ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Άκρη δεν έχει ο λογισμός...

«Το σημερινό κείμενο θα είναι πιο... αλαφρύ»!
Σπεύδω να γράψω τώρα από την εισαγωγή του κιόλας την επιθυμία μου, για να προϊδεάσω την όλη ροή του! Σήμερα θέλω να σκεφτώ ευχάριστα, πιο λάιτ! Να μην μπλέξω με πολιτικές, οικονομίες και καταστροφολογίες... Να μην αναφερθώ σε λάθη και πάθη, άσχημα και δυσάρεστα! Το «θέλω» μου αυτό βέβαια, μια κουβέντα είναι!
Κυρίως επειδή οι ειδήσεις που νυχθημερόν κυριαρχούν τριγύρω, μας καθοδηγούν υπό τη σκιά τους!
Κι αν κάποιες φορές προσπαθήσεις να τις αναλύσεις... εις βάθος, σχεδόν πάντα στο ίδιο συμπέρασμα σε οδηγούν· ότι «όλα είναι προδιαγεγραμμένα», το οποίο σηκώνει... ανάλυση!
Μια σκέψη πάνω στο... «προδιαγεγραμμένο» είναι και η παρακάτω: «Αν η μοίρα μάς ορίζει ακόμη και στις πράξεις μας, ποιος ο λόγος να ανησυχούμε, να ψάχνουμε και να παιδευόμαστε να βρούμε;».
Τι έλεγα πιο πάνω; Οτι θα είμαι λάιτ; Μάλλον στο επόμενο, αν με αφήσει η... μοίρα!
Προς το παρόν με απασχολεί -άκου τώρα- το... κοντό και το μακρύ του καθενός και ο τρόπος που μας το πασάρει κυρίως από τα ΜΜΕ.
Κυρίως το ότι συνηθίσαμε πια να ζούμε μαζί με αυτούς τους... επί παντός επιστητού!
Ενδιαφέρον πάντως είναι να προσπαθείς να εκτιμήσεις τις απόψεις του καθενός, κυρίως τον τρόπο σκέψης του και τις αιτίες των θέσεών του! Τις περισσότερες φορές καταλήγεις ότι... οι καημένοι έχουν κι αυτοί το δίκιο τους.
Ο καθένας από τη δική του πλευρά!
Μα... αν η παραπάνω διαπίστωση ισχύει, τότε το άδικο θά ?πρεπε να έχει σχεδόν εξαφανιστεί!
Ναι, αυτό το «άδικο που κυβερνά» -όπως πολλοί από αυτούς υποστηρίζουν- δεν θα ?πρεπε να υπάρχει!
Βγάλε άκρη εσύ και πες μου...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ έστειλα χθες τα «πεταχτά» που διαβάζετε σήμερα κι εδώ στην πόλη της Παλλάδας θα μείνω μέχρι τις 9 το βράδυ, που θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, θα πάρω το πλοίο της γραμμής και θα επιστρέψω στη βάση μου.
ΓΝΩΣΤΟΣ ο λόγος, τον έγραψα στα «πεταχτά» του Σαββάτου, που βρέθηκα στο πάλαι ποτέ κλεινόν άστυ. Η παρουσίαση του Λευκώματος «Ειρηναίος Γαλανάκης - Αείφωτος Πορεία» στο Πολεμικό Μουσείο, χθες, κι εγώ ήμουν ένας από τους ομιλητές.
ΤΟ ΧΘΕΣ, βέβαια, το δικό σας, είναι, σήμερα ωστόσο για μένα. Να το πω αλλιώς. Τώρα που γράφω, πραγματικά... «στα πεταχτά», τα «πεταχτά», είναι Δευτέρα 28 Νοεμβρίου.
ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟ μια υποχρέωση. Να τελειώσω, όσο γίνεται νωρίτερα, αφού σε τρεις περίπου ώρες θα πρέπει να βρεθώ από το ξενοδοχείο «Τιτάνια» που είμαι τώρα, στο Πολεμικό Μουσείο. Πρέπει να ρίξω και μια ματιά στην ομιλία μου, δεν πρέπει;
ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ μέχρι την Ομόνοια για να κόψω κίνηση μα και για να πάρω εφημερίδα, λίγο πριν αρχίσω να γράφω. Λάμπει ο ήλιος, αληθινός παντοκράτορας στον Αττικό ουρανό, ωστόσο, μόνο λάμπουσα δεν φαίνεται να είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Μάτια θολά, αφτιά κλειστά, κορμιά τσιτωμένα, κάθε καρυδιάς καρύδι χαμόστρωμα στην πλατεία...
Η ΕΦΕΔΡΕΙΑ. Το εφάπαξ και οι επικουρικές. Η γενική απεργία. Τα χουντοσταγονίδια. Η έκτη δόση που λένε πως είναι καθ’ οδόν. Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί. Το υβρίδιο που λέγεται... Μερκοζί. Τα χαράτσια που πέφτουν βροχηδόν. Ευρώπη όπως Ελλάδα. Η άλλη μέρα του πολιτικού συστήματος... Τα πάντα όλα κρεμασμένα σαν τίτλοι εφημερίδων στα μανταλάκια. Πάμε να φύγουμε...
ΜΕ ΤΗ ΛΥΡΑ και το λαγούτο, αλλά και με χειροκροτήματα, αποχαιρετήσαμε τις προάλλες στο Νίππος τον Σταύρο τον Σαραβελή που έφυγε, στα 75 του χρόνια, για το άλλο ημισφαίριο της ζωής. «Ο μερακλής ο άνθρωπος ποτές του δεν ποθαίνει/ μπαίνει στον τάφο το κορμί μ’ ανάμνηση πομένει». Η μαντινάδα που του αφιέρωσε ο λυράρης Γιώργος Γαλάνης. (Στο λαγούτο τον συνόδευσε ο Γιάννης Σαριδάκης). «Η κακομοίρα η μάνα μου διπλοπαράγγελνέ μου/ τση μαυρομάτας το στενό να μην περνώ ποτέ μου». Η μαντινάδα που παράγγειλε ο Σταύρος να του πει ο Γιώργης στον τάφο του. Οντε θα περνώ απ’ τον Ασπρουγα, Σταύρο, θα φωνάζω: Αθάνατος!
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ να γράψω τα χρόνια πολλά στους Ανδρέηδες που γιορτάζουν αύριο. Ειδικά στον... νονό της στήλης, που δεν είναι άλλος απ’ τον γνωστό, για χρόνια αρχισυντάκτη της εφημερίδας μας, δημοσιογράφο, τώρα συνταξιούχο, Ανδρέα Κουφουδάκη. Η... αμαρτία στον λαιμό του. Αν έλειπε αυτός, «πεταχτά» δεν θα υπήρχαν. Χρόνια σου πολλά και καλά, Μεγάλε!
ΣΤΗ ΘΕΣΗ του ιστορικού ανέκδοτου μια μαρτυρία για τον Παππού. Από την ποιητική συλλογή του Παππού, που την έχει έτοιμη για έκδοση ο και μελετητής του έργου του δάσκαλος - λαογράφος Σταμάτης Αποστολάκης είναι και το απόσπασμα του ποιήματος που κλείνουμε σήμερα τα «πεταχτά». Ο Σταμάτης έχει, ειρήσθω εν παρόδω, επίσης έτοιμο προς έκδοση και το έργο «Η λαϊκή ποίηση της Κρήτης για τον Ειρηναίο».
ΚΑΠΟΙΑ βροχερή μέρα, αρχές της δεκαετίας του 1960, γυρίζοντας τα παιδιά του Οικοτροφείου Θηλέων Κισάμου, από το Γυμνάσιο είδαν τον Δεσπότη (τον Ειρηναίο Γαλανάκη) να φτυαρίζει υλικά της οικοδομής. Ενα απ’ αυτά πρόσεξε ότι τα παπούτσια του ήταν τρύπια και τον ρώτησε: «Πατέρα, τα παπούτσια σας βάζουν το νερό. Γιατί δεν αγοράζετε άλλα;». Η απάντηση του Παππού: «Το ξέρω, αλλά αν εγώ πάρω άλλα εσείς τι θα φάτε το βράδυ;».
«Πάνω ψηλά απ’ τα βουνά σ’ ένα γκρεμνό με βράχια/ ξυπνά κι ένας αετός κι απλώνει τις φτερούγες/ σέρνει τρεις κύκλους γρήγορα κι όλο ψηλά ανεβαίνει/ και μέσα απ’ τα σύννεφα την προσευχή του λέει/ [...] Ετσι ψηλά στους ουρανούς στον όρθρο της ημέρας/ παραπονέθηκ’ ο αϊτός για τη δική του πλάση/ Μα είμαστε κι εμείς αϊτοί π’ ώρες ψηλά πετούμε/ κι ώρες μαδούνε τα φτερά και μένομε στο χώμα».
Από το ποίημα του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη
«Το παράπονο του αετού».
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΔΗΜ. ΣΧ. ΚΑΝΤΑΝΟΥ
Εμείς αγαπάμε τα ζώα! Εσείς;

Eμείς αγαπάμε τα ζώα, μας λένε, με τον δικό τους μοναδικό τρόπο μέσα απ’ τις υπέροχες εργασίες τους, κάποιες απ’ τις οποίες φιλοξενούμε στον σημερινό Παιδότοπο, τα παιδιά του Ολοήμερου Τμήματος του Δημοτικού Σχολείου Καντάνου. Αφορμές ψάχνουν κι αφορμές βρίσκουν τα Καντανιωτάκια που μένουν στο Ολοήμερο, με τον δάσκαλό τους, τον Μύρωνα Παναγιωτάκη. Στις 22 του Σεπτέμβρη, με αφορμή την Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο κυκλοφόρησαν σε φωτοτυπίες τον 'Ποδηλατάκη', ένα περιοδικό που το έγραψαν με το χέρι και το διάνθισαν με ζωγραφιές (βλ. Παιδότοπος, 15 Οκτ.), τώρα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων (4 Οκτωβρίου), κυκλοφόρησαν ένα άλλο περιοδικό, της ίδιας μορφής, αφιερωμένο στα ζώα...
Συγχαρητήρια και γι’ αυτή σας την προσπάθεια παιδιά!
Β.Θ.Κ.

Είναι φίδια και είναι... χρήσιμα
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τα φίδια και μάλιστα στην Ελλάδα οι οδηγοί όταν τα βλέπουν προσπαθούν να τα πατήσουν.
Αυτό όμως δεν είναι σωστό γιατί στη φύση χρειάζονται και τα φίδια. Χωρίς αυτά θα είχαμε γεμίσει ποντίκια. Το καλύτερο φαγητό του φιδιού είναι ο ποντικός.
Ιορδάνης

Είμαι η Ανδριάνα, πηγαίνω στη Β΄ τάξη και όταν οδηγώ φρενάρω για τα ζώα.
Φρενάρω για τα ΖΩΑ!!! ΑΓΑΠΩ ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ.
Ανδριάνα Κονόμη

Στο χωριό μου υπάρχουν πολλά ζώα, σκυλάκια, γατάκια, αρνάκια, κατσικάκια, γουρουνάκια, κουνελάκια, κότες και άλλα. Πρέπει να αγαπάμε τα ζώα και να τα φροντίζουμε.
Καμέλια Β΄

Χανιώτικα νέα (27.11.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΙ σιγά - σιγά... Μεθαύριο, Δευτέρα, Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, θα πρέπει να είμαι στην Αθήνα καθώς στις 6.30 μ.μ. της ίδιας μέρας θα γίνει στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου παρουσίαση του Λευκώματος «Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης, Αείφωτος Πορεία» κι εγώ είμαι ένας απ’ τους ομιλητές.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ της Ι.Λ.Α.Ε.Κ. Αρχόντισσα Ναναδάκη - Παπαδερού, ο Μητροπολίτης Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων Ειρηναίος Μεσαρχάκης, ο ε.τ. πρέσβυς Κυριάκος Ροδουσάκης κι ο θεολόγος - γραμματέας της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου Αντώνης Βακάκης θα είναι οι άλλοι ομιλητές της προαναφερθείσας εκδήλωσης που θα τη συντονίζει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Καμπουράκης και θα την κλείσει, εκφράζοντας ευχαριστίες, ο μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος Ανδρονικάκης. Οσοι πιστοί, ανήκοντες στο ποίμνιο της αγάπης και της φιλίας του Παππού και ζείτε στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, προσέλθετε!

«ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ τρύπες της οικονομίας δεν φράζουν μόνο με δολλάρια». Ο τίτλος ενός όντως προφητικού κειμένου που έχει γράψει πριν από 30 ακριβώς χρόνια, όντας μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου ο Ειρηναίος Γαλανάκης κι αναδημοσίευσαν πρόσφατα τα «Σελινιώτικα Νέα». Εχει δοσμένη απ’ τον Θεό και την προφητική χάρη ο Παππούς...

ΚΟΚΚΙΝΗ γραμμή ο ένας, κόκκινη γραμμή ο άλλος, κόκκινη γραμμή ο παράλλος. Κόκκινη κλωστή δεμένη/ στην ανέμη τυλιγμένη/ δωσ’ του κλότσο να γυρίσει/ παραμύθι ν’ αρχινίσει...

ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ. Αντί για δύο θα μπορούσε να ήταν μόνο ένας γιατρός στο Παθολογοανατομικό Τμήμα του Νοσοκομείου Χανίων. Ετσι αντί να περιμένουν οι ασθενείς σε τρεις μήνες τα αποτελέσματα, να τα περιμένουν σε έξι. Μαύρο, κατάμαυρο χιούμορ.

ΑΝΘΟΥΝΕ νυχτολούλουδα όταν λαλεί τ’ αηδόνι/ κι ο ήλιος μες στη σκοτεινιά τσ’ αχτίνες του απλώνει. Από τον μαντιναδολόγο μας τον Ηλία τον Σταματάκη η μαντινάδα. Μια μαντινάδα που λέει πολλά!

ΚΙ ΕΝΑ λαογραφικό «πεταχτό». Μ’ ένα φασκιωμένο μωρό στην αγκαλιά παρουσιάζεται στις εικόνες ο Αγιος Στυλιανός που γιορτάζει σήμερα. «Στυλώνει» τις έγκυες γυναίκες να μην αποβάλουν, «στυλώνει» και τα άρρωστα παιδιά που είναι προστάτης των. Χρόνια πολλά στους Στυλιανούς και στις Στυλιανές!

ΑΘΗΝΑ Κανιτσάκη, συγγραφέας, Χανιά: Εν αρχή ο τίτλος. Πολύ μου άρεσε ο τίτλος «Ψηφίδες», του νέου ιδιαίτερα επιμελημένου βιβλίου σας, που περιλαμβάνει μικρές καθημερινές ιστορίες, σκόρπιες σκέψεις κι εκμυστηρεύσεις, επίκαιρους προβληματισμούς, ευθυμογραφήματα και που κλείνει με το υπέροχο ποίημα σας «Αόρατα φίμωτρα». Εχω την αίσθηση ότι ζείτε για να γράφετε και γράφετε τόσο ποιοτικά, κυρία Αθηνά. Σας ευχαριστώ για την αποστολή και ιδιαιτέρως για τη θερμή αφιέρωση. Αυτά προσώρας...

«ΣΤΟ INTERNET σε ψάχνω με 500 Pentium/ Αλλά δεν είσαι πουθενά γι’ αυτό θα πάω σε μέντιουμ/ Και το μέντιουμ ρωτάω που να βρίσκεσαι/ Μια στιγμή μονάχα να ανοίξω το PC/ Το μηχάνημα δουλεύει στη σωστή κατεύθυνση/ Και μου λέει αυτή που ψάχνεις είναι στη διεύθυνση/ www τελεία άπιστη τελεία com ή pswnio τελεία gr». Στίχοι επιπέδου από την Εφη Θώδη. Τους αντέξατε;

«Θα μας κλείσουν/ τα στόματα!/ Θα μας τα κλείσουν σίγουρα.../ Μεθοδικά κι ανώδυνα./ Οχι με σιδερένια φίμωτρα,/ απειλές και βία!/ Μα με τέχνη.../ Αφαιρώντας μας/ την καθαρή ματιά,/ την αγνή λαλιά,/ την ανάγκη/ για συνειρμούς πολύπλοκους/ και σκέψεις περιττές:.../ Με φίμωτρα αόρατα,/ πλεγμένα με φίνους/ -τάχα μου ακίνδυνους-/ ιστούς αράχνης,/ θα μας αποστερήσουν/ σύντομα και τελεσίδικα,/ από κάθε σοβαρή αιτία/ κι αφορμή/ να εκφέρουμε/ δικό μας... λόγο!/ Κι ύστερα,/ τι θα μας απομείνει/ αλήθεια,/ που θα μας έχουνε/ ολότελα λεηλατήσει;».
Το ποίημα «Αόρατα φίμωτρα» της Αθηνάς Κανιτσάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα(26.11.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ του 1939 ο Χίτλερ 'προσκάλεσε' τον Πρόεδρο και τον Υπουργό των Εξωτερικών της ήδη κολοβωμένης από τη Συμφωνία του Μονάχου Τσεχοσλοβακίας και εκβιαστικά τους δήλωσε ότι θα έκανε στρατιωτική επίθεση, αν δεν δέχονταν τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο της Γερμανίας. Σύμφωνα με πληροφορίες της γαλλικής πρεσβείας στο Βερολίνο, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, ο Γκέρινγκ και ο Ρίμπεντροπ κυνηγούσαν τους Τσέχους γύρω από το Τραπέζι και τους έβαζαν τις πένες στο χέρι για να υπογράψουν».
ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ από τη στήλη του Γιάννη Ζερβού «τα του Καίσαρος» (βλ. εφ. «Χριστιανική», Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011) το παραπάνω «πεταχτό». Κάτω από τον τίτλο «Ο άξονας επιστρέφει και σημειολογικά». Ουδέν σχόλιον.
ΣΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩΝ τα χέρια στριφοκώλια δεν χωρούνε. Εγώ αντίρρηση σ’ αυτό που λέει η λαϊκή σοφία δεν έχω. Κανείς, ωστόσο, δεν είναι πιο δυνατός απ’ τον λαό, όταν αυτός καταλάβει τη δύναμή του. Νομίζω!
ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ την τοπική οικονομιά αγοράζοντας τοπικά προϊόντα. Είναι καλύτερη, λέω τώρα, η φέτα Δανίας απ’ τη δική μας; Είναι καλύτερο αναψυκτικό η εισαγόμενη κόκα κόλα απ’ το δικό μας μπιράλ;
ΔΕΙ ΔΗ χρημάτων και άνευ τούτων, ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων. Ας το γράψουν σε πανό κι ας το αναρτήσουν στις εισόδους των Δημαρχείων οι Δήμαρχοι. Είναι κι αυτός ένας τρόπος διαμαρτυρίας.
«ΜΗ ΦΟΒΗΘΗΣ ποτέ την ειμαρμένην είναι η μάλλον θρασύδειλος θεότης, εξ όσων εφιλοξένησεν ο ουρανός ή συνέλαβεν η ανθρωπίνη φαντασία. Επιτίθεται κατά της αδυναμίας και της δειλίας και υποχωρεί προ της δυνάμεως και του θράσους. Η αυθάδεια την καταπλήττει και την τρέπει εις φυγήν. Ομοιάζει με θρασύδειλον κύνα, όστις σου επιτίθεται άνευ λόγου, αρκεί δε μόνον να προσποιηθής, ότι κύπτεις ίνα λάβης λίθον εκ της γης, διά να φύγη ουρλιαζόμενος». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακοπούλου.
ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ρώτησε, λέει, τον μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη πώς γράφει τις μαντινάδες κι αυτός της απάντησε: «Παίρνω μολύβι και χαρτί κι ο νους σ’ εσένα πηαίνει/ κάνω να γράψω στο χαρτί και μαντινάδα βγαίνει». Να ζήσουν όλες οι όμορφες, Ηλία! Οι Κατερίνες, Καίτες, Κατίνες που γιορτάζουν σήμερα, και μη...
ΠΟΛΛΑ, ΚΑΤΑΠΟΛΛΑ, ευχαριστώ, σ’ όλους κι όλες, όσες κι όσοι μου ευχήθηκαν διαδικτυακά (στο φέισμπουκ, ιστολόγιο, μήνυμα) για τα γενέθλιά μου, χθες. Αναζήτηχτες και αναζήτηχτοι!
ΜΙΑ ΦΟΡΑ πήγαιναν δίπλα - δίπλα μια αλεπού κι ένας πίθηκος. Ενώ περνούσαν από ένα νεκροταφείο ο πίθηκος είπε: «Ολοι αυτοί οι νεκροί που είναι εδώ είναι απελεύθεροι, πρώην δούλοι των προγόνων μου». Η αλεπού του απάντησε: «Μπορείς να λέεις ό,τι θέλεις, αφού κανένας από αυτούς δεν μπορεί να σε διαψεύσει». Μύθος του Αισώπου.
«[...] Δεν ξυπνούν με ύμνους/ οι κλειστοί κάλυκες των κρίνων,/ σαν πέσει μέσα τους η σιωπή κι ο θάνατος./ Αδικα γυρεύεις στους ασφόδελους/ την ερμηνεία της έκφρασης, την ομορφιά./ Η μνήμη απλώνει ρίζες βαθιά στο χώμα,/ όπως τα μυστικά ρυάκια./ Αδικα ψάχνεις με τα δάχτυλα τις πέτρες./ Ανάμεσα στους βωμούς,/ η τύχη των αρχαίων θεών ασελγεί στο φως».
Από το ποίημα του Χρήστου Κουλούρη «Η τύχη των αρχαίων θεών».
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (25.11.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΑΥΤΗ Η χώρα, Τόμας, είναι σε διάλυση. Τα μαντριά καήκανε και τα πρόβατα είναι σκόρπια εδώ κι εκεί. Καλός λύκος είναι ο έξυπνος λύκος. Τώρα είναι η ευκαιρία μας, Τόμας...». Από το βιβλίο του Ισίδωρου Ζουργού «Η αηδονόπιτα».
ΓΙΑ ΤΗΝ επαναστατημένη Ελλάδα, μετά την έξοδο του Μεσολογγιού, ο λόγος, στο παραπάνω «πεταχτό». Δεν ξέρω γιατί, όταν διάβασα το συγκεκριμένο απόσπασμα, ήρθε στον νου μου η σημερινή Ελλάδα και ελάχιστα παραλλαγμένη η γνωστή ευαγγελική ρήση: «Διαμερίσαντα τα ιμάτιά της εαυτοίς και επί τον ιματισμόν των έβαλον κλήρον».
ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ τέλος της Ευρώπης έρχεται εάν επιστρέψουμε στη δραχμή, σύμφωνα με τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς... Ε, ρε τι κάνεις φουκαρά, Ρωμιέ, με το ευρουδάκι σου! Από τον «βοριά» στη στήλη του «9 μποφόρ» (εφ. «Χριστιανική», Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011) το σχόλιο.
Η ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΥΣΗ. Η αντιπολίτευση. Η αντιπολίτευση της συμπολίτευσης. Η αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση. Η συμπολίτευση της αντιπολίτευσης. Η συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση. Καλά ξεμπερδέματα.
ΔΩΔΕΚΑ ΟΙ νοματαίοι, δεκατρείς καπεταναίοι! Σωστό. Ο... πάσα ένας μπορεί να γίνει αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ. Διορθώνω.. Ο... πάσα ένας μπορεί να δηλώνει υποψήφιος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Ούτε την τσόχα θα χάσει ούτε τα ραφτικά...
ΟΛΑ ΤΑ καλά παιδιά/ παίζουνε στον Πλατανιά! Το λέει και το τραγούδι, κοινή, ωστόσο, η διαπίστωση, ύστερα και από τη νίκη του στον αγώνα με τον Θρασύβουλο, που τον έφερε στην κορυφή της βαθμολογίας της Β' Εθνικής. Και βέβαια, ήμουν εκεί. Μαζί - μαζί - μαζί/ και στην Α' Εθνική!
ΝΩΡΙΣ, ΦΙΛΕ, το σκέφτηκες, γιατί 'σαι και κοπέλι/ κουράγιο θέλει η ζωή, μα κι ο Θεός να θέλει. Συνέχεια δίνει στη μαντινάδα του Ηλία Σταματάκη, που μπήκε στα «πεταχτά» της προηγούμενης Πέμπτης (17 Νοεμβρίου), ένας απ' τους θαμώνες του καφενείου που συχνάζει, ο συντ. δάσκαλος Γιάννης Μοσχονάς. Πάμε γι' άλλα Ηλία!
ΔΕΝ ΔΕΧΤΗΚΕ δώρα για τα ονομαστήριά του (23 Νοεμβρίου του Αγίου Αμφιλόχιου), ο μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος Ανδρονικάκης. Ούτε επισκέψεις δέχτηκε στο Επισκοπείο, ούτε τραπέζι έκανε. Δέχτηκε, όμως, και δέχεται προσφορές αγάπης για το Αννουσάκειο Ιδρυμα, που αυτόν τον καιρό, εκτός των άλλων, προσφέρει 1.500 μερίδες φαγητού την εβδομάδα σε ανθρώπους (άπορους, μετανάστες κ.λπ.) που έχουν ανάγκη. Φετινοί του καλεσμένοι οι τρόφιμοι του Αννουσάκειου. Σ' αυτούς παρέθεσε γεύμα αγάπης το μεσημέρι της εορτής. Χρόνια πολλά, Σεβασμιώτατε! Πάντα στον δρόμο που χάραξε ο Παππούς!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΕΒΑΝΤΗ, Βρυξέλλες: Πάντα διαβάζω με ξεχωριστό ενδιαφέρον τα σχετικά με την «Προστασία του Πολίτη και την Καθημερινότητα», Παναγιώτη. Το προτελευταίο, ωστόσο, με τίτλο «Ελαιοσυγκομιδή με ασφάλεια», το 'χω μάθει σχεδόν, που λέει ο λόγος, απ' έξω. Οσονούπω βγαίνω στις ελιές και πρέπει να θυμούμαι όλα όσα γράφεις για τις πιθανές αιτίες ατυχήματος. Εχουνε περάσει και τα χρόνια.
ΕΝΑΣ ΑΠ' ΤΟΥΣ κόλακες (είχε και τέτοιους) στην αυλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν και ο Νικησίας. Κάποτε που είδε να τσιμπούν τον βασιλιά μύγες του είπε: «Αυτές οι μύγες που γεύτηκαν, βασιλιά μου, το αίμα σου θα κυριαρχήσουν πάνω σε όλες τις άλλες μύγες». Μια άλλη φορά που τον είδε να μορφάζει απ' τους πόνους λόγω ενός φαρμάκου που είχε πάρει του είπε: «Αφού και 'σεις οι θεοί παθαίνετε τέτοια, τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι κοινοί θνητοί;».
«Βάλε φτερά, αδερφέ μου, στις πλάτες σου·/ να βάλω/ να πετάξουμε μαζί/ σαν περιστέρια./ Κάπου υπάρχει και για μας η αυλή του Θεού/ Κάπου μπορεί η φαντασία μας να γιορτάσει/ [...]».
Από το ποίημα «Ικάρεια λύση» του Αυρήλιου Ευστρατιάδη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr


Το Εφετείο Ανατολικής Κρήτης κι εμείς...

Διαβάζοντας σχετικά ρεπορτάζ για το «πανηγυρικό και έκδηλης ικανοποίησης κλίμα» που επικράτησε κατά την επίσημη πρώτη συνεδρίαση του Εφετείου Ανατολικής Κρήτης, πολλές σκέψεις συνειδητά κι ασυνείδητα έκαμα τόσο για το ίδιο το γεγονός όσο και για τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε το θέμα από τα ΜΜΕ.
Κυρίαρχη σκέψη μου -κατά έναν περίεργο λόγο και μη με ρωτάτε το «γιατί»- ήταν ότι κάποιοι από τους άρχοντες της πόλης μας θα νιώθουν ήδη ανακουφισμένοι από αυτήν την εξέλιξη σε ένα από τα πάλαι ποτέ σοβαρά αγκάθια για την ατζέντα τους, αφού πλέον θα έχουν να αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα λιγότερο· δεν θα «εξαναγκάζονται» κάθε λίγο και λιγάκι σε... πατριωτικές δηλώσεις για το «δίκαιο» του καημένου του Χανιώτη κ.λπ., κ.λπ.
Ζήλεψα εξάλλου -με την καλή έννοια- τους εξ ανατολών συμπατριώτες μας που -ομού με τους δικούς τους άρχοντες- πραγματοποιούν για το καλό του τόπου τους όσα βάζουν στόχο μη παρεκκλίνοντας της πορείας τους!
Χαρακτηριστικός και από σημειολογικής σκοπιάς ο τρόπος που το θέμα του Εφετείου παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ ως «ημέρα ορόσημο στον τομέα της Δικαιοσύνης στην Κρήτη, αφού μετά από πολύχρονους αγώνες των φορέων της Ανατολικής Κρήτης το Εφετείο πήρε 'σάρκα και οστά'».
...Από την άλλη, η δική μας αδυναμία να πραγματοποιήσουμε κάποιους μεγάλους στόχους για το καλό τούτης της πόλης, την οποία έχουμε αφήσει να πορεύεται με τον αυτόματο, επαναπαυόμενοι στη φυσική ομορφιά... ενός «ενετικού λιμένα», είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει και μάλιστα πολύ σοβαρά!
Ακόμη, μια φευγαλέα ευτυχώς(!) σκέψη μ? έκανε να αμφιβάλλω για τις ικανότητές -ως ένα σημείο- των δικών μας αρχόντων και να αμφισβητώ την ισχύ τους όταν εγκαταλείπουν τα όρια του Νομού μας..!
Και βέβαια πιότερο απ? όλα τα παραπάνω σκέφτηκα και τη δική μας συνευθύνη, αφού με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν έχουμε ακόμη αποκτήσει τη νοοτροπία εκείνη που θα μας κάνει να συμπράττουμε για το καλό του τόπου μας!

Χανιώτικα νέα (23.11.2011)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Εύρον πρασίνην πέτραν, ωραιοτάτην (1)

«Εύρον πρασίνην πέτραν, ωραιοτάτην, ελθέ αμέσως...», μήνυσε ο Αλέξης Ζορμπάς στον Νίκο Καζαντζάκη, πλην, όμως, ο τελευταίος δεν ανταποκρίθηκε. Αλλες δουλειές, άλλες έγνοιες, δεν τον άφησαν. «Είσαι, και να με συμπαθάς, αφεντικό καλαμαράς. Μπορούσες και συ κακομοίρη, μια φορά στη ζωή σου να δεις μιαν όμορφη πράσινη πέτρα και δεν την είδες...», το πικρό σχόλιο του πρώτου. Στις «Εύφημες μνείες» για το καλλιτεχνικό λεύκωμα - βιβλίο «Πέτρα Ωραιοτάτη» (εκδόσεις «Φιλοποίμην») του επί τιμή πρέσβη, συμπατριώτη μας (απ’ την Κίσαμο) Βασίλη Σημαντηράκη και της συζύγου του, της φιλολόγου Μαρίνας Λυκούδη, πολλές οι αρχές που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω. Επέλεξα, ωστόσο, τα που γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης στο βιβλίο του «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», βασικά για δύο λόγους. Ο ένας γιατί αυτά έχουν βάλει, σαν πρώτη προμετωπίδα στο γραμμένο ελληνικά και αγγλικά βιβλίο τους, οι συγγραφείς. Ο άλλος και σπουδαιότερος γιατί, όπως έγραψα και «στα πεταχτά» (βλ. «Χ.Ν.» 15 Νοεμβρίου), έμπλεως θαυμασμού μετά μια πρώτη περιδιάβαση στις 250 σελίδες του (έμεινα περισσότερο στις «ομιλητικές» εκπληκτικής ομορφιάς, φωτογραφίες και λιγότερο στο κείμενο, που το διανθίζουν, το ομολογώ), η μοναδική στο είδος της τούτη δουλειά αποκαλύπτει την ομορφιά και τη δύναμη της πέτρας, έτσι όπως ο Ζορμπάς την ένιωθε κι όπως ο Καζαντζάκης, θα μπορούσε, αν έβρισκε τον χρόνο, να την περιγράψει. Σε βαθμό υπέρτατο. Κι όχι μόνο, βέβαια, της συγκεκριμένης. «Στην Ελλάδα οι βράχοι μιλάνε: οι άνθρωποι μπορεί να πεθαίνουν οι βράχοι ποτέ. Και πουθενά στη γη ο Θεός δεν ήταν τόσο σπάταλος σε βράχους, όσο στην Ελλάδα. Οι ίδιοι βράχοι είναι σύμβολα της αιώνιας ζωής». Η δεύτερη προμετωπίδα (απ’ το βιβλίο του Henry Miller «Ο κολοσσός του Μαρουσιού») που έχουν βάλει στο βιβλίο τους οι συγγραφείς. Μένω στη φράση «στην Ελλάδα οι βράχοι μιλάνε» για να πω ότι και μια συνομιλία με την πέτρα, μια εγκάρδια συνομιλία με όλες τις μορφές της είναι το περί ου ο λόγος βιβλίο. Οχι όμως μόνο με την ελληνική πέτρα, αλλά με την παγκόσμια πέτρα...

Εύρον πρασίνην πέτραν, ωραιοτάτην (2)

«Πετρας Γένεσις», «Ο πολιτισμός της Πέτρας», «Πολύτιμες και Ημιπολύτιμες Πέτρες», «Η Λατρεία της Πέτρας», «Οι Πέτρες που αγαπήσαμε», «Η Πέτρα ως καλλιτεχνικό υλικό», «Πέτρας Μεταμορφώσεις», «Η Αισθητική της Πέτρας», «Η Πέτρα στο λόγο και τη σκέψη μας», «Η Γλυπτοθήκη του Ουρανού» και «Αχειροποίητη Πέτρα, Αγέρωχη». Οι τίτλοι των 11 κεφαλαίων του βιβλίου «Πέτρα Ωραιοτάτη», ύστερα από τον πρόλογο και το κείμενο «Ενα μύθο θα σας πω» και πριν απ’ τον Επίλογο, ένα ποίημα της Μαρίας, και τη σχετική, πλούσια, κυρίως ξενόγλωσση βιβλιογραφία. «Κρατώ την πέτρα σφιχτά/ Μια παράξενη αίσθηση με διαπερνάει./ Τη χαϊδεύω σα χέρι αγαπημένο/ είναι λεία και απαλή. Ομορφη. Τι όμορφη! Τη βρήκα τυχαία σε μια πλαγιά/ Ηδη της έχω μεταδώσει τη ζεστασιά μου/ Ηδη μου έχει μεταδώσει το μύθο της./ Πόσα εκατομμύρια χρόνια»... Ενα απόσπασμα απ’ το ποίημα. Το έχω ήδη καταλάβει. Η σχέση του Βασίλη και της Μαρίας με την πέτρα, την όποια και την όπου γης πέτρα, είναι πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα μια σχέση ερωτική, μια σχέση γνωστικής αγάπης, αλλά και αγαπητικής γνώσης. Μου το έχει ήδη αποκαλύψει σ’ όλο το πλάτος και σ’ όλο το βάθος η δεύτερη περιδιάβαση που μετατρέπεται σε προσεκτική ανάγνωση. Εντάξει, δεν αντιλέγω. Μια φωτογραφία, όπως λένε και οι Κινέζοι, είναι χίλιες λέξεις. Ομως και οι λέξεις, όταν συντάσσονται συγκινησιακά, όπως τις συντάσσουν την προκειμένη περίπτωση οι συγγραφείς μας για παράδειγμα, ζωγραφίζουν χίλιες εικόνες στο μυαλό μας. «Με σκεπτικό», όπως γράφουν στον πρόλογο, «τη γεφύρωση της απόστασης, η οποία μας απομακρύνει από την ομορφιά της Φύσης, την υπόδειξη της παρουσίας της πολύ κοντά μας και την αναζήτησή της στη μορφή απλών πραγμάτων -όπως ο βράχος, η πέτρα, το βότσαλο- που μας κατακλύζουν με αφθονία, αρχίζει η περιήγηση στο χώρο και στο χρόνο». Και συμπληρώνουν για να τον κλείσουν μ’ αυτό: «Ολα εξαρτώνται από την ποιότητα της ματιάς μας. Η ανεξάντλητη Φύση παραμένει σιωπηλή, όσο δεν τη ζητάμε να μας μιλήσει». Ας την ακούσουμε και ας της μιλήσουμε!

***
Πρόξενος διετέλεσες σ’ Ανατολή και Δύση
και πρεσβευτής πανάξιος τση πέτρας εις τη Φύση
Γιάννης Μαλαξιανάκης («Εννιαχωριανός»)

Ο Βασίλης Σημαντηράκης γεννήθηκε στα Σημαντηριανά Κισάμου, Χανίων. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι, στο Διεθνές Δίκαιο και στη Διπλωματική Ιστορία, στο Πανεπιστήμιο Paris I. Διπλωμάτης καριέρας, υπηρέτησε στην Αλβανία, Βέλγιο, Καναδά, Ουκρανία και ως πρέσβυς στην Αλγερία και τελευταία στο Περού. Ασχολείται με τη φωτογραφία και τη λαογραφική έρευνα. Φωτογραφικές εκθέσεις έχει παρουσιάσει σε Αθήνα, Χανιά, Βέλγιο, Καναδά, Αλγερία και Περού. Βιβλία του: «Κρητικές καμινάδες», Εκδ. ΕΟΜΜΕΧ, 1992 και «Ελαία η Καλλιστέφανος», εκδ. «Εφεσος', Αθήνα, 2001.
Η Μαρίνα Λυκούδη γεννήθηκε στην Κεφαλονιά. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι, στην Κλινική Ψυχολογία και στα Παιδαγωγικά. Υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Βέλγιο - Μόντρεαλ). Βιβλία της: «Η Ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό», εκδ. «Παρουσία», Αθήνα 1997 και «Ελαία η Καλλιστέφανος», εκδ. «Εφεσος», Αθήνα 2001 (Καλλιτεχνικό λεύκωμα σε συνεργασία με τον Βασίλη Σημαντηράκη).

Χανιώτικα νέα (21.11.2011)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Ε1 10OY ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
Το Πολυτεχνείο εξακολουθεί να συγκινεί

Στον απόηχο του εορτασμού της 38ης Επετείου από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ο σημερινός Παιδότοπος. Κύριο σώμα του το ποίημα 'Εθνικόν Μετσόβιον Πολυτεχνείον' του Νίκου Παππά (Από την συλλογή 'Μετά την 21ην', εκδ. 'Καρανάση', 1974). Στις γωνιές του κάποιες απ’ τις ζωγραφιές εμπνευσμένες απ’ τις μέρες εκείνες. Ζωγραφιές παιδιών της Ε1 τάξης του 10ου Δημ. Σχ. Χανίων που τις έκαναν στην τάξη τους με την προτροπή της δασκάλας τους των Καλλιτεχνικών Μαθημάτων Ευαγγελίας Βολακάκη, ύστερα από σχετική συζήτηση. Ποιoς είπε ότι το Πολυτεχνείο δεν εξακολουθεί να συγκινεί τα σημερινά παιδιά;

Β.Θ.Κ.
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ
Εθνικόν Μετσόβιον
Πολυτεχνείον
Επεσε.
Δεν ξέρω από τι,
δεν ξέρω ποιος ήταν
δεν ξέρω πώς ήρθε ως εδώ.
Eπεσε.
Νόμιζε πως πλησίαζε τ’ όνειρο
ήταν είκοσι χρονών
ήξερε να ζητωκραυγάζει
είναι αυτό που με σφάζει συνάδελφε...
Eπεσε. Eπεσαν.
Πέσαμε μαζί τους.
Hταν αυτοί
ήταν τα παιδιά τους
τα παιδιά μας, τα στεφάνια τους,
τα φωτοστέφανα της ιστορίας
το πυροτέχνημα μιας βραδιάς
έπεσαν
εμείς
εκείνοι
όλοι μαζί
όλοι και κανένας,
πέσαμε, έπεσαν,
φωνάξαμε
πού να τους βρεις
πού να βρούμε τη φωνή τους
ηρωική, ακατάσχετη,
κύμα ψυχής αφρισμένο
ακούσαμε το νυχτερινό 'χαίρε' στην πολιορκία
τον ηλεκτρισμό της νεότητας
πέφτοντας
αυτοί, εμείς, όλα τ’ αγάλματα
από τον Υψηλάντη ως τον έσχατο ιερολοχίτη του,
απ’ τον Καραϊσκάκη ως τον Μπάυρον
μια νύχτα ένα ξημέρωμα 'εδώ Πολυτεχνείο',
'σας μιλούμε', 'απόψε λευτερωνόμαστε'
παιδιά, στρατός,
άοπλοι κι οπλισμένοι
έπεσαν όλοι κι όσοι έζησαν
κι όσοι βασάνισαν, κι όσοι πρόδωσαν,
έπεσαν,
στη μέση ένας μεγάλος θάνατος
πάνω απ’ όλα η αθανασία
πιο πάνω απ’ όλους το χαμόγελο
τα στήθη
η σοφή απερισκεψία
στον επερχόμενο
στο σιδερόφραχτο
η τελευταία φωνή τους:
'θα ξανασυνδεθούμε'
'θα σας μεταδώσουμε τα τελευταία νέα μας'
'όσοι έχουν πομπούς ας ενισχύσουν τη φωνή μας'
'θα σας μιλήσουμε ζωντανοί ή νεκροί',
έπεσαν.
- Ζήτω η τραυματισμένη Πατρίδα!
- Ζήτω τα όνειρα που δε σκοτώνονται
οι φωνές που δεν σωπαίνουν!
Eπεσαν - Σηκώθηκαν.
Ξανάπεσαν. Θα σηκωθούνε.
Συνέχεια από αλλεπάλληλες Αναστάσεις.
Φλόγα,
αστραπή
(από πού, σ’ αυτό το σκοτάδι;)
λάμψη
πανόραμα
ιαχή από ομορφιά
λοχαγοί εναντίον Πρυτάνεων
νεαροί μηχανολόγοι αιχμαλωτισμένοι
ενθουσιασμός πάλλευκος
φώναζαν
έκλαιγαν
κλαίγαμε όλοι
ένας μεγάλος ήλιος στα μεσάνυχτα
ένα τριαντάφυλλο σ’ ανοιχτό στόμα
ένας ανδριάντας από εκατομμύρια
ένας ανδριάντας σ’ όλα τ' αναστήματα.
Ο Γρηγόρης ζητωκραύγαζε
με τα μεγάλα του βήματα άνοιγε δρόμους
εφτά ριπές τον γάζωσαν
προσπαθούσαν να τον γυρίσουν πίσω
προχωρούσε μεθυσμένος απ’ τα βήματα στα πόδια
πληγωμένοι κι οι άλλοι
πληγωμένοι κι οι ένοπλοι
ο Γρηγόρης έγερνε, παραπατούσε,
προχωρούσε νηφάλιος
ήταν εκεί
ο Γρηγόρης πανόραμα να τον βλέπουν
ο Γρηγόρης ο μέγας, ο μικρός,
ο άνθρωπος στολίδι των ανθρώπων
άγαλμα υπέροχο
οίστρος μεγάλης στιγμής.
Eγειρε.
Hταν σα να εξορμούσε.
Εγερνε κι εξορμούσε
ζητωκραύγαζε
μεθυσμένος από τα τραύματα του
μιλούσε για μας
φώναζε για μας
πληγωνότανε για μας
προχωρούσε για να μας διασώσει
ο Γρηγόρης
ο άγνωστος
ο γνωστός
ο αθάνατος
ο τόσο ταπεινός κι αγνοημένος
έγερνε κι ανορθωνότανε
όπως ένα νόημα που κυριεύει τη γη...
Εδώ Πολυτεχνείο...
Εθνικόν... Μετσόβιον...
Ολης της Οικουμένης.
Ενας Νοέμβρης σού πήρε τ’ όνομα
εδώ Πολυτεχνείο...
Κατακλυσμός που ρέει απ’ τα βιβλία σας
φωνή που μας επέτρεψε να ζούμε...

Νοέμβρης 1973

Χανιώτικα νέα (19.11.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΑΡΙΑ ΛΕΝ την Παναγιά, Μαρία λεν και σένα/ κι αν αρνηθώ την Παναγιά θα αρνηθώ κι εσένα! Η πρώτη ερωτική μαντινάδα που έμαθα. Την αφιερώνω ξεχωριστά σ' όλες τις Μαρίες μα και τις Δέσποινες, που γιορτάζουν μεθαύριο, 21 Νοεμβρίου. Η μεγάλη, ιδιαίτερα για την πόλη μας, γιορτή των Εισοδίων της Παναγιάς, μην ξεχνιόμαστε.
ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑ ΤΩΝ Χανίων η Παναγιά, που τιμάται, ως γνωστό, στον καθεδρικό ναό της πόλης, στην Τριμάρτυρη. Στα Εισόδιά της είναι αφιερωμένο το μεσαίο κλίτος. Βοήθειά μας!
ΜΕΣΟΣΠΟΡΙΤΙΣΣΑ ΛΕΓΑΜΕ μια φορά την Παναγία που γιορτάζουμε μεθαύριο, αφού οι γεωργοί είχαν σπείρει τα μισά περίπου χωράφια τους. Σε κάποια μέρη, ωστόσο, την έλεγαν Αρχισπορίτισσα ή και Ξεσπορίτισσα. Αρχισπορίτισσα στους τόπους που άρχιζαν την ημέρα της Χάρης της τη σπορά και Ξεσπορίτισσα εκεί που είχαν πια τελειώσει. Πάνε χάθηκαν μαζί με τη σπορά κι αυτές οι λέξεις.
ΕΧΟΥΜΕ ΣΠΕΙΡΕΙ ανέμους και τώρα θερίζουμε θύελλες. Μια προσέγγιση της σημερινής πραγματικότητας κι αυτή. Μια απ' τις πολλές προσεγγίσεις. Να βάλω, ωστόσο, έναν αστερίσκο. Δεν είχαμε συλλήβδην όλοι την ίδια ευθύνη για τη σπορά. Αλλο αν όσοι είχαν λιγότερες ή και καθόλου ευθύνες θερίζουν περισσότερες θύελλες...
ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΚΑΙ μετά βλέπουμε, λέει για το μέσω ΔΕΗ χαράτσι που μας έβαλε, έστω και αν έγιναν λάθη, το Υπουργείο των Οικονομικών. Οτι μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, δεν το λέει.
ΚΑΛΩΣ ΤΑ παιδιά... απ' όξω! Τα παιδιά της τρόικας που ήρθαν από χθες κι έπιασαν αμέσως δουλειά, λέω. Σαν στο σπίτι σας, σαν στο σπίτι σας, παιδιά!
ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ και όχι της τρόικα βεβαίως - βεβαίως. Αυτό έλειπε! Να μην μπορούμε να βάλουμε το τελικό σίγμα στη γενική!
ΟΣΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι έτσι και υπογράψει (λέμε τώρα) ο Σαμαράς, έχουμε στο τσεπάκι την έκτη δόση είναι βαθιά νυχτωμένοι. Το ψάρι στα χείλη του Λουκά Παπαδήμου θα ψήσουνε, μέχρι να μας τη δώσουνε... Απ' τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η παρέμβαση.
ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΤΑΦΑ πασά τον Γκιριτλή (Κρητικό) λένε ότι ανήκε το σαπουναριό που υπήρχε στον χώρο της Τριμάρτυρης, στα μισά του 19ου αιώνα. Η Παναγίαν ωστόσο, που η εικόνα της υπήρχε μέσα, δεν άφηνε το σαπούνι να ψηθεί και η βιοτεχνία δεν πήγαινε καλά. Προσπάθησε και ξαναπροσπάθησε αλλάζοντας μαστόρους ο πασάς, αλλά πρόοδο δεν έβλεπε. Ωσπου κάποια μέρα ο γιος του έπεσε στο πηγάδι που ήταν μέσα κι αναγκάστηκε να ταχτεί στην Παναγία των «ταβλόπιστων»: «Να σωθεί το παιδί μου και να δώσω το σαπουναριό στους Χριστιανούς», είπε. Το παιδί σώθηκε και η αρχή και γι' άλλες δωρεές ακόμα και από την τουρκική διοίκηση έγινε. Σε λίγα χρόνια ο περίλαμπρος ναός της Τριμάρτυρης ήταν έτοιμος.
«Πώς ήταν, τότε, Εκείνη, για να εννοήσεις, πρέπει πρώτα/ σ' εσέ τον ήλιο τον ίδιο να φωνάξεις, κάπου, εντός σου,/ όπου κολόνες υψώνονται· όπου, ν' ανακαλύψεις/ σκαλοπάτια μπορείς·/ όπου, γεμάτες κίνδυνο αψίδες/ την άβυσσο κάποιου χώρου γεφυρώνουν/ που έμεινε μέσα σου, γιατί πυργώθηκε από τέτοια/ κομμάτια, που δεν μπορείς να τ' αφαιρέσεις/ από μέσα σου πια».
Από το ποίημα «Τα Εισόδια» του Ράινερ Μαρία Ρίλκε
(μετάφραση: Αρη Δικταίου).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (19.11. 2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΑΕΙ ΚΑΙ Ο φετινός εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Με τις καθιερωμένες τιμής και μνήμης εκδηλώσεις. Και μετά καθιερωμένα, όπως κάθε χρονιά, επεισόδια. Εδώ, έτοιμες, πανέτοιμες οι κάμερες για να τα καταγράψουν. Εδώ, έτοιμοι πανέτοιμοι οι παρουσιαστές με τα μαρκούτσια τους για να τα παρουσιάσουν. Πέμπτη, ώρα 5.30 μ.μ., τα «πεταχτά» πρέπει να φύγουν...
«Η ΙΣΧΥΣ ΕΙΣ την μυθολογίαν των αρχαίων εσυμβολίζετο δι’ αετού· σήμερον θα συναντήσης ισχυρούς, οίτινες, εάν είχον ιδιαιτέραν μυθολογίαν, θα εσυμβόλιζον την ισχύν των διά μικροβίου». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ ΤΩΝ περιστάσεων οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Απανωτά είναι τα γκολ που δέχονται από τις αγορές, χώρια τα αυτογκόλ. Τερματοφύλακες σε ρόλους τροχονόμων. Από τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο η παρέμβαση. Με αφορμή τη χθεσινή υποβάθμιση 12 γερμανικών Τραπεζών από τον αμερικανικό οίκο Moody’s.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ εθνικής ευθύνης. Κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Κυβέρνηση συνεργασίας. Κυβέρνηση συμβιβασμού. Ενα απ’ τα σχήματα λόγου, όπως μάθαιναν τα παιδιά στο σχολείο είναι και το κλιμακωτό.
ΔΕΝ ΛΕΩ ΝΑ μην επιχορηγούνται τα κόμματα. Λέω, όμως, να μειωθεί στο μισό η κρατική επιχορήγηση που τους δίδεται. Μαζί με τις άλλες «λαϊκίστικες» προτάσεις που έκανα στο 4ο πεταχτό της περασμένης Τρίτης (15 Νοεμβρίου) κι αυτή.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ τη δεύτερη δόση μας έκαναν κωλονοσκόπηση, είπε στο περίπου ένας Πορτογάλος κυβερνητικός αξιωματούχος. Για τους Ελληνες οι κωλονοσκοπήσεις έχουν τελειώσει. Εν όψει ανασκολοπισμού.
ΚΑΘΕ ΦΤΩΧΟΣ κι η μοίρα του. Η δική της μοίρα έγραφε να γίνει ζητιάνα στα 70 της. Ζητιάνα από τηλεφώνου. Θέλει λέει να πλερώσει το χαράτσι, που της ήρθε μαζί με τον λογαριασμό της ΔΕΗ, για το υπόγειο που απέκτησε πριν από 10 χρόνια, ξοδεύοντας όλες της τις οικονομίες. Φοβάται να μην της κόψουν το ρεύμα. Ο,τι προαιρείται, ο καθένας. Ούτε ιδέα σκέψης να μην πλερώσει. Ο,τι και να της είπα, δεν έπιασε. Εχει κάτι υπόγεια η αγανάκτηση, μα κάτι υπόγεια...
ΑΛΛΗ ΜΙΑ διάκριση για την και καλή φίλη, αλλά και συνεργάτιδα της στήλης, ποιήτρια Μαρία Ζαβιανέλη. Συμμετείχε με τα ποιήματά της «Μικρό Μπαλκόνι», «Aisha ή Zahra» και «Mε φωνάζουνε Milan»... στον 27ο Παγκρήτιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό που οργάνωσε ο Πολιτιστικός Αθλητικός Οργανισμός Δήμου Αγίου Νικολάου και απέσπασε το 2ο βραβείο στην κατηγορία των ενηλίκων. Συγχαρητήρια και διά της στήλης, Μαρία! Σίγουρα δεν θα ’ναι η τελευταία φορά!
ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ η Ξανθίππη έβγαλε με βίαιο τρόπο, καταμεσής της Αγοράς, το πανωφόρι του Σωκράτη κι όλοι όσοι ήταν γύρω του του έλεγαν ότι πρέπει να την αρχίσει στα χαστούκια, αυτός τους απάντησε: «Γιατί άραγε; Για να κάνετε εσείς χάζι και να λέτε απάνω σου Σωκράτη κι απάνω σου Ξανθίππη; Μια σκληρή γυναίκα μοιάζει με ένα ζωηρό άλογο. Οποιος άνθρωπος δαμάσει ένα τέτοιο άλογο, δαμάζει και τα άλλα. Ετσι κι εγώ ζώντας με την Ξανθίππη μαθαίνω να προσαρμόζομαι απέναντι στους άλλους».
«Εσένα αντίκρισα/ Τάιζες χρυσαφιά ροδάκινα/ το γερασμένο σύντροφό σου/ για να ’χει η άχρωμη ζωή σας χρώμα και πορφυρά γλυκά σταφύλια αίμα να γίνουν/ να τον κρατήσουν ακόμα,/ ακόμα άλλη μια μέρα!/ Και ύστερα έμεινες μόνη,/ δύο τρία βήματα απάνω στο μπαλκόνι/ Μα έκανα λάθος, τη μοναξιά είχες παρέα,/ διάφανη, αέρινη, μοιραία,/ κομμάτια απ’ τη δικιά σου σάρκα τώρα κόβει/ τρέφεται μέσα από σένα,/ μέρα τη μέρα δυναμώνει και όλο/ κοντά σου, όλο κοντά σου επιστρέφει!».
Από το ποίημα «Μικρό Μπαλκόνι» της Μαρίας Ζαβιανέλη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (18.11.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ησυχία σήμερα./ Η καγκελόπορτα μισάνοιχτη/ λουλούδια στα παρτέρια/ Τ? αγάλματα με την ασάλευτη ομορφιά/ κοιτάζουνε τον κόσμο που περνά/ στον κόσμο που τάχα αδιάφορος/ πηγαίνει στις δουλειές του... Ετσι, όπως ο ανώνυμος ποιητής τα λέει, ήταν τα πράγματα κατά τους πρώτους εορτασμούς της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ετσι, ωστόσο, δεν είναι σήμερα. Ο αγώνας εκείνος δεν δικαιώθηκε... κοινή η διαπίστωση.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΣ, συμμετέχει, συμμετέχουμε, συμμετέχετε, επωφελούνται. Για την προμετωπίδα στο βιβλίο του Ηλία Γκρη «Το μέλλον φωνάζει - Η 17η Νοέμβρη 1973 στη λογοτεχνία» πρόκειται. Ενός βιβλίου που είναι αφιερωμένο σ? αυτούς που ήταν εκεί κι αγωνίστηκαν με ανιδιοτέλεια...
ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ «σαν να είναι πλοία τα οποία παραδέρνουν στους ωκεανούς των αγορών. Τελικά σταθεροποιούνται, όμως, η νέα ισορροπία τρόμου επιτυγχάνεται με το ρίξιμο στη θάλασσα εκατομμυρίων ανθρώπων - απλών εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, ιδιωτικών υπαλλήλων, ιδιοκτητών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, φτωχών εργατών και μαχητικών συνδικαλιστών» (www.sofokleous10.gr, 14-11-11). Βλέπε Ελλάδα και Ιταλία. Ελληνες και Ιταλούς βίοι παράλληλοι.
ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ψήφος εμπιστοσύνης; Η ερώτηση. Σκάσε και ψήφιζε. Η απάντηση. Ασχετον; Αντιθέτως. Απολύτως σχετικόν!
ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ «δημοψήφισμα» ο λόγος με τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο, χθες. Ηταν μπλόφα; Ηταν μέρος μιας συνωμοσίας; Δεν ξέρω μου απάντησε. Ολα παίζουν...
ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΑΠΟ ?ΔΩ και οι Αντιμνημονιακοί από ?κει. Ή οι Αντιμνημονιακοί από ?δω και οι Μνημονιακοί από ?κει. Οπως προτιμάτε. Το ?χω ξαναγράψει. Οπως τότε, παραμονές της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Από ?δω οι Ενωτικοί κι από ?κει οι Ανθενωτικοί. Ή από ?δω οι Ανθενωτικοί και από ?κει οι Ενωτικοί...
ΛΟΓΩ ΚΑΙΡΟΥ, κακού καιρού, στο σπίτι παραμένω/ για να πορίσω, φίλοι μου/ μπονάτσα περιμένω. Ο λόγος της απουσίας για πολλές μέρες απ? το καφενείο, στο οποίο συχνάζει, ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλιας ο Σταματάκης. Κατά προχθεσινή δήλωσή του. Θέλω να πιστεύω ότι χθες, Ηλια πόρισες. Δεν σε ξέρω δα και για «μη μου άπτου». Ούτε από ζάχαρη!
ΚΑΛΗ ΚΙ Η ΙΣΟΠΑΛΙΑ στην Καλλιθέα με την ομώνυμη ομάδα: Τι ?τανε να το γράψω. Κοράκους ρίχνει το μολύβι μου. Εκεί που είχε στο τσεπάκι του τη νίκη εκτός έδρας ο Πλατανιάς ήρθε το τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων η ισοφάριση. Θρασύβουλε, πες αλεύρι!
ΟΤΑΝ ΔΥΟ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ πήραν τον βασιλιά Αρχίδαμο (5ος αιώνας π.Χ.) ως διαιτητή για κάποια διαφορά τους, εκείνος τους ζήτησε να ορκιστούν ότι θα δέχονταν χωρίς αντίρρηση την απόφασή του. Αφού, λοιπόν, ορκίστηκαν, τους οδήγησε στον ναό της Χαλκιοίκου Αθηνάς και τους ανακοίνωσε ότι η απόφασή του ήταν να μη βγουν από το ιερό αν δεν συμφιλιώνονταν. Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της ιστορίας» (εκδ. «Σαββάλας»).
«Εμοιαζε ξένος ανάμεσα στις ιαχές, αμήχανος όπως ο Οδυσσέας/ όταν κατέβηκε στον Αδη./ Ξαφνικά -κι ενώ πλησίαζα να του μιλήσω- πέρασε από μπροστά μου σαν ανεμοστρόβιλος/ και με μια κίνηση που φανέρωνε οργή,/ έκοψε τα καλώδια και τις μικροφωνικές/ εγκαταστάσεις, βυθίζοντας/ την περιοχή στο σκοτάδι./ Το πλήθος πάγωσε· οι ρήτορες απόμειναν ακίνητοι σαν πετρωμένοι».
Από το ποίημα «Ο νεκρός ήρωας του Πολυτεχνείου»
του Νίκου Λάζαρη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (17.11. 2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κκατσάκης

'Κι από πού παιδί μου θε να βρω όσα μου ζητούνε να τσοι πληρώσω! Μια σύνταξη που παίρνω, δε μου φτάνει ούτε για τα φάρμακά μου! Οϊ πως δε θέλω, μα δε μπορώ να τα πληρώσω!
Κι ανε μου κόψουνε το ρεύμα; Μακάρι κείνοσας ο Παπαδήμος να καταλάβει τσοι φτωχούς τσ? αθρώπους και να μη μασε βάλει να πληρώσομε το χαράτσι που μας εβάλανε οι γιάλλοι!
Σπουδαμένος και καλός άθρωπος φαίνεται και μακάρι να μασε βοηθήσει! Ετσα λένε και στη τηλεόραση, πως για καλό τονε διαλέξανε'!
Την ακούω από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ώρα πολλή! Να ξεσπάει, να «φιλοσοφεί» την κατάσταση, να ρίχνει -εν μέσω λυγμού- τον εγωισμό της να ζητιανεύει «ό,τι προαιρείσθε» για να μπορέσει να πληρώσει! Ναι, να «ζητιανεύει» -αυτή που δεν ζήτησε ποτέ της- από φίλους και γνωστούς για να είναι «εντάξει» στις υποχρεώσεις της, όπως πάντα ήταν τόσα χρόνια! Τι υποχρεώσεις; Το νοίκι για το υπόγειο που μένει, το φως, το νερό, το τηλέφωνο...! Οχι πως άλλες φορές δεν είχε ανάγκη, μα δεν καταδεχότανε! 50 - 55 χρόνια δούλεψε, δεν έκανε κομπόδεμα... Μεροδούλι - μεροφάι...!
...Υπάρχει κι αυτός ο Ελληνας, που πλέον αρχίζει να κάνει όλο και πιο εμφανή την παρουσία του, ίσως γιατί όλοι οι υπόλοιποι έχουμε αρχίσει να φτάνουμε στο δικό του επίπεδο, αυτό του «ένα με το χώμα ή ακόμη και το κάτω από τη γη»!
Να βρισκόμαστε για πρώτη φορά σε θέση τέτοια που θα τον δούμε για πρώτη φορά -κάποιοι από εμάς οι αναπαυτικά αραγμένοι στη μέχρι πρότινος νάιλον ζωή μας- ίσια στα μάτια! Ισως για πρώτη φορά να μπορέσουμε να μην τον προσπεράσουμε κιόλας, ίσως να τον «κουβαλήσουμε» λίγο παραπάνω στη σκέψη μας, να μην τον κοιτάξουμε υποτιμητικά, επειδή δεν φοράει τελευταίας μόδας ρούχο και παπούτσι, επειδή φορά «προπολεμικό» ρολόι στο χέρι ή επειδή ποτέ του δε μπόρεσε ν? αφήσει το υπόγειό του και να διεκδικήσει μια θέση στον ήλιο!

Χανιώτικα νέα (16.11. 2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΣΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΜΑΣ πέφτουνε/ σαν κάμπιες στο μποστάνι/ Στο τέλος δεν θα έχουμε/ να πάρουμε... λιβάνι/ για να τους λιβανίσουμε/ να μην τους πιάσει μάτι/ μας θεωρούν νεόπλουτους/ γελάσετε... κομμάτι». Η τρίτη και τελευταία στροφή του ποιήματος «Οι Νεόπλουτοι». Ενός ποιήματος που οι στίχοι του στάζουν πικρό χιούμορ. Το βρήκα στο τελευταίο φύλλο της εφ. «Η Φωνή των Συνταξιούχων» κι είπα να σας το μεταφέρω. Εκεί βρήκα και το ποίημα του Αντώνη Χαρχαλάκη, με το οποίο θα κλείσω τη στήλη...
OΧΙ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ποιος έγραψε το ποίημα «Οι Νεόπλουτοι». Υποθέτω ο και πρόεδρος της Ενωσης και εκδότης της εφημερίδας, γνωστός τοις πάσι, Ηρακλής Αναγνωστόπουλος. Ο αγώνας μια ζωή συνεχίζεται, Ηρακλή!
ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ευχαριστημένος με τη σύνθεση της Κυβέρνησης ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Ηταν ανάγκη να 'χει τόσα μέλη; Μια απ' τις ενστάσεις του. Εν πάση περιπτώσει. Να δώσει ελπίδα σε όλους τους Ελληνες και ιδιαίτερα στο ένα εκατομμύριο των ανέργων, το πρώτο γι' αυτόν, απ' αυτήν, ζητούμενο. Μπορεί;
ΚΟΙΝΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ. Να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών από 300 σε 200. Να μειωθούν στο μισό οι αμοιβές όλων των πολιτικών προσώπων, αρχίζοντας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Να μειωθούν στο λιγότερο δυνατό τα προνόμια που έχουν οι βουλευτές. Μήπως είμαι λαϊκιστής και δεν το ξέρω;
Ο ΠΝΙΓΜΕΝΟΣ απ' τα μαλλιά του πιάνεται. Το 73% των Ελλήνων δηλώνει πως είναι θετική εξέλιξη η τοποθέτηση του Λουκά Παπαδήμου στη θέση του πρωθυπουργού σύμφωνα με έρευνα της Κάπα Research. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΥ θα ερευνήσει τις συνθήκες θανάτου του Καντάφι ζήτησαν από το Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο της Λιβύης, ο Ο.Η.Ε., οι Η.Π.Α. και η Ε.Ε. «Ουαί υμίν Φαρισαίοι, υπερυποκριτές!». Το σχόλιο του «βοριά» στη στήλη του «9 μποφόρ» (βλ. Εφημ. «Χριστιανική», Πέμπτη 27 Οκτ.).
ΛΕΝΕ Ο ΘΕΟΣ τα βάσανα στσοι δυνατούς τα δίνει/ γιατί εις τσοι αδύνατους δεν έχει εμπιστοσύνη. Η μια απ' τις δυο μαντινάδες που μου είπε η φίλη μου η Δήμητρα τηλεφωνικά. Η άλλη: Πολλές φορές κι ο αετός πρέπει να υποφέρει/ να δείχνει στα μικρά πουλιά πως να αντέχει ξέρει. Για τη φίλη που γιόρτασε τις προάλλες (βλ. «πεταχτά» 10 Νοεμβ.) τα πέμπτα μετά τον καρκίνο γενέθλιά της, πρόκειται. Χαρά σ' αυτούς που δε βολοσέρνουν τα βάσανά τους και τα ξομολογούνται μόνο στο μαξιλάρι τους!
ΒΑΣΙΛΗ ΣΗΜΑΝΤΗΡΑΚΗ, πρέσβη ε.τ., Αθήνα: Πολύτιμο δώρο για μένα το εντυπωσιακό και ως προς την εμφάνιση και ως προς το περιεχόμενο 250 σελίδων λεύκωμα - βιβλίο (συγγραφείς εσύ και η γυναίκα σας Μαρία Λυκούδη, φιλόλογος), με τίτλο «Πέτρα ωραιοτάτη» (εκδ. «Φιλοποίμην») που μου έστειλες.
Σ' ευχαριστΩ κατΑπολλα και για τη θερμή αφιέρωση. «Κρατείς με την πένα σου σε εγρήγορση τη συνείδησή μας», μου γράφεις. Εγώ προσώρας, έμπλεος θαυμασμού, να πω μόνο τούτο: Η μοναδική στο είδος της δουλειά σας αποκαλύπτει την ομορφιά και τη δύναμη της πέτρας έτσι όπως ο Ζορμπάς την ένιωθε κι όπως ο Καζαντζάκης, θα μπορούσε, αν έβρισκε τον χρόνο να την περιγράψει!
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ είναι τόσο σοβαρή που το STAR έχει ειδήσεις. Ανοιξε το κλειστό επάγγελμα του πρωθυπουργού της χώρας. Αν συνδυάσεις το μαλλί του Σαμαρά, το μουστάκι του Γ.Α.Π. και το ύψος της Αλέκας, βγαίνει ο σούπερ Μάριο. Κάποιος να τους πει να τελειώνουν επιτέλους, γιατί θέλω να μάθω τι νόμισμα θα βάλω εφέτος στη βασιλόπιτα. Κάποια απ' αυτά που μου έστειλε ο φίλος δημοσιογράφος Κώστας Μπετινάκης. Μόλις κυκλοφόρησαν...
«Ε, συνομήλικε μπαρή, φτωχέ μου φίλε,/ παραδαρμένε απ' τους κυκλώνες των καιρών,/ που ήσουν πάντα στους αγώνες μας παρών,/ σ' αυτούς που... βιάζονται να φύγεις σήμα στείλε: Αυτά που βλέπετε, που τρώτε, που σπαταλάτε, στο σκεβρωμένο μου το οφείλετε σκαρί/ και αν έτσι τα 'φεραν οι επίβουλοι καιροί,/ κανείς δεν ξέρει νικητές ως πότε θα 'στε».
Από το ποίημα «Εν ειρήνη τελειούται;» του Αντώνη Χαρχαλάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (15.11.2011)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Στ’ ταξη Δημ. Σχ. Κολυμβαριου
Ιστορίες της ΚατοχήςI

Ιστορίες ανθρώπων που έζησαν στην κατοχή, έτσι όπως τις κατέγραψαν τρία απ’ τα παιδιά της Στ’ τάξης του Δημ. Σχ. Κολυμβαρίου, μαζί με κάποιες άλλες εργασίες συμμαθητών τους, διανθισμένες με σχετικές ζωγραφιές, φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο.
'Αγιού μην τάξεις τάξιμο και κοπελιού κουλούρι', λέει μια παλιά παροιμία.
'Κρατώ στον φάκελό μου τις εργασίες που δεν χώρεσαν στον σημερινό Παιδότοπο, ελπίζοντας ότι κάποτε θα βγουν κι αυτές στο λιακωτό της δημοσιότητας', έγραψα εν είδει σημειώσεως στον πρόλογο του Παιδότοπου της 28ης Οκτωβρίου 2011, στον οποίο είχαν φιλοξενηθεί άλλες εργασίες συμμαθητών τους κάτω απ’ τον τίτλο 'Επιστροφή στις μέρες του Σαράντα'.
Γιατί να μην υλοποιήσω σήμερα την υπόσχεσή μου; Γιατί να περιμένουν κι άλλο τα Εκτάκια να δουν δημοσιευμένα τις τόσο, μα τόσο όμορφες, εργασίες; Το γοργόν και χάριν έχει!
Πάντα ανοιχτός ο Παιδότοπος και σ’ άλλες σας εργασίες, όπως αυτές που κάματε, έχοντας σαν εμψυχώτριες τις δασκάλες σας, τη Μαρία Βουτσά και τη Βασιλική Σκουρού, και με την προτροπή του διευθυντή σας, του Δημήτρη του Χαμηλάκη...

Β.Θ.Κ.

Η ιστορία του προπάππου μου

Γεννήθηκε το 1912 στο χωριό της Αγίας Μαρίνας Χανίων. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια που ήταν πολύ ευσεβής και αυστηρή. Επίσης βίωνε την δυσκολία και τη φτώχεια της ζωής. Δεν υπήρχαν τότε δυνατότητες για σπουδές και γράμματα. Ο πατέρας του ήταν μαραγκός. Αλλά ο προπάππους μου όμως μάθαινε την τέχνη του χτίστη από κάποιον γείτονά τους στη γειτονιά του προπάππου μου.
Τελειώνοντας το στρατό, το 1933 παντρεύτηκε. Το 1935 έκανε το πρώτο του παιδί. Το 1939 γεννήθηκε ο παππούς μου, Τιμολέων.
Αλλά δυστυχώς το 1940, λόγω του πολέμου έφυγε μαζί με όλους τους συγχωριανούς του για τα Αλβανικά Μέτωπα.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, πιάστηκαν πολλοί αιχμάλωτοι, μέσα σε αυτούς και ο προπάππους μου.
Για τρία χρόνια η οικογένειά του δεν είχε κανένα σημείο ζωής του. Δεν ήξεραν αν ζούσε ή αν ήταν πεθαμένος.
Τους αιχμαλώτους τους είχαν σε στρατόπεδα απομονωμένους. Τους έκαναν πολλά βασανιστήρια, τους έδιναν μόνο 40γρ. φαΐ, ελάχιστο νερό γι’ αυτό το λόγο έβγαιναν έξω και έτρωγαν χορτάρι. Πολλούς από αυτούς τους έλιωναν και τους έβαζαν στον φούρνο για να τους κάνουν σαπούνι. Ο προπάππους μου ήταν έξυπνος γιατί δούλευε το μυαλό του και ξεχώρισε μαζί με κάποιους άλλους. Μερικοί μαζί μ’ αυτούς και ο προπάππους μου, τους έπαιρναν οικογένειες Γερμανών και τους έκαναν διάφορες δουλειές. Οι Γερμανοί είδαν ότι ήξερε την τέχνη του χτίστη και τον εκμεταλλευόταν, όλο και περισσότερο, αλλά αυτό ήταν και η αιτία που ζούσε ακόμα.
Μετά μέσω του Ερυθρού Σταυρού βρέθηκαν κάποιοι επιζώντες. Εν τω μεταξύ, η οικογένεια του νόμιζε ότι είχε πεθάνει. Επίσης η γυναίκα του ήταν μαυροφορεμένη, λόγω του υποτιθέμενου θανάτου του.
Αιτία ήταν ο Ερυθρός Σταυρός και γύρισαν πίσω στα σπίτια τους το 1945 ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι, βασανισμένοι αλλά και χαρούμενοι που ήταν πίσω στις οικογένειες τους. Μετά που γύρισε πίσω, διηγήθηκε στον παππού μου την ιστορία του και τις δυσκολίες που πέρασε. Επίσης έκανε ακόμα 2 παιδιά και συνέχισε την δουλειά του χτίστη, που αυτή ήταν η αιτία που σώθηκε η ζωή του. Πέθανε το 1997 σε ηλικία 85 ετών.
(Στοιχεία του προπάππου μου: Μιχαήλ Μουσκουντάκης)

Τίμος Μουσκουντάκης

Στην κουφάλα ενός πλατάνου

Ο παππούς μου, μου είπε ότι γεννήθηκε με τη διάρκεια του πολέμου και συγκεκριμένα τον Μάιο του 1943. Ηταν από πολυμελή οικογένεια με 12 παιδιά και λόγω του πολέμου και επειδή ήταν μεγάλη οικογένεια, η επιβίωσή τους ήταν πολύ δύσκολη.
Μου διηγήθηκε λοιπόν μια ιστορία που του έχει πει η μητέρα του. Οι Γερμανοί λοιπόν είχαν πάει πολύ πρωί στο σπίτι του, που βρισκόταν στο χωριό Μεσαύλια. Εκεί είχαν αφήσει τα στρατιωτικά τους αυτοκίνητα και με τα πόδια προχώρησαν για να πάνε στο διπλανό χωριό από ένα μονοπάτι που ήταν 4 χιλιόμετρα. Το χωριό αυτό ήταν η Μαλάθυρος. Οι Γερμανοί έφτασαν εκεί με σκοπό να εκτελέσουν 72 άτομα και ο λόγος ήταν πως είχαν εντοπίσει ανάμεσα στα 2 χωριά έναν ασύρματο της αντίστασης.
Βλέποντας η μητέρα του παππού μου τους Γερμανούς να κατεβαίνουν από τα αυτοκίνητα και να απλώνουν ένα τηλεφωνικό καλώδιο με σκοπό να εντοπίσουν τον ασύρματο φοβήθηκε. Ετσι λοιπόν η μητέρα του παππού μου είπε στις αδελφές του να πάρουν τον παππού μου και να τον κρύψουν σε μια κουφάλα ενός πλατάνου.
Ομως ο παππούς μου στάθηκε τυχερός διότι άπλωσαν το καλώδιο τους δίπλα από τον πλάτανο χωρίς να τον δουν και να τον σκοτώσουν.
Ο παππούς και όλη η οικογένεια επέζησαν από την κατοχή διότι ασχολούνταν λίγο με την κτηνοτροφία και έβαζαν τον παππού μου να βυζαίνει από μια κατσίκα.
Αλεξάνδρα Φαλελάκη

Περιστατικά απ’ την κατοχή (Μαρτυρία Σαράντου Παπαδάκη)

1. Στην Κατοχή σε ένα καφενείο κρύβαμε κάτω από το μπρίκι ένα ράδιο. Μ’ αυτόν τον τρόπο ακούγαμε τις αγγλικές συχνότητες, γράφαμε ό,τι ακούγαμε και τα μοιράζαμε με τον κίνδυνο να μας εκτελέσουν.
Ομως κάποιος από εμάς, μας πρόδωσε και είπε στους Γερμανούς τι κάναμε. Οι Γερμανοί κατέφθασαν στο καφενείο μαζί με τον προδότη για να ψάξουν αλλά δεν το βρήκαν. Ο καφετζής τους διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε τίποτα και αυτοί θεώρησαν ότι ο προδότης τους είπε ψέματα και άρχισαν να τον χτυπούν.
2. Προσπαθούσαμε να κάνουμε σαμποτάζ στα αυτοκίνητα των Γερμανών. Βάζαμε άμμο μαζί με την βενζίνη. Κάποια στιγμή λοιπόν με είδε ένας Γερμανός να το κάνω αυτό και με κλώτσησε και έπεσα κάτω. Όμως για καλή μου τύχη ένας άλλος Γερμανός μπήκε στην μέση και με έσωσε. Γλίτωσα, χάρηκα πολύ, αλλά ταυτόχρονα απόρησα και με την αντίδραση του άλλου στρατιώτη.
3. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής προκειμένου οι άνθρωποι να επιζήσουν και να αποκτήσουν κάποια προνόμια όπως φαγητό, τη διασφάλιση της ζωής τους κ.λπ. από τους εχθρούς, έφταναν στο σημείο της προδοσίας. Ετσι λοιπόν κάποια στιγμή κάποιος από τους Ελληνες πρόδωσε στους Γερμανούς ότι κάποιοι έκρυβαν Αγγλους σε ένα χωριό. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι Γερμανοί να σκοτώσουν όλο το χωριό για να βεβαιωθούν ότι ο προδότης έλεγε αλήθεια. Ο μόνος που έζησε ήταν ο παπάς του χωριού.
4. Μετά από την βοήθεια των βρετανικών αεροπλάνων είχαν μείνει μερικοί Γερμανοί στα Κεραμιανά. Προκειμένου λοιπόν να τους εξοντώσουν οι Ελληνες έστησαν ενέδρα για να τους σκοτώσουν. Με αυτόν τον τρόπο θεώρησαν ότι πήραν εκδίκηση για όλα αυτά τα δύσκολα που είχαν περάσει. Αυτό που κυριαρχούσε ήταν μόνο το μίσος και δεν γιατρευόταν εύκολα. Από την μάχη αυτή ξεχώρισε ο Γεώργιος Ζυμβραγάκης.
5. Κατά τη διάρκεια της εφόδου των γερμανικών αεροπλάνων προσπαθούσαμε να κρυφτούμε. Ετσι λοιπόν πολλά κοριτσάκια σαν την γιαγιά σου Ευθυμία Ζυμβραγάκη προστατεύανε τα μικρότερα αδέρφια τους. Η εικόνα που μου έχει μείνει είναι η γιαγιά σου να κρατάει τον νεογέννητο θείο σου αγκαλιά για να τον προστατέψει.

Iωάννα Ζυμβραγάκη

Χανιώτικα νέα (12.11.11)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΧΩΡΑ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ. Χώρα βλημάτων. Χώρα τραυμάτων. Χώρα καθαρμάτων. Χώρα συνεχών εγκλημάτων. Χώρα ρημάτων, ο κοινός τους παρανομαστής. Κατά Δημήτρη Κακαβελάκη. Ποια είναι αυτή η χώρα άραγε; Μην πηγαίνει πάντως κατευθείαν ο νους σας στη χώρα μας...
ΕΚ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ευαγγελίου, λοιπόν... Μέρες κρατούσ’ ο τοκετός μα γέννησ’ επιτέλους./ Λουκά ’χομε πρωθυπουργό, «μηδένα προ του τέλους». Από τον Γιάννη Μαλαξιανάκη, που υπογράφει ως «Εννιαχωριανός» η μαντινάδα.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΚΚΟΥΣ ΚΥΔΩΝΙΑΣ η γιαγιά του Λουκά Παπαδήμου μας πληροφορεί ο Ηλίας ο Σταματάκης με τη δική του μαντινάδα. Για τον Λουκά θα σα σε πω για να το μάθετ’ ούλοι/ Λακκιώτισσα η λάλη του και στη γενιά Κουτρούλη.
ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗ, ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ, αναπροσαρμογή, ανακατάταξη, όπως θέλω, λέει, να το γράψω, του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού, θέλει να ελπίζει ότι θα γίνει, μετά την ανάθεση της πρωθυπουργίας στον Λουκά Παπαδήμο, ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος. Δεν γίνεται τα πράγματα να πηγαίνουν, όπως πήγαιναν, συμπλήρωσε σιβυλλικά.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ οι χειρωνακτικές εργασίες. Μια απ’ τις απλές αλήθειες που την έχουμε για χρόνια στα αζήτητα. Καιρός να την ξαναβρούμε και να της δώσουμε τη θέση που της πρέπει στην εκπαίδευση. Υπάρχει αντίρρηση;
ΜΑΝΟΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΑΚΗΣ, Μαρία Καμισάκη, Τάσος Μαραγκουδάκης, Ευαγγελία Καραμπούζη, Νίκος Ζαχαριουδάκης, Αντώνης Τζατζιμάκης, Ελένη Ορφανουδάκη. Τα ονόματα των 7 αθλητών που τρέχουν με τα χρώματα του «Ορίζοντα», του Συλλόγου που βρίσκεται στο πλευρό παιδιών και ενηλίκων με καρκίνο, αύριο, στον 29ο Μαραθώνιο Κλασικής Διαδρομής. Αγώνας για ζωή, το σύνθημά τους! Ποιος είπε ότι η ανθρωπιά είναι είδος εν ανεπαρκεία, στις μέρες μας;
«ΟΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΕΦΑΝΟΝ δάφνης αμφίβαλε· όπου βλέπεις ακάνθινον στέφανον πίστευε· περισσότεραι άκανθαι έστεψαν την αληθή δόξαν, παρά δάφναι». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΚΑΒΕΛΑΚΗ, ποιητή - δημοσιογράφο, Αθήνα: Με κατασυγκίνησαν οι αφιερώσεις σου, στα βιβλία σου, που μου έστειλες. Ιδιαίτερα αυτή της τελευταίας ποιητικής σου συλλογής «Κρήτη Ονειρο Μέγα». Και μόνος και μετά πολλών. Μέσα στην αόρατη πανστρατιά των προμάχων Κρήτης κόσμου για ελευθερία, μια ζωή. Πάντα με την ευθύνη του πνεύματος που σε διακρίνει. Εμεινα πολύ και στο εξώφυλλο του βιβλίου, έργο του νεοβυζαντινού ζωγράφου Γιάννη Μητράκα. Συγχαρητήρια ανήκουν και στον Κώστα Νταντινάκη (εκδ. «Κεδρισός») για την επιμέλεια της έκδοσης.
ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΙΛΙΑΖΑΝ στη μάχη οι Σπαρτιάτες τους αποκαλούσαν τρέσαντες. Αυτοί όχι μόνο αποκλείονταν από κάθε αξίωμα, αλλά θεωρούνταν ατιμωτικό να τους δώσει κανείς γυναίκα απ’ την οικογένειά του ή να πάρει γυναίκα από τη δική τους οικογένεια. Μάλιστα, ο καθένας, αν ήθελε, είχε δικαίωμα να τους χτυπάει, όταν τους συναντούσε. Κι αυτοί έπρεπε να υπομένουν γυρνώντας στους δρόμους βρόμικοι και σκυθρωποί, φορώντας, τριμμένα και σκουρόχρωμα ρούχα και ξύριζαν ένα μόνο μέρος από τα γένια τους, δείχνοντας έτσι τη ντροπή τους. Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας» (εκδ. «Σαββάλας»).
«Χώρα ρημάτων γεννά/ χώρα απορριμμάτων/ χώρα ρημάτων γεννά/ χώρα βλημάτων/ χώρα ρημάτων γεννά/ χώρα τραυμάτων/ χώρα ρημάτων γεννά/ χώρα καθαρμάτων/ χώρα ρημάτων γεννά/ χώρα συνεχών εγκλημάτων/ ποια όμως γλώσσα είναι χωρίς ρήματα/ Ποια χώρα είναι χωρίς εγκλήματα/ ποιος κόσμος είναι χωρίς αίμα/ Μέσα από τόσο προκαθορισμό/ της ακαθοριστίας;».
Το ποίημα «Χώρα ρημάτων» του Δημήτρη Κακαβελάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (12.11.11)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΙΝΑΙ ΦΡΙΚΤΟΤΑΤΟΙ εχθροί οι Ρωμαίοι! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, Ποιητή! Το θέμα, όμως, είναι τι κάνουμε κι εμείς... οι Καππαδόκες...
ΑΠΟ ΤΟΝ Παπαδήμο μας λέγανε οι πληροφορίες ότι άρχισαν στον Παπαδήμο κατέληξαν. Αφού έγιναν τα που έγιναν Πέμπτη 12.05 μ. Οι πολιτικοί αρχηγοί είναι, ωστόσο, ακόμα στο Προεδρικό Μέγαρο. Σιγά που θα περιμένω κι άλλο, για ν’ αρχίσω να γράφω «τα πεταχτά». Πρέπει να τελειώσω γρήγορα το γράψιμο για να φύγω στο Νίππος.
ΚΑΙ ΚΑΛΑ, άντε και συμφώνησαν ν’ αναλάβει πρωθυπουργός ο Λουκάς Παπαδήμος. Αντε και του έδωσε την εντολή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αντε και την αποδέχτηκε, αφού είχε κουβεντιάσει με τους Παπανδρέου και Σαμαρά. ...Είναι μακρύς - μακρύς ο δρόμος να σχηματίσει κυβέρνηση. Ή μήπως τα ’χουν βρει γιατί όλα ήταν κανονισμένα; Οψόμεθα.
«ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΕ μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε/ πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε!». Στους στίχους του Εθνικού μας Ποιητή, του Διονυσίου Σολωμού, ο νους μου.
«Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ πρότεινε την ορντινάτσα του για πρωθυπουργό. Ο Σαμαράς το δέχτηκε για να τους εκθέσει. Μήπως τους νοιάζει η χώρα; Το προσωπικό τους πρόβλημα και τα γκάλοπ τους απασχολούν. Η χώρα γελοιοποιείται καθημερινά και εμάς το πρόβλημά μας το κάνουν συνεχώς βαρύτερο. Να πάνε σπίτια τους όλοι». Τα που έγραψε ο Μιχάλης Ανδριανάκης στη σελίδα του προχθές στο φέισμπουκ. Υπάρχει κανένας μη αγανακτισμένος με το πολιτικό σύστημα;
ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ το ξεχάσω. Σημαδιακή μέρα σήμερα. 11 Νοεμβρίου 2011, μην ξεχνιόμαστε. Εξι άσοι (11.11.11) ανά δυάδες στη σειρά. Καλό είναι αυτό ή κακό; Ή μήπως είναι αδιάφορο; Σιγά που ο ουρανός λαμβάνει υπόψη του τα που κατεβάζει η κούτρα της γης!
ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ η προσέλευση για την έκτακτη εισφορά στις Εφορίες, διαβάζω στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας μας. Και τι έγινε πως ήταν η τελευταία ημέρα της προθεσμίας για τη β’ δόση χθες (προχθές;). Σιγά τα λάχανα!
ΑΠΟ ΚΛΕΨΙΕΣ και ληστείες να φάνε και οι κότες! Τελευταία έκαναν την εμφάνισή τους και κλεφτοκοτάδες. Για κουνελοπνίχτες, ωστόσο, δεν άκουσα. Είναι δύσκολο να πνίγει κανείς το κουνέλι...
ΤΑ ΝΕΑ τα Χανιώτικα με στίχους πλημμυρίζουν/ ευχαριστώ τους ποιητές για ό,τι μας χαρίζουν. Από τον Ηλία Σταματάκη. Και μεις ευχαριστούμε σε Ηλία Σταματάκη/ που ’ναι οι μαντινάδες σου γραμμένες με μεράκι. Ενας εκ των ποιητών.
ΣΤΗΝ ΑΙΘΙΟΠΙΑ η ισχυρότερη κοινωνική τάξη ήταν η τάξη των ιερέων. Οταν λοιπόν οι ιερείς το αποφάσιζαν, έστελναν στον βασιλιά έναν αγγελιοφόρο και του έδιναν την εντολή να πεθάνει. Υποστήριζαν ότι είχαν λάβει αυτήν την εντολή από τους θεούς και επομένως κανένας θνητός δεν μπορούσε να την παραβεί. Οταν, όμως, βασιλιάς των Αιθιόπων ήταν ο Εργαμένης, που είχε λάβει ελληνική παιδεία και είχε συνεπώς εντρυφήσει στην ελληνική φιλοσοφία, όχι μόνο περιφρόνησε την εντολή, αλλά πήγε με τον στρατό του στον ναό, που ήταν κατασκευασμένος από χρυσάφι και κατέσφαξε τους ιερείς. Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας» (Εκδόσεις «Σαββάλας»).
«Αδημονεί ο Φερνάζης. Ατυχία!/ Εκεί που το είχε θετικό με τον Δαρείο/ ν’ αναδειχθεί, και τους επικριτάς του,/ τους φθονερούς, τελειωτικά ν’ αποστομώσει./ Τι αναβολή, τι αναβολή στα σχέδιά του./ Και να ’ταν μόνο αναβολή, πάλι καλά./ Αλλά να δούμε αν έχουμε κι ασφάλεια/ στην Αμισό. Δεν είναι πολιτεία εκτάκτως οχυρή./ Είναι φρικτότατοι εχθροί οι Ρωμαίοι./ Μπορούμε να τα βγάλουμε μ’ αυτούς,/ οι Καππαδόκες; Γένεται ποτέ».
Από το ποίημα «Ο Δαρείος» του Κ.Π. Καβάφη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (11.11.11)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΟΥΝΕ, δεν θα τον βρούνε, θα τον βρούνε, δεν θα τον βρούνε, θα τον βρούνε, δεν θα τον βρούνε... εν τέλει χθες το βράδυ δεν τον βρήκανε. Αμα τον βρούνε αύριο ας μας τηλεφωνήσουνε να βγούμε στους δρόμους και στις πλατείες για να πανηγυρίσουμε. Οχι τίποτα άλλο αλλά πιαστήκαμε τόσες μέρες που την είχαμε αράξει στις πολυθρόνες περιμένοντας τη νέα κυβέρνηση...
ΤΕσσερις μΕρες αγωνιζόμενοι περί κομματικής πάρτης. Τι θρίλερ κι αυτό...
«ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ στους ισχυρούς να απαιτούν τη δύναμη εν ονόματι του ανθρωπάκου! Ομως εσύ ο ίδιος παραμένεις βουβός. Ενισχύεις τους ισχυρούς με περισσότερη δύναμη. Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύναμους και κακοήθεις. Τελικά διαπιστώνεις πάντα πολύ αργά πως σ’ έπιασαν κορόιδο» Βίλχελμ Ράιχ: «Ακου, ανθρωπάκο!».
ΣΗΜΕΡΑ έχω τα γενέθλιά μου, πες μου χρόνια πολλά μου είπε, με το που με συνάντησε Ζυμβρακάκηδων και Μάρκου Μπότσαρη γωνία, προχθές. Χρόνια πολλά, αλλά... Κόμπιασα γιατί ήξερε ότι ήξερα ότι έχει γενέθλια στις 20 τ’ Απρίλη. Σήμερα έχω τα πέμπτα, μετά τον καρκίνο που με βρήκε γενέθλιά μου, μου εξήγησε. Χρόνια πολλά και διά της στήλης, καλή μου φίλη! Και σ’ ευχαριστώ που αντί να σου δώσω, μου ’δωσες κουράγιο!
«ΚΑΛΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ φαίνεται κι άφησες το χωράφι να βγάλει βάτους. Μη μιλείς και σκάβε. Να σπείρες ασκρολύμπους». Αυτά μου έγραφε τις προάλλες, ευκαιρίας δοθείσης, εν είδει σχολίου για ένα απ’ τα «πεταχτά» στη σελίδα μου στο φέισμπουκ, ο Μιχάλης ο Ανδριανάκης. Δε μιλώ και σκάβω, Μιχάλη. Μόνο που αντί για ασκρολύμπους, λέω να βάλω σφαράγγια...
ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ πότισαν κώνειο τον Σωκράτη/ γιατί με τη σοφία του τους έμπαινε στο μάτι. Η μαντινάδα που μου υπαγόρευσε τηλεφωνικά ο Εννιαχωριανός (Γιάννης Μαλαξιανάκης). Ακου να δεις τι θυμήθηκε!
ΜΕΤΑ ΤΗΝ Παναχαϊκή, ο Πανθρακικός. Δύο νίκες στα δύο παιχνίδια, μετρά ο Πλατανιάς στη Β’ Εθνική. Την Κυριακή στην Καλλιθέα, με την ομώνυμη ομάδα πάει για τρεις στα τρία. Για μια ακόμα καλύτερη, απ’ την κορφή, θέα. Και η ισοπαλία, μεταξύ μας, καλή είναι.
ΑΝΤΙ ΓΙΑ ιστορικό ανέκδοτο μια συλλογή απ’ τα καλύτερα σκυλάδικα των δύο Εθνικών Οδών και του συνολικού επαρχιακού και αγροτικού οδικού δικτύου. Να ’ναι καλά ο φίλος μου ο Κώστας ο Μπετινάκης. Απολαύστε τα!
«ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ σου με καιν,/ γιατί είσαι μανεκέν». «Μωρό μου, είσαι όργιο,/ σαν τον Αγιο Γεώργιο». «Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα,/ μα ξαφνικά κατάλαβα πως έλειπε η σέλα». «Την είχα άχτι, την είχα άχτι,/ τώρα την έχω μόνο σε στάχτη/ μέσα στο τσίγκινο κουτί,/ που φύλαγε τα μπικουτί». «Θέλω στο σώμα σου να μπω/ να με χτυπάς με το σκαμπό».
«[...] Επιχειρώ να συνθέσω το εμβατήριο της αγάπης/ κι οι λέξεις χάνουν κάθε τόσο,/ το φως, τα χρώματα, τις νότες τους,/ χάνονται σε κρυφές στρατιές άστρων/ Επιχειρώ να συνομιλήσω με τον Ανθρωπο,/ κι οι λέξεις δεν υπακούουν,/ βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά/ σε τοπία ρύπων, ευτέλειας, παραχάραξης./ Το να πολεμώ με τις λέξεις/ μήπως είναι μια αναπόφευκτη ήττα;».
Από το ποίημα «Πολεμώ με τις λέξεις»
του Γιάννη Ανδρικόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Χανιώτικα νέα (10.11.11)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ενας πρωθυπουργός - πολλοί τηλεμαϊντανοί
κι ο λαός... «απ? όξω»

Οχι δεν απαξιώνω κανέναν θεσμό και καμιά «προσπάθεια» του πολιτικού κόσμου να μας βγάλει από το αδιέξοδο! Πολλές φορές, όμως, αναρωτιέμαι, αν όντως υπάρχουν τα αδιέξοδα αυτά ή απλά μας τα παρουσιάζουν ως τέτοια!
Ο Λουκάς Παπαδήμος νέος πρωθυπουργός της Ελλάδος; Πολύ μικρή σημασία έχει, ιδίως για τα 11 εκατομμύρια των πολιτών αυτής της χώρας!
Κι αυτό γιατί ο κόσμος έχει πια καταλάβει -κι όσοι λίγοι δεν το ?χουν, καλό είναι να το συνειδητοποιήσουν πια- πως πλέον λίγη σημασία παίζει το πρόσωπο που θα είναι ο πρωθυπουργός της χώρας και ειδικά στην παρούσα φάση! Διότι η λογική λέει ότι όποιος κι αν είναι ο νέος πρωθυπουργός αυτής της μικρής «μεταβατικής περιόδου ως τις εκλογές», το μόνο που θα κάνει(;) είναι να μην έχει λόγο σε ό,τι είναι ήδη προσχεδιασμένο να συμβεί! Θα το επιθυμούσα πολύ να ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αλλά δυστυχώς δεν είναι!
Σίγουρα «δεν ανακάλυψα την Αμερική» με την παραπάνω διαπίστωση, απλά θέλω να επισημάνω την υποτιθέμενη κρισιμότητα της επιλογής αυτού του προσώπου καθώς και τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται ιδίως από τα κεντρικά -κυρίως ραδιοτηλεοπτικά- μέσα, που με τα συνεχή έκτακτα δελτία τους ξανακάθισαν τον κόσμο στις πολυθρόνες και τους καναπέδες τους έχοντάς τους να κρέμονται από τα χείλη του οποιουδήποτε ρεπόρτερ «έχει ασφαλείς πληροφορίες, από έγκυρες πηγές» για την οποιαδήποτε εξέλιξη της εθνικής υπόθεσής μας!
Η συγκεκριμένη κατάσταση είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να περιμένουν, ως επιχειρήσεις!
Επιπλέον, ξαναγέμισαν τα τηλεπαράθυρα με κάθε λογής γλάστρες και μαϊντανούς που και αυτοί βρήκαν τα πλατιά τους -μετά από καιρό- να ανθίσουν και να αφεθούν στις «μοναδικές» αναλύσεις τους για τα όσα βιώνουμε!
Λες κι εμείς έχουμε ανάγκη αναλύσεως μιας κατάστασης που γνωρίζουμε πολύ καλύτερα από εκείνους. Σε αυτό τον τόπο από ψυχαναλυτές και φιλοσοφίες έχουμε μπουχτίσει...!

Χανιώτικα νέα (09.11.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, τελείωσαν. Τα ψέματα, τους τελείωσαν. Οπου κι αν μπει το κόμμα, σωστό φαίνεται. Ακολουθούν τα ερωτηματικά. Τα θαυμαστικά έχουν φύγει. Τα αποσιωπητικά περιμένουν. Ελλάς, Ελλάς, τι θα γίνει φίλε μου, με μας...

ΕΒΑΛΕ ΝΕΡΟ στο κρασί του ο ένας, κρασί στο νερό του ο άλλος και το θαύμα έγινε; Στην υγειά σου Γιώργο! Στην υγειά σου Αντώνη!

Η ΝΕΑ ΜΑΣ κυβέρνηση εις τις παλιές μη μοιάσει/ σκόρδο να της κρεμάσουμε κανείς μην τη ματιάσει. Από τον μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη, που μέρες είχε να φανεί, η μαντινάδα. Φτου της αλάβωτά της και φτου μας αλάβωτά μας, Ηλία! Οταν τη δούμε...

ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ αν μας διώξουν απ? το ευρώ, δηλαδή; Κανένα πρόβλημα. Θα κάνουμε μια Ενωση με τους Ιταλούς και θα δημιουργήσουμε τη... δραχμολιρέτα. Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα, ούνο νόμισμα...

ΜΗΝ ΕΚΠΛΑΓΟΥΜΕ αν δούμε σύντομα να προστίθεται στους αντιμνημονιακούς και ο πρωθυπουργός (σ.σ. ο Γιώργος Παπανδρέου), αφού εκτός από κωπηλάτης και ποδηλάτης είναι, κατά δήλωσή του, και αντιεξουσιαστής! Από τον «βοριά» στη στήλη του «9 μποφόρ» (βλέπε εφ. «Χριστιανική», Πέμπτη 27.10.11) το σχόλιο. Πολλώ δε μάλλον, δεν θα εκπλαγούμε, τώρα που δεν θα είναι πρωθυπουργός...

ΟΣΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι θα πάρει ο κόσμος ένα σφουγγάρι και θα σβήσει όλα όσα καταμαρτυρούσε στο πολιτικό σύστημα, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Απαιτούνται έργα. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η παρέμβαση.

«Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ σε αφήνει ποτέ να χαθείς· τούτο είναι αληθές· αλλά την υποχρεώσιν ανταποδίδεις ίσην, διότι και συ δεν αφήνεις ποτέ ίνα χαθή ο Θεός σου. Μεταξύ Θεού και όντων υπάρχει μια ηθική αλληλεγγύη · όταν αυτή εκλείψη, και τα όντα μένουσιν άνευ Θεού, αλλά και ο Θεός άνευ όντων». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ Μιχαήλ και Γαβριήλ σήμερα, του Αγίου Νεκταρίου αύριο. Μιχάλη, Μιχαέλα, Γαβρίλη, Γαβριέλα, Αγγελε, Αγγέλα, Νεκτάριε και Νεκταρία, χρόνια σας πολλά! Επιμένουμε να γιορτάζουμε την ονομαστική μας εορτή στην Ελλάδα. Είναι μια μορφή αντίστασης κι αυτό!

«ΟΤΑΝ Ο ΔΑΡΕΙΟΣ Α? επρόκειτο να εκστρατεύσει εναντίον των Σκυθών, ένας Πέρσης, ο Οιόβαζος που ήταν φίλος του τον παρακάλεσε να μην του πάρει για την εκστρατεία και τα τρία του παιδιά, αλλά να του αφήσει το ένα. Ο Δαρείος του απάντησε ότι επειδή ήταν φίλος του και αυτό που του ζητούσε δεν ήταν τόσο σημαντικό, θα του έκανε μεγαλύτερη χάρη και θα του άφηνε και τα τρία παιδιά. Εκείνος με την πεποίθηση ότι θα τα είχε κοντά του, χάρηκε με την εύνοια που του είχε δείξει, όπως πίστευε ο βασιλιάς. Ο Δαρείος, όμως, διέταξε να σφάξουν και τα τρία παιδιά και να τα αφήσουν δίπλα στον πατέρα τους». Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της ιστορίας» (Εκδ. «Σαββάλας»).

«Το πρωτάθλημα αρχίζει, η εξέδρα πλημμυρίζει/ γίνεται χαμός σε κάθε γκολ/ Μα το ντέρμπι είναι στημένο, κι από πριν ξεπουλημένο/ κι εσύ πνίγεσαι με δίχρωμα κασκόλ./ Ελλάς, Ελλάς τι θα γίνει φίλε μου με μας./ Ελλάς, Ελλάς μίλα μας και μη μας αγαπάς./ Μπόρα είπες θα περάσει μα ο κόσμος τα ?χει χάσει/ τα σκουπίδια δίνουν πάρτι στα στενά/ Τα FM και τα κανάλια/ έχουν σφίξει σαν τανάλια/ κι οι αφίσες φτύνουν μέλι με καρφιά./ Ελλάς, Ελλάς, τι θα γίνει φίλε μου με μας/ Ελλάς, Ελλάς μίλα μας και μη μας αγαπάς».
Από το τραγούδι «Ελλάς» (Στίχοι και Μουσική: Σταμάτης Μεσημέρης, Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (08.11.2011)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Ωδή στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη

«Ωδή στον Αγιο των γραμμάτων μας, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη» είναι ο τίτλος της εκδήλωσης που διοργανώνουν απόψε στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης, η Ιερά Μητρόπολις Κισάμου και Σελίνου, η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης και ο Φιλολογικός Σύλλογος Κισάμου και η οποία περιλαμβάνει εκτός απ’ την ομιλία του καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., Ανέστη Κεσελόπουλου, με θέμα «Οι άλλοι για τον Παπαδιαμάντη», αναγνώσεις διηγημάτων (αποσπάσματα) του Σκιαθίτη συγγραφέα και μελοποιημένα ποιήματά του.
«Διαβάζουμε ένα διήγημα του Παπαδιαμάντη», το θέμα μιας σειράς συναντήσεων του Γενικού Λυκείου Ελευθερίου Βενιζέλου, σε διάφορους χώρους της πόλης μας, κατά τις οποίες μετά την ανάγνωση κάθε φορά και από άλλο πνευματικό δημιουργό του τόπου μας, ακολουθεί συζήτηση επί του διηγήματος.
«Οπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,/ όπου και να θολώνει ο νους σας,/ μνημονεύεται Διονύσιο Σολωμό/ και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη», μας παραγγέλνει στο «Αξιον εστί» του ο Οδυσσέας Ελύτης, που γεννήθηκε τη χρονιά που έφευγε για το άλλο ημισφαίριο της ζωής ο Αγιος των Νεοελληνικών Γραμμάτων μας. Με αφορμή τα 100 χρόνια απ’ το φευγιό του οι παραπάνω εκδηλώσεις, όπως και πολλές άλλες παρόμοιες και στον τόπο μας και σε πολλά άλλα μέρη της πατρίδας μας. Εχει, παραπληθύνει το κακό τελευταία και έχουμε ανάγκη, χώρια όλα τ’ άλλα και τον Παπαδιαμάντειο λόγο, τη «λαλιά που δεν ξέρει από ψέμα», «για ν’ αναπαύσει το πρόσωπο του μαρτυρίου», για να συνεχίσω την παραγγελία του ποιητή.

Τι θέλουμε για τα παιδιά μας;

«Πριν παντρευτώ είχα έξι διαφορετικές θεωρίες για την ανατροφή των παιδιών. Σήμερα έχω έξι παιδιά και καμιά απολύτως θεωρία». Τη ρήση αυτή του John Wilmot βάζει σαν προμετωπίδα στο άρθρο του με τίτλο «Θέλω τα παιδιά μου να...», ο δάσκαλος Γιάννης Γκίκας, που δημοσίευσε στο ιστολόγιό του «Εκπαιδευτική φωνή - Η φωνή του δασκάλου» από το Βελβεντό Κοζάνης (gikas - daskalos.blogspot.com). Τι θέλουμε αλήθεια για τα παιδιά μας; αναρωτιέται. Δεκάδες βέβαια οι διαφορετικές απαντήσεις. Για να δούμε όμως πώς κατέγραψε και κατηγοριοποίησε τις απαντήσεις ο σπουδαίος δάσκαλος, συγγραφέας και πατέρας οκτώ παιδιών Wayne W. Dyer, έτσι όπως της παραθέτει ο Γιάννης Γκίκας:
«Θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν ευτυχισμένα, χωρίς απωθημένα.
Θέλω τα παιδιά μου να μάθουν να απολαμβάνουν τη ζωή και να χαίρονται κάθε μέρα σαν ένα θαύμα.
Θέλω να νιώθουν σημαντικοί και αξιόλογοι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το τι κάνουν.
Θέλω να νιώθουν θετικά συναισθήματα για τον εαυτό τους και τη ζωή.
Θέλω να μεγαλώσουν, γνωρίζοντας πώς να μην αφήνουν τις αναπόφευκτες αναποδιές της ζωής να τα καταστρέψουν.
Θέλω να αποφύγουν την κατάθλιψη και τη δυστυχία.
Θέλω να μη γίνουν μονομανή και νευρωτικά άτομα.
Θέλω να αποκτήσουν μια ακλόνητη αίσθηση εσωτερικής γαλήνης που θα τα στηρίζει στις δύσκολες στιγμές.
Θέλω τα παιδιά μου να εκτιμούν το 'τώρα'. Να χαίρονται το ταξίδι της ζωής, χωρίς να εστιάζουν την προσοχή τους αποκλειστικά στον προορισμό του.
Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι διαμορφώνουν τα ίδια τη ζωή τους και ότι έχουν τη δύναμη να κάνουν επιλογές και να φέρουν αλλαγές.
Θέλω να είναι ευαίσθητα και υπεύθυνα, με σεβασμό στη Φύση και στον άνθρωπο.
Θέλω να είναι πρόθυμα να εξερευνήσουν το δυναμικό τους και να βιώσουν ικανοποίηση για τη ζωή και τον σκοπό της ύπαρξής τους.
Θέλω να μάθουν να αγαπούν και να αγαπιούνται.
Θέλω να ανακαλύπτουν τις ευκαιρίες που κρύβονται μέσα στις αναπόφευκτες οδυνηρές εμπειρίες της ζωής.
Θέλω να έχουν καλές σχέσεις με την υγεία, σωματική, πνευματική και ψυχική».
(Πηγή: Wayne Dyer, What do you really want for your children [Harper, 2001]. Στα ελληνικά: Τι θέλετε στ’ αλήθεια για τα παιδιά σας, σε μετάφραση Μαρίνας Λώμη, από τις εκδόσεις Γλάρος).
Ποια απ’ όλες μας αγγίζει πιο πολύ;

Τα οικογενειακά των Τεράτων

Ενα ακόμα βιβλίο για παιδιά και όλους όσοι αισθάνονται παιδιά, απ’ την και πρόεδρο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και καλή μου φίλη συγγραφέα Ναννίνα Σακκά - Νικολακοπούλου. Απ’ τον Εκδοτικό Οίκο Α.Α. Λιβάνη, όπως όλα τα τελευταία της.
Με τα οικογενειακά των τεράτων έτσι όπως τα έχει διαφυλάξει η ελληνική μυθολογία ασχολείται, έχοντας άξια βοηθό της κι αυτή τη φορά την εικονογράφο Διατσέντα Παρίση, η Ναννίνα. Με τον Φόρκυ και την Κητώ, τα παιδιά της Γης και του Πόντου, που ζευγάρωσαν κι απ’ το ζευγάρωμά τους γεννήθηκαν παράξενα πλάσματα όπως οι Σειρήνες, οι Γοργόνες και οι Γραίες, τέρατα όπως η Εχιδνα, η Σκύλλα, ο δράκοντας Λάδωνας και η Θόωσα, αλλά και οι πανέμορφες Εσπερίδες. Με τα πλάσματα της φαντασίας του ανθρώπου των προϊστορικών χρόνων, δηλαδή, που μην μπορώντας να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα και στην προσπάθειά του να κυριαρχήσει και να βρει τη θέση του στη Φύση δημιούργησε μύθους με πρωταγωνιστές διάφορες θεότητες και υπερφυσικά όντα. Με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο που κρατά τον αναγνώστη της σε μια διαρκή εγρήγορση.
Τον μικρό ή μεγάλο σε ηλικία αναγνώστη της. Ολοι έχουμε ανάγκη παραμυθίας, άλλωστε. Ιδιαίτερα τις μέρες μας που συμβαίνουν τέρατα και σημεία. Οχι, δεν είναι ανίκητα τα πλάσματα της ανθρώπινης φαντασίας, το μήνυμα που θέλει να περάσει η συγγραφέας μας. Μοιάζουν ανίκητα, στο τέλος, όμως, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει εμφαντικά, μεταξύ των άλλων, στον πρόλογό της «καταλήγουν νικημένα από θεούς ή από ανθρώπους υπερήρωες» κι έτσι το ακατόρθωτο γίνεται δυνατό κι ο άνθρωπος καταφέρνει να προχωρήσει σ’ ένα νέο στάδιο!

Χανιώτικα νέα (07.11.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΥΜΩΝ εμπιμπραμένων υμείς άδετε; Ενώ καίγονται τα σπίτια σας, εσείς τραγουδάτε; Ετσι είπε το παιδί στα σαλιγκάρια όταν τα άκουσε να τσιρίζουν πάνω στη φωτιά, μας λέει ο Αίσωπος, όπως έχω ξαναγράψει. Να το αλλάξω. Της οικίας ημών εμπιμπραμένης, υμείς άδετε; Ενώ καίγεται το σπίτι μας, εσείς τραγουδάτε; Και μη μου πείτε σε ποιους απευθύνομαι.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Εθνικής Ενότητας... Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης... Κυβέρνηση Εκτακτης Ανάγκης... Κυβέρνηση Εθνικής Ανάγκης... Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας... Κυβέρνηση Εθνικής Συνεργασίας.
ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ στο χωράφι, να καθαρίζω τους βάτους, και ν’ ακούω ραδιόφωνο. Το μακρύ του ο ένας, το κοντό του ο άλλος, το κοντό του ο ένας, το μακρύ του ο άλλος... Τα πουλιά, ωστόσο, εξακολουθούν να κελαηδούν στα κλαδιά. Κλείστο το ρημάδι!
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ την ψηφοφορία στη Βουλή. Ψήφος εμπιστοσύνης που μπορεί να είναι ψήφος μη εμπιστοσύνης. Ψήφος μη εμπιστοσύνης που μπορεί να είναι ψήφος εμπιστοσύνης. Ενώ ο κόσμος έχει χάσει τα αβγά και τα πασχάλια.
«ΟΥΡΑΝΟΣ ΘΥΕΛΛΩΔΗΣ και φλεγόμενος εκ των κεραυνών, ωκεανός εν τρικυμία, με τα κύματα ως όρη, δεν παρέστησαν τρομερώτερον θέαμα, από την θύελλαν και την τρικυμίαν ενός λαού». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ την ελπίδα του ποτέ ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος. Εστω και την ύστατη στιγμή θα γίνει αυτό που οι ανάγκες επιβάλλουν να γίνει για να αποφευχθούν τα χειρότερα, μου είπε προχθες που τον συνάντησα.
«ΛΑΤΡΕΥΩ τα λαογραφικά σας (και όχι μόνο) και δεν σας κρύβω πως κάθε φορά που τα διαβάζω φέρνω στον νου μου με πολλή συγκίνηση έναν άλλο αγαπημένο μου δάσκαλο, τον Σταμάτη Αποστολάκη, που μας μάθαινε να τα εντοπίζουμε και να τα συλλέγουμε ως κόρην οφθαλμού», έγραψε τις προάλλες, εν είδει σχολίου στη σελίδα μου στο φέισμπουκ η φίλη Χρυσούλα Καζάκου. Μακάρι να μ’ άφηνε να γράφω περισσότερα «λαογραφικά πεταχτά», η επικαιρότητα, Χρυσούλα!
ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΦΡ. ΤΩΜΑΔΑΚΗ, ομ. καθηγητή Πανεπ. Αθηνών, Αθήνα: Χαίρομαι που εξακολουθείς ν’ ανασκάπτεις στα ορυχεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, με το γνωστό «τωμαδάκειον» πάθος, που σου κληροδότησε ο Νικόλαος Τωμαδάκης και να βγάζεις στο λιακωτό της δημοσιότητας το ενυπάρχον χρυσάφι. Με αφορμή την έκδοση του πρώτου τεύχους των «Φιλολογικών Μελετημάτων» σου, που περιλαμβάνουν νέα στοιχεία για τον Ιωάννη Κονδυλάκη και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, η αναφορά. Ευχαριστώ πολύ για την ενημέρωση. Καλή συνέχεια!
ΟΤΑΝ Ο ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ κατά την τρίτη φάση του Πελοποννησιακού πολέμου θριάμβευε με τον στόλο του στο Ανατολικό Αιγαίο οι Σαμιώτες του έστησαν χάλκινο ανδριάντα στο Ηραίο τους. Κι όταν λίγα χρόνια μετά οι Αθηναίοι νικήθηκαν από τον Σπαρτιάτη Λύσανδρο και έχασαν τον στόλο τους στους Αιγός Ποταμούς, οι Σαμιώτες έστησαν ανδριάντα του στην Ολυμπία. Αργότερα όταν τα πράγματα άλλαξαν και πάλι και ο στρατηγός Κόνων νίκησε τον σπαρτιατικό στόλο στην Κνίδο, οι Σαμιώτες έστησαν και πάλι στο Ηραίο τους ανδριάντες του νικητή και του γιου του, του Τιμόθεου. Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας» (εκδ. «Σαββάλας»).
[...] «Ολα η πατρίς μου/ και η ερχόμενη Ελλάδα που ανατέλλει/ Με φως στα σπλάχνα/ Ακούω παλμό Αρχιπελάγους/ Δίδυμος ανοίγει ο σπόρος/ Υψώνεται απ’ την προαιώνια μήτρα/ Ως βλαστός ο λόγος/ Αναδύεται ωσάν σπίθα το πνεύμα/ που τα βάθη φωτίζει/ Ρυθμός Ελληνικός,/ Ως μεταξένιος άνεμος ηχεί στα μάκρη».
Από το ποίημα «Αρχαίο και νέο πνεύμα - Ολα η πατρίς μου»
της Λέτας Κουτσοχέρα.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (05.11.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Στα πεταχτά
Δημοσιεύθηκε στις: 04-11-2011
Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΥΝΝΕΦΑ, ΠΟΛΛΑ ΣΥΝΝΕΦΑ στον ουρανό. Βαριά η ατμόσφαιρα. Καταχνιά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μέρες τώρα. Και να μην έχει έρθει ακόμα επίσημα ο χειμώνας... Κι όμως να μια ιδέα ήλιου ξαφνικά.
Στο Υψος των περιστάσεων... Στο ύψος των περιστάσεων... Στο ύψος των περιστάσεων... Προσοχή, παιδιά, να μην ζαλιστείτε από το ύψος των περιστάσεων...
ΑΝ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΝΤΟΡΤΙΑ έφερνε εξάρες. Αν τα άτιμα τα ζάρια δεν ήταν σημαδεμένα. Πόσο, μα πόσο διαφορετική θα ήταν τότε η επιστροφή του πρωθυπουργού απ’ τις Κάννες. Ονειρο νοεμβριανής νυκτός.
ΘΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, δεν θα πέσει η κυβέρνηση, θα πέσει η κυβέρνηση, δεν θα πέσει η κυβέρνηση, θα πέσει η κυβέρνηση... Κρίμα τις μαργαρίτες που μαδήσαμε.
ΣΚΕΨΟΥ ΤΑ ΟΛΑ Μ’ ΑΥΤΗ τη σειρά: Αρχικά μας ζητάει δημοψήφισμα. Επειτα κουρεύει το χρέος κατά 50%. Τέλος παίρνει και 110 δισ. από το Δ.Ν.Τ. Μετά ανακοινώνει πως λεφτά υπάρχουν. Ηθελα να ’ξερα ποιος του ’δωσε το ντοσιέ ανάποδα. Κυκλοφορεί ευρύτατα με παραλλαγές στο Διαδίκτυο. Κυκλοφορούσε μέχρι προχθές, διορθώνω. Ποιο δημοψήφισμα; Για άλλα τρέχουμε τώρα...
ΚΡΥΟ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ αισθάνομαι να φθάνει το ψαλίδι/ φοβάμαι πως μας κάνανε κεφάλι του κασίδη!/ Μακάρι να ’ναι για καλό, μακάρι να πετύχει/ και να ’χει ο κουρέας μας, όντας πρωτάρης τύχη/ πειραματόζωα, λοιπόν, του κόσμου ενωθείτε/ ρούσσοι, ξανθοί, μελαχρινοί, εμπρός να κουρευτείτε». Απόσπασμα από τη ρίμα του Φάνη Λυσιφάνη με τίτλο «Παιδικές απορίες» (βλ. www.styx.gr). Για να μην ξεχνιόμαστε. Κυβέρνηση μπορούμε ν’ αλλάξουμε κι εντέλει να ’ρθει ο Σαμαράς στη θέση του Παπανδρέου, το κούρεμα, ωστόσο, κούρεμα. Συμφωνημένα πράγματα. Μιλημένα, τιμημένα...
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ η Ελλάδα βαδίζει η Ιταλία. Βήμα το βήμα. Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα.
«ΟΙ ΤΥΠΟΙ ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ των πραγμάτων εναλλάσσουσι τας θέσεις των εις τοσούτω αισθητόν βαθμόν, ώστε προς τήρησιν τούτου και περιφρόνησιν εκείνης, καταναλίσκεται όλη η ζωή και η δύναμις του ανθρωπίνου πνεύματος». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ όταν δεν έχω εύκαιρο κάποιο ιστορικό ανέκδοτο. Καταφεύγω στη... δεξαμενή (στη σελίδα που έχει στο φέισμπουκ θέλω να πω) του φίλου μου του Ανδριανάκη του Μιχάλη κι όλο και κάτι θα... αντλήσω. Οπως σήμερα...
ΟΤΑΝ ΗΛΘΕ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ Γεώργιος ο Α’ στην Ελλάδα δεν γνώριζε φυσικά γρυ ελληνικά και ανέλαβαν λόγιοι, όπως ο Νεόφυτος Βάμβας, να του διδάξουν. Πιστεύοντας πως είχε μάθει αρκετά πήγε μια μέρα μόνος του στο παζάρι των Αθηνών, μπήκε στο πρώτο μαγαζί και ρώτησε τον φουστανελά καταστηματάρχη: «Πώς πάνε οι δουλειές;», «Αστα, βασιλιά μου, κεσάτια». Εκανε πως κατάλαβε, πάει σε άλλο μαγαζί. «Τι θα πει κεσάτια;». «Να, δεν γίνεται αλισβερίσι». Πάλι δεν κατάλαβε, πάει στο παρακάτω. «Τι θα πει δε γίνεται αλισβερίσι;». «Θα πει πως δεν γεμίζει ο μπεσταχτάς». Ο Γεώργιος έκανε πολύ καιρό να ξαναβγει μόνος του (Από τα ιστορικά ανέκδοτα του Γιάννη Βλαχογιάννη).
«Κάποιες σιωπές,/ δεμένες σ’ ένα άρωμα,/ λησμονημένες στα συρτάρια μου/ του νου,/ ξεχύνονται αδέξια.../ πρόσωπα ατέρμονης σιγής/ πρόσωπα αέναης κατάδυσης,/ που γέρασαν στραμμένα προς τα πίσω, να τα, ξανά που αναδύονται.../ Το τώρα βυθισμένο στο ανεκπλήρωτο ποτέ/ και ένα, το τότε, τίποτε, σαν πάντα»...
Από το ποίημα «Σιωπηλά αρώματα» του Σταύρου Καλαϊτζόγλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (04.11.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΙ ΜΕΘΥΣΤΗ λένε τον Άι-Γιώργη, τα εγκαίνια του ναού του οποίου στη Λύδδα και την κατάθεση σ' αυτόν του λειψάνου του, γιορτάζουμε σήμερα. Προφανώς γιατί σήμερα, κατ' έθιμον, δοκιμάζουμε τα καινούργια κρασιά και δοκιμάζοντάς τα μεθάμε.
ΣΤΟ ΝΙΠΠΟΣ, πάντως, τον Άι-Γιώργη που γιορτάζει σήμερα τον λέμε, εκτός από Μεθυστή, Δαφνίτη, γιατί το εκκλησάκι του, που βρίσκεται στις πέρα Κατούνες, είναι χωμένο μέσα σ’ ένα μικρό δαφνοδάσος. Αλλο πράγμα το πανηγύρι του κι αποσπέρας και την ημέρα της Χάρης του.
ΒΙΟΣ ΑΝΕΟΡΤΑΣΤΟΣ μακρά οδός απανδόχευτος. Αν η ρήση αυτή ίσχυε μια φορά μέχρι χθες, ισχύει δυο φορές σήμερα που τα πράγματα πάνε απ' το κακό στο χειρότερο.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ της επίσκεψής μας (με την ευθύνη της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου) τον Αύγουστο, ο ναός του Αγίου Γεωργίου, όπου και ο τάφος του, στη Λύδδα, μια πόλη στην περιοχή του αεροδρομίου Μπεν Γκουριόν του Ισραήλ. Σε πολλή μεγάλη υπόληψη τον έχουν οι Μουσουλμάνοι, εδώ, μας είπαν. Και γιατί είναι ντόπιος, αλλά και γιατί είναι λεβέντης και φορά άρματα. Άι -Γιώργη βοήθα μας!
ΑΛΛΟ ΠΑΛΙ και τούτο με το δημοψήφισμα! Δεν κάνουμε πρώτα δημοψήφισμα, αν θέλουμε το συγκεκριμένο δημοψήφισμα, λέω εγώ...
ΚΑΙ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Βενιζέλος έπαιρνε ρίσκα. Λελογισμένα, ωστόσο. Αφού πρώτα είχε δέσει τον γάιδαρό του. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η παρέμβαση.
«ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΝΑ μας πείσουν ότι η χώρα θα προοδεύσει, άσχετα αν την ίδια ώρα μεγάλο μέρος των πολιτών της θα βρεθεί στα όρια της ανέχειας». Από την επιστολή, που υπογράφουν 6 παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Και εξ οικείων τα βέλη... Οχι τόσο φαρμακερά, πάντως.
ΟΙΚΟΔΟΜΟΣ, 50 περίπου χρονών. Εχει να σταυρώσει μεροκάματο εδώ και οχτώ περίπου μήνες. «Ντρέπομαι να μου δίνει χαρτζιλίκι η γυναίκα μου για να πιω καφέ», μου είπε, όταν τον ρώτησα πώς πάει. Ενας ακόμα μετανάστης στη χώρα του.
ΔΡΑΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ. Και από τον Ιατρικό Σύλλογο Χανίων. Υπάρχει ελπίς. Οσο ξαναβρίσκουμε τις πεταμένες στα άχρηστα ωραίες λέξεις και τις γράφουμε στις σημαίες μας...
ΕΚΕΙ - ΕΚΕΙ στην Α' Εθνική/ εκεί είναι η θέση σου λένε οι Κρητικοί! Μετά τον ΟΦΗ και τον Εργοτέλη, γιατί όχι και ο Πλατανιάς! Εντάξει μην πάρουν και τα μυαλά μας αέρα, επειδή η χανιώτικη ομάδα νίκησε και μάλιστα εκτός έδρας την Παναχαϊκή στην παρθενική της εμφάνιση στη Β' Εθνική. Οσο να 'ναι, όμως, τη νίκη αυτή την καταχαρήκαμε!
ΟΤΑΝ ΤΟ 431 π.Χ. οι Σπαρτιάτες με τους συμμάχους τους εισέβαλαν στην Αττική, έστειλαν στους Αθηναίους τον Μελήσσιπο με σκοπό να βολιδοσκοπήσουν τους Αθηναίους μήπως είχαν γίνει πιο υποχωρητικοί τώρα που έβλεπαν ότι ο πόλεμος ήταν επί θύραις. Οι Αθηναίοι, όμως, δεν ήθελαν ούτε ν' ακούσουν τον απεσταλμένο και τον έδιωξαν από την πόλη με συνοδεία, ώστε να αποφύγουν τυχόν συνεννόησή του με τους ολιγαρχικούς. Οταν αυτός έφτασε στα σύνορα της Αττικής και επρόκειτο να συνεχίσει τον δρόμο του χωρίς τους Αθηναίους συνοδούς, είπε μόνο αυτά τα προφητικά λόγια: «Αυτή η μέρα θα αποδειχθεί αρχή μεγάλων συμφορών για τους Ελληνες». Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας» (εκδ. Σαββάλας).

«Το μικρό μου παιδί/ σοβαρή αταξία έκανε πάλι./ Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε,/ σκούντησε με το χέρι του/ το κρεμασμένο/ στον τοίχο τ’ ουρανού/ κόκκινο πιάτο/ κι έχυσε όλο το φως επάνω του./ Ο Θεός απόρησε/ που είδε τον ήλιο/ ντυμένο ρούχα παιδικά/ να κατεβαίνει τρέχοντας/ της φαντασίας μου τη σκάλα/ και να ’ρχεται σε μένα./ Κι εγώ κάθομαι τώρα/ και μαλώνω αυστηρά/ το μικρό μου παιδί/ ενώ κλέβω κρυφά/ τον χυμένο επάνω του ήλιο».
Το ποίημα «Το μικρό μου παιδί» της Κικής Δημουλά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (03.11.2011)