ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΣΤΟ ΚΟΝΙΣΜΑ σου, Κύριε, εσένα προσκυνούμε/ και ιερό κειμήλιο εκείνο θεωρούμε». Από τον φίλο ιερωμένο η σημερινή μαντινάδα. Κυριακή της Ορθοδοξίας αύριο και η Εκκλησία μας γιορτάζει την Αναστήλωση των Εικόνων. Τι γιορτή κι αυτή στη Μονή Γωνιάς και στην Ορθόδοξη Ακαδημία, στο Κολυμπάρι, το Πρωτοκύριακο!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΣΤΟ ΚΟΝΙΣΜΑ σου, Κύριε, εσένα προσκυνούμε/ και ιερό κειμήλιο εκείνο θεωρούμε». Από τον φίλο ιερωμένο η σημερινή μαντινάδα. Κυριακή της Ορθοδοξίας αύριο και η Εκκλησία μας γιορτάζει την Αναστήλωση των Εικόνων. Τι γιορτή κι αυτή στη Μονή Γωνιάς και στην Ορθόδοξη Ακαδημία, στο Κολυμπάρι, το Πρωτοκύριακο!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μέρα του Φλεβάρη σήμερα. Παραφλέβισε ο Κουτσοφλέβαρος εφέτος. Ανοιξε τις φλέβες του και δεν έλεγε να τις κλείσει. Μετά βροχών και χιόνων ήρθε, μετά βροχών και χιόνων, κατά που φαίνεται (γράφω τη στήλη μεσημέρι της 27ης μέρας του) φεύγει. Με… βουλωμένη μύτη. Δίχως να μυρίσει καλοκαίρι. Κι ας λένε οι σχετικές παροιμίες. Κανένα πρόβλημα. Ισα, ίσα. Το νερό μας χρειάζεται. Οσο περισσότερο, τόσο καλύτερα!

ΗΞΕΙΣ αφήξεις ουκ εν τω πολέμω θνήξεις! Αλλο εντελώς το νόημα του χρησμού αν μπει το κόμμα πριν το “ουκ” κι άλλο αν μπει μετά. Η Πυθία ζει. Χρησμός, λένε ορισμένοι, το κείμενο της συμφωνίας της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους μας στο Γιούρογκρουπ.

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Αν το κόμμα μπει μετά του “ουκ” η φράση σημαίνει: Θα πας, δεν θα γυρίσεις, θα πεθάνεις στον πόλεμο. Ενώ αν το κόμμα μπει πριν μετά το “αφήξεις”, η φράση σημαίνει εντελώς το αντίθετο: Θα πας, θα γυρίσεις, δεν θα πεθάνεις στον πόλεμο. Κλείνω την παρένθεση.

ΑΝΩΜΑΛΗ κατά που φαίνεται η προσγείωση της νέας κυβέρνησης, της κυβέρνησης Τσίπρα, στη σκληρή πραγματικότητα. Αναμενόμενο ότι δεν θα ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με αγκάθια, ο δρόμος της. Θεοί και δαίμονες εναντίον της. Οχι όμως και ο ελληνικός λαός που εξακολουθεί, όπως λένε, οι δημοσκοπήσεις, να τη στηρίζει. Βάστα με να σε βαστώ, ν’ ανεβούμε το βουνό! Οσο κι αν αυτό είναι δύσβατο, σχεδόν ανάβατο!

ΡΑΝΤΕΒΟΥ με την πραγματικότητα η κυβερνητική εξουσία. Απ’ έξω απ’ τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει κανείς. Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα. Διαχρονικές και επί παντός επιστητού οι παροιμίες του λαού μας.

«Η ΑΛΗΘΗΣ σοφία παρουσιάζει τόσον παραδόξους ιδιοτροπίας, ώστε αναγκάζεσαι να πιστεύης, ότι άνευ αυτών ουδέν δικαίωμα θα είχε επί του τίτλου της». Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΝΑ ’ΧΟΥΝ τα Χανιά (ως Περιφερειακή Ενότητα) μια ομάδα στην Α’ Εθνική κατηγορία στο ποδόσφαιρο (να μείνει ο Πλατανιάς) και δύο στη Β’ (τα Χανιά και τον Κισσαμικό που θ’ ανέβει) του χρόνου. Το καλό σενάριο. Το κακό δεν το συζητάω και άλλο δεν υπάρχει. Μην πετούμε στα σύννεφα. Ή μήπως να πετάξουμε και να δούμε τον Α.Ο. Χανιά Κυπελλούχο Ελλάδας!

«ΣΕ ΠΟΛΛΑ χωριά της Κρήτης (την Κυριακή της Ορθοδοξίας) συνήθιζε παλιότερα ο καθένας να διαλέγει την εικόνα που έπαιρνε από το τέμπλο ή τα εικονοστάσια της εκκλησίας, να σηκώνει στην περιφορά τον άγιό του τον προστάτη του ή τον προστάτη της οικογένειάς του. Οταν, κατά την ώρα της δοξολογίας, άρχιζε η λιτανεία, καθένας ήξερε ποιαν ακριβώς εικόνα έπρεπε να πάρει, την ίδια κάθε χρόνο, και κανείς δεν του αμφισβητούσε αυτό το δικαίωμα. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και σε άλλες λιτανεύσεις στον κύκλο του χρόνου ή τις περιστασιακές (όπως για παράδειγμα η λιτανεία για πρόκληση βροχής σε περιόδους ανομβρίας). Οι λιτανεύσεις ενίσχυαν τη σχέση ανάμεσα στον πιστό και τον άγιο και την έκαναν πιο προσωπική». (Από το βιβλίο “Κρητικές Λαϊκές τελετουργίες” του Νίκου Ψιλάκη).

«Γλυκό που είναι το σκοτάδι στις εικόνες των προγόνων/ άμωμα χέρια μεταληπτικά/ ρούχα που τ’ άδραξεν η γαλήνη και δεν γνωρίζουν άνεμο/ βαθιά το ελέησον από τους άυλους βράχους/ τα μάτια σαν καρποί ευωδάτοι/ Κι ο ψάλτης ολόσωμος ανεβαίνει στο πλατάνι της φωνής/ καημένε κόσμε/ θυμίαμα η γαλάζια οσμή κι ο καπνός ασημένιος/ κερί να στάζει ολοένα στα παπαδόπουλα/ καημένε κόσμε/ σα βγαίνουν -ω χαρά πρώτη- με το Ευαγγέλιο και τις λαμπάδες/ κ’ ύστερα η μεγάλη χαρά να συντροφεύουν τ’ Άγια/ Ο παπα-Γιάννης τυλιγμένος τ’ άσπρο του φελόνι/ καλός πατέρας και καλός παππούς με το σιρόκο στη γενειάδα/ χρόνια αιώνες χρόνια και νιάτα πόχει η ομορφιά».

Το ποίημα “Η Ορθοδοξία” του Νίκου Καρούζου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

(petaxta.blogspot.com)'

 Χανιώτικα νέα (28.02.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-255/#ixzz3T2z6tdwn 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ κατεβαίνει απόψε το βράδυ, όπως κάνει αιώνες τώρα κάθε Παρασκευή της Μεγάλης Σαρακοστής, ο Πρωτοστάτης Αγγελος, “ειπείν τη Θεοτόκω το χαίρε”. Οι Χαιρετισμοί, οι πρώτοι Χαιρετισμοί της Παναγίας, εφέτος. Και… «Καβγάδες με το γιασεμί έβαλε πάλι ο κρίνος/ ζηλεύει του στις μυρωδιές για δε μυρίζει εκείνος!».

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ θα κατέβει απόψε το βράδυ, όπως κάνει αιώνες τώρα κάθε Παρασκευή της Μεγάλης Σαρακοστής, ο Πρωτοστάτης Αγγελος, “ειπείν τη Θεοτόκω το χαίρε”. Οι Χαιρετισμοί, οι πρώτοι Χαιρετισμοί της Παναγίας, εφέτος. Και… «Καβγάδες με το γιασεμί έβαλε πάλι ο κρίνος/ ζηλεύει του στις μυρωδιές για δε μυρίζει εκείνος!».

ΚΑΤΟΧΗ ήρθε κι έκανε η παραπάνω μαντινάδα του Νίκου Ξυλούρη με το που έγραψε το μολυβάκι τη λέξη “Χαιρετισμοί”. Εν είδει χαιρετισμού στην εφηβική ηλικία. Τι θυμάμαι εγώ τώρα! Ας προχωρήσω, όμως, παρακάτω, αφού πρώτα μπω και βγω σε μια και από μια παρένθεση.

«ΙΔΕΕΣ μου, κάποιων άλλων ημερών./ Κάθομαι και κοιτάζω τις φωτογραφίες σας./ Ετσι όπως σας κρατάνε φιλικά απ’ τα χέρια/ η αλήθεια και η φαντασία,/ ανοίγοντας δρόμο μέσα στο πλήθος/ των αδιάφορων και ανίδεων,/ των ψευδολόγων και αργυρολόγων./ Πού πήγατε; Πού είστε; Αναρωτιέμαι». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

Η ΕΞΟΔΟΣ της Ελλάδας (το Γκρέξιτ) θα ήταν ένα απόλυτο δράμα για τους Ελληνες και φυσικά ένα μεγάλο δράμα για την υπόλοιπη Ευρώπη. Τα σύκα – σύκα και η σκάφη – σκάφη από τον πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ, απ’ τη δική του σκοπιά. Προσθέστε σ’ αυτό τη βιβλική φράση «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» και προβληματιστείτε…

ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ του κατεπείγοντος η επέκταση της δανειακής σύμβασης στη Βουλή. Μετά την ψήφιση απ’ τα άλλα ευρωπαϊκά Κοινοβούλια. Τρεχάτε ποδαράκια τους, για να τρέξουν τα ποδαράκια μας πριν να τους (μας) βρει ο Μάρτης ο κακός παλουκοκαύτης!

ΔΕΝ θα γίνουν απολύσεις και δεν θα μειωθούν ούτε οι μισθοί ούτε οι συντάξεις. Οσο για τις 100 δόσεις κανένα πρόβλημα. Κάθετος ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης. Αγιού μην τάξεις τάξιμο και κοπελιού κουλούρι. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η υπενθύμιση της γνωστής παροιμίας.

«ΘΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΩ αν θα ξαναλάβω μέρος σ’ αυτήν την παρωδία που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Α.Ο. Πλατανιά Μανόλης Μαθιουδάκης στην τελευταία συνεδρίαση της Σούπερ Λιγκ. Σωστός. Σωστοί και οι Ελληνες πραγματικοί φίλαθλοι που απέχουν εδώ και χρόνια από τις κερκίδες των γηπέδων. Αλλο αν μαζί με τα ξερά έχουν καεί και τα χλωρά…

«ΑΠΟ την εποχή της λύτρωσης της Κωνσταντινουπόλεως από την πολιορκία είτε των Αβάρων και Περσών το 626 το πιθανότερο, είτε των Αράβων το 718, ο Ακάθιστος Υμνος μέχρι και σήμερα έχει ως προοίμιο το “Τη Υπερμάχω Στρατηγώ […] Είναι ένας ύμνος ευχαριστήριος προς την Υπέρμαχο Στρατηγό, την Παναγία, για τη σωτηρία της Πόλης. Αυτό το κοντάκιο των 7 στίχων, εν αντιθέσει με τον όλο Ακάθιστο Υμνο, ήταν δυνατό να συντεθεί την ίδια βραδιά ή ημέρα της λύτρωσης και να τεθεί ως προοίμιο στον ήδη συντεθειμένο Ακάθιστο Υμνο, ο οποίος κατά την επικρατέστερη άποψη ψαλλόταν στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνών στην αγρυπνία της 15ης Αυγούστου, κάθε έτους με προοίμιο: “Το προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει”…» Από το βιβλίο “Ο Ακάθιστος Υμνος (Χαιρετισμοί) και ο κανόνας του”, του Εμμανουήλ Δ. Μαλαθράκη.

«Χαίρε, ύψος που δύσκολα το ανεβαίνει (το συλλαμβάνει) η ανθρώπινη σκέψη/ Χαίρε, βάθος δυσδιάκριτο ακόμα και στα μάτια των Αγγέλων./ Χαίρε, γιατί εσύ είσαι ο θρόνος του (Μεγάλου) βασιλιά./ Χαίρε, γιατί εσύ κρατάς αυτόν που τα πάντα κρατάει (βαστάζει)./ Χαίρε, άστρο που προμηνύεις την εμφάνιση (ανατολή) του ήλιου/ Χαίρε, κοιλία της ενσάρκωσης του θεού Λόγου./ Χαίρε, εσύ με την οποία ανανεώνεται η κτίση/ Χαίρε, εσύ με την οποία μεγαλώνει σαν βρέφος ο κτίστης./ Χαίρε, νύμφη που δεν νυμφεύτηκε».
Από τον 1ο Οίκο των Χαιρετισμών της Παναγίας, σε μετάφραση του Εμμανουήλ Δ. Μαλαθράκη (βλ. βιβλίο ίδιου “Ο Ακάθιστος Υμνος (Χαιρετισμοί) και ο κανόνας του).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα 927.02.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-254/#ixzz3SwqkCPSA 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΟΤΑΝ συγκεντρώθηκε ο πολυάριθμος στρατός του Δαρείου στα Γαυγάμηλα (331 π.Χ.) όλη η πεδιάδα έλαμπε από τις φωτιές στο στρατόπεδο των Περσών. Κάποια ακατάληπτη και συγκεχυμένη βουή ακουγόταν σαν από απέραντο πέλαγος. Οι πιο στενοί φίλοι του Αλέξανδρου, και μάλιστα ο Παρμενίων, πήγε στον βασιλιά και προσπαθούσαν να τον πείσουν να επιχειρήσει την επίθεση εναντίον των εχθρών τη νύχτα, ώστε το σκοτάδι να συγκαλύψει όποιες αδυναμίες θα μπορούσε να φανερώσει η ημέρα. Εκείνος τότε είπε το γνωστό. «Δεν κλέβω εγώ τη νίκη». Κι έδωσε εντολή να αναπαυθεί όλο το στράτευμα. Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ μνημόσυνο στον “Χρυσόστομο” απ’ τον ομώνυμο Σύλλογο χθες για τον Γιώργη Μανουσάκη, με τη συμπλήρωση 7 χρόνων από την εκδημία του στον επουράνιο Παρνασσό. Οδοδείκτες οι στίχοι του Ποιητή. Εξ’ αδιανεμήτου πλούτος για όλους μας το σύνολο συγγραφικό έργο του. Κι ας μην αξιωθήκαμε ακόμα ως Δήμος Χανίων να δώσουμε το όνομά του σ’ έναν δρόμο της πόλης μας. Οπως και του Μιχάλη Γρηγοράκη, άλλωστε!

ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ λέμε ναι, στα μέτρα λιτότητας λέμε όχι. Ξεκάθαρο (;) το μήνυμα της ελληνικής κυβέρνησης στους θεσμούς, όπως λέμε τώρα την τρόικα. Αλήθεια τι σημαίνουν οι λέξεις “μεταρρυθμίσεις” και “λιτότητα”; Εχει καμία σημασία ότι την πρώτη λέξη τη χρησιμοποιούμε συνήθως στον πληθυντικό και τη δεύτερη πάντα στον ενικό; Ω θε(σμ)οί και πώς το επιτρέπετε!

ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ είναι οι ριζικές μεταβολές που έχουν σκοπό την επίτευξη καλύτερου αποτελέσματος. Λιτότητα είναι η αυστηρή οικονομική πολιτική που χαρακτηρίζεται από υψηλή φορολογία χωρίς αυξήσεις στους μισθούς με σκοπό τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Σύμφωνα με το “Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας” της Ακαδημίας Αθηνών οι ορισμοί. Εμένα μην μ’ ανακατεύετε…

«ΓΙΑΝΗ με το καρό κασκόλ, Γιάνη χωρίς γραβάτα/ μας έβγαλες απ’ τη φωτιά την… πιο καυτή πατάτα!». Μη μου πείτε σε ποιον Γιάν(ν)η αναφέρεται στη σημερινή του μαντινάδα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Ενας είναι ο Γιάνης με το ένα “ν”…

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ δικαιούται να ομιλεί ο τέως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς για το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων της νέας ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους, αυτό δα έλειπε να μη δικαιούται, μου είπε προχθές πάνω στην κουβέντα ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος. Για να συμπληρώσει, ωστόσο. Κρείττον σιγάν, πάντως, για ορισμένα θέματα!

ΑΝ ΔΕΝ υπήρχε κάποιος όπως τον Μανόλη Γλέζο, η κυβέρνηση θα έπρεπε να τον έβρισκε. Και αυτό ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος το είπε.

ΝΙΚΟ Βαβουλέ, ταγματάρχη ε.α., μηχανικό, συγγραφέα, Χανιά: Οδός ευθύνης που οδηγεί στην πλατεία των δακρύων, αλλά και οδός δακρύων που οδηγεί στην πλατεία της ευθύνης. Μια πρώτη προσέγγιση στο 406 σελίδων μεγάλου σχήματος βιβλίο σας “Εις μνημόσυνον αιώνιον”, που περιλαμβάνει όλα τα θύματα της Μάχης της Κρήτης και της Κατοχής από και στον Νομό Χανίων. Αυτά μόνο προσώρας! Μετά πολλών ευχαριστιών για την ιδιαίτερα θερμή αφιέρωση. Ευλογία για μένα ότι άρχισα τη δασκαλική μου διαδρομή στο χωριό σας, στις Στροβλές, όπου και σας γνώρισα. Και βέβαια μετά πολλού θαυμασμού για το όλο έργο, αλλά και για την άψογη έκδοση του “Ερείσματος”, καλά να ’ναι ο Χρήστος Μαχαιρίδης.

ΟΤΑΝ συγκεντρώθηκε ο πολυάριθμος στρατός του Δαρείου στα Γαυγάμηλα (331 π.Χ.) όλη η πεδιάδα έλαμπε από τις φωτιές στο στρατόπεδο των Περσών. Κάποια ακατάληπτη και συγκεχυμένη βουή ακουγόταν σαν από απέραντο πέλαγος. Οι πιο στενοί φίλοι του Αλέξανδρου, και μάλιστα ο Παρμενίων, πήγε στον βασιλιά και προσπαθούσαν να τον πείσουν να επιχειρήσει την επίθεση εναντίον των εχθρών τη νύχτα, ώστε το σκοτάδι να συγκαλύψει όποιες αδυναμίες θα μπορούσε να φανερώσει η ημέρα. Εκείνος τότε είπε το γνωστό. «Δεν κλέβω εγώ τη νίκη». Κι έδωσε εντολή να αναπαυθεί όλο το στράτευμα. Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”.

«Ξεκίνησαν πριν τα μεσάνυχτα./ Μπροστά ο σαλπιγκτής κι ο σημαιοφόρος./ Χωρίς αρχηγό./ Η λάσπη/ κολλούσε στα πόδια τους/ και τ’ άστρα τσιγκουνεύονταν/ το φως. Κάθε τόσο σκοντάφτανε/ σε σώματα νεκρών. Πολλοί πέφτανε/ μ’ ένα γδούπο πνιχτό καθώς/ τα πνευμόνια τους γέμιζαν/ σκοτάδι που έπηζε σαν το τσιμέντο./ Οι άλλοι προχωρούσανε πάντα/ προς τη νοητή θάλασσα./ Μόνο ο σημαιοφόρος άκουσε το ρόχθο της/ αλλά δεν έφτασε ποτέ στην αμμουδιά./ Τα γόνατα λυγίσαν κι η σημαία του/ έγειρε και τον σκέπασε».
Το ποίημα “Μυρίων κάθοδος” του Γιώργη Μανουσάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (26.02.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-253/#ixzz3SqokRcOe 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

 «Η Ελλάδα είναι η χώρα των παράλληλων μονολόγων».'Ισως είναι και τούτη μια από τις γενεσιουργές αιτίες που μας έχουν κρατήσει στο επίπεδο αυτό· ο καθένας κι η άποψή του, ο καθένας και το μπαϊράκι του μη μπορώντας να συμπλεύσουμε προς μία κοινή γραμμή. Και δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό διότι είπαμε «στη χώρα του παραλόγου το παράλογο δεν λογίζεται ως παράλογο».

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Της Ρωμιοσύνης κάποια παράλογα

Το παράλογο στη χώρα του παραλόγου δεν λογίζεται ως παράλογο]!

Δεν γνωρίζω αν κάποιος το ’χει ’πει κάποτε ή έχει διατυπώσει κάτι αντίστοιχο… Τα παράλογα φαίνεται πως μας ελκύουν, μας αρέσουν, μας γοητεύουν ή τουλάχιστον δεν μας αφήνουν αδιάφορους! Αυτό το συνειδητοποιούμε για μια ακόμη φορά τώρα μετά τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις.
Μάλλον πως αυτή μας η ιδιαιτερότητα ως ένα “έθνος ανάδελφον” που είχε επισημάνει ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης, να μας έχει κάνει να δρούμε βάσει μιας δικής μας “λογικής” που συχνά θέλει και την “πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο” ή που ρίχνει την καρδάρα με το γάλα όταν αυτή γεμίσει…
Και κατά μία έννοια έχουμε το ακαταλόγιστο διότι δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που πολύ βιαστικά προσπαθούμε να αποκαθηλώσουμε τους ήρωες που πριν από λίγο αποθεώναμε!
Ισως βέβαια να έφταιγαν κι εκείνοι με τις πράξεις και τις συμπεριφορές τους. Ποιος να ξέρει; Ισως ποτέ δεν θα το μάθουμε αυτό! Είμαστε εξάλλου τόσο καλά κλεισμένοι σ’ αυτό το ιδιότυπο καβούκι μας που πολλές φορές δεν γνωρίζουμε αν αυτό μας βαραίνει ή αν επιθυμούμε να κρυβόμαστε καλά απομονωμένοι εντός του! Φαινομενικά μας συμφέρουν και τα δύο αλλά επί της ουσίας κάποτε πρέπει να προσδιορίσουμε ποια ρότα θα επιλέξουμε!
Μέσα σ’ όλα αυτά σκέφτομαι την αλήθεια που κρύβεται μέσα στη ρήση του Γ. Σεφέρη ο οποίος είχε πει ότι «η Ελλάδα είναι η χώρα των παράλληλων μονολόγων».
Ισως είναι και τούτη μια από τις γενεσιουργές αιτίες που μας έχουν κρατήσει στο επίπεδο αυτό· ο καθένας κι η άποψή του, ο καθένας και το μπαϊράκι του μη μπορώντας να συμπλεύσουμε προς μία κοινή γραμμή. Και δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό διότι είπαμε «στη χώρα του παραλόγου το παράλογο δεν λογίζεται ως παράλογο».
Ανακυκλωνόμαστε λοιπόν συνεχώς και δίχως σταματημό εντός μιας δίνης που μας άγει και μας φέρει ανάλογα. Ουδείς μας φταίει ωστόσο!
Οπως και να ’χουν τα πράγματα, πάντα θα υπάρχει μια ελπίδα! Από αυτήν εξάλλου πιανόμασταν πάντοτε έστω την ύστατη στιγμή για να υπάρχουμε, να εξακολουθούμε να πορευόμαστε μαζί με τα παράλογα φερσίματα της φυλής εντός τούτου του κόσμου…
Η όποια γοητεία που ενδεχομένως μπορεί να ενυπάρχει μέσα σε αυτή την τελευταία επισήμανση δεν σημαίνει ότι… καταπραϋνει τις ουλές που δημιουργούμε οι ίδιοι στο σώμα μας.
…Κι ας υπάρχουν κάποιοι που τις θεωρούν τιμή και ιστορία! Η αυτομαστίγωση και αυτοτιμωρία όμως δεν περιποιεί τιμή αλλά μάλλον μωρία!

Χανιώτικα νέα (25.02.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/tis-romiosinis-kapia-paraloga/#ixzz3Sl27raAx 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΔΙΧΩΣ στόμα, γιατί ήταν όλο νηστεία και με τα χέρια σταυρωμένα για τις προσευχές φανταζόταν ο λαός μας την Κυρά Σαρακοστή. Και βέβαια με εφτά πόδια, όσα και τα Σάββατα μέχρι το Πάσχα. Επιμένουν να την παρουσιάζουν ακόμα έτσι κάποιες νηπιαγωγοί στα νηπιάκια τους ζητώντας απ’ αυτά να κόβουν κάθε Σάββατο κι ένα πόδι… Ποιος είπε ότι η Σαρακοστή δεν επιμένει να ζει!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ! Το ξέρω ότι λίγοι είναι αυτοί που επιμένουν να νηστεύουν, στα χρόνια που διανύουμε, ωστόσο, η ευχή απευθύνεται προς όλους, από συνήθεια. Νηστεύοντες και μη νηστεύοντες. Ολοι περιμένουμε το Πάσχα, άλλωστε, σαν τη μεγαλύτερη γιορτή…

ΝΑ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ όσες μέρες μπορεί ο καθένας, παιδιά μου, δεν μπορούμε να νηστεύουμε όλοι το ίδιο! Μπορείς να νηστέψεις όλη τη Σαρακοστή;

Να νηστέψεις όλη τη Σαρακοστή! Μπορείς να νηστέψεις μόνο μια εβδομάδα; Να νηστέψεις μια εβδομάδα. Ακόμα και πιο λίγο μπορείς να νηστέψεις. Η συμβουλή που έδινε ο μακαριστός μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης για τη νηστεία, στο περίπου όπως θυμάμαι τα λόγια του. Και άσκηση εγκράτειας, για να μην πω προπάντων άσκηση εγκράτειας η νηστεία.

ΔΙΧΩΣ στόμα, γιατί ήταν όλο νηστεία και με τα χέρια σταυρωμένα για τις προσευχές φανταζόταν ο λαός μας την Κυρά Σαρακοστή. Και βέβαια με εφτά πόδια, όσα και τα Σάββατα μέχρι το Πάσχα. Επιμένουν να την παρουσιάζουν ακόμα έτσι κάποιες νηπιαγωγοί στα νηπιάκια τους ζητώντας απ’ αυτά να κόβουν κάθε Σάββατο κι ένα πόδι… Ποιος είπε ότι η Σαρακοστή δεν επιμένει να ζει!

ΓΛΥΤΩΣΑΜΕ τα χειρότερα, δεν είναι λίγο στις δοσμένες συνθήκες αυτό, είναι αλήθεια όμως ότι δεν πετύχαμε και το ζητούμενο! Αυτά μου είπε ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος σχετικά με τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων της χώρας μας με τους εταίρους μας. Είμαστε ακόμη ζωντανοί και συνεχίζουμε, τίποτα δεν είναι εύκολο, κατέληξε. Να σωθεί η ελπίδα, το μέγα ζητούμενο γι’ αυτόν. Για όλους μας…

«ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ στη σκληράδα της θέλει τ’ αβγό να μοιάσει/ μα και βρασμένο πάνω της αν πέσει κειο θα σπάσει». Απ’ τον φίλο ιερωμένο η σημερινή μαντινάδα, “φιλοσοφικού” γενικά ας πούμε περιεχομένου. Την έλεγε, λέει, η μάνα του. Σοφές οι παλιές μαντινάδες.

ΛΙΣΤΑ εστάλη. Στοπ! Αναμένουμε στο ακουστικό μας για τις αντιδράσεις των θεσμών. Στοπ. Αισιοδοξούμε ότι κάτι θα γίνει στο τέλος. Στοπ! Τρεις το λάδι δυο το ξύδι, πέντε το λαδόξυδο. Στοπ. Απου ζει μεταζώνεται. Στοπ!

ΓΙ’ ΑΛΛΗ μια φορά θα ευχηθώ διά της στήλης “και Ολυμπιονίκης” στον μαθητή μου στην Γ’ και Δ’ Δημοτικού Μιχάλη Κοτσιφάκη που πήρε ένα ακόμα χρυσό μετάλλιο σε πανελλήνια διοργάνωση στην τοξοβολία Λυκείων αυτήν τη φορά. Χαρά μεγάλη μού έδωσε βέβαια και η βράβευσή του στη Λειβαδιά. Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, Μιχάλη! Θυμούμαι πόσο καλός ήσουνα και στην Ιστορία!

ΣΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ της Κρήτης επικρατούσαν (τις μέρες της Μ. Σαρακοστής) πολύ χαρακτηριστικές συνήθειες. Οι καλόγριες μετρούσαν 49 κουκιά και τα έβαζαν σε εφτά μπουκαλάκια. Κάθε πρωί έτρωγαν και από ένα κουκί. Κι όταν τέλειωνε, το πρώτο μπουκαλάκι το πετούσαν ή το φύλασσαν. Το ίδιο και το δεύτερο και το τρίτο και το τέταρτο. Οταν έφταναν στο τελευταίο μπουκαλάκι, ήξεραν πλέον πως έφτανε η Μεγάλη Εβδομάδα. (Από το βιβλίο “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη του Νίκου Ψιλάκη).

 «Μακριά σ’ έν’ άλλο κόσμο γίνηκε αυτή η Αποκριά/ το γαϊδουράκι γύριζε μες στους έρημους δρόμους/ όπου δεν ανέπνεε κανείς/ πεθαμένα παιδιά ανέβαιναν ολοένα στον ουρανό/ κατέβαιναν μια στιγμή να πάρουν τους αετούς τους/ που τους είχαν ξεχάσει/ έπεφτε χιόνι/ γυάλινος χαρτοπόλεμος/ μάτωνε τις καρδιές/ μια γυναίκα γονατισμένη/ ανάστρεφε τα μάτια της σα νεκρή/ μόνο περνούσαν φάλαγγες στρατιώτες εν δυο/ εν δυο παγωμένα δόντια/ το βράδυ βγήκε το φεγγάρι/ αποκριάτικο/ γεμάτο μίσος/ το δέσαν και το πέταξαν στη θάλασσα/ μαχαιρωμένο/ Μακριά σ’ έν’ άλλο κόσμο γίνηκε αυτή η αποκριά». To ποίημα “Η Αποκριά” του Μίλτου Σαχτούρη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (24.02.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-252/#ixzz3SfBjZ4aJ 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

Τρώτε και πίνετ’ άρχοντες, κι εγώ θα σας δηγούμαι

Κι εγώ θα σας διηγηθώ για τον Κοτσιφογιάννη,

για έναν άρχο Νιππιανό...

Ο επίλογος από τον επικήδειο για τον φίλο μου (Τίμιος Σταυρός Νίππους, 20. 02.2015)

Δείτε περισσότερα... ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΙΚ. ΚΟΤΣΙΦΑΚΗΣ (Ετών 67)

Λευκοφορούνε τα βουνά, μαυροφορεί η καρδιά μας

Μαύρο πουλί εκάθισε στου Νίππους τα σεράγια

Και τραγουδεί λυπητερά και παραπονεμένα

Θρηνεί τον Γιάννη Κοτσιφό τον Άρχοντα του τόπου

Απού ‘τανε ξεχωριστός σ’ ούλη την Επαρχία

Για κείνον είν’ ο ουρανός τα’ Αποκορώνου μαύρος

Για κείνον ήταν ο χιονιάς.

Αυτόν τον κυπάρισσο δεν μπορεί κανείς αέρας να τον ξεριζώσει. Αυτό το ριζιμιό χαράκι δεν μπορεί καμιά δύναμη να το ξεθεμελιώσει. Αυτόν τον ήλιο δεν μπορεί κανένα σκοτάδι να τον σβήσει. Έτσι νόμιζα. Ότι θα ζει σαν την πιο ψηλή κορφή της Μαδάρας, στον ίσκιο της οποίας γεννήθηκε, παντοαιωνίως ο γκαρδιακός μου φίλος ο Γιάννης ο Κοτσιφός, ο ακριβογιός του Κοτσιφονικολή και της Κωνσταντινιάς το γένος Παπαδολάμπη. Αλίμονο όμως! Ανίκητος αλλά και άδικος στην περίπτωσή του αποδείχτηκε, γι άλλη μια φορά, ότι είναι ο θάνατος, που τον πήρε ξαφνικά στα 67 του χρόνια για το δίχως γυρισμό ταξίδι στο άλλο ημισφαίριο της ζωής. Εκεί όπου βρίσκονται οι πολλοί και καλοί μας, όπως μου έλεγε, όταν με έβλεπε, και με έβλεπε κάθε φορά, να περνώ από την Πλατέα και να πηγαίνω στο Κοιμητήρι του Αγιού Αθανάση για ν’ ανάψω το καντήλι τν αγαπημένων μου.

Κεραυνός εν αιθρία η αναγγελία του φευγιού σου, φίλε των παιδικών μου χρόνων, φίλε ζωής, που το λιτανεύει από χθες το πρωί στις γειτονιές του χωριού μας και τα περίχωρα με τη βαριά φωνή της η μεγάλη καμπάνα του Τιμίου Σταυρού. Πώς θα συνηθίσουμε την παρουσία της απουσίας σου, αδελφικέ μου φίλε! Πώς θα την συνηθίσει η συντρόφισσα της ζωής σου, από την ανατολή της νιότης σας, η Μαρία σου! Πώς θα την συνηθίσουν τα παιδιά σου, ο Νίκος ο Μανόλης και ο Αντώνης, οι νυφάδες, τα εγγόνια, τα αδέλφια και τα ανίψια σου! Πώς θα την συνηθίσουν όλοι, οι πολλοί, που σε γνώρισαν, έτσι ως υπήρξες ωραίος και χαριτωμένος, να διδάσκεις με την όλη στάση σου, ανθρωπιά και πρεπιά, σε ό,τι και αν έκανες, σε ό,τι κι αν έλεγες, όπου κι αν βρισκόσουν στο Νίππος ή αλλού! 

Πώς θα την συνηθίσω εγώ που ουαί και αλίμονό μου αν ερχόμουν στο χωριό και δεν περνούσα από το καφενείο, όπου το βασίλειό σου για να τα πούμε! Για να θυμηθούμε τα μύρια όσα ζήσαμε μαζί. Τα παιδικά μας χρόνια, Τα μαθητικά μας θρανία. Τους παλιούς των ημερών μας. Μια αστρολογιά, Ένα καλοκαιρινό βράδυ στα Λιβάδια με αστροφεγγιά. Ένα πανηγύρι του Τιμίου Σταυρού με πέντε ζυγιές όργανα στην Πλατέα. Την εποχή που ανεβαίναμε στην ταράτσα για να στείλεις τα μηνύματα της καρδιάς σου στις Πέρα Κατούνες. Την εκδρομή μια Καθαρή Δευτέρα, όντας αρραβωνιασμένοι, με την Μαρία εσύ, με την Ευδοκία εγώ, στο Ατσιπόπουλο. Τη θητεία σου για τρεις τετραετίες, απ’ το 1978 μέχρι το1990, στη θέση του Προέδρου της Κοινότητας Νίππους, που έδωσες τον καλύτερο εαυτό σου. Τις συνάξεις της Μεγάλης Τετάρτης. Την γιορτή της καμπάνας του Άι- Γιώργη…

Για να μοιραστούμε την όποια χαρά μας και να την κάνουμε διπλή και την όποια λύπη μας και να την κόψουμε στα δυο. Για να με ρωτήξεις για τους κοινούς μας φίλους. Για να σε ρωτήξω για τους κοινούς μας φίλους, για τα νέα των όπου γης χωριανών μας, των οποίων ήσουν ο συνδετικός κρίκος με το νιππιανό χώμα. Για να μου πεις ποια μέρα και ποια ώρα ακριβώς ήρθαν κι έφυγαν τα χελιδόνια…

Για να μιλήσουμε για πολιτική(αμετακίνητος μια ζωή στις θέσεις σου) για το ποδόσφαιρο (δεν ταιριάζαμε εδώ, αεκτζής εγώ, ολυμπιακός εσύ) για την εφημερίδα μας, τα Χανιώτικα νέα (αν δεν την διαβάσω από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα μια μέρα, δεν νιώθω καλά, μου έλεγες) για το μέλλον των παιδιών μας, για το μέλλον του τόπου μας και των ανθρώπων του…

Είχαμε τόσα πολλά να πούμε, που ποτέ δεν μας έπαιρνε ο χρόνος, κι ας τα λέγαμε σχεδόν κάθε εβδομάδα, Γιάννη! Όπως δεν μας έφτασε και στην τελευταία μας  κουβέντα, αυτήν που κάναμε στις 2 του Φλεβάρη, μετά το πανηγύρι της Παναγίας του Κλάδου, που σ’ άφησα γι’ άλλη μια φορά με την παραγγελιά να προσέχεις τον εαυτό σου…

«Μηδέν γένος ανθρώπων αισχυνέμεν»! Κάθε φορά που συναντιόμαστε τα τελευταία χρόνια, ακριβέ μου φίλε, τούτος ο στίχος του Ομήρου ερχόταν στον νου μου κι έκανε κατοχή. Να μην ντροπιάζουμε την γενιά των προγόνων μας!» Η στάση ζωής σου. Το μάθημα που σου δίδαξαν οι γονιοί σου, το μάθημα που διδάξατε με την αρχόντισσα της ζωής σου, την Μαρία, στα παιδιά σας, όπως οι πάντες ομολογούν, Γιάννη! Πορεύου και γι αυτό εν ειρήνη. Πορεύου για το επουράνιο Νίππος, εκεί όπου από σήμερα θα ζεις με τους προαπελθόντας πατέρες και αδελφούς μας. Εκεί όπου όλοι μας μια μέρα θα σε συναντήσουμε. 

Ωστόσο εδώ, η ζωή για μας όσο το επιτρέπει η Χάρη του Θεού, θα συνεχίζεται. Με την θύμησή σου η ζωή θα συνεχίζεται. Μέσα σ’ αυτήν ωσεί παρών κι εσύ, φίλε! Η παρηγοριά μας… Ανάμεσα στο ντιν και στο νταν της δεύτερης καμπάνας του Άι- Γιώργη η ζωή θα συνεχίζεται. (Τι γιορτή κι αυτή στα εγκαίνιά της, που πρωτοστάτησε ο άλλος Γιάννης, με τον οποίον συμπορευτήκατε από τα μικράτα σας, πριν από τρία χρόνια!) Πίνοντας κρασί και στο καφενείο στη μνήμη σου, έτσι όπως θα σηκώνουμε τα ποτήρια σας η ζωή θα συνεχίζεται. Τραγουδώντας για σένα η ζωή θα συνεχίζεται. Εσύ, μας το ’μαθες, φίλε ότι η ζωή είναι πιο δυνατή από τον θάνατο!

Καλή αντάμωση, φίλε!

Τρώτε και πίνετ’ άρχοντες, κι εγώ θα σας δηγούμαι

Κι εγώ θα σας διηγηθώ για τον Κοτσιφογιάννη,

για έναν άρχο Νιππιανό,..

Επικήδειος Λόγος (Τίμιος Σταυρός Νίππους, 20.02.2015)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Καλοί μου φίλοι, καλές Απόκριες και Καλή Σαρακοστή!

Σε κεντρική θέση του σημερινού Παιδότοπου δυο ποιήματα για παιδιά με θέμα το Καρναβάλι που κορυφώνεται σήμερα, τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Γύρω απ’ αυτά μερικές υπέροχες εργασίες των παιδιών της Δ’ τάξης του 14ου Δ. Σ. Χανίων με κύριο θέμα τις αποκριάτικες στολές που μου έστειλε μέσω Διαδικτύου η έχουσα την ιδέα, καλή μου φίλη διευθύντρια του Σχολείου, Παυλίνα Δούμου. 

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

 Δ' τάξη 14ου Δημ. Σχ. Χανίων

Ντυνόμαστε μασκαράδες...

Καλοί μου φίλοι, καλές Απόκριες και Καλή Σαρακοστή!

Σε κεντρική θέση του σημερινού Παιδότοπου δυο ποιήματα για παιδιά με θέμα το Καρναβάλι που κορυφώνεται αύριο, τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Γύρω απ’ αυτά μερικές υπέροχες εργασίες των παιδιών της Δ’ τάξης του 14ου Δ. Σ. Χανίων με κύριο θέμα τις αποκριάτικες στολές που μου έστειλε μέσω Διαδικτύου η έχουσα την ιδέα, καλή μου φίλη διευθύντρια του Σχολείου, Παυλίνα Δούμου. Πολλές, πάμπολλες οι ευχαριστίες μου και σ’ αυτήν, αλλά και στις δασκάλες των δύο τμημάτων, την Ειρήνη Λιονάκη και τη Δέσποινα Καλτσίδου, που ανέλαβαν την υλοποίηση της ιδέας.
Τα συγχαρητήρια, βέβαια, πρωτίστως ανήκουν στα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά, χάριν των οποίων λειτούργησαν στη συγκεκριμένη περίπτωση και λειτουργούν οι δασκάλες τους.
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Καρναβάλι
Ήλθε, παιδιά, το Καρναβάλι,
γέλια, χορός και κομφετί.
Ένας τα βλάχικα θα βάλει,
κι άλλος μ’ αλεύρι θ’ αλειφτεί.

Φτερά από κόκορα, από χήνα
θα ’χει ο Γρηγόρης στα μαλλιά.
Θα γίνει η Μάρω κολομπίνα
κι η Αγνή θα βάλει τραχηλιά.

Χρυσός ο Ρήγας, πρώτος, πρώτος
θα σέρνει το μανδύα μακρύ.
Και πίσω ο Λάκης πιερότος
με την κιθάρα τη μικρή.

Εγώ θα βάλω φουστανέλα
και συ θα γίνεις μια γριά.
Και θα γλεντήσωμε με τρέλα
την όμορφην Αποκριά.
Στέλιος Σπεράντσας

Το Καρναβάλι
Το τρελό το καρναβάλι
να το μες στους δρόμους πάλι,
τριγυρίζει χαρωπά
και χαρά παντού σκορπά.

Πωπωπώ, τι μασκαράδες,
τι μαϊμούδες, τι αραπάδες,
τι σκουφιά, τι φορεσιές
άσπρες, παρδαλές, χρυσές!

Μαρκησίες κι αμαζόνες
με πορφύρες και κορώνες,
δούκες με χρυσά σπαθιά,
με λοφία και φτερά!

Τι φωνές, τι βοητό, τι κρότοι!
Κολομπίνες και πιερότοι
όλο κέφι τραγουδούν
και χορεύουν και πηδούν.

Κι αρχινά μες στο σοκάκι
το τρελό το γαϊτανάκι
και βροχή το κομφετί
πέφτει στην τρελή γιορτή.

Ολοι γύρω τους κοιτάζουν,
«Σας γνωρίσαμε» φωνάζουν,
«και του χρόνου με χαρά
να ξανάρθει η Αποκριά»!
Χάρης Σακελλαρίου

Μια διάσημη στολή
είναι η Νεράιδα!!!
Τη διαλέγουν τα κορίτσια γιατί νιώθουν σαν να πετάνε σε ένα παραμυθένιο κόσμο…
Διαλέγουν τις καλές νεράιδες επειδή πραγματοποιούν επιθυμίες μικρών και μεγάλων με το μαγικό ραβδί τους!
Οι νεράιδες ζουν σε μαγικά δάση που κανείς δεν μπορεί να βρει! Κρύβουν μυστήρια, ντύνονται ωραία, με όμορφα χτενίσματα και χρωματιστά φτερά.
Μερικές φορές τις συνοδεύουν μικρά χνουδωτά ζωάκια που είναι τρελούτσικα και γλυκά, με περίεργες ουρές και αυτιά!!!
Λυδία, Αλεξάνδρα,
Υρώ, Ειρήνη Γ.
ΤΜΗΜΑ Δ2

Ο Ζορό είναι μια ωραία στολή!!!
Φοράει καπέλο και κρατάει σπαθί.
Σε πολλά αγόρια αρέσει να ντύνονται Ζορό, γιατί έσωζε και βοηθούσε τους φτωχούς. Εκλεβε χρήματα από τους πλούσιους και τα πρόσφερε στους φτωχούς!
Με το σπαθί του έκανε το σήμα του, το διάσημο Ζ!!!
Φορούσε μάσκα, για να μην τον αναγνωρίζουν!
Βαλεντίνος, Νίκος, Αργύρης, Λούκας, Δημήτρης Κ., Χαλίλ, Δημήτρης Λ., Φώτης.
ΤΜΗΜΑ Δ2

ΑΠΟΨΗ: Η καλύτερη στολή!!!
Για εμάς, οι καλύτερες στολές είναι αυτές που φτιάχνουμε εμείς!!!
Να κάποιες ιδέες: Μάγειρας, δασκάλα, ρομπότ, τηλεόραση, ζωγράφος… ακόμη και Μπομπ Σφουγγαράκης!!!
Είναι πιο  ωραίες από τις αγοραστές, επειδή είναι χειροποίητες! Παλιά δεν υπήρχαν μαγαζιά με αποκριάτικες στολές και οι γονείς μας τις έφτιαχναν μόνοι τους ή με τη βοήθεια των γονιών τους.
Μια τέτοια στολή δε χρειάζεται χρήματα… μόνο φαντασία και πολλή δουλειά!!! Χρησιμοποιούμε πράγματα που έχουμε στο σπίτι ή που δεν τα χρησιμοποιούμε πια!!!
Άρια, Ειρήνη Ν.,
Κυριακή, Μπογιάνα.
ΤΜΗΜΑ Δ2

Αποκριάτικες σκανταλιές

ΖΟΡΟ: Η αποστολή μου είναι να προστατεύω τον κόσμο!

ΜΑΓΙΣΣΑ: Για να παίξουμε λιγάκι. Ένα, δύο, τρία, τσαφ… το ραβδάκι!

ΖΟΡΟ: Ωχ! Τι μάσκα είναι αυτή που φοράω; Έχει πούπουλα και πούλιες!!

ΚΛΟΟΥΝ: Χι χι χι… Ο Ζορό φοράει τη μάσκα από τη βασίλισσα της Αποκριάς!!!

ΖΟΡΟ: Η πονηρή μάγισσα έκανε πάλι τη σκανταλιά της! Ααααχ, δε θα σε πιάσω;

ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Εεεπ, τι γίνεται εδώ;

ΜΑΓΙΣΣΑ: Μμμμ, μια μικρή παρεξήγηση, κυρ Αστυνόμε μου. Να… Θα τα διορθώσω όλα στο πι και φι!

ΖΟΡΟ, ΚΛΟΟΥΝ, ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Γαβ, γαβ, γαβ… Τι χάλια είναι αυτά; Σκυλάκια γίναμε στο λεπτό!!! Τρέξτε να την τσακώσουμε… Γαβ, γαβ,γαβ!!!

Τμήμα Δ1
14ο Δημ. Σχ.

Χανιώτικα νέα (21. 02.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ntinomaste-maskarades/#ixzz3STAqQJSS 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ του ανθρώπου που καβάλα σ’ ένα γάιδαρο(σ.σ.:ή οδηγώντας μια καμήλα), βωμολοχεί ακολουθούμενος από μια κουστωδία μεθυσμένων, οι οποίοι συχνά επαναλαμβάνουν ή συμπληρώνουν τις βωμολοχίες, ήταν ευρύτερα γνωστό στην Κρήτη του 20ού αιώνα. Κατά περίεργο τρόπο το ανέβασμα πάνω στο τετράποδο σηματοδοτούσε αυτομάτως και την πλήρη απελευθέρωση του αναβάτη, αποτελούσε ίσως το σημείο καμπής μετά το οποίο καταργούνταν παντελώς τα όρια· η ανατροπή των ηθών και των κανόνων συμπεριφοράς ολοκληρωνόταν: «Δεν κρατούσε κανείς Ευαγγέλιο εκείνη την ημέρα, ειδικά όμως αυτός που καβαλίκευε τον γάιδαρο μπορούσε να πει ό,τι ήθελε χωρίς παρεξήγηση (Από το βιβλίο “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη” του Νίκου Ψιλάκη).

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΠΑΜΕ Καλύβες, πάμε Παλαιόχωρα, πάμε Ρέθυμνο ή όπου αλλού κάνουν Καρναβάλι, και μας παίρνει να πάμε, αύριο! Πάμε Κάινα, όπου αναβιώνεται το έθιμο της καμήλας, πάμε Αγίους Αποστόλους για να πετάξουμε τους χαρταετούς μας ή όπου αλλού μας βολεύει, μεθαύριο! Καλό μεγάλοαποκριατικοκύριακο (το ’γραψα) και καλό καθαροδεύτερο! Καλά να περάσετε (περάσουμε), όπου κι αν πάτε (πάμε). Ακόμα και στην οικία του σπιτιού σας (μας) να μείνετε (μείνουμε) καλά να περάσετε (περάσουμε).

«ΤΣΙ Μεγάλες Αποκράδες κουζουλαίνονται κι οι γράδες/ και την Καθαρή Δευτέρα τα φουστάνια παίρνουν αέρα!/ Ελα Σόιμπλε να δεις/ Βαρουφάκης σε καλεί/ πώς γλεντούνε στην Ελλάδα/ και δεν τρώνε φασολάδα…». Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα (καν’ έλα…). Από ασυναρτησίες τούτες τις μέρες (αποκριάτικες και μη) άλλο τίποτα.

ΕΜΕΙΣ αποκρυγιώνουμε κι η τύχη μας δουλεύει! Αν τα βρήκανε χθες οι δικοί μας με τους άλλους Ευρωπαίους (την ώρα που γράφω τη στήλη μόλις έχει αρχίσει το έκτακτο Γιούρογκρουπ στις Βρυξέλλες) ισχύει αυτό. Αν δεν τα βρήκανε, γράψτε άκυρο. Ο πρωθυπουργός πάντως δήλωνε βέβαιος για συμφωνία στο πρακτορείο Ρόιτερ. Δεν ξέρω. Πάντως κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε!

«Ο ΤΣΙΠΡΑΣ με τον Σόιμπλε μια λύση για να βρούνε/ με γνώμονα τη λογική πρέπει να συζητούνε», μας λέει στη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Αλλη η λογική του Τσίπρα κι άλλη του Σόιμπλε, Νεκταρία μου. Σαν κάποια άλλα. Τι ψάχνεις τώρα…

ΠΑΡΑΛΙΓΟ να ’ρθουν στα χέρια ο Βαρουφάκης με τον Ντάϊσελμπλουμ στο προηγούμενο Γιούρογκρουπ, αποκάλυψε η Λιμπερασιόν. «Ψεύτη» αποκάλεσε, λέει, ο δικός μας τον… Κατωχωρίτη, όταν απέσυρε το κείμενο Μοσκοβισί κι αυτός έκανε την πάπια. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε.

Η ΜΟΝΗ λύση για να επιβιώσουμε ως είδος είναι να εποικίσουμε άλλους πλανήτες, δήλωσε ο Στίβεν Χόκινγκ τις προάλλες. Πλάκα – πλάκα σε λίγα χρόνια από σήμερα, εγώ βλέπω όλη την Ελλάδα να ’χει μεταναστεύσει στη… Νεφελοκκοκυγία, στην πόλη των πουλιών δηλαδή, κατά σύννεφα μεριά, μου είπε μεταξύ αστείου και σοβαρού, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος με τον οποίο συζητούσα, χθες, το θέμα.

ΠΑΝΔΗΜΗ η κηδεία του Γιάννη του Κοτσιφού (του καφετζή, όπως τον λέγαμε για να τον ξεχωρίσουμε απ’ τους άλλους Κοτσιφογιάννηδες), φίλου ζωής για μένα, στο Νίππος χθες. Να αφιερώσω όλα τα σημερινά “πεταχτά” στη μνήμη του, χρησιμοποιώντας αποσπάσματα απ’ τον επικήδειο λόγο που εκφώνησα, η πρώτη σκέψη που έκανα. Επικράτησε η δεύτερη κι αρκούμαι μόνο σ’ αυτήν την αναφορά. Μην κακορεξίσεις τους ανθρώπους, Αποκράδες είναι, με το φευγιό μου, φίλε, και βάλε σ’ άλλη θέση τα λεγόμενά σου για μένα φαντάστηκα ότι μου είπε.

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ του ανθρώπου που καβάλα σ’ ένα γάιδαρο, βωμολοχεί ακολουθούμενος από μια κουστωδία μεθυσμένων, οι οποίοι συχνά επαναλαμβάνουν ή συμπληρώνουν τις βωμολοχίες, ήταν ευρύτερα γνωστό στην Κρήτη του 20ού αιώνα. Κατά περίεργο τρόπο το ανέβασμα πάνω στο τετράποδο σηματοδοτούσε αυτομάτως και την πλήρη απελευθέρωση του αναβάτη, αποτελούσε ίσως το σημείο καμπής μετά το οποίο καταργούνταν παντελώς τα όρια· η ανατροπή των ηθών και των κανόνων συμπεριφοράς ολοκληρωνόταν: «Δεν κρατούσε κανείς Ευαγγέλιο εκείνη την ημέρα, ειδικά όμως αυτός που καβαλίκευε τον γάιδαρο μπορούσε να πει ό,τι ήθελε χωρίς παρεξήγηση». (Από το βιβλίο “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη” του Νίκου Ψιλάκη).

«Ο Φλεβάρης έχει βάλει/ τη σφραγίδα “Καρναβάλι”/ Κι ύστερα φωνάζει “Εμπρός”,/ τώρα γλέντι και χορός!”/ Μύτες γίνονται μυτάρες/ και τ’ αυτιά γίναν αυτάρες./ Να μαλλούρες και γυαλάκια,/ στοματάρες και μουστάκια./ Κι άνοιξαν κι οι ουρανοί,/ σεληνάνθρωποι, Αρειανοί/ κατεβήκαν με σβελτάδα,/ και πατήσαν στην Ελλάδα[…].
Από ποίημα “Καρναβάλι” της Ρένας Καρθαίου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-251/#ixzz3SNAhMYMF 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΝ ΝΙΠΠΩ

Στην φωτογραφία το καφενείο του Γιάννη του Κοτσιφού στο Νίππος






Σήμερα η πάνδημη κηδεία του φίλου μου

Λευκοφορούνε τα βουνά, μαυροφορεί η καρδιά μας
Μαύρο πουλί εκάθισε στου Νίππους τα σεράγια
Και τραγουδεί λυπητερά και παραπονεμένα
Θρηνεί τον Γιάννη Κοτσιφό τον άρχοντα του τόπου
Απού 'τανε ξεχωριστός σ' ούλη την Επαρχία
Για κείνον είν' ο ουρανός τ' Αποκορώνου μαύρος
Για κείνον ήταν ο χιονιάς...

Δείτε και στο .... ΕΝ ΝΙΠΠΩ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ στην Εφορία πριν από 35 περίπου χρόνια ο φίλος μου ο Μιχάλης που ετοιμάζεται να βγει στη σύνταξη. Να παταχθεί η φοροδιαφυγή, έλεγε η πρώτη εγκύκλιος του υπουργού Οικονομικών που διάβασε, μου είπε. Να παταχθεί η φοροδιαφυγή, θα ’ναι σίγουρα και η τελευταία… Λερναία ύδρα η λεγάμενη!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΔΙΑΧΥΤΗ η αίσθηση ότι πάμε για συμφωνία με τους εταίρους μας. Και γιατί δηλώνει αισιόδοξος ο υπουργός των Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, που κατά που φάνηκε απ’ την αρχή του αρέσει το… κοντρόλ παιχνίδι. Αμυνα με αντεπιθέσεις φωτιά. Το σύστημα που “δίδαξε” ο Γερμανός Οτο Ρεχάγκελ το 2004 στην Εθνική μας Ομάδα ποδοσφαίρου. Εκτός κι αν έρθουν τα πάνω κάτω.

ΚΑΛΕΣ οι λεκτικές διατυπώσεις, τι να το κάνεις, όμως, αν η όποια συμφωνία παραπέμπει, εμμέσως πλην σαφώς, σ’ ένα νέο μνημόνιο, σε νέα μέτρα δηλαδή! Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα! Η εποχή του Μεσαίωνα που οι καλόγεροι βάφτιζαν το κοτόπουλο ψάρι παρήλθε…

«ΑΥΤΑ που  πέρασε η Ελλάδα, κανείς δεν θα ήθελε να τα περάσει», δήλωσε στο CNN ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζότζεφ Στίγκλιτς και θύμισε τι έκαναν οι σύμμαχοι για να βοηθήσουν τη Γερμανία να κάνει μια νέα αρχή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Διαγράψαμε το χρέος της και της δώσαμε τη βοήθεια Μάρσαλ», είπε. Στων κουφών τις πόρτες όσο θέλει ας βοά η πραγματικότητα για τη Μέρκελ!

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ της εκλογής του Προκόπη Παυλόπουλου στο ύπατο αξίωμα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας η σημερινή μαντινάδα, που μου έστειλε, μέσω κινητού, όπως πάντα, ο Ηλίας ο Σταματάκης. «Θερμά συγχαρητήρια στον νέο Πρόεδρό μας/ για το καλό του τόπου μας να στέκει στον πλευρό μας», μας λέει. Αρχή άνδρα δείκνυσι!

ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ στην Εφορία πριν από 35 περίπου χρόνια ο φίλος μου ο Μιχάλης που ετοιμάζεται να βγει στη σύνταξη. Να παταχθεί η φοροδιαφυγή, έλεγε η πρώτη εγκύκλιος του υπουργού Οικονομικών που διάβασε, μου είπε. Να παταχθεί η φοροδιαφυγή, θα ’ναι σίγουρα και η τελευταία… Λερναία ύδρα η λεγάμενη!

ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ πάνω στις ρυθμίσεις για τα ληξιπρόθεσμα χρέη με γενναία κίνητρα. «Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων», για να θυμηθούμε τον Δημοσθένη…

ΜΑΡΙΑ Δασκαλάκη,  ζωγράφο – συγγραφέα, Κιάτο Κορινθίας: Συνυπογράφω χωρίς δεύτερη σκέψη αυτό που και η ειδική θεραπεύτρια διαταραχών επικοινωνίας και μάθησης Ιωάννα Αδρακτά γράφει για το βιβλίο σας “Το υφασματάκι” που κυκλοφορήθηκε με δικές σας και τις υπέροχες ζωγραφιές, πρόσφατα απ’ τις εκδ. “Οσελότος”. Οτι πρόκειται για «ένα εξαιρετικό βιβλίο, γραμμένο […] με μεγάλη στοργή, τρυφερότητα, απλότητα, τέχνη και σιγουριά». Κι αν πρέπει να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί από παιδιά, γονείς και δασκάλους! Κι αν είναι πολύτιμο πολυεργαλείο στα χέρια των τελευταίων! Να ‘ναι καλά οι γονείς σου, παλιοί καλοί μου φίλοι, που μου το χάρισαν. Καλοτάξιδο!

Η ΚΑΤΣΙΚΑ Αμάλθεια ήταν η τροφός του μικρού Δία, όταν η μάνα του τον είχε κρύψει στο Ιδαίο Άντρο για να τον προστατέψει από τον πατέρα του τον Κρόνο. Μια μέρα καθώς η Αμάλθεια έπαιζε με τον μικρό Δία, αυτός κατά λάθος της έσπασε το κέρατο. Για να μη στεναχωριέται η Αμάλθεια και ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο Δίας έκανε το σπασμένο κέρατο να είναι πάντα γεμάτο με ό,τι λαχταρούσε ο κάτοχός του. Αυτό έμεινε γνωστό σαν το “κέρατο της Αμάλθειας”, ένα αιώνιο σύμβολο αφθονίας. (πηγή: explorecrete.com).

«Στην Κρήτη απλώθηκε σούσουρο και κανείς δεν έβαζε το χέρι του/ στη φωτιά για το αν ήταν ή δεν ήταν αυτό το κέρατο της Αμάλθειας./ Βέβαια πολλά στοιχεία γειτόνευαν μ’ αυτήν την ερμηνεία,/ μα όπως και να το δεις άλλο αυθαίρετες εκτιμήσεις/ άλλο ιστορική τεκμηρίωση./ Ζήτησαν τότε από το δέντρο, που έβλεπε από ψηλά, να μιλήσει/ για το αειθαλές των εικόνων το φυλλοβόλο/ των πρώτων εντυπώσεων./ -Τι να σας πω, είπε./ Εμένα οι γονείς μου, μου είπαν να μην το κουνήσω από ‘δω/ ό,τι καιρό κι αν κάνει./ Ακόμη μου ‘παν πως η φύση μοιάζει πολύ της τέχνης./ Είναι κι οι δυο απρόβλεπτες».
Το ποιήμα “Το κέρας της Αμάλθειας” του Γιάννη Ναζλίδη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (20.02.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-250/#ixzz3SIPuuEBg 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook