ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο Νεκτάριος Κακατσάκης
e-mail:nek@haniotika-nea.gr

Λίγο μετά από κάποιες ευτυχισμένες στιγμές...

...Είναι απ’ αυτές τις ημέρες που χαίρεσαι την κάθε της στιγμή! Χαίρεσαι επειδή... υπάρχεις, επειδή αντιλαμβάνεσαι, κατανοείς και λειτουργείς υπό το δικό σου πρίσμα... Απλά πράγματα(!) Επειδή μπορείς για όλα τα παραπάνω -και όχι μόνο- να σκέφτεσαι, επειδή ξυπνώντας λειτούργησαν και πάλι όλες οι αισθήσεις, άλλες ράθυμα κι άλλες μ’ όλη την έντασή τους στο μέγιστο!
Επειδή η “καλημέρα” σου λέγεται αβίαστα, ακούγεται ξεκάθαρα, επειδή όλα τριγύρω, θαμαστά σού μοιάζουν και επειδή ακόμη και οι μικρότερες λεπτομέρειες των όποιων κινήσεών σου, προσθέτουν κι εκείνες στην... ευτυχία σου!
Κι αίφνης, όλο αυτό παύει να υπάρχει κι άλλες σκέψεις καταλαμβάνουν τη θέση των πρότερων!
Σκέψεις που ξεπήδησαν μέσα από τη λέξη “λυπάμαι”...
...”Γέμισαν” τα φανάρια μας παιδιά...
Μικρά τσιγγανόπουλα με σκούπες στα χέρια, με κουβάδες πήραν τη θέση των ανάπηρων που πουλούσαν μαντιλάκια πριν από κάποιες εβδομάδες!
Μοιάζει παράλογη η κίνησή μου να κρατήσω κλειστά τα παράθυρα του αυτοκινήτου μου, δεν έχω όρεξη να δώσω σήμερα, σήμερα που... όλα έμοιαζαν αλλιώς! “Παίζω” και τους υαλοκαθαριστήρες φτάνοντας μπρος στα -σαν βγαλμένα από κρητική αγιογραφία- πρόσωπά τους που με κοιτούν από το παρμπρίζ!
Χθες τους έδωσα, σήμερα όχι! Αύριο δεν ξέρω πως θα το δω...
Ανάλογα τα κέφια μου, δεν το ελέγχω εγώ! Κάτι μού μιλά μέσα μου κι έτσι άλλοτε τα λυπούμαι και τους δίνω και δεν το μετανιώνω. Αλλοτε τους δίνω και το μετανιώνω που συντελώ στην παρουσία τους στα φανάρια!
Αλλοτε δεν τους δίνω και νιώθω ενοχές, άλλοτε αποστρέφω το βλέμμα μου και τα ξεχνώ μόλις ανάψει πράσινο και πατήσω το γκάζι, άλλοτε..., άλλοτε...
Κάποιες φορές τους πιάνω την κουβέντα, κάποιες φορές μου γελούν, κάποιες με κοροϊδεύουν, κάποιες απλά με κοιτούν!
Υπάρχουν κι οι φορές που προσεύχομαι για... “κάτι” που μοιάζει να είναι “τίποτα”, ξέροντας ενδόμυχα την όποια προδιαγεγραμμένη πορεία της φυλής τους!
Και προσπαθώ να απαντήσω στο ερώτημα της ευτυχίας που μ’ είχε κυριέψει λίγο πριν αντικρύσω τα παιδιά των φαναριών!
Σε ζυγαριά βάζω αναιδέστατα τη δική μου τη ζωή και τη δική τους...

>> τυπώστε αυτό το άρθρο