ΕΚΕΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑΚΗ

Μεγάλη Παρασκευή 2022. Έτοιμος ο Επιτάφιος μας...

Γράφει ο Βαγγέλης Θ, Κακατσάκης

Θλίψη,απέραντη θλίψη, για το φευγιό της πρεσβυτέρας Κυριακής Χριστουλάκη, το γένος Βασιλαντωνάκη, της για 60 χρόνια συζύγου του παπά – Μιχάλη, στο άλλο ημισφαίριο της ζωής. Εκεί όπου βρίσκονται οι παλιοί μας και μας περιμένουν. Της παπαδιάς των ενοριών του Νίππους και του Τζιτζιφέ. Της παπαδιάς μας. Πάνδημος ο αποχαιρετισμός της σήμερα στην κεντρική εκκλησία του χωριού μας, στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, όπου κι αν έχει αφήσει τα αποτυπώματα της πίστης, της ευσέβειας, της έγνοιας και της υποδειγματικής νοικοκυροσύνης της. Απ’ όλους που είχαμε την ευλογία, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο να την γνωρίσουμε. Ωσεί παρόντες απαξάπαντες και οι απανταχού Νιππιανοί.

“Μ’ έχει ο Θεός ευλογημένη κι είμαι γεμάτη προκοπή,\ ως τα βαθιά μου γηρατεία\ δεν βρίσκω στην δουλειά ντροπή.” Και οι στίχοι αυτοί από το γνωστό στα παλιά αναγνωστικά ποίημα του Κωστή Παλαμά για την ελιά στον νου μου χθες, όταν πληροφορήθηκα για την αποδημία της. Μια ελιά, μια πολύκαρπη και καλλίκαρπη νιππιανή ελιά η παπαδιά μας, η γέννημα- θρέμα χωριανή μας Κυριακή Σταύρου και Μαρίας Βασιλαντωνάκη. Η κόρη με τους εννιά αδελφούς και τα πολλά ανίψια που έδεσε την ζωή της με τον παπά – Μιχάλη και συμπορεύτηκε μαζί του στα ιερατικά του καθήκοντα.

Ανεκτίμητη και ανεπανάληπτη για όλους μας η προσφορά της πλάι του. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Στις χαρές και στις λύπες, στις σχόλες και στις καθημερινές. Ήταν τελειομανής και ήθελε να λάμπουν, ν΄ αστράφτουν όλα μέσα στην εκκλησία, όπως και στο πάντα ανοιχτό και φιλόξενο σπίτι της. Αυτό το θεωρούσε πως ήταν δική της δουλειά, μου είπε, μεταξύ των άλλων ο χωριανός μας ο Χρίστος ο Κοτσιφάκης, που έμαθε από αυτήν και από τον παπά – Μιχάλη, όπως και άλλοι και άλλες να ψέλνει. Κοινή πεποίθηση τα λόγια του για όλους μας, που είχαμε την ευλογία να την γνωρίσουμε ως τον άνθρωπο που αποδείκνυε στην καθημερινότητά του με πράξεις την μοναδικότητα του ανθρώπινου είδους.

Θα την μνημονεύουμε πάντα, ενόσω ζούμε, αναπνέουμε και σοφρωνούμε, για να θυμηθώ τον Παπαδιαμάντη, την παπαδιά μας και θα την αναθιβάλλουμε. Ιδιαίτερα στις μεγάλες γιορτές και στα πανηγύρια του Τιμίου Σταυρού και των άλλων των πολλών εκκλησιών του χωριού μας, και βέβαια σ΄ αυτό του προστάτη της Αγίου Εφραίμ, της εκκλησίας του οποίου είναι κτήτορες με τον παπά Μιχάλη.

Αιωνία η μνήμη αυτής! Κουράγιο, παπά Μιχάλη!

Σημείωση: Επικήδειος λόγος στη εκκλησία του Τιμίου Σταυρού του Νίππους, στις 11.2.2025

ΠΟΙΗΣΗ

ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ

Επιστρέφω

στο «μη μου άπτου»

της πρώτης συνάντησης^.

στο «μη με λησμόνει»

του πρώτου φιλιού σου^.

στο «σ’ αγαπώ»

των μεγάλων ματιών σου…

Αγνοώντας

το λευκορείτη άνεμο

που φυσά στα μαλλιά σου.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

"΄Οταν γίνεις ποίημα", Χανιά 2013

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΧΩΡΑΦΑΚΙΩΝ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ

"ΜΙΚΡΑ ΧΕΡΙΑ -ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΟΜΕΣ

Καλοί µου φίλοι,καλό Σαββατοκύριακο!
Στη συµµετοχή τους ως σχολείο etwining τη φετινή σχολική χρονιά στο ευρωπαϊκό έργο ‘‘Little Hands, Mega structures’’ (Μικρά χέρια- Μεγάλες κατασκευές) αναφέρονται στον σηµερινό Παιδότοπο η προϊσταµένη του Νηπιαγωγείου των Χωραφακίων Ακρωτηρίου Καλλιόπη ∆ουρµούσογλου και οι συνεργάτιδές της Λαµπρινή Παναγιωτοπούλου και Ευγενία Καρασαντέ. «Όσο πιο µικρό το ανάστηµα του µαθητή, τόσο πιο µεγάλο πρέπει να είναι το ανάστηµα του δασκάλου», η φράση που ήταν διαρκώς στον νου µου ενώ διάβαζα το κείµενο κι έβλεπα τις εικόνες που µου έστειλαν. Όπως και ο τίτλος του βιβλίου του Robert Fulghun ‘‘Όσα χρειάζεται να ξέρω τα έµαθα στο νηπιαγωγείο’’, τον οποίο χρησιµοποιούν και εν είδει προµετωπίδας στο Ιστολόγιο του Σχολείου τους. Πάντα στις επάλξεις της ∆ασκαλοσύνης, καλές µου συναδέλφισσες!..
Σας χαιρετώ όλους µε αγάπη!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης

ο Νηπιαγωγείο μας (Νηπιαγωγείο Χωραφακίων), ως σχολείο etwinning, υλοποίησε τη φετινή σχολική χρονιά το ευρωπαϊκό έργο “Little Hands, Mega Structures”, με συνεργάτες από σχολεία της Τουρκίας, της Ρουμανίας, της Πολωνίας, της Λιθουανίας, της Πορτογαλίας, αλλά και της Ελλάδας.

Το έργο συνδυάζει την αγάπη για τη δημιουργία με την κατανόηση του κόσμου, εμπνέοντας τα παιδιά να ονειρεύονται και να δημιουργούν το μέλλον με τα χέρια και τη φαντασία τους. Μέσα από το έργο εισάγουμε τα παιδιά στη βιωσιμότητα και τη φιλοσοφία STEM (Επιστήμη, Τεχνολογία, Μηχανική, Μαθηματικά). Τους δίνουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουν τις πιο εντυπωσιακές αρχιτεκτονικές κατασκευές στον κόσμο και να τις ξαναζωντανέψουν με ανακυκλώσιμα υλικά. Πλαστικά και χάρτινα μπουκάλια, κουτιά, χαρτόκουτες, παλιές εφημερίδες, ρολά από χαρτί, όλα μετατρέπονται σε θησαυρούς! Τα παιδιά προάγουν τη δημιουργική τους σκέψη και αποκτούν γνώσεις μέσα από την ανακύκλωση και την κατασκευή με ανακυκλώσιμα υλικά. Αναπτύσσουν την αυτοπεποίθηση και την αισθητική κουλτούρα μέσα από τα έργα τους και δημιουργούν κοινό όραμα για βιωσιμότητα και καινοτομία.

Με το έργο αυτό θέλουμε τα παιδιά:

• να έρθουν σε πρώτη επαφή με τις διαδικασίες της ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης των υλικών

• να ευαισθητοποιηθούν στην τέχνη των εικαστικών και συγκεκριμένα στη χρήση των ανακυκλώσιμων υλικών ως εικαστικό υλικό

• να αναπτύξουν την περιέργειά τους για διαφορετικούς πολιτισμούς και σημαντικά κτίρια τουριστικού ενδιαφέροντος

• να εμπλακούν με δραστηριότητες STEM και να αναπτύξουν δεξιότητες κατασκευής, αναλυτικής σκέψης, λύσης προβλημάτων και συνεργασίας/εργασίας σε ομάδα.

Πιο αναλυτικά, το έργο αποτελούνταν από 5 ενότητες: 1. Ιστορικά Κτίρια, 2. Πύργοι, 3. Γέφυρες, 4. Ουρανοξύστες και 5. Τοπική Δομή (της κάθε χώρας). Η επιλογή της δομής ερχόταν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίας, ψηφοφορία μεταξύ των εκπαιδευτικών του έργου.

Αρχικά, τα παιδιά μυήθηκαν στις Αιγυπτιακές Πυραμίδες με διαφορετικούς τρόπους. Ασκήθηκαν στην κωδικοποίηση με το ιερογλυφικό αλφάβητο και στο τέλος ξαναέχτισαν τις Αιγυπτιακές Πυραμίδες χρησιμοποιώντας διάφορα χάρτινα κουτιά.

Στη συνέχεια, τα παιδιά εξέτασαν τον Πύργο του Γαλατά (Galata Tower), που βρίσκεται στην Τουρκία. Ξαναέχτισαν τον Πύργο με πλαστικό μπουκάλι και ρολά από χαρτί και εφάρμοσαν διαδικασίες STEM, ενώ προχωρούσαν στην κατασκευή. Ολοκληρώσαμε συνθέτοντας την «Οδό Γαλατά» με τον Πύργο και τα σπίτια γύρω από αυτόν, τα οποία κατασκεύασαν τα παιδιά στο σπίτι με τις οικογένειές τους, χρησιμοποιώντας και εκεί χάρτινα κουτιά και συσκευασίες.

Μεταφερόμαστε στο Λονδίνο και στη Γέφυρα του Πύργου (Bridge Tower). Τα παιδιά τη γνώρισαν από κοντά και έμαθαν για τη λειτουργίας της. Και αυτή η δομή κατασκευάστηκε με υλικά που ανακυκλώνονται, δηλ. με μεγάλες χαρτόκουτες, ρολά από χαρτί, πλαστικό μπουκάλι, κομμάτια από χαρτόκουτες. Πώς όμως θα ανοίξει και θα κλείσει αυτή η γέφυρα για να περνάνε τα καράβια; Εφαρμόζοντας διαδικασίες STEM, κατάφεραν να κάνουν τη γέφυρα να ανοίγει και να κλείνει, ώστε τα πλοία που έφτιαξαν με τη βοήθεια της οικογένειας να μπορούν να περάσουν, αλλά και να είναι στιβαρή και να αντέχει το βάρος ενός μήλου, αφού από πάνω της περνούν αμάξια!

Από το Λονδίνο πάμε στο Ντουμπάι! Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των πύργων και των ουρανοξυστών; Αφού απάντησαν σε αυτή την ερώτηση, τα παιδιά κατέταξαν τους 10 ψηλότερους ουρανοξύστες στον κόσμο. Ξαναέχτισαν τον Μπουρτζ Χαλίφα (Burj Khalifa), χρησιμοποιώντας μια μεγάλη χαρτόκουτα (από κρεβάτι), κουτιά από γάλα και χαρτόκουτα από δημητριακά!

Φτάνοντας στο τέλος, καθεμία από τις 6 χώρες που συμμετείχαν στο έργο αποφάσισαν τη μεγαδομή που ήθελαν να προωθήσουν από τη χώρα τους. Η Ελλάδα κατέληξε στον Παρθενώνα, οπότε κατασκευάσαμε μια μικρογραφία του, από ρολά χαρτιού, ξύλινα καλαμάκια για να δοθεί η αίσθηση του κίονα και κομμάτια από χαρτόκουτες!

Κατά τη διάρκεια του έργου, δημιουργήθηκαν ψηφιακές παρουσιάσεις και αφίσες των δομών που φτιάχτηκαν από τα παιδικά χεράκια και ηλεκτρονικά βιβλία για την παρουσίαση των έργων και των διαδικασιών.

Το έργο ολοκληρώθηκε τον Γενάρη και οι γονείς όλων των συμμετεχόντων σχολείων, στην αξιολόγησή τους το περιέγραψαν ως ευφάνταστο, εκπαιδευτικό, ενδιαφέρον και πολύ διασκεδαστικό.

Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν στην ιστοσελίδα του Νηπιαγωγείου:

Blog « ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΧΩΡΑΦΑΚΙΩΝ « Χωραφάκια Ακρωτηρίου Χανίων

Με εκτίμηση, οι νηπιαγωγοί:

Καλλιόπη Δουρμούσογλου, Λαμπρινή Παναγιωτοπούλου και Ευγενία Καρασαντέ (παράλληλη στήριξη)

https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-nipiagogeio-chorafakion-akrotirioy-mikra-cheria-megales-kataskeyes/

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

 Η... ΚΥΡΑ ΜΑΣ Η ΜΑΜΗ,  Η ... ΚΑΦΕΤΖΟΥ ΚΑΙ Ο... ΓΚΡΟΥΕΖΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Σαν σήµερα πριν από 45 χρόνια έφυγε από τη ζωή η Γεωργία Βασιλειάδου που είτε ως µαµή, είτε ως καφετζού, την απολαµβάναµε στις ηθογραφικές ταινίες όπου αποτυπωνόταν η Ελλάδα της εποχής!
Κι όµως, κι ας πέρασαν τόσα χρόνια -πάνω από µισός αιώνας οπότε και γυρίστηκαν αυτές οι ταινίες- στην Ελλάδα του σήµερα, συναντούµε ακόµη τους τύπους εκείνους που προσπαθούν να ξεγελάσουν τον συνάνθρωπό τους!
Ορισµένοι µάλιστα από αυτούς ακριβώς τους τύπους, έχουν καταφέρει να µπουν και στη Βουλή ή να παίζουν ακόµη και πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας!
Ανάµεσα σε αυτούς τους τύπους, πολύ χαρακτηριστικός είναι του “Γκρούεζα” από την ταινία “Υπάρχει και φιλότιµο”, τον οποίο είχε ενσαρκώσει µε µεγάλη επιτυχία ο αξέχαστος ∆ιονύσης Παπαγιανόπουλος! 
Ο... Γκρούεζας όχι µόνο υφίσταται αλλά έχει περάσει σε ένα άλλο στάδιο, ανώτερο!
Στις µέρες µας κυριαρχεί η περσόνα του σε κάθε τηλεπαράθυρο, στο tik-tok, πίσω από ψεύτικους ή και αληθινούς λογαριασµούς στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ.
Ο σύγχρονος και εξελιγµένος Γκρούεζας, πλέον δεν αρκείται στον… µικρό ρόλο του κοµµατάρχη!
Με τον τρόπο του έχει καταφέρει να φτάσει σε ανώτατα αξιώµατα, και να ψηφίζεται από τον λαό που µπορεί να έχει χαρακτηριστεί ως ο «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδωµένος» αλλά πολλές φορές... ίσως και να µην είναι!
Το µεγάλο ερώτηµα πάντως που εξακολουθεί να υφίσταται και προσοµοιάζει µε αυτό για την κότα και το αυγό, είναι:
«Οι πολίτες “φτιάχνουν” τους πολιτικούς τους ή οι πολιτικοί “φτιάχνουν” τους πολίτες τούτης της χώρας;

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 12.2.2025) 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

7ο ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο

Σχετικά µε τη Μουσική κείµενα των παιδιών της Ε΄τάξης του 7ου Πειραµατικού ∆ηµ. Σχ. Χανίων, διανθισµένα µε ανάλογες εικόνες στον σηµερινό Παιδότοπο. Σαν «έκφραση» της αντίστοιχης ενότητας του βιβλίου τους της Γλώσσας οι εργασίες τους, µου είπε η γνωστή στους φίλους της στήλης δασκάλα τους Γιώτα Μπούρα.
∆εν θα το κρύψω ότι χάρηκα την «ποιότητά» τους, όπως βέβαια και για την «ποιότητα» του ποιήµατός της ‘‘Ωκεανός’’, που και βέβαια το άκουσα από το YouTube να το τραγουδά ο γνωστός και ως µουσικοσυνθέτης- τραγουδιστής, δάσκαλος, σύζυγός της, Γιάννης Τσαραµανίδης. Πάντα Ωραίοι στην υπηρεσία της ∆ασκαλοσύνης, καλοί µου συνάδελφοι! Να χαίρεστε τους µαθητές σας και να σας χαίρονται!

Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης

Τα παιδιά της Ε΄τάξης του 7ου Πειραματικού Δημ. σχολείου Χανίων μας μιλούν για την επίδραση της μουσικής στη ζωή τους. Αγαπημένοι καλλιτέχνες και τραγούδια , μουσικές εκδηλώσεις και συναυλίες, η μουσική στο σχολείο είναι τα θέματα που τους απασχόλησαν μέσα στα κείμενά τους. Η δασκάλα της τάξης Γιώτα Μπούρα

‘’ Η αγαπημένη μου συναυλία ήταν τον Αύγουστο του 2023 στο χωριό Ρόκκα. Εκεί παρουσιάστηκε το έργο κλασικής μουσικής ‘’Carmina Burana’’σε έναν αρχαιολογικό χώρο που βρίσκεται σε έναν λόφο, πάνω από το χωριό Ρόκκα. Οι θεατές κάθονταν στον λόφο και η ορχήστρα με την χορωδία ήταν πάνω σε μια ξύλινη σκηνή. Εκεί έβλεπα τον μαέστρο να διευθύνει την ορχήστρα και τη χορωδία που τραγουδούσε γερμανικά τραγούδια μιας άλλης

εποχής. Ακουγόταν πολύ ωραία και μαζί με την πανσέληνο το κλίμα ήταν μαγευτικό. Εγώ εντυπωσιάστηκα επειδή δεν είχα ξαναδεί τόσο κόσμο σε μια συναυλία αλλά ούτε είχα ξανακούσει τέτοια μουσική ζωντανά. Ακόμη θυμάμαι την μουσική που άκουσα εκεί και ποτέ δεν θα την ξεχάσω.’’

‘’Λίγο πριν τα Χριστούγεννα ο Δήμος Χανίων είχε διοργανώσει μια εκδήλωση για το άναμμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου στο Ενετικό λιμάνι. Στην εκδήλωση αυτή συμμετείχε η χορωδία Χανίων σε συνεργασία με άλλες πιο μικρές σχολικές χορωδίες. Με την οικογένειά μου παρακολουθήσαμε τη χορωδία , το άναμμα του δέντρου και τα πυροτεχνήματα στο τέλος. Πιο πολύ σημασία έδωσα στη χορωδία γιατί εκεί τραγουδούσε και ο μικρός αδερφός μου! Όταν άρχισε να τραγουδάει συγκινήθηκα πάρα πολύ! Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία και εύχομαι τον επόμενο Δεκέμβρη να ξαναπάω!’’

‘’Πέρυσι πήγα για πρώτη φορά σε συναυλία του Π. Μουζουράκη. Ήταν καταπληκτικά , μου άρεσε πάρα πολύ! Έκανε την είσοδό του με ένα πολύ γνωστό του τραγούδι. Είχα μεγάλη χαρά και ανυπομονησία! Είχε πολλά φώτα , μια τέλεια ορχήστρα και έβγαιναν καπνοί από παντού! Τραγούδησε όλα του τα τραγούδια και κράτησε περίπου δύο ώρες. Αρχίσαμε και χορεύαμε με τις φίλες μου και τραγουδάγαμε πάρα πολύ δυνατά. Την ώρα που τραγουδούσε έλεγε αστεία και έκανε πλάκα με το κοινό. Ήταν κάτι φανταστικό και δεν θα το ξεχάσω ποτέ!’’

‘’Εμένα μου αρέσει πολύ η μουσική και γι’ αυτό αποφάσισα να μάθω να παίζω φλάουτο στη φιλαρμονική ορχήστρα Χανίων. Το φλάουτο ανήκει στα πνευστά μουσικά όργανα και μου αρέσει πολύ.Έχω παρακολουθήσει κάποιες εκδηλώσεις της φιλαρμονικής ορχήστρας και εύχομαι να πάρω κι εγώ κάποτε μέρος σε μια συναυλία!’’

‘’Εγώ δεν έχω πάει ποτέ σε συναυλία ούτε παίζω κάποιο μουσικό όργανο. Πηγαίνω όμως στη χορωδία του σχολείου μου και μου αρέσει πολύ! Οι αγαπημένοι μου τραγουδιστές είναι η Μαρίνα Σάτι και ο Κ. Αργυρός. Επίσης λατρεύω τα τραγούδια της κ. Γιώτας! Τα τραγούδια είναι υπέροχα και τα αγαπώ! Τα τραγούδια σε ταξιδεύουν όπως και τα βιβλία. Είναι τέλεια!’’

‘’ Ο όμιλος που πηγαίνω έχει θέμα τη μουσική. Είναι ένας όμιλος χορωδίας. Εκεί τραγουδάμε τραγούδια ξένα και ελληνικά. Άλλες φορές λέμε τραγούδια σχετικά με γιορτές όπως τα κάλαντα ή τραγούδια από διάσημους μουσικούς όπως ο Μίκης Θεοδωράκης. Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το ΄΄Είμαστε δυο’’. Επίσης έχουμε κάνει τραγούδια από τη Λιλιπούπολη όπως: Αντίο Λιλιπούπολη, Μια βραδιά στο Πόρτο Λίλι και Δώδεκα μήνες αθλητές.”

΄΄Η αγαπημένη μου συναυλία είναι αυτή με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Είχα πάει πρόπερσι με την οικογένειά μου, τον παππού και τη γιαγιά μου. Αναγνώριζα σχεδόν όλα τα τραγούδια που έπαιζε. Πετούσαν χρωματιστά σύννεφα καπνού παντού και ο κόσμος άναβε τα φώτα των φακών τους. Το κοινό ζητωκραύγαζε και ο Παπακωνσταντίνου τραγουδούσε μέχρι τις 12. Όταν τέλειωσε η συναυλία το κοινό ζήταγε κι άλλο , κι άλλο και μας είπε άλλα τρία τραγούδια. Αχ, αυτή τη συναυλία δεν θα τη ξεχάσω ποτέ!΄΄

‘’ Από μικρή μου άρεσε η μουσική και ζούσα πάντα μέσα σ’ αυτή. Θυμάμαι να κλείνω τα μάτια μου και ν’ ακούω τη μουσική τηςφύσης. Ο άνεμος να περνάει μέσα από τα κλαδιά , τα πουλιά , τους γρύλους. Θυμάμαι τον μπαμπά μου να μου τραγουδάει Θεοδωράκη , θυμάμαι να παίζουμε όλοι μαζί και να τραγουδάμε. Μέχρι που αποφάσισα κι εγώ να μάθω να παίζω μουσική Έτσι άρχισα πιάνο. Όταν έπαιζα στα πλήκτρα του ένιωθα ελεύθερη , να ταξιδεύω σε άλλο κόσμο και να φεύγω από την πραγματικότητα . Αγαπώ τον Μπαχ, τον Μότσαρτ και τον Μπετόβεν.’’

‘’ Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι ο Ωκεανός. Το τραγουδάει ο δάσκαλος της Δ΄τάξης , κ. Γιάννης Τσαραμανίδης και τους στίχους έγραψε η δασκάλα μας , η κ. Γιώτα Μπούρα. Το τραγούδι είναι πολύ μελωδικό και με κάνει να νιώθω πολλά συναισθήματα.’’

Τα ονόματα των παιδιών: Αδαμάκης Διονύσης, Αντωνίου Αμάντα, Αρετάκη Ειρήνη, Βλάχος Άγγελος, Γιαννακάκη Μυρτώ, Γκεζέπη Κωνσταντίνα, Καρακατσάνης Σταμάτης, Κατσικογιάννη Αγγελική, Κεχαγιά Δέσποινα, Μαρκουλάκη Κατερίνα, Μπαζέ Ραφαήλ,Μπουζάκης Γιάννης, Μωραίτης Βασίλης, Νταμπάσας Ιμπραχίμ, Πατεράκη Μαρία, Πλάκα Ορίαντος, Σάντεκ Άισα, Χαλκιαδάκης, Ανδρέας, Χαροντάκης Αλέξανδρος,Χριστοδούλου Πασχάλης

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 8.2.2025) 

https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-7o-peira-atiko-i-sch-chanion-i-moysiki-sti-zoi-mas/

ΠΟΙΗΣΗ

 ΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΚΑΓΙΑΛΕ*

( Του Θεοκλή)

Στο Ακρωτήρι!

Στα φρύδια των βράχων,

όπου η αιμάτινη σφραγίδα

των προγονικών βημάτων

έχει σημαδευτεί και σημαδεύει.

Στο Ακρωτήρι!

Στου ενός λεπτού τη σιγή,

όπου, στις πλεξούδες του θυμιάματος,

η αυστηρή ευωδία της δάφνης

ανοιχτή μνήμη γίνεται.

Στο Ακρωτήρι!

Στο Άγιο Όρος της Κρήτης.

Στο Άγριο Όριο

της των Κρητών Μεγαλοσύνης.

Στο Ακρωτήρι!

Εδώ σε συναντούμε,

να υψώνεις καθ’ εκάστην,

στο κοντάρι του κορμιού σου,

που φτάνει μεσούρανα,
την πληγιασμένη ψυχή 
του Τόπου μας. 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ  
("Όταν γίνεις ποίημα", Εκδ. ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, Χανιά 2013)


*4. Σπύρος Καγιαλές: Αγωνιστής των Κρητικών Επαναστάσεων εναντίον των Τούρκων. Στις 9 Φεβρουαρίου 1897 «και περί ώραν 15.30», όταν τα πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων κατέρριψαν την ελληνική σημαία στο Ακρωτήρι Χανίων, αυτός έκαμε το κορμί του κοντάρι (ιστό) για να την κρατήσει ψηλά. Έργο του αξέχαστου Χανιώτη γλύπτη Γιάννη Μαρκαντωνάκη. Χάρις στην πρωτοβουλία τησ ΠΑΓΚΡΗΤΙΚΗΣ Αμερικής, πρωτοστατούντος του Δημήτρη Χαλιβελάκη 

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

 ΤΑ ΤΕΜΠΗ, Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΚΙ ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

…Από τα Τέµπη, στη Σαντορίνη και από εκεί στον… ουρανό!
Εκεί όπου ο Άγγελος φτερουγίζει, µικρός µάρτυρας της ασχήµιας ενός κόσµου, µιας κοινωνίας σε… ύφεση, µιας “αρρωστηµένης” υποκουλτούρας που αδυνατεί να ζήσει αξιοπρεπώς!
Φτηνύναµε το θαύµα της ζωής, ζούµε µες στα λασπόνερα, στ’ απόνερα µιας ζήσης, καλλιεργώντας µικρούς και µεγάλους εγωισµούς αποσκοπώντας στην ψεύτικη ευµάρεια µιας υπερκαταναλωτικής αλητείας που αναµετράται καθηµερινά µε τις ψευδαισθήσεις που µας πασάρουν τρελοί Κροίσοι, που λυµαίνονται τ’ ανθρώπινα, µε σκοπό τον αποχαρακτηρισµό της ουσίας, της σωτηρίας της ψυχής!  
«Καληνύχτα Κεµάλ, αυτός ο κόσµος δεν θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα».
…Κι όµως, είναι κάτι στιγµές -κι ίσως ζούµε µία τέτοια συγκυρία- που µέσα στον ορυµαγδό των γεγονότων δηµιουργούνται οι κατάλληλες εκείνες συνθήκες που αποτελούν πρόσφορο έδαφος για τη συγκρότηση ισχυρού µετώπου απέναντι σε… “άπονες εξουσίες’’ κατά τις οποίες µικρά και µεγάλα εγκλήµατα διαπράττονται αλλά οι ένοχοι και οι φταίχτες, οι υποκινούντες και οι υπαίτιοι δεν βρίσκονται ποτέ… διότι όλοι αλληλοκαλύπτονται... και από τα αλισβερίσια των!
Είναι κάτι στιγµές όπως αυτή µε την “περίπτωση των Τεµπών’’, που ποιος άραγε δεν εύχεται να αποτελέσει τη θρυαλλίδα ώστε να… µπουν τα πράγµατα στη θέση τους σε όλα τα κακώς κείµενα ενός «κράτους λιγοστού»! 
Αυτό που διαφαίνεται κανείς δεν µπορεί να γνωρίζει αν… ολοκληρωθεί! Ουδείς µπορεί να προεξοφλήσει το µέλλον!
Το µόνο σίγουρο είναι ότι η παλλαϊκή έκρηξη που ζητά να αποδοθεί δικαιοσύνη αλλά και να τερµατιστούν µε αυτόν τον τρόπο παθογένειες ετών σε τούτον τον τόπο, δεν είναι αµελητέα, ούτε -προσώρας τουλάχιστον- φαίνεται να χάνει τον προσανατολισµό της!

Χανιώτικα  νέα (Τετάρτη, 5.2,2025)