Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΥΝΝΕΦΟ ΣΤΑΣΟΥ κι άκουσε της γης τα παρακάλια/ ρίξε της μια καλή βροχή γιατ’ έχει μαύρα χάλια. Από τον μαντιναδολόγο της στήλης τον Ηλία τον Σταματάκη η έκκληση. Πέρασε ο Σεπτέμβρης τελευταία μέρα σήμερα και τα σύννεφα, τα όποια σύννεφα έκαναν την εμφάνισή τους στον ουρανό του τόπου μας, δεν έφεραν βροχή. Στον Οκτώβρη ανέθεσε τα πρωτοβρόχια ο Σεπτέμβρης...

ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ γυαλιά του (ή μήπως καλύτερα τα γυαλιά του; ) και επιτέλους είδε φως στο βάθος του τούνελ της ελληνικής οικονομίας το Υπουργείο μας των Οικονομικών. Να το γιορτάσουμε. Κι ας σβήσει το φως (ω της απαισιοδοξίας!) μέχρι να φτάσουμε ως την άκρη.

ΝΑ ΤΟΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ τον τίτλο του παραμυθιού ή του... μη παραμυθιού που άρχισε να γράφεται απ’ τις προάλλες! 'Ο εμίρης και ο φακίρης', λοιπόν και όχι 'Ο εμίρης και ο κακομοίρης'. Κακομοίρης είναι και ο όποιος φακίρης, άλλωστε...

ΗΜΕΡΑ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ Δράσης ενάντια στα μέτρα λιτότητας που υιοθετούνται εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, χθες. Ε όχι και σφάξτε μας αγάδες για ν’ αγιάσουμε! Ας διαμαρτυρούμε τουλάχιστον!

ΔΕΝ ΖΗΜΙΩΘΗΚΕ το Δημόσιο από την υπόθεση Βατοπεδίου... Δεν ζημιώθηκε το Δημόσιο από την υπόθεση Βατοπεδίου... Δεν ζημιώθηκε το Δημόσιο από την υπόθεση Βατοπεδίου... Κύριε ελέησον! Κύριε, ελέησον! Κύριε ελέησον!

ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΑΡΑΒΑΚΙ με τέτοιον καιρό; Λάθος! Πού πας, φιλαράκι, χωρίς φεϊσμπούκ; Αυτό ήθελα να γράψω. Αν είναι δυνατόν να κατεβαίνεις για δημοτικός σύμβουλος φίλε, δίχως σελίδα στήριξης της υποψηφιότητάς σου στο Διαδίκτυο! Καλά πού ζεις εσύ;

Α ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ του χωριού γεμίζουνε βαπόρι/ ό,τι... λογής είναι ο δήμαρχος είναι κι οι ψηφοφόροι. Παλιά πλην όμως, πάντα επίκαιρη η παραπάνω μαντινάδα. Ή μήπως κάνω λάθος;

ΝΤΟΥ-ΣΑΝ! ΝΤΟΥ-ΣΑΝ! Ντού-σαν! Ανεβασμένο στην νταράτσα του σπιτιού σου, στον ίσκιο της σημαίας με τον Δικέφαλο Αετό, σ’ είδα στον ύπνο μου να φωνάζεις, Μήτσο! Τι όνειρο κι αυτό! Να δεις που σε τρία - τέσσερα χρόνια θα επιστρέψει πάλι ο Μπάγεβιτς ως προπονητής στην ΑΕΚΑΡΑ μας!

ΠΕΤΡΟ ΜΑΚΡΗ, δημοσιογράφο, Βρύσες Αποκορώνου: Ν’ αγιάσει το μολύβι σου! Με αφορμή την απάντηση που έδωσες ('Χ.Ν.' 25.9.10) 'στο ψευδοσυγχρονιστικό τσουνάμι', επισημαίνοντας τους κινδύνους και αναδεικνύοντας τις ελπίδες για την κρητική μουσική, το γράφω. Ελεος πια με το 'όλο σκηνικό του ηχοχρωματικού τρόμου' που στήνουν οι 'όποιοι θορυβοποιοί' εκσυγχρονιστές αστέρες κακοποιώντας την κρητική μουσική.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΣ της σοφίας του Χίλωνα του Λακεδαιμόνιου, ενός από τους εφτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, είναι ο διάλογος που είχε με τον Αίσωπο: Στην ερώτηση του τελευταίου 'Τι πράττει ο Δίας;' απάντησε: 'Ταπεινοί τα υψηλά και τα ταπεινά υψοί'. Σε ερώτηση 'κατά τι διαφέρουν οι πεπαιδευμένοι από τους απαίδευτους' απάντησε 'ελπίσιν αγαθαίς'.

'[...] Με τη σιωπή Μόνος/ Σαν τον ναύτη που ανυψώνει το σινιάλο στο κατάρτι/ Μόνος/ Σαν μια σημαδούρα στο πέλαγος/ Μόνος/ Σαν ένα κουρέλι μέσα στη θύελλα/ Μόνος/ Σαν τον ανεμοδείχτη πάνω στο λόφο/ Μόνος/ Σαν ένα μάτι ανοιγμένο μέσα στα σύννεφα/ Μόνος/ Σαν ένα πουλί στην ερειπωμένη στέγη/ Μόνος/ Σαν τη βροχή στους έρημους δρόμους το φθινόπωρο'.
Από το ποίημα 'Μυστική γραφή' του Τάκη Βαρβιτσιώτη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

Ψήφο στον... Τουρλουτουτού
και στον Ζιν Ζιν

'Σχεδόν βέβαιο είναι σύμφωνα με δημοσκοπήσεις ότι ο διάσημος Βραζιλιάνος κλόουν Τιριρίκα θα κερδίσει περισσότερες από ένα εκατομμύριο ψήφους και θα διεκδικήσει μια έδρα στο Κογκρέσο της Βραζιλίας στις επερχόμενες εκλογές της Κυριακής.[...]
O Τιριρίκα, που σημαίνει κατσούφης, έχει κάνει τη διαφορά στην προεκλογική καμπάνια με πολλά χιουμοριστικά σποτάκια στο YouTube που προσελκύουν εκατομμύρια θεατές. Μερικά από τα σλόγκαν του είναι 'Δεν μπορώ να γίνω χειρότερος' ή 'Τι ακριβώς κάνει ένας ομοσπονδιακός βουλευτής; Πραγματικά δεν ξέρω, αλλά ψηφίστε με και θα μάθω''.
Την παραπάνω είδηση διάβασα χθες στην Ελευθεροτυπία και αυθωρεί μπήκα σε σκέψεις για τις δικές μας αυτοδιοικητικές εκλογές, τις οποίες και σας παραθέτω: α) Με δεδομένη την απροθυμία των ψηφοφόρων να λάβουν μέρος με την ψήφο τους στις επικείμενες τοπικές αυτοδιοικητικές εκλογές και β) σε συνδυασμό με τον τρόπο που έχουν 'στελεχωθεί' οι πλείστοι των συνδυασμών (πλην κάποιων εξαιρέσεων), οι οποίοι συνδυασμοί όσο κι αν δεν το παραδέχονται οι επικεφαλής τους και οι συν αυτοίς, λειτούργησαν σε πολλές από τις επιλογές τους με γνώμονα 'ποιοι θα φέρουν τα κουκιά αλλά και ποιοι θα κόψουν κουκιά από τους αντιπάλους', η επιλογή ενός... κατ? επάγγελμα κλόουν φαντάζει ως μια πράξη πολύ καλύτερη απ? ό,τι άλλο κυκλοφορεί... Μια επιλογή στο πνεύμα που έχει χαραχτεί εδώ και καιρό και που άψογα λειτουργεί· πάμπολλα είναι τα παραδείγματα! Μια επιλογή που δεν την σκέφτηκαν οι επικεφαλής -ίσως- αλλά που... πρόκειται στο εγγύς μέλλον να 'παίξει' και να μου το θυμηθείτε!
Εξάλλου η δήλωση του Τιριρίκα ότι δεν ξέρει τι κάνει ένας βουλευτής αλλά έχει όλη την καλή διάθεση να μάθει, αν μη τι άλλο είναι αυτό που θέλουμε όλοι εμείς οι ψηφοφόροι από τους εκλεγμένους μας... απλά ειλικρίνεια, η οποία η 'άτιμη' είναι τόσο δύσκολη!
Την ειλικρίνεια του Τιριρίκα -εκτός άλλων προσόντων- ως φαίνεται εκτιμούν πολλοί Βραζιλιάνοι ψηφοφόροι... κι αν ρωτήσετε και οι ψηφοφόροι όπου γης άρα και δω στην Ελλάδα!
Μήπως λοιπόν θα πρέπει να αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε κι εμείς εδώ για τους δικούς μας πραγματικούς κλόουν και να στηρίξουμε τον Τουρλουτουτού κι αν όχι αυτόν, τότε τον Ζιν Ζιν ή και τους δύο;
Σημ.: Να σημειώσουμε, ειδικά για τους μη γνωρίζοντες, ότι τόσο ο Τουρλουτουτού όσο και ο Ζιν Ζιν είναι δυο πολύ γνωστοί κλόουν στους περισσότερους Χανιώτες και εξόχως καλοί στη δουλειά τους... ό,τι πρέπει για υποψήφιοι δηλαδή(;)

Χανίώτικα Νέα(29.09.10)

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΞΕΚΙΝΩ ΝΑ γράψω τη στήλη. Ξύνω το μολύβι μου αφού πρώτα ξύνω το κεφάλι μου ή ξύνω το κεφάλι μου αφού πρώτα ξύσω το μολύβι μου. Πότε το ένα πότε το άλλο. Πάντως να τα κάνω και τα δύο μαζί αποκλείεται. Για να ξύσεις το μολύβι χρειάζεσαι και τα δύο χέρια...

ΕΝ ΠΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ και εν περιπτώσει πάση, σήμερα, αφού έχω ξυσμένα τα μολύβια μου, ξύνω το κεφάλι μου και προχωράω: Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη/ δώστης κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν? αρχινίσει...

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ καιρό ήταν που λέτε, λοιπόν ένας εμίρης που τον βρήκε, εκεί που καθόταν οκλαδόν σ? ένα χαλί στο σαλόνι ενός ξενοδοχείου έχοντας γύρω του τις τρεις γυναίκες του και τα 27 του παιδιά, ένας 'κακομοίρης'... Αρχή του παραμυθιού. Συνεχίστε το!

ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ έφερε ο μαύρος χρυσός στα εμιράτα σατιρίζει η απολαυστική ταινία, του 1964 παρακαλώ, 'Ο εμίρης και ο κακομοίρης', που σκηνοθέτησε ο Ορέστης Λάσκος. Το ομώνυμο 'παραμύθι' που άρχισε να γράφεται προ ημερών και που μπορεί να αποδειχθεί... μη παραμύθι, δεν έχει ούτε το παραμικρό ίχνος σάτιρας. Το θέμα είναι να κάτσει η δουλειά για τον 'κακομοίρη'...

ΩΣΤΟΣΟ ΥΣΤΕΡΑ από τον 'Καλλικράτη' της Αυτοδιοίκησης σειρά έχει ο 'Καλλικράτης' της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Για να δούμε τι θα δούμε...

ΝΕΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ μέτρα σε λίγο... Νέα φορολογικά μέτρα σε λίγο... Νέα φορολογικά μέτρα σε λίγο... Να δείτε, που στο τέλος ούτε που θα τα πάρουμε χαμπάρι πότε μπήκανε...

ΑΠΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ υποψήφιους δημάρχους στο Σέλινο, για να έρθουμε και στα καθ? ημάς, να φάνε κι οι κότες! Εφτά ήταν μέχρι χθες, ωστόσο σήμερα μπορεί να ?ναι κι οχτώ. Τι έχεις να χάσεις, λέμε τώρα, Γιάννη;

Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ του Περιφερειάρχη ή ο Περιφερειάρχης του Αντιπεριφερειάρχη; Με γνωστό το όνομα του υποψήφιου Περιφερειάρχη από πλευράς ΠΑΣΟΚ για την περιφέρεια Κρήτης το ερώτημα.

ΧΑΜΗΛΟΦΤΕΡΟΥΓΙΑΣΜΕΝΟΣ όσο δεν παίρνει άλλο ο φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου. Πολύ του κόστισε η ήττα της ομάδας μας απ? τον Ολυμπιακό Βόλου. Κουράγιο Μήτσο!

ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΔΑΝΕΛΗ, ποιήτρια, Αθήνα: Απ? τα δείγματα της γραφής σας στο περ. 'Νέα Σκέψη', στην σε βάθος γνωριμία της ποιητικής σας δουλειάς. Τι ευχάριστη έκπληξη για μένα η ποιητική σας συλλογή 'Πορφυρό φως', (Εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα 2008) που έφθασε τις προάλλες στα χέρια μου! Θα επιστρέφω συχνά στα ποιήματά σας. Στις στοχαστικές σας ανηφοριές για να συναντώ την τρυφεράδα και στις τρυφερές σας κατηφοριές για να συναντώ τον στοχασμό.

Ο ΘΑΛΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τα χρήματα και οι φίλοι του τον κορόιδευαν ότι δεν μπορούσε να πλουτίσει. Ο Θαλής, όμως, σαν άριστος μετεωρολόγος που ήταν, προέβλεψε ότι εκείνη τη χρονιά θα είχαν οι ελαιώνες πολλή σοδιά, τους νοίκιασε και κέρδισε πολλά χρήματα. Τότε είπε στους φίλους του: 'Μπορώ να κερδίζω όσα χρήματα θέλω αλλά προτιμώ ν? ασχολούμαι με πιο σοβαρά πράγματα'.

'Ευθέως ανάλογη των καταθέσεών μας/ εκταμιεύεται της ζωής η δοτικότητα./ Ο ταμίας είναι βλοσυρός, είρων./ Το περιπαικτικό βλέμμα του εύγλωττα/ αρνείται και την ελάχιστη ρευστοποίηση/ Πώς θα μπορούσατε χωρίς υπόλοιπο;/ Κι αν κάτι μας χαριστεί/ στο τέλος πάντα κάτι επιστρέφουμε/ ή κάτι θα χρωστάμε'.
Το ποίημα 'Στο ταμείο' της Αθανασίας Δανέλη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com



Θα πιάσουν τόπο

Δεν είναι ο πρώτος και σίγουρα δεν θα ’ναι ο τελευταίος άνθρωπος του τόπου μας η και πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Χανίων, γνωστή τοις πάσι ιστορική ερευνήτρια - συγγραφέας Ζωή Μητσοτάκη που δηλώνει παρούσα, προσφέροντας αυτό που μπορεί να προσφέρει, στο έργο του Επαρχιακού Ινστιτούτου Τύπου, το οποίο με ιθύνοντα νου τον εκδότη και διευθυντή της εφημερίδας μας Γιάννη Γαρεδάκη λειτουργεί και λειτουργείται, επίσημα εδώ και κάποιους μήνες, από τον Σύνδεσμο Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, στην Αγία Σοφία Αποκορώνου.
Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν βοηθήσει και πολλοί θα βοηθήσουν στο μέλλον το Ινστιτούτο δεδομένου ότι σαν ένα ακόμα, ιδιαίτερα σημαντικό, μεγάλης πνοής έργο και του τοπικού συλλογικού εμείς, θεωρείται. Με αφορμή την προσφορά, σε μια πρώτη φάση, εκατό (100) αντιτύπων του ιδιαίτερα επιμελημένου, μεγάλου σχήματος 350 σελίδων βιβλίου της 'Ο δημοσιογράφος Ελευθέριος Βενιζέλος στα χρόνια της Κρήτης, 1887 - 1910' (Εκδόσεις 'Λούση Μπρατζιώτη' , Αθήνα 1992), η αναφορά στο όνομα της κυρίας Ζωής, πάντως σήμερα. Ακριβώς γιατί πρόκειται για μια ξεχωριστή προσφορά ευαισθησίας μα και ουσίας ταυτόχρονα. 'Ξέρω ότι θα πιάσουν τόπο', είπε προσφέροντάς τα, μη θέτοντας κανέναν όρο για τον τρόπο χρήσης και διάθεσή των...

Πρότυπο Δημοσιογραφίας

'Δεν αισθάνομαι και ούτε είμαι επαγγελματίας συγγραφέας. Εχω μόνο το μεράκι να ψάχνω, να ερευνώ, να παρατηρώ και μάλιστα πίσω από τα φαινόμενα. Αυτό με οδηγεί σε γοητευτικούς και συναρπαστικούς δρόμους και μου αποκαλύπτει σημαντικά και ωραία πράγματα'. Αυτά μεταξύ άλλων, μου είπε, πριν από 11 χρόνια σε μια συνέντευξή της η Ζωή Μητσοτάκη (βλ. 'Χανιώτικα νέα', 18.4.1999, σελ. 13) απαντώντας σε σχετική ερώτησή μου. Τα ίδια στο περίπου μου επανέλαβε τις προάλλες σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε. Καρπός αυτού του 'μερακιού', να ψάχνει καινούργια πράγματα και να τα μοιράζεται δια της συγγραφής με τους άλλους, και το περί ου ο λόγος βιβλίο, λοιπόν.
Ενα βιβλίο που φέρνει, όπως επισημαίνει ο Νικόλαος Β. Τωμαδάκης στον πρόλογό του, 'εις φως υλικόν το οποίον πριν ή ήτο απρόσιτον ή λίαν δυσεύρετον ή και όλως άγνωστον', αλλά και που ταυτόχρονα παρουσιάζοντας τον Εθνάρχη ως δημοσιογράφο, από το 1887 που έρχεται στην Κρήτη μέχρι το 1910 που φεύγει για ν’ αναλάβει στους ώμους του τις τύχες του Ελληνισμού, τον αναδεικνύει σαν έναν σπουδαίο δάσκαλο της δημοσιογραφίας.
Σπουδαστήριο Πρωτότυπης αλλά και Πρότυπης Δημοσιογραφίας τα κείμενα του Ελευθερίου Βενιζέλου και στα 'Λευκά Ορη', που τα υπογράφει ως 'Λευκορείτης', κατ’ αρχήν όπως και στον 'Κήρυκα' και στο 'Θέρισο', στη συνέχεια. Οι πάντες κι όχι μόνο οι καθ’ ύλην ασχολούμενοι μπορούν να το διαπιστώσουν αυτό, διαβάζοντάς τα. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος γίνεται δημοσιογράφος για να υποστηρίξει τις θέσεις του και με την έννοια αυτή θέτει τη δημοσιογραφία στην υπηρεσία ενός ευρύτερου σκοπού. Είναι εμφανές αυτό. Ο τρόπος που την ασκεί όμως είναι τω όντι πρωτότυπος και πρότυπος. Είναι μαχητικός ναι, ο Βενιζέλος και ως δημοσιογράφος. Είναι όμως πάντα τεκμηριωμένος ο ούτως ή άλλως ευφυής λόγος του και ευπρεπής η, πάντα άψογη, γλωσσικά γραφή του.
Για τον δεσποτικό τρόπο διακυβέρνησης του Πρίγκιπα, για παράδειγμα, έχει να γράψει τα μύρια όσα. Τίποτα, όμως, απολύτως προσωπικό εναντίον του. Δεν μένουμε όμως μόνο σ’ αυτό στην κουβέντα που κάνουμε με την κυρία Ζωή...

... Υπήρξα δημοσιογράφος, όχι απλώς ερασιτέχνης, αλλά και κατ’ επάγγελμα, δηλαδή δεν έγραψα εις τας εφημερίδας τας ξένας, αλλά εξέδιδα και ιδικήν μου εφημερίδα, δια την οποίαν μάλιστα έπαθον...
Εγώ ο παλαιός δημοσιογράφος ο οποίος απειλεί να ξαναγυρίση μάλιστα εις το στάδιον αυτό μίαν ημέραν, δεν είναι δυνατόν να πιστεύσητε ότι ημπορεί να διάκειται δυσμενώς προς τον Τύπον...

Ελευθέριος Βενιζέλος από το βήμα της Βουλής
(9 Ιουν. 1931)


Η προσφορά συνεχίζεται...

Βρέθηκε εκ γενετής δεμένη με όλα αυτά που λέμε Παράδοση και Πολιτισμός της Κρήτης. Ο γάμος της με τον γιατρό Ελευθέριο Μητσοτάκη, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες, της έδωσε την ευκαιρία να βρεθεί σ’ ένα μεγάλο αλώνι με πολύ μάλαμα. Αποδέχθηκε την πρόσκληση, κάποτε την προκάλεσε κιόλας και βάλθηκε να ξεχωρίζει το στάρι από την ήρα. Η μέχρι τώρα συγκομιδή έχει ήδη παραδοθεί σαν βιβλία ή σαν ομιλίες σε δημόσια ανάγνωση. Ωστόσο η προσπάθεια συνεχίζεται.
Παράλληλα πάντα με την ποικίλη κοινωνική δραστηριότητά της στο Λύκειο Ελληνίδων (πρόεδρός του από το 1989), στην ΕΛΕΠΑΠ, στην Επιτροπή Ισότητας, στον Σύλλογο ΖΟΝΤΑ... Αυτά είχα γράψει, προλογίζοντας την προαναφερθείσα στην προηγούμενη εύφημη μνεία, συνέντευξη για τη Ζωή Μητσοτάκη. Ενδεκα χρόνια αργότερα και με αφορμή την προσφορά της στο Ινστιτούτο, θα μπορούσα να προσθέσω κι άλλα πολλά. Μένω, ωστόσο, μόνο σ’ ένα: Στη σημαντική βοήθεια που έχει προσφέρει, κι εξακολουθεί να προσφέρει, η ξεχωριστή αυτή Χανιώτισσα στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος' ως μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Διοικητικού Συμβουλίου του...


Χανιώτικα Νέα(27.09.10)

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΖΟΥΣΕΣ ΣΤΗΝ αρχαία Αθήνα, τον 5ο π.χ. αιώνα (λέμε τώρα!) κι ήθελες να γίνεις βουλευτής; Επρεπε, μεταξύ των άλλων, να καταγραφόταν από τις αρμόδιες υπηρεσίες όλη η ακίνητη και κινητή (... μέχρι και τα σανδάλια που φορούσες) ατομική και οικογενειακή περιουσία σου. Ενα το κρατούμενο! Πάμε παρακάτω...

ΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗ διάρκεια της θητείας σου πρότεινες να περνούσε νόμος, ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την πόλη, κατασχόταν από την καταγεγραμμένη περιουσία σου όλο το ποσό της ζημιάς. Αν δεν έφθανε σου έπαιρναν τα πάντα όλα και σ’ έστελναν να δουλέψεις στα δημόσια έργα. 'Αυθημερόν τελευθησάτω' ήταν η ποινή αν ο νόμος που πρότεινες ζημίωνε και ηθικά την Αθήνα...

ΟΧΙ! ΓΙΑ ΤΟΥΣ υποψήφιους δημάρχους δεν βρήκαν να κυκλοφορεί κάτι σχετικό στο διαδίκτυο, όπου αλίευσα τις παραπάνω πληροφορίες περί βουλευτών. Υποθέτω πάντως, ότι αν όντως ίσχυαν για τους βουλευτές τα παραπάνω θα ίσχυαν και γι’ αυτούς. Μιλάμε για το 'πόθεν έσχες' κι όχι για το 'πόθεν αίσχος'. Καλά το καταλάβατε...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΡΑ βέβαια όλα όσα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, το ξέρω. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι αλιευθείσες, με αφορμή το μήνυμα ενός φίλου, πληροφορίες, μόνο του πεταμάτου δεν είναι. Νομίζω!

ΑΥΤΟΝΟΜΑ τοπικά όργανα, το καθένα από τα οποία είχε τον δικό του Δήμαρχο, τη δική του οικονομική διαχείριση, κοινή περιουσία και δικούς του ιερείς και ιέρειες ήταν οι δήμοι στην αρχαία Αθήνα. Μέσα στα καθήκοντά τους η αναγραφή των πολιτών, η συλλογή των φόρων και η εκλογή των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτά πληροφοριακά...

ΚΑΙ 'ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΑ' πεταχτά διαθέτει το... κατάστημα! Χρειάζονται κι αυτά, παράδειγμα το προηγούμενο, πότε πότε. Για να θυμούμαστε πολλά και διάφορα και να προβληματιζόμαστε...

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ. Σήμερα (χθες) αλλάζει το φεγγάρι και θα ’χουμε βροχή, μου λέει στο μήνυμα που μου στέλνει (αχ αυτό το φέισμπουκ!) φίλη φ(θ)ανατική αναγνώστρια της στήλης. Στα πρωτοβρόχια λέμε ναι, της απαντώ. Σε όλα τα καλά λέμε ναι, μου ανταπαντά. Τέλος διαλείμματος. Συνεχίζω...

ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ δεχούμενα και τα κακά δεχούμενα, λέει η μάνα μου και το εννοεί. Οχι, δεν έρχεται σε αντίθεση αυτό με εκείνο που συνηθίζει να λέει ο γνωστός τοις πάσι εκλεκτός συμπολίτης μας Βασίλης Καλαϊτζής - Μουντάκις, όταν ερωτάται αν είναι καλά. Μην κάνετε περιττάς ερωτήσεις, εγώ είμαι πάντοτε καλά! Αυτό λέει και βεβαίως το εννοεί.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ Μπουρνάζο, Αθήνα. Κουζουλαμός ήτανε και το τελευταίο σου 'γραμματσάκι' γερω Χαράλαμπε, που μπήκε τσι προάλλες στην εφημερίδα. Δε θα βαρεθώ να το γράφω μέχρι να γενεί. Το δίχως άλλο πρέπει να βγούνε σε βιβλίο τα 'γραμματσάκια' σου. Ακούει κιανείς;

Ο ΛΕΥΚΙΟΣ Κορνήλιος Σύλλας ονομάστηκε απ’ τους ανθρώπους ευτυχής γιατί είχε κερδίσει όλες τις μάχες, είχε γνωρίσει κάθε ηδονή, είχε καταλάβει κάθε εξουσία και ζούσε χωρίς φόβο και χωρίς τύψεις. Πέθανε από εντερική αιμορραγία ένα μόλις έτος αφού απεσύρθη στον ιδιωτικό βίο. Δεν παρέλειψε να υπαγορεύσει ο ίδιος την επιτάφιο επιγραφή του: 'Ουδείς φίλος με εξυπηρέτησε και ουδείς εχθρός με έβλαψε, τον οποίον δεν επλήρωσα εις το ακέραιον'.

'Δύο τρεις νομάτοι τον Κωστή στην κλινική πηγαίνουν,/ σε άθλια κατάσταση ορθό δεν τονε στένουν/ Τον πλησιάζει ένας γιατρός είντα ’χει να ρωτήσει/ μα είδε ότι ήτανε σκνίπα απ’ το μεθύσι./ Τι είπες και τι έφαγες ευγενικά ρωτάει/ Δύσκολα μα ειλικρινά εκείνος τ’ απαντάει./ Ισαμ’ εξήντα ήπια ρακές και μια ελιά ξιδάτη,/ λες να με πείραξε γιατρέ, η ελιά πανάθεμά τη;'.
Το ποίημα 'Εφταιγε η ελιά' του Μπάμπη Γριβάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(25.09.10)

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει o
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr


Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ εύκολες οι θύρες/ όταν η χρεία τες κουρταλεί... Χρησιμοποίησα κι άλλη φορά, προ μηνών, αυτούς τους στίχους από τον 'Ύμνον εις την Ελευθερίαν' του Διονυσίου Σολωμού. Ήρθαν πολλές φορές στο μυαλό μου έκτοτε. Κουρταλεί και ξανακουρταλεί 'τες ξένες θύρες' η χώρα μας τον τελευταίο καιρό...

ΕΙΜΑΣΤΕ στον σωστό δρόμο, μόνο που δεν περπατάμε σωστά. Μια άποψη. Περπατάμε σωστά αλλά δεν είμαστε στον σωστό δρόμο. Μια άλλη άποψη. Ούτε στον σωστό δρόμο είμαστε ούτε σωστά περπατάμε. Μια παράλλη άποψη. Τοποθετηθείτε... Α! Υπάρχει μια ακόμα άποψη που λέει ότι και στον σωστό δρόμο είμαστε και σωστά περπατάμε. Να την αναφέρουμε χάριν της ιστορίας κι αυτή...

'AΘΩΟΙ και φταίχτες', για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του τελευταίου (;) μυθιστορήματος της δικής μας (Χανιώτισσας) Μάρως Δούκα, θύματα και θύτες, όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Όλοι φταίμε το ίδιο για την κατάντια της πατρίδας. Κατά Πάγκαλου...

ΣΙΓΑ που θα μιλήσει εδώ και τώρα ο πάλαι ποτέ καταλληλότερος που έγινε ο... σιωπηλότερος. Θα γυρίσει κι ο τροχός, σκέφτεται. Δεν μπορεί κάποτε θα ’ρθει η κατάλληλη στιγμή για να σπάσει τη σιωπή του. Και να ξαναγίνει από σιωπηλότερος πάλι καταλληλότερος...

ΣΙΓΑ που θα ξενυχτούσε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος για ν’ ακούσει τους παράλληλους τηλεοπτικούς μονολόγους των υποψηφίων δημάρχων του Δήμου Χανίων, προχθές. Ούτε ενδιαφέρθηκε να μάθει τι είπαν την επαύριον. Εγώ θέλω διάλογο επί της ουσίας, μου είπε...

ΣΕ ΕΜΠΡΗΣΜΟ, κατά κοινή διαπίστωση, οφείλεται και η προχθεσινή πυρκαγιά που έκανε στάχτη εκατοντάδες στρέμματα δάσους στο Σέλινο. Όταν βρούνε, αυτοί που πρέπει να τους βρούνε, τους εμπρηστές, ας μας τηλεφωνήσουν. Κατακαημένο Σέλινο...

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ: είναι ο μήνας κατά του καρκίνου. Στη μνήμη όλων των καρκινοπαθών, αγαπημένων προσώπων, φίλων που έχασαν τη μάχη με τον καρκίνο και για όσους συνεχίζουν να τον πολεμούν. Να το βάλω για μια ώρα στον τοίχο του φέισμπουκ η προτροπή. Το βάζω στη στήλη, Ειρήνη! Και για να ζητήσω συγγνώμη που δεν μπόρεσα να είμαι προχθές το βράδυ στην εκδήλωση του 'Ορίζοντα', του Συλλόγου που άνοιξε, στον τόπο μας ορίζοντες αισιοδοξίας γι’ αυτούς που έχουν καρκίνο...

ΝΙΚΗΤΑ Πλατσιδάκη, συγγραφέα, Μελιδόνι Αποκορώνου: Σας ευχαριστώ και δια της στήλης για τα βιβλία σας 'Ύμνοι' (ποιήματα) και 'Σπιούνος' (αφήγημα) όπως και για τις βιβλιοδετημένες στο χέρι, χειρόγραφες σε φωτοτυπία 'Παιδικές Αναμνήσεις' σας που μου εμπιστευτήκατε. Μένω, προσώρας, σ’ αυτό που γράφετε σαν προμετωπίδα στους 'Ύμνους' σας: 'Μέσα στα συγγράμματα, τα ποιήματα και τα κείμενα του καθενός, βλέπεις καθαρά τα αισθήματα, το πιστεύω του και την σκέψη του. Το περιεχόμενο εκάστου θέματος είναι και ένας καημός, μια χαρά ή ένας στοχασμός. Είναι μια αβίαστη εξομολόγησις των πεποιθήσεων της ψυχής του'.

ΕΝΩ κάποτε ο Φίλιππος τσακωνόταν με την γυναίκα του την Ολυμπιάδα έφτασε ο Δημάρατος από την Κόρινθο. Όταν τον ρώτησε αν επικρατεί ομόνοια στην Κόρινθο ο Δημάρατος του είπε: 'Εγώ βλέπω ότι ούτε στα παλάτια επικρατεί ομόνοια'.

'Μια πρωινή θα σηκωθώ προτού να ξημερώσει/ να πάρω τον ανήφορο να βγω στο Μελιδόνι/ Να κάτσω να ξεκουραστώ στου Σήφακα το μνήμα/ να γονατίσω ταπεινά ένα κερί ν’ ανάψω/ Κι ύστερα ν’ αναστορηθώ ούλους τσοι καπετάνιους/ που πολεμήσαν την Τουρκιά/ στην Κρήτη απ’ άκρη σ’ άκρη/ [...]'.
Από το ποίημα του Νικήτα Πλατσιδάκη 'Στους ένδοξους πολέμαρχους Μελιδονιανούς'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Χανιώτικα Νέα (24.09. 10)

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ’ΡΘΕΙ, θε να ’ρθει... Στην αγάπη αναφέρεται ο ποιητής. Ωστόσο για τα... πάντα όλα, όπως θα ’λεγε και ο Αλέφαντος, φαίνεται ότι ισχύει. Ο,τι είναι να γίνει θα γίνει και ό,τι είναι να μη γίνει δεν θα γίνει. Μόνο που εμείς αγνοούμε τι θα γίνει και τι δεν θα γίνει...

ΑΣ ΤΟ ΡΙΞΟΥΜΕ και λιγάκι στην αμπελοφιλοσοφία. Καιρό είχαμε ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτό το σπορ. Από κάπου πρέπει ν’ αρχίσουμε για να πάρει φόρα το μολύβι...

ΑΛΛΗ, ΒΕΒΑΙΑ, η φόρα κι άλλη η φορά, η κατεύθυνση που θα ακολουθήσει δηλαδή. Πού θα το πάει, στον βαθμό που θα του επιτραπεί να το πάει. Εχει, βλέπετε, γνώση ο φύλακας. Πάντα έχει γνώση ο φύλακας, άσχετα αν κάποιες φορές κάνει τα στραβά μάτια...

ΑΜΠΡΑ, ΚΑΤΑΜΠΡΑ!/ Μα το μουστάκι μου το στριφτό!/ Μα το μούσι μου το κοντό!/ Να εξαφανιστεί το έλλειμμα το κακό! Ο Αντώνης ο Σαμαράς είναι που κάνει τον... μάγο. Κι ας μην έχει ούτε μουστάκι ούτε μούσι...

Ο ΚΥΡ- ΑΝΤΩΝΗΣ έδωσε 'φόλα' εις το σκυλάκι/ δεν τ’ άρεσε που 'γάβγιζε', κουράγιο Αντωνάκη! Στην προχθεσινή διαγραφή από τη Νέα Δημοκρατία του ευρωβουλευτή Θεόδωρου Σκυλακάκη, καλά το καταλάβατε, αναφέρεται ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Με τον δικό του βέβαια, τρόπο. Οπως πάντα...

ΚΑΝΩ ΕΝΑ διάλειμμα, σηκώνω τα μάτια μου και κοιτάζω από το παραθύρι μου τον ουρανό. Κάποια σύννεφα πάνε να τα βάλουν με τον ήλιο, ηττώνται όμως κατά κράτος και απομακρύνονται. Το ξέρω. Σε λίγο θα ξανακάνουν έφοδο, θα προσπαθήσουν ξανά να φέρουν τα πρωτοβρέξια! Κάποτε θα τα καταφέρουν, δεν γίνεται να μην τα καταφέρουν. Μαζί τους για την εναλλαγή των εποχών!

ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΤΟ ’ΧΑ, γράφοντας το τρίτο απ’ το τέλος 'πεταχτό' προχθές, ότι όλοι ξέρουν πως τα βάτσινα είναι τα βατόμουρα. Αμ δε! Ο χαμός έγινε στον τοίχο του φατσοβιβλίου φίλης τακτικής αναγνώστριας. Μια απ’ τις... εξηγήσεις που δόθηκαν: μονάδα ισχύος που χρησιμοποιούν οι καλόγεροι στ’ Ορος Σινά (Bατ+Σινά)...

ΣΤΗ ΘΕΣΗ του ιστορικού ανέκδοτου ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Παντελή Πρεβελάκη 'Παντέρμη Κρήτη'. Να ’ναι καλά ο γνωστός δάσκαλος, πρώην προϊστάμενος Α/βάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Χανίων καλός φίλος Μανώλης Βολουδάκης, που μου το υπέδειξε. Με την ευκαιρία να τον ευχαριστήσω θερμά και δια της στήλης και για την αλληλογραφία του Κωσταρού Βολουδάκη με τον Βίκτωρα Ουγκώ (οι επιστολές σε μετάφραση Βαγγέλη Κ. Βολουδάκη) που μου έδωσε σε φωτοτυπίες. Τι ντοκουμέντα.

Ο ΓΕΡΩ ΚΩΣΤΑΡΟΣ γύρισε κατά το λιμάνι της Σούδας και το γύρεψε μες από τα σύννεφα, που ανηφορίζανε θυμωμένα από το πέλαγο και τους αντιπερνούσε με ορμή: 'Πού να το ξέραν οι κακόσορτοι οι πατεράδες μας, από τον παμπάλαιο καιρό, να σηκώνει ο καθένας τους ένα χαράκι να το ρίχνει στη Σούδα, να τη φράξουνε! Γιατί αυτή ’ναι η αφορμή του παιδεμού μας και ποιος κατέχει ανέ γλυτώσομε καμιά βολά εξαιτίας τση!'.

[...] 'Δεν ωφελεί να καρτεράς. Αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθει./ Κλειστά όλα να ’ναι, θα τη δεις άξαφνα μπρος σου να βρεθεί/ κι ανοίγοντας τα μπράτσα της πρώτη θα σε αγκαλιάσει./ Ειδέ, κι αν έχεις φωτεινό το σπίτι για να τη δεχθείς,/ και σαν φανεί τρέξεις σ’ αυτήν, κι εμπρός στα πόδια της συρθείς,/ αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθει, -αλλιώς θα προσπεράσει'.
Από το ποίημα 'Αγάπη' του Κώστα Ουράνη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

Συγκάτοικοι στην τρέλα

Η Ελλάς κατά καιρούς έχει χαρακτηρισθεί με τόσα επίθετα με αρνητική σημασία όσα ενδεχομένως κανένας άλλος τόπος δεν έχει χαρακτηρισθεί. Το ότι οι χαρακτηρισμοί προέρχονται από τέκνα αυτής, κάνουν την περίπτωσή μας ακόμη πιο ιδιαίτερη! Και βέβαια όλοι αυτοί δικαιούνται δια να ομιλούν αφού κρίνουν εξ ιδίας πείρας και βασίζονται σε δεδομένα που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει... Κι αν με ρωτήσετε εμένα για το ποιος είναι εκείνος ο χαρακτηρισμός που της ταιριάζει -τουλάχιστον αυτόν τον καιρό- θα σας πω δίχως πολλή-πολλή σκέψη, ότι η λέξη 'τρελοκομείο' και όσα συμπεριλαμβάνει η έννοιά της, μοιάζει να είναι πάρα πολύ κοντά στην πραγματικότητα που ζούμε! Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι όλοι εμείς οι κάτοικοι αυτού του τόπου είμαστε τρόφιμοι ενός τέτοιου Ινστιτούτου, τότε πρέπει να αποδεκτούμε τα όσα περίεργα και παράλογα συμβαίνουν ολόγυρά μας και μάλιστα τίποτα από αυτά να μη μας παραξενεύει! Εξάλλου μες σ? αυτήν την παράνοια που ζούμε έχουμε ήδη αρχίζει και συνηθίζουμε! Υπομονή χρειάζεται... Υπομονή, δύναμη, κουράγιο και... μεγάλο στομάχι για να καταπίνουμε ό,τι μας σερβίρουν οι... γιατροί που θέλουν το καλό μας... Κάποιοι λένε ότι μια κάποια λύση θα ήταν και η απόδραση· να φύγουμε από εδώ, αλλά ελάχιστοι έχουν τα κότσια να το κάνουν...
Θα παραξενεύεσαι και με το δίκιο σου βέβαια -αναγνώστα μου- και θα αναρωτιέσαι για το 'που το πάει ο γράφων' ή 'τι θέλει να πει ο ποιητής'! Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν τόσα πολλά γεγονότα που καθημερινά βλέποντάς τα με κάνουν να λέω όλα τα παραπάνω αλλά εδώ λόγω χώρου δεν μπορώ να τα αναφέρω, παρά μόνο αυτό το οποίο αλίευσα από τις στήλες έγκριτης εφημερίδος και σου το παραθέτω ως έχει: "Η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος έχει προκαλέσει πάρα πολλές αντιδράσεις. Μεγάλοι καλλιτέχνες όπως ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Σταμάτης Κραουνάκης τάσσονται κατά του μέτρου και ξεκινούν μια εκστρατεία που εναντιώνεται σε αυτό. Ο Σταμάτης έγραψε μάλιστα ένα τραγούδι για την απαγόρευση... Προχθές πραγματοποιήθηκε μία διαμαρτυρία σχετικά με αυτό το θέμα..." Εδώ θέλω να σημειώσω ότι το παρόν κείμενο που διαβάζεις είναι αυτό που τελικά κατέληξα να δημοσιοποιήσω αφού όλα τα προηγούμενα περιείχαν χαρακτηρισμούς οι οποίοι είχαν γραφτεί αμέσως μετά που διάβασα το ως άνω δημοσίευμα! Επειδή όμως "συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα" και ενδεχομένως να σκέφτεσαι όλα όσα κι εγώ σκέφτηκα, είπα να μην σου πω τα δικά μου αλλά να σε αφήσω στους δικούς σου χαρακτηρισμούς και ο νοών νοείτω κ.λπ., κ.λπ.
Α!!! Και καλά κρασιά!!!


Χανιώτικα Νέα(22.09.10)

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Γράφει
ο Βαγγέλης θ. Κακατσάκης
e-mail:Kakatsakis:sch.gr



Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι... Πένθιμη εποχή θεωρούν οι περισσότεροι από τους ποιητές μας το φθινόπωρο. Ενας απ? αυτούς και ο ξεχασμένος σήμερα Κώστας Ουράνης, στον οποίο ανήκει και ο στίχος που χρησιμοποίησα σαν κεφαλίδα τούτου του 'πεταχτού'.

ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ. Εχει πολλές χάρες και κρύβει πολλές χαρές τούτη η εποχή, που επίσημα αρχίζει αύριο, 22 Σεπτεμβρίου, που έχουμε την φθινοπωρινή ισημερία. Πολλές κρυφές και φανερές χάρες και πολλές μικρές και μεγάλες χαρές. Για σκεφτείτε το λιγάκι και θα συμφωνήσετε...

ΩΣΤΟΣΟ, βέβαια, το καλοκαίρι καλά κρατεί. Τα φύλλα δεν λένε να ξεκολλήσουν από τα δέντρα, τα σύννεφα δεν λένε να φανούν ούτε στις άκρες ούτε στις αναμεσάδες του ουρανού και η θάλασσα δεν λέει να ρυτιδιάσει. Για να δούμε ως πότε! Απαξάπαντες, βέβαια, οι κατεργαραίοι, οι κάθε λογής κατεργαραίοι στου πάγκους των.

ΚΑΝΤΕ κουράγιο, Ελληνες, η κρίση θα περάσει/ και σε δύο χρόνια το ΠΑΣΟΚ κουλούρια θα μοιράσει. Και σε δύο χρόνια πάλι την ίδια μαντινάδα θα στείλει για δημοσίευση ο Ηλίας ο Σταματάκης. Αν ζούμε κι αν ζει και η στήλη, βέβαια. Φύλαξέ την, Ηλία!

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ Α? πέθανε! Ζήτω το Μνημόνιο Β΄! Πώς λέγαμε ο βασιλεύς απέθανεν, ζήτω ο βασιλεύς; Κάπως έτσι. Για να μην πούμε ακριβώς έτσι!

ΩΣ ΠΟΤΕ παλικάρια θα ζώμεν στη... λιτότη,/ μονάχοι σαν κοράκοι σ? όλη την... ανθρωπότη; Ποιό Μνημόνιο Α΄ και ποιό Μνημόνιο Β΄, συνέλληνες! Η συνταγή του Αντώνη Σαμαρά είναι η λύση. Λίγοι φόροι και πολλές δαπάνες!

ΠΕΡΑΙΩΝΩ, περαιώνεις, περαιώνει, περαιώνουμε, περαιώνετε, περαιώνουν. Της... Περαίωσης αυτή η εβδομάδα. Οπως λέμε... της Διακαινησίμου.

ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ του καλού κλέφτη! Θραύση είχε κάνει τα τέλη της δεκαετίας του 1970 το βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου μ? αυτόν τον τίτλο. Το έλα να δεις θα γίνει αν κυκλοφορήσει ένα ανάλογο για τον... καλό ψεύτη!

ΔΕΝ ΤΗΝ βλέπω την ομάδα μας να πηγαίνει καλά κι εφέτος, γείτονα! Ας τα βάζει ο... πως τον λένε πρόεδρος μας με την διαιτησία με το δίκιο του! Κοτζάμ ΑΕΚ και να θωρεί και να παθαίνει να ισοφαρίσει τον Αστέρα Τρίπολης; Αν είναι δυνατόν!

ΟΥΤΕ τον ήξερα ούτε με ήξερε. Το σημείο που μας ένωσε είναι ότι γυρεύαμε και οι δύο στο Καλάμι, από βάτο σε βάτο, τα βάτσινα. Ωραία, ε; του είπα για χαιρετισμό. Αν δεν μας κάνουν μήνυση οι κοτσιφοί, μου είπε για να με αντιχαιρετήσει. Πιάσαμε κουβέντα για τα βάτσινα και τους κοτσιφούς. Οταν δεν υπάρχουν άλλα φρούτα για να φάνε οι κοτσιφοί ο Θεός μπέμπει τα βάτσινα, ανακεφαλαίωσε στο τέλος. Οχι! Δεν τον ρώτησα πως τον λένε. Ούτε αυτός με ρώτησε πως με λένε!

Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ στρατηγός Ιφικράτης που διακρινόταν για την ευφυία και τα τεχνάσματά του όταν τον ειρωνεύτηκαν γιατί καταγόταν από ταπεινή γενιά, απάντησε: 'Χαίρομαι που δεν είμαι η ουρά μιας γενιάς που τελειώνει, αλλά η κεφαλή μιας γενιάς που αρχίζει'.

'Σαν πάντα το φθινόπωρο και σήμερα έχει ?ρθει/ μοιράζει το χρυσάφι του, μοιράζει το μαράζι/ και γύρω δέντρο, ούτε κλαρί χλωρό δε θα βρεθεί/ για ένα πουλί, για μια ψυχή, λιμάνι που αράζει./ Και να το βράδυ κι η βροχή το τζάμι μου χτυπάει/ σα μια ερωμένη μου παλιά, μέσα σε τόσες άλλες,/ μα ειν? η ψυχή μου αισθαντική και ξέρει ν? αγαπάει/ κάθε που κλαίει μες στη ζωή και της βροχής τις στάλες' [...]
Από το ποίημα 'Φθινοπωρινό σχεδίασμα' του Μήτσου Παπανικολάου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(21. 09. 10)

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com




Μπροστά μας η μορφή του

Κι εφέτος, γι’ άλλη μια χρονιά, στις 16 Σεπτεμβρίου, στα λιοβασιλέματα, όλοι οι δρόμοι του Αποκόρωνα οδηγούσαν στους Άγιους Πάντες. Εκεί όπου ο 'σεβασμιότερος των σεβασμίων' Ελλήνων, ο μητροπολίτης πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης έκανε πριν από μια 25ετία περίπου τις χαλέπες των παιδικών του χρόνων ν’ ανθίσουν δημιουργώντας το Κοινωφελές Ίδρυμα 'Αγία Σοφία', ένα έργο σοφίας, πίστης, ελπίδας και αγάπης. Άρρηκτα συνδεδεμένη η πορεία και αυτού του Ιδρύματος, όπως και όλων των άλλων έργων που δημιούργησε, με τον Παππού. Ακόμα και τώρα που βρίσκεται 'μεταξύ ουρανού και γης' για να χρησιμοποιήσω μια φράση του ανιψιού του του Μιχάλη, στο φτωχικό του στη Χαλέπα. Ακόμα και αύριο στους αιώνες των αιώνων. Πόσα και πόσα έχουν να διηγηθούν για τον Ειρηναίο της σοφίας, της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης η αεί θάλλουσα τεράστια ελιά που σκέπει το εκκλησάκι και ο διπλανός γερω-κυπάρισσος! Για τους ξεροτρόχαλους των παιδικών του χρόνων, για τους έφηβους ανέμους του, για τους ώριμους σχεδιασμούς του, για τους αγώνες και τις αγωνίες του, για τα λόγια και τα έργα του! Για την παρουσία του σε εσπερινούς και λειτουργίες. Αυτά σκεφτόμουν σε όλη τη διάρκεια του εσπερινού, της προστάτιδας του Ιδρύματος ομώνυμης Αγίας μα και του μνημόσυνου που ακολούθησε για τους συγγενείς και φίλους των κατά καιρούς ευεργετών και δωρητών του Ιδρύματος. 'Πολλές φορές έχουμε μπροστά μας τη μορφή του' είπε μεταξύ των άλλων, με το 'δι’ ευχών' αναφερόμενος στον Σεβάσμιο Γέροντα ο μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός Παπαγιαννάκης. Εκ μέρους όλου του περιεστώτος λαού...

Ο έπαινος είναι για τους ανθρώπους

Ο λιβανωτός είναι για τους αγίους, ο έπαινος είναι για τους ανθρώπους. Αυτή η φράση ήρθε στο νου μου με το που πήρε τον λόγο, αμέσως μετά το μνημόσυνο, ο και γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος', αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία' Νίκος Παπαδάκης, και παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας του και των όσων ακολούθησαν. Κατά την αναγόρευση σε Μεγάλη Ευεργέτιδα, Δωρήτρια και Εταίρο του Ιδρύματος της Δαμασκηνής Εμμ. Μιχαηλάκη, λόγω της προσφοράς 10.000 ευρώ που έκανε για τη στήριξη του Προγράμματος 'Βοήθεια στο Σπίτι', κατά την αναγόρευση σε Μεγάλο Ευεργέτη, Δωρητή και Εταίρο του Ιδρύματος του Νικήτα Πλατσιδάκη που πρόσφερε 3.000 βιβλία μεγάλης αξίας για τη Βιβλιοθήκη που λειτουργεί στο Ίδρυμα και κατά την αναγγελία συγκρότησης εθελοντικής ομάδας για την στήριξη του Προγράμματος. 'Τα όποια συναισθήματα αλληλεγγύης μου βγήκαν, οφείλονται στον Παππού', είπε μεταξύ των άλλων, εμφανώς συγκινημένη στην πολύ σύντομη αντιφώνησή της η Δαμασκηνή, που ως γνωστό είναι αδελφή του επίσης Μεγάλου Ευεργέτη του Ιδρύματος και όχι μόνο, διαπρεπούς γιατρού Εμμανουήλ Μιχαηλάκη. Για 'μεγάλη τιμή σε μια μικρή προσφορά' έκανε, μεταξύ των άλλων λόγο στην πολύ σύντομη επίσης αντιφώνησή του ο συγγραφέας Νικήτας Πλατσιδάκης, που ύστερα από 30 χρόνια μετανάστης στον Καναδά, επέστρεψε το 1987 και κατοικοεδρεύει στο Μελιδόνι. Ο έπαινος είναι για τους ανθρώπους. Εκτός απ’ τους δύο τιμηθέντες ο σε ρόλο ιθύνοντος νου του Ιδρύματος, από την ίδρυσή του, Νίκος Παπαδάκης αναφέρθηκε και σε μια πλειάδα ανθρώπων, τεθνεώτων και ζώντων, που ο καθένας βοήθησε με τον τρόπο του όλα αυτά τα χρόνια στην υλοποίηση των σκοπών και των στόχων του Ιδρύματος. Μεταξύ αυτών, ξεχωριστά, στον και διευθυντή και εκδότη της εφημερίδας μας, τζιτζιφιανό από πατέρα στην καταγωγή, Γιάννη Γαρεδάκη. Και για την αγορά εκ μέρους του και δωρεά στο Ίδρυμα του αυτοκινήτου για τις ανάγκες του Προγράμματος 'Βοήθεια στο Σπίτι' και βέβαια γιατί ως πρόεδρος του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου (το οποίο ως γνωστό στεγάζεται και λειτουργεί στην Αγία Σοφία) συνέβαλε στην ανάπλαση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων που άλλαξαν εντελώς μορφή. Ήταν κι αυτό 'Θεού μπέψιμο' αυτό το έργο, όπως το χαρακτήρισε μια φίλη...

Το πρόγραμμα 'κατ’ οίκον βοήθεια' που είναι ένας πραγματικά επαναστατικός θεσμός, καθώς στηρίζει και γεμίζει ελπίδα πολλούς συνανθρώπους μας, λειτουργεί και λειτουργείται στον Αποκόρωνα, ως γνωστό, από το Κοινωφελές Ίδρυμα 'Αγία Σοφία', εδώ και 15 χρόνια. Είχε κι αυτήν την πρόνοια ο Παππούς! Το κόστος λειτουργίας του, ωστόσο, που φτάνει ετησίως το ποσό των 120.000 ευρώ όπως αναγράφεται και στο σχετικό ιδιαίτερα καλαίσθητο και κατατοπιστικό ενημερωτικό φυλλάδιο, μόνο κατά το ήμισυ περίπου καλύπτεται από τις επιχορηγήσεις της Πολιτείας και από τις προσφορές των δήμων και των ενοριών του Αποκόρωνα. 'Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων' για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Δημοσθένη. Το επεσήμανε με τον δικό του τρόπο ο Νίκος Παπαδάκης αυτό μιλώντας για ηθική και οικονομική στήριξη. Για τον ίδιο λόγο συγκροτήθηκε και η σχετική εθελοντική ομάδα, άλλωστε... Όσοι πιστοί!

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010


ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕ
Γράφει η Αγγέλα Μαλμου

Το παραμύθι «Το νησί που ταξίδευε»,το έβδομο δημιούργημα κατά εκδοτική σειρά της Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη, ανήκει στην κατηγορία εκείνη των κειμένων για τα παιδιά και τους νέους, με περιεχόμενο τις διαπροσωπικές σχέσεις και τα ατομικά προβλήματα. Εδώ κυρίαρχο θέμα είναι ο Έρωτας με τις συγκρούσεις και τα διλλήματα που συχνά αυτός προκαλεί. Συγκεκριμένα, προσεγγίζεται με αριστοτεχνικό τρόπο, η σύγκρουση δύο αδελφών που ερωτεύονται και διεκδικούν την ίδια γυναίκα…Και όχι μόνο…Γιατί αφήνει πρωθύστερα να αχνοφανεί κι ένας άλλος έρωτας: Εκείνος που στερεί απ΄ την οικογένεια τον πατέρα…
Στην αρχή της αφήγησης το περιγραφικό κρεσέντο (αλήθεια μεγάλη τεχνίτισσα στην λυρική περιγραφή η Ευδοκία) δεν αφήνει κανένα υπονοούμενο για το πώς δραματικά θα κλιμακωθεί η ιστορία…

Ένα νησί λοιπόν που ταξιδεύει, καληώρα σαν τη μυθική Δήλο (τη γενέτειρα των διδύμων αδελφών: της φεγγαρόλουστης Αρτέμιδας και του ηλιοκράτορα Απόλλωνα) είναι η πρώτη πληροφόρηση, η τοποθέτηση του αναγνώστη-πρωταρχικά- στο χώρο.
Από την αρχή βέβαια, από το εξώφυλλο ήδη του βιβλίου, ο αναγνώστης προϊδεάζεται για μια ονειρική οδοιπορία μέσα σε χρώματα, σε τόπους παραδεισένιους, από την πολύ επιτυχημένη εικονογράφηση της Λιάνας Δενεζάκη. Η εικόνα είναι τόσο αρμονική με το κείμενο που δυσκολεύεσαι να φανταστείς κάτι άλλο, έναν άλλο χώρο από κείνο που ο χρωστήρας της ευαίσθητης εικονογράφου σε ταξιδεύει εναρμονισμένος άριστα με την πένα της Ευδοκίας!

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΒΑΓΕΝΑΔΕΣ ΚΑΙ γαϊδάροι / ένα μήνα ’χουν τη χάρη. Οι βαγενάδες, οι βαρελάδες δηλαδή, τον Σεπτέμβρη, λόγω τρύγου, και οι γαϊδάροι τον Μάρτη που υπάρχει άφθονο χορτάρι και λίγη... γαϊδουρινή δουλειά. Παλιά η παροιμία. Από την εποχή των... γαϊδάρων. Την εποχή που υπήρχαν γαϊδάροι αντί γι’ αυτοκίνητα.

ΘΕΡΟΣ, ΤΡΥΓΟΣ, πόλεμος: Μια φορά κι έναν καιρό ίσχυε κι αυτή η παροιμία. Οι εποχές παρέρχονται, οι παροιμίες μένουν για να μας τις θυμίζουν. Νοσταλγία...

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στο σήμερα. Καλά κρασιά! Γενικώς, όχι όμως και αορίστως, καλά κρασιά! Πατήσαμε, όπως πατήσαμε, τα σταφύλια, τα όποια σταφύλια, βάλαμε, όπως βάλαμε, τον μούστο, τον όποιο μούστο, στα βαρέλια, στα όποια βαρέλια και περιμένουμε...

ΣΤΟ 'ΠΕΡΙΜΕΝΕ' και το Υπουργείο Οικονομικών ν’ αυξήσει τα φορολογικά έσοδα αποσυμφορώντας τις Εφορίες από υποθέσεις του παρελθόντος. Δεν ψάχνει πολλά. Μόλις 26 δισ. ευρώπουλα λαγονεύει...

ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΟΙΣ παρά του μη έχοντος... Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος... Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος... Και 333.333.333 φορές να τους το πούμε δεν θα μας πιστέψουν οι 'τροϊκάριοι' που επιμένουν να ζητούν τα ρέστα μας.

ΣΤΟΝ... ΑΧΝΟ της επικαιρότητας μου τις έστειλε τις μαντινάδες του ο Ηλίας ο Σταματάκης. Αχνίζουν ακόμα κι ας ξωμείνανε με δική μου ευθύνη. Αρχισαν στους πολιτικούς παπούτσια να πετούνε / σ’ όσους δεν τους αρέσουνε χωρίς να το σκεφτούνε. Η πρώτη. Ισως και να χρειάζεται σε κάποιους να πετάξουν / μα τα παπούτσια που ’χουνε στο τέλος θα τους φτάξουν; Η δεύτερη.

ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΕ εκφράζει σε καμιά περίπτωση το σύνθημα 'Πέτα κι εσύ ένα παπούτσι, στους πολιτικούς, μπορείς!'. Για πολλούς λόγους. Ο τελευταίος είναι να μη γίνουν πλούσιοι οι παπουτσήδες. Υπάρχουν άλλοι τρόποι διαμαρτυρίας για να μιλήσουμε σοβαρά.

ΚΑΙ ΟΙ... ΚΟΥΤΣΕΣ Μαρίες υποψήφιες! Ο ίδιος έδωσες την απάντηση στην απορία σου, Γιάννη Κάκανε! Φτάνουν και περισσεύουν για να καλυφθούν όλες οι θέσεις των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων. Οσοι υποψήφιοι δήμαρχοι κι αν κατεβαίνουν.

ΕΝΑΣ ΑΠ’ ΤΟΥΣ Αργοναύτες ήταν, λέει, και ο βασιλιάς της Σάμου ο Αγκαίος που όταν τελείωσε η Αργοναυτική εκστρατεία θέλησε ν’ αναπτύξει την αμπελοκαλλιέργεια. Φύτεψε λοιπόν ένα αμπέλι κι έβαλε τους δούλους του να το καλλιεργούν. Ηταν, όμως, τόσο σκληρός απέναντί τους που ένας απ’ αυτούς τον καταράστηκε να μην πιει απ’ το κρασί του αμπελιού. Ο βασιλιάς που άκουσε την κατάρα δεν μίλησε, παρά μόνο όταν πάτησαν τα σταφύλια κι έγινε το κρασί και γέμισε μ’ αυτό το ποτήρι του. 'Βλέπεις η κατάρα σου δεν έπιασε, να το κρασί που θα ευφραίνει το λαρύγγι μου', είπε στον δούλο. 'Είναι μεγάλη η απόσταση ανάμεσα στο ποτήρι και στα χείλη', απάντησε εκείνος ατάραχος. Τη στιγμή εκείνη ένας άλλος δούλος έφτασε τρέχοντας κι ειδοποίησε τον βασιλιά ότι κάποιο αγριογούρουνο καταστρέφει τ’ αμπέλια του. Αυτός άφησε το κρασί και πήγε να το σκοτώσει, μα σκοτώθηκε ο ίδιος.

[...] Δάχτυλα και γόνατα στήθια και σαγόνια / μες στο μούστο ματωμένα / κόκκινες φωτιές κι ιδρώτα / στις κατηφοριές / το χρυσό κακάρισμα της κότας./ Κι όπως γαλανίζει το βραδάκι / το μαβί, το βιολετί / να κι η Παναγιά στη δημοσιά / πλάι στα κάρα στα κουδούνια / στα σταμνιά και στα κλαδωτά μαντήλια./ Να τη η Παναγιά / να κρατάει στην ασημένια της ποδιά / πέντε οκάδες κόκκινα σταφύλια'.
Από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου 'Καλοκαίρι'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com


Χανιώτικα Νέα(18.09.10)

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει
ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch,gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'Η ΑΓΑΠΗ έχει μεγάλη καρδιά, είναι ευεργετική, η αγάπη δε φθονεί, η αγάπη δεν καυχάται, δεν περηφανεύεται, δεν ασχημονεί, δεν είναι συμφεροντολόγα, δε θυμώνει, δε μνησικακεί, δεν είναι χαιρέκακη, χαίρεται αληθινά για τη χαρά του άλλου, όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει'.

ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από το κεφ. 13, γνωστό και σαν Υμνος της Αγάπης, της Α΄ προς Κορινθίους Επιστολής του Αποστόλου Παύλου, σε μετάφραση Νίκου Ψαρουδάκη (βλ. 'Το Ευαγγέλιο στη γλώσσα του λαού') το παραπάνω 'πεταχτό'. Με αφορμή τη σημερινή γιορτή της Αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων της, της Πίστης, της Ελπίδας και της Αγάπης.

ΕΡΓΟ ΠΙΣΤΗΣ, ελπίδας και αγάπης το Κοινωφελές Ιδρυμα 'Αγία Σοφία', που ίδρυσε πριν από 25 περίπου χρόνια στους Αγίους Πάντες τ’ Αποκόρωνα ο 'σεβασμιώτερος των σεβασμίων' εν ζωή Ελλήνων μητροπολίτης, πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης. Ωσεί παρών και ο παππούς χθες, επί την ηλίου δύσιν, στον εσπερινό...

ΜΟΝΑΧΗ τζη το πελέκα η γαϊδούρα το σωμάρι,/ για μακρύ τζη για κοντό τζη, μοναχή τζη θα το βάλει. Δεν συμβαίνει, βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που λέει η μαντινάδα. Τι κάνουν οι κάθε λογής σωμαράδες; Πάντως καλάθια δεν πλέκουν... Ούτε μπρίκια κολλάνε.

ΣΕ ΡΟΛΟ 'σωμαρά' οι ελεγκτές παύλα δανειστές μας. Αλλος, πάντως, ο σω(α)μαράς κι άλλος ο πεταλωτής. Τα επαγγέλματα εννοώ... Να εξηγούμαστε για να μην παραξηγούμαστε.

ΔΥΟ ΚΑΛΕΣ κουβέντες στην αρχή κι ύστερα πού σε πονεί και πού σε σφάζει. Βροχή τα χαστούκια που ρίχνουν, εν είδει παρατηρήσεων στην έκθεσή τους οι αναλυτές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

ΣΑΣ ΨΗΦΩ! Κι εσένα ξάδελφε, κι εσένα ανίψιο, κι εσένα χωριανάκι, κι εσένα γείτονα, κι εσένα κουμπάρα, κι εσάς φίλες και φίλοι, κι εσένα σύντεκνε, κι εσένα σύντεκνε του συντέκνου μου... Ολες κι όλους σας ψηφώ, σας λέω. Των αδυνάτων αδύνατο, ωστόσο, να σας ψηφίσω όλες και όλους...

ΑΜΑ ΘΕΛΕΙ να σου κάνει τη ζημιά ο... παλαιός των ημερών δαίμων του τυπογραφείου, θα την κάνει. Χθες, για παράδειγμα, άλλαξε στο δεύτερο 'πεταχτό' το όνομα του υπουργού Οικονομικών από Παπακωνσταντίνου σε Παπαντωνίου. Πάλι καλά που δεν έκανε και το 'Γιώργος', Γιάννος...

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ποίημα με το οποίο κλείνω τη στήλη μου, το έστειλε η, και καλή φίλη, καθηγήτρια Αγγλικών Χρύσα Κοντοχρίστου. Το βρήκε, λέει, στο προφιλ του F/B της κοινής μας φίλης Ιώς Ευσταθίου. Να ’σαι καλά, Χρύσα!

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ, που σύμφωνα με το μαντείο των Δελφών ήταν ο πιο σοφός απ’ όλους, αγαπούσε πάρα πολύ τη γεωργία κι έλεγε, μεταξύ άλλων, γι’ αυτήν στον Κριτόλαο: 'Και οι φτωχοί και οι πλούσιοι πρέπει ν’ ασχολούνται με τη γεωργία γιατί δε φέρνει μόνο πλούτο αλλά και γιατί είναι ευχάριστη και διασκεδαστική'.

'Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας/ κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά/... έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας/ ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας/ κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας/ έστω και μια φορά;/ Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή/ για τους απεγνωσμένους;'.
Το ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου 'Ενός λεπτού σιγή'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ εδώ, μάνα; ρώτησε το αλεπουδάκι. Καθόμαστε και ζεσταινόμαστε, παιδί μου, απάντησε η αλεπού. Και πού είναι η φωτιά, μάνα; ξαναρώτησε το αλεπουδάκι. Βρίσκεται πίσω από το απέναντι βουνό, απάντησε η μάνα του, παριστάνοντας την αδιάφορη. Νερό, μάνα, νερό, μ’ έκαψε μια σπίθα, φώναξε το αλεπουδάκι κι άρχισε να χοροπηδά. Εκατό χρονών η αλεπού, εκατό δέκα το αλεπουδάκι...

ANTE NA TON πιάσεις τώρα τον φίλο μου τον γέρω- δάσκαλο. Για το φως που είδε(;) στο βάθος του τούνελ της οικονομικής κρίσης ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπαντωνίου ήρθε η κουβέντα μας, στην αλεπού και στο αλεπουδάκι της την γύρισε. Δεν παίζεται!

ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΚΟΤΕΡΟΙ του Βασιλέως παλαιότερα, οι... μνημονιοδέστεροι του Μνημονίου σήμερα... Και αντιστρόφως οι... μνημονιοδέστεροι του Μνημονίου σήμερα, οι βασιλικότεροι του βασιλέως παλαιότερα. Του όποιου Βασιλέως και του όποιου Μνημονίου.

ΑΚΡΙΒΗ ΜΟΥ, Δημοκρατία! Ούτε λίγο ούτε πολύ γύρω στα 10 ευρώπουλα ανά κάτοικο κοστίζει η Δημοκρατία στην Ελλάδα. Τόσο περίπου βγαίνει αν διαιρέσουμε το ποσό της επιχορήγησης που παίρνουν τα πολιτικά κόμματα από τον κρατικό κορβανά δια του αριθμού των κατοίκων της χώρας. Μόλις 0,7 ευρώ το αντίστοιχο κόστος στη Γερμανία... Τι φτήνια!

ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ και στο κράτος/ Θεόδωρος Τσουκάτος. Μια φορά κι έναν καιρό αυτό. Τώρα δεν τον ξέρουμε τον κύριο. Βρε πως αλλάζουν οι καιροί!

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ. Η Ελλάδα σου. Η Ελλάδα του (της). Η Ελλάδα μας. Η Ελλάδα σας. Η Ελλάδα τους. Για την Ελλάδα ρε γ....!

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ διακριτικά αποσύρονται ο ένας μετά τον άλλο οι υποψήφιοι υποψήφιοι. Αυτοί που έριξαν τ’ όνομά τους στην πιάτσα μόνο και μόνο για να παίξει. Για ένα όνομα ζούμε...

ΟΧΙ ΔΕΝ ΧΑΡΗΚΕ, αντιθέτως λυπήθηκε, για τα πέντε γκολάκια που είσπραξε προχθές το βράδυ από την Μπαρτσελόνα ο Παναθηναϊκός. Δεν είναι απ’ αυτούς που χαίρονται όταν ψοφά ο γάϊδαρος του γείτονα ο φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου. Κατά δήλωσή του...

ΓΕΙΑ ΣΟΥ, ΓΙΑΝΝΗ, ποδηλάτη/ το τιμόνι πάντα κράτει/ και τις κούρμπες σαν περνάς/ το κορνάκι να πατάς... Πειράζει που με αφορμή την κάθοδό σου στις προσεχείς εκλογές του... Καλλικράτη σου θυμίζω δημοσία το παλιό τραγουδάκι, φίλε; Εχει κάτι κούρμπες, ο Θεός να φυλάει, ο... Καλλικράτης...

ΟΤΑΝ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ Καποδίστριας ανέλαβε Κυβερνήτης, έδωσε εντολή στον πρόεδρο της Επιτροπής Οικονομικών Ανδρέα Κοντόσταυλο να κάνει μια απογραφή (να και η πρώτη απογραφή στην ιστορία μας...) της περιουσίας του κράτους. Το κείμενο της Επιτροπής ήταν... λεπτομερέστατο μεν, εξαιρετικά σύντομο δε: 'Κύριε Κυβερνήτα, εις το ταμείον του κράτους ευρέθη εν μόνον νόμισμα και αυτό κίβδηλον'.

'Τις σκοτεινές νυχτιές/ στ’ ανήλια κέντρα του νου/ παίζεται αυτό το θέατρο του ύπνου,/ το όνειρο/ που κάθε βράδυ παράσταση αλλάζει/ Συγγραφέας, Δημιουργός, Σκηνοθέτης, Πρωταγωνιστής/ ο ίδιος πάντα εγώ/ μοναδικός, μοναχικός του Εργου/ ηθοποιός και θεατής'.
Το ποίημα 'Το θέατρο του ύπνου - Ονειρο'
του Γιάννη - Μάριου Κολιόπουλου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(16.09.10)

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

“...της ζωής μου το παιχνίδι”

Υπάρχουν στιγμές που ο κόσμος μοιάζει λουσμένος στον ήλιο· τα μάτια της κόρης μου που με ανυπομονησία ζητούν να την πάρω αγκαλιά...
Υπάρχουν στιγμές που τα πάντα είναι ολόγκριζα τριγύρω· όταν ρωτώ τον φίλο μου μια κοινότοπη ερώτηση 'τί κάνεις;' κι εκείνος μου λέει 'με απέλυσαν την Παρασκευή'...
...Σκέφτομαι -ούτε καν προσπαθώ να βιώσω αφού δεν πρόκειται να το καταφέρω- τι μπορεί να νιώθει ο Νίκος, ετών 40, που μένει στο νοίκι, με δυο παιδιά μικρά, εκείνος που δεν λογάριαζε κανέναν και τίποτα γιατί στα δυο του χέρια καλά βασιζόταν... Τι να σκέφτεται εκείνος που μπήκε πρώτος απ’ όλους μας στη δουλειά, με το που τέλειωσε το σχολειό... Εκείνος άνεργος κι εγώ απέναντί του -μες στη μέση του δρόμου- δεν έχω τίποτα άλλο να του πω παρά ένα "μη χάνεις την πίστη σου, όλα θα πάνε καλά, κι έχει ο Θεός"...
...Και μετά γυρνώ στο σπίτι και βλέπω πάλι τα ίδια πρόσωπα μες στην ΤV, εκείνα που χρόνια παρακολουθούμε τη... ζωή τους!!!
Τους κοιτώ όλους μες στα κοστούμια τους να εκστομίζουν λόγια... Μια φανφαρολογία διαρκείας που τελειωμό -αλίμονο- δεν θα ’χει...
Γιατί αν υπήρχε 'τέλος', αν -πολύ περισσότερο- υπήρχε αυτό που ο λάος λέει 'τσίπα', κανένας απ’ όλους αυτούς που χασκογελούν κάνοντας 'σοβαρές' πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικές αναλύσεις κι εκτιμήσεις δεν θα μιλούσε! Θα σώπαιναν(sic) όλοι, θα κατέβαζαν τα μάτια και θα πήγαιναν ο ένας μετά τον άλλο σπιτάκι του αντί να πωλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες!
Μα πλέον ούτε αυτές δεν μπορούν να πωλήσουν. σ’ ένα λαό που στην απελπισία του περιμένει πια έστω και τα φύκια τα οποία όμως μοιάζει πλέον αδυνατόν να του προσφέρουν αυτοί οι κύριοι... Κανείς τους...
'Εχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι' αυτό τουλάχιστον ως απόσταγμα κάποιας μικρής εμπειρίας τολμώ ν’ αρθρώσω κάτι τέτοιες ώρες!
...Και το μόνο που με κάνει να ατενίζω ένα κάποιο μέλλον είναι το βλέμμα της μικρής, που με αποζητά τεντώνοντας τα δυο χεράκια της, και κείνο της συντρόφισσάς μου· αυτά με κάνουν να πιστεύω πως υπάρχει ακόμη ελπίδα...

Χανιώτικα Νέα(15.09.10)

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Στα πεταχτά

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ στο Νίππος, έχουν ακόμα το βασίλειό τους οι βασιλικοί και ο ασβέστης. Η καμινάδα μας επιμένει να αναθρώσκει γαλάζιο καπνό. Η ξώπορτα του σπιτιού μας εξακολουθεί να παραμένει ορθάνοιχτη. Η γριά καμπάνα του Τιμίου Σταυρού φωνάζει στη διαπασών κι εφέτος με το που ξημέρωσε σήμερα, ότι το χωριό έχει πανηγύρι. Μάνα κουράγιο! Και του χρόνου!

ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ αρχίζει να ετοιμάζεται το φθινόπωρο για την επίσημη εμφάνισή του, μόλις οχτώ μέρες του έμειναν. Αθέατες βέβαια διά γυμνού οφθαλμού οι συνεδριάσεις που γίνονται: Των φύλλων στα δέντρα, των σύννεφων στον ουρανό, των κυμάτων στη θάλασσα...

ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ωστόσο, άνοιξαν. Στα πρωτάκια με τα νήπια ερωτηματικά στα μάτια και τα υπέροχα θαυμαστικά στα τσουλούφια των μαλλιών τους, πρωτίστως, στο μυαλό μου. Κι αν τα αναζητώ!

ΚΑΙ, ΒΕΒΑΙΩΣ, λεφτά υπάρχουν. Το θέμα, ωστόσο, είναι σε ποιανών τις τσέπες βρίσκονται. Ψιλά γράμματα.

ΜΗΝΥΜΑΤΑ για τους χαμηλοσυνταξιούχους, τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες απηύθυνε από το βήμα της ΔΕΘ ο Πρωθυπουργός. Παρηγοριά στους άρρωστους μέχρι να βγει η ψυχή τους;

ΤΩΝ ΦΡΟΝΙΜΩΝ τα παιδιά πριν ξεκινήσει η παύση εργασίας των ιδιοκτητών βυτιοφόρων και φορτηγών έβαλαν βενζίνα. Αλίμονο στους ίδιους τους φρόνιμους...

Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ. Η διάσπαση της διάσπασης. Η διάσπασης της διάσπασης της διάσπασης. Η διάσπαση, της διάσπασης της διάσπασης, της διάσπασης... του ΣΥΡΙΖΑ!

ΠΕΝΤΕ ΚΟΙΝΕΣ τηλεοπτικές εμφανίσεις των υποψηφίων δημάρχων του Δήμου Χανίων, κατά που φαίνεται. Ζητούνται τηλεθεατές...
Ο ΙΟΣ ΤΟΥ κομπιούτερ, ο πάλαι ποτέ δαίμων του τυπογραφείου ντε, έκανε τα μαγικά του κι εξαφάνισε την πηγή (www.esiea.gr/20010/08/04.htm) απ’ το βιογραφικό του Πάρι Κελαϊδή που δημοσίευσα στις χθεσινές 'εύφημες μνείες'. Δεν θα του περάσει!

'ΠΡΙΝ ΚΑΜΠΟΣΑ χρόνια θυμούμαι τους θείους και τις θειάδες μας να χαιρετούν με τον συγκεκριμένο τρόπο μου έγραψε ένας νέος φίλος απαντώντας στο δικό μου 'Χαιρετώ σε κι αγαπώ σε!'. Σε πολλούς, πάμπολλους, ξυπνά μνήμες τούτος ο χαιρετισμός, Χάρη! Ιδίοις ωσί το διαπιστώνω καθημερινά.

ΠΟΛΛΟΥΣ ΜΗΝΕΣ δούλευαν οι εργάτες που είχε βάλει η Αγία Ελένη για να βρουν τον Τίμιο Σταυρό χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια μέρα εκεί που βάδιζε σ’ ένα χωράφι, πάτησε ένα λουλούδι και μια γλυκιά μυρωδιά γέμισε τον αέρα. Κοίταξε γύρω της κι έσκυψε κι έκοψε το χορταράκι που την σκορπούσε. Ο νους της φωτίστηκε και φώναξε έναν εργάτη. Αυτός έσκαψε και βρήκε τον Τίμιο Σταυρό. Το μυρωδάτο χορταράκι ονομάστηκε από τότε βασιλικός.

'Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης/ Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας/ Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα/ Σταυρός πιστών το στήριγμα/ Σταυρός Αγγέλων η δόξα/ και των δαιμόνων το τραύμα' (Εξαποστειλάριο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(14.09.10)

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com







Ενας καπετάνιος των γραμμάτων (1)


'Το πρώτο σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει'.
Το τίμησε τούτο το 'συμβόλαιο ζωής', όπως ο Νίκος Καζαντζάκης το 'σύνταξε' στην 'Ασκητική' του, ο Σφακιανός στην καταγωγή και στην παιδεία Πάρις Στ. Κελαϊδής που απεδήμησε πριν από 40 περίπου μέρες στο άλλο ημισφαίριο της ζωής. Και ως Σφακιανός, γόνος της μεγάλης οικογένειας των Κελαϊδήδων. Και ως κρητικός, συνεχιστής, της κατά Καζαντζάκη Κρητικής Ματιάς. Και ως Ελληνας θαυμαστής του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού. Στις επάλξεις της καθημερινής δημοσιογραφίας, όπου άφησε όνομα, στα νυχτερινά μετερίζια του 'συγγράφειν' για τον τόπο του. Στις οδούς και στις πλατείες των συναναστροφών του, καθώς παρέδιδε μαθήματα αρετής.
Οπως το είχε τιμήσει και ο πατέρας του διαπρεπής νομικός και εξαίρετος συγγραφέας επίσης Σταύρος Κελαϊδής. Στα δάχτυλα του ενός χεριού μετριούνται οι συναντήσεις μας και σ’ αυτά των δύο χεριών τα τηλεφωνήματα που κατά καιρούς ανταλλάξαμε. Κι όμως τον θεωρούσα φίλο μου!
Τιμή για τον καθένα η γνωριμία με τον Πάρι, τον πιο ξακουστό σύγχρονο Σφακιανό Καπετάνιο των Γραμμάτων.
Οταν θ’ αναζητώ την 'κελαηδιστή' φωνή σου Πάρι, ένα απ’ τα σαράντα δύο (!) βιβλία σου θ’ ανοίγω για να την ακούω...

Ενας καπετάνιος των γραμμάτων (2)

Ανοίγω τον πρώτο τόμο της μνημειώδους 'Ιστορίας των Σφακίων' του Πάρι Στ. Κελαϊδή (Εκδόσεις 'Καράβι και Τόξο' Αθήνα 2009) μένω για λίγο στην γνωστή προμετωπίδα που λέει ότι και το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί εμπορική επιχείρηση, αλλά προσφορά στην επαρχία Σφακίων και γι’ αυτό δεν πωλείται, αλλά διανέμεται δωρεάν, διαβάζω στα γρήγορα για να ξαναθυμηθώ τους τίτλους των προηγούμενων 41 βιβλίων του, 'Η Ευαγγελίστρια του Φρε' (1960), Β’ έκδοση (1998) είναι το πρώτο, προσπερνώ τα περιεχόμενα που καλύπτουν 6 καλά γεμάτες σελίδες και πηγαίνω στον πρόλογο. Διαβάζω.
'Να λοιπόν, που ήθελε ο Θεός να φτάσω στην εκτύπωση και του 42ου σφακιανού βιβλίου μου -που θα ’ναι και το τελευταίο. Καθώς συγκέντρωνα επί μισόν αιώνα υλικό για τα προηγούμενα (αλλά και ενώ διηύθυνα συγχρόνως επί δεκαετίες τη σφακιανή εφημερίδα), βρέθηκα τελικά σε μια πολύ ευχάριστη θέση: Να κατέχω πολύτιμες για τον τόπο μας γνώσεις και πληροφορίες. Ετσι είμαι σε θέση να αναφερθώ στις μοναδικές ιδιαιτερότητες και στα προτερήματα που διέθεταν οι Σφακιανοί από την προϊστορική εποχή και μέχρι σχεδόν πρόσφατα. Ως τελευταίο συνεπώς έργο μου δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τη 'Μυθολογία και Ιστορία των Σφακίων'. Πρόκειται για μια ανακεφαλαίωση των γεγονότων που συνέβησαν στην επαρχία μας από τους προ Χριστού αιώνες μέχρι τα χρόνια μας'...
Εδώ σταματώ. Δεν συνεχίζω όπως την πρώτη φορά, πάει ένας χρόνο περίπου από τότε, (βλ. 'Εύφημη Μνεία' με τίτλο 'Εκαστος εφ’ ώ ετάχθη', 19.10.2009). Δεν με είχε απασχολήσει καθόλου τότε ότι δύο φορές σε 8 αράδες ο Πάρις μιλούσε για το τελευταίο του βιβλίο. Τώρα κολλώ σ’ αυτό. 'Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμο τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα'. Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου στην Β’ προς Τιμόθεο επιστολή του έχουν κάνει κατοχή στον νου μου. Καμιά αναφορά για κάποιο 'στέφανο δικαιοσύνης', ωστόσο. Ούτως ή άλλως έχαιρε γενικής εκτίμησης κι είχε την καθολική αναγνώριση όλων ο Πάρις. Πρωτίστως, βέβαια, των Σφακιανών, που τον είχαν ανακηρύξει 'Αξιο Τέκνο της Επαρχίας Σφακίων'...

Ο Πάρις Κελαϊδής γεννήθηκε το 1931 στο Ρέθυμνο της Κρήτης και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στην επαγγελματική δημοσιογραφία το 1957 από την εφημερίδα «Έθνος», όπου ασχολήθηκε κυρίως με το δικαστικό ρεπορτάζ. Από το 1962 καθιέρωσε καθημερινή στήλη, το «Δικαστικό Χρονογράφημα», το οποίο υιοθετήθηκε αργότερα και από άλλες αθηναϊκές εφημερίδες.
Μέχρι την αποχώρησή του από την ενεργό δημοσιογραφία, εργάστηκε κατά διαστήματα στις εφημερίδες «Ελευθερία», «Ελληνικό Μέλλον», «Προοδευτική Αλλαγή», «Ελεύθερος Κόσμος», «Νέα Πολιτεία» «Εσπερινή» και «Ελεύθερος Τύπος». Εργάστηκε ακόμη επί πολλά χρόνια στα ραδιοφωνικά δίκτυα του Ε.Ι.Ρ.Τ. και της Υ.ΕΝ.Ε.Δ. στην αρχή ως εσωτερικός συντάκτης και αργότερα ως ρεπόρτερ στην υπηρεσία ειδήσεων. Επίσης, επί ένα χρονικό διάστημα υπήρξε βασικός συντάκτης της καθημερινής πρωινής εκπομπής «Ταξιδεύοντας εδώ κι εκεί» του Ε.Ι.Ρ.Τ., που ήταν και η πρώτη ζωντανή μετάδοση στον χώρο του ελληνικού ραδιοφώνου. Διετέλεσε, τέλος, συντάκτης και παρουσιαστής των δελτίων ειδήσεων του τηλεοπτικού δικτύου της Υ.ΕΝ.Ε.Δ.
Με τις ρίζες καταγωγής του στα Σφακιά και με την απέραντη αγάπη του στην Κρήτη, είχε αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος των συγγραφικών του δραστηριοτήτων στην ιστορία, στη λαογραφία και στην πολιτιστική κληρονομιά της μεγαλονήσου και για τον λόγο αυτό από πολλούς κριτικούς των εφημερίδων έχει ονομαστεί «ο συγγραφέας των Σφακιών» και παράλληλα θεωρείται ένας από τους πολυγραφότερους και δοκιμότερους ιστορικούς της Κρήτης.
Ο Πάρις Κελαϊδής υπήρξε ένας σεμνός, ευπρεπής και ευγενής συνάδελφος με μεγάλη προσφορά προς τους νέους συναδέλφους ιδιαίτερα του δικαστικού ρεπορτάζ. Δίδαξε ήθος και έμεινε πιστός στις αρχές του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, συμβάλλοντας παράλληλα με τα κείμενά του στην ιστορική έρευνα και μελέτη του νεοελληνικού πολιτισμού.

Χανιώτικα Νέα(13.09.2010)

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ


Η Ελπίδα, ένα μικρό κορίτσι, ζει με τη μαμά και τη γιαγιά της σ’ ένα νησί.
Η Άχνα, μια μαθητευόμενη μαγισσούλα της φωτιάς, ζει στο τζάκι του σπιτιού της Ελπίδας και φροντίζει τα φλογολούλουδά του.
Η Ελπίδα πιστεύει πως είναι το πιο δυστυχισμένο πλάσμα του κόσμου, γιατί ζει καθηλωμένη σε μια αναπηρική πολυθρόνα. Γι αυτό συχνά την παίρνει το παράπονο και κλαίει. Του κάκου προσπαθεί η μαμά να την παρηγορήσει…
Μια χειμωνιάτικη μέρα, η Ελπίδα και η Άχνα συναντούνται. Μια τρυφερή φιλία αναπτύσσεται μεταξύ τους. Η Ελπίδα μαθαίνει πολλά και σπουδαία πράγματα από την Άχνα, που τα…διακόσια ενενήντα εννέα χρόνια της την έχουν κάνει σοφή!
Μα πάνω απ’ όλα η Ελπίδα μαθαίνει να…θέλει!
Η Ελπίδα θέλει! ΘΕΛΕΙ μ’ όλη της την ψυχή να τρέξει, να παίξει, να κολυμπήσει, να αγαπήσει και να αγαπηθεί! Και να βρεθεί για λίγο στον…ουρανό για να δει τον χορό των Αγγέλων!...

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΔΩΣΕ μου, Κύριε, απλότητα και βάθος/ Κάνε να μην είμαι περίπλοκος, ούτε κοινότυπος στο καθημερινό μου μάθημα./ Κάνε να υψώνω τα μάτια πάνω από το πληγωμένο μου στήθος μπαίνοντας κάθε μέρα στην τάξη μου./ Ας μη φέρνω μαζί μου στην έδρα τις μικρές μου υλικές μέριμνες, τις κωμικές λύπες μου./ Κάμε το χέρι μου ελαφρότερο στην τιμωρία και απαλότερο στο χάδι./ Ας επιπλήττω απρόθυμα για να ’μαι βέβαιος πως τιμωρώ από αγάπη [...]

ΗΜΟΥΝ ενός χρόνου δάσκαλος, στις Στροβλές Σελίνου όταν διάβασα, στην προμετωπίδα ενός βιβλίου την προσευχή του Δασκάλου που έχει γράψει η χιλιανή δασκάλα Γαβριέλα Μιστράλ (βραβείο Νόμπελ 1946). Κάποια στιγμή την έμαθα απ’ έξω. Σαν 'Πάτερ ημών'...
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, μεθαύριο, Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου, την θυμήθηκα σήμερα. Για να ευχηθώ σε δασκάλους και μαθητές τα καλύτερα...

ΕΧΟΥΝ περάσει 9 χρόνια από τότε. Ήταν 11 Σεπτεμβρίου 2001, όταν δύο επιβατικά αεροσκάφη υπό τον έλεγχο τρομοκρατών προσκρούουν στους δίδυμους πύργους του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη που καταρρέουν. Τι επέτειος κι αυτή! Πόσο αίμα αθώων δεν χύθηκε στις γειτονιές του κόσμου ύστερα απ’ αυτό!

ΚΑΛΩΣ τα παιδιά! Φτάνουν πάλι την εβδομάδα που μας έρχεται τα 'παιδιά' της Τρόικας στην Αθήνα. Κεράστε τα! Δύο γκαζόζες στα τρία παρακαλώ...

ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ θέση των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ελλάδα στην κατάταξη ανταγωνιστικότητας, λέει. Κανένα πρόβλημα. Πιάσαμε πάτο, Συνέλληνες!
ΠΙΣΤΕΥΩ και εις ένα Δεύτερο Μνημόνιο, προϊόν του πρώτου, εξ’ αυτού εκπορευόμενον... Η αρχή του δεύτερου άρθρου του Σ.Σ. (Συμβόλου Σωτηρίας) της ελληνικής Οικονομίας έχει ήδη αρχίσει να συντάσσεται. Έπεται συνέχεια...

ΠΕΡΝΑΜΕ δύσκολες στιγμές! Σαφής, σαφέστατος ο Πρωθυπουργός στα εγκαίνια της ΔΕΘ. Σε ενεστώτα χρόνο η αναφορά του. Τα χειρότερα είναι εδώ...

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ κτήριο το οποίο οι κατασκευαστές του ήθελαν να το υψώσουν μέχρι τον ουρανό, ήταν, λέει, ο περίφημος Πύργος της Βαβέλ. Κάποια στιγμή όμως λόγω της βλασφημίας αυτής ο Θεός σύγχυσε τις γλώσσες των κατασκευαστών του με αποτέλεσμα όχι μόνο την μη ολοκλήρωση του έργου αλλά και τη διασπορά τους σε όλο τον κόσμο. Με αφορμή τα συμβαίνοντα στον ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο καιρό, η αναφορά.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ της Μακεδονίας Φίλιππος πήρε τον Αριστοτέλη για παιδαγωγό του γιου του Αλεξάνδρου. Αυτός αγαπούσε και σεβόταν τον παιδαγωγό του περισσότερο κι απ’ τον πατέρα του. Αυτό φαίνεται και απ’ τη φράση που συνήθιζε να λέει: 'Στον πατέρα μου χρωστώ τη ζωή (το ζην), αλλά στον δάσκαλό μου την ανώτερη ζωή (ευ ζην)'.

'Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάματα/ που στο σχολειό τον πάνε, να μάθει γράμματα./ Θέλει να παίξει ακόμα, με τ’ άστρα τ’ ουρανού/ πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές του νου./ Πρωτάκι σκολιαρούδι/ του κλέβουν το τραγούδι/ του κλέβουν το τραγούδι/...'.
Από το τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού 'Ένας μικρός, γλυκός, παλιός Σεπτέμβρης' (στίχοι Ηλία Κατσούλη).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch,gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΟ ΧΘΕΣ χάθηκε! Το αύριο είναι αβέβαιο! Μόνο το σήμερα υπάρχει! Εκμεταλλευτείτε το! Γενική οδηγία προς τους κάθε λογής ναυτιλλομένους. Και για να πάρει φόρα το μολύβι...

ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΩ φόρα, φόρα κατηφόρα/ κι ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά/ έλειψες μιαν ώρα κι έχει πέσει τώρα/ έκλειψη ηλίου και μια σκοτεινιά... Στο τραγούδι το ’ριξε το μολύβι μου. Ξεκίνα, λοιπόν, επιτέλους! Κι ό,τι κάτσει...

Ο,ΤΙ ΚΑΤΣΕΙ! είπε ο Πρωθυπουργός κι έριξε τη ζαριά του ανασχηματισμού. Εξάρες! αναφώνησαν χαρούμενοι οι νεοεισελθόντες στο κυβερνητικό σχήμα. Ντόρτια! ψέλλισαν απογοητευμένοι όσοι είχαν βλέψεις για τα κυβερνητικά εδώλια και διαψεύστηκαν. Ρίξε μια ζαριά καλή/ και για μένα, ρε ζωή...

ΕΛΠΙΔΕΣ για καλύτερη πορεία, μετά τον ανασχηματισμό. Ο τίτλος του κύριου θέματος της πρώτης σελίδας του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας. Από την κυβέρνηση... Ο υπέρτιτλος. Προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως.

Η ΕΛΠΙΔΑ πεθαίνει πάντα τελευταία. Το θέμα είναι να μην την σκοτώσουν κάποιοι και μάλιστα πολύ νωρίς.

ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ, κατεβαίνεις, κατεβαίνει, κατεβαίνουμε, κατεβαίνετε, κατεβαίνουν... Το... κατέβασμα στον στίβο των προσεχών περιφερειακών εκλογών συνεχίζεται. Ωραίο και ακίνδυνο σπορ...

ΤΙ ΠΑΕΙ να πει όχι σε τμήματα των τριάντα μαθητών. Και 60ντάρια τμήματα να γίνουν αν χρειαστεί. Εξι έξι να κάθονται τα παιδιά στα θρανία. Εγώ στα σοβαρά τον ρώτησα, στην πλάκα το γύρισε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ κάνει την έρημο όμορφη είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Αυτοκτονίας, που είναι σήμερα, η φράση αυτή του Σαιντ Εξυπερύ. Μ’ αυτήν τελειώνει ένα καλογραμμένο σχετικό κείμενό της η φίλη ποιήτρια Μαρία Ζαβιανέλη. Ευχαριστώ που μου το έστειλες, Μαρία...

ΚΑΙ 'ΦΩΛΙΔΕ' ιστορικών ανεκδότων για μένα, συν τοις άλλοις, η ομιλία του δάσκαλου - λαογράφου Σταμάτη Αποστολάκη με τίτλο 'Η Κρητική Παράδοση στη ζωή του Ελευθέριου Βενιζέλου' που έκανε προ ημερών στις Μουρνιές (Βλ. 'Χ.Ν.' Εύφημες Μνείες, 6.9.10). Ενα απ’ τα πέντε (σε δική μου διασκευή) και αυτό που δημοσιεύεται σήμερα.

ΤΟ 'ΩΦΕΛΙΜΟΝ' του πράγματος έχει, ωστόσο, και συνέχεια. Η ομιλία του στάθηκε αφορμή (μεγάλη ιστορία αυτό) και για τη φιλοξενία του σημερινού ποιήματος, στη θέση, όπως πάντα του τελευταίου 'πεταχτού'...

ΚΑΤΑ ΤΗΝ περίοδο της Αρμοστίας ο Ελευθέριος Βενιζέλος συνοδευόμενος από πολλούς φίλους του πήγε στη Μονή Σελίνου και στεφάνωσε τον Νίκο Μπασιά. Πριν χορέψει τη νύφη είπε στους οργανοπαίχτες να παίξουν όσο το δυνατό καλύτερα κι αυτός θα τους ανταμείψει μ’ ένα μετζίτι, που ήταν πολλά λεφτά. Χορεύοντάς την, όμως, πλησίασε τον λυράρη, τον ξακουστό στην εποχή του Κουφιανό, και του έβαλε με τρόπο στο χέρι ένα ολόκληρο χρυσό 20φραγκο. Ωστε να το δει αυτός πέταξε από τη χαρά του και είπε τη μαντινάδα: 'Αλλα ’λεγες κι άλλα ’κανες κι άλλα πες κι άλλα κάνεις/ άλλα λογιάζεις κι άλλα λες κι άλλα στο νου σου βάνεις'.

'Είμαστε σαν σκιές σε κάστρο/ που έμεινε άδειο από χρόνια/ Γυρνάμε σαν φαντάσματα σε χαλάσματα/ που ρήμαξαν κάποτε/ Τυραννιόμαστε σαν ψυχές στον επάνω κόσμο/ της κόλασης/ που θέλει να λέγεται φως/ Κυνηγάμε σα θηρία στους απάνθρωπους κόσμους/ που φτιάξαμε/ για την απατηλή σάρκα μας'.
Το ποίημα 'Σκιές' του Ρόδη Λοχαΐτη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΟΙΟΣ ΕΙΔΕ κράτος λιγοστό/ σ’ όλη τη γη μοναδικό,/ εκατό να εξοδεύει/ και πενήντα να μαζεύει;/ Να τρέφει όλους τους αργούς,/ να ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,/ ταμείο δίχως χρήματα/ και δόξης τόσα μνήματα;/ Να ’χει κλητήρες για φρουρά/ και να σε κλέβουν φανερά,/ κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε/ τον κλέφτη να γυρεύουνε;

ΤΟ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ δεν είναι ότι ισχύουν και σήμερα οι στίχοι που έγραψε ο Γεώργιος Σουρής πριν από 100 και χρόνια, αλλά ότι θα ισχύσουν και ύστερα από 100 και χρόνια, μου έγραψε η φίλη, που μου τους έστειλε μέσω Διαδικτύου. Τέτοια σιγουριά ότι έτσι πάνε τα πράγματα εν Ελλάδι και έτσι θα πηγαίνουν...

'ΕΤΣΙ ΗΡΘΑΝ τα πράγματα μα έτσι δε θα πάνε', η άλλη άποψη. Για να χρησιμοποιήσω αυτολεξεί τον τίτλο ενός βιβλίου του τούρκου συγγραφέα Αζίζ Νεσίν που μου τον θύμισε τις προάλλες ο φίλος μου ο γέρω - δάσκαλος. Μαζί με δύο άλλους τίτλους βιβλίων του: 'Ο καφές και η δημοκρατία' και 'Κρεμάστε τους σαν τα τζαμπιά'.
Ενας, μία για να είμαι ακριβής, έφυγε, δώδεκα ήρθαν και το μικρό ευέλικτο σχήμα των 37 έγινε μεγάλο δυσκίνητο άθροισμα των 48. Πάμε για ύπνο, Κατερίνα...

ΛΑΜΠΕΙ Η Κρήτη δια της απουσίας της και στο νέο Υπουργικό Συμβούλιο. Ουδείς υπουργός. Εκτός και αν δύο υφυπουργεία μάς κάνουν ένα υπουργείο. Οσο για τα Χανιά αυτό δα έλειπε! Τι απαίτηση κι αυτή για ένα υπουργείο...

ΔΙΔΑΞΕ ήθος η φίλη μου η Βαγγελιώ Ηλιάκη - Σχοιναράκη, όταν άφησε, όντας βουλευτής, την κεντρική πολιτική σκηνή και κατέβηκε υποψήφια για τη Νομαρχία Ηρακλείου. Τώρα, μετά την μη επιλογή της ως υποψήφιας Περιφερειάρχου, είμαι σίγουρος ότι θα ξαναδιδάξει. Την ξέρω καλά. Πάνω απ’ όλα είναι Δασκάλα η Βαγγελιώ...

'ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΙΔΙΑ αγράμματα μου εχαρίσατε; Τί τα θέλω; Χάρισμά σας. Παιδιά ωσάν γουρουνόπουλα να έχω δεν το καταδέχομαι... Χαρίσατέ μου και ένα σχολείον εδώ εις την χώραν σας να μαθαίνουν τα παιδιά μας γράμματα, να ηξεύρουν πού περιπατούνε'. Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (Διδαχές).

ΔΙΑΒΑΣΕ , μου γράφει, σε μήνυμά της η τακτική αναγνώστρια της στήλης, Κατερίνα Τοράκη το ποίημα από τους 'Σπαραγμούς' της Αγγελικής Βαλεοντή για τα καμένα της Σάμου και συγκινήθηκε. Δεν γνωρίζει, μου γράφει, την ίδια αλλά τον αδελφό της τον Κώστα Βαλεοντή, με τον οποίο συνεργάζονται σε θέματα Ορολογίας. Μικρός μα και ταυτόχρονα μέγας ο κόσμος Κατερίνα.

Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ της Ρώμης Βεσπασιανός μιλούσε και ζούσε στο ίδιο επίπεδο με τον λαό, απολάμβανε τα αστεία που λέγονταν σε βάρος του κι επέτρεπε την επίκριση του χαρακτήρα και της διαγωγής του. Οταν ανακάλυψε συνωμοσία εναντίον του συγχώρεσε τους συνωμότες λέγοντας: 'Τι ανοήτοι που είναι, να μην αντιλαμβάνονται το βάρος των φροντίδων που καταθλίβει ένα κυβερνήτη!'

[...] Πανύψηλα με το γλαυκό τσαμπί που ανάβει κι εορτάζει/ αγέρωχο, γεμάτο κίνδυνο, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά/ που σπάει με φως καταμεσίς του κόσμου τις κακοκαιρίες του δαίμονα/ που πέρα ως την κροκάτη απλώνει τραχηλιά της μέρας/ την πολυκεντημένη από σπαρτά τραγούδια, πέστε μου/ είναι η τρελή ροδιά/ που βιαστικά ξεθηλυκώνει τα μεταξωτά της μέρας;[...]'.
Από το ποίημα 'Η τρελή ροδιά' του Οδυσσέα Ελύτη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(09.09.10)

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Eυθύβολα και μη...

.

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr


Τα παραθυράκια...

Kαθώς το υλικό άθφονο και πάσης φύσεως, προερχόμενο από όσα είδα, άκουσα, διάβασα... είπα κι εγώ να γράψω για την απαγόρευσή του καπνίσματος από 1ης Σεπτέμβρη στους δημόσιους χώρους. Ακόμη καλά κρατεί η συζήτηση για τούτο το μέτρο κι εγώ εξακολουθώ να μαζώνω και να στοιβάζω μές στο μυαλό μου όσα η 'ελληνική σκέψη και η θωριά' -κυρίως από τη μεριά των καπνιστών και των επιχειρηματιών που θα υποστούν τις συνέπειες από το μέτρο- υποστηρίζει! Συμπέρασμα ακριβές -για να είμαι ειλικρινής- δεν έχω βγάλει ακόμα· για το τι θα συμβεί και πρόκειται να δούν τα ματάκια μας, εκτός τούτου: ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι ο Ελλην δεν μπορεί να δεχτεί να μπει σε κανόνες! Κι επιπλέον όχι μόνο του φαίνεται δύσκολο ν’ ακολουθήσει νόμους αλλά ήδη έχει ξεκινήσει να ψάχνει να βρει τα... παραθυράκια που θα τον κάνουν να 'παρανομήσει'· να νιώσει υπεράνω!!!
Υπεράνω όλων των υπόλοιπων συμπεριλαμβανομένων εκείνων που θα σεβαστούν το συγκεκριμένο μέτρο και το έχουν ήδη αποδεχτεί. Με άλλα λόγια, ξανά, πάλι ο έλληνας θα προσπαθήσει να διαιωνίσει την αναρχία που επικρατεί σε αυτόν τον τόπο από γεννησημιού του. Και σε μένα τουλάχιστον φαίνεται, ότι αυτός ο λόγος -εξαιρείται η μη Παιδεία με την ευρεία της έννοια- είναι από τους πιο σημαντικούς υπαίτιους για αυτό το αλαλούμ που επικρατεί γύρω-τριγύρω μας σε πάρα πολλά που μας ενοχλούν. Είναι μια από τις αιτίες που εξακολουθούμε να ζούμε 'άναρχα'.
Θεωρούμε λοιπόν πιο λογικό τι; Να ψάχνουμε
-εδώ πολύ περισσότερο από κάποιες άλλες τριτοκοσμικές χώρες- όλα εκείνα τα παραθυράκια που μας αφήνουν οι νόμοι(!) τους οποίους εμείς οι ίδιοι έχουμε θεσπίσει αντί να τους τηρούμε... Η ευθύνη λοιπόν όλη πάνω μας!

Χανιώτικα Νέα(08.09.10)

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ της Α/θμιας και της Β/βάθμιας Εκπαίδευσης θα έπρεπε να είναι ήδη στις θέσεις τους και να περιμένουν τους μαθητές τους. Θα έπρεπε... Είναι όλοι όμως; Λείπουν πολλοί, λείπουν περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά, λένε οι συνδικαλιστικοί φορείς των εκπαιδευτικών.

ΜΑΘΗΜΑ χωρίς βιβλία γίνεται. Μάθημα ακόμα και χωρίς σχολικά κτήρια γίνεται. Μάθημα χωρίς δασκάλους, ωστόσο, δεν γίνεται. Εκ των ων ουκ άνευ αυτό.

ΔΥΣΚΟΛΗ φαίνεται αυτή η χρονιά, αλλά θα παλέψουμε, έτσι όπως κάθε χρόνο. Μακριά απ’ την φίλη μου, την Ειρήνη, οι όποιες μεμψιμοιρίες. Λόγος απλός, λόγος δασκαλικός, ο λόγος της, έτσι όπως τον αντέγραψα απ’ το facebook της. Τον αρθρώνουν στην πράξη οι δάσκαλοί μας!

Ο ΚΥΒΟΣ σχετικά με τις υποψηφιότητες στον χώρο του ΠΑΣΟΚ ερρίφθη. Αντε να πέσει και η ζαριά του ανασχηματισμού να τελειώνουμε. Εχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε...

ΟΤΑΝ ΕΤΟΥΤΟΙ παίζουν βιολί, οι άλλοι παίζουν μαντολίνο κι όταν ετούτοι παίζουν μαντονλίνο οι άλλοι παίζουν βιολί... Ποτέ των... ποτών δεν παίζουν το ίδιο όργανο ετούτοι και οι άλλοι. Κι ας είναι στο ίδιο κόμμα. Εδώ μαλώνει η κοιλιά με τ’ άντερα, που λέει κι η μάνα μου...

ΑΝ ΕΙΝΑΙ να γλιτώσει το αρνί -που θα φύγει απ’ το μαντρί- απ’ τον λύκο, θα γλιτώσει. Πάρτε παράδειγμα τον Πέτρο Τατούλη. Θυμάστε που έφυγε και πώς έφυγε απ’ τη Νέα Δημοκρατία; Τώρα κατεβαίνει υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννήσου και με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Αρέσκονται ενίοτε οι μεγαλοτσομπάνηδες να περιποιούνται τα ορνικά αρνιά...

ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΒΟΥΣ καλύτεροι οι αλλήθωροι... Με 7,1% προηγείται το ΠΑΣΟΚ της Νέας Δημοκρατίας, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας MRB, λέει...
ΤΟΝ ΑΝΤΡΕΙΩΜΕΝΟ μην τον κλαις όντε κι αν αστοχήσει/ μ’ αν αστοχήσει μια και δυό πάλι αντρειωμένος είναι... Η γνώμη μου για τον πρόωρο αποκλεισμό από το Μουντομπάσκετ της αγαπημένης των Ελλήνων, της Εθνικής μας Ομάδας, Μπάσκετ!

'ΥΣΤΕΡΑ απ’ τις πληγές που άφησε η καταστροφική φωτιά του 2000 στην πατρίδα της, τη Σάμο', έγραψε η Αγγελική Βαλεοντή-Δεμερτζή την ποιητική της συλλογή 'Σπαραγμοί', στην οποία αναφέρθηκα 'Στα πεταχτά' του Σαββάτου, 4 Σεπτεμβρίου. Γραμμένη την είχα την εντός εισαγωγικών φράση, πλην όμως κάπου παράπεσε. Γίνονται αυτά ενίοτε...

ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΤΕ δεν προλαβαίνετε, να συμμετάσχετε στον Διεθνή (παρακαλώ) Διαγωνισμό Σάτιρας 'Παύλος Πολυχρονάκης' (ναι ο Παβλής είναι!) που... υιοθέτησε η Ενωση Πνευματικών Δημιουργών του Νομού μας! Οσοι... πιστοί βιαστείτε! Δύο και μία μέρες σας έμειναν. Για περισσότερες πληροφορίες και στον Παβλή. Ναι, το τηλέφωνό του υπάρχει στον τηλεφωνικό κατάλογο...

ΑΝ ΕΧΕΙ ΧΙΟΥΜΟΡ ρώτησαν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ/ κι ο Τρούμαν τους απάντησε: Πολλές φορές το είπα,/ ότι αυτός ο Πρόεδρος που χιούμορ δεν θα έχει,/ τη θέση του Προέδρου μας άδικα θα κατέχει'. Κατά τον γνωστό και μη εξαιρετέο Παύλο (Παβλή) Πολυχρονάκη.

[...] /Εκεί/ όλο και πιο λίγα ζητάς./ Ολο και πιο συχνά/ προσέχεις τον ήλιο./ Εκεί μπορείς να συναντήσεις τον Δάσκαλο./ Είναι ένα παιδί που χτίζει/ κάστρα στην άμμο/ χωρίς να νοιάζεται/ όταν το κύμα του τα γκρεμίζει'.
Από το ποίημα 'Ο Δάσκαλος' της Αθανασίας Δανέλη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(07.09.10)

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ



Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com


Μια εκδήλωση θεσμός
Θεσμός που και να θέλει δεν μπορεί πια κανείς να τον καταργήσει έχει γίνει η καθιερωμένη, εδώ και εννιά χρόνια, ετήσια εκδήλωση για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, με αφορμή την επέτειο της γέννησής του, που διοργανώνουν ο ομώνυμος Δήμος και το ομώνυμο Ίδρυμα, στα τέλη Αυγούστου, στις Μουρνιές, στο χωριό που γεννήθηκε. Έτσι όπως γίνεται. Σαν μια σπονδή στη μνήμη του μεγαλύτερου Έλληνα πολιτικού. Σαν μια επιστροφή στις ρίζες της βενιζελικής ιδεολογίας. Σαν ένα “βενιζελικό” πανηγύρι απ’ τα παλιά... Κι αυτό όχι τόσο γιατί το τόνισαν με έμφαση και ο δήμαρχος (ο τελευταίος, λόγω “Καλλικράτη”) Μανώλης Κεμεσίδης και ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης στους χαιρετισμούς των, στη φετινή εκδήλωση που έγινε την προηγούμενη Δευτέρα 30 Αυγούστου. Αλλά γιατί δεν θα το επιτρέψουν σε καμιά περίπτωση οι Μουρνιανοί που θεωρούν, τιμή τους και καμάρι τους, βέβαια, πρώτα απ’ όλους, δικό τους τον Εθνάρχη. Εκεί είδε το φως του ήλιου, εκεί, στον Άγιο Ελευθέριο, βαφτίστηκε, εκεί έκανε τα πρώτα του βήματα, εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα, πρώτα ο μουρνιανός αέρας τον σημάδεψε. Εκεί, εκτός απ’ το σπίτι του και το Μέγαρο που θα φέρει τ’ όνομά του... Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών στην όλη μουρνιανή ατμόσφαιρα ο τόσο βαρύς μα και τόσο ανάλαφρος ταυτόχρονα ίσκιος του, άλλωστε...

O Βενιζέλος
της κρητικής παράδοσης
Κόσμος πολύς κι εφέτος στην περί ου ο λόγος στις σημερινές “εύφημες μνείες” εκδήλωση. Ούτε μια καρέκλα δεν έμεινε στο τέλος άδεια, στη μεγάλη αυλή της κεντρικής εκκλησίας του χωριού, της Ζωοδόχου Πηγής, που αποδείχθηκε ιδανικός χώρος και για το στρώσιμο των τραπεζιών της φιλοξενίας που ακολούθησε. Παρά το γεγονός ότι την ίδια ώρα γινόταν η Γιορτή της Σαρδέλας στη Νέα Χώρα και μια εκδήλωση για τις ομορφιές της Γραμπούσας στο Παλιό Λιμάνι της Πόλης. Ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας, γνωστός τοις πάσι εσαεί δάσκαλος (τι κι αν τα χαρτιά τον λένε συνταξιούχο) και καταξιωμένος λαογράφος (κρατάει δεκαετίες κι αυτός ο έρωτάς του) Σταμάτης Αποστολάκης ήταν ο φετινός ομιλητής. Μοναδικός! Όχι με την έννοια ότι ήταν ο μόνος ομιλητής ο χαρακτηρισμός, να το διευκρινίσω αυτό. Κρεμάστηκε με το που άρχισε να μιλά ο κόσμος απ’ τα χείλη του κι έμεινε κρεμασμένος μέχρι τέλους εκεί. Και γι’ αυτά που έλεγε και για τον τρόπο που τα έλεγε. Από το 1964 εδώ και “46 χρόνους”, δηλαδή, μάζωνε, κατά δήλωση, τα στοιχεία που χρησιμοποιήσε στην ομιλία του, “Η κρητική παράδοση στη ζωή του Ελευθερίου Βενιζέλου” ο τίτλος της, ο Σταμάτης. Στοιχεία γνωστά σε αρκετούς μα και στοιχεία άγνωστα, με ιδιαίτερες αναφορές στις Μουρνιές. Στοιχεία για τη γέννηση και τη βάφτιση του Εθνάρχη. Στοιχεία για τα παιδικά του παιχνίδια και την καθημερινή του ζωή. Στοιχεία για την εξωτερική του εμφάνιση και τη διατροφή του. Στοιχεία για τη συμμετοχή του στο κρητικό γλέντι, για την τήρηση των ηθών και των εθίμων και για τη χρησιμοποίηση της κρητικής διαλέκτου... Στοιχεία ατράνταχτα που έδειξαν ακέραιο τον Βενιζέλο της Κρητικής Λαϊκής Παράδοσης. Διαποτισμένο απ’ το γράμμα των νόμων της κι από το πνεύμα του περιεχομένου της. “Το ζείδωρο πνεύμα της Κρητικής Παράδοσης” που “τον ενίσχυε, τον ενδυνάμωνε και τον κραταίωνε, στην πολυκύμαντη και πολυδοκιμασμένη ζωή του, ως το 1936 που μας άφησεν χρόνους”, σωστούς “-74- χρόνους, σήμερο” για να χρησιμοποιήσω τα τελευταία λόγια του ομιλητή.
Να ’σαι πάντα καλά, Σταμάτη, για να δουλεύεις μεταξύ των άλλων και στην ώρια πεζούλα που κληροδότησε στο μεγάλο περβόλι της Κρητικής Λαϊκής μας Παράδοσης ο Βενιζέλος!

...Στα παιδικά παιχνίδια του, εδώ στη γειτονιά του, (σ.σ.: Η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής που έγινε η εκδήλωση είναι δίπλα στο πατρικό σπίτι του Βενιζέλου), ο μικρός Βενιζέλος, καθώς και σ’ όλη την παιδική του ηλικία, χαρακτηρίζεται από τους συνηλικιώτες και από τους βιογράφους του, σαν “αστρόλογος” λέξη που στο γλωσσικό ιδίωμα της Κρήτης σημαίνει ατίθασο παιδί, διαβολάκι. Παράθεμα (Από το βιβλίο του Στεφ. Ι. Στεφάνου “Ο Βενιζελος όπως τον έζησα από κοντά”, Αθήνα, 1975, τομ. Β’, σ. 18).
“Ο μικρός «σεϊτάνης» υποχρέωνε τα ξυπόλητα στρατιωτάκια του να σκαρφαλώνουνε στα ψηλά πλατάνια του χωριού. Αυτός ανέβαινε πρώτος.
- Όλοι απάνω... ψηλά... ψηλά... στους τελευταίους κλώνους!
- Εμάς δεν μας ακούει να βγούμε απάνω (δικαιολογούνταν τα μικρά).
- Θα βγείτε απάνω όλοι σας, επέμενε ο αρχηγός!
- Θα πέσουμε (μουρμούριζαν αυτά).
- Να πέσετε! (έλεγεν εκείνος)...
Κάποτε οι χωριανοί αναγκάστηκαν να πετροβολήσουν τον ριψοκίνδυνο στρατηγό για να κατεβάσουν την ομάδα των παιδιών από το πλατάνι. Και ήταν έξω φρενών με το γιο του Κυριάκου Βενιζέλου, που ξεσήκωνε τα παιδιά. Μερικοί μουρμούριζαν.
- Ανάθεμά το! Δεν το πνιγε η μαμή στις φασκιές!”...
***
...Ηταν “μερακλής” ο Βενιζέλος με την έννοια του συνηθισμένου αυτού φιλοφρονητικού επιθέτου στην Κρήτη; Ασφαλώς και ήταν, Γιατί (σ.σ.: κατ’ αρχήν...) τραγουδούσεν ωραία τα ριζίτικα. Παράθεμα (Από το παραπάνω βιβλίο τομ. Α’ σ. 56 - 60): “Όταν ο Βενιζέλος έπιανε να τραγουδήσει, λόγου χάρη το «Τραγούδι του Διγενή» ή «Τον Αητό σε ριζιμιό χαράκι» που έχουν βαρύ τόνο, κατέβαζε θεληματικά τη φωνή του σχεδόν στο επίπεδο του μπάσου”...
(Από την ομιλία)

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΓΜΕΣ

Γράφει
η ΕΥΔΟΚΙΑ ΣΚΟΡΔΑΛΑ - ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

Της Άρτεμης



Διάφανη η αυγουστιάτικη νύχτα. Ασάλευτο το φεγγάρι, τρία βράδια πριν απ’ την πανσέληνο, κρέμεται πάνω από την Μαλάξα, λιχνίζει το λειωμένο ασήμι του και λούζει τα πετρόκτιστα σπίτια, τα παραπέζουλα, την αυλή με τις λευκοντυμένες, αρχοντικά στρωμένες τάβλες, που στέκουν 'από την άκρη των ακριών ώστε να πας στην άκρη...' και υποδέχονται τους προσκαλεσμένους .
Απόψε αρραβωνιάζεται η Άρτεμις. Η ατμόσφαιρα παραμυθένια. Μοσχοβολά νοικοκυροσύνη και μεράκι, έγνοια κι αγάπη...
Χαμόγελα, χειραψίες, αγκαλιές, ευχές. Λουλούδια, αναμμένα φαναράκια, πολύχρωμα μπαλόνια, τούλια και κορδέλες και βεγγαλικά. Μουσική, κέφι, χορός, χαρά! Aφθονο μυρωδάτο κρασί, πλούσια και νόστιμα φαγητά...
Ανάμεσα στους γονείς και τα αδέλφια τους, τι όμορφα τα πολλά κι αγαπημένα αδέλφια, ανάμεσα σε συγγενείς, συντέκνους και φίλους, πιο λαμπεροί κι απ’ το φεγγάρι, πιο όμορφοι κι απ’ τα λουλούδια, πιο χαρούμενοι κι από την χαρά, η Άρτεμη κι ο Μανόλης. Δυο νέοι άνθρωποι, που αποφάσισαν 'μετά απ’ αγάπη κι έρωτα' να αρραβωνιαστούνε...
Χορεύουν, χαμογελούν, γλυκοκοιτάζονται... ρίχνει τα μάτια χαμηλά η Άρτεμη. Να μη φανερωθεί η συγκίνηση, να μην προδοθεί η άμετρη αγάπη, να μείνουν αφανέρωτα όσα της γνέφουν και της υπόσχονται τα μάτια του Μανόλη της.
'Πόοοτε μικρή, πότε μικρή, μεγάλωσες...' αναρωτιέμαι μουρμουρίζοντας τον γλυκό μακρόσυρτο σκοπό. Και σμίγει η χαρά με τη συγκίνηση, και ανταμώνει το χτες με το σήμερα στην καρδιά μου...
Και ξεκουκίζει ο νους το κομπολόι του χρόνου και ανασύρει στιγμές-ακριβά, τρυφερά θυμητάρια. Κι αναμετρά τα χρόνια 'χελιδόνια που πετάξανε'... Λες και ήταν χτες, που την πρωτοπήρα νιογέννητη, ένα τόσο δα, ροδαλό πλασματάκι, στην αγκαλιά μου. Λες και ήταν χτες, που μέσα στα κλάματα και τα γελάκια της, δεθήκαμε με το μεγάλο και ιερό μυστήριο της βάφτισής της.
Λες και ήταν χτες, που πρωτοψέλλισε τη λέξη 'νονά', που την είδα με την τσάντα του σχολείου στους μικρούς της ώμους, που μου χάρισε την πρώτη της ζωγραφιά, που την καμάρωνα μέσα στο γήπεδο δυναμικά να αγωνίζεται για τη νίκη της ομάδας της στο χαντ-μπολ...
Και νάτην απόψε, που δρασκελίζει, χαρούμενη, γεμάτη με όνειρα και προσδοκίες, το κατώφλι μιας καινούργιας ζωής...
Χαίρομαι με τη χαρά της.
Οσα τ’ αστέρια του ουρανού, όσοι οι κόκκοι της άμμου στη θάλασσα, οι ευχές που αναβλύζουν από τα φύλλα της καρδιάς μου...
Να ζήσετε σαν τα ψηλά βουνά! Να είναι η καινούργια σας ζωή, αγαπημένη μου Άρτεμη, όμορφη και λαμπερή σαν την αποψινή αυγουστιάτικη νύχτα!
Να είστε με τον Μανόλη σου, γεροί και χαρούμενοι, αγαπημένοι και ευτυχισμένοι σε όλη σας τη ζωή!...

(Χανιώτικα Νέα,4.9.10)

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΗΘΕΛΕ ο Θεός και βοήθησε, κούνησαν σωστά τα χέρια τους η Πυροσβεστική και οι άλλοι εμπλεκόμενοι φορείς (το καλό να λέγεται και να γράφεται!) και τα χειρότερα στο Καλάμι απεφεύχθησαν. Βλέποντας, ωστόσο χθες, ενώ κολυμπούσα, απέναντί μου την πληγείσα απ’ την πυρκαγιά πλαγιά τρόμαξα. Εικόνα φρίκης. Με τους βράχους έτοιμους να επιπέσουν επί δικαίων και αδίκων...

ΣΑΝ ΧΕΡΙΑ υψωμένα σε ικεσία (ή μήπως για κατάρα) τα καμένα κλαδιά των πλατάνων... Βουβό το κλάμα απ’ τις ελιές των διπλανών ελαιώνων... Σκεφτικά και φοβισμένα όσο ποτέ, τα γύρω σπίτια μ’ αυτά που συνέβησαν... Μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, λένε!

ΦΤΑΙΝΕ οι εμπρηστές! Οι κάθε λογής εμπρηστές. Οι κάθε λογής ανευθυνοϋπεύθυνοι που τα αφήνουν όλα στο έλεός τους για κάψιμο, ουδεμίαν ευθύνην φέρουν... Αλίμονο!
ΚΙ ΟΜΩΣ τα πράγματα πήγαν καλύτερα το φετινό καλοκαίρι στη χώρα μας σχετικά με τις πυρκαγιές. Καλύτερα, όχι όμως καλά...

ΚΑΙ Η οικονομική κατάσταση της χώρας, πάει λένε οι έχοντες στο στόμα τις ντουντούκες, καλύτερα. Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του;
ΚΑΤΑ τα άλλα οδεύουμε προς τις κάλπες της 7ης Νοεμβρίου για την ανάδειξη των νέων αυτοδιοικητικών μας αρχών. Εν πομπή και παρατάξει των υποψηφίων, που παρελαύνουν ενώπιον κενών εξεδρών...

ΤΑ ΧΑΝΙΑ μου, τα Χανιά σου, τα Χανιά του (της), τα Χανιά μας, τα Χανιά σας, τα Χανιά τους! Ποιανού (ποιανής) ποιανών, είναι εντέλει τα Χανιά; Επίκαιρη ερώτηση.

Ο ΣΚΟΠΟΣ αγιάζει τα μέσα; Άλλη επίκαιρη ερώτηση αυτή. Με αφορμή την... προαναγγελθείσα ήττα της Εθνικής μας ομάδας στο μπάσκετ απ’ την ομάδα της Ρωσίας. Άσχετα αν δεν επετεύχθη τελικά ο σκοπός. Ας όψονται οι Γάλλοι που κάθισαν σαν... γαλόπουλα, για να μην γράψω σαν κότες, κι έχασαν απ’ τη Νέα Ζηλανδία. Στην υπηρεσία του δικού τους σκοπού.

ΕΛΛΑΔΑ εναντίον Ισπανίας, λοιπόν, απόψε στο Μουντομπάσκετ. Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Ο,τι γράφει, δεν ξεγράφει, για να το πούμε αλλιώς... Ούτως ή άλλως Εθνική Ελλάδος, γειά σου!

κα ΑΓΓΕΛΙΚΗ Βαλεοντή - Δεμερτζή, Χαρώνδας Σάμου: Όντως σπαραγμοί ψυχής τα διανθισμένα με φωτογραφίες ποιήματά σας που συμπεριλαμβάνονται στην ποιητική σας συλλογή 'Σπαραγμοί' (εκδ. 'Υπερόριος' Σάμος 2004) και που έφτασαν στα χέρια μου μέσω της κοινής μας φίλης Αθηνάς Κανιτσάκη. Και σαν ντοκουμέντα μπορούν να ιδωθούν, οι 'Σπαραγμοί' σας, τα ποιήματα που γράψατε για να εκφράσετε την αγωνία για το μέλλον.

ΟΤΑΝ κάποιος είπε στον Τσώρτσιλ ότι έχει ωραία γυναίκα απάντησε: 'Ωραία είναι και τα παπούτσια μου, μα εγώ ξέρω πως με πληγώνουν'.
'Σβησμένο κάρβουνο το κορμί,/ λαβωμένο πόδι,/ αντίστηλη στην τελική κατάρρευση./ Στερημένα τα ποτάμια της ζωής,/ οι τελευταίοι κτύπου/ οι σκόρπιοι στα κλαδιά,/ σε μύρια χέρια,/ οργής, ικεσίας, αφύπνισης./ Αύριο ίσως είναι αργά!'.
Το ποίημα 'Αύριο ίσως είναι αργά'
της Αγγελικής Βαλεοντή - Δεμερτζή

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφειο
Βαγγέλης θ, Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

'ΞΕΚΙΝΗΣΕ ως κίνημα των μη προνομιούχων. Μετατράπηκε σ’ ένα μαζικό κίνημα και σ’ ένα λαϊκό κόμμα. Βρήκε τον δρόμο προς την κυβερνητική εξουσία και αφομοιώθηκε απ’ αυτήν. Σήμερα, στην εποχή του Μνημονίου, κινδυνεύει να μετατραπεί σ’ έναν κομματικό φορέα που παράγει μόνο ειδικούς και διαχειριστές της εξουσίας'.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ, καλά το καταλάβατε, τα έγραψε στον πρόλογο ενός άρθρου του τις προάλλες (βλ. http://epirusgate.blogspot.com, 30-8-2010) τα παραπάνω, ο Νίκος Κοτζιάς. επί τη συμπληρώσει 36 χρόνων από την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος απ’ τον Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, 3 Σεπτέμβρη 1974.

ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΒΡΩ στους μπαξέδες/ τρείς του Σεπτέμβρη, να περνάς/ και τσικουδιά στους καφενέδες/ τα παλικάρια να κερνάς...

ΚΑΜΙΑ σχέση με το ΠΑΣΟΚ αυτό το τραγούδι (Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, Μουσική Ηλίας Ανδριόπουλος, πρώτη εκτέλεση: Αλκηστις Πρωτοψάλτη και Αντώνης Καλογιάννης), βέβαια. Στον εκ των πρωταγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και εκ των ηγετών της επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, απευθύνεται. Κι όμως στεντορεία της φωνή τραγουδιόταν τότε παραμονές των εκλογών του 1981. Απ’ όλους όσοι πίστευαν ότι θα ερχόταν το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση κι ο λαός στην εξουσία.

ΘΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΒΡΟΥΜΕ στους μπαξέδες σήμερα 3 Σεπτέμβρη 2010 τον Στρατηγό Μακρυγιάννη, να κερνά τσικουδιά τα παλικάρια στους καφενέδες; Αυτός ο καημός θα μας φάει...

ΟΔΟΣ 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1843... Οδός Στρατηγού Μακρυγιάννη... Οδός 3ης Σεπτεμβρίου 1974... Οδός Ανδρέα Γ. Παπανδρέου...

ΜΕ ΤΟΝ ΛΥΧΝΟ ΤΟΥ άστρου στους ουρανούς εβγήκα/ Στο αγιάζι των λειμώνων στη μόνη ακτή του κόσμου/ Πού να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ...

ΑΠΟ ΤΟ 'ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ' του Οδυσσέα Ελύτη οι παραπάνω στίχοι. Πού να βρούμε την ψυχή μας, το τετράφυλλο δάκρυ, ποιητή;

'Η ΠΟΡΕΙΑ προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Ελληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί. Αντίθετα πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας'. Από την Ιδρυτική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ (3 Σεπτέμβρη 1974).

ΟΥΤΕ ΕΝΑ απ’ τα χαρτάκια και τα παραχαρτάκια που κρατώ για τις ανάγκες της στήλης δεν χρησιμοποίησα σήμερα. Ανέμου και καλέ μου πήγαν. Αλλη τροπή πήρε το πράγμα με το που είδα στον Ημεροδείκτη, ότι έχουμε 3 του Σεπτέμβρη. Στην ίδια γραμμή συνεχίζω...

'ΕΙΧΑ ΔΥΟ αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια - φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλεια είχαν. Οταν χάλασαν τον Πόρο, τα ’χαν πάρει κάτι στρατιώτες και στ’ Αργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν [...]. Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: 'Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην καταδεχτείτε να βγούν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε'. (Απομνημονεύματα, Βιβλίου Γ’, Ιωάννης Μακρυγιάννης).

'Μπάρμπα - Γιάννη Μακρυγιάννη/ δεν μας τα ’γραψες καλά./ Δες ο Ελληνας τι κάνει/ για ν’ ανέβει πιο ψηλά./ Μπάρμπα Γιάννη - Μακρυγιάννη/ πάρε μαύρο γιαταγάνι/ κι έλα στη ζωή μας πίσω/ το στραβό να κάνεις ίσο/ Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη/ δεν μας τα ’γραψες σωστά./ Το φιλότιμο δεν φτάνει για να πάει κανείς μπροστά'.
(Στίχοι: Νίκος Γκάτσος. Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος,
πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ των βοσκών θεωρείται ο Αγιος Μάμας που γιορτάζει σήμερα. Ιδιαίτερα αγαπητός είναι στην Κύπρο όπου υπάρχουν πάνω από εξήντα εκκλησίες του. Ακόμα κι ένα χωριό έχει τ’ όνομά του. Αχ και να ’μουνα στις Στροβλές στο εκκλησάκι του, σήμερα! Οπως τότε που ξεκινούσα το δασκαλίκι!

ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ κατέφυγε, λέει το συναξάρι του, για να σωθεί ο Μικρασιάτης αυτός Αγιος, όταν τον κυνήγησαν για την πίστη του, στα δώδεκά του χρόνια. Τον έπιασαν, τον βασάνισαν και τον θανάτωσαν τρία χρόνια αργότερα. Εν τω μεταξύ είχε μερώσει όλα τα άγρια θηρία που συνάντησε... Μας χρειάζεται. Πολλά τα άγρια θηρία τη σήμερον ημέρα...

ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ δήμαρχος (μια κουβέντα είπα, εδώ άλλοι θέλουν να είναι πρωθυπουργοί), για τον Δήμο Χανίων, συμπληρώνω, θα έπρεπε να πάω και στις τρεις εκδηλώσεις που γίνονταν την περασμένη Δευτέρα το βράδυ, την ίδια ώρα, εντός των ορίων του. Και στις Μουρνιές, στην εκδήλωση για τον Ελευθέριο Βενιζέλο και στη Νέα Χώρα, όπου η γιορτή της Σαρδέλας και στο παλιό λιμάνι στην εκδήλωση για τις ομορφιές της Γραμπούσας. Τυχεράκιας!

ΕΛΛΗΝ ή Ελληνίδα, ηλικίας από 25 έως 65 ετών που δεν έχει ακόμα δεχθεί πρόταση να είναι υποψήφιος στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου. Είδος προς αναζήτηση.

ΕΜΠΡΟΣ στον αγώνα για την κατάργηση της βάσης του ένα! Καλό το σύνθημα, δεν λέω, να το διορθώσω, ωστόσο, κατά τι. Εμπρός στον αγώνα για την κατάργηση της βάσης του 0,9!

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ κυκλογυροτραπεζοκαρεκλοτρωγοπινόντων, εις υγείαν των κορόιδων. Και μη καπνιζόντων βεβαίως, βεβαίως...
ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΠΝΙΣΩ... Δεν θα ξανακαπνίσω... Δεν θα ξανακαπνίσω... Γράψ’ το 33.333 φορές, φίλε φ(θ)ανατικέ καπνιστή και θα δεις που θα το κόψεις το ρημάδι.

ΤΟ ΚΟΥΝΕΛΙ κάνεις, απ’ την Κυριακή το βράδυ, για την ήττα της ομάδας μας απ’ την Κέρκυρα, Μήτσο! Ούτε μιλάς ούτε λαλάς... Τι να πεις και τι να μην πεις, δόλιε!

ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ πως δεν υπάρχουν λεφτά; Υπάρχουν και παραϋπάρχουν. Πάνω από 1,5 δισ. ευρώ θα διατεθούν για την δια βίου μάθηση, λέει, μέχρι το 2013. Να φαν κι οι κότες...

ΟΙ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ τελείωσαν, οι προσφορές αρχίζουν... Τεχνητές αναπνοές στους εμποράκους για να κρατηθούν στη ζωή.

ΜΙΑ ΜΕΡΑ μόνο όλη κι όλη κατάφερα να μείνω οφέτος στον κούμο μου. Μια μέρα που, ωστόσο, δεν την αλλάζω με δέκα άλλες. Ακριβώς γιατί είχε πολλά απ’ τα 'δίχως' που μας κρατούν δέσμιους.

ΚΑΠΟΤΕ ο Ελευθέριος Βενιζέλος επισκέφτηκε κάποιο ψυχιατρείο κι ένας ασθενής άρχισε να τον βρίζει. Αυτός γέλασε και του είπε: 'Ξέρεις ότι είμαι ο Ελευθέριος Βενιζέλος;'. Ο ασθενής χωρίς να χάσει καιρό του απάντησε: 'Να μην το ξαναπείς αυτό, κακομοίρη μου. Ετσι έλεγα κι εγώ πως είμαι ο Ελευθέριος Βενιζέλος και με κλείσανε εδώ που βλέπεις'.

'[...] Κάμε να ζωντανέψουν τα καλύβια/ των ταπεινών βοσκών στα βοσκοτόπια,/ κι απ’ τους μικρούς ανεφανούς ν’ ανηφορίσει/ θυμίαμα ο καπνός ψηλά στα ουράνια,/ να τρέξει ποταμός ξανά το γάλα/ απ’ των βουνών μυρωμένο τα βοτάνια./ Ω Αγιε Μάμαντα, καλέ αγαθέ ποιμένα,/ προστάτη, Εσύ, βοσκών και βοσκημάτων,/ μην κάθεσαι με χέρια σταυρωμένα'.
Από το ποίημα της Διαλεχτής Ζευγώλη - Γλέζου 'Ο Αγιος Μάμας'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ?

Γράφει ο
Νεκτάριος Ευ. Κακατσακης

Οι φίλοι...

Τώρα να σας πω ότι κατάλαβα το πότε ήρθε κι έφυγε κι αυτό το καλοκαίρι του σωτηρίου έτους 2010, ψέματα θα πω!
Νιώθω όμως ότι είμαστε σε ένα κάποιο τέλος μιας εποχής· του καλοκαιριού! Ευτυχώς δηλαδή μου το δείχνουνε τα σημεία της ατμόσφαιρας που ακόμη μπορεί να αλλάζει δηλώνοντας τη μετάβασή μας από τη καλοκαίρι στο φθινόπωρο!
Οσο για το τέλος μιας 'άλλης εποχής' αυτό νομίζω ότι το ζούμε καθημερινά!
Και για να γίνω πιο σαφής νομίζω ότι οι ρυθμοί είναι πλέον τέτοιοι που υποβοηθούν το τέλος εκείνων που μοιάζουν πως μόλις άρχισαν.
Εκεί που είσαι έτοιμος να ζήσεις τα νέα, εκείνα έχουν πια παρέλθει και μένεις μετέωρος να αναμένεις τα... νεότερα και μετά από ?κείνα, τα επόμενα κ.ο.κ..
Αυτό σίγουρα είναι ένα από τα άσχημα!
Υπάρχουν όμως κι οι άλλες οι στιγμές στις οποίες ως δια μαγείας ο χρόνος μοιάζει να σταματά
-πατώντας την κόντρα του ποδηλάτου- κάνει όπισθεν και πηγαίνει να κάτσει διπλοπόδι για να σε περιμένει να απολαύσεις κάθε μια στιγμή από ?κείνες που λαχταράς να ζήσεις!
Είναι οι στιγμές που ανταμώνεις με έναν παλιό σου φίλο που κι ας έχεις να τον δεις κάποια χρόνια, η θωριά και η ματιά του έχει μείνει αναλλοίωτη, καθάρια, άδολη, παιδίσια όπως τότε που την είχες πρωταντικρύσει...
Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπος απέναντί σου είναι... μπιστικός.
Αυτό σε κάνει αίφνης να ανακτάς τον παλιό σου αυθορμητισμό, να είσαι έτοιμος να εκμυστηρευτείς όλα εκείνα που κουβαλάς μέσα σου, να μπορείς να του ανοίξεις την καρδιά σου και -Θε μου- να ξεκαρδιστείς στα γέλια για ώρες ολόκληρες έχοντας αφήσει εκείνες τις έγνοιες, τις σκέψεις, τα προβλήματα τα μικρά και τα μεγάλα στην άκρη! Το κυριότερο όμως όλων είναι ότι γνωρίζεις πως δεν λαθεύεις για το αληθινό όλων αυτών που νοιώθεις και που ζεις!
Είσαι απολύτως σίγουρος για αυτήν τη φιλία που ακόμη αντέχει και... ναι αισθάνεσαι τυχερός που ισχύει, που την πιστεύεις και που τη βλέπεις να γίνεται όλο και πιο δυνατή...
Να ?σαι καλά Μάριε...