούν εντός τους τη δροσινάδα, τη νεότητα:

‘‘...Φιλία, παιχνίδια, µαθήµατα, συµµαθητές...!

...Οι δάσκαλοι, οι καθηγητές!’’.

Παραθέτω µόνο κάποιες από εκείνες τις τις γεµάτες ουσία ευωδιαστές λέξεις µιας ζωής αληθινής!

Τις λέξεις που ακολουθούν τα πάλαι ποτέ παιδιά, που ξεχάσανε! Λέξεις που θα εντυπωθούν βαθειά στις καρδιές και των σηµερινών παιδιών κι ας µην το γνωρίζουν τώρα!

 

 

Υ.Γ. Σεπτέµβρης ο µήνας γενεθλίων τούτης εδώ της στήλης! Τα “Ευθύβολα και µη…” εισήλθαν στη τρίτη δεκαετία της ζωής τους!

Τόσα πολλά, τόσο λίγα έχουν αλλάξει από τον µακρινό Σεπτέµβρη του 2003...
 
Χανιώτικα νέα (Τετάρτη,27.9.2023) 

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2023

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ,ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

«ΑΝ ΜΕ ΔΕΙΤΕ ΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΩ ΜΕ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ...» -
ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΥΓΟΠΑΤΗΜΑΤΑ,  "ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ",ΠΑΝΔΗΜΟΣ Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ)

 

 


 
«ΑΝ ΜΕ ΔΕΙΤΕ ΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΩ ΜΕ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ...»

 

«Τα χελιδόνια πα στα σύρµατα/ του τηλεγράφου αραδιασµένα,/ έτοιµα πια για το ταξίδι τους,/ λένε τραγούδια µεθυσµένα.// Αύριο το αγέρι του φθινοπώρου/ στη θέση τους θα σκούζει µόνο/ κι εµείς βαθιά µας θα αισθανόµασθε/ της Εγκατάλειψης τον πόνο./ Γιατί φτερά κι εµείς δεν έχουµε;/ Γιατί, γιατί να µην µπορούµε,/ όπως αυτά πέρ’ απ’ τη Μοίρα µας/ την Άνοιξη ν’ ακολουθούµε;» Το ποίηµα “Φθινόπωρο” του Σωτήρη Σκίπη.


 «Τι να σου πω, φθινόπωρο, που πνέεις από τα φώτα/ της πολιτείας και φτάνεις ως τα νέφη τ’ ουρανού;/ Ύµνοι, σύµβολα, ποιητικές, όλα γνωστά από πρώτα,/ φυλλοροούν στην κόµη σου τα ψυχρά άνθη του νου.// Γίγας, αυτοκρατορικό φάσµα, καθώς προβαίνεις/ στο δρόµο της πικρίας και της περισυλλογής,/ αστέρια µε το πρόσωπο, µε της χρυσής σου χλαίνης/ το κράσπεδο σαρώνοντας τα φύλλα καταγής. […] Ενοσταλγούσα, ριγηλό φθινόπωρο, τις ώρες,/ τα δέντρα αυτά του δάσους, την έρηµη προτοµή.// Κι όπως πέφτουνε τα κλαδιά στο υγρό χώµα οι οπώρες,/ ήρθα να εγκαταλειφθώ στην ιερή σου ορµή». Από το ποίηµα “Τι να σου πω φθινόπωρο” του Κώστα Καρυωτάκη.


 «Γυρίσαµε πάλι στο φθινόπωρο, το καλοκαίρι/ σαν ένα τετράδιο που µας κούρασε γράφοντας µένει/ γεµάτο διαγραφές αφηρηµένα σχέδια/ στο περιθώριο κι ερωτηµατικά, γυρίσαµε/ στην εποχή των µατιών που κοιτάζουν/ στον καθρέφτη µέσα στο ηλεχτρικό φως/ σφιγµένα χείλια κι οι άνθρωποι ξένοι/ στις κάµαρες στους δρόµους κάτω απ’ τις πιπεριές/ καθώς οι φάροι των αυτοκινήτων σκοτώνουν/ χιλιάδες χλωµές προσωπίδες./ Γυρίσαµε· πάντα κινάµε για να γυρίσουµε/ στη µοναξιά, µια φούχτα χώµα, στις άδειες παλάµες...». “Ένας λόγος για το καλοκαίρι”, από τα “Ποιήµατα” (εκδ. Ίκαρος, 1989) του Γιώργου Σεφέρη.


 «Ένα κίτρινο φύλλο σου, φθινόπωρο,/ σ’ έναν άνεµο ράθυµο κάθισε/ και µ’ ακολούθησε επίµονα./ Το πήρα και το κρατώ/ σαν κάτι συµβολικό από µέρους σου,/ σαν φιλικό αυτόγραφο,/ ίσως σαν ένα ‘‘ευχαριστώ’’/ που διόλου µέρος δεν έλαβα στο καλοκαίρι τούτο.../ Το πήρα/ κι εξιχνιάζω/ τις φετινές προθέσεις σου/ απέναντί µου». Το ποίηµα “Αυτόγραφο” της Κικής ∆ηµουλά. (Από τη συλλογή “Ερήµην” 1990).


 «Αν µε δεις απόψε να κουβεντιάζω µε το φθινόπωρο/ µη µ’ ενοχλήσεις./ Με φώναξε να πιούµε ένα κρασί/ και να µου διαβάσει κάτι στίχους,/ που ξεδιάλεξε από παλιά κιτρινισµένα φύλλα». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου. Ε λοιπόν, απολαµβάνω κι εγώ την κουβέντα µε το φθινόπωρο. Με τα χελιδόνια λίγο πριν φύγουν, αλλά και µε τις φωλιές τους που τα περιµένουν. Με τα φύλλα των δέντρων που πέφτουν στη γη. Με τα σύννεφα που παίζουν κυνηγητό µε τον ήλιο. Με τη µατωµένη ρίζα της άνοιξης που σαν θησαυρό φυλάει στα σπλάχνα του. Και καταφεύγοντας στους στίχους των ποιητών µας…

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΥΓΟΠΑΤΗΜΑΤΑ Στα τρυγοπατήµατα “πατά” και στις σηµερινές της ερωτικές µαντινάδες η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Αµπέλι µοιάζει ο σεβντάς, σταφύλια τα φιλιά σου,/ το νέκταρ της αγάπης µας θα πιω στην αγκαλιά σου», µας λέει στην πρώτη. «Απ’ του σεβντά σου το κρασί, ένα ποτήρι µόνο/ ανέ µου δώσεις µάτια µου, ξεχνάω κάθε πόνο», µας λέει στη δεύτερη. Να το γράψω και σήµερα γι’ άλλη µια φορά. ∆εν παίζεται η µαντιναδολόγος µας στις ερωτικές µαντινάδες!


 'ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ" «Κι αν δεν µπορείς να κάµεις την ζωή σου όπως την θέλεις,/ τούτο προσπάθησε τουλάχιστον/ όσο µπορείς: µην την εξευτελίζεις/ µες στην πολλή συνάφεια του κόσµου,/ µες στες πολλές κινήσεις κι οµιλίες./ Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,/ γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντας την/ στων σχέσεων και των συναναστροφών/ την καθηµερινή ανοησία,/ ως που να γίνει σαν µια ξένη φορτική». Το ποίηµα “Όσο µπορείς” του Κ.Π. Καβάφη. Στον καθένα µας χωριστά απευθύνεται ο Αλεξανδρινός Ποιητής.

 

ΠΑΝΔΗΜΟΣ Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ Επιβεβληµένη η αναβολή της εκδήλωσης του ∆ήµου Αποκορώνου για τον Μακεδονοµάχο Μανόλη Κατσίγαρη στο Νίππος την Παρασκευή 22 Σεπτεµβρίου. Ράγισαν οι πέτρες µε το θλιβερό άκουσµα του αιφνίδιου θανάτου της 47χρονης Κατερίνας Κουρτάκη, συζύγου του και προέδρου του Λιµενικού Ταµείου Χανίων, Νιππιανού Μανόλη Κοτσιφάκη. Πάνδηµος ο αποχαιρετισµός της την άλλη µέρα στον Άγιο Νεκτάριο της Σούδας. Και από εδώ και πάλι προσθέτω τη λύπη µου στη λύπη σου-σας, Μανόλη!
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 26.9.2023)


 

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2023

ΝΙΠΠΟΣ

ΝΙΠΠΟΣ: ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΝ ΚΡΥΜΜΕΝΩΝ ΘΗΣΑΥΡΩΝ

(Για  τους θρύλους σχετικά με τους θησαυρούς που είναι κρυμμένοι στον Νίππο ο λόγος από τον γνωστό ανά το πανελλήνιο συγγραφέα και μελετητή της κρητικής κι ιδιαίτερα της χανιώτικης γης Αντώνη Πλυμάκη στα "Χανιώτικα νέα" τις προάλλες. Να 'ναι καλά!  Πάντα Ωραίος! Β.Θ.Κ.)

Γράφει ο Αντώνης Πλυμάκης 

 

Η Κασέλα

 Ένας επαρχιακός δρόµος συνδέει το Νίππος µε το χωριό Βρύσσες του Αποκόρωνα. Αν ακολουθήσουµε αυτόν τον δρόµο, σε µικρή απόσταση από το χωριό αριστερά, και δίπλα σε ένα λιόφυτο που κυριαρχεί το λευκό µαλακό πέτρωµα, υπήρχε µια τεραστίων διαστάσεων πέτρα, την οποία είχα προλάβει και την είδα όταν µου διηγήθηκαν την ιστορία.
Ήταν σαν καταχωµένη µέσα στη γη και εξείχε περίπου 50 πόντους. Επάνω της ήταν τοποθετηµένη µια άλλη µήκους περίπου 2,50 έως 3 µέτρα και πάχους 0,60-0,70. Έµοιαζε δηλαδή σαν µια ογκώδη πλάκα. Το βάρος της υπολογιζόταν σε µερικούς τόνους. Πολλά διηγούνταν γι’ αυτήν οι παλαιότεροι· πώς είχε τοποθετηθεί έτσι για να κρύψει θησαυρό που ήταν φυλαγµένος σε λάκκο της κάτω πέτρας, πως ήταν στοιχειωµένη µαζί µε τον θησαυρό και άλλα.
Φαίνεται µάλιστα πως είχαν πραγµατοποιηθεί παλαιότερα απόπειρες για να µετακινηθεί, για να αποκαλύψουν τον θησαυρό, αλλά δεν είχαν επιτυχία. Όταν τον Απρίλιο του έτους 2000 επισκέφθηκα πάλι την περιοχή, πήγα ως τον χώρο της πέτρας, αλλά ήδη την είχαν σπάσει. Με ανατίναξη ή µε σκαπτικό µηχάνηµα δεν γνωρίζω. Όπως δεν γνωρίζει κανείς αν βρέθηκε ο στοιχειωµένο θησαυρός.

Η Πουπέ

Στην υψηλότερη γειτονιά του Νίππους, στην κορυφή το ας πούµε, σώζονται ακόµη τα ερείπια Πύργου, κατά τους ντόπιους Ρωµαϊκός ή Ενετικός. Η παράδοση αναφέρει πως ήταν τόσο όµορφα κτισµένος που τον είχαν ονοµάσει Πουπέ, δηλαδή κούκλα, και έτσι είναι γνωστός µέχρι σήµερα αυτός ο χώρος. Ίσως επίσης να είχε λάβει την ονοµασία αυτή, επειδή από εκεί η θέα είναι πολύ ωραία. Στα υπόγεια αυτού του ερειπίου διηγούνταν οι παλιοί πως είναι θαµµένος θησαυρός των Ρωµαίων ή των Βενετσιάνων, αλλά είναι άγνωστο αν ποτέ βρέθηκε κάτι ή αν επιχειρήθηκε η αποκάλυψη του. Αυτό που σώζεται σήµερα είναι µόνο λίγες πέτρες σε κτήρια και η άκρη της σκάλας του παλατιού ψηλά στον τοίχο.
Φαίνεται πως έγιναν παλαιότερα µερικές έρευνες γι’ αυτόν, αλλά όλα πήγαιναν στραβά και οι θησαυροθήρες είχαν βγάλει το συµπέρασµα πως ο θησαυρός είναι στοιχειωµένος. Κάποια φορά, στα νεότερα χρόνια, έφεραν µάλιστα κι ένα µέντιουµ, για να τους διευκολύνει στην ανεύρεση του θησαυρού. Όταν όµως άρχισαν την έρευνα, γέµισε ο τόπος µπουµπούρους και µέλισσες. Είχε ξεχαστεί αυτή η έρευνα όταν οι τελευταίοι θησαυροθήρες βρέθηκαν µε πολλά λεφτά. Και η σκέψη όλων πήγε στον θησαυρό, που φαίνεται για να µη δώσουν υποψίες αυτοί που τον ανακάλυψαν, άφησαν και πέρασε µερικό χρονικό διάστηµα ως ότου φανερώσουν µε τον τρόπο που ζούσαν, πλέον, ότι κάτι βρήκαν.
Επίσης ο παλαιός πρόεδρος της Κοινότητας, αγαπητός Γιάννης Κοτσιφάκης, που µου έδωσε τις περισσότερες πληροφορίες, µου είπε ότι όταν έσκαψαν για να τοποθετήσουν υδροσωλήνες, βρήκαν ίχνη από στοές κάτω από τον σηµερινό δρόµο, που φαίνεται ότι προεκτείνονταν και κάτω από τα κτήρια και ήταν µπαζωµένες.

Άνιτσα και Μπάνιτσα

Μια γραφική ρεµατιά δυτικά από το Νίππος, και όχι σε µεγάλη απόσταση, κρύβει φαίνεται, τουλάχιστον κατά την παράδοση, πολλά µυστικά. Εκεί υπάρχει η τοποθεσία που αρχικά ονοµαζόταν Μπάνιτσα και µετά έγινε Άνιτσα. ∆εν µπόρεσα να εξακριβώσω την προέλευση της ονοµασίας. Ίσως πιο ειδικοί από εµένα το πετύχουν. Πραγµατικά είναι µια µυστηριώδης περιοχή που το πλακόστρωτο κάτω όταν το αντικρίσεις, δεν είναι δυνατόν να υπολογίσεις ότι είναι πραγµατικά φτιαγµένο έτσι από τη φύση. Μοιάζει να αποτελείται από τεράστιες αρµολογηµένες πλάκες, πάχους κοντά µισού µέτρου. Λέτε να ΄χει φτιαχτεί από προϊστορικούς Κύκλωπες ή από άλλα µυθικά ή εξωγήινα πλάσµατα;
Εδώ λοιπόν υπάρχει ο πανάρχαιος θρύλος πως είναι θαµµένος µεγάλος θησαυρός και ένα, άγνωστης προέλευσης και χρονικής περιόδου, στιχάκι το επιβεβαιώνει αναφέροντας:
«Στην Άνιτσα στην Μπάνιτσα, στου Καλογερογιάννη
είναι το βίος το πολύ, ποιος άξιος να το βγάνει».
Στην τοποθεσία αυτή µεταπολεµικά είχε σκοτώσει µε δίκανο όπλο ένας αδελφός την αδελφή του για οικογενειακούς λόγους και της έβαλε και το κεφάλι στις γούρνες νερού που υπάρχουν.

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 23. 9,2023)



 


Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2023

ΠΟΙΗΣΗ

ΤΑ ΓΙΑΣΕΜΙΑ ΚΙ ΟΙ ΚΡΙΝΟΙ


Χαίρονται οι κρίνοι,

κρυμμένοι στους βολβούς των,

που τα γιασεμιά μαραίνονται 

και πέφτουν φύλλο φύλλο.

Όσο αναθυμούνται 

τους καυγάδες που είχαν μαζί των,

την άνοιξη και το καλοκαίρι,

γιατί δε μύριζαν εκείνοι,  

τόσο περισσότερο χαίρονται.

 

Χειμώνας έρχεται, μα θα περάσει, 

σκέφτονται τα γιασεμιά,

ακούγοντας το τραγούδι της γης.

Μυρίζουνε τα γιασεμιά

κι όμορφοι είν’  οι κρίνοι. 


Σημ.     Πάλι καυγά εβάλανε τα γιασεμιά κι οι κρίνοι \ ζηλεύουν τους στις μυρωδιές για δε μυρίζουν κείνοι… Και στο γνωστό κρητικό τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη παραπομπή.


ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

( "Τα χελιδόνια του μοναχού", Κοινωφελές Ίδρυμα "Αγία Σοφία" - "Πυξίδα της Πόλης", Χανιά 2020)

 

 https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid02qzDWfkcK3FSVxdCmKtGGVHY7p8nDWzsGkYKpYmuDZpvBxKS3K4BG9oxeryUjoo6Cl?notif_id=1695534212557712&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif

 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΝΟΙΞΑΝ 
ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
 
 
 
Καλοί μου φίλοι καλό Σαββατοκύριακο!
Ένα κείμενο για τα σχολεία που άνοιξαν κι εφέτος στις 11 Σεπτεμβρίου στην κεντρική θέση του σημερινού, πρώτου για την φετινή σχολική χρονιά, Παιδότοπου - “Χιλιάδες Ελληνάκια” ο τίτλος του. Για το πρώτο κείμενο του βιβλίου “Η Γλώσσα μου” και διδάσκονταν τα παιδιά της δεκαετίας του 1980 όταν πήγαιναν στην Β’ τάξη του Δημοτικού ο λόγος.
Γύρω - τριγύρω και κάποια απ’ τα κείμενα που είχαν μπει στο ίδιο βιβλίο (Α. Βελαλίδης, Α. Βουκιούκας, Κ. Καλαπανίδας και Ν. Κανάκης, τα μέλη της Συντακτικής Ομάδας απ’ την Βάσω Ψαράκη η εικονογράφηση). Νοσταλγία! Σαν χθες θυμούμαι να τα κάνω μάθημα!...
Καλή Σχολική χρονιά σε μαθητές και δασκάλους!


Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης
 
Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 22.9.2023) 

 

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2023

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

“ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, ΧΑΙΡΕ: ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΟΡΑ” -  ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΥΓΟ, ΚΛΙΝΟΝΤΑΣ, ΤΟ ΡΗΜΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ, ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΣΙΓΑΡΗ)

 

 

 

 “ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, ΧΑΙΡΕ: ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΟΡΑ”

 

«Είχανε, που λες, κατέβει προσφυγιά στην πολιτεία για να γλυτώσουν τη ζωή τους. Βλέπεις, πιστεύανε, πως ο ελληνικός στρατός θα κράταγε την πολιτεία, όπως βεβαιώνανε µπαµπέσικα, µέρες πρωτύτερα, από την Αρµοστεία. Κι απέ σου λέει, θάλασσα ήτανε, λιµάνι, σίγουρα η ελληνικιά κυβέρνηση θα ’χει στείλει βαπόρια για να παραλάβουν τον κοσµάκη. Ναι, είχανε στείλει δυο τρία βαπόρια που παραλάβανε µονάχα τους δικούς τους από την Αρµοστεία και από την Εθνική Τράπεζα. Είχε ανοίξει κατάστηµα η Εθνική Τράπεζα στην πολιτεία µας, και τώρα ήπρεπε να σώσει τα λεφτά, την κάσα της. Μπρος στα λεφτά τ’ είναι η ζωή του ανθρώπου; “Μη φύγετε, µας λέγανε, θα ξανάρθοµε, ζήτω η Ελλάς!” Λοιπόν, ούλος αυτός ο κόσµος στοιβαγµένος στο µουράγιο και πάνω σε µαούνες». Από το µυθιστόρηµα του Κοσµά Πολίτη (1893- 1974) “Στου Χατζηφράγκου”.


«Στην καταστροφή της Σµύρνης, βρέθηκα µε τους γονιούς µου στο λιµάνι, στην Πούντα. Μέσα από τα χέρια τους µε πήρανε. Κι έµεινα στην Τουρκία αιχµάλωτος. Μεσηµέρι πιάστηκα µαζί µε άλλους. Βράδιασε και τα περίπολα ακόµα κουβαλούσαν τους άντρες στους στρατώνες. Κοντά µεσάνυχτα, όπως ήµαστε ο ένας κολλητά στον άλλο µπήκε η φρουρά κι άρχισαν να µας χτυπούν, όπου έβρισκαν, µε ξύλα και να κλοτσοπατούν όσους κάθονταν χάµω, γόνα µε γόνα. Τέλος πήραν διαλέγοντας όσους ήθελαν κι έφυγαν βλαστηµώντας. Εµείς φοβηθήκαµε πως θα µας χαλάσουν όλους». Από το βιβλίο του Στρατή ∆ούκα (1895- 1961) “Η ιστορία ενός αιχµαλώτου”.


«Μυστήριο µεγάλο είναι το πώς έρχεται στον κόσµο ο άνθρωπος. Εµένα το γραφτό µου ήτανε να γεννηθώ στην Ανατολή, αλλά η ρόδα της Τύχης, που γυρίζει ολοένα, ξερίζωσε από τα θεµέλια τον τόπο µου και µ’ έριξε στην ξενιτειά, σ’ ανθρώπους που µιλούσανε την ίδια γλώσσα µε µένα, πλην όµως που είχανε άλλα συνήθεια. Το πουλί το θαλασσοδαρµένο, πώς βρίσκει έναν βράχο µέσα στο πέλαγο και κάθεται και στεγνώνει τα φτερά του, έτσι βρίσκοµαι κι εγώ σε τούτα τα χώµατα. Το πώς γεννήθηκα στα µέρη της Ασίας, το ’χω για πράµα βλογηµένο και δοξάζω τον Θεό για δαύτο. Μ’ όλα ταύτα βρεθήκανε ανθρώποι κακοί και κακογεννηµένοι, ψυχές φτωχές, να γυρίσουνε το καύχηµα µου σε κατηγόρια. […] Μα εγώ δε θα σ’ αρνηστώ ποτές, Γερουσαλήµ!» Από το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου (1895-1965) “Αϊβαλί, η πατρίδα µου”.


“Μικρά Ασία χαίρε - ∆όξα και συµφορά” ο τίτλος του µνηµειώδους αφιερώµατος του Κοινωφελούς Ιδρύµατος “Αγία Σοφία” και της εφηµερίδας “Χανιώτικα νέα”. Για 16 24σέλιδα στο σχήµα της εφηµερίδας που εκδόθηκαν πριν από 24 χρόνια (1999) ο λόγος. “Μικρά Ασία χαίρε - ∆όξα και συµφορά” και ο τίτλος των σηµερινών Στάσεων. Με αφορµή τη συµπλήρωση 101 χρόνων απ’ το ξερίζωµα του Μικρασιατικού Ελληνισµού απ’ την πατρώα τους γη. 

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΥΓΟ «Κάθε Σεπτέµβρη, φίλοι µου, τρυγούµε τα αµπέλια/ και στα σχολεία µε χαρά γυρίζουν τα κοπέλια», µας λέει στην πρώτη σηµερινή µας µαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Ωστόσο προπάντων στο “αµπέλι τσης αγάπης” εκείνης ο νους της. «Τ’ αµπέλι της αγάπης µας µαζί να το τρυγούµε/ και του σεβντά τον µαρουβά γουλιά γουλιά να πιούµε», µας λέει στη δεύτερη µαντινάδα.


ΚΛΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΡΗΜΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ Κατεβαίνεις, κατεβαίνει, κατεβαίνετε, κατεβαίνουν… Σε ενεστώτα χρόνο. Εντάξει, δίχως το πρώτο πρόσωπο του ενικού και του πληθυντικού η κλίση του ρήµατος για κάποιους που για διάφορους λόγους δεν κατέβηκαν -δεν κατεβήκαµε και παρακολουθούν- παρακολουθούµε δίχως άγχος τα διάφορα...


ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΣΙΓΑΡΗ Στο Νίππος θα οδηγούν απόψε (Παρασκευή 22 Σεπτεµβρίου) το απόγευµα (7µ.µ.), όλοι οι δρόµοι της επαρχίας Αποκορώνου. Εκδήλωση µνήµης για τον µακεδονοµάχο Μανόλη Κατσίγαρη στην κεντρική πλατεία του χωριού, πλάι στην προτοµή του, διοργανώνουν η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και ο δήµος Αποκορώνου. Κεντρικός οµιλητής ο ιστορικός ερευνητής Γιώργος Λιµαντζάκης. Εκεί, θεού θέλοντος…
 
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 22.9.2023)  

https://www.haniotika-nea.gr/mikra-asia-chaire-doxa-kai-symfora/


 

Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2023

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΠΡΟΧΘΕΣ


ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014


 «ΓΙΑ όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές/ θέλουν να ξέρουν/ ότι σιγά μην κλάψω…». Ανατριχιαστικά προφητικοί ακούγονται οι στίχοι απ’ το διασκευασμένο τραγούδι “Σιγά μην κλάψω” του Αγγέλακα, που τραγουδούσε ο Παύλος Φύσσας. Και στην Ελλάδα, ωστόσο, ο νους μου. Αχ αυτές οι πισώπλατες μαχαιριές που δέχεται η πατρίδα μας, ακόμα κι από μας τους ίδους.Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ, Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΚΑΒΑΛΑ σ’ ένα σύννεφο να ο χειμώνας φτάνει/ και με χαρές τα γιασεμιά του πλέκουνε στεφάνι». Τα σύννεφα, που κάνουν αισθητή την παρουσία τους τις τελευταίες μέρες στον ουρανό, στάθηκαν, σίγουρα, η πηγή της έμπνευσης για τον Ηλία τον Σταματάκη -δική του η μαντινάδα, μια μαντινάδα που στάζει ποίηση. Άλλος, βέβαια, με την ικανότητα που έχει ο Ηλίας, άλλα θα έγραφε. Ο καθείς και η ματιά του…
ΣΤΟ θα βρέξει, δεν θα βρέξει ο καιρός έτσι όπως τον βλέπω απ’ το παράθυρό μου, ενώ έχω ήδη αρχίσει να γράφω τη στήλη. Ωστόσο ο νους μου ταξιδεύει αλλού…
ΓΙΑ τους πρόσφυγες, για τους μετανάστες και για τη βία του κατεστημένου μιλούσαν τα τραγούδια του Παύλου Φύσσα που δολοφονήθηκε πριν έναν χρόνο, σαν χθες, απ’ τον Χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά. Μετανάστες στη Γερμανία υπήρξαν οι γονείς του τελευταίου. Φταίει μόνο η κακιά ώρα για το φονικό;
ΟΧΙ στον φασισμό! Στεντορεία τη φωνή το φωνάζουμε, αντιπαρατιθέμενοι. Δεν φτάνει όμως, σε καμιά περίπτωση μόνο αυτό. Να καταπολεμήσουμε και να εξαλείψουμε όλα εκείνα που εκτρέφουν το φίδι στον κόρφο μας είναι κυρίως το ζητούμενο. Μεγάλη η κουβέντα που κάναμε με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο χθες για το θέμα με αφορμή τις εκδηλώσεις μνήμης για τον Παύλο Φύσσα.
«ΓΙΑ όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές/ θέλουν να ξέρουν/ ότι σιγά μην κλάψω…». Ανατριχιαστικά προφητικοί ακούγονται οι στίχοι απ’ το διασκευασμένο τραγούδι “Σιγά μην κλάψω” του Αγγέλακα, που τραγουδούσε ο Παύλος Φύσσας. Και στην Ελλάδα, ωστόσο, ο νους μου. Αχ αυτές οι πισώπλατες μαχαιριές που δέχεται η πατρίδα μας, ακόμα κι από μας τους ίδους.
ΠΗΡΕ κεφάλι, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ και αυξάνει διαρκώς τη διαφορά απ’ τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι ντε και καλά θα ’ρθει πρώτο κόμμα, έχει να παιχτεί… πολύ κουμάρι ακόμα! Ή για να το γράψω αλλιώς, στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. Ωστόσο, κατά που δείχνουν τα πράγματα κι αν δεν έρθουν τα πάνω κάτω, πάμε γι’ άλλα…
«ΤΕΛΙΚΑ ποιοι νομοθετούν πιο χριστιανικά οι άθεοι ή οι πιστοί;». Απ’ τον “βοριά” στη στήλη του “9 μποφόρ” (βλ. εφημ. “Χριστιανική”, Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014) το φαινομενικά ρητορικό ερώτημα. Να λάβουμε υπόψη μας, ωστόσο, μας προτρέπει ο ίδιος, πριν απαντήσουμε, ότι το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, όπως και ο νόμος για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, ψηφίστηκαν από τους “ευσεβείς” και πιστούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και καταψηφίστηκαν από τους “άθεους μαρξιστές” του ΚΚΕ.
ΣΤΙΣ λέσχες αξιωματικών σιτίζονται, με απόφαση της Πολιτείας, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί. Ώρα είναι να τους ζητηθεί να κάνουν και τον σταυρό τους γι’ αυτό…
ΡΟΜΠΕΡΤΟ, Ελεμπτελαουί, Μποτία, Αμπιντάλ, Μαζουακού, Μιλιβόγεβιτς, Μανιάτης, Κασάμι, Ντομίνγκες, Αφελάι, Μήτρογλου. Η αρχική ενδεκάδα που παρέταξε η ομάδα του Ολυμπιακού στον αγώνα για το Τζάμπιος Λιγκ εναντίον της Αθλέτικο Μαδρίτης. Πάλι καλά που υπήρχαν σ’ αυτήν και δύο Ελληνες. Ζήτω σαν… τα ελληνικά στρατά!
«Ο ΝΙΚΟΣ Γκάτσος γύριζε τον χειμώνα του ’36 σπίτι του από μια ταβέρνα. Ήμουνα στην Κορυτσά και του είχα στείλει στην Αθήνα σε χειρόγραφο, το “Με τον τρόπο του Γ.Σ.”. Κατά κακή του τύχη -μολονότι πολύ αθώος, είχε κάποτε ύφος φοβερά βλοσυρό- τον έπιασαν και τον πήγαν στο τμήμα. Τον έψαξαν. Στην τσέπη του το χειρόγραφο. “Ρε, τι σου ’κανε η Ελλάδα και σε πληγώνει; Κομμουνιστής, ε;”. “Μα, κύριε αστυνόμε, δεν το ’γραψα εγώ αυτό, το ’γραψε ο κ. Σεφέρης, που είναι πρόξενος”. “Πρόξενος, ε; Τέτοιους πρόξενους έχουμε. Γι’ αυτό πάμε κατά διαβόλου”». (Γ. Σεφέρης, “Μέρες Δ”).
«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει. [...] Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει, ολοένα ταξιδεύει/ κι αν “ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς”/ είναι εκείνοι, που θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι με το κολύμπι/ εκείνοι, που βαρέθηκαν να περιμένουν τα καράβια που δεν μπορούν να κινήσουν/ την ΕΛΣΗ, τη ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ, τον ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ».
Από το ποίημα “Με τον τρόπο του Γ.Σ.” του Γιώργου Σεφέρη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Χανιώτικα νέα (19.09.2014)