στα πεταχτα

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΚΑΛΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ! Καλύτερα να σας το πω σήμερα 31 Ιουλίου, μία μέρα πριν, παρά να σας το πω την Τρίτη 3 Αυγούστου, δύο μέρες μετά. Καλό Αύγουστο και καλό χειμώνα, λοιπόν!

ΑΠΟ ΜΑΡΤΗ καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα, λέει ο λαός μας. Κοντά σ’ αυτήν την παροιμία, λέει κι άλλες. Ηρθ’ ο Αύγουστος, παρ’ την κάπα σου, επάτησεν ο Αύγουστος η άκρα του χειμώνα, τ’ Αυγούστου τα βοριάσματα χειμώνα αναθυμιούνται κ.τ.λ., κ.τ.λ.. Για να μείνουμε μόνο στα του καιρού.

ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ μέρη συνήθιζαν ν’ ανάβουν την παραμονή της 1ης Αυγούστου φωτιές και να τις πηδούν, πιστεύοντας πως την Πρωταυγουστιά αρχίζει μια νέα περίοδος και πρέπει να μπουν σ’ αυτήν αμόλυντοι και καθαροί. Σε κάποια άλλα οι χωρικοί άγιαζαν τις πηγές και τα πηγάδια κι ύστερα διασκέδαζαν έξω απ’ τ’ αμπέλια. Κάθε μέρος και τα έθιμά του. Οταν λειτουργούσαν οι δημώδεις κοινωνίες. Τώρα...

ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΗΣ νηστείας του Δεκαπενταύγουστου, που κρατά 14 μέρες, από αύριο. Εύκολη νηστεία, παιδί μου, έλεγε η μάνα μου. Υπάρχουν σύκα, σταφύλια, απίδια, καρπούζες... Ο,τι πεθυμά η ψυχή σου τό ’χεις.

ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ΟΥΚ άνευ ότι ο Αύγουστος, εκτός από μήνας των διακοπών, είναι και ο μήνας της Παναγίας. Αλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν, υπό του Αποστόλου, Λουκά ιερωτάτου την Οδηγήτριαν, μας λέει ένα από τα μεγαλυνάρια του Παρακλητικού Της κανόνα.

ΚΑΙ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ όλο τζι και τζι και τζι και τζι και τζι και τζι και τζι. “Ζει και ζει και ζει και ζει/ και ζει και ζει και ζει/ ο βασιλιάς ο ήλιος ζει” για να θυμηθούμε τον Οδυσσέα Ελύτη στα “Τζιτζίκια” του.
ΣΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ μάς καλούν τα τζιτζίκια. Αφήστε τα όλα, γινωμένα και αγίνωτα, μας λένε. Μιμηθείτε μας. Τραγουδείστε μαζί μας: Και ζει και ζει και ζει/ και ζει και ζει και ζει/ ο βασιλιάς ο ήλιος ζει...

ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑ! Οπου θέλει με πήγε το μολύβι μου. Αλλα λογάριαζα να γράψω κι άλλα έγραψε το... σκασμένο. Δεν βαριέσαι! Ας πάει και το παλιάμπελο! Καιρός, όμως να το επαναφέρω στην... τάξη. Εχω δώσει και μια υπόσχεση, χώρια το ιστορικό ανέκδοτο.

ΜΑΡΙΑ ΖΑΒΙΑΝΕΛΗ, ποιήτρια, Χανιά: Σ’ ευχαριστώ που μοιράστηκες και μ’ εμένα τη χαρά σου για τον Α’ έπαινο που πήρε το ποίημά σου “Τα ανοιχτά θυρόφυλλα” στον 3ο πανελλήνιο διαγωνισμό που διοργάνωσε ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Χαρκιών με την οικονομική στήριξη του δήμου Αρκαδίου. Συγχαρητήρια! Ολο και σε ψηλότερες κορφές του ποιητικού Παρνασσού ν’ ανεβαίνεις.

Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ο βασιλιάς της Μακεδονίας, όταν του έλεγαν ότι πρέπει να τιμωρήσει τους Αθηναίους ρήτορες γιατί τον κακολογούσαν απαντούσε: “Τους ευγνωμονώ γιατί κακολογώντας με γίνονται αιτία να διορθώνω τα λόγια και τις πράξεις μου και με την καλή μου διαγωγή να αποδεικνύω ότι είναι ψεύτες και αναξιόπιστοι ώστε να μην τους πιστεύουν”.

“Αγαπώ το λιόγερμα/ Γι’ αυτό θέλω τότε να γυρίσεις!/ Λίγο προτού η μαβιά θάλασσα/ ορμήσει και με λύπη χρωματίσει το δωμάτιο/ πριν με χαρακώσει η νύχτα, απαλά το ρόπτρο/ να χτυπήσεις!/ Θα μυρίζει βασιλικό η γλάστρα,/ θα λάμπει το γεράνι στη γαβάθα./ Τότε να έρθεις!/ Αύγουστε, μήνα των ωραίων θαλασσινών ταξιδιών./ Από το χέρι τράβα με προτού το δείλι στα μάτια μου/ απλωθεί!/ Θα έχω ανοιχτά τα θυρόφυλλα και η ψυχή σαν/ ελπιδοφόρο σκαρί μέσα από τους ακύμαντους κήπους/ θα ανοιχτεί μαζί σου στα ανθισμένα πέλαγα”.
Το ποίημα “Ανοιχτά θυρόφυλλα” της Μαρίας Ζαβιανέλη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει
ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΟΤΑΝΟΘΕΟΣ έβρεχε μυαλό, εμείς κρατούσαμε ομπρέλες. Τρεχάτε ποδαράκια μας να προλάβετε τις εξελίξεις τώρα. Και για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων το γράφω.

ΕΠΙΤΑΞΗΤΩΝοδηγών και επιστράτευση των οχημάτων τους. Ακούστηκε κι αυτό εν τη ρύμη του λόγου. Ας το πάρει το ποτάμι, κι όπου θέλει ας το πάει. Εδώ θα κολλήσουμε; Εδώ δεν κολλήσαμε στην έλλειψη βενζίνας.

ΤΩΝΦΡΟΝΙΜΩΝ τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Με την έννοια αυτή βγάλτε μ’ ένα λάστιχο απ’ τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων σας τη βενζίνα που βάλατε, ή που θα βάλετε, γεμίστε ένα δυό μπετόνια και φυλάξτε τα. Αχρείγιαστη να ‘ναι. Ποιός είπε ότι έχουμε ξεμπλέξει με τις απεργίες;

ΗΠΡΟΘΕΣΜΙΑ για την απογραφή των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ... εξέπνευσε χθες. Τέρμα τα... δίφραγκα απ’ το παραθυράκι για όσους δεν γράφτηκαν;

ΔΕΝΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ! δεν επτωχεύσαμεν! δεν επτωχεύσαμεν! Κύριε ελέησον! Κύριε ελέησον! Κύριε ελέησον!...

ΑΠΟΥΠΟΥΡΓΕΙΟ σε υπουργείο και από οργανισμό σε οργανισμό. Οπως οι παλιοί επιθεωρητές από σχολείο σε σχολείο και από νηπιαγωγείο σε νηπιαγωγείο. Κορδωτοί, κοστουμαρισμένοι και γραβατωμένοι οι ελεγκτές παύλα δανειστές μας...

ΟΛΟΙΔΙΑΤΟΥΚαλλικράτη, παρά τω Καλλικράτη, με τον Καλλικράτη! Οσα του σύρανε, τα σύρανε...

ΚΙΟΜΩΣ! Το έργο “Ο χορός των σκουπιδιών” που παιζόταν κατά μήκος της Εθνικής οδού Χανίων - Ρεθύμνης, και προ πάντων στο κομμάτι από τον κόμβο της Σούδας μέχρι το Πλατάνι, εκεί που δεν το περιμέναμε, κατέβηκε! Κάτι είναι κι αυτό...

ΚΑΠΟΤΕΤΗΝ λέγανε λαϊκή επιμόρφωση. Τώρα την λένε δια βίου μάθηση. Το σύνθημα παραμένει το ίδιο. Γηράσκω αεί διδασκόμενος.

ΓΙΟΡΤΗξεροτήγανου, γιορτή λουκουμά, γιορτή κανταϊφιού, γιορτή μπακλαβά, γιορτή γαλακτομπούρεκου, γιορτή πάστας... Γιατί όχι γιορτή γλυκοκολοκύθας και γιορτή γλυκοπατάτας; Λόγω πατάτα!

ΔΕΝΞΩΜΕΙΝΑ από ιστορικά ανέκδοτα, δόξα τω Θεώ! Τουλάχιστον για δύο μήνες έχω να πορεύομαι κι έχει ο Θεός γι’ αργότερα. Απαραίτητη η διευκρίνηση, επειδή κατ’ εξαίρεση δημοσιεύεται σήμερα ένα που αφορά τον Ψαραντώνη, που κυκλοφορεί ευρύτατα στο
διαδίκτυο.

ΜΙΑΠΑΡΕΑανδρών, ανάμεσά τους και ο Ψαραντώνης, είναι στο καφενείο και συζητάνε. Θέμα συζήτησης πως κρατάς τη σύζυγο να μην γκρινιάζει. “Εγώ την πήγα πέρυσι ένα ταξίδι στο Παρίσι κι εφέτος σκέφτομαι να την πάω στη Βιέννη”, λέει ο πρώτος. “Εγώ την πήγα πέρυσι στην Νέα Υόρκη κι εφέτος θα την πάω στο Λος Αντζελες” λέει ο δεύτερος. “Κι εγώ πέρυσι την πήγα στο μιτάτο, στη Νίδα” λέει ο Ψαραντώνης. “Κι οφέτος μωρέ Αντώνη;” τον ρώτησε κάποιος. “Οφέτος θα πάω να την πάρω” απάντησε.

“[...] Μιλάτε υπεύθυνα λοιπόν. Εστω με ναι ή όχι./ Σε σας ανήκει η απόφαση./ Δε σας ζητούμε πια να πάψετε/ τις ασχολίες σας, να διακόψετε τη ζωή σας/ Τις προσφιλείς εφημερίδες σας, τις συζητήσεις/ στο κουρείο τις Κυριακές σας στα γήπεδα./ Μια λέξη μόνο. Εμπρός λοιπόν:/ Είστε υπέρ ή κατά;/ Σκεφτείτε το καλά. Θα περιμένω.”
Από το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη “Ηαπόφαση”

ΧΑΙΡΕΤΩΣΑΣΚΙΑΓΑΠΩΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

στα πεταχτα

Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ.ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

Η ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΜΕΡΑ είναι η σημερινή. Με την έννοια αυτή όλα καλά όλα ανθηρά τα έβλεπα χθές. Και τί έγινε δηλαδή που σκούσε ο τζίτζικας από τη ζέστη; Κανένα πρόβλημα; Ευκαιρία να χάσω απ’ τον ιδρώτα κανένα γραμμάριο... Και τί έγινε δηλαδή που στέγνωσαν τα πρατήρια από βενζίνα. Κανένα πρόβλημα. Με έφτανε αυτή που είχα να πάω μέχρι το Καλάμι για μπάνιο... Το πολύ να έμενα εκεί... Και για να αποφύγω τη ζέστη, το καλό το παλικάρι, ξέρει κι άλλο μονοπάτι.

ΟΠΙΣΘΕΝ ΟΛΟΤΑΧΩΣ. Στην π.Π. (προ Πετρελαίου) εποχή. Για λιγότερα άγχη, για λιγότερα πάθη, για λιγότερα λάθη... Ξένη διαφήμιση.

ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ, όταν έπιανα το μολύβι, να μην πέσω στην παγίδα ν’ αρχίσω με τα... κλειστά βενζινάδικα. Να το παίξω αφασία. Μάλλον, όμως, δεν τα κατάφερα. Τέλος πάντων...
ΥΠΟΜΟΝΗ! Δύο μέρες ακόμα και μπαίνει ο Αύγουστος, που ως γνωστόν είναι παχιές οι μύγες. Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους ελεγκτές παύλα δανειστές μας, μια που βρέθηκαν εδώ ν’ αρχίσουν να βγάζουν το ξίγκι τους. Το ξίγκι απ’ τις μύγες εννοώ. Ο,τι ξίγκι είχε η ελληνική οικονομία το βγάλανε.

Η “ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ” ανέλαβε με προκήρυξη της από προχθές την ευθύνη για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια. Καιρός ν’ αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες του με έργα και όχι με λόγια για την πλήρη εξάρθρωση της τρομοκρατίας.

ΘΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΘΟΥΝ τυχόν ποινικές ευθύνες για τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και τους πρώην υπουργούς της Ν.Δ. Οικονομίας Γιώργο Αλογοσκούφη και Γιάννη Παπαθανασίου και Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο. Βρε πως αλλάζουν οι καιροί! Ποιός θα το ‘λεγε πριν από ένα χρόνο...

ΚΑΚΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, μη ελεγχόμενες απώλειες, αλόγιστη σπατάλη. Τα τρία κακά της μοίρας της λίμνης της Αγιάς, κατά τον γενικό γραμματέα της Περιφέρειας Κρήτης Αθανάσιο Καρούντζο. Υπάρχουν τρόποι να νικηθούν; Το ζητούμενο.

ΟΛΑ ΕΤΟΙΜΑ για να υποδεχθούμε από αύριο 30 Ιουλίου τον Αγροτικό Αύγουστο. Χίλια καλώς μας ήρθες, κι όπως μας βρήκες, αγαπημένε μας Αγροτικέ Αύγουστε! Και... συγγνώμη για την ταλαιπωρία, τα “ήξεις αφήξεις” μας. Δεν θα το ξανακάνουμε.

“ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ είναι κτήμα των παρελθόντων, και το μέλλον είναι κτήμα των μελλόντων. Το παρόν μόνον είναι ιδικόν σου, εφ’ όσον δε έχεις αγρόν καλλιεργήσιμον, είναι ανοησία να χάνεις τον καιρόν σου καταπατών αγρούς, ανήκοντας εις άλλους”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΟΧΙ ΜΟΝΟ το Ρέθυμνο αλλά όλη η Κρήτη τιμά τον ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη με διήμερες εκδηλώσεις, στις 1 και 2 Αυγούστου, στα Ρούστικα τιμά και τιμάται. Σε αντιποιητικούς καιρούς κάποιοι, όπως ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ρουστίκων και ο Ομιλος Φίλων του Ποιητή επιμένουν να δίνουν βήμα στους ποιητές. Αυτό κι αν είναι νίκη!

ΚΑΠΟΤΕ Ο Διογένης ήθελε να περάσει ένα ορμητικό ποτάμι και δεν μπορούσε. Τότε ένας άνθρωπος, σαν από μηχανής θεός, τον σήκωσε στους ώμους του και τον πέρασε. Ο Διογένης τον ευχαρίστησε θερμά. Οταν όμως είδε να περνά κι άλλους πολλούς ανθρώπους είπε: “Αυτός δεν τους περνά απ’ την καλοσύνη του, αλλά από τη λόξα του”.

“... Κάθε πρωί/ καταργούμε τα όνειρα/ Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια/ Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο/ κάθε πρωί/ Χαιρετάμε τους χθεσινούς φίλους/ Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμονικές/ Hχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά/ (Ασήμαντες απαριθμήσεις/ - Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους./ Μα που τελειώνει η μοναξιά;).
Το ποίημα “Κάθε πρωί” του Μανόλη Αναγνωστάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

στα πεταχτα

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΟΧΙ, ΟΥΤΕ ΣΗΜΕΡΑ έχει “ευθύβολα και μή...” καθότι ο Νεκτάριος εξακολουθεί να είναι σε διακοπές. Αντ’ αυτών... “πεταχτά”! Το ξέρω ότι πολλοί, μάλλον οι περισσότεροι προτιμούσατε “ευθύβολα και μη...”. Απ’ τ’ ολότελα πάντως καλή κι η Παναγιώταινα!

ΑΛΑΤΙ ΨΙΛΟ, αλάτι χοντρό,/ δεν έχω βενζίνη, ψάχνω για να βρώ... Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό/ δεν έχω βενζίνη, ψάχνω για να βρώ... Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό,/ δεν έχω βενζίνη, ψάχνω για να βρώ...

ΕΥΡΗΚΑ! ΕΥΡΗΚΑ! Μόνο που δεν βγήκα γυμνός στον δρόμο για να πανηγυρίσω. Αν ξαναβρώ θα το κάνω σίγουρα! Αυτό σκεφτόμουν και ξύπνησα μούσκεμα στον ιδρώτα. Μυρίζα βενζίνα...
ΤΟ ΚΟΥΚΙ και το ρεβύθι/ εμαλώνανε στη βρύση/ και πετάται η φακή/ και τα βάνει φυλακή./ Κι έρχεται το μακαρόνι/ κι όλα τα ελευθερώνει. Ποιό είναι το κουκί και ποιό είναι το ρεβύθι; Ποιά είναι η φακή; Και βεβαίως που είναι το μακαρόνι;

ΟΧΙ, οι άνθρωποι της “τρόικα”, οι εκπρόσωποι των ελεγκτών παύλα δανειστών μας, δεν απεργούν. Δουλεύουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες πιέσεως και θερμοκρασίας αυτοί. Φύλλο και φτερό μας κάνουν.

ΣΥΣΚΕΨΕΙΣ επί συσκέψεων για το νερό. Συσκέψεις επί συσκέψεων για τις πυρκαγιές. Συσκέψεις επί συσκέψεων επί παντός επιστητού. Σε δουλειά να βρισκόμαστε.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΩ τις θέσεις μου, παρουσιάζεις τις θέσεις σου, παρουσιάζει τις θέσεις του, παρουσιάζουμε τις θέσεις μας, παρουσιάζετε τις θέσεις σας, παρουσιάζουν τις θέσεις τους. Επ’ ώμου! Αρμ! Παρουσιάστε! Αρμ!

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ, θεατρικές παραστάσεις, πολιτιστικά ανταμώματα, εκθέσεις ζωγραφικής, ποιητικές παρουσιάσεις... Απ’ όλα έχει ο μπαξές του πολιτισμικού Ιούλη...

ΘΑ ΠΑΡΩ χρώμα θαλασσί να βάψω όλα τ’ άστρα/ να μοιάζουν με τα μάτια σου, αγγελοξελογιάστρα! Κι αυτήν την ερωτική μαντινάδα η... μεθυσμένη γαριφαλιά σου, σου την υπαγόρευσε, Ηλία;

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΑΕΚ είναι γνωστοί και είναι πάντα υψηλοί. Το πρωτάθλημα, το κύπελλο και μια καλή πορεία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οτι οι στόχοι είναι και... ακατάρριπτοι δεν το είπε στους ομογενείς της Αυστραλίας, ο νέος πρόεδρος της ΑΕΚ Σταύρος Αδαμίδης, γείτονα!

ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΑ στη βάφτιση των εγγονακιών σου, των παιδιών του γιου σου του Νικολή και της Αρριας τις προάλλες, Κοτσιφογιάννη! Και στον Αγιο Φανούριο που τελέστηκε το μυστήριο και στο “Ιπποκορώνιο” που έγινε το γλέντι (τί γλέντι!), προπάντων, όμως, στη λίγη ώρα που έμεινα στο καφενείο σου! Πάντα άρχοντας, φίλε!

ΚΑΠΟΤΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ τον Αρίστιππο σε μια ταπεινή θέση να καθίσει. Στους φίλους του που διαμαρτυρήθηκαν για τον υποβιβασμό είπε: “Δεν υποβίβασαν εμένα, τη θέση προβιβάσανε”.

“Αν ζήσεις μ’ ένα ποίημα/ θα πεθάνεις μόνος/ Αν ζήσεις με δύο ποίηματα/ θ’ αναγκαστείς να απατήσεις το ένα/ Αν συλλάβεις ένα ποίημα/ θ’ αποκτήσεις ένα παιδί λιγότερο./ Αν την ώρα που γράφεις/ φοράς το στέμμα σου/ οι άλλοι θα σε κοροϊδεύουν/. Αν την ώρα που γράφεις δεν φοράς το στέμμα σου/ θα κοροϊδεύεις εσύ τον εαυτό σου/...
Από το ποίημα “Εγχειρίδιο ποιητικής” του Χάρη Βλαβιανού

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

στα πεταχτα

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΑΓΙΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ/ πρώτε γιατρέ του κόσμου/ απού γιατρεύεις τσι πληγές/ και διασκορπάς τσοι πόνους/ εννιά αδερφούς έχει ο λαιμός/ κι από τσοι εννιά οχτώ/ κι από τσοι οχτώ εφτά/ κι από τσ’ εφτά έξε/ κι από τσοι έξε πέντε/ κι από τσοι πέντε τέσσερις/ κι από τσοι τέσσερις τρεις/ κι από τσοι τρεις δυο/ κι από τσοι δυο ένα/ κι από τον ένα κιανένας/ Μιλιγγίτες βορθακίτες/ ανεβείτε, κατεβείτε κι ώστε να στέκει η θάλασσα ποτές μη σηκωθείτε/ Ομπρός σας τα καλά/ πίσω σας τα κακά./ Ομπρός σας τα καλά/ πίσω σας τα κακά/ Ομπρός σας τα καλά/ πίσω σας τα κακά!...

ΚΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ της στήλης να μου έπιανε η γητειά που έγραψα παραπάνω χαλάλι της! Τ’ Αγιού Παντελεήμονα, του πρώτου γιατρού του κόσμου, σήμερο και το πρώτο πράγμα που ‘ρθε στον νου μου, με το “καλημέρα” ήταν τούτη η γητειά. Αυτήν έλεγε η μάνα μου αλείβοντας το λαιμό μας με λυχνόλαδο, όταν κρυολογούσαμε...

ΕΧΕΙ ΚΡΥΟΛΟΓΗΣΕΙ άσχημα, τί κρυολογήσει, πνευμονία βαριάς μορφής έχει πάθει η χώρα μας, αδέλφια! Τί να της κάνει το λυχνόλαδο και η όποια γητειά!
ΚΙ ΟΜΩΣ, δεδομένου ότι όλοι κουτσοί στραβοί στον Αγιο Παντελεήμονα, καταφεύγουν (ουμε) ας τον επικαλεστούμε για λογαριασμό της. Εννιά τα κακά της μοίρας μας/ κι απ’ τα εννιά οχτώ/ κι απ’ τα οχτώ εφτά/...

ΕΝΑΣ ΕΝΑΣ και με τη σειρά, παιδιά! Αυτήν την εβδομάδα απεργούν οι ιδιοκτήτες των φορτηγών και των βυτιοφόρων. Τα φορτηγά και τα βυτιοφόρα των ιδιοκτητών την επόμενη...

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ στην άσφαλτο συνεχίζεται... Αχόρταγος για ανθρώπινο αίμα ο Μολώχ. Του
προσφέρεται αφειδώς...

ΕΚΚΛΗΣΕΙΣ επί εκκλήσεων για λελογισμένη κατανάλωση νερού. Στων κουφών τις πόρτες, όσο θέλετε, βροντάτε. Σιγά που θα μπαίνουμε στον κόπο να κλείνουμε τη βρύση, ενώ θα βουρτσίζομε τα δόντια μας!

ΜΙΑ ΣΧΕΔΙΑ! Να η λύση για την ακτοπλοϊκή σύνδεση της Γαύδου με την Κρήτη. Τί κρίμα που
το μυαλό του πολυμήχανου Οδυσσέα είναι είδος εν ανεπαρκεία σήμερα!

ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ αλυσίδα χορευτών θα ενώσει στις 7 Αυγούστου όλη την Κρήτη από τα Χανιά μέχρι και το Λασίθι. Ποιός θα ρίξει μια ματιά και στον ΒΟΑΚ μήπως και συμμαζέψει τ’ ασυμμάζευτα (σκουπίδια, σκοτωμένα ζώα, πεσμένα δέντρα...). Ετσι για τα μάτια του κόσμου, για τα κανάλια και τους δημοσιογράφους απ’ όλον τον κόσμο... Στων κουφών τις πόρτες όσο θέλεις βρόντα, κι εσύ Ειρήνη (Καλαϊτζάκη) στο φατσοβιβλίο σου!

ΚΑΠΟΤΕ είπαν στον Αρίστιππο ότι η εταίρα Λαϊδα δεν τον αγαπά. “Και το ψάρι δεν με αγαπά, εγώ όμως τρελαίνομαι από αγάπη γι’ αυτό”, ήταν η απάντηση του Αρίστιππου.

“Τα βήματά μας αντηχούν ακόμη/ Μέσα στο δάσος με το βόμβο των εντόμων/ Και τις βαρειές σταγόνες απ’ τ’ αγιάζι/ Που στάζει στα φυλλώματα των δέντρων/ Και ιδού που σκάζει μέσα στις σπηλιές/ Η δόνησις κάθε κτυπήματος των υλοτόμων/ Καθώς αραιώνουμε πελέκια τους κορμούς/ Κρατώντας μες στο στόμα τους τραγούδια/ Που μάθαν όταν ήτανε παιδιά/ Και παίζανε κρυφτούλι μες στο δάσος”
Το ποίημα “Ηχώ” του Ανδρέα Εμπειρίκου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com

Γράμμα από Βρυξέλλες

Ο φίλος μου ο Παναγιώτης (Τάκης, όπως τον φωνάζουν οι δικοί του) ζει στις Βρυξέλλες, όπου δουλεύει ως ανώτερος υπάλληλος για την Eυρωπαϊκή Ενωση. Δουλεύει για την Ελλάδα στην Ενωμένη Ευρώπη, σπεύδω να διορθώσω. Γνωριστήκαμε πριν από έναν χρόνο περίπου στον κόσμο του Διαδικτύου, όταν δήλωσε αναγνώστης του Ιστολογίου μου (http:// petaxta. blogstop.com).
Τον γνώρισα καλύτερα μέσα από τα δικά του ιστολόγια: “Εστιατόριον ο κήπος”, “Thoughts - Σκέψεις...”, “Γράμμα από τις Βρυξέλλες”
(http:\\ networkedblogs.com/65UST).
Μου έκανε εντύπωση η γραφή του, ο μικροπερίοδος λόγος του, η κριτική ματιά του, ο ελληνικός τρόπος σκέψης του. Αν κάποτε βρεθείς στα Χανιά, του έγραψα, ανταπαντώντας σ’ ένα σχόλιό του στα γραφόμενά μου, θέλω να συναντηθούμε. Οποία έκπληξις! Μα έχω σπίτι στα Χανιά, συγκεκριμένα στον Σταυρό, κι έρχομαι για διακοπές κι όχι μόνο, μου έγραψε. Πόσο μικρός μα και πόσο μέγας είναι ο κόσμος, αλήθεια!
Η πρώτη μας συνάντηση έγινε πριν από μερικούς μήνες στον “Κήπο”. Ηπιαμε καφέ και κουβεντιάσαμε για δύο ώρες περίπου περί... ελληνικών ανέμων και ευρωπαϊκών υδάτων. Μεταξύ των άλλων μου μίλησε για την προσπάθειά του σχετικά με την εξάπλωση της ελληνικής γλώσσας. Από τότε η διαδικτυακή επικοινωνία μας πύκνωσε, προσθέτοντας νέες πέτρες στο νεοανγειρόμενο σπίτι της φιλίας μας. Πριν από ένα μήνα, που κατέβηκε με τη γυναίκα του για διακοπές στον Σταυρό, τα είπαμε από κοντά εκτενέστερα, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί στο “Μαγαζάκι” της Νέας Χώρας.
Η φιλία μας στεγάστηκε για τα καλά. Τότε μου έδωσε και την εργασία του “Η προστασία του πολίτη από ατυχήματα και καταστροφές, μια ευκαιρία για ανάπτυξη”, που αφορά την ομώνυμη ημερίδα που οργάνωσαν προ διετίας στο Ηράκλειο, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου και ο τότε ευρωβουλευτής και νυν υφυπουργός Ανάπτυξης Σταύρος Αρναουτάκης (βλ. “Στα πεταχτά”, 24.6.2010 και “Εύφημες Μνείες” 12.7.10). Μια πιθανή συνεργασία του φίλου μου με την εφημερίδα μας μόλις άρχιζε να γεννιέται. Στο πλαίσιο αυτό τούτη η εύφημη μνεία κι ένα μικρό “ανθολόγιο” απ’ τα γραφόμενά του...

Λίγη Ελλάδα στις Βρυξέλλες

Κάθε πρωί αφού αφήσω το γυιο μου στη δουλειά του τραβάω για το γραφείο περνώντας μπροστά από ένα εντυπωσιακό και γυαλιστερό μοντέρνο άγαλμα του Ικαρου.
Βρίσκεται μπροστά από το επιχειρηματικό πάρκο Ίκαρος στο Zaventem. Για τους υπόλοιπους διαβάτες το άγαλμα είναι ένα ακόμη έργο σύγχρονης τέχνης. Για μένα είναι ένας σύνδεσμος με το ελληνικό φως, με τη μυθολογία, με την Κρήτη και το Αιγαίο, με τον Όμηρο και τον Απόλλωνα.
Αλλά δεν είναι το μόνο έργο τέχνης που μου θυμίζει την Ελλάδα. Παλαιότερα, όταν χρησιμοποιούσα το Μετρό, επιβιβαζόμουνα στο σταθμό Η. Debroux. Εκεί, τρία έργα τέχνης μου θύμιζαν έντονα την Ελλάδα. Πάνω από τις γραμμές του μετρό ένας πίνακας για την πτώση της Τροίας.
Απέναντι ένας καβαλάρης που θυμίζει το μύθο του Αλέξανδρου ο οποίος δαμάζει τον Βουκεφάλα. Και στην άλλη αποβάθρα ένας πιτσιρίκος που παίζει τον αεροπόρο καθισμένος στους ώμους ενός ενήλικου (Ιάσονας; Άγιος Χριστόφορος;). Όλα αυτά με είχαν εντυπωσιάσει τόσο πολύ που είχα γράψει κι ένα ποίημα στα γαλλικά (Vol mythique au Quai des Songes) για την Τροία και τον Βουκεφάλα και τον Ιάσονα.
Aλλά και η σύγχρονη Ελλάδα δεν απουσιάζει από τις Βρυξέλλες. Ενας δρόμος στα δυτικά προάστια της πόλης φέρει το όνομα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Οπως και η οδός Αισώπου ή η πλατεία Σωκράτη στην πανεπιστημιούπολη της Louvain - la- Neuve, της νέας γαλλόφωνης Λουβαίνης που προέκυψε μετά τον διαχωρισμό του πανεπιστημίου της Leuven σε ολλανδόφωνο και γαλλόφωνο.
Υπό Τakis Alevantis

GR- Με τον τρόπο του JLB

...•Όταν για ανακύκλωση με πάν' οριστική,
Πού θα με χώσουν άραγε πριν γίνω πάλι χώμα;
Μήπως ως Αλιμούσιο κάτω από τον Υμηττό,
Τα μηχανάκια και τα μαρσαρίσματα για να μη χάσω;
Ή μήπως στην υγρή και ομιχλώδη Φλάνδρα,
Να κάνω το γρασίδι της πιο πράσινο ακόμα;
Μάλλον στην Κρήτη, στο Σταυρό στη θάλασσα κοντά,
Παρέα με το Μεξικάνο τον Ζορμπά,
Θρόισμα απ' τα λιόδεντρα τριγύρω,
Με μαλωτήρας μύρισμα και φλυσκουνιού,
θα γίνουν τζιτζικιού φτερά τα κόκκαλά μου...
Υπό Τakis Alevantis

GR- Διακοπές...

Σήμερα ήλθε το νερό - που αρχίζει να σπανίζει - και πότισα τις ελιές. Τα πουλιά έχουν ξεσαλώσει, τα τζιτζίκια πιο ντροπαλά λόγω αέρα και σχετικής ψύχρας είναι αραιότερα. Ακόμη και τα τσιμπήματα από κουνούπια εξαφανίζονται με το μελισσόχορτο του Κορρέ.
Πίνω καφέ και ακούω δίκτυο ελληνικής ραδιοφωνίας. Με ωραία τραγούδια, χωρίς «χρώματα, κόλλες, στεγανωτικά», χωρίς τη «σκληρή Ρίτα», χωρίς συνεταιριστική, χωρίς τις σπαστικές διαφημίσεις που συναγωνίζονται σε ρηχότητα τις ειδήσεις - ο πρωθυ, ο ένας κι ο άλλος αρχηγός, η μια και η άλλη εξεταστική...
Ξαναδιάβασα τη βιογραφία του Βίκτορα Ουγκώ από τον Max Gallo. Ένα συνεχές ποίημα για τον γίγαντα πλην σεξομανή ποιητή και πρώτο πραγματικό Ευρωπαίο. Η Κατερίνα μαζεύει ρίγανη. Πάω με το ποδήλατο να πάρω τα Χανιώτικα Νέα να διαβάσω τις ιστορίες του Βαγγέλη Κακατσάκη και τις μαντινάδες που του στέλνουν. Μπάνιο το σούρουπο στο Σταυρό, στην άμμο που χόρεψε το χορό του Ζορμπά ο Άντονυ Koυήν.
Ως ευτυχία ορίζεται η κατάσταση κατά την οποία...
Υπό Τakis Alevantis

Ένα παράξενο γαιτανάκι

Γράφει
η Πηνελόπη I. Ντουντουλάκη

Ενα παράξενο, μυριόχρωμο και
παραμυθένια όμορφο γαϊτα-
νάκι πλέκουν η έμπνευση, η
ευαισθησία και ο χαρισματικός λό-
γος της Ευδοκίας Σκορδαλά - Κα-
κατσάκη. Ενα γαϊτανάκι όπου συ-
ναντιώνται και στροβιλίζονται στοι-
χεία της φύσης και πλάσματα του
πάνσοφου Δημιουργού, που
ξαφνικά αρχίζουν να ανακαλύ-
πτουν ότι... δεν είναι ευχαριστη-
μένα από τη ζωή τους.
Ολα ξεκίνησαν, όπως μας λέει
η συγγραφέας, από μια μικρού-
λα λίμνη, που αποφάσισε ότι
πρέπει, ντε και καλά, να γίνει θάλασσα! Και ό-
ταν η λίμνη εξομολογήθηκε στο φεγγάρι το παράπονό της και τη
λαχτάρα της για την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου, άρχι-
σε και εκείνο να σκέφτεται ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να ήταν
ήλιος, παρά ένα ταπεινό φεγγάρι! Κι όταν το φεγγάρι εκμυστη-
ρεύτηκε το παράπονό του στην κουκουβάγια, τότε και εκείνη
άρχισε να σκέφτεται ότι θα προτιμούσε να μην είναι νυχτοπού-
λι! Κι όταν η κυρα- κουκουβάγια κουβέντιασε με τον γρύλλο βρή-
κε κι εκείνος πως θα ήθελε να είναι κάτι άλλο, και όχι ένα έντο-
μο με φτωχά φτερά:
«- Αχ, και να γινόμουν παπαγάλος, με πολύχρωμα φτερά κι αν-
θρώπινη λαλιά! έλεγε κι αναστέναζε.
- Κοίτα να δεις παράπονα που έχουν τα πλάσματά μου! Ε, λοι-
πόν, ας γίνει το θέλημά τους! είπε ο Θεός, ακούγοντας την κου-
βέντα τους...».
Μέσα σ' αυτό τον αέναο στρόβιλο ανεκπλήρωτων και παρά-
δοξων προσδοκιών, εκεί που οι ήρωες του παραμυθιού μοιάζει
να υποτάσσονται απαρηγόρητοι στη χίμαιρα, το γαϊτανάκι θ' αρ-
χίσει πάλι, με τρόπο περίπου μαγικό αλλά και πολύ απλό, να ξε-
τυλίγεται και κάθε χρώμα να αποδίδει την ατόφια ομορφιά του.
Το νόημα επιδιώξεων αποκομμένων από πνευματικό και συ-
ναισθηματικό περιεχόμενο τίθεται σε κρίση, ενώ αναπροσδιο-
ρίζεται η ανεκτίμητη αξία και η ευτυχία της επικοινωνίας, της συ-
ντροφικότητας, της ελευθερίας και όλων των αγαθών που κά-
ποτε υποτιμώνται, επειδή εκλαμβάνονται ως δεδομένα. Η προι-
κισμένη συγγραφέας μας χαρίζει ένα ακόμα υψηλής ποιότη-
τας παιδικό βιβλίο, ξεχωριστά αξιόλογο ανάμεσα στα ευάριθμα,
πάντοτε σημαντικά και ωραιότατα «παραμύθια» της. Ένα βιβλίο
που αφιερώνει στα εγγονάκια της, το Βαγγελάκη και την Ευδο-
κούλα καθώς επίσης «στα παιδιά όλου του κόσμου, που κρα-
τούν στα χέρια τους χρυσό γαϊτάνι, τις ελπίδες μας...».
Η εικονογράφηση της Λιάνας Δενεζάκη, με την υποβλητική φω-
τεινότητα και διαφάνεια των χρωμάτων, ταυτίζεται με τους ονει-
ρεμένους τόνους της αφήγησης. Το βιβλίο αυτό, μια ουσιαστικά
καλή πρόταση για καλοκαιρινή συντροφιά στις διακοπές των
παιδιών που ήδη αναπτύσσουν την αναγνωστική τους ικανότητα,
είναι βέβαιο ότι θα διασκεδάσει και θα συγκινήσει τους μικρούς
αναγνώστες, ενώ παράλληλα θα δώσει αφορμή για προβλη-
ματισμό και εποικοδομητικό διάλογο στα πλαίσια της οικογένει-
ας και του σχολείου.
__

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όπως λειτουργεί σήμερα ονειρευόμαστε πριν από 36 χρόνια, στις 24 Ιουλίου 1974, όταν κατέρρευσε η Χούντα; Αυτή η δημοκρατία, όπως λειτουργεί σήμερα, μας αξίζει; Μην θεωρήσουμε ρητορικά τα παραπάνω ερωτήματα, συνέλληνες! Μην απαντήσουμε μ’ ένα ξερό όχι και να νομίζουμε ότι καθαρίσαμε. Σηκώνει πολλή κουβέντα το θέμα παραπέρα. Γιατί το ένα, γιατί το άλλο, γιατί το παράλλο... Πώς το ένα, πώς το άλλο, πώς το παράλλο...

ΣΚΛΗΡΗ, πολύ σκληρή λέξη, η λέξη κράτος, το δεύτερο συνθετικό της λέξης “δημοκρατία” που σημαίνει δύναμη, εξουσία, κυριαρχία. Αντε να την... λειάνει ο “δήμος” το πρώτο συνθετικό της, που είναι το σύνολο των ανθρώπων που έχουν πολιτικά δικαιώματα. Δύσκολη υπόθεση! Ο καθένας και η... λείανσή του! Ασε που κάποιοι πάνε κατευθείαν στη... λεία.

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ελεύθερος πολίτης είναι αυτός που μπορεί να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί. Με την έννοια αυτή στην αρχαία Αθήνα η πολιτική δεν ήταν κάτι που ήθελε κάποια ειδικότητα αλλά κάτι που ο καθένας έπρεπε οπωσδήποτε να κάνει...

ΚΑΛΗ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ περί δημοκρατίας, δεν λέω, ωστόσο τα γεγονότα τρέχουν κι άντε να τα σχολιάσεις. Ποιο να πιάσεις και ποιο ν’ αφήσεις στο λίγο χώρο που μένει;

ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ με το νερό που θα το πούμε, τούτο το καλοκαίρι, στα Χανιά, όπως λένε οι αρμόδιοι... νερουλάδες νεράκι και ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί: Ενα νερό κυρά Βαγγελιώ/ ένα νερό κρύο νερό... Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Τι καλύτερο από ένα ξόρκι!

ΕΔΩ ΚΑΠΟΤΕ ήταν η λίμνη της Αγιάς. Εύκολο να μπει μια επιγραφή και να... καθαρίσουν άπαξ και δια παντός άπαντες οι αρμόδιοι.

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ, της ανάπτυξης, την ανάπτυξη, ω ανάπτυξη! Κλίνε, κλίνε για ν’ ανοίξει την κλειστή πόρτα της!

ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ υποβάθμισης για την κυπριακή οικονομία από οίκο αξιολόγησης, λέει. Καιρός να επιστρέψουν στις ελληνικές τράπεζες, οι καταθέσεις των Ελλήνων που έφυγαν κατά Κύπρο μεριά.

ΗΠΙΑ ΚΡΑΣΙ και μ’ άρεσε, νερό δεν ξαναπίνω/ θέλω κι εγώ με το κρασί τον πόνο μου να σβήνω. Η πρώτη μαντινάδα που είπε στον Ηλία Σταματάκη η... γαριφαλιά του, μόλις την πότισε με δύο μαστραπάδες κρασί. Κατά δήλωσή του.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΡΑΔΥ, γάμος! Σάββατο βράδυ βάπτιση! Κυριακή πρωί μνημόσυνο! Κυριακή βράδυ, γάμος! Εκτός απ’ τα έκτατα τυχερά της εβδομάδας αυτά... Κουράγιο, Χανιώτες! Ερχεται Δεκαπενταύγουστος! Ο,τι καλύτερο το δεκαπενθήμερο διάλειμμα!

Ο ΧΙΛΩΝ Ο ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΣ, ένας από τους εφτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, έλεγε: “Ζημίαν αιρού μάλλον ή κέρδος αισχρόν· το μεν γαρ άπαξ σε λυπήσει, το δε αεί”. Δηλαδή, ανάμεσα στη ζημιά και στο παράνομο κέρδος να προτιμάς τη ζημία, γιατί αυτή θα σε λυπήσει μια φορά, ενώ το παράνομο κέρδος θα σε κάνει να λυπάσαι για πάντα.

“Προγόνους πάρε, απόγονους, δαιμόνους,/ όλα της ιστορίας τα συναξάρια,/ όλου του ελληνισμού τους φανφαρόνους./ Ολα της Ρωμιοσύνης τα καμάρια/ του Λόγου τις μορφές, τους παραλήδες/ τους σοφούς των πολέμων τα λιοντάρια./ Ομήρους, Αρχιμήδες, Αχιλλήδες,/ καθώς περνούν ανάκατα στη στράτα,/ Καποδίστρηδες, Διάκους, Κοραήδες./ Ολα φκιάσ’ τα γκιουβέτσι και σαλάτα,/ να και το ρετσινάτο στην ταβέρνα,/ και τα βιολιά και ρίξου τους και φάτα./ Κέρνα, ρούφα, ξεφάντωνε και ξέρνα”.
Κωστής Παλαμάς (εφ. “Ελεύθερον Βήμα”, 23 Μαρτίου 1922)

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νεα(24.07.10)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ αυτές τις μέρες στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη ταξιδεύει. Στα κατεχόμενα απ’ τους Τούρκους κατ’ αρχήν με πηγαίνει. Εκεί όπου ο Αττίλας εκμεταλλευόμενος δικά μας λάθη, εισέβαλε στις 20 Ιουλίου του 1974 και έφερε τα πάνω κάτω. Δεν ξεχνώ! Κανένας Έλληνας δεν έχει δικαίωμα να ξεχάσει την τούρκικη εισβολή.

ΙΟΥΛΙΟΣ, Ο ΜΗΝΑΣ της αποστασίας! Ιούλιος ο μήνας της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο! Ιούλιος ο μήνας της αποκατάστασης της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Πόσο κακός ή πόσο καλός μήνας είναι ο Ιούλιος της ελληνικής ιστορίας;

ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ ο Θεός τους φονιάδες, όπως και ο Σωκράτης θα ήθελε... Συγκλονιστικά αυτά που είπαν οι οικείοι του Σωκράτη Γκιόλια. Να συγχωρέσει ο Θεός.... Οι άνθρωποι;

ΠΡΟΞΕΝΗΤΑΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ’ΔΩ από τη Βαβυλώνα/ για να παντρέψουν τράπεζες να μείνουν στον αιώνα... Παραέχουν φουντώσει τα σενάρια για τους επικείμενους γάμους στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα, αδέλφια!

ΚΑΙ ΟΙ... Φον Φούφουτοι είναι εδώ! Κι αν δεν είναι ακόμα εδώ, είναι καθ’ οδόν για εδώ! Βρε καλώς τα παιδιά, κι όπως μας βρήκατε!

ΘΑ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ η Ελλάδα, δεν θα πτωχεύσει η Ελλάδα, θα πτωχεύσει η Ελλάδα, δεν θα πτωχεύσει η Ελλάδα, θα πτωχεύσει η Ελλάδα, δεν θα πτωχεύσει η Ελλάδα... Τη μαργαρίτα μαδά η Moody’s, τι νομίζετε δηλαδή ότι κάνει;

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΟΥΛΕΚΑΣ έκανε την αρχή. Από χθες (προχθές) είναι ο πρώτος βουλευτής που ανακοίνωσε επισήμως ότι εγκαταλείπει το Κοινοβούλιο για να κατέβει υποψήφιος δήμαρχος στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου... Καλό το μαντάτο από τα.... Μαντάτα. (Madata.gr). Κι αν τον μιμηθούν κι άλλοι, που πρέπει να τον μιμηθούν, ακόμα καλύτερο!

ΕΒΑΛΑ ΧΘΕΣ ΣΤΗ γλάστρα μου, κρασί δυο μαστραπάδες/ κι άρχισε η γαριφαλιά να λέει μαντινάδες! Καλή, δεν λέω, η μαντινάδα σου Ηλία Σταματάκη! Δεν μου έστειλες όμως και μια απ’ αυτές που σου είπε η γαριφαλιά...

ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ, ο παίκτης που θα κάνει τη διαφορά, ο Ριέρα! Φτάνει βέβαια να κριθεί στο γήπεδο αυτό. Εδώ κι αν ισχύει το περίφημο “ουδένα προ του τέλους... κακάριζε” για ν’ αλλάξω κατά ένα γράμμα το υπό του Σόλωνος στον Κροίσο λεχθέν.

Η ΦΡ. “δουλευω ντολαπι” ή “είμαι στο μαγγανοπήγαδο” σημαίνει: έχω δουλειά ιδιαίτερα κουραστική, μονότονη και πληκτική, καθημερινά επαναλαμβανόμενη πανομοιότυπα και χωρίς προοπτική αλλαγής προς το καλύτερο. Αποτέλεσμα: πιστεύω ότι αναπόφευκτα οδηγούμαι σε αδιέξοδο. Το συμπέρασμα της εμπεριστατωμένης έρευνας για τη φράση “δουλεύω ντολάπι” του μοναδικού στο είδος του Αντώνη Ξανθινάκη. Να ’σαι πάντα καλά, κύριε Αντώνη! Κι αν σ’ έχει ανάγκη το δυτικοκρητικό γλωσσικό ιδίωμα!

ΟΤΑΝ Ο ΒΙΚΤΩΡ Ουγκώ διηύθυνε ένα φιλολογικό περιοδικό, του έστειλε κάποιος αδέξιος λογοτεχνίσκος ένα άρθρο για να το δημοσιεύσει με μια παράκληση στο τέλος. “Αν παρέλειψα που και που μερικά κόμματα, σας παρακαλώ να τα βάλετε εσείς. Ο Ουγκώ του απάντησε: “Αγαπητέ φίλε, την άλλη φορά βάλετε εσείς τα κόμματα. Όλα τα άλλα θα τα βάλω εγώ”.

“... Και μια κι είσαι εκεί πάνω/ κοίταξε σε παρακαλώ και πες μου./ Εκείνη η τρελή ροδιά/ στον φράχτη της αυλής μου/ σκανδαλίζει ακόμα τους περαστικούς/ - αλήθεια, ποιους περαστικούς! -/ με τα φλογερά χαμόγελά της;/ Και η αμυγδαλιά/ τους ραίνει με ροδόλευκα πέταλα/ στο καταχείμωνο/ ή περιμένει ακόμα τον Ακάμαντα;...”
Από το ποίημα “Η Φοινικιά” του Γιάννη Κυπρή

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

στα πεταχτα

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΞΥΠΝΩ ΠΡΩΙ! Τι πρωί; Αξημέρωτα! Στις 6 η ώρα είμαι κιόλας έτοιμος για δουλειά. Αλλη αίσθηση... Σαν σχόλιο στο χθεσινό ανέκδοτο μου τα είπε. Καιρός να κάνουμε μια σελίδα στο facebook με τίτλο “Οι ξύπνιοι ξυπνούν πρωί”, φίλε! Η απάντησή μου.

ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΥΠΝΑΣ και να κοιμάσαι πάλι/ ζωή ’ναι να ’σαι ξυπνητός όντε κοιμούντ’ οι άλλοι. “Καπάκι” μου ’ρθε στο νου τούτη η μαντινάδα που τη νπρωτάκουσα απ’ τον φίλο μου τον παπα - Γιώργη Χιωτάκη, τον γνωστό σφακιανό ανταρτόπαπα. Να μην την γράψω; Σιγά που μπορώ να κολαντρίζω πάντα το μολύβι μου!

ΕΙΔΑ ΚΙ ΕΓΩ τον πρωθυπουργό και του είπα πως θέλω να μου κόψουν τον μισθό. Κοντά σ’ αυτήν τη σελίδα του facebook, που έχει ήδη γύρω στα 2.500 μέλη μπορεί να δημιουργηθεί και μια άλλη με τίτλο “Χαρίζω όλη μου την σύνταξη στο κράτος”. Τι θα λέγατε;

ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ τους ελληνικούς χαρακτήρες όταν γράφουμε Ελληνικά και όχι λατινικούς, συμβουλεύει η φίλη μου η Σοφία Χατζή απ’ τη δική της σελίδα στο... φατσοβιβλίο. Ετσι και η επικοινωνία είναι καλύτερη και δεν καταστρέφουμε τη γραφή μας, συμπληρώνει. Μου αρέσει, Σοφία!

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ πολεμά ή στηρίζει το σύστημα; Ενας απ’ τους πιο έγκυρους ορισμούς του ρητορικού ερωτήματος. Το βρήκα (το ερώτημα) χθες κάτω απ’ τον τίτλο “Με δύο λόγια” στην αρχική σελίδα του Nooz.gr, κι είπα να το μεταφέρω.

ΑΝ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ (... λέμε τώρα) του Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ προσγειωνόταν σε κάποια ελληνική τουριστική περιοχή και προσπαθούσε να καταλάβει σε ποια χώρα βρίσκεται, θα είχε μεγάλο πρόβλημα! Αχ αυτές οι ξενόγλωσσες επιγραφές!

ΑΚΟΥΣ ΕΚΕΙ να μην βγάλει τη σημαία με τον Δικέφαλο ο γείτονάς μου ύστερα από τη νίκη της ΑΕΚΑΡΑΣ μας επί της Χάποελ Μπερ Σεβά! Δεν το περίμενα, Μήτσο!

ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ εμένα χθες, αν και πολύ το ήθελα να είμαι παρών, έγινε η παρουσίαση του δοκιμίου “Ελάσσονες τόνοι σε μείζονες κλίμακες στην ποίηση τη Βικτωρίας Θεοδώρου” του καθηγητή του Ιονίου Πανεπιστημίου Θεοδόση Πυλαρινού, με ομιλητή τον πρόεδρο του Συνδέσμου Φιλολόγων του Νομού μας Κώστα Μουτζούρη, στην αίθουσα συνεδρίων του ξενοδοχείου “Ακάλη”. Στον αιώνα η ποίηση της Βικτωρίας Θεοδώρου. Και χωρίς εμάς...

Ο ΣΤΩΙΚΟΣ φιλόσοφος Ζήνωνας ήταν τόσο εγκρατής και μυαλωμένος, ώστε οι Αθηναίοι όταν ήθελαν να παινέψουν κάποιον για την σωφροσύνη του έλεγαν παροιμιακά ότι ήταν “και Ζήνωνος εγκρατέστερος”. Κάποτε σ’ ένα γεύμα που παραβρίσκονταν και πρέσβεις του βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίου δεν μίλησε καθόλου. Οταν οι πρέσβεις τον ρώτησαν τι να πουν γι’ αυτόν στον βασιλιά τους απάντησε: “Να του πείτε ότι στην Αθήνα υπάρχει ένας άνθρωπος που ξέρει να σιωπά”.

“... Γεγονός πως φεύγουμε αδικαίωτοι/ Ομως οι δρόμοι καθόλου δεν τελειώνουν/ Τα οράματα θα συνεχίσουν την τροχιά τους/ κι οι εξεγέρσεις αλλεπάλληλες/ σαν τις εκρήξεις του άστρου της ημέρας/ αέναα θα ξεσπούν/ όλα θα οικοδομούνται και χωρίς εμάς/ Ολα θα βαίνουν στην αρχή τους και/ στο τέλος τους/ Χωρίς εμάς”.
Από το ποίημα της Βικτωρίας Θεοδώρου “Και χωρίς εμάς”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

στα πεταχτα

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΤΑ “ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...” του Νεκτάριου περιμένατε να διαβάσετε, Τετάρτη γαρ, σήμερα, “Στα πεταχτά”, ωστόσο... προσγειώθηκε η ματιά σας. Ούτως ή άλλως “ευθύβολα και μη...” δεν θα διαβάζατε, καθ’ ότι ο Νεκτάριος βρίσκεται σε άδεια. Τώρα αν το έκανα καλά να καταλάβω τον χώρο για σήμερα εσείς θα κρίνετε. Οι αναγνώστες έχουν πάντα δίκιο.

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ της στυγνής δολοφονίας του Σωκράτη Γκιόλια πολλά, πάμπολλα μπορεί να γράψει κανείς. Οσα και να γράψει, όμως, να τον γυρίσουν πίσω στη ζωή, στην οικογένειά του, στους φίλους του, στη μάχιμη δημοσιογραφία, των αδυνάτων αδύνατο.

“ΑΔΙΚΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ σου λένε... Ηρωας λένε... Γυναίκα χήρα... Παιδιά ορφανά... Τα νιάτα και τον αγώνα σου κλαίω, παλικάρι μου...” Για τον θάνατο του Σωκράτη Γκιόλια μιλά η “αναγνώστρια”. Αναρτήθηκε από “troktiko” χθες στις 7.09 π.μ.

ΧΙΛΙΑ ΚΑΛΩΣ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝΕ οι φίλοι οι γ’ εδικοί μας/ κι αν δεν χωρούν στο σπίτι μας πάνω στην κεφαλή μας! Δικοί μας πια, τι δικοί μας, κολλητοί μας, ...τσιμπητοί μας, είναι οι άνθρωποι της Τρόικας, οι εκπρόσωποι των δανειστών παύλα ελεγκτών μας που μας έρχονται πάλι οσονούπω! Να μην τους καλωσορίσουμε; Πρώτα απ’ όλα η φιλοξενία, βεβαίως, βεβαίως!

ΒΑΣΩ ΜΟΥ, ρίξε τ’ άρματα δεν είν’ ογδόντα ένα/ τώρα ‘σαι σκλάβα ΔουΝουΤού, σκλάβα των... Τραπεζίτων. Μην μου μετακινήσετε τους τόνους, φίλοι διορθωτές! Με τίποτα δεν πρέπει να χαθεί το ιαμβικό μέτρο. Φτάνει που έχουμε χάσει το... γενικό μέτρο.
Ε, ΟΧΙ και σε ποια Βάσω αναφέρομαι! Μία είναι η Βάσω που έχει αναλάβει τον πόλεμο εναντίον των Τραπεζιτών.

ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ Η1Ν1 ενδέχεται, λέει να αποφασίσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Μην το αποφασίσετε, παιδιά! Είναι ανάγκη να συγκαλέσετε πάλι την αρμόδια επιτροπή των εκτάκτων περιστατικών τον Οκτώβρη για να αποφασιστεί και πάλι η αρχή της; Αφού θα ξανάρθει η πανδημία, το ξέρετε ότι θα ξανάρθει!

ΑΠΟΣΥΡΩ την υποψηφιότητά μου, αποσύρεις την υποψηφιότητά σου, αποσύρει την υποψηφιότητά του, αποσύρουμε την υποψηφιότητά μας, αποσύρετε την υποψηφιότητά σας, αποσύρουν την υποψηφιότητά τους. Τέρμα η υποψηφιότητα - υποψηφιότητα για ορισμένους.

ΜΑΓΚΕΨΑΜΕΝΟΙ και οι Μεσσαρίτες! Μια ακόμα χασισοφυτεία βρήκαν και ξερίζωσαν, λέει, στα λημέρια τους τις προάλλες!

ΕΝΑΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ στην Αγγλία κάποτε θέλησε να ανακαλύψει ποιο ήταν το μυστικό της καλής υγείας και της μακροζωίας. Μόλις έβλεπε κάποιον υγιή γέροντα, λοιπόν, εκτός από τα δικαστικά τον ρωτούσε και τι έτρωγε. Σ’ αυτήν την ερώτηση έπαιρνε διαφορετικές απαντήσεις, ωστόσο όλοι συμφωνούσαν πως από μικρά παιδιά συνήθιζαν να ξυπνούν πρωί.
“Να λοιπόν πιο είναι το μυστικό της καλής υγείας και της μακροζωίας”, απεφάνθη στο τέλος της καριέρας του.

“Ενα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φραντζόλα ζεστό/ ψωμί, είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό/ ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι/ έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω,/ όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος, κι αυτή μ’ ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε κομμάτια γνήσιο ουρανό./ Κι όλοι τρέχαν σ’ αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,/ όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό!/Ας μην το κρύβουμε./ Διψάμε για ουρανό”.
Το ποίημα “Το ψωμί” του Μίλτου Σαχτούρη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com

(Χανιώτικα Νέα,22.07.2010)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΦΤΗΝΗ Η ανθρώπινη ζωή. Και η ζωή ενός δημοσιογράφου ακόμα φτηνότερη. Προπάντων όταν τον λένε Σωκράτη και είναι μπλόγκερ...

ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ στο μυαλό τ’ ανθρώπου η στυγνή δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια. Με ποιο δικαίωμα αφαιρούν κάποιοι την ανθρώπινη ζωή; Με ποιο δικαίωμα κάποιοι ορφανεύουν τα παιδιά; Με ποιο δικαίωμα κάποιοι ορφανεύουν τα παιδιά πριν ακόμα γεννηθούν;

ΔΕΝ ΕΣΠΑΓΕ καλύτερα η μύτη του! Κοράκους ρίχνει το άτιμο... Για το μολύβι μου το λέω. Τι το ’θελε να γράψει το Σάββατο για τις πυρκαγιές; Νάτες κι ήρθανε στην Ανατολική Αττική για ν’ αποκάψουν ό,τι έχει απομείνει. Πάλι καλά που κάποια στιγμή τις απαντήξανε και γλιτώσαμε τα χειρότερα.

ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ αλλά... Καλύτερα να μας έλεγε “πάτε κακά, αλλά...”, παρά αυτό που μας είπε το Δ.Ν.Τ. Νομίζω. Ας μην πανηγυρίζουν λοιπόν ορισμένοι. Πάντα στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. Να μην το ξεχνούμε.

ΚΑΙ ΤΙ πειράζει δηλαδή αν είναι αξύριστος ο γαμπρός, θα μου πείτε. Πειράζει, πώς δεν πειράζει! Μια νύφη που σέβεται τον εαυτό της δεν φιλά ποτέ αξύριστο γαμπρό. Την τσιτώνουν τα γένια...

ΑΠΟ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ σε σουρεαλιστικό, καλά το καταλάβατε, το πάω σήμερα. Αλήθεια τι θέλει να πει... ο ποιητής; Πέστε μου να σασε πω!

“ΥΠΑΡΧΕΙ ένας απλός λόγος για τον οποίο οι περικοπές στους μισθούς δεν θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια νέα Γερμανία. Οφείλεται στο γεγονός ότι οι εξαγωγές μιας χώρας είναι εξ ορισμού οι εισαγωγές μιας άλλης”. Η πολιτική οικονομία μα και η οικονομική πολιτική, έτσι όπως την παραδίδει (βλ. “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”, 4 Ιουλίου) ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Τζώρτζ Ιρβιν, είναι απλή. Καταλάβαμε, κύριε καθηγητά! Μας προσγειώσατε, ανώμαλα!

ΗΘΕΛΑ ΝΑ ’ΜΟΥΝ κοτσιφός και φίλος σου να γίνω/ κι όντε διψώ κρυγιόνερο στη φούχτα σου να πίνω. Για μια νέα θαυμάστριά του την έγραψε, κατά δήλωσή του, την μαντινάδα τούτη ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Χρόνια σου Πολλά Ηλία, για τη γιορτή σου, επ’ ευκαιρία, Ηλία!

ΘΥΜΑΣΑΙ ΝΑ μου πεις τα ονόματα των Ηρακλειωτών βουλευτών που εκλέγονταν πριν από το 1996; ρώτησαν, κατά δήλωσή του, τον φίλο μου των γερω δάσκαλο, τις προάλλες. Εγώ μόνο τους Χανιώτες βουλευτές που εκλέγονται απ’ το 1977 κι ύστερα θυμούμαι, απάντησε.

ΕΓΩ, ΠΑΒΛΗ, στην τάβλα σου δεν είδα καθισμένους,/ μηδέ κουλούς, μηδέ στραβούς, μηδέ και λιμασμένους./ Χρυσή βροχή ‘δα κι έπεφτε/ αγγέλους και πετούσαν/ πουλιά που φτερουγίζανε και γλυκοκελαηδούσαν. Οι δύο απ’ τις τρεις μαντινάδες που έγραψε η γνωστή μαντιναδολόγος Αντωνία Μηλογιαννάκη σαν απάντηση στα που έγραφε ο Παβλής Πολυχρονάκης (βλ. “Στα πεταχτά” της 15 Ιουλ.) σχετικά με την θερινή μάζωξη των Πνευματικών Δημιουργών στην αυλή του. Την τρίτη μαντινάδα θα του την πει, λέει, ξεστομάτου η ίδια.

ΟΤΑΝ  Η Σπαρτιάτισσα Αργιλεωνίς έμαθε πως ο γιος της ο Βρασίδας σκοτώθηκε στη μάχη της Αμφίπολης, αντί να κλάψει, το πρώτο που ρώτησε ήταν αν πέθανε σαν άξιο παιδί της Σπάρτης. Κι όταν αυτοί γύρισαν απ’ τη μάχη, της είπαν πως άλλο τόσο γενναίο δεν έβγαλε η πατρίδα, η Αργιλεωνίς είπε: “Μην το λέτε αυτό φίλοι μου. Καλός κι ανδρείος ήταν ο Βρασίδας, όμως η Σπάρτη έχει πολλούς που είναι πιο καλοί, πιο ανδρείοι απ’ αυτόν”.

“Σου μίλησα/ δυνατά, καθάρια και ίσια/ κι απόρησες/ Σου μίλησα ψεύτικα και γαλήνεψες/ Θεέ μου, δείξε μου/ πού να χωρέσω”.
Το ποίημα “Αμφιταλάντευση” του Αρτέμη Αθανασάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com

Το περιβόλι των αγγέλων (1)

Απείρου φυσικού κάλλους ήταν πάντα ο χώρος γύρω απ’ το εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων που βρίσκεται στα μπροσπόδια του Βαφέ, λίγο πιο πάνω απ’ το Λιμνοπήγαδο. Αληθινό παράδεισο, “περιβόλι των αγγέλων”, για να χρησιμοποιήσω τον όρο της καταξιωμένης βαφιανής συγγραφέως, Ευμορφίας Μπουντουράκη - Βαγιάκη σε πρόσφατο δημοσίευμά της στην εφημερίδα μας (12 Ιουλίου τ.ε.) τον έχει κάνει, ωστόσο, σήμερα η ευσέβεια ενός ανθρώπου. “Η χάρη του να εξακολουθήσει να βοηθά τους Αγίους Ασωμάτους”. Η ευχή μου στο τέλος ενός “ακροθιγώς” (Χανιώτικα Νέα, 30 Αυγούστου 2006). Για τον γνωστό τοις πάσι πρώτο πρόεδρο της Τράπεζας Χανίων, βαφιανής καταγωγής Παναγιώτη Κωστάκι μιλούσα τότε και στην ευσέβειά του αναφέρομαι σήμερα. Για τον άνθρωπο δηλαδή “φροντίδι και αναλώμασι” του οποίου με την αμέριστη συμπαράστασή του εφημέριου του χωριού παπα - Γιώργη Μπουντουράκη, αλλά και άλλων Βαφιανών, ανακαινίστηκε σεβαστικά και διαμορφώθηκε πιτήδεια ο περιβάλλων το εκκλησάκι χώρος, αφού πρώτα η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε αν όχι όλες πολλές πάντως απ’ τις εικόνες της απαστράπτουσας εκεί για αιώνες πολλούς ορθοδοξίας. “Στα σχέδιά μου είναι να φτιάξω κι ένα αρχονταρίκι, έναν ανοιχτό για όλους τους περατάρηδες χώρο φιλοξενίας”, μου είχε πει τότε, προ τετραετίας, την παραμονή της Γιορτής των Αγίων, 12 Ιουλίου, μετά τον Εσπερινό. Είχα ζεσταθεί απ’ τα που έβλεπα γύρω μου. Αλλιώς θυμόμουν τους Αγίους Ασωμάτους από τα μικράτα μου, όταν ερχόμουν πορπατηχτός από το Νίππος στο πανηγύρι τούτο, το πανηγύρι των βαφιανών αλωνάρηδων, κι αλλιώς τους έβρισκα. Ε, λοιπόν έτοιμο από εφέτος και το αρχονταρίκι τους (Φωτ. στο βάθος). Με το κλειδί στην πόρτα!

Το περιβόλι των αγγέλων (2)

Θέλει να ’ναι ένα σημείο αναφοράς για όλο τον Αποκόρωνα, κι όχι μόνο, οι Αγιοι Ασώματοι... Να ’ρχεται εδώ ο κόσμος με τα παιδιά του... Ν’ ανάβει ένα κερί στους Αγίους και να προσεύχεται... Να συνομιλεί με την ιστορία διαβάζοντας τις σχετικές πληροφορίες της πινακίδας που έχει στήσει η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων...
Ν’ απολαμβάνει στα πέτρινα πεζούλια την σκιά των αιωνόβιων δέντρων και να μυρίζει τη μυρωδιά της αρίγανης, της μέντας και της μπαρμπαρούσας... Ν’ αναστοράται τα παλιά σταυροδένοντας τις ρίζες με τις μνήμες.
...Να γυρίζει το κλειδί, να μπαίνει στ’ αρχονταρίκι για να κάνει έναν καφέ... Ολα αυτά και πολλά άλλα, μου λέει, στο περίπου, ο κύριος Παναγιώτης. Πριν από λίγο οι παπάδες του Αποκόρωνα, ο π. Δωρόθεος Μαζοκοπάκης, ο ηγούμενος του Καρυδιού, ο παπα - Γιάννης Καπετανάκης, από τα Πεμόνια, ο παπα - Σήφης Πανηγυράκης απ’ το Παϊδοχώρι, ο παπα - Μιχάλης Χριστουλάκης απ’ το Νίππος, ο παπα - Μανώλης Μπετινάκης από τον Αλίκαμπο, ο παπα - Σπύρος Βαϊδάκης από τον Βάμο και βέβαια ο βαφιανός παπάς, έχουν ευλογήσει τους άρτους και οι ψαλτάδες... προεξάρχοντος του παλιού μου συμμαθητή στο Γυμνάσιο Βάμου Αλέκου Πρωτόπαπα, έχουν ψάλει, ανεβάζοντας τη φωνή τους στην κορφή της διπλανής πανύψηλης ελιάς το “πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν”. Ωστόσο ο Εσπερινός κοντεύει να τελειώσει, ο ήλιος έχει μόλις βασιλέψει και τα τζιτζίκια κρατάνε το ίσο στα τελευταία τροπάρια. Γύρω μου κόσμος πολύς, υπερβολικά πολύς. Χωριανοί, κοντοχωριανοί, συνεπαρχιώτες, Χανιώτες... Ετοιμοι να λειτουργήσουν με περισσότερη άνεση, την ώρα του κεράσματος, το κοινωνείν. “Μακάρι να ’χαμε πολλούς τέτοιους ανθρώπους και μακάρι να συμβάλαμε στο καλό που κάνουν” θα μου πει ο Γιώργης ο Ξενάκης απ’ τις Βρύσες, ενώ ακούγεται ο παπα - Γιώργης, αμέσως μετά το “Δι’ ευχών”, να μιλά για τον κύριο Παναγιώτη.

Ο ναός των Αγίων Ασωμάτων χρονολογείται στον 15ο αιώνα και ανήκει στον τύπο του μικρού μονόχωρου ναού. Ο τύπος αυτός είναι πολύ συνηθισμένος για τους ναούς της υπαίθρου κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας (1211 - 1669). Ιδιαιτερότητα του ναού αποτελεί ο τοιχογραφικός του διάκοσμος. Αντί του συνηθισμένου εικονογραφικού προγράμματος με σκηνές από το δωδεκάορτο και μορφές αγίων, εδώ έχουμε επαναλαμβανόμενα γεωμετρικά μοτίβα, που καλύπτουν ολόκληρο το εσωτερικό του ναού. Ο ναός είναι κατασκευασμένος πάνω στα ερείπια αρχαιότερου ναού, που ανήκει στον τύπο του μονόχωρου με νάρθηκα και χρονολογείται στον 6ο με 7ο αιώνα. Κατά την ανασκαφική έρευνα αποκαλύφθηκαν τμήματα της τοιχοποιίας του αρχικού ναού και του δαπέδου καθώς και η βάση της Αγίας Τράπεζας. Βόρεια του αρχικού ναού αποκαλύφτηκαν τα ερείπια και δεύτερου κλίτους, πιθανότατα της ίδιας περιόδου. Ανατολικά και δυτικά του ναού ανασκάφηκαν κιβωτιόσχημοι τάφοι του 6ου και 7ου αιώνα.
Σε ορισμένους τάφους βρέθηκαν μικρές οινοχόες που αποτελούσαν συνηθισμένες προσφορές προς τους νεκρούς της περιόδου αυτής.
Βορειοανατολικά του ναού βρέθηκαν τα υπολείμματα κτηρίου της ίδιας περιόδου.
Το κτήριο φαίνεται να έχει τουλάχιστον τρία δωμάτια.
Η ανασκαφική έρευνα στη θέση έδωσε αξιόλογα ευρήματα, όπως μια ομάδα ακέραιων αγγείων (οινοχόες, κύπελλο και λύχνος) του 6ου και 7ου αιώνα, μια χάλκινη πόρπη από ζώνη σε σχήμα σταυρού, χρονολογούμενη στον 7ο με 8ο αιώνα κι ένα αμφικιονίσκο με επιγραφή αναφερόμενη στον επίσκοπο Επιφάνειο.
28η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.

Ενα παράξενο γαϊτανάκι ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΣΚΟΡΔΑΛΑ - ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

Γράφει η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΑΡΙΑΝΑΚΗ - ΚΟΥΤΖΟΓΛΟΥ

Τώρα που γέρασα, δεν περνά μέρα του Θεού, χωρίς να επισκεφτώ το φτωχοκάλυβο των παιδικών μου χρόνων με συντροφιά μου τη γιαγιά μου τη Μαριγώ, δίπλα σ' ένα μαγκάλι, βασιλεύοντας ο ήλιος.
Κι ενώ λυσσομανούσε ο βοριάς χτυπώντας τα παράθυρα ν' ακουμπώ στα γόνατά της για ν' ακούσω το νέο της παραμύθι, που μου είχε υποσχεθεί από νωρίς.
Πόσο ωφελήθηκα, Θεέ μου! Γιατί ό,τι σκόπευε, να μου πει, για να γίνω καλό παιδί και άνθρωπος, όπως έλεγε, τό 'κανε παραμύθι γλυκό σαν μέλι! Μέλι που το ρουφούσα με τόση ευχαρίστηση! Ηρεμούσα και 'ρχόταν ο ύπνος του δικαίου. Κι ας μην είχε ανάψει η παραστιά για φαγητό. Τώρα που γέρασα!
Μα σήμερα έλαβα ένα, από τα παραμύθια, τα πανάκριβα, σε πλοκή και κάλλος μιας αγαπημένης μου φίλης της Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη με τίτλο: Ένα παράξενο γαϊτανάκι... και με μια αφιέρωση!.. Την ευχαριστώ!
Μα ποια είναι η Ευδοκία;
Μέσα στις έννοιες: Ζεστή, ΑΓΑΠΗ για το παιδί.
Βοήθεια, για τη διάπλαση του χαρακτήρα του, τρόπος βοήθειας... Το Παραμύθι! Η προσωποποίησή της! Και το σπουδαιότερο, έχει μελετήσει την ψυχοσύνθεση του παιδιού και πώς δυνάμεθα...
Και γράφει, όλο γράφει πανέμορφα παραμύθια, ικανά να συγκινήσουν την ψυχή του, είτε διαβάζοντάς τα το ίδιο, ή κάποιος άλλος αγαπημένος του.
Αφιερώνοντάς τα στα παιδιά του κόσμου και ιδιαίτερα στα δυό της εγγονάκια που υπεραγαπά! Στα παραμύθια της, ό,τι αναφέρεται είναι γνωστό και νοητό, για το παιδί, με σκοπό να μπορέσει με τη σκέψη του και την καρδιά του, να τ' ακουμπήσει και να το παρακολουθήσει στη ροή του. Το μέλι, που επιθυμεί να του προσφέρει, για να βγαίνει αβίαστα και να γίνεται καταληπτό απ' το παιδί.
Το βιβλίο, που καταγράφεται το παραμύθι, είναι σχετικά μικρό. Αυτό πιστεύω, αρέσει στα παιδιά. Το εξώφυλλο εντυπωσιακό σε εικόνα και χρώματα: κόκκινο, κίτρινο, γαλάζιο! Όλα μελετημένα, για το ευπρόσδεκτο, από το παιδί. Ο Λόγος, το Σχέδιο, το Χρώμα. Αυτά, χρειάζονται, ο εγκέφαλος και η καρδιά του. Ο καθένας μας σ' αυτή τη ζωή, σ' αυτόν τον κόσμο έχει τη δική του αποστολή. Δεν γίνεται ν' αλλάξει και να γίνει κάτι άλλο. Τι θα γινόταν, αν όλοι ήθελαν να γίνουν κάτι άλλο; Και επειδή, όπως λέει, το παραμύθι, όλα τα πλάσματα που αναφέρονται σ' αυτό, δεν ήταν ευχαριστημένα, από την καμωσιά τους και το καθένα είχε τα παράπονά του και επιθυμούσε να είναι κάτι άλλο, ο Πανάγαθος και Παντογνώστης Θεούλης, δεν τα τιμώρησε, όπως θά 'πρεπε, αλλά στον ύπνο τους, στ' όνειρό τους, τα μεταμόρφωσε κι έγινε το καθένα ό,τι επιθυμούσε!
Πόσο έκλαψαν, πόσο μετάνιωσαν, πόσο παρακάλεσαν, ζώντας μεταμορφωμένες στιγμές πίκρας, φόβου, τρομερές!
Να είσαι ό,τι είσαι, αλλά προσπάθησε όπου και να σ' έταξε η μοίρα να είσαι καλός, τέλειος, σωστός αλλά πάνω απ' όλα χρήσιμος στον εαυτό σου και στους άλλους. Αυτό.
Τελειώνοντας θερμά συγχαρητήρια!
Στην καλλιτέχνιδα Λιάνα Δενεζάκη για τις εξωτερικές εμπνεύσεις της τις τόσο χρήσιμες για την ωραιοποίηση και τη γλυκύτητα του παραμυθιού.

Χανιώτικα Νεα(12.07.2010)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ Μαρίνας, μεγάλη η χάρη της, σήμερα! Δεν έπιασε μόνο απ’ τα κέρατα τον διάολο τούτη η Αγία, τον τσαλοπάτησε κιόλας, αφού τον μάρανε.

ΔΕΝ ΤΗΝ υπολήπτεται και δεν την σέβεται ωστόσο, ο λαός μας μόνο γι’ αυτό. Και τις αρρώστιες και τα ερπετά και τα ζωύφια που χαλάνε τα σπαρτά και τους κακούς ανθρώπους μαραίνει η Αγία Μαρίνα. Χώρια που έχει τη δύναμη να ξεμαραίνει και να θεραπεύει τ’ άρρωστα και μαραμένα παιδιά. Βοήθειά μας!

Ο ΚΑΥΣΩΝΑΣ, κακό χρόνο να ’χει, μας ξαναθυμήθηκε. Εδώ που τα λέμε, αν δεν μας θυμηθεί τούτο τον μήνα, τούτο τον μήνα και τον παραπάνω, τον αποπάνω, πότε θα μας θυμηθεί, τον Γενάρη ή τον Φλεβάρη; Και καλά ας πούμε να μας θυμάται αυτός. Οι πυρκαγιές, ξορκισμένες να ’ναι να μη μας θυμούνται.

ΤΟΥΤΟ ΤΟΝ μήνα/ τον αποπάνω/ τον αποπάνω/ τον παραπάνω/ Αϊτός εβγήκε/ να κυνηγήσει/ να κυνηγήσει και να γυρίσει... Στο ξεκάρφωτο. Λόγω ζέστης.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ’ΧΕΙ δεκαπενταρίσει ο Ιούλης, μπορεί όλη ή σχεδόν όλη η Ελλάδα να ’χει πάει ή να σκέφτεται να πάει παραλία, ο πρωθυπουργός της χώρας, ωστόσο, ο Γιώργος Παπανδρέου, επιμένει να ταξιδεύει ανά τον κόσμο. Σε Τελ Αβίβ και σε Σόφια μεταβαίνει, λέει, τούτο τον μήνα. Οσο για τον αποπάνω, τον αποπάνω, τον παραπάνω μήνα (πάει μου... κόλλησε!) έχει ο Θεός.

ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ο Γιώργος προσπαθεί, τρέχει... Να του το αναγνωρίσουμε αυτό. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο, σε γενομένη κουβέντα τις προάλλες, η επισήμανση.

ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ που το 2010 παίρνει 740 ευρώ μεικτά από την 1η Ιουλίου του 2011 θα παίρνει 750 ευρώ και από την 1η Ιουλίου του 2012 763 ευρώ. Μιλημένα, τιμημένα και εγγυημένα! Υστερα από την υπογραφή της τριετούς Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας μεταξύ των συνδικάτων και των εργοδοτικών οργανώσεων.

ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΕ φούντες για τους ράφτες! Ουρά σχηματίζουν οι εργαζόμενοι μπροστά από τα ραφεία τους. Καινούργιες τσέπες θέλουν να ράψουν στα παντελόνια τους για να βάλουν τις αυξήσεις που θα τους δοθούν τον επόμενο και τον μεθεπόμενο χρόνο!
ΤΟ ΠΑΣΟΚ αρνήθηκε να κινηθεί σε νέους δρόμους, σχετικά με τις εκλογές στον δήμο Χανίων. Συμφωνώ μαζί σου, Γιάννη Κουλιεράκη! Φταίει, όμως, μόνο το ΠΑΣΟΚ; Μήπως φταίνε και οι Πασοκατζήδες;

ΘΑΝΑΣΗ Πατεράκη , λυράρη - λαογράφο, πρόεδρο του Συλλόγου Στιχουργών Ν. Χανίων: Καρποί μπιστικού περβολάρη της λαϊκής μας παράδοσης τα βιβλία σας “Αντίλαλος παλιού καιρού” (Χανιά 2006) και “Ξομπλιάστρα του πολιτισμού Κρήτη, λεβεντογέννα...” (2008), που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε. Θ’ αναφερθώ σ’ αυτούς πιο πλατιά, σε άλλη ευκαιρία. Ευχαριστίες πολλές.

Ο ΠΙΤΤΑΚΟΣ ο Μυτιληναίος, ένας απ’ τους εφτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, διέταξε να τιμωρούνται στην πατρίδα του με τη διπλή ποινή όσοι έκαναν εγκλήματα μεθυσμένοι. Ο ίδιος πάντως έπινε μόνο νερό κι όταν τον ρώτησε κάποιος γιατί δεν έπινε κρασί απάντησε: “Γιατί οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται πρώτα απ’ τους άρχοντες”.

“Κρήτη μου, πόσο λαχταρώ το φως σου/ τα λαμπερά σου τ’ ακρογιάλια τ’ ασημένια/ και τα χωριά σου τα παραδεισένια/ αυτά που τα ’χες καύχημα δικό σου./ Πόσο νοστάλγησα τις ομορφιές του κόσμου,/ αυτές που έβλεπες παλιά σε κάθε σπίτι/ σαν ξένος που θα πρωτορθεί στην Κρήτη/ και θα πλαντάξει με τσι μυρωδιές του δυόσμου[...]”.
Από το ποίημα “Νοσταλγία” του Θανάση Πατεράκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΟΤΑΝ ΓΙΝΩ πρωθυπουργός θα καταργήσω το Ασφαλιστικό, θ’ αλλάξω το Εργασιακό, θα δώσω ουσιαστικές αυξήσεις στους εργαζόμενους και θα κατεβάσω, για να μην πω ότι θα εξαφανίσω την ανεργία. Κι όλα αυτά, βεβαίως, αφού πρώτα γράψω στα παλιότερα των υποδημάτων μου το Μνημόνιο. Λεφτά υπάρχουν... Υστερα, ω ύστερα! Τα πάντα όλα θα σας κάνω. Μέχρι χρυσά κουτάλια θα σας δώσω για να τρώτε!

ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ζέστης, χωρίς καμία αμφιβολία, τα παραπάνω. Τι έχω να χάσω; Την τσόχα μήπως ή μήπως τα ραφτικά; Αραχτός στην παραλία είμαι, κατά Καλάμι μεριά, κατακούτελα μ’ έχει βαρέσει ο ήλιος κι ονειρεύομαι ότι είμαι κιόλας πρωθυπουργός. Δικαίωμά μου!

ΔΕΙ ΔΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ και άνευ τούτων ουδέν έστιν γενέσθαι των δεόντων... Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστιν γενέσθαι των δεόντων... Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστιν γενέσθαι των δεόντων... Και τρακόσες τριάντα τρεις φορές να με βάλουν να γράψω το υπό του Δημοσθένους λεχθέν, το βιολί βιολάκι μου εγώ. Μια κουβέντα παραπάνω ότι θα γίνω πρωθυπουργός δηλαδή, είπα! Σιγά το πράγμα. Ολοι, εντάξει, σχεδόν όλοι, οι Ελληνες ονειρεύονται να γίνουν πρωθυπουργοί. Μήπως γίνουν κιόλας;

ΑΛΛΟ ΚΑΤΑ φαντασίαν πρωθυπουργός και άλλο εν δυνάμει πρωθυπουργός, ωστόσο. Οπως ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για παράδειγμα. Ή μήπως το ίδιο; Ερώτηση ρητορική κάνω, απάντηση λοιπόν δεν περιμένω.

Η ΑΝΕΡΓΙΑ θερίζει, τα λουκέτα πληθαίνουν, η αγορά ασφυκτιά... Τα λουκέτα πληθαίνουν, η αγορά ασφυκτιά, η ανεργία θερίζει. Η αγορά ασφυκτιά, η ανεργία θερίζει, τα λουκέτα πληθαίνουν. Μ’ όποια σειρά κι αν τα βάλεις το ίδιο έργο παρακολουθείς. Για να μην πω την ίδια τελετή...

ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ Λιμάνι ο “Αγροτικός Αύγουστος” εφέτος; Οχι, ακριβώς. Ο “Αγροτικός Αύγουστος” στο Παλιό Λιμάνι, εφέτος! Αλλο το ένα, άλλο το άλλο!

ΤΟΥΡΚΟΣ ΓΙΝΗΚΕ απ’ τον θυμό του ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας εξαιρετικός και ως Καραγκιοζοπαίκτης Νίκος Μπλαζάκης με το τουρκικό φέσι που φόρεσε η “Ουνέσκο” στον Ελληνα Καραγκιόζη. Οχι με την Ουνέσκο, αλλά με την ελληνική πολιτεία που λείπει μονίμως για... ξύλα. Δεν είναι ο μόνος...

ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ, κατεβαίνεις, κατεβαίνει, κατεβαίνουμε, κατεβαίνετε, κατεβαίνουν. Τι έχω να χάσω; Τι έχεις να χάσεις; Τι έχει να χάσει; Τι έχουμε να χάσουμε; Τι έχετε να χάσετε; Τι έχουν να χάσουν; Στο κέρδος είμαι, στο κέρδος είσαι, στο κέρδος είναι, στο κέρδος είμαστε, στο κέρδος είστε, στο κέρδος είναι... Καλλικρατειανόν!

ΣΤΕΛΛΑ Κόνιαρη, ποιήτρια, Ποταμίδα Κισάμου: “Ενα ουρανό κοιτάμε όλοι μας, αλλά ο καθένας τον βλέπει, με τα δικά του μάτια” γράφεις μεταξύ των άλλων, προλογίζοντας την ποιητική σου συλλογή “Εξαγνισμός ψυχής” (Χανιά, 2009), που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. Περισσότερο για τους ποιητές, όπως εσένα, ισχύει αυτό. Κι αν έχουν κρατήσει αυτοί τις αισθήσεις τους αγνές. Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς.

ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ κάποιος ρώτησε τον Αριστοτέλη γιατί οι άνθρωποι αγαπούν τα ωραία πράγματα του απάντησε: “Μόνο ένας τυφλός θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια ερώτηση”.

“Οταν έβρεχε η νύχτα χρυσόσκονη.../ σε γνώρισα/ όταν η νύχτα έγινε πυρρόχρωμη.../ σε πόθησα/ όταν τα μάτια σου, μου χαμογέλασαν.../ αναδύθηκα/ όταν τα χέρια σου, μ’ αγκάλιασαν.../ αναστήθηκα/ όταν είπες η καρδιά μου χτυπά δυνατά.../ σκίρτησα/ όταν ένιωσα πως με κρατούσες σφιχτά.../ σείστηκα...”.
Από το ποίημα της Στέλλας Κόνιαρη “Σε ευχαριστώ”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

στα πεταχτα

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ τι θα διαβάσετε! Για να δούμε τι από όλα τα χίλια μύρια πράματα που σαν τους μπουμπούρους στα λυγολούλουδα σβουρίζουν στον νου μου, θα γράψει το μολύβι μου και θα διαβάσετε εσείς! Για να δούμε τι θα δούμε και πώς θα το δούμε!

ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΕΙΣ, για παράδειγμα, ότι ένας καλόγερος προσεύχεται καπνίζοντας και άλλο να πεις ότι ένας καλόγερος καπνίζει προσευχόμενος. Νομίζω!

ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση ο καθένας στον κόσμο του δείχνουν να είναι μερικοί βουλευτές και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ. Ο καθένας στο... όργανό του. Αλλος παίζει βιολί, ενώ έπρεπε να παίζει μαντολίνο κι άλλος παίζει μαντολίνο, ενώ έπρεπε να παίζει βιολί. Αλλος χτυπά με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη. Αλλος θέλει να δείρει τον γάϊδαρο και χτυπά το σωμάρι κι άλλος κοιτάζει να δέσει τον γάιδαρό του. Αλλος το παίζει βιολιστής στη στέγη κι άλλος χρησιμοποιεί τη στέγη για βιολί...

ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ, θα μου πείτε, αυτά και πολλά άλλα και στις καλύτερες κυβερνήσεις. Καμιά αντίρρηση. Υποτίθεται, ωστόσο, ότι ειδικά σήμερα που η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο δεν έπρεπε να συμβαίνουν.

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, τέλος πάντων, πάντα θα είναι των αγίων πάντων. Οπερ μεθερμηνευόμενον σημαίνει. Ολα μπορούν να τα δουν τα μάτια μας, να τ’ ακούσουν τ’ αυτιά μας, να τα πιάσουν τα χέρια μας, να τα μυρίσει η μύτη μας και να τα γευτεί η γλώσσα μας. Καθ’ ότι τα πάντα όλα μπορούν να συμβούν.

Ο ΝΙΚΟΣ Κωνσταντόπουλος, ναι ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, ανέλαβε, λέει, την προεδρία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Ακόμα και αυτό, που κι αν ήταν απ’ τα ... άγραφα, συνέβη. Είδατε ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν;

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ των όπλων η στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ, σήμερα, που ψηφίζεται (;) το Ασφαλιστικό. Και στον Σεπτέμβρη με το καλό!

ΛΕΓΕΤΑΙ Β.Ο.Α.Κ. (Βοηθάτε Οσιοι Αγιοι Και λοιπά αγγελικά όντα). Ρίχνοντας σποράκια θα βρεις τον κόμβο της Σούδας, γιατί από την πινακίδα... αλίμονο! Ιχνος ντροπής από τους ιθύνοντες των Εθνικών Οδών. Τέτοια απαξίωση στους πολίτες ντόπιους και επισκέπτες! Ο... Καλλικράτης μας μάρανε.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δικό μου το παραπάνω “πεταχτό”. Η και καλή μου φίλη καθηγήτρια Πληροφορικής Ειρήνη Καλαϊτζάκη το έγραψε προχθές, συνοδεύοντάς το με σχετική φωτογραφία στη σελίδα της στο facebook. Δεν πειράζει που το έβαλα σαν “πεταχτό” Ειρήνη, ε;

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ/ του Παβλή/ του Σουβλή/ το πουλί/ διαλαλεί/ Είν’ Βουλή/ πιο καλή/ η αυλή/ του Παβλή/ κει θαλλεί/ η πολλή/ και καλή/ η βολή./ Και πολλοί/ κουζουλοί/ και χωλοί/ και τυφλοί/ και κουλοί/ και σαχλοί/ και φελοί/ και καλοί/ τρων πολύ... Η... καθιερωμένη θερινή μάζωξη των πνευματικών δημιουργών του τόπου μας στην αυλή του γνωστού και μη εξαιρετέου εξαίρετου σατιρικού ποιητή Παβλή Πολυχρονάκη. Κατά τον ίδιο. Μην μου πείτε πώς δεν σας άρεσε!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ έστειλε κάποιος σ’ έναν άσπονδο φίλο του ένα καλάθι γεμάτο κέρατα για δώρο. Ο παραλήπτης πέταξε τα κέρατα, γέμισε το καλάθι με άνθη και τα έστειλε πίσω, μ’ ένα σημείωμα που έγραφε: “Ο,τι έχει ο καθένας δίνει”.

“Ασυγχώρητη απροσεξία/ να μου στείλεις επί χάρτου εφημερίδας/ ολοσέλιδη τη φωτογραφία σου/ με αναμμένο το τσιγάρο της./ Αν έπιανε φωτιά η παραλαβή;/ Ποια πυροσβεστική/ ψυχραιμία εις μάτην θα καλούσα/ σε ποιο διανυκτερεύον έγκαυμα/ θα έτρεχα ανήμπορο εγώ χαρτί καμένο/ σε ποιαν εξαντλημένη θεραπεία/ σε ποιαν αποζημίωση μετά./ Ασφάλεια ανωθρώσκοντος καπνού/ δεν έχω κάνει”...
Το ποίημα “Εύφλεκτη η απόσταση” της Κικής Δημουλά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Eυθύβολα και μη...

Καλοκαιρινή αποστολή

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

Εκαιγε η φρεσκοστρωμένη άσφαλτος έξω από το διώροφο στο πάνω Κουμ - Καπί. Εμείς ξεπορτίσαμε γρήγορα - γρήγορα, κλείνοντας πίσω μας προσεκτικά τη σιδερένια εξώπορτα!
Είχαμε... αποστολή να πάμε να κλέψουμε τα όπλα των εχθρών που μένανε σε μια γειτονιά 6 - 7 δρόμους πιο μακριά από τη δική μας!
Με ταχύ βήμα, ντάλα μεσημέρι και συντροφιά τον ήχο από τα τζιτζίκια κινήσαμε πρώτα για το σπίτι του στρατηγού για να πάρουμε τις τελευταίες οδηγίες του...!
Εκείνος μας περίμενε, όπως είχαμε συμφωνήσει, για να μας παραδώσει έναν χάρτη με τη διαδρομή, έναν δεύτερο του εγκαταλελειμμένου σπιτιού με τη μεγάλη αυλή και ένα άλλο χαρτί με κωδικοποιημένες σημειώσεις που αφορούσαν την αποστολή!
Θα μπαίναμε από τη σιδερένια πόρτα που δεν καλόκλεινε και με προσοχή να μη μας πάρουν είδηση οι... φρουροί τους! Θα προσέχαμε κάτι παλιοσίδερα που βρίσκονταν στη χορταριασμένη αυλή μην τα ακουμπήσουμε γιατί μέσα στην απόλυτη ησυχία του μεσημεριού θα έκαναν πολύ θόρυβο και μετά, αφού περνούσαμε προσεκτικά από ένα στενό σημείο ανάμεσα από τα ψηλά χόρτα, θα πηγαίναμε στο σημείο όπου ήταν η κρυψώνα με όλα τα φυσοκάλαμα, τα σπαθιά από κλαδιά μουριάς και ό,τι άλλο βρίσκαμε...
“Καλή τύχη λοχία, καλή τύχη δεκανέα”!
Αφήσαμε πίσω μας τον αρχηγό και ξεκινήσαμε! Περπατούσαμε με προσοχή μη μας πάρει είδηση κανένα μάτι. Ο δεκανέας ήταν ζωσμένος τη ζώνη που συγκρατούσε το σπαθί του... για παν ενδεχόμενο! Αν μας έπιαναν τι θα κάναμε; Ούτε να το σκεφτούμε! Η αποστολή έπρεπε να πετύχει πάση θυσία!
Φτάσαμε στον προορισμό μας μέσα από κάτι στενά, όχι από τον κεντρικό δρόμο! Λίγο πριν φτάσουμε στα όρια της γειτονιάς τους, κρυφτήκαμε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο και βγάλαμε το χαρτί με τις οδηγίες! Εγώ ως λοχίας θα κρατούσα τσίλιες στη γωνία του μαντρότοιχου του σπιτιού και ο δεκανέας θα έκανε όλη τη δύσκολη δουλειά!
Είμαστε απόλυτα έτοιμοι! Η πολλή ησυχία μας έκανε κάπως καχύποπτους αλλά καμία σκέψη για υποχώρηση! “Καλή τύχη δεκανέα!”.
Τον παρακολουθούσα να τρυπώνει από το μικρό πέρασμα της σιδερένιας πόρτας! Μου φαινόταν παράξενο που δεν υπήρχε κανένας από τους “εχθρούς” τριγύρω!
Δεν πρόλαβα να βάλω το κακό στον νου μου και είδα τον αδερφό μου να βγαίνει από τη σιδερόπορτα αγκαλιά με τα όπλα!
Κάτω από τον ήλιο, αρχίσαμε το τρέξιμο, πίσω για τη γειτονιά...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΔΕΝ ΘΕΛΩ πλούτο χωρίς κόπο, ευχαρίστηση χωρίς συνείδηση, γνώση χωρίς χαρακτήρα, εμπόριο χωρίς ηθική, επιστήμη χωρίς ανθρωπισμό, λατρεία χωρίς θυσία, πολιτική χωρίς αρχές. Ολοι συνυπογράφουμε αυτά που έχει πει ο μεγάλος Μαχάτμα Γκάντι. Αν τα εφαρμόζαμε κιόλας! Δύσκολος, πολύ δύσκολος ο δρόμος της αγιοσύνης. Ολες τις εποχές. Ιδιαίτερα τη σήμερον ημέραν.

ΜΕ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΤΕ γιατί άρχισα έτσι όπως άρχισα τη στήλη σήμερα. Δεν το ξέρω. Τα αποτελέσματα των δύο νέων δημοσκοπήσεων που βγήκαν τελευταία στο φως της δημοσιότητας σκεφτόμουν και ξεστράτισε ο νους μου. Γράφε! διέταξα το μολύβι μου κι αυτό υπάκουσε.

ΠΑΡΕ ΤΗ ΜΙΑ χτύπα την άλλη! Η πρώτη απάντηση που δίνουν οι πολίτες στο ερώτημα ποια κυβέρνηση, αυτήν του ΠΑΣΟΚ ή αυτήν της Νέας Δημοκρατίας, θεωρούν καλύτερη κυβέρνηση για τη χώρα, καθώς το 65% απαντά καμία απ’ τις δύο.

“ΤΟ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ βέλτιστον”, απαντά ωστόσο στη συνέχεια καθώς το 25% απαντά μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και μόλις το 4% μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

ΑΠ’ Τ’ ΟΛΟΤΕΛΑ καλή κι η Παναγιώταινα... Οχι, δεν αποδίδει αυτό που σκέφτηκα η γνωστή αυτή παροιμία. Ας την αλλάξω, λοιπόν, και θα καταλάβετε τι θέλω να πω, εσείς: Από την... Κώσταινα, καλλιά είναι η Γιώργαινα!

ΕΝΤΑΞΕΙ! Και από την... Αντώναινα καλλιά είναι η Γιώργαινα. Ο,τι απομένει, αν βγάλουμε το 65% στη συντριπτική του πλειοψηφία, το λέει αυτό.

ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑ μ’ αυτήν την ιστορία των δημοσκοπήσεων, το παραδέχομαι. Δεν μπορώ να κολαντρίσω ώρες και στιγμές το μολύβι μου. Οπου θέλει, κι όπως θέλει, με πάει. Πάμε παρακάτω. Με νου και... δίχως κρασί!

ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ τα άλογα, όταν γεράσουν. Τους συνταξιούχους, ωστόσο, δεν τους σκοτώνουν. Απλώς τους κουτσουρεύουν την σύνταξη. Δεν τους χρειάζονται όλα τα προς ζωή απαραίτητα.

ΚΑΤΟΠΙΝ ενεργειών μου... Κατόπιν ενεργειών σου... Κατόπιν ενεργειών του... Κατόπιν ενεργειών μας... Κατόπιν ενεργειών σας... Κατόπιν ενεργειών τους... Ολα καλά. Η απομόνωση της Γαύδου παίρνει τέλος. Η Καλυψώ μπορεί να περιμένει τους... Οδυσσείς της!

Η ΓΙΟΡΤΗ του βραστού. Η γιορτή του τσιγαριαστού. Η γιορτή του ψητού. Η γιορτή του αντικριστού. Η γιορτή του κοκορετσιού. Η γιορτή του σουβλιστού αρνιού. Η γιορτή της βραστής γίδας. Η γιορτή του λεμονάτου χοιρινού. Η γιορτή της γεμιστής γαλοπούλας. Η γιορτή του μπουμπουριστού χοχλιού. Η γιορτή της τηγανητής γόπας. Προτάσεις επί προτάσεων...

ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ/ γέρους κι εγγόνια/ σας σατιρίζει/ και σας δροσίζει/ σας ξετρελαίνει/ και σας χορταίνει/ γέλιο και μάσα/ ρε τον μπαγάσα! Για τον εαυτό του μιλά ο γνωστός και μη εξαιρετέος Παβλής, καλά το καταλάβατε, στον προαναγγελθέντα... πεντάψαλμό του. Κουράγιο! Αλλο ένα “πάβλειο” πεταχτό μεθαύριο και τουλάχιστον προσώρας καθαρίσαμε!

ΕΝΑΣ ΦΛΥΑΡΟΣ κουρέας ρώτησε κάποτε τον Αρχέλαο, τον βασιλιά της Μακεδονίας: “Πώς θέλεις να σε κουρέψω, βασιλιά μου;”. Ο Αρχέλαος απάντησε με μια λέξη: “Σιωπηλός!”.

“Σε κελιά μοναξιάς/ στα σαγόνια συνθλίβομαι του αιώνα./ Ανασύρω αρχαίους αμφορείς./ Καταθέτω τα νεκρά πουλιά/ των πετρελαιοκηλίδων./ Το άρμα του Ηλιου/ αναδύω απ’ το πέλαγος./ Διαστρωματώνω το φως./ Και προσδένω τα είδωλα./ Με ηγεμόνα το νου”...
Το ποίημα “Τα κελιά” της Γιώγιας Σιώκου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com

Η Σούδα της Μεσογείου (1)

Πάνω απ’ όλα τα συναισθήματα. Τα συναισθήματα των ανθρώπων που φεύγουν, των ανθρώπων που έρχονται, των ανθρώπων που αποχαιρετούν αυτούς που φεύγουν, των ανθρώπων που καλωσορίζουν εκείνους που έρχονται. Τα συναισθήματα έτσι όπως τα προδίδουν οι ματιές, τα βήματα και οι χειρονομίες των κι εν τέλει τα αποδίδει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα του λιμανιού. Τα καράβια, τα φώτα, η κίνηση, ο κόσμος, η ζωή, οι όγκοι, τα χρώματα. Πάνω απ’ όλα τα συναισθήματα των ανθρώπων, λοιπόν.
Αυτά έκρουσαν τις ανοιχτές θύρες του καλλιτέχνη, ξυπνώντας τις παιδικές του μνήμες, και του ζήτησαν κάποιο απόγευμα, κατά δήλωσή του, την απεικόνισή των. Πρόκληση μεγάλη γι’ αυτόν η πρόσκληση τούτη. Ν’ αφήσει την ερημία και την ηρεμία της Σούρης, όπου το εργαστήρι του, και να μεταφερθεί στην πλήθουσα αγορά της Σούδας για να συνάξει εικόνες και ήχους, χρώματα και αρώματα. Το έκανε και ιδού η “Σούδα της Μεσογείου”, όπως τιτλοφορείται η τελευταία έκθεσή του, που παρουσιάζεται στο παλαιό δημαρχείο της Σούδας μέχρι και το Σάββατο 17 Ιουλίου. Η τελευταία δουλειά του Κώστα Ζαζά.
Ενας καταρράχτης από φως που γεμίζει τον νου και την καρδιά σου και σε ταξιδεύει μέσα απ’ τα πρόσωπα των πραγμάτων του λιμανιού της Σούδας, στον κόσμο των συναισθημάτων που γεννά το ταξίδι...

Η Σούδα της Μεσογείου (2)

Περιδιαβάζω μαζί με πολλούς άλλους την ημέρα των εγκαινίων (Τετάρτη 7 Ιουλίου) την περί ου ο λόγος και στην προηγούμενη εύφημη μνεία Εκθεση. Ζω την ατμόσφαιρα της πολυποικιλότητας των χρωμάτων και των συναισθημάτων, αυτό το πανηγύρι των φώτων και των όγκων. Νιώθω τη σιγουριά της προστασίας του λιμανιού, την ελπίδα για το καινούριο, την αναμονή του ταξιδιού με την κάθε διαφορετικότητα. Ταυτόχρονα, ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι ζω εν κινήσει στο χώρο και στον χρόνο της Σούδας, της Σούδας της Μεσογείου.
Εχω πολλά να ρωτήσω τον ζωγράφο, που τον ξέρω από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν άνοιξε στην ερημία αλλά και την ηρεμία της Σούρης, του πανέμορφου αυτού χωριού που βρίσκεται κοντά στον Βάμο, όπου ζει, το εργαστήρι του. Πολλά και διάφορα. Ενα απ’ αυτά γιατί και τα 23 έργα του είναι άτιτλα. Ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει τη συγκεκριμένη στιγμή που το κάνει, εκείνο που θέλει να ζωγραφίσει, ο καθένας όμως έχει το δικαίωμα να βάλει τον δικό του τίτλο σ’ αυτό που ζωγράφισε, θα μου πει επί του προκειμένου, στο περίπου τα λόγια του.
Θυμούμαι την απάντηση που έδωσε ο P. Valery στον Allain όταν τον ρώτησε αν η ερμηνεία που έδωσε στο ποίημα του “Airde Semiramis” είναι σωστή όπως κάπου τη διάβασα. “Οι στίχοι μου έχουν το νόημα που τους δίνει ο καθένας. Αυτό που τους δίνω εγώ ταιριάζει μόνο σ’ εμένα κι έτσι δεν έρχεται σ’ αντίθεση με κανένα”, του είπε. Το ήξερα ότι είναι σπουδαίος ζωγράφος... ο φίλος μου ο Κώστας Ζαζάς.
Ο Κώστας Ζαζάς έχει στο ενεργητικό του πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, καθώς και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως Αγγλία, Ιταλία, Μονακό και Γαλλία.
Εργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές αλλά και σε μουσεία σύγχρονης τέχνης. Από το 1991 είναι πλήρες μέλος της F.P.S (Free Painters and Sculptors, Λονδίνο). Κριτικές για το έργο του έχουν δημοσιευθεί στον τοπικό Τύπο και σε ξένα έντυπα Τέχνης, όπως το Portrait Magazine of London, το Art’s Review of London κ.ά. Είναι μόνιμος κάτοικος του Βάμου από το 1986 και το εργαστήρι του είναι στο γειτονικό χωριό Σούρη.

Η προστασία του πολίτη και ο... Ερωτόκριτος

“Κι απού δε σώση γλήγορα σπίθα φωτιάς να σβήση,/ δύνεται χώρες και χωριά και δάση να κεντήση./ Γι’ αυτό τυχαίνει στην αρχή εκείνοι που ‘χου γνώση/ να μην αφήνου το κακό να περισσοξαπλώση./ Γιατί τη φύση το κακό πολλά κακή την έχει/ μ’ έναν πόδα ‘ν’ οντέ κινά, και με τα χίλια τρέχει,/ και πράματα που φαίνονται εύκολα στην αρχήν των,/ είναι βαριά και δύσκολα πολλά στην τέλειωσίν των”.
Αντί επιλόγου χρησιμοποίησε τους στίχους αυτούς απ’ τον Ερωτόκριτο ο και καλός μου φίλος, ανώτερος υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Βρυξέλλες, Παναγιώτης Αλεβαντής, στην εργασία του “Η προστασία του πολίτη από ατυχήματα και καταστροφές, μια ευκαιρία για ανάπτυξη”, που επιμελήθηκε και που αφορά την ομώνυμη ημερίδα που οργάνωσε προ διετίας (13.6.08) στο Ηράκλειο η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου και ο τότε ευρωβουλευτής και νυν υφυπουργός Ανάπτυξης Σταύρος Αρναουτάκης. Για να κλείσει... κυκλικά, αφού στίχους από τον “Ερωτόκριτο” και συγκεκριμένα τους: “Με φρόνεψη πορεύγεται, με γνώσιν ορδινιάζει, πριχού ‘ρθουσι τα πράγματα προβλέπει και λογιάζει”, χρησιμοποιεί και αντί προλόγου. Ποιος είπε ότι ο “Ερωτόκριτος” μας μιλά μόνο για τον έρωτα;

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ψηφίστηκε, όπως ψηφίστηκε, και απαξάπαντες ύστερα απ’ αυτό πάμε... παραλία. Τι πάμε; Φευγάτοι είμαστε! Κυβερνώντες και... κυβερνώμενοι. Ορθόδοξοι και... ανορθόδοξοι. Εις το επανιδείν ο ένας τον άλλο. Σεπτέμβρης, Οκτώβρης, κοντά ο χειμώνας!

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ του Μνημονίου... Το Μνημόσυνο του μνημοσύνου... Το Μνημόνιο του μνημοσύνου... Το Μνημόσυνο του μνημονίου... Μνημόνιο στο μνημόσυνο, ή μνημόσυνο στο μνημόνιο;

ΕΝΑ ΒΑΘΜΟ, λίγο πιο πάνω από τη βάση, ίσα ίσα για να περάσει, ζητά η Κυβέρνηση από τους δανειστές παύλα ελεγκτές μας. Θα τον έχει κατά που φαίνεται. Αυτό δα έλειπε! Και με το παραπάνω τους τα έδωσε όλα.

ΓΗΡΑΣΚΩ αεί εργαζόμενος... Γηράσκω αεί εργαζόμενος... Γηράσκω αεί εργαζόμενος... Τριάντα τρεις χιλιάδες τριακόσιες τριάντα τρεις φορές θα μας βάλει η Τρόικα να το γράψουμε τους επόμενους τρεις μήνες για να το εμπεδώσουμε. Τι μανία κι αυτή με το τρία και τα πολλαπλάσιά του!

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, δεν πληρώνεις, δεν πληρώνει, δεν πληρώνουμε, δεν πληρώνετε, δεν πληρώνουν... Ε, ρε γλέντια που έχουν να γίνουν, όπως λέει και ο Καραγκιόζης, έτσι κι αρχίσουμε την κλίση του ρήματος στον Ενεστώτα της Οριστικής! Ε, ρε γλέντια!

ΜΕΙΩΝΟΥΝ, λέει, τις δόσεις και αυξάνουν τη διάρκεια των δανείων οι Τράπεζες. Ούτε φιλανθρωπικά ιδρύματα να ήταν!

ΚΑΤΕΒΑ ψηλά, να φάμε! Στον... πληθωρισμό απευθύνομαι. Πολύ ψηλά σκαρφάλωσε τελευταία ο... ερίφης. Παιχνιδάκι γι’ αυτόν η ελληνικής κατασκευής σκάλα.

Ο ΧΟΡΟΣ των σκουπιδιών. Ο τίτλος του έργου που παίζεται κατά μήκος της Εθνικής οδού Χανίων - Ρεθύμνης κι αυτό το καλοκαίρι. Προπάντων στο κομμάτι από τον Κόμβο της Σούδας μέχρι το Πλατάνι. Πρωταγωνιστές οι πλαστικές σακούλες. Φύσα αέρι, φύσα αέρι, φύσα θάλασσα, πλατιά...

ΟΛΑ ΚΑΛΑ! Το Εφετείο Κρήτης, έστω και κατά το ήμισυ αιωρούμενο, ήταν χτες ακόμα στην Πλατεία Δικαστηρίων. Ο Αγροτικός Αύγουστος, γι’ άλλη μια χρονιά, ανοίγει τις πύλες του στο Ενετικό Λιμάνι. Απού ζει μεταζώνεται...

ΟΙ ΣΠΑΝΟΙ Ισπανοί εις πανί ισπανικόν ιππικόν ζωγραφίζουν. Ενα “μή” μπροστά απ’ το επίθετο “σπανοί” κι ένα “θα” μπροστά απ’ το ρήμα “ζωγραφίζουν” και μου βγήκε αυτό που θέλω να γράψω,για να φανεί ποια ομάδα θέλω να σηκώσει αύριο στο “Σόκερ Σίτι” του Γιοχάνεσμπουργκ το κύπελλο του 19ου Μουντιάλ! Κατ’ εξοχήν σουρεαλιστικό άθλημα το ποδόσφαιρο!

ΒΑΓΓΕΛΗ Δία ή Κακατσάκη/ θα σου τα ψάλω και σε λιγάκι./ Μην καμαρώνεις για ψευτοστίχους/ εσύ που πιάνεις τους υπερήχους/ Κι αφού μου μπαίνεις και θες εξάψαλμο/ θα σου τη σπάσω μ’ έναν πεντάψαλμο... Ο πεντάψαλμος του Παβλή Πολυχρονάκη (δικός του είναι και... ο... εξάψαλμος, καλά το καταλάβατε) την προσεχή Τρίτη. Οχι για να του την σπάσω, βέβαια, αλλά γιατί ο χώρος του “πεταχτού” που του αναλογούσε μου τελείωσε. Κατά τα άλλα ουδέν σχόλιον.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ρωτήσανε τη σύζυγο του Αϊνστάιν τί σκέφτεται για τον σύζυγό της. “Ο σύζυγός μου είναι μεγαλοφυΐα, μπορεί να κάνει τα πάντα εκτός από χρήματα”, απάντησε.

“Θυμάμαι ένα άγριο κάτασπρο άλογο, δεμένο από το πόδι σ’ ένα δένδρο./ Πώς κυματίζανε οι μυώνες σ’ όλο το κορμί του/ κάτω από το λαμπερό λευκό του τρίχωμα. / Θαρρούσα πως θα κοπεί το πόδι του απ’ τη ρίζα./ Και τρίποδο πια, θα καλπάσει κουτσαίνοντας προς το άγνωστο./ Ισως καμιά λευτεριά δεν κερδίζεται χωρίς κάποια δική μας θυσία”...
Από τη “Φαίδρα” του Γιάννη Ρίτσου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Ενα παράξενο γαϊτανάκι ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΣΚΟΡΔΑΛΑ - ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ Γ. ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ*

Για άλλη μια ακόμη φορά -κι εύχομαι να επαναληφθεί αυτό πάρα πολλές φορές- η Ευδοκία μας, η «καλή μαμά» όλων των μικρών παιδιών, «γεννά» τέτοιου είδους «τέκνο», σαν αυτό το νέο της πνευματικό παιδί, που το λένε «Το παράξενο γαϊτανάκι», ένα νέο πανέμορφο και πολύ - πολύ ευρηματικό παραμυθάκι, που, είμαι βέβαιος, θα κρατήσει γοητευτική συντροφιά στα μικρά παιδάκια «της» και θα τα σαγηνεύσει.
Το «Παράξενο Γαϊτανάκι» της μιλάει πραγματικά μέσα στην άδολη παιδική ψυχή με χάρη και γοητεία. Μια λιμνούλα, το φεγγαράκι, ένας γρύλος και μια κουκουβάγια λένε το παράπονό τους το ένα στο άλλο, πως δεν είναι θάλασσα, ήλιος, περιστέρι, παπαγάλος, όπως θα ήθελαν. Ώσπου ανακαλύπτουν, μέσα στ’ όνειρό τους, πως έγιναν θάλασσα, ήλιος, περιστέρι παπαγάλος, αντίστοιχα.
Αλλά, τρομάρα τους, είδαν ότι πιο καλά ήταν έτσι που ήταν, λιμνούλα, φεγγαράκι, γρύλος, κουκουβάγια και συνήλθαν. Και χαρούμενα συνέχισαν, έτσι, όπως ήταν, όπως τα έφτιαξε ο Πλάστης.
Το ευρηματικό αυτό πραγματικά παραμύθι, διδάσκει, με τον καλύτερο τρόπο, στην αγνή παιδική ψυχούλα, ότι «ο καλός Θεός έπλασε τον κόσμο όλο με σοφία» και ότι κάθε πλάσμα, κάθε δημιούργημα μέσα σ’ αυτόν, εξυπηρετεί έναν ανώτερο σκοπό, που δεν είναι άλλος από την «παγκόσμια αρμονία»!
Το παραμυθάκι, έτσι, είναι διαρθρωμένο και συντεθειμένο στα μέτρα της παιδικής ψυχής και της παιδικής σκέψης και νόησης. Κι αυτό είναι που κάνει τα παιδιά να αγαπούν και να διαβάζουν άπληστα την Ευδοκία «τους», που τα διασκεδάζει, τα διδάσκει με τον τρόπο της και τα καθοδηγεί. Γι’ αυτό αξίζει, κάθε έπαινος στη συγγραφέα, για την προσφορά της και τις υπηρεσίες της στην κοινωνία, που τόσο τις έχει ανάγκη σήμερα.
*Επιτ. σχολ. σύμβουλος

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΤΟΥΤΗ την Πέμπτη/ αν την πηδήσουμε/ όλο το καλοκαίρι/ καθαρίζουμε! Αυτό σκέφτεται η Κυβέρνηση και παίρνει κουράγιο. Και τούτη την Πέμπτη/ να την πηδήσουνε/ τον Σεπτέμβρη/ δεν θα καθαρίσουνε. Στο πίσω μέρος του μυαλού των Συνδικάτων. Το θέμα, ωστόσο, είναι άλλο. Πάμε παραλία ή πάμε για... βρούβες; Ή μήπως πάμε και για παραλίες και για βρούβες;

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ σήμερα, ημέρα ψήφισης(;) του Ασφαλιστικού. Επιμένουν να αντιστέκονται οι εργαζόμενοι. Την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που την δημιούργησαν, βροντοφωνάζουν. Φωνή λαού, οργή Θεού! Αλλά και οργή λαού, φωνή Θεού!

ΣΤΗΡΙΞΗ του πολίτη αλλά και του Μνημονίου. Γίνεται; Κάτι σαν τετραγωνισμός του κύκλου, μου ακούγεται. Και γιατί να μη γίνεται ο κύκλος τετράγωνο, δηλαδή;

ΟΤΑΝ ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ είναι και ηθικό και το ηθικό είναι νόμιμο κανένα πρόβλημα. Ελα σoυ όμως που δεν είναι πάντα το νόμιμο και ηθικό και το ηθικό πάντα και νόμιμο.

ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗΣ ψηφοφορίας το αβέβαιον αποτέλεσμα. Καμία σχέση σαν φράση αυτή με την παροιμιώδη φράση που μας μιλά για της... ιεροδούλου γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα. Ή μήπως έχει;

ΞΕΚΑΘΑΡΑ πράγματα. Το δικαίωμα να λέει ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα, δεν το έχει. Ποιος όμως είναι ο γάιδαρος και ποιος ο πετεινός; Σημαντικό το κρατούμενο αυτό για τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Σε γενομένη συζήτηση περί... ρουσφετίων, προχθές.

ΕΣΚΙΣΑΝ ΚΙ εφέτος τα Χανιωτάκια στις πανελλήνιες εξετάσεις. Γι’ άλλη μια χρονιά τα γραφτά τους ήταν τα καλύτερα συγκριτικά με άλλους νομούς, όπως ανέφερε ο προϊστάμενος της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νίκος Βεστάκης. Πάντα επιτυχίες, παιδιά!

ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ζωή! Ο,τι καλύτερο! Οταν τη ζεις. Μα και όταν την αναπολείς. Προπάντων όταν την αναπολείς. Αχ και να ξαναρχότανε. Εστω και για μια μέρα να ξαναρχότανε...

ΟΤΙ Ο ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ Αύγουστος θα γίνει κι εφέτος, εκεί που πάντα γινότανε, στο Ενετικό Λιμάνι, δηλαδή, μάλλον δεδομένο θεωρείται. Το... μάλλον ή μάλλον το μάλα ζητούμενο, ωστόσο, είναι το αν θα πρέπει να εξακολουθήσει να γίνεται εκεί... Αχ, ρε Μιχάλη (Ανδριανάκη), τι τραβάς, και δεν το μαρτυράς!

ΗΘΕΛΑ ΤΑ κι έπαθά τα! Δεν αρκέστηκε μόνο στους έξι εξασύλλαβους στίχους που του ζήτησα να γράψει, για να περιγράψει τα που έγιναν στην αυλή του τις προάλλες, στην ετήσια καθιερωμένη μάζωξη των Πνευματικών Δημιουργών του Νομού μας, σαν συνέχεια τριών τρισύλλαβων δικών μου... ψευτοστίχων, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Παβλής Πολυχρονάκης. Η αρκούδα ξύπνησε, μου είπε με το που μου τηλεφώνησε κι άρχισε να μου υπαγορεύει... Τα που μου υπαγόρευσε σε τρεις συνέχειες, αρχής γενομένης, από μεθαύριο. Το “πεταχτό” που σου αναλογούσε σήμερα Παβλή, μου τελείωσε!

ΜΙΑ ΜΕΡΑ στη Σπάρτη ένα φίδι τυλίχτηκε γύρω από το κλειδί μιας πόρτας και οι μάντεις άρχισαν να μιλούν για θαύμα. Ο βασιλιάς της πόλης, όμως, ο Λεωτυχίδης θεώρησε αδικαιολόγητο τον χαρακτηρισμό. “Για μένα θαύμα θα ήταν αν τυλιγόταν το κλειδί γύρω από το φίδι και όχι το φίδι γύρω από το κλειδί”, είπε.

“... Αμέτρητες μάσκες έκρυβαν το πρόσωπό του/ ποιο το αληθινό δεν ήξερε/ κάθε παράσταση και μια μάσκα/ κάθε τέλος της έπεφτε η αυλαία/ μα όταν το πρόσωπό του το πραγματικό/ έδειξε, δεν το αναγνώρισε για μάσκα το πέρασε!”
Από το ποίημα “Για μάσκα το πέρασε” της Ζιζής Γερονυμάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Eυθύβολα και μη...

.
Κράτος βυσμάτων

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

Θυμάμαι κάτι παιδιά που πρώτη φορά έφευγαν από τα σπίτια τους στα 17 - 18 τους να πάνε να υπηρετήσουν τη θητεία τους στην παραμεθόριο του Ανατολικού Αιγαίου. Μετρούσαν τις μέρες, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι φαντάροι, να ’ρθει και ’κείνων η σειρά να πάρουν την άδεια να γυρίσουν για κάποιες ημέρες πίσω στα χωριά τους να δούν “τσοι φίλους τωνε”,
“να κάνουνε παρέες”, να δούνε τη μάνα και τον πατέρα τους, τα αδέρφια και τις αδερφές τους...
Το τάγμα υπολειτουργούσε ελλείψει προσωπικού και οι δουλειές του στρατοπέδου έβγαιναν με πολλή πίεση πάνω σ’ εκείνους που απέμεναν να τρέχουν άλλοτε στη σκοπιά, άλλοτε στις υπηρεσίες ή όπου αλλού!
Καθημερινό τρέξιμο και άγχος και παρεξηγήσεις για πράγματα ανούσια! Ανούσια για εκείνους που δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα· τα 10 λεπτά καθυστέρησης ενός από τη δίωρη έξοδό του, στερούσαν 10 λεπτά από την έξοδο του επόμενου που περίμενε στην πύλη του στρατοπέδου πώς και πώς την επιστροφή του πρώτου...
Βιβλίο ολόκληρο μπορεί να γραφτεί που ’χει να κάνει με τις συζητήσεις επί συζητήσεων που γίνονταν τότε για τα... βύσματα και όλες εκείνες τις διασυνδέσεις αυτών που συντελούσαν για να έχουν οι “ευνοημένοι” μια θητεία α-θητεία!
Ιστορίες που σ’ έκαναν να συνειδητοποιήσεις και πάλι την αδικία εις βάρος εκείνων που δεν είχαν κάποιον μπάρμπα στην Κορώνη...
...Η αλήθεια είναι ακόμη πιο πικρή κι έτσι πρέπει να ειπωθεί... ωμά!
Κι η αλήθεια είναι ότι ως λαός μάθαμε να λειτουργούμε με τη “λογική”(!) του μπάρμπα στην Κορώνη και αυτό πλέον μάς οδηγεί σε κάθε μας πράξη!
Κι ακόμη έχουμε μάθει ότι σε αυτό το κράτος η αξιοκρατία εξέλιπε...
Ο υιός Ζαγορίτης τελικά ίσως να μην έκανε κάτι το οποίο δεν του έδωσαν το δικαίωμα να πράξει!
Γι’ αυτό και δεν φταίει πολύ περισσότερο απ’ το... “βύσμα” του που από αυτήν τη μικρή ηλικία τον έχει μπολιάσει με τη νοοτροπία ότι “τα πάντα μπορείς να κάνεις, αφού σου δίνουμε εμείς αυτήν την ευκαιρία, εμείς που έχουμε τη δύναμη και τον τρόπο...”.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΑΓΩΝΙΕΣ. Η αγωνία του τερματοφύλακα, λέμε τώρα, πριν από την εκτέλεση του πέναλτι. Πάμε παρακάτω. Η αγωνία των υποψηφίων λίγο πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των πανελλαδικών εξετάσεων… Η αγωνία της Κυβέρνησης πριν από την ψηφοφορία για το Ασφαλιστικό…

ΑΛΛΗ η αγωνία του τερματοφύλακα, άλλη η αγωνία των υποψηφίων κι άλλη η αγωνία της Κυβέρνησης, βέβαια. Αγωνία, ωστόσο, η μια, αγωνία και η άλλη, αγωνία και η παράλλη…

Η… ΜΗΤΕΡΑ των μαχών για την Κυβέρνηση η ψηφοφορία της Πέμπτης για το Ασφαλιστικό πάντως. Έτσι και υπερψηφιστεί το Νομοσχέδιο πάει και πάμε… παραλία. Έτσι και καταψηφιστεί πάει και πάμε… για βρούβες.

ΠΟΣΟ μπορεί να μείνει και να μείνουμε στην… παραλία; Τι γίνεται τον Σεπτέμβρη με το που θα επιστρέψει και θα επιστρέψουμε; Ρητορικές οι ερωτήσεις για την Κυβέρνηση. Το θέμα γι’ αυτήν είναι να μην πάει για… βρούβες. Να μην πάει σε εκλογές, δηλαδή. Όσο για μας, μια ζωή με… βρούβες την περνούμε.

ΗΤΑΝ μια μάχη, που εντάξει, την χάσατε! Δεν ήταν όμως η... μητέρα των μαχών, όπως, ίσως, νομίζετε! Έχετε πολλές μάχες να δώσετε ακόμα! Ο αγώνας μια ζωή συνεχίζεται. Για τα παιδιά που δεν θα πάρουν τις βαθμολογίες που ήθελαν στις πανελλαδικές εξετάσεις η αναφορά.

Ο ΘΕΙΟΣ απ' το Σικάγο… Διορθώνω. Απ' το Σικάγο ερχόταν η θεία κάποτε κι όχι ο θείος. Ο θείος απ’ τις Βρυξέλλες, λοιπόν, μας έρχεται. Τέλη Ιουλίου με το καλό, θα είναι, λέει, κοντά μας. Όχι δεν έρχεται για να μας μαλώσει ο θείος Όλι. Να μας δώσει ένα kuragio έρχεται ο άνθρωπος.

ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ του ελληνικού λαού θα πιάσουν τόπο… Οι θυσίες του ελληνικού λαού θα πιάσουν τόπο… Οι θυσίες του ελληνικού λαού θα πιάσουν τόπο… Μέχρι 31 φορές μπορούμε να το γράψουμε και να το πούμε. Στις 32 καιγόμαστε! Φωτιά στα μπατζάκια μας!

ΠΑΙΖΟΥΝ μπάλα και τι μπάλα οι Ισπανοί και στο τέλος νικούνε οι Γερμανοί! Τι εφιάλτης θερινής νυχτός κι αυτός! Ε όχι δα να ξαναδώ την Άνκελα Μέρκελ να πανηγυρίζει! Φτάνει και περισσεύει που την είδα ύστερα απ' την τεσσάρα που έριξε η Γερμανία στην Αργεντινή.

“ΑΓΑΠΗ είναι όταν βγαίνεις για φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανητές σου πατάτες χωρίς να του ζητήσεις να σου δώσει κι αυτός τις δικές του”. Συμφωνώ κι εγώ και μ' αυτό, Μαρία! Το μέγα θέμα της αγάπης, σε μικρές λεπτομέρειες κρίνεται, εντέλει.

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ/ του Παβλή/ οι πολλοί… Περιμένω, Παβλή, τους έξι εξασύλλαβους για τα που έγιναν στην αυλή σου…

Ο ΦΩΚΙΩΝΑΣ ο Αθηναίος για να σώσει τον γιο του τον Φώκο απ' τη διαφθορά, εκτός απ’ τις συμβουλές που του έδινε, τον διέταξε κάποτε να λάβει μέρος στα Παναθήναια. “Δεν θέλω ν' αγωνιστείς για το δάφνινο στεφάνι, αλλά για να γίνεις, προγυμναζόμενος ψυχικά καλύτερος”, του είπε.

“Γιατί σωπαίνετε φωνές ποιητικές,/ φωνές τ' ανθρώπου,/ για τ' άδικο, το θρήνο κάθε τόπου;/ Γιατί σωπαίνετε κραυγές αντίστασης κι οργής;/ για τη δολοφονία τη στυγνή της Γης;/ Οι καμπάνες του θρήνου για όλους σημαίνουν,/ όμως, οι φωνές της επίγνωσης γιατί σωπαίνουν;/...”.

Από το ποίημα “Γιατί σωπαίνετε;”
του Πάνου Καραφωτιά - Ελλήγενη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com

Σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. ήταν κι εφέτος, την προηγούμενη εβδομάδα και συγκεκριμένα στις 28, 29 και 30 Ιούνη, εδώ! Για ν’ ανοίξει, γι’ άλλη μια χρονιά, στο Θέατρο της Ανατολικής Τάφρου, τις πύλες του Πολιτιστικού μας καλοκαιριού. Για να μας ψυχαγωγήσει και πάλι, με την πραγματική έννοια του ρήματος. Για να λειτουργήσει, και πάλι, το κοινωνείν. Για να μας δείξει, και πάλι, ότι τα πάντα είναι δυνατά κάτω απ’ το ίσκιο της σημαίας του “εμείς”. Για να βάλει χρώμα στη ζωή μας που τελευταία παραέχει γίνει ασπρόμαυρη. Για να μας κάμει ενέσεις αισιοδοξίας. Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ., το θέατρό μας, όπως τουλάχιστον όλοι οι Χανιώτες το θεωρούμε, πιστό στο καλοκαιρινό του ραντεβού, δήλωσε κι εφέτος “παρών”! Το δικό του ξεχωριστό “παρών” στο πολιτισμικό, και όχι μόνο, γίγνεσθαι του τόπου μας. Με τον “Αρχοντοχωριάτη” του Μολιέρου αυτή την φορά. Ένα έργο πολυδάπανο και υψηλών απαιτήσεων. Πριν ξεκινήσει, έχοντας για έβδομη συνεχή χρονιά, σαν χρυσό χορηγό την ΑΝΕΚ, την ανά την Ελλάδα περιοδεία του, όπου θα πραγματοποιήσει πάνω από 60 παραστάσεις. Με ούριο άνεμο, όπως πάντα τα τελευταία χρονια, τον αέρα του... Αεράκη. Του ιθύνοντος νου του, του Καλλιτεχνικού του Διευθυντή, που εκτός των άλλων, επιμένει να βάζει κάθε χρόνο ψηλά τον δείχτη της ποιότητας, μην αρκούμενος στην κατάκτηση της όποιας κορφής. Έχουμε ευθύνη... πρέπει να κρατούμε πάντα ψηλά τη σημαία... δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε καλλιτεχνικές εκπτώσεις... Στο περίπου κάποια, απ’ αυτά που είπε, όπως τα συκγράτησα, μιλώντας πριν απ’ την παράσταση της δεύτερης μέρας ο Μιχάλης. Έχουμε... κρατούμε... κάνουμε! Τι ωραίο να μιλά κανείς στο α’ πληθυντικό πρόσωπο. Τι ωραίο να λειτουργούμε και να λειτουργούμαστε στο α’ πληθυντικό πρόσωπο! Τι ωραίο να είναι το ΔΗΠΕΘΕΚ πάντα εδώ!

Την υπαρκτή και τη σήμερον ημέρα, μάλλον ιδιαίτερα τη σήμερον ημέρα, αρχοντοχωριατιά, σατιρίζει αναδεικνύοντάς την και αναδεικνύει σατιρίζοντάς την ο Μολιέρος με το κλασικό περί ου ο λόγος στις σημερινές εύφημες μνείες έργο του. Ο κυρ Ιορδάνης, σύμφωνα με το πρόγραμμα της παράστασης, είναι ένας ευκατάστατος νοικοκύρης. Τίποτα δεν του λείπει. Έχει εισοδήματα, ένα άνετο σπιτικό, μια υπέροχη σύζυγο και μια τρισχαριτωμένη κόρη που τον αγαπά και τον σέβεται. Κανονικά θα έπρεπε να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος πάνω στη γη. Έχει όμως προσβληθεί από μια φοβερή ασθένεια: τη μεγαλομανία. Θέλει να δείχνει ανώτερος απ’ αυτό που πραγματικά είναι. Πασχίζει ν’ απαλλαγεί από τη ρετσινιά της ταπεινής καταγωγής του και να αποκτήσει τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της ανώτερης τάξης, της αριστοκρατίας. Μαϊμουδίζει συμπεριφορές ξένες προς την ιδιοσυγκρασία και την ανατροφή του, μιμείται το lifestyle που επικρατεί στο παλάτι του βασιλιά Λουδοβίκου 14ου, σπαταλάει τεράστια ποσά σε δασκάλους για να τον μεταμορφώσουν, ώστε να γίνει αποδεκτός από την άρχουσα τάξη. Το ψώνιο του και την αφέλειά του εκμεταλλεύεται ο αδέκαρος ξεπεσμένος Κόμης Δοράντης και τον ταράζει στα δανεικά κι αγύριστα, καθώς ο καλοκάγαθος αυτός κυρ-Ιορδάνης ονειρεύεται να παντρέψει με τον κόμη την κόρη του Λουκίλη και να εισχωρήσει με αυτόν τον γάμο στους κύκλους της αριστοκρατίας...
Η συνέχεια, για όσους δεν είδατε το έργο, επί της σκηνής. Σε μια απ’ τις παραστάσεις που θα δοθούν μετά τις 17 Αυγούστου, ύστερα από την ανά την Ελλάδα περιοδεία σε περιφερειακούς δήμους του Νομού μας και πιθανόν στην Ανατολική Τάφρο...

Ελάχιστο που ήταν το αντίδωρο

Υψηλού, υψηλότατου, επιπέδου “Ο Αρχοντοχωριάτης”, έτσι όπως το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. σε μετάφραση-διασκευή και σκηνοθεσία με αναφορές στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα, του Γιάννη Καλατζόπουλου (βοηθός σκηνοθέτη η Χαρά Τσιώλη) τον ανέβασε, ζωντανό αναγνώσιμο και αναγνωρίσιμο επί σκηνής. Ο ένας καλύτερος απ’ τον άλλο απαξάπαντες οι ηθοποιοί. Ο Δημήτρης Πιατάς, που ας μου επιτραπεί η έκφραση έδωσε ρέστα στον ρόλο του Ιορδάνη, ο Τάσος Παλαντζίδης (τι ταλέντο!) στον ρόλο του Κόβιελου, ο Γιάννης Καλατζόπουλος (και ως ηθοποιός) στους ρόλους του β’ μουσικού, του υπηρέτη, του δασκάλου φιλοσοφίας, του θεατρίνου και του χότζα (!), του Τάκη Παπαματθαίου στους ρόλους του δασκάλου χορού και του κόμη Δοράντη, της Νικολέτας Βλαβιανού στον ρόλο της Νικολέττας, της Ελένης Κρίτα στον ρόλο της κυρίας Ιορδάνη, της Ιωάννας Μυλωνά στους ρόλους της τραγουδίστριας, της υπηρέτριας και της α’ θεατρίνας, της Στέλλας Δρογγίτη στους ρόλους του α’ μουσικού, της μπαλαρίνας, της Λουκίλης και της β’ θεατρίνας, της Θεοδώρας Σιάρκου στους ρόλους του γ’ μουσικού, του δασκάλου ξιφασκίας και της μαρκησίας Δοριμένης και του Γιώργου Χρανιώτη στους ρόλους του δασκάλου μουσικής και του Κλεόντη. Έκαστος εφ’ ώ ετάχθη! Και βεβαίως αυτά που έπρεπε να είναι, για να μας παραπέμπουν στην εποχή του Λουδοβίκου του 14ου, μην κάνοντας μας ωστόσο να ξεχνούμε τη σημερινή εν Ελλάδι εποχή της... ΔΝΤ κρατίας, τα σκηνικά του Αντώνη Χαλκιά, τα κοστούμια της Βάλιας Μαργαρίτη (γι’ άλλη μια φορά ανιδιοτελής η προσφορά της!) η μουσική του Δημήτρη Λέκκα και οι χορογραφίες της Κατερίνας Ανδριοπούλου. Πόσο άψογα λειτούργησαν όλα και όλοι, σαν άτομα μα προπάντων σαν ένα σφιχτοδεμένο σύνολο! Ελάχιστο που ήταν το αντίδωρο των πολύ θερμών και παρατεταμένων χειροκροτημάτων, όπως και των επευφημιών του κοινού, που μπορεί να μην ξετρούλιαξε αυτή τη φορά τις άβολες κερκίδες, αθρόως ωστόσο προσήλθε, εντέλει!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΚΥΡΙΕ, ΚΑΝΕ με να υπομένω, ό,τι δεν μπορώ να αλλάξω. Δώσε μου τη δύναμη ν’ αγωνίζομαι για ό,τι μπορώ ν’ αλλάξω. Χάρισέ μου στο τέλος σοφία για να ξεχωρίζω το ένα απ’ το άλλο. Προσευχή. Για όσους εξακολουθούν να προσεύχονται. Και μη ρωτήσετε που την βρήκα. Δεν θυμάμαι.

ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ για τους μισθούς, τα δώρα και τη διαιτησία, μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας συνεχίζεται. Για να δούμε τι θα βγάλει, αν θα βγάλει. Μια μικρή σπίθα είναι το ζητούμενο. Φτάνει όμως στην αναβροχιά μια μικρή ψιχάλα;

ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ το καρότο. Καλή η συνταγή, με την έννοια ότι σε κάποιες τουλάχιστον περιπτώσεις είναι αποτελεσματική. Μόνο που τη σήμερον ημέρα στις αγορές τα καρότα είναι είδη πολυτέλειας και η τιμή πώλησής τους δεν πλησιάζεται, ενώ τα μαστίγια προσφέρονται δωρεάν.

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΔΕΝ πιάστηκαν μαλλί με μαλλί, όπως το ‘θελαν κάποιοι, και για την τηλεθέαση του πράγματος, η Βάσω Παπανδρέου και η υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακόπουλου. Μια κουβέντα παραπάνω είπε η πρώτη και παρεξηγήθηκε η δεύτερη.

ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ήταν καρύδια και βροντούσανε, ενώ τα δικά μας είναι σύκα και δεν ακούγονται; Αυτό σε ελεύθερη απόδοση, και εν είδει ερωτήσεως, μιλώντας περί νομιμοποίησης παράνομων προμηθειών των νοσοκομείων, είπε η Βάσω. Σιγά το πράγμα.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΡΓΟΥΝ οι δημοσιογράφοι; Αυτό δα έλειπε, να μην πρέπει. Πάνω απ’ όλα εργαζόμενοι είναι. Είναι σωστό όμως να απεργούν την ίδια μέρα με όλους τους άλλους σε περιπτώσεις γενικής απεργίας; Κι αν απεργούν ποιοι θα καλύπτουν την απεργία; Αντιγραφή από “πεταχτό” που έγραψα στις 6 Μαΐου οι δύο τελευταίες ερωτήσεις.

Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ... θηλυκός Σόλωνας, έστω και τηρουμένων των όποιων αναλογιών, η Λούκα Κατσέλη! Αλλο η πλήρης κατάργηση των χρεών (Σεισάχθεια) κι άλλο η όποια ρύθμιση των χρεών, χώρια που πίσω από την Λούκα υπάρχει κάποιος... Λουκάς!

ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ τα 100 ευρώ 99, το καταλαβαίνω. Να γίνονται 99,9, ας πούμε, ότι κι αυτό το καταλαβαίνω. Δέκα λεπτά του ευρώ ήταν παλιά 34 περίπου δραχμές, να μην ξεχνιόμαστε. Να γίνονται όμως και 99,99; Με τίποτα δεν μπορώ να το χωνέψω αυτό! Για τις αναγραφόμενες τιμές στις βιτρίνες μου μιλούσε ο φίλος μου.

ΝΙΚΟ, ΘΑ ΣΕ θυμούμαστε, μα όμως δεν θα κλαίμε/ και πάντα για μνημόσυνο, τραγούδια θα σου λέμε. Δεν ξέχασε το συναπάντημα των 30 χρόνων από το φευγιό για το άλλο ημισφαίριο της ζωής του Νίκου Ξυλούρη, ο μαντιναδολόγος της στήλης μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης.

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ/ του Παβλή/ οι πολλοί/... Εδώ σε θέλω Παβλή. Εγώ σκάρωσα, τρεις στίχους, με τρεις συλλαβές τον καθένα, αρχίζοντας την περιγραφή για τα που έγιναν πριν από τρεις μέρες στην αυλή σου. Μπορείς να συνεχίσεις και να τελειώσεις γράφοντας έξι στίχους με έξι συλλαβές τον καθένα;

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ των Ηνωμένων Πολιτειών Αβραάμ Λίνκολν διαφωνούσε κάποτε με τη γυναίκα του σχετικά με το χρώμα που έπρεπε να βάψουν το σαλόνι τους. Κόκκινο ήθελε ο πρόεδρος, κίτρινο η σύζυγος. Η συνέχεια και το τέλος κατά Παβλή Πολυχρονάκη έχει ως εξής: “Τον άλλο μήνα ο Αβραάμ σ’ όλους ανακοινώνει/ και να τονε πιστέψουνε θέλει καλά και σώνει./ Και λέει πως και στον πόλεμο συμβιβασμός υπάρχει/ κι αυτός, αντί για πόλεμο, Ειρήνη θέλει να ‘χει./ Γι’ αυτό και συμβιβάστηκε κι ως θέλει η κυρά του,/ αυτός θα βάψει κίτρινα κι αυτά τα... σώβρακά του”.

“Τη νύχτα ανάψαμε τα λαδοφάναρα/ και πήραμε τους δρόμους, ρωτώντας τους διαβάτες./ Φορούσε λέγαμε, ένα φόρεμα στο χρώμα κάθε ονείρου./ Δεν την είδατε;”
Από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου “Στα περιθώρια του χρόνου”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΦΑΠ ΑΠΟ ΔΩ, φαπ από κει, μας ρήμαξε, και πού είσαι ακόμα, στις φάπες, ο ΦΠΑ με τις αυξήσεις του. Πάρε και τούτη, πάρε και την άλλη, πάρε και την παράλλη!

ΩΣΤΟΣΟ, η συζήτηση στη Βουλή για το Ασφαλιστικό συνεχίζεται. Μέχρι τελικής πτώσεως. Μέχρι πλήρους απο-ασφάλισης δηλαδή. Σκληρά, μπορεί και άδικα τα μέτρα, αναγκαία, όμως, επιμένει η Κυβέρνηση.

ΜΑΚΡΥΣ, πολύ μακρύς και δύσβατος, πολύ δύσβατος, ο δρόμος του Ιουλίου. Κι όπου το βγάλει η βράση. Μετά το Απο-Ασφαλιστικό έρχεται το Απο-εργασιακό. Από από- σε από-. Οπως λέμε από τούνελ σε τούνελ.

“ΜΙΑ ΑΥΞΗΣΗ των απολύσεων σε ένα πολύ μικρό ποσοστό του αριθμού των επιτρεπομένων απολύσεων δεν βλάπτει ουσιαστικά τους εργαζόμενους σε ιδιαίτερο βαθμό και φυσικά όταν έχουμε να κάνουμε με την εργασία, η εργασία είναι η διασφάλιση των εργαζομένων αλλά και η διασφάλιση των ίδιων των θέσεων εργασίας”... Το ξέρω ότι δεν καταλάβατε τίποτα. Είναι που ψύλλους, λένε “καλιγκώνει” (πεταλώνει) ο ... Πεταλωτής. Οπως γράφει ο βοριάς στα “9 μποφόρ” του (βλ. εφ. “Χριστιανική”, Πέμπτη 24.6.2010).

ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ, αδέλφια! Ολα τα τραγούδια που μιλούνε για έξοδο απ’ την κρίση, δίχως να χρειαστεί ν’ ανοίξει μύτη, που λέει ο λόγος, τα θυμήθηκε αυτό το διάστημα που είναι έξω από το χορό η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά. Και το Αλτσχάιμερ θεραπεύει η Αντιπολίτευση!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ της ευκολίας στην ευκολία της πολιτικής. Από την Κυβέρνηση της ευκολίας, στην ευκολία της Αντιπολίτευσης. Για τη Νέα Δημοκρατία, καλά το καταλάβατε, κι αυτό.

ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΟΥΝ όλες μα όλες οι πολιτικές δίκες της πολυτάραχης ελληνικής ιστορίας. Μία μία και με τη σειρά. Με πρώτη αυτή του... Σωκράτη. Μεταξύ αστείου και σοβαρού η πρόταση από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Με αφορμή την πρόσφατη συζήτηση στο 7ο Τμήμα του Αρείου Πάγου για το θέμα της επανάληψης της δίκης των πρωταιτίων της Μικρασιατικής Καταστροφής.

“ΕΑΝ ΣΥΜΒΕΙ να εκλέξης μεταξύ ενός, θαυμάζοντος την υπερτέραν της ιδικής του κακίαν, και ενός, μισούντος την υπερτέραν της ιδικής του αρετήν, να προτιμήσης πάντοτε τον πρώτον, ως ειλικρινέστερον”. Από την “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΕΚΤΟΣ ΟΚΤΑΔΑΣ (προημιτελικών) του Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής οι πάλαι ποτέ κραταιές εθνικές ομάδες της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας. Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις!

Ο ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟΣ σε ηλικία μόλις 55 ετών παρέδωσε οικειοθελώς την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στον Γαλέριο και διήνυσε εντός του απεράντου ανακτόρου του το υπόλοιπο της ζωής του. Οταν ο Μαξιμιανός τον προέτρεψε να επανέλθει στην εξουσία για να δώσει τέρμα στη διαμάχη που είχε ξεσπάσει του απάντησε: “Εάν έβλεπες τα λάχανα που καλλιεργώ στον κήπο μου, δεν θα μου ζητούσες να θυσιάσω τέτοια ευχαρίστηση και να επιδιώξω τις φροντίδες της εξουσίας”.

“... Το κάλλος και ο έρωτας/ σ’ ένα ουράνιο τόξο/ ταξιδεύουν το όνειρο/ σε μυστικά περάσματα./ Ενώ, η μαύρη άμαξα/ από το νου ξεχασμένη,/ συνεχίζει αδιάφορη,/ ν’ ακολουθεί επίμονα/ την αρχική της πορεία/ προς το άγνωστο του τέλους”...
Το ποίημα “Των παιδιών και των αγγέλων”
του Κώστα Στεφανόπουλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)