ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΤΙΚΕΝΣ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ ΝΤΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗ - ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΛΕΒΑΡΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ, ΛΟΙΠΟΝ... - ΚΟΒΩ ΠΙΤΑ... - ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Η “ΙΣΤΟΡΙΑ" ΤΟΥ ΝΤΙΚΕΝΣ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ ΝΤΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗ

«Το έργο του Charles Dickens “Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία” (1843) πραγματεύεται τη μεταμόρφωση ενός μοναχικού, δύστροπου, πλούσιου και φιλάργυρου ηλικιωμένου σε άτομο λειτουργικό, ευχαριστιακό προς τη ζωή, αλληλέγγυο προς τον συνάνθρωπο. Όλα αυτά πραγματοποιούνται χάρη στους συμβολισμούς των ονείρων μιας νύχτας, που επέτρεψαν στο υποσυνείδητο να αναδυθεί και να ανασύρει ανεπούλωτα τραύματα του παρελθόντος στο Εδώ και Τώρα. Η ιστορία του Εμπενίζερ Σκρουτζ, όπως είναι το όνομα του πρωταγωνιστή της, μας θυμίζει ότι ποτέ δεν είναι αργά για ένα νέο ξεκίνημα, που θα ξεδιπλώσει αναξιοποίητες δυνατότητες και χαρίσματα και θα επιτρέψει στο άτομο να βιώσει το μοίρασμα στιγμών και συναισθημάτων. Ποτέ δεν είναι αργά για ένα ξεκλείδωμα της ψυχής που θα επιτρέψει μια ανεπανάληπτη πτήση σε ανοιχτούς ορίζοντες». Από την περίληψη του βιβλίου του Ιωάννη Ντουντουλάκη “Οι συμβολισμοί, ο χρόνος και το μεταβατικό αντικείμενο στο έργο του Charles Dickens ''Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία''”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, απ’ τις εκδόσεις “Κάθεξις”, όπως παρατίθεται στην αρχή του.

Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά… Γιος της γνωστής και καταξιωμένης ανά το πανελλήνιο Xανιώτισσας δρος ιατρού και ξεχωριστής πνευματικής δημιουργού Πηνελόπης Ι. Ντουντουλάκη ο συγγραφέας του περί ου ο λόγος στις σημερινές “Στάσεις” βιβλίου. Τον ξέρω από παιδί

-πάνε κοντά τρεις δεκαετίες- και βέβαια τη λογοτεχνική του ενασχόληση με την ποίηση και το διήγημα, ωστόσο έκπληξη για μένα το “πόνημά” του, το δοκίμιο του, που έχει ήδη καταχωριθεί στη νεοελληνική δοκιμιογραφία από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Συμβουλευτικής και Ψυχοθεραπείας, του οποίου ο Ιωάννης είναι απόφοιτος. Να το κρύψω ότι καταχάρηκα όταν έφτασε στα χέρια μου, και ότι με πολύ ενδιαφέρον, με το μολυβάκι στο χέρι “διεξήλθα” τις 62 πυκνογραμμένες σελίδες του; Όχι βέβαια. Ούτε ότι «συγκινήθηκα πολύ που ξανάζησα τη συγκεκριμένη χριστουγεννιάτικη ιστορία του Ντίκενς, γιατί όντας παιδαγωγός στο οικοτροφείο Αρρένων Κισσάμου της Μητρόπολης Κισσάμου και Σελίνου, τις αρχές της δεκαετίας του 1970, επί εποχής του Παππού, του Αγίου Ειρηναίου Γαλανάκη του Χριστιανού, την είχαμε “ανεβάσει” με τα παιδιά σαν θεατρικό έργο!

“Συμβολισμοί και Διαχείριση του Χρόνου”, “Ο Χρόνος και ο Εμπενίζερ Σκρουτζ”, “Ο Συγγραφέας Απέναντι στον Πρωταγωνιστή της Ιστορίας”, “Το φάντασμα του Μάρλεϊ”, “Το φάντασμα των περασμένων Χριστουγέννων”, “Οι Διαστάσεις του Χρόνου”, “Μεταβατικό Αντικείμενο και Στάδιο Ψυχοσεξουαλικής Ανάπτυξης”, “Το Φάντασμα των Τωρινών Χριστουγέννων”, “Το Φάντασμα των Χριστουγέννων του Μέλλοντος” και “Η Αλλαγή”, οι τίτλοι του κύριου μέρους του βιβλίου, μετά την “Εισαγωγή” και πριν τα “Συμπεράσματα”. Αχ, αυτή η παρέλαση των φαντασμάτων «εν μία νυκτί»… Όχι, ποτέ δεν είναι αργά για την ανθρωποποίηση του ανθρώπου… Και σαν παραμύθι, αληθινό παραμύθι, διαβάζεται το δοκίμιο σου, Γιάννη, που θα το πω και δημόσια, όλοι όσοι σε ξέρουμε, περιμένουμε πολλά από σένα!

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

 

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΛΕΒΑΡΗ Καλό Φλεβάρη από σήμερα, αφού αύριο μπαίνει ο Κουτσοφλέβαρος, όπως λέμε τον δεύτερο μήνα του χρόνου, που του έφαγαν με το «έτσι ήθελαν» κάποιοι κάποιες απ’ τις μέρες του και τον άφησαν στο παράπονο. Τον Φλεβάρη καλωσορίζει από σήμερα και η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη με τις μαντινάδες της. «Ταχιά ο Φεβρουάριος μας λέει καλημέρα,/ μας φέρνει το Τριώδιο την Καθαρά Δευτέρα», μας λέει στην πρώτη. «Φλεβάρης μήνας τσ’ Αποκράς και των μασκαρεμένων/ αλλά και των ρομαντικών και των ερωτευμένων», μας λέει στη δεύτερη και μας κάνει… λιώμα. Και μήνας των ερωτευμένων ο Κουτσοφλέβαρος. Των Δυτικών διαταγή και τα σκυλιά δεμένα!

ΕΚΛΟΓΕΣ, ΛΟΙΠΟΝ... Φλεβάρης, Μάρτης, Απρίλης, το πολύ Μάης… εκλογές βλέπω... Bουλωμένο γράμμα διαβάζω. Και “εν Ελλάδι” και “εν Τουρκία”, για να πω και τις δύο χώρες στην ξεχασμένη “δοτική” πτώση. Ούτε συνεννοημένοι να μην ήταν Μητσοτάκης - Ερντογάν. Ή μήπως «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» ήταν; Και μη με ρωτήσετε ποιοι είναι «κείνοι»…

ΚΟΒΩ ΠΙΤΑ... Ύστερα από δυο χρόνια, κόβω πίτα, κόβεις πίτα, κόβει πίτα, κόβουμε πίτα, κόβετε πίτα, κόβουν πίτα. Πίτα με φλουρί, βασιλόπιτα δηλαδή. Υγεία να έχουμε να πηγαίνουμε σ’ όσες πίτες μας καλέσουν. Κι ας μη μας τύχει το φλουρί.

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ  «Πολύ παχύσαρκο, δυσκίνητο το ποίημα σου, ποιητή μου./ Κι ο τίτλος του πολύ χοντρός/ για το φτενό του περιεχόμενο./ Πώς να σωθεί;/ Τα ποιήματα που πάνε στον παράδεισο, ποιητή μου,/ μοιάζουν με τα λιπόσαρκα παιδιά της γης,/ που μόνο με το βλέμμα τους εκείνο μας ελέγχουν…». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά του Ιάσονα Ευαγγέλου).

 

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 31.1.2023)  

https://www.haniotika-nea.gr/i-istoria-toy-ntikens-kata-ioanni-ntoyntoylaki/

ΧΡΥΣΑ

ΣΟΥΡΒΑΪΒΟΡ ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΞΕΙ

 

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη 

Υπάρχουν φορές που κάποια τηλεοπτικά προγράμματα μετατρέπονται σε ειδήσεις και οι επιδόσεις των πρωταγωνιστών τους  μοιάζουν με γεγονότα. Όπως για παράδειγμα το survivor που προβάλλει ο Σκάι και το οποίο δίνει καθημερινά την αφορμή ώστε οι προτιμήσεις των τηλεθεατών να συγκρούονται με πάταγο. Πριν μερικές μέρες ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή διαδήλωση υπέρ συγκεκριμένου  παίκτη και την προηγούμενη εβδομάδα η ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης εξέδωσε ανακοίνωση καλώντας σε  αντίσταση. Υπερβολές ένθεν και ένθεν. Το προϊόν είναι από παλιά δοκιμασμένο και βασίζεται σε ένα καλογραμμένο σενάριο που πρέπει οι συμμετέχοντες να υπηρετήσουν. Οι εμπνευστές του γνωρίζουν πολύ καλά τα συστατικά της καπιταλιστικής συνταγής. Ανταγωνισμός, ίντριγκες, φιλοτομαρισμός σε μεγάλη φόρμα και το δέλεαρ του χρήματος αποτελούν τους πραγματικούς πρωταγωνιστές. Κάθε νίκη σε αγώνισμα σε φέρνει πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου, κάθε πανουργία αμείβεται με μια φούχτα ρύζι. Οι αδύναμοι στον Καιάδα και οι δυνατοί στο θρόνο του πανηγυρισμού. Ακόμα και ο διαχωρισμός των ομάδων σε Μαχητές και Διάσημους παραπέμπει σε μια ιδιόμορφη πάλη των τάξεων. Τα παράσημα μιας αμφιλεγόμενης γκλαμουριάς αντιπαρατίθενται στην ανάγκη των ανώνυμων για ισότιμη προβολή και ανάδειξη. 

Αυτό όμως που ξενίζει περισσότερο είναι τα ρεκόρ τηλεθέασης. Τι οδηγεί ως επί το πλείστον το νεανικό κοινό να καθηλώνεται για τρεις ώρες μπροστά στους δέκτες του, παρακολουθώντας  κοιλιακούς να λιάζονται σε εξωτικό φόντο και στομάχια να υποφέρουν; Ενδεχομένως μια προσφυγή στο φαντασιακό που αναχαιτίζει την καταθλιπτική πραγματικότητα. Μια ψυχοδυναμική αναπλήρωση ακρωτηριασμένων προσδοκιών. Η ασυνείδητη ταύτιση με μια ψυχορραγούσα  κοινωνία που δίνει τον δικό της αγώνα επιβίωσης. Η περιέργεια να δει στον καθρέφτη να αντικατοπτρίζεται το είδωλό του. Ένα εγχειρίδιο συμπεριφοράς όπου επιστρατεύονται όλα τα άνθη του κακού για να αποτελέσουν μάθημα στη real life. Η ψευδαίσθηση δύναμης που νιώθει καθορίζοντας με την ψήφο του ποιος πρέπει να αποχωρήσει. Πώς δηλαδή θα κομματιάσει τη συμπαγή ομάδα και θα τη συναρμολογήσει δίνοντάς της το σχήμα που θέλει. Και αν σε μια προσεχή εκδοχή του συγκεκριμένου reality show εφευρεθεί ένας τρόπος ώστε οι τηλεθεατές να εξαφανίζουν με το τηλεχειριστήριό τους όποιο πρόσωπο δεν τους αρέσει, τότε η θεαματικότητα θα εκτοξευθεί στα ύψη. Ο,τι και να ισχύει ο συσχετισμός δυνάμεων είναι υπέρ του Μεγάλου Αδελφού, όπως δραματικά τον προφήτευσε ο Οργουελ στο 1984. Γιατί τότε θα επαληθευθούν στο ακέραιο τα λόγια του : «Αρχίζεις να διακρίνεις τι είδους κόσμο δημιουργούμε. Είναι το ακριβώς αντίθετο κάθε ηλίθιας ηδονιστικής Ουτοπίας που οραματίστηκαν οι παλιοί αναμορφωτές της κοινωνίας. Ένας κόσμος φόβου, προδοσίας και αγωνίας, ένας κόσμος ανθρώπων που ποδοπατάνε και ποδοπατούνται, ένας κόσμος που θα γίνεται περισσότερο αμείλικτος όσο εξελίσσεται».

ΠΗΓΗ: https://www.pancreta.gr/voices.php?p=8205

ΠΟΙΗΣΗ

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΝΘΙΑΣ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ

 

 

Το Γιωργάκι μας έζησε,

πάνω κάτω, τρεις μήνες

και το Βαθιάκι μας

λιγότερο από τρεις εβδομάδες.

«Τα ’πνιξε και τα δυο

η νεράιδα του πατέρα»,

αποφάνθηκε η μάγισσα, το Αθηνιώ.

«Είναι αγγελάκια στον ουρανό»,

έκλεισε τη συζήτηση η μάνα μας,

όταν την ανοίξαμε με τον Αντώνη

-έξι χρονών εγώ, τεσσάρων αυτός.

Το πιστεύω ακόμη.

Κάποτε, ωστόσο,

πενήντα πέντε -συν ένα, πλην ένα- χρόνια μετά,

πρόσθεσα τα ονόματά τους,

στο χαρτί που δίνω στον παπά,

«υπέρ συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών»,

κάτω απ’ αυτά των γονέων μου:

«Γεωργίου και Ευανθίας των νηπίων».

Σαν να ’χαν προλάβει να κάμουν αμαρτίες!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Από την ποιητική συλλογή «Όταν γίνεις ποίημα», εκδ. «Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης- Πυξίδα», Χανιά 2013

 

 https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid033mdSSzZfWrARj7TH8ELotjdCTjMBiihPfvKh4iXuz6sjhnfQorFxaKwCjv7nMCHsl?comment_id=3050691958409473&notif_id=1675066201480796&notif_t=feed_comment&ref=notif

 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

3ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ

“ΣΑΝΚΟΥΑΡΟ, Ο ΚΑΚΤΟΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ

 

 

Καλοί μου φίλοι,καλό Σαββατοκύριακο!

Ένα βιβλίο αφιερωμένο στην αποδοχή χωρίς όρια και στον σεβασμό στην προσωπικότητα του άλλου το “Σανκουάρο: Ο κάκτος που ήθελε να τραγουδάει” (εκδόσεις “Γλαύκη”), της γνωστής από εργασίες μαθητών της στη στήλη,

δασκάλας Ευαγγελίας Φουντουλάκη (εικονογράφηση: Ευθυμία Μουριά). Για την παρουσίασή του στις τρεις πρώτες τάξεις του 3ου Δημ. Σχ. Χανίων, στο οποίο υπηρετεί η συγγραφέας, στο πλαίσιο του προγράμματος Φιλαναγνωσίας ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο. Συγχαρητήρια και στη συγγραφέα και στους/στις συναδέλφους της και στη διευθύντρια του Σχολείου και βέβαια στα παιδιά -να το γράψω γι’ άλλη μια φορά- χάριν των οποίων υπάρχουν ως δάσκαλοι. Καλοτάξιδος ο “Σανκουάρο” σου Εύη (Ευαγγελία) και στο επόμενο βιβλίο σου με το καλό.

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους,

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

δάσκαλος - λογοτέχνης

 

 

Δράσεις με τον “Σανκουάρο”

Στο πλαίσιο Προγράμματος Φιλαναγνωσίας, παρουσιάστηκε στις τάξεις Α’ , Β’ και Γ’ του 3^ου Δημ. Σχ. Χανίων, στις 5 Δεκεμβρίου το παραμύθι: «Σανγκουάρο, ο κάκτος που ήθελε να τραγουδάει», μια συμβολική ιστορία αφιερωμένη στη διαφορετικότητα και το σεβασμό προς τον άλλο. Οι λέξεις έγιναν όνειρα, μουσική, χρώματα και εικόνες και σκόρπισαν παντού μηνύματα αγάπης, συνεργασίας και φιλίας.

Οι μαθητές των πέντε τμημάτων με τους εκπαιδευτικούς τους, μετά από μεγάλη προετοιμασία, που είχαν πραγματοποιήσει, υποδέχτηκαν τη συγγραφέα με εικαστικές δημιουργίες, γράμματα, θεατρικές αναπαραστάσεις και πολλές ερωτήσεις.

Η ενεργοποίηση των μικρών αυτών αναγνωστών πραγματοποιήθηκε αρχικά με δράσεις θεατρικού παιχνιδιού και τη χρήση κρουστών μουσικών οργάνων από διάφορα μέρη του κόσμου. Ολοκληρώθηκε με την ανάγνωση αποσπασμάτων του βιβλίου και τη συζήτηση πάνω σε καίρια θέματα, όπως οι σχέσεις των παιδιών με τους γονείς τους, η θυματοποίηση (bullying) στο σχολείο, η καταπίεση λόγω κοινωνικών στερεότυπων και η μοναξιά που βιώνουν οι άνθρωποι στην εποχή μας. Τα μικρά αυτά παιδιά, ηλικίας 7-9 ετών, όπως πάντα, εξέφρασαν με γνησιότητα πολύ βαθιά συναισθήματα και σκέψεις τους, οι οποίες κυριολεκτικά μας εξέπληξαν για την ακρίβεια και την ωριμότητά τους.

 

 

Το ίδιο βιβλίο με μήνυμα την αγάπη αποτέλεσε ένα από τα θέματα εργαστηρίου στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του 3^ου Δημ. Σχ. Χανίων, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου το απόγευμα. Οι μαθητές μαζί με τους γονείς τους και με καθοδηγητή τον κ. Τομαζινάκη Αριστόκριτο, διευθυντή του Δημ. Σχ. Ναυστάθμου και θεατροπαιδαγωγό, ενεργοποιήθηκαν διαδραστικά μέσα από πρωτότυπες δράσεις. Την τιμή μας έκανε και ο κ. Νίκος Μπλαζάκης να αφηγηθεί και να προσεγγίσει το κείμενο με το δικό του καθηλωτικό και μοναδικό τρόπο, δημιουργώντας μία πραγματικά κατανυκτική χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα. Παράλληλα από τις συναδέλφους Ράνια Σαββίδου, Ελισσάβετ Θεολόγη, Κατερίνα Σκουφίδου και Βασιλική Τοζακίδου λειτούργησε εργαστήριο κατασκευής χριστουγεννιάτικων καρτών με θέμα τον κάκτο. Συγκεντρώθηκαν μ΄ αυτόν τον τρόπο δώρα και χρήματα για γνωστό ίδρυμα της πόλης μας.

Η ανυπομονησία, η κίνηση, οι αμήχανες σιωπές, οι φωνές που θέλουν να ακουστούν είναι το αντίτιμο αυτού του έργου. Οι μαθητές μας κατέθεσαν ένα μέρος από τον εαυτό τους, που έμοιαζε μ’ εκείνο του κάκτου, του Σανγκουάρο. Όλοι μαζί ονειρευτήκαμε ένα μέρος, όπου θα επικρατεί ισότητα χωρίς διακρίσεις αλλά όχι μονάχα στη θεωρία.. Μοιραστήκαμε λόγια, ήχους και ιδέες, δώσαμε τα χέρια, εκεί έξω στην αυλή, μαθητές και δάσκαλοι, σ’ έναν δικό μας, ξεχωριστό χορό που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό.

 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τη διευθύντρια του 3^ου Δημ. Σχολείου Χρύσα Τερεζάκη και τις αγαπητές συναδέλφους μου, Θεολόγη Ελισσάβετ, Κογιαννάκη Μαρία, Λιονουδάκη Ζαχαρένια, Μπατσάκη Κατερίνα, Σαββίδου Ράνια, Στεφοπούλου Χαρά, Φουρφουλάκη Ελένη και Βασιλική Τοζακίδου και Σοφία Χατζηαναγνώστου, που συνεργάστηκαν με απίστευτο ενθουσιασμό και μεράκι με τους καταπληκτικούς μαθητές των τάξεων Α, Β1, Β2 , Γ1, Γ2, Ε1 και Ε2 του 3^ου Δημ. Σχ. Χανίων, οι οποίοι δημιούργησαν ένα δικό τους ολοκαίνουριο « Σανγκουάρο». Τέλος, όλη η εκπαιδευτική κοινότητά μας ευχαριστεί για μια ακόμη φορά τον κ. Κακατσάκη Βαγγέλη, ο οποίος με ευαισθησία συναισθάνεται και προβάλλει αξίες αδιαμφισβήτητα σημαντικές και την ομάδα των Χανιώτικων Νέων για την εμπιστοσύνη και τη φιλοξενία τους.

 Φουντουλάκη Ευαγγελία

Τι είπαν τα παιδιά για τον “Σανκουάρο”

«Το βιβλίο σας είναι τέλειο! Μακάρι να το είχα στο σπίτι μου!»

Γιάννης

«Το παραμύθι σας ήταν πολύ ωραίο! Εύχομαι να σας συναντήσω»

Αργυρώ

«Γεια ελπίζω να περνάς καλά με τα βιβλία. Θα ήθελα να έρθω κι εγώ να κάνω παρέα σ΄ εσένα και στα βιβλία.

Λεωνίδας

 

 

«Κα Εύη, πιστεύω πως σας αρέσουν τα τύμπανα και τα ντραμς.»

Γιάννης

«-Σανγκουάρο, θα ήθελα να ήμουν κάκτος και να παίξουμε μαζί.»

Αριάδνη

«Σανγκουάρο, μακάρι να γίνεις ένας μεγάλος τραγουδιστής και να είσαι ευτυχισμένος!»

Γιάννος

«Σαγκουάρο, εύχομαι να είσαι καλά και οι γονείς σου να σε αγαπάνε»

Σοφία

Δυο δασκάλες για τις Δράσεις...

Τα παιδιά μπήκαν στη θέση του Σανγκουάρο και κατανόησαν τα γεγονότα από την αντίθετη πλευρά. Στο τέλος, μέσω ενός διαδραστικού παιχνιδιού, πραγματοποίησαν έναν κύκλο, είπαν το τραγούδι του ήρωα και ανέπτυξαν την ενσυναίσθηση τους, καθώς μοιράστηκαν σκέψεις και βιωματικές ιστορίες. Το εντυπωσιακό κομμάτι όλων των δράσεων ήταν η θέληση που υπήρχε κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων, αλλά και η ενεργή συμμετοχή των παιδιών

Σοφία  Χατζηαναγνώστου

Το βιβλίο μάς συγκίνησε και μας ενέπνευσε να προσφέρουμε το

δικό μας μικρό χριστουγεννιάτικο δωράκι στα παιδιά ιδρύματος της πόλης μας.

Η γιορτινή ατμόσφαιρα ολοκληρώθηκε με την εξαιρετική αφήγηση

του παραμυθιού από τον κ. Νίκο Μπλαζάκη μέσα σε ατμόσφαιρα

κατάνυξης και συγκίνησης!

Ράνια Σαββίδου

 

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 28.1.2023) 

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΟΤΑΝ ΦΥΣΑ Ο ΕΦΗΒΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ... - ΣΤΑ... ΠΕΤΑΧΤΑ (ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ - ΜΑΝΟΥΣΑΚΙΑ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ... - ΣΤΟ 4ο ΛΥΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ

 

 

 

Καλώς βρεθήκαμε στον πάντα φιλόξενο χώρο του Πνευματικού Κέντρου Χανίων “Πολυχρόνης Πολυχρονίδης” της πόλης μας, στην παρουσίαση του μυθιστορήματος της ξεχωριστής Χανιώτισσας φιλολόγου και συγγραφέα Εύας Μαζοκοπάκη “Το μαύρο τριαντάφυλλο” που κυκλοφόρησε απ’ τις Eκδόσεις “Δερέ” την περασμένη χρονιά. Σ’ αυτήν τη Γιορτή της Λογοτεχνίας και του πολιτισμού με πρωταγωνιστή τον έφηβο άνεμο… Τιμή για μένα ο ρόλος του συντονιστή που μου ανατέθηκε. Και γιατί η Εύα Μαζοκοπάκη, κόρη των παλιών καλών δασκάλων Ευάγγελου Μαζοκοπάκη και Ευαγγελίας Μπαλαντίνου, που σίγουρα την καμαρώνουν απ’ το άλλο ημισφαίριο της ζωής, είναι απ’ τους πνευματικούς δημιουργούς που αποφανίζουν τη χανιώτικη λογοτεχνία. Τα εφτά μέχρι τώρα βιβλία της (πεζά και ποιητικά) που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και έχουν αποσπάσει εγκωμιαστικές κριτικές, επιβεβαιώνουν του λόγου μου το αληθές, ενώ η παρουσίαση του “Μαύρου Τριαντάφυλλου” προ καιρού στην Αθήνα, στην Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, με ενθουσιώδη υποστηρικτή τον πρόεδρό της Κώστα Καρούσο, το επιβεβαιώνει.

“Στον μεθυστικό δρόμο της συγγραφής ενός μυθιστορήματος”… θα μπορούσε να έχει κι αυτόν τον τίτλο η αποψινή παρουσίαση, σκέφτομαι έχοντας υπόψη, πλην του βιβλίου, τη συγγραφέα αλλά και τις ομιλήτριες. Τις συναδέλφισσές της στην “Πρωτοπορία” Δέσποινα Μαρκουλάκη και Ξενοφούλα Σπαντιδάκη και βέβαια την επίσης ξεχωριστή και ως συγγραφέα, ψυχολόγο Αννέτα Μαρκογιαννάκη. Θα μπορούσε όμως να έχει και τίτλο τη φράση “Όταν φυσά ο έφηβος άνεμος”. Έτσι όπως τον ακούσαμε αγαπητικά να φυσαουρίζει με τη φωνή του Φίλιππου Κτενά στο μελοποιημένο από τον ίδιο ποίημα της Εύας “Μαύρο τριαντάφυλλο”, ενώ η μαθήτρια Ιωάννα Σφακιανάκη χόρευε στους ρυθμούς του. Μα και όπως ευθύς αμέσως θα τον αισθανθούμε, παρακολουθώντας, πριν απ’ τις ομιλίες και βέβαια την αντιφώνηση της συγγραφέως, τα “πρωτοποριακά” θεατρικά δρώμενα απ’ τις μαθήτριες και τους μαθητές της “Πρωτοπορίας”. Εν είδει ιντερμέδιου. Αρχίζοντας με την απαγγελία ενός άλλου “Μαύρου τριαντάφυλλου” που μας μιλεί για την ψυχή της ηρωίδας του μυθιστορήματος, απ’ τη μαθήτρια Ελένη Τζαγκαράκη, πριν δοθεί στη συνέχεια ο λόγος στη μαθήτρια Ελπίδα Ιγγλεζάκη που έχει την ευθύνη της παρουσίασης των θεατρικών σκηνών, και βέβαια στη συγγραφέα για την αποφώνηση, όταν στο τέλος ανέβει στη σκηνή μαζί με τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά, για να χαιρετίσουν το κοινό, τραγουδώντας μαζί μας το “μαύρο τριαντάφυλλο”….

Ένα μέρος της εισαγωγής που έκαμα ως συντονιστής στην παρουσίαση του μυθιστορήματος της Χανιώτισσας συγγραφέως Εύας Μαζοκοπάκη το Σάββατο 21 Ιανουαρίου στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων. Η ελπίδα μας στα φυσήματα του έφηβου ανέμου!

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

 ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

 

Για τα πεζοδρόμια της πόλης μας, της πόλης των Χανίων, που είναι «σε κακά χάλια», όπως είχε γράψει και η εφημερίδα μας, ο λόγος στις σημερινές μαντινάδες η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Της πόλης οι πεζόδρομοι πολλές λακκούβες έχουν,/ γι’ αυτό οι συμπολίτες μας θα πρέπει να προσέχουν», μας λέει στην πρώτη. «Μια πόλη ευρωπαϊκή θα γίνουν τα Χάνια μας/ όταν επισκευάσουμε τα πεζοδρόμια μας», μας λέει στη δεύτερη. Εντάξει, τρόπος του λέγειν ευρωπαϊκή…

 ΜΑΝΟΥΣΑΚΙΑ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ

 

Μανουσάκια στο ποτήρι, κοπελιά στο παραθύρι! Και η παροιμία αυτή, απ’ τα παλιά, στον νου μου, βλέποντας στη δεύτερη σελίδα της εφημερίδας μας την περασμένη Τρίτη τα μανουσάκια που έβαλε στα “Μικρά της πόλης” ο πιο παλιός συνεργάτης της εφημερίδας μας Σταύρος Καλαϊτζόγλου (Στ.Γ.Κ.). Έχοντας συντροφιά τη μοναδική ευωδία τους συνέχισα την ανάγνωση των σελίδων της. Μανουσάκια, το αγαπημένο λουλούδι του πατέρα μου και βέβαια το δικό μου!

 ΣΤΟ 4ο ΛΥΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ

 

Ευλογία για μένα η επιστροφή στις αίθουσες διδασκαλίας… Αυτήν την ευλογημένη επιστροφή, όπως τη ζω συχνά, την έζησα και την περασμένη Τρίτη, 24 Ιανουαρίου, χάρις στη φιλόλογο Βίκυ Κόλλια που με κάλεσε στην τάξη της (Β1 του 4ου Λυκείου Χανίων) να κουβεντιάσουμε με τους μαθητές της για δυο ώρες (τη δεύτερη ώρα και με τα παιδιά της Β4 τάξης) σχετικά με το βιβλίο μου “Πότες θα κάμει ξεστεριά” (εκδ. “Χανιώτικα νέα”) και γενικότερα για τη λογοτεχνία. (Δείτε ρεπορτάζ Γιάννη Λυβιάκη στα προχθεσινά “Χ.ν.” και στο ιστολόγιο μου. Και από εδώ το από καρδιάς ευχαριστώ καλή μου, Βίκυ, και αγαπημένα μου παιδιά, φιλαράκια καλά!

 

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 28.1.2023)  

https://www.haniotika-nea.gr/otan-fysa-o-efivos-anemos-2/

 

ΞΕΣΤΕΡΙΑ (4ο ΛΥΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ)

ΣΤΟ 4ο ΛΥΚΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ Η "ΞΕΣΤΕΡΙΑ"

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ευλογία για μένα η επιστροφή στις αίθουσες διδασκαλίας... Αυτήν την ευλογημένη επιστροφή ένιωσα, γι άλλη μια φορά την περασμένη Τρίτη, 24 Ιανουαρίου, που βρέθηκα στο 4ο Λύκειο Χανίων, ύστερα από πρόσκληση της φιλολόγου Βίκυς Κόλλια, την οποία πρωτίστως, όπως και τα παιδιά, τον Διευθυντή του Λυκείου και τους καθηγητές του από καρδιάς  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !  Γι αυτή την επίσκεψη το ρεπορτάζ του Γιάννη Λιβυάκη στη εφ. “Χανιώτικα νέα”. (25.1.2023) 

 

 

Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΣΕ ΜΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΠΟΤΕΣ ΘΑ ΚΑΜΕΙ ΞΕΣΤΕΡΙΑ..." ΚΑΙ ΤΗΝ  ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Γράφει ο Γιάννης Λιβυάκης

Ένα ξεχωριστό μάθημα πραγματοποιήθηκε στο 4ο Γενικό Λύκειο Χανίων.
Προσκεκλημένος στο τμήμα Β1 ήταν ο δάσκαλος – λογοτέχνης Βαγγέλης Κακατσάκης ο οποίος μίλησε στους μαθητές για το βιβλίο του: “Πότες θα κάμει ξεστεριά…” (έκδοση των “Χανιώτικων νέων” και του Μουσείου Τυπογραφίας).

Πηγαίνοντας με την Βίκυ στην αίθουσα διδασκαλίας

Αφορμή το γεγονός ότι οι μαθητές είχαν διαβάσει και αναλύσει με την καθηγήτριά τους Βίκυ Κόλλια δύο διηγήματα του βιβλίου.

 

(Από ένα αντίτυπο της ΞΕΣΤΕΡΙΑΣ στο κάθε παιδί, από τον δημοσιογράφο των Χ.ν. Γιάννη Λιβυάκη)

(Και ο εγγονός μου ο Βαγγέλης στο πρώτο θρανίο... )

 

Ένα βιβλίο που γράφτηκε με αφορμή τα 200 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης του 1821 και αφορά γεγονότα που συνέβησαν στην Κρήτη την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Ο κ. Κακατσάκης απευθυνόμενος στα παιδιά, αναφέρθηκε στα δικά του μαθητικά χρόνια και στο πώς ξεκίνησε να γράφει διηγήματα, στις ιστορίες που του έλεγε η γιαγιά του για την εποχή της Τουρκοκρατίας, αλλά και στο πρώτο διήγημα που ειχε γράψει ως μαθητής της Ά Λυκείου.
 

(Και με τα παιδιά του Β4...)

 

Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης οι μαθητές ήταν ακόμη περισσότεροι καθώς παραβρέθηκαν και οι μαθητές του Β4 με εκπαιδευτικούς για να ακούσουν τον κ. Κακατσάκη ο οποίος μίλησε για τη λογοτεχνία και τη γραφή. Μάλιστα, ακολούθησε διάλογος με τους μαθητές που απηύθυναν ερωτήσεις.
 

Και η Δασκάλα τους καμαρώνει...

 Οπως ανέφερε η κα Κόλλια η οποία διδάσκει νεοελληνική γλώσσα και νεοελληνική λογοτεχνία, «με αφορμή αυτό το μάθημα το οποίο ανοίγει φτερά, διαβάσαμε δύο από τα διηγήματα αυτής της εξαιρετικής συλλογής του κ. Κακατσάκη τα οποία άρεσαν πάρα πολύ στους μαθητές. Έτσι σκεφτήκαμε να φέρουμε τον ίδιο τον συγγραφέα στην τάξη, να παρουσιάσει στα παιδιά αυτή τη συλλογή που έχει και ιστορική και λογοτεχνική αξία και να συνομιλήσει μαζί τους για το πώς γράφεται ένα ποίημα αλλά και ένα πεζό κείμενο, γιατί ο κ. Κακατσάκης είναι και ένας πολύ καλός ποιητής και πεζογράφος».

https://www.haniotika-nea.gr/ena-xechoristo-mathima-sto-4o-lykeio-chanion/
 

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΒΙΚΥΣ ΚΟΛΛΙΑ ( https://www.facebook.com/vikikollia/posts/pfbid02wsgyiGHobL8uCnRwXAuY9DApkXfhuysw65Py2T9DAYc69bpMixMnQ2Mh2Ao9aw5Dl)

 

 https://www.facebook.com/kakatsakes/?show_switched_toast=0&show_invite_to_follow=0&show_switched_tooltip=0&show_podcast_settings=0&show_community_transition=0&show_community_review_changes=0&show_community_rollback=0&show_follower_visibility_disclosure=0

 

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΕΛΛΑΔΑ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΓΕΜΑΤΗ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΦΤΙΑΣΙΔΙΑ 

 

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Μια Ελλάδα ασπρόμαυρη δίχως τα φτιασίδια της πλαστικής ευμάρειας, εκείνη του Νίκου Ξανθόπουλου όπως αποδίδεται μέσα από τις ταινίες που τον έκαναν είδωλο μιας τόσο μακρινής(!) εποχής!

Αυτές οι ταινίες τον τοποθέτησαν στη συνείδηση του Έλληνα ως “το παιδί του λαού”!

Είναι εμφανέστατο σε όποιον τις παρακολουθήσει ότι είναι γεμάτες με τύπους ανθρώπων που οι πράξεις, οι συμπεριφορές και τα έργα τους καθρεπτίζουν ξεκάθαρα τους χαρακτήρες τους και δημιουργούν έναν ολόκληρο κόσμο που λειτουργεί, προσφέροντας στον θεατή τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από την αλήθεια ή έστω μία πλευρά της αλήθειας για την κοινωνία εκείνης της εποχής!

Ωστόσο αυτή η πτυχή της αλήθειας όπως ισχύει μέσα στις ταινίες του Ξανθόπουλου, ήταν ως φαίνεται και μια ολοκάθαρη αλήθεια, ωμή, προερχόμενη από τα σπλάχνα μιας μάνας Ελλάδας που προσπαθούσε να ορθοποδήσει, να επιβιώσει στις δύσκολες συνθήκες εκείνων των χρόνων!

Εδώ η τέχνη απευθυνόταν στο συναίσθημα κυρίως και δίχως να ξεπουληθεί έχω τη γνώμη - όπως πολλές φορές έχουμε δει να γίνεται!

Η έβδομη Τέχνη και η τεράστια οθόνη μάγευε τότε τους θεατές που “έβλεπαν” στις ταινίες του Ξανθόπουλου τους εαυτούς τους, τους γείτονες, τους γνωστούς τους, την ίδια τη ζωή της μικρής γειτονιάς ή του χωριού τους αλλά πρωτίστως τα παιχνίδια της μοίρας!

Οι θεατές μπορούσαν και ταυτίζονταν γιατί οι ταινίες αποτυπώνουν τις αληθείς συνθήκες, συγχρόνως δε αναγνωρίζουν την πάλη ενός “μεταξωτού ανθρώπου” ενός καλού παιδιού, σωστού άντρα με τα δεδομένα της λαϊκής κουλτούρας, ενάντια στο κακό, στο άδικο, στο ανοίκειο!

Η Ελλάδα έχει “προχωρήσει” έκτοτε!

Ο κόσμος έχει “προχωρήσει”, έχει αλλάξει, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά!

Ωστόσο στην “προχώ” εποχή μας ποια είναι τα σημερινά πρότυπα που πλασάρονται στα παιδιά μας; Με ποιους ήρωες θα μπορούσε να ταυτιστεί ο σύγχρονος Έλληνας, ειδικά στη σύγχρονη κοινωνία που εξακολουθεί να είναι άδικη, ανοίκεια· όπως είναι κοινώς παραδεκτό; 

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 25.1.2023)

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ,ΜΙΑ ΣΤΣΑΗ ΕΚΕΙ

ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ "ΣΤΡΑΤΙΔΑΚΕΙΟΣ" ΑΘΛΟΣ - ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ -  Ο ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ ΤΩΝ 160 ΒΙΒΛΙΩΝ)

 

 

«Το 2001, αμέσως μετά την εφαρμογή των νέων τότε κυκλοφορικών ρυθμίσεων στο Ρέθυμνο ο Ψαραντώνης (ο γνωστός και για την αντισυμβατικότητά του, αδερφός του αξέχαστου Νίκου Ξυλούρη, Ανωγειανός λυράρης που του αποδίδεται πλήθος ευφυολογημάτων και ανεκδότων) ερχόταν από τα Χανιά. Οδηγώντας στη λεωφόρο Κουντουριώτη και μη γνωρίζοντας ότι στο ύψος της πλατείας Τεσσάρων Μαρτύρων αυτή γινόταν μονόδρομος και απαγορευόταν η διάσχισή της προς τα ανατολικά, συνέχισε φουριόζος τον δρόμο του. Εκεί, όμως, τον σταμάτησε ένας τροχονόμος, που τον ρώτησε ευγενικά (ήταν ακόμα η αρχή της εφαρμογής του μέτρου): “Κουμπάρε, πού πας;”, “Ίσια”, “Μα δεν επιτρέπεται, καημέχαρε!”, “Γιάιντα, σφουγγαρισμένα ‘χετε;”». Μια απ’ τις πάμπολλες εύθυμες στιγμές του Ρεθύμνου, όπως την κατέγραψε ο και σε ρόλο καταγραφέα, ανθολόγος και επιμελητής του 176 ιδιαίτερα επιμελημένων σελίδων (εκδ. “Γραφοτεχνική Κρήτης”) βιβλίου “Με την αίσθηση του χιούμορ - μικρό ανθολόγιο Ρεθύμνου” Ρεθυμνιώτης δάσκαλος- συγγραφέας Χάρης Κ. Στρατιδάκης. Ο Χάρης με τις πολλές χάρες, όπως τον αποκαλώ, που διήνυσε τα τελευταία βήματα της δασκαλικής του διαδρομής στα Χανιά - αφυπηρέτησε ως σχολικός σύμβουλος την περίοδο 2012-2016.

«Δεν έχει μόνο σοβαρές στιγμές ένας τόπος. Έχει και τις εύθυμες, οι οποίες μάλιστα είναι ευθέως ανάλογες με την ευφυΐα και την ευρύτητα σκέψης των κατοίκων του. “Το χιούμορ είναι το προνόμιο ευφυίας”, είπε κάποτε ο Βολτέρος, και απ’ αυτήν φαίνεται να διέθετε πάντοτε το Ρέθυμνο. Οι ίδιοι οι κάτοικοί του διατύπωναν κάπως διαφορετικά τη θέση τους επ’ αυτού: “Αλίμονο ν-του απού δε μπαίνει στου μπουνταλά το περβόλι”». Τα που γράφει ο Χάρης στην αρχή του προλόγου του, στον οποίο επιστρέφω, αφού έχω διαβάσει, κατά τη συνήθεια μου με το μολυβάκι στο χέρι για σημειώσεις, το βιβλίο που αρχίζει με ιστορικά ανέκδοτα (Από το βενετσιάνικο και το οθωμανικό Ρέθυμνο, Από την εποχή της Αυτονομίας, Από την εποχή του Μεσοπολέμου, Από τον πόλεμο έως τη Μεταπολίτευση και Ιστορίες του καιρού μας), συνεχίζεται μ’ ένα παράρτημα ιδιαίτερα ενδιαφέρον με εφτά ιδιαίτερου ενδιαφέροντος σχετικά με το ρεθεμνιώτικο χιούμορ κείμενα, και κλείνει με τη βιβλιογραφία, τις πηγές εικονογράφησης, το αλφαβητικό ευρετήριο ονομάτων αναφερόμενων προσώπων, πληροφορίες για τους καταγραφείς του ρεθεμνιώτικου χιούμορ και με το βιογραφικό και τους τίτλους των τελευταίων 16 απ’ τους 49 (σαράντα εννιά) των βιβλίων του!

Θαυμασμός! Και για το σύνολο συγγραφικό του έργο και για το συγκεκριμένο βιβλίο, που μόνο αυτός μπορούσε να συγγράψει. Άθλος! Ένας ακόμα “στρατιδάκειος άθλος!” του και οργανωτή και συντονιστή λειτουργίας του Κέντρου Νέων Δήμου Ρεθύμνης (1987 - 1988), του και δημιουργού και εμψυχωτή του Κέντρου Περιβαλλοντικής Αγωγής και Ενημέρωσης “Φάλκονας” (1995-2001) και του και πρωτεργάτη της δημιουργίας του Σχολικού Μουσείου Δήμου Ρεθύμνης (1999) του οποίου είναι επιμελητής. Εκτός όλων των άλλων...

ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ 

Ημέρα της Εκπαίδευσης σήμερα, για την εκπαίδευση, λοιπόν, οι σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη, να ‘ναι καλά που μας τη θυμίζει με τον δικό της μοναδικό τρόπο. «Η μέρα της εκπαίδευσης πάντοτε μας θυμίζει,/ το αγαθό της μόρφωσης πόσο πολύ αξίζει», μας λέει στην πρώτη. Για να συμπληρώσει στη δεύτερη: «Το δέντρο της Εκπαίδευσης, άμα καρποφορήσει,/ της γνώσης και της Λογικής καρπούς θα μας χαρίσει». Να ‘σαι καλά, καλή μου φίλη!

 

 Ο ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ ΤΩΝ 160 ΒΙΒΛΙΩΝ

«Μεταξύ μας τώρα, παραδεχτείτε το./ Με το ένα χέρι βάζουμε ένα λιθαράκι στον πολιτισμό για να ανέβει ο άλλος, και με το άλλο χέρι ρίχνουμε ένα λιθαράκι στον δρόμο,/ για να σκοντάψει ο άλλος». Κείμενο του Ιάσονα Ευαγγέλου (“Ψηφιδωτό”, τρίτη ποιητική σειρά). Και σαν εξάμηνο μνημόσυνο, η θύμηση. «Ό,τι κι αν γράψει η γραφίδα μας για τον ιατρολογοτέχνη των 160(!) βιβλίων, αδικημένος θα είναι», σημείωσε γι’ αυτόν ο πρώην πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Αυγερινός Ανδρέου στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού “Αντιστροφές” που κυκλοφόρησε πρόσφατα.

 

  

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 24.1.2023) 

 

 https://www.haniotika-nea.gr/enas-akomi-stratidakeios-athlos/

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ΣΤΟ 4ο ΛΥΚΕΙΟ

Την  Τρίτη 24 Ιανουαρίου στις 10 π.μ. μαθητές της Β Λυκείου του 4ου ΓΕΛ Χανίων ,θα υποδεχθούν τον διακεκριμένο και αγαπημένο Χανιώτη δάσκαλο -  λογοτέχνη Βαγγέλη Κακατσάκη.Πρόκειται να μας παρουσιάσει την νέα του συλλογή διηγημάτων ,με τίτλο "Πότες θα κάμει ξεστεριά..",μια έκδοση των Χανιώτικων Νέων και του Μουσείου Τυπογραφίας.Στην συνέχεια θα απαντήσει σε ερωτήσεις μαθητών για την γέννηση-δημιουργία ενός λογοτεχνικού έργου,πεζού και ποιητικού.

Τον περιμένουμε με χαρά και ευχαριστούμε για την άμεση ανταπόκριση στην πρόσκληση μας.

Η υπεύθυνη καθηγήτρια ,

Βίκυ Κόλλια ,φιλολογος

ΠΟΙΗΣΗ

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ  

 

                                              Στ’ αδέλφια μου

 

 

Κοιτάζω ξανά και ξανά τη φωτογραφία.

Στον κήπο μιας γειτόνισσας ήταν.

Άνοιξη του ’60. Ντυμένοι στην τρίχα

με τ’ αμερικάνικα αποφόρια.

Ο πατέρας στα πενήντα ένα του χρόνια.

Με μια αδιόρατη θλίψη στα μάτια.

Η μητέρα στα σαράντα παρά ένα.

Στητή σαν λαμπάδα.

Εγώ στα δώδεκα.

Με το καπέλο στο αριστερό χέρι.

Ο Αντώνης στα δέκα.

Σε στάση προσοχής^. έτοιμος για παρέλαση.

Η Στέλλα στα εφτά.

Με τα χέρια σταυρωμένα στην κλαρωτή φούστα.

Η Χρυσούλα στα δύο.

Κολλημένη στο φουστάνι της μητέρας.

Κύλησε πολύ νερό από τότε στην Αναβάλλουσα

και στους άλλους χειμάρρους του χωριού.

Οι γονείς έχουν φύγει.

Εκεί οι άνθρωποι δε χρειάζονται ρούχα.

Εμείς συνεχίζουμε.

Πολύ μακρινός ο κήπος της γειτόνισσας…

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

("Όταν γίνεις ποίημα", Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης Πυξίδα", Χανιά, 2013

 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΣΤ2 8ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ  ΜΑΣ Σ' ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

 

Για την επίσκεψη που έκαμαν με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Διεθνούς Ημέρας των Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου), στο Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών και Νέων Κρητής (ΚΠΝΚ), ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο, από τα καλά μου φιλαράκια, τα παιδιά της Στ2 τάξης του 8ου Δημ. Σχ. Χανίων και τον καλό μου φίλο, δάσκαλό τους Βαγγέλη Παγωνίδη.

Ξέρω καλά τη “δουλειά” που γίνεται στο ΚΠΝΚ, διευθυντής του οποίου είναι ο φίλος μου απ’ τα παλιά Δημήτρης Χαμηλάκης. Και βέβαια τις απίστευτες ικανότητες των Εκτακιών του 8ου με “ενορχηστρωτή” τον δάσκαλό τους «επί παντός επιστητού”. Δεν θα το κρύψω, ωστόσο, ότι ιδιαίτερα με συγκίνησε η συγκεκριμένη δράση, έτσι όπως με τα κείμενά τους και τις σχετικές φωτογραφίες και ζωγραφιές την παρουσιάζουν. Και γιατί είχα την ευλογία να υπηρετήσω για πέντε χρόνια σε ειδικό σχολείο, τον καιρό της Δασκαλοσύνης μου…

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους,

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

δάσκαλος - λογοτέχνης

 

Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι, όλοι μαζί!

Με πολλή λαχτάρα μα και αγωνία για το τι θα συναντήσουμε, ξεκινήσαμε ένα ηλιόλουστο, χειμωνιάτικο πρωϊνό για την προγραμματισμένη επίσκεψη στο Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών και Νέων Κρήτης (ΚΠΝΚ), που βρίσκεται κοντά στο Σχολείο μας στην οδό Αποκορώνου. Αρχικά μας υποδέχτηκε το Προσωπικό με ένα πλατύ ζεστό χαμόγελο και με εγκαρδιότητα και ηρεμία μας καλωσόρισε στο χώρο του Ειδικού Σχολείου. Στη συνέχεια κάνοντας έναν κύκλο είχαμε την ευκαιρία να ενημερωθούμε για το Ειδικό αυτό Σχολείο, το χώρο, την ιστορία, τη λειτουργία, τις δράσεις, τις γιορτές. Μάθαμε πολλά! Πάρα πολλά! Και εκτιμήσαμε ακόμα περισσότερα! Μάθαμε για ένα σχολείο που είναι τόσο κοντά στο δικό μας αλλά παράλληλα και τόσο μακριά από τις δικές μας συνήθειες. Βιώσαμε στην πράξη ότι τα παιδιά με ιδιαιτερότητες ανάπτυξης χρειάζονται μεγαλύτερη αγάπη και φροντίδα, και οι γονείς τους ακόμη μεγαλύτερη δύναμη και υπομονή. Τα παιδιά του σχολείου είχαν μάθημα και σε λίγο θα έβγαιναν διάλειμμα. Παίξαμε μέχρι τότε στην σχολική τους αυλή με τα πολλά παιχνίδια εξωτερικού χώρου που μας κέντρισαν αμέσως το ενδιαφέρον και τη διάθεση. Σε λίγο που θα έβγαιναν τα παιδιά – οι φίλοι μας- διάλειμμα θα είχαμε την ευκαιρία και να παίξουμε μαζί τους και να επικοινωνήσουμε και να συνεργαστούμε και να συνδημιουργήσουμε και να μάθουμε… Συμπερασματικά δεν έγινε φανερό αν τελικά κάναμε αυτή τη μέρα μια εκπαιδευτική επίσκεψη, μια από κοινού δράση αν διδάξαμε ή αν μάθαμε… Σίγουρα όμως έγινε ένα καλό μάθημα, μάθημα ζωής για όλους μας που θα μας μείνει αξέχαστο και θα το συνεχίσουμε καθόλη τη διάρκεια του χρόνου κι όχι μόνο στο πλαίσιο μιας Παγκόσμιας ημέρας!

Παιδιά του ΚΠΝΚ Χανίων σε ευχαριστούμε για την εγκάρδια φιλοξενία!

Τα παιδιά της τάξης (Μαριαλένα Αδαμοπούλου,Δάφνη Αντωνιάδη,,Δημήτρης Γαροφαλάκης, Νεφέλη Γιακουμάκη, Μαρία Μιχαέλα Γιαλεδάκη,Δέσποινα Δαμιανάκη, Μιχάλης Καλλιώρας,Λυκούργος Κολλίντζας,Μαριάννα Μαλτέζου, Βαγγέλης Μαργιολάκης, Βασίλης Μαρμαριτσάκης, Κέισι Μάρνοϊ, Φιλίκα Μπλίντο, Δέσποινα Πατσουράκη, Αλέξανδρος Πουρέγκας, Κωνσταντίνα Ρεϊζάκη, Γιάννης Ριτζάκης, Μάριος Σηφάκης, Γεώργιος Σπυριδάκης, Αλέξανδρος Ταχτσίδης, Δήμητρα Τζανάκη, Δανάη Χαροντάκη ) κι ο δάσκαλος τους Βαγγέλης Παγωνίδης

Τι ξεχωρίζω από την Επίσκεψη στο ΚΠΝΚ

«…Την παιδική χαρά που υπήρχε στο χώρο της αυλής, που ήταν πεντακάθαρη εφόσον ήταν περιφραγμένη και υπήρχε κάτω στο δάπεδο ειδικό υλικό για να μην τραυματιζόμαστε όταν πέσουμε από τα παιχνίδια. Μακάρι να είχαμε κάτι αντίστοιχο και στο σχολείο μας…» Αλέξανδρος

« …Τα παιδιά μου έκαναν εντύπωση που στην αρχή ήταν λίγο “Κουμπωμένα” και μετά μέσα από το παιχνίδι –και τις κοινές δράσεις έπαιζαν μαζί μας κι εμείς μαζί τους και το απολαμβάναμε…» Δάφνη

«… Ξεχωριστό γεγονός ότι υπήρχαν τάξεις με πολύ λίγα παιδιά αλλά με πολλούς δασκάλους και ειδικότητες…» Δέσποινα

«… Ο χώρος, η διαρρύθμιση του και τα αντικείμενα (θρανία, καρεκλάκια, εποπτικό υλικό, παιχνίδια…) ήταν τελείως διαφορετικά από αυτά που χρησιμοποιούμε εμείς…» Αλέξανδρος Π.

« … η εγκάρδια φιλοξενία του Προσωπικού και το ότι υπήρξε πολλή ησυχία τόσο στο διάλειμμα έξω στην αυλή, όσο και μέσα στο σχολείο…» Βαγγέλης

« Το πόσα πολλά παιχνίδια με τα πολλά χρώματα που υπήρχαν παντού, και τόσες πολλές εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια του χρόνου που έχουν κάνει. Μπράβο τους! Μακάρι κι εμείς να κάνουμε τόσα πολλά και καλά δρώμενα….» Κωνσταντίνα

« Η καθαριότητα του χώρου και η φιλική διάθεση. Επίσης ενώ στην αρχή φοβόμουν και ήμουν στεναχωρημένη μέσα σε λίγα λεπτά με τις από κοινού δράσεις άλλαξε απότομα η διάθεσή μου… Υπήρχαν έργα Τέχνης στο χώρο! Μακάρι να μπει κι άλλο η Τέχνη στην εκπαίδευση…» Μαρία Μιχαέλα

«… Τα παιχνίδια τους και το χαμογελαστό τους πρόσωπο…» Βασίλης

« Το πόσο πολλά παιχνίδια υπήρχαν στην αυλή…» Μάριος

« Η ηρεμία που υπήρχε και μεταξύ των παιδιών- παρόλη τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα του καθενός μας. Δεν το περίμενα…» Μαριαλένα

« Ξεχωρίζω τη στιγμή που ενώ δεν μας ήξεραν τα παιδιά και πρώτη φορά μας αντίκριζαν στο τέλος και παίξαμε μαζί και κάναμε διάφορα στολίδια και μας άφηναν να χρησιμοποιήσουμε τα αντικείμενα και τα παιχνίδια τους…» Γιάννης

«… Δεν είχα ξαναπάει και μου άρεσε που συνεργαστήκαμε όλοι μαζί παιδιά και δάσκαλοι για να κάνουμε κοινές δράσεις…» Μιχάλης

« Ο χώρος που ενώ εξωτερικά δεν του φαινόταν εσωτερικά είχε πολλά χρώματα, αντικείμενα, παιχνίδια, μουσική… κι όλα έδειχναν ότι ήταν τοποθετημένα με πολλή αγάπη και μεράκι» Μαριάννα

« Όλα μας έκαναν εντύπωση. Ο χώρος, τα παιδιά, οι δάσκαλοι τους, το προσωπικό, ακόμη και τα κεράσματα που μας προσέφεραν…» Φιλίκα- Δήμητρα

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 21.1.2023)