ΠΟΙΗΣΗ

ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΪ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

Τραγουδήσαμε πάλι

το τραγούδι της θάλασσας,

που σηκώνει στη ράχη της

τις αλετριές των καραβιών.

Τραγουδήσαμε πάλι

το τραγούδι του έρωτα,

της λεμονιάς

με τη ξεχασμένη μέλισσα.

Τραγουδήσαμε πάλι

το τραγούδι της ανυφάντρας,

που ήταν γραμμένο με πόθους

στο πανί του αργαλειού της.

Τραγουδήσαμε πάλι

το τραγούδι του ψαρά,

που ξόμεινε χρονιάρες μέρες

κυνηγώντας το ψωμί του,

βάζοντας για δόλωμα

τα όνειρά του.

Τραγουδήσαμε πάλι

το τραγούδι του καλόγερου

τ’ ανακατεμένο με χώμα και θεό.

Τραγουδήσαμε πάλι

το τραγούδι του φαντάρου,

που περιμένει απολυτήριο.

Ύστερα, κάναμε σωρό

όλα αυτά τα τραγούδια,

τους δώσαμε φωτιά

κι αρχίσαμε να τα μοιρολογούμε…

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ (ΚΑΖΟΒΑΡ ) 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ 

ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΑΛΗ... 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Μια πρώτη παρουσίαση του βιβλίου “Με τον Ερμή και την Ακάλη στην άγνωστη Μινωική Κρήτη” του γνωστού καταξιωμένου και πολυβραβευμένου συμπολίτη μας δασκάλου - λογοτέχνη Βασίλη Γ. Χαρωνίτη, που μόλις κυκλοφόρησε, στον σημερινό Παιδότοπο. Για μια ακόμα ιδιαίτερα επιμελημένη έκδοση των “Χανιώτικων νέων”, της εφημερίδας μας, της οποίας ο συγγραφέας είναι διαχρονικά εκλεκτός συνεργάτης, πρόκειται. Για ένα πράγματι ξεχωριστό βιβλίο που “έρχεται” να προστεθεί στα “κεχαριτωμένα χαρωνίτεια έργα” για το νησί μας… Στο “Κρήτη των θρύλων”, στο “Κρήτης Μεγαλυνάρι”, στο “Όλα για τη λευτεριά” και σ’ όλα τα υπόλοιπα. Κι αν έχει “αποφανίσει” κατά που της αξίζει την “ΝΗΣΟ” μας για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο της ποιητικής συλλογής του αξέχαστου Δημήτρη Κακαβελάκη, ο εξ Ανωγείων ορμώμενος φίλος μου με την γραφίδα του! Να ένα βιβλίο που πρέπει να μπει στα σχολεία και να το διαβάσουν όλα τα Κρητικόπουλα από 8 μέχρι 108 χρονών! Και βέβαια τα Ελληνάκια!

Καλά ταξίδια “Με τον Ερμή και την Ακάλη στην άγνωστη μινωική Κρήτη”, παιδιά, φιλαράκια καλά! Την Κρήτη που όπως λέει ο συγγραφέας μας στην αφιέρωσή του «χιλιάδες χρόνια μάχεται για την ελευθερία και τον πολιτισμό».

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος - λογοτέχνης

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η Κρήτη των θρύλων, των μύθων και της πανάρχαιης ιστορίας. Η Κρήτη τον βασιλιά
Μίνωα με τον πολιτισμό που άναψε τη “σπίθα” στη Μεσόγειο.
Το «ευλογημένο νησί» παρουσιάζει ο Βασίλης Χαρωνίτης σε αυτό το βιβλίο, καλώντας να απολαύσουμε το ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία του τόπου μας.
Συνεργάτης εκλεκτός της εφημερίδας μας εδώ και πολλές δεκαετίες, με καταγεγραμμένη φορά από το μετερίζι του δασκάλου μα και του συγγραφέα, λογοτέχνη και ποιητή.
Η συμβολή τον Βασίλη Χαρωνίτη σημαντική στην λαογραφία, στην ιστορική μνήμη
και με ετούτο το βιβλίο στην διασύνδεση του μυθολογικού στοιχείου με την αρχαιολογική έρευνα, έτσι ώστε ο αναγνώστης να έχει μια εξαιρετική εικόνα για τον πολιτισμό που άνθισε σε τούτο το νησί από την εποχή τον Χαλκού.
Στο κάλεσμα του αγαπητού μας συνεργάτη ανταποκριθήκαμε εκδίδοντας αυτό το βιβλίο προσθέτοντας ένα ακόμα σημαντικό έργο στη βιβλιοθήκη των εκδόσεων των “Χανιώτικων νέων” μα και του “Μουσείου Τυπογραφίας”.
Ευχή μας, και τούτο το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο.
Τα “Χανιώτικα νέα”

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος
1. Εισαγωγή
2. Άπτερα (Άπτερα)
3. Ένας καλλιτεχνικός διαγωνισμός (Άπτερα)
4. Στο Μαντείο του Καρμάνορα (Τάρρα)
5. Με τον Ερμή και την Ακάλη (Κυδωνία)
6. Η Κρητική Θυσία (Πολυρρήνια)
7. Το αρχοντόπουλο της Κισάμου (Φαλάσαρνα)
8. Η πόλη του Κουρήτη ( Ελεύθερνα)
|9. Ο Ετέαρχος και η Φρονίμη (Αξός)
10. Η ιερή σπηλιά (Ιδαίον Άντρον)
11. Στα παλάτια του Μίνωα (Κνωσός)
12. Η ιστορία του Γλαύκου (Κνωσός)
13. Τάλως, ο χάλκινος γίγαντας (Κνωσός)
14. Οι χρυσές Μέλισσες (Μάλια)
15. Τα παλικάρια της Δρήρου (Δρήρος)
16. Στην άκρη της Κρήτης (Ζάκρος)
17. Ο θεϊκός πλάτανος (Γόρτυνα)
18. Στα ίχνη του Επιμενίδη (Φαιστός)
19. Επίλογος – Η ευλογημένη Κρήτη
20. Βιβλιογραφία – Τεκμηρίωση

Οδοιπορώντας «Με τον Ερμή και την Ακάλη στην άγνωστη Μινωική Κρήτη», ανοίγομε τους προβολείς της φαντασίας για να μας βοηθήσουν να ζωντανέψομε τα απομεινάρια 17 πόλεων και άλλων σημαντικών χώρων του Νησιού.
Μέσα απ’ αυτά και από τους μύθους που έχουν διασωθεί θα γνωρίσομε αξιόλογα περιστατικά ονομαστών αλλά και απλών ανθρώπων εκείνης της πανάρχαιας εποχής, θα τους δούμε στην καθημερινότητά τους, θα θαυμάσομε τους ήρωες και τους σοφούς τους, θα μελετήσομε τη δωρική τους λαλιά, θα πληροφορηθούμε τη σχέση τους με το Θείο, τους νόμους που κανόνιζαν τη ζωή τους, με δυο λόγια τον πρωτοποριακό πολιτισμό τους, που η δόξα, το μεγαλείο και το φως του εξακολουθούν να μας συντροφεύουν…
Από το Οπισθόφυλλο

[…] Πρώτες παρουσιάστηκαν οι φτερωτές Σειρήνες και όσοι τις άκουσαν μαγεύτηκαν. Η τέχνη απόδοσή τους ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το άκουσμά τους ήταν μοναδικό και δίκαια χειροκροτήθηκαν θερμά.
Ύστερα πλησίασαν οι Μούσες και άρχισαν το δικό τους τραγούδι. Και τότε ακόμη και τ’ αηδόνια σταμάτησαν να τις ακούσουν. Άφωνοι έμειναν οι ακροατές. Δικαιολογημένα πήραν το πρώτο βραβείο. Το άξιζαν.
Μα οι Σειρήνες πικράθηκαν και όπως γράφει ο παραπάνω συγγραφέας «δυσφορούσαι τα πτερά των ώμων απέβαλον και λευκαί γενόμεναι εις την θάλασσαν ενέβαλον εαυτάς», δηλαδή λυπήθηκαν τόσο πολύ που έριξαν τα φτερά τους στη θάλασσα και λευκές όπως έγιναν έπεσαν στη θάλασσα και πνίγηκαν. Όμως τα φτερά δεν χάθηκαν. Έγιναν τα νησάκια που βρίσκονται στον κόλπο της Σούδας και ονομάζονται Λευκές, ενώ η πόλη στην περιοχή της οποίας έγινε ο μουσικός διαγωνισμός ονομάστηκε Άπτερα ή Απτέρα.
Από το κεφ. “Ενας Καλλιτεχνικός Διαγωνισμός” (σελ. 15-16)

[…] Ο Τάλως με κούνημα του κεφαλιού, φανέρωσε τη θέλησή του για αθανασία και η Μήδεια του ξανάπε
– Στάσου ακίνητος και μη φοβηθείς! Τώρα θα σε κάμω αθάνατο!
Πλησίασε γρήγορα, έστριψε με δύναμη τη χάλκινη βίδα που έκλεινε τη φλέβα, την ξεβίδωσε εντελώς και την πέταξε. Στη στιγμή χύθηκε ο Ιχώρ, το ειδικό αίμα με το οποίο ήταν γεμάτη και ο Τάλως έχασε τη δύναμή του και σωριάστηκε ακίνητος στο χώμα. (εξαπατηθείς δε υπό Μήδειας… υποσχόμενης ποιήσειν αθάνατον και τον ήλον εξελκούσης, εκρυέντος τον παντός ιχώρος αυτόν αποθανείν…)
Έτσι χάθηκε ο χάλκινος γίγαντας, ο προστάτης και φύλακας της Κρήτης (που μερικοί νομίζουν πως είναι το πρώτο ρομπότ που κατασκευάστηκε στη γη) και το μόνο που μένει στη θύμησή μας είναι τα «Ταλαία Όρη», τα βουνά δηλαδή που βρίσκονται σήμερα στο κέντρο της Κρήτης, στο σημερινό νομό Ρεθύμνης και ίσως και το χωριό «Αλόιδες» που μάλλον το όνομά του αρχικά ήταν Ταλώιδες (Τάλως + Ίδη)…
Από το κεφ. “Τάλως ο Χάλκινος Γίγαντας” (σελ. 43)

[…] Οι κάτοικοι ήσαν ιδιαίτερα φιλόξενοι. Ήσαν τόσο φημισμένοι για τη λαμπρή φιλοξενία που πρόσφεραν στον ξένο που θα περνούσε το κατώφλι του σπιτιού τους, ώστε δημιουργήθηκε η παροιμία «αεί τις εν Κύδωνος», δηλαδή τι ευτυχία να είσαι κοντά σ’ έναν Κύδωνα.
Εκτός όμως από φιλόξενοι οι Κύδωνες διακρίνονταν και για τη φιλοπατρία τους καθώς και για την επιδεξιότητά τους στη χρήση του τόξου, που το κατασκεύαζαν με τα κέρατα του κρατικού αιγάγρου.
Ήσαν γενναίοι πολεμιστές αλλά παρά το γεγονός ότι βρίσκονταν σχεδόν πάντοτε σε πόλεμο με τις γειτονικές τους πόλεις, Φαλάσαρνα, Πολυρρήνια, Έλυρο και Απτέρα, αγαπούσαν την ειρηνική ζωή. Τιμούσαν τους θεούς και ασχολούνταν με τις τέχνες, ιδιαίτερα με τη μουσική. […]
Από το κεφ.“Με Τον Ερμή Και Την Ακάλη” (σελ. 21)

https://www.haniotika-nea.gr/vasilis-g-charonitis-me-ton-ermi-kai-tin-akali/

ΧΡΥΣΑ

 

TO ZEΪMΠEKIKO ΕΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

Πύρωνε ο ήλιος στις Κουκουναριές, κορμιά και πεύκα. Μόλις όμως άρχιζε να σουρουπώνει οι συγχορδίες των τζιτζικιών παραχωρούσαν τη θέση τους στους αυτοσχεδιασμούς των τριζονιών, πρελούδιο της νύχτας. Στην πιο παλιά ταβέρνα της περιοχής «Όνειρο στο κύμα», η τσιγγάνα με τα ξέπλεκα μαλλιά μαζί με τηγανητές μαρίδες και χωριάτικες σαλάτες κατάκοπες από τα σούρτα φέρτα, συμπλήρωναν το σκηνικό ενός Αυγούστου που κόντευε να ξεψυχήσει. Ανάμεσα στους θαμώνες, δυο νεαροί γύρω στα 25, (δύσκολο πάντα να ορίσεις και να προσδιορίσεις τη νιότη), κάτοικοι του οπτικού μου πεδίου. Μπαίνουν αθόρυβα δυο κοπέλες και κάθονται απέναντι από τα αγόρια. Η μία αδιάφορη εμφανισιακά, η άλλη είχε τον αέρα της μακιγιαρισμένης προστυχιάς που παρίστανε τη θηλυκότητα. Ξαφνική σιγή στο αντρικό τραπέζι. Είχαν αρχίσει να μιλούν τα μάτια του πιο ψηλού και γεροδεμένου παλικαριού και σκεφτόμουν, καθώς το παρακολουθούσα διακριτικά, πόσες παραλλαγές διαπεραστικού βλέμματος χρειάζονται για να απεικονίσεις πειστικά το φλερτ. Αυτή παγωμένη. Πιο πολύ από τη μπίρα που έπινε. Εκείνος περνάει στο δεύτερο στάδιο της στενής πολιορκίας. Της στέλνει ένα καραφάκι κρασί. Ούτε ένα αμήχανο χαμόγελο ευγένειας δεν του χαρίζει. Λες και είχε μαντέψει την αδιαφορία της, πεισμώνει ακόμη περισσότερο. Κατευθύνεται με αργές, τελετουργικές κινήσεις προς ένα στριμωγμένο τζουκ μποξ. Κι όσο ψάχνει με το κέρμα μετέωρο τι τραγούδι να βάλει, σαν ένα σύντομο πέρασμα του Χίτσκοκ, μου έρχονται στο μυαλό φράσεις από τον «Ερωτα στα χιόνια». «Να είχεν ο έρωτας σαΐτες!... να είχε βρόχια... να είχε φωτιές... Nα τρυπούσε με τις σαΐτες του τα παραθύρια... να ζέσταινε τις καρδιές».
Οι νότες από το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας με διώχνουν από τη σκηνή και με στέλνουν στο Τώρα, σε πλήρη συγχρονισμό με τους ήχους που τρυπούν τη μεταξένια ησυχία της νύχτας. Είναι η τρίτη φορά που η μουσική του Λοῒζου εισβάλλει απρόσκλητη από τα ανοιχτά μπαλκόνια. Μόνο άντρας που ο σεβντάς του τρώει τα σωθικά, μπορεί να το ακούει στη διαπασών τέτοια ώρα. Αρνούμαι να πιστέψω ότι του έχει κολλήσει το cd. Moύ χαλάει το σενάριο.
Την τέταρτη φορά, ξανά οι εικόνες του νεαρού που χορεύει σαν περιστρεφόμενη δίνη. Χορεύει. Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αητό και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.
Ιδιος Άτλαντας που οι ώμοι του λυγίζουν κάτω από το βάρος της απόρριψης. Γράψε λάθος. Δεν μπορεί να νιώθει ταπεινωμένος εκείνος που η μοίρα τον διόρισε εκφραστή του ερωτικού καημού.. Τα πόδια του πατάνε ρυθμικά και στιβαρά το τσιμεντένιο πάτωμα σαν να του στέλνουν ένα μήνυμα, γεμάτο περιφρόνηση: «Δεν σε φοβάμαι Χάροντα, είσαι μοναχά η φόδρα της αθανασίας μου».

Οι νότες από το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας με διώχνουν από τη σκηνή και με στέλνουν στο Τώρα, σε πλήρη συγχρονισμό με τους ήχους που τρυπούν τη μεταξένια ησυχία της νύχτας. Είναι η τρίτη φορά που η μουσική του Λοῒζου εισβάλλει απρόσκλητη από τα ανοιχτά μπαλκόνια. Μόνο άντρας που ο σεβντάς του τρώει τα σωθικά, μπορεί να το ακούει στη διαπασών τέτοια ώρα. Αρνούμαι να πιστέψω ότι του έχει κολλήσει το cd. Moύ χαλάει το σενάριο.
Την τέταρτη φορά, ξανά οι εικόνες του νεαρού που χορεύει σαν περιστρεφόμενη δίνη. Χορεύει. Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αητό και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.
Ιδιος Άτλαντας που οι ώμοι του λυγίζουν κάτω από το βάρος της απόρριψης. Γράψε λάθος. Δεν μπορεί να νιώθει ταπεινωμένος εκείνος που η μοίρα τον διόρισε εκφραστή του ερωτικού καημού.. Τα πόδια του πατάνε ρυθμικά και στιβαρά το τσιμεντένιο πάτωμα σαν να του στέλνουν ένα μήνυμα, γεμάτο περιφρόνηση: «Δεν σε φοβάμαι Χάροντα, είσαι μοναχά η φόδρα της αθανασίας μου».

Ο ενοχλητικός γείτονας αργά χθες το βράδυ πάτησε άθελά του το Reset της μνήμης. «Η διαδικασία σας ολοκληρώθηκε επιτυχώς», απάντησαν ταυτόχρονα το ετοιμοθάνατο καλοκαίρι, ο μπαρμπα-Γιαννιός του Παπαδιαμάντη και το ζεϊμπέκικο του παλικαριού.

https://www.pancreta.gr/voices.php?p=13797

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 «Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΒΟΗ ΤΩΝ ΠΛΗΣΙΑΖΟΝΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ»

«Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί,/ πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων./ Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα/ αντιλαμβάνονται. Η ακοή/ αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών ταράττεται./ Η μυστική βοή τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων./ Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις οδόν/ έξω ουδέν ακούουν οι λαοί». Και οι στίχοι του ποιήματος “Σοφοί δε προσιόντων” του Κ.Π. Καβάφη, διαρκώς στο νου μου, ενώ παρακολουθούσα το πρωί του περασμένου Σαββάτου 23 Ιουλίου στο Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου (Ίδρυμα “Αγία Σοφία”), την εναρκτήρια ανοιχτή συνεδρία του 9ήμερης διάρκειας 10ου Θερινού Σχολείου Περιβαλλοντικής Δημοσιογραφίας, οι εργασίες του οποίου τελειώνουν αύριο με την απονομή των βεβαιώσεων στους συμμετέχοντες φοιτητές. Και βέβαια έχοντας υπόψη το όλο πρόγραμμα όπως διαμορφώθηκε (και υλοποιήθηκε) “εξακτινωμένο” με έδρα τον αποκαλούμενο «ομφαλό του Αποκόρωνα», συγκεκριμένο, ευλογημένο, απ’ τον Παππού, τον μακαριστό μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη, χώρο.

Ευλογία, όπως έχω ξαναγράψει, ευλογία πολλαπλή για τον τόπο μας, την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, μα και για την Περιφέρεια Κρήτης στο σύνολό της, το περί ου ο λόγος μοναδικό στο είδος του Ινστιτούτο. Από ιδρύσεώς του, εδώ και 15 χρόνια, χάρις στην επιμονή, κυρίως, του και ιδρυτή των “Χανιώτικων νέων” και του “Μουσείου Τυπογραφίας”, τότε προέδρου του Συνδέσμου Περιφερειακών Εφημερίδων Γιάννη Γαρεδάκη. Και γιατί, εκτός όλων των άλλων, λειτουργεί, έτσι όπως άψογα λειτουργεί, το Θερινό Σχολείο Περιβαλλοντικής Δημοσιογραφίας, σε συνεργασία διαχρονικά με το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (καθοριστικός ο ρόλος του γνωστού Χανιώττη αν. καθηγητή του, Αντώνη Σκαμνάκη) και με τη συνεργασία άλλων φορέων, όπως του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου κι ενός ευρύτατου δημοσιογραφικού και τοπικού “Εμείς”, βεβαίως και των “Χανιώτικων νέων”. Θέτοντας στον “Ίσκιο της Μαδάρας”, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του πιο γνωστού βιβλίου του αξέχαστου Αποκορωνιώτη δημοσιογράφου και συγγραφέα Νίκου Αγγελή, τον «ειδικόν επιστημονικόν δάκτυλον» επί τον τύπον των ήλων της κλιματικής κρίσης που χρόνο με το χρόνο επιδεινώνεται.

«Το πρωί ο Φαέθων έζευξε το άρμα του ήλιου/ και το παρέδωσε στη Chevron στη BP, στη Shell/ κι όταν η γη πυρπολήθηκε/ και η στάθμη της θάλασσας ανήλθε/ ο Ζευς αδυνατούσε να κατανοήσει τον νέο μύθο/ από μακριά αγναντεύοντας/ την παραλία που φάνηκε σαν έκπληξη/ στην τελευταία στροφή/ με το εκκλησάκι μετέωρο πάνω απ’ το λευκό νερό/ έτοιμο να φύγει νότια/ έτοιμο να βυθιστεί μαζί με τους ευκαλύπτους αύτανδρο/ στις θρυμματισμένες λέξεις που έχω καταφύγει». Το ποίημα “Η κλιματική αλλαγή βυθίζει την παραλία της Καραθώνας” του Γιάννη Φίλη. «Η μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων»… Ζητείται ελπίς ο τίτλος ενός από τα διηγήματα του Αντώνη Σαμαράκη. Υπάρχει ελπίς! Και χάρις στο Ινστιτούτο...

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΦΙΛΙΑΣ - ΓΙΑ ΤΑ ΙΜΑΤΙΑ ΤΟΥ... - "ΣΥΝΤΗΡΗΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΤΟΞΩΝ

Διεθνής ημέρα φιλίας αύριο, 30 Ιουλίου, για την φιλία ο λόγος στις σημερινές, τις υπέροχες, όπως πάντα μαντινάδες της, η Νεκταρία. «Την ευτυχία δεν θα βρεις στο χρήμα και στα πλούτη/ οι φίλοι αξίζουν πιο πολλά μες στη ζωή ετούτη», μας λέει στην πρώτη. Για να συμπληρώσει στη δεύτερη. «Το περιβόλι της καρδιάς στολίζουνε οι φίλοι/ που ‘ναι ό,τι καλύτερο η μοίρα μου ‘χει στείλει». Πιστεύω κι εγώ “τω φίλω”…

Να διαμοιράσουν τα ιμάτιά του εν εαυτοίς και επί τον ιματισμό του να βάλουν κλήρο στοχεύουν και οι μεν και οι δε… Όπως μου το είπε ένας απ’ τους φίλους μου απ’ τα παλιά έτσι το γράφω. Βεβαίως για τα “ιμάτια” του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ ο λόγος…

«Στα χαρακώματα της παλάμης/ μαίνεται πάλι ο εαυτός μας// δεν έχω μπαλώσει ακόμη το παρελθόν/ και στο σκισμένο μέλλον έχει κρύο/ ένα κρύο που δεν είναι τίποτα άλλο/ πέρα από ένα νόμισμα/ επαρκώς φαγωμένο κι από τις δυο πλευρές/ (δεν φτάνει ούτε για εισιτήρια)...».

Δείγματα γραφής απ’ την τρίτη ποιητική συλλογή του Δημήτρη Μιχελιουδάκη με τίτλο “Συντηρητής ουράνιων τόξων” που μόλις κυκλοφόρησε απ’ τις εκδόσεις “Στίξις». Καθηλωτική η ποίησή του με τον σύγχρονο άνθρωπο στο προσκήνιο.

Ο τίτλος της συλλογής προ(σ)κλητικός για να ενσκύψει κάποιος στα ποιήματά της. Πρωτίστως συντηρητής ουράνιων τόξων ο ποιητής!

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 29. 7.2022) 

https://www.haniotika-nea.gr/i-mystiki-voi-ton-plisiazonton-gegonoton/

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ – ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ(27.7/2013)

Γράφει ο Βαγγέλη Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ Κέντρο Χανίων χτυπά από προχθές και θα χτυπά μέχρι μεθαύριο η καρδιά των 'Οπου Γης Κρητικών'. Στην επέτειο των 100 χρόνων από την Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα είναι αφιερωμένο το Παγκόσμιο Συνέδριο των Κρητών, που έχει τίτλο 'Οι Κρήτες στον Κόσμο... 1913 - 2013'.

'ΠΟΛΛΟΙ από τσοι Κρητικούς που διάουνε στα ξένα/ σύναξη κάνουν στα Χανιά, αρέσει μου κι εμένα./ Ηρθανε για να μας το πουν ότι δεν μας ξεχνούνε/ και πως θα έρχονται συχνά, την Κρήτη αγαπούνε./ Αδέλφια καλώς ήρθατε, πάντα να μας θυμάστε/ να ξέρετε πως πάντοτε μες στην καρδιά μας θα ?στε!'. Μια μαντινάδα για το σπουδαίο αυτό γεγονός ζήτησα από τον πρώτο κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη, τρεις, εν είδει ρίμας, μου έστειλε. Και βέβαια, καλοδεχούμενες!

ΟΠΩΣ τότε; Λίγο πριν, λίγο μετά, την Αλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Κύματα φυγής των ανθρώπων της επιστήμης, των γραμμάτων και της τέχνης από την Ελλάδα στο εξωτερικό. Ιδιαίτερα των νέων που αναζητούν εργασιακές προοπτικές. Ελλάς εάλω; 

ΚΙ ΟΜΩΣ δεν είπα χθες Παρασκευή 'Χρόνια πολλά' στις Παρασκευές για την ονομαστική τους εορτή. Τα λέω σήμερα, Σάββατο, με μια μέρα καθυστέρηση μαζί με τα 'Χρόνια πολλά' στους Παντελήδες. Του Αγίου Παντελεήμονος, μεγάλη η Χάρη του, βλέπετε!

'ΑΓΙΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ πρώτε γιατρέ του κόσμου,/ απού γιατρεύεις τσι πληγές και διασκορπάς τσοι πόνους...'. Σαν να ήταν χθες που η μάνα μου, με το που πονούσε ο λαιμός μου, τον άλειβε με λάδι από τον λύχνο, λέγοντας τη γητειά του Αγίου Παντελεήμονος. Γι? αυτήν, κι όχι μόνο γι? αυτήν, ήταν ο πρώτος γιατρός του κόσμου. Πάντα έτοιμος να θεραπεύσει, δίχως ανταμοιβή, την όποια αρρώστια! Βοήθειά μας!

ΥΣΤΕΡΑ απ? την παρουσίαση του βιβλίου των Γιάννη Λεντάρη - Γιώργου Γιακουμινάκη 'Λαϊκή Μουσική παράδοση και Καλλιτέχνες του Αποκόρωνα' στο Ινστιτούτο Τύπου (Αγία Σοφία) παραπροχθές, εκδήλωση μνήμης για τον Χαρίλαο Πιπεράκη, τον 'Ψηλορείτη' της κρητικής μουσικής, στην οποία θα γίνουν και τ? αποκαλυπτήρια ανάγλυφης παράστασής του, στο Ξεροστέρνι, μεθαύριο. Παράδοση δεν είναι μόνο αυτό που μας παραδίδεται απ? τους παλιούς μας, αλλά και κυρίως αυτό που εμείς εμπλουτισμένο παραδίδουμε στους νεότερους. Αντισκάρι για να μη μας τσουρήσει η ανεμική των καιρών αυτού του είδους οι εκδηλώσεις.

ΚΑΤΑ το μεγάλο διάστημα της παραμονής του στην Κρήτη ο Χαρίλαος είχε παίξει λύρα σε πολλά πανηγύρια, μεταξύ αυτών και στο πανηγύρι της Παναγίας στις 8 του Σεπτέμβρη στο Γαβαλοχώρι. Την ώρα του γλεντιού, ενώ χόρευε πρώτη η Πολωνέζα γυναίκα του, έσπασε το τακούνι του παπουτσιού της και παραπάτησε. Αυτή, ωστόσο, χωρίς ν? αφήσει τα βήματα του χορού πέταξε τα παπούτσια της και συνέχισε ξυπόλυτη να χορεύει. Οι γλεντιστάδες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα κι άρχισαν να χορεύουν μαζί τους, ενώ σαν χείμαρρος έβγαιναν απ? το στόμα του Χαρίλαου οι μαντινάδες. 'Για ιδέστε ντη την αγαπώ, τη μεταξοντυμένη/ πώς τονε σέρνει τον χορό και ξεκαλικωμένη'. 'Εσπασε το ντακούνι σου απ? του χορού τη φούργια/ χόρευγε μα θα πάρομε καλίκωση καινούργια'. 'Αυτός απού σε λάβωσε εις του χορού τη μέση/ κι έσπασε το ντακούνι σου στα μάθια να πονέσει'. Πώς να μη ριζώσουν οι μαντινάδες και οι σκοποί του Χαρίλαου στις καρδιές του λαού μας! (Πηγή: Γιάννη Κ. Λεντάρη - Γιώργου Π. Γιακουμινάκη: 'Λαϊκή Μουσική Παράδοση

 http://petaxta.blogspot.gr/2013/07/blog-post_27.html

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑI ΜΗ...

 ΔΙΑΛΕΞΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΟΥ...

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

«Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα»! Το θυμάμαι καλά αυτό το ρητό, έστω κι αν δεν θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη φορά που το άκουσα!
«Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα», σκέφτομαι κάθε φορά που βλέπω, ακούω, με πληροφορούν το τι συμβαίνει τριγύρω, και δεν συνάδει και πολύ με αυτά που είναι του… γούστου μου!
Δεν είναι του γούστου μου βρε αδερφέ, πώς το λένε;
Ο καθένας έχει τα γούστα του και… γούστο του καπέλο του!
Αν μάλιστα το γούστο του δεν ενοχλεί ούτε στο ελάχιστο τον πλησίον του, τότε τι σε κόφτει εσένα;
Άστονε!
Το ’χω ξαναγράψει· ο καθένας μας ζει στον κόσμο του, υπάρχουν δε πολλά παράλληλα σύμπαντα! Διάλεξε συ το σύμπαν σου και ζήσε τη ζωή σου όπως έχεις επιλέξει, εφόσον το μπορείς!
Επίλεξε τους ανθρώπους σου, αυτούς που μπορείς και συνεννοείσαι!
Να ακούς όμως παράλληλα τι συμβαίνει και στα άλλα σύμπαντα, ίσως βρεις κάτι που μπορεί να το υιοθετήσεις και στο δικό σου! Αν πάλι δεν βρίσκεις τίποτα, αγνόησέ το!
Υπάρχουν τόσα πολλά που ισχύουν και συμβαίνουν σε τούτη τη ζωή από τα οποία πραγματικά μπορείς να αντλήσεις δύναμη και οξυγόνο!
Ξέρω πως όλα αυτά ακούγονται και ίσως πραγματικά να είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα καταφέρει κάποιος άνθρωπος ως εσύ!
Άνθρωπος είσαι!
Ωστόσο ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάς πως πρέπει να ψάχνεις τρόπους και να δημιουργείς τις επιλογές από τις οποίες να διαλέγεις την καλύτερη!
Μ’ έπιασε σήμερα το φιλοσοφικό και η λογοδιάρροια -είναι κι αυτή μια άμυνά- να μην μιλήσω σήμερα για… τίποτα από όλα όσα συμβαίνουν γύρω-τριγύρω, τα άσχημα κυρίως αλλά και τα ωραία!
Σύμπαντα παράλληλα τούτοι οι δύο κόσμοι που αντιμάχονται· το καλό και το κακό!
Έτσι ήταν πάντοτε, πριν από εμάς κι έτσι θα είναι και μετά από εμάς, όσο θα υπάρχει η γη…!
Αυτά προσώρας… κι έως την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε -πρώτα ο θεός- πολλές ευχές για καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και καλή δύναμη σε όλους!

https://www.haniotika-nea.gr/dialexe-to-sympan-soy/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

Της Αγίας Παρασκευής σήμερα, 26 Ιουλίου, του Αγίου Παντελεήμονα αύριο! Ιδιαίτερα αγαπημένοι και οι δυο τους στην ορθόδοξη λαϊκή παράδοση: Γιάτρισσα των ματιών θέλει την Αγία Παρασκευή. Να κρατάει έναν δίσκο με ανθρώπινα μάτια την θέλουν οι αγιογράφοι της. «Πού αράζουν οι στραβοί;/ Στην Αγιά Παρασκευή, που ‘χει ανώγεια και κατώγεια/ και σαράντα κομπολόγια», μας λέει το τραγουδάκι της. Γιατρό για «πάσαν νόσον» θέλει η λαογραφία μας τον Άγιο Παντελεήμονα. «Πρώτο γιατρό του κόσμου,/ απού γιατρεύει τσι πληγές και διασκορπά τσοι πόνους», για να χρησιμοποιήσω τους πρώτους στίχους απ’ τη γητειά που έλεγε η μάνα μου, όταν κρυολογούσα, ενώ άλειβε το λαιμό μου με λάδι. Να κλαίει μια παραμονή της Χάρης του, γιατί έλειπε και δεν γιάτρεψε ένα γειτονόπουλό του, τον “φαντάστηκα” σ’ ένα μου ποίημα…

Ανοίγω παρένθεση: Χρόνια πολλά και καλά στις Παρασκευές και στους Παρασκευάδες, όπως και στους Παντελήδες και στις Παντελίτσες. Και βέβαια στους κατοίκους των συνοικιών της πόλης και των περιχώρων της, όπως και των χωριών της περιφερειακής μας ενότητος, που τους έχουν προστάτες τους. Ιδιαίτερα στους κατοίκους της Κάινας Αποκορώνου που γιορτάζουν και τους δυο στον περικαλλή δίκλιτο ναό που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού. Ονομαστικά και στον συμμαθητή μου στο Γυμνάσιο Βάμου εφημέριο της Ενορίας απ’ τα μέσα της δεκαετίας του 1970 π. Χρίστο Παπουτσάκη, όπως και στον επίσης καλό μου φίλο πρώην κοινοτάρχη του χωριού -συγγραφέα της Κάινας Ιάσονα Μαυροματάκη- απ’ το τελευταίο βιβλίο του “Εκκλησίες της Κάινας” η φωτογραφία της εκκλησίας των Αγίων της. Κλείνω παρένθεση.

«Έκλαιγε την παραμονή της γιορτής του,/ ώρα δειλινού,/ ο Άγιος Παντελεήμονας,/ ο πρώτος γιατρός του κόσμου/ που θεραπεύει τις πληγές/ και διασκορπά τους πόνους, και δεν είχε σταματημό.// (Είχε λείψει για μια ώρα/ στο αμπέλι του το μεσημέρι-/ να κόψει ένα καλάθι σταφύλια για το πανηγύρι του πήγε-/ πού να φανταστεί ότι ένα γειτονόπουλό του που έπασχε από μια σπάνια αρρώστια,/ θ’ άφηνε την τελευταία του πνοή-/ τι δεν ήταν ένας γιατρός/ για να του κάμει μια ένεση).// Δεν φταις, εσύ, παιδί μου,/ δεν μπορείς να τα προβλέπεις/ και να τα προλαβαίνεις όλα,/ σου το ‘χω πει πολλές φορές,/ τον παρηγορούσε η μάνα του,/ η Αγία Ευβούλη,/ που ήταν δίπλα του στο τέμπλο./ Αδικαιολόγητος… αδικαιολόγητος… αδικαιολόγητος.../ επαναλάμβανε κι έκλαιγε γοερά ο Άγιος». Το ποίημά μου “Το κλάμα ενός αγίου” (από την ποιητική συλλογή “Τα χελιδόνια του μοναχού” (2020).

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

NEO BIBΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΧΑΡΩΝΙΤΗ - ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ -  ΜΟΙΑΖΕΙ ΘΕΡΙΟ Η ΠΥΡΚΑΓΙΑ

Σαν να ήταν δικό μου βιβλίο καταχάρηκα, όταν έφτασε τις προάλλες στα χέρια μου, με το που κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του γνωστού ανά το πανελλήνιο πνευματικού δημιουργού του τόπου μας, δασκάλου-λογοτέχνη Βασίλη Γ. Χαρωνίτη " ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΑΛΗ ΣΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ ΜΙΝΩΙΚΗ ΚΡΗΤΗ" . Και γιατί είναι έκδοση (μια ιδιαίτερα επιμελημένη έκδοση) της εφημερίδας μας, της οποίας είναι διαχρονικός συνεργάτης. «Στην Κρήτη που χιλιάδες χρόνια μάχεται για την ελευθερία και τον πολιτισμό», η αφιέρωση. Στην Κρήτη που και αν την έχει υμνήσει ο Ανωγειανός στην καταγωγή Χανιώτης στα βιβλία του. Μια πρώτη παρουσίασή του στον Παιδότοπο του Σαββάτου, οφειλόμενη υποχρέωση. Απόκτημα μέγα, προπάντων για την παιδική μας λογοτεχνία το περί ου ο λόγος βιβλίο.

Παρακολουθώντας τα θέατρα του παραλόγου όπως το θέατρο των εξοπλισμών, για παράδειγμα… «Σε όλο αυτό το θέατρο των εξοπλισμών η Ε.Ε. αλλά και η Ουάσιγκτον μάς χειροκροτούν για τον σεβασμό μας στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, αλλά μας γυρίζουν την πλάτη όταν οφείλουν να μας συνδράμουν και σε εφόδια και σε δικό τους πολεμικό υλικό, όταν ένα κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ μας κρατεί σε καθεστώς casus belli, όπως η Τουρκία επί δεκαετίες». Από τον φίλο (Αποκορωνιώτη γαμπρό) δημοσιογράφο Πέτρο Μακρή στο άρθρο του (www.in.gr, 21.7.2022) η κριτική. Με αφορμή τη θλιβερή επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

«Μοιάζει θεριό η πυρκαγιά που καταστρέφει δάση/ αφήνει στάχτες και καπνούς, απ’ όπου κι αν περάσει.// Οι πυροσβέστες ήρωες με το θεριό παλεύουν/ το δάσος και τα σπίτια μας με τόλμη προστατεύουν». Για τις πυρκαγιές που δυστυχώς και το φετινό καλοκαίρι… ζουν και ζώνουν τη χώρα μας, αλλά και για τους πυροσβέστες, τους «ήρωες» του καλοκαιριού ο λόγος απ’ την Νεκταρία Θεοδωρογλάκη στις σημερινές της μαντινάδες. Τι καλά να μην αναγκαζόταν η φίλη μας ν’ ασχολείται μ’ αυτό το θέμα!

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 26.7.2022) 

 

ΧΡΥΣΑ

ΘΕΑΤΕΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ 

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

«Τι ποίηση να γράψει  κανείς μετά το Άουσβιτς;»  ήταν το ερώτημα  που απασχόλησε τη Φιλοσοφική Σχολή της Φρανκφούρτης, αδυνατώντας να συλλάβει το μέγεθος της ανθρώπινης θηριωδίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τηρουμένων των αναλογιών,  με ποια λόγια  να περιγραφούν  οι καταστροφές στις δασικές εκτάσεις από τις πρόσφατες αλλά και παλιότερες πυρκαγιές  και  η πολιτική καπηλεία πάνω στ’ αποκαΐδια; «Οι αμνήμονες γλεντοκόποι», όπως αποκαλούσε ο Ροΐδης τους Νεοέλληνες,  ξεχνούν τις φονικές πυρκαγιές του 2007 στην Ηλεία, τα εκατομμύρια στρέμματα που γίνονται στάχτη κάθε τόσο στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ ή στη μακρινή Αυστραλία. Κανένα κράτος όσο οργανωμένο κι αν είναι, όσα προληπτικά μέτρα κι αν πάρει, δεν μπόρεσε ποτέ να τις αποτρέψει. Κι αυτό  γιατί  οι φωτιές  αποτελούν τις βλαβερές συνέπειες του καλοκαιριού, των υψηλών θερμοκρασιών της υπερθέρμανσης του πλανήτη, της ανθρώπινης αμέλειας και σκοπιμότητας.  Παρά ταύτα χύνει μαύρο δάκρυ για τα καμένα δένδρα αυτός που κάνει ολονυχτίες  στη Μύκονο στη συναυλία του Ρέμου. Εκείνος που έχτισε παράνομα το σπίτι μες στο δάσος για να τρώει το πρωινό του παρέα με τα ελαφάκια. Που   προτίμησε ν’ αγοράσει τα καινούρια fer forge για τη βεράντα αντί μια μάνικα. Που δεν διανοήθηκε  ποτέ  να κάνει μια  εθελοντική περιπολία για να μη χάσει τον ύπνο του. Αφήνει τα γίδια του να μασουλάνε τους τρυφερούς βλαστούς, γιατί παίζει πρέφα στο καφενείο. Δυσανασχετεί όταν δίνονται  επιδόματα στους πυροσβέστες,  αλλά τους ανακηρύσσει ήρωες όταν βλέπει την αυτοθυσία τους. 

Η κόλαση είναι πάντα οι άλλοι. Εκεί εναποθέτουμε τους παροξυσμούς της ευθύνης που δεν επιμερίζεται ποτέ σε μας. Μιας ευθύνης που δεν εκτελωνίστηκε  μέσα από την οικολογική συνείδηση, την παιδεία και την πρόληψη. Από την έλλειψή της γεννιέται ο εμπρηστής, ο οδηγός που πετάει το τσιγάρο για να μην λερώσει το τασάκι του αυτοκινήτου, ο εκδρομέας  ο οποίος στήνει το μπάρμπεκιου κάτω από τα μυροβόλα πεύκα,  που είναι από μόνα τους εύφλεκτη ύλη. Ζούμε σε εποχή που γίνεται βαθμιαία μια αεροδυναμική σήραγγα κουτσομπολιού.  Η ολοένα  και πιο   στρεψόδικη ρητορική της  εκάστοτε αντιπολίτευσης  εκτοξεύει φραστικά πυροτεχνήματα  αντί να συστρατευθεί  στον αγώνα της κατάσβεσης. Με την τακτική που ακολουθούν τα πολιτικά κόμματα θα ξεσπάσει κανένας  πόλεμος  και μέχρι να τσακωθούν  για τα οπλικά συστήματα  θα έχουμε χάσει τα μισά εδάφη. 

Και κάπως έτσι  τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε, το χάσαμε το πλοίο της λογικής, κάπου ανάμεσα στη μιζέρια και την ανέξοδη γκρίνια. Αυτή η χώρα δεν θα τελειώσει ούτε μ’ έναν βρόντο ούτε μ’ ένα λυγμό αλλά με  ένα φιλμάκι όπου θα πρωταγωνιστεί ο Ηρόστρατος, ο παρανοϊκός Εφέσιος που πυρπόλησε το ναό της Άρτεμης για να εξασφαλίσει την αθανασία του ονόματός του. Ίσως βλέποντάς το να μάθουμε αν είναι ο Εωσφόρος που βάζει τις φωτιές και κάποια πράγματα για τον εαυτό μας, υπό την προϋπόθεση να φροντίζουμε να αναζωπυρώνουμε τη φλόγα τους.

ΠΗΓΗ:  https://www.pancreta.gr/voices.php?p=10254

ΠΟΙΗΣΗ

 ΑΚΡΩΤΗΡΙ*

Στον Νεκτάριο

Το Ακρωτήρι, ακριβώς απέναντί μου,

αγναντεύω…

Την τιμή των τετιμημένων βράχων,

στ’ ακροβλέφαρα της μνήμης,

ζυγιάζοντας.

Το άρωμα της αγιοσύνης,

στην κολυμπήθρα των ήχων,

βαφτίζοντας.

Τους σταυρωμένους Χριστούς των πυραύλων,

στο μπαλκόνι της καρδιάς,

υποδεχόμενος.

Τους καπνούς της όποιας ευζωίας,

μ’ όλους τους πόρους του κορμιού,

εισπνέοντας.

Το σύρσιμο των μηχανοκίνητων σκουληκιών,

στις στοές των κούφιων σπλάχνων,

διαισθανόμενος.

Το Ακρωτήρι, ακριβώς απέναντί μου,

αγναντεύω.

Και ιδού!

Την αιμάτινη πορεία

των γυμνών σου πελμάτων,

ξεχασμένε Ερημίτη, ακολουθώντας,

στη σπηλιά της άσκησής σου,

ανυπόδητος, προσέρχομαι.

Όμως, εσύ,

γνωρίζοντας των κακών κυνηγών

τις αχρείες ορέξεις,

έχεις απέλθει

κρατώντας, στο τριμμένο σου ράσο,

μια μικρούλα καρδιά,

που χτυπούσε ακανόνιστα.

Σε διαδήλωση,

μαζί με κάποιους άκουρους νέους,

μου είπαν πως βρίσκεσαι,

τις ροές των δακρύων,

των ωραίων, μεγάλων ματιών τους,

συλλέγοντας.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ (".Οταν γίνεις ποίημα", 2013) 

*ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  Πεδίο των τελευταίων Κρητικών Επαναστάσεων εναντίον των Τούρκων η Χερσόνησος του Ακρωτηρίου, που αποκαλείται Άγιο Όρος της Κρήτης λόγω των πολλών μοναστηριών που έχει. Εδώ είναι εγκατεστημένες οι αμερικανονατοϊκές βάσεις. Ευρύτερα γνωστή είναι και η χαράδρα του Κουρουπητού, που μέχρι πριν λίγα χρόνια χρησιμοποιείτο ως σκουπιδότοπος. Το ποίημα γράφτηκε δυο μέρες μετά τη μεγάλη διαδήλωση της 23hς Ιουλίου 1990 στη Νομαρχία Χανίων. Την ημέρα αυτή, που υπογραφόταν στη Βουλή των Ελλήνων η συμφωνία για την παραμονή των βάσεων στην Ελλάδα, οι διαδηλωτές που εξέφραζαν την αντίθεσή τους, βρήκαν αντιμέτωπες τις δυνάμεις των ΜΑΤ. Ακολούθησαν άγριες συμπλοκές και ρίψη δακρυγόνων. Την άλλη μέρα, σαν σήμερα. 24 Ιουλίου 1990. έγινε η μεγαλύτερη ανντιβασική συγκέντρωση. Ο «ξεχασμένος Ερημίτης» είναι ο τοπικός Άγιος Ιωάννης, που ασκήτεψε για πολλά χρόνια στην περιοχή Γουβερνέτο. Ένας θρύλος λέει ότι πυροβολήθηκε κάποια μέρα από κυνηγό, που τον πέρασε για ζώο. Ο κυνηγός αυτός ακολουθώντας το αίμα έφτασε μέχρι τη σπηλιά της άσκησής του, όπου τον βρήκε νεκρό.

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΣΤ ΤΑΞΗ 1ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΧΩΡΟ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Εκτός όλων των άλλων δράσεων -μια απ’ αυτές και η επικοινωνία με τους τροφίμους του Δημοτικού Γηροκομείου Χανίων, ανθός και καρπός του οποίου ήταν ένας υπέροχος “Παιδότοπος” (18.6.2022)- και σε ρόλο ερευνητικής ομάδας τα Εκτάκια του 1ου Δημ. Σχ. Χανίων, τη σχολική χρονιά που πέρασε. Η ενότητα “Ατυχήματα” του μαθήματος της Γλώσσας ήταν η πηγή της έμπνευσής τους μας λένε στην αρχή του κειμένου που μου έστειλε για δημοσίευση η δασκάλα τους Ευαγγελία Φουντουλάκη. ΆξΙα κάθε επαίνου και αυτή και οι μαθητές της. Ποιος είπε ότι ο χώρος της έρευνας δεν ενδιαφέρει τα παιδιά; Το αντίθετο!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος

Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΜΑΣ

Τα σχολικά ατυχήματα. ανάλογα με τη σοβαρότητά τους, απασχολούν και ανησυχούν συχνά όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς, καθώς οι μικροί μαθητές, επιρρεπείς στην περιέργεια και μην έχοντας ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την αίσθηση του κινδύνου, λόγω ανωριμότητας, ή εξαιτίας της ομάδας των συνομηλίκων, εμπλέκονται συχνά σε αυτά σε χώρους εκπαίδευσης, όπου περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους. Κρίνεται, επομένως, πολύ σημαντική η ενημέρωση όλων των εμπλεκομένων για την αποφυγή των ατυχημάτων, τα οποία, ευτυχώς μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις, οδηγούν σε σοβαρούς τραυματισμούς και νοσηλεία. Οι μαθητές της Στ΄ τάξης του 1^ου Δημ. Σχολείου Χανίων εμπνεύστηκαν από την ενότητα «Ατυχήματα» του γλωσσικού μαθήματος και με την καθοδήγηση της δασκάλας τους διεξήγαγαν μία έρευνα στο χώρο του σχολείου για τα ατυχήματα που παθαίνουν οι μαθητές στους χώρους του δημοτικού σχολείου με σκοπό τη διερεύνηση των αιτίων και των κινδύνων που διατρέχουν καθώς και τους τρόπους αντιμετώπισής τους.

ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ

Τα στάδια που ακολούθησε η συγκεκριμένη εργασία, προκειμένου να εμπλέξει ενεργητικά τους μαθητές στη διερεύνηση του θέματος ήταν: η εύρεση στόχων και υποθέσεων, η βιβλιογραφική ενασχόληση με το θέμα, η κατασκευή ερωτηματολογίου απευθυνόμενου στους συμμαθητές τους, ηλικίας 7-12 ετών, η δοκιμή του ερωτηματολογίου σε μικρό δείγμα (17 μαθητών μέσα στην τάξη), η διεξαγωγή της έρευνας με σωστό τρόπο, η συλλογή και αποδελτίωση των δεδομένων, η στατιστική τους ανάλυση με βάση τις γνώσεις τους (ποσοστά, στατιστική Στ΄ δημ.), η ανάλυση και ερμηνεία των αποτελεσμάτων και τέλος η εξαγωγή συμπερασμάτων.

Οι μικροί ερευνητές με μεγάλο ενθουσιασμό και πολλή σοβαρότητα, συμμετείχαν σε όλα τα στάδια της έρευνας, ιδιαίτερα σε αυτό της συλλογής των δεδομένων. Στο τέλος, ενημέρωσαν το σύνολο της σχολικής κοινότητας για τα ευρήματά τους και συνέστησαν στους υπόλοιπους μαθητές τρόπους, με τους οποίους θα απέφευγαν τα σχολικά ατυχήματα στο χώρο του σχολείου.

ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΜΑΣ

Σε ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό δείγμα 104 μαθητών από όλες τις τάξεις του δημοτικού σχολείου, βρέθηκε πως 80% των μαθητών που απάντησαν στο συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο είχαν κάποτε ένα ατύχημα στο χώρο του σχολείου, λιγότερο ή μέτρια σοβαρό, το οποίο συνέβη κυρίως από πτώση ή σύγκρουση και συνέβη κατά κύριο λόγω στην αυλή κατά τη διάρκεια του διαλείμματος ή κάποιου παιχνιδιού. Οι τραυματισμοί αυτοί αντιμετωπίστηκαν στο σχολείο επειδή δεν ήταν πολύ σοβαροί ενώ ελάχιστοι χρειάστηκε να δεχθούν ιατρική φροντίδα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα συμπεράσματα, τα οποία προκύπτουν από αυτή τη μικρή έρευνα, είναι πως ατυχήματα μπορούν να συμβούν σε κάθε μαθητή/τρια κατά τη διάρκεια της σχολικής φοίτησής του/της, αλλά δεν πρόκειται για πολύ σοβαρά ατυχήματα και μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτόπου χωρίς νοσηλεία. Πιο επιρρεπή φαίνεται να είναι τα αγόρια των μικρότερων τάξεων, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται κι από τη σχετική βιβλιογραφία.

Οι προτάσεις μας για την πρόληψη και τη μείωση των παιδικών ατυχημάτων στο σχολείο είναι οι εξής:

• Ενημέρωση ουσιαστική, νοοτροπία πρόληψης, προσοχή!

• Όχι υπερπροστασία και φόβος αλλά υπευθυνότητα!

• Ασφαλείς χώροι εκπαίδευσης, άθλησης και παιχνιδιού!

• Καλή επιτήρηση με μειωμένους παράγοντες κινδύνου και τη συμμετοχή των μεγαλύτερων παιδιών!

• Συχνός έλεγχος και επισκευές των σχολικών χώρων!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε πολύ τον κ. Βαγγέλη Κακατσάκη και τους συνεργάτες του, που μας φιλοξένησαν στον «Παιδότοπο» όπως επίσης, όλους τους μαθητές και εκπαιδευτικούς του σχολείου μας καθώς και τη διεύθυνση, που συνέβαλαν με μεγάλη χαρά στην έρευνά μας.

Τα ονόματα των μαθητών της Στ΄ τάξης που συμμετείχαν στην έρευνα:

Βαγιάκη Μαρία, Γομπάκης Αλέξανδρος, Δερουκάκη Άλκηστις, Ζοτάι Κρίστι, Κουκουράκης Ηλίας, Μανιά Άννα, Μάρκου Έργις, Μπαλή Χρύσα, Μπασιάς Μιχάλης, Ντεμίρης Μάριος, Ντίνα Φατιόν, Παπαδάκης Νίκος, Πρίφτη Ναταλία, Πυροβολάκης Ευτύχης, Σκουτέλα Θεοδοσία, Σούφκα Άρντιτ, Χίντα Μελίνα

Εκπαιδευτικός: Φουντουλάκη Ευαγγελία

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 23.7.2022)