ΣΤΟ 1ο- 4ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΟΥΡΝΙΩΝ
Εκ μέρους του Δ.Σ.
Τετάρτη 31 Μαΐου 2017
ΕΥΔΟΚΙΑ
Η ΕΥΔΟΚΙΑ ΣΚΟΡΔΑΛΑ-ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ
ΣΤΟ 1ο- 4ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΟΥΡΝΙΩΝ
Η αγαπημένη συγγραφέας Ευδοκία Σκορδαλά – Κακατσάκη, επισκέφθηκε την Παρασκευή στις 19 Μαΐου, το 1ο & 4ο Νηπιαγωγείο Μουρνιών ανταποκρινόμενη όπως πάντα με αγάπη, στο κάλεσμα του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων της σχολικής κοινότητας, που περιχαρής επίσης την καλωσόρισε. Ευφυής, γλυκιά, δοτική, απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις των μικρών μαθητών και γέμισε τις τάξεις και τα μάτια μας με εικόνες και φαντασία, διαβάζοντας σαν άλλοτε στα παιδιά απόσπασμα από την «Γιασεμιά και τα Αστεράκια» (2016). Το τραγούδι που της αφιέρωσαν όλοι οι μαθητές και παιδιά μας, ήταν μία νέα πρόσκληση να την ξαναδούν, το καλύτερο ευχαριστώ από καρδιά σε καρδιά – αυτή των παιδιών σε μία συγγραφέα που μας αγγίζει τρυφερά.
Εκ μέρους του Δ.Σ.
ΣΤΟ 1ο- 4ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΟΥΡΝΙΩΝ
Εκ μέρους του Δ.Σ.
Τρίτη 30 Μαΐου 2017
ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ
Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ
“Την δε την πόλιν σοι δούναι ούτ’ εμόν ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν αυτή· κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών” (Το να σου παραδώσουμε την Πόλη, δεν είναι δικαίωμα ούτε δικό μου, ούτε άλλου απ’ τους κατοικούντες σ’ αυτή· κοινή είναι η απόφαση όλων μας να πέσουμε αμυνόμενοι με τη θέλησή μας και να μην λυπηθούμε για τη ζωή μας). Η απάντηση του Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου στον Μωάμεθ όταν του ζητήθηκε να παραδώσει την Βασιλεύουσα. Τα γεγονότα που ακολούθησαν γνωστά. Όρθιος στην Πύλη του Ρωμανού πολέμησε μαζί με τους λίγους συμπολεμιστές του ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, μέχρι τέλους. Απόλυτα συνεπής με τα πιστεύω του. Όπως τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες πριν από 1933 χρόνια. Όπως τον Αθανάσιο Διάκο στην Αλαμάνα 368 χρόνια αργότερα. Ου φεισόμενος της ζωής αυτού.
Ήταν 29 Μαΐου 1453. Σαν χθες. Η πόλις εάλω! Ο τελευταίος αυτοκράτορας σκοτώθηκε. Ο αγώνας των τελευταίων υπερασπιστών, που ήταν Κρητικοί, σε κάποιο προμαχώνα, δεν άλλαζε την κατάσταση. Τα τουρκικά στρατεύματα περιέτρεχαν ήδη, σαν σήμερα, ανά τας οδούς και τας ρύμας της Βασιλεύουσας, σφάζοντας και λεηλατώντας. Ο σουλτάνος των Τούρκων καβάλα στ’ άλογό του όδευε για την Αγία Σοφία. Ωστόσο, όπως είχα γράψει “Στα πεταχτά” και πριν από 7 χρόνια, ο καβγάς των Ενωτικών και των Ανθενωτικών στον λαό, καλά κρατούσε. Και οι συζητήσεις περί του φύλου των αγγέλων επίσης…
Πριν απ’ την όποια εξωτερική άλωση έχει προηγηθεί η εσωτερική άλωση. Τους εχθρούς που υφέρπουν στις φλέβες του έθνους μας, αυτούς να φοβούμαστε περισσότερο. Μεγάλη κουβέντα, που πρέπει κάποτε να την κάνουμε. “Και τέλος πάντων” για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο απ’ το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη “Εν μεγάλη ελληνική αποικία” “να τραβούμε εμπρός”. Στο πλαίσιο αυτό οι επετειακές εκδηλώσεις που διοργάνωσαν χθες, ανήμερα της Άλωσης, η Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου στο Πνευματικό Κέντρο “Κωνσταντινουπολειάδα” της Ενορίας Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης Νέας Χώρας και η Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου στους χώρους του Τσατσαρωνάκειου Πολυκέντρου της.
«Όμως απ’ τ’ άλλα πιο πολύ με άγγιζε το άσμα/ το Τραπεζούντιον με την παράξενή του γλώσσα/και με την λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων/ που ίσως όλο πίστευαν που θα σωθούμε ακόμη./ Μα αλίμονον μοιραίον πουλί “απαί την Πόλην έρται”/ με στο “φτερούλν’ αθε χαρτίν περιγραμμένον/ κι ουδέ στην άμπελον κονεύ’ μηδέ στο περιβόλι/ επήγεν και εκόνεψεν στου κυπαρίσ’ την ρίζαν”./ Οι αρχιερείς δεν δύνανται (ή δεν θέλουν) να διαβάσουν/ “Χέρας υιός Γιανίκας έν” αυτός το παίρνει το χαρτί,/ και το διαβάζει κι ολοφύρεται./ “Σίτ’ αναγνώθ’ σίτ’ ανακλαίγ’ σίτ’ ανακρούγ’ την κάρδιαν./ Ν’ αοιλλή εμάς, να βάι εμάς, η Pωμανία πάρθεν”». Από το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη “Πάρθεν”.
Η αλληλογραφία μας
Στρατή Βρουβάκη, εκδότη – διευθυντή της τριμηνιαίας εφημερίδας “Νίππος”, Αθήνα: Να χαιρετήσω κι εγώ με ενθουσιασμό το γεγονός ότι ο Σύλλογος του χωριού μας στην Αθήνα “Ο Τίμιος Σταυρός”, έκλεισε 50 χρόνια συνεχούς παρουσίας στον πολιτιστικό χώρο, αλλά και το ότι η εφημερίδα μας, έγινε 41 ετών και έφτασε το 151ο φύλλο! Να ‘σαι καλά Στρατή και να συνεχίσει να πορπατείς στη “στράτα” που άνοιξαν οι παλιοί μας. Πάντα άξιος, πάντα μπροστάρης! Καταλαβαίνω την αγωνία σου να μαζέψεις το υλικό, θαυμάζω τον αγώνα σου!
Χανιώτικα νέα (30.05.2017)
“Την δε την πόλιν σοι δούναι ούτ’ εμόν ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν αυτή· κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών” (Το να σου παραδώσουμε την Πόλη, δεν είναι δικαίωμα ούτε δικό μου, ούτε άλλου απ’ τους κατοικούντες σ’ αυτή· κοινή είναι η απόφαση όλων μας να πέσουμε αμυνόμενοι με τη θέλησή μας και να μην λυπηθούμε για τη ζωή μας). Η απάντηση του Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου στον Μωάμεθ όταν του ζητήθηκε να παραδώσει την Βασιλεύουσα. Τα γεγονότα που ακολούθησαν γνωστά. Όρθιος στην Πύλη του Ρωμανού πολέμησε μαζί με τους λίγους συμπολεμιστές του ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, μέχρι τέλους. Απόλυτα συνεπής με τα πιστεύω του. Όπως τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες πριν από 1933 χρόνια. Όπως τον Αθανάσιο Διάκο στην Αλαμάνα 368 χρόνια αργότερα. Ου φεισόμενος της ζωής αυτού.
Ήταν 29 Μαΐου 1453. Σαν χθες. Η πόλις εάλω! Ο τελευταίος αυτοκράτορας σκοτώθηκε. Ο αγώνας των τελευταίων υπερασπιστών, που ήταν Κρητικοί, σε κάποιο προμαχώνα, δεν άλλαζε την κατάσταση. Τα τουρκικά στρατεύματα περιέτρεχαν ήδη, σαν σήμερα, ανά τας οδούς και τας ρύμας της Βασιλεύουσας, σφάζοντας και λεηλατώντας. Ο σουλτάνος των Τούρκων καβάλα στ’ άλογό του όδευε για την Αγία Σοφία. Ωστόσο, όπως είχα γράψει “Στα πεταχτά” και πριν από 7 χρόνια, ο καβγάς των Ενωτικών και των Ανθενωτικών στον λαό, καλά κρατούσε. Και οι συζητήσεις περί του φύλου των αγγέλων επίσης…
Πριν απ’ την όποια εξωτερική άλωση έχει προηγηθεί η εσωτερική άλωση. Τους εχθρούς που υφέρπουν στις φλέβες του έθνους μας, αυτούς να φοβούμαστε περισσότερο. Μεγάλη κουβέντα, που πρέπει κάποτε να την κάνουμε. “Και τέλος πάντων” για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο απ’ το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη “Εν μεγάλη ελληνική αποικία” “να τραβούμε εμπρός”. Στο πλαίσιο αυτό οι επετειακές εκδηλώσεις που διοργάνωσαν χθες, ανήμερα της Άλωσης, η Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου στο Πνευματικό Κέντρο “Κωνσταντινουπολειάδα” της Ενορίας Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης Νέας Χώρας και η Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου στους χώρους του Τσατσαρωνάκειου Πολυκέντρου της.
«Όμως απ’ τ’ άλλα πιο πολύ με άγγιζε το άσμα/ το Τραπεζούντιον με την παράξενή του γλώσσα/και με την λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων/ που ίσως όλο πίστευαν που θα σωθούμε ακόμη./ Μα αλίμονον μοιραίον πουλί “απαί την Πόλην έρται”/ με στο “φτερούλν’ αθε χαρτίν περιγραμμένον/ κι ουδέ στην άμπελον κονεύ’ μηδέ στο περιβόλι/ επήγεν και εκόνεψεν στου κυπαρίσ’ την ρίζαν”./ Οι αρχιερείς δεν δύνανται (ή δεν θέλουν) να διαβάσουν/ “Χέρας υιός Γιανίκας έν” αυτός το παίρνει το χαρτί,/ και το διαβάζει κι ολοφύρεται./ “Σίτ’ αναγνώθ’ σίτ’ ανακλαίγ’ σίτ’ ανακρούγ’ την κάρδιαν./ Ν’ αοιλλή εμάς, να βάι εμάς, η Pωμανία πάρθεν”». Από το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη “Πάρθεν”.
Η αλληλογραφία μας
Χανιώτικα νέα (30.05.2017)
Δευτέρα 29 Μαΐου 2017
ΧΡΥΣΑ
Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη
Ποιος θέλει έναν κόσμο όπου η σιγουριά πως δεν θα πεθάνουμε από την πείνα συνεπάγεται τον κίνδυνο να πεθάνουμε από βαρεμάρα; Έτσι, τη μονοτονία της επικαιρότητας για την αξιολόγηση και τα μέτρα ήρθε να σπάσει η μήνυση που κατέθεσε ο διαχειριστής της ιστοσελίδας «Παρατηρητήριο ρατσιστικών εγκλημάτων στην Ελλάδα» Παναγιώτης Δημητράς κατά της συγγραφέως Σώτης Τριανταφύλλου. Αφορμή μια φράση σε άρθρο της που αποδίδεται στον Μάρκο Πόλο: «Φανατικός μουσουλμάνος είναι αυτός που σου κόβει το κεφάλι, ενώ μετριοπαθής εκείνος που σε κρατάει για να σου κόψουν το κεφάλι».
Το γεγονός ξένισε, γιατί οι θέσεις της Σ. Τριανταφύλλου είναι γνωστές εδώ και καιρό. Τις έχει διατυπώσει επανειλημμένως σε άρθρα, σε βιβλία και τηλεοπτικά πάνελ όπου αρέσκεται να επιβεβαιώνει το «προκαλώ άρα υπάρχω». Με τον ίδιο τρόπο που στα μυθιστορήματά της αναμειγνύει το underground με τον κοσμοπολιτισμό, τη μπίτνικ γραφή με τον αστικό καθωσπρεπισμό, έτσι και στις ισλαμοφοβικές της τοποθετήσεις σχεδόν ταυτίζει τον ακραίο και βίαιο φονταμενταλισμό με μια ολόκληρη θρησκεία. Παραβλέπει σκοπίμως πως πολλοί εκπρόσωποι του Ισλάμ, -τον πόλεμο κατά του οποίου έχει αναλάβει εργολαβικά με παραγιό τον Τζήμερο που έσπευσε να της συμπαρασταθεί- διέπρεψαν στις επιστήμες και, κατά την περίοδο της σκοταδιστικής μεσαιωνικής Ευρώπης, διέσωσαν τα περισσότερα έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας που διαφορετικά θα είχαν χαθεί. Αγνοεί μάλλον τον Τζελαλεντίν Ρουμί και τη μετριοπάθεια την οποία διακήρυττε, την ίδια περίπου εποχή που ο διάσημος θαλασσοπόρος από τη σκοπιά του χριστιανού της Δύσης επέλεγε τον φανατισμό. Ασφαλώς και δεν έτυχε να δει χιλιάδες Μουσουλμάνους να διαδηλώνουν στο πλευρό των Γάλλων κατά του ISIS. Με τα συχνά ομοφοβικά της παραληρήματα, τις αντι-αριστερές εμμονές και δηλώσεις ότι η «πολυπολιτισμικότητα είναι ένα χονδροειδές λάθος» έχει καταφέρει να ανακηρυχθεί σε πρωθιέρεια του πιο αντιδραστικού life style.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος βγαίνει από το μαντρί της πολιτικής ορθότητας πρέπει να διώκεται. Η διαφωνία στη δημοκρατία αποτελεί σημάδι ποικιλομορφίας. Τα απολυταρχικά καθεστώτα καλλιεργούν και επιχειρούν να επιβάλλουν την ομοιομορφία με το να οξύνουν και να εκμεταλλεύονται το φυσικό φόβο του διαφορετικού. Σ’ αυτά ποινικοποιούνται οι απόψεις. Ο καταγγέλλων μπορούσε ν’ αφήσει τη συγγραφέα στην κρίση των αναγνωστών της. Ή μήπως θεωρεί ότι έχει τη δύναμη να τους επηρεάσει ιδεολογικά σε τέτοιο βαθμό ώστε να κυκλοφορούν με χαντζάρες στους δρόμους και να σφάζουν όποιον βρουν μπροστά τους; Χάσαμε το μέτρο, στοπ. Γιατί κάθε φορά που με οποιοδήποτε τρόπο τραυματίζεται η ελευθερία της έκφρασης, χαμένος βγαίνει ο Διαφωτισμός.
Για να παραφράσουμε πάντως τον Μάρκο Πόλο καλός συγγραφέας είναι αυτός που, ακόμη και όταν τον απειλούν πως θα του κόψουν το κεφάλι, έχει κάτι να πει. Κακός εκείνος που, αν και γράφει σε καθεστώς ελευθερίας, σε μερικά χρόνια κανείς δεν θα τον θυμάται. Ούτε καν οι υποσημειώσεις στην Ιστορία της Λογοτεχνίας.
Κυριακή 28 Μαΐου 2017
ΠΟΙΗΣΗ
Η ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΠΑΙΖΕΙ
Εκεί που την βρίσκει ,
εκεί την χάνει
κι εκεί που την χάνει
εκεί την βρίσκει
την σκιά της η Ευρυδίκη.
Χαρά η μαμά της
που την λένε Άννα,
μα χτυπά η καρδιά της
σαν την καμπάνα.
Είναι δεν είναι η Ευρυδίκη
χρονών τεσσάρων
με τι θα παίζει
και πως θα παίζει
όταν θα γίνει δεκατεσσάρων;
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
(ανέκδοτο)
εκεί την χάνει
κι εκεί που την χάνει
εκεί την βρίσκει
την σκιά της η Ευρυδίκη.
Χαρά η μαμά της
που την λένε Άννα,
μα χτυπά η καρδιά της
σαν την καμπάνα.
Είναι δεν είναι η Ευρυδίκη
χρονών τεσσάρων
με τι θα παίζει
και πως θα παίζει
όταν θα γίνει δεκατεσσάρων;
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
(ανέκδοτο)
Σάββατο 27 Μαΐου 2017
ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΒΑΜΟΥ
Ο "ΜΑΘΗΤΩΝ ΛΟΓΟΣ" ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Καλοί μου φίλoι, καλό Σαββατοκύριακο!
«Υπάρχουν παιδιά που κρύβουν απίστευτες δυνάμεις μέσα τους. Δυνάμεις που σχετίζονται με το πνεύμα, τις τέχνες, τη μουσική, τη δημιουργικότητα. Δουλειά των εκπαιδευτικών, εκτός των άλλων, είναι να εντοπίσουν αυτές τις δυνάμεις και να τις αναδείξουν. Να δώσουν στους μαθητές τη δυνατότητα να πιστέψουν σ’ αυτές, να τις καλλιεργήσουν και ασφαλώς να τις χρησιμοποιήσουν δημιουργικά προς όφελός τους, αλλά και προς όφελος του συνόλου».
Αυτές ήταν οι σκέψεις των καθηγητών του Γυμνασίου Βάμου, όταν το 2005 ξεκίνησαν να επεξεργάζονται και να υλοποιούν την ιδέα της δημιουργίας μαθητικού περιοδικού, όπως γράφει η διευθύντρια του Σχολείου Αικατερίνη Γκαγκαδέλη, στην αρχή του προλογικού της σημειώματος για το 13ο τεύχος του περιοδικού “Μαθητών Λόγος” που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα.
Μεγάλη η χαρά αλλά και η συγκίνησή μου τις προάλλες, όταν έφτασε στα χέρια μου, μαζί μ’ ένα υπέροχο σι-ντί, αφιέρωμα στην ξένη ρόκ μουσική από το Μουσικό Εργαστήρι του Σχολείου.
Και γιατί το Γυμνάσιο του Βάμου ήταν το σχολείο μου, αλλά και κυρίως, γιατί ο “Λόγος” των μαθητών του έχει γίνει πια θεσμός και συνεχίζεται διαχρονικά… «Χαρείτε το μαζί μας, δεν θα χάσετε τον χρόνο σας, είμαι σίγουρη», γράφει στο τέλος του σημειώματός της η διευθύντρια του σχολείου. Κι αν το καταχάρηκα κι αυτό το τεύχος, όπως και τα προηγούμενα, άλλωστε κυρία Γυμνασιάρχις! Κι αν διάβασα όλες τις συνεργασίες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον! Κι αν προβληματίστηκα ποιές να μπουν σ’ αυτή τη σελίδα!
Από καρδιάς τα συγχαρητήριά μου και σε σας και στις υπεύθυνες για την έκδοση καθηγήτριες και στα παιδιά της Συντακτικής Επιτροπής και βέβαια στους μικρούς συγγραφείς… Πάντα άξιοι όλοι σας!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
Μαθητών Λόγος
Μαθητικό Έντυπο του Γυμνασίου Βάμου
Τεύχος 13°
Χειμώνας 2016-2017
Υπεύθυνες
Καθηγήτριες
Αρκολάκπ Πηνελόπη, Γαλλικής
Παπαδρακάκης Δημήτριος, Φιλόλογος
Γκαγκαδέλη Αικατερίνη, Φυσικός
Συμμετοχή: Καλαϊτζάκη Ειρήνη, Πληροφορικής
Συντακτική Επιτροπή
Ξηρουχάκη Αννα, Λουράκη Γεωργία, Ζαννή Ευτυχία, Πιπεράκης Χαράλαμπος, Κουράκη Ελένη
Διευθύντρια
Γκαγκαδέλη Αικατερίνη, Φυσικός
Περιεχόμενα
Σελ. 2 Η άποψη της Διευθύντριας μας για το περιοδικό
Σελ. 3 Υιοθετώντας το αρχαίο θέατρο της Απτέρας,.. μια πράξη αφύπνισης- Οι μαθητές ξεναγούν στο αρχαίο Θέατρο της Απτέρας
Σελ. 9 Εθελοντισμός
Σελ. 11 Συνέντευξη της κ. Αδάμ (Κοινωνική λειτουργός στην Κιβωτό του κόσμου)
Σελ. 13 Φρούριο Ιτζεδίν
Σελ. 15 Μediteranean sea connects us
Σελ. 16 Ενετικά Πηγάδια Γαβαλοχωρίου
Σελ. 17 Ενετικά Λυγένια πηγάδια Παλαιλωνίου
Σελ. 18 Επαγγέλματα που εξαφανίζονται
Σελ. 20 Δώρο Θεού
Σελ. 21 Λευκές Κόρες
Σελ. 22 Εκπαιδευτική επίσκεψη στα θρησκευτικά μνημεία των Χανίων
Σελ. 24 Εκπαιδευτική επίσκεψη στο Μουσείο Τυπογραφίας Χανίων
Σελ. 27 Παραμύθι …μύθι …μύθι
Σελ. 29 Βιβλιοπαρουσίαση: Στο τσιμεντένιο δάσος
Σελ. 30 Πέτρινα γεφύρια
Ενετικά Λυγένια πηγάδια Παλαιλωνίου
Τα πηγάδια αυτα τα έχτισαν Ενετοί οι οποίοι έβαζαν τους Έλληνες να κάνουν αγγαρείες. Το χώμα που έβγαζαν μέσα από τα πηγάδια δεν ξέρει κανένας τι απέγινε. Το νερό αυτό δεν ήταν πόσιμο αλλά το έβρισκαν παντού. Τα πηγάδια είναι χτισμένα μόνο με πέτρες χωρίς τσιμέντο και ο πάτος είναι με χώμα. Όλα τα πηγάδια επικοινωνούν και όλα έχουν το ίδιο νερό. Το χειμώνα η στάθμη των πηγαδιών ανεβαίνει πολύ με αποτέλεσμα να ξεχειλίζουν και να δημιουργείται μικρή λίμνη στην περιοχή. Υπάρχουν παντού γύρω πέτρινες λαξευτές γούρνες τις οποίες γέμιζαν με νερό για να ποτίζουν τα ζώα.
Πριν πολλά χρόνια κάποιος είχε την ιδέα να ρίξει μερικά Χρυσόψαρα σε ένα από τα πηγάδια. Με τα χρόνια τα Χρυσόψαρα πολλαπλασιάστηκαν με αποτέλεσμα με την υπερχείλιση του χειμώνα να εξαπλωθούν σε όλα τα πηγάδια δίνοντας ένα ξεχωριστό χρώμα σε αυτό τον υδροβιότοπο ο οποίος διεκδικεί μια μοναδικότητα καθότι είναι το μόνο σημείο σε βουνό που υπάρχουν χρυσόψαρα.
Με αυτό το νερό οι παππούδες μας πότιζαν τα ζώα τους. Δεν λειτούργησαν ποτέ σαν ιδιωτικά παρά μόνο σαν κοινοτικά. Βρίσκονται στην περιφέρεια του Παλαιλωνίου αλλά τότε το Παλαιλώνι, ο Κεφάλας και ο Δράπανος ήταν μια κοινότητα. Το νερό, επειδή ήταν χρήσιμο και πολύτιμο, υπήρχε ο Δραγιάτης ο οποίος μοίραζε το νερό, για παράδειγμα ο καθένας δικαιούνταν 4 με 5 κανίστρες καθημερινά . Υπήρχαν περίπου 15 πηγάδια αλλά με την πάροδο του χρόνου. Σήμερα σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση 6 με 7.
Στράτος Νιολάκης, Γεωργία Πιπεράκη Β3
και Νιολάκη Αννα Γ2
Πλανόδιος Μανάβης
Ο πλανόδιος μανάβης ήταν από τους πιο αγαπητούς μικροπωλητές στα χωριά. Σ’ αυτό δεν συντελούσε μόνο η εξυπηρέτηση και η προμήθεια των απαραίτητων τροφίμων στην οικογένεια του χωρικού αλλά η καθημερινή επαφή με τις νοικοκυρές δημιουργούσε μια φιλική σχέση που τη διέκρινε η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Ο μανάβης ιδιαίτερα όταν αυτός ήταν ευχάριστος και κοινωνικός άνθρωπος ενημέρωνε τις νοικοκυρές για όσα γίνονταν στον κόσμο. Βλέπετε τότε δεν υπήρχαν τα ΜΜΕ και ο μανάβης αποτελούσε ένα μέσο ενημέρωσης. Αυτός θα μετάφερε και τα διάφορα νέα από χωριό σε χωρϊό.
Παπαθεοφίλου Νεφέλη, Πετράκη Στεφανία, Β3 (από «Τα επαγγέλματα που χάνονται»)
Μουσικό εργαστήρι Γυμνασίου Βάμου “Rock U Bamos”
Το σχολικό έτος 2016-2017 είναι η όγδοη κατά σειρά χρονιά λειτουργίας του προγράμματος
«Μουσικό Εργαστήρι Γυμνασίου Βάμου». Εκτός από τις ζωντανές μουσικές εκδηλώσεις που έγιναν στο χώρο του σχολείου παρουσιάστηκαν και με ηχογραφήσεις από τους μαθητές της ομάδας. Επίσης πολλές άλλες εκδηλώσεις όπως σχολικές γιορτές και δράσεις εντός και εκτός σχολείου, με παραστάσεις στο αμφιθέατρο του Βάμου (2012), στο Θέατρο “Βλησίδης” (2013), στο Τεχνικό Επιμελητήριο Χανίων (2015), στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης (2015), στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων (2015), στο Θέατρο “Βλησίδη” «Βάμος αλα Rock» (2016), Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Χανίων (2016) και πολλά άλλα συμπληρώνουν την πλούσια δραστηριότητα της ομάδας.
Υπεύθυνοι καθηγητές είναι οι: Γιώργος Πογιατζης καθηγητής Μουσικής και Τίτος Σμυρνάκης καθηγητής Φυσικής του σχολείου μας. Από το 2009 το πρόγραμμα έχει ως στόχο να αποκτήσουν τα παιδιά την ικανότητα, συνεργαζόμενα σε ομάδα, να καλλιεργήσουν και να παρουσιάσουν το ταλέντο τους σε μουσικά όργανα και στο τραγούδι. Οι μαθητές μας γι αυτό το σχολικό έτος συνεργάζονται και δουλεύουν με μεράκι για να παρουσιάσουν μια μουσική εκδήλωση στο πλαίσιο της «Ανοιξης Καλλιτεχνικής Δημιουργίας 2017» με τίτλο «Rock U Βάμος» με τραγούδια μεγάλων καλλιτεχνών και μουσικών συγκροτημάτων από την παγκόσμια rock μουσική σκηνή.
Συμμετέχουν: Ευτυχία Ζαννή, Γεωργία Λουράκη, Αριάδνη Χατζή, Πηνελόπη Χαροκοπάκη, Αρτεμις Φραντζεσκάκη, Πόπη Κατσούλη, Ελένη Μαρικάκη, Ντόνα Μπραχουσάι, Μάϊκ Γουίτγιλντ, Γιάννης Σμυρνάκης, Γιώργος Κολομβάκης, Γιάννης Γιαννακάκης Χρήστος Καστρινάκης.
Χανιώτικα νέα (27.05.2017)
Ο "ΜΑΘΗΤΩΝ ΛΟΓΟΣ" ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Καλοί μου φίλoι, καλό Σαββατοκύριακο!
«Υπάρχουν παιδιά που κρύβουν απίστευτες δυνάμεις μέσα τους. Δυνάμεις που σχετίζονται με το πνεύμα, τις τέχνες, τη μουσική, τη δημιουργικότητα. Δουλειά των εκπαιδευτικών, εκτός των άλλων, είναι να εντοπίσουν αυτές τις δυνάμεις και να τις αναδείξουν. Να δώσουν στους μαθητές τη δυνατότητα να πιστέψουν σ’ αυτές, να τις καλλιεργήσουν και ασφαλώς να τις χρησιμοποιήσουν δημιουργικά προς όφελός τους, αλλά και προς όφελος του συνόλου».
Αυτές ήταν οι σκέψεις των καθηγητών του Γυμνασίου Βάμου, όταν το 2005 ξεκίνησαν να επεξεργάζονται και να υλοποιούν την ιδέα της δημιουργίας μαθητικού περιοδικού, όπως γράφει η διευθύντρια του Σχολείου Αικατερίνη Γκαγκαδέλη, στην αρχή του προλογικού της σημειώματος για το 13ο τεύχος του περιοδικού “Μαθητών Λόγος” που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα.
Μεγάλη η χαρά αλλά και η συγκίνησή μου τις προάλλες, όταν έφτασε στα χέρια μου, μαζί μ’ ένα υπέροχο σι-ντί, αφιέρωμα στην ξένη ρόκ μουσική από το Μουσικό Εργαστήρι του Σχολείου.
Και γιατί το Γυμνάσιο του Βάμου ήταν το σχολείο μου, αλλά και κυρίως, γιατί ο “Λόγος” των μαθητών του έχει γίνει πια θεσμός και συνεχίζεται διαχρονικά… «Χαρείτε το μαζί μας, δεν θα χάσετε τον χρόνο σας, είμαι σίγουρη», γράφει στο τέλος του σημειώματός της η διευθύντρια του σχολείου. Κι αν το καταχάρηκα κι αυτό το τεύχος, όπως και τα προηγούμενα, άλλωστε κυρία Γυμνασιάρχις! Κι αν διάβασα όλες τις συνεργασίες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον! Κι αν προβληματίστηκα ποιές να μπουν σ’ αυτή τη σελίδα!
Από καρδιάς τα συγχαρητήριά μου και σε σας και στις υπεύθυνες για την έκδοση καθηγήτριες και στα παιδιά της Συντακτικής Επιτροπής και βέβαια στους μικρούς συγγραφείς… Πάντα άξιοι όλοι σας!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
Μαθητών Λόγος
Μαθητικό Έντυπο του Γυμνασίου Βάμου
Τεύχος 13°
Χειμώνας 2016-2017
Υπεύθυνες
Καθηγήτριες
Αρκολάκπ Πηνελόπη, Γαλλικής
Παπαδρακάκης Δημήτριος, Φιλόλογος
Γκαγκαδέλη Αικατερίνη, Φυσικός
Συμμετοχή: Καλαϊτζάκη Ειρήνη, Πληροφορικής
Συντακτική Επιτροπή
Ξηρουχάκη Αννα, Λουράκη Γεωργία, Ζαννή Ευτυχία, Πιπεράκης Χαράλαμπος, Κουράκη Ελένη
Διευθύντρια
Γκαγκαδέλη Αικατερίνη, Φυσικός
Περιεχόμενα
Σελ. 2 Η άποψη της Διευθύντριας μας για το περιοδικό
Σελ. 3 Υιοθετώντας το αρχαίο θέατρο της Απτέρας,.. μια πράξη αφύπνισης- Οι μαθητές ξεναγούν στο αρχαίο Θέατρο της Απτέρας
Σελ. 9 Εθελοντισμός
Σελ. 11 Συνέντευξη της κ. Αδάμ (Κοινωνική λειτουργός στην Κιβωτό του κόσμου)
Σελ. 13 Φρούριο Ιτζεδίν
Σελ. 15 Μediteranean sea connects us
Σελ. 16 Ενετικά Πηγάδια Γαβαλοχωρίου
Σελ. 17 Ενετικά Λυγένια πηγάδια Παλαιλωνίου
Σελ. 18 Επαγγέλματα που εξαφανίζονται
Σελ. 20 Δώρο Θεού
Σελ. 21 Λευκές Κόρες
Σελ. 22 Εκπαιδευτική επίσκεψη στα θρησκευτικά μνημεία των Χανίων
Σελ. 24 Εκπαιδευτική επίσκεψη στο Μουσείο Τυπογραφίας Χανίων
Σελ. 27 Παραμύθι …μύθι …μύθι
Σελ. 29 Βιβλιοπαρουσίαση: Στο τσιμεντένιο δάσος
Σελ. 30 Πέτρινα γεφύρια
Ενετικά Λυγένια πηγάδια Παλαιλωνίου
Τα πηγάδια αυτα τα έχτισαν Ενετοί οι οποίοι έβαζαν τους Έλληνες να κάνουν αγγαρείες. Το χώμα που έβγαζαν μέσα από τα πηγάδια δεν ξέρει κανένας τι απέγινε. Το νερό αυτό δεν ήταν πόσιμο αλλά το έβρισκαν παντού. Τα πηγάδια είναι χτισμένα μόνο με πέτρες χωρίς τσιμέντο και ο πάτος είναι με χώμα. Όλα τα πηγάδια επικοινωνούν και όλα έχουν το ίδιο νερό. Το χειμώνα η στάθμη των πηγαδιών ανεβαίνει πολύ με αποτέλεσμα να ξεχειλίζουν και να δημιουργείται μικρή λίμνη στην περιοχή. Υπάρχουν παντού γύρω πέτρινες λαξευτές γούρνες τις οποίες γέμιζαν με νερό για να ποτίζουν τα ζώα.
Πριν πολλά χρόνια κάποιος είχε την ιδέα να ρίξει μερικά Χρυσόψαρα σε ένα από τα πηγάδια. Με τα χρόνια τα Χρυσόψαρα πολλαπλασιάστηκαν με αποτέλεσμα με την υπερχείλιση του χειμώνα να εξαπλωθούν σε όλα τα πηγάδια δίνοντας ένα ξεχωριστό χρώμα σε αυτό τον υδροβιότοπο ο οποίος διεκδικεί μια μοναδικότητα καθότι είναι το μόνο σημείο σε βουνό που υπάρχουν χρυσόψαρα.
Με αυτό το νερό οι παππούδες μας πότιζαν τα ζώα τους. Δεν λειτούργησαν ποτέ σαν ιδιωτικά παρά μόνο σαν κοινοτικά. Βρίσκονται στην περιφέρεια του Παλαιλωνίου αλλά τότε το Παλαιλώνι, ο Κεφάλας και ο Δράπανος ήταν μια κοινότητα. Το νερό, επειδή ήταν χρήσιμο και πολύτιμο, υπήρχε ο Δραγιάτης ο οποίος μοίραζε το νερό, για παράδειγμα ο καθένας δικαιούνταν 4 με 5 κανίστρες καθημερινά . Υπήρχαν περίπου 15 πηγάδια αλλά με την πάροδο του χρόνου. Σήμερα σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση 6 με 7.
Στράτος Νιολάκης, Γεωργία Πιπεράκη Β3
και Νιολάκη Αννα Γ2
Πλανόδιος Μανάβης
Ο πλανόδιος μανάβης ήταν από τους πιο αγαπητούς μικροπωλητές στα χωριά. Σ’ αυτό δεν συντελούσε μόνο η εξυπηρέτηση και η προμήθεια των απαραίτητων τροφίμων στην οικογένεια του χωρικού αλλά η καθημερινή επαφή με τις νοικοκυρές δημιουργούσε μια φιλική σχέση που τη διέκρινε η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Ο μανάβης ιδιαίτερα όταν αυτός ήταν ευχάριστος και κοινωνικός άνθρωπος ενημέρωνε τις νοικοκυρές για όσα γίνονταν στον κόσμο. Βλέπετε τότε δεν υπήρχαν τα ΜΜΕ και ο μανάβης αποτελούσε ένα μέσο ενημέρωσης. Αυτός θα μετάφερε και τα διάφορα νέα από χωριό σε χωρϊό.
Παπαθεοφίλου Νεφέλη, Πετράκη Στεφανία, Β3 (από «Τα επαγγέλματα που χάνονται»)
Μουσικό εργαστήρι Γυμνασίου Βάμου “Rock U Bamos”
Το σχολικό έτος 2016-2017 είναι η όγδοη κατά σειρά χρονιά λειτουργίας του προγράμματος
«Μουσικό Εργαστήρι Γυμνασίου Βάμου». Εκτός από τις ζωντανές μουσικές εκδηλώσεις που έγιναν στο χώρο του σχολείου παρουσιάστηκαν και με ηχογραφήσεις από τους μαθητές της ομάδας. Επίσης πολλές άλλες εκδηλώσεις όπως σχολικές γιορτές και δράσεις εντός και εκτός σχολείου, με παραστάσεις στο αμφιθέατρο του Βάμου (2012), στο Θέατρο “Βλησίδης” (2013), στο Τεχνικό Επιμελητήριο Χανίων (2015), στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης (2015), στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων (2015), στο Θέατρο “Βλησίδη” «Βάμος αλα Rock» (2016), Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Χανίων (2016) και πολλά άλλα συμπληρώνουν την πλούσια δραστηριότητα της ομάδας.
Υπεύθυνοι καθηγητές είναι οι: Γιώργος Πογιατζης καθηγητής Μουσικής και Τίτος Σμυρνάκης καθηγητής Φυσικής του σχολείου μας. Από το 2009 το πρόγραμμα έχει ως στόχο να αποκτήσουν τα παιδιά την ικανότητα, συνεργαζόμενα σε ομάδα, να καλλιεργήσουν και να παρουσιάσουν το ταλέντο τους σε μουσικά όργανα και στο τραγούδι. Οι μαθητές μας γι αυτό το σχολικό έτος συνεργάζονται και δουλεύουν με μεράκι για να παρουσιάσουν μια μουσική εκδήλωση στο πλαίσιο της «Ανοιξης Καλλιτεχνικής Δημιουργίας 2017» με τίτλο «Rock U Βάμος» με τραγούδια μεγάλων καλλιτεχνών και μουσικών συγκροτημάτων από την παγκόσμια rock μουσική σκηνή.
Συμμετέχουν: Ευτυχία Ζαννή, Γεωργία Λουράκη, Αριάδνη Χατζή, Πηνελόπη Χαροκοπάκη, Αρτεμις Φραντζεσκάκη, Πόπη Κατσούλη, Ελένη Μαρικάκη, Ντόνα Μπραχουσάι, Μάϊκ Γουίτγιλντ, Γιάννης Σμυρνάκης, Γιώργος Κολομβάκης, Γιάννης Γιαννακάκης Χρήστος Καστρινάκης.
Χανιώτικα νέα (27.05.2017)
Παρασκευή 26 Μαΐου 2017
ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ
ΚΟΝΤΟΜΑΡΙ ΧΑΝΙΩΝ, 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 1941
“Το μπλόκο έχει δώσει τα πρώτα αποτελέσματα. Άντρες γυναίκες και παιδιά, χωρίς καμιά διάκριση, συγκεντρώνονται στο χώρο που έχει επιλεγεί από το απόσπασμα για την εκτέλεση. Το ξεκαθάρισμα θα γίνει μετά, αφού πρώτα συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι του χωριού. Η εντολή του ίδιου του Γκαίρινγκ προς τη γερμανική διοίκηση της Κρήτης ήταν ρητή: ‘Να εκτελεστούν χωρίς καμιά απολύτως διάκριση, όλοι οι άντρες του χωριού, από 18 μέχρι 50 χρονών… Κι όμως μέχρι εκείνη τη στιγμή κανείς δεν πίστευε στην εκτέλεση. Οι πιο πολλοί νόμιζαν ότι θα τους πάρουν για αγγαρεία, να θάψουν τους σκοτωμένους Γερμανούς που είχαν πέσει τις πρώτες μέρες των μαχών και είχε αρχίσει η σήψη τους”. (Β.Μαθιόπουλου "Εικόνες Κατοχής")
Η φωτογραφία αυτή είναι η μόνη που έχει δική της λεζάντα γραμμένη από πίσω. Γράφει: “Geis efrsciessung” που σημαίνει “Τουφεκισμός Ομήρων”. Εδώ αρχίζει να γράφεται ο επίλογος του ολοκαυτώματος στο Κοντομαρί του νομού Χανίων, όπου ο Γερμανός φωτογράφος δεν παρέλειψε να αποθανατίσει σε όλη του την τραγική έκταση. Μια φωτογραφία- ντοκουμέντο, που έρχεται μαζί με τις άλλες του ίδιου φιλμ για πρώτη φορά στη δημοσιότητα και αποκαλύπτει μια από τις πρώτες εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού στην Ευρώπη, όχι από τα Ες-Ες αλλά από τον τακτικό στρατό, τους επίλεκτους αλεξιπτωτιστές του Χίτλερ.
Οσο κι αν είναι τρομαχτική η εικόνα αυτή, που δείχνει νεκρά τα τιμημένα παλικάρια, διάτρητα από τις εγκληματικές σφαίρες του κατακτητή τόσο η περηφάνεια για τη θυσία τους γεμίζει την ψυχή του κάθε πατριώτη. Η πρώτη εκείνη εκτέλεση στο Κοντομαρί της Κρήτης έμελλε να ανοίξει σαν πρόλογος, ένα καινούργιο κεφάλαιο στη νεότατη ιστορία του τόπου. Πλούσιο κι αυτό σε θυσίες ηρωισμούς και ολοκαυτώματα. Τα πρώτα εκείνα θύματα πότισαν την κρητική γη με το αίμα τους, την τόσο συνηθισμένη σε ποταμούς αδικοχαμένου αίματος. Ομως το δέντρο της λευτεριάς – οι αιωνόβιες εκείνες ειρηνικές ελιές που τις μόλυνε το εχθρικό βόλι- κάρπισε και φούντωσε γιγάντιο […]
Χανιώτικα νέα (26.05.2017)
“Το μπλόκο έχει δώσει τα πρώτα αποτελέσματα. Άντρες γυναίκες και παιδιά, χωρίς καμιά διάκριση, συγκεντρώνονται στο χώρο που έχει επιλεγεί από το απόσπασμα για την εκτέλεση. Το ξεκαθάρισμα θα γίνει μετά, αφού πρώτα συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι του χωριού. Η εντολή του ίδιου του Γκαίρινγκ προς τη γερμανική διοίκηση της Κρήτης ήταν ρητή: ‘Να εκτελεστούν χωρίς καμιά απολύτως διάκριση, όλοι οι άντρες του χωριού, από 18 μέχρι 50 χρονών… Κι όμως μέχρι εκείνη τη στιγμή κανείς δεν πίστευε στην εκτέλεση. Οι πιο πολλοί νόμιζαν ότι θα τους πάρουν για αγγαρεία, να θάψουν τους σκοτωμένους Γερμανούς που είχαν πέσει τις πρώτες μέρες των μαχών και είχε αρχίσει η σήψη τους”. (Β.Μαθιόπουλου "Εικόνες Κατοχής")
Η φωτογραφία αυτή είναι η μόνη που έχει δική της λεζάντα γραμμένη από πίσω. Γράφει: “Geis efrsciessung” που σημαίνει “Τουφεκισμός Ομήρων”. Εδώ αρχίζει να γράφεται ο επίλογος του ολοκαυτώματος στο Κοντομαρί του νομού Χανίων, όπου ο Γερμανός φωτογράφος δεν παρέλειψε να αποθανατίσει σε όλη του την τραγική έκταση. Μια φωτογραφία- ντοκουμέντο, που έρχεται μαζί με τις άλλες του ίδιου φιλμ για πρώτη φορά στη δημοσιότητα και αποκαλύπτει μια από τις πρώτες εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού στην Ευρώπη, όχι από τα Ες-Ες αλλά από τον τακτικό στρατό, τους επίλεκτους αλεξιπτωτιστές του Χίτλερ.
Οσο κι αν είναι τρομαχτική η εικόνα αυτή, που δείχνει νεκρά τα τιμημένα παλικάρια, διάτρητα από τις εγκληματικές σφαίρες του κατακτητή τόσο η περηφάνεια για τη θυσία τους γεμίζει την ψυχή του κάθε πατριώτη. Η πρώτη εκείνη εκτέλεση στο Κοντομαρί της Κρήτης έμελλε να ανοίξει σαν πρόλογος, ένα καινούργιο κεφάλαιο στη νεότατη ιστορία του τόπου. Πλούσιο κι αυτό σε θυσίες ηρωισμούς και ολοκαυτώματα. Τα πρώτα εκείνα θύματα πότισαν την κρητική γη με το αίμα τους, την τόσο συνηθισμένη σε ποταμούς αδικοχαμένου αίματος. Ομως το δέντρο της λευτεριάς – οι αιωνόβιες εκείνες ειρηνικές ελιές που τις μόλυνε το εχθρικό βόλι- κάρπισε και φούντωσε γιγάντιο […]
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε τρεις από τις πολλές εικόνες που δείχνουν την “εκτέλεση ενός χωριού” (Κοντομαρί Κυδωνίας, 2 Ιουνίου 1941) στάση σήμερα. Για να μην ξεχνάμε. Στον απόηχο των φετινών εκδηλώσεων για τη Μάχη της Κρήτης. Με την απαραίτητη επεξήγηση ότι οι εικόνες και τα συνοδευτικά σχόλια είναι από το βιβλίο – λεύκωμα “Εικόνες Κατοχής” (εκδ. Ερμής, Αθήνα 2006) του Βάσου Μαθιόπουλου, που περιλαμβάνει φωτογραφικές μαρτυρίες από τα γερμανικά αρχεία για την ηρωική αντίσταση του ελληνικού λαού…
Χανιώτικα νέα (26.05.2017)
Πέμπτη 25 Μαΐου 2017
ΠΟΙΗΣΗ
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΝΟΣ ΑΣΤΕΓΟΥ
Ιησούς Χριστός νικά
κι όλα τα κακά σκορπά...
Τρεις φορές κάθε βράδυ
πριν να κοιμηθεί
το λέει ένας άστεγος
και σταυρώνει
το ανύπαρκτο μαξιλάρι του.
Έρχεται η νύχτα...
Αγωνία κι αυτή!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
(ανέκδοτο)
Ιησούς Χριστός νικά
κι όλα τα κακά σκορπά...
Τρεις φορές κάθε βράδυ
πριν να κοιμηθεί
το λέει ένας άστεγος
και σταυρώνει
το ανύπαρκτο μαξιλάρι του.
Έρχεται η νύχτα...
Αγωνία κι αυτή!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
(ανέκδοτο)
Τετάρτη 24 Μαΐου 2017
ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ-ΤΑΚΙ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΙΝΑ
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Αυτό πάλι που η πλειοψηφία των νέων κομμάτων και των κινημάτων “αρχινούν” από την Κρήτη, πώς το βλέπετε εσείς; Κάτι πρέπει να σημαίνει και κάπως να δικαιολογείται!
Το… brand name “Κρήτη” πουλάει και πουλάει πολύ! Θα ’πρεπε να το δουν αυτό εκεί στην Περιφέρεια σοβαρά και να το αποτιμήσουν: Θες κύριε να φτιάξεις το κόμμα σου και να το εξαγγείλεις από το νησί μας! Οφείλεις να υπογράψεις ότι όταν θα βρεθείς στη Βουλή το πρώτο πράγμα που θα κάνεις είναι να μας… Τι να μας;
Ας πούπε να μας υποσχεθείς ότι θα μας φτιάξεις… τον ΒΟΑΚ! Κι όχι να μας ξεχάσεις μόλις μπεις και κάτσεις στο έδρανο. Τέλος πάντων το θέμα μας δεν είναι τούτο…
Αφορμή στάθηκε ένα ακόμη… κίνημα που… ξεκίνησε από εδώ, από το Ηράκλειο συγκεκριμένα, με όνομα “Ελλάδα άλλος δρόμος”! Οχι, δεν έχω κάποια αντίρρηση ούτε και με αυτήν την προσπάθεια του επικεφαλής κ. Νότη Μαριά ο οποίος είναι από τους πιο συμπαθείς πολιτικούς και τους πιο σοβαρούς από πολλούς που τα τελευταία έχουμε δει εντός της ελληνικής βουλής αλλά… βρε παιδί μου, με προβληματίζει το γεγονός ότι ο καθένας σηκώνει ένα δικό του μπαϊράκι και κάνει και μια press conferance και έτοιμο το κομματάκι, το κινηματάκι που υπόσχεται “άλλους δρόμους” ή “άλλες πορείες” για την καημένη την Ελλαδίτσα μας!
Και θέλω να ρωτήξω: «μπρε σεις αρχηγίσκοι κ.λπ., όταν ο καθένας έχει άλλη πορεία, “πώς” και “πού” θα συναντηθείτε για το κοινό όφελος, για να μπει μια σωστή βάση και να λειτουργήσετε επιτέλους υπέρ του λαού που… ακόμη περιμένει από εσάς! Γιατί να μην μπορείτε να καθίσετε όλοι εσείς σε ένα τραπέζι, να συμφωνήσετε επί κάποιων βασικών θεμάτων που θα ενώνουν και δεν θα διασπούν την ενότητα του λαού! Πώς δηλαδή να περιμένουμε από όλους εσάς που κυνηγάτε την αρχηγία να μας σώσετε από τη στιγμή που ακολουθείτε ο καθείς διαφορετικές πορείες; Λες και υπάρχει χρόνος να πειραματιζόμαστε τούτες τις ώρες…
…Πολύ φοβούμαι ότι δεν υπάρχει καμία σοβαρότητα ακόμη, διότι η σοβαρότητα και η κρισιμότητα της κατάστασης θα σας είχε κάνει συνεναιτικούς και όχι ανθενωτικούς…
Υπάρχει βέβαια και τούτο· η ανυπαρξία ενός ηγέτη που θα μπορεί να συνενώσει, αλλά γι’ αυτό θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά!
Χανιώτικα νέα (24.05.2017)
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Αυτό πάλι που η πλειοψηφία των νέων κομμάτων και των κινημάτων “αρχινούν” από την Κρήτη, πώς το βλέπετε εσείς; Κάτι πρέπει να σημαίνει και κάπως να δικαιολογείται!
Το… brand name “Κρήτη” πουλάει και πουλάει πολύ! Θα ’πρεπε να το δουν αυτό εκεί στην Περιφέρεια σοβαρά και να το αποτιμήσουν: Θες κύριε να φτιάξεις το κόμμα σου και να το εξαγγείλεις από το νησί μας! Οφείλεις να υπογράψεις ότι όταν θα βρεθείς στη Βουλή το πρώτο πράγμα που θα κάνεις είναι να μας… Τι να μας;
Ας πούπε να μας υποσχεθείς ότι θα μας φτιάξεις… τον ΒΟΑΚ! Κι όχι να μας ξεχάσεις μόλις μπεις και κάτσεις στο έδρανο. Τέλος πάντων το θέμα μας δεν είναι τούτο…
Αφορμή στάθηκε ένα ακόμη… κίνημα που… ξεκίνησε από εδώ, από το Ηράκλειο συγκεκριμένα, με όνομα “Ελλάδα άλλος δρόμος”! Οχι, δεν έχω κάποια αντίρρηση ούτε και με αυτήν την προσπάθεια του επικεφαλής κ. Νότη Μαριά ο οποίος είναι από τους πιο συμπαθείς πολιτικούς και τους πιο σοβαρούς από πολλούς που τα τελευταία έχουμε δει εντός της ελληνικής βουλής αλλά… βρε παιδί μου, με προβληματίζει το γεγονός ότι ο καθένας σηκώνει ένα δικό του μπαϊράκι και κάνει και μια press conferance και έτοιμο το κομματάκι, το κινηματάκι που υπόσχεται “άλλους δρόμους” ή “άλλες πορείες” για την καημένη την Ελλαδίτσα μας!
Και θέλω να ρωτήξω: «μπρε σεις αρχηγίσκοι κ.λπ., όταν ο καθένας έχει άλλη πορεία, “πώς” και “πού” θα συναντηθείτε για το κοινό όφελος, για να μπει μια σωστή βάση και να λειτουργήσετε επιτέλους υπέρ του λαού που… ακόμη περιμένει από εσάς! Γιατί να μην μπορείτε να καθίσετε όλοι εσείς σε ένα τραπέζι, να συμφωνήσετε επί κάποιων βασικών θεμάτων που θα ενώνουν και δεν θα διασπούν την ενότητα του λαού! Πώς δηλαδή να περιμένουμε από όλους εσάς που κυνηγάτε την αρχηγία να μας σώσετε από τη στιγμή που ακολουθείτε ο καθείς διαφορετικές πορείες; Λες και υπάρχει χρόνος να πειραματιζόμαστε τούτες τις ώρες…
…Πολύ φοβούμαι ότι δεν υπάρχει καμία σοβαρότητα ακόμη, διότι η σοβαρότητα και η κρισιμότητα της κατάστασης θα σας είχε κάνει συνεναιτικούς και όχι ανθενωτικούς…
Υπάρχει βέβαια και τούτο· η ανυπαρξία ενός ηγέτη που θα μπορεί να συνενώσει, αλλά γι’ αυτό θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά!
Χανιώτικα νέα (24.05.2017)
Τρίτη 23 Μαΐου 2017
ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ
Χίτλερ να μην το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη/ ξαρμάτωτη την ήβρηκες και λείπαν τα παιδιά της/ στα ξένα πολεμούσανε πάνω στην Αλβανία,/ μα πάλι πολεμήσανε… Στη “δια πασών” την περασμένη εβδομάδα το γνωστό ριζίτικο τραγούδι στις εκδηλώσεις για τη Μάχη της Κρήτης, που ξεκίνησαν με τα εγκαίνια της εγκατάστασης – έκθεσης ζωγραφικής του Δημήτρη Αστερίου στο Γιαλί Τζαμισί, την Τρίτη 16 Μαΐου, συνεχίστηκαν σε πολλές γωνιές της Περιφερειακής μας Ενότητας και κορυφώθηκαν προχθές Κυριακή 21 Μαΐου στο Αεροδρόμιο Μάλεμε και στο Μνημείο Μάχης Κρήτης με την καθιερωμένη ρίψη αλεξιπτωτιστών από την 1η ΜΑΛ.
Ξαρμάτωτη την ήβρηκε (ας όψεται ο Μεταξάς) την Κρήτη, τον Μάη του 1941, ο Χίτλερ. Δίχως τα παιδιά της, τα παλικάρια της, που πολεμούσανε πάνω στην Αλβανία. Κι όμως η Κρητική ψυχή ξεσηκώθηκε. «Δεν την πατείτε σεις μωρέ την Κρήτη ανάθεμά σας!» φώναξαν στους αλεξιπτωτιστές τους που μόλυναν τον κρητικό ουρανό, οι γέροντες, οι γυναίκες και τα παιδιά, κάνοντας όπλα τις κατσούνες και τα θρινάκια. Ξαρμάτωτη βρήκανε και την Ελλάδα (ας όψονται οι φταίχτες πολιτικοί) γι’ άλλη μια φορά τον Μάη του 2011, οι διεθνείς αγορές, κι ήρθαν οι κάθε λογής σωτήρες, όπως είχα γράψει και τότε “Στα πεταχτά” (“Χ.Ν.”, 17.5.2011) για να μας σώσουν. Άλλη, μεγάλη κουβέντα αυτή. Όλο μας “σώζουν” και σωζόμαστε, κι όλο του χαμού είμαστε. “Βουβοί, μοιραίοι, κι άβουλοι αντάμα,/ προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα”, για να θυμηθώ τους “Μοιραίους” του Κώστα Βάρναλη.
Επιστροφή στις ημέρες εκείνες. Στις ημέρες που οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, οι πατεράδες και οι μανάδες μας, για να χρησιμοποιήσω στίχους από το ποίημά μου “Αθανασία”, “αντί για ψωμί”, “δείπνησαν τη λεβεντιά”, ήπιαν το κρασί της δόξας”, “έτσι χορτάτους τους βρήκε ο θάνατος”. Στις ημέρες εκείνες που «η Κρήτη φόρεσε το μαύρο τσεμπέρι της κι έψαλλε το “Χριστός Ανέστη!”» “Μνήμη Αγίου, μίμησις Αγίου”, συνήθιζε να λέει σε ανάλογες περιπτώσεις ο μακαριστός παπά Γιώργης Χιωτάκης.
Να μην επαναληφθούν ποτέ πια
Εδώ είναι θαμμένα τα σκληρά εμβατήρια/ τα λυκίσια μάτια τα επηρμένα./ Κλείνει ο αιώνας κι είναι ακόμη είκοσι χρονών/ η λεηλατημένη νιότη τους/ πρώιμος ανθός, καρπός υποταγής./ Υπομονή. Η γη τους υποφέρει/ θέλει να τους πετάξει ως ξένο σώμα/ κι εγώ την αγωνία της μαρτυρώ/ μα κάποτε θα σπάσω το κλουβί του ελέους/ θα βάλω το στάρι να τους πνίξει/ κι ας έρθει συφάμελο να με πάρουν./ Ας στήσουνε το στεν να μ’ εκτελέσουν πάλι”. Από την ποιητική συλλογή “Αρειος Ύπνος”, της Βικτωρίας Θεοδώρου.
«Εμπνευσμένος από το επιβλητικό μα φρικαλέο κοιμητήριο των Γερμανών στο “Ύψωμα 107” που δεσπόζει στον κάμπο του Μάλεμε», είναι ο “Άρειος Ύπνος”, όπως σημειώνεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου που κυκλοφορήθηκε το 1983. “Σαν Ύβρη και βάση πολέμου”, το βλέπει η Βικτωρία Θεοδώρου κι επικαλείται “την Ποίηση να την συντρέξει για να εκφράσει καίρια και ανεξίτηλα τα συμβάντα που χάραξαν την γενιά της, για να μην επαναληφθούν ποτέ πια”. Όλων μας η ευχή. Να μην επαναληφθούν ποτέ πια!
Δευτέρα 22 Μαΐου 2017
ΧΡΥΣΑ
Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη
«Σαν βγεις στον πηγαιμό για διακοπές, με τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας των ταξιδιωτικών πρακτορείων διόλου μην ασχοληθείς. Αναζήτησε φίλους παλιούς, συμμαθητές λησμονημένους που αίφνης θυμήθηκες ότι κάποιο εξοχικό είχαν σε θαλασσοφίλητο νησί. Τελευταία άφησε την πολλή συνάφεια με τα σόγια. Στον Ξένιο Δία προσευχόμενος και την οικονομική στενότητα επικαλούμενος όλο και κάποιος θα βρεθεί να σε συνδράμει στο summertime mood».
Παρ’ ότι αποδείχτηκαν άχρηστες αυτές οι οδηγίες χρήσεως στο φυλλάδιο του ΕΟΤ, ξεκινάς να φτιάχνεις τις αποσκευές σου. Κανείς γνωστός δεν φιλοτιμήθηκε να σε φιλοξενήσει και τελικά ενέδωσες σε μια δελεαστική προσφορά. Χώνεις πρώτο πρώτο μέσα στη βαλίτσα το αγαπημένο σου μπλουζάκι με την στάμπα live your myth. Βάζεις και ένα αντηλιακό που γράφει 1.150 δρχ. «Λογικά θα έληξε», σκέφτεσαι. «Βρε, δεν βαριέσαι… τόσα χρόνια ληγμένα μας ταϊζουνε και δεν πάθαμε τίποτα, τώρα θα πάθουμε;». Θυσιάζεις μια Ιφιγένεια για να φυσήξει ούριος άνεμος και φτάνεις στο νησί. Διαπίστωση πρώτη: το δωμάτιο που λιμπίστηκες από το Διαδίκτυο δεν έχει καμιά σχέση μ’ αυτό που βλέπουν τα ματάκια σου. Copy paste από τα Μπόρα- Μπόρα,, διότι το photoshop έχει φέρει την αμμουδιά και το φοινικόδεντρο στην αυλή του τελευταίου room to let . Γαντζωμένο πάνω στο κατσάβραχο, δίπλα στον γυπαετό και σε υψόμετρο που φοράς μάσκα για να οξυγονώνεται ο εγκέφαλος. «Δεν θα χαλάσω εγώ τις διακοπές μου, επειδή η ιδιοκτήτρια - ή μάλλον ο κανακάρης της-ξέρει από τεχνολογία» και πηγαίνεις για μαθήματα ανθρωπογεωγραφίας στην παραλία. Απλώνεις την πετσετούλα σου από τα Λιντλ, γιατί αν πάρεις ξαπλώστρα και ομπρέλα από το Μπάκιγχαμ με τις τιμές που έχουν, πάνε τα δυο μισθά. Αβάδιστα. Φοράς τα γυαλιά της λούφας και παραλλαγής και αρχίζεις να παρατηρείς. Κάποιος σηκώνεται και φεύγει, έχοντας αφήσει πίσω του πλαστικά μπουκάλια νερού, γόπες καρφωμένες στην άμμο και μια αθλητική εφημερίδα. Κι όμως κάπου σε μια εκδήλωση για την προστασία του περιβάλλοντος τον είχε πάρει το μάτι σου. Δίπλα ακριβώς από το beach bar, δυο νεαροί παίζουν ρακέτες .Οι γραμμώσεις κόποις και ιδρώτι κτώνται. Δεν έλιωναν τσάμπα όλο το χειμώνα στο γυμναστήριο. Χαζεύεις τους λουόμενους και μένεις έκθαμβος πώς το εκρού του νεκρού και της πόλης μετατράπηκε στις 50 αποχρώσεις του μπορντοροδοκόκκινου της Δέσποινας Μοιραράκη. Πλάτσα πλούτσα από της θάλασσας τα βάθη, ζαριές με αναστεναγμούς για τα ντόρτια στο τάβλι, έλα να σου βάλω κρέμα Γιωργάκη.. όλο το πακέτο σε μια θερινή συγχορδία.
Κατά το βραδάκι σε πιάνει μια λιγούρα. Προσπαθείς να βρεις έστω μία ταβέρνα που να μην έχει στην είσοδο σέλφις με τα φαγητά της. Αδύνατον. Παστίτσιο και γεμιστά, άψογα μακιγιαρισμένα, σου χαμογελούν κάτω από τη λεζάντα σπιτικές συνταγές. Ένα μεσόκοπο ζευγάρι, μια βαριεστημένη κόρη της παντρειάς κι ένας αμούστακος γιος δίνουν νόημα σ’ αυτό που λέμε οικογενειακή επιχείρηση. Και οικιακή οικονομία βεβαίως. Γιατί τα ξαναζεσταμένα εδέσματα τα παίρνεις χαμπάρι αμέσως, από κείνη τη μπαρουτοκαπνισμένη κρούστα του φούρνου μικροκυμάτων. Ένα ζευγάρι τουριστών ζητάει απόδειξη. Ο ταβερνιάρης κάνει στην αρχή πως δεν καταλαβαίνει, ενώ λίγο πριν φαρσί το πήγαινε το αγγλικό. Οι κουτόφραγκοι έχουν έρθει διαβασμένοι. Του δείχνουν σ’ ένα μικρό λεξικό την επίμαχη λέξη. «Ουστ να μου χαθείτε, σιγομουρμουρίζει. Όταν εμείς απολαμβάναμε το μουσακά μας μέσα στην Ακρόπολη, εσείς ακόμα τρώγατε χαρούπια στις σπηλιές».
Σκέφτεσαι ότι αυτό που χρειάζεσαι είναι κυρίως ξεκούραση και πας για ύπνο νωρίς. Αρχίζοντας να μετράς προβατάκια, διαπιστώνεις πως είναι πολύ λιγότερα από τα κουνούπια. Κι όμως .. μόνο τα κουνούπια είναι γενναιόδωρα σ’ αυτό τον κόσμο. Το πρωί βρίσκεις στο κομοδίνο σου ένα χυμό πορτοκάλι, ως αντάλλαγμα για το αίμα που σου ήπιαν. Αυτό σημαίνει ισοτιμία ροφήματος.
Την επόμενη μέρα συνεχίζεις να μελετάς τις εσωτερικές συνιστώσες του Νεοέλληνα. Το καμουφλάζ σήμερα λέγεται βιβλίο. Φυσάει μελτέμι και έχει γεμίσει η παραλία με Ισιδώρες Ντάνκαν και παρεό που ανεμίζουν. Για όσες είναι του ελαφρολαϊκού κάτι σε Μαίρη Χρονοπούλου με φόντο Λάκη Κομνηνό : «Τόσα καλοκαίρια μου ‘χαν φύγει από τα χέρια, τόσα καλοκαίρια που δεν σ' αγαπούσα». «Είσαι πασέ» μονολογείς. Περίμενες να δεις το μαίανδρο στην ολόλευκη πουκαμίσα και τώρα τον βλέπεις τατουάζ στο μπράτσο κοντοκουρεμένου μαυροφόρου. Σε μια κίνηση λοιπόν μοντέρνου αντιπερισπασμού, ανεβάζεις στο φβ μια φωτό με φάτσα κάρτα το Super Paradise. Ετσι … για να σκάνε οι εχθροί μας. Στο μεταξύ το πρόγραμμα liberté, égalité, frappernité συνεχίζεται ακάθεκτο. Τα mainstream μπιτάκια εκκωφαντικά, δεν σου επιτρέπουν να κρυφακούσεις την πολιτική συζήτηση της διπλανής παρέας. «Ρε, διάβασες μήπως έχουν προκηρύξει τους Τούρκους καταδρομείς και τα πλοία που χάθηκαν ; Φαντάσου, δικέ μου, να τα εντοπίσουμε εμείς με το φουσκωτό». Μόνο αυτό παίρνει εκείνη τη στιγμή τ’ αυτί σου. Οταν κάνει διάλειμμα η μουσική, η κουβέντα έχει πάει αλλού. «Θυμάσαι που πέρυσι τέτοια εποχή είχαμε capital controls, στηνόμασταν στα ΑΤΜ και χάναμε επίτηδες τη σειρά μας για να φλερτάρουμε; Ωραίες εποχές». «Εγώ απορώ πώς κανένα ξεφτέρι της κυβέρνησης δεν σκέφτηκε να επιβάλει ouzo controls» του απαντά ο άλλος, τσουγκρίζοντας το ποτήρι. Ώρα για βουτιά. Να φταίει ο ντάλα ήλιος; Μια γοργόνα σου φαίνεται πως ξεβράζεται στην στεριά. «Δεν είχε λεφτά ούτε για απολέπιση, η πτωχή».
Πάνω που οι περισσότεροι αρχίζουν να την κάνουν για το μεσημεριανό γεύμα κι ετοιμάζεσαι να χαλαρώσεις με τη συναυλία του τζίτζικα, να ‘σου ένα καναντέρ πάνω από το κεφάλι σου. Γυρνάς ασυναίσθητα το βλέμμα και βλέπεις μαύρους καπνούς στην απέναντι πλαγιά. Αν οι πολιτικοί είχαν χιούμορ, θα ονόμαζαν την υπηρεσία πυρόσβεσης «Νέρων», μπας και ξορκίσουν το κακό με τις πυρκαγιές. Επιστρέφεις καψαλισμένος στο δωμάτιο και βάζεις στη διαπασών το «μη μου μιλάς για καλοκαίρια, για ακρογιαλιές και για αστέρια». Πουρνό πουρνό, φτου κι απ’ την αρχή να ξαναμαζεύεις τα πράγματά σου. Τελευταίο το αντιηλιακό. Μπορεί να χρειαστεί και του χρόνου.Μόλις βλέπεις το καράβι να καταφτάνει, ρίχνεις μια τελευταία ματιά για να θυμάσαι το όνομα του νησιού με τις αξέχαστες διήμερες διακοπές. Παρά το χιλιοτραγουδισμένο εκτυφλωτικό φως, διακρίνεις καθαρά την επιγραφή: ΙΚΕΑ. ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. «Ο,τι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο. Ακόμη και στα όνειρα», είπε το ελληνικό καλοκαίρι διά στόματος καπετάνιου που σε οδήγησε με ασφάλεια ξανά στη θαλπωρή του σπιτιού σου.
Κυριακή 21 Μαΐου 2017
ΠΟΙΗΣΗ
ΑΘΑΝΑΣΙΑ (1941)
Αντί για ψωμί τις μέρες αυτές
δείπνησαν την λεβεντιά.
Ήπιαν το κρασί της δόξας.
Έτσι χορτάτους τους βρήκε ο θάνατος.
Η Κρήτη φόρεσε το μαύρο τσεμπέρι της
κι έψαλε το "Χριστός Ανέστη".
Ο θάνατος αυτός ονομάστηκε
Αθανασία.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
("ΚΑΖΟΒΑΡ", Γ'Έκδοση, 2014)
Σάββατο 20 Μαΐου 2017
ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Α'ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΝΑΥΣΤΑΘΜΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ,:ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ, ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ
Καλοί μου φίλoι, καλό Σαββατοκύριακο!
Με δύο ελληνικά και πέντε ευρωπαϊκά σχολεία συνεργάζονται εφέτος τα παιδιά της Α’ τάξης του Δημ. Σχολείου Ναυστάθμου Κρήτης σε δύο έργα etwinning του οποίου η δασκάλα τους, η γνωστή στους αναγνώστες του Παιδότοπου και από άλλες εργασίες μαθητών της Σταυρούλα Λαδά, είναι πρέσβειρα για τη Δυτική Κρήτη. «Το πρώτο έργο “Ας δημιουργήσουμε” αφορά σε κοινές κατασκευές που κάνουν οι μαθητές και στη δημιουργία μιας κοινής ιστορίας “Οι περιπέτειες της Ελπίδας” ενώ το δεύτερο “Το χελιδόνι, πρόσφυγας ή μετανάστης” έχει να κάνει με το φαινόμενο των παιδιών προσφύγων» επισημαίνει στο σημείωμα που μου έστειλε μαζί με τις γνώμες των μαθητών της και σχετικές φωτογραφίες η καλή αυτή δασκάλα για να συμπληρώσει αμέσως μετά ότι έτσι «τα παιδιά μαθαίνουν να συνεργάζονται να επικοινωνούν, να δημιουργούν και να εξοικειώνονται με τις νέες τεχνολογίες» καθώς «με τον τρόπο αυτό μαθαίνουν και τους κανόνες ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο, αφού πλέον το ίντερνετ έχει μπει για τα καλά στη ζωή όλων μας». Στ’ αλήθεια τυχερά τα Πρωτάκια του Δημ. Σχ. Ναυστάθμου που έχουν δασκάλα τους την κυρία Σταυρούλα! Ας δούμε τι μας λένε…
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Δάσκαλος
Σημείωση: Τα έργα έγιναν με τη βοήθεια της δασκάλας της Μουσικής Μαρίας Πλατσάκη και της δασκάλας των Αγγλικών Ελίνας Μπραουδάκη.
SAMSUNG CAMERA PICTURES
Χριστίνα Καρανίκα: Το eTwinning για μένα είναι κάτι πολύ σημαντικό γιατί μαθαίνουμε καινούρια πράγματα και είναι μια πολύ διαφορετική τάξη από όλες τις άλλες που έχω πάει και ξέρω. Μου αρέσει πολύ που συνεργαζόμαστε με άλλα σχολεία για τα προσφυγόπουλα και τις ιστορίες που φτιάχνουμε. Με το eTwinning είναι σαν να ταξιδεύουμε σε άλλες χώρες μέσα από τον υπολογιστή.
SAMSUNG CAMERA PICTURES
SAMSUNG CAMERA PICTURES
Χαρούλα Κοβάνη: Εμένα μου αρέσει να συνεργαζόμαστε με τα άλλα σχολεία. Φτιάχνουμε ωραίες κατασκευές, κάνουμε συνεργατική ζωγραφική για τους ήρωες των ιστοριών που δημιουργούμε και παίζουμε με παζλ όταν συνδεόμαστε μέσω υπολογιστή με άλλες τάξεις. Μου αρέσει που φροντίζουμε τα προσφυγόπουλα που έχουμε δημιουργήσει μέσα από ιστορίες με την Ισπανία. Είναι ωραία γιατί μαθαίνουμε πολλά καινούρια πράγματα.
Μαρία-Ζωή Φουστέρη: Εμένα το πρόγραμμα του eTwinning να συνεργαζόμαστε με άλλα σχολεία μου αρέσει πολύ. Είναι ωραίο που μαθαίνουμε καινούρια πράγματα. Κάνουμε κατασκευές, ιστορίες, φτιάχνουμε τις σημαίες μας και τραγουδάμε μαζί με τ’ άλλα παιδιά. Περνάμε ωραία.
Δημήτρης Πεπονούλας: Το πρόγραμμα εμένα μου άρεσε πολύ. Περισσότερο με εντυπωσίασε που φτιάξαμε το βιβλίο της Ελπίδας. Επίσης μου αρέσει που συνεργαζόμαστε με τις άλλες χώρες. Τέλος, οι τηλεδιασκέψεις και οι ψηφοφορίες ήταν εντυπωσιακές.
Αλέξανδρος Φανουργιάκης: Στο eTwinning μαθαίνουμε να φτιάχνουμε ψηφιακά προφίλ με avatars, χωρίς να ανεβάζουμε τις δικές μας φωτογραφίες. Διαλέγουμε το σχήμα του προσώπου, τα μάτια, το στόμα και τα μαλλιά. Το πρόγραμμά μου άρεσε πολύ. Με εντυπωσίασε που συνεργαστήκαμε με τα παιδιά από την Ισπανία και που μας έστειλαν κάρτες και γλυφιτζούρια.
Γιώργος Πατιαλιάκας: Μαζί με άλλα σχολεία φτιάξαμε μία ιστορία και μετά την εικονογραφήσαμε. Το πρόγραμμα μού άρεσε πολύ. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον. Επίσης ήταν πολύ ωραίο με τα ταξίδια της Ελπίδας στα άλλα σχολεία.
Βασιλική Νεράκη: Εγώ υποδέχτηκα τη Σάρα, ένα κοριτσάκι από την Ισπανία, το οποίο “φιλοξενώ” και φροντίζω, από τη στιγμή που μας το “έστειλαν” συμμαθητές μας από την Ισπανία.
Μαρίσα Μαλασπίνα: Είναι ωραίο που κάναμε κατασκευές και τις μοιραστήκαμε με τα άλλα παιδιά από άλλα σχολεία. Στις τηλεδιασκέψεις μιλούσαμε για μας και η κυρία Σταυρούλα τα έλεγε στα αγγλικά. Κρατούσαμε σημαίες και είπαμε και το τραγούδι “Τα λουστράκια” του Οδυσσέα Ελύτη με μουσική Μάνου Χατζιδάκι, που μάθαμε με τη δασκάλα της Μουσικής, την κυρία Μαρία Πλατσάκη. Μιλάει για τους Ελληνες πρόσφυγες που ήταν φτωχοί.
Μαρία Μιχαλοπούλου: Το πρόγραμμά μου φάνηκε πολύ ωραίο. Περισσότερο μου άρεσαν τηλεδιασκέψεις που κάναμε με τα άλλα σχολεία και γνωρίσαμε καινούργια παιδιά. Επίσης, μου άρεσαν και οι κατασκευές και τα παζλ που παίζαμε.
Ελένη Πραματιώτη: Εμένα το πρόγραμμα μου φάνηκε πολύ ωραίο και πολύ ενδιαφέρον. Μου άρεσαν οι κατασκευές και οι ψηφοφορίες που κάναμε για να βρούμε την καλύτερη κατασκευή των άλλων σχολείων. Επίσης, μου άρεσε όταν μιλούσαμε με τα άλλα παιδάκια και τους δείχναμε τη σημαία μας.
Στέλιος Καβράκης: Με το eTwinning μπορούμε να βλέπουμε πώς είναι άλλα σχολεία και να τους παρουσιάζουμε την τάξη, το σχολείο και την πόλη μας, τα Χανιά. Μου άρεσαν πολύ οι κατασκευές και η ιστορία της Ελπίδας που φτιάξαμε. Ακόμη, μου άρεσε που φτιάξαμε με την κυρία Ελίνα Μπραουδάκη, τη δασκάλα των Αγγλικών, το οικογενιακό μας δέντρο. Τέλος, πήραμε και δώρα από την Ισπανία, κάρτες που έλεγαν πώς περνάνε τα “προσφυγόπουλα” που φτιάξαμε,αλλά και κόκκινα γλυφιτζούρια.
Μάνος Κάτσης: Εμένα το πρόγραμμά μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον. Μου άρεσαν οι ιστορίες με τη Στέλλα, το κοριτσάκι που φτιάξαμε για να ταξιδέψει στην Ισπανία και να το φροντίσουν εκεί. Επιπλέον μου άρεσαν οι τηλεδιασκέψεις που κάναμε και μιλήσαμε με παιδάκια από τη Λάρισα, την Ορεστιάδα, αλλά και την Κροατία και τη Ρουμανία. Θα ήθελα να το ξανακάνω.
Χανιώτικα νέα (20.05.2017)
Παρασκευή 19 Μαΐου 2017
ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ
ΤΟΙΟΥΤΟΣ ΕΠΡΕΠΕΝ ΗΜΙΝ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ
«Δεν είμαι άξιος εγώ τέτοιας τιμής, δεν την ήθελα και δεν την επιθυμούσα… Δεν είμαι εγώ εκείνος που έχω κάνει αυτά που ακούστηκαν… Αν κάτι έκανα, έργο του Θεού είναι…». Αυτά είπε, στο περίπου τα λόγια του, εκτός χειρογράφου, ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος Αθανασιάδης, με το που ανέβηκε στο βήμα της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, αμέσως μετά την ανακήρυξή του σε Εταίρο του Ιδρύματος, το βράδυ της 10ης Μαΐου. Για να ακολουθήσει, ο χαιρετισμός του: «Χαιρετίζω όλους εσάς, τους οποίους θεωρώ μόνον ως αδελφούς μου. Χαίρομαι που έχω την ευλογία του Θεού, να ευρίσκομαι εις την Ορθόδοξον Ακαδημίαν μας»… «Θέλω να μιλήσω απλά, να μου δοθεί ετούτη η χάρη», λέει σ’ ένα ποίημά του ο Γιώργος Σεφέρης. Την έχει κι αυτή τη χάρη, τη χάρη να μιλάει απλά, δοσμένη απ’ το Θεό, ο από Κυδωνίας και Αποκορώνου νυν Αρχιεπίσκοπος Κρήτης…
Κατάμεστη από κόσμο, κληρικούς και λαϊκούς, “επίσημους” και “ανεπίσημους”, η τεράστια αίθουσα εκδηλώσεων της Ακαδημίας στην περί ου ο λόγος τελετή που έγινε μετά τον εσπερινό των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, Φωτιστών των Σλάβων, στη μνήμη των οποίων έχει αφιερωθεί το Παρεκκλήσι του Ιδρύματος, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου και συγχοροστατούντων των άλλων αρχιερέων της Εκκλησίας της Κρήτης και του μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου Χατζηνικολάου. Αναστάσιμη η όλη ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκειά της, που άρχισε με το “Χριστός Ανέστη” το όποιο έψαλλε στα ελληνικά, στα σλαβικά και στα πολωνικά μια χορωδία νέων από την Εκκλησία της Πολωνίας για να ακολουθήσει ο χαιρετισμός του γεν. διευθυντή της Ακαδημίας Κωνσταντίνου Ζορμπά, η ομιλία του και προέδρου του Ιδρύματος, ως εκπροσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχη, μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλοχίου και ο χαιρετισμός του Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου που απηύθυνε ο μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου κ. Ανδρέας. Πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα, ο ορισμός του αναστάσιμου ανθρώπου, είναι ο Αρχιεπίσκοπος, σκεφτόμουν, ενώ τους άκουγα… Ειρηναίος, ο καλύτερος μαθητής του Παππού Ειρηναίου… Ειρηναίος ο Απλούς… Ειρηναίος ο Ανθρωπος του Θεού… Ειρηναίος ο Επίσκοπος της Ανύστακτης Εγνοιας… Ειρηναίος ο Αναστάσιμος…
«Ενωτικός, αγωνιστής και άνθρωπος με χάρη/ ευχαριστούμε τον Θεό που σ’ έχουμε μπροστάρη». Με κρητικό τρόπο, με μια μαντινάδα δηλαδή, άρχισε τον χαιρετισμό του ο Γενικός Διευθυντής της Ακαδημίας. Προφανής η παραπομπή στη μεγάλη αγάπη του Αρχιεπισκόπου στην Κρήτη και “στο πρώτο” πληθυντικό πρόσωπο του Ενεστώτα, το οποίο υπηρετεί και αρέσκεται να χρησιμοποιεί όταν μιλεί. Η Κρήτη μας… Η Ελλάδα μας… Ο κόσμος μας… Και, βέβαια η Ορθόδοξος Ακαδημία μας… Μας λέει πολλά μ’ αυτό το “μας” του ο Αρχιεπίσκοπός ΜΑΣ!
Το «να ομιλήσεις για το πρόσωπό του Αρχιεπισκόπου Κρήτης, είναι ωσάν να θέλεις να σκιαγραφήσεις την εικόνα και τον τύπο του ιδανικού Αρχιεπισκόπου», τόνισε ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου. Αγαπητική λίαν αλλά και εμπεριστατωμένη η ομιλία του για το πρόσωπο και το έργο του τιμώμενου. Του «αξίως και διαχρονικώς» εκ μέρους της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης Τιμώμενου «για την εμμονή του στη θυσία για τη διακονία του ανθρώπου» και για την κοινή του πορεία με το Ιδρυμα, απ’ τη θεμελίωσή του, εν έτει 1968 (εμπνευστές και δημιουργοί του ο Παππούς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου, Ειρηναίος Γαλανάκης και ο για χρόνια γενικός διευθυντής της Αλέξανδρος Παπαδερός) μέχρι σήμερα.
«Τοιούτος έπρεπεν ημίν αρχιερεύς»… Και ο λόγος αυτός του Αποστόλου Παύλου στον νου μου, ακούγοντας τον κ. Αμφιλόχιο να μιλά για τον Αρχιεπίσκοπο Ειρηναίο. Τι ευλογία κι αυτή για μένα η γνωριμία μαζί του στα Ιδρύματα του Παππού στο Καστέλι. Τι ευλογία για όλους όσοι τον γνωρίζουν!
Πέμπτη 18 Μαΐου 2017
ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ
ΤΡΕΛΛΑΜΕΝΟΣ ... ΩΩΩ!!!
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
«Καινούργια μέτρα και παλιά
με βάλανε στο… μέσον παίξτε καινούργια των παλιών
μιαν αμποστιά να πέσο(υ)ν.»
Νά ’ταν λέει όπως οι… “αγάπες”, οι έρωτες οι περαστικοί τα μέτρα, και μόλις έρχονταν τα καινούργια να εξαφανίζονταν τα παλιά -κατά τη μαντινάδα βεβαια που εδώ παραφρασμένη έβαλα.
Να ταν λέει τα μέτρα μία ίωση που θα περάσει!!! Ελα μου όμως που δεν είναι έτσι εύκολα τα πράγματα και απλά, αφού τα νέα μέτρα έρχονται να προστεθούν στα παλιά, όπως εκείνα είχαν προστεθεί στα παλαιότερα κι όπως εκείνα είχαν προστεθεί στα προηγούμενα!
Σκέψου τώρα, κάνε συλλογισμό: Είχες μια γυναίκα και έρχεται να προστεθεί κι άλλη μία αλλά η παλιά δεν φεύγει, κι επιπλέον σέρνει μαζί της και τις προηγούμενες που είχες, κι έρχονται όλες αυτές και καθίζουν απάνω στην κεφαλή σου και… άντε τώρα εσύ να τα βγάλεις πέρα με όλο αυτό το συφερτό!!! Ωρα μηδέν το δίχως άλλο…!
Αλλά εσύ ω Ελλην δεν το βάζεις κάτω! Περιμένεις τον Αλέξη να έρθει από τους Κινέζους… Δεν μπορεί κάποιο καινούργιο ασιατικό -τούτη τη φορά- παραμύθι θα ’χει να μας πει όπως ο εξάγγελος.
Τώρα εξάγγελος τρόπος του λέγειν! Μάλλον μεταλλαγμένος σε Βελζεβούλη είναι ο Αλεξ με όλα αυτά τα δεινά που έχει κατορθώσει. Βέβαια να το πούμε κι αυτό: το σηκώνει κι εμάς ο οργανισμός μας! Πλέον δεν μας… πιάνει ούτε η αγανάκτηση… την αγανάκτησή μου…! Τι να πεις;
Λέω τώρα να περιμένω τα αντίμετρα! Κάθομαι και τα λογαριάζω και σας το λέω μάγκες «αν ισχύσουν την κάναμε λαχείο». Τζακ ποτ! Δεν θα σταματάει ο κουλοχέρης να ρίχνει ρευστό.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν γνωρίζω πότε θα ισχύσουν τα αντίμετρα, για να κάνω εγώ τα κουμάντα μου, να τα κάνετε κι εσείς και μετά όλοι μαζί να πάμε σε μια παραλία να το γλεντήσουμε τρελά, τραγουδώντας το «θεότρελοι κι οι δυο, το τέλειο ζευγάρι», ίνα πληρωθή το ρηθέν του Κωνσταντίνου Καραμανλή «ότι αυτή η χώρα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο…» τότε και τώρα και εις τους αιώνας…
Χανιώτικα νέα (18.05.2017)
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
«Καινούργια μέτρα και παλιά
με βάλανε στο… μέσον παίξτε καινούργια των παλιών
μιαν αμποστιά να πέσο(υ)ν.»
Νά ’ταν λέει όπως οι… “αγάπες”, οι έρωτες οι περαστικοί τα μέτρα, και μόλις έρχονταν τα καινούργια να εξαφανίζονταν τα παλιά -κατά τη μαντινάδα βεβαια που εδώ παραφρασμένη έβαλα.
Να ταν λέει τα μέτρα μία ίωση που θα περάσει!!! Ελα μου όμως που δεν είναι έτσι εύκολα τα πράγματα και απλά, αφού τα νέα μέτρα έρχονται να προστεθούν στα παλιά, όπως εκείνα είχαν προστεθεί στα παλαιότερα κι όπως εκείνα είχαν προστεθεί στα προηγούμενα!
Σκέψου τώρα, κάνε συλλογισμό: Είχες μια γυναίκα και έρχεται να προστεθεί κι άλλη μία αλλά η παλιά δεν φεύγει, κι επιπλέον σέρνει μαζί της και τις προηγούμενες που είχες, κι έρχονται όλες αυτές και καθίζουν απάνω στην κεφαλή σου και… άντε τώρα εσύ να τα βγάλεις πέρα με όλο αυτό το συφερτό!!! Ωρα μηδέν το δίχως άλλο…!
Αλλά εσύ ω Ελλην δεν το βάζεις κάτω! Περιμένεις τον Αλέξη να έρθει από τους Κινέζους… Δεν μπορεί κάποιο καινούργιο ασιατικό -τούτη τη φορά- παραμύθι θα ’χει να μας πει όπως ο εξάγγελος.
Τώρα εξάγγελος τρόπος του λέγειν! Μάλλον μεταλλαγμένος σε Βελζεβούλη είναι ο Αλεξ με όλα αυτά τα δεινά που έχει κατορθώσει. Βέβαια να το πούμε κι αυτό: το σηκώνει κι εμάς ο οργανισμός μας! Πλέον δεν μας… πιάνει ούτε η αγανάκτηση… την αγανάκτησή μου…! Τι να πεις;
Λέω τώρα να περιμένω τα αντίμετρα! Κάθομαι και τα λογαριάζω και σας το λέω μάγκες «αν ισχύσουν την κάναμε λαχείο». Τζακ ποτ! Δεν θα σταματάει ο κουλοχέρης να ρίχνει ρευστό.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν γνωρίζω πότε θα ισχύσουν τα αντίμετρα, για να κάνω εγώ τα κουμάντα μου, να τα κάνετε κι εσείς και μετά όλοι μαζί να πάμε σε μια παραλία να το γλεντήσουμε τρελά, τραγουδώντας το «θεότρελοι κι οι δυο, το τέλειο ζευγάρι», ίνα πληρωθή το ρηθέν του Κωνσταντίνου Καραμανλή «ότι αυτή η χώρα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο…» τότε και τώρα και εις τους αιώνας…
Χανιώτικα νέα (18.05.2017)
Τετάρτη 17 Μαΐου 2017
ΠΟΙΗΣΗ
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ
Στον στόχο τους
να εξαφανιστούμε ως πρόσωπα
και να μας επανεμφανίσουν σαν νούμερα
να αντισταθούμε!
Όσο υπάρχει ακόμα λίγος χρόνος,
ένας ένας χωριστά
κι όλοι μαζί
να αντισταθούμε!
Κὀντρα στους ανέμους των καιρών
με σύμμαχο το φως του ήλιου
να αντισταθούμε!
Χρησιμοποιώντας ο καθείς τα όπλα του
κάτω από τη σημαία του ανθρώπου
να αντισταθούμε!
Υ\Γ: Kαι στην κατάργηση, "χάριν ευφωνίας"(;)
του "α" που συνοδεύει το "Ν' ,
μας προτρέπει ο Ποιητής
να αντισταθούμε.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
(Αδημοσίευτο)
Στον στόχο τους
να εξαφανιστούμε ως πρόσωπα
και να μας επανεμφανίσουν σαν νούμερα
να αντισταθούμε!
Όσο υπάρχει ακόμα λίγος χρόνος,
ένας ένας χωριστά
κι όλοι μαζί
να αντισταθούμε!
Κὀντρα στους ανέμους των καιρών
με σύμμαχο το φως του ήλιου
να αντισταθούμε!
Χρησιμοποιώντας ο καθείς τα όπλα του
κάτω από τη σημαία του ανθρώπου
να αντισταθούμε!
Υ\Γ: Kαι στην κατάργηση, "χάριν ευφωνίας"(;)
του "α" που συνοδεύει το "Ν' ,
μας προτρέπει ο Ποιητής
να αντισταθούμε.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
(Αδημοσίευτο)
Τρίτη 16 Μαΐου 2017
ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ
ΜΑΝΑ, ΣΑΝ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ....
“Εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων” για την Τυπογραφία, το διεθνές τριήμερο συνέδριο του Συνδέσμου Ευρωπαϊκών Μουσείων Τυπογραφίας, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στα Χανιά, στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου, στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο και στο Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου. Για «εξαιρετική διοργάνωση» και για «τρεις υπέροχες μέρες» που έζησαν οι σύνεδροι στον τόπο μας, έκανε λόγο, κλείνοντας τις εργασίες του, ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Alan Marshall, για να αποδώσει στη συνέχεια, σαν «ιστορικός αναλυτής», όπως είπε, φόρο τιμής στους “αμφιτρύωνες” του Συνεδρίου, στο Γιάννη και την Ελένη Γαρεδάκη που δημιούργησαν το Μουσείο τους, («έργο πάθους» και «προϊόν δημιουργικής περιέργειας», το χαρακτήρισε) «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν τους«. «Ολα αυτά είναι μεγαλειώδη», είπε σε μια αποστροφή της ομιλίας του, έμπλεος χαράς και ικανοποίησης γι’ αυτά που έγιναν, έτσι όπως άρτια οργανωτικά, αγαπητικά και διανθισμένα με το μοναδικό άρωμα της κρητικής φιλοξενίας, έγιναν. Εμφανής η συγκίνησή του, όπως και όλων των συνέδρων άλλωστε. Απίστευτα γι’ αυτούς όλα όσα, προπάντων, στο περιθώριο του Συνεδρίου έζησαν…
«Μάνα, σαν έρθουν οι φίλοι μου/ κι αν έρθουν οι εδικοί μας/ να μη τους πεις κι απόθανα να τους βαροκαρδίσεις/ Στρώσε τους τάβλα να γευτούν, κλίνη να κοιμηθούνε,/ στρώσε τους παραπέζουλα να θέσουν τ’ άρματά τους,/ και σαν ξυπνήσουν το πρωί και σ’ αποχαιρετούνε,/ πες τους το πως απόθανα». Με σπασμένη απ’ τη συγκίνηση φωνή, απ’ τον Γιάννη Γαρεδάκη η ανταπάντηση, σ’ αυτά που είπε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου των Ευρωπαϊκών Μουσείων Τυπογραφίας. Αφού πρώτα έκανε μια σύντομη εισαγωγή στην “ιστορία” των στίχων του γνωστού ριζίτικου τραγουδιού και εξήγησε ότι στην Κρήτη η φιλοξενία είναι παράδοση και παραμένει τρόπος ζωής. «Τιμή και χαρά για μας να σας υποδεχθούμε και να σας φιλοξενήσουμε», υπογράμμισε.
«Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμα σ’ αυτόν τον τόπο άνθρωποι, που επιμένουν να προτιμούν τον ρόλο του δημιουργού σε αντίθεση με τους πολλούς που προτιμούν τον ρόλο του προπέτη», είχα γράψει χρησιμοποιώντας τα λόγια του Κοπέρνικου, πριν από 5 χρόνια με αφορμή τα εγκαίνια της πτέρυγας του Μουσείου που φιλοξένησε τη συλλογή του Αντώνη Παπαντωνόπουλου για την Ιστορία της Γραφής. Να το επαναλάβω και μάλιστα δυο φορές σήμερα. Και γιατί οι άνθρωποι αυτοί επιμένουν πλουτίζοντάς το (τρανό παράδειγμα η αίθουσα που φιλοξένησε τη συλλογή του Κώστα Τζωρτζάκη) και διευρύνοντας τις δραστηριότητές του, να προβάλλουν και αποφανίζουν τον τόπο μας, τα Χανιά, την Κρήτη, μα και όλη την Ελλάδα, και να μοιράζονται τη χαρά τους γι’ αυτό με τους φίλους τους. Μα, και προπάντων, γιατί έχουν μπολιάσει με το “πάθος” τους, αλλά και με το “πνεύμα” τους, τους συνεχιστές τους: την διευθύντρια του Μουσείου Έλια Κουμή, όπως και τον Παρασκευά Περάκη και τον Μανόλη Γαρεδάκη, διευθυντή και εκδότη των “Χανιώτικων νέων”, αντίστοιχα…
Μάνα, μητέρα, μαμά
«Οι ώρες που περνούσα με τη μητέρα μου ήταν γεμάτες μυστήριο· καθόμασταν ο ένας αντίκρυ στον άλλο, εκείνη σε καρέκλα πλάι στο παράθυρο, εγώ στο σκαμνάκι μου, κι ένιωθα, μέσα στη σιωπή, το στήθος μου να γεμίζει και να χορταίνει, σαν να ’ταν ο αγέρας ανάμεσά μας γάλα και βύζαινα. Από πάνω μας ήταν η γαζία, κι όταν ήταν ανθισμένη, η αυλή μοσχομύριζε. Αγαπούσα πολύ τα ευωδάτα κίτρινα λουλούδια της, τα ‘βαζε η μητέρα μου στις κασέλες και τα σώρουχά μας, τα σεντόνια μας, όλη μου η παιδική ηλικία μου μύριζε γαζία». Νίκος Καζαντζάκης από την “Αναφορά στον Γκρέκο”.
“Μάνα, μητέρα, μαμά”, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του θεατρικού έργου που έγραψε ο Γιώργος Διαλεγμένος. “Μαμουλίνα” για μένα. Η γιορτή της προχθές, δεύτερη Κυριακή του Μάη. Κι αν την έχουν υμνήσει οι ποιητές, κι αν έχουν γράψει γι’ αυτήν τα μύρια όσα.
Χανιώτικα νέα ( 16.05.2017)
Δευτέρα 15 Μαΐου 2017
ΧΡΥΣΑ
ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη
Φοιτήτρια ούσα, επισκέπτομαι με τον τότε σύντροφό μου για πρώτη φορά την Κωνσταντινούπολη. Χούντα του Εβρέν κι όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Συνεχείς στρατιωτικές περιπολίες στους δρόμους και το ξενοδοχείο μας γεμάτο ρουφιάνους. Τεταμένες και οι σχέσεις Ελλάδας Τουρκίας εκείνη την περίοδο κι έτσι μιλούσαμε μεταξύ μας αγγλικά για να μη δίνουμε στόχο. Μια μέρα στο Καπαλί Τσαρσί, κάτι μας ξέφυγε και ένας καταστηματάρχης, γεμάτος εγκαρδιότητα και χαμόγελα, μας έπιασε την κουβέντα σε σπαστά ελληνικά. Μας κάλεσε για το ίδιο βράδυ στο σπίτι του, στην ασιατική ακτή του Βοσπόρου, όπου μεταξύ των άλλων φίλων του ήταν και ένα ζευγάρι, η Σιμπέλ και ο Αντνάν. Κοιμηθήκαμε εκεί, γιατί το τσακίρ κέφι πολύ γρήγορα άναψε και η κυκλοφορία απαγορευόταν από τις 12 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί.
Δυο τρεις μήνες αργότερα μας τηλεφώνησε η Σιμπέλ για να μας πει ότι βρισκόταν στην Ελλάδα και αν μπορούσαμε να τη φιλοξενήσουμε. Όταν ήρθε στο σπίτι, μας αποκάλυψε ότι ανήκε σε μια παράνομη οργάνωση ονόματι «Ντε Βιολ» και πως ο άντρας της για να μη συλληφθεί είχε διαφύγει στη Συρία. Επειδή ήταν γνωστός συνδικαλιστής, η Τουρκία σίγουρα θα ζητούσε την έκδοσή του και αν αυτό συνέβαινε τον περίμενε βέβαιος θάνατος. Αρχίζει λοιπόν μια μεγάλη κινητοποίηση ώστε να βρεθούν χρήματα για εισιτήρια κι ένα διαβατήριο το οποίο θα μετέφερε κάποιος από την οργάνωση στη Συρία, που θα έπρεπε να εντοπίσει τον Αντνάν για να του το δώσει και ο δεύτερος να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, με αβέβαιη πάντα έκβαση. Οι κίνδυνοι του εγχειρήματος πολλοί, δεδομένων των συνθηκών. Ο σύντροφός μου δεν μπορούσε να βοηθήσει, γιατί ήταν δημοσιογράφος και τα δημοσιογραφικά διαβατήρια τα πέρναγαν από ψιλό κόσκινο. Ένας φίλος (σήμερα αρκετά επώνυμος) προθυμοποιήθηκε να δώσει το δικό του. Στο πρόγραμμα και τα μαθήματα παρανομίας. Πώς βάζεις πχ πάνω από τον ατμό ένα διαβατήριο για να αποκολληθεί χωρίς ίχνη η φωτογραφία και να μπει η άλλη στη θέση της. Ή πώς το τυλίγεις με καρμπόν για να μην ανιχνεύεται από τα μηχανήματα. Για να μη σας κουράζω με λεπτομέρειες τι και πως (αν και μοιάζουν με σενάριο ταινίας) όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Από ένα σημείο και μετά το θέμα του ασύλου το ανέλαβε η φίλη του συντρόφου μου, Δανάη Μυλωνάκη, στην οποία θα είμαι αιωνίως ευγνώμων. Με τις τότε ισχυρές πολιτικές της γνωριμίες κατάφερε ώστε ο Αντνάν (και ο σύνδεσμος ) να έρθει στην Ελλάδα σώος και ασφαλής. Σύντομα μάλιστα έπιασε δουλειά και σαν κηπουρός στον Δήμο κι όλα καλά.
Τρία είναι τα συμπεράσματα απ’ αυτή την ιστορία:
1. Το κοινότυπο και χιλιοειπωμένο: οι λαοί δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν.
2. Το μονίμως ηθικά ζητούμενο: το να σώζεις, αν μπορείς, μια ζωή σε δικαιώνει σαν άνθρωπο.
3. Το πολιτικά επίκαιρο: Οι δικτατορίες στην Τουρκία δεν αστειεύονται. Ακόμη και οι στοιχειώδεις ατομικές ελευθερίες ήταν πάντοτε άγνωστη λέξη σ’ αυτή τη χώρα.
Και μιας που γιορτάζουμε το επίσημο τέλος της δικιάς μας Χούντας, ας παραφράσω τον ποιητή: «Θέλει αρετήν και τόλμη η δημοκρατία».
Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη
Φοιτήτρια ούσα, επισκέπτομαι με τον τότε σύντροφό μου για πρώτη φορά την Κωνσταντινούπολη. Χούντα του Εβρέν κι όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Συνεχείς στρατιωτικές περιπολίες στους δρόμους και το ξενοδοχείο μας γεμάτο ρουφιάνους. Τεταμένες και οι σχέσεις Ελλάδας Τουρκίας εκείνη την περίοδο κι έτσι μιλούσαμε μεταξύ μας αγγλικά για να μη δίνουμε στόχο. Μια μέρα στο Καπαλί Τσαρσί, κάτι μας ξέφυγε και ένας καταστηματάρχης, γεμάτος εγκαρδιότητα και χαμόγελα, μας έπιασε την κουβέντα σε σπαστά ελληνικά. Μας κάλεσε για το ίδιο βράδυ στο σπίτι του, στην ασιατική ακτή του Βοσπόρου, όπου μεταξύ των άλλων φίλων του ήταν και ένα ζευγάρι, η Σιμπέλ και ο Αντνάν. Κοιμηθήκαμε εκεί, γιατί το τσακίρ κέφι πολύ γρήγορα άναψε και η κυκλοφορία απαγορευόταν από τις 12 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί.
Δυο τρεις μήνες αργότερα μας τηλεφώνησε η Σιμπέλ για να μας πει ότι βρισκόταν στην Ελλάδα και αν μπορούσαμε να τη φιλοξενήσουμε. Όταν ήρθε στο σπίτι, μας αποκάλυψε ότι ανήκε σε μια παράνομη οργάνωση ονόματι «Ντε Βιολ» και πως ο άντρας της για να μη συλληφθεί είχε διαφύγει στη Συρία. Επειδή ήταν γνωστός συνδικαλιστής, η Τουρκία σίγουρα θα ζητούσε την έκδοσή του και αν αυτό συνέβαινε τον περίμενε βέβαιος θάνατος. Αρχίζει λοιπόν μια μεγάλη κινητοποίηση ώστε να βρεθούν χρήματα για εισιτήρια κι ένα διαβατήριο το οποίο θα μετέφερε κάποιος από την οργάνωση στη Συρία, που θα έπρεπε να εντοπίσει τον Αντνάν για να του το δώσει και ο δεύτερος να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, με αβέβαιη πάντα έκβαση. Οι κίνδυνοι του εγχειρήματος πολλοί, δεδομένων των συνθηκών. Ο σύντροφός μου δεν μπορούσε να βοηθήσει, γιατί ήταν δημοσιογράφος και τα δημοσιογραφικά διαβατήρια τα πέρναγαν από ψιλό κόσκινο. Ένας φίλος (σήμερα αρκετά επώνυμος) προθυμοποιήθηκε να δώσει το δικό του. Στο πρόγραμμα και τα μαθήματα παρανομίας. Πώς βάζεις πχ πάνω από τον ατμό ένα διαβατήριο για να αποκολληθεί χωρίς ίχνη η φωτογραφία και να μπει η άλλη στη θέση της. Ή πώς το τυλίγεις με καρμπόν για να μην ανιχνεύεται από τα μηχανήματα. Για να μη σας κουράζω με λεπτομέρειες τι και πως (αν και μοιάζουν με σενάριο ταινίας) όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Από ένα σημείο και μετά το θέμα του ασύλου το ανέλαβε η φίλη του συντρόφου μου, Δανάη Μυλωνάκη, στην οποία θα είμαι αιωνίως ευγνώμων. Με τις τότε ισχυρές πολιτικές της γνωριμίες κατάφερε ώστε ο Αντνάν (και ο σύνδεσμος ) να έρθει στην Ελλάδα σώος και ασφαλής. Σύντομα μάλιστα έπιασε δουλειά και σαν κηπουρός στον Δήμο κι όλα καλά.
Τρία είναι τα συμπεράσματα απ’ αυτή την ιστορία:
1. Το κοινότυπο και χιλιοειπωμένο: οι λαοί δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν.
2. Το μονίμως ηθικά ζητούμενο: το να σώζεις, αν μπορείς, μια ζωή σε δικαιώνει σαν άνθρωπο.
3. Το πολιτικά επίκαιρο: Οι δικτατορίες στην Τουρκία δεν αστειεύονται. Ακόμη και οι στοιχειώδεις ατομικές ελευθερίες ήταν πάντοτε άγνωστη λέξη σ’ αυτή τη χώρα.
Και μιας που γιορτάζουμε το επίσημο τέλος της δικιάς μας Χούντας, ας παραφράσω τον ποιητή: «Θέλει αρετήν και τόλμη η δημοκρατία».
Κυριακή 14 Μαΐου 2017
ΠΟΙΗΣΗ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ
Όπως έλεγε η μάνα μου
Όπως έκανε η μάνα μου.
Όπως δούλευε η μάνα μου.
Όπως έδινε δέκα για να πάρει ένα,
αν το έπαιρνε κι αυτό, η μάνα μου.
Όπως διηγιόταν παλιές ιστορίες η μάνα μου.
Όπως είχε την πόρτα ανοιχτή
στους διακονιάρηδες η μάνα μου.
Όπως κάρφωνε τα νύχια στα χέρια της
για να μην κλάψει η μάνα μου…
Σε παρατατικό χρόνο η ζωή της μάνας μου.
Σε παρατατικό που δηλώνει ενεστώτα!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
"ὉΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜἉ"
(EΚΔ. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΧΑΝΙΑ, 2013)
Όπως έλεγε η μάνα μου
Όπως έκανε η μάνα μου.
Όπως δούλευε η μάνα μου.
Όπως έδινε δέκα για να πάρει ένα,
αν το έπαιρνε κι αυτό, η μάνα μου.
Όπως διηγιόταν παλιές ιστορίες η μάνα μου.
Όπως είχε την πόρτα ανοιχτή
στους διακονιάρηδες η μάνα μου.
Όπως κάρφωνε τα νύχια στα χέρια της
για να μην κλάψει η μάνα μου…
Σε παρατατικό χρόνο η ζωή της μάνας μου.
Σε παρατατικό που δηλώνει ενεστώτα!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
"ὉΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜἉ"
(EΚΔ. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΧΑΝΙΑ, 2013)
Σάββατο 13 Μαΐου 2017
ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Β’ ΤΑΞΗ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΑΜΟΥ
Eνα μαγικό ταξίδι στον κόσμο της Τυπογραφίας
Καλοί μου φίλoι, καλό Σαββατοκύριακο!ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Κι αν εντυπωσιάστηκαν απ’ την επίσκεψή τους στο Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη, τα παιδιά της Β’ τάξης του Γυμνασίου Βάμου! Διάχυτος ο ενθουσιασμός γι’ αυτά που είδαν, βιώσαν και έμαθαν, στα υπέροχα και άψογα δημοσιογραφικά κείμενα που έγραψαν για το περιοδικό τους, το γνωστό μας “Μαθητών Λόγος”, αποσπάσματα απ’ τα οποία φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο. «Η επίσκεψη στο Μουσείο ήταν απίστευτη και εντυπωσιάστηκα από το πόση ιστορία κρύβει μέσα της η Τυπογραφία», υπογραμμίζει ένα παιδί. «Στη μνήμη μου είναι σίγουρα χαραγμένος ο ενθουσιασμός μου καθώς για πρώτη φορά χαιρόμουν που υπήρχαν πολλά πράγματα σ’ ένα μουσείο για να δω», εξομολογείται ένα άλλο. «Αυτή η επίσκεψη μού άλλαξε τη γνώμη για τα βιβλία», δηλώνει ένα τρίτο… «Κι εμείς, η Β’ Γυμνασίου Βάμου, με το δικό μας “διαβατήριο” στο χέρι, αντί για ναύλα, μπαρκάραμε σ’ ένα δίωρο ταξίδι που δεν θέλαμε να τέλειωνε ποτέ”, μας λένε για λογαριασμό όλων τους οι συνοδοί καθηγήτριές τους, η Ειρήνη Καλαϊτζάκη και η Πόλα Αρκολάκη, στο δικό τους κείμενο». Ναι μπορούμε να το πούμε! Κυρίως χάριν των παιδιών έγινε αυτό το Μουσείο, που βρίσκεται αυτές τις μέρες στο κέντρο της επικαιρότητας σε πανελλήννιο κι όχι μόνο επίπεδο, λόγω της διεξαγωγής στα Χανιά του Συνεδρίου του Συνδέσμου Ευρωπαϊκών Μουσείων Τυπογραφίας. Καλή συνέχεια σ’ όλα τα πολλά και καλά που κάνετε έχοντας ως εμψυχωτές και καθοδηγητές τους καθηγητές σας, καλά μου Αποκορωνιωτάκια! Πάντα άξια!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
ΔΑΣΚΑΛΟΣ
Αμφιλεγόμενη η διάρθρωση της κοινωνικής πραγματικότητας και μέσα σε αυτό το, θολά διαμορφωμένο, τοπίο της κοινωνίας δημιουργήθηκε και πρωτοπορεί το μοναδικό στην Ελλάδα Μουσείο Τυπογραφίας. Μακραίωνο και περιπετειώδες το ταξίδι της τυπογραφίας, κοντοστέκεται να ξαποστάσει στην όμορφη γειτονιά των Χανίων, εκεί που κάποιοι άνθρωποι οραματίστηκαν, θέτοντας στόχους, βάζοντας ταυτόχρονα το δικό τους λιθαράκι στη διαμόρφωση της πολιτιστικής μας ταυτότητας.
Μαγικό τούτο το ταξίδι, με πλάνα και καπεταναίους, που αρνείσαι πεισματικά να εγκαταλείψεις. Βουτιά στον χρόνο, χάνεσαι στο παρελθόν, αναδύεσαι στο παρόν και φαντάζεσαι το μέλλον.
Κι εμείς, η Β’ Γυμνασίου Βάμου, με το δικό μας “διαβατήριο” στο χέρι αντί για ναύλα, μπαρκάραμε σ’ ένα δίωρο ταξίδι που δεν θέλαμε να τέλειωνε ποτέ. Εκφράζοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ στις ξεναγούς μας που με μοναδικό και βιωματικό τρόπο ζωντάνεψαν μπροστά μας τον βίο και την πολιτεία της μαμάς Τυπογραφίας.
Οι συνοδοί καθηγήτριες
Ειρήνη Καλαϊτζάκη
Πόλα Αρκολάκη
…Εντυπωσιάστηκα από τις πρώτες μηχανές τυπογραφίας. Ηταν πολύ διαφορετικές από τις σημερινές. Μάθαμε πολλά πράγματα που δεν ξέραμε για διάφορα ιστορικά γεγονότα όπως οι Αμαζόνες της Κρήτης. Θα ήθελα να επισκεφτώ ξανά ένα τέτοιο μέρος γεμάτο γνώσεις.
Μπάμπης Πιπεράκης, Β3
…Η επίσκεψη στο Μουσείο Τυπογραφίας ήταν απίστευτη και εντυπωσιάστηκα από το πόση ιστορία κρύβει μέσα της η Τυπογραφία. Με εντυπωσίασε περισσότερο όταν άκουσα από την ξεναγό μας πως οι πρώτοι Ελληνες που έφεραν την τυπογραφία στην Ελλάδα ήταν Κρητικοί. Επίσης τα πολλά μηχανήματα που είχαν κατασκευαστεί για την εκτύπωση των εφημερίδων και το πόσο μεγάλη αξία είχαν κάποτε τα βιβλία που τώρα πια εμείς τα θεωρούμε “προπολεμικά”, βαρετά και τα παραμελούμε.
Αυτή η επίσκεψη μου άλλαξε τη γνώμη για τα βιβλία.
Γιώργος Πετακάκης, Β3
…Οφείλω να ομολογήσω πως τα μουσεία δεν μου αρέσουν. Ο μόνος λόγος που συμμετείχα στην επίσκεψη είναι για να είμαι με τους συμμαθητές μου.
Ηταν μεγάλη ευκαιρία που μπόρεσα να είμαι σ’ έναν τέτοιο χώρο που αν δεν υπήρχε το σχολείο προφανώς και δεν θα πήγαινα ποτέ.
Στη μνήμη μου είναι σίγουρα χαραγμένος ο ενθουσιασμός μου καθώς για πρώτη φορά χαιρόμουν που υπήρχαν πολλά πράγματα σ’ ένα μουσείο για να δω. Πλέον θα έχω σε μεγάλη εκτίμηση τα μουσεία μετά από αυτή την εκπληκτική εμπειρία με την τάξη μου.
Γκρισέλντα Ρέτσι, Β3
…Ολα στο μουσείο τυπογραφίας μού άρεσαν ή μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Ο τρόπος τυπογραφίας και η εξέλιξή του ήταν ιδιαίτερα γοητευτικός και όμορφος. Η ξεναγός ήταν πολύ καλή και μας μίλαγε για κάθε αντικείμενο μέσα στο μουσείο με σεβασμό, θαυμασμό και προσοχή. Χάρηκα ιδιαίτερα όταν κάναμε τη δική μας εφημερίδα και όταν τυπώσαμε τις μικρές πολύχρωμες καρτελίτσες που έλεγαν… «Και τύπωσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα – Μουσείο Τυπογραφίας».
Πετροπούλου Χριστίνα, Β3
…Μάθαμε πολλά, ενημερωθήκαμε και με έναν τρόπο μοναδικό διευρύναμε τους γνωστικούς μας ορίζοντες. Πληροφορηθήκαμε για το πώς -στην παλιά εποχή, που δεν ήταν τόσο εξελιγμένη- τύπωναν εφημερίδες. Τυπώσαμε και εμείς οι ίδιοι το αναμνηστικό μας που στη συνέχεια μάς το χάρισαν. Τις τελευταίες στιγμές της ξενάγησης είδαμε ωραίες ανακαλύψεις σχετικά με την τυπογραφία.
Πραγματικά όλες αυτές οι στιγμές θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη μου και δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Η επίσκεψη αυτή ήταν ξεχωριστή.
Αννα Μαρία Στολτίδου, Β4
…Ηταν εντυπωσιακό πως είχαν διασωθεί τόσες πολλές τυπογραφικές μηχανές από τον 15ο αιώνα και μέχρι σήμερα και είναι σε άριστη κατάσταση. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι που δουλεύουν, πράγμα που το διαπιστώσαμε και εμείς οι ίδιοι τυπώνοντας ένα εξώφυλλο εφημερίδας.
Παράλληλα ασχοληθήκαμε με τους ζωγράφους, αντιστοιχίζοντας τα έργα τους. Αρκετά δύσκολη εργασία αλλά με λίγη φαντασία η δυσκολία γινόταν ευκολία.
Φοίβος Παπαδόπουλος, Β3
…Εντύπωση μου έκανε που στο δεύτερο μέρος της επίσκεψης κληθήκαμε να ζωγραφίσουμε τα συναισθήματά μας μελετώντας αποσπάσματα ποιημάτων ή έργων και στη συνέχεια τα παρουσιάσαμε.
Κυριακή Πισσαδάκη, Β3
…Το πιο ωραίο πράγμα στο μουσείο ήταν το ότι τυπώσαμε κάποιες προκηρύξεις σε ένα μποστονάκι. Ενδιαφέρον παρουσίαζε και ο τρόπος γραφής άλλων λαών φτιαγμένος από καθημερινά αντικείμενα κουτάλια, μανταλάκια κ.ά.Χανιώτικα νέα (13.Μαίου 2017)
Σπύρος Σταυρουλάκης, Β4
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)