Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ σήμερα! Σε πλήρη παράλυση η χώρα λόγω της απεργίας των εργαζομένων και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Πριν απ’ τα μπάνια του λαού. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ από την ψηφοφορία για την ψήφιση του Μνημονίου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται... Μετά την απομάκρυνση από την ψηφοφορία για την ψήφιση του Μνημονίου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται... Μετά την απομάκρυνση από την ψηφοφορία για την ψήφιση του Μνημονίου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...
ΚΑΙ ΚΑΛΑ! Αντε και πέρασε με τη βοήθεια του στρατηγού... Καλόκαιρου τις συμπληγάδες πέτρες της ψήφισης του Ασφαλιστικού και του Εργασιακού η Κυβέρνηση! Τις ξέρες της εφαρμογής τους πώς θα τις αντιμετωπίσει παραΰστερα;
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΑ μας παίρνανε το βόδι, τώρα λένε ότι μας χρωστάνε κιόλας. Αυξήσεις θα δώσουν, λέει, στις συντάξεις μέχρι τα 1.400 ευρώ με το νέο Ασφαλιστικό.
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΦΩΤΗ Κουβέλη, και τους συν αυτώ κόμμα, λένε, ιδρύει και η Ντόρα Μπακογιάννη. Κάμε κι εσύ ένα κόμμα. Μπορείς!
ΑΓΝΩΣΤΑΙ ΑΙ βουλαί των κυρίων. Χτυπάνε όπου θέλουν, όπως θέλουν κι όποτε θέλουν. Σιγά που θα μας δίνουν και λογαριασμό, για τις προθέσεις των οι ύπατοι αρμοστές.
ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ υποψήφιος - υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης. Ούτε την τσόχα ούτε τα ραφτικά θα χάσω. Μια απλή αίτηση θα κάνω ή θα βάλω να μου κάνουνε. Πού ξέρεις; Τι, τελείωσε η προθεσμία;
ΚΑΤ’ ΕΞΑΙΡΕΣΗ στο Παλιό Λιμάνι ο Αγροτικός Αύγουστος πέρυσι. Κατ’ εξαίρεση κι εφέτος και του χρόνου στον ίδιο χώρο. Εξαίρετος κανόνας ο κατ’ εξαίρεση κανόνας!
ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΣΙ, με τον Μάξι,/ με τον Ροντρίγκες, με τον Τέβες/ και τ’ άλλα παιδιά/ προχωράμε και νικάμε... Οι περισσότεροι με την Αργεντινή είμαστε. Και λόγω...
ΔΝΤκρατίας και στη χώρα αυτή της Λατινικής Αμερικής. Να σηκώσει ο Μαραντόνα την κούπα στην Νότια Αφρική και ο κόσμος όλος!
ΝΑ ΠΑΙΖΩ ανοιχτά μου μήνυσε ο γνωστός και μη... εξαιρετέος Παύλος (Παβλής) Πολυχρονάκης (χρόνια πολλά για τη γιορτή σου και δια της στήλης Παβλή!), αναφερόμενος στα ιστορικά ανέκδοτα. Το κάνω. Ανακάλυψα μια καλή... φωλιδέ τελευταία, εξάλλου.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ο γλύπτης Πολύκλειτος έκανε δύο όμοια αγάλματα. Το ένα απ’ αυτά το έδειχνε σε όλους, ενώ το άλλο το έκρυψε για να μην το δει κανείς. Ο κόσμος κοιτούσε το πρώτο άγαλμα και πολλοί ήταν εκείνοι που έκαναν παρατηρήσεις. Ο γλύπτης τις άκουγε προσεκτικά κι έκανε στο άγαλμα σύμφωνα με αυτές διορθώσεις. Μετά έβαλε δίπλα και τα δύο αγάλματα και όλοι αναγνώρισαν ότι εκείνο το άγαλμα που έμεινε χωρίς διορθώσεις είναι πολύ πιο ωραίο από το άλλο που διορθώθηκε. Τότε ο Πολύκλειτος είπε στους... κριτικούς του: “Τώρα βλέπετε ότι το άγαλμα που δεν σας άρεσε και με αναγκάσετε να το διορθώσω, δηλαδή το δικό σας έργο τελικά, είναι άσχημο, ενώ το έργο που σας αρέσει είναι το δικό μου”.
Πατρίδα δεν σε θυμάμαι/ Ποτέ τόσο πεθαμένη/ Τόσο παραχωμένη/ Σ’ αγέρα και καπνό/ με το ‘να πόδι σε βάραθρο/ Τ’ άλλο σε βαλτοτόπι/ θεάσαι τη χημική διάλυση/ Σε πτώμα που ‘ναι δικό σου/ Αμορφο/ Αδοξο/ Να το βιάζει/ ο χρόνος”
Το ποίημα “Θέαση β” του Δημήτρη Κακαβελάκη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Τρίτη 29 Ιουνίου 2010
Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com
Στα χρόνια του Βενιζέλου
Υστερα από την έκδοση του εκπαιδευτικού φακέλου “Ελευθέριος Βενιζέλος - Στα βήματά του...” για την Στ’ τάξη του Δημοτικού, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, προχώρησε σε μια ακόμα έκδοση, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, στο πλαίσιο της προώθησης των εκπαιδευτικών του στόχων. Για το βιβλίο “Στα χρόνια του Βενιζέλου: Εσωτερική και εξωτερική πολιτική - οικονομία - εκπαίδευση - πολιτισμός”, που μόλις κυκλοφορήθηκε και που απευθύνεται στους μαθητές της Γ’ Γυμνασίου, ο λόγος. Για έναν συλλογικό τόμο (διακεκριμένοι ιστορικοί ερευνητές οι συγγραφείς του) - βοήθημα για τον καθηγητή κατά τη διδασκαλία της αντίστοιχης ύλης αλλά και για τον μαθητή, που σκοπεύει να δώσει περισσότερες και βαθύτερες γνώσεις για τις πολιτικές, τις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις, την καλλιτεχνική και πνευματική δημιουργία της περιόδου από το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περίοδο που σφράγισε με την παρουσία του και τις επιλογές του ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πρόκειται. Για ένα σχολικό εγχειρίδιο, δηλαδή, που έτσι όπως είναι ιστορικά γραμμένο και παιδαγωγικά διαρθρωμένο, πέραν όλων των άλλων παρέχει στον μαθητή, όπως επισημαίνει ο ιθύνων νους και αυτής της προσπάθειας, γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης, στη συνοδευτική του επιστολή, το κίνητρο να διερευνήσει, να αξιολογήσει και να ερμηνεύσει το παρελθόν.” Για μια έκδοση που “αποτελεί ουσιαστική συμβολή στην αυτογνωσία του κάθε Έλληνα και σημαντικό βοήθημα στη μαθησιακή διαδικασία”, όπως αναφέρει, κλείνοντας τον χαιρετισμό της η υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Άννα Διαμαντοπούλου.
Αρχοντοεπαρχία μου!
Αρχοντοεπαρχία μου και Αποκόρωνά μου/ στη σκέψη μου ’σαι ζωγραφιά και ήλιος στην καρδιά μου! Μια ποταμίδα, κατά Μπούτακα μεριά, μου φάνηκε ότι τραγουδούσε και κινούσε με το τραγούδι της τον παλιό νερόμυλο. Για να στείλει το δικό της μήνυμα, λέει, σ’ όλη την επαρχία που βαστά απ’ του Θε τον κήπο μέχρι τη Δραπανοκεφάλα κι απ’ την αρχαία Απτέρα μέχρι τα Κουρνοπατήματα. Ο γνωστός καλός Αποκορωνιώτης λυράρης, παρών και σε χαρές και σε λύπες των “Χανιώτικων νέων” Ανδρέας Λιλικάκη, ωστόσο, ήταν. Μαζί με το τελευταίο φύλλο (365, Μάιος 2010) της “Φωνής του Αποκορώνου” του “Μηνιαίου Δημοσιογραφικού Οργάνου Πνευματικής Επικοινωνίας των Απανταχού Αποκορωνιωτών”, όπως θέλει την εφημερίδα του να είναι ο Γιώργης ο Χαβρές απ’ το Παϊδοχώρι, εδώ και 32 χρόνια, είχα λάβει, τις προάλλες και το αφιερωμένο στην όμορφη επαρχία μας σιντί του, με τίτλο “Αρχοντοεπαρχία μου”, κι είπα να το ακούσω αμέσως. Αφού κι εμένα, όπως συμβαίνει και με όλους τους όπου γης Αποκορωνιώτες: “Πάντα στον Αποκόρωνα η σκέψη μου κοιμάται και το πρωί χαρούμενες στιγμές μ’ αναστοράται!” Το άκουσα ξανά και ξανά. Πάντα η ίδια ακουστική αίσθηση. Το κελάηδημα μιας ποταμίδας που βάλθηκε να κινήσει τον παλιό νερόμυλο της ανθρωπιάς και της λεβεντιάς. Να ’σαι καλά, Ανδρέα! Κι εσύ και οι συνεργάτες σου, μουσικοί και στιχουργοί, που τω όντι προσπάθησαν για το καλύτερο αποτέλεσμα! Και (για τους... μυημένους αυτό) καλή αντάμωση στου Μπαμπαλή το Χάνι!
Kαι λογοτέχνης!
Υστερα από τη συγγραφή δύο σχολικών εγχειριδίων, πέντε επιστημονικών - παιδαγωγικών και δώδεκα ιστορικών βιβλίων του, ο γνωστός, ιδιαίτερα στους παλιούς δασκάλους του Νομού μας (υπηρέτησε τη δεκαετία του 1980 ως σχολικός σύμβουλος) μα και στους αναγνώστες της εφημερίδας μας από συνεργασίες του, συγγραφέας ιστορικός ερευνητής Γιάννης Γ. Χρηστάκης το... γύρισε στη λογοτεχνία. Γράφει εξομολογητικά ο ίδιος στα “προλεγόμενα” της νουβέλας του “Στα φτερά του ονείρου”, που είχε την καλοσύνη να μου στείλει με το που κυκλοφορήθηκε σε βιβλίο, τις προάλλες: “Καλός φίλος, δικηγόρος της πόλης (σ.σ.: του Ηρακλείου) με ρώτησε κάποτε, γιατί δεν καταπιάνομαι με τη λογοτεχνική συγγραφή! Του απάντησα, ότι, ως πρώτο μου καθήκον, θεωρώ τη συμβολή μου στην ιστοριογνωσία του τόπου μου. Πιστεύοντας, όμως, ότι έχω εκπληρώσει ήδη την υποχρέωσή μου αυτή, προχωρώ σήμερο στον δρόμο που μου υπέδειξε εκείνος, στην παρουσίαση δηλαδή του έργου αυτού”. Η πρώτη του σύνθεση έγινε, λέει, πολύ παλιά, στα μέσα της δεκαετίας του 1970. “Τώρα, απλώς συμπληρώθηκε, ταξινομήθηκε και μορφοποιήθηκε το αρχικό υλικό, χωρίς ο κεντρικός πυρήνας του «μύθου» να αλλοιωθεί ή να απομακρυνθεί από τα βασικά του δεδομένα”, επισημαίνει. Ούτως ή άλλως, πάντως, ο στόχος της συγγραφής του εν λόγω έργου, η υπόθεση του οποίου εκτυλίσσεται κάπου στις υπώρειες του Ψηλορείτη, σε μια μικρή χωριάτικη αρχαϊκή κοινωνία, στις δεκαετίες του 1960 και 1970, δεν απέχει πολύ από εκείνο της προηγούμενης συγγραφικής του δραστηριότητας.
Η νουβέλα “Στα φτερά του ονείρου” η οποία διαβάζεται στην κυριολεξία απνευστί, κατά δήλωση και του συγγραφέα της “στην κοινωνική αυτοσυνειδησία, την ψυχική ανάταση και την ηθική ανύψωση του συνανθρώπου μας, σκοπό τον οποίο υπηρετεί και η Ιστορία”, στοχεύει.
Και σε άλλα λογοτεχνικού περιεχομένου βιβλία, φίλε Γιάννη!
Σάββατο 26 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΛΙΑ! Κατά Καλάμι μεριά! Ευτυχώς μένει ακόμα τόπος στον κόλπο της Σούδας και για τους... ιθαγενείς.
ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΜΑΣΤΕ και δεν τρομοκρατούμαστε! Αυτό που έπρεπε να πει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ύστερα από την άνανδρη δολοφονία του υπασπιστή του το είπε. Τώρα μένει να κάνει, αυτό που πρέπει να κάνει. Η μάχη εναντίον της τρομοκρατίας συνεχίζεται.
ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗ μετάφραση, αλλά και χαμένοι από χέρι, δώσαμε τις τελευταίες μάχες οπισθοφυλακών. Ετσι για την τιμή των όπλων. Για να μην ειπωθεί ότι δεν πολεμήσαμε μέχρι τέλους για το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό. Αχ αυτό το Μνημόνιο.
ΟΛΑ, ΜΑ ΟΛΑ, σε βάθος πεντηκονταετίας τα προβλέπει το μνημόνιο. Το καλό μας, ακόμα και στη μετά θάνατο ζωή, θέλουν καλά να ’ναι οι άνθρωποι.
Ο ΘΥΜΟΣ των πολλών μοιάζει με πέλαγος αγριεμένο! Ετσι όπως το έγραψες στην ιστοσελίδα σου φίλε Γιάννη Κάκανε είναι! Πολύς ο θυμός σε πολλούς τελευταία.
ΤΑ ΚΟΠΑΔΙΑ που κινούνται στο οδόστρωμα, σύμφωνα με απόφαση του Αρείου Πάγου, πρέπει, λέει να έχουν φώτα, αλλιώς οι τσοπάνηδες φέρουν ποινική ευθύνη σε περίπτωση ατυχήματος. Για τους λαούς που κινούνται στο σφαγείο Ε.Ε. - ΔΝΤ δεν είπαν τίποτα, επισημαίνει “ο βοριάς” στη στήλη του “9 μποφόρ” (βλ. εφ. “Χριστιανική” 10.6.10). Δεν φταίνε για τους λαούς οι τσοπάνηδές τους!...
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ αφήνουν (σ.σ.: οι Γερμανοί) τους μισθούς να αυξηθούν; Αυτό θα βοηθούσε τις υπόλοιπες χώρες να αναστηλωθούν... Τάδε έφη σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημ. “Die Zeit” ο γνωστός για τα δισεκατομμύριά του Τζορτζ Σόρος. Ρητορική η ερώτησή του, ε;
ΣΦΑΞΕ ΜΕ αγά μου, ν’ αγιάσω. Είναι κι αυτό μια τοποθέτηση. Εάν υπάρχει κάποια ελπίδα, έστω και αμυδρή, αγιοποίησης, βεβαίως βεβαίως. Αν όμως δεν υπάρχει κι είναι να πας σαν τον σκύλο στ’ αμπέλι, γιατί να δεχτείς να σε σφάξει ο αγάς; Για τις απεργίες που έχουν ξεσπάσει σ’ όλη την Ευρώπη, κι όχι μόνο στην Ελλάδα, μιλούσαμε, στο σφάξιμο του αγά το γύρισε ο φίλος μου ο γερω δάσκαλος.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν θα λυθεί το κυκλοφοριακό αν ανέβει στα 2 ευρώ η τιμή της βενζίνας, Μαρία μου! Αν ανεβεί στα 3 πάντως, θα λυθεί στα σίγουρα.
ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ/ το τιμημένο/ δεν μπορώ/ δεν μπορώ/ να περιμένω! Το σύνθημα που θα δονούσε τη χώρα. Αν είχαμε νικήσει την Κορέα και είχαμε προχωρήσει στην επόμενη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ διαφορετικότητας, της ελπίδας, της αλληλεγγύης και του σεβασμού στον άνθρωπο, το 5ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που πραγματοποιείται από το Κοινωνικό Στέκι σήμερα και αύριο στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας, στην πόλη μας. Να πάμε. 28 αδιάφοροι και 3 φασίστες μας κάνουν 31 φασίστες. Να μην το ξεχνούμε!
ΕΝΑΣ ΑΠ’ ΤΟΥΣ φίλους του Γάλλου ποιητή Νικολά Μπουαλώ του μίλησε κάποτε για τα ποιήματα ενός μαρκησίου. Τούτα έδωσε να τα διαβάσει και περίμενε την εκτίμησή του. Ο Μπουαλώ όταν τα διάβασε του είπε: “Αφού σου άρεσαν αυτά τα ποιήματα, θα σου είμαι ευγνώμων αν θεωρείς τα δικά μου, για τα σκουπίδια”.
“Στην ξένη χώρα, όνειρα κάνανε/ σαν νέοι άνθρωποι, ένα σωρό./ Τα χρόνια πέρασαν κι αλί εγέρασαν/ ο Κώστας, η Αγγέλα, τ’ Αργυρώ/ Ονειρα κάνανε, όνειρα ήτανε/ κι όνειρα μείνανε θαρρώ,/ ο Κώστας, η Αγγέλα, τ’ Αργυρώ”.
Από το ποίημα της Δέσποινας Μαριανάκη - Κουτζόγλου “Ο μετανάστης”.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΛΙΑ! Κατά Καλάμι μεριά! Ευτυχώς μένει ακόμα τόπος στον κόλπο της Σούδας και για τους... ιθαγενείς.
ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΜΑΣΤΕ και δεν τρομοκρατούμαστε! Αυτό που έπρεπε να πει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ύστερα από την άνανδρη δολοφονία του υπασπιστή του το είπε. Τώρα μένει να κάνει, αυτό που πρέπει να κάνει. Η μάχη εναντίον της τρομοκρατίας συνεχίζεται.
ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗ μετάφραση, αλλά και χαμένοι από χέρι, δώσαμε τις τελευταίες μάχες οπισθοφυλακών. Ετσι για την τιμή των όπλων. Για να μην ειπωθεί ότι δεν πολεμήσαμε μέχρι τέλους για το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό. Αχ αυτό το Μνημόνιο.
ΟΛΑ, ΜΑ ΟΛΑ, σε βάθος πεντηκονταετίας τα προβλέπει το μνημόνιο. Το καλό μας, ακόμα και στη μετά θάνατο ζωή, θέλουν καλά να ’ναι οι άνθρωποι.
Ο ΘΥΜΟΣ των πολλών μοιάζει με πέλαγος αγριεμένο! Ετσι όπως το έγραψες στην ιστοσελίδα σου φίλε Γιάννη Κάκανε είναι! Πολύς ο θυμός σε πολλούς τελευταία.
ΤΑ ΚΟΠΑΔΙΑ που κινούνται στο οδόστρωμα, σύμφωνα με απόφαση του Αρείου Πάγου, πρέπει, λέει να έχουν φώτα, αλλιώς οι τσοπάνηδες φέρουν ποινική ευθύνη σε περίπτωση ατυχήματος. Για τους λαούς που κινούνται στο σφαγείο Ε.Ε. - ΔΝΤ δεν είπαν τίποτα, επισημαίνει “ο βοριάς” στη στήλη του “9 μποφόρ” (βλ. εφ. “Χριστιανική” 10.6.10). Δεν φταίνε για τους λαούς οι τσοπάνηδές τους!...
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ αφήνουν (σ.σ.: οι Γερμανοί) τους μισθούς να αυξηθούν; Αυτό θα βοηθούσε τις υπόλοιπες χώρες να αναστηλωθούν... Τάδε έφη σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημ. “Die Zeit” ο γνωστός για τα δισεκατομμύριά του Τζορτζ Σόρος. Ρητορική η ερώτησή του, ε;
ΣΦΑΞΕ ΜΕ αγά μου, ν’ αγιάσω. Είναι κι αυτό μια τοποθέτηση. Εάν υπάρχει κάποια ελπίδα, έστω και αμυδρή, αγιοποίησης, βεβαίως βεβαίως. Αν όμως δεν υπάρχει κι είναι να πας σαν τον σκύλο στ’ αμπέλι, γιατί να δεχτείς να σε σφάξει ο αγάς; Για τις απεργίες που έχουν ξεσπάσει σ’ όλη την Ευρώπη, κι όχι μόνο στην Ελλάδα, μιλούσαμε, στο σφάξιμο του αγά το γύρισε ο φίλος μου ο γερω δάσκαλος.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν θα λυθεί το κυκλοφοριακό αν ανέβει στα 2 ευρώ η τιμή της βενζίνας, Μαρία μου! Αν ανεβεί στα 3 πάντως, θα λυθεί στα σίγουρα.
ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ/ το τιμημένο/ δεν μπορώ/ δεν μπορώ/ να περιμένω! Το σύνθημα που θα δονούσε τη χώρα. Αν είχαμε νικήσει την Κορέα και είχαμε προχωρήσει στην επόμενη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ διαφορετικότητας, της ελπίδας, της αλληλεγγύης και του σεβασμού στον άνθρωπο, το 5ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που πραγματοποιείται από το Κοινωνικό Στέκι σήμερα και αύριο στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας, στην πόλη μας. Να πάμε. 28 αδιάφοροι και 3 φασίστες μας κάνουν 31 φασίστες. Να μην το ξεχνούμε!
ΕΝΑΣ ΑΠ’ ΤΟΥΣ φίλους του Γάλλου ποιητή Νικολά Μπουαλώ του μίλησε κάποτε για τα ποιήματα ενός μαρκησίου. Τούτα έδωσε να τα διαβάσει και περίμενε την εκτίμησή του. Ο Μπουαλώ όταν τα διάβασε του είπε: “Αφού σου άρεσαν αυτά τα ποιήματα, θα σου είμαι ευγνώμων αν θεωρείς τα δικά μου, για τα σκουπίδια”.
“Στην ξένη χώρα, όνειρα κάνανε/ σαν νέοι άνθρωποι, ένα σωρό./ Τα χρόνια πέρασαν κι αλί εγέρασαν/ ο Κώστας, η Αγγέλα, τ’ Αργυρώ/ Ονειρα κάνανε, όνειρα ήτανε/ κι όνειρα μείνανε θαρρώ,/ ο Κώστας, η Αγγέλα, τ’ Αργυρώ”.
Από το ποίημα της Δέσποινας Μαριανάκη - Κουτζόγλου “Ο μετανάστης”.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφειο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΤΑ ’ΜΑΘΕΣ τα νέα μας, Ανδρέα; Σίγουρα τα ’μαθες! Όλα τα μαθαίνεις και μάλιστα από πρώτο χέρι, εσύ! Και για την τρόικα που έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας έμαθες και για το ό,τι μας έχουν βάλει τα δύο πόδια σ’ ένα παπούτσι έμαθες και για τη Σκύλλα του ασφαλιστικού και για τη Χάρυβδη του εργασιακού έμαθες και βέβαια για τον κίνδυνο της χρεωκοπίας έμαθες. Πώς καταντήσαμε έτσι, Ανδρέα, πώς καταντήσαμε! Καλά, εσύ έφυγες νωρίς! Πάνε κιόλας 14 χρόνια από τότε!
ΓΙΑ ΟΛΑ φταίνε οι γκόμενες, οι πρώην κι οι επόμενες! Καμία ευθύνη οι νυν για τα όποια συμβαίνοντα. Στις κυβερνήσεις αναφέρομαι.
ΝΑ Σ’ ΑΛΕΙΨΩ λάδι, να σε κάψω Γιώργο! Μη φωνάζετε! Την ξέρω την παροιμία. “Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι” είναι! Ανάγκη πάσα να την αλλάξω ωστόσο ύστερα από τα παίνια τα οποία εισπράττει ο πρωθυπουργός μας.
ΟΛΑ βαίνουν καλώς για την οικονομία, εναντίον ωστόσο των εργαζομένων. Ο τίτλος του βιβλίου του Γιώργου Σκαμπαρδώνη “Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας” σε ελεύθερη απόδοση.
ΤΟΥΣ πετσοκόβουν τους μισθούς! Διαμαρτύρονται οι μισθωτοί, ωρέ; Τους πετσοκόβουν τις συντάξεις! Πρέπει να τρώνε πλήρες γεύμα και οι συνταξιούχοι, ωρέ! Τους βγάζουν στην ανεργία! Η οικονομία να πηγαίνει καλά, ωρέ!
Ο ΚΗΠΟΣ ο δημοτικός παράδεισο θυμίζει/ μ’ αρώματα λογιών λογιών δροσιά σ’ όλους χαρίζει. Πάμε κήπο μας καλεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο ο μαντιναδολόγος της στήλης Ηλίας Σταματάκης.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ, διαμαρτύρεσαι, απεργείς, συμμετέχουμε, διαμαρτύρεστε, αποφασίζουν! Αχ αυτό το τρίτο πληθυντικό πρόσωπο, μαντάρα μας τα κάνει!
ΕΝΑ όλο κι όλο καρποφόρο δέντρο απόμεινε στο κατάξερο περβόλι μας. Να το ξεράνουμε κι αυτό να τελειώνουμε! Για το δέντρο του τουρισμού ο λόγος απ’ τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο.
ΓΙΑ ΕΝΝΙΑ χρόνια η Εθνική μας ομάδα στο ποδόσφαιρο είχε τον... Γερμανό της. Καιρός να δοκιμάσει την τύχη της και με τον... Πορτογάλο της. Ο Ότο Ρεχάγκελ έφυγε, ο Φερνάντο Σάντος έρχεται. Με την ευχή να μας ανεβάσει στο Έβερεστ και όχι μόνο στο Λευκό Όρος!
“ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ που ζουν μια κρίση ταυτότητας και τη μετατρέπουν σε μια καταστροφή πολιτισμού, περιέρχονται σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο, παραδομένες στη δίνη ψυχολογικών, κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών διακυμάνσεων” Αχμέτ Νταβούτογλου, “Το Στρατηγικό Βάθος”, Αθήνα 2010.
ΧΟΧΛΙΔΟΒΡΑΔΙΑ στον Κεφαλά απόψε! Χοχλιοί βραστοί, χοχλιοί με χόντρο, χοχλιοί με πατάτες και κολοκύθια, χοχλιοί μπουμπουριστοί... Να τρώει η μάνα και του παιδιού να μην δίνει, που λέει ο λόγος!
ΚΑΠΟΤΕ ρώτησαν τον Ισοκράτη γιατί ενώ διδάσκει σε άλλους τη ρητορική τέχνη, ο ίδιος δεν ανεβαίνει ποτέ στο βήμα να μιλήσει. “Και η ακονόπετρα δεν κόβει, κάνει όμως τα μαχαίρια κοφτερά”, απάντησε ο Ισοκράτης.
“Τριάντα αγοροκόριτσα κάτω απ’ τα βλέφαρά μας,/ τριάντα αγοροκόριτσα σ’ έναν αγρό με στάχυα,/ πέταξαν τα φουστάνια τους κι όλος ο κάμπος καίγεται,/ πέταξαν τα φουστάνια τους κι ο αγέρας χλιμιντράει!/ Τριάντα αγοροκόριτσα βάζουν φωτιά στον ύπνο μας/ δίνουν βουτιές στον ύπνο μας και πέφτουνε τα στάχυα/ τριάντα αγοροκόριτσα ρίχνουν τον ήλιο ανάσκελα,/ σκορπούν τις πέρα συννεφιές με χίλια μπόγια νιάτα!...”.
Από το ποίημα “Το νέο καλοκαίρι” του Μήτσου Λυγίζου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΤΑ ’ΜΑΘΕΣ τα νέα μας, Ανδρέα; Σίγουρα τα ’μαθες! Όλα τα μαθαίνεις και μάλιστα από πρώτο χέρι, εσύ! Και για την τρόικα που έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας έμαθες και για το ό,τι μας έχουν βάλει τα δύο πόδια σ’ ένα παπούτσι έμαθες και για τη Σκύλλα του ασφαλιστικού και για τη Χάρυβδη του εργασιακού έμαθες και βέβαια για τον κίνδυνο της χρεωκοπίας έμαθες. Πώς καταντήσαμε έτσι, Ανδρέα, πώς καταντήσαμε! Καλά, εσύ έφυγες νωρίς! Πάνε κιόλας 14 χρόνια από τότε!
ΓΙΑ ΟΛΑ φταίνε οι γκόμενες, οι πρώην κι οι επόμενες! Καμία ευθύνη οι νυν για τα όποια συμβαίνοντα. Στις κυβερνήσεις αναφέρομαι.
ΝΑ Σ’ ΑΛΕΙΨΩ λάδι, να σε κάψω Γιώργο! Μη φωνάζετε! Την ξέρω την παροιμία. “Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι” είναι! Ανάγκη πάσα να την αλλάξω ωστόσο ύστερα από τα παίνια τα οποία εισπράττει ο πρωθυπουργός μας.
ΟΛΑ βαίνουν καλώς για την οικονομία, εναντίον ωστόσο των εργαζομένων. Ο τίτλος του βιβλίου του Γιώργου Σκαμπαρδώνη “Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας” σε ελεύθερη απόδοση.
ΤΟΥΣ πετσοκόβουν τους μισθούς! Διαμαρτύρονται οι μισθωτοί, ωρέ; Τους πετσοκόβουν τις συντάξεις! Πρέπει να τρώνε πλήρες γεύμα και οι συνταξιούχοι, ωρέ! Τους βγάζουν στην ανεργία! Η οικονομία να πηγαίνει καλά, ωρέ!
Ο ΚΗΠΟΣ ο δημοτικός παράδεισο θυμίζει/ μ’ αρώματα λογιών λογιών δροσιά σ’ όλους χαρίζει. Πάμε κήπο μας καλεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο ο μαντιναδολόγος της στήλης Ηλίας Σταματάκης.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ, διαμαρτύρεσαι, απεργείς, συμμετέχουμε, διαμαρτύρεστε, αποφασίζουν! Αχ αυτό το τρίτο πληθυντικό πρόσωπο, μαντάρα μας τα κάνει!
ΕΝΑ όλο κι όλο καρποφόρο δέντρο απόμεινε στο κατάξερο περβόλι μας. Να το ξεράνουμε κι αυτό να τελειώνουμε! Για το δέντρο του τουρισμού ο λόγος απ’ τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο.
ΓΙΑ ΕΝΝΙΑ χρόνια η Εθνική μας ομάδα στο ποδόσφαιρο είχε τον... Γερμανό της. Καιρός να δοκιμάσει την τύχη της και με τον... Πορτογάλο της. Ο Ότο Ρεχάγκελ έφυγε, ο Φερνάντο Σάντος έρχεται. Με την ευχή να μας ανεβάσει στο Έβερεστ και όχι μόνο στο Λευκό Όρος!
“ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ που ζουν μια κρίση ταυτότητας και τη μετατρέπουν σε μια καταστροφή πολιτισμού, περιέρχονται σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο, παραδομένες στη δίνη ψυχολογικών, κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών διακυμάνσεων” Αχμέτ Νταβούτογλου, “Το Στρατηγικό Βάθος”, Αθήνα 2010.
ΧΟΧΛΙΔΟΒΡΑΔΙΑ στον Κεφαλά απόψε! Χοχλιοί βραστοί, χοχλιοί με χόντρο, χοχλιοί με πατάτες και κολοκύθια, χοχλιοί μπουμπουριστοί... Να τρώει η μάνα και του παιδιού να μην δίνει, που λέει ο λόγος!
ΚΑΠΟΤΕ ρώτησαν τον Ισοκράτη γιατί ενώ διδάσκει σε άλλους τη ρητορική τέχνη, ο ίδιος δεν ανεβαίνει ποτέ στο βήμα να μιλήσει. “Και η ακονόπετρα δεν κόβει, κάνει όμως τα μαχαίρια κοφτερά”, απάντησε ο Ισοκράτης.
“Τριάντα αγοροκόριτσα κάτω απ’ τα βλέφαρά μας,/ τριάντα αγοροκόριτσα σ’ έναν αγρό με στάχυα,/ πέταξαν τα φουστάνια τους κι όλος ο κάμπος καίγεται,/ πέταξαν τα φουστάνια τους κι ο αγέρας χλιμιντράει!/ Τριάντα αγοροκόριτσα βάζουν φωτιά στον ύπνο μας/ δίνουν βουτιές στον ύπνο μας και πέφτουνε τα στάχυα/ τριάντα αγοροκόριτσα ρίχνουν τον ήλιο ανάσκελα,/ σκορπούν τις πέρα συννεφιές με χίλια μπόγια νιάτα!...”.
Από το ποίημα “Το νέο καλοκαίρι” του Μήτσου Λυγίζου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΠΡΩΤΟ “πεταχτό” σήμερα η νίκη της Ελλάδας επί της Αργεντινής και η πρόκρισή της στους 16 του Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής. Αν βέβαια είχαμε νικήσει προχθές την ομάδα του Μαραντόνα θα ήταν. Τι όνειρο θερινής νυχτός κι αυτό αλήθεια! Τουλάχιστον φύγαμε με ψηλά το κεφάλι! Μπορεί να μην νικήσαμε δεν παραδοθήκαμε όμως και αμαχητί! Σαν αρχαίοι Έλληνες πολεμήσαμε! Αχ αυτοί οι... Κορέοι τι μας έκαναν! Αχ αυτοί οι... Κορέοι!
ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ τον κλήδονα με τ’ Αϊ Γιαννιού τη χάρη/ κι απού ’χει καλό ριζικό ας έρθει να το πάρει! Σιγά που δεν θ’ ανοίγαμε τον κλήδονα οφέτος επειδή ήρθαν τα πράγματα έτσι όπως ήρθαν. Ίσα ίσα ειδικά οφέτος είναι που πρέπει να τον ανοίξουμε. Και για να κλέψουμε μια... της τρόικας που μας έγινε τσιμπούρι και για να δούμε το ριζικό μας.
ΣΑΝ ΜΑΘΕΙ ο σκύλος γράμματα κι η γάτα να διαβάζει/ τότε κι εσύ θα παντρευτείς, να κάνει ο κόσμος χάζι. Μια απ’ τις παιριπαικτικές μαντινάδες του κλήδονα που λέγονταν παλιά. Σβήστε το δεύτερο στίχο και γράψτε έναν άλλο για την επικρατούσα εν Ελλάδι κατάσταση. Σαν άσκηση.
ΑΠΟ ΔΩ η Σκύλλα του Ασφαλιστικού κι από κει η Χάρυβδη του Εργασιακού. Στο βάθος τα σαγόνια του καρχαρία! Τι εφιαλτική εικόνα κι αυτή!
ΛΙΘΟΙ και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι! Ό,τι θέλει ν’ απομείνει, ύστερα απ’ την κατεδάφιση των κατακτήσεων των εργαζομένων η τρόικα. Θα τους επιτραπεί;
ΝΑ ΓΔΥΣΟΥΜΕ τον Πέτρο για να ντύσουμε τον Παύλο, λέει μια γαλλική παροιμία που μου είπαν τις προάλλες. Για το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό κουβεντιάζαμε.
Ο ΝΕΡΟΥΛΑΣ! Ένα μπετόνι νερό για δύο μπετόνια λάδι! Για τις πολύτεκνες οικογένειες ένα μπετόνι νερό για ενάμισι μόνο μπετόνι λάδι. Ο νερουλάς! Ο νερουλάς σας!
ΔΑΚΕ, δάκε είσαι ’δω;/ Παίρνω την ψεκαστήρα μου και σε κυνηγώ! Σιγά που θα περιμένω να προσληφθούν συμβασιούχοι γεωπόνοι και να γίνει προμήθεια φαρμάκων...
“Ο ΚΟΣΜΟΣ θα εξακολουθή πάντοτε να βαδίζη εμπρός, πότε κούτσα κούτσα, πότε σήκω πέσε· με σκιρτήματα μονοπόδαρα, με σκοντάμματα, ή με βήματα καρκίνου· και αλλοίμονον εις τους όσοι εγήρασαν κι εκουράσθησαν και δεν δύνανται να παρακολουθήσουν”. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, “Της δασκάλας τα μάτια”.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Αλεβαντή, ανώτερο υπάλληλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες: Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το έντυπο που επιμεληθήκατε και που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε, σχετικά με την ημερίδα που οργάνωσε προ διετίας (13.6.08) στο Ηράκλειο η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου και ο τότε ευρωβουλευτής και νυν υφυπουργός Ανάπτυξης Σταύρος Αρναουτάκης, με θέμα “Η προστασία του πολίτη από ατυχήματα και καταστροφές, μια ευκαιρία για ανάπτυξη”. Πάντα άξιος για τέτοιας λογής πρωτοβουλίες και... καλές διακοπές στα Χανιά!
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ο Μπαλτζάκ, ο γνωστός γάλλος συγγραφέας, αντιλήφθηκε ότι είχε μπει στο σπίτι του ένας κλέφτης κι έψαχνε τα συρτάρια του γραφείου του. “Τζάμπα ψάχνεις στο σκοτάδι, φίλε, κάτι που εγώ δεν μπορώ να το βρω στο φως της μέρας”, είπε στον κλέφτη γελώντας.
“...Κι εγώ προσπαθώ με το ελάχιστο φως/ να φτιάξω λίγα λουλούδια και λίγα ποιήματα,/ να γιατρέψω τις πληγωμένες φτερούγες/ ενός αγγέλου -κι ας μην τον ξέρω- που αμάρτησε και ξέπεσε στη γη μας./ Να συναρμολογήσω τις σπασμένες συλλαβές/ για να διαβάσω το όνομα του κοριτσιού/ που τρέχει χωρίς ομπρέλα στη βροχή/ να προλάβει το λεωφορείο της γραμμής/...”
Από το ποίημα “Η ποίηση” του Κώστα Χελμού
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΠΡΩΤΟ “πεταχτό” σήμερα η νίκη της Ελλάδας επί της Αργεντινής και η πρόκρισή της στους 16 του Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής. Αν βέβαια είχαμε νικήσει προχθές την ομάδα του Μαραντόνα θα ήταν. Τι όνειρο θερινής νυχτός κι αυτό αλήθεια! Τουλάχιστον φύγαμε με ψηλά το κεφάλι! Μπορεί να μην νικήσαμε δεν παραδοθήκαμε όμως και αμαχητί! Σαν αρχαίοι Έλληνες πολεμήσαμε! Αχ αυτοί οι... Κορέοι τι μας έκαναν! Αχ αυτοί οι... Κορέοι!
ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ τον κλήδονα με τ’ Αϊ Γιαννιού τη χάρη/ κι απού ’χει καλό ριζικό ας έρθει να το πάρει! Σιγά που δεν θ’ ανοίγαμε τον κλήδονα οφέτος επειδή ήρθαν τα πράγματα έτσι όπως ήρθαν. Ίσα ίσα ειδικά οφέτος είναι που πρέπει να τον ανοίξουμε. Και για να κλέψουμε μια... της τρόικας που μας έγινε τσιμπούρι και για να δούμε το ριζικό μας.
ΣΑΝ ΜΑΘΕΙ ο σκύλος γράμματα κι η γάτα να διαβάζει/ τότε κι εσύ θα παντρευτείς, να κάνει ο κόσμος χάζι. Μια απ’ τις παιριπαικτικές μαντινάδες του κλήδονα που λέγονταν παλιά. Σβήστε το δεύτερο στίχο και γράψτε έναν άλλο για την επικρατούσα εν Ελλάδι κατάσταση. Σαν άσκηση.
ΑΠΟ ΔΩ η Σκύλλα του Ασφαλιστικού κι από κει η Χάρυβδη του Εργασιακού. Στο βάθος τα σαγόνια του καρχαρία! Τι εφιαλτική εικόνα κι αυτή!
ΛΙΘΟΙ και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι! Ό,τι θέλει ν’ απομείνει, ύστερα απ’ την κατεδάφιση των κατακτήσεων των εργαζομένων η τρόικα. Θα τους επιτραπεί;
ΝΑ ΓΔΥΣΟΥΜΕ τον Πέτρο για να ντύσουμε τον Παύλο, λέει μια γαλλική παροιμία που μου είπαν τις προάλλες. Για το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό κουβεντιάζαμε.
Ο ΝΕΡΟΥΛΑΣ! Ένα μπετόνι νερό για δύο μπετόνια λάδι! Για τις πολύτεκνες οικογένειες ένα μπετόνι νερό για ενάμισι μόνο μπετόνι λάδι. Ο νερουλάς! Ο νερουλάς σας!
ΔΑΚΕ, δάκε είσαι ’δω;/ Παίρνω την ψεκαστήρα μου και σε κυνηγώ! Σιγά που θα περιμένω να προσληφθούν συμβασιούχοι γεωπόνοι και να γίνει προμήθεια φαρμάκων...
“Ο ΚΟΣΜΟΣ θα εξακολουθή πάντοτε να βαδίζη εμπρός, πότε κούτσα κούτσα, πότε σήκω πέσε· με σκιρτήματα μονοπόδαρα, με σκοντάμματα, ή με βήματα καρκίνου· και αλλοίμονον εις τους όσοι εγήρασαν κι εκουράσθησαν και δεν δύνανται να παρακολουθήσουν”. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, “Της δασκάλας τα μάτια”.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Αλεβαντή, ανώτερο υπάλληλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες: Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το έντυπο που επιμεληθήκατε και που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε, σχετικά με την ημερίδα που οργάνωσε προ διετίας (13.6.08) στο Ηράκλειο η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου και ο τότε ευρωβουλευτής και νυν υφυπουργός Ανάπτυξης Σταύρος Αρναουτάκης, με θέμα “Η προστασία του πολίτη από ατυχήματα και καταστροφές, μια ευκαιρία για ανάπτυξη”. Πάντα άξιος για τέτοιας λογής πρωτοβουλίες και... καλές διακοπές στα Χανιά!
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ο Μπαλτζάκ, ο γνωστός γάλλος συγγραφέας, αντιλήφθηκε ότι είχε μπει στο σπίτι του ένας κλέφτης κι έψαχνε τα συρτάρια του γραφείου του. “Τζάμπα ψάχνεις στο σκοτάδι, φίλε, κάτι που εγώ δεν μπορώ να το βρω στο φως της μέρας”, είπε στον κλέφτη γελώντας.
“...Κι εγώ προσπαθώ με το ελάχιστο φως/ να φτιάξω λίγα λουλούδια και λίγα ποιήματα,/ να γιατρέψω τις πληγωμένες φτερούγες/ ενός αγγέλου -κι ας μην τον ξέρω- που αμάρτησε και ξέπεσε στη γη μας./ Να συναρμολογήσω τις σπασμένες συλλαβές/ για να διαβάσω το όνομα του κοριτσιού/ που τρέχει χωρίς ομπρέλα στη βροχή/ να προλάβει το λεωφορείο της γραμμής/...”
Από το ποίημα “Η ποίηση” του Κώστα Χελμού
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010
Eυθύβολα και μη...
Ο άνθρωπος που μετρά αντίστροφα τον χρόνο
Γράφει ο
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
“Ο καθένας φτιάχνει τον δικό του κόσμο και ζει μέσα του”. Αυτό, βέβαια, δεν προϋποθέτει την “ευτυχία”, που για πολλούς από εμάς είναι ένα από τα ζητούμενα αυτής της ζήσης! Για κάποιους άλλους, είναι αρκετές μόνον κάποιες ελάχιστες στιγμές ευτυχίας, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που επιζητούν πολύ λιγότερα από μια ευτυχισμένη στιγμή...
...Το ζητούμενο κι η βαθειά επιθυμία του Νίκου, ενός από τους πολλούς άστεγους τούτης της πόλης, είναι “να έρθει επιτέλους η συντέλεια του κόσμου”! Περιμένει πώς και πώς το 2012 γιατί τότε, κάπου άκουσε να συζητιέται, ότι θα ’ναι το “σημείο 0” για τη ζωή πάνω στη γη! Εμαθε πως θα καταστραφεί ο κόσμος μετά από έναν μεγάλο σεισμό και ο Θεός -στον οποίο πολύ πιστεύει- ως ο απόλυτος κριτής θα κρίνει τις ψυχές όλων των ανθρώπων! Ανάμεσά τους κι εκείνοι που καθημερινά συναντά στον δρόμο αλλά δεν νοιάζονται, γιατί πλέον “κανένας δεν ενδιαφέρεται για τον άλλο”, όπως λέει!
...Από την ημέρα που πρωτάκουσε για τη “συντέλεια”, γεννήθηκε μέσα του μια ελπίδα πως το 2012 θα τελέψουν επιτέλους και τα δικά του βάσανα, που στιγμή τη στιγμή κατατρώγουν το λιπόσαρκο κορμί του!
Περιμένει, λοιπόν, εκείνη τη μέρα που οι κακοί θα τιμωρηθούν και οι καλοί θα πάνε στον Παράδεισο, παρόλο που εκείνος δεν ξέρει σε ποιους θα συγκαταλεχθεί! Είναι όμως σχεδόν σίγουρος ότι ακόμα και η κόλαση... μάλλον θα είναι καλύτερη από τη ζωή που κάνει εδώ στη γη! Ιδίως τώρα το καλοκαίρι η ζέστη δεν αντέχεται, τα βράδια δεν κοιμάται καλά, δεν τον αφήνουν τα κουνούπια που τον έχουν καταφάει, νερό για να κάνει ένα μπάνιο πού...!
Αφόρητος ο καύσωνας του καλοκαιριού, όπως αφόρητο ήταν το κρύο του χειμώνα! Χειρότερη όμως κι από τα δύο αυτά είναι η αδιαφορία των ανθρώπων!
Γι’ αυτό δεν τον νοιάζει ακόμη κι αν πάει στην κόλαση στην επόμενη ζωή που πιστεύει πως υπάρχει!
Οπως πιστεύει -το ίδιο δυνατά- στην εσχατολογική αυτή θεωρία για το τέλος του κόσμου το 2012.
Αυτή είναι εντέλει η “απαντοχή” του!
Γι’ αυτό κάνει υπομονή και μετρά αντίστροφα τον χρόνο, όπως οι φαντάροι τη μέρα που θα απολυθούν από τον στρατό...
Γράφει ο
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
“Ο καθένας φτιάχνει τον δικό του κόσμο και ζει μέσα του”. Αυτό, βέβαια, δεν προϋποθέτει την “ευτυχία”, που για πολλούς από εμάς είναι ένα από τα ζητούμενα αυτής της ζήσης! Για κάποιους άλλους, είναι αρκετές μόνον κάποιες ελάχιστες στιγμές ευτυχίας, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που επιζητούν πολύ λιγότερα από μια ευτυχισμένη στιγμή...
...Το ζητούμενο κι η βαθειά επιθυμία του Νίκου, ενός από τους πολλούς άστεγους τούτης της πόλης, είναι “να έρθει επιτέλους η συντέλεια του κόσμου”! Περιμένει πώς και πώς το 2012 γιατί τότε, κάπου άκουσε να συζητιέται, ότι θα ’ναι το “σημείο 0” για τη ζωή πάνω στη γη! Εμαθε πως θα καταστραφεί ο κόσμος μετά από έναν μεγάλο σεισμό και ο Θεός -στον οποίο πολύ πιστεύει- ως ο απόλυτος κριτής θα κρίνει τις ψυχές όλων των ανθρώπων! Ανάμεσά τους κι εκείνοι που καθημερινά συναντά στον δρόμο αλλά δεν νοιάζονται, γιατί πλέον “κανένας δεν ενδιαφέρεται για τον άλλο”, όπως λέει!
...Από την ημέρα που πρωτάκουσε για τη “συντέλεια”, γεννήθηκε μέσα του μια ελπίδα πως το 2012 θα τελέψουν επιτέλους και τα δικά του βάσανα, που στιγμή τη στιγμή κατατρώγουν το λιπόσαρκο κορμί του!
Περιμένει, λοιπόν, εκείνη τη μέρα που οι κακοί θα τιμωρηθούν και οι καλοί θα πάνε στον Παράδεισο, παρόλο που εκείνος δεν ξέρει σε ποιους θα συγκαταλεχθεί! Είναι όμως σχεδόν σίγουρος ότι ακόμα και η κόλαση... μάλλον θα είναι καλύτερη από τη ζωή που κάνει εδώ στη γη! Ιδίως τώρα το καλοκαίρι η ζέστη δεν αντέχεται, τα βράδια δεν κοιμάται καλά, δεν τον αφήνουν τα κουνούπια που τον έχουν καταφάει, νερό για να κάνει ένα μπάνιο πού...!
Αφόρητος ο καύσωνας του καλοκαιριού, όπως αφόρητο ήταν το κρύο του χειμώνα! Χειρότερη όμως κι από τα δύο αυτά είναι η αδιαφορία των ανθρώπων!
Γι’ αυτό δεν τον νοιάζει ακόμη κι αν πάει στην κόλαση στην επόμενη ζωή που πιστεύει πως υπάρχει!
Οπως πιστεύει -το ίδιο δυνατά- στην εσχατολογική αυτή θεωρία για το τέλος του κόσμου το 2012.
Αυτή είναι εντέλει η “απαντοχή” του!
Γι’ αυτό κάνει υπομονή και μετρά αντίστροφα τον χρόνο, όπως οι φαντάροι τη μέρα που θα απολυθούν από τον στρατό...
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
Στα πεταχτά
Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ σε διάρκεια μέρα του χρόνου σήμερα, 22 Ιουνίου, για το βόρειο ημισφαίριο της Γης, στο οποίο και ανήκουμε. Στο πιο κοντινό σημείο του ο ήλιος. Καλώς μας ήρθες και επίσημα, καλοκαίρι!
ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΤΟΥ Αϊ Γιάννη του Κλήδονα αύριο. Για όσους επιμένουν, εθιμικώ δικαίω, να γιορτάζουν το θερινό λιοτρόπι. Να πηδάνε τις φωτιές/ μην τους πιάνουν αρρώστιες. Σ’ ένα πρώτο επίπεδο. Και ν’ ανοίγουνε τον Κλήδονα, σ’ ένα δεύτερο.
ΤΑ ΞΟΡΚΙΑ που έκανα για τον καύσωνα το περασμένο Σάββατο, στο πρώτο “πεταχτό” της στήλης, είχαν αποτέλεσμα. Ο περί ου ο λόγος... κύριος μάζεψε... τα καμένα του και προσώρας τουλάχιστον απήλθε απ’ τα μέρη μας.
ΑΦΗΣΤΕ τους ανθρώπους στην πλάνη τους, εφόσον η πλάνη τους τούς κάνει ευτυχισμένους, έχει πει στο περίπου ο Ελιοτ. Και για μένα στην προηγούμενη περίπτωση ισχύει ο λόγος του.
ΩΣΤΟΣΟ ο πολιτικός καύσωνας ούτε αρχή ούτε τέλος φαίνεται να έχει. Οσο είναι η τρόικα εδώ, μην περιμένετε να κατέβει η θερμοκρασία. Το αντίθετο. Θ’ αντέξει εντέλει το θερμόμετρο ή θα σπάσει;
Η ΕΛΛΑΔΑ ανήκει στους Ελληνες! Δονούσε τις καρδιές μας τότε, το ’81, πριν απ’ την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία η φράση αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου. Τι θυμάται ώρες και ώρες τη σήμερον ημέρα κι αυτός ο φίλος μου ο γερω δάσκαλος! Τι θυμάται!
Η ΠΕΝΑ ΜΟΥ κουράστηκε κι άδεια μου γυρεύει/ μα γω θαρρώ η πονηρή κάτι μου μαγειρεύει; Τι θέλει να πει... ο ποιητής; Ο μαντιναδολόγος της στήλης, ο Ηλίας ο Σταματάκης, καλά το καταλάβατε. Από άλλο “ανέκδοτο” αυτός...
“ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ”. Και κόμμα - και τι κόμμα! - μπορεί να γίνει η φράση αυτή που ως γνωστό είναι ο τίτλος του περίφημου έργου (το έχει ανεβάσει και το ΔΗΠΕΘΕΚ) του Ντάριο Φο. Προς το παρόν, κατά που έγραψε προχθές η “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”, είναι μια νέα στάση ζωής που λαμβάνει κινηματικό χαρακτήρα.
ΣΤΗ ΦΑΣΗ ΤΩΝ υποψήφιων - υποψήφιων για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ακόμα. Η φάση των σκέτων υποψήφιων αργεί...
“ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ που έχουν στέρεες δομές και έχουν πολύ ισχυρή την αίσθηση του ανήκειν και της ταυτότητας... και μπορούν με αυτή την αίσθηση να κινητοποιήσουν τα ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά και οικονομικά στοιχεία, έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν στρατηγικά ανοίγματα”. Αχμέτ Νταβούτογλου, “Το Στρατηγικό Βάθος”, Αθήνα 2010.
ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ, αυτό δα έλειπε! Ελλάδα εναντίον Αργεντινής απόψε. Ετοιμάστε ό,τι έχετε να ετοιμάσετε, προετοιμαστείτε ψυχολογικά και λάβετε θέσεις μπροστά απ’ τους τηλεοπτικούς δέκτες. Ολα μπορούν να συμβούν. Κι όταν λέω όλα, εννοώ όλα! Λέτε;
Ο ΕΠΙΚΗΤΟΣ προχωρούσε ενίοτε και πέραν του χριστιανισμού. Καταδίκαζε τη δουλεία όπως και τη θανατική ποινή και επιθυμούσε να μεταχειρίζονται τους εγκληματίες ως πάσχοντες. Πέραν του χρυσού κανόνος “Ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις” που διακήρυττε πρόσθετε: “Εαν πληροφορηθείς ότι κάποιος σ’ εκακολόγησε να μη διαμαρτύρεσαι αλλά να λέγεις: Δεν γνώριζε για τα υπόλοιπα σφάλματά μου, αλλιώς δεν θα μιλούσε μόνο γι’ αυτά”.
“... Σήμερα 22 Ιουνίου/ Το ημερολόγιο δείχνει/ την πιο μεγάλη μέρα του χρόνου/ αλλά δε μας έφτασε./ Είχαμε τόσους πολλούς να θρηνήσουμε/ Η συγκίνησή μας ανεξέλεγκτη/ Παραλίγο να οδηγήσει σε έκτροπα/ συνεπικουρούμενη από τη βαριά/ ατμόσφαιρα της μολυσμένης μας πόλης”...
Από το ποίημα “Η πιο μεγάλη μέρα” της Στέλλας Αρκάδη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ σε διάρκεια μέρα του χρόνου σήμερα, 22 Ιουνίου, για το βόρειο ημισφαίριο της Γης, στο οποίο και ανήκουμε. Στο πιο κοντινό σημείο του ο ήλιος. Καλώς μας ήρθες και επίσημα, καλοκαίρι!
ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΤΟΥ Αϊ Γιάννη του Κλήδονα αύριο. Για όσους επιμένουν, εθιμικώ δικαίω, να γιορτάζουν το θερινό λιοτρόπι. Να πηδάνε τις φωτιές/ μην τους πιάνουν αρρώστιες. Σ’ ένα πρώτο επίπεδο. Και ν’ ανοίγουνε τον Κλήδονα, σ’ ένα δεύτερο.
ΤΑ ΞΟΡΚΙΑ που έκανα για τον καύσωνα το περασμένο Σάββατο, στο πρώτο “πεταχτό” της στήλης, είχαν αποτέλεσμα. Ο περί ου ο λόγος... κύριος μάζεψε... τα καμένα του και προσώρας τουλάχιστον απήλθε απ’ τα μέρη μας.
ΑΦΗΣΤΕ τους ανθρώπους στην πλάνη τους, εφόσον η πλάνη τους τούς κάνει ευτυχισμένους, έχει πει στο περίπου ο Ελιοτ. Και για μένα στην προηγούμενη περίπτωση ισχύει ο λόγος του.
ΩΣΤΟΣΟ ο πολιτικός καύσωνας ούτε αρχή ούτε τέλος φαίνεται να έχει. Οσο είναι η τρόικα εδώ, μην περιμένετε να κατέβει η θερμοκρασία. Το αντίθετο. Θ’ αντέξει εντέλει το θερμόμετρο ή θα σπάσει;
Η ΕΛΛΑΔΑ ανήκει στους Ελληνες! Δονούσε τις καρδιές μας τότε, το ’81, πριν απ’ την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία η φράση αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου. Τι θυμάται ώρες και ώρες τη σήμερον ημέρα κι αυτός ο φίλος μου ο γερω δάσκαλος! Τι θυμάται!
Η ΠΕΝΑ ΜΟΥ κουράστηκε κι άδεια μου γυρεύει/ μα γω θαρρώ η πονηρή κάτι μου μαγειρεύει; Τι θέλει να πει... ο ποιητής; Ο μαντιναδολόγος της στήλης, ο Ηλίας ο Σταματάκης, καλά το καταλάβατε. Από άλλο “ανέκδοτο” αυτός...
“ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ”. Και κόμμα - και τι κόμμα! - μπορεί να γίνει η φράση αυτή που ως γνωστό είναι ο τίτλος του περίφημου έργου (το έχει ανεβάσει και το ΔΗΠΕΘΕΚ) του Ντάριο Φο. Προς το παρόν, κατά που έγραψε προχθές η “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”, είναι μια νέα στάση ζωής που λαμβάνει κινηματικό χαρακτήρα.
ΣΤΗ ΦΑΣΗ ΤΩΝ υποψήφιων - υποψήφιων για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ακόμα. Η φάση των σκέτων υποψήφιων αργεί...
“ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ που έχουν στέρεες δομές και έχουν πολύ ισχυρή την αίσθηση του ανήκειν και της ταυτότητας... και μπορούν με αυτή την αίσθηση να κινητοποιήσουν τα ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά και οικονομικά στοιχεία, έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν στρατηγικά ανοίγματα”. Αχμέτ Νταβούτογλου, “Το Στρατηγικό Βάθος”, Αθήνα 2010.
ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ, αυτό δα έλειπε! Ελλάδα εναντίον Αργεντινής απόψε. Ετοιμάστε ό,τι έχετε να ετοιμάσετε, προετοιμαστείτε ψυχολογικά και λάβετε θέσεις μπροστά απ’ τους τηλεοπτικούς δέκτες. Ολα μπορούν να συμβούν. Κι όταν λέω όλα, εννοώ όλα! Λέτε;
Ο ΕΠΙΚΗΤΟΣ προχωρούσε ενίοτε και πέραν του χριστιανισμού. Καταδίκαζε τη δουλεία όπως και τη θανατική ποινή και επιθυμούσε να μεταχειρίζονται τους εγκληματίες ως πάσχοντες. Πέραν του χρυσού κανόνος “Ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις” που διακήρυττε πρόσθετε: “Εαν πληροφορηθείς ότι κάποιος σ’ εκακολόγησε να μη διαμαρτύρεσαι αλλά να λέγεις: Δεν γνώριζε για τα υπόλοιπα σφάλματά μου, αλλιώς δεν θα μιλούσε μόνο γι’ αυτά”.
“... Σήμερα 22 Ιουνίου/ Το ημερολόγιο δείχνει/ την πιο μεγάλη μέρα του χρόνου/ αλλά δε μας έφτασε./ Είχαμε τόσους πολλούς να θρηνήσουμε/ Η συγκίνησή μας ανεξέλεγκτη/ Παραλίγο να οδηγήσει σε έκτροπα/ συνεπικουρούμενη από τη βαριά/ ατμόσφαιρα της μολυσμένης μας πόλης”...
Από το ποίημα “Η πιο μεγάλη μέρα” της Στέλλας Αρκάδη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
21.06.2010
Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com
Όλοι του χρωστούμε
Σταμάτη, τα ριζίτικα πάντα θα σου χρωστούνε γιατί τα μονομέριασες κι ετσά δεν θα χαθούνε!
Δεν λέω, καλή, κατάκαλη, η μαντινάδα που μου έστειλε μέσω κινητού, όπως κάνει πάντα, ο γνωστός Χανιώτης μαντιναδολόγος Ηλίας Σταματάκης, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα, 15 Ιουνίου, στον “Χρυσόστομο”, προς τιμήν του και εκλεκτού συνεργάτη της εφημερίδας δασκάλου - λαογράφου Σταμάτη Απ. Αποστολάκη. Δεν “χρωστούνε” όμως, μόνο τα ριζίτικα στον Σταμάτη. Χρωστούνε τα ήθη και τα έθιμα, οι παραδόσεις και οι θρύλοι, τα αινίγματα και οι παροιμίες, οι μνήμες της λαϊκής μας ρίζας και οι ρίζες της συλλογικής μας μνήμης, σύμπασα η τοπική μας ιστορία, όλα τα μαλάματα του λαϊκού μας πολιτισμού. Τα μύρια όσα, αυτός διέσωσε στα βιβλία του μα και στα αρχεία του, για να τα παραδώσει πολύτιμη κληρονομιά στις νεότερες γενιές. Για να ’χουνε να πορεύονται στους αιώνες.
Όλοι εμείς χρωστούμε στον Σταμάτη Αποστολάκη, σε τελική ανάλυση, δηλαδή. Όλοι όσοι θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να πορευόμαστε στην παγκοσμιοποιημένη εποχή μας με αλλοιωμένο ή αλλοτριωμένο πρόσωπο. Γι’ αυτά που μας έδωσε, γι’ αυτά που μας δίδει, μα και γι’ αυτά που θα μας δώσει, του χρωστούμε. “Το επ’ εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε, [...] να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά έθη”. Μια παρόμοια δήλωση, μ’ αυτήν που έχει κάνει στον “Λαμπριάτικο ψάλτη” του ο
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, κάνει με τον δικό του τρόπο, μέσα από τη σύνολη δουλειά του, εδώ και πολλές δεκαετίες, συνεχώς και αδιαλείπτως, ο Σταμάτης Αποστολάκης. Πολύ έντονα το σκεφτόμουν σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης αυτό...
Δήλωσε χρεώστης
Του την χρωστούσαμε αυτήν την εκδήλωση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν του χρωστούμε κι άλλες, του Σταμάτη Αποστολάκη, λοιπόν! Του τη χρωστούσαν οι φορείς του τόπου οι οποίοι την συνδιοργάνωσαν. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων, ο Δήμος Χανίων και η Ιστορική Λαογραφική Εταιρία Κρήτης. Και γιατί ποτέ ο Σταμάτης δεν είπε σε κανέναν όχι όταν ζητήθηκε (και ζητείται πολύ συχνά και από πολλούς) η βοήθειά του. Του τη χρωστούσε ο ιστορικός Φιλολογικός Σύλλογος “Ο Χρυσόστομος” που την φιλοξένησε. Και γιατί επίλεκτο μέλος του εδώ και 50 περίπου χρόνια είναι. Του τη χρωστούσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ανατολικού Σελίνου “Το Ψηλάφι” που μας καλωσόρισε στην αρχή της εκδήλωσης εκ μέρους του με το ριζίτικο “Τη συντροφιά σας χαίρομαι” και τραγούδησε πριν την αντιφώνησή του, για λόγου του, το “Μυρίζουν οι βασιλικοί”. Και γιατί κατ’ αρχήν πρεπιά του Ανατολικού Σελίνου, ως Ανατολικοσελινιώτης είναι. Του τη χρωστούσαν όλοι που απηύθυναν χαιρετισμούς ή έστειλαν μηνύματα στην εκδήλωση. Ο νομάρχης Χανίων Γρηγόρης Αρχοντάκης, ο δήμαρχος Χανίων Κυριάκος Βιρβιδάκης και η πρόεδρος της ΙΛΑΕΚ Αρχόντισσα Παπαδερού και οι βουλευτές του Νομού Ευτύχης Δαμιανάκης, Μανώλης Σκουλάκης και Χρήστος Μαρκογιαννάκης, αντίστοιχα όπως και ο πρόεδρος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων Δημήτρης Νικολακάκης που είχε τον συντονισμό της. Και γιατί τα Χανιά σαν Νομός (όπως και η Κρήτη) καμαρώνουν γι’ αυτόν. Του τη χρωστούσαν οι τρεις διακεκριμένοι ομιλητές που μίλησαν. Ο Δρ Φιλολογίας τ. Δ/ντής Ερευνών του Κέντρου Λαογραφίας Ακαδημίας Αθηνών Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης με θέμα “Σταμάτης Αποστολάκης: Ένας σεμνός δάσκαλος και ακάματος λαογράφος”, ο Δρ Φιλολογίας τ. Διευθύνων του Κέντρου Συντάξεων Ιστορικού Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών Νικόλαος Κοντοσόπουλος με θέμα “Η συμβολή του Σταμάτη Αποστολάκη στην Κρητική Ονοματολογία” και η Δρ Φιλολογίας, Διευθύντρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών με θέμα “ριζίτικα τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης”. Και γιατί τον ναό της Λαογραφίας, όπως και αυτός, διακονούν.
Όλοι όσοι αθρόως προσήλθαμε ξετρουλιάζοντας την μεγάλη αίθουσα του “Χρυσόστομου” μα και πολλοί άλλοι απ’ όλη την Ελλάδα που ήταν πνευματικά παρόντες, του την χρωστούσαμε. Και γιατί εμείς τιμηθήκαμε αποδίδοντας τιμή με την παρουσία μας, στον εκ των κορυφαίων λαογράφων του τόπου μας, στον εκ των θεματοφυλάκων της κρητικής λαϊκής παράδοσης, στον εκ των μεγάλων πατριαρχών της Δασκαλοσύνης, στον αρκούμενο στα ουσιαστικά “Δάσκαλος” - “Λαογράφος”, Σταμάτη Αποστολάκη. Παρ’ όλα αυτά χρεώστης προς όλους όσοι αναφέρθηκαν, αλλά κυρίως στον τόπο που τον γέννησε, δήλωσε ο Σταμάτης.
Περί σεμνότητος ο λόγος...
Μια ζωή άκουγα ριζίτικα στα χωριά μου, στις διασκεδάσεις και τους γάμους. Κάποτε εκτίμησα την αξία των κι η συλλογή, ηχογράφηση, καταγραφή, μελέτη και παραπέρα έρευνα έφερε βράβευση, εκπομπές και έναν ογκώδη τόμο.
Το 1959-1964 δάσκαλος στο Ροδοβάνι - Αγριλέ, ανέβαινα συχνά το μεσημβρινό δίωρο, ως τη Λειβάδα, στο καφενεδάκι του Προκόπη Χατζημιχελάκη, επιζήσαντος ομήρου των στρατοπέδων Γερμανίας. Έφτανε σε λίγο κι άλλη παρέα κι άλλοι... επιζήσαντες. Χαρτιά δεν παίζαμε. Μιλούσαμε για παλιά ώσπου κάποια μέρα συμφώνησαν να φέρω μαγνητόφωνο και να μου διηγηθούν τα πάθη των. Αυτές οι διηγήσεις ήταν η πρώτη αφορμή για το κείμενο “Σελινιώτες ήρωες της Μάχης της Κρήτης στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων της Γερμανίας”, το 1981, που έκαμε και κάνει πολλά μάτια να δακρύζουν.
Έμενα στον Καμπανό κι ένα βραδάκι παρατηρώ πως ο αείμνηστος τώρα Ευτ. Κωνσταντουδάκης, αρχιαγροφύλακας Σελίνου, άριστος κυνηγός πήγαινε τον τσιφτέ του με προφύλαξη στης Γληγόραινας το κατώι. Αργότερα έμαθα πως είχε τελευταία αστοχίες με τα θηράματα και ότι του ’χαν ματιασμένο τον τσιφτέ. Η Γληγόραινα του είπε: “Πέρασέ τονε από κάτω από τη γουρούνα μας και αμέσως ξεματιάζεται”. Το έκανε και το θαύμα έγινε... Ε πως να μη μαζεύω χρόνια τα “γλωσσολαογραφικά του κυνηγιού;”
Από τα που είπε ο Σταμ. Α. Αποστολάκης στην αντιφώνησή του.
Σάββατο 19 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΠΑΥΣΟΝ ω καύσων! Παύσον ω καύσων! Παύσον ω καύσων! Παύσον ω καύσων!... Αφήστε με εμένα να κάνω τα ξόρκια μου. Τέσσερις χιλιάδες τετρακόσιες σαράντα τέσσερις (4.444) φορές πρέπει να γράψω τη συγκεκριμένη φράση για να συν-κινηθεί ο περί ου ο λόγος κύριος!
ΛΟΓΙΑ της ζέστης που με χτύπησε κατακούτελα; Ακόμα χειρότερα. Λόγια του καύσωνα. Μη δίνετε και μεγάλη σημασία. Από κάπου πρέπει ν’ αρχίσω. Κι από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω! Και πώς ν’ αρχίσω και πώς να τελειώσω! Ας πάει, λοιπόν, και το παλιάμπελο είπα, κι άρχισα απ’ τον καύσωνα!
ΩΣΤΟΣΟ ο εργασιακός μεσαίωνας μόλις αρχίζει. Τα χειρότερα ήρθαν. Ακολουθούν τα... χειροτερότερα. Ζητείται επειγόντως ελπίς! Ενα φως στο βάθος της σκοτεινής σήραγγας. Υπάρχει;
ΚΙ ΟΜΩΣ οι ελεγκτές παύλα δανειστές μας μάς έβαλαν εντέλει προβιβάσιμο βαθμό στο τέστ του Ιουνίου. Καλούτσικα τα πάτε και μπορείτε να τα πάτε καλύτερα, μας είπαν. Είστε σε καλό δρόμο και μπορείτε να μπείτε σε καλύτερο, μας είπαν. Οσοι απομείνετε κι όπως απομείνετε. Το τελευταίο το είπαν από μέσα τους.
ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ στριμωγμένος πλην όμως πολιτικά ήρεμος ή πολιτικά ήρεμος πλην όμως ιδεολογικά στριμωγμένος; Τι δίλημμα κι αυτό για όσους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος εξακολουθούν να έχουν διλήμματα!
ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ, το... τιμημένο/ δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω! Το φαντάζεστε; Να νικήσουμε την Αργεντινή (τον Μέσι αυτοί, τον Καραγκούνη εμείς) να προκριθούμε στον επόμενο γύρο του Μουντιάλ, να φτάσουμε στον τελικό και να το σηκώσουμε το... τιμημένο. Ετσι για να σκάσουν οι κάθε λογής... κορέοι. Αυτό κι αν είναι όνειρο θερινής νυχτός!
ΜΝΗΜΟΝΙΚΟΤΕΡΟΣ του Μνημονίου ο Λοβέρδος ή... λοβερδικότερο του Λοβέρδου το Μνημόνιο; Εδώ σας θέλω!
ΠΡΩΤΟ κόμμα η “αδιευκρίνιστη ψήφος” και καταλληλότερος πρωθυπουργός ο “κανένας”. Αυτό μας λέει, μεταξύ των άλλων, η δημοσκόπηση της MRB. Ας δοθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας η εντολή σχηματισμού νέας μη κυβέρνησης στο κόμμα της “Αδιευκρίνιστης ψήφου” και συγκεκριμένα στον αρχηγό του τον “Κανένα”, λοιπόν!
ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ να σπαταλούμε το νερό, έτσι όπως το σπαταλούμε, το Σεπτέμβρη θα ’χουμε πρόβλημα. Την καμπάνα την χτύπησε και μάλιστα αρκετά δυνατά η ΔΕΥΑΧ. Την ακούσαμε;
ΔΕΝ ΠΗΡΑΜΕ προσκλήσεις και φυσικά δεν θα παραβρεθούμε στις σχετικές γαμήλιες εκδηλώσεις. Εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο, ότι θα πληρώσουμε τη... νύφη. Για τους επερχόμενους τραπεζικούς γάμους, γάμους από προξενιό, ο λόγος.
ΟΣΟ ΜΑΘΑΙΝΩ ν’ αγαπώ τα ζώα, τόσο περισσότερο αγαπώ τους ανθρώπους. Με αφορμή την σημερινή συγκέντρωση που θα κάνουν στην Πλατεία Αγοράς, τα φιλοζωικά σωματεία, η φράση.
“
... ΤΟΝ ΕΞΟΡΙΣΑΝ οι Αθηναίοι από ζηλεία κι από κακία,/ κι ύστερα βρήκαν μία αιτία, που ξεπερνούσε κάθε βλακεία./ Και ποια θαρρείτε δικαιολογία βρήκαν να πούνε γι’ αυτήν την πράξη/ αφού ποτέ του κακό κανένα και σε κανένα δεν είχε πράξει; / «Δίκαιο», λέει, εβαρεθήκαν ν’ ακούν τον κόσμο να τον φωνάζει./ Μα ποιος δεν ξέρει πως τους αδίκους η λέξη «δίκιο» πάντα τους σφάζει”. Αυτά μεταξύ των άλλων γράφει ο γνωστός και μη εξαιρετέος Παβλής Πολυχρονάκης για τον Αριστείδη τον Δίκαιο.
“Σκέφτομαι/ πως δεν θα φθάσω πουθενά,/ στο τεντωμένο το σκοινί/ πάντα θα περπατάω,/ έχοντας κάτω μου το χάος./ Πως δεν θα φθάσω πουθενά,/ στην άλλη άκρη του σκοινιού/ θα πέσω,/ μόνος, πράος”.
Το ποίημα “Επίγνωση” του Παναγιώτη Η. Νικολακόπουλου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΠΑΥΣΟΝ ω καύσων! Παύσον ω καύσων! Παύσον ω καύσων! Παύσον ω καύσων!... Αφήστε με εμένα να κάνω τα ξόρκια μου. Τέσσερις χιλιάδες τετρακόσιες σαράντα τέσσερις (4.444) φορές πρέπει να γράψω τη συγκεκριμένη φράση για να συν-κινηθεί ο περί ου ο λόγος κύριος!
ΛΟΓΙΑ της ζέστης που με χτύπησε κατακούτελα; Ακόμα χειρότερα. Λόγια του καύσωνα. Μη δίνετε και μεγάλη σημασία. Από κάπου πρέπει ν’ αρχίσω. Κι από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω! Και πώς ν’ αρχίσω και πώς να τελειώσω! Ας πάει, λοιπόν, και το παλιάμπελο είπα, κι άρχισα απ’ τον καύσωνα!
ΩΣΤΟΣΟ ο εργασιακός μεσαίωνας μόλις αρχίζει. Τα χειρότερα ήρθαν. Ακολουθούν τα... χειροτερότερα. Ζητείται επειγόντως ελπίς! Ενα φως στο βάθος της σκοτεινής σήραγγας. Υπάρχει;
ΚΙ ΟΜΩΣ οι ελεγκτές παύλα δανειστές μας μάς έβαλαν εντέλει προβιβάσιμο βαθμό στο τέστ του Ιουνίου. Καλούτσικα τα πάτε και μπορείτε να τα πάτε καλύτερα, μας είπαν. Είστε σε καλό δρόμο και μπορείτε να μπείτε σε καλύτερο, μας είπαν. Οσοι απομείνετε κι όπως απομείνετε. Το τελευταίο το είπαν από μέσα τους.
ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ στριμωγμένος πλην όμως πολιτικά ήρεμος ή πολιτικά ήρεμος πλην όμως ιδεολογικά στριμωγμένος; Τι δίλημμα κι αυτό για όσους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος εξακολουθούν να έχουν διλήμματα!
ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ, το... τιμημένο/ δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω! Το φαντάζεστε; Να νικήσουμε την Αργεντινή (τον Μέσι αυτοί, τον Καραγκούνη εμείς) να προκριθούμε στον επόμενο γύρο του Μουντιάλ, να φτάσουμε στον τελικό και να το σηκώσουμε το... τιμημένο. Ετσι για να σκάσουν οι κάθε λογής... κορέοι. Αυτό κι αν είναι όνειρο θερινής νυχτός!
ΜΝΗΜΟΝΙΚΟΤΕΡΟΣ του Μνημονίου ο Λοβέρδος ή... λοβερδικότερο του Λοβέρδου το Μνημόνιο; Εδώ σας θέλω!
ΠΡΩΤΟ κόμμα η “αδιευκρίνιστη ψήφος” και καταλληλότερος πρωθυπουργός ο “κανένας”. Αυτό μας λέει, μεταξύ των άλλων, η δημοσκόπηση της MRB. Ας δοθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας η εντολή σχηματισμού νέας μη κυβέρνησης στο κόμμα της “Αδιευκρίνιστης ψήφου” και συγκεκριμένα στον αρχηγό του τον “Κανένα”, λοιπόν!
ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ να σπαταλούμε το νερό, έτσι όπως το σπαταλούμε, το Σεπτέμβρη θα ’χουμε πρόβλημα. Την καμπάνα την χτύπησε και μάλιστα αρκετά δυνατά η ΔΕΥΑΧ. Την ακούσαμε;
ΔΕΝ ΠΗΡΑΜΕ προσκλήσεις και φυσικά δεν θα παραβρεθούμε στις σχετικές γαμήλιες εκδηλώσεις. Εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο, ότι θα πληρώσουμε τη... νύφη. Για τους επερχόμενους τραπεζικούς γάμους, γάμους από προξενιό, ο λόγος.
ΟΣΟ ΜΑΘΑΙΝΩ ν’ αγαπώ τα ζώα, τόσο περισσότερο αγαπώ τους ανθρώπους. Με αφορμή την σημερινή συγκέντρωση που θα κάνουν στην Πλατεία Αγοράς, τα φιλοζωικά σωματεία, η φράση.
“
... ΤΟΝ ΕΞΟΡΙΣΑΝ οι Αθηναίοι από ζηλεία κι από κακία,/ κι ύστερα βρήκαν μία αιτία, που ξεπερνούσε κάθε βλακεία./ Και ποια θαρρείτε δικαιολογία βρήκαν να πούνε γι’ αυτήν την πράξη/ αφού ποτέ του κακό κανένα και σε κανένα δεν είχε πράξει; / «Δίκαιο», λέει, εβαρεθήκαν ν’ ακούν τον κόσμο να τον φωνάζει./ Μα ποιος δεν ξέρει πως τους αδίκους η λέξη «δίκιο» πάντα τους σφάζει”. Αυτά μεταξύ των άλλων γράφει ο γνωστός και μη εξαιρετέος Παβλής Πολυχρονάκης για τον Αριστείδη τον Δίκαιο.
“Σκέφτομαι/ πως δεν θα φθάσω πουθενά,/ στο τεντωμένο το σκοινί/ πάντα θα περπατάω,/ έχοντας κάτω μου το χάος./ Πως δεν θα φθάσω πουθενά,/ στην άλλη άκρη του σκοινιού/ θα πέσω,/ μόνος, πράος”.
Το ποίημα “Επίγνωση” του Παναγιώτη Η. Νικολακόπουλου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΙΣΤΟΡΙΑ έγραψε χθες η εθνική μας ομάδα στη Νότια Αφρική κόντρα στη Νιγηρία. Ενα γκολ ψάχναμε, δύο πετύχαμε! Ενα βαθμό για να φύγουμε απ’ το μηδέν θέλαμε, τρεις πήραμε. Και τώρα: Ελλάς, μπορείς,/ μπορείς να προκριθείς! Βρε πώς αλλάζουν τα πράγματα! Εκεί που είχαμε τους παίχτες και τον προπονητή του πεταμάτου, εκεί τους ανεβάσαμε στα ουράνια!
ΑΠΟ ’ΔΩ ΤΟ ’ΧΕ, από κει το ’χε, όλο το καθυστερούσε η Κυβέρνηση τ’ ασφαλιστικό. Να μην έχει αρχίσει ο λαός τα μπάνια του;
ΑΝ ΔΕΝ ΣΠΑΣΟΥΜΕ αβγά, ομελέτα δεν κάνουμε! Σωστό αυτό. Το θέμα όμως είναι άλλο. Οτι δηλαδή δεν φτάνει το σπάσιμο των αβγών από μόνο του για να γίνει η όποια ομελέτα. Αφήστε που υπάρχουν ομελέτες και “ομελέτες”.
ΑΝ Ο ΕΝΑΣ κινέζος χρησιμοποιεί κατά μέσο όρο 2 γραμμάρια κρητικού ελαιολάδου ημερησίως, πόσο λάδι θα καταναλώνουν τα 1,3 δισ. Κινέζοι σ’ έναν χρόνο; Πάει, ξεπουλήσαμε! Ας είναι καλά ο Κινέζος αντιπρόεδρος κ. Ζάνγκ Ντεγιάνγκ που θα ανοίξει τον δρόμο.
ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ βολευτών, βολευτικώς βουλευομένων. Ελλάς Ελλήνων βουλευτών, βουλευτικώς βολευομένων. Ελλάς Ελλήνων βολευτών, βουλευτικώς βολευομένων. Ελλάς Ελλήνων βουλευτών βολευτικώς βουλευομένων. Τίτλοι για δημιουργία σελιδών στο facebook.
ΚΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ τζόγο θέλει. Και τα “φρουτάκια” της τα θέλει, και τα ξυστά της τα θέλει και τους κουλοχέρηδές της τους θέλει.
ΣΤΑ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙΑ λέμε κατ’ αρχήν ναι! Στα τσιφτετέλια που χορεύουν στο θωρηκτό “Αβέρωφ”, όμως κάποιοι, λέμε ένα μεγάλο όχι. Αυτό δα έλειπε!
“ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ αι υψηλότεραι κορυφαί αποσπώσι τον κεραυνόν· είναι αληθές, αλλά συ μη φοβήσαι ν’ ανέλθης. Δια να σου ρίψη ο άλλος τον κεραυνόν, πρέπει να είναι υψηλότερόν σου· φρόντιζε, λοιπόν, να τον υπερβής”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
Η ΓΙΟΡΤΗ της μητέρας! Την δεχτήκαμε και την δεχόμαστε μετά χαράς, αφού μάνα είναι μόνο μία! Η γιορτή του πατέρα! Ανοίγω παρένθεση. Προχθές 16 Ιουνίου ήταν, μας θύμισε ο φίλος μας ο Ηρακλής ο Αναγνωστόπουλος. Κλείνω την παρένθεση. Ας την δεχτούμε κι αυτή, έστω με αστερίσκο. Να δείτε, όμως, ότι θα πάμε παρακάτω: Στη γιορτή του γιου, στη γιορτή της κόρης, στη γιορτή του παππού, στη γιορτή της γιαγιάς, στη γιορτή του νονού , στη γιορτή της νονάς, στη γιορτή του θείου, στη γιορτή του κουνιάδου, στη γιορτή του μπατζανάκη... Κι ακόμα παρακάτω...
ΥΠΟΘΕΣΗ των αναγνωστών της στήλης πάνε να γίνουν τα ιστορικά ανέκδοτα. Και η ποιήτρια Μαρία Ζαβιανέλη στον... χορό. Αυτή μου έστειλε το παρακάτω:
ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΣ στα πρόθυρα του θανάτου ο Μέγας Αλέξανδρος κάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του που ήταν οι εξής: α) Να μεταφέρουν το φέρετρό του στους ώμους των οι τρεις καλύτεροι γιατροί. β) Να σκορπιστούν οι θησαυροί που είχε αποκτήσει σ’ όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του γ) Να μείνουν τα χέρια του να λικνίζονται έξω από το φέρετρο σε θέα όλων. Ενας από τους στρατηγούς έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι κι αυτός τους απάντησε: “1) Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στον θάνατο τη δύναμη να θεραπεύουν. 2) Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου για να δουν όλοι ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ και παραμένουν. 3) Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν, ότι ερχόμαστε με άδεια χέρια και με άδεια χέρια φεύγουμε”.
“... Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ/ σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,/ θα ’χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ,/ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες”
Από το ποίημα του Νίκου Καββαδία “Mal du depart”
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΙΣΤΟΡΙΑ έγραψε χθες η εθνική μας ομάδα στη Νότια Αφρική κόντρα στη Νιγηρία. Ενα γκολ ψάχναμε, δύο πετύχαμε! Ενα βαθμό για να φύγουμε απ’ το μηδέν θέλαμε, τρεις πήραμε. Και τώρα: Ελλάς, μπορείς,/ μπορείς να προκριθείς! Βρε πώς αλλάζουν τα πράγματα! Εκεί που είχαμε τους παίχτες και τον προπονητή του πεταμάτου, εκεί τους ανεβάσαμε στα ουράνια!
ΑΠΟ ’ΔΩ ΤΟ ’ΧΕ, από κει το ’χε, όλο το καθυστερούσε η Κυβέρνηση τ’ ασφαλιστικό. Να μην έχει αρχίσει ο λαός τα μπάνια του;
ΑΝ ΔΕΝ ΣΠΑΣΟΥΜΕ αβγά, ομελέτα δεν κάνουμε! Σωστό αυτό. Το θέμα όμως είναι άλλο. Οτι δηλαδή δεν φτάνει το σπάσιμο των αβγών από μόνο του για να γίνει η όποια ομελέτα. Αφήστε που υπάρχουν ομελέτες και “ομελέτες”.
ΑΝ Ο ΕΝΑΣ κινέζος χρησιμοποιεί κατά μέσο όρο 2 γραμμάρια κρητικού ελαιολάδου ημερησίως, πόσο λάδι θα καταναλώνουν τα 1,3 δισ. Κινέζοι σ’ έναν χρόνο; Πάει, ξεπουλήσαμε! Ας είναι καλά ο Κινέζος αντιπρόεδρος κ. Ζάνγκ Ντεγιάνγκ που θα ανοίξει τον δρόμο.
ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ βολευτών, βολευτικώς βουλευομένων. Ελλάς Ελλήνων βουλευτών, βουλευτικώς βολευομένων. Ελλάς Ελλήνων βολευτών, βουλευτικώς βολευομένων. Ελλάς Ελλήνων βουλευτών βολευτικώς βουλευομένων. Τίτλοι για δημιουργία σελιδών στο facebook.
ΚΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ τζόγο θέλει. Και τα “φρουτάκια” της τα θέλει, και τα ξυστά της τα θέλει και τους κουλοχέρηδές της τους θέλει.
ΣΤΑ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙΑ λέμε κατ’ αρχήν ναι! Στα τσιφτετέλια που χορεύουν στο θωρηκτό “Αβέρωφ”, όμως κάποιοι, λέμε ένα μεγάλο όχι. Αυτό δα έλειπε!
“ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ αι υψηλότεραι κορυφαί αποσπώσι τον κεραυνόν· είναι αληθές, αλλά συ μη φοβήσαι ν’ ανέλθης. Δια να σου ρίψη ο άλλος τον κεραυνόν, πρέπει να είναι υψηλότερόν σου· φρόντιζε, λοιπόν, να τον υπερβής”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
Η ΓΙΟΡΤΗ της μητέρας! Την δεχτήκαμε και την δεχόμαστε μετά χαράς, αφού μάνα είναι μόνο μία! Η γιορτή του πατέρα! Ανοίγω παρένθεση. Προχθές 16 Ιουνίου ήταν, μας θύμισε ο φίλος μας ο Ηρακλής ο Αναγνωστόπουλος. Κλείνω την παρένθεση. Ας την δεχτούμε κι αυτή, έστω με αστερίσκο. Να δείτε, όμως, ότι θα πάμε παρακάτω: Στη γιορτή του γιου, στη γιορτή της κόρης, στη γιορτή του παππού, στη γιορτή της γιαγιάς, στη γιορτή του νονού , στη γιορτή της νονάς, στη γιορτή του θείου, στη γιορτή του κουνιάδου, στη γιορτή του μπατζανάκη... Κι ακόμα παρακάτω...
ΥΠΟΘΕΣΗ των αναγνωστών της στήλης πάνε να γίνουν τα ιστορικά ανέκδοτα. Και η ποιήτρια Μαρία Ζαβιανέλη στον... χορό. Αυτή μου έστειλε το παρακάτω:
ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΣ στα πρόθυρα του θανάτου ο Μέγας Αλέξανδρος κάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του που ήταν οι εξής: α) Να μεταφέρουν το φέρετρό του στους ώμους των οι τρεις καλύτεροι γιατροί. β) Να σκορπιστούν οι θησαυροί που είχε αποκτήσει σ’ όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του γ) Να μείνουν τα χέρια του να λικνίζονται έξω από το φέρετρο σε θέα όλων. Ενας από τους στρατηγούς έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι κι αυτός τους απάντησε: “1) Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στον θάνατο τη δύναμη να θεραπεύουν. 2) Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου για να δουν όλοι ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ και παραμένουν. 3) Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν, ότι ερχόμαστε με άδεια χέρια και με άδεια χέρια φεύγουμε”.
“... Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ/ σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,/ θα ’χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ,/ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες”
Από το ποίημα του Νίκου Καββαδία “Mal du depart”
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει
ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΒΡΑΖΟΥΜΕ στο ζουμί μας, ενώ λιώνουμε από τον ιδρώτα ή λιώνουμε από τον ιδρώτα ενώ βράζουμε στο ζουμί μας; Υπαρξιακό το ερώτημα. Στο πλαίσιο του... σαιξπηρικού to be or not to be. Κατά μίαν έννοιαν.
Tα κατεχαμε, να τα ξεχάσουμε, μας λένε. Αλλοι παπάδες ήρθανε κι αλλα χαρτιά βαστούνε, μας λένε. Κάτω η γενιά των 700 ευρώ, πάνω η γενιά των 500 ευρώ, μας λένε. Οτι το Μνημόνιο έγινε μνημόσυνο για τους εργαζόμενους, πάντως, δεν μας το λένε.
ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ δύο ποδοσφαιρικές ενδεκάδες μπορούσαν να σχηματίσουν οι ελεγκτές παύλα δανειστές μας (να μην ξεχνιόμαστε). Τριάντα πέντε και όχι είκοσι δύο μόνο ήταν τελικά, ζωή να ’χουν! Ανετα έστηναν ένα μουντιάλ σε μικρογραφία. Δεν είναι αργά να το κάνουν και τώρα. Ντομινίκ Στρος Καν, Ολι Ρεν και Ζαν Ζακ Τρισσέ, ευλογείτε!
ΒΑΡΑΤΕ όσο θέλετε, όποτε θέλετε και όπως θέλετε! Ας είναι καλά οι δικηγόροι μας! Μ’ αυτούς και μόνο μ’ αυτούς έχετε να κάνετε αξιότιμοι κύριοι του οίκου Moody’s!
ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ μας οι Κινέζοι να ’ναι καλά! Σε τίποτα δεν το ’χουν να αγοράσουν τα κρατικά μας ομόλογα που κρατούνται στις τράπεζες ως ενέχυρα. Βαράτε μας, λοιπόν. Μόνο η κακία και η μοχθηρία θα σας μείνουν στο τέλος!
ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ είναι, όπως έγραψα προχθές, να πετύχει η εγχείρηση, αλλά να μην πεθάνει ο ασθενής. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο το σχόλιο σχετικά με την επικρατούσα κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία. Σιβυλλικό;
ΠΡΙΝ ΑΠΟ πενήντα τόσα χρόνια, όχι πολύ παλιά δηλαδή, ένας γονιός που ήθελε το παιδί του να μάθει γράμματα έπρεπε να πληρώσει για να του αγοράσει τα βιβλία. Σήμερα που τέτοιο θέμα, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν υφίσταται, γιατί να μην πληρώνει τους προμηθευτές των νοσοκομείων για τα χρειώδη, στην περίπτωση που το παιδί του μπει στο νοσοκομείο! Αμάν πια αυτό το κράτος!
ΑΠΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ υποψήφιους δημάρχους στον Αποκόρωνα να φάνε και οι κότες. Από σκέτους υποψήφιους λίγα πράγματα. Παράπονο κι αυτό, Κωστή!
ΚΑΚΑ ΤΑ ΝΕΑ τσ’ Εθνικής στο Μουντιάλ, στη μπάλα/ αν βάλουν δίχτυ από μπρος γκολ δε θα φάνε άλλα. Και σε ρόλο δημοσιογράφου και σε ρόλο... προπονητή ο μαντιναδολόγος της στήλης, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Για να δούμε τι θα δούμε και στον σημερινό αγώνα με τη Νιγηρία...
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όσα κατά καιρούς έχεις γράψει για μένα, μου είπε ο γνωστός και στις πέτρες αυτού του τόπου δάσκαλος - λαογράφος Σταμάτης Αποστολάκης, όταν μετά το τέλος της εκδήλωσης που έγινε τις προάλλες, προς τιμήν του, στον “Χρυσόστομο” πέρασα για να του ευχηθώ καλή συνέχεια! Πάντα χρεώστης μένω στο έργο σου, Σταμάτη, όσα κι αν γράψω!
ΜΠΑΜΠΗ Γριβάκη, συγγραφέα, Βλητές: Και δια της Στήλης ένα μικρό μέν, από καρδιάς όμως “ευχαριστώ” για το βιβλίο σας “Ρίμα και Χαμόγελο” που μου στείλατε. Είναι να μη διαβάσει κανείς μια απ’ τις ρίμες που περιέχει. Ετσι και το κάνει δεν θ’ αφήσει ούτε μία αδιάβαστη. Και βέβαια θα επιστρέψει για να τις διαβάσει ξανά και ξανά και για να γελάσει. Και για να σπουδάσει στη μεγάλη της Λαϊκής Σοφίας Σχολή, ταυτόχρονα.
ΟΤΑΝ καταδίκασαν τον Σωκράτη σε θάνατο η Ξανθίππη του είπε ότι τον καταδίκασαν άδικα: Ο Σωκράτης της είπε. “Ευτυχώς που δεν με καταδίκασαν δίκαια”.
“Στο δάσκαλο ο Νικολής να τον ρωτήσει τρέχει,/ να του εξηγήσει αν μπορεί μια απορία που έχει./- Μα πε μου, μπρε συ δάσκαλε, η γη αφού γυρίζει, γιάντα κραθιόμαστε ορθοί και δε μα σε λιχνίζει;/- Ο νόμος της βαρύτητας είναι που μας κρατάει,/ και μένει όρθιο Νικολή στη γη ό,τι πατάει./ - Μια απορία δάσκαλε έχω ακόμα όμως,/ πώς εκραθιότανε ορθά πριν ψηφιστεί ο νόμος;”
Το ποίημα “Ο νόμος της βαρύτητας” του Μπάμπη Γριβάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΒΡΑΖΟΥΜΕ στο ζουμί μας, ενώ λιώνουμε από τον ιδρώτα ή λιώνουμε από τον ιδρώτα ενώ βράζουμε στο ζουμί μας; Υπαρξιακό το ερώτημα. Στο πλαίσιο του... σαιξπηρικού to be or not to be. Κατά μίαν έννοιαν.
Tα κατεχαμε, να τα ξεχάσουμε, μας λένε. Αλλοι παπάδες ήρθανε κι αλλα χαρτιά βαστούνε, μας λένε. Κάτω η γενιά των 700 ευρώ, πάνω η γενιά των 500 ευρώ, μας λένε. Οτι το Μνημόνιο έγινε μνημόσυνο για τους εργαζόμενους, πάντως, δεν μας το λένε.
ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ δύο ποδοσφαιρικές ενδεκάδες μπορούσαν να σχηματίσουν οι ελεγκτές παύλα δανειστές μας (να μην ξεχνιόμαστε). Τριάντα πέντε και όχι είκοσι δύο μόνο ήταν τελικά, ζωή να ’χουν! Ανετα έστηναν ένα μουντιάλ σε μικρογραφία. Δεν είναι αργά να το κάνουν και τώρα. Ντομινίκ Στρος Καν, Ολι Ρεν και Ζαν Ζακ Τρισσέ, ευλογείτε!
ΒΑΡΑΤΕ όσο θέλετε, όποτε θέλετε και όπως θέλετε! Ας είναι καλά οι δικηγόροι μας! Μ’ αυτούς και μόνο μ’ αυτούς έχετε να κάνετε αξιότιμοι κύριοι του οίκου Moody’s!
ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ μας οι Κινέζοι να ’ναι καλά! Σε τίποτα δεν το ’χουν να αγοράσουν τα κρατικά μας ομόλογα που κρατούνται στις τράπεζες ως ενέχυρα. Βαράτε μας, λοιπόν. Μόνο η κακία και η μοχθηρία θα σας μείνουν στο τέλος!
ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ είναι, όπως έγραψα προχθές, να πετύχει η εγχείρηση, αλλά να μην πεθάνει ο ασθενής. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο το σχόλιο σχετικά με την επικρατούσα κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία. Σιβυλλικό;
ΠΡΙΝ ΑΠΟ πενήντα τόσα χρόνια, όχι πολύ παλιά δηλαδή, ένας γονιός που ήθελε το παιδί του να μάθει γράμματα έπρεπε να πληρώσει για να του αγοράσει τα βιβλία. Σήμερα που τέτοιο θέμα, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν υφίσταται, γιατί να μην πληρώνει τους προμηθευτές των νοσοκομείων για τα χρειώδη, στην περίπτωση που το παιδί του μπει στο νοσοκομείο! Αμάν πια αυτό το κράτος!
ΑΠΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ υποψήφιους δημάρχους στον Αποκόρωνα να φάνε και οι κότες. Από σκέτους υποψήφιους λίγα πράγματα. Παράπονο κι αυτό, Κωστή!
ΚΑΚΑ ΤΑ ΝΕΑ τσ’ Εθνικής στο Μουντιάλ, στη μπάλα/ αν βάλουν δίχτυ από μπρος γκολ δε θα φάνε άλλα. Και σε ρόλο δημοσιογράφου και σε ρόλο... προπονητή ο μαντιναδολόγος της στήλης, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Για να δούμε τι θα δούμε και στον σημερινό αγώνα με τη Νιγηρία...
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όσα κατά καιρούς έχεις γράψει για μένα, μου είπε ο γνωστός και στις πέτρες αυτού του τόπου δάσκαλος - λαογράφος Σταμάτης Αποστολάκης, όταν μετά το τέλος της εκδήλωσης που έγινε τις προάλλες, προς τιμήν του, στον “Χρυσόστομο” πέρασα για να του ευχηθώ καλή συνέχεια! Πάντα χρεώστης μένω στο έργο σου, Σταμάτη, όσα κι αν γράψω!
ΜΠΑΜΠΗ Γριβάκη, συγγραφέα, Βλητές: Και δια της Στήλης ένα μικρό μέν, από καρδιάς όμως “ευχαριστώ” για το βιβλίο σας “Ρίμα και Χαμόγελο” που μου στείλατε. Είναι να μη διαβάσει κανείς μια απ’ τις ρίμες που περιέχει. Ετσι και το κάνει δεν θ’ αφήσει ούτε μία αδιάβαστη. Και βέβαια θα επιστρέψει για να τις διαβάσει ξανά και ξανά και για να γελάσει. Και για να σπουδάσει στη μεγάλη της Λαϊκής Σοφίας Σχολή, ταυτόχρονα.
ΟΤΑΝ καταδίκασαν τον Σωκράτη σε θάνατο η Ξανθίππη του είπε ότι τον καταδίκασαν άδικα: Ο Σωκράτης της είπε. “Ευτυχώς που δεν με καταδίκασαν δίκαια”.
“Στο δάσκαλο ο Νικολής να τον ρωτήσει τρέχει,/ να του εξηγήσει αν μπορεί μια απορία που έχει./- Μα πε μου, μπρε συ δάσκαλε, η γη αφού γυρίζει, γιάντα κραθιόμαστε ορθοί και δε μα σε λιχνίζει;/- Ο νόμος της βαρύτητας είναι που μας κρατάει,/ και μένει όρθιο Νικολή στη γη ό,τι πατάει./ - Μια απορία δάσκαλε έχω ακόμα όμως,/ πώς εκραθιότανε ορθά πριν ψηφιστεί ο νόμος;”
Το ποίημα “Ο νόμος της βαρύτητας” του Μπάμπη Γριβάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010
Eυθύβολα και μη...
Περί... φάβας η συζήτηση
Γράφει ο
Νεκτάριος Ευ.Κακατσάκης
Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια από τη γέννησή μου -περί τα 27 αν δεν με απατά η μνήμη μου- για να δοκιμάσω...φάβα!
Πλέον είναι από τα καλύτερά μου εδέσματα και ειδικά με λαδάκι, λεμονάκι και συνοδεία από κρεμμύδι, μπορώ άνετα να φάω ολόκληρο το βαθύ πιάτο της σούπας και να -με συγχωρείτε- το γλείψω κιόλας!
Κι όμως θυμάμαι μικρός την... απέχθειά μου γι’ αυτό, παρόλο που ποτέ δεν το ’χα δοκιμάσει.
Οταν δε το δοκίμασα, για κάμποσο καιρό έψαχνα μέσα μου να βρω τις αιτίες που με κρατούσαν μακριά από αυτό το εύγευστο... “όσπριο”!
Η... κυριότερη από αυτές -όσο απίστευτη κι αν ακούγεται- προέρχεται από την ερμηνεία που δίνεται σε αυτήν τη λέξη όταν χρησιμοποιείται ως ποδοσφαιρικός όρος! Κι αυτό γιατί το αστείο γκολ που δέχεται ο τερματοφύλακας με ξεκάθαρη δική του ευθύνη ονομάζεται γκολ - φάβα!
Επιπλέον, αν ο ίδιος τερματοφύλακας συνεχίζει να δέχεται τέτοιου είδους αστεία γκολ
-φάβες τότε χαρακτηρίζεται ως “φάβας”!
Το να ήσουν “φάβας” και νά ’τρωγες “φάβες” στο ποδόσφαιρο και ιδίως ως παιδί σε αυτοσχέδια γήπεδα στις αλάνες, στις πλατείες, στις αυλές των σχολείων δεν ήταν και ό,τι καλύτερο! Ησουν ο περίγελος των παικτών αλλά και των θεατών και αυτή η ρετσινιά δύσκολα έφευγε από πάνω σου! Ακόμα θυμάμαι τους “φάβες” των παιδικών μου χρόνων κι ακόμη και τώρα όταν τους δω στον δρόμο αυτός ο χαρακτηρισμός είναι η πρώτη λέξη που μου ’ρχεται στο μυαλό! Υπάρχουν δε περιπτώσεις που θυμάμαι και τα γκολ - φάβες που εκείνοι δέχτηκαν αλλά αυτό αποτελεί μια άλλη ξεχωριστή ενότητα!
Εδώ θα ’θελα να κάνω σαφές ότι η θέση στην οποία αγωνιζόμουν δεν ήταν αυτή του τερματοφύλακα, άρα δεν απέκτησα ψυχολογικό πρόβλημα δεχόμενος φάβες, ωστόσο τους... φάβες τους συμπονούσα και ακόμη τους συμπονώ, φτάνει να μην αγωνίζονται για πολύ στην ομάδα που υποστηρίζω!
Στο μουντιάλ ποδοσφαίρου που αυτές τις ημέρες διεξάγεται στα γήπεδα της Ν. Αφρικής, η φάβα που έφαγε ο τερματοφύλακας της Εθνικής ομάδας της Αγγλίας Robert Green έχει γίνει εθνικό θέμα για τους Αγγλους αλλά και παγκόσμιο, ειδικά για τους οπαδούς και τους φιλάθλους που αρέσκονται στο να αναλίσκονται σε συζητήσεις επί συζητήσεων γι’ αυτήν τη φάβα αφήνοντας σημαντικότερα θέματα στην άκρη...
Γράφει ο
Νεκτάριος Ευ.Κακατσάκης
Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια από τη γέννησή μου -περί τα 27 αν δεν με απατά η μνήμη μου- για να δοκιμάσω...φάβα!
Πλέον είναι από τα καλύτερά μου εδέσματα και ειδικά με λαδάκι, λεμονάκι και συνοδεία από κρεμμύδι, μπορώ άνετα να φάω ολόκληρο το βαθύ πιάτο της σούπας και να -με συγχωρείτε- το γλείψω κιόλας!
Κι όμως θυμάμαι μικρός την... απέχθειά μου γι’ αυτό, παρόλο που ποτέ δεν το ’χα δοκιμάσει.
Οταν δε το δοκίμασα, για κάμποσο καιρό έψαχνα μέσα μου να βρω τις αιτίες που με κρατούσαν μακριά από αυτό το εύγευστο... “όσπριο”!
Η... κυριότερη από αυτές -όσο απίστευτη κι αν ακούγεται- προέρχεται από την ερμηνεία που δίνεται σε αυτήν τη λέξη όταν χρησιμοποιείται ως ποδοσφαιρικός όρος! Κι αυτό γιατί το αστείο γκολ που δέχεται ο τερματοφύλακας με ξεκάθαρη δική του ευθύνη ονομάζεται γκολ - φάβα!
Επιπλέον, αν ο ίδιος τερματοφύλακας συνεχίζει να δέχεται τέτοιου είδους αστεία γκολ
-φάβες τότε χαρακτηρίζεται ως “φάβας”!
Το να ήσουν “φάβας” και νά ’τρωγες “φάβες” στο ποδόσφαιρο και ιδίως ως παιδί σε αυτοσχέδια γήπεδα στις αλάνες, στις πλατείες, στις αυλές των σχολείων δεν ήταν και ό,τι καλύτερο! Ησουν ο περίγελος των παικτών αλλά και των θεατών και αυτή η ρετσινιά δύσκολα έφευγε από πάνω σου! Ακόμα θυμάμαι τους “φάβες” των παιδικών μου χρόνων κι ακόμη και τώρα όταν τους δω στον δρόμο αυτός ο χαρακτηρισμός είναι η πρώτη λέξη που μου ’ρχεται στο μυαλό! Υπάρχουν δε περιπτώσεις που θυμάμαι και τα γκολ - φάβες που εκείνοι δέχτηκαν αλλά αυτό αποτελεί μια άλλη ξεχωριστή ενότητα!
Εδώ θα ’θελα να κάνω σαφές ότι η θέση στην οποία αγωνιζόμουν δεν ήταν αυτή του τερματοφύλακα, άρα δεν απέκτησα ψυχολογικό πρόβλημα δεχόμενος φάβες, ωστόσο τους... φάβες τους συμπονούσα και ακόμη τους συμπονώ, φτάνει να μην αγωνίζονται για πολύ στην ομάδα που υποστηρίζω!
Στο μουντιάλ ποδοσφαίρου που αυτές τις ημέρες διεξάγεται στα γήπεδα της Ν. Αφρικής, η φάβα που έφαγε ο τερματοφύλακας της Εθνικής ομάδας της Αγγλίας Robert Green έχει γίνει εθνικό θέμα για τους Αγγλους αλλά και παγκόσμιο, ειδικά για τους οπαδούς και τους φιλάθλους που αρέσκονται στο να αναλίσκονται σε συζητήσεις επί συζητήσεων γι’ αυτήν τη φάβα αφήνοντας σημαντικότερα θέματα στην άκρη...
Τρίτη 15 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΑΓΚΑΛΙΑ με το σώμα του καλοκαιριού τα παιδιά από σήμερα! Τα σχολεία κλείνουν και το υπέροχο βιβλίο της φύσης είναι ήδη ανοιχτό. Καλή ανάγνωση, παιδιά!
ΚΑΝΕΙ κρύο, κάνει τσίφι/ για το δόλιο το κοτσίφι! Για να ξορκίσω τον επερχόμενο ή τον επελθόντα καύσωνα το γράφω. Ο καθείς και τα ξόρκια του.
“ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ Επαρχιακού Τύπου, (ΙΕΤ) εργαλείο ποιοτικής δημοσιογραφίας και πολυφωνικής δημοκρατίας, σ' ένα συνεχώς εξελισσόμενο επάγγελμα και μεταβαλλόμενο κόσμο”. Το θέμα της ραδιοφωνικής εκπομπής “Κρήτη - Ευρώπη” που μεταδόθηκε την περασμένη Παρασκευή (6 - 7 μ.μ.) από τις συχνότητες της ΕΡΑ Χανίων και της ΕΡΑ Ηρακλείου με αφορμή τα εγκαίνια του Ινστιτούτου. Εν είδει πανηγυρικού εσπερινού. Ιερουργούντος όπως πάντα του φίλου μου του Ηρακλή Γαλανάκη.
Η ΕΙΔΗΣΗ είναι ζόρικη υπόθεση. Κοντά σ' αυτό κι εκείνο που είπε ο αντιπρόεδρος της ΕΣΗΕΑ ο Δημήτρης ο Τσαλαπάτης. Την είδηση πρέπει να την δίνεις αργότερα! Από τις φράσεις που ακούστηκαν στα εγκαίνια του Ινστιτούτου και μου έμειναν.
ΣΑΒΒΑΤΟ όσοι πήγανε στους Άγιους Πάντες πέρα/ οι τυχεροί περάσανε μιαν όμορφη ημέρα. Κι αυτό γιατί όπως συμπληρώνει εκπροσωπώντας τους… άτυχους ο μαντιναδολόγος της στήλης, ο Ηλίας ο Σταματάκης: Το Ινστιτούτο, φίλοι μου, Τύπου εγκαινιάσαν/ και όσοι δεν επήγανε δεν ξέρουνε τι χάσαν!
ΘΕΡΜΟ καλοκαίρι, θερμότερο φθινόπωρο, θερμότατος χειμώνας. Από άλλο ανέκδοτο αυτό. Μπορεί, ωστόσο, να θεωρηθεί και σαν άσκηση για τα παραθετικά των επιθέτων.
ΛΕΙΠΕΙ η άνοιξη, ε; Ατμός θα 'χουμε γίνει, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ε.Κ.Υ. (Εθνικής Καταστροφολογικής Υπηρεσίας) μέχρι τότε.
ΔΥΟ ποδοσφαιρικές ενδεκάδες, (είκοσι δύο είναι, ζωή να 'χουν) μπορούν να σχηματίσουν οι ελεγκτές του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που βρίσκονται αυτές τις μέρες στα μέρη μας. Δεν παίζουν, και λόγω μουντιάλ ένα δίτερμα, λέω εγώ, και να μας αφήσουν ήσυχους;
ΑΦΟΥ φάγαμε δύο γκολ από τη Νότια Κορέα, γιατί να μη φάμε τέσσερα από τη Νιγηρία; Ο απαισιόδοξος. Αφού φάγαμε δύο γκολ από τη Νότια Κορέα, γιατί να μη βάλουμε εμείς δύο στη Νιγηρία; Ο αισιόδοξος. Αφού φάγαμε δύο γκολ από τη Νότια Κορέα, γιατί να μη φάμε ένα και να βάλουμε ένα στη Νιγηρία. Ο… προβλέπων το αποτέλεσμα του περί ου ο λόγος αγώνα.
ΓΙΑΝΝΗ Γ. Χρηστάκη, επιτ. σχολικό σύμβουλο - συγγραφέα: Όχι, δεν ήταν έκπληξη για μένα, ότι το νέο σου, το 21ο αν θυμούμαι καλά, βιβλίο σου με τίτλο “Στα φτερά του ονείρου”, είναι νουβέλα. Ξεχειλίζει το λογοτεχνικό τάλαντο και στα ιστορικά και στα παιδαγωγικά σου βιβλία.
Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ πρόσεξε κάποτε ένα μικρό παιδί να πίνει νερό από μια πηγή με τα χέρια του. Πέταξε τότε το κύπελλο λέγοντας: “Αυτό το μικρό παιδί με νίκησε στο θέμα της απλότητας”.
“Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο/ κουρεμένο κεφάλι, όνειρο ακούρευτο,/ ποδιά με σταυρωμένες άγκυρες/ μπράτσο του πεύκου, γλώσσα του ψαριού,/ αδελφάκι του σύννεφου!/ Κοντά του είδες ν' ασπρίζει ένα βότσαλο/ άκουσες να σφυρίζει ένα καλάμι/ τα πιο γλυκά τοπία που γνώρισες,/ τα πιο χρωματιστά/ βαθιά - βαθιά ο αστείος περίπατος του σπάρου,/ ψηλά-ψηλά της εκκλησίτσας το καπέλο/ και πέρα - πέρα ένα βαπόρι με φουγάρα κόκκινα…”
Από το ποίημα “Σώμα του καλοκαιριού” του Οδυσσέα Ελύτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΑΓΚΑΛΙΑ με το σώμα του καλοκαιριού τα παιδιά από σήμερα! Τα σχολεία κλείνουν και το υπέροχο βιβλίο της φύσης είναι ήδη ανοιχτό. Καλή ανάγνωση, παιδιά!
ΚΑΝΕΙ κρύο, κάνει τσίφι/ για το δόλιο το κοτσίφι! Για να ξορκίσω τον επερχόμενο ή τον επελθόντα καύσωνα το γράφω. Ο καθείς και τα ξόρκια του.
“ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ Επαρχιακού Τύπου, (ΙΕΤ) εργαλείο ποιοτικής δημοσιογραφίας και πολυφωνικής δημοκρατίας, σ' ένα συνεχώς εξελισσόμενο επάγγελμα και μεταβαλλόμενο κόσμο”. Το θέμα της ραδιοφωνικής εκπομπής “Κρήτη - Ευρώπη” που μεταδόθηκε την περασμένη Παρασκευή (6 - 7 μ.μ.) από τις συχνότητες της ΕΡΑ Χανίων και της ΕΡΑ Ηρακλείου με αφορμή τα εγκαίνια του Ινστιτούτου. Εν είδει πανηγυρικού εσπερινού. Ιερουργούντος όπως πάντα του φίλου μου του Ηρακλή Γαλανάκη.
Η ΕΙΔΗΣΗ είναι ζόρικη υπόθεση. Κοντά σ' αυτό κι εκείνο που είπε ο αντιπρόεδρος της ΕΣΗΕΑ ο Δημήτρης ο Τσαλαπάτης. Την είδηση πρέπει να την δίνεις αργότερα! Από τις φράσεις που ακούστηκαν στα εγκαίνια του Ινστιτούτου και μου έμειναν.
ΣΑΒΒΑΤΟ όσοι πήγανε στους Άγιους Πάντες πέρα/ οι τυχεροί περάσανε μιαν όμορφη ημέρα. Κι αυτό γιατί όπως συμπληρώνει εκπροσωπώντας τους… άτυχους ο μαντιναδολόγος της στήλης, ο Ηλίας ο Σταματάκης: Το Ινστιτούτο, φίλοι μου, Τύπου εγκαινιάσαν/ και όσοι δεν επήγανε δεν ξέρουνε τι χάσαν!
ΘΕΡΜΟ καλοκαίρι, θερμότερο φθινόπωρο, θερμότατος χειμώνας. Από άλλο ανέκδοτο αυτό. Μπορεί, ωστόσο, να θεωρηθεί και σαν άσκηση για τα παραθετικά των επιθέτων.
ΛΕΙΠΕΙ η άνοιξη, ε; Ατμός θα 'χουμε γίνει, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ε.Κ.Υ. (Εθνικής Καταστροφολογικής Υπηρεσίας) μέχρι τότε.
ΔΥΟ ποδοσφαιρικές ενδεκάδες, (είκοσι δύο είναι, ζωή να 'χουν) μπορούν να σχηματίσουν οι ελεγκτές του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που βρίσκονται αυτές τις μέρες στα μέρη μας. Δεν παίζουν, και λόγω μουντιάλ ένα δίτερμα, λέω εγώ, και να μας αφήσουν ήσυχους;
ΑΦΟΥ φάγαμε δύο γκολ από τη Νότια Κορέα, γιατί να μη φάμε τέσσερα από τη Νιγηρία; Ο απαισιόδοξος. Αφού φάγαμε δύο γκολ από τη Νότια Κορέα, γιατί να μη βάλουμε εμείς δύο στη Νιγηρία; Ο αισιόδοξος. Αφού φάγαμε δύο γκολ από τη Νότια Κορέα, γιατί να μη φάμε ένα και να βάλουμε ένα στη Νιγηρία. Ο… προβλέπων το αποτέλεσμα του περί ου ο λόγος αγώνα.
ΓΙΑΝΝΗ Γ. Χρηστάκη, επιτ. σχολικό σύμβουλο - συγγραφέα: Όχι, δεν ήταν έκπληξη για μένα, ότι το νέο σου, το 21ο αν θυμούμαι καλά, βιβλίο σου με τίτλο “Στα φτερά του ονείρου”, είναι νουβέλα. Ξεχειλίζει το λογοτεχνικό τάλαντο και στα ιστορικά και στα παιδαγωγικά σου βιβλία.
Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ πρόσεξε κάποτε ένα μικρό παιδί να πίνει νερό από μια πηγή με τα χέρια του. Πέταξε τότε το κύπελλο λέγοντας: “Αυτό το μικρό παιδί με νίκησε στο θέμα της απλότητας”.
“Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο/ κουρεμένο κεφάλι, όνειρο ακούρευτο,/ ποδιά με σταυρωμένες άγκυρες/ μπράτσο του πεύκου, γλώσσα του ψαριού,/ αδελφάκι του σύννεφου!/ Κοντά του είδες ν' ασπρίζει ένα βότσαλο/ άκουσες να σφυρίζει ένα καλάμι/ τα πιο γλυκά τοπία που γνώρισες,/ τα πιο χρωματιστά/ βαθιά - βαθιά ο αστείος περίπατος του σπάρου,/ ψηλά-ψηλά της εκκλησίτσας το καπέλο/ και πέρα - πέρα ένα βαπόρι με φουγάρα κόκκινα…”
Από το ποίημα “Σώμα του καλοκαιριού” του Οδυσσέα Ελύτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Ωσεί παρών
Βαγγέλης Κακατσάκης | 14.06.2010
Ολοι οι δρόμοι του Νομού οδηγούσαν προχθές, Σάββατο 12 Ιουνίου, αργά το απόγευμα, στους Αγίους Πάντες τ’ Αποκόρωνα. Τα εγκαίνια του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου γαρ, που τώρα και ένα περίπου χρόνο στεγάζεται στις εκ βάθρων ανακαινισθείσες εγκαταστάσεις του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία” και πολλοί, πάμπολλοι συναθροίστηκαν εκεί. Ανθρωποι του Τύπου, απ’ όλη την Ελλάδα και από διάφορα μέρη της Ευρώπης, δάσκαλοι της δημοσιογραφίας, εκπρόσωποι πανεπιστημιακών τμημάτων, ινστιτούτων Τύπου και δημοσιογραφικών ενώσεων, ιδιοκτήτες εφημερίδων και απλοί δημοσιογράφοι. Και βεβαίως εκπρόσωποι αρχών και φορέων. Ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος, ο μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος, η υπουργός Παιδείας και δια βίου μάθησης Αννα Διαμαντοπούλου, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Σταύρος Αρναουτάκης, ο τέως πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Δημήτρης Σιούφας, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Τύπου Γιώργος Πετρουλάκης, οι βουλευτές του Νομού Ευτύχης Δαμιανάκης, Μανώλης Σκουλάκης και Χρήστος Μαρκογιαννάκης, ο νομάρχης Χανίων Γρηγόρης Αρχοντάκης, δήμαρχοι και άλλοι διάφοροι. Μα προπάντων κόσμος πολύς. Φίλοι και αναγνώστες των “Χανιώτικων Νέων”, βασικά, που ήθελαν να δηλώσουν παρόντες στο μεγάλης σημασίας ιστορικό αυτό γεγονός, στο επίσημο άνοιγμα, δηλαδή, των πυλών του Ινστιτούτου, για να εκφράσουν τη χαρά τους και να ευχηθούν “καλή επιτυχία”. Κοντά σ’ αυτούς και μια ευάριθμη ομάδα από τον Σύλλογο των Αδιόριστων Εκπαιδευτικών που ήρθαν για να φωνάξουν το δίκιο τους, θυμίζοντας σε τελική ανάλυση τη δύναμη που εξακολουθεί να έχει η δημοσιογραφία.
Ωσεί παρών ήταν ωστόσο στην όλη εκδήλωση, τόσο κατά τη διάρκεια του Αγιασμού και των εγκαινίων, όσο και κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του Ινστιτούτου και των ομιλιών που ακολούθησαν ο εμπνευστής και δημιουργός του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, ο εκ Νεροχωρίου Αποκορώνου ορμώμενος, σεβασμιότατος μητροπολίτης, πρώην Κισάμου και Σελίνου, Ειρηναίος Γαλανάκης. Κι ήταν σαν να έψαλε κι αυτός μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, τον νυν Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου και τους παρόντες παπάδες της επαρχίας των Αποκορώνων το “Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου”. Κι ήταν σαν να έκοψε κι αυτός μαζί με την Υπουργό και τον τέως πρόεδρο της Βουλής την κορδέλα των εγκαινίων. Κι ήταν σαν να έδωσε πρώτος αυτός την ευλογία του. “Ν’ αγαπάτε τούτο το Ιδρυμα, παιδιά μου, να τ’ αγαπάτε”, ήταν σαν να είπε.
Ο ρόλος του δημιουργού
“Αν δεν ήσουν εσύ μπροστάρης δεν θα γινόταν τίποτα”. Αυτά μεταξύ των άλλων είπε, απευθυνόμενος στον και διευθυντή της εφημερίδας μας Γιάννη Γαρεδάκη, σε μια αποστροφή του λόγου του, κατά τη διάρκεια του χαιρετισμού του, στα περί ου ο λόγος στις σημερινές εύφημες μνείες εγκαίνια, ένας εκ των ομιλητών. Ανάλογα εύσημα απένειμαν, ωστόσο, στον και πρόεδρο του ΙΕΤ, κι όλοι όσοι μίλησαν μετά απ’ αυτόν. Αλλος έτσι κι άλλος αλλιώς ο καθένας με τον τρόπο του, από την υπουργό Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου και τον τ. πρόεδρο της Βουλής Δημήτρη Σιούφα, που μίλησαν πρώτοι, μέχρι και τον αρχιεπίσκοπο Κρήτης, τον από Κυδωνίας και Αποκορώνου Ειρηναίο, που έκλεισε τους χαιρετισμούς, όλοι μίλησαν για το τρίτο “στοίχημα” (ο όρος ανήκει στον και καλό φίλο του Γιάννη Γαρεδάκη και δικό μου τ. γενικό γραμματέα της ΕΣΗΕΑ Κώστα Μπετινάκη. Τα δύο πρώτα στοιχήματα του Γ.Γ. είναι τα “Χανιώτικα Νέα και το Μουσείο Τυπογραφίας”) ζωής που έβαλε και στο τέλος κέρδισε ο Γαρεδάκης. Με εμφανή δυσφορία τα άκουγε όλα τούτα, τα απολύτως ειλικρινή ωστόσο, αυτός. Την ξέρω καλά την φιλοσοφία του, που στηρίζεται στη φράση του Κοπέρνικου που λέει για τον ρόλο του προπέτη και τον ρόλο του δημιουργού. Ο καθένας μας πρεπει να κάνει το χρέος του από τη θέση που βρίσκεται. Να είναι, δηλαδή, για να χρησιμοποιήσω μια φράση που έχει πει σε άλλη ευκαιρία, ο εκ των βασικών υποστηρικτών του Ινστιτούτου, καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών Μιχάλης Μεϊμάρης, “ένας μικρός θεός” στον χώρο του. Ενας μικρός θεός, “που αναγκάζει” για να θυμηθώ μια φράση του Πάουλο Κοέλιο από τον “Αλχημιστή”, όλο το σύμπαν να συνωμοτήσει για να πετύχει αυτό που θέλει. Ε, λοιπόν, το ‘χει αυτό το χάρισμα ο Γαρεδάκης. Γι’ άλλη μια φορά το παραδέχτηκα ακούγοντάς τον ν’ αναφέρεται ονομαστικά σ’ όλους όσοι βοήθησαν να γίνει το όραμα πράξη.
O αγώνας συνεχίζεται...
Μνημόνιο συνεργασίας του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου (του πρώτου και του μόνου εν Ελλάδι, να μην ξεχνιόμαστε) με το Υπουργείο Παιδείας στο πλαίσιο της φιλοσοφίας της δια βίου μάθησης. Μνημόνιο Συνεργασίας με το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Ερευνητικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διάθεση συνεργασίας από ανάλογα ινστιτούτα που λειτουργούν στην Ευρώπη. Αναγγελίες για χορήγηση βραβείου σε δημοσιογράφους από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και υποτροφιών από εφημερίδες του ΣΗΠΕ (Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων). Ενθάρρυνση από τους έλληνες αλλά και από τους ξένους δασκάλους της δημοσιογραφίας και υποσχέσεις για βοήθεια. Ενα μέρος της προίκας του νεογέννητου Ινστιτούτου, που έχει κάνει ήδη τα πρώτα του βήματα σ’ ένα τοπίο δύσβατο με βάρκα την ελπίδα.
“Τα δύσκολα πέρασαν, τα δυσκολότερα έρχονται”, είπε εν προκειμένω ο εμπνευστής και βασικός δημιουργός του Ινστιτούτου, ο Γιάννης ο Γαρεδάκης κατά τα εγκαίνια. “Χρειάζεται υπομονή και επιμονή για την υλοποίηση των στόχων, αφού το όποιο πρόγραμμα πρέπει να γίνει αποδεκτό απ’ αυτούς στους οποίους απευθύνεται”, κάποια απ’ τα λόγια του, κατά το κλείσιμο των εργασιών, τη δεύτερη μέρα. Ο αγώνας συνεχίζεται. Καλή επιτυχία!
Σάββατο 12 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει
ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΤΥΠΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ σήμερο γκινιάζει η επαρχία/ και φαίνει ευκή πολύπλουμη, καλή επιτυχία! Και βεβαίως δεν αναφέρεται αποκλειστικά στην πάλαι ποτέ επαρχία των Αποκορώνων, ο και καλός μου φίλος ξεχωριστός ποιητάρης και μαντιναδολόγος Κωστής Λαγουδιανάκης που μου έστειλε, μέσω κινητού την παραπάνω μαντινάδα. Καμάρι και στολή, πάει να πει στολίδι, συνολικά για την ελληνική επαρχία, για όλη την Ελλάδα δηλαδή, είναι το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου που εγκαινιάζεται σήμερα στους Αγιους Πάντες Αποκορώνου. Είναι προφανές.
ΧΙΛΙΑ ΚΑΛΩΣ ορίσανε απ’ όλη την Ευρώπη/ του Τύπου οι εκπρόσωποι της πένας οι ανθρώποι. Σήμερ(α) αγάλλεται η ψυχή και του Κακαουνάκη/ για τη χαρά του φίλου του, του Γιάννη Γαρεδάκη. Δική μου η πρώτη μαντινάδα, φίλης τακτικής, τακτικότατης, αναγνώστριας της στήλης, που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία της, η δεύτερη.
ΕΝΑ ΝΕΟ κεφάλαιο στην ιστορία της ελληνικής δημοσιογραφίας αρχίζει να γράφεται από σήμερα, με τα επίσημα εγκαίνια του Ινστιτούτου του Επαρχιακού Τύπου. Καλή αρχή και καλή συνέχεια.
ΑΣΤΕΙΟΤΗΤΕΣ τα περί δραχμής βεβαίως βεβαίως. Μόνο που όταν συνεχίζονται οι αστειότητες η κατάσταση γίνεται σοβαρή.
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ... Ρουμπινί (πες τον κι έτσι!) το ανάγνωσμα. Δεν είναι αναπόφευκτη η χρεωκοπία της Ελλάδας, ωστόσο είναι πολύ πιθανή η πτώχευσή της. Και τρέχα γύρευε τι θέλει να πει ο... προφήτης.
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ή την κουρτίνα; Και τα λεφτά και την κουρτίνα! Ούτε τα λεφτά ούτε την κουρτίνα! Δύο διαφορετικές απαντήσεις σε μια ερώτηση. Και απού κατάλαβε, κατάλαβε!
“ΝΑ ΜΗΝ ΥΒΡΙΣΗΣ ποτέ τον δημοσιογράφον· είναι φιλόπονος εργάτης, σπείρων δι’ ημέρας και νυκτός, και δρέπων εν τέλει καρπούς, πολύ διαφορετικούς εκείνων ους έσπειρεν. Μάρτυς αιώνιος, του οποίου και η αποτυχία είναι μαρτύριον, και ο θρίαμβος μαρτύριον”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ, γεια σου! Με τη Νότια Κορέα ο πρώτος αγώνας της Εθνικής μας για το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, σήμερα στις 2.30 μ.μ. Ξεσκονίστε τους καναπέδες των σαλονιών σας ή τις καρέκλες των ανά τη χώρα καφετεριών και λάβετε θέσεις. Και βεβαίως μην ξεχάσετε τις βουζουβέλες σας!
ΜΥΡΙΖΕΙ ΕΚΕΙΑ που γράφει τα της Κρήτης τα τραγούδια/ όπως τα βρήκε απ’ τους παλιούς, όπως τα τραγουδούσαν. / Να ’σαι καλά παντοτινά Δάσκαλε - Λαογράφε για να φροντίζεις όμορφα τση Κρήτης το περβόλι! Περιττό νομίζω να γράψω ότι το νεοριζίτικο αυτό αναφέρεται στον κατά κοινή ομολογία κορυφαίο λαογράφο του τόπου μας Σταμάτη Απ. Αποστολάκη. Με αφορμή την μεθαυριανή εκδήλωση.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ρώτησε κάποιος τον Θεμιστοκλή: “Τι θα προτιμούσες να είσαι Αχιλλέας ή Ομηρος;” Ο Θεμιστοκλής απάντησε με ερώτηση: “Εσύ τι θα ήθελες να είσαι, νικητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες ή αυτός που αναγγέλλει τα ονόματα των νικητών;”.
“... Ομως δεν μπορούμε να ζούμε σε ησυχία/ όταν τα δάχτυλα της καθημερινής ανάκρισης/ ματώνουν τις ουλές του κορμιού μας. / Γι’ αυτό προσευχόμαστε στην πεταλούδα,/ που ζητά απ’ το αυγινό φως/ έρωτα μαζί του, να μπορούμε/ κάθε αυγή, να προσφέρουμε εμείς/ το μπουκέτο με τις ηλιαχτίδες/ στον μπούστο της μέρας”
Από το ποίημα του γράφοντος “ΚΑΖΟΒΑΡ”, Εκδ. Φιλιππότης, Αθήνα 1987 “Η ησυχία μας(;)”
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΤΥΠΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ σήμερο γκινιάζει η επαρχία/ και φαίνει ευκή πολύπλουμη, καλή επιτυχία! Και βεβαίως δεν αναφέρεται αποκλειστικά στην πάλαι ποτέ επαρχία των Αποκορώνων, ο και καλός μου φίλος ξεχωριστός ποιητάρης και μαντιναδολόγος Κωστής Λαγουδιανάκης που μου έστειλε, μέσω κινητού την παραπάνω μαντινάδα. Καμάρι και στολή, πάει να πει στολίδι, συνολικά για την ελληνική επαρχία, για όλη την Ελλάδα δηλαδή, είναι το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου που εγκαινιάζεται σήμερα στους Αγιους Πάντες Αποκορώνου. Είναι προφανές.
ΧΙΛΙΑ ΚΑΛΩΣ ορίσανε απ’ όλη την Ευρώπη/ του Τύπου οι εκπρόσωποι της πένας οι ανθρώποι. Σήμερ(α) αγάλλεται η ψυχή και του Κακαουνάκη/ για τη χαρά του φίλου του, του Γιάννη Γαρεδάκη. Δική μου η πρώτη μαντινάδα, φίλης τακτικής, τακτικότατης, αναγνώστριας της στήλης, που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία της, η δεύτερη.
ΕΝΑ ΝΕΟ κεφάλαιο στην ιστορία της ελληνικής δημοσιογραφίας αρχίζει να γράφεται από σήμερα, με τα επίσημα εγκαίνια του Ινστιτούτου του Επαρχιακού Τύπου. Καλή αρχή και καλή συνέχεια.
ΑΣΤΕΙΟΤΗΤΕΣ τα περί δραχμής βεβαίως βεβαίως. Μόνο που όταν συνεχίζονται οι αστειότητες η κατάσταση γίνεται σοβαρή.
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ... Ρουμπινί (πες τον κι έτσι!) το ανάγνωσμα. Δεν είναι αναπόφευκτη η χρεωκοπία της Ελλάδας, ωστόσο είναι πολύ πιθανή η πτώχευσή της. Και τρέχα γύρευε τι θέλει να πει ο... προφήτης.
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ή την κουρτίνα; Και τα λεφτά και την κουρτίνα! Ούτε τα λεφτά ούτε την κουρτίνα! Δύο διαφορετικές απαντήσεις σε μια ερώτηση. Και απού κατάλαβε, κατάλαβε!
“ΝΑ ΜΗΝ ΥΒΡΙΣΗΣ ποτέ τον δημοσιογράφον· είναι φιλόπονος εργάτης, σπείρων δι’ ημέρας και νυκτός, και δρέπων εν τέλει καρπούς, πολύ διαφορετικούς εκείνων ους έσπειρεν. Μάρτυς αιώνιος, του οποίου και η αποτυχία είναι μαρτύριον, και ο θρίαμβος μαρτύριον”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ, γεια σου! Με τη Νότια Κορέα ο πρώτος αγώνας της Εθνικής μας για το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, σήμερα στις 2.30 μ.μ. Ξεσκονίστε τους καναπέδες των σαλονιών σας ή τις καρέκλες των ανά τη χώρα καφετεριών και λάβετε θέσεις. Και βεβαίως μην ξεχάσετε τις βουζουβέλες σας!
ΜΥΡΙΖΕΙ ΕΚΕΙΑ που γράφει τα της Κρήτης τα τραγούδια/ όπως τα βρήκε απ’ τους παλιούς, όπως τα τραγουδούσαν. / Να ’σαι καλά παντοτινά Δάσκαλε - Λαογράφε για να φροντίζεις όμορφα τση Κρήτης το περβόλι! Περιττό νομίζω να γράψω ότι το νεοριζίτικο αυτό αναφέρεται στον κατά κοινή ομολογία κορυφαίο λαογράφο του τόπου μας Σταμάτη Απ. Αποστολάκη. Με αφορμή την μεθαυριανή εκδήλωση.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ρώτησε κάποιος τον Θεμιστοκλή: “Τι θα προτιμούσες να είσαι Αχιλλέας ή Ομηρος;” Ο Θεμιστοκλής απάντησε με ερώτηση: “Εσύ τι θα ήθελες να είσαι, νικητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες ή αυτός που αναγγέλλει τα ονόματα των νικητών;”.
“... Ομως δεν μπορούμε να ζούμε σε ησυχία/ όταν τα δάχτυλα της καθημερινής ανάκρισης/ ματώνουν τις ουλές του κορμιού μας. / Γι’ αυτό προσευχόμαστε στην πεταλούδα,/ που ζητά απ’ το αυγινό φως/ έρωτα μαζί του, να μπορούμε/ κάθε αυγή, να προσφέρουμε εμείς/ το μπουκέτο με τις ηλιαχτίδες/ στον μπούστο της μέρας”
Από το ποίημα του γράφοντος “ΚΑΖΟΒΑΡ”, Εκδ. Φιλιππότης, Αθήνα 1987 “Η ησυχία μας(;)”
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΠΑΕΙ να στρώσει ο καιρός να καλοκαιρέψει! Μακρινή ανάμνηση ο χειμώνας. Μη μου πείτε ότι τον αναζητάτε. Αυτό δα έλειπε.
ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΑΜΕ, λέει, τη δεύτερη δόση του δανείου. Πάει να πει ότι μάλλον θα τη βγάλουμε ή έστω θα την κουτσοβγάλουμε εφέτος. Για του χρόνου έχει ο Θεός.
ΚΑΤΩ το έλλειμμα, πάνω η ύφεση. Αυτόν τον τίτλο είχε ανεβάσει χθες το Nooz.gr κι είπα να τον κατεβάσω για να τον ανεβάσω στα “πεταχτά”. Με την ευχή και το “πάνω” της ύφεσης να γίνει “κάτω”.
ΤΟ 73% των αναλυτών και των επενδυτών προβλέπουν, σύμφωνα με το αμερικανικό ειδησεογραφικό δίκτυο Bloomberg, ελληνική χρεοκοπία. Αφήστε τους να το προβλέπουν. Δεν έχουν ακουστά ποτέ αυτοί το τραγούδι που λέει ότι “η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει/ δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά,/ μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει/ και ξανά προς τη δόξα τραβά…
ΑΝ ΔΕΝ μας σώσουν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι, θα μας σώσουν οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι. Αν δεν μας σώσουν οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, θα μας σώσουν οι φίλοι μας οι Κινέζοι. Αν δε μας σώσουν οι φίλοι μας οι Κινέζοι θα μας σώσουν οι φίλοι μας οι Λίβυοι. Καντάφι εσύ,/ ελπίδα μας χρυσή!
ΠΑΙΡΝΩ το μπαστούνι μου και σας κυνηγώ… Ο λύκος, και μη με ρωτήσετε ποιος λύκος, που τριγυρνάει έξω από το μαντρί, το λέει. Μπουκιά και συχώριο κάτι αρνιά ελευθέρας βοσκής που κυκλοφορούν τελευταία.
ΟΛΟΙ οι ανεξάρτητοι στην εκλογική πίστα. Τα όργανα δεν παίζουν για τους εξαρτημένους. Ούτε για τους εξαρτημένους εξαρτημένους ούτε για τους εξαρτημένους ανεξάρτητους.
ΕΦΕΥΡΕΣΗ το κινητό, εφεύρεση μεγάλη/ μ' αυτό της λέω σ' αγαπώ και δεν τ' ακούν οι άλλοι. Πάντα ερωτευμένος ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης.
ΑΠΟ ΑΣΥΝΕΧΕΙΑ και ασυνέπεια χαρακτηρίζονται, λέει, οι όποιες πολιτικές για τον τουρισμό, κατά τον διευθυντή των Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων Γιώργο Δρακόπουλο. Μικρό το κακό. Σ' όλους τους άλλους τομείς, όπως της παιδείας για παράδειγμα, έχουμε περίσσευμα και συνέχειας και συνέπειας.
“… ΝΑ ΨΕΞΩ και βιαστικά τους φίλους Ευρωπαίους, που με το υπό σύσταση “Μουσείο της Ευρώπης” ετοιμάζονται να διαπράξουν το κατ' εξοχήν σκάνδαλο· να παραχαράξουν δηλαδή την ιστορική αλήθεια, παραγνωρίζοντας τη σημασία του Βυζαντίου για τη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι.” Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ, “Γιατί το Βυζάντιο”, Αθήνα 2010.
ΙΟΥΝΗ μου 'κανε τον Ιούλη την περασμένη Τρίτη ο… δαίμων του τυπογραφείου στο πρόπροτελευταίο “πεταχτό”. Μικρό το κακό είπα στον Παύλο (Παβλή) Πολυχρονάκη που μου το επεσήμανε έχοντας υπόψη τα χουνέρια που κατά καιρούς μου 'χει καμωμένα.
ΟΤΑΝ κάποτε έτυχε να φάει ο Διόνυσος, ο τύραννος των Συρακουσών με Σπαρτιάτες, είπε ότι βρήκε πολύ άνοστο τον μέλανα ζωμό που του σέρβιραν. “Θα έβρισκες πάρα πολύ νόστιμο το μαύρο μας ζωμό, αν πριν το φαγητό, κόπιαζες και γυμναζόσουν, όπως εμείς”, του απάντησαν οι Σπαρτιάτες που έτρωγαν μαζί του.
“… Τι υπάρχει πέρα κανείς δεν ξέρει/ καθώς ανεβαίνουμε προς τα εκεί/ μπακιρένια, ασημένια ή χρυσαφένια σκαλιά,/ και κόβουμε την ομίχλη που κρύβει το διάβα μας/ σαν ψωμί με μεγάλο οδοντωτό μαχαίρι./ Το παρελθόν είναι το ίδιο περίεργα άγιο με το μέλλον/ και η τύχη θα μας προειδοποιεί πάλι, πολύ νωρίς.”
Από το ποίημα “Τοπίο” του Όθωνα Μ. Δέφνερ.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΠΑΕΙ να στρώσει ο καιρός να καλοκαιρέψει! Μακρινή ανάμνηση ο χειμώνας. Μη μου πείτε ότι τον αναζητάτε. Αυτό δα έλειπε.
ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΑΜΕ, λέει, τη δεύτερη δόση του δανείου. Πάει να πει ότι μάλλον θα τη βγάλουμε ή έστω θα την κουτσοβγάλουμε εφέτος. Για του χρόνου έχει ο Θεός.
ΚΑΤΩ το έλλειμμα, πάνω η ύφεση. Αυτόν τον τίτλο είχε ανεβάσει χθες το Nooz.gr κι είπα να τον κατεβάσω για να τον ανεβάσω στα “πεταχτά”. Με την ευχή και το “πάνω” της ύφεσης να γίνει “κάτω”.
ΤΟ 73% των αναλυτών και των επενδυτών προβλέπουν, σύμφωνα με το αμερικανικό ειδησεογραφικό δίκτυο Bloomberg, ελληνική χρεοκοπία. Αφήστε τους να το προβλέπουν. Δεν έχουν ακουστά ποτέ αυτοί το τραγούδι που λέει ότι “η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει/ δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά,/ μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει/ και ξανά προς τη δόξα τραβά…
ΑΝ ΔΕΝ μας σώσουν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι, θα μας σώσουν οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι. Αν δεν μας σώσουν οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, θα μας σώσουν οι φίλοι μας οι Κινέζοι. Αν δε μας σώσουν οι φίλοι μας οι Κινέζοι θα μας σώσουν οι φίλοι μας οι Λίβυοι. Καντάφι εσύ,/ ελπίδα μας χρυσή!
ΠΑΙΡΝΩ το μπαστούνι μου και σας κυνηγώ… Ο λύκος, και μη με ρωτήσετε ποιος λύκος, που τριγυρνάει έξω από το μαντρί, το λέει. Μπουκιά και συχώριο κάτι αρνιά ελευθέρας βοσκής που κυκλοφορούν τελευταία.
ΟΛΟΙ οι ανεξάρτητοι στην εκλογική πίστα. Τα όργανα δεν παίζουν για τους εξαρτημένους. Ούτε για τους εξαρτημένους εξαρτημένους ούτε για τους εξαρτημένους ανεξάρτητους.
ΕΦΕΥΡΕΣΗ το κινητό, εφεύρεση μεγάλη/ μ' αυτό της λέω σ' αγαπώ και δεν τ' ακούν οι άλλοι. Πάντα ερωτευμένος ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης.
ΑΠΟ ΑΣΥΝΕΧΕΙΑ και ασυνέπεια χαρακτηρίζονται, λέει, οι όποιες πολιτικές για τον τουρισμό, κατά τον διευθυντή των Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων Γιώργο Δρακόπουλο. Μικρό το κακό. Σ' όλους τους άλλους τομείς, όπως της παιδείας για παράδειγμα, έχουμε περίσσευμα και συνέχειας και συνέπειας.
“… ΝΑ ΨΕΞΩ και βιαστικά τους φίλους Ευρωπαίους, που με το υπό σύσταση “Μουσείο της Ευρώπης” ετοιμάζονται να διαπράξουν το κατ' εξοχήν σκάνδαλο· να παραχαράξουν δηλαδή την ιστορική αλήθεια, παραγνωρίζοντας τη σημασία του Βυζαντίου για τη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι.” Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ, “Γιατί το Βυζάντιο”, Αθήνα 2010.
ΙΟΥΝΗ μου 'κανε τον Ιούλη την περασμένη Τρίτη ο… δαίμων του τυπογραφείου στο πρόπροτελευταίο “πεταχτό”. Μικρό το κακό είπα στον Παύλο (Παβλή) Πολυχρονάκη που μου το επεσήμανε έχοντας υπόψη τα χουνέρια που κατά καιρούς μου 'χει καμωμένα.
ΟΤΑΝ κάποτε έτυχε να φάει ο Διόνυσος, ο τύραννος των Συρακουσών με Σπαρτιάτες, είπε ότι βρήκε πολύ άνοστο τον μέλανα ζωμό που του σέρβιραν. “Θα έβρισκες πάρα πολύ νόστιμο το μαύρο μας ζωμό, αν πριν το φαγητό, κόπιαζες και γυμναζόσουν, όπως εμείς”, του απάντησαν οι Σπαρτιάτες που έτρωγαν μαζί του.
“… Τι υπάρχει πέρα κανείς δεν ξέρει/ καθώς ανεβαίνουμε προς τα εκεί/ μπακιρένια, ασημένια ή χρυσαφένια σκαλιά,/ και κόβουμε την ομίχλη που κρύβει το διάβα μας/ σαν ψωμί με μεγάλο οδοντωτό μαχαίρι./ Το παρελθόν είναι το ίδιο περίεργα άγιο με το μέλλον/ και η τύχη θα μας προειδοποιεί πάλι, πολύ νωρίς.”
Από το ποίημα “Τοπίο” του Όθωνα Μ. Δέφνερ.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010
Eυθύβολα και μη...
Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr
Ημίχρονο... στην κρίση
Από την ημέρα που ο Ολι Ρεν μας ευχήθηκε σε... άπταιστα ελληνικά kalo kouragio έχουν συμβεί τα μύρια όσα! Πλέον όλοι καταλαβαίνουμε ότι η ευχή του εκείνη αποδεικνύεται πολύ εύστοχη!
Και λέω “αποδεικνύεται”, αφού καθημερινά πρέπει να το έχουμε αυτό το κουράγιο και να συνεχίζουμε να την... παλεύουμε την όποια κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε!
Ακόμα κι εκείνοι που προς στιγμήν το πήρανε στο σορολόπ και στην πλάκα, τώρα θα πρέπει να έχουν αναθεωρήσει για την ενστικτώδη αντίδρασή τους όταν έμαθαν τον λόγο του Ευρωπαίου Επίτροπου!
Ο κ. Ρεν ήξερε πάρα πολύ καλά το τι επρόκειτο να επακολουθήσει όπως ακριβώς κι έγινε!
Το θέμα είναι ότι εκτός από το “kalo kouragio” θα έπρεπε να μας ευχηθεί και “kali tyhi” γιατί σίγουρα τη χρειαζόμαστε και αυτή, ίσως και παραπάνω από το kouragio για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα όσα θα ιδούν ακόμη τα ματάκια μας!
Αυτά πάνω - κάτω σκεφτόμουν καθώς περπατούσα ένα πρωί πριν από μερικές ημέρες, όταν συνάντησα ένα καλό μου φίλο που ’χα κάμποσο καιρό να δω! Επηρεασμένος από το γενικότερο κλίμα λοιπόν και μετά από τη συνηθισμένη χαιρετούρα, η συζήτηση πήγε να οδηγηθεί προς εκείνη την κατεύθυνση... περί της κρίσης!
“Μη μου μιλάς για την κρίση! Δεν θέλω ν’ ακούσω τίποτα γι’ αυτήν! Εχω ήδη κατεβάσει ρολά και φεύγω για... Africa”! μου είπε κοφτά.
Και πριν προλάβω να αρθρώσω την απορία μου σχετικά με τους λόγους της απόφασής του να μεταναστεύσει στη Μαύρη Ηπειρο και τι δουλειά βρήκε να κάνει εκεί, εκείνος με πρόλαβε!
“Σου ’χω αν θες εισιτηριάκια και για τα τρία ματς! Και με την Κορέα και με τη Νιγηρία και με την Αργεντινή! Είσαι;”.
Προς στιγμήν -δεν μπορώ να πω- δελεάστηκα! Αλλά αμέσως μετά επρυτάνευσε η λογική και οι αντικειμενικές δυσκολίες που δεν θα μπορούσαν να με αφήσουν να βρεθώ στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής...
...Εν μέσω κρίσης λοιπόν ξεκινά το μουντιάλ και με την Ελλάδα παρούσα χάρη στον Γερμανό της· θα συνεχίζω να το υποστηρίζω και σε πείσμα όλων εκείνων που με “γεια τους και χαρά τους” υποστηρίζουν ότι ο Οτο έχει φάει τα ψωμιά του!
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr
Ημίχρονο... στην κρίση
Από την ημέρα που ο Ολι Ρεν μας ευχήθηκε σε... άπταιστα ελληνικά kalo kouragio έχουν συμβεί τα μύρια όσα! Πλέον όλοι καταλαβαίνουμε ότι η ευχή του εκείνη αποδεικνύεται πολύ εύστοχη!
Και λέω “αποδεικνύεται”, αφού καθημερινά πρέπει να το έχουμε αυτό το κουράγιο και να συνεχίζουμε να την... παλεύουμε την όποια κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε!
Ακόμα κι εκείνοι που προς στιγμήν το πήρανε στο σορολόπ και στην πλάκα, τώρα θα πρέπει να έχουν αναθεωρήσει για την ενστικτώδη αντίδρασή τους όταν έμαθαν τον λόγο του Ευρωπαίου Επίτροπου!
Ο κ. Ρεν ήξερε πάρα πολύ καλά το τι επρόκειτο να επακολουθήσει όπως ακριβώς κι έγινε!
Το θέμα είναι ότι εκτός από το “kalo kouragio” θα έπρεπε να μας ευχηθεί και “kali tyhi” γιατί σίγουρα τη χρειαζόμαστε και αυτή, ίσως και παραπάνω από το kouragio για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα όσα θα ιδούν ακόμη τα ματάκια μας!
Αυτά πάνω - κάτω σκεφτόμουν καθώς περπατούσα ένα πρωί πριν από μερικές ημέρες, όταν συνάντησα ένα καλό μου φίλο που ’χα κάμποσο καιρό να δω! Επηρεασμένος από το γενικότερο κλίμα λοιπόν και μετά από τη συνηθισμένη χαιρετούρα, η συζήτηση πήγε να οδηγηθεί προς εκείνη την κατεύθυνση... περί της κρίσης!
“Μη μου μιλάς για την κρίση! Δεν θέλω ν’ ακούσω τίποτα γι’ αυτήν! Εχω ήδη κατεβάσει ρολά και φεύγω για... Africa”! μου είπε κοφτά.
Και πριν προλάβω να αρθρώσω την απορία μου σχετικά με τους λόγους της απόφασής του να μεταναστεύσει στη Μαύρη Ηπειρο και τι δουλειά βρήκε να κάνει εκεί, εκείνος με πρόλαβε!
“Σου ’χω αν θες εισιτηριάκια και για τα τρία ματς! Και με την Κορέα και με τη Νιγηρία και με την Αργεντινή! Είσαι;”.
Προς στιγμήν -δεν μπορώ να πω- δελεάστηκα! Αλλά αμέσως μετά επρυτάνευσε η λογική και οι αντικειμενικές δυσκολίες που δεν θα μπορούσαν να με αφήσουν να βρεθώ στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής...
...Εν μέσω κρίσης λοιπόν ξεκινά το μουντιάλ και με την Ελλάδα παρούσα χάρη στον Γερμανό της· θα συνεχίζω να το υποστηρίζω και σε πείσμα όλων εκείνων που με “γεια τους και χαρά τους” υποστηρίζουν ότι ο Οτο έχει φάει τα ψωμιά του!
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γρραφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΚΑΛΟ καλοκαίρι σας ευχήθηκα,… εν χορδαίς και οργάνοις, που λέει ο λόγος την 1η του μηνός. Γράψτε λάθος! Καλό φθινόπωρο έπρεπε να σας είχα ευχηθεί, για να 'χουμε καλό καλοκαίρι. Τουλάχιστον για την πρώτη εβδομάδα.
ΣΤΙΣ ΔΕΚΑ φορές που άνοιξα τον υπολογιστή προχθές τουλάχιστον στις τέσσερις διάβασα ότι είμαι ο 999ος επισκέπτης (για τέτοια τύχη μιλάμε!) και το σύστημα με επέλεξε ως πιθανό νικητή κάποιου δώρου. Τρώει, όμως, η κατσίκα ταραμά;
ΟΜΠΡΕΛΑ προστασίας γι' άλλη μια φορά πάνω απ' το ευρώ. Μια ομπρέλα γεμάτη τρύπες ωστόσο. Δώρον άδωρον…
Η ΕΛΛΑΔΑ δεν είναι Ουγγαρία, λέμε. Η Ουγγαρία δεν είναι Ελλάδα, λένε. Εσείς προσωπικά τι λέτε; Δεν κάνουμε μια δημοσκόπηση και επί του συγκεκριμένου θέματος, λέω εγώ.
ΠΟΥΘΕΝΑ στο Μνημόνιο δεν αναφέρεται ότι οι συντάξεις θα πρέπει να κοπούν στο μισό. Γράψτε λάθος. Πείτε πως ήταν παραξήγηση. Ένα λάθος στη μετάφραση. Το 48% ήταν 84% τελικά. Μόνο αυτό το τελευταίο δεν μας είπαν σαν δικαιολογία.
ΓΙΑ ΔΕΙΤΕ ποιοι μας κυβερνούν και ποιοι μας κυβερνούσαν/ της μίζας και της αρπαχτής και τους χειροκροτούσαν. Μπορεί να βρεθούν κάποιοι να χαρακτηρίσουν ισοπεδωτικό το μαντιναδολόγο της στήλης μας, τον Ηλία τον Σταματάκη. Οτι εκφράζει όμως το δημόσιο αίσθημα, το εκφράζει.
ΤΟ ΘΕΜΑ δεν είναι να διαβείς τον Ρουβίκωνα, τον όποιο Ρουβίκωνα, σαν άλλος Ιούλιος Καίσαρας, αναφωνώντας ο κύβος ερρίφθη! Σε τελική ανάλυση το θέμα είναι τι θα γράψουν τα ζάρια. Με αφορμή την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ από το 6ο συνέδριό του.
ΑΝ ΕΙΣΑΙ υπάλληλος της Βουλής κι έχεις μια εβδομάδα προϋπηρεσία γίνεσαι μόνιμος. Αν είσαι συμβασιούχος δασοπυροσβέστης για είκοσι χρόνια, ωστόσο, απολύεσαι. Ζητείται δικαιοσύνη! Ψύλλοι στ' άχυρα, θα μου πείτε.
ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ όλων των Ελλήνων φιλάθλων αναχώρησε η Εθνική μας ομάδα Ποδοσφαίρου στη Νότια Αφρική. Για ό,τι καλύτερο. Στην γενικότερη αναβροχιά καλό και το όποιο χαλάζι.
ΧΡΟΝΙΑ πολλά, με μια μέρα καθυστέρηση, στους απανταχού Μπασιάδες. Μεταξύ των άλλων αγίων χθες, 7 Ιουνίου, που γιόρταζαν, ήταν και ο άγιος Παναγής Μπασιάς. Περισσότερες πληροφορίες στο κορνιζάδικο του φίλου μου Ανδρέα Μπασιά, Σκαλίδη και Πειραιώς γωνία.
ΑΠΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ανέκδοτα, τουλάχιστον μέχρι τέλος του Ιούνη, να… τρώνε και οι κότες. Ο Θεός να προστατεύει τις… φωλιδές που τα βρήκα και να βλέπει τον γκαρδιακό μου φίλο, τον γνωστό Σφακιανό λαογράφο Κανάκη Γερωνυμάκη που ανταποκρίθηκε κατά δύναμη στην δημόσια έκκλησή μου. Πάντα μου πίστευα ότι απού ζει μεταζώνεται.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ο Δημάδης, ένας διεφθαρμένος και ανήθικος δημαγωγός, θέλησε να πειράξει τον στρατηγό Φωκίωνα, επειδή προτιμούσε τη σπαρτιατική από την αθηναϊκή ανατροφή. “Αν προτείνεις στους Αθηναίους να δεχτούν κι αυτοί τη νομοθεσία του Λυκούργου, είμαι πρόθυμος να υποστηρίξω την πρότασή σου”, του είπε. Ο Φωκίωνας του απάντησε στον ίδιο τόνο: “Μα την αλήθεια, Δημάδη, θα ήτανε πολύ γελοίο να υποστηρίξεις εσύ τους νόμους του Λυκούργου, έτσι όπως είσαι πασπαλισμένος με τόσα μυρωδικά και ντύνεσαι με τόση πολυτέλεια”.
“Όταν η μάχη τελείωσε/ Οι στρατιώτες έτρεξαν στο ποτάμι,/ να πλύνουν τα χέρια τους να ξεδιψάσουν./ Γράψανε γράμματα στους δικούς τους/ κι όταν η νύχτα και πάλι/ κρέμασε τα μαύρα της κρέπια,/ με τα όπλα τους να καπνίζουν ακόμη/ ξεκίνησαν βέβαιοι για νέους θριάμβους./ Πίσω τους έμεινε ο ποιητής. Μόνος του./ Μ' ένα θαμπό φαναράκι, να μετράει νεκρούς./ Να φροντίζει τους πληγωμένους./ Μόνος του.”
Το ποίημα “Ο ποιητής” του Κώστα Χελμού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΚΑΛΟ καλοκαίρι σας ευχήθηκα,… εν χορδαίς και οργάνοις, που λέει ο λόγος την 1η του μηνός. Γράψτε λάθος! Καλό φθινόπωρο έπρεπε να σας είχα ευχηθεί, για να 'χουμε καλό καλοκαίρι. Τουλάχιστον για την πρώτη εβδομάδα.
ΣΤΙΣ ΔΕΚΑ φορές που άνοιξα τον υπολογιστή προχθές τουλάχιστον στις τέσσερις διάβασα ότι είμαι ο 999ος επισκέπτης (για τέτοια τύχη μιλάμε!) και το σύστημα με επέλεξε ως πιθανό νικητή κάποιου δώρου. Τρώει, όμως, η κατσίκα ταραμά;
ΟΜΠΡΕΛΑ προστασίας γι' άλλη μια φορά πάνω απ' το ευρώ. Μια ομπρέλα γεμάτη τρύπες ωστόσο. Δώρον άδωρον…
Η ΕΛΛΑΔΑ δεν είναι Ουγγαρία, λέμε. Η Ουγγαρία δεν είναι Ελλάδα, λένε. Εσείς προσωπικά τι λέτε; Δεν κάνουμε μια δημοσκόπηση και επί του συγκεκριμένου θέματος, λέω εγώ.
ΠΟΥΘΕΝΑ στο Μνημόνιο δεν αναφέρεται ότι οι συντάξεις θα πρέπει να κοπούν στο μισό. Γράψτε λάθος. Πείτε πως ήταν παραξήγηση. Ένα λάθος στη μετάφραση. Το 48% ήταν 84% τελικά. Μόνο αυτό το τελευταίο δεν μας είπαν σαν δικαιολογία.
ΓΙΑ ΔΕΙΤΕ ποιοι μας κυβερνούν και ποιοι μας κυβερνούσαν/ της μίζας και της αρπαχτής και τους χειροκροτούσαν. Μπορεί να βρεθούν κάποιοι να χαρακτηρίσουν ισοπεδωτικό το μαντιναδολόγο της στήλης μας, τον Ηλία τον Σταματάκη. Οτι εκφράζει όμως το δημόσιο αίσθημα, το εκφράζει.
ΤΟ ΘΕΜΑ δεν είναι να διαβείς τον Ρουβίκωνα, τον όποιο Ρουβίκωνα, σαν άλλος Ιούλιος Καίσαρας, αναφωνώντας ο κύβος ερρίφθη! Σε τελική ανάλυση το θέμα είναι τι θα γράψουν τα ζάρια. Με αφορμή την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ από το 6ο συνέδριό του.
ΑΝ ΕΙΣΑΙ υπάλληλος της Βουλής κι έχεις μια εβδομάδα προϋπηρεσία γίνεσαι μόνιμος. Αν είσαι συμβασιούχος δασοπυροσβέστης για είκοσι χρόνια, ωστόσο, απολύεσαι. Ζητείται δικαιοσύνη! Ψύλλοι στ' άχυρα, θα μου πείτε.
ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ όλων των Ελλήνων φιλάθλων αναχώρησε η Εθνική μας ομάδα Ποδοσφαίρου στη Νότια Αφρική. Για ό,τι καλύτερο. Στην γενικότερη αναβροχιά καλό και το όποιο χαλάζι.
ΧΡΟΝΙΑ πολλά, με μια μέρα καθυστέρηση, στους απανταχού Μπασιάδες. Μεταξύ των άλλων αγίων χθες, 7 Ιουνίου, που γιόρταζαν, ήταν και ο άγιος Παναγής Μπασιάς. Περισσότερες πληροφορίες στο κορνιζάδικο του φίλου μου Ανδρέα Μπασιά, Σκαλίδη και Πειραιώς γωνία.
ΑΠΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ανέκδοτα, τουλάχιστον μέχρι τέλος του Ιούνη, να… τρώνε και οι κότες. Ο Θεός να προστατεύει τις… φωλιδές που τα βρήκα και να βλέπει τον γκαρδιακό μου φίλο, τον γνωστό Σφακιανό λαογράφο Κανάκη Γερωνυμάκη που ανταποκρίθηκε κατά δύναμη στην δημόσια έκκλησή μου. Πάντα μου πίστευα ότι απού ζει μεταζώνεται.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ο Δημάδης, ένας διεφθαρμένος και ανήθικος δημαγωγός, θέλησε να πειράξει τον στρατηγό Φωκίωνα, επειδή προτιμούσε τη σπαρτιατική από την αθηναϊκή ανατροφή. “Αν προτείνεις στους Αθηναίους να δεχτούν κι αυτοί τη νομοθεσία του Λυκούργου, είμαι πρόθυμος να υποστηρίξω την πρότασή σου”, του είπε. Ο Φωκίωνας του απάντησε στον ίδιο τόνο: “Μα την αλήθεια, Δημάδη, θα ήτανε πολύ γελοίο να υποστηρίξεις εσύ τους νόμους του Λυκούργου, έτσι όπως είσαι πασπαλισμένος με τόσα μυρωδικά και ντύνεσαι με τόση πολυτέλεια”.
“Όταν η μάχη τελείωσε/ Οι στρατιώτες έτρεξαν στο ποτάμι,/ να πλύνουν τα χέρια τους να ξεδιψάσουν./ Γράψανε γράμματα στους δικούς τους/ κι όταν η νύχτα και πάλι/ κρέμασε τα μαύρα της κρέπια,/ με τα όπλα τους να καπνίζουν ακόμη/ ξεκίνησαν βέβαιοι για νέους θριάμβους./ Πίσω τους έμεινε ο ποιητής. Μόνος του./ Μ' ένα θαμπό φαναράκι, να μετράει νεκρούς./ Να φροντίζει τους πληγωμένους./ Μόνος του.”
Το ποίημα “Ο ποιητής” του Κώστα Χελμού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Βαγγέλης Κακατσάκης
Μια εφτάφωτη λυχνία μνήμης
Με την ευχή “να ξημερώσει η μέρα που η σκιά του πολέμου δεν θα βρίσκει τόπο να σταθεί και τρόπο να σκοτεινιάσει τα όνειρα και τις προσδοκίες των ανθρώπων”, κλείνει προς το παρόν, κατά δήλωσή της η Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη το “επίπονο αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον οδοιπορικό στον χώρο της βιωματικής μνήμης”, που ξεκίνησε πριν από εφτά (7) χρόνια. Στους εφτά (7) τόμους της σειράς “Η Μνήμη και η Στάχτη” που εξέδωσε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση (ένα κάθε χρόνο από το 2004 και ύστερα) και στους οποίους εμπεριέχονται περισσότερες από εκατό αφηγήσεις συμπατριωτών μας, για τα που έζησαν τα χρόνια της Κατοχής, από τη Μάχη της Κρήτης μέχρι την Απελευθέρωση, αναφέρομαι. Σε μια μνημειώδη εφτάφωτη λυχνία μνήμης δηλαδή, που άναψε με άκρα τρυφερότητα, με περίσσια επιμέλεια και με πολύ κόπο, αναλώνοντας το ταλέντο της και μη φειδόμενη του χρόνου της, η Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη. Ένας διακριτά διακριτικός και διακριτικά διακριτός εξεχόντως εξέχων πνευματικός άνθρωπος του τόπου μας, κατά κοινήν ομολογία. “Οι ιστορικές αυτές μαρτυρίες των επιζώντων Μαρτύρων της Ειρήνης, που με αγώνα και αγωνία συνέλεξε (σ.σ. η Πηνελόπη Ντουντουλάκη) μετουσιώνουν την Κρητική λεβεντιά σε περηφάνια, καρτερικότητα, αξιοπρέπεια, ελπίδα και αγάπη για τη Ζωή, την Πατρίδα και τον Άνθρωπο”, έγραψε, μεταξύ των άλλων προλογίζοντας τον πρώτο τόμο (2004) ο τότε νομάρχης Γιώργος Κατσανεβάκης. Υπάρχει κάποιος που δεν το συνυπογράφει;
Αναφορά Λόχου
Όταν ψυχραίνει ο καιρός
κι οι πρώτες βροχές παγώσουν
σμιλεύοντας σε κρύσταλλο
το πρόσωπο του χειμώνα
το απόλυτο λευκό
διαγράφει το περίγραμμα
χώρου και χρόνου
κι αποτυπώνει το σχήμα
της απουσίας.
Τότε, κάποια απρόβλεπτη στιγμή
στην ατέλειωτη έκταση των πάγων
φαίνονται να σαλεύουν ίσκιοι
κι οι άνεμοι μεταφέρουν φωνές:
- Στρατιώτης με ακρωτηριασμό σκελών:
- Παρών!
- Στρατιώτης με κάταγμα κρανίου:
- Παρών!
- Στρατιώτης με τρώση καρδιάς:
- Παρών!
- Στρατιώτης με καθολικά εγκαύματα:
- Παρών!
Ύστερα οι ίσκιοι
παραταγμένοι σε φάλαγγα κατά άνδρα
απομακρύνονται αργά
βαδίζοντας στις κορυφές του Αλβανικού Μετώπου
αργά
όσο να φύγει ο χειμώνας
και οι φωνές ξεψυχούν απαλά
μαζί με το στροβίλισμα του χιονιού:
- Να μας θυμάστε!
Πηνέλοπη Ι. Ντουντουλάκη (“Απών Χρόνος”, 2001)
Σαν ένα μυθιστόρημα...
Διάβασα απνευστί τις προάλλες και τον 7ο τόμο της σειράς “Η Μνήμη και η Στάχτη”, που είχε την καλοσύνη να μου δώσει η Πηνελόπη Ντουντουλάκη. Σαν ένα μυθιστόρημα πατριωτικού περιεχομένου στον χώρο της βιωματικής μνήμης μα και σαν ξεχωριστές προσωπικές αναφορές που στάζουν εκτός από αίμα και δάκρυα, προπάντων ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Τον πρόλογο, κατ’ αρχήν, του νομάρχη Χανίων Γρηγόρη Αρχοντάκη που κάνει λόγο για “ένα ευλαβικό οδοιπορικό σ’ εκείνες τις μεγάλες στιγμές του τόπου και των ανθρώπων του”, και το λιτό εισαγωγικό σημείωμα της Συγγραφέως, στο οποίο εκτός των άλλων εκφράζει τις ευχαριστίες της: στον Νομάρχη για τη συνεχιζόμενη στήριξη της προσπάθειας, σ’ εκείνους που της “επέτρεψαν να μοιραστεί μαζί τους μνήμες και συναισθήματα”, σ’ εκείνους που της “εμπιστεύτηκαν φωτογραφικό και αρχειακό υλικό”, στην οικογένειά της για “τη συμπαράσταση” και στις εκδόσεις “Κασιμάτης ΑΕ” για “την άψογη διεκπεραίωση της τυπογραφικής διαδικασίας”. Μία προς μία, και κατά σειρά, τις αφηγήσεις του Αποστολάκη Σταματίου του Αποστόλου (του γνωστού τοις πάσι δασκάλου - λαογράφου) απ’ την Αγία Ειρήνη Σελίνου, του Βουράκη Ελευθερίου του Γεωργίου από τον Σκινέ, της Θεοδώρου Βικτωρίας του Ευσταθίου (της διακεκριμένης ποιήτριας) απ’ τα Χανιά, της Κοντογιάννη Μαρίας του Αντωνίου (το γένος Δασκαλάκη) απ’ το Φιλίππου Αποκορώνου, της Κουτσουμπού Ευαγγελίας του Φωτίου από τα Χανιά, του Λιονάκη Κωνσταντίνου του Εμμανουήλ από τα Παλαιά Ρούματα, του Μανιμανάκη Βαρδή του Ιωάννη από τον Δραπανιά, της Μανωλαράκη Αιμιλίας χήρας του Εμμανουήλ (το γένος Μανούσου Βουλγαράκη) από τη Ζούρβα, του Παπαδάκη Αρτεμίου του Εμμανουήλ από το Θέρισο, του Πλατσιδάκη Νικήτα του Μιχαήλ από το Μελιδόνι, του Πολυχρονίδη Πολυχρόνη του Αντωνίου (δημάρχου Κολυμβαρίου) από τη Γλώσσα Κισάμου, του Ρουμελιωτάκη Δημητρίου του Βασιλείου από τον Γαλατά, της Σαριδάκη Ζωής, χήρας Λυκούργου, το γένος Μιχαήλ Πατεράκη, από τον Αστράτηγο του δήμου Κολυμβαρίου, του Τζεκάκη Ναπολέοντα του Γεωργίου από τον Σκινέ, του Χατζάκη Ιωάννη του Ιωάννη από τον Σκινέ, του Χουλιόπουλου Χρήστου του Αθανασίου (για χρόνια προέδρου του Ορειβατικού) από τα Χανιά, του π. Ψαράκη Ιωάννη (εφημέριου σήμερα στον Άγιο Ανδρέα του Ντύσσελντορφ) από τον Καμπανού Σελίνου, του Ψαρού Νικολάου του Σταύρου (γνωστού για τα νεοριζίτικά του κι όχι μόνο) από τ’ Ασκύφου και της Σημανδηράκη Ζαχαρένιας του Στεφάνου, το γένος Χριστουλάκη (προϊσταμένης του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης) στη συνέχεια. Μαζί με τα ενυπάρχονται διανθίζοντα τις αφηγήσεις ποιήματα, νεοριζίτικα και άλλα, της Πηνελόπης Ντουντουλάκη. Φυσικά περιεργαζόμενος τις συνοδεύουσες σχετικές φωτογραφίες... Οποία ευχαρίστησις!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Βαγγέλης Κακατσάκης
Μια εφτάφωτη λυχνία μνήμης
Με την ευχή “να ξημερώσει η μέρα που η σκιά του πολέμου δεν θα βρίσκει τόπο να σταθεί και τρόπο να σκοτεινιάσει τα όνειρα και τις προσδοκίες των ανθρώπων”, κλείνει προς το παρόν, κατά δήλωσή της η Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη το “επίπονο αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον οδοιπορικό στον χώρο της βιωματικής μνήμης”, που ξεκίνησε πριν από εφτά (7) χρόνια. Στους εφτά (7) τόμους της σειράς “Η Μνήμη και η Στάχτη” που εξέδωσε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση (ένα κάθε χρόνο από το 2004 και ύστερα) και στους οποίους εμπεριέχονται περισσότερες από εκατό αφηγήσεις συμπατριωτών μας, για τα που έζησαν τα χρόνια της Κατοχής, από τη Μάχη της Κρήτης μέχρι την Απελευθέρωση, αναφέρομαι. Σε μια μνημειώδη εφτάφωτη λυχνία μνήμης δηλαδή, που άναψε με άκρα τρυφερότητα, με περίσσια επιμέλεια και με πολύ κόπο, αναλώνοντας το ταλέντο της και μη φειδόμενη του χρόνου της, η Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη. Ένας διακριτά διακριτικός και διακριτικά διακριτός εξεχόντως εξέχων πνευματικός άνθρωπος του τόπου μας, κατά κοινήν ομολογία. “Οι ιστορικές αυτές μαρτυρίες των επιζώντων Μαρτύρων της Ειρήνης, που με αγώνα και αγωνία συνέλεξε (σ.σ. η Πηνελόπη Ντουντουλάκη) μετουσιώνουν την Κρητική λεβεντιά σε περηφάνια, καρτερικότητα, αξιοπρέπεια, ελπίδα και αγάπη για τη Ζωή, την Πατρίδα και τον Άνθρωπο”, έγραψε, μεταξύ των άλλων προλογίζοντας τον πρώτο τόμο (2004) ο τότε νομάρχης Γιώργος Κατσανεβάκης. Υπάρχει κάποιος που δεν το συνυπογράφει;
Αναφορά Λόχου
Όταν ψυχραίνει ο καιρός
κι οι πρώτες βροχές παγώσουν
σμιλεύοντας σε κρύσταλλο
το πρόσωπο του χειμώνα
το απόλυτο λευκό
διαγράφει το περίγραμμα
χώρου και χρόνου
κι αποτυπώνει το σχήμα
της απουσίας.
Τότε, κάποια απρόβλεπτη στιγμή
στην ατέλειωτη έκταση των πάγων
φαίνονται να σαλεύουν ίσκιοι
κι οι άνεμοι μεταφέρουν φωνές:
- Στρατιώτης με ακρωτηριασμό σκελών:
- Παρών!
- Στρατιώτης με κάταγμα κρανίου:
- Παρών!
- Στρατιώτης με τρώση καρδιάς:
- Παρών!
- Στρατιώτης με καθολικά εγκαύματα:
- Παρών!
Ύστερα οι ίσκιοι
παραταγμένοι σε φάλαγγα κατά άνδρα
απομακρύνονται αργά
βαδίζοντας στις κορυφές του Αλβανικού Μετώπου
αργά
όσο να φύγει ο χειμώνας
και οι φωνές ξεψυχούν απαλά
μαζί με το στροβίλισμα του χιονιού:
- Να μας θυμάστε!
Πηνέλοπη Ι. Ντουντουλάκη (“Απών Χρόνος”, 2001)
Σαν ένα μυθιστόρημα...
Διάβασα απνευστί τις προάλλες και τον 7ο τόμο της σειράς “Η Μνήμη και η Στάχτη”, που είχε την καλοσύνη να μου δώσει η Πηνελόπη Ντουντουλάκη. Σαν ένα μυθιστόρημα πατριωτικού περιεχομένου στον χώρο της βιωματικής μνήμης μα και σαν ξεχωριστές προσωπικές αναφορές που στάζουν εκτός από αίμα και δάκρυα, προπάντων ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Τον πρόλογο, κατ’ αρχήν, του νομάρχη Χανίων Γρηγόρη Αρχοντάκη που κάνει λόγο για “ένα ευλαβικό οδοιπορικό σ’ εκείνες τις μεγάλες στιγμές του τόπου και των ανθρώπων του”, και το λιτό εισαγωγικό σημείωμα της Συγγραφέως, στο οποίο εκτός των άλλων εκφράζει τις ευχαριστίες της: στον Νομάρχη για τη συνεχιζόμενη στήριξη της προσπάθειας, σ’ εκείνους που της “επέτρεψαν να μοιραστεί μαζί τους μνήμες και συναισθήματα”, σ’ εκείνους που της “εμπιστεύτηκαν φωτογραφικό και αρχειακό υλικό”, στην οικογένειά της για “τη συμπαράσταση” και στις εκδόσεις “Κασιμάτης ΑΕ” για “την άψογη διεκπεραίωση της τυπογραφικής διαδικασίας”. Μία προς μία, και κατά σειρά, τις αφηγήσεις του Αποστολάκη Σταματίου του Αποστόλου (του γνωστού τοις πάσι δασκάλου - λαογράφου) απ’ την Αγία Ειρήνη Σελίνου, του Βουράκη Ελευθερίου του Γεωργίου από τον Σκινέ, της Θεοδώρου Βικτωρίας του Ευσταθίου (της διακεκριμένης ποιήτριας) απ’ τα Χανιά, της Κοντογιάννη Μαρίας του Αντωνίου (το γένος Δασκαλάκη) απ’ το Φιλίππου Αποκορώνου, της Κουτσουμπού Ευαγγελίας του Φωτίου από τα Χανιά, του Λιονάκη Κωνσταντίνου του Εμμανουήλ από τα Παλαιά Ρούματα, του Μανιμανάκη Βαρδή του Ιωάννη από τον Δραπανιά, της Μανωλαράκη Αιμιλίας χήρας του Εμμανουήλ (το γένος Μανούσου Βουλγαράκη) από τη Ζούρβα, του Παπαδάκη Αρτεμίου του Εμμανουήλ από το Θέρισο, του Πλατσιδάκη Νικήτα του Μιχαήλ από το Μελιδόνι, του Πολυχρονίδη Πολυχρόνη του Αντωνίου (δημάρχου Κολυμβαρίου) από τη Γλώσσα Κισάμου, του Ρουμελιωτάκη Δημητρίου του Βασιλείου από τον Γαλατά, της Σαριδάκη Ζωής, χήρας Λυκούργου, το γένος Μιχαήλ Πατεράκη, από τον Αστράτηγο του δήμου Κολυμβαρίου, του Τζεκάκη Ναπολέοντα του Γεωργίου από τον Σκινέ, του Χατζάκη Ιωάννη του Ιωάννη από τον Σκινέ, του Χουλιόπουλου Χρήστου του Αθανασίου (για χρόνια προέδρου του Ορειβατικού) από τα Χανιά, του π. Ψαράκη Ιωάννη (εφημέριου σήμερα στον Άγιο Ανδρέα του Ντύσσελντορφ) από τον Καμπανού Σελίνου, του Ψαρού Νικολάου του Σταύρου (γνωστού για τα νεοριζίτικά του κι όχι μόνο) από τ’ Ασκύφου και της Σημανδηράκη Ζαχαρένιας του Στεφάνου, το γένος Χριστουλάκη (προϊσταμένης του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης) στη συνέχεια. Μαζί με τα ενυπάρχονται διανθίζοντα τις αφηγήσεις ποιήματα, νεοριζίτικα και άλλα, της Πηνελόπης Ντουντουλάκη. Φυσικά περιεργαζόμενος τις συνοδεύουσες σχετικές φωτογραφίες... Οποία ευχαρίστησις!
Κυριακή 6 Ιουνίου 2010
Το ποιημα της Κυριακης
Δένω σε μαντήλι
Στ’ ουρανού το αλώνι
μια σταλιά φεγγάρι
σιγοπερπατά..
Στου χωριού το ρέμα
μοναχό αηδόνι
γλυκοτραγουδά.
Στης καρδιάς τα φύλλα
έχω ξεχασμένα
δυο γλυκά φιλιά.
Η γιαγιά στο σπίτι
ψιλοκουβεντιάζει
με τη μοναξιά.
Δένω στο μαντήλι
τρίλιες και αχτίδες
και τα δυο φιλιά,
στη γιαγιά τα φέρνω
κι απ’ το παραθύρι
φεύγει η μοναξιά!
Ευδοκία Σκορδαλά Κακατσάκη(Από την ποιητική συλλογή "Και στη μέση η χαρά", βραβείο Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς)
Στ’ ουρανού το αλώνι
μια σταλιά φεγγάρι
σιγοπερπατά..
Στου χωριού το ρέμα
μοναχό αηδόνι
γλυκοτραγουδά.
Στης καρδιάς τα φύλλα
έχω ξεχασμένα
δυο γλυκά φιλιά.
Η γιαγιά στο σπίτι
ψιλοκουβεντιάζει
με τη μοναξιά.
Δένω στο μαντήλι
τρίλιες και αχτίδες
και τα δυο φιλιά,
στη γιαγιά τα φέρνω
κι απ’ το παραθύρι
φεύγει η μοναξιά!
Ευδοκία Σκορδαλά Κακατσάκη(Από την ποιητική συλλογή "Και στη μέση η χαρά", βραβείο Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς)
Σάββατο 5 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ έτρεχαν προχθές και εν Ελλάδι, πλην όμως έτρεχαν μόνα τους. Κανείς δεν τα έβλεπε, κανείς δεν τα αξιολογούσε. Σαν να μην υπήρχαν. Απεργία των ΜΜΕ και τα σκυλιά δεμένα.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ χωρίς δελτία ειδήσεων στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα και στο Διαδίκτυο η προχθεσινή. Μια μέρα χωρίς εφημερίδες η χθεσινή. Στην κανονική ροή της ενημέρωσης από σήμερα.
ΠΑΡΕ κόσμε! Εδώ τα καλά λιμάνια, εδώ τα καλά αεροδρόμια, εδώ τα καλά ακίνητα, εδώ τα τυχερά παίγνια! Πάρε κόσμε! Όποιος προλάβει πρόλαβε! Τζάμπα πράμα! Όλα στο σφυρί!
ΩΣΤΟΣΟ ο… τροϊκός πόλεμος για τις “μισές” συντάξεις καλά κρατεί. Κατά μίαν άποψη. Κατά μίαν άλλη έχει από μέρες τελειώσει πριν καν αρχίσει. Άκου πόλεμος ενός ποντικιού με τρεις… ξενικές γάτες!
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ μεθύσι/ μ' έζησε και θα με ζήσει/ θέλω να 'χω εξουσία/ πείτε τηνε και μανία/ Να με ιδεί εξουσιαστή/ η Πατρίδα κι ας χαθεί!/ Λυτρωτή της να με κράξει/ και στο διάολο, ας βουλιάξει!/ Εμέ η δόξα μου ας ζήσει,/ και το έθνος ας ψοφήσει! Επί της εποχής του Ανδρέα Λασκαράτου αυτά. Τώρα τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα!
“ΕΙΔΑ κι εγώ τον Πρωθυπουργό και του είπα πως θέλω να μου κόψουν τον μισθό. “Δύσκολο να ξεπεράσει το φράγμα των 2.500 μελών τούτη η σελίδα στο facebook που έχει σαν σύνθημα το περίφημο "Για την Ελλάδα ρε γαμώτο". Δεν είναι πολλοί αυτοί που κάνουν πλάκα με κάτι τέτοια.
ΑΠΟ ΔΩ τα στείρα, από κει τα έγγαλα! Ή μήπως από δω τα έγγαλα κι από κει τα στείρα; Όλα εντέλει είναι θέμα οπτικής γωνίας. Και της αντίληψης που έχουν περί γάλακτος οι αποχωρήσαντες και οι μη αποχωρήσαντες από τη Νέα Δημοκρατία βεβαίως, βεβαίως.
ΣΗΜΕΡΑ και αύριο οι δικηγόροι δεν απεργούν! Απλώς απέχουν των καθηκόντων τους λόγω Σαββατοκύριακου. Από Δευτέρα, πάλι…
ΚΑΘΕ χρόνο τέτοια μέρα όλοι ή σχεδόν όλοι θυμούμαστε ότι το περιβάλλον εκπέμπει SOS. Τις υπόλοιπες 364… αγρόν αγοράζουμε!
ΜΕΤΑ την μεταγραφή του Νίκου Λυμπερόπουλου η ΑΕΚ σκοπεύει να επαναφέρει στην ενεργό δράση και τον… Κώστα Νεστορίδη. Αποκλειστική είδηση για τον φ(θ)ανατικό Αεκτζή γείτονά μου.
ΜΑΡΙΑ Ζαβιανέλλη, ποιήτρια, Χανιά: Ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση του ποιήματός σας “Τρυφερό τραγούδισμα του Ιούνη”. Μεταλάβατε εξ αυτού πάντες, λέω στους αναγνώστες της στήλης! Ειδικά σήμερα, “Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος”.
“ΒΑΣΙΛΙΑ, τα πλούτη πάντα δε σημαίνουν ευτυχία/ και πολλές φορές, νομίζω, ότι φέρνουν δυστυχία/ και «μηδένα προ του τέλους» μάθε να μην «μακαρίζεις»/ αφού, πώς θα καταλήξει ο καθένας, δεν γνωρίζεις.” Η… κατακλείδα της απάντησης που έδωσε, κατά Παβλή Πολυχρονάκη, ο Σόλων ο Αθηναίος στον Κροίσο. Η συνέχεια της ιστορίας γνωστή. Ο Κύρος, ο βασιλιάς της Περσίας, αιχμαλώτισε τον Κροίσο και για να τον θανατώσει τον έβαλε στην πυρά. “Και συνέρχεται ο Κροίσος, βλέποντας πως θα πεθάνει/ και φωνάζει Σόλων! Σόλων! Κι ο εχθρός τότε σαστίζει/ κι από τη φωτιά τον βγάζει, κι όταν του διευκρινίζει/ τι σημαίνει «Σόλων - Σόλων» τη ζωή του, του χαρίζει”.
“Φραγκοσυκιές, ξανθοί ασπάλαθοι, στο λάγνο φως του Ιούνη,/ λευκά βαρκάκια είναι δεμένα σε απόμερο καρδίας λιμάνι/ σήμαντρα εκκλησιάς, εσπερινοί και όρθροι,/ άρωμα μύρου και αχινού,/ μελαχρινό το δέρμα με χίλιους χάρτες αλμυρούς/ στα στήθια των εφήβων”…
Από το ποίημα “Τρυφερό τραγούδισμα του Ιούνη”
της Μαρίας Ζαβιανέλη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα Νέα(05.06.10)
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ έτρεχαν προχθές και εν Ελλάδι, πλην όμως έτρεχαν μόνα τους. Κανείς δεν τα έβλεπε, κανείς δεν τα αξιολογούσε. Σαν να μην υπήρχαν. Απεργία των ΜΜΕ και τα σκυλιά δεμένα.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ χωρίς δελτία ειδήσεων στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα και στο Διαδίκτυο η προχθεσινή. Μια μέρα χωρίς εφημερίδες η χθεσινή. Στην κανονική ροή της ενημέρωσης από σήμερα.
ΠΑΡΕ κόσμε! Εδώ τα καλά λιμάνια, εδώ τα καλά αεροδρόμια, εδώ τα καλά ακίνητα, εδώ τα τυχερά παίγνια! Πάρε κόσμε! Όποιος προλάβει πρόλαβε! Τζάμπα πράμα! Όλα στο σφυρί!
ΩΣΤΟΣΟ ο… τροϊκός πόλεμος για τις “μισές” συντάξεις καλά κρατεί. Κατά μίαν άποψη. Κατά μίαν άλλη έχει από μέρες τελειώσει πριν καν αρχίσει. Άκου πόλεμος ενός ποντικιού με τρεις… ξενικές γάτες!
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ μεθύσι/ μ' έζησε και θα με ζήσει/ θέλω να 'χω εξουσία/ πείτε τηνε και μανία/ Να με ιδεί εξουσιαστή/ η Πατρίδα κι ας χαθεί!/ Λυτρωτή της να με κράξει/ και στο διάολο, ας βουλιάξει!/ Εμέ η δόξα μου ας ζήσει,/ και το έθνος ας ψοφήσει! Επί της εποχής του Ανδρέα Λασκαράτου αυτά. Τώρα τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα!
“ΕΙΔΑ κι εγώ τον Πρωθυπουργό και του είπα πως θέλω να μου κόψουν τον μισθό. “Δύσκολο να ξεπεράσει το φράγμα των 2.500 μελών τούτη η σελίδα στο facebook που έχει σαν σύνθημα το περίφημο "Για την Ελλάδα ρε γαμώτο". Δεν είναι πολλοί αυτοί που κάνουν πλάκα με κάτι τέτοια.
ΑΠΟ ΔΩ τα στείρα, από κει τα έγγαλα! Ή μήπως από δω τα έγγαλα κι από κει τα στείρα; Όλα εντέλει είναι θέμα οπτικής γωνίας. Και της αντίληψης που έχουν περί γάλακτος οι αποχωρήσαντες και οι μη αποχωρήσαντες από τη Νέα Δημοκρατία βεβαίως, βεβαίως.
ΣΗΜΕΡΑ και αύριο οι δικηγόροι δεν απεργούν! Απλώς απέχουν των καθηκόντων τους λόγω Σαββατοκύριακου. Από Δευτέρα, πάλι…
ΚΑΘΕ χρόνο τέτοια μέρα όλοι ή σχεδόν όλοι θυμούμαστε ότι το περιβάλλον εκπέμπει SOS. Τις υπόλοιπες 364… αγρόν αγοράζουμε!
ΜΕΤΑ την μεταγραφή του Νίκου Λυμπερόπουλου η ΑΕΚ σκοπεύει να επαναφέρει στην ενεργό δράση και τον… Κώστα Νεστορίδη. Αποκλειστική είδηση για τον φ(θ)ανατικό Αεκτζή γείτονά μου.
ΜΑΡΙΑ Ζαβιανέλλη, ποιήτρια, Χανιά: Ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση του ποιήματός σας “Τρυφερό τραγούδισμα του Ιούνη”. Μεταλάβατε εξ αυτού πάντες, λέω στους αναγνώστες της στήλης! Ειδικά σήμερα, “Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος”.
“ΒΑΣΙΛΙΑ, τα πλούτη πάντα δε σημαίνουν ευτυχία/ και πολλές φορές, νομίζω, ότι φέρνουν δυστυχία/ και «μηδένα προ του τέλους» μάθε να μην «μακαρίζεις»/ αφού, πώς θα καταλήξει ο καθένας, δεν γνωρίζεις.” Η… κατακλείδα της απάντησης που έδωσε, κατά Παβλή Πολυχρονάκη, ο Σόλων ο Αθηναίος στον Κροίσο. Η συνέχεια της ιστορίας γνωστή. Ο Κύρος, ο βασιλιάς της Περσίας, αιχμαλώτισε τον Κροίσο και για να τον θανατώσει τον έβαλε στην πυρά. “Και συνέρχεται ο Κροίσος, βλέποντας πως θα πεθάνει/ και φωνάζει Σόλων! Σόλων! Κι ο εχθρός τότε σαστίζει/ κι από τη φωτιά τον βγάζει, κι όταν του διευκρινίζει/ τι σημαίνει «Σόλων - Σόλων» τη ζωή του, του χαρίζει”.
“Φραγκοσυκιές, ξανθοί ασπάλαθοι, στο λάγνο φως του Ιούνη,/ λευκά βαρκάκια είναι δεμένα σε απόμερο καρδίας λιμάνι/ σήμαντρα εκκλησιάς, εσπερινοί και όρθροι,/ άρωμα μύρου και αχινού,/ μελαχρινό το δέρμα με χίλιους χάρτες αλμυρούς/ στα στήθια των εφήβων”…
Από το ποίημα “Τρυφερό τραγούδισμα του Ιούνη”
της Μαρίας Ζαβιανέλη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα Νέα(05.06.10)
Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010
Στα πεταχτά
03.06.2010
Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ κατακραυγή κατά του Ισραήλ για τη δολοφονική επίθεση εναντίον των ακτιβιστών συνεχίζεται. Μια δύο το πολύ, μέρες ακόμα και ξεχάστηκε. Έτσι νομίζουν κάποιοι. Κι όμως υπάρχει πάντα ο σκληρός δίσκος της παγκόσμιας κοινής γνώμης που καταγράφει τα πάντα. Ο ίδιος σκληρός δίσκος που κατέγραψε το Άουσβιτς…
ΠΟΛΥ, μα πάρα πολύ πιέζουν το Ισραήλ ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, για τα που έπραξε. Σιγά σιγά και με το μαλακό, βρε παιδιά! Πώς να την αντέξουν οι κυβερνώντες του Ισραήλ τόση πίεση! Που συν τοις άλλοις είναι και άδικη. Εν αμύνη βρέθηκαν οι άνθρωποι!
ΤΟΝ ΣΗΜΙΤΗ εσείς τον Καραμανλή εμείς! Σε μια πρώτη φάση κατά την εξερεύνηση του… Ζημενσιακού γαλαξία. Σε μια δεύτερη φάση. Όχι τον Καραμανλή εμείς, όχι τον Σημίτη εσείς;
ΕΚΟΜΠΟΔΕΣΑΝ οι κλωστές/ μπερδέψανε στο χτένι/ κι αρρώστησε η ανυφαντού/ να λύνει και να δένει… Το 'χω γράψει κι άλλη φορά, το ξέρω. Φταίω εγώ που είναι ακόμα κομποδεμένες οι κλωστές και δεν έχουνε ξεμπερδέψει απ' το χτένι; Κακομοίρα ανυφαντού, τι τραβάς και δεν το μαρτυράς!
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι ένας υπουργός μπορεί να είναι επιπλοποιός. Να υποθέσουμε ότι μπορεί και ένας επιπλοποιός να είναι υπουργός; Αχ αυτές οι υποθέσεις εργασίας! Αχ αυτές οι μεταφράσεις!
ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ στο 48% οι συντάξεις. Τα πάντα όλα μπορεί να ζητήσει ακόμα και πέραν του περίφημου μνημονίου η Τρόικα. Πότε θα πούμε μέχρι εδώ και μη παρέκει; Να μην τα κατεβάσουμε και εντελώς!
Η ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ της Γιουροβίζιον διήρκεσε, λέει, 88 δευτερόλεπτα. Αν το διαιρέσουμε με το 11 (11η διαγωνίστηκε η Ελλάδα) βρίσκουμε τη θέση που πήραμε! Άκου να δείς με τι βρίσκουν κι ασχολούνται ορισμένοι!
ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ τον φοιτητή στις αίθουσες διδασκαλίας! Μ' αρέσουν οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, που επιμένουν να ονειρεύονται. Καλή ώρα όπως τον νεοεκλεγέντα Χανιώτη Πρύτανη του Παν. Πατρών Γιώργο Παναγιωτάκη.
ΚΑΠΝΙΣΤΕ ό,τι καπνίστε μέχρι τις 31 Αυγούστου… Αποκριγιώστε την ημέρα, εκείνη το τσιγάρο. Από την 1η Σεπτεμβρίου μπαίνετε, θέλετε δε θέλετε, σε μια ατελείωτη στην κυριολεξία νηστεία. Τ' άκουσες, Νικολάκη;
ΟΣΟΙ παλιά καπνίζανε και τώρα το' χουν κόψει/ στ' αλήθεια ξανανιώσανε κι έχουν αλλάξει όψη. Άμισθος συνήγορος για το κόψιμο του τσιγάρου ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Όσοι επιμένετε να καπνίζετε ακούστε τον και δεν θα χάσετε!
ΑΝ ΜΗ τι άλλο θα ξεχαστούμε απ' τις 11 Ιουνίου, μέχρι τις 11 Ιουλίου. Ούτε δέκα ούτε είκοσι ούτε πενήντα αλλά 64 αγώνες του φετινού Μουντιάλ θα καλύψει η ΕΡΤ σε απευθείας συνδέσεις με τις 9 πόλεις και τα 10 γήπεδα της Νότιας Αφρικής.
ΑΝΤΕ και με το καλό η Εθνική μας στον τελικό! Ελλάδα εναντίον Γερμανίας για παράδειγμα. Κι εκεί στο 90' με κεφαλιά του Χαριστέα ύστερα από σέντρα του Καραγκούνη το 1-0! Το απόλυτο θαύμα! Για να μάθει η Άνκελα Μέρκελ να μην μας κουνιέται!
Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ της Αχαϊκής Συμπολιτείας Φιλοποίμην ο Μεγαλοπολίτης ήταν πολύ ταπεινός. Κάποτε τον κάλεσε για τραπέζι ο αρχηγός του κράτους του κι αυτός πήγε πολύ απλά ντυμένος. Η γυναίκα του αρχηγού τον πέρασε για υπηρέτη και του ανέθεσε να της κόψει ξύλα. Η συνέχεια όπως την περιγράφει ο Παύλος (Παβλής) Πολυχρονάκης ήταν η εξής:
“Όταν τον είδε ο Αρχηγός του λέει: «Φιλιποιμένα,/ τι είν' αυτά τα πράγματα και με λυπείς κι εμένα;»/ Του απαντάει: «Αρχηγέ να έχεις θέλω υπόψη/ ότι ετιμωρήθηκα για την κακή μου όψη»”.
“Όμως λίγο πριν το τέρμα/ γιόμισα ένα κοχύλι με την Μουσική μου/ και την έστειλα συντροφιά στον Άνεμο./ Όταν ο παγωμένος Βοριάς με παρατήρησε/ για τη γενναιοδωρία μου,/ πρόλαβα και διέκρινα το Δάκρυ Του/ που πάσχιζε ν' αγκαλιάσει το κοχύλι.”
Το ποίημα "Αυτάρκεια" του Αρτέμη Αθανασάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα Νέα(03.06.20100
Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ κατακραυγή κατά του Ισραήλ για τη δολοφονική επίθεση εναντίον των ακτιβιστών συνεχίζεται. Μια δύο το πολύ, μέρες ακόμα και ξεχάστηκε. Έτσι νομίζουν κάποιοι. Κι όμως υπάρχει πάντα ο σκληρός δίσκος της παγκόσμιας κοινής γνώμης που καταγράφει τα πάντα. Ο ίδιος σκληρός δίσκος που κατέγραψε το Άουσβιτς…
ΠΟΛΥ, μα πάρα πολύ πιέζουν το Ισραήλ ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, για τα που έπραξε. Σιγά σιγά και με το μαλακό, βρε παιδιά! Πώς να την αντέξουν οι κυβερνώντες του Ισραήλ τόση πίεση! Που συν τοις άλλοις είναι και άδικη. Εν αμύνη βρέθηκαν οι άνθρωποι!
ΤΟΝ ΣΗΜΙΤΗ εσείς τον Καραμανλή εμείς! Σε μια πρώτη φάση κατά την εξερεύνηση του… Ζημενσιακού γαλαξία. Σε μια δεύτερη φάση. Όχι τον Καραμανλή εμείς, όχι τον Σημίτη εσείς;
ΕΚΟΜΠΟΔΕΣΑΝ οι κλωστές/ μπερδέψανε στο χτένι/ κι αρρώστησε η ανυφαντού/ να λύνει και να δένει… Το 'χω γράψει κι άλλη φορά, το ξέρω. Φταίω εγώ που είναι ακόμα κομποδεμένες οι κλωστές και δεν έχουνε ξεμπερδέψει απ' το χτένι; Κακομοίρα ανυφαντού, τι τραβάς και δεν το μαρτυράς!
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι ένας υπουργός μπορεί να είναι επιπλοποιός. Να υποθέσουμε ότι μπορεί και ένας επιπλοποιός να είναι υπουργός; Αχ αυτές οι υποθέσεις εργασίας! Αχ αυτές οι μεταφράσεις!
ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ στο 48% οι συντάξεις. Τα πάντα όλα μπορεί να ζητήσει ακόμα και πέραν του περίφημου μνημονίου η Τρόικα. Πότε θα πούμε μέχρι εδώ και μη παρέκει; Να μην τα κατεβάσουμε και εντελώς!
Η ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ της Γιουροβίζιον διήρκεσε, λέει, 88 δευτερόλεπτα. Αν το διαιρέσουμε με το 11 (11η διαγωνίστηκε η Ελλάδα) βρίσκουμε τη θέση που πήραμε! Άκου να δείς με τι βρίσκουν κι ασχολούνται ορισμένοι!
ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ τον φοιτητή στις αίθουσες διδασκαλίας! Μ' αρέσουν οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, που επιμένουν να ονειρεύονται. Καλή ώρα όπως τον νεοεκλεγέντα Χανιώτη Πρύτανη του Παν. Πατρών Γιώργο Παναγιωτάκη.
ΚΑΠΝΙΣΤΕ ό,τι καπνίστε μέχρι τις 31 Αυγούστου… Αποκριγιώστε την ημέρα, εκείνη το τσιγάρο. Από την 1η Σεπτεμβρίου μπαίνετε, θέλετε δε θέλετε, σε μια ατελείωτη στην κυριολεξία νηστεία. Τ' άκουσες, Νικολάκη;
ΟΣΟΙ παλιά καπνίζανε και τώρα το' χουν κόψει/ στ' αλήθεια ξανανιώσανε κι έχουν αλλάξει όψη. Άμισθος συνήγορος για το κόψιμο του τσιγάρου ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Όσοι επιμένετε να καπνίζετε ακούστε τον και δεν θα χάσετε!
ΑΝ ΜΗ τι άλλο θα ξεχαστούμε απ' τις 11 Ιουνίου, μέχρι τις 11 Ιουλίου. Ούτε δέκα ούτε είκοσι ούτε πενήντα αλλά 64 αγώνες του φετινού Μουντιάλ θα καλύψει η ΕΡΤ σε απευθείας συνδέσεις με τις 9 πόλεις και τα 10 γήπεδα της Νότιας Αφρικής.
ΑΝΤΕ και με το καλό η Εθνική μας στον τελικό! Ελλάδα εναντίον Γερμανίας για παράδειγμα. Κι εκεί στο 90' με κεφαλιά του Χαριστέα ύστερα από σέντρα του Καραγκούνη το 1-0! Το απόλυτο θαύμα! Για να μάθει η Άνκελα Μέρκελ να μην μας κουνιέται!
Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ της Αχαϊκής Συμπολιτείας Φιλοποίμην ο Μεγαλοπολίτης ήταν πολύ ταπεινός. Κάποτε τον κάλεσε για τραπέζι ο αρχηγός του κράτους του κι αυτός πήγε πολύ απλά ντυμένος. Η γυναίκα του αρχηγού τον πέρασε για υπηρέτη και του ανέθεσε να της κόψει ξύλα. Η συνέχεια όπως την περιγράφει ο Παύλος (Παβλής) Πολυχρονάκης ήταν η εξής:
“Όταν τον είδε ο Αρχηγός του λέει: «Φιλιποιμένα,/ τι είν' αυτά τα πράγματα και με λυπείς κι εμένα;»/ Του απαντάει: «Αρχηγέ να έχεις θέλω υπόψη/ ότι ετιμωρήθηκα για την κακή μου όψη»”.
“Όμως λίγο πριν το τέρμα/ γιόμισα ένα κοχύλι με την Μουσική μου/ και την έστειλα συντροφιά στον Άνεμο./ Όταν ο παγωμένος Βοριάς με παρατήρησε/ για τη γενναιοδωρία μου,/ πρόλαβα και διέκρινα το Δάκρυ Του/ που πάσχιζε ν' αγκαλιάσει το κοχύλι.”
Το ποίημα "Αυτάρκεια" του Αρτέμη Αθανασάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα Νέα(03.06.20100
Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010
Eυθύβολα και μη...
Σε... διαρκές πένθος
Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr
Εμένα αφήστε με, τίποτα δεν έχω να πω για τα νέα άσχημα μαντάτα που κατέφθασαν από τη Γάζα!
Πενθώ ακόμα τα θύματα της ΜΑΡΦΙΝ, πόσος καιρός νομίζετε πως έχει περάσει;
Πενθώ ακόμα τον Γρηγορόπουλο, τον Χορευτάκη, τα θύματα των φονικών πυρκαγιών της Πελοποννήσου, τα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη, κι εκείνα στο Μαλιακό... Κι ακόμη κι άλλα κι άλλα! Και κάθε φορά τα φέρνω στο νου, κάθε φορά που ένας νέος άδικος θάνατος... σημειώνεται στα κατάστιχα! Μοιάζει να ζω σ' ένα διαρκές πένθος κι ας μην είναι κατάδικό μου! Κι ας μην μπήχτηκε μαχαίρι κατάστηθά μου από το χαμό άμεσα δικών μου ανθρώπων!
Ισως πιο κατάλληλη να χρησιμοποιήσω, να ήταν η λέξη "συμπονώ"! Ισως ακόμη καλύτερη κι από το "συμπάσχω"!
Εχω ένα επιπλέον βάρος καθώς αυτά σκέφτομαι· ποια λέξη αρμόζει καλύτερα(!). Ο κόσμος σκοτώνεται, δολοφονείται, βιάζεται καθημερινά κι εγώ; Ψάχνω λέξεις να μιλήσω για όλα αυτά.
Το... ψάχνω, το σκέφτομαι! Δεν το νιώθω! Κι αυτό ώρες-ώρες μοιάζει να είναι ακόμη χειρότερο! Γιατί συνειδητοποιώ πως τα λόγια τελικά δεν αντικατοπτρίζουν καμία πραγματικότητα! Τα λόγια κι όλες εκείνες οι μεγαλοστομίες από τα επίσημα χείλη που ως τους ορίζει η θέση τους, κάνουν πάντοτε δηλώσεις για τις ζωές που άδικα χάθηκαν...
Σκέφτομαι πως για όσες αδικίες ισχύουν πάνω σε τούτο το πλανήτη, ποτέ κανένας από τους ισχυρούς δεν θέλησε να πράξει στο ελάχιστο να τις σταματήσει!
Αντιθέτως όλοι εκστομίζουν δίχως δισταγμό λόγια ότι συμπάσχουν, ότι συμπονούν! Μια στάση που σε μένα μοιάζει ψεύτικη, υποκριτική! Ετσι τουλάχιστον αποδεικνύουν οι πράξεις τους!
...Αφήνουν τεχνηέντως να κυλήσει ο χρόνος, να ξεχαστούν τα πράγματα, να σιγήσουν οι φωνές από τις πρώτες αντιδράσεις, να συνεχιστεί η ζωή, να επανέλθει η ηρεμία, έως που ένας νέος άδικος θάνατος προστεθεί στην υπάρχουσα λίστα!
Χανιώτικα Νέα(02.06.10)
Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr
Εμένα αφήστε με, τίποτα δεν έχω να πω για τα νέα άσχημα μαντάτα που κατέφθασαν από τη Γάζα!
Πενθώ ακόμα τα θύματα της ΜΑΡΦΙΝ, πόσος καιρός νομίζετε πως έχει περάσει;
Πενθώ ακόμα τον Γρηγορόπουλο, τον Χορευτάκη, τα θύματα των φονικών πυρκαγιών της Πελοποννήσου, τα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη, κι εκείνα στο Μαλιακό... Κι ακόμη κι άλλα κι άλλα! Και κάθε φορά τα φέρνω στο νου, κάθε φορά που ένας νέος άδικος θάνατος... σημειώνεται στα κατάστιχα! Μοιάζει να ζω σ' ένα διαρκές πένθος κι ας μην είναι κατάδικό μου! Κι ας μην μπήχτηκε μαχαίρι κατάστηθά μου από το χαμό άμεσα δικών μου ανθρώπων!
Ισως πιο κατάλληλη να χρησιμοποιήσω, να ήταν η λέξη "συμπονώ"! Ισως ακόμη καλύτερη κι από το "συμπάσχω"!
Εχω ένα επιπλέον βάρος καθώς αυτά σκέφτομαι· ποια λέξη αρμόζει καλύτερα(!). Ο κόσμος σκοτώνεται, δολοφονείται, βιάζεται καθημερινά κι εγώ; Ψάχνω λέξεις να μιλήσω για όλα αυτά.
Το... ψάχνω, το σκέφτομαι! Δεν το νιώθω! Κι αυτό ώρες-ώρες μοιάζει να είναι ακόμη χειρότερο! Γιατί συνειδητοποιώ πως τα λόγια τελικά δεν αντικατοπτρίζουν καμία πραγματικότητα! Τα λόγια κι όλες εκείνες οι μεγαλοστομίες από τα επίσημα χείλη που ως τους ορίζει η θέση τους, κάνουν πάντοτε δηλώσεις για τις ζωές που άδικα χάθηκαν...
Σκέφτομαι πως για όσες αδικίες ισχύουν πάνω σε τούτο το πλανήτη, ποτέ κανένας από τους ισχυρούς δεν θέλησε να πράξει στο ελάχιστο να τις σταματήσει!
Αντιθέτως όλοι εκστομίζουν δίχως δισταγμό λόγια ότι συμπάσχουν, ότι συμπονούν! Μια στάση που σε μένα μοιάζει ψεύτικη, υποκριτική! Ετσι τουλάχιστον αποδεικνύουν οι πράξεις τους!
...Αφήνουν τεχνηέντως να κυλήσει ο χρόνος, να ξεχαστούν τα πράγματα, να σιγήσουν οι φωνές από τις πρώτες αντιδράσεις, να συνεχιστεί η ζωή, να επανέλθει η ηρεμία, έως που ένας νέος άδικος θάνατος προστεθεί στην υπάρχουσα λίστα!
Χανιώτικα Νέα(02.06.10)
Τρίτη 1 Ιουνίου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΜΕ ΤΟ που μπαίνει σήμερα ο Ιούνης, μπαίνουμε επίσημα στο καλοκαίρι. Εντάξει, το ξέρω ότι η σχετική τελετή του ηλιακού συστήματος γίνεται στις 22 του μήνα, με την είσοδο του ήλιου στο θερινό ηλιοστάσιο, ωστόσο εγώ μένω σ' αυτό που μαθαίνουμε… νηπιόθεν. Οτι Ιούνιος, Ιούλιος και Αύγουστος είναι οι μήνες του καλοκαιριού. Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι λοιπόν!
ΤΟΝ ΙΟΥΝΗ αφήνουν το δραπάνι και πιάνουν το ραπάνι. Είδα και έπαθα να βρω μια παροιμία για να υποδεχθώ... παροιμιωδώς τον καινούργιο μήνα. Α ρε Αύγουστε, με τους… κολιούς σου και τις… παχιές τις μύγες σου!
ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ έγκλημα! Ωμή δολοφονία! Πισώπλατη μαχαιριά στην αθρωπιά! Πνιγμένος στο κλάμα, οργισμένος για το μακελειό των Ισραηλινών κομάντος, αποχώρησε ο Μάης από τη διεθνή σκηνή!
ΧΙΛΙΑ καλώς να έρθουνε χίλια και δύο χιλιάδες/ οι φίλοι μας οι ελεγκτές με τους πολλούς παράδες! Μαντινάδα ποιηθείσα ατάκα κι επιτόπου για να υποδεχθούμε τους επιτηρητές παύλα δανειστές μας (επιτέλους έμαθα να το γράφω, όπως το λέει ο Ανδρέας Λοβέρδος) που καταφτάνουν στα μέσα του μήνα. Για να μη μας κόψουν το νερό και ξεραθούν τα λάχανα!
ΒΑΖΩ μια φωτιά, σ' όλα τα παλιά/ όλα θα τ' αλλάξω και θα το φωνάξω/ περασμένα ξεχασμένα/ κι όλα απ' την αρχή ξανά!/ Έκαψα το χθες, νύχτες μου παλιές/ κι από το μηδέν αρχίζω όσο κι αν δε θες./ Δάκρυα καυτά, ψέματα πολλά,/ πλήρωσα όσα χρωστούσα και τα δανεικά. Οι δύο τελευταίες στροφές του "Οpa" που ύστερα από το… δέφνισμα των σχετικών δραπών θα μας προταθεί σαν… εθνικός ύμνος.
OPA και όχι ώπα και πολύ περισσότερο όχι opa. Ελληνική ελληνικότατη λέξη. Εκτεταμένος τύπος του (κατ' αρχήν χορευτικού) επιφωνήματος οπ που λέγεται για να δηλωθεί ο ενθουσιασμός και η επιδοκιμασία κάποιου. Όπα!
ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ λάδι, μισό λίτρο αμόλυβδη βενζίνα. Για εκεί ξαμώνει η δουλειά. Εκτός και αν αφήσουμε όλοι, μα όλοι, τις ελιές αμάζωχτες, χύσουμε όσο λάδι έχουμε στις κάθε λογής χρειγειές και απογορευτεί απ' την Τρόικα η εισαγωγή ελαιολάδου στην Ελλάδα από άλλες χώρες.
ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΕΙ σε κανένα ο Γιώργος Παπανδρέου. Δεν χρωστάει σε κανένα ο Αντώνης Σαμαράς. Κανείς μας δεν χρωστάει σε κανένα! Να δω εγώ από πού θα πάρει τα χρωστούμενά της η Μιχαλού!
ΧΡΟΝΙΑ πολλά και καλά, Γεράκη, Γερακίνα, Ευέλπιστε, Ευελπίστη, Θεσπέσιε, Θεσπέση, Θεσπέσια, Ιέραξ, Ιέρακα, Γέρακα, Ιουστίνε, Πύρρε, Πύρε, Πύρρα, Πύρα! Εντάξει, ανέμου και καλέ μου θα πάνε οι ευχές μου, πλην αυτές για τον Πύρρο Δήμα. Ουδένα άλλον ξέρω μ' αυτά τα ονόματα που τα βρήκα στο Google. Μήπως ξέρετε εσείς;
ΚΙ Ο ΜΕΓΑΣ Βενιζέλος μας, πάντοτε απαιτούσε/ από το βήμα της Βουλής όποιος και να μιλούσε,/ ποτέ μην είναι κατηφής και να μιλά με κέφι,/ γιατί ο ήλιος όταν βγει,… διασκορπά τα νέφη. Σύμφωνα με τον Παύλο (Παβλή) Πολυχρονάκη.
“Στο φως της πανηγυρικής αυτής ημέρας/ Φρουροί ασάλευτοι προσμένουν διαταγές/ Και αν μερικοί συμπολιτεύονται με τους ολέθρους. Και άλλοι κοιτάζουν τ' άλογα στα δόντια/ Μάχεται τους ολέθρους ο αιγίπαν/ Κι ενώ κροτούν τα τύμπανα/ Γύφτοι χαλκεύουν το μέλλον των καιρών/ Και το μεγάλο πανηγύρι αρχίζει”…
Από το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου “Στο φως της πανηγυρικής αυτής ημέρας”.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα Νέα(| 01.06.2010)
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
ΜΕ ΤΟ που μπαίνει σήμερα ο Ιούνης, μπαίνουμε επίσημα στο καλοκαίρι. Εντάξει, το ξέρω ότι η σχετική τελετή του ηλιακού συστήματος γίνεται στις 22 του μήνα, με την είσοδο του ήλιου στο θερινό ηλιοστάσιο, ωστόσο εγώ μένω σ' αυτό που μαθαίνουμε… νηπιόθεν. Οτι Ιούνιος, Ιούλιος και Αύγουστος είναι οι μήνες του καλοκαιριού. Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι λοιπόν!
ΤΟΝ ΙΟΥΝΗ αφήνουν το δραπάνι και πιάνουν το ραπάνι. Είδα και έπαθα να βρω μια παροιμία για να υποδεχθώ... παροιμιωδώς τον καινούργιο μήνα. Α ρε Αύγουστε, με τους… κολιούς σου και τις… παχιές τις μύγες σου!
ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ έγκλημα! Ωμή δολοφονία! Πισώπλατη μαχαιριά στην αθρωπιά! Πνιγμένος στο κλάμα, οργισμένος για το μακελειό των Ισραηλινών κομάντος, αποχώρησε ο Μάης από τη διεθνή σκηνή!
ΧΙΛΙΑ καλώς να έρθουνε χίλια και δύο χιλιάδες/ οι φίλοι μας οι ελεγκτές με τους πολλούς παράδες! Μαντινάδα ποιηθείσα ατάκα κι επιτόπου για να υποδεχθούμε τους επιτηρητές παύλα δανειστές μας (επιτέλους έμαθα να το γράφω, όπως το λέει ο Ανδρέας Λοβέρδος) που καταφτάνουν στα μέσα του μήνα. Για να μη μας κόψουν το νερό και ξεραθούν τα λάχανα!
ΒΑΖΩ μια φωτιά, σ' όλα τα παλιά/ όλα θα τ' αλλάξω και θα το φωνάξω/ περασμένα ξεχασμένα/ κι όλα απ' την αρχή ξανά!/ Έκαψα το χθες, νύχτες μου παλιές/ κι από το μηδέν αρχίζω όσο κι αν δε θες./ Δάκρυα καυτά, ψέματα πολλά,/ πλήρωσα όσα χρωστούσα και τα δανεικά. Οι δύο τελευταίες στροφές του "Οpa" που ύστερα από το… δέφνισμα των σχετικών δραπών θα μας προταθεί σαν… εθνικός ύμνος.
OPA και όχι ώπα και πολύ περισσότερο όχι opa. Ελληνική ελληνικότατη λέξη. Εκτεταμένος τύπος του (κατ' αρχήν χορευτικού) επιφωνήματος οπ που λέγεται για να δηλωθεί ο ενθουσιασμός και η επιδοκιμασία κάποιου. Όπα!
ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ λάδι, μισό λίτρο αμόλυβδη βενζίνα. Για εκεί ξαμώνει η δουλειά. Εκτός και αν αφήσουμε όλοι, μα όλοι, τις ελιές αμάζωχτες, χύσουμε όσο λάδι έχουμε στις κάθε λογής χρειγειές και απογορευτεί απ' την Τρόικα η εισαγωγή ελαιολάδου στην Ελλάδα από άλλες χώρες.
ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΕΙ σε κανένα ο Γιώργος Παπανδρέου. Δεν χρωστάει σε κανένα ο Αντώνης Σαμαράς. Κανείς μας δεν χρωστάει σε κανένα! Να δω εγώ από πού θα πάρει τα χρωστούμενά της η Μιχαλού!
ΧΡΟΝΙΑ πολλά και καλά, Γεράκη, Γερακίνα, Ευέλπιστε, Ευελπίστη, Θεσπέσιε, Θεσπέση, Θεσπέσια, Ιέραξ, Ιέρακα, Γέρακα, Ιουστίνε, Πύρρε, Πύρε, Πύρρα, Πύρα! Εντάξει, ανέμου και καλέ μου θα πάνε οι ευχές μου, πλην αυτές για τον Πύρρο Δήμα. Ουδένα άλλον ξέρω μ' αυτά τα ονόματα που τα βρήκα στο Google. Μήπως ξέρετε εσείς;
ΚΙ Ο ΜΕΓΑΣ Βενιζέλος μας, πάντοτε απαιτούσε/ από το βήμα της Βουλής όποιος και να μιλούσε,/ ποτέ μην είναι κατηφής και να μιλά με κέφι,/ γιατί ο ήλιος όταν βγει,… διασκορπά τα νέφη. Σύμφωνα με τον Παύλο (Παβλή) Πολυχρονάκη.
“Στο φως της πανηγυρικής αυτής ημέρας/ Φρουροί ασάλευτοι προσμένουν διαταγές/ Και αν μερικοί συμπολιτεύονται με τους ολέθρους. Και άλλοι κοιτάζουν τ' άλογα στα δόντια/ Μάχεται τους ολέθρους ο αιγίπαν/ Κι ενώ κροτούν τα τύμπανα/ Γύφτοι χαλκεύουν το μέλλον των καιρών/ Και το μεγάλο πανηγύρι αρχίζει”…
Από το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου “Στο φως της πανηγυρικής αυτής ημέρας”.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα Νέα(| 01.06.2010)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)