ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Α2 ΤΑΞΗ 2ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
ΑΝ ΗΜΟΥΝ Ο ΑΡΛΕΚΙΝΟΣ


Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Μήνας της αγάπης μα και της αποκριάτικης χαράς ο Φλεβάρης…
Να γιατί τα παιδιά της Α2 τάξης του 2ου Δημ. Σχ. Χανίων “οδηγήθηκαν” απ’ τη γνωστή στους αναγνώστες της στήλης και από άλλες εργασίες μαθητών της δασκάλας των, Βασιλικής Χαραλαμπίδου ν’ ασχοληθούν με τη συγκινητική ιστορία του Αρλεκίνου, να μάθουν πολλά γι’ αυτόν μέσω Διαδικτύου, να μπουν στη θέση του και να τον ζωγραφίσουν. Να συγχαρώ τη δασκάλα, που επιμένει πάντα χάριν των μαθητών της να υπάρχει και να ευχηθώ σ’ όλους Καλές Απόκριες και Καλή Σαρακοστή!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΛΕΚΙΝΟ

«Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος. Τις μέρες της Αποκριάς, στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές. Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάνε μέχρι το πρωί. Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα, καθόταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ κυλούσε στο μαγουλάκι του.  Θυμόταν πώς ντυνόταν κι αυτός μασκαράς μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στην πλατεία του Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια.  Τώρα πια όλα ήταν διαφορετικά ! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η καημένη η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να πληρώνει τα έξοδά τους.  Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι.

    

Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο, για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της. Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα της έδωσαν την ιδέα ! Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε  μέχρι το πρωί. Ένωσε τα μικρά κομματάκια, έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, που άλλη δεν είχε ξαναγίνει ! Ξύπνησε χαρούμενη τον Αρλεκίνο και τον έντυσε με τη στολή.

    Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του και έτρεξε στην πλατεία να μαζέψει  καραμέλες και σοκολάτες που  πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια. Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει χωρίς να φανερώνει ποιος είναι. Όλοι νόμιζαν πως είναι ο βασιλιάς του καρναβαλιού ενώ εκείνος χόρευε ξέφρενα όλη νύχτα και το πρωί γύρισε στο σπίτι του φορτωμένος με γλυκά. Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, όλοι έτρεξαν στη μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά αρλεκίνου!»

 

   Μόλις τελείωσε η ιστορία οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή από τους μικρούς μαθητές. <<Γιατί κυρία πέθανε ο μπαμπάς του; Γιατί δε βοηθούσε κανείς τον Αρλεκίνο και τη μαμά του; >> και άλλες πολλές που τελικά μας οδήγησαν σε μία μεγάλη συζήτηση. Με αφορμή λοιπόν αυτή τη συζήτηση βάλαμε τον εαυτό μας στη θέση του Αρλεκίνου και γράψαμε τις σκέψεις μας για το πώς νιώθαμε. Και δε σταματήσαμε εκεί ! Ζωγραφίσαμε και κατασκευάσαμε τους δικούς μας Αρλεκίνους και τις δικές μας αποκριάτικες μάσκες ,με τη βοήθεια πάντα και της αγαπημένης μας εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης κας Αθηνάς Κακαβελάκη ! Να έχετε Καλή Σαρακοστή και μη ξεχνάτε να προσφέρετε απλόχερα την αγάπη σας.

                                                                        Βασιλική Χαραλαμπίδου, Δασκάλα Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα μοναξιά γιατί θα ήμουν μόνος μου.

Γιάννης Πελεκανάκης, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά μεγάλη γιατί θα είχα την πιο όμορφη στολή.

Νίκος Κοντοπυράκης, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά και λύπη γιατί θα μου έλειπε ο μπαμπάς μου.

Μαρίνα Κολιακουδάκη, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα μοναξιά, λύπη γιατί θα μου έλειπε ο μπαμπάς μου.

Φαίδρα Μαυριγιαννάκη, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά γιατί η μαμά μου θα μου έφτιαχνε στολή για να πάω στο καρναβάλι.

Ντανίλο Πέτροβιτς, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά γιατί θα χόρευα με την καινούρια μου στολή μαζί με τους φίλους μου στο πανηγύρι.

Νοέμι Τούφα, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα λυπημένος, μοναξιά γιατί θα μου έλειπε ο μπαμπάς μου αλλά από την άλλη θα ένιωθα ευχαριστημένος γιατί θα διασκέδαζα με τους φίλους μου.

Κωνσταντίνος Πασιούρας, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά γιατί θα ξεκουραζόμουνα μέχρι να ράψει την στολή η μαμά μου.

Αντώνης Μποτωνάκης, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα λύπη και στεναχώρια γιατί θα μου έλειπε πολύ ο μπαμπάς μου.

Κατερίνα Ταρασίδη, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά γιατί η στολή μου θα ήταν μοναδική.

Χριστίνα Προγούλη, Α2

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΑ

"Και στο πείσμα του κόσμου ο Καρνάβαλος και πάλι/ στις Καλύβες θα βροντήξει/ και θα φάμε και θα πιούμε και χαλάλι και χαλάλι/ κι απού έχει βήχα, ας βήξει./ Ελα, κόσμε, τρέχα κόσμε, να μαζέψεις και να δεις/ μασκαράδες να γελούνε και τους άλλους μασκαράδες/ να γκαρίζεις να ρωτούνε και να λες πως τραγουδάς/ κόσμε ψεύτη, κόσμε κλέφτη, που πιστεύεις στους παράδες». Από την ποιητική πρόσκληση (με την υπογραφή Α.Μ.) στο Καλυβιανό Καρναβάλι του 1957 – σαν χθες ήταν, 9 χρονών ήμουν τότε. Οι μεγάλες Αποκριές (Αποκρές ή Αποκράδες επιμένουμε να τις λέμε ακόμα στο χωριό μου). Εντάξει δεν πάμε πάμε Καλύβες, δεν πάμε Παλαιόχωρα, δεν πάμε Κίσσαμο, δεν πάμε Ρέθυμνο ή όπου αλλού θα έκαναν Καρναβάλι, ας όψεται ο κορωνοϊός. Πάμε ωστόσο στους Αγίους Αποστόλους ή όπου αλλού μας βολεύει για να πετάξουμε τους χαρταετούς μας, μεθαύριο. Καλό μεγαλοαποκριατικοσαββατοκύριακο και καλό Καθαροδεύτερο! Καλά να περάσετε (να περάσουμε) όπου κι αν πάτε (πάμε). Ακόμα και στην οικία του… σπιτιού μας να μείνετε (μείνουμε) όπως έγραφα και πριν 5 χρόνια στα “Πεταχτά” (“Χ.Ν.”, 21 Φεβρουαρίου), καλά να περάσετε (περάσουμε).

Από αποκριάτικα έθιμα στα διάφορα μέρη της Ελλάδας να… φάνε κι οι κότες, όπως έχω γράψει κι άλλη φορά επ’ ευκαιρία. Στα “Κατ’ αγρούς (αγροτικά) Διονύσια, στις Χόες των Ανθεστηρίων και στα Λήναια των αρχαίων Αθηναίων, μας παραπέμπουν τα περισσότερα από αυτά. Για απομεινάρια από πανάρχαιες τελετές, κατά τη διάρκεια των οποίων οι άνθρωποι, για να το πούμε στην… καθομιλουμένη… ξεσάλωναν. Τι τα θέλουμε, τι τα γυρεύουμε, ένας εκχριστιανισθείς ειδωλολάτρης είναι ο σημερινός Ελληνας, για να θυμηθώ τον Pernot. Ετσι τσι Μεγάλες Αποκράδες/ κουζουλαίνονται κι οι γράδες, για να αρκεστώ μόνο σ’ αυτό…

Απόκριες χωρίς μασκαράδες, ψωμί χωρίς αλεύρι! Μόνο που οι μασκαράδες, οι κουκούγεροι, όπως τους λέγαμε μια φορά στα χωριά μας, κυκλοφορούν ολοχρονίς του χρόνου κι όχι μόνο τις Απόκριες, όπως έλεγε η μάνα μου, που ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με τον μακαριστό μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη. «Να ντυθούμε, Σεβασμιότατε, μασκαράδες;» τον ρώτησαν μια χρονιά στις αρχές της δεκαετίας του 1970 οι κοπελιές του Οικοτροφείου Θηλέων Κισσάμου. «Να ντυθείτε παιδιά μου, να ντυθείτε», ήταν η απάντηση του Παππού, για να συμπληρώσει, «μόνο να μην είστε μασκαράδες ολοχρονίς του χρόνου».

Εγώ, πάντως, αν ντυνόμουν, για να το πω στα… νιππιανά, κουκούγερος και για να ‘μαι ντυμένος όλον τον χρόνο, θα ντυνόμουν το δίχως άλλο… μολύβι, όπως έχω γράψει και παλιότερα. Βεβαίως μολύβι με γομολάστιχα για κεφάλι. Δεν κάνω χωρίς αυτό, πώς να το κάνουμε! Αν ντυνόμουν… Οχι, δεν θυμούμαι πότε ντύθηκα κουκούγερος για τελευταία φορά, πάνε πολλά, πάρα πολλά χρόνια από τότε, θυμούμαι, όμως, ότι ντύθηκα… σεΐχης. Μικρό το έξοδο, ό,τι έκανε η μάσκα. Τι καλύτερη κελεμπία από ένα άσπρο σεντόνι… Αμποτε να ‘ρθει η ώρα που δεν θα το παίζουμε, σαν κουκούγεροι, σεΐχηδες, αλλά θα είμαστε κανονικοί. Πού θα πάει, θα βγει το κρητικό πετρέλαιο κάποτε…

«Μέχρι και τα μισά του 20ου αιώνα και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, μέχρι τα τέλη του 19ου αι. οι Απόκριες αποτελούσαν περίοδο επιβεβαίωσης και τόνωσης των συγγενικών δεσμών. Παλαιότερα το τελευταίο δεκαπενθήμερο (και σε μεταγενέστερες εποχές το τελευταίο δεκαήμερο) χαρακτηριζόταν από τις επαναλαμβανόμενες συνάξεις συγγενικών ομάδων, τις συνεστιάσεις και τη συμμετοχή σε ευωχικές εκδηλώσεις. Αναμφισβήτητα οι Απόκριες ήταν (ακόμα και μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα) η πιο οικογενειακή γιορτή του ετήσιου κύκλου». Αυτά απ’ το βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη”. Οπως κι αυτά που ακολουθούν: «Ακόμη και το κοινό τραπέζι διατηρούσε τα βασικά στοιχεία ενός μνημοσύνου. Σήκωναν τα ποτήρια στη “μακαρία ντως”, θύμιαζαν το φαγητό και μοίραζαν ένα ή περισσότερα πιάτα στις φτωχές οικογένειες. Η πανελλήνια σχεδόν συνήθεια διανομής φαγητού ήταν περίπου τελετουργική στην Κρήτη. Ακόμη κι αν η οικογένεια -αποδέκτης του φαγητού δεν είχε ανάγκη, όφειλε να το δεχτεί με ευχαρίστηση, αφού γνώριζε ότι δινόταν για συγχώρεση των απόντων μελών της οικογένειας που το πρόσφερε».

«Με τη θεία μου τη Θοδώρα/ επηγαίναμε στη χώρα./ Ήλεγέ μου κι ήλεγά τζη/ κι ήκαμέ με κι ήκαμά τζη./ Και στου Μπαμπαλή το δέτη/ παίζω τζη αμπωχτέ και πέφτει./ “Εδε τόπος και λιβάδι/ άχις θειά μου, να ‘σουν άλλη”./ Κάμε, γιε μου, τη δουλειά σου,/ και ταχιά ‘μαι πάλι θειά σου». Απόσπασμα από σατιρικό – ευτράπελο, προφανώς αποκριάτικο δημοτικό τραγούδι (βλ. Σταμάτη Αποστολάκη “Ριζίτικα τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης”, Χανιά 2010).

http://www.haniotika-nea.gr/apokriatika-2/

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ
ΣΤΟ YOU ΤUBE AΠO TON ΓΙΩΡΓΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΑΚΗ

Από τους πρώτους που ήρθαν στο Πολύκεντρο του Δήμου Ηρακλείου, στην παρουσίαση της Ποίησης μου, τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου και ο Γιὠργος Χρυσοστομάκης,... εξοπλισμένος  με τα μηχανήματα του, για βιντεοσκόπηση. Δεν τον ήξερα και δεν με ήξερε, φίλος του φίλου μου,  του, και συντονιστή της εκδήλωσης, δασκάλου - ριμαδόρου  Κωστή Λαγουδιανάκη, ωστόσο, αυτό έφτανε κάι περίσσευε. Κατάπολλα και από εδώ τα ευχαριστὠ μου, φίλε του φίλου μου, άρα και δικέ μου φίλε! Πάντα ωραίος, άξιος και δοτικὀς!  Υπόχρεος στην αγάλη σου!  ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΕ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΕ!




https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fyoutu.be%2FdJMdNOwRYUo%3Ffbclid%3DIwAR1ZMdN3cThT6u8sMy0Yy1_4JyxATYf9bMw2NdlS7uv4x_F04xXtOf8-yE8&h=AT00NBu9KEaokk3B6nlT3jrgEcJjnn7ii31gBhUjtppifFAEUG4SPPoq5I7CprNE3hmAnPgGXyt65u_VNBSSS0wIkF_W3sh11qgNte4Q-AmnpomTGeOwM8sCEZJlsOYUxWOkNG4F1DrguA1WwRc

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

Σάββατο, 26 Φεβρουαρίου 2011

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΝΑ ΛΕΜΕ ουρανός κι ας μην είναι.» Αρχίζω με αυτόν τον στίχο(τον βρήκα και σαν τίτλο ενός ιστολογίου σερφάροντας στο Διαδίκτυο, προχθές, εντελώς τυχαία) του Γιάννη Ρίτσου. Πολλή κατήφεια, αδέλφια, τελευταία. Κι ας είναι ανοιχτό, ορθάνοιχτο το Τριώδιο…

ΠΡΟΣΦΩΝΟΥΜΑΙ ΣΟΙ, πτωχέ, το σακίν σου πώλησον, την εορτήν διάβασον. Η συμβουλή που έδιναν οι Βυζαντινοί με αυτήν την παροιμία τις Απόκριες. Παράγγελναν δηλαδή στον φτωχό να πουλήσει ακόμη και το σακάκι του, προκειμένου να βρει λεφτά για να περάσει κι αυτός την γιορτή. Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε ήτανε κι αυτοί. Καμιά έγνοια ότι κάποτε θα ερχόταν ο λογαριασμός…

ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ότι, δηλαδή, οι οδυνηρές θυσίες θα συνεχιστούν για πολλά ακόμα χρόνια. Μόλις τα 15 πρώτα χιλιόμετρα του Μαραθωνίου που θέλουμε και μη τρέχουμε έχουμε διανύσει, λέει..

ΕΔΩ 50 δισ (κι όχι βέβαια δις) εκεί 50 δισ (κι όχι βέβαια δις) πού είναι τα 50 δισ(κι όχι βέβαια δις). Εδώ 50 δισ(κι όχι βέβαια δις) εκεί 50 δισ(κι όχι βέβαια δις) κάπου είναι τα 50 δισ(κι όχι βέβαια δις). Παίζοντας τον παπά…

Για δες περβόλι ρημαγμένο… Αυτό μου είπε με το γαβ-γαβ του ο σκύλος με το που με είδε να πλησιάζω . Χαμόστρωμα τα πορτοκάλια. Πόνος ψυχής.

‘Ηλθε μας είδε και πολλά μας υποσχέθηκε πριν απέλθει ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος. Και νέο Αρχαιολογικό Μουσείο θα δημοπρατηθεί, και η οικία Βενιζέλου θα αποκατασταθεί, και η περιοχή των Αγίων Αποστόλων θα παραχωρηθεί. Χώρια όλα τα’ άλλα. Ίδωμεν…

Μαγέρευε μου φαητό σε πήλινο τσικάλι\ κι όρκο σου κάνω, Βιόλα μου, να μην ξανοίξω άλλη. Θεσμός για τη στήλη ο Ηλίας ο Σταματάκης. Μια μέρα να λείψει με τροζαίνουνε στα τηλεφωνήματα.

ΚΩΣΤΗ ΚΕΦΑΛΑΚΗ, δάσκαλο- συγγραφέα, Ηράκλειο Κρήτης: Ήτανε να μην αρχίσω να διαβάζω το βιβλίο σου «Μικρασία αγκαλιά και ξενιτιά: Τουρκοκρητικοί- Μικρασιάτες- Ιστορίες», που εδώ και δυο περίπου μήνες είχες την καλοσύνη να μου στείλεις, φίλε! Με συνεπήρε από την πρώτη κιόλας σελίδα του. Γεμάτο υο πιο φωτεινό διαμέρισμα του μυαλού μου απ’ το «εσωτερικό, γεμάτο συναίσθημα, αγωνία, περιέργεια, γνωριμίες, γνώση, ζωή» , «φορτίο» σου. Τώρα καταλαβαίνω ότι καθόλου υπερβολικά δεν ήταν τα όσα άκουσα να λένε γι αυτό, με αφορμή την παρουσίασή του στα Χανιά(31 του Γενάρη) και στην οποία δεν ήμουν λόγω πένθους.

ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ: Κυνηγάω τον λαγό. Παθητική φωνή: Ο λαγός με κυνηγάει. Οι Βηταμίνες βρίσκονται ανάμεσα στις Αλφαμίνες και στις Γαμαμίνες. Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα: Πύρ συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά! Τρία ακόμα μαθητικά μαργαριτάρια από αυτά που μου έστειλε ο Κώστας ο Μπετινάκης.

{…} Μια ήσυχη γαλαζωπή ακρογιαλιά\ που πάνω της πετούσαν στοιχειά\ κάποιου άλλου εφιάλτη\ -τούτο λοιπόν-\ ήταν το δικό μου ποίημα.\ Συνδυασμός παράλογου με μι αδόση ρομαντισμού\ που δύσκολα κατορθώνει κανείς να παινέσει.\ Καταστάσεις ειδυλλιακές που ζούνε\ βαθιά στις σκέψεις ανθρώπων,\ που ‘χουν χάρισμα να δημιουργούν\και να καταστρέφουν κόσμους ολάκαιρους\ μέσα στις καρδιές μας.» Από το ποίημα «Επηρεασμός» του Γιώργου Κουλούρη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http:\\petaxta.blogstop.com)

Χανιώτικα νέα(26. 02. 2011)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΦΟΒΙΚΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΚΑΙ ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΑΝΤΙΠΑΝΙΚΟΥ

Γρἀφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Χειρότερος ίσως από τον ίδιο τον κορωνοϊό είναι ο φόβος και ο πανικός που σιγά-σιγά εξαπλώνεται! Ειδήσεις έρχονται από παντού, από χώρες τώρα πια και εντός Ευρώπης οι οποίες η μία μετά την άλλη αρχίζουν να καταγράφουν τους νοσούντες ακόμη και αυτούς με την πιθανότητα να έχουν προσβληθεί από τον ιό!
Την ίδια ώρα μία άλλη πανδημία φόβου έρχεται να εξαπλωθεί ως μία άλλη… 11η Σεπτεμβρίου -για να θυμηθούμε την πρόσφατη ιστορία- και δεν είναι άλλη από αυτή της πτώσης των Χρηματιστηρίων!
Η παγκοσμία οικονομία πλήττεται έτι περισσότερο και επηρεάζει αρνητικά τις ζωές όλων!
Οι δυο φόβοι μαζί και με άλλους που ενυπάρχουν ανάμεσα σε μεγάλες μάζες ανθρώπων, άμεσα συνδέονται μεταξύ τους και λειτουργούν από κοινού ώστε να δημιουργούν πάνω από τον πλανήτη ένα “αγριεμένο σύννεφο αβεβαιότητας” που κυριαρχεί εξαιτίας και όσων από τα ΜΜΕ “παίζουν” τη φοβολαγνία και την τρομολαγνία προς… τέρψιν(!!!) του φιλοθεάμονος κοινού!
Τελικά, είναι όλα μαύρα; Ο πανικός βοηθάει; Υπάρχουν σίγουρα εκείνα τα μέσα αντιμετώπισης αυτής της “ξαφνικής καταιγίδας” που -σύμφωνα με όσα λένε οι ειδικοί- θα φτάσει αργά ή γρήγορα και στη χώρα μας;
Οφείλουμε να εμπιστευθούμε τους ειδικούς και να ακολουθήσουμε τις συμβουλές τους σχετικά με τους τρόπους αντιμετώπισης και αυτής της κρίσης!
Τουτέστιν, ματζούνια και λοιπές “συνταγογραφήσεις” καθώς και συμβουλές από “γνωστούς” και fora διαδικτυακά, θα ήταν καλό να μην θεωρούνται πανάκεια!
Πρόληψη λοιπόν, προετοιμασία, σύνεση και μη πανικός· κυρίως από τις ομάδες υψηλού κινδύνου που -όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο γιατρός παθολόγος και πρόεδρος του ΚΙΦΑΧ, Μανώλης Φραγκάκης (βλ. σελ. 6, “Χ.Ν.” 26/2/2020)- είναι ακριβώς οι ίδιες όπως και σε κάθε άλλη ασθένεια και συγκεκριμένα «ηλικιωμένοι με υποκείμενα νοσήματα (διαβήτη, καριοδοπάθειες, ανοσοκοκαταστολή) αλλά και οι επαγγελματίες υγείας».
Οσο για τον φόβο για την παγκόσμια οικονομία που επηρεάζεται και από την εξάπλωση του κορωνοϊού, ας ελπίσουμε ότι η άποψη του υπουργού Οικονομικών της Σαουδικής Αραβίας ότι, οι ειδικοί από τις 20 μεγαλύτερες οικονομίες παγκοσμίως «θα υιοθετήσουν τις κατάλληλες πολιτικές για τον περιορισμό των παγκόσμιων οικονομικών επιπτώσεων» θα αποδειχθεί σωστή!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 26.2.2020)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ , ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"ΚΑΙ ΤΟΥ "ΜΑΣ"

Το ”ω” ενός ”ευχαριστώ” και το υπέροχο ”μας”” ο τίτλος των προηγούμενων “Στάσεων”, που ήταν η αντιφώνησή μου στην παρουσίαση του ποιητικού μου έργου, στο γεμάτο από κόσμο Πολύκεντρο Νεολαίας του Δήμου Ηρακλείου, την προπερασμένη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου. “Πέραν του ”ευχαριστώ” και του ”μας””», ο τίτλος των σημερινών, που στεγάζουν λίγα απ’ τα πάμπολλα που συνέβησαν… εκτός προγράμματος και ζητούν δημοσιότητα. Πάμε κι όσα χωρέσουν…

Δεν το συζητώ… “Σκιά” μας (ήταν, βέβαια, και η Ευδοκία μαζί μου) με το που φτάσαμε στο Ηράκλειο οι φίλοι (ο Κωστής ο Λαγουδιανάκης και ο Αρης Βαλατίδης, μετά των συζύγων τους, της Λένας και της Κυριακής, αντίστοιχα) που πρωτοστάτησαν για να γίνει η εκδήλωση. Οπως και κάποιοι άλλοι, όπως ο Νίκος Ψιλάκης, ωστόσο. Ο Ξένιος Δίας εξακολουθεί να κάνει τα κουμάντα του στο νησί μας, η διαπίστωσή μου – η επαναδιαπίστωσή μου, διορθώνω. Κι ας άλλαξαν οι εποχές και οι ρυθμοί. Αισιοδοξίας το ανάγνωσμα στα πρόσωπα… Αισιοδοξίας το ανάγνωσμα στα πράγματα… Αισιοδοξίας το ανάγνωσμα στα πράγματα των προσώπων αλλά και στα πρόσωπα των πραγμάτων…

Ήταν εκεί, πολύ πριν αρχίσει η εκδήλωση, ο συμφοιτητής μου στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, ο Μανόλης ο Αλεγκάκης, όπως και πολλοί, συνάδελφοί μου στη Δασκαλοσύνη, και με περίμενε. Να πούμε τα… “μαρασλειακά” μας ήθελε και μαζί μ’ αυτά όλα όσα έγιναν στη ζωή μας τα 52 χρόνια που είχαμε να συναντηθούμε… Πού να μ’ αφήσει την άλλη μέρα της εκδήλωσης ο εκ Βασιλικής της Μεσσαράς καταγόμενος φίλος μου, που ειρήσθω εν παρόδω, έκανε λαμπρή καριέρα ως στέλεχος της Αγροτικής Τράπεζας. Μαζί ανεβήκαμε στον Τάφο του Καζαντζάκη αφού μας ξενάγησε, λίαν πρωί, σε πολλές άλλες άγνωστες, για μιας, γωνιές του Μεγάλου Κάστρου. Μαζί πήγαμε για να συναντήσουμε στα “Λιοντάρια” τούς άλλους φίλους μου. Ολο να μείνουμε και να μείνουμε άλλες δυο μέρες τουλάχιστον, η επωδός του, όπως και των άλλων φίλων, άλλωστε. Είδα κι έπαθα να τον (τους) πείσω ότι αυτό δεν γινόταν – οι υποχρεώσεις τρέχουν. Ωστόσο η υπόσχεση μένει. Και, βέβαια, θα είμαι παρών, Θεού θέλοντος στην παρουσίαση του βιβλίου που έγραψες (σαν συνέχεια ενός άλλου, “Γενεαλογικό Δέντρο της Οικογένειας Αλεγκάκη”, ο τίτλος του) για το χωριό σου, Μανόλη!

Μεταξύ των πνευματικών δημιουργών που με τίμησαν με την παρουσία των στην περί ης ο λόγος παρουσίαση, ο και γνωστός τοις πάσι, δημιουργός του μοναδικού στο είδος του Μουσείου Παραδοσιακής Ζωής στην Κρήτη “Λυχνοστάτης”, στη Χερσόνησο Ηρακλείου, γιατρός, συλλέκτης και συγγραφέας Γιώργος Μαρκάκης. Ειλικρινά συγκινήθηκα όταν τον είδα να μπαίνει, μαζί με τη γυναίκα του (μια φορά όλη κι όλη τον είχα συναντήσει), προπάντων όμως όταν τον άκουσα να μου λέει στο τέλος της παρουσίασης όταν τον ευχαρίστησα για την παρουσία του, ότι θα έχανε αν δεν ερχόταν. «Πρώτη φορά/ Κοιτώντας τα χέρια σου/ Να σκάβουν το χώμα/ Είπα να σκύψω σ’ ένα λίγο ευχαριστώ/ Γι’ αυτό το πολύ που κάθε μέρα/ Μου ετοιμάζεις». Το αφιερωμένο σ’ αυτόν, ποίημα του γιου του, του και διευθυντή του “Λυχνοστάτη”, καταξιωμένου ποιητή και σκηνοθέτη Γιάννη Μαρκάκη, που ήταν επίσης εκεί και μου έδωσε την ποιητική του συλλογή “πολύ λίγο” που εκδόθηκε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “Γκοβόστη”. Για όλους μας ετοιμάζετε ο πατέρας σου κι εσύ, “το πολύ”, “κάθε μέρα”, φίλε!

Να ‘ναι καλά η και δασκάλα – ποιήτρια Ελένη Νέστορα, που απήγγειλε τόσο αισθαντικά τα ποιήματά μου, και για το αφιερωμένο στο ταξίδι τέταρτο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού “Απίκο”, που μου έδωσε – τι δώρο κι αυτό! Ο,τι καλύτερο κυκλοφορεί στο είδος του, εξ’ όσων γνωρίζω. Το “Απίκο”, που εντυπωσιάζει και ως προς το περιεχόμενο και ως προς το “στήσιμο” των 100 σελίδων του, εκδίδεται από συντακτική ομάδα που την αποτελούν ο Διονύσης Αναγνωστόπουλος, ο Νίκος Μεντζίνης, η Ελένη Νέστορα και η Ανδρονίκη Σπαθαράκη, υπό την αιγίδα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Ηρακλείου “Δ. Θεοτοκόπουλος”. Αναζητήστε το, έστω διαδικτυακά (www.apikomagazine.gr) και δεν θα χάσετε. «Συνεχίζουμε. Γιατί το ωραιότερο κομμάτι του ταξιδιού είναι η διάρκειά του. Κι ονειρευόμαστε τέτοια ταξίδια χωρίς τέλος…». Η τελευταία παράγραφος του Σημειώματος Σύνταξης…

Στον απόηχο της παρουσίασης, μεταξύ των άλλων, και η φιλοξενία μου στην εκπομπή “Το απόδειπνο της Τετάρτης” (την Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου) που παρουσιάζει στους 88,4 και διαδικτυακά στο e-Notos, στα 88,8 Fm, ο και ιδρυτής της Εταιρείας “Ηχώ της Βιάννου” Μανώλης Σπανάκης. Κι αν καταχάρηκα τη μιας ώρας κουβέντα μαζί του, που είχε σαν σημεία εκκίνησης στίχους μου και επεκτεινόταν σε πολλά και σε διάφορα, σημαίνοντα και σημαινόμενα. «Εγώ και οι ακροάτριες-τές αισθανθήκαμε υπέροχα από την μουσική της ψυχής» (έτσι ονόμασε ο Βολταίρος την ποίηση), έγραψε, μεταξύ των άλλων, στη σελίδα του στο Βιβλίο των Προσώπων, απαντώντας στις ευχαριστίες μου. Αυτά…

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 25.2,20)
http://www.haniotika-nea.gr/peran-toy-eycharisto-kai-toy-mas/

Μια στάση εδώ μια στάση εκεί

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ Β. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ *

   ΤΑ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΣΕ ΡΟΛΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ Κ. ΛΑΓΟΥΔΙΑΝΑΚΗΣ

΄Όλα είναι πανέτοιμα ποίηση να γευτούμε

Και για την ησυχία σας θερμοπαρακαλούμε

«Της καρδιάς» (ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ) Ελένη Νέστορα

Η ποίηση είναι η ατελεύτητη φορά προς το φως το φυσικό που είναι ο λόγος και το φως το άκτιστον που είναι ο Θεός. Φως και λόγος κακατσάκειος λαμπυρίζει απόψε την Ανδρόγεω και το πολύκεντρο του Δήμου μας.

Πολύκεντρο κι Ανδρόγεω απόψε λαμπυρίζει

Ποίηση κακατασάκεια μασε καλησπερίζει

Χίλια καλώς εσμίξαμε τη Φλεβαροδευτέρα 

Γαπητερά για όλους σας φλεβαροκαλησπέρα

     Καλησπερίζουμε όλους σας για την αγαπητερή και τιμητική παρουσία σας.

Να στείλουμε καιδυο καλησπέρες «εκ του μακρόθεν».Η πρώτη στην Κική Δημουλά «Ενός λεπτού μαζί μαζί λόγος τση θα γλυκάνει/κι ευχόμαστε στη Δημουλά ογλήγορα να γιάνει)

Ευχές και για ένα φίλο που είναι «ωσεί παρών» Τον αγαπητερό μας Χρήστο.Ογλήγορα κι αυτός κοντά μας.

Με «λόγο καρδιάς» άνοιξε η ποιητική αυλαία μας.

Με μια μεταξωτή φωνή  απόψε θα ξυφαίνει 

Στίχους τσι κακατσάκειους η Νέστορα Ελένη

Ορτάκισσα η Νέστορα στ’ αποψερνό σεγιάνι

Θ’ ανοίγει πύλες ποίησης ψυχές για να γλυκάνει 

Μουσική\Ερμηνεἰα Χρήστος Κοτσαύτης (προβολή) 

Μέσα τα ηλεκτρονικά καλά θα κουμαντάρει

εκειά ’χομε υπεύθυνο το Βαλατίδη ΄Αρη

Το λόγο ντύνει μουσική  και την ψυχή μας ξάφτει

Κι ακούμενε τραγουδιστά το Χρήστο τον Κοτσαύτη 

     

 2. Λίγα λόγια για τον ποιητή και το έργο του (εισαγωγική ομιλία) 

Στο Νίππος τ’ Αποκόρωνα με ξομπλιαστό μαργέλι

με Κακατσάκη γένημα και θρέμμα το Βαγγέλη.

Το Κάστρο στο πολύκεντρο απόψε λαμπυρίζει

του Κακατσάκη ποίηση τηνε καλωσορίζει. 

Χρόνους πολλούς,τριανταδυό,με τση καρδιάς γιαγκίνι

τίμησε την εκπαίδευση και τη δασκαλοσύνη.

Η περασά του κι η στραθιά στα δασκαλοθρανία

ένας αγώνας διαρκής στην τελειομανία.

Πιτήδειο,πολιτιστικό το κάθε του το ζάλο

με νάμι πλείσο στα Χανιά πρόεδρος τω Δασκάλω.

Αλήθεια την ορθοτομεί κι είναι συνοδοιπόρος

σε συνελεύσεις στη ΔΟΕ σαφί ‘ναι πρωτοπόρος.

Μπροστάρης σ’ εκπαιδευτικούς αγώνες της παιδείας

και βγαίνουνε ντου σάικα παίνια μιας ψαλμωδίας. (ψάλτης γαρ…)

Την Ευδοκία Σκορδαλά μες στην καρδιά ντου βάνει

κι αντάμι το ξομπλιάζουνε του γάμου το στεφάνι.

Η Ευδοκία γέννημα έχει στη Σαμοθράκη

μα για χατήρι του σεβντά στην Κρήτη παίρνει γλάκι.

Κι ελόγου τζη τα ζάλα τζη σεμνά και τιμημένα

Λογοτεχνίας παδικής βαστά πιτήδεια μπένα.

Νεκτάριος και Θεοκλής αροδαμοί του γάμου

Υγεία όλοι να χετε ευκή θεόψυχά μου!!!!

Αξιοσύνη και πρεπιά συμπροπατούν’ ομάδι

γερά το «κακατσάκειο» βαστούνε ντο τ’ αλφάδι.

Ποίηση,διηγήματα,άρθρα,πολλές μελέτες

σόγεμες λογοτεχνικές πεζούλες ως κι οι δέτες.

Στελιώνει περιοδικά,γράφει σ’ εφημερίδες,

ξεμετρημό δεν έχουνε τση μπένας του σελίδες.

Στα «Νέα τα Χανιώτικα» καθημερνώς που γράφει 

Πνέματος και πολιτισμού ψηλώνουνε οι τράφοι.

«Παιδότοπος» «Στα πεταχτά» «Οι εύφημες οι μνείες»

«μια στάση εδώ μια στάση εκεί» στήλες-δοξολογίες.        

Οντέ βαστά τση ποίησης τη μπένα ζωγραφίζει

κι η ίδια η ποίηση μ’ ευκές χίλιες του σπολλατίζει.

Οι τέσσερις του συλλογές ποίησης ξεφουρνιά ‘ναι

«Του χρόνου τ’ άλογα» γλακού κοντά σ’ εμάς για να ’ναι.

«Καζοβαρ» κι «όπως το ψωμί» κι αυτά τα ξεφουρνίζει

Και «όταν γίνεις ποίημα»  ποίηση ξεχειλίζει

Ξεχωριστοί ομιλητές είναι στην ορτακιά μας

Ποίηση κακατσάκεια να ‘ρθεί στην εσμιγά μας.

Ομιλητές μπαινάμικοι θα πάρουνε το λόγο,

γροικώ στ’ αυτί μου «πάψε μπλιο» και στένομαι ντελόγο

Πριχού το λόγο πάρουνε και τα πρεπά να πούνε

Χαιρετισμοί οργανωτών αμέσως χαιρετούνε 

   

3. Χαιρετισμοί από τους διοργανωτές

Ευχαριστίες ξομπλιαστές μέσ’ από την καρδιά μας

Για τους συνδιοργανωτές σ’ αυτή την εσμιγά μας 

Ενωση φιλολόγων    (Ματίνα Μεϊδάνη)

Δομ.Θεοτοκοπουλος   (Μαρία Αναγνωστάκη)

Ν.Καζαντζάκης      (Νίκος Σηφάκης)

Φαιστός

4. «Το σημείο στίξης μου» (ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ) Ελένη Νέστορα

Ελένη,βάλε χερικό γραμματική να δείξεις

μα να ‘ναι κακατσάκεια με το σημείο στίξης

5. Η ποίηση του Βαγγέλη Κακατσάκη (ομιλία) Νίκος Ψιλάκης

Τση Κρήτης άξιος υγιός,το χώμα τζη τιμά το,

μάστορας του πολιτισμού,ρούκουνας τω γραμμάτω

Ο λόγος του κι η μπένα του μπαινάμικο ‘ναι ταίρι,

τα ξετελέματα διπλά με πλούσο καρποθέρι

Με τη δική του μαστοριά εψήλωσε ο τράφος

μ’ άριστα ξετελέματα σα δημοσιογράφος.

Τση Κρήτης τα χρυσαφικά στο καρκατούρεμα του

τα λαμπυρίζει φωτεινά ο ήλιος του πνεμάτου

Τιμή μας που τον έχομε απόψε για ορτάκη

Λόγος ο πολυποίκιλτος στο Νίκο τον Ψιλάκη

6. «Διαμαρτυρία» (ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ), «Μνήμη καλοκαιριού» (ΚΑΖΟΒΑΡ),  «Το μικρό αυτό       ἀσπρο ξωκλήσι» (ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ)

 απ' ώρα έχει βγει στο λιβάδι. Γλυκά τη ζεσταίνει ο ήλιος. Επιμελώς συλλέγει αγριολούλουδα κι αχτίδες. Ξεγελιέται και ξεγελά τον χρόνο. Παιχνιδίσματα του νου που διώχνουν τους χειμώνες...τ' αγαπημένα της. Να ξεκουράζεται, λέει, η καρδιά να προχωρά πιο κάτω. Πλήθαιναν βλέπεις κι οι χειμώνες τελευταία.

Διαβάζουμε δια  χειρός Ελένης και δια στόματος της ιδίας κακατσάκειος μνήμη καλοκαιριού και άλλα τινα

7. «Ενθάδε κείται» (ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ») Απαγγελία Μιχάλης Αεράκης Μουσική\Ερμηνεία Σταμάτης Κραουνάκης (προβολή) 

Ο ποιητής ωσάν αηδόνι στα σκοτεινά τραγουδά γλυκά για να διασκεδάσει τη μοναξιά του.Ακροατήριο του είναι όσοι μαγεύονται από τη μελωδία του αθάεατου αυτού μουσικού.όσοι συγκινούνται και ημερεύουν χωρίς να ξέρουν από πού και γιατί

Με νότες και με μουσική σειρά στο καλαντάρι

και έχομε τα θάρρη μας στο Βαλατίδη ΄Αρη

8. Η ποιητική συλλογή «Όπως το ψωμί» του Βαγγέλη Κακατσάκη (ομιλία) Ζαχαρίας Κατσακός

Τα’ «άπειρο λογοτεχνικό» σα σάντολος βαφτίζει,

τη μπένα την ποιητική σαν πιάνει την πρεπίζει

Με «σήματα ποιητικά» πορεύγεται στη ζήση,

βάνει τον Ερωτόκριτο στη σκέψη και στην κρίση(όχι αυτήπου περάσαμε ή περνούμε.την κριτική του σκέψη)

Οι στίχοι του ποιητικοί «χαίρουν άκρα υγεία»

συντρέμει να ‘ν’ εφτάγερη και η φιλολογία

Η κριτική του σε βαθιές θάλασσες αρμενίζει

και στα κοντάρια τα ψηλά βγαίνει και κυματίζει.

Η πράξη πάντα «έπεται» μετά τη θεωρία

στον Κατσακό ο κριτικός λόγος στο Ζαχαρία

9. «Το βουβό τηλέφωνο» (ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ), «Της Υπαπαντής» (ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ),   «Η ησυχία μας(;)» (ΚΑΖΟΒΑΡ) Ελένη Νέστορα

Η ποίηση είναι το σπαθί της ατραπής που δε μπαίνει ποτέ σε θήκη,που βάζει φωτιά σε ό,τι το περιβάλλει.

Ελένη,ετοιμάσου να βάλεις φωτιές

10. «Ιθάκη μου η ποίηση» (ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ) Ελένη Νέστορα

Του ταξιδιού μας οπουγιάς το στένομε το γλάκι

Και για την πολυπόθητη φτάνομε την Ιθάκη

Η Ελένη μας ταξιδεύει στην κακατασάκειο Ιθάκη

11.    Μουσική\Ερμηνεἰα Χρήστος Κοτσαύτης (προβολή)

Βαδίζεις σε μια έρημο.Ακούς ένα πουλί να κελαηδάει. ΄Οσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο,ωστόσοεσύ είσαι υποχρεωμένος να φτιάξεις ένα δέντρο.Αυτό είναι το ποίημα(Κική Δημουλά)

12. Αντιφώνηση

Καλά τα ξετελέματα με ποίησης κανάκι

Είν’ ώρα για ν’ ακούσομε Βαγγέλη Κακατσάκη

Όπως μυρίζει το ψωμί τση ξεφουρνιάς σα βγαίνει

Να είστε όλοι σας καλά γεροί και βλοημένοι

Με ξεφουρνιές τση ποίησης ραέτι σας κερνούμε

Περίσσα μας τιμήσατε και χιλιοφχαριστούμε

* Δευτέρα, 17.2.2020

ΠΟΙΗΣΗ

ΤΩΝ ΕΙΡΗΝΑΙΩΝ*

Καταβαίνει την σκάλα
που ενώνει τον ουρανό με την γη
ο Παππούς
την ανεβαίνει ο Αρχιεπίσκοπος
Συνήθεια πια
η συνάντησή των
καθ'εκάστην
επί του ηλίου δύσιν
Για να ψάλλουν μαζί
το "φως ιλαρόν"
και να πούνε τα
τα ουράνια και τα γήινα νέα

Ν'αργήσει η ώρα
που θα είναι για πάντα μαζί
η χάρη που ζητά ο Παππούς
από τον ΄Υψιστο
Περισσεύουν οι ανάγκες
των περιλειπομένων

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
(Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή "Το χελιδόνι του μοναχού)


* Με αφορμή τη συμπλήρωση  45 χρόνων αρχιερατικής διακονίας του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου Αθανασιάδη .(ΦΩΤΟ)  Παππούς ο Άγιος στη λαική συνείδηση, μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης ο Χριστιανός.