ΠΟΙΗΣΗ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΜΕΡΑ 

Η θριαμβευτική είσοδος

του πλοίου της γραμμής,

στα ήρεμα νερά του κόλπου,

προαναγγέλλει μιαν ανάερη μουσική,

που συναντά στο δρόμο της

τα περήφανα βατραχοπέδιλα

ενός ψαροτουφεκά, που,

λίγο πριν βυθιστούν στη θάλασσα,

στέλνουν χαιρετίσματα

στο φευγαλέο φτερούγισμα

ενός αλητάμπουρα γλάρου,

που ψάχνει επίμονα

το πηγαινέλα των κυμάτων.

Το ατέλειωτο πηγαινέλα των κυμάτων

που ξεφυλλίζει το βιβλίο

της καλοκαιρινής μέρας.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

("'Οταν γίνεις ποίημα", Εκδ. ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, Χανιά 2013) 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

11ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΠΟ ΤΟ "ΕΦΗΜΜΕΡΙΔΑΚΙ ΜΑΣ"

 Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Και “Καλό καλοκαίρι”, μάς εύχονται μέσα απ’ τις τέσσερις έγχρωμες ιδιαίτερα επιμελημένες σελίδες του 6ου τεύχους του υπέροχου “Εφημεριδακιού” τους τα παιδιά του 11ου Νηπιαγωγείου Χανίων, χωρίς να φωνάζουν. Πάνω και πρώτα απ’ όλα μας παρουσιάζουν τη δουλειά τους, βλέπετε. Τις πολλές και ποικίλες δραστηριότητες, εντός και εκτός του σχολικού χώρου, που “έλαβαν χώρα” κατά τη διάρκεια του β’ τετραμήνου της φετινής σχολικής χρονιάς. Κάποιες απ’ αυτές στον σημερινό Παιδότοπο… Εντυπωσιακή η συνεργασία δασκάλων και γονέων, χάριν των παιδιών, σ’ αυτό το σχολείο, που μεταξύ των άλλων φιλοξένησε και την 3η συνάντηση δραστηριοτήτων μάθησης, διδασκαλίας και κατάρτισης Erasmus + απ’ τις 13-17 Μαΐου 2019!.. Οντως «όσα πραγματικά πρέπει να ξέρουμε τα μαθαίνουμε στο νηπιαγωγείο!». Και ο τίτλος του μοναδικού στο είδος του βιβλίου, που έγραψε ο Ρόμπερτ Fulghum στο νου μου, “εντρυφώντας” στις σελίδες του “Εφημεριδακιού”, με “ξεναγό” την προϊσταμένη του Νηπιαγωγείου Μαρία Σκορδίλη. Καλή συνέχεια και την επόμενη σχολική χρονιά, καλές μου συναδέλφισσες, Μαρία Σκορδίλη, Ελένη Βλησίδη και Μαρία Φωτάκη!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Τρίτη Συνάντηση δραστηριοτήτων μάθησης, διδασκαλίας και κατάρτισης Erasmus+ στο 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων

Είκοσι ένας εκπαιδευτικοί από τη Σουηδία, την Ισπανία, τη Νορβηγία, τη Ρουμανία και την Τουρκία φιλοξενήθηκαν στα Χανιά από τις 13 – 17 Μαΐου 2019, από το 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων και όλη τη σχολική κοινότητά του (εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς), στο πλαίσιο της τρίτης συνάντησης της Σχολικής Σύμπραξης ERASMUS+/KA229 με τίτλο “Hypatia in preschool, natural science, math and technology in preschool activities” που υλοποιούν το χρονικό διάστημα 2018-2020.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης αυτής στα Χανιά, οι 21 εκπαιδευτικοί επιμορφώθηκαν με εμπλουτισμένες εισηγήσεις, προσομοιώσεις, εργασίες πεδίου και εργαστήρια στον Προγραμματισμό, την Εκπαιδευτική Ρομποτική και τις Φυσικές επιστήμες στο νηπιαγωγείο.
Σημαντική στιγμή της συνάντησης η επίδειξη προγραμματισμού των robots από τα νήπια του 11ου Νηπιαγωγείου Χανίων με σενάρια που είχαν επεξεργαστεί στη σχολική πράξη, τους προηγούμενους μήνες.
Αλλωστε οι μικροί μαθητές συμμετείχαν ενεργά στη συνάντηση σε εργαστήρια που είχαν οργανώσει οι φιλοξενούμενοι προκειμένου να γνωρίσουν καλύτερα τις χώρες εταίρους. Οι απορίες τους πολλές και οι απαντήσεις που πήραν, τους βοήθησαν να κατανοήσουν την κουλτούρα όλων των κρατών.

Μαθαίνω για τον Ελευθέριο Βενιζέλο

Μια μέρα με το λεωφορείο πήγαμε στο σπίτι του Βενιζέλου. Είναι κοντά στο σχολείο μας και τώρα είναι μουσείο. Αφήσαμε έξω σε ένα κουτί τις τσάντες και τα μπουφάν μας. Η κυρία που μας ξενάγησε μας είπε για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τη ζωή του και την οικογένεια του, μας είπε να μην μιλάμε και να μην αγγίζουμε και στο τέλος θα έχουμε μια έκπληξη. Μπήκαμε στο σαλόνι και στο γραφείο του. Στην τραπεζαρία παίξαμε ένα παιχνίδι με ένα μεγάλο ζάρι με φατσούλες συναισθημάτων που το πετούσαμε και βρίσκαμε ποιο συναίσθημα είναι. Μετά πήγαμε στην κρεβατοκάμαρα που κοιμόταν με τη γυναίκα του. Μετά κατεβήκαμε στην αυλή που ήταν το γκαράζ και εκεί είδαμε το αυτοκίνητο του με πολλές τρύπες από σφαίρες. Με ένα μεγεθυντικό φακό είδαμε πολλές τρύπες από τις σφαίρες. Στο τέλος ήρθε η σοφή χελώνα που ζούσε στον κήπο και μας είπε ότι ήμασταν πολύ καλά παιδιά.
Aνδρέας Μπουλιτσάκης, Θάλεια Σαρτζετάκη, Μάγια Κοκολογιαννάκη, Λευτέρης Ξανθουδάκης, Μπάμπης Γουλιέλμος, Μαρία Χειλαδάκη.

Ρομποτική στο 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων

Μια μέρα στο σχολείο κάναμε μάθημα και μετά οι κυρίες μας έβγαλαν έξω στην αυλή. Εκεί χορέψανε Κρητικά τα παιδιά από το δημόσιο σχολείο γιατί είχαν έρθει οι ξένοι νηπιαγωγοί από τη Σουηδία, τη Ρουμανία, την Τουρκία, την Ισπανία και τη Νορβηγία. Μετά οι ξένοι μπήκαν μαζί μας μέσα στην τάξη μας και είδανε το χώρο. Όταν έφυγαν οι ξένοι και πήγαν στο Δημοτικό, η δασκάλα μας, είπε σε εμένα τη Σοφία και το Δονύση να πάμε στην άλλη τάξη στην άκρη του διαδρόμου, που είναι η τάξη της κυρίας Ελένης, για να κάνουμε Ρομποτική.
Ο Διονύσης προγραμμάτισε το ρομπότ μελισσούλα σε ένα τραπέζι. Η μελισσούλα προγραμματίζεται για να κινηθεί σε μια πίστα, να αποφύγει τα εμπόδια και να βρει τα λουλούδια. Τα εμπόδια ήταν ένα κλουβί για τα έντομα, ένα δηλητήριο εντόμων και ένα πουλί. Σε ένα άλλο τραπέζι φτιάξαμε με τη Σοφία την πίστα για το ρομπότ ποντικάκι. Το ποντικάκι προγραμματίζεται κι αυτό για να κινηθεί στην πίστα, να αποφύγει τα εμπόδια και να βρει το τυράκι. Στα εμπόδια είχαμε βάλει μια γάτα και μία ποντικοπαγίδα. Τα παιδιά της κυρίας Ελένης ενθουσιάστηκαν με τα ρομπότ μας.
Όταν τελειώσαμε, επιστρέψαμε στην τάξη μας και ξαναφτιάξαμε πίστες για τα ρομπότ μας. Μετά από λίγο ήρθαν οι ξένοι και τους δείξαμε τα ρομπότ μας. Εγώ έφτιαξα μια πολύ δύσκολη πίστα και προγραμμάτισα σωστά το ρομπότ ποντικάκι. Οι ξένοι ενθουσιάστηκαν και χειροκρότησαν. Οι επιδείξεις ρομποτικής που κάναμε είχαν μεγάλη επιτυχία.
Θεοδόσης Διακολουκάς

Επίσκεψη στη Μονή της Χρυσοπηγής

Όταν ήρθε η άνοιξη πήγαμε εκδρομή στο Μοναστήρι της Χρυσοπηγής. Ήταν μια μεγάλη αυλή με πολλά λουλούδια και δέντρα. Μπήκαμε σε μια εκκλησία καθίσαμε στα καθίσματα και στα σκαλοπάτια και η αδελφή μας μίλησε για την ιστορία του μοναστηριού. Είχε πολλές εικόνες και καντήλια. Μετά πήγαμε σε μια αυλή με πολλά λουλούδια και πάτωμα με πέτρες και φάγαμε το πρωινό μας. Μας κέρασαν ζεστό ψωμί με λάδι και ρίγανη και λεμονάδα. Φάγαμε πολλές φέτες ψωμί γιατί ήταν πεντανόστιμο. Παίξαμε λίγο και μετά πήγαμε στο λαογραφικό Μουσείο της Μονής. Είδαμε πολλά παλιά πράγματα που φύλαγαν εκεί από τα παλιά χρόνια. Υστερα πήγαμε μαζί με την αδελφή στον ελαιώνα. Εκεί έφερε ξερά φύλλα και χόρτα από τις γλάστρες και τα έριξε σε ένα μεγάλο λάκκο, που είχε και άλλα ξερά και έβαλε από πάνω χώμα με ένα φτυάρι. Μας είπε ότι σε λίγους μήνες θα γίνει χώμα που θα το βάλουν στις ελιές και στα λουλούδια του μοναστηριού

Φιλαναγνωσία και γονείς

Σκοπός της Φιλαναγνωσίας στο νηπιαγωγείο είναι η εξοικείωση του μικρού μαθητή με το βιβλίο και την ανάγνωση και η σταδιακή εδραίωση μιας φιλικής σχέσης του με το λογοτεχνικό βιβλίο.

Το πρόγραμμα της δικής μας φιλαναγνωσίας είχε στόχους:
τον σεβασμό και την αγάπη για το βιβλίο,
την ενδυνάμωση της γλωσσικής έκφρασης με βιωματικό τρόπο,
την καλλιέργεια της αναγνωστικής απόλαυσης,
τη δραστηριοποίησης φαντασίας και εφευρετικότητας,
τη διεύρυνση της κριτικής και δημιουργικής σκέψης.
Περιελάμβανε μεταξύ άλλων και ημέρες με αφηγητές γονείς.
Έτσι ξεκίνησε η αφήγηση παραμυθιών από γονείς, στις 18 Ιανουαρίου 2019 και ολοκληρώθηκε με τη λήξη του διδακτικού έτους. Κάθε Παρασκευή, στο προαιρετικό τμήμα ένα νήπιο με το γονέα του επέλεγε ένα παραμύθι και οι δύο μαζί το παρουσιάζαν στην ολομέλεια. Ακολουθούσαν φιλαναγνωστικές δραστηριότητες και η εβδομάδα έκλεινε με τον καλύτερο τρόπο. Με χαμόγελα και υπέροχα συναισθήματα.
Ελπίζουμε να θέσαμε τις βάσεις για τη διαμόρφωση της μελλοντικής αναγνωστικής συμπεριφοράς και την καλλιέργεια της “Φιλαναγνωσίας”.

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 29.06.2019)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

«Το Αγιον Ορος είναι μια πρωτότυπη Πολιτεία. Ενα μικρό κράτος μέσα στο κράτος της Ελλάδος! Ναι, καλά άκουσες! Το κράτος αυτό όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, έχει δικούς του νόμους και δικό του συμβούλιο. Και επίσης, σ’ αυτή την ιδιαίτερη Πολιτεία, που ονομάζεται και “Περιβόλι της Παναγίας”, δεν επιτρέπεται η παρουσία γυναικών! Κι αυτό, γιατί οι κάτοικοί της, οι καλόγεροι δηλαδή, είναι αφιερωμένοι στον Θεό και στην προστασία της Παναγίας! Δεν πρέπει να έχουν καμία άλλη έγνοια».

«Για τους μοναχούς του Αγίου Ορους η κάθε μέρα είναι διαφορετική από τη δική μας που ζούμε έξω απ’ αυτό. Η καινούργια μέρα γι’ αυτούς ξεκινάει με τη δύση του ήλιου! Καλά άκουσες. Οταν δηλαδή δύει ο ήλιος υπολογίζουν ότι είναι μεσάνυχτα! Γι’ αυτό τρώνε μεσημεριανό κατά τις δέκα το πρωί, αφού προηγουμένως έχουν προσευχηθεί ώρες και ώρες μέσα στην εκκλησία. Το πρόγραμμά τους χωρίζεται σε τρία οκτάωρα, ένα για ξεκούραση και ύπνο, ένα για εργασία και ένα για προσευχή. Επίσης, πρέπει να ξέρεις ότι όλα τα Μοναστήρια λειτουργούν με το παλιό ημερολόγιο, δηλαδή με καθυστέρηση 13 ημερών σε σχέση με το δικό μας. Είπαμε απ’ την αρχή ότι οι μοναχοί δεν αλλάζουν εύκολα τις συνήθειές τους. Γι’ αυτό και κατάφεραν να διατηρήσουν την ιδιόμορφη κοινότητά τους αναλλοίωτη για πάνω από χίλια χρόνια».

«Ε! λοιπόν το Αγιον Ορος είναι από τα πιο φιλόξενα μέρη σ’ ολόκληρη τη γη. Οταν φτάνει κάποιος επισκέπτης σ’ ένα μοναστήρι, τον υποδέχεται ο Αρχοντάρης, έτσι λέγεται αυτός που φροντίζει τους επισκέπτες, στον ειδικό χώρο που λέγεται Αρχονταρίκι. Του προσφέρουν ένα κέρασμα, που συνήθως είναι καφές, λουκούμι και νερό, και μετά του δείχνουν πού μπορεί να κοιμηθεί. Για όσες μέρες μείνει στο μοναστήρι, χωρίς να πληρώσει τίποτα, μοιράζεται με τους μοναχούς τον τρόπο ζωής τους! Παρακολουθεί τις θείες Λειτουργίες, τρώει από το φαγητό τους, βοηθάει στις δουλειές τους, και το κυριότερο απολαμβάνει τη φιλία τους. Μην ξεχνάς αυτό που είπαμε: Οι μοναχοί δεν προσεύχονται μόνο για τους εαυτούς τους, αλλά και για όλους εμάς».

«Από το 2019 στο Κέντρο Πολιτισμού της Ιερισσού λειτουργεί μόνιμα η έκθεση της μεγάλης συλλογής έργων του Ελληνα καλλιτέχνη Ευθύμη Βαρλάμη, με θέμα το Αγιον Ορος. Είναι η φημισμένη συλλογή, που, αφού ταξίδεψε σε διάφορα μέρη του κόσμου, η δημοτική αρχή εξασφάλισε τη μόνιμη φιλοξενία και λειτουργία της στην Ιερισσό. Οι άνθρωποι του Δήμου, που φαίνεται πως αγαπούν και νοιάζονται για τον τόπο τους, φρόντισαν να κάνουν μέσα στο Πολιτιστικό Κέντρο και μια ειδική αίθουσα προβολής. Σ’ αυτήν, προβάλλεται σε τρισδιάστατη μορφή, μια καταπληκτική ταινία του Δημήτρη Καλαϊτζή με την ιστορία του Αγίου Ορους. Ετσι η μεγάλη έκθεση των έργων του Βαρλάμη, μαζί με την ταινία, δίνουν την ευκαιρία και στις γυναίκες αλλά και σε όσους δεν μπορούν να επισκεφθούν το Αγιον Ορος, να κοινωνήσουν κάτι από τη λάμψη και τη μυσταγωγία του».

Αποσπάσματα απ’ την ιδιαίτερα επιμελημένη και καλαίσθητη πληροφοριακή παιδαγωγική έκδοση για τη φημισμένη συλλογή των έργων ζωγραφικής του διάσημου σφαιρικού καλλιτέχνη Ευθύμη Βαρλάμη με θέμα το Αγιο Ορος του Πειραματικού Εργαστηρίου Βεργίνας (εκδότης: Κέντρο Πολιτισμού Ιερισσού Επιμέλεια: Αστέρης Νένος Κείμενα: Ευδοκία Κακατσάκη, Παύλος Τροχόπουλος) “Το Αγιον Ορος για όλους” ο τίτλος της.

Ο Βαρλάμης και το Αγιον Ορος

Ο Ευθύμης Βαρλάμης (1942-2016) ήταν Ελληνας της διασποράς. Γεννήθηκε στην Βέροια, αλλά έφυγε νέος για να σπουδάσει στην Αυστρία όπου και έμεινε για την υπόλοιπη ζωή του. Οι κριτικοί που ασχολούνται με το έργο του, τον χαρακτηρίζουν αναγεννησιακό καλλιτέχνη. Γιατί, όπως οι μεγάλοι καλλιτέχνες της Αναγέννησης, έτσι κι αυτός ήταν πολυπράγμονας και απίστευτα δημιουργικός. Ο Βαρλάμης είναι από τους πολύ λίγους καλλιτέχνες που δημιούργησε πολύ μεγάλες συλλογές ζωγραφικής αφιερωμένες σ’ ένα θέμα. Πρώτη η αφιερωμένη στον Μεγαλέξανδρο (περισσότεροι από 1000 πίνακες) για ν’ ακολουθήσουν άλλες για τον Χριστό, τον Απόστολο Παύλο, τα Βουνά της Ελλάδας και για το Αγιον Ορος…

Ο Βαρλάμης σύμφωνα με τα γραφόμενα στην παιδαγωγική έκδοση “Το Αγιον Ορος για όλους”, άρχισε πρώτα να ζωγραφίζει τα μοναστήρια και τα τοπία της Αθωνικής Πολιτείας. Τα έργα του είναι μεγάλων διαστάσεων γιατί ήθελε όταν εκτίθενται μέσα σε ένα χώρο, να μας περιβάλλουν. Στη συνέχεια σκέφτηκε ότι πρέπει να δείξει και τους κατοίκους των μοναστηριών, τους μοναχούς. Και βάλθηκε να τους ζωγραφίζει με αγάπη, σεβασμό και ευαισθησία. Οταν τέλειωσε με το Δωμάτιο των Μοναχών, συνέχισε να έχει κι άλλες πολλές και σπουδαίες εμπνεύσεις από το Αγιο Ορος που μπορεί να τις δει κανείς υλοποιημένες στο Κέντρο Πολιτισμού της Ιερισσού…΄

Χανιὠτικα νέα (Παρασκευή, 28.6.2019)

ΧΡΥΣΑ

Ο ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΗΤΑΝ ΡΟΚ

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

Eιδα για πρώτη φορά τη Στέλλα(φοιτήτρια ούσα) στην Αλκυονίδα σε ένα αφιέρωμα για τον φεμινιστικό κινηματογράφο, προτού το «φίλα με Μίλτο φίλα με» γίνει το σήμα κατατεθέν του ερωτικού πάθους, προτού το «Φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι» γίνει το viral του χαβαλέ. Παρασυρμένη από την τελευταία σκηνή και τη λάμψη της Μελίνας που κατέκλυζε σαν θηλυκός τυφώνας την οθόνη, ούτε που πρόσεξα το όνομα του σκηνοθέτη. Το έμαθα λίγο αργότερα στο Κορίτσι με τα μαύρα, στη δεύτερη ταινία που ο Μιχάλης Κακογιάννης κατάφερε με τους πρωταγωνιστές του Έλλη Λαμπέτη και Δημήτρη Χορν να συνταιριάξει τις «Βερσαλλίες με τα Βίλια» σε ένα υποκριτικό μείγμα νιτρογλυκερίνης, έτοιμο να εκραγεί. 
Ο Κακογιάννης ήταν ροκ, γιατί έπαιξε δυο φορές κρυφτό με το Χάρο, μια στους βομβαρδισμούς του Λονδίνου και μια όταν ταξίδεψε με χαλασμένο αεροπλάνο και πετώντας του κατάμουτρα το φτου ξελευτερία ήρθε στην Ελλάδα και μεταμόρφωσε μια λαϊκή τραγουδίστρια σε ανυπότακτη γυναίκα, μια αγνή χωριατοπούλα σε εύθραυστη πορσελάνη με αστική φινέτσα. Έναν τζαναμπέτη σταρ του Χολιγουντ σε μια ακατέργαστη πρώτη ύλη που υμνεί τη ζωή. Ηταν ροκ, γιατί ύψωσε το ανάστημα του στη Χούντα, και αυτοεξορίστηκε στο εξωτερικό απ’ όπου έδωσε τον αγώνα του. Γιατί τόσο ο Αττίλας του με θέμα την τουρκικη εισβολή στην γενέθλια Κύπρο όσο και η Γλυκιά πατρίδα που αναφέρεται στη δικτατορία του Πινοσέτ φτύνουν το σκοτάδι της βίας και του φασισμού που ανενδοίαστα βρυχάται. 
Αν ο Κακογιάννης έκανε εξέταση DNA θα εύρισκαν πως είναι συγγενής με την Αντιγόνη του Σοφοκλή στη Στέλλα, με τον χαμηλόφωνο Τσεχωφ στο Τελευταίο Ψέμα, με τον Ευριπίδη που ανασταίνει στις Τρωάδες, την Ηλέκτρα και την Ιφιγένεια, με τον Φρόιντ γιατί φωτίζει όλες τις σκιές των οικογενειακών συγκρούσεων, την εσωτερική πάλη μεταξύ αισθήματος και καθήκοντος. 
Το ότι άφησε πίσω του ένα ιδρυμα για τον πολιτισμό δεν είναι η τελευταία φράση στο πλούσιο βιογραφικό του. Eίναι η φυσιολογική κατάληξη ενός ήθους που υπηρέτησε χωρίς εκπτώσεις.

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΦΥΤΡΩΜΕΝΕΣ ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΣΤΙΣ ΒΡΥΣΕΣ... ΞΕΦΥΤΡΩΣΤΕ ΤΕΣ!




Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Οι ρυπογόνες γεννήτριες που η ΔΕΗ έφερε και απόθεσε στις Βρύσες Αποκορώνου, αποτελούν ένα από αυτά τα περίεργα έργα επιστημονικής φαντασίας προερχόμενα από τη ζώνη του Λυκόφωτος… Ή έτσι τουλάχιστον θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε κάποιοι!
Το ερώτημα που εξακολουθεί να πλανάται είναι: ποιος αποφάσισε να τις φέρει και γιατί στον Αποκόρωνα!
Ως και χθες δεν υπήρξε κανείς αρμόδιος να απαντήσει στο συγκεκριμένο ερώτημα!
Οι γεννήτριες απλά… φύτρωσαν!
Ουδείς έχει τα… κότσια να αναλάβει τις ευθύνες του!
Στην Ελλάδα βεβαίως κάτι τέτοιο δεν είναι παράλογο· είμαστε συνηθισμένοι στη μη ανάληψη ευθύνης, έχει καεί η γούνα μας από αυτή και εξακολουθεί να καίγεται!
Ο αρμόδιος υπουργός δεν ξέρει και η… αρμόδια ΔΕΗ δεν απαντά!
Το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλάκις!
Οι κάτοικοι της περιοχής καθώς και σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο βρίκονται επί ποδός και περιμένουν κάποια κίνηση από τους αρμόδιους για την απομάκρυνση των γεννητριών!
Κι έχω την αίσθηση ότι αυτό θα γίνει! Θα το καταφέρουν οι γεννήτριες να απομακρυνθούν ίσως και υπό το βάρος της… “πολιτικής στάσης” μη ανάληψης ευθυνών από τους “ανευθυνοϋπεύθυνους”!
Ωστόσο θεωρώ εξίσου σίγουρο ότι το αρχικό ερώτημα θα εξακολουθήσει να πλανάται στο διηνεκές έως ότου κι αυτό ξεχαστεί· ουδείς επισήμως θα μάθει πώς ταξίδεψαν οι γεννήτριες κι έφτασαν στις Βρύσες!
Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι αν δεν υπήρχε αυτή η κινητοποίηση των κατοίκων, οι ρύποι των εν λόγω γεννητριών θα έκαναν την περιοχή “ντουμάνι”! Κάτι τέτοιο δεν θα γίνει! Ποιος θέλει να συμβεί σε αυτήν την περιοχή;
…Ιδού λοιπόν τι μπορεί να καταφέρει σύσσωμος ένας δυνατός πυρήνας, πώς μπορεί να αντισταθεί στις… προανειλημμένες αποφάσεις ορισμένων που το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει είναι το καλό του τόπου αλλά και των ανθρώπων του!
Μπράβο στο Δημοτικό Συμβούλιο, μπράβο στους φορείς, μπράβο στους κατοίκους…

Χανιώτικα νέα (26.6.2018) 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΙΟΥΝΙΟΣ ΚΑΙ... 

(Γιάννης Τσαρούχης)

Ιούνιος και… ζήτω το καλοκαίρι! «Ο κόσμος λάμπει, σαν ένα αστέρι/ βουνά και κάμποι, δένδρα, νερά/ γιορτάζουν πάλι, καθώς προβάλει/ το καλοκαίρι, Θεού χαρά!/ Φωνούλες, γέλια, φέρνει τ’ αγέρι/ μεσ’ απ’ τ’ αμπέλια τα καρπερά./ Παιδιά αγγελούδια ψέλνουν τραγούδια/ στο καλοκαίρι, Θεού χαρά! […]/ Η φύσις πέρα, ω νέοι και γέροι/ σα μια μητέρα, μας καρτερά./ Η φύσις όλη σαν περιβόλι/ το καλοκαίρι Θεού χαρά». Με το που φύγει ο Μάιος και… πατήσει πόδι ο Ιούνιος στο γνωστό ποίημα του Κωστή Παλαμά ο νους μου. Παιδί ήμουν, Τετάρτη Δημοτικού πρέπει να πήγαινα, όταν το “συνάντησα” πρώτες του Ιούνη, στο αναγνωστικό μου. Το καλοκαίρι, Θεού χαρά. Τα έλεγε όλα αυτός ο στίχος για μένα. Εξακολουθεί να τα λέει…

Ιούνιος και… φτου ξελευτερία! Κάπου… κολλούσαν οι μέρες του Ιουνίου, όταν ήμασταν παιδιά. Πάντα “βυθισμένος στον δικό του χρόνο”, για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο του Ντίνου Σιώτη. Τρέχαμε πίσω του, του λέγαμε “ν’ ανοίξει το βήμα του”, κατά που λέει ο ίδιος ο ποιητής, “μα εκείνος αγρόν ηγόρασε”, μας έβλεπε και δε μας αναγνώριζε. Επρεπε να ‘ρθει η πρώτη Κυριακή του τρίτου δεκαημέρου του, να κάνουμε την καθιερωμένη Γιορτή των εξετάσεων για να πούμε το… φτου ξελευτερία. Τυχερά τα σημερινά παιδιά που το λένε έστω κάποιες μέρες νωρίτερα.

Ιούνιος και… οι φωτιές του Αγίου Πνεύματος, αλλά και τα “φουντανάκια” του Άϊ – Γιάννη του Κλήδονα. Στις αυλές του Γείτονα Αγίου, χαιρετισμοί στα άλλα Αγια Πνεύματα της Μαδάρας, στον ίσκιο της οποίας ζούσαμε, οι φωτιές. Στο λεγόμενο Γήπεδο του Γαλάνη, απέναντι απ’ το πατρικό μου σπίτι, για να “ξορκίσουμε” τα όποια κακά, όπως τους “ψύλλους και τους κοριούς” και να υποδεχθούμε τα όποια καλά, όπως τη “ρόγα τη χρυσή”, τα “φουντανάκια”. Οι φωτιές άντεξαν αρκετά, τα “φουντανάκια” τα “κατάπιε” νωρίς η… μαρμάγκα της εξέλιξης. Μη μου μιλάτε για αναβιώσεις, φέρετρο μου μοιάζει αυτό το “ανά”, μπροστά απ’ τις “βιώσεις”.

Ιούνιος και… “Τα ψηλά βουνά”. Για το γνωστό βιβλίο του Ζαχαρία Παπαντωνίου, που χρησιμοποιήθηκε ως Αναγνωστικό για λίγα χρόνια, μετά τη βενιζελική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1917 και για ένα χρόνο, μετά τη Μεταπολίτευση του 1974, ο λόγος. Να το διαβάζω, τέλη Ιούνη, ντάλα μεσημέρι, τη χρονιά που τέλειωσα το Δημοτικό, πάνω στο βολόσυρο, με θυμούμαι. Να περνά ο χρόνος της “δούλας” μου κι εκεί εγώ, χάρη μου έκανε ο αδελφός μου που με άφηνε. Μεγάλη ιστορία πού και πώς το βρήκα να με “περιμένει”, μαζί μ’ άλλα βιβλία, δίχως ξώφυλλα σ’ ένα μπαούλο, όπως και πώς έμαθα, χρόνια αργότερα, τον συγγραφέα του, δεν είναι του παρόντος. Να τα γνώριζαν και να τα διάβαζαν “Τα ψηλά βουνά” και τα σημερινά παιδιά, λέει!

Ιούνιος και… πάντα των Αγίων Πάντων, όπως και πάσης παιδικής καλοκαιρινής μνήμης!

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΡΩΤΑ

«Αν έγραφα ποτέ για τον έρωτα, δε θα ‘ταν πρόστυχο ή πορνογράφημα μα ένα βιβλίο θρήσκο. Μες στον έρωτα γνωρίζεις και τον Θεό και τον σατανά. Είναι ο πιο κατευθείαν δρόμος, ο πιο φλογερός της πιο τρομερής κόλασης της πιο δυνατής ευτυχίας». Αυτά απ’ τον Ρένο Αποστολίδη για τον έρωτα. Με αφορμή τη σημερινή γιορτή του Αγίου Ερωτα. Ναι, καλά το διαβάσατε. Εκτός από την Αγία Φεβρωνία την Οσιομάρτυρα, την Αγία Λιβύη, τον Αγιο Λογγίνο τον μάρτυρα και τον Αγιο Προκόπιο τον νέο οσιομάρτυρα, και τον Αγιο Ερωτα γιορτάζει στις 25 Ιουνίου η Εκκλησία μας. Δείτε οποιοδήποτε ημεροδείκτη και βεβαιωθείτε, για του λόγου μου το αληθές.

Ενας απ’ τα επτά παιδιά που είχε η οικογένειά του ήταν σύμφωνα με το Αγιολόγιο της εκκλησίας μας ο Αγιος Ερως (Ορέντιος, Φαρνάκιος, Φίρμος, Φιρμίνος, Κυριακός και Λογγίνος τα ονόματα των άλλων). Ηταν (πηγές: www.pemptousia.gr, www.eros-erotas.gr) ξακουστά για την ανδρεία τους και υπηρετούσαν ως στρατιώτες του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Μετά από μια μεγάλη νίκη των Σκυθών τιμήθηκαν και τους ζητήθηκε να λάβουν μέρος σε μια παγανιστική τελετή. Τα αδέλφια, αρνήθηκαν, γιατί ήταν χριστιανοί και ύστερα από πολλές ταλαιπωρίες που υπέστησαν εξορίστηκαν και πέθαναν από κακουχίες. Δεν έχει σχέση ο Αγιος Ερωτας με τον ομώνυμο φτερωτό θεό των αρχαίων Ελλήνων, θα μου πείτε. Συμφωνώ, πλην όμως, καθόλου άσχημη δεν είναι η ιδέα της καθαγίασης του έρωτα, με την αγιοποίηση του στρατιώτη με το ίδιο όνομα!

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 25 Ιουνίου 2019)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

3ο ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΙΣΑΜΟΥ
ΤΑ ΠΡΩΤΑ "ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΘΡΑΝΙΟΥ" ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
«Οσα έχουμε φυλαγμένα στ’ αμπάρια του πλοίου μας, θα τα ξεδιπλώσουμε στις σελίδες που ακολουθούν κι ελπίζουμε να πάρετε μια γεύση από το δικό μας μαγευτικό ταξίδι.Πρώτος σταθμός, τα ιστορικά κτίρια – στολίδια και η ιστορία του φρουρίου της πόλης μας. Επόμενος σταθμός είναι οι τρεις σπουδαίοι πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν στον ελλαδικό χώρο: κυκλαδικός, μινωικός, μυκηναϊκός. Η αναφορά στις παγκόσμιες ημέρες ατόμων με αναπηρία και ειρήνης, αποτελούν τον τρίτο προορισμό μας. Κάνοντας ένα σύντομο πέρασμα από “ξένα” λιμάνια, επιστρέψαμε ξανά στις ρίζες μας, ακολουθώντας την κόκκινη κλωστή ακούσαμε λογής – λογής παραμυθάκια στην Παιδική – Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων και επιστρέφοντας στην πόλη μας, επισκεφθήκαμε το Γερμανικό Νεκροταφείο και το Μουσείο Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που επισφράγισαν μια μαύρη σελίδα του ανθρώπινου γένους κατά τον προηγούμενο αιώνα.

Αντιπροσωπεία μαθητών της Στ τάξης με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπιο Παυλόπουλο

Κάπου στη διαδρομή ανταμώσαμε ξανά με τους παλιούς συνταξιδιώτες μας, τα περσινά μας εκτάκια, που αποδέχτηκαν την πρόσκληση του Πρώτου Πολίτη της χώρας, κ. Παυλόπουλου και, βάζοντας τα σκολινά τους, διάβηκαν τις πόρτες του Προεδρικού Μεγάρου όπου δέχτηκαν τα συγχαρητήρια για τη βράβευσή τους».

Τα που γράφουν, μεταξύ άλλων προλογίζοντας το με αρ. 21 τεύχος του γνωστού “παραδειγματικού” και “υποδειγματικού” περιοδικού τους “Τα μυστικά του θρανίου”, που καλύπτει το φθινόπωρο και τον χειμώνα της σχολ. Χρονιάς 2018-19, οι δάσκαλοι και οι μαθητές του 3ου Δημ. Σχ. Κισσάμου. Φανερός οι “λέων” από κάποιους “όνυχές” του, που φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο. Το μόνο που έχω να συμπληρώσω για να συνοδεύσω τα συγχαρητήριά μου στον καλό φίλο, διευθυντή του Σχολείου Αντώνη Σπανουδάκη και στους δασκάλους του και στους μαθητές τους.
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος    1

Μ’ ακούτε που σας τραγουδώ;    2

Γνωρίζουμε την πόλη μας    3
Κυκλαδικός – Μινωικός
– Μυκηναϊκός πολιτισμός     7
Επίσκεψη στην Παιδική Δημοτική
Βιβλιοθήκη Χανίων.    12
The bookeaters    13
Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία    14
Το φρούριο της Κισάμου    15
Παγκόσμια ημέρα ειρήνης    18
Μαντινάδες Χριστουγέννων – Πρωτοχρονιάς    19
Επίσκεψη στο Μουσείο Β’ παγκοσμίου πολέμου    20
Επίσκεψη στο Γερμανικό Νεκροταφείο    20
Επίσκεψη στο Ναυτικό Μουσείο
– Παιδική Βιβλιοθήκη    21

Μ’ ακούτε που σας τραγουδώ;

Στα πλαίσια του 4ου Διεθνούς Διαγωνισμού Πολυμέσων, τον οποίο προκήρυξε ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αρωγής και Αλληλεγγύης Οικογενειών Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων “Ο Αγιος Χριστόφορος”, η Στ’ τάξη του Σχολείου μας έλαβε την 1η θέση στην κατηγορία “Μαθητές Δημοτικού” με το τραγούδι «Μ’ ακούτε που σας τραγουδώ;»

Μ’ ακούτε που σας τραγουδώ;
Σου ‘λεγα μπαμπά μην τρέχεις,
μου ‘λεγες ότι προσέχεις
να μην ανησυχώ…
Μ’ ακούτε που σας τραγουδώ…
φοβάμαι κλαίω και πονώ…
Σ’ έβλεπα συχνά να πίνεις
σημασία να μη δίνεις
πώς το ‘κανες αυτό;
Μ’ ακούτε που σας τραγουδώ…
Να μην πονέσετε όπως πόνεσα
εγώ…
Πάντα γρήγορα να φτάσεις
όλους να τους προσπεράσεις.
Τι κέρδισες ρωτώ!
Μ’ ακούτε που σας τραγουδώ…
Φοβάμαι και σας προειδοποιώ…
Επρεπε να βάζεις ζώνη σαν κερί
η ζωή τελειώνει.
Δεν το ‘ξερες αυτό;
Μ’ ακούτε που σας τραγουδώ…
σας το φωνάζω γιατί πόνεσα
εγώ…

Αννουσάκειο Θεραπευτήριο

Σχεδόν απέναντι από το σχολείο μας, υπάρχει ένα πολύ σπουδαίο κτίριο. Είναι το Αννουσάκειο Ιδρυμα. Κτίστηκε πριν από εξήντα περίπου χρόνια από έναν ξεχωριστό επίσκοπο της Μητρόπολης μας, τον αείμνηστο Ειρηναίο Γαλανάκη με την οικονομική βοήθεια του Ανουσάκη Γεωργίου, που διέμενε στην Αμερική. Στο Αννουσάκειο φιλοξενούνται ηλικιωμένοι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες. Διαθέτει χωριστούς χώρους για ασθενείς με ειδικές ανάγκες, για χρόνιες και σύντομες νοσηλείες. Διαθέτει επίσης σύγχρονο φυσικοθεραπευτήριο στο οποίο δέχεται και  εξωτερικούς ασθενείς, αφού τα θεραπευτικά όργανα που διαθέτει είναι εξειδικευμένα.
Στην αυλή του έχει λουλούδια και δέντρα. Στην είσοδο του έχει στηθεί το άγαλμα του μακαριστού μητροπολίτη Ειρηναίου. Είναι πολύ χρήσιμο για τον τόπο μας, γιατί πολλοί παππούδες και γιαγιάδες είναι μόνοι και δεν έχουν βοήθεια από πουθενά. Στο Αννουσάκειο όμως βρίσκουν ένα καταφύγιο γεμάτο αγάπη. Χαίρομαι πάρα πολύ κάθε φορά που το επισκεπτόμαστε και ειδικά όταν τους λέμε τα κάλαντα.
Παπουτσάκης Βασίλης, Τάξη Στ’

Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία
Σήμερα, 3 Δεκεμβρίου, μιλήσαμε για τα άτομα με αναπηρία.Στην αρχή συζητήσαμε για τη διαφορετικότητα των ανθρώπων που για κάποιο λόγο είναι ανάπηροι.

Ξεχωρίσαμε αυτούς που κάθονται σε αναπηρικό καροτσάκι, δε βλέπουν, δε μιλάνε και δεν ακούνε.
Αφού κουβεντιάσαμε αρκετή ώρα, καταλάβαμε ότι αυτοί οι άνθρωποι δε χρειάζονται τη λύπηση μας αλλά την αποδοχή μας.
Θαυμάσαμε ανθρώπους που ενώ είναι ανάπηροι καταφέρνουν να κάνουν σπουδαία πράγματα, όπως να ζωγραφίζουν υπέροχα με το στόμα.
Καταλάβαμε ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας και ήταν πολύ συγκινητικό να εκφραζόμαστε με τόσο ωραία λόγια για την ισότητα και τη διαφορετικότητα.
Στη συνέχεια συμφωνήσαμε να κλείσουμε στις παλάμες μας λόγια αγάπης και στη συνέχεια να φτιάξουμε και το δέντρο της αγάπης.
Μετά σηκώσαμε τα χέρια ψηλά και φωνάξαμε:
«ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ»
Μαθήτριες – μαθητές Β’ τάξης

Επίσκεψη στην Παιδική Βιβλιοθήκη Χανίων

Στις 23 Οκτωβρίου επισκεφθήκαμε την Παιδική Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων. Οταν μπήκαμε μέσα, χωριστήκαμε σε ομάδες. Σε κάθε ομάδα η κυρία Ρούλα έδωσε και από μία ζωγραφιά.
Η δική μας ζωγραφιά ήταν ένα ξερό δάσος και στον λόφο που βρισκόταν το δάσος χιόνιζε πολύ. Αφού την είδαμε, τη συζητήσαμε και την παρουσιάσαμε στις άλλες ομάδες.
Στη συνέχεια πήρε ο καθένας μας ένα χαρτάκι στο οποίο ήταν γραμμένη μια λέξη. Με τη λέξη αυτή έπρεπε να φτιάξουμε μια ιστορία. Έτσι, λοιπόν, γράψαμε μια αστεία ιστορία. Οταν τη διαβάσαμε στο τέλος γελάσαμε πολύ.

Οταν τελειώσαμε όλες τις δραστηριότητες μπορούσαμε να πάρουμε όποιο βιβλίο θέλαμε και να το διαβάσουμε. Εμένα μου άρεσαν οι χώροι που μπορούσαμε να καθίσουμε για διάβασμα. Ηταν σημεία για διάβασμα όχι συνηθισμένα. Μου άρεσαν πάρα πολύ.
Τέλος, γυρίσαμε τα βιβλία στα σημεία που μας έδειξαν οι κυρίες της βιβλιοθήκης και αφού τις ευχαριστήσαμε περάσαμε και περπατήσαμε στο Δημοτικό Κήπο.
Στο Δημοτικό Κήπο υπάρχουν πολλά είδη θάμνων και δέντρων και μερικά ζώα της κρητικής πανίδας.
Σχεδιάστηκε το 1870 και είναι έργο του Τούρκου Ρεούφ Πασά.
Γεωργακάκης Δημήτρης, τάξη Δ’

Μινωικός πολιτισμός

Η αίθουσα του θρόνου
Ηταν ένα από τα ομορφότερα δωμάτια του ανακτόρου της Κνωσού.
Νικολόπουλος Κωνσταντίνος,
Τάξη Δ’

Ταυροκαθάψια
Οι Μινωίτες την άνοιξη γιόρταζαν την μεγαλύτερη τους γιορτή, τα ταυροκαθάψια.
Σ’ αυτή, νέοι και νέες έκαναν ακροβατικές ασκήσεις πάνω σε αγριεμένους ταύρους.
Παπαδάκης Κωνσταντίνος,
Τάξη Δ’

Τα δελφίνια από το δωμάτιο της βασίλισσας
Οι Μινωίτες ζωγράφιζαν θαυμάσιες τοιχογραφίες. Ιδέες έπαιρναν από τη φύση και από τις θρησκευτικές τελετές.
Χριστουλάκης Κωνσταντίνος,
Τάξη Δ’

Χανιώτικα νέα (Σάββατο. 21. 6. 2019)

3ο δημοτικό σχολείο Κισσάμου παιδότοπος

http://www.haniotika-nea.gr/ta-prota-mistika-tou-thraniou-tis-perasmenis-chronias/

ΕΝ ΝΙΠΠΩ

ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ... 

Τρεις μέρες (Πέμπτη. Παρασκευή και Σάββατο. 20 -22 Ιουνίου )  με τον εγγονό μου, τον συνονόματό μου, Βαγγέλη Θεοκλή Κακατσάκη, στο Νίππος. Οι δυο μας!  Στον απόηχο του ΑΡΙΣΤΑ (19,9) με το οποίο πέρασε την Α' Γυμνασίου...  Και γιατί συνηθίζουμε τα τρία τελευταία χρόνια να επιστρέφουμε μαζί στις ρίζες που σταυροδένονται με τις μνήμες... Στα μέσα Ιουλίου, Θεού θέλοντος, πάλι, σύνομε! Μας περιμένουν πολλές δουλειές και πολλές "περιπέτειες"...

ΠΟΙΗΣΗ

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
                                 Στον μητροπολίτη Προικονήσου Ιωσήφ Χαρκιολάκι

Σ'ένα από τα δώματα του ουρανού-
πάντα, πάντως, διαφορετικό
και πάντα σε διαφορετική ημερομηνία-
συναθροίζονται στην ετήσια μάζωξή των,
δίπλα σ΄όλους τους γνωστούς αγίους
και οι άγνωστοι στους ανθρώπους άγιοι,
έτσι ως υπήρξαν επί γης,
λίγο πριν την εκδημία των.

Έρχεται κι ο ίδιος αυτοπροσώπως ο Θεός,
με τη μορφή ενός σεβάσμιου παππούλη πάντα,
χωρίς τη συνοδεία των αγγέλων του,
και ακούει το ανθρώπινο παράπονό των.

Τι δεν έχουν αξιωθεί αυτοί
έστω μια μνεία του ονόματός των
στα συναξάρια της εκκλησίας...

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ (ανέκδοτο) 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΤΑ ΜΗ(Ν) ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΊΣ ΤΟΥ



Μη με παραχαϊδεύετε. Ξέρω καλά πως δεν πρέπει να μου δίνετε πάντα ότι σας ζητώ. Σας δοκιμάζω μονάχα για να δω. Μη διστάζετε να είστε σταθεροί μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνετε να νιώθω περισσότερη σιγουριά. Μη με κάνετε να νιώθω μικρότερος-η από ότι είμαι. Αυτό με κάνει να παριστάνω καμιά φορά τον (την) “σπουδαίο(α)”. Μη μου κάνετε παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείτε. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πείτε, αν μου μιλήσετε ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας. Μη μου δημιουργείτε το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω. Μην αναστατώνεστε τόσο, όταν σας λέω ότι “δεν σας χωνεύω”. Δεν απευθύνομαι σε σας αλλά στην δύναμη που έχετε να μου εναντιώνεστε. Μη με προστατεύετε πάντα από τις συνέπειες. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω. Μη μου δίνετε μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα – ίσα για να κερδίσω την προσοχή που ζήτησα. Μη μου κάνετε συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.  Μη μου δίνετε επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος-η, όταν δεν τις κρατάτε. Μη με αγνοείτε όταν σας κάνω ερωτήσεις. Αν κάνετε κάτι τέτοιο θα ανακαλύψετε πως θα αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές. Μην προσπαθείτε να με κάνετε να πιστέψω ότι είστε τέλειοι ή αλάνθαστοι. Είναι σοκ για μένα, όταν ανακαλύπτω πως δεν είστε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Μην ξεχνάτε πως μου αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω. Σας παρακαλώ παραδεχτείτε το. Μην ξεχνάτε πως δεν θα μπορέσω να αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δεν χρειάζεται να σας το πω. Ετσι δεν είναι; Το παιδί σας.

Τα “μη(ν)” ενός παιδιού στους γονείς του. Δεκατέσσερα απ’ τα “μη(ν)” που λέει ένα παιδί, με τον δικό του τρόπο, στη μαμά του και στον μπαμπά του. Ετσι όπως τα “αλίευσα” πριν από 20 περίπου χρόνια στο διαδίκτυο και τα χρησιμοποιούσα με τη λήξη της σχολ. χρονιάς, όταν ήμουν δάσκαλος, δίνοντάς τα στους γονείς των μαθητών μου. Κυκλοφορούν ακόμα. Πάντα επίκαιρος ο νεοαντλεριανός ψυχολόγος – παιδαγωγός Ρούντολφ Ντράικορς…


"ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, ΝΑ, ΤΡΑΒΟΥΜ' ΕΜΠΡΟΣ

Τιμή σ εκείνους που στην ζωή των/ ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες./ Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·/ δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,/ αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·/ γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν/ είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,/ πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·/ πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,/ πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.». Κ.Π. Καβάφης “Θερμοπύλες”

«Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος/ για τα ωραία και μεγάλα έργα/ η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα/ ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται[…] Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις/[…]/ και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,/ και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη/ που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,/ και σε προσφέρει σατραπείες, και τέτοια./ Και συ τα δέχεσαι με απελπισία[…]. Aλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·/ τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,/ τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε[…]/ Αυτά πού θα στα δώσει ο Αρταξέρξης,/ αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·/ και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις» Κ.Π. Καβάφης “Η σατραπεία”

«Οτι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία/ δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,/ και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,/ ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός/ να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή./ Ομως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία/ είναι που κάμνουνε μια ιστορία/ μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί/ αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ/ δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,/ για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,/ κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,/ με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής./[…]/ Ισως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός./ Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία./ Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια./ Εχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία./ Ομως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;/ Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.» Κ.Π. Καβάφης “Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 μ.Χ.”

Σε τρία απ’ τα πιο γνωστά ποιήματα του Αλεξανδρινού ποιητή η πρώτη σημερινή Στάση. Και με αφορμή τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Για έναν ευρύτερο προβληματισμό.

http://www.haniotika-nea.gr/ke-telos-panton-na-travoum-empros/