ΞΕΣΤΕΡΙΑ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ: “ ΠΟΤΕΣ ΘΑ ΚΑΜΕΙ ΞΕΣΤΕΡΙΑ…”

Ένα ακόμα βιβλίο, το 11ο, από τον δάσκαλο – λογοτέχνη και συνεργάτη της εφ. ¨Χανιώτικα νέα” Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη κυκλοφόρησε με το τέλος του Νοέμβρη του 2021. Για μια συλλογή διηγημάτων εμπνευσμένων από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας στην Κρήτη και από τους αγώνες των Κρητικών για Λευτεριά, με τον γενικό τίτλο “Πότες θα κάμει ξεστεριά…” , πρόκειται. Για μια ιδιαίτερα επιμελημένη έκδοση του Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη, με την υποστήριξη των “ Χανιώτικων νέων” που εικονογράφησε ο Νίκος Μπλαζάκης. Για διηγήματα που, σαν σύνολο, έχουν τις ρίζες τους σε ιστορίες, τις οποίες έλεγε στον συγγραφέα τα χειμωνιάτικα βράδια, η γιαγιά του, δίπλα στην παρασιά, όταν ήταν μικρός, κατά δήλωσή του στον πρόλογο, ο λόγος...

Το βιβλίο, που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του οπλαρχηγού των Κρητικών Επαναστάσεων Θεοκλή Νικ. Κακάτση, και “βγαίνει” με τη συμπλήρωση 200 χρόνων από τη έναρξη της Επανάστασης του 1821, διατίθεται από τα γραφεία της εφ. “Χανιώτικα νέα” (Καραϊσκάκη 49, Χανιά, τηλ. 2821070563 καιhttps:\\shop.haniotika-nea.gr ), όπως και από το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη (ΒΙΟΠΑ, Σούδα Χανίων, τηλ. 28210 80090).

ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ:

Η μέρα αναμάζωνε τους ύστερους απλοκαμούς της απ’ τα ψηλώματα κι ο Θοδωρομανόλης, ορθός απ’ ώρα στην ξώπορτα του σπιτιού του, αφρουκαζόταν τη μαύρη αναπνιά της νύχτας γύρω του. Πρώτη φορά στη ζωή του ένιωθε μια παράξενη χαρά για τον ερχομό της. Άλλες βραδιές, με το λιοβασίλεμα, κλειδωμαντάλωνε τα πορτοπαράθυρα κι έπεφτε σε συλλογή. Προπάντων απ’ τον καιρό που παντρεύτηκε, ένα χρόνο τώρα. Μ’ απόψε δεχόταν τη νύχτα σαν έναν παραξηγημένο φίλο, που έφτασε πια ο καιρός να μονιάσουν. Και στενοχωριόταν που ο φίλος αυτός αργούσε...

Από το διήγημα “ Ζωή και θάνατος”

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ 1η  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 

«Ήταν εννιά το πρωί της Κυριακής 1ης Δεκεμβρίου 1913, όταν τα μάτια όλων, στραμμένα με προσμονή προς τη θάλασσα, αντίκρισαν να σχηματίζεται στο βάθος η βαριά σιλουέτα του Αβέρωφ. Το θωρηκτό συνόδευαν τα μικρότερα πολεμικά “Σπέτσαι”, “Πάνθηρ” και “Αετός”. Σε λίγο από μια ατμάκατο που αποσπάστηκε από τα πλευρά του “Αβέρωφ”, αποβιβάστηκαν στην προκυμαία ο βασιλιάς, ο πρωθυπουργός, οι πρίγκιπες και ο ναύαρχος Κουντουριώτης […] Μετά τη δοξολογία στον μητροπολιτικό ναό των Εισοδίων, μια τεράστια πομπή βάδισε προς το φρούριο. Μέσα σε απόλυτη σιωπή ακούστηκε ο εθνικός ύμνος. Αμέσως μετά τα τηλεβόλα των θωρηκτών άρχισαν να βροντούν, οι καμπάνες των εκκλησιών να χτυπούν, οι καρδιές να σκιρτούν και τα μάτια να δακρύζουν. Ήταν η στιγμή που ο βασιλιάς και οι γηραιότεροι αρχηγοί των κρητικών αγώνων, ο Χατζημιχάλης Γιάνναρης και ο Αναγνώστης Μάντακας ύψωσαν την ελληνική σημαία στο ψηλότερο κατάρτι του πύργου του Φιρκά. Μέσα σε αυτόν τον χαλασμό δεν ακούστηκε ούτε ένας πυροβολισμός. Ήταν επιθυμία του πρωθυπουργού, την οποία ο κρητικός λαός σεβάστηκε απολύτως». Από το βιβλίο “Ελευθέριος Βενιζέλος – Ο άνθρωπος – ηγέτης” (εκδ. Ίδρυμα “Βενιζέλος” και “Εστία”) του Νικολάου Εμμ. Παπαδάκη – Παπαδή.

«Ο εθνικός ύμνος -ο ελληνικός εθνικός ύμνος- στο φρούριο του Φιρκά. Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Παλέψαμε τόσο γι’ αυτήν, ναι. Αλλά έμοιαζε τόσες φορές με μακρινό όνειρο που το κυνηγούσαμε μόνο και μόνο επειδή δεν αντέχαμε να λιγοψυχήσουμε, κι ας ξέραμε πως δεν πιάνεται. Αναρωτιόμουνα συχνά αν θα έφτανα να το ζήσω, και το ζω, πριν φτάσω ούτε τα σαράντα μου. Από τους πατριώτες μας, μου φαίνεται πως δεν βλέπω κανέναν που να μην κλαίει. Οι κραυγές του κόσμου, μέσα κι έξω απ’ το φρούριο “Ζήτω η Κρήτη! Ζήτω η Ελλάδα! Βενιζέλος!” μοιάζουν να βγαίνουν από λαρύγγια θηρίων». Από το βιβλίο “Όταν ήταν ευτυχισμένος” (εκδ. “ΠΑΤΑΚΗ”) του Πολυχρόνη Κουτσάκη.

«Το φλάμπουρο που υψώθηκε δεν ήτανε πανί/ ήταν το αίμα της καρδιάς ήτανε οι φωτιές/ ήταν το γαλανόλευκο πεθύμιο των αιώνων/ ήταν το γάλα των παιδιών και των νεκρών η δόξα./ Το φλάμπουρο που υψώθηκε κι ανέμισε στα νέφη/ κρυφοί καημοί το διάστηκαν, το ύφαναν οι πόθοι/ το κέντησαν τα όνειρα, το έθρεψε η ελπίδα/ κι ο Βενιζέλος το ‘φερε στο κάστρο του Φιρκά./ Χαρείτε κι ήρθ’ η Λευτεριά!/ Την Ένωση χαρείτε./ Γιορτάστε την, γιορτάστε την, τη μέρα τη μεγάλη./ Η λύρα παίζει και γλεντά η Κρήτη πέρα ως πέρα/ και λάμπει η γαλανόλευκη επάνω στον Φιρκά». Από το ποίημα “Η Ένωση” του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη.

Επιστροφή στην ημέρα εκείνη και φέτος, αύριο 1η Δεκεμβρίου. Στην ημέρα που έγινε πραγματικότητα ο προαιώνιος πόθος των Κρητικών για ένωση του πολύπαθου νησιού μας με τη Μητέρα Ελλάδα. Με την καθιερωμένη λαμπρότητα, παρά τις δυσκολίες λόγω κορωνοϊού, οι καθιερωμένες εκδηλώσεις. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η επετειακή εκδήλωση του Iδρύματος “Βενιζέλος” στις εγκαταστάσεις του.

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ

Η ζωγραφική είναι ομιλούσα λογοτεχνία και η λογοτεχνία ομιλούσα ζωγραφική. Και η φράση αυτή (παράφραση αυτής του αρχαίου ποιητή Σιμωνίδη του Κείου «την μεν ζωγραφίαν ποίησιν σιωπώσαν, την δε ποίησιν ζωγραφίαν λαλούσαν») στον νου μου ενώ “περιδιάβαζα” στις σελίδες του τελευταίου βιβλίου του γνωστού και πέραν των ελληνικών συνόρων καταξιωμένου Χανιώτη συγγραφέα, Πολυχρόνη Κουτσάκη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ”, “Ο αναπληρωματικός Άγιος Βασίλης”.
Για ένα βιβλίο, που απευθύνεται σε διαβάζω παιδιά, το πρώτο βιβλίο για παιδιά που έγραψε ο Πολυχρόνης, και που εικονογράφησε η σύζυγός του Δέσποινα Γιαννακάκη, πρόκειται.

 Στα παιδιά τους, στην Αθηνά και στον Μανώλη η αφιέρωση, αλλά και σε όλους εμάς από 7-107 ετών που μένουμε πάντα παιδιά… Αυτά σε μια πρώτη προσέγγιση. Ίσα ίσα για να ευχηθώ στον Πολυχρόνη και την άξια και ως εικονογράφο σύζυγό του, που ζουν στο Περθ της Αυστραλίας (καθηγητής στο εκεί Πανεπιστήμιο ο γιος των αγαπημένων Μανόλη και Νανώς Κουτσάκη), να ‘ναι “καλοτάξιδος” ο “ξεχωριστός” Άγιος Βασίλης τους… Περισσότερα για τον Άγιο Βασίλη του Πολυχρόνη και της Δέσποινας, θεού θέλοντος στον πρωτοχρονιάτικο “Παιδότοπο”…

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 30.11.2021) 

https://www.haniotika-nea.gr/prin-apo-108-chronia-tin-1i-dekemvrioy/

ΧΡΥΣΑ

 Η ΣΙΩΠΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΡΑΥΓΗ

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

Σώματα που σαρώνονται από ανεπιθύμητες ορέξεις, ψυχές που σχίζονται σαν λεπτό ύφασμα και ζωές σαν κλεψύδρα που αδειάζει λεπτό το λεπτό προκειμένου να σωθεί η ανδρική τιμή, τα στερεότυπα που φωλιάζουν στα χωριά και στις πόλεις. Από την αντιστροφή μιας παλάμης που ήρθε και προσγειώθηκε καυτή σε ανυποψίαστα πρόσωπα αρχίζουν όλα. Οι μελανιές που κρύβονται με το μακιγιάζ της θυματοποίησης. Τα 50 ευρω ακουμπισμένα στο κομοδίνα για τα γρανάζια του σεξ . Τσιγάρα που σβήνουν στο ανθρώπινο δέρμα, μαχαιριές που φτάνουν ως το κόκαλο, σπασμένα δόντια χυμένα στο κρύο δάπεδο ή σε λιμνες αίματος. Αυτά ανεβάζουν τα στατιστικά στοιχεία. 7 εκατομμύρια γυναικες υφίστανται κάθε χρόνο σωματική βία ή σεξουαλική κακοποίησηη σε χώρες της ΕΕ. 140 γυναίκες σε ολο τον κόσμο δολοφονούνται κάθε μέρα από γνωστό ή άγνωστο χερι.
Η σιωπή, η ενοχή, η ανοχή , η σακατεμένη αυτοεκτίμηση που δεν μπορεί να καταλάβει πως η ταπείνωση των γυναικών είναι η στιγμιαία απόλαυση και υπεροχή κάποιων άλλων. Και ακριβώς έτσι γεννιούνται οι ιστορίες, στις οποίες πρωταγωνιστούν βασανιστές και βασανισμένοι.
Εκείνες που μας αποκαλύπτονται μόνο όταν το φως διώχνει το σκοτάδι, μόνο όταν η αγάπη τολμά να αποδεκατίσει το μίσος. Για τις κλειστές πόρτες, για τους ζοφερούς λυγμούς, για κάθε κραυγή στην οποία κωφεύουν όσοι κυκλοφορούν στους δρόμους, μία είναι η λύση: όλα αντιμετωπίζονται όταν δε σωπαίνεις. Όλα παίρνουν ζωή όταν δεν αδιαφορείς. Όλα σου αξίζουν, και πιο πολύ η ελευθερία. Κι η ευτυχία που μέσω αυτής, ρέει στο αίμα σου.

ΠΗΓΗ: https://www.pancreta.gr/voices.php?p=19700

ΠΟΙΗΣΗ

 ΚΑΙ ΚΑΛΑ…

                                     

                                     Αυτά που θέλω να θυμάμαι δικά σου, Μνήμη,

κι αυτά που θέλω να ξεχνώ για σένα, Λήθη.

Όπως τα είπε ο Λογικός Νους, 

έτσι ακριβώς τα συμφώνησαν.

Έδωσαν τα χέρια.

Συμφωνία κυριών, επιβεβαιωμένη

με τη σφραγίδα και την υπογραφή του, 

κάτω από τις δικές τους υπογραφές.

Μιλημένα, τιμημένα!

Και καλά...

                                     «Άγνωσται αι βουλαί»… του Ασυνειδήτου!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ.ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

(“ Τα χελιδόνια του μοναχού" , Β' Έκδοση, Κοινωφελές Ίδρυμα " Αγία Σοφία και “ Πυξίδα της Πόλης” , Χανιά 2020) )

 https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10220483450852482

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 Ε2 ΤΑΞΗ 8ουΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ 

Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΙ ΕΜΕΙΣ 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο! 

Και με το μείζον θέμα, το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής στον πλανήτη μας, ασχολούνται από την αρχή της σχολικής χρονιάς, ξεπερνώντας τα όποια εμπόδια τα παιδιά της Ε2 τάξης του 8ου Δημ. Σχ. Χανίων, έχοντας σε ρόλο εμψυχωτή τον γνωστό στους αναγνώστες του Παιδότοπου από πολλές εργασίες μαθητών του δάσκαλό τους Βαγγέλη Παγωνίδη.

«Πρέπει να δράσουμε επειγόντως και μάλιστα μαζί» μας λένε τα Πεμπτάκια του Ογδόου στην πρώτη απ’ τις εργασίες τους και αφού δηλώσουν ότι αυτά έχουν ήδη ξεκινήσει, αναρωτιούνται αν εμείς οι μεγάλοι είμαστε έτοιμοι να τα ακολουθήσουμε… «Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες, εγώ μονάχος μου θα σώσω τη γη. Αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω». Και η φράση αυτή του Νίκου Καζαντζάκη στο νου μου, ενώ “περιεργαζόμουν” το υλικό που μου έστειλε ηλεκτρονικά ο δάσκαλός τους. Τη φωνή της τάξης τους νόμιζα ότι άκουγα. Φωνή ευθύνης! Πολλά εύγε και γι’αυτήν σας την ξεχωριστή ενασχόληση, καλέ μου φίλε και συνάδελφε και καλά μου Πεμπτάκια!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος

Στο πλαίσιο των εργαστηρίων δεξιοτήτων ασχολούμαστε το πρώτο τρίμηνο της σχολικής χρονιάς με το περιβάλλον και συγκεκριμένα με την κλιματική αλλαγή και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς, τα παιδιά προκειμένου να απολαμβάνουμε τις χαρές του πλανήτη που μας φιλοξενεί! [ …]

Μέσα από τις δράσεις και την έρευνα μας σε εβδομαδιαία βάση, είτε στο προαύλιο του σχολείου μας, είτε μέσα στην τάξη αλλά και το απόγευμα στις καθημερινές μας συνήθειες, συνειδητοποιήσαμε ότι καμία ενέργειά μας δεν είναι ασήμαντη! Απαιτείται συνεχής ενημέρωση και ευαισθητοποίηση όλων μας προκειμένου να συμβάλλουμε στην αλλαγή- προς το καλύτερο- του Πλανήτη μας αλλά και του κλίματος του! Κάθε χρόνο ακούμε και βιώνουμε έννοιες που πριν λίγα χρόνια ήταν πολύ μακρινές για τον τόπο μας! Τροπικές καταιγίδες, πλημμύρες, καύσωνες και αφρικάνικη σκόνη για μεγάλα χρονικά διαστήματα, πυρκαγιές και ανομβρία, πολικοί χειμώνες και παγετοί, βαρομετρικά από τη Σιβηρία που φτάνουν μέχρι και την Κρήτη […]

Για να αποφευχθεί η επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής, πρέπει να αναλάβουμε δράση για να μειώσουμε σημαντικά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και να προσαρμοστούμε στις αλλαγές που συμβαίνουν τώρα και στο μέλλον για τον περιορισμό των ζημιών. Η επιστήμη είναι ξεκάθαρη: πρέπει να δράσουμε επειγόντως και μάλιστα μαζί! Όλα τα μέρη της κοινωνίας και κάθε άτομο μπορεί να παίξει τον ρόλο του. Εμείς τα πεμπτάκια του Ε΄2 του 8^ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων έχουμε ήδη ξεκινήσει… Εσείς οι μεγάλοι είστε έτοιμοι να μας ακολουθήσετε;

Οι μαθητές και ο δάσκαλος του Ε΄2 του 8^ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την προστασία της Γης

Να σταματήσουμε να μολύνουμε τις θάλασσες, τις ακτές, να κόβουμε δέντρα και να καίμε τα δάση

• Να σταματήσουμε να καταναλώνουμε προϊόντα που τα περισσότερα είναι άχρηστα.

• Να ανακυκλώνουμε τις χάρτινες και πλαστικές συσκευασίες στους μπλε κάδους ανακύκλωσης.

• Να χρησιμοποιούμε το ποδήλατο, τα πατίνια και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αντί για το αυτοκίνητο περιορίζοντας έτσι τη θερμοκρασία, το θόρυβο και τα καυσαέρια

• Να κάνουμε Ανακύκλωση το Αλουμίνιο, το χαρτί, το πλαστικό, το γυαλί και να μην χρησιμοποιούμε πλαστικές σακούλες.

• Να χρησιμοποιούμε τα Ανακυκλώσιμα υλικά

• Να μη σπαταλούμε το νερό άσκοπα

• Να χρησιμοποιούμε Ανακυκλώσιμες Πηγές Ενέργειας! Μπορεί η εγκατάστασή τους να κοστίζει λίγο περισσότερο αλλά σίγουρα αξίζει…

Γράφω μια «περιβαλλοντική» ευχή για τον πλανήτη

Να μην έχει άλλες πυρκαγιές και πλημμύρες»

Δάφνη Αντωνιάδη

«Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι της Γης, να βοηθήσουν τη Γη μας να βάλλουμε ένα μεγάλο τσιρότο προκειμένου να επουλώσουμε τις πληγές που εμείς οι ίδιοι της προξενήσαμε»

Μαρία Μιχαέλα Γιαλεδάκη

« Εύχομαι να προστατεύουμε τη φύση και το περιβάλλον»

Μάριος Σηφάκης

«Εύχομαι οι άνθρωποι να σταματήσουν να καταστρέφουν το περιβάλλον»

Γιάννης Ριτζάκης

« Εύχομαι από εδώ και στο εξής να είναι η Γη καθαρή χωρίς κανένα μα κανένα πρόβλημα»

Δανάη Χαροντάκη

« Πολλές ευχές για μια καθαρή Γη και ένα καθαρό, χωρίς μολύνσεις περιβάλλον»

Μιχάλης Καλλιώρας

Καιρικές Αλλαγές

Οι καιρικές οι εποχές

εύκολα και γρήγορα αλλάζουν,

έρχεται μεγάλη κακοκαιρία

Οι ειδικοί φωνάζουν!

Ήλιο και καθαρό ουρανό

έχουμε για λίγη ώρα

έρχεται αέρας και βροχή

Χειμώνας αρχίζει τώρα!

Ο ήλιος λάμπει στον ουρανό

σε λίγο συννεφιάζει!

Συχνά αλλάζει ο καιρός,

ηατμόσφαιρα αλλάζει

Δυνατός αέρας έρχεται

μαδούν δέντρα λουλούδια!

Σταματούν απότομα

στις γειτονιές τραγούδια!

Πουλιά και αηδόνια πάψανε

να γλυκοκελαηδούνε!

Τρέχουν κρυψώνα για να βρουν

καλά να φυλαχτούνε!

Και τα παιδιά εις το σχολειό

λένε να μην πάνε!

Να μείνουνε στο σπίτι τους

ηλεκτρονικά να μελετάνε!

Και όταν θα φτιάξει ο καιρός

χωρίς βροχή κι αέρα

Να συνεχίσουμε τις δουλειές

Όπως την άλλη μέρα

Βροχές πλημμύρες άνεμοι

μας έχουν κατακλύσει!

Καύσωνες φωτιές και οι σεισμοί

μας έχουνε φοβίσει!

Μέτρα άμεσα αν δεν λάβουμε

μια λύση για να βρούμε

Σε λίγα χρόνια μόνοι μας

Σε έρημη Γη θα ζούμε!

Οι μαθητές της τάξης

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την προστασία της Γης

• Να σταματήσουμε να μολύνουμε τις θάλασσες, τις ακτές, να κόβουμε δέντρα και να καίμε τα δάση

• Να σταματήσουμε να καταναλώνουμε προϊόντα που τα περισσότερα είναι άχρηστα.

• Να ανακυκλώνουμε τις χάρτινες και πλαστικές συσκευασίες στους μπλε κάδους ανακύκλωσης.

• Να χρησιμοποιούμε το ποδήλατο, τα πατίνια και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αντί για το αυτοκίνητο περιορίζοντας έτσι τη θερμοκρασία, το θόρυβο και τα καυσαέρια

• Να κάνουμε Ανακύκλωση το Αλουμίνιο, το χαρτί, το πλαστικό, το γυαλί και να μην χρησιμοποιούμε πλαστικές σακούλες.

• Να χρησιμοποιούμε τα Ανακυκλώσιμα υλικά

• Να μη σπαταλούμε το νερό άσκοπα

• Να χρησιμοποιούμε Ανακυκλώσιμες Πηγές Ενέργειας! Μπορεί η εγκατάστασή τους να κοστίζει λίγο περισσότερο αλλά σίγουρα αξίζει…

Οι Μαθητές/ριες του Ε΄2 του 8^ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων

κι ο δάσκαλός τους!

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 27.11.2021)

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10220483450852482

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ήμουν, λέει, κάπου στη μέση μιας μεγάλης άδειας πλατείας, μιας πλατείας στρωμένης με ψιλή αχνιστή, κόκκινη άμμο, σαν χαμένος. Δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι ώρα ήταν, στην πραγματικότητα δεν ήξερα κι αν ήταν μέρα η νύχτα, γιατί ένα τεράστιο άρρωστο κίτρινο σύννεφο κρεμόταν πάνω μου κι έκρυβε τον ουρανό. Καταλάβαινα πως ήταν πολυτέλεια να σκεφτώ την ημερομηνία και προσπαθούσα να εντοπίσω τουλάχιστον πού βρίσκομαι… Μάταιος κόπος! Η ψιλή αχνιστή άμμος κάτω και η κίτρινη ομπρέλα πάνω δεν μου έλεγαν τίποτα. Κάποια μικρή σχετικά τρύπα που υπήρχε ακριβώς στην κορφή του άρρωστου κίτρινου σύννεφου, μου δημιούργησαν την αίσθηση ότι βρίσκομαι κάτω από ένα αναποδογυρισμένο τεράστιο πυργιάλι, αλλά δεν με βοήθησε περισσότερο […]

Κι επειδή υπήρχε άμεσος κίνδυνος για τη ζωή μου, αναγκάστηκα να πάρω τα μάτια μου από την άμμο και να τα στρέψω ψηλά στην οροφή του κίτρινου σύννεφου και ειδικά στην τρύπα που έχασκε σαν έκπληκτο στόμα, ακριβώς από πάνω μου. Η κίνησή μου αυτή ήταν βέβαια ασυναίσθητη, αφού ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να συναντούσα εκεί ανθρώπους. Μένοντας, όμως, με τα μάτια καρφωμένα εκεί, διαπίστωσα ότι η τρύπα, από τη μία μετακινιόταν σιγά- σιγά προς ένα ορισμένο σημείο του ορίζοντα και από την άλλη όλο και μίκραινε από λίγο λίγο, αλλά σταθερά. Οι διαπιστώσεις αυτές με οδήγησαν στη σκέψη ότι η τρύπα ήταν η μόνη διέξοδος, η μόνη θύρα εξόδου. Έκανα, λοιπόν, την υπόθεση, ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι που ζούσαν γύρω μου, είχαν απέλθει, άγνωστο με ποιον τρόπο, αφήνοντάς με μόνο […]

Ήμουν, λοιπόν, στ’ αλήθεια εκτός τόπου και εκτός χρόνου! Το μέρος που ακόμα ζούσα(;) δεν είχε πια όνομα και ο χρόνος που που με ανεχόταν ακόμη, έμοιαζε μ’ έναν τεράστιο ακατέργαστο όγκο. Γιατί άραγε θα πρέπει να ονοματίσω τις ατελείωτες εκτάσεις της απαίσιας κίτρινης άμμου και για ποιο λόγο θα ‘πρεπε να κόψω τον τεράστιο όγκο του χρόνου σε μέρες, σε μήνες και σε χρόνια; Όχι, δεν υπήρχε καμιά ανάγκη να κάμω ούτε το ένα ούτε το άλλο! Η έλλειψη αυτή της ανάγκης αμφισβητούσε βέβαια την ανθρώπινη υπόστασή μου. Ο κίνδυνος να μεταμορφωθώ σε ζώο, αφού δεν στηριζόμουν πια στο πού, στο πότε και στο πώς, ήταν άμεσος. Ένας άνθρωπος μόνος είναι σίγουρα ένας άνθρωπος, μα ο τελευταίος μόνος άνθρωπος δεν είναι καθόλου άνθρωπος, αφού κανείς δεν μπορεί να πει γι’ αυτόν, πού έζησε, πότε έζησε και πώς έζησε… […]

Ίσως φαίνεται «παράξενη» η παραπάνω στάση. Είναι αποσπάσματα από ένα κείμενό μου που δημοσιεύθηκε στα “Χ.ν.” το 1990 στη στήλη μου “Παράλληλα και όχι μόνο”. Το θυμήθηκα ενώ ετοίμαζα τον αυριανό παιδότοπο, στον οποίο τα παιδιά του 8ου Δημ. Σχολείου Χανίων, έχοντας σε ρόλο εμψυχωτή τον δάσκαλο τους, τον καλό μου φίλο Βαγγέλη Παγωνίδη, ασχολούνται με το μέγα θέμα που απασχολεί τον πλανήτη μας, την κλιματική αλλαγή.

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ  -   ΚΑΜΙΑ ΜΑΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΗ - Η ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΜΑΝΣΗ

Της Αγίας Αικατερίνης χθες, του Αγίου Στυλιανού σήμερα. Χρόνια πολλά και καλά στις πολλές Κατερίνες, Καίτες, Κατίνες, Στέλλες, Στελλίνες, Στυλιανές, Στέλιους, Στελήδες, Στυλιανούς και όπως αλλιώς τίς (τούς) λένε εορτάζουσες και εορτάζοντες. Και γιορτή του Αγίου Νίκωνα του Μετανοείτε σήμερα, του καλόγερου που γύρισε στην Κρήτη, όταν την ελευθέρωσε ο Νικηφόρος Φωκάς απ’ τους Σαρακήνους (961), απ’ τη μία άκρη μέχρι την άλλη, φωνάζοντας «Μετανοείτε» – τι η πλειοψηφία των κατοίκων της είχαν αλλαξοπιστήσει. Ξεχασμένη, ωστόσο, στο νησί μας η Χάρη του.

Τίποτα δεν κερδίζεται, αν δεν αγωνιστούμε για να το κερδίσουμε και τίποτα δεν χάνεται, αν δεν αγωνιστούμε για να μη χαθεί. Εκτός και αν η τύχη έχει υπογράψει μαζί μας συμβόλαιο προστασίας… Μια απ’ τις σκέψεις που κάνω ενώ αρχίζει η μέρα. Πολύβιο Δημητρακόπουλο στη “Σιδηρά Διαθήκη” του μου θυμίζει… Και τον νεότερο υποψήφιο για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ Παύλο Χρηστίδη, ωστόσο, που είπε στη συνέντευξη που έδωσε στον διευθυντή της εφημερίδας μας Παρασκευά Περάκη: «Το κυριότερο που έμαθα κοντά στο πλευρό της Φώφης Γεννηματά ήταν πως καμιά μάχη δεν είναι μια χαμένη μάχη. Μαζί της έμαθα να μην το βάζω κάτω ποτέ και να αγωνίζομαι δίκαια και με το κεφάλι ψηλά». Ωραίος και ως μαθητής και ως δάσκαλος!

«Του πετρελαίου η τιμή πήρε την ανηφόρα/ γι’ αυτό και το καλοριφέρ δεν το ανάβω τώρα», μας λέει στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να στρίψει…, όπως το συνηθίζει, από την «οδό του έρωτος» στη δεύτερη: «Το κρύο και η παγωνιά δε με επηρεάζει/ στην αγκαλιά σου, μάτια μου, και τον χειμώνα λιάζει», μας λέει.

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 26.11.2021) 

https://www.haniotika-nea.gr/o-teleytaios-anthropos/

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

 ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ - 24 Νοεμβρίου 2012

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ότι μας δίνουν και τις τρεις δόσεις που περιμέ-

νουμε να μας δώσουν τη Δευτέρα, μαζεμένες. Ας πούμε ότι

αντιμετωπίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και το ζή-

τημα βιωσιμότητας του χρέους. Ας πούμε ότι όλα πήγαν κα-

λύτερα και από ό,τι η ελληνική κυβέρνηση περίμενε να πάνε.

Ε και; Θ? αλλάξουν τα πράγματα από μόνα τους, αν εμείς δεν

τα αλλάξουμε; Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρ-

βουνα.

Ο ΛΟΓΟΣ στον διάσημο Ελληνα φιλόσοφο Παναγιώτη Κον-

δύλη που έφυγε απ? τη ζωή πριν από 14 χρόνια. 'Καμιά συμ-

μαχία και καμιά προστασία δεν κατασφαλίζει όποιον βρίσκεται

μαζί της σε σχέση μονομερούς εξάρτησης. Τα δίκαια της Ελ-

λάδας δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται

ένας παρίας με διαρκώς απλωμένο το χέρι, κάποιος που ζει

από δάνεια, επιδοτήσεις και προγράμματα στήριξης'. Οταν

αυτός τα έλεγε, οι πολιτικοί μας φορούσαν ωτασπίδες.

ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ μνημόνια, φτάνουν δεν θέλουμ? άλλο,/ τα

τρία μας εκάμανε κακό πολύ μεγάλο! Ως εδώ και μη παρέκει

θα μπορούσε να έχει τίτλο η μαντινάδα που μου έστειλε προ-

χθές ο Ηλίας ο Σταματάκης. Ούτε παραγγελιά να του την είχα.

ΑΝΕΡΓΙΑΣ το ανάγνωσμα... Ο τίτλος του κύριου θέματος

στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας μας. Κάθε μέρα πλησιαί-

νουν οι συμπολίτες μας που καταπίνει η δράκαινα...

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΥΣΙ έτσι κι εφέτος δεν παρέθεσε την 'ει-

θισμένη εόρτια τράπεζα', χθες ημέρα των ονομαστηρίων του

(του Αγίου Αμφιλοχίου) ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Κι-

σάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος Ανδρονικάκης. Αντ? αυτού και

μετά τη Θεία Λειτουργία που τέλεσε στο Μοναστήρι της Γω-

νιάς παρέθεσε γεύμα αγάπης στους τροφίμους του Αννου-

σάκειου Ιδρύματος και παρακάλεσε να δώσουν όποιοι

επιθυμούν, αντί για να του κάνουν δώρο, σ? αυτό τις δωρεές

τους. Να θυμίσουμε ότι εκτός των άλλων δράσεών του το

Αννουσάκειο Ιδρυμα προσφέρει 1.500 μερίδες φαγητού σε

συνανθρώπους μας που πεινούν. Και εις έτη πολλά και διά

της στήλης Σεβασμιότατε!

ΤΟ 18ο ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ του πατέρα μου σήμερα. Σή-

μερα ημέρα των γενεθλίων μου. Στη μνήμη του αφιερωμένο

το ποίημα με το οποίο κλείνω τη στήλη...

Ο ΑΝΤΩΝΙΟΣ πολέμησε για τελευταία φορά τον Οκταβιανό

στην Αλεξάνδρεια. Προτού ακόμη αρχίσει η μάχη, ο στόλος

και το ιππικό του αυτομόλησαν στον εχθρό και ο ίδιος νική-

θηκε, αφού του έμειναν πολύ λίγες δυνάμεις. Επέστρεψε, λοι-

πόν, στο παλάτι, ψάχνοντας για την Κλεοπάτρα. Αυτή είχε

δώσει εντολή να του πουν ότι αυτοκτόνησε, ενώ ήταν ακόμη

ζωντανή. Ο Αντώνιος, τότε, είπε: 'Γιατί, λοιπόν, αργείς, Αντώ-

νιε; Τη μόνη πρόφαση που σου έμεινε να αγαπάς τη ζωή σου

την πήρε η τύχη'. Και λύνοντας τον θώρακα του είπε 'Κλεο-

πάτρα, δεν λυπάμαι που σε έχασα. Γιατί αμέσως θα έλθω

κοντά σου, εκεί που είσαι. Λυπάμαι μονάχα γιατί εγώ, ένας

τέτοιος άνδρας, φάνηκα κατώτερος στην ψυχή από μια γυ-

ναίκα'. Χτυπήθηκε, λοιπόν, με το εγχειρίδιό του στην κοιλιά,

αλλά δεν πέθανε αμέσως. Πέθανε λίγο αργότερα στην αγκα-

λιά της Κλεοπάτρας. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστο-

ρίας', εκδ. 'Σαββάλας'.

'Και την καρυδιά εγώ θα την φυτέψω, μου ?πε την άλλη μέρα ο

πατέρας μου/ όταν τελειώσαμε με τις ελιές./ Λένε πως όποιος

φυτέψει καρυδιά,/ την βγάζει, δεν την βγάζει, την χρονιά,/ σκε-

φτόμουν, ενώ άνοιγα τον λάκκο./ Μάζευα τα καρύδια εφέτος/

δεκαοχτώ χρόνια μετά το φευγιό του/ και τα θυμήθηκα όλα

τούτα./ Κοντά σ? αυτά και πως,/ στον χρόνο απάνω/ όταν κατά-

λαβε πως έφτασε το τέλος του/ μια ήταν η χάρη που μου ζή-

τησε./ Να τον πάω μέχρι το χωράφι/ για ν? αποχαιρετήσει τα

δέντρα/ τα τελευταία απ? τα πολλά που φύτεψε'..

Από το ποίημα του γράφοντος '24 Νοεμβρίου'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Χανιώτικα νέα (24.11.2012) ΚΑΙ Ιστολόγιό μου

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ; 

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

Χιλιάδες κρούσματα, δεκάδες θάνατοι, το ΕΣΥ και οι ΜΕΘ στα όριά τους…Τι περισσότερο δηλαδή πρέπει να συμβεί για να κατανοήσουμε τη σοβαρότητα του θέματος;Ακόμη μία φορά οι γνωστοί-άγνωστοι παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια εις βάρος κυρίως εκείνων των εύπιστων που έχουν φτάσει να αμφισβητούν ακόμη και την… πραγματικότητα, ακόμη και τη επιστήμη!Ζούμε τραγελαφικές καταστάσεις, που δυστυχώς όλο και περισσότερο τείνουμε να συνηθίσουμε!

Επί σχεδόν δύο χρόνια, υπάρχει η προσπάθεια της Ιατρικής Επιστημονικής Κοινότητας σε όλο τον κόσμο να βρεθεί τρόπος να αντιμετωπιστεί ο φονικός ιός! Συντεταγμένα οι επιστήμονες μπόρεσαν να φτάσουν σε κάποια λύση η οποία αποδεδειγμένα είναι προς όφελος της υγείας μας, ένα όπλο κατά του φονικού ιού!

Είναι σίγουρο ότι εάν δεν είχαμε το παραπάνω δεδομένο, οι ίδιοι αυτοί “αρνητές των πάντων” θα πιπίλιζαν την καραμέλα: «μα πώς γίνεται και δεν βρήκαν ακόμη ένα φάρμακο»;

Δεν είναι πια αστείο! Ποτέ δεν ήταν!

Άνθρωποι καθημερινά πεθαίνουν, δεκάδες καθημερινά και στη χώρα μας!

Πολλές οι γνωστές περιπτώσεις σε πολλούς από εμάς πια, μη αμφισβητήσιμες! Ανθρωποι που νοσηλεύτηκαν, και ευτυχώς ξεπέρασαν-απέφυγαν τον θάνατο, μας μιλούν για τις δύσκολες στιγμές τους!

Επιπλέον, αυτά που πληροφορούμασταν στην αρχή της πανδημίας, για τα θύματα στην Ιταλία και κάποιοι τα αμφισβητούσαν, πλέον τα ζούμε σε μικρότερο βαθμό εδώ!

Ο εμβολιασμός έχει βοηθήσει κι ενώ προσπαθούμε να κρατήσουμε την οικονομία ανοικτή!

Αντί επιλόγου θέτω μόνο δύο ερωτήματα: πώς μπορούμε να μένουμε αναίσθητοι απέναντι στους θανάτους -κάθε μέρα- εκείνων που νόσησαν, νοσούν; Σηκώνουμε παντιέρα και άστους να πεθαίνουν;

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 24.11.2021) 

 https://www.haniotika-nea.gr/anaisthitoi-ston-thanato/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2021

«Πέρασε το 2020, ως η πλέον νεκρά και ψυχοφθόρα περίοδος για ολόκληρη τη χώρα σε θέματα πολιτισμού – εκδηλώσεων και παρουσιάσεων του έργου των δημιουργών. Αυτή η πρωτοφανής πτώση λειτουργίας και παραγωγής έργου, δημιούργησε μία κατάσταση έντονης ανησυχίας, προετοιμασίας και σταδιακής εξόδου από την υπάρχουσα κατάσταση, ώστε η αναμενόμενη έκδοση της Λογοτεχνικής χρονιάς του 2021, ν’ αποτελεί ένα περίοπτο και ουσιαστικό κρίκο επικοινωνίας και επαναφοράς στην κανονικότητα». Τα που γράφει αρχίζοντας τον πρόλογό του, στον φετινό ιδιαίτερα επιμελημένο 290 σελίδων ετήσιο τόμο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνικής, με τίτλο “Λογοτεχνική χρονιά”, που περιλαμβάνει κείμενα (πεζά και ποιητικά) 73 μελών της, ο πρόεδρός της (μας) διακεκριμένος ποιητής και ζωγράφος Κώστας Καρούσος. Για να συνεχίσει: «Εδώ θα φανεί το μεστωμένο πνεύμα του λογοτέχνη, η εκφραστική μας ολοκλήρωση, η ποιοτική και αισθητική πλευρά του έργου μας, το κοπιαστικό οδοιπορικό πολλών μηνών αναμονής, ποιητικής και πεζογραφικής ανίχνευσης των δυνατοτήτων μας, η αισιόδοξη φορά και εμπέδωση της λογοτεχνικής μας παρουσίας και η ωριμότητα του κάθε δημιουργού».

«Ύψιστο χρέος και καθήκον όλων μας, να αναπληρώσουμε τα κενά λειτουργίας και συμμετοχής, στα προσεχή προγράμματα της ΕΕΛ, από το φθινόπωρο, με κεντρικό άξονα τη θυσία των Ελλήνων του ’21 και το ξεκίνημα νέων κατακτήσεων στη ζωή, ιδιαίτερα στον πολιτισμό και στο κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής, και να αναδείξουμε το σημαντικό και πλούσιο έργο της ιστορικής μας ΕΕΛ, στον ευρύτερο κοινωνικό- πνευματικό και λογοτεχνικό μας χώρο», γράφει κλείνοντας τον πρόλογό του ο σημερινός πρόεδρος της Εταιρίας που ιδρύθηκε το 1934 με πρώτους προέδρους της τον Γρηγόριο Ξενόπουλο, τον Μιλτιάδη Μαλακάση, τον Μιχαήλ Αργυρόπουλο και τον Νίκο Καζαντζάκη.

Ημερίδα, αφιέρωμα στη Γυναίκα, για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του ‘21, προχθές 21 Νοεμβρίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Εταιρίας στην Αθήνα. “Οι γυναίκες της Κρήτης του ’21”, το θέμα της πρώτης απ’ τις τέσσερις εισηγήσεις, με ομιλήτρια την ποιήτρια και μέλος του Δ.Σ. της Εταιρίας Βίβιαν Γιαννούδη – Αυγερινού. Ωσεί παρών! Να παίρνω τον λόγο, μετά την εισήγηση, και να μιλώ ειδικά για τη σημαία που ύφανε η μεγάλη κόρη τού Δασκαλογιάννη, η Μαρία, για τον Σηκωμό του 1770 είδα προχθές στ’ όνειρό μου… Συνεχίζουμε! Κόντρα στον κορωνοϊό συνεχίζουμε!

ΚΑΙ,,, ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΑΡΧΙΣΕ ΤΟ ΛΙΟΜΑΖΩΜΑ - ΠΕΝΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΧΑΪΔΕΜΕΝΟΠΟΥΛΟΥ

«Άρχισε το λιομάζωμα μελαχρινό μου ταίρι/ έλα να πάμε στις ελιές πιασμένοι χέρι χέρι.// Αν τις ελιές αγάπη μου μαζέψουμε ομάδι/ θα βγάλουμε του έρωτα έξτρα παρθένο λάδι». Το τραγούδι του αξέχαστου Κώστα Μουντάκη, μου θύμισε με τις σημερινές μαντινάδες της η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη μα και ότι ακόμη δεν βγήκα στις ελιές…

 

Πέντε (5) βιβλία από την και καθηγήτρια ιταλικής γλώσσας, συγγραφέα – ποιήτρια Γεωργία Χαϊδεμενοπούλου που ήρθε πρόσφατα στα Χανιά και υπηρετεί στο 2ο Γυμνάσιο Χανίων, για μένα: “Ένας κύβος παραμύθια” (εκδ. ΟΣΤΡΙΑ), “Comparazione di Quattro, Racconti Gialli di scrittori Italiani e΄ Greci. Campieri, Fois, Mama lucas, Danelli”, (εκδ. EDIZIONI UNIVERSUM), “Ωρίωνας”, (εκδ. ΟΣΤΡΙΑ) και “Όταν νοσούνε τα παιδιά, όπλα η φύση έχει πολλά”. (εκδ. ΑΠΟΣΤΑΚΤΗΡΙΟ) οι τίτλοι τους. Τα τέσσερα δικά της. Με συμμετοχή ποιημάτων της στο 5ο, στο Λεύκωμα Λογοτεχνίας Ποίησης της Ένωσης Συγγραφέων – Λογοτεχνών Ευρώπης (εκδ. ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ) «Περιπλανιέμαι, ταξιδεύω/ κάθε τι πολύτιμο μαζεύω./ Άραγε πού οδεύω;/ Τη φορά του ανέμου ακολουθώ/ με τα μάτια μου παρατηρώ/ από τις μυρωδιές γύρω μου μεθώ./ Αφουγκράζομαι, γεύομαι, αγγίζω/ να πετάξω δυνατά πασχίζω». Τα που μας λέει, μεταξύ των άλλων, στο ποίημα της “Της γνώσης τα φτερά”. Συγχαρητήρια, καλή συνέχεια και καλοτάξιδο το βιβλίο σου “Όταν νοσούνε τα παιδιά…”, του οποίου η παρουσίαση έγινε χθες, Δευτέρα 22 Νοεμβρίου και ώρα 7 μ.μ. στο 2ο Γυμνάσιο Χανίων.

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 23.11.2021) 

https://www.haniotika-nea.gr/logotechniki-chronia-2021/

ΧΡΥΣΑ

 ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΧΑΦΙΕΔΕΣ

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

H Χούντα εκτός του ότι κατάργησε τις εκλογές και τις πολιτικές ελευθερίες, επέβαλε και μια σειρά από απαγορεύσεις και περιορισμούς που αφορούσαν καθέναν που ξεστράτιζε από τον ίσιο δρόμο. Η ομοφυλοφιλία πχ κατατασσόταν στις γενετήσιες ανωμαλίες και στις πιθανές αιτίες για εγκληματική πράξη. «Αι φορούσαι ανδρικήν περισκελίδα έχουσι λεσβιάζουσαν ροπήν». Κατά τον Παττακό οι μίνι φούστες εμπόδιζαν την παραγωγικότητα, γιατί οι άνδρες κοίταγαν τις γυναίκες και δεν έκαναν τη δουλειά τους. Οι περισσότερες απαγορεύσεις είχαν βέβαια στόχο τη νεολαία, με ειδικές διατάξεις για την εμφάνιση, την ψυχαγωγία κλπ. «Απαγορεύεται το θαμίζειν εις κέντρα κακόφημα, το ΣΥΣΦΑΙΡΙΖΕΙΝ, το ΒΩΜΟΛΟΧΕΥΕΣΑΘΑΙ μετά πολιτών και το ΣΥΝΟΜΠΡΕΛΙΖΕΣΘΑΙ».

Το αποκορύφωμα βέβαια της γελοιότητας τόσο σε περιεχόμενο όσο και στην κακοποίηση της γλώσσας ήταν ο εσωτερικός κανονισμός των Παιδαγωγικών Ακαδημιών. «Των εριτίμων κυριών και δεσποινίδων, η ατιμέλεια προκαλεί αποστροφήν. Ούτω, έτι πλέον το καπνίζειν υπό των γυναικών, το ΜΙΝΙΦΟΥΣΤΟΦΟΡΕΙΝ, το ΟΦΡΥΟΒΛΕΦΑΡΟΓΡΑΦΕΙΝ σκορπίζουν αηδίαν, διότι το Εκπαιδευτήριον δεν είναι αίθουσα ντιορικών επιδείξεων αλλά ιερά Κιβωτός θείων λειτουργημάτων».
Στο διασωθέν ποινολόγιο του Γυμνάσιου Νεάπολης Λακωνίας περιλαμβάνονται διάφορες αστείες ποινές. Ενα αγόρι αποβάλλεται γιατί έκανε ποδήλατο, ένα κορίτσι ακολουθεί την ίδια τύχη επειδή αγόρασε τη φωτογραφία του αγαπημένου της ηθοποιού από το περίπτερο, δυο αγόρια περνούν από ανάκριση γιατί γεύτηκαν μανταρίνια από ξένη μανταρινιά.
Επιμύθιο: Όλα απαγορεύονταν, εκτός από τους χαφιέδες. «31.5.1968. Επιβάλλεται η ποινή της διημέρου αποβολής εις τον μαθητήν της ΣΤ΄ τάξεως Ψ.Λ., διότι δεν εξετέλει επαρκώς τα καθήκοντά του ως επιμελητής της τάξεως, ήτοι δεν ανέφερεν τους φωνασκούντας μαθητάς κατά την είσοδον εις την τάξιν"

https://www.pancreta.gr/voices.php?p=19610

ΠΟΙΗΣΗ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ*

Τριών χρονών παιδούλα 

κι όμως δε διστάζει ν’ αφήνει 

μέρα και νύχτα την εικόνα της 

και εν είδει αέρινης πνοής 

να υπερίπταται 

πάνω από την αγαπημένη πόλη

που προστάτιδά της ανέλαβε.

Καμιά εντολή του γέροντα πατέρα της,

κανένα παρακαλώ της ηλικιωμένης μάνας της,

κανένας φόβος απ’ τα απαγορεύεται των ιερέων,

που έχουν την κηδεμονία της,

τίποτα δεν την εμποδίζει.

Προς μεγάλη απογοήτευση του αγιογράφου της.

Έτοιμη πάντα 

να προστρέχει σε βοήθεια 

όλων που έχουν την ανάγκη της, 

η μικρούλα Παναγιά των Εισοδίων.

* Αναφορά στην Πολιούχο των Χανίων, στην Παναγία την Τριμάρτυρη, το κεντρικό κλίτος της οποίας είναι αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ, ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ( Τα χελιδόνια του μοναχού, Εκδ. Κοινωφελές Ίδρυμα " Αγία Σοφία" - Πυξίδα της Πόλης), Χανιά 2020 

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10220452950289987

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 ΜΑΡΙΑ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗ - ΝΤΟΥΖΑ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο! Καλή Παναγιά!

“Εορτή εορτών” και “πανήγυρις πανηγύρεων” για την πόλη των Χανίων, τα Εισόδια της Θεοτόκου που γιοργάζει η εκκλησία μας αύριο, 21 Νοεμβρίου. Προστάτις της πόλης μας η μικρούλα Παναγιά που “κατοικοεδρεύει” στο κεντρικό κλίτος της Τριμάρτυρης, του Καθεδρικού μας ναού, που είχε γίνει επί τουρκοκρατίας σαπουνοποιείο και έχει συνδεθεί άρρηκτα με την ιστορία της τα τελευταία 160 χρόνια. 

Στην Τριμάρτυρη ειδικότερα αλλά και στην μεγάλη των Εισοδίων γιορτή γενικότερα είναι αφιερωμένος ο σημερινός Παιδότοπος.

Να ’ναι καλά η ξεχωριστή πνευματική δημιουργός του τόπου μας, η φίλη φιλόλογος Μαρία Βογιατζάκη - Ντούζα, για το «ναι» της και σ’ αυτήν την πρότασή μου. Δικά της όλα τα σχετικά ποιήματα και εικονοποιήματα!

Χρόνια πολλά και καλά σε όλους και ξεχωριστά βέβαια στις εορτάζουσες Μαρίες και Δέσποινες!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος

21 Νοέμβρίου, των Εισοδίων μέρα,

γιορτάζει η Πολιούχος μας, η ουράνια Μητέρα

Τριμάρτυρη την είπανε, κοντά 'ναι στο Λιμάνι

και θα τη βρεις στο δρόμο σου, σαν πας για Σαντριβάνι

Είν' ο Μητροπολιτικός Ναός της πόλης των Χανίων,

μια εκκλησιά μοναδική, ιστορικών στοιχείων

Απ' τον καιρό των Ενετών και την Τουρκοκρατία,

ένα κεράκι άναβε πάντα στην Παναγία,

δύναμη στους χριστιανούς να δίνει και στην πόλη

και ο πασάς επέδειξε την ανοχή του όλη

Σαπουναριό την είχανε οι Τούρκοι καμωμένη,

μα στις καρδιές των χριστιανών τόπος ιερός θα μένει

Στη θέση τη σημερινή χτίστηκε το '60(1860)

και δυο φορές επέρασε καταστροφές πολλές

Στην Κρητική Επανάσταση, μα και στην Κατοχή,

που οι Γερμανοί βομβάρδιζαν, χωρίς αναστολές

Μα οι πολίτες μπόρεσαν με χρήματα δικά τους,

να κάμουν την Τριμάρτυρη και πάλι κόσμημά τους

Το απολυτίκιο των Εισοδίων

Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν Ναω του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν Χαίρε της οικονομίας του Κτιστού η εκπλήρωσις.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου

Μεγάλη Θεομητορική Εορτή στη χριστιανοσύνη,

που είναι η βάση κι η αρχή, για τη μετέπειτα ζωή

Εκείνης, που επρόκειτο Μάνα Θεού να γίνει

Με σεβασμό κι ευλάβεια πιστοί του κάθε τόπου,

υμνούνε τα Εισόδια της Μάνας Θεοτόκου

Τριών χρονών η Μαριάμ ήταν, όταν την πήραν

οι γερασμένοι Της γονείς και στο Ναό Την πήγαν

Τάμα Την είχαν στο Θεό κι οι δυο να Τη χαρίσουν,

γιατί Αυτός τους άξιωσε παιδί να αποκτήσουν

Τις προσευχές τους άκουσε, που λέγαν κάθε μέρα

και στα βαθιά γεράματα κάμανε θυγατέρα

Κόρη όμορφη, ευγενική, με χάρες προικισμένη,

που για Μητέρα του Χριστού ήταν προορισμένη

Χρόνια Πολλά

21 Νοέμβριου

είναι μέρα δική Της,

γιατί εμπήκε στο Ναό

η Άγια Μορφή Της

Χρόνια Πολλά μας, φίλοι μου,

να 'ναι πάντα κοντά μας

Κι όπως εμπήκε στο Ναό,

να μπει στα σπιτικά μας

Ας Την παρακαλέσουμε

με όλη την καρδιά μας,

να βρίσκεται στους δρόμους μας,

στη λύπη, στη χαρά μας

Χρόνια Πολλά σου Δέσποινα,

Μάριε και Μαρία,

πλάι σας να 'ναι η Παναγιά,

σ΄όλη σας την πορεία

Tα Λαογραφικά των Εισοδίων

Μεσοσπορίτισσα τη λέν' της Παναγιάς τη Χάρη,

γιατί ο δρόμος της σποράς τη μέση του έχει πάρει

Μα και Πολυσπορίτισσα επίσης Τη γνωρίζουν,

γιατί να βράζουν σπορικά στη μέρα συνηθίζουν

Τα πάνε εις την εκκλησιά, να πάρουν ευλογία

και τα μοιράζουν ύστερα, μετά τη λειτουργία

Λένε, πως αποχαιρετά η Πούλια αυτή τη μέρα

κι άλλες σαράντα στη σειρά, παύει την καλημέρα

Τη μέρα αυτή μην ξεχαστείς, μια προσευχή να κάμεις,

στην εορτή της Παναγιάς, για να 'χουμε δυνάμεις

Ν' αντέχουμε τα δύσκολα, που η ζωή μας δίνει,

όσο είναι στο πλάι μας κάθε στιγμή Εκείνη

Θεοτοκωνύμια

Χίλια και δυο ονόματα κι αν έχει η Παναγία,

μία είναι η Χάρη Της, μία κι η ευλογία

Κάθε προσωνυμία Της έχει και μια ιστορία

και πλέκουν περιδέραιο στην Πάναγνη Μαρία

Αποκαλείται

Παλατιανή, Πανάχραντος, Πέτρα και Ψυχοσώστρα

και Πευκοβουνογιάτρισσα, Χρυσοπηγή και Σώστρα

Φιδούσα, Αχειροποίητος, Υψηλή, Υψηλοτέρα,

Μαυριώτισσα, Αθηνιώτισσα, του κόσμου Πλατυτέρα

Παλαιοκαστρίτσα, Μαλεβή, Πέτρα και Πελαγία,

Πολίτισσα, της Κορυφής, Προυσιώτισσα, Αγία

Και Τρυπητή και Σουμελά, μα και Φανερωμένη,

Φλεβαριανή, Χελιδονού, Χρυσοχεριά και Ξένη

Είναι και Χαζοβιώτισσα και Χρυσογαλατούσα

Και Τουρλιανή και Τριτιανή, Τρανή και Τριχερούσα

Είν’ η Χρυσοσκαλίτισσα και η Γλυκοφιλούσα,

Η Χρυσοσπηλαιώτισσα και η Βρεφοκρατούσα

Είναι η Σκουταριώτισσα κι η Πογυριστική,

Τροοδίτισσα, Τριμάρτυρη, Σεμνή, Τρανή, Αγνή

Είναι η Μυρτιδιώτισσα κι η Εκατονταπυλιανή,

Πελεκητή, Περίβλεπτος, αλλά και Υψενή

Πορταΐτισσα, Σκιαδενή, Παντάνασσα, Παρθένα,

Έχε στην Άγια Σκέπη Σου πρόσωπα αγαπημένα

Πάντιμη, Παμμακάριστη, Πανάχραντη, Μαρία,

Βοήθησε του κόσμου μας να έρθει η σωτηρία

Μαρία Βογιατζάκη Ντούζα

Φιλόλογος

Χανιώτικα νέα (Σάββατο,20.11.2021)