ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

“ΑΡΓΕΙ να ’ρθει η τρόικα, μα δεν ανησυχούμε/ κι αν πάει στον αγύριστο πολύ θα το χαρούμε”, μας λέει στην τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε, προ ημερών, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Εχουν δεμένο στο σώχωρο αυτοί τον γάιδαρό τους, Ηλία! Ενα το κρατούμενο. Αν ανησυχούμε τώρα ή δεν ανησυχούμε, καρφί δεν της καίγεται. Ούτε βέβαια αν της καταριόμαστε να πάει στον αγύριστο.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΣΟ γνωρίζω τους ανθρώπους τόσο αγαπώ τα ζώα… Η φράση αυτή, μια φράση “αδέσποτη” με την έννοια ότι δεν ξέρω ποιος την είπε ή πότε την πρωτοάκουσα, μου ήρθε στον νου, διαβάζοντας το ποίημα “Ανθρώπους και κτήνη” του Γιάννη Κουβαρά. “Ανθρώπους και κτήνη σώσεις Κύριε…”. Τι φράση κι αυτή της Βίβλου, έτσι όπως τη βάζει και στον “Λαμπριάτικο Ψάλτη” του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης! Ανθρώπους και κτήνη σώσεις, Κύριε…

ΠΕΡΙ αλληλεγγύης ο λόγος στο ποίημα του Γιάννη Κουβαρά, έτσι, όπως τη συναντάμε να την υλοποιούν στην πράξη δύο αδέσποτες γάτες. Μια ασήμαντη ιστορία “για τη διαπαιδαγώγησή μας”, λέει ο Ποιητής. Σε καιρούς χαλεπούς, σε εποχές δύσκολες.

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Τα “πάντα όλα” μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για ν’ αρχίσω τη στήλη, που συνήθως στο μεγαλύτερο μέρος της, σε γενικές γραμμές, είναι προσχεδιασμένο, ασχέτως αν το… μολύβι θέλει να κάνει, και ενίοτε το κατορθώνει, τα δικά του. Ο,τι καλύτερο, ωστόσο, για “αφόρμηση”, για να θυμηθώ και τη δασκαλική μου ιδιότητα, το ποίημα με το οποίο τελειώνει η στήλη. Κλείνω την παρένθεση.

“ΑΡΓΕΙ να ’ρθει η τρόικα, μα δεν ανησυχούμε/ κι αν πάει στον αγύριστο πολύ θα το χαρούμε”, μας λέει στην τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε, προ ημερών, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Εχουν δεμένο στο σώχωρο αυτοί τον γάιδαρό τους, Ηλία! Ενα το κρατούμενο. Αν ανησυχούμε τώρα ή δεν ανησυχούμε, καρφί δεν της καίγεται. Ούτε βέβαια αν της καταριόμαστε να πάει στον αγύριστο.

ΟΣΟ ανίσχυρες είναι οι ευχές, άλλο τόσο είναι και οι κατάρες και το αντίστροφο. Μία άποψη είναι κι αυτή. Γιατί υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι και οι ευχές και οι κατάρες πιάνουν σε πολλές περιπτώσεις.

“ΟΤΑΝ διέλθης από την καλύβην ενός σοφού, και από το μέγαρον ενός ηλιθίου και ίδης γίγαντας να εισέρχωνται εις την καλύβα και εις το μέγαρον, δύνασαι να κραυγάσης ως ο Αρχιμήδης: «Εύρον! Εύρον!». Και αν οι διαβάται σ’ ερωτήσωσι τι εύρες, δείξε και απάντησε: «Το μέγιστον εν τω ελαχίστω, και το ελάχιστον εν το μεγίστω”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΓΙΑΝΝΗ Κουβαρά, φιλόλογο – ποιητή, Αθήνα: Τ’ άφησα όλα για να διαβάσω ξανά και ξανά την ποιητική σου συλλογή “Του έρωτα… και τον έρωτα” (εκδόσεις Γαβριηλίδη) που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις με μια ιδιαίτερα αγαπητική αφιέρωση. Αν ξεσυνοριστώ, δεν θα αφήσω ούτε ένα από τα 46 ποιήματα που περιλαμβάνει, που να μην το βάλω στο τέλος των “πεταχτών”. Κομίζεις πολλά στην Τέχνη διαμελιζόμενος “στον τροχό του χρόνου – κρόνου”, φίλε! Κι ας λες εσύ ότι δεν κομίζεις τίποτα και ότι απλά “τον τρόμο μόνο κοιμίζω”.

ΟΤΑΝ ο Αννίβας κατέλαβε στην Ισπανία την πόλη Ζάκανθα, που ήταν σύμμαχος των Ρωμαίων, η ρωμαϊκή σύγκλητος έστειλε πρέσβεις στην Καρχηδόνα για να διαμαρτυρηθούν. Η γερουσία των Καρχηδονίων προσπάθησε να δικαιολογήσει την πράξη του Αννίβα. Τότε ο πιο ηλικιωμένος από τους πρέσβεις έδειξε σ’ αυτούς τον κόλπο του και τους είπε: “Εδω μέσα έχω τον πόλεμο και την ειρήνη. Θα τα βγάλω και τα δυο και θα σας αφήσω αυτό που θα μου υποδείξετε”. Ο πρόεδρος της γερουσίας απάντησε με θάρρος να βγάλει και να αφήσει αυτό που ο ίδιος θεωρεί καλό γι’ αυτούς. Μόλις ο πρέσβης είπε ότι αφήνει τον πόλεμο πολλοί από τους παρευρισκόμενους έσπευσαν να φωνάξουν ότι τον δέχονται με ευχαρίστηση. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας” εκδ. “Σαββάλας”).

“Βρήκα στις δύο γωνιές Δυο αδέσποτες γάτες Με 3 συν 4 μικρά Χαιρόμουνα την τελετουργία του παράλληλου και διαγώνιου θηλασμού/ Αλλά πριν κλείσει η βδομάδα Χάθηκε η μια βαλσαμώθη στην άσφαλτο/ Τις οίδεν; Παγιδεύτηκε πουθενά;/ Και ω του θαύματος! -μα τον Κύνα- ανέλαβε παραμάνα η άλλη/ Θηλάζοντας εναλλάξ/ Ασήμαντες ιστορίες για τη διαπαιδαγώγησή μας/ στην καθημέραν αλληλεγγύη/ Ανθρώπους και κτήνη… σώζε Κύριε…”.
Από το ποίημα “Ανθρώπους και κτήνη Κύριε” του Γιάννη Κουβαρά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (31.01.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-51/#ixzz2rycur1p8
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Χρόνια πολλά σε μαθητές και δασκάλους. Προστάτες της Ελληνικής Παιδείας και των Ελληνικών Γραμμάτων οι ξεχωριστοί για τη ζωή και το έργο τους Τρεις Ιεράρχες που γιορτάζουν σήμερα..

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

TOYΣ ΤΡΕΙΣ μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου θεότητος/ τους την οικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντες… των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου σήμερα. Χρόνια πολλά σε μαθητές και δασκάλους. Προστάτες της Ελληνικής Παιδείας και των Ελληνικών Γραμμάτων οι ξεχωριστοί για τη ζωή και το έργο τους αυτοί Αγιοι!

ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ κάθε μορφής εκμετάλλευσης οι Τρεις Ιεράρχες. “Μη βαρύτιμος έσο (μη βάζεις μεγάλες τιμές) ταις χρείαις επιτιθέμενος (εκμεταλλευόμενος τις στερήσεις). Μη ανάμενε σιτοδείαν (έλλειψη σταριού) ίνα ανοίξης σιτοδοχεία (αποθήκες σταριού). Ο γαρ τιμουλκών (που ανεβάζει την τιμή) σίτου δημοκατάρατος. Μη λιμόν εκδέχου διά χρυσόν μη κοινήν ένδειαν δι’ ευπορίαν”. Απ’ τα που έχει γράψει για την εκμετάλλευση της φτώχειας με δάνεια ο Μέγας Βασίλειος για παράδειγμα.

“ΜΑΣ ΕΙΡΩΝΕΥΟΝΤΑΙ κι από πάνω οι Γερμαναράδες. Εκεί που παραδέχονται ότι παίχτηκε χορός δισεκατομμυρίων για να πάει μπροστά η οικονομία τους, τώρα μας συγχαίρουν επειδή προχωράμε στην ανάκριση για τις μίζες. Κατά τ’ άλλα ο Χριστοφοράκος και όλοι εκείνοι που συμμετείχαν στην μπίζνα κυκλοφορούν και απολαμβάνουν τα αγαθά της γερμανικής κοινωνικής ανοχής”. Πες τα, Χρυσόστομε! Για τον φίλο μου τον Κώστα τον Μπετινάκη που μεταξύ των άλλων έγραψε τις προάλλες κι αυτά στην ηλεκτρονική του εφημερίδα (www.styx.gr), η αναφορά.

“ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ φώτιση στους βουλευτές να δώσουν, στη μάχη με την τρόικα να μην τα θαλασσώσουν”. Ωραία, δεν λέω, και βέβαια επίκαιρη και η σημερινή μαντινάδα σου, Νεκταρία, όμως φωνή βοώντος εν τη ερήμω ο διαχρονικός λόγος των Τριών Ιεραρχών και για τις σημερινές εξουσίες.

ΩΡΑΙΟΣ και χθες, όπως και κάθε μέρα και ο Μπάμπης ο Κιαγιάς στη γελοιογραφία του, στην πρώτη σελίδα του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας. “Υπομονή! Ερχονται και οι… μετασεισμοί!!! λέει ο… τύπος του κοιτάζοντας τη μαύρη τρύπα της οικονομίας. Το θέμα πάντως δεν είναι τόσο οι μετασεισμοί, αλλά ένας άλλος σεισμός που θα τα κάνει “γης μαδιάμ”, Μπάμπη!

ΟΤΑΝ το ένα κανάλι παίζει τη… Χρυσαυγειάδα το άλλο, που έχει ταυτόχρονα “ειδήσεις”, παίζει τη… Χριστοδουλειάδα. Και τανάπαλιν… Ετσι είναι αυτά τα πράγματα. Οταν ο ένας παίζει βιολί, ο άλλος παίζει μαντολίνο… Το παν είναι να μη συμπέσουν στα όργανα.

ΠΡΟΩΡΕΣ κάλπες και νίκη ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές βλέπει, λέει, η JP Morgan. Πράγμα που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει, η μια απάντηση. Εχει να παιχτεί ακόμα πολύ κουμάρι, η άλλη απάντηση…

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ο Χρυσόστομος όταν έγινε αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και θέλησε να καθαρίσει την Εκκλησία από ανάξιους κληρικούς οι οποίοι είχαν την προστασία της αυτοκράτειρας Ευδοξίας, δεν εδίστασε να ελέγξει και την ίδια για τη ζωή της. Δεν συμβιβάστηκε μαζί της. Γι’ αυτό και εξορίστηκε και πέθανε εξόριστος μέσα σε αφάνταστες κακουχίες, με πνεύμα όμως απτόητο και αδούλωτο. Χαρακτηριστικό του γενναίου κα ασυμβίβαστου φρονήματός του η ομιλία που εκφώνησε φεύγοντας για την εξορία. “Πολλά τα κύματα και χαλεπόν το κλυδώνιον αλλ’ ου δεδοίκαμεν (δεν φοβόμαστε) μη καταποντισθώμεν, επί γαρ της πέτρας εστήκαμεν. Μαινέσθω η θάλασσα, πέτραν διαλύσαι ου δύναται. Εγειρέσθω τα κύματα του Ιησού το πλοίον καταποντίσαι ουκ ισχύει”. (Πηγή: Xριστιανική Φοιτητική Δράση, www.xfd.gr)

“Τι κέρδος έχουν όσοι πονούν,/ επειδή το σώμα τους ξεσχίζεται με σίδερο/ όταν βλέπουν τους άλλους να ξεσχίζονται/ και να υποφέρουν περισσότερο;/ Ή ποια ωφέλεια έχουν οι κακοί/ απ’ τις αταξίες των χειρότερων;/ Ο αγαθός θα βρει κάτι αγαθό/ απ’ τον άλλο που’ ναι καλύτερος./ Το ίδιο κι ο κακός. Γιατί και στους τυφλούς,/ αυτός που βλέπει, είναι όφελος./ Το να ευχαριστιέται κανείς απ’ την κακία/ σημαίνει πως έχει φτάσει σε χειρότερη κακία./ Αν όμως κάποιος με νομίζει άριστο/ μολονότι είμαι κάκιστος,/ αυτό για μένα είναι βάρος και κρυφός στα στήθη μου θρήνος”.
Από το ποίημα “Περί των καθ’ εαυτόν” του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (μετάφραση μητροπολίτη Νικοδήμου Γκατζιρούλη).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (30. 01. 2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-50/#ixzz2rsoiGY00
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

…Να γιατί αγαπώ τη βροχή! Θυμούμαι! Μου θυμίζει..!Να ντραπώ για την παραδοχή; Για τούτη την αλήθεια; Για όσα έζησα σε μέρες βρόχινες, σε νύχτες καταρρακτώδεις; Για όσα με προσκαλούν -άλλοτε γλυκιά, άλλοτε πικρή ανάμνηση- να αναθιβάλλω;…Με τη βροχή… λοιπόν! Οπως χθες! Οπως άλλοτε! Οπως στο μέλλον εύχομαι!
Πάντα και… πάντα!

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Πάντα με τη βροχή...

[...Κι έτσι όπως γύρισα το κεφάλι μου νόμισα πως σ’ είδα... Πως γρήγορα -συ ήσουν- αποτραβήχτηκες μην και τα βλέμματα συναντηθούν... Πως γρήγορα θέλησες να χαθείς!]

Βουβός…!
Ατενίζω τη μανιασμένη θάλασσα που αγαπώ, τη θάλασσα που αγαπά τον ουρανό! Τον ουρανό που όταν αλλάζει ο καιρός, τα σύννεφα γεμίζουν τον! Τα σύννεφα… που φέρνουν τη βροχή που αγαπώ…
Ακίνητος…!
Ν’ ακούω τη βροχή, να βλέπω, να οσφραίνομαι…
Μια – μια οι αισθήσεις, ξεκάθαρες, ατόφια δυνατές!
Βροχή και θάλασσα!
Η θάλασσα -σού ’λεγα- πως αγαπά τον ουρανό!
Πώς το ξέρω;
Να μια δύσκολη ερώτηση σε μια δύσκολη εποχή! Δεν θα την αποφύγω, δεν θα σου διαφύγω!
Κρυφά και φανερά αγαπιούνται απ’ όταν πρωτοέσμιξαν!
Κρυφά για όσους δεν κοιτούν, φανερά για κείνους που… θωρούν, όσους μπορούν και βλέπουν να ενώνονται καθημερινά πέρα ’κει στον ορίζοντα!
Ερωτας αιώνιος, διάφανος!
Πώς να το ξέρω ’γω αυτό;
Αλλη μια δύσκολη ερώτηση σε μια δύσκολη εποχή!
Τους είχα κάποτε συναντήσει, τους μίλησα κι ακόμη τους μιλώ και δεν το αποφεύγω!
Να νιώσω ντροπή γι’ αυτό;
[Τι λέξη κι αυτή; Μία χαμένη λέξη, ξεχασμένη ανάμεσα σε τόσα ξεχασμένα σε τούτους τους “άγνωστους”, τους δύσκολους καιρούς]!
…Δεν είναι κατάλληλη η ώρα όμως να μιλούμε για τα απολεσθέντα· για έννοιες και πράγματα όπως κείνο το κόκκινο χρώμα της ντροπής το “εν μαλακαίς παρειαίς” νεανίδων σαν ένιωθαν πάνω τους το βλέμμα αυτού που τους χάρισε το πρώτο καρδιοχτύπι…!
Είναι όμως η στιγμή να σου πω, να σου εκμυστηρευθώ…
…Να γιατί αγαπώ τη βροχή! Θυμούμαι! Μου θυμίζει..!
Να ντραπώ για την παραδοχή; Για τούτη την αλήθεια; Για όσα έζησα σε μέρες βρόχινες, σε νύχτες καταρρακτώδεις; Για όσα με προσκαλούν -άλλοτε γλυκιά, άλλοτε πικρή ανάμνηση- να αναθιβάλλω;
…Με τη βροχή… λοιπόν!
Οπως χθες! Οπως άλλοτε! Οπως στο μέλλον εύχομαι!
Πάντα και… πάντα!
Μία περίεργη απολύτρωση, μία δεσμευμένη υπόσχεση κι ένας πόθος κρυφός να μη χαθούν οι αίσθησες που αγάπησα και πια να τις θυμούμαι επιζητώ!
Και κείνες… λες και ζουν(!) στην ίδια τη δική μου την πορεία, αβίαστα με επισκέπτονται πάντα με τη βροχή…

Χανιώτικα νέα (29.01.30)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/panta-ti-vrochi/#ixzz2rmyTlt6o
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΑΓΓΕΛΑ Μάλμου, τ. σχολική σύμβουλο Προσχολικής Αγωγής -  συγγραφέα, Μεγάλα Χωράφια Χανίων: Αισθάνομαι την ανάγκη να σου πω και από εδώ τα θερμά μου συγχαρητήρια για την κυκλοφορία, εδώ και λίγες μέρες, του βιβλίου σου “Ιγμα, η Ανατολή” απ’ τις εκδόσεις “Κέδρος” που βραβεύτηκε το 2012 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Να ’ναι καλοτάξιδο! Κάτι μου λέει ότι δεν θα περάσει εφέτος απαρατήρητο από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου! Δεδομένο για μένα ότι θα κάμει πολλές εκδόσεις… Είμαστε πολλοί αυτοί που πιστεύουμε στις ικανότητές σου, Αγγέλα! Και βέβαια θα επανέλθω…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΙΑ ΠΟΛΗ “ποίημα” τα Χανιά όλους τους μήνες του χρόνου κι όλες τις ώρες της μέρας. Κι αν έχουν γραφτεί γι’ αυτήν ποιήματα κι αν έχουν να γραφτούν ακόμα. Κάθε ματιά στις γωνιές της, κάθε βήμα στην ιστορία της και μια αποκάλυψη. Χανιά, η πόλη των ποιημάτων! Χανιά, η πόλη των ποιητών! Οπως η φίλη Ελένη Μαρινάκη, για παράδειγμα. Κάποτε, λέει, θα γράψει μια ωδή για την αγαπημένη πόλη…

ΤΑ ΧΑΝΙΑ της ποίησης, μα και τα Χανιά της πεζής καθημερινότητας. Το κυκλοφοριακό, για παράδειγμα. Αχ αυτό το κυκλοφοριακό κομφούζιο στο κέντρο της πόλης. Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.

Ο ΜΑΪΟΣ μας έφθασε κι εμπρός βήμα ταχύ… Εκλογικό βήμα βεβαίως – βεβαίως. Διπλό σίγουρα, μπορεί και τριπλό, εάν και εφόσον… Για υποψηφίους, ανθυποψηφίους και υποψηφίους υποψηφίους. Προς αναζήτηση ψηφοφόρων… στας εξοχάς. Εξοχα!

ΕΙΜΑΣΤΕ στα τελευταία μέτρα, άντε στα τελευταία χιλιόμετρα, του μνημονιακού μαραθωνίου, λέει, γι’ αυτό μας βγαίνει η κούραση. Υπομονή οι αγορές μας περιμένουν κρατώντας ασημένια κουτάλια και χρυσά πιρούνια…

“ΦΡΑΓΚΟ Λελέγκο/ κατέβα να παίξεις την καμπάνα/ να κατεβούνε οι Φράγκοι/ να φάνε μακαρόνια/ με τα χρυσά πιρούνια”. Απ’ το πουθενά θα σας φανεί ότι μου ’ρθε μέχρι την άκρη του μολυβιού μου τούτο το τραγουδάκι που το θυμούμαι παιδιόθεν. Ασχετο;

“ΟΝΤΕ έπλασε ο θιος την Οικουμένη, το Ληξούρι και τόσους άλλους τόπους”, για να θυμηθώ μια φράση του Κεφαλλονίτη συγγραφέα Ανδρέα Λασκαράτου, δεν υπόγραψε συμβόλαιο ότι δεν θα ασκεί την εξουσία του, όποτε του καπνίσει, ο Εγκέλαδος. Να μην ξεχνιόμαστε και να ’μαστε πάντα έτοιμοι… Εκει που δεν το περίμεναν οι Κεφαλλονίτες, να ’σου ο… λεγάμενος.

ΝΑΙ ΜΕΝ έπαιξαν καλά, πλην όμως έχασαν και ο Α.Ο. Πλατανιάς και ο Α.Ο. Χανίων, απ’ τον Παναθηναϊκό ο πρώτος, απ’ τον Ολυμπιακό Βόλου ο δεύτερος. Μπάλα είναι αυτή. Θα μας κάνει στο τέλος τα χατίρια/ να γελάσουνε τα χείλια; Θα ’χουμε δηλαδή του χρόνου δύο ομάδες απ’ τα Χανιά στην Α’ Εθνική; Ιδωμεν…

ΑΓΓΕΛΑ Μάλμου, τ. σχολική σύμβουλο Προσχολικής Αγωγής -  συγγραφέα, Μεγάλα Χωράφια Χανίων: Αισθάνομαι την ανάγκη να σου πω και από εδώ τα θερμά μου συγχαρητήρια για την κυκλοφορία, εδώ και λίγες μέρες, του βιβλίου σου “Ιγμα, η Ανατολή” απ’ τις εκδόσεις “Κέδρος” που βραβεύτηκε το 2012 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Να ’ναι καλοτάξιδο! Κάτι μου λέει ότι δεν θα περάσει εφέτος απαρατήρητο από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου! Δεδομένο για μένα ότι θα κάμει πολλές εκδόσεις… Είμαστε πολλοί αυτοί που πιστεύουμε στις ικανότητές σου, Αγγέλα! Και βέβαια θα επανέλθω…

ΕΠΕΙΔΗ ο Τρωικός πόλεμος κρατούσε χρόνια, οι μάντεις συμβούλεψαν τους Ελληνες να φέρουν το τόξο και τα βέλη του Ηρακλή και ένα κόκκαλο από τον Πέλοπα, αν θέλουν να τελειώσει. Ηρθαν αυτά και η Τροία έπεσε. Καθώς επέστρεφε το καράβι με την ωμοπλάτη του Πέλοπα στον τόπο του, ναυάγησε κοντά στην Εύβοια. Πολλά χρόνια αργότερα ένας ψαράς έβγαλε με τα δίχτυα του την ωμοπλάτη. Επειδή εντυπωσιάστηκε με το μέγεθός της, ρώτησε το μαντείο των Δελφών σχετικά. Την ίδια περίοδο βρίσκονταν στους Δελφούς και Ηλείοι και ρωτούσαν πώς θα απέφευγαν μια επιδημία που κυριολεκτικά τους θέριζε. Η Πυθία συμβούλεψε τον ψαρά να επιστρέψει το κόκκαλο στους Ηλείους και τους Ηλείους να το τοποθετήσουν με τα άλλα κόκκαλα του προγόνου τους. Ετσι όλα διορθώθηκαν. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας” εκδ. “Σαββάλας”).

“Κάποτε θα γράψω μια ωδή σε σένα πόλη/ με τους ποταμούς των κυμάτων/ που ξεδιπλώνουν υποσχέσεις./ Στους δρόμους σου έχουμε ξεχαστεί από καιρό/ περιηγητές της παιδικής σου ηλικίας/ ερασιτέχνες αλιείς εικόνων/ με ήλιο και σκιά/ φωτογράφοι της ζωής σου πλανόδιοι, μικροπωλητές στα πανηγύρια/ ηδονοβλεψίες της αβάσταχτής σου ομορφιάς/ Κάποτε επιτέλους θα φτάσω/ με τρικάταρτο στις αυλές σου/ για να φυτέψω πάλι βιγκόνια και βασιλικό”.

Ενα (το πρώτο) από τα “τρία ποιήματα για τα Χανιά” της Ελένης Μαρινάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.01.2014)

Read more:http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-49/#ixzz2rhB3pjnW
Under Creative Commons License:Attribution Non-Commercial
Follow us:@HaniotikaNea on Twitter|haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

H συνέχιση του έργου που άφησε είναι το καλύτερο μνημόσυνο για Εκείνον
Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Το καλύτερο μνημόσυνο (1)

H συνέχιση του έργου που άφησε είναι το καλύτερο μνημόσυνο για Εκείνον. Για τον μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου, τον Αγιο στη συνείδηση του λαού Ειρηναίο Γαλανάκη τον Χριστιανό (φωτ.), ο λόγος. Με αφορμή την εκδήλωση κοπής της βασιλόπιτας από το Κοινωφελές Ιδρυμα “Αγία Σοφία”, δώρημα του Παππού στη γενέθλια επαρχία των Αποκορώνων που έγινε το προηγούμενο Σάββατο 18 Ιανουαρίου στο κέντρο “Κονταρός”, στις Βρύσες Αποκορώνου, μα και το 9μηνο μνημόσυνό του που τελέστηκε χθες Κυριακή 26 Ιανουαρίου, στην Αγία Τριάδα των Τζαγκαρόλων, τη μονή στην οποία εκάρη μοναχός σε ηλικία 35 ετών.
Χαίρομαι, χαίρομαι πολύ, όταν διαπιστώνω ότι το έργο του, και το γράφω μετά λόγου γνώσεως αυτό, συνεχίζεται, όπως συνεχίζεται, κυρίως απ’ τον άξιο διάδοχό του στον επισκοπικό θρόνο μητροπολίτη Αμφιλόχιο Ανδρονικάκη και όχι μόνο. “Μιμηταί μου γίνεσθε”, η φράση που συνεχώς μας επαναλαμβάνει, με τον δικό του τρόπο, ο Παππούς,  καθώς δεν ήρθε για να δει και να απέλθει, αλλά για να μείνει. “Πιστεύω ότι είναι παρών, μας επιβλέπει και μας ευλογεί” είπε αναφερόμενος σ’ Εκείνον στην περί ης ο λόγος στις σημερινές Εύφημες Μνείες εκδήλωση ο διευθυντής του Ιδρύματος “Αγία Σοφία” παπα – Μιχάλης Βλαβογιλάκης. Το πιστεύουμε όλοι, όσοι ανεξάρτητα αν τον γνωρίσαμε ή δεν τον γνωρίσαμε από κοντά, αναγνωρίζουμε την (στην κυριολεξία η λέξη) αγιοσύνη του. Οντως η συνέχιση του έργου του, όπως και όπου γίνεται είναι το καλύτερο μνημόσυνο για Εκείνον. Κυρίως αυτό που πρέπει να γίνεται στις καρδιές των ανθρώπων. Η μόνη επανάσταση που μπορεί να κάνει καλύτερο τον κόσμο, είναι η επανάσταση των συνειδήσεων… Εχει μιλήσει πολύ κι έχει γράψει πολλά γι’ αυτήν ο Ειρηναίος Γαλανάκης… “Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα” επιμένει να μας θυμίζει με το τραγούδι του ο Σταμάτης Κραουνάκης…

Το καλύτερο μνημόσυνο (2)
“Παρά τις άσχημες οικονομικές συνθήκες, την κρίση και την αβεβαιότητα που περνούμε, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να ξεχνούμε τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας. Αντίθετα πρέπει να πορευόμαστε ενωμένοι, σαν ένα σώμα και καθοδηγούμενοι από την ορθόδοξη συνείδηση, το πνεύμα της αλληλεγγύης και του χριστιανικού ανθρωπισμού. Να βιώνουμε την αγαλλίαση της προσφοράς στον πάσχοντα άνθρωπο με όποιο τρόπο και να επιβεβαιώνουμε έμπρακτα τη χριστιανική μας ταυτότητα. Στις συνθήκες της σημερινής κρίσης η διαφύλαξη των ιδανικών της πίστης, της παράδοσης, του πολιτισμού, της ιστορίας και του έθνους μας είναι το ύστατο ανάχωμα για τη διαφύλαξη της ενότητας και της ανθρωπιάς μας”.
Από τα που είπε, μεταξύ των άλλων, αναφερόμενος στο πρόγραμμα “Κατ’ οίκον βοήθεια” που υλοποιείται από το Κοινωφελές Ιδρυμα “Αγία Σοφία” ο διευθυντής του, παπα – Μιχάλης Βλαβογιλάκης κατά την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας, στην προαναφερθείσα εκδήλωση. Εις ευήκοα ώτα. Δεν ήταν ποτέ είδος εν ανεπαρκεία στον Αποκόρωνα το πνεύμα της αλληλεγγύης και του χριστιανικού ανθρωπισμού. Χάρις σ’ αυτό, αλλά και χάρις στον ιεραποστολικό ζήλο των εργαζομένων του, που έχουν μείνει πολλές φορές για μήνες απλήρωτοι, να τα λέμε κι αυτά, εξακολουθεί να λειτουργεί εξυπηρετώντας σήμερα 140 άτομα.
Είχε εμπιστοσύνη ο Παπούς στους συνεπαρχιώτες του, όταν με τη βοήθεια του τότε υφυπουργού Υγείας Μανώλη Σκουλάκη έκανε παντοίους τρόπους για να το πάρει και να το λειτουργήσει το ίδρυμα που απετέλεσε από ιδρύσεώς του το “κοινόν” των απανταχού Αποκορώνων. Σε συγκεκριμένους ανθρώπους με πρώτο τον Νίκο Παπαδάκη που ήταν ταυτισμένος με το Ιδρυμα όντας ο κινητήριος νους του από τότε που ιδρύθηκε, μα και στον κάθε Αποκορωνιώτη και την κάθε Αποκορωνιώτισσα. Δεν διαψεύστηκε και δεν θα διαψευστεί στο μέλλον. Το νέο Δ.Σ. άλλωστε, που έχει ως πρόεδρό του τον μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνό Παπαγιαννάκη (στη φωτ. ενώ κόβει την πίτα) το εγγυάται με τον καλύτερο τρόπο. Το έγραψα και στην προηγούμενη εύφημη μνεία, αρχίζοντάς την: Η συνέχιση του έργου που άφησε ο Παππούς, είναι το καλύτερο μνημόσυνο για Εκείνον!

Χανιώτικα νέα (27.01.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/kalitero-mnimosino-1/#ixzz2rbNLHzLn
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Αποσπάσματα από το σχέδιο εργασίας οικολογικής δράσης στο 2ο Οικολογικό Νηπιαγωγείο Χανίων  φιλοξενούμε στον σημερινό Παιδότοπο. «Νιώσαμε την ανάγκη να μοιραστούμε με όλο τον έξω κόσμο αυτό το εργαστήρι της χαράς, να ευχαριστήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας τους γονείς των παιδιών μας και ταπεινά να προσευχηθούμε για την ομορφιά που υπάρχει δίπλα μας», μας γράφουν στο τέλος του σχετικού κειμένου που μας έστειλαν οι δασκάλες του Νηπιαγωγείου, Ελένη Βρετουδάκη, Ελένη Γουβεράκη και Θηρεσία Κατσιφαράκη.

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

2ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Χανίων

Οι κρεμαστοί κήποι του σχολείου μας

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Αποσπάσματα από το σχέδιο εργασίας οικολογικής δράσης στο 2ο Οικολογικό Νηπιαγωγείο Χανίων που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την ελληνική εταιρία Προστασίας της Φύσης και το Ιδρυμα “Foundation of Enviroment Education” και που ολοκληρώθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2013 στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας δράσης οικολογικών σχολείων φιλοξενούμε στον σημερινό Παιδότοπο. «Νιώσαμε την ανάγκη να μοιραστούμε με όλο τον έξω κόσμο αυτό το εργαστήρι της χαράς, να ευχαριστήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας τους γονείς των παιδιών μας και ταπεινά να προσευχηθούμε για την ομορφιά που υπάρχει δίπλα μας», μας γράφουν στο τέλος του σχετικού κειμένου που μας έστειλαν οι δασκάλες του Νηπιαγωγείου, Ελένη Βρετουδάκη, Ελένη Γουβεράκη και Θηρεσία Κατσιφαράκη.
Να τις συγχαρώ από καρδιάς για τις πρωτοπόρες δραστηριότητές τους και να εκφράσω τη χαρά μου για την διαπίστωση ότι δεν αποπαίδισεν ο κλάδος των δασκάλων, που όσο χαμηλότερο είναι το ανάστημα των μαθητών του, τόσο ψηλότερο πρέπει να είναι το δικό του!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Β.Θ.Κ.

…Μετά από τους σχετικούς προβληματισμούς και τις πρώτες καταγραφές κλήθηκαν οι γονείς των παιδιών για να τεθεί υπόψη τους η γενική ιδέα. Ενημερώθηκαν, εξέφρασαν απόψεις και πρότειναν λύσεις ζωγραφίζοντας τις ιδέες τους…. τι ωραίο που είναι να κοιτάς δίπλα σου και να νιώθεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που περπατούν στην ίδια μεριά με σένα και έχουν το ίδιο όνειρο με σένα: να κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο! Από την άλλη μέρα ανακυκλώσιμα υλικά και αντικείμενα χωρίς αξία για τους ιδιοκτήτες τους μαζεύτηκαν στην πόρτα του νηπιαγωγείου. Καφάσια, τελάρα, πλαστικά μπουκάλια, σκοινιά, παλιά παραθυρόφυλλα, σκαλιδάκια, χώματα, παλέτες… αταίριαστα πρώτης όψεως υλικά τα οποία συνδυάστηκαν και τροποποιήθηκαν έτσι ώστε το ονειρικό και φανταστικό να βρει ένα σχήμα πραγματικό. Τα παραθυρόφυλλα έγιναν όρθιες ντουλάπες όπου καρφώθηκαν επικλινή τελάρα, οι παλέτες έγιναν μικρά   ορθογώνια κρεμαστά παρτέρια, άλλα τελάρα κρεμάστηκαν με σχοινιά στα διαχωριστικά κάγκελα του σχολείου και άλλα χρησιμοποιήθηκαν σαν βάση για να δημιουργηθεί μια ανισόπεδη πυραμίδα για την τοποθέτηση των τελάρων προς φύτευση. Αλλα μπουκάλια έγιναν μικρά σπιτάκια αρωματικών φυτών και κρεμάστηκαν στη πέργκολα και άλλα μετατράπηκαν σε πολύχρωμες μελισσούλες που πετούσαν πάνω από τους κρεμαστούς κήπους. Απίθανα χρώματα έδωσαν ζωντάνια στα άψυχα υλικά και μια μεγάλη ποικιλία από αρωματικά φυτά και βότανα, λαχανικά εποχής και λουλούδια έκαναν την εμφάνιση τους στην αυλή του σχολείου…. Παππούδες, μπαμπάδες, μαμάδες, φίλοι και παιδιά επί δύο εβδομάδες διέθεσαν τον ελεύθερό τους χρόνο για δημιουργική δουλειά στον αύλειο χώρο του σχολείου…

Σε μια απογευματινή συζήτηση στον χώρο του νηπιαγωγείου στο πλαίσιο των μαθηματικών και με στόχο την προσέγγιση βασικών μαθηματικών εννοιών όπως οι πιθανότητες, εκπαιδευτικοί και παιδιά συζητούσαν τις έννοιες του βέβαιου, του πιθανού και του απίθανου. Τα παιδιά αναφέρθηκαν στον κήπο που βρίσκεται εξωτερικά στο σχολείο-στον κόσμο του βέβαιου και κάποια στιγμή αναφέρθηκε η ιδέα των κρεμαστών κήπων-στον κόσμο του απίθανου. Ετσι μπήκε η πρώτη πιθανότητα προς διερεύνηση στη σκέψη όλων: υπάρχει η δυνατότητα να φτιαχτούν κρεμαστοί κήποι στους εξωτερικούς τοίχους και περιφράξεις του σχολείου ή όχι;. Αποφασίστηκε δράση, μια δράση που συνδυάστηκε με την παγκόσμια ημέρας δράσης των οικολογικών σχολείων Καλλιεργώντας -την έμφυτη διερευνητική διάθεση των παιδιών οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μέσα από διαδικασίες επίλυσης προβλημάτων (τι χρειαζόμαστε, πώς θα το φτιάξουμε), πιθανοτήτων (που μπορούμε να βρούμε το κάθε υλικό) κ.λπ. προσπάθησαν να διαμορφώσουν μια υλοποιήσιμη πορεία για την πραγματοποίηση αυτού του σχεδίου…

…Ο επιδάφειος κόσμος των φυτών ανέβηκε πλέον ένα επίπεδο πάνω από τα κεφάλια των παιδιών. Στις φυσικές επιστήμες προσεγγίζοντας την έννοια του αντικατοπτρισμού τα παιδιά ζωγράφισαν σε ομαδική εργασία τρεις μεγάλους πίνακες. Στον έναν έφτιαξαν πολύχρωμα δέντρα και θάμνους και δημιούργησαν την αντανάκλαση τους στο νερό, στον άλλο μια πόλη και στον τρίτο ήθελαν να αποτυπώσουν με τα πινέλα τους αυτό που διαμορφωνόταν σιγά-σιγά στους τοίχους του σχολείου τους. Ζωγράφισαν τον τοίχο του σχολείου και στη συνέχεια έκοψαν φελιζόλ σε μικρά κομμάτια με κενά ενδιάμεσα και το χρησιμοποίησαν σαν στάμπα για τα τελάρα του πίνακα. Πήραν μικρά, τα έκοψαν στη μέση και τα χρησιμοποίησαν σαν στάμπα, βούτηξαν τα πινέλα σε διάφορα χρώματα και ζωγράφισαν φυτά και λουλούδια μέσα για δεντράκια κ.λπ.. τέλος στις φόρμες των ζωγραφισμένων τελάρων. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό…

Η τάξη ένα άλλο σημαντικό εργαστήρι. Αξιοποιώντας τη γλώσσα όχι μόνο σαν μέσο έκφρασης αλλά και σαν εργαλείο σκέψης, τα παιδιά εκφράστηκαν σε ατομικό επίπεδο, επικοινώνησαν μεταξύ τους, σχημάτισαν και έγραψαν με τον δικό τους τρόπο τα φυτά και τα βότανα, τα σχήματα και τα χρώματα τους, τα υλικά και τα μέσα που μας χρειάστηκαν.
Με δικές τους λέξεις-κλειδιά επισκέφτηκαν σχετικές ιστοσελίδες στο internet και πήραν πληροφορίες για τις ιδιότητες των φυτών που τα ενδιέφεραν.
Στη πορεία διαπιστώθηκε ότι οι “κρεμαστοί κήποι” είχαν πάρει διαστάσεις εμμονής στο μυαλό των μικρών μαθητών. Μια βροχερή μέρα ζωγράφισαν μια “παράξενη βροχή” που οι σταγόνες της περιείχαν… ντομάτες, μαρούλια, και λουλούδια λογιών – λογιών…

…Ο χώρος στο τελευταίο στάδιο διαμορφώθηκε και τα παιδιά έφεραν τα φυτά και τα λουλούδια τους. Αποφασίστηκε η διοργάνωση μιας μικρής γιορτής για το φύτεμά τους. Η γιορτή πραγματοποιήθηκε στις 14 Νοεμβρίου το πρωί και όλοι οι γονείς ήταν παρόντες για να φυτέψουν με το παιδί τους τα φυτά που επέλεξαν (αρωματικά βότανα της Κρήτης και λαχανικά). Ηταν ένα πανηγύρι που δεν υπήρχε όμοιό του. Παιδιά και γονείς σκορπίστηκαν σε όλο τον χώρο της αυλής του σχολείου και του κήπου για να φυτέψουν. Μικρά σκαλιδάκια, κανάτες από χώμα, γάντια φυτέματος πηγαινοέρχονταν προς όλες τις κατευθύνσεις και οι φωνούλες και τα γέλια των παιδιών βούιζαν ευχάριστα στα αυτιά όλων. Οταν τελείωνε η φύτευση του κάθε τελάρου, το παιδί τοποθετούσε ένα καρτελάκι με το όνομά του και μια μικρή ταμπελίτσα με την ονομασία του φυτού ή του βοτάνου που φύτεψε. Το υπέροχο ταξίδι της ανάπτυξης των τρυφερών φυτών ξεκίνησε, ένα ταξίδι που θα ξετυλιχτεί μπροστά στα μάτια των μικρών μας μαθητών αφήνοντας εικόνες ανεξίτηλες, μοναδικές…

…Αυτό το όνειρο θα μείνει εκεί καρφωμένο, στους τοίχους του σχολείου για να θυμίζει σε όλους ότι αυτός ο κόσμος έχει ανάγκη από έμπνευση, για να θυμίζει ότι το όνειρο για να περπατήσει χρειάζεται τουλάχιστον δύο, ότι υπερβαίνοντας τους “τοίχους” και τα “ρήγματα” της ψυχής σου νιώθεις χαρά, αρκεί να μοιράζεσαι το ίδιο όνειρο, γιατί τα όνειρα σαν τα λουλούδια δεν έχουν γλώσσα και καταγωγή, δημιουργήθηκαν σε αυτή τη γη για να δίνουν μόνο ομορφιά… καμιά φορά έχουν και ονόματα, Γιουσέφ, Φίλιππος, Σίμος, Κική… δεν πειράζει γιατί αυτά τα λουλούδια, αυτά τα βλέμματα λίγο ήλιο μόνο ζητούν και μια προοπτική για να ζήσουν…

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/kremasti-kipi-tou-scholiou-mas/#ixzz2rWZD4R9P
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Χανιώτικα νέα (25.01.2014)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΑΖΕΨΕ όλες τις χαρές και τις έκαμε τραγούδι, όλες τις λύπες και τις έκαμε μοιρολόι, όλες τις έγνοιες και τις έκαμε πυκνή αντάρα και όλους τους ίσκιους της ζωής για ν’ απαντούν οι κουρασμένοι… Κατά που έχει γράψει ο ίδιος. Για τον μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη τον Χριστιανό ο λόγος. Το εννιάμηνο μνημόσυνό του στην Αγία Τριάδα των Τσαγκαρόλων, τη Μονή της Μετανοίας του, αύριο. Εκεί εκάρη μοναχός στα 35 του χρόνια, πραγματοποιώντας το “τάξιμό” του.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΑΖΕΨΕ όλες τις χαρές και τις έκαμε τραγούδι, όλες τις λύπες και τις έκαμε μοιρολόι, όλες τις έγνοιες και τις έκαμε πυκνή αντάρα και όλους τους ίσκιους της ζωής για ν’ απαντούν οι κουρασμένοι… Κατά που έχει γράψει ο ίδιος. Για τον μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη τον Χριστιανό ο λόγος. Το εννιάμηνο μνημόσυνό του στην Αγία Τριάδα των Τσαγκαρόλων, τη Μονή της Μετανοίας του, αύριο. Εκεί εκάρη μοναχός στα 35 του χρόνια, πραγματοποιώντας το “τάξιμό” του.

“Η ΘΕΣΗ του δημάρχου μας πολλούς μνηστήρες έχει/ ποιος θα ’ναι ο καλύτερος ένας Θεός κατέχει”. Λέει πολλά σ’ αυτήν της τη μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Περιμένω κι άλλες μαντινάδες σου, Νεκταρία. Επί παντός επιστητού…

ΧΩΡΙΣ να φαίνεται κάνει τη δουλειά της η τρόικα. Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά την είχαμε συνηθίσει. Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό,/ χάθηκε η τρόικα ψάχνω να τη βρω.

ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ οικονομικής ασφυξίας μεγάλο μέρος των ελληνικών νοικοκυριών. Σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά η “λεγάμενη”. Γης Μαδιάμ τα έκαμε στο πέρασμά της. Λίγο ακόμα για να ισοπεδώσει τα πάντα όλα. Θα της αρνηθούμε το… δικαίωμα;

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ η τρόικα και από την άλλη ο Χριστόδουλος Ξηρός. Ούτε στου βουγιού το κέρατο να τον έχουν βάλει… Σαν να μου φαίνεται ότι τον ψάχνουν να τον βρουν στα… ξερά κι αυτός είναι με τα… χλωρά!

“ΟΤΑΝ Η πατρίς ευρίσκεται εν πενία, ο πλούτος σου μηδέν, όταν η πατρίς ευπορή και η πενία σου θησαυρός”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΓΙ’ ΑΛΛΗ μια χρονιά η οργάνωση “Χείρα Βοηθείας”, που έχουν στήσει οι αλλοδαποί οι οποίοι έχουν επιλέξει να ζουν μόνιμα στον Αποκόρωνα, συγκέντρωσε και διένειμε τρόφιμα σε απόρους τα φετινά Χριστούγεννα, σε συνεργασία με τον Δήμο και το Ιδρυμα “Αγία Σοφία”. Χωρίς φανφάρες… Το καλό να γίνεται κι ας μη λέγεται. “Μη γνώτω η αριστερά μας τι ποιεί η δεξιά μας…”.

ΜΙΧΑΛΗ Αθ. Γαλανάκη, θεολόγο καθηγητή, Χανιά: Ευχαριστώ εκ βαθέων για τα αντίτυπα της ποιητικής συλλογής “Απλές Ωδές” του και αγαπημένου θείου σου Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου, που είχες την καλοσύνη να δώσεις. Ευλογία για μένα, αλλά και για τους φίλους μου που θα τα δώσω. Να ’χουμε όλοι την ευχή του, Μιχάλη!

“ΛΙΓΕΣ μέρες πριν από τη χειροτονία του τον συνάντησα αξύριστο στην πλατεία της Αγοράς, στα Χανιά, και ύστερα από ένα χαμόγελο και για τους δυο μας, του είπα. Τι, Μιχαλάκη, πάμε για χειροτονία; Νίκο, μου λέγει. Σκέφτηκα ότι τις πνευματικές ανησυχίες που έχω καλύτερα θα τις πετύχω ως κληρικός παρά ως λαϊκός! Η ώρα η καλή, του είπα και πότε με το καλό, θα γίνει η χειροτονία; Την τάδε, δε θυμάμαι την ημερομηνία – στην Αγία Τριάδα. Κανόνισα και βρέθηκα στη χειροτονία του ως διακόνου από τον μακαριστό Επίσκοπο Αγαθάγγελο Ξηρουχάκη. Μου έκαμε εντύπωση στη χειροτονία αυτή ο Αρχιμανδρίτης Ιερεμίας, που ως εξομολόγος Μιχαλάκη ανακοίνωσε τη μαρτυρία του για τον νέο κληρικό. Τα λόγια που είπε πολύ με συγκίνησαν, όπως με συγκίνησαν τόσο ο Επίσκοπος που προφήτευσε ότι ο χειροτονούμενος θα γίνει “πρώτο και άριστο στέλεχος της Εκκλησίας του Χριστού, όσο βέβαια ο χειροτονούμενος με την ομολογία του”. Νικόλαος Β. Πετρουλάκης (Από το βιβλίο “Μητροπολίτης Ειρηναίος” Κίσαμος 2008).

“Ολες του κόσμου τις χαρές μαζεύω/ και κάνω ένα τραγούδι. Και το λέω Κύριε με το δικό σου Στόμα/ και γίνεται ένας σεμνός ψαλμός/ Μαζεύω όλες τις λύπες των ανθρώπων/ και κάνω ένα μοιρολόι/ Και το λέω Κύριε με το δικό Σου στόμα/ και γίνεται χαρούμενος σκοπός/ Ολες τις έγνοιες της ζωής και τις δένω/ και κάνω μια πυκνή αντάρα/ Και τη φέρνω Κύριε στη δική Σου λάμψη/ και γίνεται ένα καθάριο φως/ Κι όλους τους ίσκιους της ζωής μαζεύω/ ν’ αναπαυτούν οι κουρασμένοι/ Και κοιτάζω Κύριε τον ωραίο ίσκιο/ που κάνει ο δικός Σου ο Σταυρός”.

Το ποίημα “Κάνω ένα τραγούδι” του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (25.01.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-47/#ixzz2rQjPBKkb
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ… Τα δανεικά… Τα ιδανικά δανεικά… Τα δανεικά ιδανικά… Μου αρέσει να παίζω ενίοτε με τις λέξεις. Οπως καληώρα στο “πεταχτό” αυτό, όπου χρησιμοποιώ το ουσιαστικό σαν επίθετο και το επίθετο σαν ουσιαστικό. Ετσι δίχως πρόγραμμα, δίχως συγκεκριμένο σκοπό. Το παιχνίδι για το παιχνίδι!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΠΩΣ θα μπορούσε να πάμε μπροστά;/ Ενα παλιό σταματημένο ρολόι συμβουλευόμασταν μια ζωή/ για να ρυθμίζουμε/ την εργασία μας και την ιδεολογία μας./ Κι απομείναμε με ιδανικά και δανεικά…/ Πάλι καλά που τώρα αρχίσαμε να συζητάμε φωναχτά/ για το γκρέμισμά του!”, Από το “Ψηφιδωτό” (Δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ… Τα δανεικά… Τα ιδανικά δανεικά… Τα δανεικά ιδανικά… Μου αρέσει να παίζω ενίοτε με τις λέξεις. Οπως καληώρα στο “πεταχτό” αυτό, όπου χρησιμοποιώ το ουσιαστικό σαν επίθετο και το επίθετο σαν ουσιαστικό. Ετσι δίχως πρόγραμμα, δίχως συγκεκριμένο σκοπό. Το παιχνίδι για το παιχνίδι!

“ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ γλεντούσαμε χρόνια μικροί μεγάλοι/ και φτάξαμε σιγά – σιγά σε τουτονέ το χάλι!”. Από το Ηλία τον Σταματάκη, τον πρώτο κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγο μας, η σημερινή μαντινάδα. Δεν την προσυπογράφω και με τα δύο μου χέρια, να το πω αυτό. Οχι οτι δεν φταίνε, αλλά δεν φταίνε μόνο τα “δανεικά” για τα σημερινά μας “χάλια”, Ηλία…

Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ περίοδος έχει ήδη αρχίσει βεβαίως – βεβαίως. Το διαπιστώνεις ιδίοις όμμασι στις κάθε είδους εκδηλώσεις, όπου κάνουν τις εμφανίσεις των “συνωθούμενοι” ή “συνωθούνται” κάνοντας τις εμφανίσεις των, αν προτιμάτε, οι υποψήφιοι και γίνεται της… χαιρετούρας!

ΚΑΛΥΤΕΡΑ δήμαρχος παρά βουλευτής, δεν το συζητώ. Να το πάω λίγο πιο πέρα: Ακόμα και δημοτικός σύμβουλος του Δήμου… Κάτω Ραχούλας παρά βουλευτής, είναι καλύτερα. Ακου βουλευτής…

ΕΓΙΝΕ μοδίστρα, όπως εμένα, και έχει πήξει στη δουλειά, δεν προλαβαίνει… Ευτυχώς που δεν τα ’παιρνε τα γράμματα και το “χωνέψαμε” νωρίς, για να μην ξοδέψουμε μια περιουσία στα φροντιστήρια, μου είπε η μάνα της, τρίβοντας τα χέρια της με ικανοποίηση, αλλά και με κάποια χαιρεκακία ταυτόχρονα.

ΝΑ ΜΑΘΟΥΝΕ τα παιδιά γράμματα, για να διοριστούν στο Δημόσιο και να παίρνουν λεφτά απ’ το παραθυράκι… Είδαμε και πάθαμε να το καταλάβουμε σαν κοινωνία ότι αυτός ο δρόμος έχει γίνει πια αδιέξοδος. Ή μήπως δεν το έχουμε (κακό της κεφαλής μας!) καταλάβει;

ΜΕ ΤΟΝ Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας για το πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής ο Α.Ο. Πλατανιάς αύριο, με τον τοπικό Ολυμπιακό στον Βόλο για το πρωτάθλημα Β’ Εθνικής ο Α.Ο. Χανίων μεθαύριο. Δύσκολα τα πράγματα, αλλά για να δούμε, τι θα δούμε… Ποιος ξέρει! Μπορεί αυτή τη φορά η “στρογγυλή θεά” να μας κάνει το χατίρι… Μπάλα είναι αυτή!

ΕΧΟΥΜΕ και λέμε: Σε κοπή πίτας σήμερα το βράδυ… Σε κόψιμο βασιλόπιτας αύριο το βράδυ… Σε εκδήλωση πρωτοχρονιάτικης πίτας μεθαύριο το μεσημέρι… Άλλο πράγμα η κοπή πίτας, άλλο το κόψιμο βασιλόπιτας και άλλο η εκδήλωση πρωτοχρονιάτικης πίτας… Ωραία!

ΣΤΗΝ ΙΣΣΟ (333 π.Χ.) ο βασιλιάς των Περσών Δαρείος Γ’ ο Κοδομάνος εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης για να διασωθεί αφήνοντας πίσω του πολλά μέλη της οικογένειάς του, ακόμη και τη γυναίκα του. Ο φύλακας της γυναίκας αυτής, ένας Πέρσης ευνούχος, κατόρθωσε να δραπετεύσει και να αναγγείλει στον Δαρείο ότι η γυναίκα του κρατείται από τον Αλέξανδρο. Και όταν ο Δαρείος ρώτησε αν ο Αλέξανδρος της είχε φερθεί με σεβασμό, ο ευνούχος απάντησε ότι ο Αλέξανδρος ήταν ο πιο εγκρατής από όλους τους άνδρες και η βασίλισσα δεν διέτρεχε κανένα κίνδυνο να ατιμαστεί. Ο Δαρείος, υψώνοντας τα χέρια στον ουρανό, προσευχήθηκε στον Δία και τον παρακάλεσε, αν επρόκειτο να χάσει το βασίλειό του, ο Αλέξανδρος να είναι εκείνος που θα τον διαδεχθεί. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Προχθές μια γάτα μας άφησε χρόνους/ Η θεία το βράδυ την έθαψε/ σε μια γλάστρα, όπου μαραίνονται/ αφρόντιστα τα βασιλικά της./ Το απόγευμα στο πίσω μπαλκονάκι/ κοιτούσε τα περιστέρια./ Κανείς δεν θα μπορούσε να καταλάβει/ αν έκλαιγε ή γελούσε./ Πάντως στα μάτια της/ διέκρινες αλλόκοτη λάμψη./ Μια άλλη γάτα είχε μόλις/ γεννήσει τρία γατάκια./ Κι εγώ που περίμενα/ να λιγοστέψουν επιτέλους”.
Το ποιήμα “Θεία – γάτες” της Αναστασίας Αλεξάνδρου – Αντύπα.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (24.01.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-46/#ixzz2rK4pKhBa
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ...

ΣΑΝ ΤΟΥΣ μανίτες ξεφυτρώνουν αποσπέρας ως το πρωί οι διάφοροι υποψήφιοι για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Μαΐου στα ανά τον Νομό καφενεία. Για να τους κόψουν οι επιτήδειοι κατά το μεσημεράκι βεβαίως – βεβαίως…είτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ...

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Η ΜΑΝΑ μας κι ο κόσμος όλος, μα και η μάνα μας ο κόσμος όλος! Πολύς κόσμος χθες στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης, όπου η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής “Ωδή στη μάνα” του και συνεργάτη της εφημερίδας μας Γιάννη Θ. Πολυράκη. Διακριτική, αλλά και διακεκριμένη, η παρουσία του ποιητή στα δρώμενα του τόπου μας, ήταν όμως τέτοιο και το θέμα…

Η ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ, ωστόσο, συνεχίζεται, συνεχιζόταν ως χθες τουλάχιστον. Για άλλη μια χρονιά έχουμε σύμμαχο τον καιρό. Χειμώνας, ποιος χειμώνας, τους… τζιτζίκους, του φάνηκε πως άκουσε, λέει, προχθές ένας φίλος που μου τηλεφώνησε.

ΚΡΗΤΗ είναι να σου δίνεται η ευκαιρία να κυκλοφορείς έξω τον Γενάρη με το κοντομάνικο. Κάπως αλλιώς το είδα στο Διαδίκτυο, με το ίδιο νόημα, ωστόσο. Κρήτη, η περιοχή της αιώνιας άνοιξης, Κρήτη η γη της επαγγελίας.

ΣΑΝ ΤΟΥΣ μανίτες ξεφυτρώνουν αποσπέρας ως το πρωί οι διάφοροι υποψήφιοι για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Μαΐου στα ανά τον Νομό καφενεία. Για να τους κόψουν οι επιτήδειοι κατά το μεσημεράκι βεβαίως – βεβαίως…

ΓΕΙΑ ΣΟΥ δήμαρχε! Από τους δέκα που συναντάς στον δρόμο, τουλάχιστον οι τέσσερις θα γυρίσουν το κεφάλι τους, έτσι και το πεις! Ούτε ένας όμως έτσι και πεις, γεια σου βουλευτή! Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις…

ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή, έχει πει ο πολύς Βίκτωρ Ουγκώ. Από τότε έχει τρέξει πολύ νερό στον Σηκουάνα και η ρήση του δεν είναι πια θέσφατο. Ειδικά στην Ελλάδα που έχουμε γεμίσει με φυλακές.

ΠΕΡΙ τα 2 δισ. ευρώ εξοικονόμησε ο κρατικός προϋπολογισμός από τις μειώσεις των συντάξεων, ενώ οι μίζες και τα θαλασσοδάνεια που έχουν δημοσιοποιηθεί μόνο για το Τ.Τ. και τα εξοπλιστικά προγράμματα είναι πάνω από 1 δισ. ευρώ. “Αν η έρευνα προχωρήσει και σε άλλες Τράπεζες, στον χώρο του Ε.Σ.Υ., των δημοσίων έργων και των Μ.Μ.Ε., είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει υπερκάλυψη των 2 δισ. ευρώ”, γράφει εν είδει σχολίου ο “βοριάς” στη στήλη του “9 μποφόρ” στην εφ. “Χριστιανική” (Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014). Προσυπογράφω!

“ΘΑ ΚΛΕΨΩ τ’ άστρα τ’ ουρανού να σου τα κάμω δώρο/ να σου τα κάμω μενταγιόν χωρίς να δώσω φόρο”. Ωραίος ο Ηλίας ο Σταματάκης, δική του η μαντινάδα! Και σαν παντοτινά ερωτευμένος και σαν περιστασιακός τζαμπατζής! Γεια σου, Ηλία!

ΣΤΗ ΜΑΧΗ της Μαντινείας ο γιος του Ξενοφώντα Γρύλλος, ενταγμένος στο ιππικό των Αθηναίων (οι Αθηναίοι είχαν αποφασίσει να βοηθήσουν στρατιωτικά τους Σπαρτιάτες εναντίον των Θηβαίων), πολέμησε γενναία και σκοτώθηκε. Ο Ξενοφών, που είχε εγκατασταθεί μόνιμα στην Κόρινθο συνέπεσε να κάνει θυσία φορώντας στο κεφάλι του στεφάνι. Οταν του ανήγγειλαν τον θάνατο του γιου του, έβγαλε το στεφάνι, αλλά έπειτα το ξαναφόρεσε μόλις πληροφορήθηκε ότι ο Γρύλλος έπεσε μαχόμενος ηρωικά. Μερικοί λένε ότι ούτε δάκρυσε, αλλά είπε: “Ηξερα ότι τον γέννησα θνητό”. Ο Αριστοτέλης λέει ότι πολλοί έγραψαν εγκώμια και επιτύμβια επιγράμματα για τον Γρύλλο, αποδίδοντας και στον πατέρα το μέρος της τιμής που του ανήκε. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, Εκδ. “Σαββάλας”).

“Στο σταυροδρόμι τση ζωής και στη γνωστή τη στράτα/ μου γνώρισες την αρετή και πρόσταξες ‘περπάτα’!/ Μικρό κι αμάλαγο παιδί άκουσα τη βουλή σου/ άκουσα και την αρετή, μα είχε… τη φωνή σου…!/ Γλυκόλαλη σαν λόγου σου με πήρε απ’ το χέρι/ κάθε κακή συνήθεια, την έκοψε… μαχαίρι…/ Ηταν η στράτα δύσκολη, μ’ αγκάθια κι ανηφόριες/ όμως,/ δεν πισογύρισα, ήξερα πως εθώριες./ [...] Κι όμως, ακόμη απορώ βαθιά μες στην ψυχή μου/ για τα σοφά τα λόγια σου,/ μαν’ αναλφάβητή μου…/ Και σαν το καντηλάκι σου ανάβω και χαλάλι,/ αισθάνομαι το χνώτο σου στη φλόγα του και πάλι”…
Από το ποίημα “Η πορεία” του Γιάννη Θ. Πολυράκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (23'01.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-45/#ixzz2rDplrfGx
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Ζούμε σε μια εποχή που όλα “τα τρώμε αμάσητα”. Ο,τι μας προσφερθεί, δίχως καμία σκέψη, δίχως την απαραίτητη έρευνα, απλά τα υιοθετούμε έτσι ακριβώς όπως μας τα σερβίρει ο καθένας που κάτι άκουσε, κάτι του ’παν, κάτι είχε μυριστεί… και σπεύδει να το μοιραστεί μαζί μας την αμέσως επόμενη στιγμή!
Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

«Αλλη μια μέρα ξημέρωσε στη χώρα της μπουρδολογίας»!


Κάπως έτσι θα μπορούσε να να αρχίσει ένα διδακτικό παραμύθι για μια ασθένεια που μεταδίδεται πολύ γρήγορα και κολλά πολλούς από αυτούς που βρίσκει στο διάβα της!
Υπάρχουν φυσικά σε αυτήν τη χώρα και άνθρωποι που διαφεύγουν της ασθένειας, ενώ αρκετοί από αυτούς έχουν συνειδητοποιήσει τη σοφία που ενυπάρχει στο ρητό «η σιωπή είναι χρυσός». Είναι αυτοί που έχουν καταλάβει τις εξίσου σοφές εκφράσεις του λαού μας «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα» και «η βλακεία είναι ανίκητη» και γι’ αυτό παραμένουν σιωπηλοί μπροστά στις προκλήσεις των… ασθενών που δεν θέλουν πραγματικά να ιαθούν.
Για έναν από αυτούς τους σιωπηλούς ανθρώπους ο λόγος σήμερα μιας και οι μέρες, οι ώρες, οι στιγμές το καλούν(!).
Τον συνάντησα προχθές και εν είδει εξομολόγησης μου είπε όλα όσα παρακάτω θα διαβάσετε…
«Τους βαρέθηκα, μα νιώθω και κάποιο οίκτο για όσους μπουρδολογούν με το καθετί και για όλα όσα συμβαίνουν τριγύρω! Κατανοώ εν μέρει την αδυναμία τους και κάπου – κάπου τη δικαιολογώ έστω κι υπάρχουν φορές που όλη αυτή η κατάσταση με κουράζει!
Κάθε που κουράζομαι προσπαθώ να ξεφύγω, να δραπετεύσω μέσα σ’ ένα ξεχωριστό μέρος, μες σ’ έναν “παράδεισο” δικό μου όπου φαντασιώνομαι ό,τι έχει ανάγκη το μυαλό και η ψυχή μου!
Μπορώ να πετάξω ή να καθίσω κάτω από τα δέντρα, να αφουγκραστώ, να ακούσω ό,τι πιο όμορφο υπάρχει· πουλιά – αηδόνια που λαλούν που με κάνουν και ξεχνώ, που με κάνουν να προσπεράσω όλα όσα οι γνωστοί – άγνωστοι μπουρδολόγοι λένε και που δεν είναι τίποτα περισσότερο απ’ αυτά με τα οποία έχει πλυθεί ο εγκέφαλός τους!
Ή ακόμη μπορεί να είναι και όσα πλάθει η δική τους φαντασία, νέα σενάρια τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως λογική βάση και με τα οποία παραμυθιάζουν τον υπόλοιπο κόσμο οι… καημένοι!
Ποιος ευθύνεται για αυτήν την αρρωστημένη κατάστασή τους; Ισως να φταίει ότι πλέον ζούμε σε μια εποχή που όλα “τα τρώμε αμάσητα”. Ο,τι μας προσφερθεί, δίχως καμία σκέψη, δίχως την απαραίτητη έρευνα, απλά τα υιοθετούμε έτσι ακριβώς όπως μας τα σερβίρει ο καθένας που κάτι άκουσε, κάτι του ’παν, κάτι είχε μυριστεί… και σπεύδει να το μοιραστεί μαζί μας την αμέσως επόμενη στιγμή!
Κάπως έτσι ξεκινά και εξελίσσεται η νέα κάστα αυτή των μπουρδολόγων! Κάθε που θα συμβεί το οτιδήποτε, ξεχύνονται στους δρόμους ή σε όποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης για να εκφραστούν!
…Κι εγώ; Περιμένω στον παράδεισό μου έως ότου κοπάσει ο θόρυβος -διότι είναι αλήθεια ότι τούτος ο θόρυβος έρχεται και με βρίσκει όπου κι αν είμαι- και μετά ξανά επέρχεται η ηρεμία έως ότου ξεσπάσει κάτι καινούργιο!
…Οχι δεν αποποιούμαι καμίας ευθύνης! Οπου κι όποτε διακρίνω ότι μπορεί να υπάρξει διάλογος, μιλώ! Καλή ώρα σα και τώρα».
Συζητήσαμε αρκετά με τον “σιωπηλό” συνομιλητή μου! Συμφωνήσαμε, διαφωνήσαμε κι ύστερα… ο καθείς πήρε τον δρόμο του!
Χανιώτικα νέα (22.01.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/enas-siopilos-sti-chora-tis-bourdologias/#ixzz2r7mHR0Vt
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

. ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

“Ν’ ΑΓΑΠΑΣ την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν τη σώσω εγώ θα φταίω”. Περί ευθύνης ο λόγος και από τον Νίκο Καζαντζάκη.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΝΑ ΣΑΣ πω γιατί έχασε την αξιοπιστία ο λόγος μας./ Από τότε που διαγράψαμε απ’ τα λεξικά/ τη λέξη Ευθύνη,/ πολύ λίγες λέξεις απόμειναν./ Γιατί όλες σχεδόν/ ήταν παράγωγες ή σύνθετες αυτής της λέξης”. Από το “ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ευθύνη. Για να υπάρξει “ελπίς”, ζητείται ευθύνη. Από τους κυβερνώντες και τους επίδοξους κυβερνώντες. Από τους κάθε λογής ηγέτες και τους επίδοξους ηγέτες. Ευθύνη λόγων, μα και ευθύνη έργων. Πρωτίστως, όμως, απ’ τον λαό, απ’ τον καθένα πολίτη (πολίτη και όχι ιδιώτη) ζητείται ευθύνη. Κατά τον λαό και οι κυβερνήτες του. Κατά μάνα, κατά κύρη…

“Ν’ ΑΓΑΠΑΣ την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν τη σώσω εγώ θα φταίω”. Περί ευθύνης ο λόγος και από τον Νίκο Καζαντζάκη. Μεγάλη κουβέντα, σε κάπως διαφορετικό, πάντως, μήκος κύματος…

“ΜΕ ΑΙΜΑ μας λευτέρωσαν παππούδες και γιαγιάδες/ μα κάποιοι δίχως πόλεμο μας γύρισαν ραγιάδες”. Καλή το δίχως άλλο η σημερινή μαντινάδα ως μαντινάδα του Εννιαχωριανού, που το ’χει ρίξει τελευταία σχεδόν αποκλειστικά στις ρίμες. Δεν ξέρω αν μας “γύρισαν”, Γιάννη, οι “κάποιοι”, πιστεύω, ωστόσο, ότι, αν μας “γύρισαν” ή αν θα μας “γυρίσουν”, εμείς θα έχουμε την ευθύνη.

ΤΟ ΔΙΣ εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Εντάξει, δεν είναι σοφός αυτός που θα υποπέσει δύο φορές στο ίδιο λάθος. Ας πούμε καμιά αντίρρηση. Στον καθένα χωριστά αναφέρεται, άλλωστε, το αρχαίο ρητό, δεν αναφέρεται γενικά στον λαό. Αυτός και δύο και τρεις και τριάντα τρεις φορές δικαιούται (;) να κάνει λάθος. Η ιστορία των λαών βλέπετε, ένα πράγμα μόνο διδάσκει, ότι δεν διδάσκει τίποτα.

ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ από τα λάθη του παρελθόντος για να μην τα επαναλαμβάνουμε… Να διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος για να μην τα επαναλαμβάνουμε… Να διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος για να μην τα επαναλαμβάνουμε… Τώρα μάλιστα!

ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ, κατά δήλωσή του, πάσχει από οξεία “αεκτζίτιδα” ως γνωστόν, ο γείτονάς μου ο Μήτσος. Να φτάσει, όμως, στο σημείο να σκέφτεται ότι πρέπει να βγάλει τη σημαία με τον Δικέφαλο στην ταράτσα επειδή η ομάδα μας νίκησε προχθές τον Ερμή Ζωνιανών στην έδρα της για το πρωτάθλημα Γ’ Εθνικής δεν το περίμενα… Τον Ερμή Ζωνιανών και όχι τη Ρεάλ Μαδρίτης, νικήσαμε, Μήτσο!

ΛΕΝΕ ότι κάποτε ο Στίλπων ρώτησε για το άγαλμα της Αθηνάς που είχε κάνει ο Φειδίας: “Είναι θεός η Αθηνά η κόρη του Δία;”. Και όταν του είπαν “Ναι”, παρατήρησε: “Μα αυτή δεν είναι του Δία, είναι του Φειδία”! Και αφού συμφώνησαν, συμπέρανε: “Αρα δεν είναι θεός”. Για την κουβέντα του αυτή τον πήγαν στο δικαστήριο του Αρείου Πάγου, όπου δεν αρνήθηκε τα όσα είπε, αλλά υποστήριξε ότι σωστά μίλησε, με το επιχείρημα ότι η Αθηνά δεν είναι θεός, αλλά θεά, αφού μόνο οι άρρενες είναι θεοί. Τότε και ο Θεόδωρος, ο αποκαλούμενος θεός, τον ρώτησε χλευαστικά: “Κι από πού το ξέρεις αυτό Στίλπων; Ή μήπως της σήκωσες το φουστάνι και είδες;”. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Είμαστε ανοιχτοί στις χειρότερες/ επιδράσεις – έχουμε δει να καταστρέφονται/ από κακόφημες διαδόσεις κτίσματα/ άνθρωποι, λαοί, ωθήσεις, ονόματα/ να σέρνονται στη λάσπη – να γίνονται/ σκόνη διάσημα έργα – οργανισμοί/ να χρεοκοπούν – αρμόδιοι να διώκονται/ καλλονές να καταρρέουν – παραδόσεις/ να σβήνουν μες στο θόρυβο των δρόμων/ καινούργια αυτοκίνητα να ρίχνονται στα σκουπίδια/ αισθήματα να γίνονται κουρέλια/ παροιμίες να χάνουν τη σημασία τους/ παράλληλοι βίοι να σκορπίζουν χαρτιά/ στα εμπορικά κεφάλια της Πέμπτης Λεωφόρου/ να κλέβουν στίχους από υπερρεαλιστικούς πίνακες/ να χάνουν την αξία τους – και ως μετριοπαθείς/ ν’ ανατρέπονται άρδην – χωρίς αποχρώντα/ λόγο να αποχωρούν αδέσποτοι σκύλοι/ να υποβαθμίζονται περιπτώσεις/ ν’ αναπτερώνονται μάταιες ελπίδες”.
Το ποίημα “Αρδην” του Νάνου Βαλαωρίτη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21,01.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-44/#ixzz2r24W9PKo
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook