ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Ο "ΟΙΝΟΧΟΟΣ" ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΙΣΑΜΟ

Γράφει ο Ηλίας Ι. Κάκανος
 

Η ποιητική συλλογή της Φωτεινής Σεγρεδάκη “Οινοχόος” παρουσιάστηκε το απόγευμα της Δευτέρας στο Τσατσαρωνάκειο Πολύκεντρο στην Κίσσαμο παρουσία αρκετού κόσμου και φίλων της ποίησης.

Το βιβλίο παρουσίασαν οι Ευτυχία Δεσποτάκη με την Ανθούλα Νταγκουνάκη. Απαγγελία ποιημάτων έκαναν η Τόνια Μαζοκοπάκη, η Ινώ Γεωργακάκη, η Μάχη Χουρδάκη και ο Νικόλαος Τριποδάκης, ενώ το συντονισμό της εκδήλωσης είχε η Ελένη Γεωργακάκη. Στον χαιρετισμό της η συγγραφέας και τακτική συνεργάτιδα των “Χ.ν.” Φωτεινή Σεγρεδάκη ευχαρίστησε όσους συνέδραμαν στην πραγματοποίηση της εκδήλωσης, «την μητρόπολη, το βιβλιοπωλείο  “Εσπέρια” καθώς και τους φορείς που μας στηρίζουν, τον Δήμο μας, τον Φιλολογικό Σύλλογο, την Ένωση Πνευματικών Δημιουργών Χανίων, τα Χανιώτικα νέα και τους χορηγούς επικοινωνίας».

Για την συγγραφέα Φωτεινή Σεγρεδάκη δήλωσε στα “Χ.ν.” ο λογοτέχνης και δάσκαλος Βαγγέλης Κακατσάκης ότι «η Φωτεινή Σεγρεδάκη είναι μια ξεχωριστή πνευματική δημιουργός όχι μόνο της Κισσάμου, αλλά των Χανίων, της Κρήτης και ολόκληρης της Ελλάδος. Ο “Οινοχόος” της, είναι ένα βιβλίο το οποίος θα κάνει μια πραγματικά σπουδαία πορεία σε όλη την Ελλάδα». Από την πλευρά της η φιλόλογος και ποιήτρια Μάχη Χουρδάκη με δήλωση της σημείωσε ότι «η Φωτεινή Σεγρεδάκη είναι η πένα  της επαρχίας μας, των Χανίων και όλα τα χρόνια μάς συντροφεύει με το γράψιμο της και υπογραμμίζει όλα τα πολιτιστικά γεγονότα. Εχω προλογίσει το βιβλίο το οποίο το πρωτοδιάβασα και είναι μία συλλογή λυρικών ποιημάτων αλλά και ποιημάτων με σύγχρονη φόρμα, ιδιαίτερα ευαίσθητο που υπογραμμίζει διάφορες εκφάνσεις της ζωής της ανθρώπινης με τα καθημερινά της συναισθήματα και τα καθημερινά της προβλήματα».

Για την Φωτεινή Σεγρεδάκη η πρόεδρος του συλλόγου κυρίων και δεσποινίδων Καστελίου, φιλόλογος Ανθούλα Νταγκουνάκη τόνισε ότι «το θέμα “Οινοχόος” είναι αρκετά συμβολικό, θα πει κεραστής και θεωρώ ότι πράγματι η Φωτεινή μάς κερνά σήμερα ένα κρασί πολλών γράδων και καλεί τον καθένα να δοκιμάσει αυτό το πιώμα που περιέχει λυρισμό, συναίσθημα, αγγίζει την καρδιά».

https://www.haniotika-nea.gr/paroysiastike-o-oinochoos-quot-tis-foteinis-segredaki-stin-kissamo/

https://eparxiakofos.gr/paroysiastike-i-poiitiki-syllogi-oi/

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

 Η "ΕΝΘΥΜΗΣΗ"  

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

Kλείστε τηλεοράσεις, υπολογιστές, κινητά και ανοίξτε βιβλία! Μπείτε και ταξιδέψτε σε κόσμους αλλαργινούς ή κοντινούς!

Ένα από αυτά τα βιβλία που μπορεί να διαβαστεί απνευστί, και η “Ενθύμηση”, της Γιούλας Κανιτσάκη!
Είχα τη χαρά να βρίσκομαι στους συντελεστές της παρουσίασής του προχθές Δευτέρα 27 τ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης μας!
Κάποια αποσπάσματα από τα όσα ανέφερα στην παρουσίασή του -ελαφρώς τροποποιημένα- ακολουθούν παρακάτω:
«Ενθύμηση λοιπόν, ο τίτλος του βιβλίου της Γιούλας Κανιτσάκη![…] μέσα στο βιβλίο […], οι αναμνήσεις, οι θύμησες, οι μνήμες, η αναφορά στα μνήματα, στο παρελθόν, πολλές φορές και οι σκέψεις των ηρώων που ανατρέχουν στο παρελθόν και όχι μόνο, κυριαρχούν!
Η συγγραφέας από την πρώτη κιόλας στιγμή καταφέρνει να συμπαρασύρει τον αναγνώστη στον κόσμο της, στον κόσμο των ηρώων της, στις ιστορίες ενός άνδρα και μίας γυναίκας! Τις ιστορίες του Χ. και της Ψ.
Εδώ ας σταθούμε λίγο! Γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με μία όχι και τόσο συνηθισμένη συνθήκη!
Οι δύο κεντρικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας δεν έχουν ονόματα![…]
Παρόλο που η Γιούλα είναι φιλόλογος, […] εδώ στο πρώτο της συγγραφικό εγχείρημα… μας ξαφνιάζει αφού δανείζεται από τα Μαθηματικά τα δύο σύμβολα (Χ και Ψ) για να πρωταγωνιστήσουν στην ιστορία της, και ως σύμβολα σε μια… εξίσωση! […] που ζητά τη λύση της! Θα λυθεί; Μένει να το δούμε! […]
Η γραφή της “Ενθύμησης” είναι… “εκλεπτυσμένη”, και τι εννοώ: Παρατηρείται έντονα η πολύ προσεκτική χρήση της γλώσσας! Η Γ. Κανιτσάκη (φιλόλογος γαρ), επιλέγει τρόπους και εκφράσεις, ακόμη και λέξεις, που πολλές από αυτές προέρχονται από την αρχαία ελληνική γραμματεία! Αυτή η επιλογή χρήσης της γλώσσας καθορίζει το όλο πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι ήρωες! Ένα πλαίσιο… θα το χαρακτήριζα αστικής ευγένειας που επιτείνει ακόμη περισσότερο το “παιχνιδιάρικο” και χιουμοριστικό ύφος της γραφής της[…]
“Τι είναι τελικά η “Ενθύμηση”; […]
Είναι σίγουρα μια ιστορία μυστηρίου που ενέχει όμως μέσα της και τα στοιχεία μιας έρευνας, μιας ενδοσκοπικής αναζήτησης, της αναζήτησης του πραγματικού εαυτού -ισχύει και για τους δύο ήρωες- και για τον άνδρα και για τη γυναίκα!
Θέτει ερωτήματα! Κάποιες φορές δίνει και τη λύση, δίνει και τις απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα όπως για παράδειγμα “τι είναι αυτό που φέρνει την ευτυχία”! Ή “πώς μπορείς να ξεπεράσεις την απογοήτευση που νιώθεις”; […]
Ακόμη, η “Ενθύμηση” πραγματεύεται μία ιστορία αγάπης!
Ή καλύτερα μια ρομαντική ιστορία για ένα έρωτα, μια ιστορία για μία σχέση όπως βιώνεται από ένα άνδρα και μία γυναίκα! Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι οι ίδιοι οι βασικοί πρωταγωνιστές του βιβλίου, μάς δίνουν τη δική τους θεώρηση για την ιστορία!
Δηλαδή η Ψ. πιστεύει ότι πρόκειται για μία αισθηματική νουβέλα ενώ ο Χ. θεωρεί ότι είναι ένα αστυνομικό βιβλίο. Αυτές οι δύο διαφορετικές απόψεις, είναι ένα ακόμη δείγμα της διαφορετικής προσέγγισης που έχουν για το ίδιο γεγονός τα δύο φύλα! […]
Προτρέπω να διαβάσετε την “Ενθύμηση” της Γιούλας Κανιτσάκη, να την ξαναδιαβάσετε, σίγουρα θα βρείτε νέες εικόνες, νέες θεωρήσεις, νέες απαντήσεις αλλά ίσως να σας δημιουργηθούν και νέα ερωτήματα!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι και πάλι και ξανά θα απολαύσετε το ταξίδι. 

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 29.6.2022) 

https://www.haniotika-nea.gr/category/monimes-stiles/eythyvola-kai-mi/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΥΠΟΥ ΑΤΕΝΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Εξ αδιανεμήτου, πλούτος τόσο για τον τόπο μας, όσο και για το τοπίο του Τύπου σε πανελλήνιο επίπεδο, το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, που έχει έδρα τους Άγιους Πάντες (Μπαμπαλή Χάνι) Αποκορώνου και συστεγάζεται με το Κοινωφελές Ίδρυμα «Αγία Σοφία», ιδρυτής του οποίου είναι ως γνωστό, ο εκ Νεροχωρίου ορμώμενος, μακαριστός μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου, Άγιος στη Λαϊκή Συνείδηση, Ειρηναίος Γαλανάκης. Με αφορμή το Διήμερο Συναντήσεων Εργασίας με θέμα «Ο Περιφερειακός Τύπος ατενίζει το μέλλον» που έγινε τις προάλλες (Πέμπτη και Παρασκευή 23 και 24 Ιουνίου), με διοργανωτή τον Σύνδεσμο Ημερήσιων Περιφερειακών Εφημερίδων σε συνεργασία με ελληνικά Πανεπιστήμια, υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης και την πραγματοποίηση της ετήσιας τακτικής γενικής συνέλευσης των μελών του Συνδέσμου την επόμενη μέρα (Σάββατο 25 Ιουνίου), γι’ άλλη μια φορά η διαπίστωση. Καλές αντάμωσες στου Μπαμπαλή το Χάνι! Όπως επιμένουμε να λέμε ακόμα στον Αποκόρωνα.

Δυναμική η επανεκκίνηση του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου, ύστερα από δυο χρόνια «απραξίας», λόγω οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, όπως επεσήμανε στην εναρκτήρια συνεδρίαση ο έχων τον ρόλο του συντονιστή, συνεργάτης του και καθηγητής του Α.Π.Θ. Αντώνης Σκαμνάκης. Για να σταθεί στη συνέχεια στον ρόλο του επίσης Αποκορωνιώτη (Τζιτζιφιανού από πατέρα) ιδρυτή των “Χ.ν.” Γιάννη Γαρεδάκη για την ίδρυσή του με την αρωγή συγκεκριμένων εκδοτών και άλλων προσώπων. Όπως του και γεν. διευθυντή του Ιδρύματος «Βενιζέλος» αντιπροέδρου της «Αγίας Σοφίας» Νίκου Παπαδάκη, για παράδειγμα. Λίγοι κάνουν το καλό και ωφελούνται όλοι, για να θυμηθώ «τη βρύση» που έκαμε ένας ράφτης για να δροσίζονται οι προσκυνητής του Άη Λια, όπως γράφει ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου στα «Ψηλά Βουνά». Και βέβαια αυτό που έχει πει ο Κοπέρνικος. Κάποιοι επιμένουν να προτιμούν τον ρόλο του δημιουργού απ’ αυτόν τον προπέτη. Σ’ αυτούς που στήριξαν τον δημιουργό, τον Γιάννη Γαρεδάκη, την τελευταία διετία που το Ινστιτούτο έφτασε πολύ κοντά στο λουκέτο στάθηκε στον χαιρετισμό του, ως εκπρόσωπός του, ο διευθυντής των “Χ.ν.” Παρασκευάς Περάκης. Στον πρόεδρο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Χανίων Μιχάλη Μαρακάκη, στον πρόεδρο της ΕΤΑΝΑΠ Μανόλη Αποστολάκη, στον τ. Αντιπεριφερειάρχη Χανίων Απόστολο Βουλγαράκη και στον τ. Δήμαρχο Χανίων και πρόεδρο του Συνεταιρισμού Φαρμακοποιών Χανίων Τάσο Βάμβουκα. Σ’αυτούς προσέθεσε ο κ. Σκαμνάκης τον κ. Στέλιο Νικηφοράκη. Δεν αποπαίδισε, δόξα τω Θεώ, ο τόπος μας από ανθρώπους που στηρίζουν το γενικό καλό.

Ο περιφερειακός Τύπος ατενίζει το μέλλον… Το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου υπηρετώντας τον Περιφερειακό Τύπο ατενίζει το μέλλον… Με την ευλογία του Παππού!

Και… στα πεταχτά

H NEKTΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΔΗΓΗΣΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ, Η ΧΑΡΑ ΤΟΤ ΕΛΛΗΝΑ - ΕΝΑΣΦΑΛΚΟΝΑΣ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

«Επί παντός επιστητού οι μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη που τις συνθέτει… στο πι και φι, πριν προλάβεις να πεις… κύμινο. Θέμα της σήμερα η οδήγηση. «Ο Έλληνας ο οδηγός χειρονομίες κάνει/ αφού την ψυχραιμία του σ’ ένα λεπτό τη χάνει», μας λέει στην πρώτη της μαντινάδα. Για να συμπληρώσει στη δεύτερη. «Καινούργιο νόμο βγάλανε, γι’ αυτό αν φασκελώσεις/ πρόστιμο θα σου βάλουνε και θα το μετανιώσεις». Ο φόβος φυλάει τα έρημα! Το ξέρει καλά, ότι το ξέρουν οι Έλληνες οδηγοί, αυτό η μαντιναδολόγος μας. Όπως ξέρει κι άλλα πολλά…

Όλα δείχνουν ότι πάμε και μάλιστα με βήμα ταχύ για εκλογές. Ιούλης, Αύγουστος, κοντά ο Σεπτέμβρης! Βέβαια τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν, αφού οι περιστάσεις αλλάζουν κι άλλα την άλλη μέρα απαιτούν. Εκλογές! Η χαρά του Έλληνα πριν από κάποια χρόνια… Ίδομεν!

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 25 χρόνων από την έναρξη λειτουργίας του “θρυλικού” Κέντρου Περιβαλλοντικής Αγωγής και Ενημέρωσης «Φάλκονας» στην Καρωτή Ρεθύμνης, η έκδοση του βιβλίου «Ένας “Φάλκονας” δεν φέρνει την άνοιξη» του γνωστού Ρεθεμνιώτη δασκάλου – συγγραφέα Χάρη Κ. Στρατιδάκη. «Ο Φάλκονας αποτέλεσε και για μένα ευκαιρία επιμόρφωσης, ένα ζωντανό εργαστήριο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, στο οποίο η θεωρία των συγγραμμάτων μετουσιωνόταν σε εκπαιδευτική πράξη», γράφει μεταξύ των άλλων στο «Αντί προλόγου» κείμενό της η αν. Καθηγήτρια Μαριάννα Καλαϊτζιδάκη. Αυτά μόνο προσώρας εν είδει χαιρετισμού στον Χάρη με τις πολλές χάρες, συνοδεύοντας το ευχαριστώ μου.

https://www.haniotika-nea.gr/to-institoyto-typoy-atenizei-to-mellon/

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 28 Ιουνίου  2022) 

ΧΡΥΣΑ

ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ 

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

Η πτώση του τείχους του Βερολίνου υπήρξε η τελευταία μεγάλη  ουτοπία των ρομαντικών για έναν κόσμο ενιαίο και αδιαίρετο. Εκτοτε, ο κατακερματισμός της Γιουγκοσλαβίας, το πρόσχημα της επέμβασης των ΗΠΑ στο Ιράκ για να προστατευθεί η ανθρωπότητα από τα χημικά όπλα, η Αραβική Άνοιξη που αποδείχτηκε βαρύς χειμώνας, η Αφρική που εξακολουθεί να πληρώνει τους τόκους της φτώχειας στη  χρόνια δυτική εκμετάλλευση και ο πόλεμος στη Συρία σαν μια άσκηση συσχετισμού δυνάμεων και συμφερόντων, δημιούργησαν ένα χάος. Οι στρατιές των προσφύγων και των μεταναστών ήρθαν να ταράξουν τον ήσυχο ύπνο των Ευρωπαίων, να αναποδογυρίσουν την καλά οργανωμένη ζωή τους. Ο ξένος, όταν έπαψε να εξυπηρετεί τις ανάγκες της νεοφιλελεύθερης κρεατομηχανής,  μετατράπηκε αυτομάτως σε μίασμα, που έπρεπε να κρατηθεί μακριά από τα στίλβοντα σαλόνια και να μεταφερθεί στις χώρες του Νότου που πληρώνουν τις συνέπειες ενός εγκλήματος που δεν διέπραξαν.

Έτσι, ο πνιγμένος Αϊλάν, οι άνθρωποι- ποντίκια στην Ειδομένη ή τα χιονισμένα αντίσκηνα στη Λέσβο διεγείρουν ευκαιριακά το θυμικό, αλλά όχι τη συνείδηση. Η υποκρισία λειτουργεί σαν βάλιουμ ευαισθησίας  για να στήσουν κερδοσκοπικό πάρτι οι ΜΚΟ και  τα ιδρύματα του Σόρος να προσφέρουν με το αζημίωτο τις υπηρεσίες τους στους πρόσφυγες. Ακόμα και η φαινομενικά φιλομεταναστευτική πολιτική της Α. Μέρκελ δεν υπαγορεύεται από κανενός είδους φιλευσπλαχνία, αλλά αποτελεί υπακοή στις εντολές του βιομηχανικού κατεστημένου. Η χώρα της δέχτηκε όσους πρόσφυγες μπορούν να καλύψουν, με χαμηλό κόστος,  τις κενές θέσεις εργασίας μετά τη συνταξιοδότηση των συμπολιτών της. Μετά έκλεισε τις πύλες  και συμφώνησε με τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ πως η χορήγηση κονδυλίων στην Ελλάδα και στην Τουρκία μπορεί να εξαγνίσει  την απαγόρευση εισόδου.

Τα τείχη του Καβάφη δεν υψώνονται πλέον ανεπαισθήτως, αλλά θορυβωδώς και σκοπίμως. Ο φράκτης στον Εβρο, το νεοαναγερθέν τείχος στο Μόναχο κι αυτό που έχει εξαγγείλει ο Τραμπ  οικοδομούνται με τα υλικά της ξενοφοβίας και  του άκρατου εθνικισμού που αναβιώνει τις θεωρίες της φυλετικής καθαρότητας. Απέναντι σ’  αυτή την πλάνη της διατήρησης του status quo, ο Ρεζίς Ντεμπρέ αντιπροτείνει την επιστροφή στην ιερότητα των συνόρων. Στο βιβλίο του «Εγκώμιο των συνόρων», υποστηρίζει ότι  αυτά αποτελούν την ασπίδα των ταπεινών, τη μονωτική επίστρωση  και το αντίδοτο στην παρακμή των πατρίδων και  στα ρευστά περιγράμματα.  

Αλλωστε, τα αναχώματα των καταυλισμών ή των hot spots, εξευγενισμένη ονομασία των στρατοπέδων συγκέντρωσης, δεν βάζουν τάξη στο χάος. Η χάραξη μιας γραμμής που κάνει τον ισχυρό να κυριαρχεί στους αιθέρες και τον αδύναμο να κρύβεται στα λαγούμια δεν μπορούν να αποτρέψουν  αποτελεσματικά τη φύση της ανθρώπινης κινητικότητας. Και αν ζωή είναι το σύνολο των λειτουργιών που αντιστέκονται στον θάνατο, τότε  η θνήσκουσα – δημογραφικά, οικονομικά και πολιτισμικά -Ευρώπη καλό θα είναι να επαναπροσδιορίσει τη στάση της,  προτού ο «θάνατός» της επέλθει από την ιστορική νομοτέλεια.

 ΠΗΓΗ: https://www.pancreta.gr/voices.php?p=7177

ΠΟΙΗΣΗ

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Σ’ ένα από τα δώματα του ουρανού-

πάντα, πάντως, διαφορετικό 

και σε διαφορετική ημερομηνία- 

συναθροίζονται στην ετήσια συνάντησή των, 

μαζί με όλους τους γνωστούς αγίους, 

και οι άγνωστοι στους ανθρώπους άγιοι.

Έρχεται και ο ίδιος αυτοπροσώπως ο Θεός,

με τη μορφή ενός σεβάσμιου παππούλη. 

χωρίς τη συνοδεία των αγγέλων Του 

κι ακούει το ανθρώπινο παράπονό των.

Τι δεν έχουν αξιωθεί αυτοί 

έστω μια μνεία του ονόματός των 

στα συναξάρια της Εκκλησίας… 

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης (Τα χελιδόνια του μοναχού", Β' Έκδοση, 2020) 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

6o ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ 

Η "ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ"  ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΙΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου (2 Απριλίου) η επίσκεψη της συγγραφέα Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη στο 6ο Δημ. Σχ. Χανίων τη σχολική χρονιά που μόλις τελείωσε. Γι’ αυτήν την επίσκεψη ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο. Να ξαναβρεθούν με τη συγγραφέα. Να επαναληφθεί αυτή η “ονειρεμένη” επίσκεψη και τη νέα σχολική χρονιά, ο... κοινός παρανομαστής που προκύπτει απ’ όσα γράφουν τα παιδιά και οι δασκάλες στα κείμενά τους. «Θα ’ναι και δική μου χαρά», το σχόλιο της συγγραφέα, όταν της έδωσα και διάβασε τα κείμενα πριν τα στείλω για δημοσίευση. Για να συμπληρώσει: «Χαρά θεού το πρωινό που πέρασα ανάμεσά τους. Η χαρά, ο ενθουσιασμός, η φιλοξενία και η αγάπη παιδιών και δασκάλων θα ζεσταίνουν για πάντα την ψυχή μου. Τους ευχαριστώ!».

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

δάσκαλος

Περιοχή συνημμένων

Με μεγάλη χαρά υποδέχτηκαν τα πρωτάκια του 6^ου Δ.Σ Χανίων την κυρία Ευδοκία Σκορδαλά Κακατσάκη. Έχοντας διαβάσει το βιβλίο της « Ένα αστέρι πέφτει στη γη» κυριολεκτικά την βομβάρδισαν με ερωτήσεις για τον ήρωα του βιβλίου τον Αστερούλη, αλλά και για το επάγγελμα του συγγραφέα. Εκείνη με ζεστασιά και αγάπη τους έλυσε κάθε απορία και τους υποσχέθηκε να τα επισκεφτεί ξανά στο μέλλον. Με συγκίνηση δέχτηκε το συμβολικό δωράκι τους, ένα αυτοσχέδιο βιβλίο με ζωγραφιές, εμπνευσμένες από τον Αστερούλη και τις περιπέτειες του.

 

Οι μαθητές της Α τάξης και η δασκάλα τους Χρυσούλα Πατεράκη

Στο πλαίσιο του εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας παιδικού βιβλίου, οι μαθητές του Β1 τμήματος του 6^ου Δ.Σ Χανίων διάβασαν το παραμύθι με τίτλο « ο βασιλιάς των ονείρων» της συγγραφέως κυρίας Ευδοκίας Σκορδαλά Κακατσάκη. Έπειτα, την προσκαλέσαμε στο σχολείο μας για να τη γνωρίσουμε και να μοιραστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μας γεννήθηκαν από την ανάγνωση του έργου της. Οι μαθητές ζωγράφισαν εικόνες από το παραμύθι και κατασκεύασαν χάρτινες κορώνες παριστάνοντας τους βασιλιάδες των ονείρων. Έθεσαν τις απορίες τους στην κυρία Σκορδαλά και με μεγάλη προσοχή άκουσαν όσα είχε να τους πει. Τα παιδιά χάρηκαν πολύ που ήρθαν σε επαφή με την συγγραφέα και απόλαυσαν τη δράση αυτή. Ευχαριστούμε την κυρία Σκορδαλά για την ευκαιρία που μας έδωσε να την γνωρίσουμε!

Οι μαθητές του Β1 και οι δασκάλες τους Ζαχαράκη Ελένη και Βρεττανίδου Αμαλία

Οι μαθητές της Β2 τάξης του 6^ου Δ.Σ Χανίων με αφορμή την επίσκεψη της κυρίας Ευδοκίας Σκορδαλά Κακατσάκη για το αφιέρωμα στην ημέρα του παιδικού βιβλίου διάβασαν τον « βασιλιά των ονείρων» και είχαν την ευκαιρία να μοιραστούν δικά τους όνειρα αλλά και ανάλογα συναισθήματα που βίωσαν από αυτά. Η συζήτηση που προέκυψε κατά την διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου έδωσε την αφορμή στα παιδιά να ξεδιπλώσουν τους φόβους , τις αγωνίες , τις επιθυμίες τους. Παράλληλα κάποια ζωγράφισαν το δικό τους βασιλιά ενώ άλλα προτίμησαν να απεικονίσουν τον καβαλάρη Εφιάλτη δείχνοντας του λάθος δρόμο ( καθώς δεν τον θέλουν στα ονειράκια που πάνε στα παιδάκια). Η συνάντηση με τη συγγραφέα του βιβλίου ολοκλήρωσε τις εντυπώσεις των μαθητών και τους άφησε μια γλυκιά και «ονειρεμένη» ανάμνηση.

Οι μαθητές του Β2 και η δασκάλα τους Λυραντωνάκη Ευαγγελία

Τα αστεράκια της Γ΄ τάξης είχαν τη χαρά να γνωρίσουν τη «Γιασεμιά και τ΄ αστεράκια» της κυρίας Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη.  Η ιστορία της Γιασεμιάς μας ενθουσίασε και αυτό  αποτυπώθηκε στις δραστηριότητες και ζωγραφιές που ακολούθησαν. Το παραμύθι μας ταξίδεψε στον ουρανό και μας μετέφερε την ομορφιά και τις μοσχοβολιές των λουλουδιών. Συγκινηθήκαμε από την αγάπη της Γιασεμιάς για τα αστεράκια. Μια αγάπη που την έκανε να ξεχωρίζει και να λάμπει για πάντα « είτε βραδιάζει είτε φέγγει». Τα όνειρα, η φιλία, η αγάπη ζωντάνεψαν και πραγματοποιήθηκε ένα αξέχαστο ταξίδι ζωής.  Οι μαθητές είδαν , άγγιξαν τα πρωτότυπα  κείμενα και κατάλαβαν τα στάδια συγγραφής ενός βιβλίου.. Τα παιδιά το κράτησαν αυτό ,σαν θησαυρό, μες στην καρδιά τους με την υπόσχεση να ξαναβρεθούν με τη συγγραφέα .

Οι δασκάλες Κλώκου Σούλα, Ιωαννίδου Αθηνά και τα παιδιά της Γ τάξης

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου, οι μαθητές της Δ τάξης διάβασαν τον «βασιλιά των ονείρων» . Συζητήσαμε για τα όνειρα και τους εφιάλτες μας και ζωγραφίσαμε σκηνές από το βιβλίο. Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο να σκεφτούμε τις ερωτήσεις που θα μπορούσαμε να απευθύνουμε σε ένα συγγραφέα. Όμως, όταν επισκέφτηκε το σχολείο μας η κυρία Σκορδαλά Κακατσάκη, το δύσκολο ήταν να περιοριστεί ο καθένας μας σε μία ερώτηση! Μάθαμε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την παιδική ηλικία της συγγραφέως , καθώς και για την διαδρομή που διανύει ένα βιβλίο μέχρι να εκδοθεί. Ο ενθουσιασμός από την συνάντηση αυτή μας έδωσε την έμπνευση να δοκιμάσουμε να φτιάξουμε κι εμείς το δικό μας βιβλίο

Οι μαθητές της Δ τάξης και η δασκάλα τους Σταματογιαννοπούλου Κωνσταντίνα

Το σχολείο μας υποδέχτηκε την καταξιωμένη συγγραφέα Ευδοκία Σκορδαλά Κακατσάκη στα πλαίσια του εορτασμού της παγκόσμιας μέρας παιδικού βιβλίου. Με την επίσκεψη της αυτή , με αμεσότητα και ανεξάντλητη διάθεση γέμισε την μέρα των μαθητών με χαμόγελα, ενθουσιασμό και χαρά. Εξήγησε πως εμπνεύστηκε τα βιβλία της, μοιράστηκε μαζί τους στιγμές από την συγγραφική της πορεία και απάντησε πρόθυμα στις ερωτήσεις τους. Εντύπωση έκανε στα παιδιά το ότι για να τελειώσει ένα βιβλίο χρειάζεται πολλά χρόνια και πολλές διορθώσεις μέχρι να ολοκληρωθεί, όπως το βιβλίο της «Με λένε Ελπίδα». Το βιβλίο με ηρωίδα τη μικρή Ελπίδα, τη φανταστική μαγισσούλα Άχνα, την μητέρα και άλλα πρόσωπα που μας συντρόφευσε στη τάξη βάζοντας μας σε κλίμα αποδοχής και σεβασμού της διαφορετικότητας, συγκίνησε, προβλημάτισε , μας κράτησε σε αγωνία. Συναισθήματα εκφράστηκαν, σκέψεις και ιδέες όχι μόνο με λόγια αλλά και με ζωγραφική. Μια μικρή ζωγραφική έκθεση αναδύθηκε από τα παιδιά με την Ελπίδα να μας συντροφεύει. Ευχαριστούμε κυρία Ευδοκία!

Τα παιδιά της Ε και ΣΤ τάξης του 6^ου Δ.Σ και οι δασκάλες τους Ιωάννα Μαρουλάκη και Κατερίνα Παγωνάκη.

"Χανιώτικα νέα, Σάββατο, 25.6.2022

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ. ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

"ΟΙ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΤΡΙΔΕΣ" 

(https://www.haniotika-nea.gr/oi-alismonites-stis-kardies-ton-panellinon-patrides/)

Όταν οι μνήμες συναντούν τις ρίζες… Όταν οι μνήμες σταυροδένονται με τις ρίζες… Oι δακρυσμένες, οι πονεμένες μνήμες με τις αιμάσσουσες ρίζες… Στην εκδήλωση μνήμης που έγινε το γλυκό σαν το λάδι βράδυ της περασμένης Δευτέρας, 20 Ιουνίου, στον κατάμεστο από κόσμο αύλειο χώρο του Δημ. Σχολείου Πασακακίου Χανίων, για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, “Στάση” σήμερα. Μια εκδήλωση που έγινε την επαύριο της Παγκόσμιας Ημέρας των όπου Γης προσφύγων. Στην καρδιά της προσφυγιάς των Ελλήνων Μικρασιατών στα μέρη μας…

«Ποτέ δεν πρέπει τα κλαδιά τις ρίζες να ξεχνούνε/ γιατί οι ρίζες αν χαθούν και ‘κεινα θα χαθούνε». Κι αν “υπηρέτησε” αυτήν την κρητική μαντινάδα η συγκεκριμένη εκδήλωση… η σκέψη που κάνω ενώ φτάνει προς το τέλος της. Έτσι, όπου και όπως έγινε. Με συνδιοργανωτές την Περιφέρεια Κρήτης – Π.Ε. Χανίων, τον Δήμο Χανίων, τη Δημοτική Κοινότητα Μουρνιών, τους Συλλόγους Διδασκόντων και Γονέων- Κηδεμόνων του Δημ. Σχολείου και των Νηπιαγωγείων Πασακακίου, και βέβαια την Αδελφότητα Μικρασιατών Νομού Χανίων “Ο Άγιος Πολύκαρπος”, πρόεδρος της οποίας είναι η γνωστή και για τα μικρασιατικά δημοσιεύματά της στα “Χανιώτικα νέα” Στέλλα Γκοτζάνη Χαριτάκη. Με την προϊσταμένη Πολιτισμού και Αθλητισμού Π.Ε. Χανίων Κατερίνα Ζομπανάκη στον ρόλο της συντονίστριας, με την πανταχού παρούσα στο πολιτισμικό γίγνεσθαι του τόπου μας, πρόεδρο της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων και ειδική συνεργάτιδα των Γενικών Αρχείων του Κράτους Ζαχαρένια Σημανδηράκη (φωτ.) ως κεντρική ομιλήτρια με θέμα “Μικρασιάτες στα Χανιά” και με τη συμμετοχή της χορωδίας της Ενορίας του Αγίου Ελευθερίου Μουρνιών και του μουσικού χορευτικού Ομίλου Χανίων “Αροδαμός”. Σαν ανθός και σαν καρπός του τοπικού “εμείς” και σαν ένα είδος παρακαταθήκης. Κι ενώ στην πάνω αυλή του σχολείου, τα Ελληνάκια, οι απόγονοι των Μικρασιατών που έγιναν και… Κρητικάκια και οι απόγονοι των Κρητικών που έγιναν και Μικρασιατάκια μετρούσαν τα άστρα παίζοντας.

«Κι όπως τότε στις μέρες της συμφοράς και του πόνου, όταν με λάσπη ζυμωμένα με τα δάκρυά τους και με πέτρες τις ατσαλωμένες τους καρδιές, εκείνα τα Ελληνόπουλα έχτιζαν με τα χέρια τους τα καινούργια θεμέλια για τις νέες εστίες τους, έτσι και σήμερα, σε πείσμα των καιρών και των τρανών της γης, τα παιδιά της Ελλάδας πορεύονται τον δρόμο της ειρήνης και της δημιουργίας, κρατώντας ιερή παρακαταθήκη την ατίμητη κληρονομιά τους. Με τις ψυχές ακατάβλητες στις συμφορές και στις μπόρες των καιρών θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε και να τιμούμε τους καρπισμένους αγρούς της Ρωμιοσύνης και τις Πατρίδες που δεν είναι χαμένες, αλλά μένουν στις καρδιές εμάς των Πανελλήνων Αλησμόνητες». Αισιοδοξίας για τη Ρωμιοσύνη ανάγνωσμα ο επίλογος της Ωραίας Ελληνίδας Ζαχαρένιας Σημανδηράκη, που η μια γιαγιά της ήταν Σμυρνιά, ο επίλογος της ομιλίας της. Και από εδώ τα συγχαρητήρια μου σε όλους που ζωντάνεψαν τις μνήμες, πηγαίνοντας μας στις ρίζες!

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΛΗΔΟΝΑ -  ΟΙ "ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ" ΤΟΥ ΑΥΓ. ΑΝΔΡΕΟΥ 

Οι φωτιές του Άη- Γιάννη, τα “φουντανάκια”, όπως τα λέγαμε στα μικράτα μου και τα λένε ακόμη στο χωριό μου, χθες, παραμονή της Χάρης του, η μεγάλη του Κλήδονα γιορτή, σήμερα. Αυτό έλειπε να το ξεχάσει η μαντιναδολόγος μας, η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για τον Κλήδονα ή με αφορμή και βάση τον Κλήδονα, αν προτιμάτε οι σημερινές της μαντινάδες. Βεβαίως ερωτικές… «Τάζω στον Άγιο κερί και του ζητώ μια χάρη/ στον Κλήδονα να σμίξουμε να γίνουμε ζευγάρι», μας λέει στην πρώτη. Για να συνεχίσει… ακάθεκτη: «Αν πιεις αμίλητο νερό, όταν βρεθώ μπροστά σου/ το σ’ αγαπώ να μου το πεις/ μόνο με μια ματιά σου.// Στο ριζικάρι σου θα βρεις γραμμένο τ’ όνομα μου/ αφού για σένα, μάτια μου, χτυπάει η καρδιά μου».

Πάντα στην ώρα του, πριν την ώρα του, για να είμαι ακριβής. Για το “εν λόγω ελληνικώ”, περιοδικό “αντιστροφές” που επιμένει να “βγάζει” ο και δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, συγγραφέας και ποιητής, πρώην πρόεδρος της Εταρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, φίλος μου Αυγερινός Θ. Ανδρέου, ο λόγος. Με αφορμή την κυκλοφορία του με αρ. 34 τεύχους του που καλύπτει τους μήνες Ιούλιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 2022 και που έφτασε στα χέρια μου μέσω των ΕΛΤΑ στις πρώτες του μήνα που διανύουμε. “Παρά θιν’ αλός”, στο Καλάμι, όπου αρχίζω οσονούπω τα μπάνια μου, έχω προγραμματίσει την ανάγνωσή του, φίλε. Από εκεί τα χαιρετίσματα μου στα “περήφανα Τζουμέρκα” σου.

https://www.haniotika-nea.gr/oi-alismonites-stis-kardies-ton-panellinon-patrides/

ΒΑΓΓΕΛΗΣ (Β)

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ.(Α.) Κακατσάκης*

Το Σάββατο 11 Ιουνίου του 2022 πήγαμε με τον παππού μου για έκτη χρονιά στον Νίππο, το χωριό που γεννήθηκε, για να μείνουμε οι δυό μας. Είναι μια παράδοση που έχουμε κάθε χρόνο από όταν ήμουν πέμπτη Δημοτικού, δηλαδή να μένουμε μια-δυό φορές το χρόνο για δυό-τρία βράδια στο σπίτι που γεννήθηκε ο παππούς μου το οποίο δεν κατοικείται σε τακτική βάση. Όμως, αυτή η επίσκεψη στο χωριό είχε κάτι το διαφορετικό. Φέτος, για πρώτη χρονιά θα βρισκόμουν στο πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος, μιας εκκλησίας στη γειτονιά μας, τις Κατούνες. Αυτό το πανηγύρι το οργανώνει η οικογένεια μας εδώ και πολλά χρόνια και για αυτόν το λόγο ήμουν πολύ χαρούμενος να το ζήσω για πρώτη φορά.

Ξεκινήσαμε κατά τις τρεις το μεσημέρι από το σπίτι του παππού μου στα Τσικαλαριά. Πριν φτάσουμε σπίτι, είχαμε πολλές στάσεις αφού έπρεπε να σταματήσουμε στις Βρύσες να πάρουμε τρόφιμα, να ελέγξουμε την κατάσταση των χωραφιών μας αλλά και να επισκεφθούμε το νεκροταφείο ώστε να περιποιηθούμε τον τάφο των προπαππούδων μου. Μετά από όλα αυτά, φτάσαμε στο σπίτι όπου έπρεπε να κάνουμε πολλές δουλειές τόσο για την αυλή και τα φυτά, όσο και για το εσωτερικό του σπιτιού. Είχαμε και ένα ευτράπελο αφού παραλίγο να μας φύγουν τα πρόβατα από ένα διπλανό χωράφι αλλά τελικά όλα κύλησαν ομαλά.

Μέχρι να φέρουμε το σπίτι σε μία τάξη είχε νυχτώσει. Τότε, περάσαμε από το καφενείο του χωριού και έπειτα κάτσαμε στην ταβέρνα για να φάμε (δηλαδή μόνο εγώ γιατί ο παππούς προσέχει τη διατροφή του). Ο παππούς, τόσο στην ταβέρνα όσο και μετά στο σπίτι μου μιλούσε για αυτά που γίνονταν κάποτε στο πανηγύρι. Δηλαδή, για τις φωτιές που άναβαν σε όλα τα Άγια Πνεύματα της περιοχής, για την πληθώρα φαγητών που φτιάχνονταν από ειδικούς μάγειρες, για την εντυπωσιακή διακόσμηση της εκκλησίας αλλά και για τον κόσμο που ερχόταν με τα πούλμαν για να δει το μεγάλο πανηγύρι. Λίγα από αυτά συμβαίνουν ακόμα.

Είχε έρθει η ώρα για ύπνο και εμείς πήγαμε στα δωμάτια μας να ξεκουραστούμε γιατί μας περίμενε μία μεγάλη μέρα. Την επόμενη μέρα, απολαύσαμε το πρωινό μας στην υπέροχη αυλή μας, συνεχίσαμε τις δουλειές στο σπίτι -που όπως λέει ο παππούς μου δεν τελειώνουν ακόμα και να μένεις σε ένα σπίτι κάθε μέρα και επισκεφθήκαμε τους δυο γείτονες που έχουν απομείνει.

Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο το μεσημέρι, είχε έρθει η ώρα να πάμε στην εκκλησία να φτιάξουμε το δάφνινο στεφάνι. Ακούγοντας εγώ στεφάνι, φαντάστηκα ένα συνηθισμένο κυκλικό στεφάνι όπως αυτα που φτιάχνουμε την Πρωτομαγιά. Γι αυτό και ήταν μεγάλη η έκπληξη μου όταν είδα ένα φορτηγό να φτάνει με μία καρότσα γεμάτη δάφνες. Τότε ήταν που μου εξήγησαν (ο παππούς μου και δυό-τρεις φίλοι και συγγενείς που είχαν έρθει να βοηθήσουν) πως το στεφάνι μας είναι μακρύ σαν το φίδι και κρεμιέται πάνω από την πόρτα της εκκλησίας με τα δυό του άκρα να φτάνουν ως το πάτωμα. Η δημιουργία του στεφανιού ήταν μια εντυπωσιακή διαδικασία που δύσκολα περιγράφεται.

Έπειτα, περιμέναμε ως τις οκτώ το βράδυ όπου άρχισε η παράκληση. Στη μία ώρα που διήρκησε, το μυαλό μου βρισκόταν στις περιγραφές του παππού μου αλλά και στο όνειρο να πραγματοποιηθεί ξανά κάτι τέτοιο. “Έβλεπα” τις φωτιές, τον κόσμο, τα τραγούδια τις γιορτές, τα φαγητά, όσα μου είχε περιγράψει ο παππούς μου πως γίνονταν στην γειτονιά και ακόμα περισσότερα. Όταν τελείωσε η λειτουργία, ο κόσμος πήρε τον άρτο και τα υπόλοιπα κεράσματα όπως χυμούς, αναψυκτικά και ξηρούς καρπούς. Έπειτα πήγαμε με μερικούς φίλους και συγγενείς στην ταβέρνα. Γυρνώντας, σκεφτόμουν όσα είχα δει εκείνη τη μέρα.

Το επόμενο πρωί, πήγαμε στην εκκλησία και είχε έρθει περισσότερος κόσμος από ότι το βράδυ. Αυτή τη φορά στα κεράσματα είχαν προστεθεί και άλλα. Η λειτουργία ήταν πολύ ωραία και όλα κύλησαν κατ’ ευχήν. Μετά από αυτό όμως είχε έρθει η ώρα της επιστροφής. Αφού μαζέψαμε τα πράγματα μας, ελέγξαμε προσεκτικά το σπίτι, τακτοποιήσαμε κάποιες υποχρεώσεις, γυρίσαμε πίσω στα Χανιά.

Νομίζω πως το πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος ήταν μία υπέροχη εμπειρία για μένα διότι ήρθα σε επαφή με νέα ερεθίσματα, γνώρισα άλλους ανθρώπους, πέρασα χρόνο με τον παππού μου στο χωριό μας και έμαθα πράγματα τόσο για την ιστορία του χωριού μου και της οικογένειας μου όσο και για τον εαυτό μου.

*μαθητής Β’ Λυκείου (ο εγγονός μου) 

ΧΡΥΣΑ

 ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

Με τον Xανς Κρίστιαν Aντερσεν που γιόρτασε τα γενέθλιά του στην Ακρόπολη, το παραλήρημα του Φλομπέρ μπροστά στα αγάλματα του Παρθενώνα και τις ταξιδιωτικές εντυπώσεις του Σατωβριάνδου να πυροδοτούν το φιλελληνικό ρεύμα αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα από την Τουρκοκρατία μέχρι σήμερα αποτέλεσε μόνιμο τουριστικό προορισμό.

 

Ο πρώτος συστηματικός μελετητής είναι ο Πιτόν ντε Τουρνεφόρ, απεσταλμένος του Λουδοβίκου ΙΔ΄, ο οποίος αποδίδει μια εναργή εικόνα της φυσιογνωμίας του ελληνικού τόπου και τοπίου, ενώ πολύτιμη είναι η μνημειακή έκδοση των Αγγλων Τ. Στιούαρτ και Ν. Ρέβετ η οποία διαφύλαξε σε καλαίσθητους πίνακες τις αρχαιότητες της Αθήνας και άλλων περιοχών, ανοίγοντας όμως ταυτόχρονα την όρεξη για σύληση των πολιτιστικών θησαυρών, όπως συνέβη με τον Ελγιν. Τον επόμενο αιώνα θα ακολουθήσουν οι Γάλλοι Ρ. Α. Guys και Φ. Πουκεβίλ με τις εθνολογικές παρατηρήσεις τους, ο Γερμανός Ο. Στάκελμπεργκ που λεηλατεί τον Ναό της Αφαίας και ο Αυστριακός Αντον Πρόκες φον Οστεν, το βιβλίο του οποίου απαγορεύεται από τον Μέτερνιχ για πολιτικούς λόγους.

Η πραγματικότητα που αντικρίζουν είναι ένας καθρέφτης με διαφορετικό είδωλο κάθε φορά κι έτσι η όραση ταυτίζεται σχεδόν πάντα με την ενόραση. Υποκειμενική επομένως η ματιά τους ανάλογα και με την εθνικότητα. Οι Γάλλοι, π.χ., έχοντας μια επανάσταση πίσω τους δεν επικεντρώνονται στις αισθητικές αξίες, αλλά στο κοινωνικό πρόσωπο. Οι Αγγλοι είναι περισσότερο εμπειρικοί και αποταμιεύουν τους καρπούς του πλάνητα βίου, ενώ οι Γερμανοί θεωρούν τους εαυτούς τους συνεχιστές του αρχαίου μεγαλείου.

Τον 20ό αιώνα, με την ευκολία των μετακινήσεων και την εξάπλωση της φωτογραφίας, η αρχαία σοφία διαθλάται στην καθημερινότητα. Ελλάδα τώρα είναι και τα νησιά και οι ηπειρωτικές περιοχές όπου συναντά κανείς τα τιμαλφή της αυθεντικότητας. Ο φακός του Φ. Μπουασονά ενδιαφέρεται εξίσου για τον γεωργό της Αργολίδας και τον βοσκό του Ολύμπου. Ο Μπρούστερ εκστασιάζεται στη μυστηριακή γαλήνη του Αγίου Ορους αλλά και δυσφορεί όταν αναγκάζεται να πάρει μέρος σ’ έναν γύρο τσικουδιάς στην Κρήτη.

Αναγνωρισμένοι συγγραφείς δεν βλέπουν πια στο πρόσωπο της Ελλάδας τη λαγγεμένη Ανατολή ή τον σωρό των ερειπίων, αλλά μια σύγχρονη χώρα μοιρασμένη ανάμεσα στο καθήκον να διατηρήσει το παρελθόν της και την ανάγκη να αντιμετωπίσει το μέλλον. Αυτό αναβλύζει από το «Ελληνικό καλοκαίρι» του Ζ. Λακαριέρ, τον «Κολοσσό του Μαρουσιού» του Χ. Μίλερ, τον «Μάγο» του Τζ. Φόουλς, τα δεκάδες βιβλία του Πάτρικ Λι Φέρμορ και τις αφηγήσεις των αδερφών Ντάρελ από την παραμονή τους στην Κέρκυρα, τα οποία έγιναν και τηλεοπτική σειρά στην Αγγλία. Οταν ο Α. Γκίνσμπεργκ πηγαίνει σε ταβέρνα του Πειραιά και ακούει Βαμβακάρη, όταν ο Λ. Κόεν βάζει μπουζούκι στις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών του, τότε δικαιώνεται ο Ελύτης: «Εγώ και η γενιά μου επιχειρήσαμε να ανακαλύψουμε το αληθινό πρόσωπο της Ελλάδος. Αυτό ήταν αναγκαίο, γιατί μέχρι τότε παρουσιαζόταν όπως το είχαν δει οι Ευρωπαίοι».

ΠΗΓΗ: https://www.pancreta.gr/voices.php?p=18602

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΙΟΥΝΙΟΣ, "Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΡΙΝΟΥ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΥ" 

«Ο Ιούνιος, ο λαμπερότερος μήνας, υπηρέτης της λατινικής Ήρας και κύριος του θερινού ηλιοστασίου, διατηρεί στη συνείδησή μου ένα σχεδόν προσωποποιημένο ψυχικό ισοδύναμο και, αν ήμουν ζωγράφος, ίσως φιλοτεχνούσα το πορτρέτο του σαν τον Τσαρούχη. Στην εσωτερική μου ζωή, ο Ιούνιος αντιπροσωπεύεται από έναν άγγελο – θυρωρό, η δε πόρτα μπροστά στην οποία στέκεται φέρει ολογράφως το όνομά του. Το όνομα που βρίσκεται πίσω από την πόρτα, όπως π.χ. το όνομα ενός ηθοποιού έξω από το καμαρίνι του, αλλά ότι η πόρτα, ως είσοδος ονείρου, είναι παραχωρημένη σ’ εκείνον -τον Ιούνιο- για να τη φρουρεί». Απόσπασμα από το κείμενο του Ευγένιου Αρανίτση (“Ελευθεροτυπία”, 18.6.06) που το βρήκα στο βιβλίο “Το καλαντάρι”, του Παντελή Θαλασσινού.

«Τούτο το καλοκαίρι καρφώθηκε ο ήλιος στην καρδιά του εκατόφυλλου ρόδου», μας λέει στο “Θερινό Ηλιοστάσιο” ο Γιώργος Σεφέρης. Καλό καλοκαίρι, φίλοι… Βορειοημισφαιρίτες και καλό χειμώνα, φίλοι… Νοτιοημισφαιρίτες! Στο ψηλότερο σημείο του ουρανού θα βρεθεί σήμερα ο ήλιος στο βόρειο ημισφαίριο (12.13 μ.μ. ώρα Ελλάδος) στο χαμηλότερο σημείο του, στο νότιο. Ημέρα του θερινού ηλιοστασίου και της μεγαλύτερης σε διάρκεια μέρας του χρόνου για μας (6:03 η ανατολή του ήλιου, 20:51 η δύση του) ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου και της μεγαλύτερης σε διάρκεια νύχτας, για τους… Κατωμερίτες γείτονες μας. Ξεχωριστές οι γιορτές σήμερα για τους σύγχρονους παγανιστές στο μεγαλιθικό μνημείο του Στόουνχεντζ στην Αγγλία, όπως διαβάζω στο διαδίκτυο. Ωστόσο και ανά την Ελλάδα οι φωτιές του Άη Γιάννη και ο Κλήδονας την παραμονή και την ημέρα της εορτής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (24 Ιουνίου) καλά κρατούν, αν εξαιρέσουμε τα δυο τελευταία “κορωνοϊκά” χρόνια…

«Τώρα,/ με το λιωμένο μολύβι του κλήδονα/ το λαμπύρισμα του καλοκαιρινού πελάγου,/ η γύμνια ολόκληρης της ζωής∙/ και το πέρασμα και το σταμάτημα και το πλάγιασμα και το τίναγμα/ τα χείλια το χαϊδεμένο δέρας/ όλα γυρεύουν να καούν.// Όπως το πεύκο καταμεσήμερα/ κυριευμένο απ’ το ρετσίνι/ βιάζεται να γεννήσει φλόγα/ και δε βαστά πια την παιδωμή –/ φώναξε τα παιδιά να μαζέψουν τη στάχτη/ και να τη σπείρουν./ Ό,τι πέρασε πέρασε σωστά.// Κι εκείνα ακόμη που δεν πέρασαν/ πρέπει να καούν/ τούτο το μεσημέρι που καρφώθηκε ο ήλιος/ στην καρδιά του εκατόφυλλου ρόδου». Το τελευταίο (ΙΔ’) μέρος απ’ το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη “Θερινό Ηλιοστάσι”.

Και… στα πεταχτά

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ, ΑΝΤΩΝΗ, ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ - ΟΙ ΛΕΠΤΕΣ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ - Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΤΕΝΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ 

«Παγκόσμιος πρωταθλητής, Αντώνη, ξεχωρίζεις,/ ένα χρυσό μετάλλιο στη χώρα σου χαρίζεις.// Στην πρόσθια κολύμβηση πρώτος είσαι Αντώνη, κάθε επιτυχία σου, η Κρήτη καμαρώνει», μας λέει η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη στις δυο πρώτες, αφιερωμένες στον Χανιώτη Αντώνη Τσαπατάκη, που πήρε πρόσφατα το χρυσό μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν στη Μαδέρα της Πορτογαλίας. Για να μας πει στην τρίτη: «Παράδειγμα προς μίμηση είναι όσοι μπορούνε,/ με θάρρος ν’ αγωνίζονται και πάντα να νικούνε». Συνυπογράφω, όλοι συνυπογράφουμε. Όντως παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας ο Αντώνης Τσαπατάκης.

«Αλήθεια πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος χωρίς τις μικρές και μεγάλες τελετουργίες; Όχι μονάχα τις δικές μας αλλά και όλων των λαών και όλων των ανθρώπων, είτε λατρεύουν τον αναστάντα Χριστό, είτε τον Βούδα, είτε μορφές προγονικές και όντα μιξογενή, όπως συμβαίνει ακόμη σε μικρές αφρικάνικες κοινωνίες, εκεί που αντί για εικόνες έχουν τις μάσκες ως εκφράσεις πνευμάτων. Ε, λοιπόν, ναι! Οι λεπτές αποχρώσεις των πολιτισμών μετουσιώνονται σε μεγάλες αντιστάσεις των λαών. Αυτές οι διαφορές συνθέτουν την ανθρώπινη πολυπλοκότητα και την αρμονία του κόσμου». Απόσπασμα από ένα “φωτογράφημα” του Νίκου Ψιλάκη που το βρήκα να με περιμένει τις προάλλες μαζί με άλλα υπέροχα, όπως πάντα, κείμενα του στο τελευταίο τεύχος (101, Άνοιξη 2022) του περιοδικού “ΥΠΕΡ Χ” που βγάζουν τα Σούπερ Μάρκετ ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗ και διανέμεται δωρεάν. Θα το γράψω γι’ άλλη μια φορά. Αναζητήστε το!

Και βέβαια θα είμαι, Θεού θέλοντος, την Πέμπτη και την Παρασκευή 23 και 24 Ιουνίου, στους Άγιους Πάντες Αποκορώνου (Ίδρυμα “Αγία Σοφία”) στο Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, στο διήμερο εκδηλώσεων με θέμα «Ο Περιφερειακός Τύπος ατενίζει το μέλλον». Εξ αδιανεμήτου πλούτος για τον τόπο μας το Ινστιτούτο, εμπνευστής του οποίου είναι ο και ιδρυτής των “Χ.ν.” Γιάννης Γαρεδάκης.

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 21.6.2022) 

https://www.haniotika-nea.gr/ioynios-o-kyrios-toy-therinoy-iliostasioy/

ΞΕΣΤΕΡΙΑ

 "Η ΞΕΣΤΕΡΙΑ" ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

 

Γράφει ο Ευάγγελος Γ. Σπύρου* 

"ΠΟΤΕΣ ΘΑ ΚΑΜΕΙ ΞΕΣΤΕΡΙΑ", είναι ο τίτλος του βιβλίου με επτά διηγήματα που μου έστειλε στη γιορτή μου ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, συγγραφέας και αυτού του βιβλίου, ποιητής, δάσκαλος, λογοτέχνης, δημοσιογράφος, συνεργάτης στα "Χανιώτικα νέα". 

Από από αυτούς τους γνήσιους Έλληνες κρητικούς, που όπως οι μανάδες μας πήγαιναν το φως της Ανάστασηςαπό τις εκκλησίες στα ελληνικά σπίτια κάθε Πάσχα, έτσι κι αυτός ό,τι γράμματα έμαθε και ό, τι ιστορίες και αναμνήσεις άκουσε από μανάδες και πατεράδες, γνήσιο φως Κρήτης, Ελλάδας και θρησκείας, το πήρε άναψε την ψυχούλα του και με περίσια φροντίδα το κράτησε για χρόνια και "ανάβει" επί πολλά χρόνια.  Διψασμένος για γνώση, για παράδοση, για Ελληνοζωή, στα "πεταχτά", αλλά και για χρόνια τριγυρνώντας, "μια στάση εδώ μια στάση εκεί" ,. Όπου ελληνικά μάτια ψάχνουν "καμπάνες" εσπερινές, ελληνικών όρθρων προσευχές, εμβατήρια. " Όλη η δόξα, όλη η χάρη" γαλανής πατρίδας και παρακαλούν να πάρουν λαμπάδας φως για το καντηλάκι τους, στα σπίτια, στα γραφεία, στην Κρήτη, στην ξενιτιά. Πολλές φορές μου άναψε τη "σβηστή" λαμπάδα μου, διαβάζοντάς τα από καρδιάς ποτισμένης από αίμα ηρώων και εμψυχωμένος από φλογερούς ποιμένες 

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον Θεοκλή Ν. Κακάτση - Κακατσάκη από τον Νίππο Αποκορώνου, που έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1877 και στην επανάσταση το 1895 - 97. Ήταν εκλεγμένο μέλος στη Συνέλευση του Θερίσου. Η αματοβαμμένη και διάτρητος από σφαίρες του Καπετάν - Θεοκλή εκτίθεται στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών "Ελευθέριος Βενιζέλος". 

Από τον ΒάμοΑποκορώνου ήταν και ο πατέρας της γυναίκας μου Εμμανουήλ Νταγαδάκης

Το βιβλίο εκδόθηκε από τα ¨Χανιώτικα νέα" και το Μουσείο τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη.  

*εκδότης, δημοσιογράφος, συγγραφέας, ασφαλιστής) 

(Περιοδικό. ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΑΙ" , τεύχος 195, Μαρτιος - Απρίλιος 2022 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ευάγγελος Γ. Σπύρου ασχολείται στο ξεχωριστό περιοδικό του το "ΝΑΙ" με βιβλίο μου. Υπόχρεος στην αγάπη σου, ΦΙΛΕ ΣΥΝΟΜΕ! Πάντα ωραίος ως Έλληνας! Ευχαριστώ σε! 

ΠΟΙΗΣΗ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ 

"'Ανοιγε τους λάκκους, εσύ, 

τις ελιές εγώ θα τις φυτεύω."

Διαταγή πάντα ο λόγος του πατέρα.
Ίσα ίσα που ανέπνεε,
όπως έστρωνε το χώμα στα δεντράκια.

«Και την καρυδιά εγώ θα τη φυτέψω»,
μου ’πε την άλλη μέρα,
όταν τελειώσαμε με τις ελιές.
«Λένε πως όποιος φυτέψει καρυδιά,
τη βγάζει δεν τη βγάζει τη χρονιά»,
σκεφτόμουν, ενώ άνοιγα το λάκκο.

Μάζευα τα καρύδια εφέτος,
δεκαοχτώ χρόνια μετά το φευγιό του,
και τα θυμήθηκα.
Κοντά σ’ αυτά και πως
στο χρόνο απάνω,
όταν κατάλαβε πως έφτανε το τέλος του,
μια ήταν η χάρη που μου ζήτησε
-με ανάσα από φιάλη οξυγόνου.
Να βρω τον τρόπο,
να τον πάω μέχρι το χωράφι,
για ν’ αποχαιρετήσει τα δέντρα.
τα τελευταία απ’ τα πολλά που φύτεψε.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 
("Όταν γίνεις ποίημα", "Πυξίδα της Πόλης", Χανιά 2013)

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10221359937284095?notif_id=1655623751963143&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΣΤ' ΤΑΞΗ 1ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ 

ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓEΡΟΝΤΕΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΟΥΝ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

«Οι παπποούδες παίζουν βόλους/ με τα εγγόνια των -/ σαν τα μάτια των τους φυλάγουν/ μαζί με τα όποια πολύτιμα./ Όλοι οι βόλοι στα εγγόνια.// Τα εγγόνια παίζουν ηλεκτρονικά παινίδια/ στα τελευταίας τεχνολογίας κινητά των -/ αύριο μεθαύριο,/ θα τ’ αντικαταστήσουν μ’ άλλα./ Όλα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στους παππούδες./ Χαμoγελά ο Θεός, όταν παίζουν τα εγγόνια με τους παππούδες των». Και οι στίχοι αυτοί από το ποίημά μου “Παιχνίδια” (βλ. συλλογή “Τα χελιδόνια του μοναχού”) στον νου μου ενώ “περιεργαζόμουν” το υλικό (κείμενο και εικόνες) που μου έστειλαν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο η δασκάλα της Στ’ τάξης του 1ου Δημ. Σχ. Χανίων Ευαγγελία Φουντουλάκη και οι μαθητές της. Για τη δράση τους “Έχεις γράμμα” που αφορά την ανταλλαγή γραμμάτων των παιδιών με τους τροφίμους του Δημοτικού Γηροκομείου Χανίων, το τελευταίο τρίμηνο της σχολικής χρονιάς, που κατέληξε σε μια διαδικτυακή συνάντηση ο λόγος. Συγχαρητήρια και στη δασκάλα της τάξης και στη γνωστή στους αναγνώστες της και άπο άλλες δραστηριότητες με σχολικές τάξεις, εργοθεραπεύτρια του Γηροκομείου Μελίτα Τσαγράκη για το “Έχεις Γράμμα...” Πώς να μη χαμογελά ο θεός, όταν ανταλλάσουν γράμματα τα παιδιά με τους γέροντες!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Στο πλαίσιο του ετήσιου προγραμματισμού του δημοτικού σχολείου επιλέχθηκαν, σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν θέματα σχετικά με την ευαισθητοποίηση ως προς ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και την ψυχο-συναισθηματική ενδυνάμωση των μαθητών σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά τους. Η σύνδεση της εκπαίδευσης με την κοινωνία και την προώθηση συνεργασιών ανάμεσα στη σχολική τάξη και την κοινότητα, την οικογένεια, επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς και υπηρεσίες της τοπικής αυτοδιοίκησης λειτούργησε ταυτόχρονα ως μέσο και στόχος για την υλοποίηση αυτού του προγράμματος καθώς έχει αποδειχθεί από πλήθος ερευνών πως η συνεργατική και διαδραστική μάθηση είναι και η πλέον αποτελεσματική.

Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Η δράση μας «Έχεις Γράμμα…» πραγματοποιήθηκε το τελευταίο τρίμηνο του σχολικού έτους 2021-2022 και αφορά στην ανταλλαγή γραμμάτων ανάμεσα στους 17 μαθητές της Στ΄ τάξης του 1^ου Δημ. Σχολείου Χανίων και τους τροφίμους του Δημοτικού Γηροκομείου Χανίων. Η έμπνευση αυτή προέκυψε από τον καθηγητή Νεκτάριο Ξανθουδάκη, ο οποίος ξεκίνησε παρόμοια δράση με μαθητές και μαθήτριες του 5^ου Γυμνασίου Χανίων. Την ιδέα συνέλαβε η μαθήτρια β΄ Λυκείου της Θεσσαλονίκης, Τερψιάδου Μυρτώ, η οποία με εθελοντική καθαρά δράση, δημιούργησε δίκτυο ανταλλαγής επιστολών ανάμεσα σε πολίτες και ηλικιωμένους, προκειμένου να αρθούν φαινόμενα μοναξιάς, εγκατάλειψης και απομόνωσης αυτής της κοινωνικής ομάδας.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΛΕΙΔΙ ΚΑΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ TAXYΔΡΟΜΟΣ

Οι μαθητές της Στ΄ τάξης έδειξαν τεράστιο ενθουσιασμό στην ιδέα να αποκτήσουν έναν ηλικιωμένο αλληλογράφο, τον οποίο θα μπορούσαν να γνωρίσουν, να μοιραστούν ιδέες και εμπειρίες και εν τέλει να γνωρίσουν από κοντά. Μετά τις επαφές με την κ. Μελίτα Τσαγράκη, εργοθεραπεύτρια του Δημ. Γηροκομείου Χανίων, η οποία λειτούργησε ως άνθρωπος «κλειδί» για όλη αυτή τη δράση, δόθηκαν στους μαθητές τα ονόματα των ηλικιωμένων. Τα παιδιά έγραψαν με μεγάλη χαρά γράμματα γνωριμίας με πληροφορίες για τον εαυτό τους, την οικογένεια, τους φίλους και τα ενδιαφέροντά τους. Τα γράμματα συνόδευαν παιδικές ζωγραφιές με ζωντανά χρώματα, τα οποία, όπως πληροφορηθήκαμε αργότερα, έδωσαν μεγάλη χαρά στους ηλικιωμένους.

Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

Στη συνέχεια, η ταχυδρόμος-δασκάλα μετέφερε τα γράμματα στην κ. Τσαγράκη, η οποία με τη σειρά της φρόντισε να τα παραδώσει στον ηλικιωμένο, στον οποίο απευθυνόταν. Η εργασία της κ. Τσαγράκη ήταν πολύ απαιτητική, καθώς χρειαζόταν όχι μόνο να διαβάσει τις επιστολές αλλά και να βοηθήσει τους περισσότερους ηλικιωμένους να απαντήσουν, εφόσον οι περισσότεροι από αυτούς είχαν προβλήματα, ακοής, όρασης και κάποιοι δεν γνώριζαν γραφή. Εν τω μεταξύ, οι μαθητές με μεγάλη αγωνία περίμεναν τις απαντήσεις και ρωτούσαν κάθε μέρα γι’ αυτά. Η ειδοποίηση ότι τα γράμματα ήταν έτοιμα ήρθε, μαζί με χαρά και πανηγυρισμούς. Η ταχυδρόμος παρέλαβε τα γράμματα μαζί και ένα υπέροχο χειροποίητο δώρο, μία αγιογραφία, η οποία τοποθετήθηκε στην τάξη μας.

Δεν μπορεί κανείς να περιγράψει τη στιγμή που ο κάθε μαθητής και η κάθε μαθήτρια, πήρε στα χέρια του την απάντηση από τον ηλικιωμένο φίλο του. Ο ενθουσιασμός και η χαρά μετατράπηκε σε μεγάλη έκπληξη και συγκίνηση, όταν διαβάστηκαν τα γράμματα στην τάξη. Οι ηλικιωμένοι μας έκλεισαν μέσα σ’ αυτά τα μικρά γράμματα όλη τους τη ζωή, τις εμπειρίες τους, τα συναισθήματά τους και την αγάπη τους. Συναντήσαμε εκεί μέσα παππούδες και γιαγιάδες που ήταν δάσκαλοι, ναυτικοί, επιχειρηματίες, αγρότες, νοικοκυρές, πρόσφυγες και καλλιτέχνες. Βρήκαμε και μία κυρία που είχε φοιτήσει στο σχολείο μας πριν 60 περίπου χρόνια! Όλοι είχαν μόνο καλά λόγια να πουν στα παιδιά, γλυκιές κουβέντες και συμβουλές για τη ζωή τους. Το συναίσθημα πλημμύρισε την τάξη μας και νιώσαμε, σπάνιο πια για την εποχή μας, μια ακατανίκητη επιθυμία να γνωρίσουμε από κοντά αυτούς τους εξαιρετικούς ανθρώπους

Η ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Η συνάντησή μας πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά έπειτα από μία εβδομάδα, λόγω των μέτρων της πανδημίας. Μικροί και μεγάλοι γνωρίστηκαν μεταξύ τους και τα παιδιά δε σταματούσαν να κάνουν ερωτήσεις στους παππούδες και τις γιαγιάδες, που μαζεύτηκαν το πρωί της Παρασκευής σε μία αίθουσα του γηροκομείου παρά τις δυσκολίες τους για να μας συναντήσουν. Τα παιδιά τους υποσχέθηκαν πως θα τους επισκεφτούν σύντομα με τους γονείς τους

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα την κ. Μελίτα Τσαγράκη για τη συμβολή της, χωρίς τη βοήθεια της οποίας, δεν θα ήταν δυνατή η πραγματοποίηση των παραπάνω δράσεων.

Τα παιδιά της Στ΄ τάξης που συνεργάστηκαν: Βαγιάκη Μαρία, Γομπάκης Αλέξανδρος, Δερουκάκη Άλκηστις, Ζοτάι Κρίστι, Κουκουράκης Ηλίας, Μανιά Άννα, Μάρκου Έργις, Μπαλή Χρύσα, Μπασιάς Μιχάλης, Ντεμίρης Μάριος, Ντίνα Φατιόν, Παπαδάκης Νίκος, Πρίφτη Ναταλία, Πυροβολάκης Ευτύχης, Σκουτέλα Θεοδοσία, Σούφκα Άρντιτ, Χίντα Μελίνα Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ: Φουντουλάκη Ευαγγελία

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 18. 6.2022)