ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΑΡΧΙΜΕΝΙΑ ΚΙ ΑΡΧΙΧΡΟΝΙΑ ΚΙ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΓΕΝΑΡΙΟΥ

 «Αρχιμενιά κι αρχιχρονιά κι αρχή του Γεναρίου/ απού γεννήθηκε ο Χριστός, στη γη επεριπάτει./ Κι εκεί που περιπάτησε χρυσό δεντρόν εβγήκε,/ χρυσό δεντρό, χρυσό βαγί, χρυσό κυπαρισσάκι./ Χρυσά ‘σαν τα κλωνάρια του κι ολάργυρ’ η κορφή του/ και κάτω στη ποδίτσα του γράμματα ‘ναι

Έργο του Γιώργου Σικελιώτη

γραμμένα./ Δάσκαλοι αναγνώθουν τα, διάκοι καλαναρχούν τα,/ και τα μικρά διακόπουλα στέκουν και συντηρούν τα./ Κι ο ήλιος απού πρόβαλε ‘π’ Ανατολής τη μπάντα,/ παίρνει τα και πηγαίνει τα κάτω στο περιγιάλι./ Βρίσκουνε ‘κειά το Βασιλειό, απού ‘κανε ζευγάρι./ “Καλώς τα κάνεις, Βασιλειό, καλό ζευγάρι κάνεις”./ “Καλό το λέμενε κι εμείς, καλό κι βλοημένο,/ απού το βλόησε ο Χριστός με το δεξόν του χέρι,/ με το δεξό, με το ζερβό, με το μαλαματένιο.”/ “Για πε μου Βασιλέα μου, τι σπέρνεις την ημέρα;”/ “Σπέρνω σιτάρι δώδεκα, κριθάρι δεκαπέντε,/ ταγή και ρόβι δεκοχτώ κι από νωρίς στο στάβλο”»[…]. «Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα», από το βιβλίο του Σταμάτη Α. Αποστολάκη «Ριζίτικα τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης» (Χανιά, 2010).

«Καλή χρονιά! Του είπε./ Τινάχτηκε στον κρότο/ που μόνη της προκάλεσε/ καθώς με το γνωστό επιδέξιο τρόπο/ άνοιξε τη σαμπάνια./ Ύστερα σταύρωσε τη βασιλόπιτα:/ Πρώτα το σπίτι, του φτωχού,/ ένα δικό σου, ένα για μένα, τρόμαξε πάλι/ νιώθοντας να την απειλούν/ τα χαραγμένα πελώρια κομμάτια./ Βλέπεις πως όσο λιγοστεύουν οι παρόντες/ μεγαλώνουν οι μερίδες;/ γέλασε με τα χείλη μοναχά./ Τα διαμάντια στο ντεκολτέ/ σκληρά κι αδιάφορα άστραφταν/ την οδύνη των ρυτίδων./ Αντίθετα το κόκκινο σατέν φουστάνι/ σα να ντρεπότανε, να δυσανασχετούσε/ μ’ εκείνο το παχύσαρκο κορμί. Καλύτερα να είχε μείνει στην ντουλάπα/ σκεφτότανε, γυμνο, από χίμαιρες/ μονάχο με τις μνήμες του.// Όμως κι εκείνη δυσφορούσε/ με την έντονη και συνεχή προσπάθεια/ να χωράει μες στις παλιές της διαστάσεις./ Ίσως να φάγαμε λιγάκι παραπάνω/ έκανε να γελάσει πάλι, όμως τα μάτια της υγρά και μακρινά δεν πείθανε.// Πειράζει να γδυθώ; τον χάιδεψε/ και αμέσως άλλαξε γνώμη./ Πρώτη του χρόνου. Ας κοιμηθούμε/ λίγο πιο αργά απόψε./ Πες κι εσύ κάτι επιτέλους! Παρακάλεσε// Κούνησε λίγο την ουρά του./ Γαβ! Γαβ! απάντησε βαριεστημένα. Γαβ! Γαβ!» Το ποίημα «Πρωτοχρονιά για δυο» της Αγγελικής Σιδηρά. (Από την ποιητική της συλλογή «Απόπειρα τοπίου», Ερμείας 1994).

«Είθε ο νέος χρόνος να μας φέρει λιγότερα/ Λιγότερο πόνο σε αυτούς που πονούν./ Λιγότερο μίσος σε αυτούς που μάχονται,/ λιγότερη στέρηση σε όσους στερούνται,/ λιγότερο πόλεμο, λιγότερο θάνατο,/ λιγότερη καταπίεση, λιγότερη εκμετάλλευση,/ λιγότερη δυστυχία και οδύνη./ Κι αν τύχει να φέρει μαζί λιγότερη αφθονία και λιγότερη απόλαυση,/ λιγότερο πλούτο και λιγότερη καλοπέραση,/ ίσως τότε μας χαρίσει λιγότερη ελαφρομυαλιά και λιγότερη σπατάλη,/ λιγότερη επιπολαιότητα και λιγότερη αυθάδεια./ Ίσως τα λιγότερα είναι περισσότερα…» Νίκος Δήμου (εφ. “ΤΑ ΝΕΑ”, 1973).

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 Ο ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ - ΣΤΟΝ ΝΙΠΠΟ - ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ Ο ΙΟΣ

 

 

 

Αλλαγή φρουράς εν μέσω πανδημίας σε λίγες ώρες… Ακριβώς στις 12 τα μεσάνυχτα. Να πάει ο παλιός ο χρόνος και να μην ξανάρθει… Έτοιμο το αριστερό μας πόδι για την “αποχαιρετιστήρια” κλοτσιά. Καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσουμε, λέμε και ξαναλέμε για τον νέο, έχοντας απλωμένο το δεξί μας χέρι για την επίσημη χαιρετούρα. Τ’ ακούει και τα βλέπει αυτά ο πάντα γέρος και πάντα νέος Χρόνος και χαμογελά κάτω απ’ τα μουστάκια του ξύνοντας τα γένια του. Κούνια που σας κούναγε, σκέφτεται. Κούνια που μας κούναγε αλήθεια…

 

 

 

Να λέω τα Πρωτοχρονιάτικα κάλαντρα μια ζωή εκτός από μια χρονιά -άλλη ιστορία αυτή- στα μικράτα μου, με θυμούμαι. Τα παλιά που ήθελαν τον Άγιο Βασίλη ζευγά, αλλά και τα “σύγχρονα” που απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1960 “επικράτησαν”, που ήθελαν τον Άγιο “γραμματικό” με χαρτί και καλαμάρι. Κάλαντρα και όχι κάλαντα και τα μεν και τα δε. “Κάλαντρα” συνεχίζω και να τα λέω και να τα γράφω. Αυτό το “ρ” πολύ μ’ αρέσει όπως κουδουνίζει πριν απ’ το τελικό “α”…

 

 

 

Να πάω στον Νίππο… Στο Κοιμητήρι του Αγιού Αθανάση πρώτα ν’ ανάψω το καντήλι των γερόντων μου… Στο πατρικό σπίτι για να χαιρετήσω τους τοίχους… Στο Άγιο Πνεύμα για να πάρω μια απ’ τις εικόνες του για το “ποδαρικό”… Μην ξεχνώντας να βγάλω τις χρειαζούμενες ασκελετούρες για αύριο! Μέσω Αγίων Πάντων (Μπαμπαλή Χάνι), Φρε, Τζιτζιφέ ο πηγαιμός…

 

 

 

«Παραμονή Πρωτοχρονιάς τα κάλαντ(ρ)α να πείτε,/ όμως να μην ξεχάσετε τη μάσκα να φορείτε», μας παραγγέλνει στην πρώτη μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να πει του παλιού χρόνου στη δεύτερη: «Χρόνε, που φεύγεις τον ιό μακριά να τονε πάρεις/ γιατί ‘ναι καλικάντζαρος, πολύ ατσιποδιάρης». Άμποτε! Καλή χρονιά, δίχως κορωνοϊό, φίλες και φίλοι!

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 31.12.2021)  

https://www.haniotika-nea.gr/archimenia-ki-archichronia-ki-archi-toy-genarioy/

 

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ - 29  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

 

 

 Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΙΑ ΑΥΡΙΟ και μία μεθαύριο! Δύο όλες κι όλες μέρες έμειναν για να πάει στον αγύριστο το 2012, που ήταν και δίσεκτο, τρομάρα του! Μας το παραέβγαλε χοντρό τ’ αλεύρι. Εντάξει, δεν χρεοκόπησε η Ελλάδα, όπως πολλοί και διάφοροι για πολλούς και διάφορους λόγους 'προέβλεπαν', όμως, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερος, όλοι οι Ελληνες, πλην εξαιρέσεων, νιώσαμε την κρίση στο πετσί μας.

ΖΗΣΑΜΕ πολλά τη χρονιά που πέρασε. Είχαμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις και είδαμε την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Είδαμε την ύφεση να βαθαίνει, την ανεργία να εκτινάσσεται στα ύψη, την κοινωνική συνοχή να ρηγματώνεται, τη δυστυχία να κερδίζει συνεχώς έδαφος, τη βία να αναπτύσσεται, τον φασισμό να σηκώνει κεφάλι, τις ουρές των συσσιτίων...

ΕΙΔΑΜΕ, όμως, να το πούμε κι αυτό, την αλληλεγγύη να λειτουργεί και να λειτουργείται. Είναι στην παράδοσή μας να μοιραζόμαστε ακόμα και τη μισή μπουκιά του ψωμιού που έχουμε με τον διπλανό μας. «Στα λαϊκά συσσίτια αγάπη μαγειρεύουν/ και τη σκορπούν απλόχερα σ’ αυτούς που τη γυρεύουν», μας λέει σε μια του μαντινάδα ο Ηλίας ο Σταματάκης.

ΝΑ ΜΗΝ υπάρχουν στο τέλος της νέας χρονιάς που έρχεται συσσίτια. Αυτή είναι η ευχή που κάνει ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Να μην υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε, εννοεί. Αμποτε!

ΕΝΑ ΘΕΜΑ είναι πώς φτάσαμε σαν χώρα εδώ που φτάσαμε, ποιοι είναι οι φταίχτες της τωρινής κατάστασης δηλαδή, κι ένα άλλο τι κάνουμε από δώ και πέρα. Πολλά ήταν τα 'πεταχτά' που γράφτηκαν τη χρονιά που πέρασε, σχετικά. Ας μην μείνω σ’ αυτά σήμερα, τελευταία, για το 2012, μέρα της στήλης. Εδώ θα είμαστε, Θεού θέλοντος και τη νέα χρονιά, άλλωστε.

ΤΟ... ΚΕΡΑΣΑΚΙ στην τούρτα είναι η λίστα Λαγκάρντ που άναψε φωτιές τις τελευταίες μέρες. Για να δούμε τι θα δούμε. Πάντως ώρες - ώρες μου φαίνεται πως είμαστε για γέλια και για κλάματα. Θα τελειώσουν άραγε τα ψέματα και θα λάμψει η αλήθεια; Θα αποκατασταθεί το κύρος της πολιτικής; Θα πληρώσουν αυτοί που πρέπει να πληρώσουν; Ιδωμεν!

'ΚΑΥΤΟΣ' ο Γενάρης για τον Α.Ο. Πλατανιάς όπως επεσήμανε και ο δικός μας (και ειδικός) Μάκης Καρτσωνάκης στη στήλη του χθες. Ούτε λίγο ούτε πολύ καλείται να δώσει 6 παιχνίδια για το πρωτάθλημα και το κύπελλο, σε 21 μέρες. Κάθε τρεις μέρες περίπου κι ένα παιχνίδι δηλαδή. Μαζί του και στα δύσκολα!

'ΝΑ ’ΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα/ χαρά σ’ εκείνον τον ζευγά που ’χει πολλά σπαρμένα!'. Ας γράψω και μια παροιμία για να κλείσω... την τρύπα σκέφτηκα και αμ έπος αμ έργον. Αρωμα μιας άλλης εποχής!

«ΤΟΤΕ ΠΟΥ η Αγία Οικογένεια κυνηγημένη από τον Ηρώδη, πήρε τον δρόμο για την Αίγυπτο, βρέθηκε μπροστά σε μια πηγή. Σταμάτησαν λίγο να ξεκουραστούν και η Παναγία Μητέρα έπλυνε με το νερό της πηγής το Θείο Βρέφος. Από τότε το νερό εκείνης της πηγής πήρε τη χάρη και την ευλογία του Ιησού Χριστού κι έγινε ιαματικό. Αφού ξεκουράστηκαν λιγάκι συνέχισαν τον δρόμο τους. Περνώντας από την Ερμούπολη της Θηβαΐδας ένα δένδρο έσκυψε και προσκύνησε τον νεογέννητο Χριστό. Το δέντρο πήρε τη χάρη και την ευλογία του Κυρίου και από τότε τα φύλλα του (αλλά και κομμάτια από τα κλαδιά του) θεραπεύουν τους αρρώστους». Από το βιβλίο του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη: 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του'.

«Ενα μαγνητόφωνο φτηνό/ όλη κι όλη/ η κινητή κι ακίνητη περιουσία του./ Μ’ αυτό εξασφάλιζε τον επιούσιο/ ο Ντίνο Κόστα./ Τον γνώρισα κάποια παραμονή Πρωτοχρονιάς,/ όταν ήρθε και μου είπε,/ με το μαγνητόφωνό του,/ τα κάλαντα των Χριστουγέννων./ Για τρία χρόνια το ίδιο σκηνικό./ Κρίμα, που δεν ήρθε τέταρτη φορά./ Είχαμε γίνει κατά κάποιον τρόπο, φίλοι./ Αν γίνονται,/ οι φίλοι κατά κάποιον τρόπο».
Το ποίημα 'Φίλοι κατά κάποιον τρόπο' του γράφοντος από την προς έκδοση ποιητική συλλογή 'Όταν γίνεις ποίημα'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!


Χανιώτικα νέα (29.12.2012)

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ: “ΠΟΤΕΣ ΘΑ ΚΑΜΕΙ ΞΕΣΤΕΡΙΑ”

Από καρδιάς ευχαριστώ για την υποδοχή της “ΞΕΣΤΕΡΙΑΣ μου”, που είναι έκδοση (Νοέμβρης 2021) της εφ. “ Χανιώτικα νέα” και του Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη. Να υπενθυμίσω ότι διατίθεται από τα γραφεία της εφ. (Καραϊσκάκη 49 Χανιά, τηλ2821070563) και https:\\shop.haniotika-nea.gr

ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΦΤΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡA ΓΙΑ ΤΗΝ “ ΞΕΣΤΕΡΙΑ”

Ο Βαγγέλης Κακατσάκης καταθέτει ένα λογοτεχνικό βιβλίο με ιστορίες από την προφορική παράδοση (αυτές που του έλεγε τα χειμωνιάτικα βράδια η γιαγιά του στην παρασιά ως “παραμύθι”). Ιστορίες, ωστόσο, που είναι βασισμένες σε ιστορικές πηγές ώστε να κρατάει τη μνήμη ζωντανή. Γιατί αληθινή συμφιλίωση λαών (και ανθρώπων) μπορεί να υπάρξει μόνο αν υπάρχει μνήμη. Νανώ Σπανουδάκη – Κουτσάκη

https://www.haniotika-nea.gr/potes-tha-kanei-xesteria/

Συγγραφέας ελληνοκεντρικός και ανθρωποκεντρικός, δεν μπορεί παρά να εστιάζει το ενδιαφέρον του στον άνθρωπο ως θύτη και θύμα, δημιουργό και καταστροφέα, και στον τόπο, στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αλλά πάντα μέσα από το πρίσμα της αισιοδοξίας, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές του καθημερινού βίου, συχνά αβίωτου των ηρώων του. Ελένη Χωρεάνθη

https://diastixo.gr/kritikes/ellinikipezografia/17483-kamei-xasteria

Αρκεί ο αναγνώστης να ανοίξει τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής, καθώς το διαβάζει, για να φανταστεί τους πρωταγωνιστές των διηγημάτων πιασμένους από τους ώμους να χορεύουν πεντοζάλι πότε στις βουνοκορφές, πότε στα χωριά και πότε στις πόλεις. Ο έντονος, γοργός χορευτικός βηματισμός έχει ομαδικές πατιές, οι οποίες συμβολίζουν τις ομοβροντίες των όπλων στη μάχη. Αγησίλαος Αλιγιζάκης

https://www.haniotika-nea.gr/to-pentozali-toy-vaggeli-kakatsaki/

Ο Κακατσάκης στο βιβλίο του, όμως, συνδυάζει το “εν διά δυοίν”. Προσφέρει, δηλαδή, αφ’ ενός ζωντανεμένες ιστορίες, μυθοπλασίες ή και αληθινές, αλλά και σπουδαία λογοτεχνία, με την οποία καθηλώνει τον αναγνώστη, προσφέροντάς του τη χαρά της απόλαυσης. Το αξιοσημείωτο, εκτός των άλλων, είναι ότι και τα επτά διηγήματα μεταφέρουν τον αναγνώστη στο κλίμα του Μεγάλου ξεσηκωμού. Αντώνης Σανουδάκης

https://www.patris.gr/2021/12/21/potes-tha-kamei-xesteria-toy-vaggeli-th-kakatsaki/

Ο λόγος του, το είπαμε και παραπάνω, ενώ κυλά σαν το γάργαρο νερό και δροσίζει τον αναγνώστη, συνεπαίρνοντας και οδηγώντας τον σε ευφρόσυνες κοιλάδες, δηλαδή «στην ξεστεριά», στην πραγματικότητα είναι μια μυστική φωτιά που παρουσιάζει την αδούλωτη Κρήτη να βογγάει ασταμάτητα, σαν το ηφαίστειο που είναι έτοιμο να εκραγεί… Βασίλης Χαρωνίτης

https://www.haniotika-nea.gr/vivlioparoysiasi-baggelis-th-kakatsakis-potes-tha-kamei-xesteria-diigimata/

Η γλώσσα πλούσια ,πότε να κατεβαίνει σε λουλουδιασμένους κήπους και άλλοτε να σκαλώνει στη μελένια σιγαλιά της ερωτευμένης θωριάς μα,πιο συχνά να τζαγκρουνά και να σουβλίζει σαν μύτη κοφτερού μαχαιριού την καρδιά του αναγνώστη. Τραγουδισμένη στον ιδιαίτερο σκοπό της ντοπιολαλιάς,πάντα μελαγχολικά,λυπητερά, σπαρακτικά. Νεφέλη Ευαγγέλου

(https://petaxta.blogspot.com/2021/12/blog-post_20.html

Στα σημερινά κείμενά σου, όπως βέβαια και σ’ όλα τα προηγούμενα, πετυχαίνεις να μεταφέρεις και να παντρέψεις τις λέξεις σου, σε πεδία πέρα από τη συγκυρία και κατά τρόπο, άκρως δημιουργικό· δημιουργικό, με την έννοια ότι το πάντρεμά τους ζωγραφίζει εικόνες ζωντανές, έγχρωμες και κινηματογραφικές 

Χριστόφορος Κορυφίδης https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10220557120934188

Και μια περί παιδείας ο λόγος και περί εκπαιδεύσεως των Ελληνοπαίδων, βιβλία σαν αυτά αναμφίβολα θα μπορούσαν να συντελέσουν στην προσέγγιση της τοπικής μας ιστορίας, που τόσο λείπει από τα σχολεία μας, με ένα τρόπο ευχάριστο και απολαυστικό για τους νέους μέσα από την ευαίσθητη ματιά ενός λογοτέχνη. Μαρία Μαράκη

https://www.haniotika-nea.gr/v-kakatsaki-potes-tha-kamei-xesteria/

Τελικά έχουμε στα χέρια μας ένα βιβλίο με διηγήματα ιδιαίτερα γλαφυρά, στην πραγματικότητα όμως έχουμε ένα βιβλίο τοπικής ιστορίας, βγαλμένη από τα ίδια τα σπλάχνα της Κρήτης, που πάντα ανυπομονούσε για το πότε θα κάμει ξαστεριά, με πολλά μηνύματα και για τον σύγχρονο κόσμο Ανθούλα Νταγκουνάκη-Χαρτζουλακη

https://www.haniotika-nea.gr/vivliokritiki-potes-tha-kamei-xesteria-vaggelis-th-kakatsakis/

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΜΟΝΑΧΗ ΕΓΝΟΙΑ ΤΟΥ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ

 «Ο δάσκαλος, ο αληθινός δάσκαλος δεν διδάσκει μ’ αυτά που λέει ούτε μ’ αυτά που κάνει διδάσκει, διδάσκει αυτό που είναι. Ε, λοιπόν αληθινός δάσκαλος, ακριβώς γιατί έχει αναπτυγμένο σε ύψιστο βαθμό το αίσθημα της ευθύνης, είναι ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης». Τα που είχα γράψει, μεταξύ των άλλων, πριν από 10,5 χρόνια στη στήλη «Εύφημες μνείες» (βλ. «Χανιώτικα νέα», 20.6.2011) στον απόηχο των μαθημάτων ευθύνης που είχε «παραδώσει» λίγες μέρες πριν στο πλαίσιο μιας ημερίδας για τη Γλώσσα που είχε οργανώσει το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου στις εγκαταστάσεις του για δημοσιογράφους και εκπαιδευτικούς. Κι αυτά στο νου μου τις προάλλες, προπαραμονή Χριστουγέννων, όταν συνάντησα στο Διαδίκτυο και συγκεκριμένα στη σελίδα του στο Βιβλίο των Προσώπων μια ανάρτησή του, στην οποία έκανε λόγο για τα «9 γλωσσικά παιδιά του», τα 9 δηλαδή Λεξικά του για την Ελληνική Γλώσσα.

«Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (με σχόλια για τη σωστή χρήση των λέξεων)», «Λεξικό για το Σχολείο και το Γραφείο (με εύχρηστη συνοπτική Γραμματική και κανόνες ορθογραφίας)», «Μικρό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (άμεση ενημέρωση για κάθε σημαντική λέξη)», «Ορθογραφικό λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (εξηγεί και διδάσκει την Ορθογραφία)», «Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Ιστορία των λέξεων (με ετυμολογία και όλων των αρχαίων και μεσαιωνικών λέξεων της Ελληνικής)», «Λεξικό Συνωνύμων – Αντωνύμων της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Λεξιλογικός θησαυρός (με 250.000 συνώνυμα - αντώνυμα και 500 σχόλια)», «Λεξικό των δυσκολιών και των λαθών της Ελληνικής. Γλωσσικός Σύμβουλος (5.000 λήμματα – σχόλια που λύνουν γλωσσικές απορίες για την αποφυγή λαθών)», «Λεξικό των πιο απαιτητικών λέξεων της Νέας Ελληνικής. 4.000 δύσκολες λέξεις» και «Λεξικό των Παραγώγων και Συνθέτων της Νέας Ελληνικής. “Τα παιδιά και τα εγγόνια” των λέξεων της γλώσσας μας» (ο παραγωγικός πλούτος της Ελληνικής). Οι τίτλοι των… Μπαμπινιωτακιών -όλα εκδόσεις του “Κέντρου Λεξικολογίας”, όπως και άλλα βιβλία άλλωστε- που καλύπτουν 12.697 σελίδες! Θαυμασμός… «Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου με τα πρώτα λόγια του Ύμνου!» Κι αν υπηρετεί με άκρα συνέπεια αυτόν τον στίχο του Οδυσσέα Ελύτη, ο Ωραίος ως Έλληνας Δάσκαλος Καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης. Η γλώσσα μας!

«Τη γλώσσα μας και τα μάτια μας», (δική του η φράση) επιμένει να μας παραγγέλνει ο και επίτιμος δημότης Χανίων και θαυμαστής του Ελευθερίου Βενιζέλου, κατά δήλωσή του, καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης. Και μέσω της εκπομπής «Σε προσκυνώ γλώσσα» (για στίχο της Κικής Δημουλά, πρόκειται), που παρουσιάζει κάθε Σάββατο στις 7.00 μ.μ. και σε επανάληψη κάθε Τρίτη στις 10.00 μ.μ. στον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής με τη δημοσιογράφο – κλασική φιλόλογο Βίκυ Φλέσσα. Τη γλώσσα μας έδωσαν ελληνική και οφείλουμε να την κρατήσουμε. Για να μείνουμε Έλληνες! Η έγνοια του…

ΚΑΙ ΣΤΑ … ΠΕΤΑΧΤΑ

"Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΝΤΩΝ" ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΨΙΛΑΚΗ - Η ΔΙΠΛΗ ΜΑΣΚΑ ΚΑΙ ΠΏΣ ΝΑ ΦΙΛΗΘΟΥΜΕ - Ο ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

 

 

 

«Όπως και σε προηγούμενα βιβλία του Νίκου Ψιλάκη, ο μύθος διαλέγεται με την Ιστορία και στο επίκεντρο βρίσκονται εκείνοι που υφίστανται τις συνέπειες των αποφάσεων τις οποίες λαμβάνουν οι ισχυροί. Ο συγγραφέας ιχνηλατεί τα μικρά και τα μεγάλα γεγονότα ενός ολόκληρου αιώνα, ξεδιπλώνει την ιστορία ενός απροσδόκητου έρωτα, αλλά και την ιστορία μιας χώρας, μιας ηπείρου, την ιστορία του 20ού αιώνα, από τους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Πρώτο Παγκόσμιο, μέχρι το οικονομικό κραχ, την άνοδο του Ναζισμού και τον Δεύτερο Παγκόσμιο, με ιδιαίτερη αναφορά στη ναζιστική εισβολή στην Ελλάδα». Δεν το συζητώ ότι «Η κραυγή των απόντων», το νέο 464 σελίδων (!) μυθιστόρημα του «Ψηλορείτη» των σύγχρονων κρητικών γραμμάτων, θα ‘ναι το πρώτο που θα διαβάσω, μόλις το τελειώσει η Ευδοκία που… πρόλαβε με το που ήρθε προπαραμονή Χριστουγέννων. Καλοτάξιδο, καλέ μας φίλε! Κατάπολλα ευχαριστούμε για το Χριστουγεννιάτικο δώρο σου!

«Διπλή τη μάσκα λένε πια πως πρέπει να φορούμε,/ η μια δεν είναι αρκετή για να προστατευτούμε», μας λέει στην πρώτη σημερινή μετα-Χριστουγεννιάτικη και προ-Πρωτοχρονιάτικη μαντινάδα της η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να εκφράσει το παράπονό της στη δεύτερη: «Ο κορωνιός ευθύνεται άμα συναντηθούμε/ φορούμε μάσκες και οι δυο και πως θα φιληθούμε!»

«Από την πρώτη στιγμή ο Ιησούς Χριστός αρνήθηκε τη χλιδή και την πολυτέλεια αυτού του κόσμου. Δεν άργησε να εμφανιστεί η μανιακή έκρηξη του Ηρώδη που προκάλεσε τη φυγή στα ξένα, στην Αίγυπτο». Από το Χριστουγεννιάτικο άρθρο του αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου στην εφημ. “ΤΑ ΝΕΑ” (23 - 26 Δεκεμβρίου 2021)…

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 28.12.2021)

 

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

ΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ “ ΞΕΣΤΕΡΙΑΣ”: 

ΖΩΝΤΑΝΕΜΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Γράφει ο Αντώνης Σανουδάκης*

 

(Και στα " Χανιώτικα νέα" και στην " Πατρίδα"  του Ηρακλείου η πολυεπίπεδη και λίαν αγαπητική προσέγγιση της " ΞΕΣΤΕΡΙΑΣ " μου από τον πολυβραβευμένο, καταξιωμένο συγγραφέα, ιστορικό ερευνητή και ποιητή Αντώνη Σανουδάκη. Τιμή μου και χαρά μου η αναδημοσίευση σήμερα στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ μου. Εκ βαθέων ευχαριστώ σε Αντώνη)

 Εσιγανέψαν οι καιροί κι επάψαν οι ανέμοι πάψαν και σένα οι στράτες σου, Σουλτάνε, από την Κρήτη μπλιο σου στην Κρήτη δεν πατείς…

Εορταστικό αντίδωρο είναι το νέο βιβλίο του ποιητή και πεζογράφου, φίλου Βαγγέλη Κακατσάκη “Πότες θα κάμει ξεστεριά”.

Μια σειρά επτά διηγημάτων, σε έκδοση του Μουσείου Τυπογραφίας και της εφ. “Χανιώτικα Νέα”, του ομογάλακτου εκ νεότητός μας, μαθητών στην Αγία Τριάδα, Γιάννη Γαρεδάκη, στο ιστορικό Ακρωτήρι. Πολλαπλά, λοιπόν, τα συναισθήματά μας.

 

 

Το βιβλίο “Πότες θα κάμει ξεστεριά…” είναι, κατ’ αρχήν, μια προσφορά, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας προλογικά αναφέρει, “με τη συμπλήρωση των 200 χρόνων από την Μεγάλη των Ελλήνων Επανάσταση του 1821”.

Φθίνοντος, πλέον, του επετειακού εορτασμού, θεωρώ το βιβλίο ότι είναι μια εορταστική συμμετοχή για τον Μεγάλο Αγώνα. Κι αυτό, γιατί όλα τα διηγήματα αποπνέουν την εποχή του απελευθερωτικού αγώνα του λαού μας και είναι ζωντανή, λογοτεχνική μαρτυρία. Είναι, μάλιστα, προϊόν όχι μόνο των μελετών του σπουδαίου δασκάλου Κακατσάκη, αλλά και από όσες προγονικές μαρτυρίες έχει βιώσει: “Η θὐμηση έχει να κάνει με τις ιστορίες που άκουγα από τη γιαγιά μου στα μικράτα μου. Για τα κομμένα κεφάλια των επαναστατών που περιέφεραν οι Τούρκοι στα χωριά του Αποκόρωνα πάνω στις τουφεκόβεργες -ένα από αυτά ενός παππού καπετάνιου” (σ. 15).

Ο Κακατσάκης στο βιβλίο του, όμως, συνδυάζει το “εν διά δυοίν”. Προσφέρει, δηλαδή, αφ’ ενός ζωντανεμένες ιστορίες, μυθοπλασίες ή και αληθινές, αλλά και σπουδαία λογοτεχνία, με την οποία καθηλώνει τον αναγνώστη, προσφέροντάς του τη χαρά της απόλαυσης.

Το αξιοσημείωτο, εκτός των άλλων, είναι ότι και τα επτά διηγήματα μεταφέρουν τον αναγνώστη στο κλίμα του Μεγάλου ξεσηκωμού. Και αυτό το επιτυγχάνει, εκ πρώτης όψεως, με το γλωσσικό του ιδίωμα, με μια μέθοδο που προσομοιάζει, σχετικά, με εκείνη του Παπαδιαμάντη, αλλά και διαφέρει.

 

Ο Κακατσάκης, χωρίς να γράφει λαογραφικά κείμενα, παρουσιάζει σε ωραίο, καθομιλούμενο γλωσσικό ιδίωμα και διανθίζει τον λόγο του με λέξεις της ντοπιολαλιάς της Κρήτης. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, σε εποχή κατά την οποία η κρητική ντοπιολαλιά, το κρητικό ιδίωμα, ισοπεδώνεται πολλαπλά. Από την καθιέρωση της αστικής ομιλουμένης γλώσσας, που “εμπλουτίζεται” από γλωσσικούς ξενισμούς, σε εποχή που αρχίζει πανεπιστημιακή διδασκαλία της κρητικής διαλέκτου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Ο λόγος, λοιπόν, του Κακατσάκη, ο γλαφυρός, εμπλουτίζεται από το κρητικό ιδίωμα, κατά τρόπο φυσικό. Και έχει την ικανότητα αυτή, ο φίλος Βαγγέλης, να προσφέρει κείμενα απόλαυσης, όχι μόνο στην ποίηση αλλά και στην πεζογραφία. Και αυτός ο συνδυασμός έχει αρκετές δυσκολίες στη σύνθεσή του, τις οποίες ξεπερνά αισίως ο Κακατσάκης.

Ο αναγνώστης, λοιπόν, έχει την εντύπωση, ορισμένες φορές, ότι ξαναδιαβάζει διαπλασμένες σελίδες από τη βιωματική Ιστορία “Απομνημονεύματα του περί Αυτονομίας της Ελλάδος πολέμου των Κρητών” του Καλλίνικου Κριτοβουλίδη.

Το συναντά, επί παραδείγματι, στο διήγημα “Η εκδίκηση”, στη σύσκεψη των καπετανέων, στα Γλυκά Νερά Σφακίων, για την κήρυξη της Επανάστασης του 1821.

Συνταιριάζει εδώ την “αρειμάνια συμπεριφορά και την αγάπη για τη λευτεριά” των Σφακιανών και λοιπών καπετανέων της Κρήτης, του Ρούσου Βουρδουμπά, του Σήφακα, του Πρωτόπαπα και άλλων, με το δίσημο: “Χριστός Ανέστη, αδέρφια! φώναξε με τη ζεστή φωνή του ο Κουρμούλης” (σ. 81) της Μεσαράς. Ανάσταση του Θεανθρώπου και του Γένους.

Την ίδια αίσθηση έχει ο προβληματισμένος αναγνώστης, όταν διαβάζει το διήγημα “Το χρέος”, με την ιστορία της κόρης του Δασκαλογιάννη, της Μαρίας. Νοερά κι συνειρμικά μεταφέρεται στην επανάσταση του 1770 και στις ποιητικές αράδες του μπάρμπα-Μπατζελιού.

Επίσης, το εντυπωσιακό ζωντανό διήγημα της συλλογής “Ανάσταση” μας μεταφέρει στην προ-επαναστατική ζωή, παραμονές της Επανάστασης του ’21, του κρυπτοχριστιανού καπετάν Μιχάλη Κουρμούλη, του Χουσεΐν μπέη, θαρρείς παρμένο από τις σελίδες του βιβλίου “Καπετάν Μιχάλης Κουρμούλης” του συναδέλφου του Κακατσάκη, δασκάλου Γιώργη Πατεράκη.

Στο διήγημα αυτό, απολαμβάνει ο αναγνώστης αξιόλογη λογοτεχνία. Μέσα από τις γραμμές της ξεπροβάλλει ο Χουσεΐν, “άγριος, λιοντάρι μοναχό”. “Με την ασημοπιστόλα και τη γυριστή γιαταγάνα… περνούσε σαν δαιμονισμένος τους δρόμους των Χανίων, καβάλα στο μπεγίρι του που άφριζε. Φορούσε στραβά το σαρίκι του… τίναζε δεξιά ζερβά το γιαταγάνι” για να μεταλάβει από το Δεσπότη το χέρι, γονατιστός, τη βραδιά της Ανάστασης.

Άλλες φορές ο αναγνώστης συμμετέχει “μετά δακρύων”, όπως στο διήγημα “Το τέλος”, προσφέροντας ο ίδιος τη λύση, με το τέλος της χήρας Μαριγώ. “Ο γκρεμνός έχασκε δυο βήματα μπροστά της και περίμενε το τέλος…”. (σ. 56).

Συνεπαίρνεται, επίσης, αλλού, με την εξυπνάδα του σκλαβωμένου Κρητικού και τα τεχνάσματά του για να μην τουρκέψει, όπως στο διήγημα “Η καμπάνα”.

Ορισμένα άλλα είναι προϊόντα της λογοτεχνικής έμπνευσης, φαντασίας και δημιουργίας του συγγραφέα Κακατσάκη, στο κλίμα πάντα του Μεγάλου ξεσηκωμού, με ιστορικά στοιχεία εμπλουτισμένα, όπως “Η εκδίκηση”.

Το ίδιο ισχύει και στο διήγημα “Ο εθελοντής”, για τον ανώνυμο, όντως, εθελοντή στο νησί, κατά την Επανάσταση του 1866-69.

Αντί επιλόγου μας, η αφιέρωση του βιβλίου στον πρόγονό του καπετάν Θεοκλή Νικ. Κακατσή (Κακατσάκη), ένα νεοριζίτικο ποίημα, είδος προσφιλές και στον γράφοντα, είναι εξόχως έντεχνο και συγκινητικό:

 “Παιδιά κ’ είντα ’ν’ η ταραχή στσι μπάντες τση Μαλάξας;

Η Κρήτη κάνει πόλεμο, τη λευτεριά τζη θέλει

και σέρνει τσ’ αντρειωμένους τση, τ’ άξιά τζη παλλικάρια.

Εκειά ’ν’ κι ο καπετάν Θεοκλής με τσ’ Αποκορωνιώτες,

με τη σημαία του μπροστά, “Χωρίον Νίππος” γράφει.

Σαν αετός πετά ψηλά που ’χει χρυσές φτερούγες,

την Κρήτη θέλει λεύτερη”.

 

*Ο Αντώνης Σανουδάκης – Σανούδος είναι επίτ. Καθηγητής Ιστορίας, συγγραφέας

https://www.patris.gr/2021/12/21/potes-tha-kamei-xesteria-toy-vaggeli-th-kakatsaki/

https://www.haniotika-nea.gr/potes-tha-kamei-xesteria-toy-vaggeli-th-kakatsaki/

ΠΟΙΗΣΗ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ;

 

 Ούτε αγραυλούντες ποιμένες,

ούτε απαστράπτοντες άγγελοι,

ούτε μάγοι με δώρα.

Αδιαπέραστο το σκοτάδι 

στη γέννηση του νέου παιδίου. 

Μια προσφυγοπούλα η μάνα του.

Καρπός συνεύρεσης σε μια παλιόβαρκα-

η αμοιβή για τα μεταφορικά 

από την κόλαση στον παράδεισο-  

το τεχθέν βρέφος. 

Ξημέρωναν Χριστούγεννα…

 

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης ("Τα χελιδόνια του μοναχού",  Εκδ, Κοινωφελές Ίδρυμα " Αγία Σοφία" και "Πυξίδα της Πόλης" , Β΄ Έκδοση, Χανιά 2020)

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10220602469587876

 
https://www.facebook.com/groups/809327862899479/posts/1244034072762187/?comment_id=1244120649420196&notif_id=1640625681790133&notif_t=group_comment&ref=notif

https://www.facebook.com/groups/809327862899479/posts/1244034072762187/?comment_id=1244120649420196&notif_id=1640625681790133&notif_t=group_comment&ref=notif

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Α1 ΤΑΞΗ 11ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

ΜΕ ΘΕΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΑΣ

 

Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα, καλοί μου φίλοι!

Ξεχωριστές οι Χριστουγεννιάτικες εργασίες (ιστοριούλες, ποιηματάκια και ζωγραφιές) που “έφτιαξαν” τα 23 παιδιά της Α1 τάξης του 11ου Δημ. Σχ. Χανίων, έχοντας σαν καθοδηγήτρια και εμψυχώτρια τη γνωστή στους αναγνώστες της στήλης και από άλλες εργασίες μαθητών της, δασκάλας τους, Κατερίνα Δημογεροντάκη, για τον σημερινό Παιδότοπο, ανήμερα της μεγάλης γιορτής των Χριστουγέννων. 

«Ήταν οι πρώτες μας ομαδικές εργασίες κι έγιναν με θέα το στολισμένο δεντράκι της τάξης μας», μου γράφει μεταξύ των άλλων στο συνοδευτικό της σημείωμα η κυρία Κατερίνα. 

Για να συμπληρώσει αμέσως μετά: «Ομολογώ ότι ταξιδέψαμε και το απολαύσαμε». 

Όλοι οι αναγνώστες του Παιδότοπου είμαστε συνεπιβάτες σας σ’ αυτό το ταξίδι μέχρι μέχρι τη Φάτνη της Βηθλεέμ, καλή μου συναδέλφισσα! 

Γιορτή των παιδιών, αλλά και όλων που αισθάνονται παιδιά, τα Χριστούγεννα.

Ευχαριστώ σε! Ευχαριστούμε σας! Και πάλι, καλά Χριστούγεννα σε όλους!

 

 Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,

 

Δυο δώρα

Κι εγώ μικρούλα έρχομαι

μπροστά στη φάτνη τώρα

να προσκυνήσω τον Χριστό

κρατώντας του δυο δώρα.

Γλυκό κρασάκι και ψωμί

αφήνω με ελπίδα

να δίνει Εκείνος στον πιστό

τη Θεία Κοινωνία!

Φωτεινή

 

 

 

 

Η ευχή

Δύο φίλοι παίζουν μπροστά στο στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Δεν χορταίνουν να το βλέπουν, να ακούν τη μουσική από τα λαμπάκια του και να παίζουν με τις φιγούρες της φάτνης.

Δε θέλουν να τελειώσουν οι διακοπές των Χριστουγέννων ποτέ και πως θα ήθελαν όλο τον χρόνο να είναι το δεντράκι στολισμένο εκεί στη γωνιά του σαλονιού.

Αποφασίζουν να το γράψουν στον Άγιο Βασίλη και να του το ζητήσουν αντί για δώρο. Βάζουν το γραμματάκι στο δέντρο και είναι σίγουροι πως ο Άγιος θα ακούσει την ευχή τους και θα τους την πραγματοποιήσει κιόλας, αφού είναι τα καλύτερα παιδιά!!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΑΙΔΙΑ!

Βίκτωρας , Γιάννης, Θεοχάρης

Το ελατάκι

Μια φορά στο δάσος ήταν δύο έλατα δίπλα δίπλα, ένα ψηλό που όλο καυχιόταν για την ομορφιά του και ένα κοντούλικο.

Παραμονές Χριστουγέννων ένας ξυλοκόπος το βλέπει. «Μμμ! Αυτό θα το πουλήσω σε πολύ καλή τιμή!» σκέφτεται.

Καθώς το πριόνιζε, το έλατο άρχιζε να φωνάζει και να ζητά βοήθεια. Όλα το αγνόησαν, μόνο το μικρό ελατάκι στενοχωριόταν.

Αμέσως καλεί όλα τα ζωάκια του δάσους, με τη μυστική τους γλώσσα, και ζητάει τη βοήθειά τους. Εκείνα συνεννοήθηκαν και έκαναν τα πάντα για να τρομάξουν τον ξυλοκόπο. Και τα κατάφεραν!!!

Το ελατάκι χαρούμενο σήκωσε την κορφούλα του και χαμογέλασε στο ψηλό έλατο.

Κι εκείνο του είπε: «Σου αξίζει το πιο λαμπερό αστέρι!!».

Ευθύμης, Ορφέας , Μιχαέλα

Τα δικά μας δώρα

Αγαπημένε μας Χριστούλη, «Καλώς ήλθες, να ζήσεις, σε αγαπάμε πολύ!».

Θέλουμε κι εμείς να σου δώσουμε δωράκια. Δεν είμαστε βέβαια οι τρεις σοφοί μάγοι, είμαστε δύο μικρά κορίτσια. Σκεφτήκαμε να σου χαρίσουμε κάτι που έχεις ανάγκη. Σίγουρα θα χρειάζεσαι μια κουβερτούλα για να μην κρυώνεις αυτή την κρύα νύχτα , ζεστά καλτσάκια, ίσως και μια κουδουνίστρα, ένα αυτοκινητάκι και άλλα παιχνίδια για να παίζεις. Θέλουμε να σε κάνουμε χαρούμενο με τα δώρα μας και αν χρειάζεσαι κάτι άλλο να μας το πεις.

Ξέρουμε πως είσαι ο γιος του Θεού και πως μπορείς να κάνεις θαύματα!!! Γι αυτό σε παρακαλούμε να προσέχεις όλα τα παιδιά και να τους χαρίζεις υγεία και πολλή χαρά στην καρδούλα τους!

Εύα , Νεφέλη

Τ΄ αγγελάκια

Tρία αγγελάκια φτερουγίζουν και κουβεντιάζουν χαρούμενα στον ουρανό.

• Κάτι λαμπερό βλέπω, πάμε κάτω να δούμε;

• Ναι, πάμε γρήγορα.

• Κάτι βλέπω… Αχ τυφλώθηκα! Τι φως είναι αυτό;

- Πολλή κίνηση και φασαρία ακούγεται.

- Περιμένετε, θα πλησιάσω εγώ και θα γυρίσω να σας πω.

Μετά από λίγο…

• Ελάτε γρήγορα ανεβαίνουμε στον ουρανό να φέρουμε και τ΄άλλα αγγελάκια…

«Χριστός γεννάται δοξάσατε…»

Άλκηστις , Αφροδίτη, Εύα

Ιωσήφ βιάσου!

Καλώς ήλθες Χριστούλη

στης μαμάς την αγκαλιά

με τα ζώα να σου δίνουν

τη γλυκιά τους ζεστασιά!

Τ΄αγγελάκια κατεβήκαν

απ΄τον ουρανό ψηλά

και αρχίσαν να σου ψάλλουν

τραγουδάκια με χαρά!

Μα βιάσου τώρα κρύψου,

σε ψάχνουν να σε βρουν

οι στρατιώτες του Ηρώδη

που τόσο σε μισούν.

Ιωσήφ ξύπνα, σήκω

πάρε μαζί την Παναγιά

το νεογέννητο μωράκι

και άντε φύγε μακριά!!

Ζωή , Νίκος , Σοφία, Στέλλα

Το αστεράκι και το ταξίδι του

Μια φορά και έναν καιρό στον ουρανό έγινε κάτι μαγικό!!

Γεννήθηκε ένα αστέρι που ήταν το φωτεινότερο απ΄ όλα τ΄ άλλα. Κοίταγε τον εαυτό του το αστεράκι κι έλεγε: «Γιατί άραγε είμαι τόσο φωτεινό; Γιατί διαφέρω από τα αδελφάκια μου;»

Κάτω στη γη, τρεις σοφοί, που τους άρεσε πολύ να διαβάζουν τον ουρανό, είδαν μια νύχτα ένα υπέρλαμπρο αστέρι. Ποτέ ξανά δεν είχαν δει κάτι τόσο φωτεινό!! Φαντάστηκαν ότι κάτι σπουδαίο συμβαίνει. Πληροφορήθηκαν για τη γέννηση του νέου βασιλιά και το ακολούθησαν. Πήραν τα δώρα τους και ανέβηκαν στις καμήλες τους. Ταξίδεψαν από τη μακρινή Ανατολή προς τη Βηθλεέμ. Το αστεράκι προχωρούσε χαρούμενο κάνοντας φιγούρες στον ουρανό, ήθελε κι αυτό να γιορτάσει. Όταν πλησίασε και κοίταξε προς τα κάτω…έμεινε άφωνο! Στάθηκε ακίνητο και είπε: «Θεέ μου τι χαρά!!! Πρέπει να βάλω τα δυνατά μου, να φωτίσω όσο πιο καλά μπορώ. Ο μικρός Χριστούλης γεννήθηκε εδώ!».

Βασίλης, Γιάννης, Τάσος

Στην αγκαλιά της Παναγιάς

Παναγιά μου, Παναγίτσα
πάρε το Χριστό αγκαλίτσα
και όλου του κόσμου τα παιδιά
να έχουν υγεία και χαρά
να φύγει ο κορονοϊός
και κάθε πόνος και καημός!

Παναγιά μου, Παναγίτσα
πάρε κι εμάς μια αγκαλίτσα

Χάρισέ μας τη γλυκιά σου

Τη μεγάλη αγκαλιά σου

Τη βελούδινη φωνή σου

                                                         Το μοναδικό σου χάδι 

                                          και του Γιου σου τη θεία χάρη!

                                                         Θεοφίλη, Ιζαμπέλλα , Μαρίνα 

 

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 25.12.2021)