ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΦΡΕ

Με ενθουσιασμό το "ναι' μου στην πρόταση του Μανώλη Μακριδάκη για την παρουσίαση του βιβλίου του "Ο Φρες στο διάβα των αιώνων- Τόμος Β' Οι Οικογένειες του Φρε", 1 Αυγούστου στις 8 μ. μ. Και γιατί θα γίνει ενώπιον της πλήθουσας αγοράς των Φρεδιανών που θα συναθροιστούν στην αυλή της Ευαγγελίστριας εκ περάτων. Κυρίως όμως γιατί δεν ήταν δυνατόν να μη λειτουργήσουν οι θύμησες των κοινών γυμνασιακών μας χρόνων, τότε που με ένα σακκούλι γεμάτο όνειρα και φασκόμηλα στη πλάτη πηγαινοερχόμαστε με τα πόδια βρέξει- λιάσει ,καταπίνοντας πάνω από 15 χιλιόμετρα τη μέρα, για να μάθουμε γράμματα...

Κείμενα διαβάζει η Ευδοκία Σκορδαλά- Κακατσάκη, συγγραφέας παιδικών βιβλίων
Συντονιστής της Εκδήλωσης θα είναι ο Γιάννης Κριαράκης, παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών.
Την εκδήλωση διοργανώνει η ομοσπονδία Σωματείων Αποκορώνου σε συνεργασία με Την Παγκρήτιο Ένωση. τον Πολιτιστικούς Συλλόγους Φρε και τον δήμο Αποκορώνου.

Δείτε και ...  ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ “πεταχτά” μ’ αυτήν τη μορφή σήμερα Xτισμένη και από συναντήσεις, αλλά και χωρισμούς, η ζωή μας! Με το μυαλό κολλημένο στη φράση αυτή κοιτάζω για λίγο, όπως το συνηθίζω, έξω απ’ το παράθυρό μου, πριν αρχίσω να γράφω τη στήλη. Το ’χω ανάγκη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σήμερα. Η ματιά μου αρμενίζει στον διπλανό ελαιώνα. Τα τζιτζίκια επιμένουν να τραγουδούν στον δικό τους σκοπό τη συνέχεια του καλοκαιριού. Το ημερολόγιο λέει ότι ο θεός Αύγουστος ετοιμάζεται να πάρει από αύριο τη θέση του “θείου” Ιούλιου. Και ότι θα ’χουμε απόψε πανσέληνο, λέει…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
XΤΙΣΜΕΝΗ και από συναντήσεις, αλλά και χωρισμούς, η ζωή μας! Με το μυαλό κολλημένο στη φράση αυτή κοιτάζω για λίγο, όπως το συνηθίζω, έξω απ’ το παράθυρό μου, πριν αρχίσω να γράφω τη στήλη. Το ’χω ανάγκη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σήμερα. Η ματιά μου αρμενίζει στον διπλανό ελαιώνα. Τα τζιτζίκια επιμένουν να τραγουδούν στον δικό τους σκοπό τη συνέχεια του καλοκαιριού. Το ημερολόγιο λέει ότι ο θεός Αύγουστος ετοιμάζεται να πάρει από αύριο τη θέση του “θείου” Ιούλιου. Και ότι θα ’χουμε απόψε πανσέληνο, λέει…

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ “πεταχτά” μ’ αυτήν τη μορφή σήμερα. Ο κύβος ερρίφθη πριν από δέκα περίπου μέρες. Η “ρίψη” του, ωστόσο, δεν ήταν και τόσο ξαφνική για μένα. Τώρα κι έναν χρόνο περίπου “έπαιζα”, κατά κάποιον τρόπο μ’ αυτήν την ιδέα. «Ωρα τους ήτανε», για να θυμηθώ μια αγαπημένη φράση του συγχωρεμένου του πατέρα μου.

ΟΛΑ τα πράγματα στη ζωή έχουν αρχή και τέλος. Ενα το κρατούμενο. Συν το ότι, όταν κάτι τελειώνει κάτι άλλο αρχίζει. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο επ’ αυτού, πέραν των ευχαριστιών μου σ’ όλες και σ’ όλους που με διάβαζαν -με… φ(θ)ανατισμό κάποιοι και κάποιες- και σ’ όλες και σ’ όλους που με τον οποιονδήποτε τρόπο συμμετείχαν στη “δημιουργία” των “πεταχτών”. Πρωτίστως βέβαια στον και ιδρυτή της εφημερίδας καλό φίλο Γιάννη Γαρεδάκη για τη μεγάλη τιμή που μου έκανε να μου εμπιστευθεί τούτη τη γωνιά, όπως και στη σύντροφό του στη ζωή Ελένη Γαρεδάκη.

ΣΧΕΣΗ ζωής η σχέση μου με τα “Χανιώτικα νέα” που άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του 1970, πριν από 40 χρόνια δηλαδή. “Καθημερινά”, “Κρητικές Ρίζες”, “Ένα βιβλίο την εβδομάδα”, “Παράλληλα και όχι μόνο”, οι τίτλοι από κάποιες στήλες που κατά καιρούς κράτησα μέχρι το 1997 όταν η συνεργασία μας έγινε πιο στενή και πιο τακτική: Με τον “Παιδότοπο”, με “Αυτόν τον τόπο τον μικρό τον μέγα”, μέσα στον οποίο ήταν ενταγμένα και τα “Ακροθιγώς” (σε συνεργασία με την Ευδοκία), τις “Εύφημες μνείες” και βέβαια τα “πεταχτά” που έμειναν… επί των επάλξεων, κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο από τον Ιούνιο του 2004 μέχρι σήμερα. Χώρια τ’ άλλα…

ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ουκ άνευ, βέβαια, ότι η συνεργασία μου με τα “Χανιώτικα νέα” συνεχίζεται. Εφ’ όσον «ζω, αναπνέω και σωφρονώ» για να χρησιμοποιήσω τη φράση του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη από το “Λαμπριάτικο ψάλτη” του και με δεδομένη ότι αυτή η εφημερίδα (η μεγαλύτερη σε αναγνωσιμότητα επαρχιακή εφημερίδα, πανελλήνια) θα συνεχίσει να κυκλοφορεί στον αιώνα…

ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ευλογία για μένα η έκδοση (απ’ το Κοινωφελές Ιδρυμα “Αγία Σοφία”, με χορηγία των Χανιώτικων νέων) ενός τόμου “πεταχτών” (με σκίτσα Μπάμπη Κιαγιά) με επιλογή απ’ το 2012 (Χανιά 2013). Ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός. Ενα βιβλίο είναι πάντα ένα βιβλίο!

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ θ’ αποφύγω σήμερα τον όποιο απολογισμό. Οχι όμως και να γράψω μια φράση, που την έχω ακούσει να μου τη  λένε πολλοί: «Τα καλύτερα “πεταχτά” σου είναι αυτά για τη μάνα σου»…

ΝΟΝΟΣ της στήλης “στα πεταχτά” (να το ξαναγράψω στη θέση του ιστορικού ανέκδοτου) ο για χρόνια αρχισυντάκτης της εφημερίδας μας Ανδρέας Κουφουδάκης. Αυτός ήταν που μου είπε, θέλοντας κάποτε να καλύψει μια μεγάλη “τρύπα” στην τρίτη σελίδα, τη φράση: «Γράψε κάτι ό,τι να ’ναι… στα πεταχτά». Το ’γραψα και ως γνωστό η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

«Καλώς ήλθες κυρά των ονείρων/ με την αφτιασίδωτη χλωμάδα/ ανεμπόδιστη στην πορεία σου/ αντιφέγγισμα στο καθάριο πέλαγος/ αψεγάδιαστη αξία στο χρόνο./ Φορές ατέλειωτες μου φανερώσες/ πρωτόγνωρα μονοπάτια/ ολόφωτους κόσμους/ ανείπωτες συγκινήσεις/ ηδονικά σφιχταγκαλιάσματα/ που αφαιρετικά σβήνουν την αυγή./ Στης νύχτας τη σιγαλιά καρτερώ/ της αγάπης το μεγαλείο/ υπόσταση να δώσει/ στους ανεκπλήρωτους πόθους./ Αλύτρωτη γλυκιά μελαγχολία/ της πονεμένης ψυχής μου/ στο ολόγιομό σου πρόσωπο/ αμήχανα απόψε διακρίνω./ Ο πόνος του αποχωρισμού/ που αναπόφευκτα ζυγώνει/ ημερεύει γνωρίζοντας/ πως το δειλινό δεν αργεί…».
Το ποίημα “Πανσέληνος” του Σπύρου Αυλωνίτη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (31.07.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-340/#ixzz3hT027RN8 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Κι εσύ ήσυχα πάνω σε ξύλινα τραπέζια και καπηλειά/ να προετοιμάζεις την ένδοξη παρουσία -/όμως- να εκφυλίζεσαι μετά σε αγοραίο ρήτορα/ να κεραυνώνεις τα πλήθη με λόγους/ να ξεχνάς τον προορισμό σου/ να ξεχνάς τ’ άλογό σου/ να προσπαθείς να φτάσεις με υπομνήματα τον αυτοκράτορα/ να ζητάς πίστωση χρόνου/ οι γραμματείς να σου απορρίπτουν την αίτηση -/ Πώς γίνεται τόσο εσύ να ξεπέσεις;/ Η ένδοξη Ρώμη σε περίμενε τόσους αιώνες/ σε προφητείες έλεγε τον ερχομό σου/ κι εσύ αφομοιώθηκες;».Από το ποίημα “Ξανθός όμορφος ο εχθρός του βασιλείου” του Μιχάλη Κατσαρού.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μέτρα του Μαραθώνιου είναι τα πιο δύσκολα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει, λοιπόν, να ξέρει ένας αθλητής είναι να κρατά δυνάμεις. Τα που μου είπε, στο περίπου, ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος, στο τέλος μιας μεγάλης κουβέντας που κάναμε γενικά και ειδικά… περί Μαραθωνίου δρόμου με αφορμή ένα θέμα που με απασχολούσε, τις προάλλες. Σωστός ο φίλος μου, όπως πάντα. Να κρατάμε δυνάμεις για το τέλος και να τερματίζουμε τον όποιο αγώνα κάνουμε ακμαίοι!

ΕΠΡΕΠΕ να γεμίσει με ομπρελοκαθίσματα η παραλία της Νέας Χώρας, να φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο, να μας ξεμπροστιάσει ένας ξένος για να αντιδράσουμε. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα μου πείτε. Σωστό, φτάνει, βέβαια, να μην είναι πολύ αργά και να ’χουν παγιωθεί οι καταστάσεις.

«ΝΑΙ, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμαίικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι». Πάντα επίκαιρη η ρήση του Κορνήλιου Καστοριάδη. Και για τα μικρά, τα καθημερινά, όπως και για τα “μεγάλα” ισχύει, βέβαια. Παραέχουμε γίνει κοινωνία ανοχής ή μου φαίνεται;

ΧΑΛΑΡΩΝΟΥΝ, λέει, οι περιορισμοί για την ανάληψη μετρητών από τις τράπεζες. Είδηση! Τι είδηση; Ειδησάρα! Ωρα είναι να το πανηγυρίσουμε μπροστά από τα ΑΤΜς! Το άλλο με την τακτική του Χότζα το θυμάστε;

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση: Στην παράκληση μιας πολύτεκνης οικογένειας να της δοθεί κι άλλος χώρος, γιατί παραήταν στενός ο χώρος που έμενε, ο Χότζας έβαλε στο σπίτι έναν γάιδαρο, μια κατσίκα και άλλα ζώα. Η οικογένεια έβαλε τα κλάματα και ο Χότζας σε μια επίδειξη… μεγαλοψυχίας άρχισε να βγάζει σταδιακά έξω από το σπίτι τα ζώα. Το τι ευχαριστίες έκανε μετά από αυτό η οικογένεια στον Χότζα δεν λέγεται! Κλείνω την παρένθεση.

«ΚΑΘΕ βλέμμα σου, και μια βαθιά μαχαιριά/ στην ειρήνη του δειλινού./ Κάθε λόγος σου, και μια μικρή πυρκαγιά/ στη σιωπή της αγάπης». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

«ΟΛΗ η γης μια(ν) αγκαλιά, Μίκη και, σ’ αγκαλιάζει/ Μεγάλε, όταν τραγουδάς σ’ όλον τον κόσμο λιάζει!». Για τα 90 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη και με αφορμή τις εκδηλώσεις προς τιμήν του στην πόλη μας, η μαντινάδα απ’ τον Ηλία τον Σταματάκη.

ΑΝΑΜΕΣΑ στα χαρτιά μου των “πεταχτών”, σήμερα, έτσι όπως τα έψαχνα χθες και το ποίημα “Ξανθός όμορφος ο εχθρός του Βασιλείου” απ’ την ποιητική συλλογή του Μιχάλη Κατσαρού “Κατά Σαδδουκαίων”, που κυκλοφορήθηκε το 1971. Μου το είχε στείλει καιρό τώρα ένας αναγνώστης της στήλης ο Ευαγγ. Σ. Γιαννετάκης. «Αξίζει να το θυμηθούμε», γράφει στο συνοδευτικό σημείωμα. Για να προσθέσει αμέσως μετά: «Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα της πολιτικής σήμερα είναι συμπτωματική». Συμφωνώ. Κάλλιο αργά παρά ποτέ η δημοσίευσή του.

Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ δεν υπερηφανευόταν για τις τιμές που του έδιναν, ενώ τις αποτυχίες του τις υπέμενε ήσυχα. Πίστευε ότι πρέπει πάντα να είναι στη διάθεση της πατρίδας του και να πολιτεύεται για τη δόξα, με σωφροσύνη, αλλά δωρεάν, χωρίς μισθό. Γι’ αυτό όταν κάποτε στο θέατρο απήγγειλαν τους στίχους του Αισχύλου για τον ενάρετο Αμφιάραο: «Θέλει όχι να φαίνεται, αλλά να είναι δίκαιος,/ να καρπώνεται το βαθύ αυλάκι των φρενών/ απ’ όπου φυτρώνουν οι λαμπρές σκέψεις», όλοι γύρισαν και κοίταζαν τον Αριστείδη, γιατί πίστεψαν πως με κείνον συγγένευαν περισσότερο αυτοί οι στίχοι περί δικαιοσύνης. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

«Κι εσύ ήσυχα πάνω σε ξύλινα τραπέζια και καπηλειά/ να προετοιμάζεις την ένδοξη παρουσία -/όμως- να εκφυλίζεσαι μετά σε αγοραίο ρήτορα/ να κεραυνώνεις τα πλήθη με λόγους/ να ξεχνάς τον προορισμό σου/ να ξεχνάς τ’ άλογό σου/ να προσπαθείς να φτάσεις με υπομνήματα τον αυτοκράτορα/ να ζητάς πίστωση χρόνου/ οι γραμματείς να σου απορρίπτουν την αίτηση -/ Πώς γίνεται τόσο εσύ να ξεπέσεις;/ Η ένδοξη Ρώμη σε περίμενε τόσους αιώνες/ σε προφητείες έλεγε τον ερχομό σου/ κι εσύ αφομοιώθηκες;».
Από το ποίημα “Ξανθός όμορφος ο εχθρός του βασιλείου” του Μιχάλη Κατσαρού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα  (39.07.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-339/#ixzz3hN0Aiyt8 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 "Δεν θέλει ο γέρος φάνταξη, δεν θέλει φασαρία,/ ανεστοράται και θρηνεί χαμένα μεγαλεία./ Θέτουνε χώρια με τη γρα, λίγες κουβέντες λένε:/ Εμείς εποποτίσαμε κι αγάπες μπλιο δεν θέμε./ Αχι δεν το περίμενα πως ήθελα γεράσω/ να κακοπέσω στη γωνιά κι ό,τι ’χα να το χάσω».
Από το ποίημα “Χαμένα μεγαλεία” του Δημήτρη Ν. Θεοδοσάκη.

Δείτε περισσότερα...  ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

NA KAΘΟΜΑΙ κάτω απ’ τ’ αρμυρίκι μου στο Καλάμι και να διαβάζω τις “Κρητικές Ιστορίες” του Μιχάλη Γρηγοράκη, του αξέχαστου “Μίγρη” και τα “Βουκολικά” του Δημήτρη Ν. Θεοδοσάκη που αποκαλείται και “του Κάστρου ταχυδρόμος”. Να ’χω στα μπροσπόδια μου τη θάλασσα κι εγώ να “ταξιδεύω” στα βουνά με ορεσίβιους καπετάνιους και μεγάλους κουραδάρηδες…

ίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΝΤΙ τα “Ευθύβολα και μη” (Τετάρτη γαρ!) τα “πεταχτά” σήμερα. Παλιά μου τέχνη κόσκινο! Πάντα όταν ήταν σε άδεια ο Νεκτάριος καταλάμβανα, τρόπος του λέγειν, τούτη τη γωνιά. Πάμε, μολυβάκι μου!

ΠΟΛΥ ζεστό, λέει, το τριήμερο που αρχίζει σήμερα στις περισσότερες περιοχές της χώρας. Κανένα παράπονο. Μια χαρά μας φέρθηκε μέχρι τώρα ο “θείος” Ιούλιος. Να μη ρίξει κι αυτός έναν καύσωνα τις τελευταίες του μέρες για να φανεί αντάξιος της φήμης του;

ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ καύσωνες άλλο τίποτα, βέβαια, ο φετινός Ιούλης. Κάηκε το πελεκούδι που λένε. Χαμός με τις κλειστές τράπεζες και τα κάπιτολ κοντρόλ. Χαμός με το δημοψήφισμα που έβγαλε “ΟΧΙ”, το οποίο όμως έγινε “ΝΑΙ” για τις “ανάγκες” της διαπραγμάτευσης. Χαμός με τις μαραθώνιες διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους μας στις Βρυξέλλες. Χαμός με τις ολονύκτιες ψηφοφορίες στη Βουλή για τα προαπαιτούμενα. Χαμός γενικότερα στο πολιτικό σκηνικό και ειδικότερα στην κυβέρνηση και στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα…

ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ οι πολιτικές θερμοκρασίες τον Αύγουστο; Θα ομαλοποιηθεί κάπως η κατάσταση; Θα κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές μας; Θα πάψουμε ως λαός να θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο; Πόσα κεφάλαια “Βαρουφακειάδας” αντέχουμε, άραγε ακόμα; Ρητορικά τα ερωτήματα!

«ΠΟΛΛΕΣ φορές μας τάξανε λαγούς με πετραχήλια/ μ’ αυτοί την κοπανήσανε τρέχοντας χίλια μίλια!». Από τον φίλο ιερωμένο η σημερινή μαντινάδα. Ουδέν σχόλιον…

«ΑΠΟ ΤΟΤΕ που μου ’κλεψαν/ το μαξιλάρι της άγνοιας/ δεν μπορώ να χορτάσω ύπνο σε κανένα μαξιλάρι». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΕΝ ΑΦΘΟΝΙΑ η μαλλοτήρα στα ορεινά του Νομού, διαβάζω στην πρώτη σελίδα του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας Να μια καλή είδηση. Κι άλλη μια επίσης καλή. Μετά τη συμφωνία με τους πιστωτές, επιστρέφουν, λέει, οι τουρίστες στην Ελλάδα. Ολα καλά, όλα ωραία; Ετσι είναι, αν έτσι νομίζουμε!

«ΜΕ ΣΚΟΥΛΙΑΤΑ μαλλιά στσοι μπέτες και στσι πλάτες και με κάτι φρυδάρες απού δεν αφήνανε ντονε να ξανοίγει βολικά απάνω, ήτανε ο Μαντακογιώργης απού τσοι Λάκκους. Εταλαπόδαιρνε ο άζουδος με τουτονά το κακό, μα δεν έλεε και να τα κόψει. Κι ετσά τον απάντηξεν ο πρίντζιπας, που δεν έκοφτε τσι φρυδάρες του, για να μη παιδεύγεται και ρωτά ντονε: “Γιάντα δεν κόφτης, μπάρμπα, τα φρύδια να μη σ’ εμποδίζουνε;”. Σηκώνει τοτεσάς την κεφαλή ο Μαντακογιώργης, ξανοίγει ντονε, θωρεί σπάθες και γαλόνια και καμαρώματα, αναθίβαλε και τσι μπομπές του και λέει ντου: “Δε τα κόφτω πρίντζιπά μου, για να μη θωρώ  του κόσμου τα παράξενα”». (Από το βιβλίο του Μιχάλη Γρηγοράκη “Εύθυμες Κρητικές Ιστορίες”).

«Ητανε κεφαλάτορας, μεγάλος κουραδάρης,/ χιλιάδες είχε πρόβατα και δυο χιλιάδες αίγες/ και με τ’ απογεννήματα μετρά χιλιάδες πέντε./ Είχε φαμέγιους και βοσκούς, πιτήδειους τυροκόμους,/ στειροβοσκούς, γκαλοβοσκούς και μάντρες παινεμένες,/ είχε με τυρομύζηθρα γεμάτα τυροκέλλια./ Τα χρόνια φύγαν, γέρασε, ξόδεψε τα καλά ντου,/ πράμα δε στεροκράτησε για τα γεράματά του./ Γεροντικά τσι μέρες του περνά στη μοναξιά ντου./ Δεν θέλει ο γέρος φάνταξη, δεν θέλει φασαρία,/ ανεστοράται και θρηνεί χαμένα μεγαλεία./ Θέτουνε χώρια με τη γρα, λίγες κουβέντες λένε:/ Εμείς εποποτίσαμε κι αγάπες μπλιο δεν θέμε./ Αχι δεν το περίμενα πως ήθελα γεράσω/ να κακοπέσω στη γωνιά κι ό,τι ’χανα το χάσω».
Το ποίημα “Χαμένα μεγαλεία” του Δημήτρη Ν. Θεοδοσάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (29.07.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-338/#ixzz3hHKtKRQH 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Ρύζι έχει εκεί κάτω κοντά στο ποτάμι./ Εκεί ψηλά στο βουνό χρειάζονται ρύζι./ Αν το ρύζι το κρύψουμε στις αποθήκες/ θ’ ακριβύνει το ρύζι γι’ αυτούς εκεί πάνω./ Οι μαούνες του ρυζιού θα ’χουν λιγότερο ρύζι/ και το ρύζι φτηνότερο θα ’ναι για μένα./ Τι είναι στ’ αλήθεια το ρύζι;/ Πού να ξέρω το ρύζι τι είναι!/ Ποιος το ξέρει τάχα;/ Δεν ξέρω το ρύζι τι είναι./ Ξέρω την τιμή του μονάχα».
Από “Το τραγούδι του έμπορα” του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΕΓΩ πεινάω που ’χω το στόμα μου κλειστό/ ή το βαθύ το πιάτο μου που χάσκει;». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ δύσκολος προβλέπεται να είναι ο χειμώνας που έρχεται στην πατρίδα μας. Βρισκόμαστε ήδη στο ρέμα, σ’ ένα ρέμα θολό, που θα κατεβάσει κι άλλα νερά. Να μπορέσουμε να  το περάσουμε, βοηθώντας ο ένας τον άλλο, κατά δύναμη, το ζητούμενο. Εχουμε περάσει και πιο δύσκολες καταστάσεις. Είμαστε ζωντανοί κι αυτό μετράει.

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ της κυβέρνησης η συμφωνία μέσα στον Αύγουστο για να ακολουθήσει η ρύθμιση του χρέους. Μετά… βουρ για εκλογές. Να ένα “άθλημα” που το ξέρουμε καλύτερα απ’ όλους τους άλλους λαούς. Δώσε εκλογές του Ελληνα και πάρε του την ψυχή!

ΜΕΣ στο δάσος περπατώ,/ τριγυρνώ και τραγουδώ/ “τρόικα – κουαρτέτο” μου/ ή όπως κι αν σε λένε/ είσαι δω; Παίρνω το μπαστούνι μου και σας κυνηγώ! Αμεση η απάντηση των “κουαρτετόνων”, όπως λένε τώρα τους “τροϊκανούς”. Ε, ρε γλέντια που λέει και ο Καραγκιόζης!

ΑΝ ΦΤΥΣΩ ψηλά, φτύνω τα μουστάκια μου, αν φτύσω χαμηλά, φτύνω τα γένια μου. Μ’ αυτήν την παροιμία έκλεισε ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος μια μεγάλη κουβέντα που κάναμε για τα πολιτικά πράγματα με θέμα τις ευθύνες της ηγεσίας και τις ευθύνες του λαού.

«ΖΟΡΜΠΑΣ αν γίνεις, φίλε μου, δεν θα το μετανιώσεις/ και της ζωής την ομορφιά σίγουρα θα τη νιώσεις». Από τον Ηλία Σταματάκη η σημερινή μαντινάδα. Με αφορμή την έκθεση στο Μεγάλο Αρσενάλι για την ταινία “Ζορμπάς”, λέει… Πάντα στο δικό του μήκος κύματος ο πρώτος από τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας…

ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ μνημόσυνο των θυμάτων της ασφάλτου του Νομού μας στον Αγιο Χριστόφορο, στο πάρκο “Χρήστος Πολέντας”, στις Βουκολιές, προχθές, τελευταία Κυριακή του Ιούλη. Διπλή η κραυγή αγωνίας απ’ τον πρόεδρο του Συλλόγου Αρωγής και Αλληλεγγύης Οικογενειών θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων Χανίων Σταύρο Πολέντα. Δεν φταίει μόνο το οδικό δίκτυο, φταίει και η κακή οδική μας συμπεριφορά για να κάνει τη “δολοφονική” δουλειά του ο Μολώχ της ασφάλτου! Εις ώτα ακουόντων;

ΜΙΑ ΘΕΣΗ στον ήλιο της Ευρώπης τ’ όνειρό τους. Για τους μετανάστες που φτάνουν καραβιές – καραβιές στο νησί μας ο λόγος. Ας όψονται αυτοί που εμποδίζουν τον ήλιο να λάμπει και στις πατρίδες τους…

«ΜΑΝΑ, φέρε το ρύζι, το νερό βράζει. Πρέπει να βράσει πολύ, είπε η μάνα η φτωχή. Στο πεζούλι ακουμπισμένα πέντε παιδιά. Φανερή η έλλειψη του πατέρα. Λίγο μετά τη γερμανική κατοχή, όλα κατεστραμμένα. Το βράδυ με μια φέτα ψωμί η μάνα προσπαθούσε την πείνα των παιδιών να χορτάσει, μα εκείνα με παρακάλια, ρύζι στη φωτιά της έλεγαν να βράσει. Αυτή καρτερικά τον ύπνο περιμένει στο πεζούλι να ’ρθει και να μη δούνε τα παιδιά πως ρύζι δεν υπάρχει κουκί κι ας βράζει το νερό. Ως αύριο έχει ο Θεός. Γέρνει κι η μάνα κι ακουμπά μαζί τους στο πεζούλι. Σαν λουλούδι ο ύπνος έρχεται να την παρηγορήσει. Μια γειτόνισσα καλή με ρύζι στην ποδιά έρχεται. Και, συνεχίζει τ’ όνειρο, η μάνα στων παιδιών τα πιάτα σερβίρει ρύζι άφθονο, καλοψημένο, αχνιστό. Μόνο πολύ που καίει. Μα να τα κάψει δεν μπορεί. Της μάνας το δάκρυ μέσα έπεσε και το ’χει δροσερέψει». Θύμηση, εν είδει πεζοτράγουδου, της Ευαγγελίας Νικολακάκη – Μανιουδάκη. Αντί για ιστορικό ανέκδοτο.

«Ρύζι έχει εκεί κάτω κοντά στο ποτάμι./ Εκεί ψηλά στο βουνό χρειάζονται ρύζι./ Αν το ρύζι το κρύψουμε στις αποθήκες/ θ’ ακριβύνει το ρύζι γι’ αυτούς εκεί πάνω./ Οι μαούνες του ρυζιού θα ’χουν λιγότερο ρύζι/ και το ρύζι φτηνότερο θα ’ναι για μένα./ Τι είναι στ’ αλήθεια το ρύζι;/ Πού να ξέρω το ρύζι τι είναι!/ Ποιος το ξέρει τάχα;/ Δεν ξέρω το ρύζι τι είναι./ Ξέρω την τιμή του μονάχα».
Από “Το τραγούδι του έμπορα” του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.06.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-337/#ixzz3hBNtwnjC 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Μέρες Αυγούστου στον Αποκόρωνα

Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Μέρες Αυγούστου στον Αποκόρωνα

«Ο Αύγουστος είναι κακός μήνας», μας λέει στον τίτλο του πιο γνωστού απ’ τα βιβλία της η Εντνα Ο’ Μπράιαν και για να το λέει έχει τους λόγους της. Τους λόγους του, όμως, έχει και ο πολύς κόσμος που τον θεωρεί όχι απλώς καλό, αλλά τον καλύτερο μήνα του χρόνου. Και γιατί είναι εν τοις πράγμασι, εκτός όλων των άλλων και μήνας διακοπών, μήνας ξεγνοιασιάς, μήνας επιστροφής των απανταχού στη γενέθλια γη, στην ύπαιθρο χώρα που αναβιώνει και κάποιες φορές βιώνει το “ένδοξο παρελθόν” με τη διοργάνωση πολλών και ποικίλων πολιτιστικών εκδηλώσεων. Με αφορμή τις προγραμματισμένες, το φετινό καλοκαίρι, ιδιαίτερα όμως τις μέρες του Αυγούστου στα χωριά του Αποκόρωνα, καθημερινές πάμπολλές εκδηλώσεις, έτσι όπως τις βρίσκω στο ιδιαίτερο καλαίσθητο πρόγραμμα που κυκλοφορήθηκε απ’ τον τοπικό Δήμο η επισήμανση. Εκδηλώσεις στις όποιες λειτουργεί και λειτουργείται το κοινωνείν. Μια απ’ αυτές και η παρουσίαση από μενα του κατά τη γνώμη των ειδικών μοναδικού στο είδος του βιβλίου του Μανόλη Μακριδάκη “Ο Φρες στο διάβα των αιώνων – Β’ τόμος – Οι οικογένειες του Φρε” που θα γίνει στον αύλειο χώρο της Ευαγγελίστριας την 1η Αυγούστου στις 8 μ.μ. Οχι! Η εν λόγω εκδήλωση που διοργανώνει η Ομοσπονδία Σωματείων Αποκορώνου, σε συνεργασία με την Παγκρήτια Ενωση Αθηνών, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Φρε και τον Δήμο Αποκορώνου, δεν είναι η πρώτη του Αυγούστου στον Αποκόρωνα. Θα έχει προηγηθεί, πάντα Θεού θέλοντος, την ίδια μέρα, με ώρα έναρξης δύο ώρες πιο μπροστά, ο Αγώνας Δρόμου Ειρήνης – Αγάπης – Υγείας “Τσιβαράς – Καλύβες” που διοργανώνει για 37η συνεχή χρονιά ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Καλυβών “Η Αγία Παρασκευή” σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Τσιβαρά και τον Σύλλογο Ψαράδων Καλυβών…
Την ίδια μέρα θα γίνει στον Αποκόρωνα (ώρα 9 μ.μ.) άλλη μια εκδήλωση στον Αποκόρωνα και συγκεκριμένα στη Λιτσάρδα, όπου το Θέατρο Σκιών Αθανασίου θα δώσει παράσταση Καραγκιόζη… Καλόν Αύγουστο στον Αποκόρωνα!

Χανιώτικα νέα (27. Ιουλίου 2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/evfimes-mnies-23/#ixzz3h5P2PNnC 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

.. ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Ενας απ’ τους πολλούς τυχερούς συμπολίτες μας που είδαν τη θεατρική παράσταση "αναφορά στον Γκρέκο του ΔΗ. ΠΕ. ΘΕ.Κ στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου  κι εγώ. Καθηλωμένος κυριολεκτικά στη θέση μου. Για να μη χάσω ούτε ένα γιώτα ούτε μια κεραία από την καζαντζακική αναφορά, έτσι όπως την αναδείκνυε επί σκηνής ο Τάκης Χρυσικάκος...
Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Αναφορά στον Γκρέκο
Τυχεροί όσοι παρακολούθησαν την “Αναφορά στον Γκρέκο” του Νίκου Καζαντζάκη, τη θεατρική παράσταση που ανέβασε το φετινό δύσκολο καλοκαίρι το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. (που παρά τους κακούς καιρούς εξακολουθεί την πορεία του με τον αέρα, κυρίως του εδώ και χρόνια καλλιτεχνικού του διευθυντή Μιχάλη Αεράκη) στις Βρυξέλλες, την καρδιά της Ευρώπης. Τυχεροί και όσοι την παρακολούθησαν στον Τάφο του Μεγάλου Κρητικού, στο Μαρτινέγκο, στο Μεγάλο Κάστρο, εκεί όπου διαλαλείται η λευτεριά του αγωνιζόμενου και αγωνιούντος ανθρώπου, αλλά και όσοι θα την παρακολουθήσουν στη Γαύδο, στο νοτιότερο άκρο της Γηραιάς Ηπείρου, όπως και στον “Κρεμαστό” του Μπρόσνερου, στα μπροσπόδια της Μαδάρας, όπου φυσαουρίζει η μαδαρίτικη σκέψη «να φτάνεις ακόμα κι εκεί που δεν μπορείς» στις 12 Αυγούστου. Το ίδιο όμως, σχεδόν τυχεροί και όλοι όσοι την παρακολούθησαν στο Ωδείο Χανίων και στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου της πόλης μας ή και θα την παρακολουθήσουν. Ο Καζαντζάκης είναι πάντα Καζαντζάκης και αν υπάρχει ο αναγκαίος σεβασμός στο πρόσωπο, στην πορεία και στο έργο του, μπορεί να δίνει από το όπου γης, όποιο θεατρικό σανίδι την αναφορά του στον Γκρέκο τη μαρτυρία του για το μαρτύριό του.
τη σύντοΕνας απ’ τους πολλούς τυχερούς συμπολίτες μας που είδαν την εν λόγω θεατρική παράσταση στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου (Τετάρτη 9 Ιουλίου) κι εγώ. Καθηλωμένος κυριολεκτικά στη θέση μου. Για να μη χάσω ούτε ένα γιώτα ούτε μια κεραία από την καζαντζακική αναφορά, έτσι όπως την αναδείκνυε επί σκηνής ο Τάκης Χρυσικάκος, έχοντας συντροφιά τον Σταύρο Ψαρουδάκη στη λύρα και το τραγούδι και τον Απόστολο Κουνή στην κιθάρα και στο κόντραμπασο, με την εικαστική επιμέλεια της Βάλιας Μαργαρίτη. «Ο Τάκης Χρυσικάκος δεν παριστάνει τον Καζαντζάκη, είναι ο Καζαντζάκης», είπε σμη ομιλία του στην αρχή της παράστασης ο Μιχάλης Αεράκης. Ο Καζαντζάκης παιδί, ο Καζαντζάκης έφηβος, ο Καζαντζάκης μεσήλικας, ο Καζαντζάκης γέρος, ο Καζαντζάκης μόνος του, ο Καζαντζάκης με τον Θεό, ο Καζαντζάκης με τους άλλους, ο Καζαντζάκης συγγραφέας, ο Καζαντζάκης να δίνει την αναφορά του στον Γκρέκο… Ο Τάκης Χρυσικάκος (δική του και η θεατρική προσαρμογή όπως και η σκηνοθεσία με συνεργάτιδα την Εμμανουέλα Αλεξίου) Νίκος Καζαντζάκης επί σκηνής! Αξιος ο μισθός του. Αξιος ο μισθός όλων των συντελεστών της παράστασης, αλλά και όλου του προσωπικού του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. Ετσι όπως εκφράστηκε απ’ το δάσος των χειροκροτημάτων στο τέλος…
Χανιώτικα νέα (27.07.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/evfimes-mnies-23/#ixzz3h5MjwAdE 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

“Εκτός Υλης” το όνομα του καραβιού με το οποίο ταξιδεύουν εδώ και τρία χρόνια στις θάλασσες της δημοσιογραφίας τα παιδιά του Γυμνασίου Σούδας. Καλά το καταλάβατε, όσοι το καταλάβατε! Στη μαθητική τους εφημερίδα, μ’ αυτόν τον τίτλο, το 6ο φύλλο της οποίας κυκλοφορήθηκε με το τέλος της σχολικής χρονιάς, αναφέρομαι. Απ’ αυτό το φύλλο των 32 ιδιαίτερα επιμελημένων, ποικίλης ύλης, σελίδων, που μου έδωσε πριν από έναν μήνα περίπου ένα καλό γειτονάκι μου, ο Αντώνης Σώκος, οι εργασίες που φιλοξενούνται στον σημερινό «Παιδότοπο».

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΣΟΥΔΑΣ

Από το 6ο ταξίδι του "ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ'

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
“Εκτός Υλης” το όνομα του καραβιού με το οποίο ταξιδεύουν εδώ και τρία χρόνια στις θάλασσες της δημοσιογραφίας τα παιδιά του Γυμνασίου Σούδας. Καλά το καταλάβατε, όσοι το καταλάβατε! Στη μαθητική τους εφημερίδα, μ’ αυτόν τον τίτλο, το 6ο φύλλο της οποίας κυκλοφορήθηκε με το τέλος της σχολικής χρονιάς, αναφέρομαι. Απ’ αυτό το φύλλο των 32 ιδιαίτερα επιμελημένων, ποικίλης ύλης, σελίδων, που μου έδωσε πριν από έναν μήνα περίπου ένα καλό γειτονάκι μου, ο Αντώνης Σώκος, οι εργασίες που φιλοξενούνται στον σημερινό «Παιδότοπο». «Οι μικροί δημοσιογράφοι – μαθητές δείχνουν την ίδια προθυμία να συμμετέχουν, να ερευνούν, να εκφράζονται… και είναι φυσικό, αφού μέσα από αυτό το ταξίδι τούς δίνεται η δυνατότητα να ξεφύγουν από τα στενά πλαίσια της σχολικής αίθουσας, να αποδράσουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και να αναζητήσουν άλλους δρόμους για την κατάκτηση της γνώσης και της πληροφόρησης», διαβάζω, μεταξύ των άλλων, στο “αντί προλόγου” κείμενο που υπάρχει στη 2η σελίδα του εν λόγω φύλλου, μαζί με τα ονόματα των μαθητών της Συντακτικής Ομάδας και των υπευθύνων καθηγητών. Ενα σχολείο για να ’ναι καλό σχολείο, δεν πρέπει να κλείνεται ποτέ στους τέσσερις τοίχους του!
Συγχαρητήρια και στα παιδιά και στους καθηγητές τους!
Καλή συνέχεια!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος

Στις 27 Μαρτίου η συντακτική ομάδα, η περιβαλλοντική ομάδα και η χορωδία του σχολείου μας, επισκέφθηκαν το Μουσείο Τυπογραφίας στο βιοτεχνικό πάρκο.




Μόλις το μάθημα τελείωσε, ξεκινήσαμε να περπατάμε προς το Μουσείο. Οταν φτάσαμε, χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και κάθε ομάδα με τον ξεναγό της ξεκίνησε την ξενάγηση από διαφορετικό σημείο του Μουσείου. Στην πρώτη αίθουσα υπήρχαν παλαιά μηχανήματα τυπογραφίας και σφραγίδες. Ο ξεναγός μάς μίλησε για την τέχνη της τυπογραφίας και μάς εξήγησε τη λειτουργία μηχανημάτων όπως χειροκίνητα πιεστήρια, χαρτοκόπτες, μέχρι και τη λειτουργία αντιγράφου της μηχανής που χρησιμοποίησε ο Γουτεμβέργιος! Στη δεύτερη αίθουσα τα μηχανήματα ήταν πιο σύγχρονα και εξυπηρετούσαν διάφορους σκοπούς λόγω της δημιουργίας νέων τεχνικών τυπογραφίας, όπου τα πλήκτρα αντικαθιστούν τις σφραγίδες και η παραδοσιακή τέχνη της τυπογραφίας αρχίζει να χάνεται. Επειτα ανεβήκαμε στον ημιώροφο όπου παρουσιάζονταν είδη γραφής και αλφάβητα από σπουδαίους πολιτισμούς. Η εκδρομή μας έλαβε τέλος και γυρίσαμε στο σχολείο.

Οδυσσέας
Κουντουράκης Β2

Η περιβαλλοντική ομάδα της Σούδας
συνεχίζει τις δράσεις της


Η β’ φάση του προγράμματος ήταν πιο ενδιαφέρουσα, διασκεδαστική και ευχάριστη.
Ξεφύγαμε από τα στενά πλαίσια του σχολείου και το θεωρητικό μέρος και εξορμήσαμε στη Σούδα. Περπατήσαμε στα στενά σοκάκια της Σούδας, επισκεφθήκαμε τα Κ.Α.Π.Η. και το Λαογραφικό Μουσείο, παρακολουθήσαμε παρασκευή ψωμιού στον φούρνο Τζουγανάκη και εκτονωθήκαμε παρακολουθώντας αγώνες ποδοσφαίρου και καγιάκ στο Κλειστό και στο Ναυταθλητικό αντίστοιχα. Στο λιμάνι της Σούδας και στην Ιχθυόσκαλα συνειδητοποιήσαμε τον σπουδαίο ρόλο της θάλασσας στη ζωή των κατοίκων της περιοχής. Συνεργαστήκαμε με τις άλλες ομάδες του σχολείου τόσο στις γιορτές των Χριστουγέννων και της Αποκριάς όσο και στις επισκέψεις μας στον Ναό του Αγίου Νικολάου και το καλλιτεχνικό χωριό “Βερέκυνθος”, όπου ξεναγηθήκαμε στο Μουσείο Τυπογραφίας. Ξεχωριστή ήταν όμως η εμπειρία από τις εκδρομές στα χωριά Γαβαλοχώρι και Ανώγεια όπου γνωρίσαμε -μέσα απο ξεναγήσεις- τον παραδοσιακό τρόπο ζωής.
Η παρασκευή τυριού σε έναν κούμο των Ανωγείων ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μας που εκτός από γνώση, μας πρόσφερε την ικανοποίηση και τη χαρά δημιουργίας. Τελευταία αφήσαμε την επίσκεψη στον ποταμό Μορώνη. Δυστυχώς, παρά τη φυσική του ομορφιά και σπουδαιότητα ως υδροβιότοπος, διαπιστώσαμε ότι βρίσκεται πλήρη εγκατάλειψη. Σκουπίδια, απόβλητα, αστικά λύματα υποβαθμίζουν την περιοχή και δημιουργούν μια εικόνα θλίψης και απογοήτευσης στους επισκέπτες, αφού η δυσοσμία και τα “πράσινα νερά” παραπέμπουν σε βούρκο. Καταλήγοντας, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι μέσα από αυτές τις δραστηριότητες εντοπίσαμε τις αλλαγές, θετικές και αρνητικές που συντελέστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Επικεντρωθήκαμε όμως στις αρνητικές και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είναι ώρα ευθύνης για όλους τους φορείς (Πολιτεία – Δήμος – πολίτες) να αναλάβουν πρωτοβουλίες ώστε να επιλυθούν όλα τα προβλήματα που υποβαθμίζουν τη Σούδα. Μόνο μέσα από συλλογικές προσπάθειες και συνεργασία μπορούμε να  διεκδικήσουμε ένα καθαρότερο περιβάλλον, όχι μόνο για μας όσο και για τις επόμενες γενιές.
Μαθαίνουμε από το παρελθόν. Ζούμε το παρόν.
Σχεδιάζουμε ένα αισιόδοξο Μέλλον… Αυτό ήταν το σύνθημά μας.

Χανιώτικα νέα (25.07.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/apo-to-6o-taxidi-tou-ektos-ilis/#ixzz3gz9tabOq 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ φορές που οι τιμώμενοι τιμούν τους τιμώντες περισσότερο από ό,τι οι τιμώντες με τις όποιες εκδηλώσεις οργανώνουν τιμούν τους τιμώμενους. Με αφορμή τις εκδηλώσεις που γίνονται στα Χανιά απ’ τους φορείς του τόπου (26 – 29 Ιουλίου) για τα 90ά γενέθλια του Μίκη Θεοδωράκη, η φράση. «Σε όλη την υφήλιο το έργο σου ανήκει/ μα η τιμή σε σένανε Θεοδωράκη Μίκη!» μας λέει στη σημερινή του μαντινάδα ο φίλος ιερωμένος.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΕΝΑ το χελιδόνι κι η Ανοιξη ακριβή/ Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή». Να το ακούω ξανά και ξανά και ξανά… Και να το τραγουδώ ξανά και ξανά και ξανά… Αξιος, υπεράξιος εστίν ο συνθέτης του. Αξιος εστίν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Ουρανομήκης, όπως τον έχει αποκαλέσει ο Παππούς, ο μακαριστός μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ φορές που οι τιμώμενοι τιμούν τους τιμώντες περισσότερο από ό,τι οι τιμώντες με τις όποιες εκδηλώσεις οργανώνουν τιμούν τους τιμώμενους. Με αφορμή τις εκδηλώσεις που γίνονται στα Χανιά απ’ τους φορείς του τόπου (26 – 29 Ιουλίου) για τα 90ά γενέθλια του Μίκη Θεοδωράκη, η φράση. «Σε όλη την υφήλιο το έργο σου ανήκει/ μα η τιμή σε σένανε Θεοδωράκη Μίκη!» μας λέει στη σημερινή του μαντινάδα ο φίλος ιερωμένος.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ συνεχόμενες γιορτές. Της Αγίας Χριστίνης χθες, της Αγίας Αννας σήμερα, της Αγίας Παρασκευής αύριο, του Αγίου Παντελεήμονα μεθαύριο. Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και στους εορτάζοντες! Σιγά που θα τις-τους ξεχνούσα. Μ’ έναν σμπάρο… τέσσερα τρυγόνια!

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ έξω απ’ το παράθυρό μου, όπως το συνηθίζω, πολλές φορές ενώ γράφω τη στήλη. Παντοκράτορας το παίζει ο “θείος”, κατά Κ.Π. Καβάφη, “Ιούλιος μήνας”. Ούτε ένα φύλλο, στην κυριολεξία, δεν διανοείται ότι μπορεί να του κουνηθεί. Πλήρης άπνοια κάτω από έναν ήλιο που έχει την απόλυτη εξουσιοδότηση για να σπάσει ή να μη σπάσει τον υδράργυρο στα θερμόμετρα. Συνεχίζω…

“ΦΩΤΙΕΣ” και φωτιές… “Φωτιές” στο πολιτικό σκηνικό, ιδιαίτερα, βέβαια, στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και φωτιές πραγματικές σ’ όλη τη χώρα. Ζητούνται “πυροσβέστες” και πυροσβέστες. Πριν ν’ απογίνουμε “κάουδο” κυριολεκτικά και μεταφορικά…

ΑΛΛΗ η συμφωνία της χώρας μας με τους δανειστές της (όταν γίνει κι αν γίνει) κι άλλη αυτή του Δήμου Κισάμου με τον Δήμο Καντάνου – Σελίνου για το Λαφονήσι, βέβαια. Καμία σχέση η μία με την άλλη. Το ερωτηματικό της εφαρμογής στην πράξη ισχύει ωστόσο και για τις δύο…

ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ και διακριτή η παρουσία της Ζωής Μητσοτάκη (το γένος Γαλιάτσου) που έφυγε, χτυπημένη από την κακιά αρρώστια, για τα επουράνια Χανιά, στο πολιτισμικό γίγνεσθαι του τόπου μας. Ανεκτίμητη η προσφορά της στο Λύκειο Ελληνίδων, του οποίου ήταν για χρόνια πρόεδρος και στο Ιδρυμα “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, ως μέλους του Δ.Σ. του. Και βέβαια, ιδιαίτερα σημαντικό το συγγραφικό – ερευνητικό της έργο. Πάνδημος ο αποχαιρετισμός της χθες στην Ευαγγελίστρια της Χαλέπας, όπου εψάλη η νεκρώσιμη ακολουθία και στην Αγία Φωτεινή, όπου ετάφη! Τα Χανιά θα σε θυμούνται πάντα, κυρία Ζωή!

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ήταν από τη φύση του γενναιόδωρος, έγινε, όμως, ακόμη πιο πολύ, όταν κατακτούσε τους θησαυρούς της Ασίας. Αγανακτούσε περισσότερο για εκείνους που αρνιούνταν να πάρουν τα δώρα του, παρά για εκείνους που τα ζητούσαν. Στον Σεραπίωνα, έναν από τους νεαρούς συμπαίκτες του στην μπάλα, δεν είχε δώσει κάτι γιατί εκείνος δεν είχε ζητήσει ποτέ τίποτα. Οταν, λοιπόν, ο Σεραπίων είχε έρθει να παίξει μπάλα, την έριχνε μόνο στους άλλους κι ο Αλέξανδρος του είπε: «Γιατί δεν τη δίνεις και σε μένα;». «Μα δεν τη ζήτησες;» του απάντησε εκείνος. Τότε ο Αλέξανδρος γέλασε και του έδωσε πολλά δώρα. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας, εκδ. “Σαββάλας”).

«Ενα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή/ Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή/ Θέλει νεκροί χιλιάδες να ’ναι στους τροχούς/ Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους./ Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έχτισες μέσα στα βουνά/ Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!/ Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού/ Το ’χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου/ Σ’ ένα βαθύ πηγάδι το ’χουνε κλειστό/ Μύρισε το σκοτάδι κι όλη η Αβυσσο./ Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ/ Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση!».
Από το “Αξιον Εστί” του Οδυσσέα Ελύτη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (25.07.201

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-336/#ixzz3gtQaPb5g 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ Κουτσάκη, επ. καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης, συγγραφέα, Χανιά: Χίλια ευχαριστώ, Πολυχρόνη, για τα όσα μου πρόσφερες διαβάζοντας και το τελευταίο (το 16ο!) βιβλίο σου, το μυθιστόρημα “Baby blue”. M’ αρέσει πολύ ο τρόπος που ξεδίπλωσες την ιστορία σου στη σημερινή Αθήνα, στην Αθήνα της κρίσης, των αστέγων και της κάθε λογής παρανομίας, που επιμένει, ωστόσο, να διεκδικεί μια θέση στην ανθρωπιά. Μου αρέσει που επεμβαίνεις, έτσι όπως επεμβαίνεις με τις “στακάτες” ατάκες σου, για να μας δείχνεις τις πλατείες της ευθύνης σου. Μου αρέσει πως ότι γράφεις εν εγρηγόρσει, με περίσσευμα καρδίας και βάζεις τον αναγνώστη σου σ’ έναν διάλογο ουσιαστικής ευαισθησίας. Μου αρέσει ότι μπορεί να στήνεις, έτσι όπως στήνεις, την ιστορία σου με συνεχείς ανατροπές. Να έχεις την υγειά σου και να σε χαιρόμαστε!

δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«KATAΛΑΒΕ πως δεν μπορούσε. Οπως στο “Clash by Night” όπου η ηρωίδα της ταινίας Μάε Ντόιλ λέει στον αδερφό της: “Τι θες, Τζο, την ιστορία της ζωής μου; Να τη, λοιπόν, με τέσσερις λέξεις: μεγάλες ιδέες, μικρά αποτελέσματα”». (Πολυχρόνης Κουτσάκης, “Baby blue”, εκδ. “Πατάκη”, 2015).

Η 41η επέτειος από την πτώση της χούντας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα σήμερα. Σχεδόν εν κρυπτώ και παραβύστω ο όποιος εορτασμός της. Πού ’ναι εκείνοι οι μέχρι πριν λίγα χρόνια λαμπροί εορτασμοί στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου! Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα κλαις…

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ το πολίτευμα που περιμένουμε… Δημοκρατία το τέλειο πολίτευμα… Δημοκρατία το καλύτερο πολίτευμα… Δημοκρατία το χειρότερο πολίτευμα… Να το πω ολοκληρωμένα έτσι όπως ο Ουίνστον Τσόρτσιλ το διατύπωσε: «Έχει ειπωθεί ότι η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, με την εξαίρεση όλων των άλλων που έχουν δοκιμαστεί».

ΜΕΤΑ και την ψήφιση του δεύτερου πακέτου των προαπαιτούμενων πάμε για συμφωνία, τέλη Αυγούστου τη θέλει η κυβέρνηση. Προϊόν εκβιασμού ή αποτέλεσμα αναγκαστικού συμβιβασμού; Για ανώμαλη προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα έχει κάνει λόγο, εδώ και καιρό ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος, που επιμένει να λέει ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.

«ΑΛΙΜΟΝΟ του τού φτωχού το χέρι του π’ απλώνει/ και η καρδιά του αδειανό το βλέπει και ματώνει». Από τον φίλο ιερωμένο η μαντινάδα που περιγράφει μια σκηνή απ’ τη σημερινή σκληρή πραγματικότητα που αναμένεται να γίνει σκληρότερη. Η φτωχοποίηση τα ’χει πάρει όλα σβάρνα! Ελλάς, κουράγιο!

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ Κουτσάκη, επ. καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης, συγγραφέα, Χανιά: Χίλια ευχαριστώ, Πολυχρόνη, για τα όσα μου πρόσφερες διαβάζοντας και το τελευταίο (το 16ο!) βιβλίο σου, το μυθιστόρημα “Baby blue”. M’ αρέσει πολύ ο τρόπος που ξεδίπλωσες την ιστορία σου στη σημερινή Αθήνα, στην Αθήνα της κρίσης, των αστέγων και της κάθε λογής παρανομίας, που επιμένει, ωστόσο, να διεκδικεί μια θέση στην ανθρωπιά. Μου αρέσει που επεμβαίνεις, έτσι όπως επεμβαίνεις με τις “στακάτες” ατάκες σου, για να μας δείχνεις τις πλατείες της ευθύνης σου. Μου αρέσει πως ότι γράφεις εν εγρηγόρσει, με περίσσευμα καρδίας και βάζεις τον αναγνώστη σου σ’ έναν διάλογο ουσιαστικής ευαισθησίας. Μου αρέσει ότι μπορεί να στήνεις, έτσι όπως στήνεις, την ιστορία σου με συνεχείς ανατροπές. Να έχεις την υγειά σου και να σε χαιρόμαστε!

ΚΑΠΟΤΕ ο Αριστείδης κατήγγειλε έναν εχθρό του και η υπόθεση κατέληξε στο δικαστήριο. Μετά την απαγγελία της κατηγορίας οι δικαστές δεν ήθελαν ν’ ακούσουν τον κατηγορούμενο, θεωρώντας τον ένοχο, χωρίς αμφιβολία και ζητούσαν να ψηφίσουν αμέσως εναντίον του. Τότε ο Αριστείδης σηκώθηκε βιαστικά από τη θέση του και, μαζί με τον κατηγορούμενο, παρακαλούσε τους δικαστές να τον αφήσουν να απολογηθεί και να του δώσουν κάθε δικαίωμα που όριζε ο νόμος. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

«Στέρεψε το λάλον ύδωρ;/ Ενα κι ένα κάνουν πάντα δύο;/ Οι μέρες δεν ξαναβγαίνουν περίπατο;/ Δεν ανοίγουν με τίποτα οι κλειστές πόρτες;/ Ολα τα κλαδιά είναι ψηλά για τα καλάθια μας;/ Το φεγγάρι σταμάτησε να πίνει νερό από τα πηγάδια;/ Δίχως ερωτηματικά τα τσουλούφια των παιδιών;/ Δίχως ποίηση τα ποιήματα των ποιητών;/ Στις προσταγές τους!».
Το ποίημα “Στις προσταγές τους” του γράφοντος (“Οταν γίνεις ποίημα”, εκδ. Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης, Χανιά 2013).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (24.07.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-335/#ixzz3gnUsW814 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΕ ΤΟΝ εγγονό μου τον Βαγγέλη, που πορπατεί ανάμεσα στα οκτώ και στα εννιά του χρόνια, στο Σπίτι – Μουσείο του Ελευθερίου Βενιζέλου, στη Χαλέπα, προχθές το πρωί, αφού πρώτα περάσαμε απ’ την Αγία Μαγδαληνή. Ο,τι καλύτερο και γι’ αυτόν, αλλά και για μένα. Οσο γνωρίζουμε τον τόπο μας και μάλιστα εξ απαλών ονύχων, τόσο τον αγαπούμε περισσότερο!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«TA ΣΚΙΑΧΤΡΑ που φοβόμασταν ολοζωίς/ καπέλα και φορέματα αδειανά·/ πουκάμισα γεμάτα αέρα./ Λίγο μυαλό και θέληση περσότερη αν είχαμε,/ άφοβα θα χαιρόμασταν αυτό το περιβόλι». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

Ο,ΤΙ ’ναι να γίνει, θα γίνει! Η απάντηση που μου έδωσε χθες ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, όταν τον ρώτησα τι αποτέλεσμα περίμενε από την ψηφοφορία στη Βουλή για το δεύτερο μέρος των προαπαιτούμενων της συμφωνίας της χώρας με τους εταίρους – δανειστές μας. Οντως! Αυτό που ήταν να γίνει έγινε κι ό,τι έγινε δεν ξαναγίνεται. Μετά την απομάκρυνση εκ του όποιου ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…

«ΕΥΡΩ εξήντα σήμερα, ταχιά εξήντα πάλι,/ να δεις που θα ξεχάσουμε, φίλοι μου τη σπατάλη». Ουδέν κακό αμιγές καλού! Αυτό μας λέει ο Ηλίας Σταματάκης σε μία πρώτη ανάγνωση της σημερινής του μαντινάδας. Ο προβληματισμός του, ωστόσο, για την όλη κατάσταση, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, μου φαίνεται ότι δεν κρύβεται…

ΡΑΓΔΑΙΕΣ πολιτικές εξελίξεις… Γράφεις αυτήν τη φράση και καθαρίζεις. Ο,τι κι αν συμβεί, όπου και όπως και αν πάνε τα πράγματα, μέσα είσαι. Ολα παίζουν, τίποτα δεν αποκλείεται.

ΤΗΣ ΤΡΕΛΗΣ… Της κακομοίρας… Της ιεροδούλου γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα… Του Φ.Π.Α.! Εδώ είμαστε κι εδώ θα μείνουμε. Φάτε Πάλι Αλάτι, φίλοι καταναλωτές! Φάτε, Πληρώστε, Αέρα!

ΑΠΟΥ ’ΝΑΙ απέξω απ’ τον χορό, πολλά τραγούδια ξέρει! Πάντα σε ισχύ η παροιμία. Οπως, βέβαια, και η άλλη. Εδώ σε θέλω, κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα. Και βέβαια η παράλλη. Στ’ αδύναμο κρέας πάνε οι μύγες. Σοφός ο λαός μας, γνωστό αυτό!

ΚΥΝΗΓΙ μαγισσών το “κυνήγι” των εξωγήινων; Δεν θα το ’λεγα, απ’ τη στιγμή που ανέλαβε ρόλο “αρχικυνηγού” ο πολύς Στίβεν Χόκινγκ. Η πιο φιλόδοξη αναζήτηση για τον εντοπισμό πολιτισμών σε άλλους πλανήτες μόλις άρχισε… Εγνοια κι αυτή οι αναμνήσεις απ’ το μέλλον!

ΜΕ ΤΟΝ εγγονό μου τον Βαγγέλη, που πορπατεί ανάμεσα στα οκτώ και στα εννιά του χρόνια, στο Σπίτι – Μουσείο του Ελευθερίου Βενιζέλου, στη Χαλέπα, προχθές το πρωί, αφού πρώτα περάσαμε απ’ την Αγία Μαγδαληνή. Ο,τι καλύτερο και γι’ αυτόν, αλλά και για μένα. Οσο γνωρίζουμε τον τόπο μας και μάλιστα εξ απαλών ονύχων, τόσο τον αγαπούμε περισσότερο!

«ΚΕΙΝΟ το βράδυ στα βουνά των Σφακιών γύριζαν άθυμοι οι επαναστάτες. Ο Μανούσακας χολωμένος γιατί βρέθηκαν μερικοί να ενθαρρύνουν το Δάσκαλο στην παράδοσή του, πήρε την κάπα του και τρύπωσε σε μια πριναριά να κοιμηθεί. Τον άκουσε ο Χούρδος. Οταν έμειναν μόνοι, ρώτησε ο Χούρδος το Μανούσακα: “Είντα θα γενεί εδά, καπετά Μανούσακα;”. “Για μας, Χούρδο, κρατεί ο σηκωμός. Μόνο άμε να βρεις πράμα να φάμε, γιατί δεν μπορώ να δω κιανένα στα μάθια μου”. “Έχεις κουράγιο να φάεις; Πού διάολο βρίσκεις το κουράγιο, άθρωπος δε μπορεί να καταλάβει”. “Επήρα απόφαση, Χούρδο. Πάρε κι εσύ να καταράβης. Εγώ δε μπορώ να σκύψω, θα ποθάνω ορθός. Αυτό είναι”. “Εκατάλαβα, καπετά Μανούσακα, μα ως πότε;”. “Αφού ρωτάς ως πότε, δεν εκατάραβες. Αμε να φέρεις φαΐ και σώπα”». (Από το βιβλίο του Νίκου Αγγελή “Δασκαλογιάννης”, Αθήνα 1971).

«Πάλι μεθυσμένος είσαι, δυόμιση ώρα της νυχτός./ Κι αν τα γόνατά σου τρέμαν, εκρατιόσουνα στητός/ μπρος στο κάθε τραπεζάκι. “Γεια σου Κωσταντή βαρβάτε!”./ “Καλησπερούδια, αφεντικά, πώς τα καλοπερνάτε;”./ Ενας σου ’δινε ποτήρι κι άλλος σου ’δινε ελιά./ Ετσι πέρασες ποτήρι της γειτονιάς τα καπηλειά./ Κι αν σε πείραζε κανένας -αχ εκείνος ο Τριβέλας!/ Εκανες πως δεν ένιωθες και πάντα εγλυκογέλας./ Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά…/ Η ύπαρξή σου σε σκοτάδια όλο πηχτότερα βουτά./ Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;/ Αχ πού ’σαι νιότη που ’δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!».
(Κώστα Βάρναλη, από τους “Σκλάβους Πολιορκημένους”).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (23.07.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-334/#ixzz3ghzwBKgF 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Ηλιος θεο-φώτεινος στ’ αψηλά ενός ακόμη πρωινού τ’ άη Ιούλη, του Ελληνος και δη του Κρητικού!

Τρεμοπαίζει η θαλασσινή σταγόνα, ιριδισμοί μικροσκοπικοί, άλλοτε λάμψεις φωτός κι αστερισμών παλλόμενων που προσπαθούν να ισορροπήσουν εις μάτην…στην άκρη των μαλλιών της δίχρονής μου κόρης...
Δείτε περισσότερα...
Νεκτάριος Ευ Κακατσάκης

Σε δέκα δεύτερα ζωής

Σκάει το κύμα μπροστά μας, τ’ απορροφά η άμμος, πισωγυρίζει κι έρχεται και πάλι σε ’μας!
…Κεί πάνω στην άμμο όπου καθισμένος, κρατώντας ανάμεσα στα πόδια μου τη μικρή Ευρυδίκη που μόλις έχει πιει μία ακόμη γουλιά νερό και πια κρατά σφιχτά στ’ αριστερό χεράκι το μικρό της παγουράκι…
Ηλιος θεο-φώτεινος στ’ αψηλά ενός ακόμη πρωινού τ’ άη Ιούλη, του Ελληνος και δη του Κρητικού!
Τρεμοπαίζει η θαλασσινή σταγόνα, ιριδισμοί μικροσκοπικοί, άλλοτε λάμψεις φωτός κι αστερισμών παλλόμενων που προσπαθούν να ισορροπήσουν εις μάτην…
στην άκρη των μαλλιών της δίχρονής μου κόρης…
…Κι η εξάχρονη αδερφή της, μόλις πού ’βγαλε μες απ’ τον… βυθό στ’ ανάβαθα, κει πιο πέρα από μας, μι’ ακόμη πέτρα τετριμμένη απ’ τον χρόνο τ’ απείρου(;)…
Μια κολυμπώντας και μια τρέχοντας μες απ’ τη θάλασσα, έρχεται προς εμάς, όλο χαρά και θαμασμό· τούτη η νέα αποκάλυψη στα παιδίκά της μάτια, ένας ακόμη ολοκαίνουργιος πολεεπίπεδος κόσμος που μάχεται να πάρει θέση μες στο μυαλουδάκι και μέσα στην εξάχρονη θωριά της: πώς δημιουργείται τόσο μικρή, τόσο διαφορετική απ’ τις άλλες, πώς γυαλίζει, ποιος ευθύνεται γι’ αυτό, και από πού να παίρνει τα χρώματά της τόσο περίπλοκα μπλεγμένα σε τόσο μικρή επιφάνεια! Ποιος ο Δημιουργός, ο Γλύπτης, ο Ζωγράφος;
Περικεφαλαία φορεί τη μάσκα της, κι απλώνοντας το χέρι της σ’ εμάς που την κοιτούμε «να κι άλλη μια πετρούλα μπαμπά» αρθρώνει τ’ αλμυρά κι ολόδροσα λογάκια της που στάζουν στο πηγούνι της.
Και πριν τελειώσει τη φράση τούτη, η άλλη η μικρή μας, αρπάζει -ως είναι το τυπικό… των τελευταίων λεπτών- την πέτρα, μεσα στο παπουδιασμένο χεράκι της: «να τη βάλω εδώ μπαμπάά;» μ’ αναρωτά, γυρνώντας το κεφαλάκι της προς εμέ.
Δυο τρυφερά χειλάκια, ματάκια παιδικά κάτω απ’ το γείσο του ροζ καπέλου, αποζητούν το νεύμα της συγκατάθεσης κι όπως το παίρνουν, όλο εμπιστοσύνη και ύφος σοβαρό μονολογούν «εζώ, εζώ α τ’ αφήσω»!
Και πέφτει η πετρούλα -άσπρο και κόκκινο και καφετί- να βρεθεί μαζί με τις άλλες μες στο κουβαδάκι μας.
Κι ώσπου να κάμει κι ετούτη η πέτρα το… μακρύ της το ταξίδι ν’ απαντήσει τις άλλες -ταξίδι σύντομο στον χρόνο μα όχι τελικό- η Ευδοκία έχει κιόλας βουτήξει για νά βρει την επόμενη…
Κι η Ευρυδίκη ξανά παρακολουθεί αμίλητη τα θάματα ολόγυρα, κρατώντας κολλημένο στο στήθος μου το μικρό της κεφαλάκι!
Κι εγώ…
Πόσο στ’ αλήθεια τυχερός… Πόσο πολύ γεμάτος…
Χανιώτικα νέα (22.07.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/se-deka-deftera-zois/#ixzz3gcLCFZ8s 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Τρεμοπαίζει η θαλασσινή σταγόνα, ιριδισμοί μικροσκοπικοί, άλλοτε λάμψεις φωτός κι αστερισμών