ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr





Ένας ακόμα κρίκος

Ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των επιτυχιών της χρυσής "αεράκειας" περιόδου που διανύει το ΔΗ.ΠΕ.Θ.Ε.Κ.! Η πρώτη σκέψη που έκανα αμέσως μετά την παράσταση "Ο Επιθεωρητής έρχεται", την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου, κι ενώ το θεατρόφιλο κοινό του τόπου μας, που είχε κατακλύσει την αίθουσα του Βενιζέλειου Ωδείου, αντάμοιβε μ' ένα πυκνό δάσος χειροκροτημάτων τους, επί σκηνής, συντελεστές της. Όλους μαζί κι έναν έναν χωριστά. Τον σκηνοθέτη Μανούσο Μανουσάκη, που έβαλε για δεύτερη φορά την πολλά βαρύνουσα υπογραφή του σε μια δουλειά του θεάτρου μας, δίνοντας, ας μου επιτραπεί η έκφραση και πάλι, ρέστα. Την σκηνογράφο Βάλια Μαργαρίτη που για πολλοστή φορά ανάλωσε δωρεάν το πλούσιο ταλέντο της και το ατέλειωτο μεράκι της. Τους υπεύθυνους για τη μουσική "ενδυμασία" και την επιμέλεια των φωτισμών, Μανώλη Μανουσάκη και Παντελή Πετράκη αντίστοιχα. Και βέβαια τους ηθοποιούς. Την Σοφία Χαλαζία, τον Αλέξανδρο Σταυράκη, τον Δημήτρη Τσιλιφώνη, την Αγάπη Μανουρά, την Στέλλα Ερμή, τον Βλάση Πασιούδη, και τον Δημήτρη Αγορά. Τους ανθρώπους που με τη φωνή και τις κινήσεις τους ζωντάνεψαν επί δύο ώρες τους ήρωες του Τζον Πρίσλεϋ, εκπέμποντας φως, διδάσκοντας ήθος, παραδίδοντας μαθήματα ευθύνης, παιδαγωγώντας μας. Τι καλά να συνεχίσει να φυσά πάντα στο ΔΗΠΕΘΕΚ, που αποτελεί ένα εκ των ορισμών του κρητικού εμείς, ο αέρας του Αεράκη, η συνακόλουθη ευχή μου!

Μια μεγαλοαστική οικογένεια στην επαρχιακή Αγγλία. Η οικογένεια Μπέρλινγκ. Πατέρας αυθεντικός Άγγλος βιομήχανος, στυγνός πολυτοκράτης, κλασικός εργοδότης με πλήρη συνείδηση της ταξικής του αποστολής. Κοσμοπολίτης, φιλόδοξος και άνθρωπος του συμφέροντος και του βρετανικού κατεστημένου. Η σύζυγος του Σύμπιλ, μία ήπιων τόνων Αγγλίδα σύζυγος αστικής οικογένειας, των σαλονιών, των συλλόγων εποχής, των "φιλανθρωπικών" συγκεντρώσεων. Η κόρη τους Σήλα, μια γλυκήτατη νεαρή Αγγλίδα, κακομαθημένη μάλλον αλλά όχι φθαρμένη, με ψηλό δείκτη κοινωνικών αντανακλαστικών και ευαισθησιών, διατηρεί ανέπαφη την αγνότητά της και τον ανθρωπισμό της πνιγμένη στο βαρύ αστικό περιβάλλον. Ο αδελφός της Έρικ, ένα κλασικό πλουσιόπαιδο, ρεμάλι του στυλ "τα έχω όλα και κάνω ό,τι γουστάρω", με εμφανείς τάσεις ακλοολισμού και ο αρραβωνιαστικός της Σήλα, Ο Τζέραλντ Κροφτ, γνήσιο τέκνο και αυτός μεγαλοαστικής οικογένειας. Καταλύτης στη ζωή τους και στις απόψεις τους, ένας Αστυνομικός Επιθεωρητής, ο οποίος εισβάλλει στην κυριολεξία στην "ευτυχισμένη" τους θαλπωρή ένα απόγευμα αναγγέλλοντάς τους την αυτοκτονία μιας νεαρής κοπέλας με την οποία θα αποδειχτεί με τραγικό τρόπο η άμεση σχέση όλων με το πρόσωπο της και τη ζωή της, όπως επίσης και το τραγικό της τέλος. Ένας επιθεωρητής, λοιπόν, που ανατρέπει το σύμπαν στη ζωή τους, ανασταίνει τις καλά κρυμμένες ενοχές της οικογένειας και αναδεικνύοντας με μοναδικό τρόπο την κοινωνική ταξική ενοχή πάνω από την προσωπική, διαλύει τον ήδη σάπιο κοινωνικό ιστό τους. Το τέλος του έργου δοσμένο με μοναδική μαεστρία, απρόοπτο, ανατρεπτικό, ανατρέπει τη ροή του λογικού χρόνου και αναδεικνύει το πρόσωπο του Επιθεωρητή έξω και πάνω από τον χωροχρόνο, σε ρόλο μόνιμου κοινωνικού κριτή.
(Από το πρόγραμμα)

Η ευθύνη μας



"Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μοναχός μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω." Η ευθύνη κατά τον Νίκο Καζαντζάκη, έτσι όπως την ορίζει σ' ένα από τα ταξιδιωτικά του βιβλία, στο "Αγγλία" νομίζω. Έφερα στο μυαλό μου πολλές φορές τούτη την καζαντζάκεια φράση παρακολουθώντας το έργο "Ο επιθεωρητής έρχεται". Και γιατί ο κινών τα νήματα του Κρητικού θεατρικού μας εμείς, ο Μιχάλης ο Αεράκης, εκτός του ότι λατρεύει τον Καζαντζάκη, είναι και άνθρωπος ευθύνης. (Θα μπορώ να μιλήσω για επιτυχία μόνο ύστερα απ' την τελευταία παράσταση, μου είπε). Μaα και προπάντων γιατί το μήνυμα που εξέπεμπε μέσα από το έργο του αυτό (ειρήσθω εν παρόδω ότι γράφτηκε το 1945 και διαδραματίζεται το 1912) ο συγγραφέας, ο Τζον Πρίσλεϋ, είναι κύρια εκτός από ένα δυνατό χαστούκι στην κοινωνική αδικία, και μια φωναχτή δημόσια καταγγελία της υποκριτικής ευωχίας, ένα εξειδικευμένο μήνυμα ευθύνης. "Ο άνθρωπος δεν πρέπει και δεν μπορεί να ζει μονάχα για τον εαυτό του. Η κοινωνία έχει τη δυνατότητα να γίνει καλύτερη. Η ανθρώπινη φύση μπορεί ν' αλλάξει. Η τελειότητα δεν είναι ακατόρθωτη", τα λεγόμενά του. Κι ακόμα: "Όταν υποφέρει ένας, υποφέρουμε όλοι μας... ανηκουμε ο ένας στον άλλο, έιμαστε υπεύθυνοι ακόμα και για το παραμικρό για την ανθωπότητα ολάκερη". Επίκαιρος όσο ποτέ ο και γεμάτος χιούμορ, σοφά σαρκαστικός πρισλεϋκός λόγος, (σε μετάφραση Ζωής Ρηγοπούλου) θα συμφωνείτε. Μέγα ζητούμενο και του παρόντος, μα και του μέλλοντος, η γεώργηση της ανθρώπινης συνείδησης...


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Δένω σε μαντήλι


Στ’ ουρανού το αλώνι
μια σταλιά φεγγάρι
σιγοπερπατά..

Στου χωριού το ρέμα
μοναχό αηδόνι
γλυκοτραγουδά.

Στης καρδιάς τα φύλλα
έχω ξεχασμένα
δυο γλυκά φιλιά.


Η γιαγιά στο σπίτι
ψιλοκουβεντιάζει
με τη μοναξιά.

Δένω στο μαντήλι
τρίλιες και αχτίδες
και τα δυο φιλιά,

στη γιαγιά τα φέρνω
κι απ’ το παραθύρι
φεύγει η μοναξιά!

Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογη της Ευδοκίας Σκορδαλά Κακατσάκη(βραβείο Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς) "Και στη μέση η χαρά"

ΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΑΩ Ν' ΑΡΧΙΣΩ να γράφω τη στήλη και κοντοστέκομαι. Από πού ν' αρχίσω και πώς ν' αρχίσω; Τι να πρωτογράψω απ' όλα όσα στριφογυρίζουν στο κεφάλι μου και πώς να το γράψω! Καλά το είπαν οι αρχαίοι Έλληνες ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

ΝΑ, ΟΜΩΣ, που μόλις έγραψα το αρχαίο ξεμπλόκαρα καθώς ο νους μου πήγε στο των Πυθαγορείων: "Τι παρέβην; Τι δ' έρεξα; Τι μοι δέον ουκ ετελέσθη"! Αλήθεια ως (σαν) κράτος όλα αυτά τα χρόνια απ' την Μεταπολίτευση και μετά, για να μην πω απ' τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους και μετά τι παραβήκαμε, τι ερέξαμε, ποια απ' τα δέοντα δεν τελέσαμε; Μακριά την πάεις την βαλίτσα, φίλε, θα μου πείτε.

ΑΠ' ΤΟ ΚΑΚΟ στο χειρότερο, μέρα με τη μέρα, η οικονομία μας (ποια οικονομία μας αλήθεια!), λέει. Χάλια αδιόρθωτα. Τι έπρεπε να είχαμε κάνει, την περίοδο των παχιών αγελάδων και δεν το κάναμε, λοιπόν;

MA ΥΠΗΡΞΕ ποτέ περίοδος παχιών αγελάδων; Κι αν υπήρξε χάρις στα δανεικά υπήρξε. Εκτός από πολύ αέρα κοπανιστό λίγη, πολύ λίγη, ήταν πάντα η υπόλοιπη παραγωγή μας. Ένα το κρατούμενο. Προσθέστε το αυτό στο ότι κάποιοι έτρωγαν με δέκα μασέλες και βγάλτε συμπέρασμα.

ΔΩΣ' ΜΟΥ κι εμένα μπάρμπα, ο ένας. Δώσ' μου κι εμένα, μπάρμπα, ο άλλος. Δώσ' μου κι εμένα, μπάρμα, ο παράλλος. Και δωσ' του και δίνει επιδόματα αλληλεγγύης ο μπάρμπας. Απ' τα δανεικά πάντα.

Αλλες ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣEIΣ δείχνουν μπροστά την Ντόρα Μπακογιάννη κι άλλες δείχνουν μπροστά τον Αντώνη Σαμαρά. Κατά τον παραγγέλλοντα ή την παραγγέλλουσα και το αποτέλεσμα; Ες αύριον, ούτως ή άλλως, τα σπουδαία.

ΘΑ ΒΓΕΙ, αύριο βράδυ καπνός απ' τη Ρηγίλλης; Θα εκλεγεί τελικά αρχηγός στη Νέα Δημοκρατία ή θα πάμε σε δεύτερο γύρο; Πάντως, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης ούτε υποχωρεί ούτε αποχωρεί όπως περίμεναν μερικοί μερικοί.

ΙΕ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΡΙΠΗΣ, κάνε την εμφάνισή σου και στο δικό μας σχολείο να κλείσει το ρημάδι. Αν σου είναι δύσκολο κάνε τουλάχιστον την εμφάνισή σου στην τάξη μας. Η κεντρική ιδέα για το γράψιμο ενός παιδικού ποιήματος.

ΕΝΔΕΚΑ, ναι ένδεκα βραβεία σε διάφορους πανελλήνιους διαγωνισμούς ποίησης πήρε εφέτος, όπως έμαθα, η και ανώτερη υπάλληλος της ΑΝΕΚ ποιήτρια Μαρία Ζαβιανέλη. Το ενδέκατο (Β' Πανελλήνιο) για το ποίημά της με τίτλο "Αθήνα". Η απονομή θα γίνει στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών. Πάνω απ' όλα ΑΝΕΚαθεν ποιήτρια η φίλη μου η Μαρία. Πάντα άξια!

Ο ΠΑΣΤΕΡ είχε πολύ λίγους φίλους. Οι άνθρωποι με τους οποίους συνδεόταν ήταν χαρακτήρες σαν τον δικό του. Έτσι ποτέ σ' όλη του τη ζωή δεν υπήρξε στις φιλίες του η παραμικρή σκιά. Ούτε εκείνοι ούτε αυτός την πρόδωσαν στο ελάχιστο. Γι' αυτό κάποιος από τους φίλους του έλεγε: "το να γίνει κανείς φίλος του Παστέρ είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Αλλά όταν γίνει είναι απείρως πιο δύσκολο να βγει από μια τέτοια φιλία."

“...Κι όμως θρηνώ σαν αντικρίζω την πόλη μου να αιμορραγεί/ πόρνη να είναι στην Μενάνδρου,/ στην Σοφοκλέους να επαιτεί./ Κάποτε ανθίζανε τραγούδια, γιορτή ήτανε κάθε στιγμή/ κάποτε μύριζε αγάπη, τώρα ματώνει η πληγή!/ Πάρε με μες στη θαλπωρή σου, πονάει η οσμή της παγωνιάς!/ Αναζητώ μόνο αλήθεια, διαμάντι να φεγγοβολά...”
Από το ποίημα της Μαρίας Ζαβιανέλη “Αθήνα”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΤΣΑ θα το λαλεί μέχρι τα Χριστούγεννα, κατά που φαίνεται ο καιρός. Έτσι θα το πηγαίνει το πράγμα, δηλαδή. Θα μπουρουδιάζει που και που, από βροχές όμως τίποτα. Τα φαινόμενα, ωστόσο, συχνά απατούν. Αλλιώς δείχνουν τα πράγματα κι αλλιώς αρκετές φορές καταλήγουν. Σ' όλες τις περιπτώσεις η όποια μέρα δεν δείχνει πάντα από την αρχή.

ΕΥΚΑΙΡΙΑ να κάνουμε ένα μικρό μάθημα για την κρητική ντοπιολαλιά σήμερα. Λαλώ, λοιπόν, εκτός από μιλώ σημαίνει και: οδηγώ το ζώο μου, το παρακινώ να προχωρήσει πιο γρήγορα, οδηγώ κάποιον βίαια, συμπεριφέρομαι.

ΣΤΙΣ ΕΓΝΟΙΕΣ μου γράφοντας τη στήλη να πετώ πότε πότε και κάποιες απ΄τις λέξεις ή απ' τις φράσεις που πάνε να χαθούν και να τις βάζω στα γραφτά μου. Είναι κι αυτό ένα είδος αντίστασης.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ περιπέσει σε άχρηστία απ΄την αχρησία των λέξεών της η κρητική διάλεκτος. "Ο θάνατος μιας γλώσσας είναι όπως ο θάνατος ενός είδους, μαζί της χάνεται ένας κρίκος της αλυσίδας και όλα όσα το τμήμα αυτό σήμαινε για το όλον", κατά τον καθηγητή Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου του Ανατολικού Μίτσιγκαν Αρισταρ.

ΞΕΣΤΡΑΤΙΣΑΝ τα "πεταχτά" απ' την πεπατημένη τους πορεία σήμερα; Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς το πράγμα. Ούτως ή άλλως δεν έχει μόνο η όποια επικαιρότητα δικαιώματα σ' αυτήν τη στήλη!

ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ θα γίνει, κατά που φαίνεται, του Γιαννίτση! Στην οικονομία έχει γίνει προπολλού, όπως έχει δείξει η νεκροψία, της ιεροδούλου γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα, για να πούμε τα πράγματα κάπως καλυμμένα. Ωστόσο, των οικιών ημών εμπιμπραμένων ημείς άδομεν.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ δεν είναι ν' αποκτήσει η Νέα Δημοκρατία αρχηγό, αλλά πολιτική. Αυτό είναι το μέγα ζητούμενο κατά τον φίλο μου τον γερω δάσκαλο. Άδικο έχει;

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΣΟΚ θέλει αρχηγό τον Σαμαρά. Κατά την Ντόρα. Το σύστημα ΠΑΣΟΚ θέλει αρχηγό την Ντόρα. Κατά τον Σαμαρά. Καημένε Παναγιώτη Ψωμιάδη! Άλλα θα ήταν τα ποσοστά σου, αν κάποιος έλεγε ότι σε θέλει το σύστημα ΠΑΣΟΚ!

ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΣ και πάσης Ελλάδος! Κανένα πρόβλημα. Καλύτερα ο Προβόπουλος, που 'ναι δικός μας άνθρωπος, απ' τους φράγκους, τον Αλμούνια και τον Τρισέ!

Α’ ΟΜΑΔΑ: Κρέσιτς, Αραμπατζής, Λίνο, Τσιρίλο, Κοντρέρας, Γκαρσία, Βιτόλο, Σορλάν, Ίβιτς, Χαβίτο, Μουσλίμοβιτς. Β' ομάδα: Σηφάκης, Νέτο, Αράνο, Ρομπέρζ, Νασούτι, Ναφτί, Κάλβο, Φερνάντες, Κάμπορα, Βεϊρίνια, Κόκε. Η Ά ομάδα είναι ο Άρης Θεσσαλονίκης και η Β' ο ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης, όπως παρατάχτηκαν στον μεταξύ τους αγώνα για την Σούπερ Λίγκα την Κυριακή που μας πέρασε στο γήπεδο της Τούμπας. Σαν τη μύγα μες στο γάλα, σε κάθε ομάδα, από ένας έλληνας ποδοσφαιριστής! Θα μπορούσε να μην ήταν, βέβαια, και κανένας.

Ο ΟΝΟΜΑΣΤΟΣ Πορτογάλος εξερευνητής Βάσκο Ντε Γκάμα έκανε το πρώτο του ταξίδι προς τις Ινδίες, όταν μια μέρα ξέσπασε τρομερή τρικυμία. Το πλήρωμα του καραβιού τρόμαξε και τα παράτησε όλα, όχι όμως και ο Βάσκο Ντε Γκάμα που τους ξανάδωσε θάρρος λέγοντάς τους: "Μην φοβάστε, δεν είναι τίποτα. Η θάλασσα τρέμει απ' το κακό της, γιατί την περνούμε για να φτάσουμε στο τέλος του κόσμου. Οι δοκιμασίες δεν πρέπει να μας πτοούνε. Προοριζόμαστε για ένα ένδοξο τέλος!"

“...Κι αν ρωτήσεις πού πήγαν οι νύχτες με την πανσέληνο/ θα σου πουν ότι κοιμούνται στο γαλαξία καταμεσής/ προσμένοντας το μεγάλο αμνήμον σέλας/ συντροφεύουν τ' αστέρια που τραβούν το γριγρι/ εκεί που ο ορίζοντας γκρεμίζεται και κλείνει παρενθέσεις/ όπως αυτή της ζωής μου...”
Από το ποίημα του Γιάννη Φίλη "Πλάκα".

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
-mail:kakatsakis@sch.gr


Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΠΟΥΡΟΥΔΙΑΣΕ ο καιρός χθες, πλην όμως δεν έβρεξε στα μέρη μας. Καιρός για ελιές θα έλεγε ο πατέρας μου. Αν, βέβαια, υπήρχαν στα δεντρά ελιές για μάζωμα και δεν τις είχε προ πολλού φάει το χώμα.

ΑΓΓΟΥΡΟΦΑΣ ΝΙΚΑ! Μαζώξτε ό,τι απόμεινε στα δεντρά, γιατί σε λιγάκι δε θα βρίσκετε ούτε τα κουκούτσια. Γενική οδηγία προς λιομαζωχτάδες.

ΛΑΔΙ ΤΥΝΗΣΙΑΣ! Εδώ το καλό λάδι! Πάρε κόσμε! Και κινέζικο λάδι θα διαθέτουμε προς πώληση οσονούπω! Ετοιμη η λύση στην αγορά. Ουδέν κενόν. Κάποιοι βλέπουν κιόλας τα ράφια στα σουπερμάρκετ γεμάτα.

ΚΑΙ ΚΑΛΑ οι Αλμουνιοτρισέδες, είναι ανάγκη να... κρούουνε το καμπανάκι και οι δικοί μας οι Προβοπουλαίοι; Πάμε για φούντο, λέει.

ΕΥΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ να λάβει η κυβέρνηση μέτρα. Και για το πάγωμα των μισθών και για το Ασφαλιστικό και για τη φοροδιαφυγή και για τούτο και για τ’ άλλο και για το παράλλο. Από σχέδια επί χάρτου άλλο τίποτα. Ολοι οι έχοντες και κατέχοντες απ’ την... Πάρο και όχι απ’ την... Τήνο είναι σ’ αυτόν τον τόπο.

ΝΤΑΝ, ΝΤΙΝ, ΝΤΑΝ! Το καμπανάκι που χτυπούν οι Αλμουνιοτρισέδες. Ντιν, νταν, ντιν! Το καμπανάκι που χτυπούν οι Προβοπουλαίοι! Σε κηδεία μας καλεί και το ένα, σε κηδεία μας καλεί και το άλλο. Δεν μας αφήνουν στην κακομοιριά μας, λέω εγώ!

ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ η κατάσταση στην οικονομία! Εκτός ελέγχου η κατάσταση στο Ασφαλιστικό. Στη Νέα Δημοκρατία όμως, τα πάντα είναι υπό έλεγχο. Την Κυριακή που μας έρχεται, άντε τη μεθεπόμενη, 6 Δεκεμβρίου, εκλέγουν αρχηγό. Αρχηγός να ‘ναι κι ό,τι νάναι. Τα όργανα θα αρχίσουν να παίζουν μετά.

ΤΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ υποψήφιοι, οι δυο πάνε για ξύλα/ για μένα όποιος και να βγει μεγάλη μου σκασίλα! Τάδε έφη σε μήνυμά του, όπως πάντα μέσω κινητού, ο και μαντιναδολόγος της στήλης Ηλίας Σταματάκης.

ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ πάντως, και ειδικότερα βέβαια στα Χανιά, απαξάπαντες οι νεοδημοκράτες στηρίζουν Ντόρα. Απαξάπαντες, πλην λακεδαιμονίων. Πλην... μεσσηνιζόντων στην περίπτωσή μας.

ΑΛΕΞΗΣ εναντίον Αλέκου. Σαν να λέμε Κράμερ εναντίον Κράμερ. Τουλάχιστον δέκα φορές το έχω δει τούτο το έργο. Βαρέθηκα πια.

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΟΠΩΣ είναι επιπλωμένη η βίλα Μπερλουσκόνι. Η πρωθυπουργία της Ιταλίας αργότερα.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ που κατά κοινή ομολογία διακρινόταν για το θερμό ζήλο του, έγινε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, περνώντας όλους τους βαθμούς της ιεροσύνης αρχιεπίσκοπος. Ενας άλλος μοναχός, φίλος του, του έστειλε δύο χρόνια μετά μια επιστολή που άρχιζε έτσι: “Προς τον αδελφό Νικόδημο, μοναχό φλογερό, ιερέα θερμό, επίσκοπο χλιαρό, αρχιεπίσκοπο ψυχρό...

“Είναι πάντα η παραμονή της Γιορτής/ Αλλά δεν το νίκησα το Βουνό, ούτε το ξεγέλασα/ Το κατέβηκα μονάχα. Μένει ένας λυγμός/ μετά την απογραφή, αλλά ό,τι περισσεύει,/ φωτίζει. Κι εγώ εντάσσομαι πάντα/ γιατί ζω με τα ένδοξα χρώματα/....”
Από το ποίημα "Παραμονή της γιορτής” της Στέλλας Αρκάδη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Δυο ρολόγια κι εγώ...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

Τρέξιμο Βέγγου! Με το ρολόι χειρός αλλά και του κινητού... ανά χείρας! Να τα κοιτώ και τα δύο ανά λεπτό, πότε το ένα και πότε το άλλο, για να προλάβω όλα εκείνα που έχω να κάνω... όσα προλάβω... αν τα προλάβω!
Και αν τα προλάβω τα σημερινά, έχει καλώς! Γιατί εφόσον ισχύσει το παραπάνω, τότε θα μου ’χουν μείνει μόνο τα αυριανά για αύριο... Εκτός και αν προκύψει και τίποτα έκτακτο -που το άτιμο πάντα προκύπτει- οπότε πρέπει να το -με το μπαρδόν- χώσω κι εκείνο μέσα στο ήδη πεπιεσμένο μου πρόγραμμα με αποτέλεσμα να μη προλαβαίνω τα προγραμματισμένα, με αποτέλεσμα να τα μεταφέρω για την αυριανή, με αποτέλεσμα... τι να σου λέω τώρα!
...Και μετά, “αβάντι μαέστρο” εκείνη τη μουσική του Μπένι Χιλ να ηχεί μέσα στ’ αφτιά μου για να τα προλάβω όλα εκείνα και μέσα σ’ εκείνα κι όλα τ’ άλλα!
Αγχος; Ουδέν! Αλλοίμονο! Δεν μου μένει καιρός για ν’ αγχωθώ! Εδώ ο “κόσμος χάνεται” κι εγώ έχω την πολυτέλεια να αγχώνομαι; Κανένα άγχος... Το μόνο που προσπαθώ είναι να βλέπω την ώρα στα τακτά χρονικά διαστήματα του... λεπτού!
Με ψιλοπειράζει μόνο ο... λεπτοδείκτης του ρολογιού μου που σταματημό δεν έχει ο άτιμος, παρά... τρέχει πιο γρήγορα κι από τα πόδια μου, που πάνω κάτω στα πεζοδρόμια, ανάμεσα στ’ αυτοκίνητα, μέσα στους δρόμους, σε ανηφόρες - κατηφόρες, σε σκάλες και ισιάδες... με οδηγούν κατά ένα περίεργο τρόπο εκεί που θέλω... αλλά κάποιες φορές!
Διότι κάποιες άλλες, από τη βιασύνη μου, έχω οδηγηθεί και σε μέρη που δεν περίμενα ποτέ ότι... θά ’βλεπα!
Μα δεν πτοούμαι... “Εμπειρία είναι κι αυτό” σκέφτομαι! Βέβαια τον τελευταίο καιρό έχω παραφορτώσει από αυτού του είδους τις εμπειρίες αλλά και τι να κάνω; Τα πόδια μου έχουν γίνει πιο γρήγορα κι από τον νου μου που δεν τα προλαβαίνει ούτε αυτός, παρά με ολίγη καθυστέρηση μου το χτυπάει το κουδουνάκι “που πα ρε μπάρμπα εεε!!!, παρ’ το αλλιώς...”!
Και κάνω μεταβολή για ’κει πού ’πρεπε να πηγαίνω!
Στη μεταβολή απάνω, ρίχνω κι ένα τρεξιματάκι για να προλάβω τον λεπτοδείκτη που με τα δικά του αλάνθαστα σταθερά βήματα έχει φτάσει καμιά εκατοσταριά μέτρα παραπάνω! Αγχος; Ουδέν!
Εχει βραδιάσει πλέον... Καληνύχτα και όνειρα γλυκά!
Αμ δε! Στον ύπνο μου βλέπω τον λεπτοδείκτη παρεού με το ρολόι του κινητού να προθερμαίνονται στην εκκίνηση ενός ιδιότυπου αγώνα δρόμου “100 μέτρων αλλά και Μαραθωνίου” να με περιμένουν... μόλις ξυπνήσω -μου λένε- το πρωί!

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΥΤΕ στις άκρες ούτε στις αναμεσάδες είχε κάνει, μέχρι χτες τουλάχιστον το μεσημέρι την εμφάνισή του ο χειμώνας κι ας είχαμε φθάσει αισίως στις 23 Νοεμβρίου. Ούτε η φανιά της φανιάς του κι ας πέρασε τ' Αϊ Μηνά και τ' Αϊ Φιλίππου και ας γιορτάσαμε τα Εισόδια της Παναγίας. Θα περιμένουμε μέχρι τ' Αγίου Αντρέα για να δούμε αν θ' αντριέψει το κρύο; Ή θα το φέρει, από σήμερα, παραμονή της γιορτής της η Αγία Αικατερίνη;

XOAKIM Αλμούνια ή Ζαν Κλοντ Τρισέ; Ποιον απ' τους δύο προτιμάτε να βγαίνει και να μας περνά γενεές δεκατέσσερις; Κανέναν θα μου πείτε. Ούτε τον ένα τους ούτε τον άλλο τους τον ψηφίσαμε, εξάλλου. Έλα σου, όμως, που έχουν μπει και οι δυο κεχαγιάδες στο κεφάλι μας κι ό,τι δεν προλαβαίνει ν' αποσώσει ο ένας το αποσώνει ο άλλος;

ΗΡΘΑΝ τα αύρια να διώξουν τα σήμερα! Για σύνθημα σε τοίχο, στου Ψυρρή, λέει, πρόκειται. Καλό. Ακόμα καλύτερο όμως το υστερόγραφο που σκέφτηκα με το που το είδα στο Διαδίκτυο. Και κλάμα το σήμερα!

ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ το ενδεχόμενο να βγει ο σημερινός μας πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου, μίαν ωραίαν μεσημβρίαν και να πει στον ελληνικό λαό το "επτωχεύσαμεν", κανείς δεν το αποκλείει. Γιατί όμως να βάλει μπροστά απ' το συγκεκριμένο ρήμα το επίρρημα "δυστυχώς" όπως έπραξε εν έτει 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης, και να μη βάλει το "ευτυχώς"; Μήπως τα κέρδη μας από μια ενδεχόμενη πτώχευση θα είναι πιο πολλά απ' τις όποιες ζημιές;

ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση τι έχουμε να χάσουμε από μια πτώχευση. Θα μας κόψουν απ΄ τις Βρυξέλλες το νερό και θα ξεραθούν τα λάχανά μας; Μα δεν καλλιεργούμε πια λάχανα. Εισαγωγής είναι αυτά που τρώμε! Θα υποτιμήσουν το νόμισμά μας; Μα το νόμισμά τους, νόμισμά μας! Θα μας πάνε στα δικαστήρια για να πάρουν την περιουσία μας; Ποια περιουσία μας; Πανί με πανί έχουμε μείνει.

ΕΜΒΟΛΙΑ για τη νέα γρίπη έχουμε να φαν’ και οι χοίροι. Πρόθυμους να εμβολιαστούν δεν βλέπω. Εγώ πάντως το "εμβολιαστείτε" δεν πρόκειται να το ξαναγράψω.

ΑΠΟ 'ΔΩ τα φέουδα κι απ' εκεί οι μηχανισμοί ή απ' εκεί τα φέουδα και απο 'δω οι μηχανισμοί; Μπερδεμένα τα πράγματα στη Νέα Δημοκρατία. Ούτε τα golden boys ούτε τα silver girls μπορούν να τα ξεμπερδέψουν.

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ θα πάρουμε το πρωτάθλημα! Ο φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου, ύστερα απ' την ήττα της ομάδας μας από την Καβάλα μου το είπε. Μην πείτε: "Ω, της υπεραισιοδοξίας του"!!! Το πρωτάθλημα της Β' Εθνικής εννοούσε.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ κατά κάποιο τρόπο πανεπιστήμιο που λειτούργησε ήταν το Πανδιδακτήριο που ίδρυσαν στην Κων/πολη ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β' και η ελληνίδα σύζυγος του Ευδοκία (5ος αι. μ.Χ.) Τα μαθήματα διδάσκονταν σ' αυτό στην ελληνική και τη λατινική γλώσσα. Από τους 31 καθηγητές του, οι 16 δίδασκαν στην ελληνική και οι 15 στην λατινική γλώσσα. Και στις δύο γλώσσες ακόμα συντάσσονταν οι διαθήκες των πολιτών, οι αποφάσεις των δικαστηρίων και τα διατάγματα των αυτοκρατόρων.

“...Μια παλιά φωτογραφία, ένα γράμμα,/ δύο αποξηραμένα τριαντάφυλλα στο βάζο,/ ένα κειμήλιο, ένα κάδρο, ένα δώρο,/ αναδρομή στο παρελθόν,/ σταθμός, έσω πλούτος κι αγάπη,/ αγάπη και δάκρυ./ Αγλάισμα του νου το παρελθόν,/ Στόχαση κι αναγάλλιασμα και δέος.”
Από το ποίημα "Το παρελθόν
" της Φωτεινής Σασσάλου-Λαμπροπούλου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Απαρχή μιας ευρύτερης συνεργασίας

Ξεχωριστής σημασίας γι' αυτούς, μαθήματα ιστορίας, μαθήματα της βενιζελικής σκέψης σχετικά με τον ρόλο του Πολεμικού Ναυτικού στο πλαίσιο της υλοποίησης της Μεγάλης Ιδέας, ειδικότερα, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την περασμένη Δευτέρα 16 Νοεμβρίου οι σπουδαστές της Σχολής Διοίκησης και Επιτελών του Πολεμικού Ναυτικού, μαζί με πολλούς άλλους χανιώτες, κατά τη διάρκεια της σχετικής ημερίδας που οργάνωσαν στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος", από κοινού η Σχολή τους και το Ίδρυμα, με διδάσκοντες τον επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Ευάνθη Χατζηβασιλείου και την επιστημονική σύμβουλο του Ιδρύματος και διευθύντρια του Κέντρου Ερεύνης του Νεώτερου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών Ελένη Γαρδίκα-Κατσιαδάκη. Πέραν όμως αυτού, οι σπουδαστές της εν λόγω Σχολής είχαν και μία άλλη, ευρύτερης σημασίας, ευκαιρία. Να ξεναγηθούν στην οικία του Εθνάρχη, ν' ακούσουν τον πανταχού πλέοντα βενιζελικό άνεμο, παρακολουθώντας και την ταινία "Η Ελλάδα του Ελευθέριου Βενιζέλου" του Βασίλη Μάρου, και να γίνουν κήρυκες του όλου έργου που επιτελεί το Ίδρυμα. "Αμοιβαίον το κέρδος και δια την Σχολήν και δια το Ίδρυμα αυτή η εκδήλωσις", θα έλεγεν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Μια εκδήλωσις, απαρχή μιας ευρύτερης συνεργασίας, όπως επεσήμαναν ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης και ο διοικητής της Σχολής αρχιπλοίαρχος Π.Ν. Στυλιανός Φενέκος.

Έχουν γνώση οι φύλακες

“Μια κορυφαία ιστορική στιγμή του 20ου αιώνα, ένα πολυσύνθετο θέμα με ιδιαίτερες πολιτικές, κοινωνικές και στρατιωτικές προεκτάσεις, δεν είναι δυνατόν να αποτελέσει αντικείμενο νέας δικαστικής διαδικαστικής διαδικασίας", επισημαίνει, μεταξύ των άλλων, σε σχετική ανακοίνωσή του, με αφορμή την γνωστή προσφυγή στον Άρειο Πάγο για την αναψηλάφηση της Δίκης των Πρωταιτίων της Μικρασιατικής Καταστροφής, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος". Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι ο διάλογος δεν είναι μόνο θεμιτός αλλά και απαραίτητος, δεδομένου ότι η τελική απόφαση ανήκει στην κρίση της ιστορίας. Και η ιστορία, προπάντων σχετικά με τον ρόλο του Ελευθέριου Βενιζέλου, έχει αποφανθεί. Αυτό θα πρέπει να εκτιμήσει, πριν από την οποιαδήποτε διαβούλευση του, το Ανώτατο Δικαστήριο της Χώρας και βεβαίως να λάβει υπόψη του "την διαφαινόμενη προσπάθεια να παρουσιαστεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος ως υπεύθυνος για πράξεις και παραλείψεις των διαδόχων του, κάτι που φυσικά δεν αντέχει ούτε στην κοινή λογική ούτε στην ιστορική δεοντολογία", επισημαίνει στην ίδια ανακοίνωση το Ίδρυμα. Στο πλαίσιο αυτό ήταν οι τοποθετήσεις του γενικού διευθυντή του Ιδρύματος Νίκου Παπαδάκη στην τηλεοπτική εκπομπή "Ανιχνεύσεις" της ΕΤ3, την περασμένη Τετάρτη 18 Νοεμβρίου, μια εκπομπή που παρακολούθησαν πολλοί και με μεγάλο ενδιαφέρον ανά το πανελλήνιο. Καθαρές κουβέντες. Ο αντιβενιζελισμός δεν έχει τύχη στις μέρες μας. Έχουν γνώση οι φύλακες!

Αργοπεθαίνει όποιος...

Ένα αριστούργημα του Pablo Neruda με τίτλο "Αργοπεθαίνει..." (μετάφραση από ιταλική δημοσίευση: Βασίλη Χατζηγιάννη), έφτασε πριν από καιρό, από έναν καλό φίλο, μέσω Διαδικτύου, με τη μορφή video και στον υπολογιστή μου. Ας το μοιραστούμε μέσω της εφημερίδας, σαν κείμενο:
"Αργοπεθαίνει/ όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,/ επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,/ όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, /όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,/ όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει./ Αργοπεθαίνει/ όποιος αποφεύγει ένα πάθος,/ όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι"/ αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,/ που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο,/ που κάνουν την καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα./ Αργοπεθαίνει/ όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,/ όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,/ όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα/ για να κυνηγήσει ένα όνειρο/ όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του/ να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές./ Αργοπεθαίνει/ όποιος δεν ταξιδεύει,/ όποιος δεν διαβάζει,/ όποιος δεν ακούει μουσική,/ όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του./ Αργοπεθαίνει/ όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,/ όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν/ όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του/ ή για την ασταμάτητη βροχή./ Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,/ όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει./ Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις/ όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός/ χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη/ από το απλό γεγονός της αναπνοής./ Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει/ στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας".

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Η άλλη θάλασσα


Της Κρήτης τ’ όμορφο νησί
δυο θάλασσες το ζώνουν.
Η μια νερένια κι αλμυρή,
γαλανομάτα ανήσυχη.
Η άλλη γκριζοπράσινη,
ειρηνική και σιωπηλή,
στους κάμπους αρμενίζει
κι ανηφορίζει στα βουνά
και μπαινοβγαίνει στις αυλές
κι ανάβει τα καντήλια της
και γιαίνει τις μικρές πληγές
και δίνει υγεία κι ομορφιά
και αυγαταίνει τη ζωή
με τις πικρές της τις ελιές
και τον γλυκό χυμό τους….

Από την βραβευμένη ανέκδοτη ποιητική συλλογή τησ Ευδοκίας Σκορδαλά Κακατσάκη "Και στη μέση η χαρά"

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ της Θεοτόκου σήμερα, η είσοδος δηλαδή της Παναγίας, της μικρής, μόλις 3 ετών, Μαρίας στον Ναό του Σολομώντα. Μα και τα εισόδια του χειμώνα μια που για τον λαό μας, που όλα του αρέσει να τα συνταιριάζει, σήμερα κάνει αποφασιστικά την είσοδό του στη ζωή της φύσης.

ΑΣ ΠΟΥΜΕ, λοιπόν, και σήμερα, με την έννοια αυτή “καλό χειμώνα”, κι ας το ‘χουμε τόσες και τόσες φορές πει, απ’ τις πρώτες τ’ Αυγούστου συνηθίζουμε να το λέμε. Ας μην ξεχνιόμαστε όμως! Επισήμως έχουμε ακόμα φθινόπωρο, στις 22 Δεκεμβρίου αρχίζει η χειμωνιάτικη περίοδος.

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ και στην ελληνική οικονομία, βέβαια, που έχει ήδη κάνει την είσοδό της σε μια περίοδο ύφεσης και κινδυνεύει να καταπλακωθεί απ’ τα χιόνια. Θα τ’ αντέξει; Θα ‘ρθει, έστω σε τέσσερα χρόνια η άνοιξη;

ΑΣ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ όμως στα Εισόδια της Θεοτόκου, για να πούμε χρόνια πολλά στις Μαρίες που γιορτάζουν σήμερα και βέβαια στους κατοίκους της πόλης των Χανίων, μα και των άλλων χωριών, του Ζυμβραγού, του Πιθαριού και του Βουτά για παράδειγμα, που έχουν πολιούχο τους την Παναγία.

ΜΑΡΙΑ ΛΕΝ’ την Παναγιά, Μαρία λεν και σένα/ κι αν αρνηθώ την Παναγιά θα αρνηθώ και σένα. Καπάκι, ας μου επιτραπεί η έκφραση μου ‘ρθε στο μυαλό τούτη η μαντινάδα μαζί με μια άλλη: Δυο Παναγίες αγαπώ η μια ‘σαι συ κυρά μου/ στην άλλη τάσσω ένα κερί σε σένα την καρδιά μου!

ΠΑΝΑΓΙΑ Μεσοσπορίτισσα, έλεγαν οι παλιοί μας την Παναγία αυτής της μέρας. Αρχισπορίτισσα και Ξεσπορίτισσα την έλεγαν αλλού. Ανάλογα με τη φάση που βρισκόταν η σπορά τα ονόματα αυτά. Τη σήμερον ημέρα, βέβαια, που ούτε σπέρνουμε ούτε θερίζουμε, πάνε χάθηκαν κι αυτές οι λέξεις.

ΚΑΙ ΠΟΛΥΣΠΟΡΙΤΙΣΣΑ την έλεγαν την Παναγία της σημερινής ημέρας σε κάποια άλλα μέρη, όπου έβραζαν μέσα στις χύτρες τα πολυσπόρια. Κάθε λογής σπόρους από δημητριακά και όσπρια, δηλαδή, μέσα στα οποία πρόσθεταν αμύγδαλα, σταφίδες και καρύδια. Τα μοίραζαν μεταξύ τους και τα έτρωγαν, για να προκαλέσουν την καλή σοδειά.

ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ μέρη δεν αρκούνταν σ’ αυτό. Πήγαιναν και τάιζαν ή ένιβαν τη βρύση του χωριού με πολυσπόρια και έλεγαν “Οπως τρέχει το νερό να τρέχει το βιο”. Υστερα έπαιρναν νερό και γύριζαν στο σπίτι. Ωραίες εποχές!

“ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ” έλεγαν σε ορισμένα μέρη τα πολυσπόρια. Μόνο κατά ένα τόνο διέφερε η λέξη αυτή από την “πανσπερμία” των αρχαίων Ελλήνων, που τη συνήθιζαν και στη γιορτή των Χύτρων, την τρίτη ημέρα των Ανθεστηρίων και στη γιορτή των Πυανοψίων. Πάει χάθκε κι αυτή η λέξη μαζί με τόσες άλλες!

Ο ΔΟΝ ΠΕΝΤΡΟ της Βραζιλίας που βασίλευε από το 1822 ως το 1831, πουλούσε στους υπηκόους του τίτλους ευγενείας αντί 10 χιλιάδων δολαρίων τον ένα. Πολλοί λοιπόν έσπευσαν να τους αγοράσουν θέλοντας να επιδειχθούν στους συμπολίτες τους. Συγκεντρώθηκε έτσι ένα μεγάλο ποσό που ο Δον Πέντρο δεν το χρησιμοποίησε για τον εαυτό του. Εχτισε μ’ αυτά τα χρήματα ένα μεγάλο φρενοκομείο και έδωσε εντολή να γράψουν με μεγάλα γράμματα στην είσοδό του: “Προσφορά των ματαιόδοξων στους τρελούς”.

“Τα δεντρουλάκια, ο γλυκύς βορράς, η αυγή ολόχαρη/ τ’ αηδόνι, ο ζεστός καιρός, τα νέφαλα/ μυροφόροι του θρήνου χθες για το γλυκύτατον/ της απειράνδρου, της σεμνής, της θεονύμφης/ και η τεκούσα, η ίδια πάναγνη / στη φλογισμένη βάτο ηδονικών τραυμάτων/ μ’ αφρό θαλασσινόν εγείροντας τον σκοτωμένον εραστήν της”
Το ποίημα “Τρεις κώδικες για ένα συναίσθημα” της Ρέας Γαλανάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΑΜΕ Μουντιάλ! Πάμε Νότια Αφρική! Πάμε στη ζούγκλα με τον ταρζάν. Με τον Ρεχάγκελ, αυτός είναι ο Ταρζάν, και τους παίχτες του: τον Κυργιάκο, τον Κατσουράνη, τον Καραγκούνη, τον Χαριστέα, τον Σαλπιγγίδη και τ' άλλα παιδιά! Τα ταρζανόπουλα!
Μ
ΜΕΘΕΟΡΤΙΑ επινίκια για την πρόκριση της Εθνικής μας, ύστερα από την εκτός έδρας νίκη της επί της Ουκρανίας με 1-0. Σιγά που θα το άφηνα να περάσει στο ντούκου.
Κ

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ δεν άλλαξε ούτε κατ΄ελάχιστο το σημερινό γκρίζο τοπίο της ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας η νίκη της Εθνικής μας επί της Ουκρανίας, μια νίκη που σημαίνει την πρόκρισή μας στο επόμενο Μουντιάλ, στην κορυφαία δηλαδή παγκοσμίως ποδοσφαιρική συνάντηση. Μας έδωσε όμως το δικαίωμα να πανηγυρίσουμε. Έστω κατά μόνας. Να ξεχαστούμε λιγάκι πανηγυρίζοντας και να πανηγυρίσουμε ξεχνώντας. Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη.

ΒΡΗΚΕ τα πράγματα χειρότερα απ' ότι τα περίμενε, λέει, δια χειλέων Γιώργου Παπανδρέου, η Κυβέρνηση. Τι περίμενε, δηλαδή, ότι θα τα βρει καλύτερα; Και τι περιμέναμε εμείς, ότι αν τα έβρισκε καλύτερα θα μας το έλεγε;

ΧΡΩΣΤΩ, χρωστείς, χρωστεί, χρωστούν, όλοι μαζί χρωστούμε/ Χαρίστε μας τα χρέη μας να σας ευγνωμονούμε. Δεν χάνει τίποτα να στείλει ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ως υπουργός των άδειων ελληνικών ταμείων, αυτή την μαντινάδα στους Αλμούνιοτρισέδες. Πού ξέρετε! Μπορεί και να τους συγκινήσει απ' τη μια η ειλικρίνειά μας και απ' την άλλη το ποιητικό μας τάλαντο.

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ της κούρσας τα πράγματα έδειχναν ότι η Ντόρα θα κάνει περίπατο. Στη συνέχεια τα πράγματα έδειχναν ότι ο Αντώνης θα κάνει περίπατο. Τώρα τα πράγματα δείχνουν ότι έχουμε το απόλυτο ντέρμπι. Μέχρι τις 29 βέβαια θα κυλήσει ακόμα πολύ νερό στους ποταμούς της χώρας.

ΕΠΕΙΔΗ, όπως μου γράφει στο μήνυμα που μου έστειλε ο Ηλίας Σταματάκης "το σημμισιακό σκουτέλι γή σπάσιμο γη χ... θέλει", αντί να συμπληρώσει τη μισή μαντινάδα, έγραψε μια ολόκληρη: Να ΄μουνα λάδι της ελιάς στο λύχνο σου κερά μου/ να καίγομουν να φώτιζα εσένανε χαρά μου. Καλοδεχούμενη.

ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΕΙΤΕ! Μια! Εμβολιαστείτε! Δυο! Εμβολιαστείτε! Τρεις και το λουρί της μάνας! Άμα σας το ξαναπώ να μου τρυπήσετε τη μύτη! Αμάν πια!

ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΙ, λέει, γουρούνι στο σακί ο Μπόμπ Κοζώνης! Ακούς εκεί γουρούνι στο σακί η Αεκάρα μας, γείτονα!

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ Μπουρνάζο, Αθήνα: Σαν κόρες οφθαλμών φύλαξα τα αποκόμματα της εφημερίδας με τας "Αυγερινάς του ηλίου ακτίνες" σου. Κλασικό κείμενο. Να 'σαι πάντα καλά, Γερω-Χαράλαμπε!

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ, η γυναίκα του Οδυσσέα, έστησε στην κάμαρά της αργαλειό κι ύφαινε τρία χρόνια ένα πανί ολοκέντητο, σάβανο του πεθερού της του Λαέρτη. Κι έλεγε πως όταν θα το τελείωνε, τότε θα παντρευόταν κάποιον από τους μνηστήρες. Όμως όλη τη μέρα ύφαινε κι όλη τη νύχτα ξήλωνε. Τρία χρόνια κράτησε αυτό το τέχνασμά της, ώσπου το μαρτύρησε μια δούλα της.

“...Λίγο να κάμεις πως ξεχνιέσαι και κρυώνεις/ παραπατάς, τραβάς την κατηφόρα/ μπαίνεις στο έρημο τοπίο που νυχτώνει/ ακούς φωνές και ψίθυρους πνιγμένους/ τραγούδια που γυρεύουν απαντήσεις/ κι εσύ δεν έχεις ούτε μια κουβέντα.”
Από το ποίημα "Δημοτικό 1" της Ελένης Μαρινάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ελιές! Να ξυπνάς, να βλέπεις τις λιόκαλες μέρες του Νοέμβρη και να ζηλεύεις που δεν έχεις ακόμη βγει στις ελιές κι ας έφτασε ο καιρός τους. Εφτασε ο καιρός καλέ μου που πέφτουν οι ελιές...

ΤΟ ΘΕΜΑ δεν είναι, βέβαια, αν θα βγεις στις ελιές, αλλά αν θα βρεις να μαζώξεις απ’ τ’ απομάζουδα που άφησε ο δάκος. Παραέκαμε οφέτος τη δουλειά του ο ερίφης!

ΚΙ ΑΝΤΕ και βγήκες, κι άντε και βρήκες, ό,τι βρήκες, να μαζώξεις. Στη ζημιά θα ‘σαι! Ούτε το μεροκάματό σου δεν θα πλερωθείς! Στον πάτο που έπιασε παραμένει η τιμή του λαδιού.

ΕΒΓΑΛΑΜΕ κι οφέτος, παιδί μου, της χρονιάς μας το λάδι! Πόσο διαφορετική ήταν αλήθεια, η βιοφιλοσοφία της μάνας μου. Πόσο διαφορετική ήταν αλήθεια, η βιοφιλοσοφία των παλιών μας. Δόξα σοι ο Θεός, έλεγαν, όταν έβγαζαν ίσα ίσα το γεμεκλίκι τους!

ΘΑ ΤΗΝ ΦΙΛΗΣΩ την ελιά που ‘χεις στο μάγουλό σου... Εδώ σε θέλω, Ηλία Σταματάκη. Φίλος αναγνώστης, θέλει λέει, να συμπληρώσεις τη μαντινάδα.

ΤΙ ΟΣΟΝΟΥΠΩ καταφτάνουν; Κατέφτασαν και στρογγυλοκάθισαν στα υπουργεία μας οι απεσταλμένοι των... Αλμουνιοτρισέδων. Ω της εθνικής μας ανεξαρτησίας το κεφάλαιον!

ΚΑΤΑ ΤΑ ΔΥΟ τρίτα υπέγραψε, με καθυστέρηση 35 χρόνων βέβαια, τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη του ΠΑΣΟΚ, ο Αντώνης Σαμαράς. Η εθνική ανεξαρτησία και η λαϊκή κυριαρχία είναι το νόημα του Πολυτεχνείου, μας είπε. Ας έβαζε και την κοινωνική απελευθέρωση με δημοκρατικές διαδικασίες. Τί θα έχανε;

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ Πολυτεχνείου δίχως μικροεπεισόδια, δακρυγόνα και συλλήψεις δεν γίνεται. Να μην καεί όμως η Αθήνα γίνεται. Πέρασε το κρας τεστ και μάλιστα με καλό βαθμό ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.

ΕΙΜΑΣΤΕ  η πιο διεφθαρμένη χώρα στην Ενωμένη Ευρώπη, λέει. Ούτε οι σταύλοι του Αυγεία στον καιρό τους, να είμαστε. Και σε ρόλο Ηρακλή ο Γιώργος Παπανδρέου;

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ πεθαίνουν πέντε (5) άτομα στην Ελλάδα απ’ το τσιγάρο, γράφει μεταξύ των άλλων, σε μήνυμα που μου έστειλε χθες ο φίλος γιατρός - ποιητής Γρηγόρης Γεωργουδάκης, με αφορμή την 18η Νοεμβρίου, που είναι λέει αφιερωμένη στη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια. Ας γρηγορούμε! Η υπόθεση δεν σηκώνει τσιγάρο! Το κάπνισμα σκοτώνει!

ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ δια βίου μαθητής των ανθρώπων και δικαστής της αλήθειας των πραγμάτων και των ανθρώπων, μου δήλωσε ότι είναι ο άγνωστος σ’ εμένα προσωπικά, δάσκαλος και διδάκτορας φιλοσοφίας, Δημήτριος Σιδηρόπουλος. Βρήκε το blog μου “στα χαμένα του Δικτύου”, λέει. Τιμή μου που τον έχω αναγνώστη.

ΕΝΑΣ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ ρωμαίος στρατιώτης παρουσιάστηκε κάποτε στον αυτοκράτορα Οκταβιανό και του ζήτησε να αποδοθεί δικαιοσύνη για κάποια υπόθεσή του. Ο Οκταβιανός ανέθεσε τότε σ’ έναν ικανό νομικό να τον βοηθήσει. Ο παλαίμαχος, όμως, είπε στον αυτοκράτορα: “Οταν με χρειάστηκες στον πόλεμο, δεν έστειλα άλλον στην θέση μου. Οπως λοιπόν, πολέμησα αυτοπροσώπως για σένα, έτσι κι εσύ, αυτοπροσώπως, πρέπει να με βοηθήσεις τώρα που έχω την ανάγκη σου”. Ο Οκταβιανός ευχαριστήθηκε απ’ την απάντηση του στρατιώτη του κι έδωσε ο ίδιος λύση στο ζήτημά του.

“Το θαυμαστό κορμό/ μιας προγονικής ελιάς/ γοητευμένος αντικρίζω/ το βλέμμα μου αόρατη γραφίδα,/ επίμονα διερευνά/ την κοπιαστική πορεία των γραμμών./ Από την Γη στον Ουρανό./ Αιώνων διαδρομή./ Μ’ ευλάβεια σωπαίνω./ Φιλόδοξος ζωγράφος καθώς είμαι,/ την παντοτινή ουσία των πραγμάτων/ σ’ ένα σχεδίασμα πασχίζω να συλλάβω.”
Ποίημα του Φίλιππου Μάνου για την ελιά

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

Επ’ αφορμής και
λόγω της ημέρας...

"Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή"!
Κάποτε αυτό, μα πλέον μεταλλαγμένος ακόμη κι αυτός ο στίχος... έχει γίνει η πικρή καθημερινή διαπίστωση: "για να ανατέλει ο ήλιος χρειάζεται... αδιάκοπα να δουλεύεις, χωρίς σταματημό..."
Η πορεία ανήμερα 17 του Νοέμβρη έχει τελειώσει και φέτος, 36 χρόνια μετά...
...Στους δρόμους και χθες, και σήμερα και αύριο, τόσα χρόνια, όλοι εκείνοι που αντέχουν ακόμα να παλεύουν και για όλους τους άλλους που δεν μπόρεσαν ποτέ να συμπορεύονται-να μάχονται αλλά αρκούνται να υπομένουν, είναι αυτοί που δεν πιστεύουν σε πορείες μαζικές!
Δίκιο οι μεν! Δίκαια και οι δε! Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας!
Εκ της πεζής πραγματικότητας και των σημείων των καιρών, κρίνοντας! Κρίνοντας και από τα άπειρα παραδείγματα όλων εκείνων των επαναστατών που βολεύτηκαν, εκείνων των ταγών που διέψευσαν τις προσδοκίες των ταγμένων στις ίδιες ιδέες!
Κρίνοντας ακόμη και από τη θέση αυτού του κειμένου που σήμερα γράφεται κι αυτό επ' αφορμής και λόγω της ημέρας!
Κι ανάμεσα στις παραπάνω "κρίσεις", οι λέξεις του Robert Frost: "Ποτέ δεν τόλμησα να είμαι επαναστάτης στα νιάτα μου γιατί φοβόμουν πως έτσι θα γινόμουν συντηρητικός στα γεράματα!"

Τροφή -τα λόγια του αμερικανού ποιητή- για σκέψη και ανάλυση στις έννοιες του "επαναστάτη", του "συντηρητικού", της "τόλμης", των "νιάτων", των "γηρατιών"...
Οι αναλύσεις κι οι σκέψεις συγχρόνως με άγουν, με φέρουν... και στα σταυροδρόμια που συνάντησα έως τώρα! Στέκομαι για λίγο σε κάθε ένα από αυτά νοερά πλέον, προσπαθώντας να σταθμίσω -αν μπορούν να μπουν στο ζύγι- τα όσα σπουδαία και μη έζησα ακολουθώντας κάποιο δρόμο απ' αυτούς που κάθε φορά παρουσιάζονταν εμπρός μου!
Κι εγώ όπως και καθένας των ανθρώπων που σταυροδρόμια στη ζωή του συναντά πάρα πολλά!
Κάποιοι και με λογική ή από ένστικτο διαλέγουν την πορεία τους! Κάποιοι άλλοι, δίχως να το πολυσκεφτούν ακολουθούν εκείνο το δρόμο που απλά θέλουν, κάποιοι άλλοι μένουν μετέωροι και αμφιταλαντεύονται για ώρα πολλή, ίσως για καιρό πολύ, ίσως για μια ολόκληρη ζωή...
Και κάποιοι "άλλοι" όπως εκείνοι που ευτυχώς(!) έφυγαν εκείνες τις μέρες τους Νοέμβρη του '73, πρόλαβαν να "καταλήξουν" στον τελευταίο δρόμο τους στο σταυροδρόμι που τους έλαχε, στα μάτια όλων των υπολοίπων νικητές...

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr


Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΠΩΣ κάθε χρόνο, απ' το 1974 και μετά, επιστροφή και σήμερα 17 Νοέμβρη κι εφέτος στο Πολυτεχνείο. Στο μεγάλο αυτό Σχολείο της Λαϊκής Μνήμης και της Εθνικής Προσταγής. Εκεί όπου οι νέοι της Ελλάδας, το τετραήμερο από 14-17 Νοέμβρη του 1973 εν μέση δικτατορία, δίδαξαν πως πρέπει να αγωνίζεσαι αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ εκείνων των ημερών, λοιπόν. Στα ζεστά από μνήμες, αίμα και δάκρυα, αγώνα κι αγωνία, θρανία. Σε αναζήτηση ενός νοήματος ή και ενός νομίσματος. Τριάντα πέντε χρόνια μετά.

Θ' ΑΝΤΕΞΕΙ στο δεδομένο σημερινό κρας τεστ η ελληνική αστυνομία; Θα προστατέψει τον πολίτη χωρίς να πειράζει τα δικαιώματα του; Κυβερνητική αγωνία κι αυτή! Κι όχι μόνο!


ΦΥΛΛΟ και φτερό θα κάνουν τα οικονομικά μας, λέει, οι εκ Βρυξελλών ελεγκτές του Αλμούνια που οσονούπω καταφτάνουν. Καλώς τους κι ας αργήσανε!

ΕΚΟΜΠΟΔΕΣΑΝ οι κλωστές, μπερδέψανε στο χτένι/ κι αρρώστησε η ανυφαντού να λύνει και να δένει... Στο ρόλο της ανυφαντούς ο υπουργός των Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, βεβαίως...

ΑΠΟΤΑΣΣΕΣΑΙ την Κυβέρνηση Καραμανλή; Απεταξάμην! Και πιστεύεις στην ενότητα της παράταξης; Πιστέυω! Τι περιμένατε να απαντήσουν οι υποψήφιοι αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας στις ρητορικές ερωτήσεις, που τους τίθενται δηλαδή;

ΓΙΑ ΤΟ Εφετείο πάρε θέση Ντόρα,/ δίχως καθυστέρηση στο εδώ και τώρα! Παραλίγο να το κάνουν σύνθημα και να το φωνάξουν οι εξ Ανατολών Κρήτες νεοδημοκράτες! Ή μήπως το φώναξαν και δεν το ακούσαμε.

ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ στη μεθεπόμενη μέρα. Δεδομένος ο τίτλος. Πρωταγωνιστής ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Άγνωστο το όνομα του σκηνοθέτη. Το σενάριο πάντως έχει αρχίσει να γράφεται.

ΑΦΟΥ δεν μπορείς να κερδίσεις, πρόσεξε τουλάχιστον να μη χάσεις. Με την έννοια αυτή δεν ήταν άσχημο αποτέλεσμα το 0-0 της Εθνικής μας με την Ουκρανία. Μια ακόμα ισοπαλία, στο 1-1 αυτή τη φορά, αύριο στην έδρα της και βουρ για την Νότιο Αφρική.

ΖΟΥΜΕ σε μια όμορφη χώρα που δεν παθαίνουμε τίποτα και δεν θέλουμε να ταράζουμε και τη "ζαχαρένια" μας. Έτσι τρώμε και πίνουμε μικροί και μεγάλοι (με τις κοιλίτσες και τα όλα μας) κάνουμε και τις τσιγαριές μας και δεν βαριέσαι. Ποιός νοιάζεται που στην Ελλάδα πεθαίνουν 5 συνάνθρωποί μας τη μέρα από το κάπνισμα και κανείς απ' το νέο εμβόλιο (H1N1) 2009; Εμείς αυτό τρέμουμε! Γιατί στη Σουηδία εμβολιάζονται όλοι και εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη και δεν έχουμε κανένα νεκρό. Ακόμη δεν το περάσαμε στο σκληρό μας... δίσκο. Δεν ξέρω γιατί θυμούμαι τις πατάτες του Καποδίστρια!

ΑΠΟ ΤΟΝ καλό φίλο γιατρό πνευμονολόγο και σπουδαίο ποιητή Γρηγόρη Γεωργουδάκη η παραπάνω "πεταχτή" παρέμβαση. Ωραία ιδέα δίνεις στην Κυβέρνηση, Γρηγόρη! Θαρείς και την νοιάζει ν' αρχίζει να πουλάει εμβόλια;

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ Καραϊσκάκης ήξερε όσο κανένας άλλος να εμπνέει το θάρρος στους άνδρες του σε κάθε δύσκολη στιγμή. Μια φορά ένα παληκάρι που είχε έρθει για πρώτη φορά να πολεμήσει μαζί του, του είπε: "Τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται δύσκολα. Οι Τούρκοι είναι πολύ κοντά μας." Ο Καραϊσκάκης του είπε με χαμόγελο: "Και μεις, ωρέ, είμαστε πολύ κοντά τους!"

...Οι κρατούντες, θεωρήσαντες ότι ο λίθος εκυλήθη/ και ότι πολλοί ηθροίζοντο, φόβω εκ“ρύβησαν./ Και μισθοφόρους και τέρατα της κολάσεως/ επί τον λαόν και επί την πύλην απέστειλον./ Οιμωγαί ηκούσθησαν και το φως εσκιάζετο/ και το καταπέτασμα του Ναού εσχίσθη/ και ο σηκός εβεβηλούτο...”
Από το ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου "Χρονικό 1973".

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Εν αρχή ήν η ευαισθησία

Εν αρχή ην η ευαισθησία. Εκεί που το παλιό ελαιουργείο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ζυμβραγού, στο Δρομόνερο κινδύνευε να γίνει ένας σωρός από πέτρες και σίδερα, ήρθε ξαφνικά η σωτηρία. Το κρίμα αυτό δεν μπορεί να το σηκώσει ο τόπος! αποφάσισε μια παρέα φίλων, άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων οι περισσότεροι, που είχαν πάντα στο πιο φωτεινό διαμέρισμα του μυαλού τους τη δημιουργία ενός χώρου τέχνης, ενός πολιτισμικού εργοστασίου.
Απ’ το “έπος” στο “έργον” βέβαια, προπάντων όταν περισσεύουν οι απορίες και λείπουν οι πόροι, η απόσταση παραείναι μεγάλη. Οχι όμως και στην περίπτωσή μας. Και γιατί η παρέα του Ιωάννη Αρχοντάκη, που οι ρίζες της καταγωγής του είναι απ’ τα Ζυμβραγού, το ήθελε πολύ, μα και γιατί, πολλοί άνθρωποι εμπιστεύτηκαν το όραμά της, αφού τους έπεισε ότι η όλη προσπάθεια θα ήταν προς όφελος της τοπικής κοινωνίας. Εργο ενός ευρύτατου “εμείς”, κι όχι μόνο μιας παρέας “κουζουλών καλλιτεχνών” το “Ελαιουργείον” που ήδη λειτουργεί στο Δρομόνερο, σαν χώρος τέχνης και πολιτισμού και που φιλοξενεί απ’ τον φετινό Ιούλιο την έκθεση “Ελαίας Γη”, λοιπόν. Των κατοίκων της περιοχής, μα και των όμορων δήμων, του Κολυμβαρίου, των Βουκολιών και της Καντάνου, όπως και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων, που αγκάλιασαν την ιδέα και στηρίζουν την όλη προσπάθεια. Τίποτα δεν χάνεται, αν δεν το αφήσουμε να χαθεί. Το πρώτο, όχι όμως το μόνο, κρατούμενο!


Αυτό το λιόκαλο λιοτρίβι!

Είχα ακούσει τα καλύτερα για το Ελαιουργείον γενικά και ειδικά για τον άνθρωπο που είναι η ψυχή του τον Ιωάννη Αρχοντάκη. Ωχριούν όμως αυτά μπροστά στα όσα ιδίοις όμμασι είδα και ιδίοις ωσί άκουσα τις προάλλες σε μια επίσκεψή μου. Πολλές, πάμπολλες εύφημες μνείες θα μπορούσα να γράψω γι’ αυτό το λιόκαλο πολιτισμικό λιοτρίβι που στήθηκε στην ενδοχώρα του Νομού μας, καταμεσής σ’ ένα πέλαγος από ελιές, ανασταίνοντας μνήμες και ζωντανεύοντας όνειρα, όπως και για τον “ωραίο ως Ελληνα” γεμάτο πάθος γι’ αυτό που κάνει Ιωάννη. Για το μεράκι και την ευαισθησία των ... Ιωαννιτών που αναγκάζουν το όποιο σύμπαν να συνωμοτήσει για την επίτευξη του στόχου τους. Για τους εβδομήντα δύο εικαστικούς καλλιτέχνες που αναλύουν, στοχάζονται, οραματίζονται, δημιουργούν και καταθέτουν αποστάγματα ψυχής από τη διαδραστική τους σχέση με τον μύθο, την ιστορία, τα σύμβολα και την ίδια την αρχέγονη παρουσία της Ελιάς, που σηματοδοτεί τη Λεκάνη της Μεσογείου. Για όλους μαζί μα και για τον καθένα απ’ αυτούς ξεχωριστά.
Για το λιοζώντανο τραγούδι που δημιούργησε ο Αντώνης Βολανάκης, για παράδειγμα, ενσωματώνοντας γλώσσες ρυθμούς και μουσικά όργανα και από τις 25 μεσογειακές χώρες, στη γη των οποίων, φύεται η ελαία. Για το δέντρο των προσευχών, μια εικαστική παρέμβαση επάνω σ’ ένα δέντρο ελιάς, με αφορμή το πανάρχαιο έθιμο των τζατζάλων. Για τα μηνύματα της ειρήνης και της ευγενικής συνύπαρξης των λαών που εκπέμπει ειδικότερα η εγκατάσταση “Mediterranean oil colours” μα και γενικότερα ο όλος χώρος.
Για το καράβι της ελιάς που δημιούργησε ο Κοσμάς Λιλικάκης από σκουπίδια, παραδίδοντας μαθήματα ανακύκλωσης. Για το πάντρεμα της μυθολογίας, της ιστορίας, της λαογραφίας και της γεωγραφίας, έχοντας κουμπάρο την τέχνη, με την σύγχρονη τεχνολογία. Και βεβαίως, για το πόσο καλός δάσκαλος είναι ο Ιωάννης (φωτό).
Πού χώρος, όμως, για όλα αυτά!

Ο χώρος
σαν αποθήκη
ενέργειας


“Ο χώρος είναι αποθήκη χρόνου και η χρήση του αποθήκη ενέργειας. Στο χώρο αυτό, του Ελαιουργείου, της δημιουργίας, του αποστάγματος της ζωής τώρα συλλέγεται μεθοδικά το απόσταγμα της ευζωΐας. Στον κόσμο της πληροφορίας η τέχνη ξανασκέφτεται το ρόλο της. Στον κόσμο των ενεργών διαδραστικών χώρων επαναπροσδιορίζεται”. Απ’ τα που έχει γράψει ο διαδραστικός καλλιτέχνης Βαγγέλης Λυμπουρίδης στον ιδιαίτερα επιμελημένο 160 σελίδων κατάλογο της έκθεσης “Ελαίας Γη” παρουσιάζοντας τις εγκαταστάσεις του, τα παραπάνω.
Επιστρέφω στην θεματική περίοδο της παραγράφου ξανά και ξανά και την σκέφτομαι αυτοτελώς. “Ο χώρος είναι αποθήκη χρόνου και η χρήση του αποθήκη ενέργειας”. Ο χώρος! Ο χρόνος! Η ενέργεια! Ο χώρος! Το “Ελαιουργείον” του σήμερα που συναντά το “Ελαιουργείον” του χθες, που τοξεύει το “Ελαιουργείον του αύριο”. Ο χρόνος ! Το εδώ και τώρα που προεκτείνεται σπρώχνοντας μπροστά και πίσω, πάνω και κάτω πέρα και δώθε. Η ενέργεια! Μια αιωνόβια πολύκλωνη μνημειακή ελιά (των Βουβών, των Ρουμάτων και της Καντάνου) που αεί θάλλει, που δημιουργεί πολιτισμό ακτινοβολώντας ειρήνη.

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ο παππούς ο Γιάννης


Πάνε τρία χρόνια
που η γιαγιά Μυρσίνη
έφυγε ταξίδι
για τον ουρανό
κι ο παππούς ο Γιάννης
μόνος έχει μείνει.

Και τον τρώει η λύπη
τον παππού τον Γιάννη.
Κι όλο και κονταίνει
κι όλο και λιγναίνει.
Κι όταν βγει στο δρόμο,
μοιάζει με χαμένο
κοντορεβιθούλη
σ’ έναν κόσμο ξένο!

Κάποτε τη βλέπει
μες τα όνειρά του
και ξυπνά κεφάτος
και χαμογελάει
κι είναι σαν να έχει
ο παππούς ο Γιάννης
τη γιαγιά κοντά του…


Από τηνανέκδοτη ποιητική συλλογή(Βραβείο Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς) της Ευδοκιας Σκορδαλά Κακατσάκη "Και στη μέση η χαρά"

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis:sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

T’ AΪ ΦΙΛΙΠΠΟΥ σήμερα (σήμερα για σας που με διαβάζετε, χθες για μένα που γράφω) και όπως ξέρετε κι αν δεν το ξέρετε να το μάθετε, από αύριο άρχιζε πάλαι ποτέ η Μικρή Σαρακοστή το Σαρανταήμερο, όπως το λέγαμε. Τη σήμερον ημέρα ελάχιστοι πρέπει να την τηρούν και γι’ αυτό χρησιμοποίησα αόριστο, ενώ θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω Ενεστώτα. Το Σαρανταήμερο εξακολουθεί να ισχύει, βλέπετε.

Τ’ ΑΪ ΜΗΝΟΣ εμήνυσα και τ’ Αϊ Φιλίππ’ αυτού ‘μαι. Ο χειμώνας το έλεγε πάλαι ποτέ αυτό. Τί σημαίνει; Αν του Αϊ Μηνά δεν κάνει την εμφάνισή του ο χειμώνας σίγουρα πρέπει να την κάνει τ’ Αγίου Φιλίππου. Αν το λέει στην εποχή μας ρωτάτε; Το λέει , δεν το λέει, ποιος ακούει τους χειμώνες και τα καλοκαίρια τη σήμερον ημέρα.
ΕΝΑ ΒΗΜΑ πριν από την πανδημία της γρίπης. Και να το κάνουμε δεν χάλασε ο κόσμος. Οι πολλοί σίγουρα θα επιβιώσουν. Εστω κι αν κάποιοι απ’ αυτούς αρρωστήσουν.

ΕΝΑ ΒΗΜΑ πριν από την χρεωκοπία της χώρας. Εδώ μυρίζει... αλμουνιακό μπαρούτι για το... μαύρο πρόβατο.

ΟΧΙ ΑΛΛΑ χαστούκια, κύριοι κύριοι Αλμουνιοτρισέδες! Αφήστε τα μάγουλά μας ήσυχα τουλάχιστον για τρεις μήνες. Αφήστε τα να συνέλθουν κάπως.
ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ και κάτι; Ας είμαστε ειλικρινείς! Και να σας πω και κάτι; Ας είμαστε ειλικρινείς! Και να σας πως και κάτι; Ας είμαστε ειλικρινείς! Οχι τρεις αλλά τριάντα τρεις φορές έπρεπε να γράψω αυτές τις δύο φράσεις. Τόσες όσες τις λέει ο Δημήτρης Αβραμόπουλος σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη.

ΑΦΟΥ ΕΙΔΑΜΕ τον Αβραμόπουλο να στηρίζει τον Σαμαρά, γιατί να μην δούμε τον Ψωμιάδη να στηρίζει Ντόρα; Ολα γίνονται.

ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι ο πρωθυπουργός που δεν βαριέται να βαριέται. Οπως κάποιοι άλλοι, ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε. Σ’ αυτό συμφωνούν όλοι.

ΟΣΑ ΣΧΟΛΕΙΑ δεν κλείνουν λόγω της νέας γρίπης θα κλείσουν λόγω καταλήψεων κι όσα σχολεία δεν κλείνουν λόγω καταλήψεων θα κλείσουν λόγω της νέας γρίπης. Καλά Χριστούγεννα και ευτυχές το νέο έτος!

ΔΕΜΕΝΟ ΕΧΟΥΝ τον γάϊδαρό τους οι Ελληνες διεθνείς μας ποδοσφαιριστές στους αγώνες της εθνικής μας εναντίον της Ουκρανίας. Σε όλους τους τόνους είχαν δηλώσει πόσο δύσκολος αντίπαλος είναι η ουκρανική ομάδα.

ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ και τα γράφεις; με ρώτησε τις προάλλες που συναντηθήκαμε, φίλος γιατρός, ποιητής. Στα ποιήματα με τα οποία κλείνω τη στήλη αναφερόταν. Ολα σε τελευταία ανάλυση είναι υπόθεση... φλασιάς. Οπως και η διατύπωση μιας ιατρικής γνωμάτευσης. Η απάντησή μου.

Ο ΤΟΛΣΤΟΗ διηγόταν κάποτε σ’ ένα φιλικό του κύκλο, πως όταν βρισκόταν στην Πετρούπολη, τον είχαν σταματήσει δύο τρεις φορές ληστές στους δρόμους τη νύχτα και του άδειασαν τις τσέπες. “Και γιατί δεν είχες μαζί σου ένα πιστόλι;” τον ρώτησαν οι φίλοι του. Ο Τολστόη τους απάντησε: “Τί να το κάνω; θα μου το έπαιρναν κι αυτό!”

“Σ’ εκείνο το προγονικό δάνειο/ απόστημα οι τόκοι ρέουν εντός μου/ Οσο κι αν μπήγω το μαχαίρι να καθαρίσω τα τοιχώματα/ εκείνοι καλπάζουν στα ύψη/ Σαθρά και τα θεμέλια του οίκου που χρεώθηκα/ Οι τοκογλύφοι καραδοκούν μέσα από τις ρωγμές/ Οσφραινόμενοι/ Το κενό που χάσκει ανυπεράσπιστο”
Το ποίημα "Μελύδριον" της Ελένης Διαμαντοπούλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr


ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αν δεν το ξέρατε σήμερα. (Σήμερα για σας, που με διαβάζετε, αύριο για μένα, βέβαια!) Πες τα, Χρυσόστομε, λοιπόν!

ΑΜ’ ΕΠΟΣ, αμ’ έργον! Ανοίγω τον υπολογιστή, πηγαίνω σε μια από τις ενημερωτικές ιστοσελίδες, έχω δίπλα μου την εφημερίδα, αναμαζώνω τα σύνεργά μου, μολύβι, ξύστρα, γόμα, χαρτί, ξύνω το μολύβι μου (τι ιεροτελεστία κι αυτή!), από κάπου πρέπει να ξεκινήσω, δεν πρέπει;

ΟΛΑ, ωστόσο, ένα κουβάρι στο μυαλό μου. Ο εξ Ευρώπης λογαριασμός που θα πρέπε λέει να πληρώσουμε το δίχως άλλο, ο γαλάζιος εμφύλιος, η ανεργία που θερίζει, τα σύννεφα που προμηνύουν βροχή έξω, μια φράση που μου είπανε, κι άλλα, κι άλλα πολλά ων ουκ έστι αριθμός. Από κάπου όμως πρέπει ν' αρχίσω, δεν πρέπει;

ΝΑ ΟΜΩΣ που άρχισα κιόλας, να που ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μεγάλη η χάρη του, με βοήθησε ν' αρχίσω, το "πες τα, Χρυσόστομε" ήταν που μου έδωσε τη φόρα, το κουβάρι, πάντως, μένει στο μυαλό μου αξετύλιχτο.

ΚΟΙΤΑΖΩ, ωστόσο, το ρολόι μου, έχουν περάσει 20 λεπτά κιόλας από τότε που άρχισα να γράφω, από το "φίλες και φίλοι καλημέρα", και πρέπει να κάνω μια στάση να ξαναξύσω το μολύβι μου και ξύνοντάς το να σκεφτώ για τη συνέχεια. Αμ’ έπος και...

ΕΝΤΑΞΕΙ, το έξυσα, έξω έχει κιόλας αρχίσει να ψιλοβρέχει, μια βροχή ήσυχη (σαν κοπελιά της δεκαετίας του 1960, η συμπεριφορά της) ωστόσο απόφαση για τη συνέχεια δεν έχω πάρει.


Ν' ΑΡΧΙΣΩ, επιτέλους, να ξετυλίγω το σημερινό κουβάρι ή να μην αρχίσω; Κι αν αρχίσω, από που ν' αρχίσω;ΤΙ ΝΑ ΠΩ πρώτο και τι δεύτερο, ποιο να πιάσω και ποιο ν' αφήσω; Τι δίλημμα κι αυτό, Θεέ μου.

ΔΟΞΑ τω Θεώ πάντων ένεκεν. Αυτή η φράση ήταν, διάβασα,η αγαπημένη φράση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

ΔΟΞΑ τω Θεώ πάντων ένεκεν, δόξα τω Θεώ για όλα, δηλαδή. Ακόμα κι όταν τον ξόριζαν και τον ξαναξόριζαν, ακόμα και όταν πέθαινε στην τελευταία εξορία απ΄τις κακουχίες, αυτός την ίδια φράση επαναλάμβανε.

ΠΑΛΙ άφησα το κουβάρι στη θέση του, η μία απ' τις δύο κόλλες που πρέπει να γεμίσω για να συμπληρωθεί η στήλη έχει εδώ και 14 αράδες φουλάρει, μένει δε μένει ένα πεταχτό, αν λάβω υπόψη μου ότι πρέπει ν' αφήσω χώρο για το ιστορικό ανέκδοτο και το ποίημα, για τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, αποφάσισα ήδη γράφοντας το τρίτο "πεταχτό". Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν!

ΤΖΑΜΠΑ άνοιξα τον υπολογιστή σήμερα! Άδικα είχα μπροστά μου την εφημερίδα. Ανέμου και καλέ μου πήγε το σημερινό κουβάρι! Ας πάει και το παλιάμπελο.

ΟΤΑΝ ο Ντοστογιέφσκι ήταν στα κάτεργα ένας θαυμαστής του τού έγραψε ένα ποίημα που έλεγε πόσο τυχεροί ήταν οι συγκατάδικοί του που τους δίδασκε πολλά πράγματα. Ο Ντοστογιέφσκι το διάβασε και του έγραψε αφού τον επαίνεσε για το ταλέντο του ότι δεν υπήρξε δάσκαλος των συγκαταδίκων του, αλλά ταπεινός μαθητής των.

“Δική μου πατρίδα/ οι κοινότητες των αστέγων/ και τα στρατόπεδα/ των αγνοημένων. / Στα φανάρια/ πλένω τα τζάμια./ Δεν έχω όνομα./ Δεν ξέρω τι σημαίνει/ μητέρα./ Ο πατέρας με χτυπάει./ Κι εγώ ήθελα πάντα/ να μάθω γράμματα.”
Το ποίημα "Στοιχεία ταυτότητας" της Αιμιλίας Παπαβασιλείου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ σαν να μη σου χρειάζονται χρήματα. Να αγαπάς σαν να μην σε έχουν πληγώσει ποτέ. Να τραγουδάς και να χορεύεις σαν να μη σε παρακολουθεί κανείς. Να ζεις σαν να είναι ο παράδεισος στη γη. Ωραίες συμβουλές, δεν λέω. Φτάνει, βέβαια να έχεις λυμένα κάποια βασικά, με πρώτα αυτά της υγείας και της εργασίας, ζητήματα.

ΥΓΕΙΑ να υπάρχει! Δεν αντιλέγω. Να υπάρχει όμως και τύχη. Εχαιραν άκρας υγείας κι εκείνοι στον Τιτανικό. Δεν είχαν όμως τύχη και πήγαν... άναυλοι.

ΚΑΙ ΘΕΜΑ τύχης είναι να βρει δουλειά ένας άνεργος στη σημερινή Ελλάδα. Ποιος έχασε την τύχη του για να την βρει ο άλλος!

ΘΕΤΙΚΟ, ΛΕΕΙ το αποτέλεσμα στο μέχρι τώρα έργο της Κυβέρνησης. Κι ας έλειπαν οι γενικοί γραμματείς. Ή μάλλον γιατί έλειπαν οι γενικοί γραμματείς. Ή μάλλον γιατί έλειπαν οι γενικοί γραμματείς και δεν έχουν κάνει ακόμα την εμφάνισή τους οι Φαρισαίοι.

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ. Ο πρωθυπουργός μίλησε για θετικό έργο τον πρώτο μήνα διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ. Για να δούμε όμως τί θα πούνε και οι δημοσκοπήσεις. Βήμα δεν μπορούμε να κάνουμε στην Ελλάδα χωρίς αυτές.

ΤΙ ΚΑΛΑ που ήταν στην Αντιπολίτευση! Να δουλεύει ο χρόνος για σένα κι όχι εσύ για τον χρόνο. Μανία, βρε παιδί μου κι εσύ, να γίνεις Κυβέρνηση!

ΣΕ ΑΥΣΤΗΡΗ επιτήρηση έβαλαν ο... Αλμούνινηδες και οι... Τρισέδες την Ελλάδα. Θα μας κόψουν, λένε, το νερό και θα ξεραθούν τα λάχανα. Σε τα μας, τώρα; Σε τα μας;
ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ Πράσινους συναντήθηκε, λέει, εκπροσωπώντας το ΠΑΣΟΚ ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Σπύρος Βούγιας. Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Τα παιδιά του ΠΑΣΟΚ ή τα παιδιά των Οικολόγων;
ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ εις τη Νου Δου τραβούσε μπρος η Ντόρα/ μα ο Αντώνης τώρα δα της έκοψε τη φόρα. Με το που βγήκαν στο γυαλί πιασμένοι χέρι χέρι, που λέει ο λόγος, ο Σαμαράς με τον Αβραμόπουλο για να αναγγείλουν την συνεργασία τους, ατάκα κι επιτόπου μου ‘στειλε τη μαντινάδα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Αμεση αντίδραση.

ΑΛΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ τους λαγούς και άλλοι τα κουνέλια στη Νέα Δημοκρατία. Είναι, όμως, οι λαγοί λαγοί και τα κουνέλια κουνέλια;

ΤΣΙΝ, ΤΣΕΝ, ΤΣΑΝ, τσουν, τσον. Τσεν, τσαν, τσουν, τσον, τσιν. Τσαν, τσουν, τσον, τσιν, τσεν. Συνεχίστε. Σχηματίστε τις δύο επόμενες προτάσεις.

ΟΤΑΝ Ο ΜΕΓΑΣ Κωνσταντίνος αποφάσισε λέει, να κάμει τη νέα του πρωτεύουσα, δεν διάλεξε αμέσως το Βυζάντιο, αλλά την Τροία, την πόλη του Αινεία, ο οποίος, όπως λέει η παράδοση, είχε έρθει από κει στην Ιταλία και θεμελίωσε τη Ρώμη. Ενώ, όμως, βρισκόταν στην Τροία και ρύθμιζε τα όρια της μελλοντικής πόλης, κάποιος Αγιος παρουσιάστηκε στον ύπνο του και τον προέτρεψε να διαλέξει μια άλλη τοποθεσία για πρωτεύουσα. Μετά από αυτό ο Κωνσταντίνος διάλεξε τελικά το Βυζάντιο.

“Πίσω απ’ την αστραφτερή όψη του ήλιου, διακρίνω την περιπλάνηση του φωτός/ κάθε φορά που προσπαθώ/ την ερημιά της νύχτας να διασχίσω./ Είναι η συμπαντική αιθρία που κρατάει/ τ’ όραμα της λύτρωσης του κόσμου,/ από την άβυσσο του άψυχου κόσμου,/ μα ωστόσο, είναι όραμα μονάχα,/ δίχως η λάμψη του ευοίωνου φωτός/ στην υπέρτατη δύναμή της να ελπίζει”
Το ποίημα “Πίσω απ’ τον ήλιο” της Αλεξάνδρας Βαΐτση- Βάκρου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!



>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

Απ’ τα ψιλά...

"Δεν ξέρω τι ακριβώς να σκεφτώ αλλά εξακολουθώ να το σκέφτομαι..."
Να, κάτι τέτοια, όπως και το παραπάνω εκστομίζω κάποιες φορές και παίρνουν τα μυαλά μου αέρα! Νιώθω ενός είδους αναζωογόνηση και μια πρωτόγνωρη ευεξία λες και η όποια "εξυπνάδα" αναγραφεί στην οθόνη του υπολογιστή, έχει μια ιδιάζουσα "βαρύτητα" που με ωθεί να συνεχίσω να υπογράφω δημόσια τις όποιες σκέψεις μου!
Επανέρχομαι όμως σε αυτήν την πρώτη εισαγωγική αράδα, η οποία, σίγουρα -τώρα που την ξαναβλέπω- προέρχεται από την είδηση που αντίκρυσα στα "ψιλά" κάποιας κυβερνοεφημερίδας κι ενώ έπινα τον... δεύτερο πρωινό καφέ μου! Μοιάζει να προέρχεται αποκλειστικά από αυτήν και από την επιμονή μου να θέλω και να προσπαθώ να την αποβάλλω από το μυαλό μου, ξέροντας μάλιστα και το γιατί!
"Από το βράχο της Ακρόπολης έπεσε σήμερα στις 10:10 το πρωί 25χρονος αλλοδαπός, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο νεαρός πήρε φόρα και πήδηξε από το βράχο, γι' αυτό ως πιθανότερη αιτία εξετάζεται από την αστυνομία η αυτοκτονία, ενώ τα στοιχεία του θύματος δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά".
Προσπαθώ να αποβάλω από το μυαλό μου την όλη εικόνα του νεαρού 25χρονου αλλοδαπού καθώς "έπαιρνε φόρα" για να δώσει ένα... τέλος!
Προσπαθώ να εξοστρακίσω όλες τις σκέψεις που γεννούνται από την ίδια του την πράξη, από τη γεννεσιουργό της αιτία!
Την σκέψη ότι "...πήρε φόρα και πήδηξε από το βράχο της Ακρόπολης" όταν εγώ τέλειωνα τον πρώτο καφέ μου καθώς οδηγούσα!
Την σκέψη ότι στις 10:10 το πρωί όταν έψαχνα θέση για πάρκινγκ, αγχωμένος που δεν μπορούσα να βρω, εκείνος έχανε τη ζωή του!
Σκέψεις όπως αυτές τις παραπάνω κι όπως και άλλες που σχεδόν καθημερινά περνούν κι εκείνες στα... ψιλά!

Υπάρχουν άπειρες φορές που έχω βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση, αυτήν που θέλοντας να εξηγήσω ή απλά να σχολιάσω μια είδηση -κάτι που συνέβη και πλέον έχει πάρει τη θέση του ως γεγονός στην Ιστορία- αδυνατώ, διότι "συναντώ" εκατοντάδες επεξηγήσεις που μοιάζουν ανώφελες τελικά...


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΟ ΠΡΩΤΟ πράγμα που κάνω με το που ξυπνώ κάθε πρωί είναι να κοιτάξω έξω απ' το παράθυρό μου. Κάθε μέρα άλλο τοπίο που μου λέει καλημέρα. Κάθε μέρα ένας άλλος πινάκας με τα ίδια υλικά.
Διάφανο το χθεσινό πρωινό. Ανέφελος ο ουρανός. Ωραίος σίγουρα ο νοεμβριανός ήλιος που αναμένονταν.

Εκεί που περίμενε να κάνει ένα υγιεινό περίπατο η Ντόρα Μπακογιάννη της προέκυψε ντέρμπι ο αγώνας της για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας με τον Αντώνη Σαμαρά. Σκληρό καρύδι ο Μεσσήνιος. Για να δούμε τι θα μας πούνε και οι μετασυνεδριακές δημοσκοπήσεις.

ΣΑΝ ΤΑΥΡΟΣ εν υαλοπωλείω είχε μπει στο παιχνίδι της διαδοχής που παίχτηκε στο ΠΑΣΟΚ, πριν από δύο χρόνια ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Το θυμάστε; Το θυμούμαστε θα μου πείτε όλοι. Άσχετο. Σχετικό. Πάντως η Κρήτη από τη μία άκρη μέχρι την άλλη στην μεγάλη της πλειοψηφία στηρίζει Ντόρα. Ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση. Καλλιά να 'ναι μια "χωριανή" μας στα πράγματα.

ΔΕΝ ΘΑ σας ξαναστείλουμε ψεύτικα στοιχεία... Δεν θα σας ξαναστείλουμε ψεύτικα στοιχεία... Δεν θα σας ξαναστείλουμε ψεύτικα στοιχεία... Δεν θα σας ξαναστείλουμε ψεύτικα στοιχεία... 'Εντεκα εκατομμύρια διακόσιες χιλιάδες περίπου φορές έβαλε ο Χοακίμ Αλμούνια τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου να γράψει, σαν πρώτη τιμωρία, την παραπάνω φράση. Για λογαριασμό όλων των κατοικούντων και παρεπιδημούντων αυτήν την χώρα. Πονηρός ο Φράγκος; Σιγά που θα το γράψει ο δικός μας!

ΔΕΝ της έκατσε τελικά της Κατσέλη κι έστειλαν τον Ανωμερίτη να φέρει τα κάτω πάνω στο Λιμάνι. Αν δεν τα καταφέρει θα στείλουν το βαρύ πυροβολικό με την απειλή να κάνει τον Πειραιά Πεκίνο!

ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΑ χρόνια θα χρεωκοπήσουν τα ταμεία, σύμφωνα, λέει, με τις έρευνες. Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι τότε!

ΠΡΟΒΛΕΨΗ. Εφέτος το πρωτάθλημα θα το πάρει ο Παναθηναϊκός. Είναι που πρέπει να 'χουμε ολική επαναφορά του πράσινου χρώματος.

ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ αυτού "ΕΝ ΝΙΠΠΩ". Για ένα ακόμα ιστολόγιό μου, που βγήκε από προχθές, ύστερα από κάποιους πειραματισμούς, στο Διαδίκτυο, ο λόγος. Όσοι Νιππιανοί και φίλοι του Νίππους, επισκεφτείτε τo. (http://ennippo.blogspot.com)

ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΜΑΙ, εμβολιαζόμουν, εμβολιάστηκα, θα εμβολιάζομαι, θα εμβολιαστώ, έχω εμβολιαστεί, είχα εμβολιαστεί, θα έχω εμβολιαστεί. Οι χρόνοι του ρήματος στην οριστική. Η υποτακτική και η προστακτική δεν παίζουν.

Ο ΓΑΛΛΟΣ συγγραφέας Μπαλζάκ είχε τόσο πλούσια φαντασία ώστε, έβλεπε με τα μάτια του ό,τι του περνούσε από το μυαλό. Έτσι μην μπορώντας να στολίσει το σπίτι του με τα έργα τέχνης που ποθούσε, ξεγελούσε τον εαυτό του, ότι τα είχε δικά του, σημειώνοντας τον τίτλο τους στο κάθε μέρος όπου θα τα τοποθετούσαν, αν τα αποκτούσε. Έτσι, μπαίνοντας κανείς στο σπίτι του έβλεπε γραμμένο με μολύβι στους γυμνούς τοίχους: "Ο Δαυίδ του Μιχαήλ Αγγέλου", "ο Ερμής του Πραξιτέλη", "Η Τζοκόντα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι" κ.τ.λ.

“Η κυρία Π. λέει στο σκυλάκι της./ -Πότε θα γίνεις άνθρωπος, ε;/ Γιατί δεν έρχεσαι αμέσως όταν σε φωνάζω;/ Όσο μεγαλώνεις γίνεσαι ένα γαϊδούρι./ Ο Χάτιν από την αντικρινή οικοδομή κοιτάζει και χαμογελά./ Πικρά χαμογελά.”
Το ποίημα "Η κυρία Π." της Μαρινέλλας Βλαχάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Άρωμα Ελλάδας στο Περού

Αν όλοι όσοι συμμετέχουν της ελληνικής παιδείας, για να θυμηθούμε τον Ισοκράτη, θεωρούνται Έλληνες, τότε σίγουρα μπορούμε να θεωρήσουμε ότι έιναι ελληνάκια τα παιδιά που βλέπουμε στη φωτογραφία ν’ ανεμίζουν, φορώντας γαλανόλευκες, με μία ρίγα κόκκινη, στολές, τα ζωγραφισμένα με μαρκαδόρο ελληνικά σημαιάκια. Για νήπια ενός σχολείου μιας φτωχικής γειτονιάς της Λίμας του Περού, που έχει υιοθετήσει από το 2009 η Ελλάδα, πρόκειται. Το επισκέφτηκε, όπως διαβάζω στο σχετικό κείμενο που βρήκα στο Διαδίκτυο (www.nooz.gr), με αφορμή την 28η Οκτωβρίου ο Έλληνας πρέσβης στο Περού, Γιάννης Παπαδόπουλος, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη. “Πάνω από 200 νήπια με γαλανόλευκες σημαίες υποδέχτηκαν θερμά τους Έλληνες επισκέπτες, ενώ ετοίμασαν και μια ειδική γιορτή με άρωμα Ελλάδας.” “Είναι υπέροχο ν’ ακούς από τόσα παιδάκια να σε χαιρετούν στα ελληνικά, να κρατούν ελληνικές σημαίες τις οποίες τα ίδια τα παιδιά έφτιαξαν, να ακούς τον εθνικό μας ύμνο, να τρέχουν να σε αγκαλιάσουν, να δείχνουν την αγάπη τους”, δήλωσε μεταξύ των άλλων στο συνεργάτη του ΑΠΕ-ΜΠΕ Δημήτρη Παρούση, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω πραγματοποιεί εδώ και τρία χρόνια το γύρο του κόσμου, αναζητώντας “χαμένους” Έλληνες. Παλιούς Έλληνες που όπως τους “Ποσειδωνιάτας” του Κωνσταντίνου Καβάφη, την γλώσσα την ελληνική “εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι/ με Τυρρηνούς και με Λατίνους, κι άλλους ξένους.” Μα και καινούργιους “Έλληνες”, όπως τα νηπιάκια του Σαν Χουάν Ντε Λουρικάνσο, της Λίμας του Περού, που συμμετέχουν της ελληνικής παιδείας...
Ακριβώς γιατί “σ’ αυτή τη γειτονιά η Ελλάδα ζει πια μέσα σ’ όλες τις φαμίλιες, αφού χρόνια τώρα τα παιδιά από τα πρώτα τους χρόνια στο σχολείο, μαθαίνουν ότι οι Έλληνες είσαστε σαν αδέρφια μας”, όπως μας είπε η διευθύντρια του σχολείου Ofinda Florentina Yasquez Pojas στον Δημήτρη Παρούση.

Ο δρόμος του να βρισκόμαστε (1)

“Φιλοξενία και φιλότιμο στο Νίππος Αποκορώνου”, ήταν ο τίτλος που έβαλε ο, και καλός φίλος, συνεργάτης της εφημερίδας μας, Γιάννης Η. Κάκανος στο εξαιρετικό ρεπορτάζ που έγραψε στο προχθεσινό φύλλο για την συνεστίαση που οργάνωσε την περασμένη Πέμπτη, 5 Νοεμβρίου ο Σύλλογος Γυναικών Νίππους “Περβολίτσια” στην παραδοσιακή ταβέρνα του χωριού “Ιπποκορώνιον”. Εγώ, ως γέννημα θρέμμα νιππιανός, ωστόσο, ξέροντας πρόσωπα και πράγματα, θα ‘βαζα κάποιον άλλον. “Οι γυναίκες του Νίππους δείχνουν τον δρόμο”, για παράδειγμα, ή κάποιον άλλον παρεμφερή. Τον δρόμο της ευθύνης για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του τόπου μας. Τον δρόμο της συλλογικής δράσης και όχι της μεμψίμοιρης προσέγγισης. Τον δρόμο της ενεργούς βίωσης και όχι της παθητικής αναβίωσης. Τον δρόμο του να βρισκόμαστε κι όχι του να χανόμαστε... Όχι μόνο με την περί ης ο λόγος συνεστίαση, βεβαίως, στην οποία περίσσεψαν το όντι η φιλόξενη διάθεση και η φιλότιμη προσπάθεια, αλλά και με την όλη δραστηριότητα τους που ξεκίνησε πριν από οχτώ περίπου μήνες, ταράζοντας τα όποια λιμνάζοντα ύδατα. Και βεβαίως και με όλα τα άλλα που το θηλυκό νιππιανό μυαλό, γεννά. Καλή συνέχεια!

Ο δρόμος του να βρισκόμαστε (2)




“Καλλιά ντου είν’ να μην τον δω στο Νίππος ν’ ανεβαίνει/ για δεν κατέει στσι στροφές είντα τον περιμένει”. Συγκίνηση, σχεδόν μέχρι δακρύων, όταν ένα νιππιανάκι, ο νεαρός μαθητευόμενος λυράρης Σήφης Νικολακάκης τραγούδησε στην περί ης ο λόγος και στην προηγούμενη εύφημη μνεία συνεστίαση, αυτήν τη μαντινάδα. Συγκίνηση σχεδόν μέχρι δακρύων όμως, όταν και οι άλλοι μαθητευόμενοι λυράρηδες και λαγουτιέρηδες, όπως και οι χορευτές και οι χορεύτριες των “Ακριτών”, έδειξαν δείγματα της προόδου που έχουν κάνει. Με τη βοήθεια του Γιώργου Ξεπαπαδάκη και του Γιώργου Βιζυριανάκη και κάτω απ’ τα αγαπητικά άγρυπνα βλέμματα του δασκάλου τους, του Βαγγέλη Μπραουδάκη και του προέδρου του Συλλόγου “Ακρίτες” (και ιδιοκτήτη της ταβέρνας “Ιπποκορώνιον”) Παντελή Καπαρουδάκη. Και βεβαίως όταν η πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών, η ξαδέρφη μου η Εύη, που επέστρεψε ύστερα από 45 χρόνια απουσίας, 10 στην Αθήνα και 35 στο Παρίσι, στο Νίππος των παιδικών της (μας) χρόνων, μίλησε για διατήρηση των παραδόσεων, των ηθών και των εθίμων, για αλληλεγύη μεταξύ των μελών και των κατοίκων του χωριού, για στόχους και όνειρα... Ποιός είπε ότι τα όποια Παρίσια μπορούν να αλώσουν την κρητική ψυχή; Και ποιός είπε ότι δεν κρατούμε αντισκάρι στην παγκοσμιοποίηση; Με πρώτες τις γυναίκες, βεβαίως!

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕ

Γράφει ο Σταμ.Α. Αποστολάκης

Και τώρα ένα παιδικό χαμόγελο στο μέλλον της ύπαρξής μας:
Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη: “Το νησί που ταξίδευε” Αθήνα 2009, σχ. 21Χ27, σ. πλούσια εικονογρ. από την Λιάνα Δενεζάκη
Χαιρόμαστε το πλούσιο χαμόγελο της δημιουργού του παραμυθιού: “Το νησί που ταξίδευε” γιατί το μεταφέρει στις θαυμάσια οργανωμένες σελίδες του ωραίου και συναρπαστικού αυτού παραμυθιού.


Η κ. Ευδοκία γράφει σελίδα ανεξίτηλη στην Παιδική Λογοτεχνία μας. Την μια με “το σουραύλι της καρδιάς της” την άλλη με “τ’ αστέρι [που] πέφτει στη γη” , την παράλλη με τον “Βασιλιά των ονείρων της” που σέρνει ακολουθία του το “Με λένε Ελπίδα”, τον “Ευτύχη και το Ουράνιο Τόξο” και το “Να σ’ αγαπούν και ν’ αγαπάς” δηλ. μια ολάκερη παιδική βιβλιοθήκη, που ψυχαγωγεί, διδάσκει, μοσχοβολά ομορφιά και καλωσύνη, σφιχτοδένει τις σχέσεις του παιδιού με τη φύση, δυναμώνει την αδελφική αγάπη, απαραίτητα μηνύματα για μια υγιέστατη παιδική ψυχή.
Ευδοκία, να ‘σαι καλά και ποτέ να μη λείψει η αστραφτερή καλοσύνη της ψυχής σου! Συγχαρητήρια και στην εικονογράφο σου την κ. Λιάνα Δενεζάκη που έχει το ταλέντο να κάνει τον χαρισματικό σου λόγο, μαγική εικόνα. Να ‘στε καλά και να συνεχίσετε το έργο σας!
***

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


ΤΑ ΠΡΩΤΑ χιόνια πέσανε όπως και κάθε χρόνο/ πάνω στα Όρη τα Λευκά στέσανε πάλι θρόνο! Από τον και μαντιναδολόγο της στήλης, τον Ηλία Σταματάκη, η μαντινάδα. Σαν συνέχεια ή μάλλον σαν σχόλιο στα που έγραψα, προχθές, στα τρία πρώτα "πεταχτά".

ΤΑΔΕ έφη Αλμούνια, τη μία μέρα. Τάδε έφη Αλμούνια την άλλη. Τάδε έφη Αλμούνια την παράλλη. Ούτε ο Ζαρατούστρα του Νίτσε να ήταν. Αμάν πια, μας κούφανε με τις δυσοίωνες προβλέψεις του για την οικονομία μας και τις κόντρα παρατητήσεις του. Τι τον κόφτει;

ΠΡΙΝ από 45 τόσα χρόνια ούτε κατά διάνοιαν υπήρχε περίπτωση να συντάξει η όποια ελληνική κυβέρνηση προϋπολογισμό. Από δωδεκατημόριο σε δωδεκατημόριο πηγαίναμε. Με την έννοια αυτή έχουμε κάνει θεαματικές προόδους.

ΕΛΛΑΔΑ χώρα των δανεικών. Ελλάδα χώρα των ιδανικών. Ελλάδα χώρα των ιδανικών δανεικών. Κυρίως αυτό.

ΠΟΙΑ είναι τα ιδανικά δανεικά; Τα δανεικά κι αγύριστα βεβαίως, βεβαίως. Μ΄αυτά πορευόμαστε απ' το 1821 μέχρι σήμερα στη λεωφόρο των δανεικών ιδανικών.

ΚΙ ΟΜΩΣ στη δημοκρατία όλοι δικαιούνται να ομιλούν. Με την έννοια αυτή δικαιούται και ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας να κάνει λόγο για λογιστικά τερτίπια. Κι ας έριξε το κόμμα του το καράβι στην ξερά.

Ο ΑΓΩΝΑΣ μεταξύ Ντόρας Μπακογιάννη - Αντώνη Σαμαρά συνεχίζεται με την παρουσία όλο και λιγότερων θεατών. Συνεχίζεται πάντως. Για να μη νομίζετε ότι διακόπηκε.

ΤΟ ΔΙΚΙΟ του ο εργαζόμενος μπορεί να το διεκδικήσει (λέμε τώρα) χρησιμοποιώντας το όπλο της απεργίας. Μπορεί, όμως να διεκδικήσει το δίκιο του και ο άνεργος; Και με ποιο όπλο; Ή μήπως αυτός δεν έχει δίκιο;

ΑΙ ΕΚΤΑΚΤΟΙ περιστάσεις γεννώσι τας εκτάκτους φύσεις και αι συνήθεις τας συνήθεις. Αλλοίμονον δε εις τον άνθρωπον της γαλήνης, όστις εγεννήθη εν τρικυμία. Και εις τον άνθρωπον της τρικυμίας, όστις εγεννήθη εν γαλήνη. Ο πρώτος ασφυκτιά, ο δεύτερος πνίγεται". Από τη "Χρυσή Διαθήκη" του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ Μιχαήλ και Γαβριήλ αύριο, τ' Αγίου Νεκταρίου μεθαύριο. Χρόνια πολλά, λοιπόν, σ' όλους όσοι και όσες γιορτάζουν. Στους Μιχάληδες και τις Μιχαέλες, στους Γαβρίληδες και στις Γαβριέλες, στου Άγγελους και στις Αγγέλες, στους Νεκτάριους και στις Νεκταρίες. Δεν είναι και λίγοι, ζωή να 'χουν. Στρατός ολόκληρος!

ΚΑΘΕ βράδυ ο όσιος Ησύχιος ήταν πολύ κουρασμένος. Όταν τον ρώτησε ο ηγούμενος από πού προέρχεται η κούραση, απάντησε: "Έχω τόσες εργασίες να κάμω κάθε μέρα. Έχω δύο γεράκια που πρέπει να τα τιθασσεύσω, δύο λαγούς που πρέπει να τους γυμνάζω, ένα δράκοντα που πρέπει να φυλάγω, ένα λιοντάρι που πρέπει καθημερινά να μάχομαι κι έναν άρρωστο που πρέπει να περιποιούμαι." "Τι σημαίνουν όλ' αυτά;" τον ρώτησε ο ηγούμενος. Ο Ησύχιος απάντησε: "Τα δύο γεράκια είναι τα μάτια μου που πρέπει να τα φυλάγω για να μην δουν κανένα κακό. Οι δύο λαγοί είναι τα πόδια μου που πρέπει να τα κρατώ για να μην πάρουν τον δρόμο της αμαρτίας. Ο δράκοντας είναι η γλώσσα μου που πρέπει διαρκώς να την δεσμεύω. Το λιοντάρι είναι η καρδιά μου που πρέπει μ' αυτήν να μάχομαι κι ο άρρωστος είναι το σώμα μου που πρέπει να το φροντίζω και να το περιποιούμαι γιατί εκεί κατοικεί η ψυχή μου".

“... Έψαξα τους προγόνους μου σ' άλλους αιώνες./ Η πρωινή βροχή θυμήθηκε τραγούδια/ που λέγανε ύστερα' από τη σπορά./ Υπάρχουν ακόμη τα τύμπανα του καλαματιανού χορού./ Υπάρχουν ακόμη τα τύμπανα που χωρίζουν τους ανθρώπους/ σε ζωντανούς και σε νεκρούς.”.
Απ' το ποίημα "Ομοταξίες" του Γιάννη Φίλη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΠΙ ΚΑΛΟΥ κοπίαζε ωσότου είσαι νέος/ για να μην το μετανοείς στα υστερνά ματαίως. Από τον τοίχο μιας ταβέρνας, κατά Παζινό μεριά, στη στήλη, κατόπιν προτροπής μιας καλής μου φίλης. Προς τους κάθε είδους ναυτιλλομένους η οδηγία. Βεβαίως και προς τους νέους καπεταναίους του κυβερνητικού σκάφους.

ΑΛΛΟΣ ΚΑΙΡΟΣ προχθές, άλλος χθες, άλλος σήμερα. Για να δούμε αύριο. Θα σταθεροποιηθεί η κατάσταση, ν' αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αν θα βγούμε στις ελιές. Τώρα και να βγούμε τί θα βρούμε; Ο,τι άφησαν οι δάκοι...

ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΥΨΗΛΟΥ κινδύνου η Ελλάδα! Εκεί την έβαλε ο Αλμούνια. Δίπλα δίπλα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ισπανία πάντως. Κανένα πρόβλημα. Καλή παρέα και καλό κρασί.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ, τί θα δούμε... Να δούμε αν για παράδειγμα, ας μου επιτραπεί πάλι η έκφραση, της ξανακάτσει της Κατσέλη. Παραείναι άγρια τα πράγματα στο Μεγάλο Λιμάνι με τους Κινέζους.

ΤΣΙΝ, τσεν, λου, εν, μιγκ, πιγκ, σταν, κεντ, πουν, τσουν, λεκ... Κινέζικα προς μετάφραση. Για να δούμε τί θα κάνει και ο Ανωμερίτης.

ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΔΕΝ θα κάμει και μάλιστα στην ώρα του προϋπολογισμού ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Εδώ είναι Ελλάδα. Και προϋπολογισμούς κάνουμε, και τους κύκλους τετραγωνίζουμε, και τα τετράγωνα κυκλώνουμε... Ολα τα σφάζουμε, όλα τα μαχαιρώνουμε...

ΕΝΑΣ ΕΝΑΣ σκάνε σιγά σιγά μύτη οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων. Καλώς τους κι ας αργήσανε!

ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ των Τεσσάρων έγινε ήδη μυθιστόρημα των Τριών. Ο εκ των συγγραφέων του Δημήτριος Αβραμόπουλος απεχώρησε για να επανέλθει δριμύτερος, εάν και εφόσον του το επιτρέψουν οι περιστάσεις.

ΚΙ ΟΜΩΣ το αουτσάιντερ νίκησε! Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης με ποσοστό 60% εξελέγη αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Τί νοεμβριανό όνειρο κι αυτό!

ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ μέρες έγιναν 20 οι αναγνώστες του Ιστολογίου μου. Ωρες είναι να φτιάξουν "στα πεταχτά" και Σύλλογο, μου είπε εμφανώς δουλεύοντάς με. Μωρέ τί ήθελα και σου το είπα, Γιώργη!

ΕΔΩ ΝΙΚΗΣΑΜΕ τη Μπενφίκα, δε θα νικήσουμε την Μπάτε Μπορίσοφ; Ρητορική η ερώτηση του γνωστού Αεκτζή γείτονά μου. Λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας της ομάδας μας.

Ο ΚΙΝΕΖΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Λιου - Τσε - Κιάνγκ δεν έδινε καμιά σημασία στην εξωτερική του εμφάνιση και ντυνόταν πάντα φτωχικά. Ενας φίλος του τού είπε μια μέρα: "Μα γιατί ντύνεσαι έτσι σαν τον πιο άσημο των ανθρώπων;" - "Δεν αξίζει τον κόπο να ντύνομαι πλούσια, γιατί όλοι εδώ γνωρίζουν ποιός είμαι", απάντησε ο φιλόσοφος. Υστερα από καιρό, όταν συναντήθηκαν σε μια μακρινή πόλη ο φίλος του τού έκανε την ίδια παρατήρηση. "Δεν αξίζει πάλι τον κόπο να ντύνομαι πλούσια, γιατί κανένας εδώ δεν με γνωρίζει" απάντησε ο φίλοσοφος.

“... Καλιγώνω την περηφάνια μου/ για να μην ματώνουν τα πέλματά της/ και ξαπλώνω σε λέξεις μαχαίρια/ για να απολαύσω τα δαχτυλίδια του Ζόφου/ Τα μεσημέρια χορεύω/ στο λαιμό μιας κρούστας παράπονου./ Για λόγους κατασκοπείας/ μου κλέψανε τα φρύδια/ και άφησαν ρωγμές/ στις αστραπές του μέλλοντός μου”.
Από το ποίημα του Πότη Κατράκη “Δαχτυλίδια του ζόφου”

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΑ ΠΡΩΤΑ χιόνια κάλυψαν αρκετές κορφές των Λευκών Ορέων, κατά τη διήμερη κακοκαιρία που επεκράτησε στην Κρήτη, έγραψε, μεταξύ των άλλων, ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας στρατοκόπος της Μαδάρας Αντώνης Πλυμάκης, στην τελευταία σελίδα του προχθεσινού φύλλου. Όπως νιώθω όταν μου τηλεφωνεί κάθε χρόνο τέλη Μάρτη, αρχές Απρίλη η μάνα μου για να μου αναγγείλει τον ερχομό των χελιδονιών, έτσι ένιωσα, όταν το διάβασα.

ΤΑ ΘΩΡΕΙΤΕ τα χιόνια, μωρέ! θα μας έλεγε με την χαρακτηριστική βροντώδη φωνή του ο καθηγητής μας των Φυσικών, στο πάλαι ποτέ αλλά και νυν και αεί ένδοξο (σιγά που δεν θα το γράψω Αντώνη Κοντεζή απ' το Μελιδόνι) γυμνάσιο Βάμου! Τα θωρούμε, θα του λέγαμε. Αν, βέβαια, ζούσε ακόμα και αν εμείς ήμαστε ακόμα μαθητές.

Η ΜΑΝΑ μου που βλέπει τα χελιδόνια με το που φτάνουν στον ουρανό της Κρήτης. Ο Αντώνης Πλυμάκης που 'χει ακόμα την έγνοια να βλέπει τα πρώτα χιόνια στη Μαδάρα. Οι άνθρωποι που εξακολουθούν να έχουν τις αισθήσεις τους αγνές.

ΥΣΤΕΡΑ από μίας μέρας διάλειμμα προχθές, ο καιρός επανήλθε χθες...

Εφτιαξε ο καιρός, αλλά δεν το έχει σε τίποτα να επανέλθει, κατά που φαίνεται, Δημήτριος! Δριμύτερος ήθελα να γράψω, αλλά το μολύβι έκανε του κεφαλιού του. Λέτε να ήταν δάκτυλος του Δημήτρη Αβραμόπουλου που επιθυμεί κάποια στιγμή να επανέλθει δριμύτερος;

ΠΑΕΙ και ο Αβραμόπουλος, δεν θελ΄αρχηγηλίκι/ ήταν κι αυτό για τη Νου Δου άλλο μασκαριλίκι. Από τον και μαντιναδολόγο της στήλης Ηλία Σταματάκη η παρέμβαση. Καλά το καταλάβατε.

ΔΩΣ' ΜΟΥ κι εμένα, μπάρμπα, ο ένας. Δώσ' μου κι εμένα, μπάρμπα, ο άλλος. Δωσ' μου κι εμένα, μπάρμπα, ο παράλλος. Και δώσ' του και δίνει ο μπάρμπας στον έναν. Και δώσ' του και δίνει ο μπάρμπας στον άλλο. Και δώσ' του και δίνει ο μπάρμπας στον παράλλο. Ψίχουλα θα μου πείτε δίνει. Κάτι είναι και τα ψίχουλα.

ΟΥΤΕ ο νεφεληγερέτης Δίας να 'τανε ο Χοακίμ Αλμούνια. Άστραψε και βρόντηξε, λέει, προχθές κι άρχισε να πετά τους κεραυνούς του επί δικαίων και αδίκων. Δεν πάει να τους πετά! Τα αλεξικέραυνα τι τα έχουμε;

ΑΠΟ ΤΗΝ απόσυρση, στην απόσυρση της απόσυρσης. Με το κλειδί στο χέρι. Όποιος πρόλαβε, πρόλαβε. Αν έχεις τύχη διάβαινε.
ΟΠΟΙΟΣ θέλει να εμβολιαστεί, ας εμβολιαστεί. Όποιος δεν θέλει να εμβολιαστεί, να μην εμβολιαστεί. Όποιος δεν ξέρει τι θέλει, να το παίξει κορώνα γράμματα ή μονά ζυγά κι ό,τι βγει ας κάνει.

ΝΑ ΤΡΕΧΕΙΣ στην καφετέρεια για να παρακολουθήσεις τον αγώνα Εργοτέλη-ΑΕΚ και να μη βλέπεις στο σπίτι σου τον αγώνα Μίλαν-Ρεάλ, δύο μέρες αργότερα. Τι αρρώστεια κι αυτή, γείτονα!

ΚΑΠΟΤΕ ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έμεινε από ανάγκη, πολλές μέρες δίχως να καπνίσει και δεν μπορούσε να βαστάξει άλλο. Πήρε λοιπόν την πίπα του κι άρχισε να ξύνει τη νικοτίνη για να φτιάξει τσιγάρο. Κάποια στιγμή, όμως, κατάλαβε τι έκανε κι είπε στον εαυτό του: "Όρσε άνθρωπος που θέλει να λευτερώσει τον τόπο του και δεν μπορεί να λευτερωθεί από ένα συνήθειο."

“...Ποιος είναι ο σκοπός του σαλιγκαριού;/ Αυτό που ξέρω είναι ότι/ αν έπειτα χώριζα τις ελπίδες/ αυτής της σήραγγας και έβλεπα/ το λεπτό ίχνος του σπασμένου/ δρόμου πάνω στο πράσινο,/ ποτέ μου δεν θα φανταζόμουν/ το αργό πάθος/ αυτής της αργοκίνητης προόδου.”
Από το ποίημα "Κοιτάζοντας ένα σαλιγκάρι" του Thom Gunn
(μετάφραση Γιώργου Χ. Κουλούρη.)

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο Νεκτάριος Κακατσάκης
e-mail:nek@haniotika-nea.gr

Λίγο μετά από κάποιες ευτυχισμένες στιγμές...

...Είναι απ’ αυτές τις ημέρες που χαίρεσαι την κάθε της στιγμή! Χαίρεσαι επειδή... υπάρχεις, επειδή αντιλαμβάνεσαι, κατανοείς και λειτουργείς υπό το δικό σου πρίσμα... Απλά πράγματα(!) Επειδή μπορείς για όλα τα παραπάνω -και όχι μόνο- να σκέφτεσαι, επειδή ξυπνώντας λειτούργησαν και πάλι όλες οι αισθήσεις, άλλες ράθυμα κι άλλες μ’ όλη την έντασή τους στο μέγιστο!
Επειδή η “καλημέρα” σου λέγεται αβίαστα, ακούγεται ξεκάθαρα, επειδή όλα τριγύρω, θαμαστά σού μοιάζουν και επειδή ακόμη και οι μικρότερες λεπτομέρειες των όποιων κινήσεών σου, προσθέτουν κι εκείνες στην... ευτυχία σου!
Κι αίφνης, όλο αυτό παύει να υπάρχει κι άλλες σκέψεις καταλαμβάνουν τη θέση των πρότερων!
Σκέψεις που ξεπήδησαν μέσα από τη λέξη “λυπάμαι”...
...”Γέμισαν” τα φανάρια μας παιδιά...
Μικρά τσιγγανόπουλα με σκούπες στα χέρια, με κουβάδες πήραν τη θέση των ανάπηρων που πουλούσαν μαντιλάκια πριν από κάποιες εβδομάδες!
Μοιάζει παράλογη η κίνησή μου να κρατήσω κλειστά τα παράθυρα του αυτοκινήτου μου, δεν έχω όρεξη να δώσω σήμερα, σήμερα που... όλα έμοιαζαν αλλιώς! “Παίζω” και τους υαλοκαθαριστήρες φτάνοντας μπρος στα -σαν βγαλμένα από κρητική αγιογραφία- πρόσωπά τους που με κοιτούν από το παρμπρίζ!
Χθες τους έδωσα, σήμερα όχι! Αύριο δεν ξέρω πως θα το δω...
Ανάλογα τα κέφια μου, δεν το ελέγχω εγώ! Κάτι μού μιλά μέσα μου κι έτσι άλλοτε τα λυπούμαι και τους δίνω και δεν το μετανιώνω. Αλλοτε τους δίνω και το μετανιώνω που συντελώ στην παρουσία τους στα φανάρια!
Αλλοτε δεν τους δίνω και νιώθω ενοχές, άλλοτε αποστρέφω το βλέμμα μου και τα ξεχνώ μόλις ανάψει πράσινο και πατήσω το γκάζι, άλλοτε..., άλλοτε...
Κάποιες φορές τους πιάνω την κουβέντα, κάποιες φορές μου γελούν, κάποιες με κοροϊδεύουν, κάποιες απλά με κοιτούν!
Υπάρχουν κι οι φορές που προσεύχομαι για... “κάτι” που μοιάζει να είναι “τίποτα”, ξέροντας ενδόμυχα την όποια προδιαγεγραμμένη πορεία της φυλής τους!
Και προσπαθώ να απαντήσω στο ερώτημα της ευτυχίας που μ’ είχε κυριέψει λίγο πριν αντικρύσω τα παιδιά των φαναριών!
Σε ζυγαριά βάζω αναιδέστατα τη δική μου τη ζωή και τη δική τους...

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΛΟ μήνα και καλά κρασιά! Με δύο μέρες καθυστέρηση η πρώτη ευχή, αφού ο Νοέμβρης μπήκε από προχθές, στη μέρα της ωστόσο η δεύτερη, αφού σήμερα είναι τ' Αϊ Γιώργη του Μεθυστή, που δοκιμάζουμε τα καινούργια κρασιά. Όσοι μεθυσμένοι κι όσοι αμέθυστοι, λοιπόν!

ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ, επ' ευκαιρία, καλά κρασιά! Και να μην ξεχνούμε τη παροιμία βέβαια. Το Νοέμβρη και Δεκέμβρη να φυτεύουμε καταβολάδες. Κάθε είδους καταβολάδες. Καταλάβατε;

ΗΘΕΛΑ, λέει, να ΄μαι στην αλλαγή φρουράς. Τη στιγμή που ο Οκτώβρης παρέδιδε τη σκυτάλη του χρόνου στον Νοέμβρη. Να 'ξερα τι παράγγειλε ο πρώτος και τι υποσχέσεις έδωσε ο δεύτερος! Σε επίπεδο καιρικών συνθηκών, μα όχι μόνο. Άκου να δεις απαιτήσεις!

ΑΛΛΟΙ κάνουν τους λαγούς και άλλοι κάνουν τα κουνέλια αυτόν τον καιρό στη Νέα Δημοκρατία. Μια διάσταση. Άλλοι θέλουν να δείρουν τον γάιδαρο και δέρνουν το σωμάρι κι άλλοι θέλουν να δείρουν το σωμάρι και δέρνουν το γάιδαρο. Μια άλλη διάσταση του όλου θέματος.

ΣΚΙΑ έκαναν, λέει, στον Αντώνη Σαμαρά τα βέλη που εκτόξευσε εναντίον του ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Σε διατεταγμένο ρόλο ενός εκ των τριακοσίων Σπαρτιατών, λίγο πριν τη Μάχη των Θερμοπυλών, ο Μεσσήνιος. Δεδομένο φαίνεται είναι ότι οι Μήδοι θα διαβούνε...

ΟΣΟ ΔΕΝ τοποθετούνται στα υπουργεία γραμματείς, βρίσκουν την ευκαιρία και ξεσπαθώνουν οι φαρισαίοι, μου είπε. Πες μου ποιους θεωρείς φαρισαίους για να σου πω αν συμφωνώ, η απάντησή μου.

ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΜΑΙ, δεν εμβολιάζομαι, εμβολιάζομαι, δεν εμβολιάζομαι, εμβολιάζομαι, δεν εμβολιάζομαι... Όχι δεν μαδώ καμιά μαργαρίτα επί του προκειμένου. Απλώς τη μία το βλέπω το πράγμα έτσι και την άλλη αλλιώς. Κατά το πώς μας το παρουσιάζουν...

ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ προσωπικά η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου για να προχωρήσει στον Νομό μας το πρόβλημα σχολικής στέγης ζητά ο νομάρχης Γρηγόρης Αρχοντάκης. Να ελπίζουμε ότι δεν θ' απαντήσει "απ' το άλλο μου αυτί, γιατί 'ναι η μάνα μου κουφή", παίζοντας την Πινακωτή. Όπως την έπαιζε η προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου.

“ΑΚΟΥΣΟΝ, ω πετεινέ και τούτο. Να μην επαίρεσαι ούτε δια το στέμμα σου, ούτε δια την λαμπρότητα των πτερών σου. Η ειμαρμένη είναι συνήθως τοσούτον ανεπιτηδεία και βιαστική, ώστε αποσπώσα εν στέμμα από μίαν κεφαλήν, το αποσπά ενίοτε μαζί με το δέρμα”. Από την "Χρυσή Διαθήκη" του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΟΤΑΝ κάποτε η βασίλισσα των Ασσυρίων Σεμίραμις θέλησε να αρπάξει την εξουσία απ' τον άνδρα της τον παγίδευσε ως εξής: Του ζήτησε να της προσφέρει, ως δείγμα της αγάπης του, την εξουσία για 24 ώρες. Ο Βασιλιάς εκάμφθη και υπέγραψε το σχετικό διάταγμα. Όταν όμως η τρομερή Σεμίραμις πήρε το θρόνο η πρώτη διαταγή που εξέδωσε ήταν να συληφθεί ο Βασιλιάς και η δεύτερη ν' αποκεφαλιστεί. Έτσι έμεινε μόνιμος κάτοχος του θρόνου.

“...Ο ίδιος αδιατάρακτος Νοέμβρης/ με σημαίες παντού χτεσινής του βροχής/ παραδομένα στη γύμνια τα δέντρα/ δύο τρία φύλλα μόνο εστίαζαν υπάρχοντας./ Το στρογγυλό λιβάδι σαν περιβραχιόνιο/ στην ελεύθερη εξάπλωση της φύσης/ και πάλι έσκυβα να πιω μέσα απ' την ίδια ακινησία/ που έπιναν σκυμμένα εκείνα τα μουλάρια...”
Από το ποίημα "Ατροφικό ένστικτο" της Κικής Δημουλά

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Η χάρη τους να βοηθά τους αγίους τους

Η χάρη των αγίων τους να τους βοηθά, μα και η δική τους χάρη να βοηθά τους αγίους τους. Για τους Ρεθυμνιώτες που κατοικοεδρεύουν στην πόλη των Χανίων γι’ άλλη μια χρονιά τέτοιες μέρες, ο λόγος. Με αφορμή τη γιορτή των Τεσσάρων Μαρτύρων. Των τεσσάρων εκ Μελάμπων Ρεθύμνου νέων, Μανουήλ, Γεώργιος, Αγγελής και Νικόλαος τα ονόματά τους, που επί τουρκοκρατίας είπαν το δικό τους μεγάλο όχι, όταν τους ζητήθηκε ν’ αρνηθούν την πίστη τους. Γι’ άλλη μία χρονιά προσήλθαν συν γυναιζί και τέκνοις το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου, ημέρα του μαρτυρίου των Αγίων, κάτω από τον ίσκιο της σημαίας του Συλλόγου τους “Το Αρκάδι”, στο δεξιό κλίτος του Αγίου Νικολάου της Σπλάντζιας, οι εν Χανίοις Ρεθύμνιοι. Εκεί όπου η ευσέβεια κάποιων έδωσε τόπο στην θύμηση. Για ν’ ανάψουν ένα κερί στην εικόνα των Αγίων τους, των Τεσσάρων Ρεθεμνιωτών Νεομαρτύρων, συνήχθησαν επί τω αυτώ οι συμπατριώτες και οι φίλοι τους. Για να προσκυνήσουν την μάχαιρα με την οποία σφαγιάστηκαν και το ιερό τους λείψανο. Για να παρακολουθήσουν τη λειτουργία που τελέστηκε ιερουργούντος του σεβασμιοτάτου μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού. Και βεβαίως για να πιουν στον αύλειο χώρο του ναού μια τσικουδιά και να ευχηθούν ο ένας στον άλλο και του χρόνου με υγεία.

Μια εκδήλωση
με άρωμα γιασεμιού

Ξετρούλιασε στην κυριολεξία από κόσμο η αρκετά μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων της Εκκλησίας του Αγίου Γερασίμου στα Νεροκούρου την περασμένη Παρασκευή, 30 Οκτωβρίου, κατά την παρουσίαση του βιβλίου “Όταν ήμουν στρατιώτης, όταν ήμουν πρόεδρος”, τρίτου κατά σειρά σε τρία χρόνια, του Γιάννη Φατσέα. Περισσευούμενη όμως, κυρίως, ήταν η αγάπη για το πρόσωπο του Συγγραφέα στην όλη περιρρέουσα, εντός και εκτός αίθουσας, ατμόσφαιρα. Η αγάπη των συγχωριανών του, των Νεροκουριανών που εν ενί σώματι και μία καρδιά προσήλθαν για να τιμήσουν τον για 19 χρόνια κοινοτάρχη τους, μα και να τον ευχαριστήσουν για την σε συγγραφικό επίπεδο συνεχιζόμενη προσφορά του. Η αγάπη των συμπατριωτών του, των προγόνων του, των πολλών Μανιατών, που θεώρησαν χρέος των να κάνουν έντονη την παρουσία τους. Η αγάπη των πολλών φίλων του, στην αυτοδιοίκηση, μα και στον ευρύτερο κοινωνικό στίβο, απ’ όλες τις γωνίες του Νομού, που έψαχνε να βρει τρόπο να εκδηλωθεί. “Οι θέσεις, οι απόψεις και η ζωή του Ιωάννη Φατσέα είναι σίγουρα σταθερές, ενδυναμωμένες από οικογενειακές παραδόσεις και δίδουν ένα άρωμα γιασεμιού που σήμερα έχει εξασθενήσει”, είπε, μεταξύ των άλλων παρουσιάζοντας το βιβλίο η εκ των ομιλιτών, και γνωστή ως πνευματικός άνθρωπος, δικηγόρος Ρόζα Μοτάκη-Κονταδάκη. Άρωμα γιασεμιού! Να ο τίτλος που ταιριάζει στην όλη εκδήλωση, σκέφτηκα, ακούγοντάς την... Μένω επιμένοντας σ’ αυτόν. Ύστερα απ’ όσα είδα, απ’ όσα άκουσα, απ’ όσα διάβασα ακούγοντας, απ’ όσα βίωσα. Ύστερα από τις παρουσιάσεις και των: Στέλλας Χαριτάκη, που είχε και τον γενικό συντονισμό, Γιώργου Πετρουλάκη, Μανώλη Μανούσακα, Πόπης Ντουντουλάκη. Ύστερα απ’ την ανάγνωση σελίδων του βιβλίου απ΄ τη Ρόζα Μοτάκη. Ύστερα από τους χαιρετισμούς και την προσφορά δώρων στον Τιμώμενο απ’ τους Μανιάτες. Ύστερα απ’ την επίσης σε μακρυγιάννεια, γνωστή στις σελίδες των βιβλίων του, γλώσσα αντιφώνησή του. Ύστερα απ’ το ριζίτικο που τραγούδησε ο παπα-Νικόλας Χαροκοπάκης προς τιμήν του. Ύστερα απ’ το παραδοσιακό κέρασμα. Ύστερα απ’ όλα τα πολλά άλλα φανερά και κρυφά που διαδραματίστηκαν εντός μου και πέριξ. Μύριζαν έντονα γιασεμί οι νεροκουριανές αυλές, εξάλλου, φεύγοντας.

Παμψηφεί Ομότιμος
ο Ι. Πρασιανάκης

Παμψηφεί ανακηρύχθηκε Ομότιμος από τη Σύγκλητο του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου Αθηνών ο πρώην Καθηγητής του Τομέα Μηχανικής της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών Ιωάννης Ν. Πρασιανάκης. Ο συμπατριώτης μας καθηγητής (από την Χρυσαυγή Κισάμου, αδελφός του πρώην βουλευτή και πρώην προέδρου της Παγκρητίου, δικηγόρου Γιώργου Πρασιανάκη) συνταξιοδοτήθηκε πέρυσι. Πτυχιούχος της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μετά την αποφοίτηση του από το γυμνάσιο Καστελλίου Κισάμου, κατέκτησε όλες τις θέσεις της ιεραρχίας του Πολυτεχνείου, αρχίζοντας από τη θέση του συνεργάτη του Εργαστηρίου Αντοχής Υλικών. Παράλληλα με το πολύπλευρο επιστημονικό, ερευνητικό και διδακτικό έργο του και τη συγγραφή πλήθους βιβλίων και επιστημονικών εργασιών, ασχολήθηκε με τη μελέτη αντοχής υλικών και διατελεί επί χρόνια Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μη Καταστροφικών Ελέγχων/ ΕΛΕΜΚΕ, με μεγάλη δραστηριότητα εντός και εκτός Ελλάδας. Μόνο στα Χανιά φιλοξενήθηκαν δύο συνέδρια αυτού του αντικειμένου. Να επισημάνουμε με πολλή χαρά ότι η ανακήρυξη του Ιωάννη Ν. Πρασιανάκη ως Ομότιμου Καθηγητή του κορυφαίου τεχνικού πανεπιστημιακού Ιδρύματος της χώρας μας, που αποτελεί το επιστέγασμα μιας πλούσιας επιστημονικής προσφοράς, τιμά εκτός απ’ τον ίδιο και τον τόπο μας!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Μπερδέματα


Μαθαίνω να γράφω.
Μα μπερδεύομαι να πω
ποιο το τρία,
ποιο το ωμέγα..
Το ένα είναι όρθιο,
το άλλο πλαγιαστό!

Μαθαίνω να γράφω.
Μα δεν ξεχωρίζω
ποιο το άλφα, ποιο το σίγμα!
Με μπαστούνι και τα δυο
βγαίνουνε στο δρόμο1
Το ένα το κρατά στο χέρι,
τ’ άλλο το φορά στον ώμο!

Μαθαίνω να γράφω.
Μα θαυμάζω κι απορώ
με το εννέα και το ρώ
Ποιο να βάλω στη γραμμή,
ποιο ακροβάτη σε σχοινί!

Μαθαίνω να γράφω.
Μα μπερδεύομαι να βρω
ποιο το βήτα, ποιο το θήτα!
Αχ αυτή η αλφαβήτα!

Μαθαίνω να γράφω
γράμματα και αριθμούς!
Πώς να τα χωρέσει όλα
ο μικρός μου νους!

Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογη της Ευδοκιας Σκορδαλα Κακατσάκη