ΤΑ ΜΗ(Ν) ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΊΣ ΤΟΥ
Μη με παραχαϊδεύετε. Ξέρω καλά πως δεν πρέπει να μου δίνετε πάντα ότι σας ζητώ. Σας δοκιμάζω μονάχα για να δω. Μη διστάζετε να είστε σταθεροί μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνετε να νιώθω περισσότερη σιγουριά. Μη με κάνετε να νιώθω μικρότερος-η από ότι είμαι. Αυτό με κάνει να παριστάνω καμιά φορά τον (την) “σπουδαίο(α)”. Μη μου κάνετε παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείτε. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πείτε, αν μου μιλήσετε ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας. Μη μου δημιουργείτε το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω. Μην αναστατώνεστε τόσο, όταν σας λέω ότι “δεν σας χωνεύω”. Δεν απευθύνομαι σε σας αλλά στην δύναμη που έχετε να μου εναντιώνεστε. Μη με προστατεύετε πάντα από τις συνέπειες. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω. Μη μου δίνετε μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα – ίσα για να κερδίσω την προσοχή που ζήτησα. Μη μου κάνετε συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό. Μη μου δίνετε επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος-η, όταν δεν τις κρατάτε. Μη με αγνοείτε όταν σας κάνω ερωτήσεις. Αν κάνετε κάτι τέτοιο θα ανακαλύψετε πως θα αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές. Μην προσπαθείτε να με κάνετε να πιστέψω ότι είστε τέλειοι ή αλάνθαστοι. Είναι σοκ για μένα, όταν ανακαλύπτω πως δεν είστε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Μην ξεχνάτε πως μου αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω. Σας παρακαλώ παραδεχτείτε το. Μην ξεχνάτε πως δεν θα μπορέσω να αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δεν χρειάζεται να σας το πω. Ετσι δεν είναι; Το παιδί σας.
Μη με παραχαϊδεύετε. Ξέρω καλά πως δεν πρέπει να μου δίνετε πάντα ότι σας ζητώ. Σας δοκιμάζω μονάχα για να δω. Μη διστάζετε να είστε σταθεροί μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνετε να νιώθω περισσότερη σιγουριά. Μη με κάνετε να νιώθω μικρότερος-η από ότι είμαι. Αυτό με κάνει να παριστάνω καμιά φορά τον (την) “σπουδαίο(α)”. Μη μου κάνετε παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείτε. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πείτε, αν μου μιλήσετε ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας. Μη μου δημιουργείτε το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω. Μην αναστατώνεστε τόσο, όταν σας λέω ότι “δεν σας χωνεύω”. Δεν απευθύνομαι σε σας αλλά στην δύναμη που έχετε να μου εναντιώνεστε. Μη με προστατεύετε πάντα από τις συνέπειες. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω. Μη μου δίνετε μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα – ίσα για να κερδίσω την προσοχή που ζήτησα. Μη μου κάνετε συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό. Μη μου δίνετε επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος-η, όταν δεν τις κρατάτε. Μη με αγνοείτε όταν σας κάνω ερωτήσεις. Αν κάνετε κάτι τέτοιο θα ανακαλύψετε πως θα αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές. Μην προσπαθείτε να με κάνετε να πιστέψω ότι είστε τέλειοι ή αλάνθαστοι. Είναι σοκ για μένα, όταν ανακαλύπτω πως δεν είστε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Μην ξεχνάτε πως μου αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω. Σας παρακαλώ παραδεχτείτε το. Μην ξεχνάτε πως δεν θα μπορέσω να αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δεν χρειάζεται να σας το πω. Ετσι δεν είναι; Το παιδί σας.
Τα “μη(ν)” ενός παιδιού στους γονείς του. Δεκατέσσερα απ’ τα “μη(ν)” που λέει ένα παιδί, με τον δικό του τρόπο, στη μαμά του και στον μπαμπά του. Ετσι όπως τα “αλίευσα” πριν από 20 περίπου χρόνια στο διαδίκτυο και τα χρησιμοποιούσα με τη λήξη της σχολ. χρονιάς, όταν ήμουν δάσκαλος, δίνοντάς τα στους γονείς των μαθητών μου. Κυκλοφορούν ακόμα. Πάντα επίκαιρος ο νεοαντλεριανός ψυχολόγος – παιδαγωγός Ρούντολφ Ντράικορς…
"ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, ΝΑ, ΤΡΑΒΟΥΜ' ΕΜΠΡΟΣ
"ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, ΝΑ, ΤΡΑΒΟΥΜ' ΕΜΠΡΟΣ
Τιμή σ εκείνους που στην ζωή των/ ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες./ Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·/ δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,/ αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·/ γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν/ είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,/ πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·/ πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,/ πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.». Κ.Π. Καβάφης “Θερμοπύλες”
«Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος/ για τα ωραία και μεγάλα έργα/ η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα/ ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται[…] Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις/[…]/ και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,/ και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη/ που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,/ και σε προσφέρει σατραπείες, και τέτοια./ Και συ τα δέχεσαι με απελπισία[…]. Aλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·/ τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,/ τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε[…]/ Αυτά πού θα στα δώσει ο Αρταξέρξης,/ αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·/ και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις» Κ.Π. Καβάφης “Η σατραπεία”
«Οτι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία/ δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,/ και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,/ ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός/ να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή./ Ομως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία/ είναι που κάμνουνε μια ιστορία/ μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί/ αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ/ δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,/ για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,/ κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,/ με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής./[…]/ Ισως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός./ Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία./ Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια./ Εχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία./ Ομως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;/ Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.» Κ.Π. Καβάφης “Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 μ.Χ.”
Σε τρία απ’ τα πιο γνωστά ποιήματα του Αλεξανδρινού ποιητή η πρώτη σημερινή Στάση. Και με αφορμή τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Για έναν ευρύτερο προβληματισμό.
http://www.haniotika-nea.gr/ke-telos-panton-na-travoum-empros/
http://www.haniotika-nea.gr/ke-telos-panton-na-travoum-empros/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου