ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Απόκτημα μέγα

Απόκτημα μέγα για τον τόπο μας, για τα Χανιά και την Κρήτη, όπως έγραψα τις προάλλες 'στα πεταχτά', μα και για την Ελλάδα ολόκληρη το Μουσείο Τυπογραφίας της εφημερίδας μας, των 'Χανιώτικων νέων', το Μουσείο Τυπογραφίας του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη,
ύστερα απ’ τα εγκαίνια και της νέας πτέρυγάς του. 'Καταπληκτικό!',
'Εντυπωσιακό', 'Θαυμάσιο', 'Φοβερό', 'Απίστευτο!', 'Μοναδικό!'...
Οι χαρακτηρισμοί που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να εκφράσει τη γνώμη του γι’ αυτό. Τους άκουσα να τους λένε πολλοί απ’ τους πάμπολλους συμπολίτες μας που παραβρέθηκαν στα εγκαίνια, που έγιναν την Κυριακή 22 Απριλίου, ξετρουλιάζοντας τους χώρους του. Η όλη εκδήλωση μου θυμίζει τη λέξη πανηγύρι με την έννοια της πάνδημης συμμετοχής, μου είπε ένας φίλος, ενώ περιδιαβάζαμε το νέο τμήμα με τα μηχανήματα που προστέθηκαν στην πλούσια συλλογή του Μουσείου και το τμήμα με την ιστορία της γραφής που επιμελήθηκε ο και δωρητής της Πατρινός τυπογράφος και γραφίστας Αντώνης Παπαντωνόπουλος. Πανηγύρι άνευ... πανηγυρικού (με την έννοια που του δίνουμε) ωστόσο, αφού ο Γιάννης Γαρεδάκης, απέφυγε, όπως συνηθίζει πάντα άλλωστε, στην ομιλία του, μετά τον αγιασμό, που τέλεσε ο μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος Ανδρονικάκης με τον παπα-Αντώνη Σαπουνάκη, ως εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού Παπαγιαννάκη, τον παφλασμό των λόγων και περιορίστηκε στην ουσία του πράγματος. Στην καθοριστική συμβολή δύο ανθρώπων που δεν είναι πια στη ζωή, του Μιχάλη Γρηγοράκη και της Κούλας Καμπάνη, για τη δημιουργία του, στην επίσης καθοριστική συνεργασία με τον συλλέκτη Αντώνη Παπαντωνόπουλο, ύστερα από πρότασή του, και στη λειτουργία του Μουσείου, που στήθηκε απ’ τις οικονομίες ζωής της γυναίκας του και του ίδιου, ως χώρου πλήρους επιμόρφωσης μικρών και μεγάλων. Μην παραλείποντας ν’ αναφερθεί στη συμπλήρωση 45 χρόνων ζωής των 'Χανιώτικων νέων', στη συμβολή των συνεργατών τους, 'μεγάλο κεφάλαιο' τους χαρακτήρισε και στον ρόλο του αξέχαστου Νίκου Κακαουνάκη, στην έκδοση της εφημερίδας. «Τα 'Χανιώτικα νέα' δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε ο Νίκος Κακαουνάκης», είπε χαρακτηριστικά, με σπασπένη απ’ τη συγκίνηση φωνή...


Στιγμές ζωής

«Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμα σ’ αυτόν τον τόπο άνθρωποι, που επιμένουν να προτιμούν τον ρόλο του δημιουργού σε αντίθεση με τους πολλούς που προτιμούν τον ρόλο του προπέτη», έγραψα επίσης 'στα πεταχτά', μια μέρα πριν τα εγκαίνια της νέας πτέρυγας του Μουσείου Τυπογραφίας, αναφερόμενος στην περίπτωση του Γιάννη Γαρεδάκη. Ανθρωποι «που επιμένουν να προΐστανται καλών έργων», όπως είπε μετά τον αγιασμό, συνοδεύοντας τα συγχαρητήριά του ο μητροπολίτης Αμφιλόχιος. Και τον Αντώνη Παπαντωνόπουλο, επίσης μανιώδη συλλέκτη, αφορά αυτό. Μια ζωή μάζευε το υλικό (και τι υλικό!) που πρόσφερε στο Μουσείο Τυπογραφίας ο ωραίος αυτός Ελληνας, που μοιάζει με άγιο αγιορείτη μοναχό. Είχα την τύχη να τον έχω γνωρίσει τον περασμένο Ιούλιο, όταν είχε έρθει στα Χανιά για να κάνει την πρόταση συνεργασίας στον Γιάννη Γαρεδάκη κι εντυπωσιάστηκα απ’ την ευρύτητα των γνώσεών του αλλά και απ’ το λέγειν του. Οχι δεν πήρε τον λόγο στα εγκαίνια, αν και με έμφαση κλήθηκε. «Είμαι πολύ συγκινημένος απόψε, δεν μπορούσα» μου δικαιολογήθηκε, όταν μετά την τελετή, ενώ 'παλαμίζαμε' τα χέρια μας, του είπα ότι θέλαμε να πει δυο λόγια για τη μοναδική στο είδος συλλογή του, της ιστορίας της γραφής. «Για μένα οι αποψινές στιγμές, είναι στιγμές ζωής, αφού τα που μάζευα, βρήκαν τη θέση τους», συμπλήρωσε. Επρεπε ν’ αλλάξω κουβέντα. Ηταν έτοιμος να κλάψει...



Σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία

Το ρήμα 'παλαμίζω', που δεν το είχα ποτέ μέχρι τώρα χρησιμοποιήσει σε κάποιο γραφτό μου, πολύ μου άρεσε όταν το άκουσα να το λέει ο και βασικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου (του άλλου σπουδαίου έργου ζωής του Γιάννη Γαρεδάκη) καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μιχάλης Μεϊμάρης, στον χαιρετισμό που έκανε στην περί ης ο λόγος στις σημερινές εύφημες μνείες εκδήλωση. «Οταν παλαμίζουμε τα χέρια μας, παλαμίζουμε και τις καρδιές μας», είπε για να εκφράσει πώς νιώθει, όταν βρίσκεται στα Χανιά και συναντά φίλους, με πρώτο βέβαια τον Γιάννη Γαρεδάκη. Ενα ανοιχτό πανεπιστήμιο, απ’ το οποίο πρέπει να περνούν όλοι ανεξαιρέτως οι φοιτητές των πανεπιστημιακών τμημάτων που έχουν να κάνουν με τα Μ.Μ.Ε., είναι γι’ αυτόν το Μουσείο Τυπογραφίας, μαζί με το Ινστιτούτο Τύπου, επεσήμανε. Διαρκές Πανεπιστήμιο, το είχε χαρακτηρίσει προηγουμένως στην ομιλία του με θέμα 'Ο γαλαξίας του Γουτεμβέργιου', ο εκλεκτός συνεργάτης της εφημερίδας μας, διακεκριμένος δημοσιογράφος και ποιητής Δημήτρης Κακαβελάκης, ο οποίος -ειρήσθω εν παρόδω- μαζί με τον πιο παλιό συνεργάτη των 'Χανιώτικων νέων' δάσκαλο - λαογράφο Σταμάτη Αποστολάκη, έκοψαν την κορδέλα των εγκαινίων. Ενα σχολείο ανοιχτό στην κοινωνία για τους μαθητές όλων των βαθμίδων, απ’ το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, το λέω εγώ. Και όχι μόνον! Η διά βίου μάθηση πρέπει να είναι υπόθεση όλων. Θα το αγκαλιάσουν και θα το εκμεταλλευτούν οι τοπικοί φορείς;
Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι του γνωστού φωτογράφου Φάνη Μανουσάκη. Τον ευχαριστώ από καρδιάς.
Β.Θ.Κ.

Χανιώτικα νέα (30.04.2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ 2ου ΝΗΠ. ΧΑΝΙΩΝ
Και το όνομα αυτής 'Ουράνιο τόξο'

Nα γίνουν δημοσιογράφοι σκέφτηκαν στην αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς τα παιδιά του 2ου Ολοήμερου Οικολογικού Νηπιαγωγείου Χανίων μαζί με τις δασκάλες τους, τη Θηρεσία Κατσιφαράκη, την Ευαγγελή Παπαχρήστου και την Τερψιχόρη Μπικάκη. Να βγάζουν τη δική τους εφημερίδα μέσα από την οποία να ανακοινώνουν τα νέα τους. Κάθε εποχή κι ένα τεύχος…
Το σκέφτηκαν και το έκαμαν.. 'Ουράνιο τόξο', την ονόμασαν. Γιατί, όταν λέει, είδαν τις μακέτες των σελίδων του πρώτου φύλλου… 'πολύχρωμες, πολυθεματικές, γεμάτες χαρούμενες στιγμές κι ελπιδοφόροα μηνύματα', στο ουράνιο τόξο πήγε ο νους των!
Μπορούμε να διδάξουμε το ο,τιδήποτε στα παιδιά -όσο μικρά κι αν είναι- αρκεί να βρούμε τον έντιμο τρόπο, έχει γράψει στο βιβλίο του 'Η διαδικασία της Παιδείας', ο Μπρούνερ. Η φίλη μου η Θηρεσία με τις συναδέλφισσές της υλοποιούν, μέσα και απ' το 'Ουράνιο τόξο', με τον καλύτερο τρόπο, τη ρήση αυτή. Τα δείγματα γραφής, απ' τα δύο φύλλα (του Φθινοπώρου και του Χειμώνα) της εν λόγω τετρασέλιδης παιδικής εφημερίδας που έχουν ήδη κυκλοφορηθεί -και τα οποία φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο- το επιβεβαιώνουν. Καλή συνέχεια!
Β.Θ.Κ.

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Ο μύθος της Περσεφόνης
Το φθινόπωρο, ο μύθος, ο κύκλος των εποχών…
Αναδιήγηση του μύθου με τα λόγια των παιδιών και σειροθέτηση των εικόνων ώστε να σχηματιστεί η ιστορία
1. Η Δήμητρα, η θεά που προστάτευε τη γεωργία και την φύση είχε πάντα πάνω στο κεφάλι της ένα στεφάνι από λουλούδια. Είχε όμως και μία κόρη που την λέγανε Περσεφόνη και την αγαπούσε πάρα πολύ.
2. Μια μέρα η Περσεφόνη έπαιζε σε μια πανέμορφη καταπράσινη περιοχή μαζί με τις φίλες της τις Νύμφες όταν είδε ένα πανέμορφο νάρκισσο και θέλησε να τον κόψει.
3. Τότε εμφανίστηκε ο Πλούτωνας, που την ερωτεύτηκε για την ομορφιά της και την έκλεψε για να την παντρευτεί.
4. Τότε την πήγε στον Κάτω Κόσμο όπου ήταν το βασίλειό του. Την κρατούσε κλεισμένη εκεί και τη φυλούσε ο Κέρβερος για να μην φύγει, ένα σκυλί με 3 κεφάλια.
5. Η Δήμητρα που είχε μεγάλη αδυναμία στην Περσεφόνη, γύρισε όλη τη Γη και προσπάθησε με κάθε τρόπο να βρει την πολυαγαπημένη της κόρη. Μεταμορφωμένη σε γριά για να μην την αναγνωρίσουν πήγαινε σε πόλεις και χωριά και ρώταγε όποιον έβρισκε στο δρόμο της μήπως ήξερε πού ήταν η μονάκριβή της Περσεφόνη.
Λέγεται ότι όσο πέρναγε ο καιρός υπέφερε τόσο πολύ για την απώλεια της κόρης, που δεν επέτρεπε στη γη να ανθίσει, να βγάλει λουλούδια και καρπούς για να τραφούν οι άνθρωποι.
6. Τη λύση την έδωσε ο Δίας, που τελικά μεσολάβησε και κατόρθωσε να συμβιβάσει τον Πλούτωνα και τη Δήμητρα.
7. Τους έξι μήνες του έτους η Περσεφόνη ζούσε με τη μητέρα της. Η γη τότε ήταν ανθισμένη και δεχόταν με ευχαρίστηση τους καρπούς των ανθρώπων.
8. Τον υπόλοιπο μισό χρόνο, η κόρη κατέβαινε στα έγκατα της γης και περνούσε τον καιρό της με τον άντρα της. Η Δήμητρα τότε δεν επέτρεπε σε κανέναν ανθό να ξεπροβάλλει, δείχνοντας έτσι τον καημό της για την απώλεια της κόρης της.

Εντυπώσεις από την επίσκεψη στην
έκθεση της Τροχαίας για τα ατυχήματα:
Γιάννης: Μιλήσαμε με τον κ. Μανώλη για την ασφάλεια στο δρόμο. Μάθαμε να περνάμε τον δρόμο από τις διαβάσεις και να φοράμε ζώνη στο αυτοκίνητο.

Λουσιάνα: Μάθαμε πώς να περνάμε τον δρόμο απέναντι. Πρώτα σταματάμε και ακούμε προσεκτικά αν έρχεται αυτοκίνητο. Μετά, κοιτάζουμε αριστερά - δεξιά και πάλι αριστερά. Αν δεν έρχεται αυτοκίνητο, περνάμε το δρόμο ήρεμα.

Μαρία: Μάθαμε ότι όταν κάνουμε ποδήλατο πρέπει να φοράμε οπωσδήποτε κράνος γιατί αν πέσουμε θα χτυπήσουμε το κεφάλι μας.

Δημήτρης Β.: Οταν παίζουμε με την μπάλα και αυτή βγαίνει στο δρόμο, δεν πρέπει να πεταγόμαστε για να την πιάσουμε γιατί μπορεί να μας χτυπήσει αυτοκίνητο.

Ανακύκλωση
Μετά από την επίσκεψή μας στις εγκαταστάσεις διαλογής απορριμμάτων της ΔΕΔΙΣΑ στην περιοχή του Ακρωτηρίου, ο υπεύθυνος κος Βαρδάκης μας επισκέφτηκε στο σχολείο και μας ενημέρωσε για τα οφέλη της ανακύκλωσης. Οι κάδοι ανακύκλωσης που μας πρόσφερε η ΔΕΔΙΣΑ, από εκείνη την μέρα γεμίζουν ασφυκτικά και τα παιδιά του Νηπιαγωγείου χαίρονται να φέρνουν τα ανακυκλώσιμα απορρίμματα από το σπίτι τους και να συνεισφέρουν στην προστασία του περιβάλλοντος.

Κομποστοποίηση
Είναι μια φυσική διαδικασία η οποία μετατρέπει τα οργανικά υλικά σε μια πλούσια σκούρα ουσία. Αυτή η ουσία λέγεται κόμποστ ή χούμους ή εδαφοβελτιωτικό. Η κομποστοποίηση είναι ένας πολύ άμεσος και σημαντικός τρόπος ανακύκλωσης. Εχει υπολογιστεί ότι το 35% των οικιακών απορριμμάτων μπορούν να κομποστοποιηθούν. Τον κομποστοποιητή που τοποθετήσαμε στην αυλή μας πρόσφερε δωρεάν η εταιρία Ionian eco από την Κεφαλονιά και μέσα σε δύο μήνες έχει σχεδόν γεμίσει από τα οργανικά απορρίμματα που φέρνουν όλα τα παιδιά από το σπίτι τους! Τώρα πια, δεν έχουμε παρά να φροντίζουμε το μείγμα μας να έχει τη σωστή οξυγόνωση και υγρασία ώστε σε 3 - 4 μήνες να έχουμε το ποιοτικότερο λίπασμα για τα φυτά του κήπου μας.

Λαϊκή παράδοση
Επίσκεψη στο κρητικό σπίτι
Επισκεφτήκαμε το κρητικό σπίτι που βρίσκεται στην οδό Χάληδων, κοντά στο ενετικό λιμάνι.
Η αναπαράσταση των αγροτικών και οικιακών ασχολιών γίνεται με ανθρώπινα ομοιώματα.
Τα εργαλεία και προϊόντα που κοσμούσαν τα αγροτόσπιτα του 18ου -19ου αι. μας χαρίζουν τη ζωντανή εικόνα μιας 'διαφορετικής' καθημερινότητας.
Η πρωτοβουλία της Ασπασίας Μπικάκη και της Ειρήνης Κουμανδράκη 'ανασταίνει' έναν ξεχασμένο τρόπο ζωής, δίνοντας πνοή σε μια παραδοσιακή κρητική οικία. Ακολουθήσαμε τα βήματά τους και ανακαλύψαμε το εργαστήριο του Μουσείου, όπου γίνονται αντιγραφές παλιών κεντημάτων αλλά και δημιουργούνται κεντητικοί πίνακες, με σκηνές από τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας. Ολο το κρητικό σπίτι αποτελεί εκθεσιακό χώρο όπου γνωρίσαμε τα παραδοσιακά κεντήματα και εργόχειρα, ενώ μάθαμε και για τη χρήση όλων των παραδοσιακών σκευών στην καθημερινότητα του νοικοκυριού. Ακόμα, πήραμε πολλές πληροφορίες για τις αγροτικές εργασίες κάθε εποχής, όπως ο τρύγος, το όργωμα και ο θερισμός. Εκεί είδαμε να αναβιώνονται ξεχασμένα επαγγέλματα, όπως αυτό του 'τερζή' ο οποίος έραβε και κεντούσε τις κρητικές φορεσιές. Μάθαμε επίσης για τον 'στιβανά' αυτόν που με ιδιαίτερη τέχνη κατασκεύαζε τα ανδρικά άσπρα στιβάνια, απαραίτητο αξεσουάρ της ανδρικής φορεσιάς.
Μετά την επίσκεψή μας ασχοληθήκαμε με την κρητική φορεσιά, ανδρική και γυναικεία και μέσα από το παιχνίδι, αναβιώσαμε όσα μάθαμε στο Λαογραφικό Μουσείο. Μελετήσαμε το έθιμο της κυρα - Σαρακοστής, με το κλειστό στόμα γιατί νηστεύει, τα σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται και τα επτά πόδια όσες και οι επτά εβδομάδες μέχρι το Πάσχα. Είναι ένα ημερολόγιο που μας υπενθυμίζει τα έθιμα της Σαρακοστής και τον ερχομό της μεγαλύτερης γιορτής της Χριστιανοσύνης το Πάσχα.

Χανιώτικα νέα (28.04.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!

'ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ σου φέρε, Τέχνη της Ποιήσεως/ που κάμνουνε
-για λίγο- να μη νοιώθεται η πληγή'. Από το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη 'Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου'.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ανθολόγιο με στίχους του Κ. Π. Καβάφη, του μεγαλύτερου, κατά κοινή ομολογία, νεοέλληνα ποιητή στα σημερινά 'πεταχτά'. Με αφορμή την επέτειο των 149 χρόνων απ? την γέννησή του και των 79 χρόνων απ? τον θάνατό του, αύριο. Τι σύμπτωση κι αυτή! 29 Απριλίου (1863) έδειχνε το ημερολόγιο, όταν γεννήθηκε και πάλι 29 Απριλίου (1933) όταν πέθανε.
'Σ Α ΒΓΕΙΣ στον πηγεμό για την Ιθάκη,/ να εύχεσαι να ?ναι μακρύς ο δρόμος,/ γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις./ Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,/ τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,/ τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,/ αν μένει η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή/ συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει'. (Ιθάκη).
'ΤΙΜΗ Σ? ΕΚΕΙΝΟΥΣ όπου στην ζωήν των/ ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες./ Ποτέ απ? το χρέος μη κινούντες·/ δίκαιοι κι ίσιοι σ? όλες των τες πράξεις,/ αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία·/ γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν/ είναι πτωχοί, πάλ? εις μικρόν γενναίοι,/ πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε,/ πάντοτε την αλήθειαν ομιλούντες,/ πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους'. (Θερμοπύλες).
'ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να κάμεις/ την ζωήν σου όπως την θέλεις,/ τούτο προσπάθησε τουλάχιστον/ όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις/ μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,/ μες στις πολλές κινήσεις κι ομιλίες./ Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την,/ γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την,/ στων σχέσεων και των συναναστροφών/ την καθημερινή ανοησία,/ ώσπου να γίνει σα μια ξένη φορτική'. (Οσο μπορείς).
'ΕΚ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ οι σοφοί τα προερχόμενα/ αντιλαμβάνοντας. Η ακοή/ αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών/ ταράττεται. Η μυστική βοή/ τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων./ Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν/ έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί'. (Σοφοί δε προσιόντων).
'ΓΙΑΤΙ ΑΔΕΙΑΖΟΥΝ γρήγορα οι δρόμοι κι οι πλατέες,/ κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;/ Γιατί ενύχτωσε κι οι βάρβαροι δεν ήλθαν./ Και μερικοί έφθασαν απ? τα σύνορα,/ και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν./ Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους./ Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις'. (Περιμένοντας τους βαρβάρους).
'ΤΙ ΣΥΜΦΟΡΑ, ενώ είσαι καμωμένος/ για τα ωραία και μεγάλα έργα/ η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα/ ενθάρρυνση κι επιτυχία να σε αρνείται·/ να σ? εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες/ και μικροπρέπειες κι αδιαφορίες./ Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις (η μέρα που αφέθηκες κι ενδίδεις),/ και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,/ και πηαίνεις στον μονάρχη Αρταξέρξη/ που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,/ και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια' (Η σατραπεία).

'ΣΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ από καιρό, σα θαρραλέος/ σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη,/ πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,/ κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ? όχι/ με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,/ ως τελευταία απόλαυση τους ήχους,/ τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,/ κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις'. (Απολείπειν ο θεός Αντώνιον).
ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ, εκ μέρους μου, για τους στίχους του Αλεξανδρινού Ποιητή. Η ποίηση, η αληθινή ποίηση, μιλά από μόνη της, δεν έχει ανάγκη μεσάζοντα..

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανι'ωτικα νέα (28.04.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!

«Δ ΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να αποφύγετε δυσκολίες, ξοδεύοντας περισσότερα απ’ όσα κερδίζετε. Δεν μπορείτε να διαμορφώσετε χαρακτήρα και θάρρος, παραμερίζοντας την πρωτοβουλία των ανθρώπων. Δεν μπορείτε να βοηθήσετε τους ανθρώπους μόνιμα, κάνοντας γι’ αυτούς ό,τι θα μπορούσαν να κάνουν εκείνοι για τον εαυτό τους» Αβραάμ Λίνκολν (1809 - 1865).

EXEI ΠΕΙ πολλά ωραία ο γνωστός πολέμιος της δουλείας 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, στα οποία μπορεί να μείνει κανείς. Ενα απ’ αυτά στο πρώτο σημερινό 'πεταχτό', που τυχαία βρέθηκε στις σημειώσεις μου, ενώ ετοιμαζόμουν ν’ αρχίσω να γράφω τη στήλη. Μη μου πείτε ότι δεν μας αφορά...
ΛΙΟΚΑΛΗ μέρα, πραγματικά ανοιξιάτικη. Ωστόσο τα χελιδόνια δεν πρέπει να έφτασαν ακόμα απ’ τον νότο. Πού θα πάει, αύριο μεθαύριο θα τα δω να σπαθίζουν τον αέρα και ν’ αναζητούν τις παλιές τους φωλιές.
ΣΠΟΥΔΑΙΟ νέο ο ερχομός των χελιδονιών για τη μάνα μου, που τα περίμενε πώς και πώς. «Ηρθαν κι οφέτος τα χελιδόνια στο χωριό μας, παιδί μου», μου έλεγε στο τηλέφωνο, που με έπαιρνε με το που τα έβλεπε.
Ο ΕΡΧΟΜΟΣ των χελιδονιών, η αρχή της άνοιξης! Το φευγιό των χελιδονιών, η αρχή του χειμώνα. Στα δυο ο χρόνος. Για να κανονίζουμε και τις δουλειές μας.
TΟΥΣ ΜΑΥΡΙΖΩ όλους ρίχνοντας λευκό; Τους α-ψηφώ όλους βγάζοντας το ψηφοδέλτιο άκυρο; Τους γράφω κανονικά όλους απέχοντας από τις εκλογές; Ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο, ούτε το τρίτο. Σιγά που θα εκχωρήσω το δικαίωμα του εκλέγειν στους άλλους. Τι θα ψηφίσω, πάντως, ο Θεός και η ψυχή μου... Από τον μονόλογο ενός αναποφάσιστου ψηφοφόρου.
ΤΟ ΠΑΙΔΙ, που είχε πιεί για δυόμισι χρόνια το αμίλητο νερό, επιτέλους μίλησε. Για τις δικές του ευθύνες, βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται. Σιγά που θα έκανε αυτοκριτική...
ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ επί συζητήσεων για τις εκλογές στα τηλεοπτικά κανάλια. Κοκορομαχίες επί κοκορομαχίων. Πολλή κουβέντα για το τίποτα. Ζητούνται απαντήσεις. Πειστικές απαντήσεις για το πώς θ’ αλλάξει η φορά των πραγμάτων.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από κάθε άλλη χρονιά εφέτος οι υποψήφιοι από την Κρήτη για μια θέση στις ανώτατες και στις ανώτερες σχολές. Να πάρουν τα παιδιά μας πτυχίο! Παραμένει το όνειρο για την ελληνική οικογένεια. Μέχρι πότε; Πάντως οι κορνιζάδες εξακολουθούν να κάνουν χρυσές δουλειές...
ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ τα δύο μάτια σου, χρυσάφι η καρδιά σου/ γαρίφαλα τα χείλια σου κι άνοιξη η ματιά σου. Αλλη μια ερωτική, καλά καλή, μαντινάδα από τον Ηλία τον Σταματάκη. Παλιά του τέχνη κόσκινο!
Ο  ΔΙΟΓΕΝΗΣ συνήθιζε να λέει ότι έπεσαν πάνω του όλες οι κατάρες των τραγωδιών· έτσι επί παραδείγματι ήταν: 'χωρίς πόλη, χωρίς σπίτι, στερημένος πατρίδας, φτωχός, πλανόβιος, μόνον με τα προς το ζην'. Αλλά έλεγε ότι αντέτασσε στην τύχη το θάρρος του, στο νόμο τη φύση του και στο πάθος τη λογική του'. (Πηγή: Διογένη Λαέρτιου: Διογένης ο Κυνικός', εκδ. 'γνώση').

'Απ’ το πηγάδι της αβύσσου/ ανέβηκε πολύς καπνός/ που έπνιξε τον ήλιο/ και το βαρύ το σύννεφο/ ακρίδες έβρεξε στη γη/ που σκόρπισαν τον όλεθρο/ στο άγριο πέρασμά τους./ Περνούσανε σε φάλαγγες/ με σιδερένιους θώρακες/ κι ατσάλινες φτερούγες/ κι ήταν μαζί τους αρχηγοί/ άγγελοι της αβύσσου./ Μπροστά στους άταφους νεκρούς/ σμίξανε με τις ύαινες,/ με τους αδίστακτους σκορπιούς/ κι εστήσαν φαγοπότι.'
Από την ποιητική συλλογή του Αλέξη Ζερβάνου
 'Ενας πίθηκος συλλογιέται'

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (27.04.2012)

ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ

http://mobile.haniotika-nea.gr/product_info.php?products_id=95472

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Εθνικές εκλογές 2012
Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

'Xαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία/ εγώ κρατάω την ουσία και ονειρεύομαι...'.
Αρχίζω σιγά-σιγά να μην πιστεύω και τον Βασίλη!
Αλλαξαν κι οι εποχές, οι συνθήκες, ο λαός; Και πρέπει κάποια στιγμή να βρούμε και να ψηφίσουμε αυτούς που θα μας αντιπροσωπεύουν, θα μας εκπροσωπούν!
Οχι να μας εξουσιάζουν, να μας κυβερνούν όπως τους συνηθίσαμε και μας συνήθισαν τόσα χρόνια!
...Οι εξουσιαστές υποτιμούν τους εξουσιαζόμενους, αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Το ερώτημα που τίθεται είναι: «είμαστε έτοιμοι να το σταματήσουμε αυτό, να περάσουμε σε ένα άλλο - επόμενο στάδιο»;
Οποια και αν είναι η απάντηση, δεν σημαίνει ότι από την 7η Μαΐου θα ξυπνήσουμε σ? αυτό το διαφορετικό κράτος, σ? αυτήν άλλη χώρα που οι περισσότεροι από εμάς επιθυμούμε!
Εκλογές λοιπόν!
Σε λιγότερο από δύο βδομάδες ψηφίζουμε για το... μέλλον τούτης της χώρας...
Ολα μοιάζουν να είναι ανακατωμένα, συγχυσμένες οι απόψεις από υποψηφίους και ψηφοφόρους.
Μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί, όλοι θέλουν το καλό της χώρας, όλοι πατριώτες, όλοι σωτήρες, όλοι παρόντες σ? αυτή την μάχη!
Τι να ?γιναν άραγε οι καταγεγραμμένες 'απουσίες' στα προηγούμενα στα δύσκολα; Με μιας δικαιολογήθηκαν από τους ίδιους αλλά και από τους ψηφοφόρους τους.
Και το έργο με τους μαθητευόμενους μάγους που ζητούν και πάλι άφεση αμαρτιών συνεχίζεται!
Και ο κόσμος και πάλι σύρεται και συμπαρασύρεται με κοντή μνήμη να επιλέξει ξανά τον... λιγότερο κακό! Εκεί μας... φτάσαμε!
Ποιος όμως έχει τον χρόνο να παρακολουθήσει τα προγράμματά τους; Ποιος έχει το κουράγιο, μα κυρίως την... καλή πίστη να πιστέψει στο... όνειρο;
Η πραγματικότητα άλλα δηλοί!
Ο λαός τη ζει πλέον στο πετσί του! Ψάχνει να βρει δουλειά να θρέψει την οικογένειά του, να πληρώσει τους λογαριασμούς του, πού όρεξη για ο,τιδήποτε άλλο... προεκλογικό!
Αυτός ο λαός καλείται να ρίξει την ψήφο του σε μια κάλπη αλλιώτικη από κάθε άλλη φορά!

Χανιώτικα νέα (25.04.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!

'KΑΝΕΝΑΣ ΣΤΙΧΟΣ σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες/ Κανένας στίχος δεν ανατρέπει καθεστώτα./ Εστω/ Ανάπηρος δείξε τα χέρια σου'. Κατοχή είχαν κάνει στο μυαλό μου οι στίχοι αυτοί του Μανόλη Αναγνωστάκη κατά τη διάρκεια της ποιητικής βραδιάς που οργάνωσε στο 'Kαφέ ΤΕΧΝΗ'(Ακτή Παπανικολή, στη Νέα Χώρα) το περασμένο Σάββατο, 21 Απριλίου, μια ομάδα Νεοχωριτών, η Νεοχωρίτικη Πνευματική Ανησυχία.

'ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ', ωστόσο, για να χρησιμοποιήσω μια φράση του Τίτου Πατρίκιου, 'να καταγγέλουν τα καθεστώτα και τους ηγέτες τους'. Μπορούν και πρέπει...
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ υπάρχουν και οι Εύφημες Μνείες! Με αφορμή βασικά τα εγκαίνια της νέας πτέρυγας του Μουσείου Τυπογραφίας των 'Χανιώτικων νέων', το γράφω. Τι να πρωτοχωρέσει, όμως και σ? αυτές, απ? όλα όσα τα 'ακρωτήρια της ύπαρξης', σύναξαν το βράδυ της Κυριακής!
'ΣΑΣ ΚΑΛΕΣΑΜΕ όχι για να βγάλουμε λόγους αλλά για να δείτε', είπε μεταξύ των άλλων, στη σύντομη ομιλία του κατά τα εγκαίνια ο και εμπνευστής και ιδρυτής του Μουσείου, εκδότης της εφημερίδας μας, Γιάννης Γαρεδάκης. Πολύ συγκινημένος. Για να μείνω, μόνο σ? αυτό σήμερα 'στα πεταχτά'. Οσοι ήμασταν εκεί (κι ήμασταν τόσοι πολλοί!) είδαμε και ξεσταθήκαμε. Απόκτημα μέγα για τον τόπο μας, για τα Χανιά, για την Κρήτη.
ΜΟΝΑΧΑ ΑΠΟ... σύμπτωση θα δούμε άσπρη μέρα/ με λάθος μια κατάθεση από τη... Ζήμενς πέρα. Ωραίος, όπως πάντα άλλωστε, ο Ηλίας ο Σταματάκης, που δεν φαίνεται να βλέπει φως στην άκρη του τούνελ. Εσο αισιόδοξος, Ηλία! Τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα!
ΑΠΟ ΤΙΣ πλατείες του ενός εκατομμυρίου ατόμων, στα κλειστά γυμναστήρια των 1000 ατόμων. Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί! Να δείτε που στις επόμενες εκλογές θα χρησιμοποιούνται σαν τόποι συγκεντρώσεων οι τηλεφωνικοί θάλαμοι!
'TΟ ΣΚΗΝΙΚΟ της επόμενης μέρας δεν έχει ακόμα στηθεί στην Ελλάδα, οπότε όλοι όσοι βιάζονται να πάρουν μέρος σε ένα ακόμα εκλογικό πανηγύρι που προετοιμάζεται από τη σκιώδη εξουσία στο παραπέτασμα, είναι πιθανότατα σε λάθος δρόμο' (www.sofokleous.gr)
ΑΝ ΦΥΤΕΥΕΙΣ περισσότερες τριανταφυλλιές, θα έχεις περισσότερα τριαντάφυλλα. Αυτό το είπε ο Ελιοτ. Ο φίλος μου ο γέρω δάσκαλος μου είπε προχθές ένα άλλο. Αν δεν ξεβοτανίζεις καθ? αργά τον κήπο σου, τα ζιζάνια θα πνίξουν ό,τι φύτεψες.
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ Μερκοζί στο δίδυμο Μερκολάντ; Για να δούμε τί θα δούμε... Κι αν έχουν θωρεμένα τα μάτια μας, κι αν έχουν ακουστά τ? αυτιά μας!
ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ Τριφυλία της Ηλείας υπήρχε ναός της Ηρας. Κάθε τέσσερα χρόνια δεκαέξι γυναίκες ύφαιναν έναν πέπλο για τη θεά και οργάνωναν αγώνες δρόμου ανάμεσα σε παρθένες. Ο αγώνας τους γινόταν στο Ολυμπιακό Στάδιο, όπου έτρεχαν ένα έκτο του σταδίου, χωρισμένες σύμφωνα με την ηλικία τους. Αφηναν τα μαλλιά τους λυτά, φορούσαν κοντό χιτώνα και άφηναν έξω το δεξιό ώμο ως το στήθος. Οι νικήτριες, εκτός από το στεφάνι ελιάς, έπαιρναν και... ένα κομμάτι κρέας από την αγελάδα που θυσιαζόταν στη θεά' Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας' εκδ. 'Σαββάλας'.

«Και όχι αυταπάτες προπαντός/ το πολύ πολύ να τους εκλάβεις σα δύο θαμπούς/ προβολείς μες στην ομίχλη./ Σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν/ με τη μοναδική λέξη: ζω./ 'Γιατί' όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος,/ κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες/ κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα./ Εστω./ Ανάπηρος δείξε τα χέρια σου.
Κρίνε για να κριθείς'.
Το ποίημα 'Επίλογος' του Μανόλη Αναγνωστάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com

Χανιώτικα νέα (24'04.2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Ο Αγιος Γεώργιος της Λύδδας

Του Αγίου Γεωργίου σήμερα (χρόνια πολλά στους πολλούς Γιώργηδες και στις πολλές Γεωργίες) και ο νους μου... ταξιδεύει στη Λύδδα του Ισραήλ, όπου ο τάφος του και ο μεγαλόπρεπος ναός του... «Το πρωί μεταφορά από τα Ιεροσόλυμα στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίδ. Στη διαδρομή θα σταματήσουμε στη Λύδδα, όπου βρίσκεται η Μονή και ο Τάφος του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου». Αυτά έγραφε το πρόγραμμα της 8ης (τελευταίας) μέρας της προσκυνηματικής εκδρομής στους Αγίους Τόπους που διοργάνωσε η Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου (23-30 Αυγούστου 2011) και στην οποία συμμετείχα. Ήθελε γύρω στις δύο ώρες να ξημερώσει θυμάμαι όταν φτάσαμε. Η πόλη, οι κάτοικοι της οποίας είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία μουσουλμάνοι, κοιμούνταν τον ύπνο του δικαίου. Φύλακας άγγελός της ο συμπολίτης τους άγιος που δεν κάνει διακρίσεις και προστατεύει από κάθε κακό τόσο τους λίγους χριστιανούς, όσο και τους πολλούς μουσουλμάνους. Τον έχουν σε μεγάλη υπόληψη και τον σέβονται, λέει, ξεχωριστά οι τελευταίοι. Και γιατί είναι ο πιο διάσημος χωριανός τους. Εδώ βλέπετε θεωρούν ότι γεννήθηκε από πατέρα Καπαδόκη και μητέρα Παλαιστίνια το 275 μ.Χ. κι εδώ έφεραν και εναπόθεσαν το λείψανό του, μετά τον μαρτυρικό του θάνατο το 303 μ.Χ.. Μα και γιατί στάθηκε παλικάρι και δεν αρνήθηκε την πίστη του αλλά και γιατί βοηθούσε όλους όσοι βρίσκονταν σε ανάγκη, τον σέβονται οι ντόπιοι. Είναι που τους αρέσει να τον βλέπουν κι έτσι ντυμένο μες στ’ άρματα... Μείναμε δε μείναμε 15 λεπτά της ώρας εδώ. Ισα - ίσα για να προσκυνήσουμε τον τάφο του και ν’ ανάψουμε ένα κερί στην εικόνα που τον δείχνει αστραφτερό όπως πάντα, ανάμεσα στον πατέρα του, τον Άγιο Γερόντιο και στη μητέρα του, την Αγία Πολυχρονία. «Βοήθειά μας»! Η φράση, σε άπταιστα ελληνικά απ’ τον νεαρό μουσουλμάνο που μας είχε ανοίξει την πόρτα του, όταν φεύγαμε...

Ο Χριστός στην Ελλάδα σήμερα 

'Ο  Χριστός στην Ελλάδα σήμερα' είναι ο γενικός τίτλος της Eκθεσης ζωγραφικής του καθηγητή και διάσημου σφαιρικού καλλιτέχνη Ευθύμη Βαρλάμη, που φιλοξενείται αυτόν τον καιρό στο Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης. «Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της παγκόσμιας Τέχνης, όπου ένας καλλιτέχνης αφιερώνει μια τόσο ολοκληρωμένη συλλογή (περιλαμβάνει περίπου 300 έργα) στοΝ Χριστό», επισημαίνει, μεταξύ των άλλων, ο και καλός μου φίλος, συνεργάτης του Βαρλάμη, Αστέρης Νένος σε σημείωμα που μου έστειλε μαζί με πλούσιο σχετικό υλικό. Εκ των ων ουκ άνευ οτι η Εκθεση είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα γιατί ο καλλιτέχνης είναι Ελληνας ορθόδοξος... Η έκθεση που πραγματοποιείται με πρωτοβουλία της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων απ’ την απελευθέρωση της συμπρωτεύσουσας θα διαρκέσει μέχρι το τέλος Μαΐου. Για τη συλλογή αυτή ο ίδιος ο Βαρλάμης σημειώνει μεταξύ των άλλων: «Για μένα το πιο σπουδαίο πράγμα που κατάλαβα είναι ότι ο Χριστός, κατά την ενανθρώπισή του πέτυχε την ικανότητα της αγάπης. Το μήνυμά του είναι απλό: Αγάπα τον πλησίον σου. Ο καθένας γίνεται σημαντικός αν κάνει πράξη την αγάπη προς τον πλησίον. Ό,τι αυτός διακήρυξε είναι ευθύ και ξεκάθαρα κοντά στη ζωή. Από κανέναν δεν απαιτείται ιδιαίτερη μόρφωση. Ο κάθε άνθρωπος είναι ικανός να αγαπήσει». «Βήμα τόλμης και πίστεως», χαρακτηρίζει την Εκθεση αυτή του διάσημου καλλιτέχνη, μετά την τόσο πλούσια παραγωγή του στις εικαστικές Τέχνες ο μητροπολίτης Θσσαλονίκης Ανθιμος. Μια ακόμα διαφορετική... βαρλαμική υπερπαραγωγή που δείχνει μια άλλη Ελλάδα, τολμώ να πω εγώ. Κι ας είδα την Εκθεση μόνο σε φωτογραφίες...

Η ιστορία ενός γαϊδάρου

Η  ιστορία ενός γαϊδάρου, που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο, και μου την έστειλε τις προάλλες η και καλή μου φίλη, τακτική αναγνώστρια της εφημερίδας μας, δασκάλα Ελένη Βορεινάκη, πολύ μου άρεσε, κι είπα να την (αντι)γράψω στη στήλη χωρίς κανένα σχόλιο. Ούτε καν τα ηθικά διδάγματα που υπάρχουν στο τέλος. Λέει τόσα πολλά από μόνη της η ιστορία, άλλωστε:

Μια μέρα ο γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι. 

Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει. Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήσαν πολλά.

Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο.

Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό.

Κάλεσε όλους τους γείτονες του να έρθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε.

Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω το πηγάδι και έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε. 

Ήταν κάτι καταπληκτικό!!!

Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.

Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού.

Χανιώτικα νέα (23.04.2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Ε? ΤΑΞΗ 9ΟΥ ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
Γνωριμία με τον Μεγάλο Παππού της Κρήτης

Aλλο πράγμα τα που σύναξε ο νους και η καρδιά των παιδιών της Ε? τάξης απ? τις επισκέψεις που έκαναν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κισάμου και στο Μουσείο 'Ειρηναίος Γαλανάκης' της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου, με συνοδούς τις δασκάλες τους, την Αντωνία Αθανασάκη και την Ειρήνη Χατζηδάκη. Αληθινή αποκάλυψη γι? αυτά η γνωριμία με τον Μεγάλο Παππού της Κρήτης, μέσα απ? τα αντικείμενα που υπάρχουν στο Μουσείο που έχει τ? όνομά του. Τα αποσπάσματα απ? τις εργασίες των παιδιών (τι να πρωτοχωρέσει αλήθεια!) που φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο, λένε πολλά και υπονοούν ακόμα περισσότερα. «Ηταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία», μου είπε η μια απ? τις δασκάλες, το τμήμα της οποίας είχε επισκεφτεί πριν τον Σεβάσμιο Γέροντα στο σπίτι του στη Χαλέπα κι είχε πάρει την ευλογία του...
Β.Θ.Κ.

Σημείωση: Το Μουσείο 'Ειρηναίος Γαλανάκης' είναι ανοικτό κάθε Τρίτη (10.30 π.μ. - 12 μ.) και κάθε Σάββατο (1 - 2.30 μ.μ.). Μπορεί να ανοίξει όμως για σχολεία, Συλλόγους κ.λπ. και οποιαδήποτε άλλη μέρα, κατόπιν συνεννοήσεως στο τηλ.: 6972884543 (κ. Παντελής Κατάκης).

Αργότερα μπήκαμε μέσα στο οικοτροφείο και είδαμε φωτογραφίες, διπλώματα και κοσμήματα που του είχαν χαρίσει.
Στο τέλος είδαμε ένα βίντεο και μας κέρασαν εκλεράκια και πορτοκαλάδα.
Εμένα αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το ρόλοι του και το κρεβάτι του (δεν είχε ούτε στρώμα), τα παπούτσια του και οι κάλτσες του.
Χαρά Γαλάζιου

Αργότερα πήγαμε στο δωμάτιό του και είδαμε το κρεβάτι μαζί με τα παπούτσια και τις κάλτσες μαζί με κάποια άλλα ρούχα. Επειτα ανεβήκαμε πάνω και είδαμε τα κρεβάτια όπου φιλοξενούσε παιδιά.
Μας μίλησαν ακόμη, για το σπουδαίο έργο που πρόσφερε ο Μητροπολίτης Ειρηναίος στους συνανθρώπους του. Αργότερα μπήκαμε στο λεωφορείο και γυρίσαμε στο σχολείο. Ηταν μια πολύ ωραία εκδρομή, έμαθα πολλά και εντυπωσιάστηκα.
Ελπίζω να ξαναπάω στο Μουσείο του Αγίου Ειρηναίου και να μάθω ακόμα περισσότερα γι? αυτόν.
Τάσος Ιορδανίδης

Αργότερα πήγαμε στο οικοτροφείο του Ειρηναίου Γαλανάκη. Εκεί πέρα μου άρεσαν οι φωτογραφίες από τη ζωή του, τα δωμάτια του οικοτροφείου αλλά και το δωμάτιο του Ειρηναίου Γαλανάκη. Στο δωμάτιό του είδαμε το κρεβάτι που ήταν πολύ φτωχικό και τα ρούχα του που ήταν τρύπια. Αυτό που με ενθουσίασε πιο πολύ ήταν η αφοσίωση αυτού του ανθρώπου στα παιδιά και όχι στον εαυτό του.
Γιάννης Κουτσουδάκης

Επειτα επισκεφθήκαμε το Μουσείο του Ειρηναίου Γαλανάκη και ένιωσα πολύ περήφανος για αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο, που αφιέρωσε όλη του τη ζωή για να προσφέρει στους συνανθρώπους του. Συγκινήθηκα με τα λόγια της κυρίας μου που μας διηγήθηκε πόσο σημαντική ήταν η προσφορά του για τη μόρφωση των παιδιών. Αυτήν την επίσκεψη και τα λόγια της κυρίας μου και του ξεναγού δε θα τα ξεχάσω ποτέ.
Κωνσταντίνος Καπιδάκης

Πολλά συγχαρητήρια σε όσους εργάστηκαν για να στηθούν το Αρχαιολογικό Μουσείο Καστελίου και το Μουσείο Ειρηναίου Γαλανάκη.
Επίσης πολλά ευχαριστώ στην Ι. Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου, στους υπεύθυνους και στους ξεναγούς (ιδιαίτερα στον κ. Παντελή Κατάκη) για τη φιλοξενία και την ξενάγηση που πρόσφεραν αφιλοκερδώς στους μαθητές μας.
Οι δασκάλες
Αντωνία Αθανασάκη
Ειρήνη Χατζηδάκη

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από την στιγμή που υπάρχει τηλεόραση». Η φράση αυτή του Ουμπέρτο Έκο έρχεται στο μυαλό μου καθώς αρχίζω να γράφω τα σημερινά «Πεταχτά». Και …καπάκι η φράση του Ουίνστων Τσόρτσιλ για τη δημοκρατία: «Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, με την εξαίρεση όλων των άλλων που έχουν δοκιμαστεί». 21 Απριλίου, δείχνει το ημερολόγιο.

ΠΟΙΟΣ ΠΕΤΑ τις σαίτες στον πίνακα; Ρώτησε ο και γυμνασιάρχης φιλόλογος μας, στην ΣΤ τάξη, που τον αποκαλούσαμε και «θηρίον» στο Γυμνάσιον Βάμου, τον ένα από τους δύο μαθητές που κάθονταν στο πρώτο θρανίο, όταν πια οι σαίτες είχαν γίνει …χαλί. Ο από πίσω, κύριε, του απάντησε αυτός. Ποιος πετά τις σαίτες  στον πίνακα; Ρώτησε τον από πίσω. Ο από πίσω κύριε, του απάντησε και αυτός. Την ίδια απάντηση έδωσε και ο αποπίσω του αποπίσω και ο αποπίσω του αποπίσω του αποπίσω μέχρι και τον τελευταίο που ο αποπίσω του ήταν ο τοίχος. Δεν άντεξε τότε ο άνθρωπος και είπε το αμίμητον: «Πετά ο τοίχος σαίτες, μωρέ;»
Για όλα φταίει η τουρκοκρατία, λοιπόν; Αυτός είναι ο τοίχος στην περίπτωση της Ελλάδας. Ο αποπίσω του αποπίσω του αποπίσω, ο τελευταίος εν πάση περιπτώσει, αποπίσω.
«Η ΕΛΛΑΔΑ εισέρχεται δυστυχώς εν υποθήκη στο τελευταίο και πλέον οδυνηρό στάδιο του καθοδικού σπειροειδή κύκλου ο οποίος αν συνεχίσει την πορεία του, καταλήγει εκεί που κανένας από εμάς δεν θέλει να πιστέψει». (Πηγή:www.sofokleous.gr)
Δόξα τω θεώ υπάρχουν ακόμα σ’ αυτόν τον τόπο άνθρωποι που επιμένουν να προτιμούν τον ρόλο του δημιουργού σε αντίθεση με τους πολλούς που προτιμούν τον ρόλο του προπέτη. Ένας απ’ αυτούς, κλασική περίπτωση, ο εκδότης της εφημερίδας μας, Γιάννης Γαρεδάκης. Με αφορμή τα εγκαίνια της νέας πτέρυγας του Μουσείου Τυπογραφίας, αύριο Κυριακή 22 Απριλίου, και ώρα 7μ.μ., στο Βιοτεχνικό Πάρκο Χανίων, η αναφορά.
Έκρηξη αναγνωσιμότητας για τα «Χανιώτικα Νέα». Ούτε λίγο ούτε πολύ 48.000 Χανιώτες σε σύνολο 92.000 (ηλικίας 13 – 70 ετών) διαβάζουν καθημερινά την εφημερίδα μας. Με την …βούλα της Focus- Bari, για λογαριασμό διαφημιστικών εταιριών. Χώρια όλα τα’ άλλα…
Να νικήσει αύριο ο ΑΟ Πλατανιάς τον Βύζαντα Μεγάρων στ Μάλεμε κι ο κόσμος ούλος! Καιρός είναι να ξαναγελάσει το χειλάκι μας και να ξαναρχίσουμε να κάνουμε όνειρα.
Ποιητική βραδιά στο «καφέ» ΤΕΧΝΗ (Ακτή Παπανικολή της Νέας Χώρας) απόψε από την Πρωτοβουλία Νεοχωρίτικης Πνευματικής Ανησυχίας με αφορμή τη συμπλήρωση 45 χρόνων από την επιβολή Δικτατορίας στην Ελλάδα. Θα διαβαστούν ποιήματα των νειχωριτών ποιητών: Βασίλη Ζαχαράκη, Μιχάλη Γρηγοράκη, Γιώργη Μανουσάκη, Βικτωρίας Θεοδώρου, Δέσποινας Μαριανάκη- Κουτζόγλου, Δημήτρη Κακαβελάκη και του γράφοντος.
ΌΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ τον πίεζε ο τύραννος Διονύσιος να πει κάτι φιλοσοφικό ο Αρίστιππος του απάντησε: «Είναι γελοίο την τέχνη της ομιλίας να ζητάς να την μάθεις από μένα, το πότε όμως πρέπει να μιλά κανείς να θέλεις να μου το μάθεις εσύ». Τότε ο Διονύσιος θύμωσε και τον διέταξε να καθίσει τελευταίος στο τραπέζι.. Και ο Αρίστιππος, απευθυνόμενος στον Διονύσιο παρατήρησε: «Φαίνεται ότι επιθυμήσατε να απονείμετε μια τιμητική διάκριση στην τελευταία θέση». ( Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας» εκδ. «Σαββάλας»)

Φυλακισμένοι σε χρυσά κλουβιά\ κινήσαμε τους μηχανισμούς των εκρήξεων\ θρυμματίσαμε τις δυνάμεις μας\ στους βράχους με τα αγριοπερίστερα\ φυτέψαμε κήπους\ μακριά από την Εδέμ\ εξακοντίσαμε δόρατα\ να σκοτώσουμε την κατάρα\ που τυλίγει τους ιστούς της αράχνης\ Είδαμε νύχτα στην αυγή\ φωτιά μέσα στη νύχτα\ φωνάξαμε τους γητευτές\ και τους μαλαματάδες.» Το ποίημα «Εξακοντίσεις» του Δημήτρη Κακαβελάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.04.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!

ΚΑΙ Τ’ ΑΠΡΙΛΙΟΥ στις δεκοχτώ/ ψόφησε η πέρδικα στ’ αυγό. Γι’ άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε... κατά γράμμα η γνωστή παροιμία. Ποιος είπε ότι ο λαός δεν είναι σοφός; Μέχρι και τη στέγη του Κλειστού Κολυμβητηρίου στο Ακρωτήρι σήκωσε προχθές ο αέρας και την πήγε... σ’ άλλες πολιτείες. Μας πήρε και μας σήκωσε γενικώς. Στην κυριολεξία μα και μεταφορικά.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ της Διακαινησίμου (τω Σκολώ) και της Ζωοδόχου Πηγής σήμερα. Της Χρυσοπηγής. Χρόνια πολλά στις Ζωές και στις Πηγές που γιορτάζουν. Χρόνια πολλά και στις μοναχές του μοναστηριού της Χρυσοπηγής που το μεταμόρφωσαν σε επίγειο παράδεισο, όπως και στις μοναχές της Μονής του Παρθενώνα στην Κίσαμο, που επίσης πανηγυρίζει.
ΠΟΤΕ ΜΟΥ δεν με φόβησαν του κάτω κόσμου οι τόποι/ γιατί με περιμένουνε πολλοί δικοί μου ανθρώποι. Καλά καλή μαντινάδα. Μου την είπε το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής ο χωριανός μου και καλός φίλος Μανόλης Βανδουλάκης ενώ βρισκόμαστε με τον Επιτάφιο στα μνήματα των ανθρώπων μας, στον Αγιον-Αθανάση. Είναι να μην έχω πάντα στην τσέπη μου το μπλοκάκι μου και το μολυβάκι μου;
ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ υποψήφιος, κατεβαίνεις υποψήφιος, κατεβαίνει υποψήφιος, κατεβαίνουμε υποψήφιοι, κατεβαίνετε υποψήφιοι, κατεβαίνουν υποψήφιοι... Κανένας ψηφοφόρος, βρε παιδιά;
'ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ με διλήμματα και με εκβιασμούς, δεν οδηγούν σε εποικοδομητικά αποτελέσματα, αφού αρκετοί ψηφίζουν συμβιβαζόμενοι αυτούς που στην πραγματικότητα σιχαίνονται, εάν δεν τους μισούν. Σε κάθε περίπτωση καμιά χώρα δεν έμεινε ακυβέρνητη, όσα προβλήματα και αν είχε' (Πηγή:www.sofokleous10.gr).
ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ σε Κυβέρνηση Σαμαρά ο Κώστας Σκανδαλίδης, κατά δήλωσή του. Εάν και εφόσον αναλάβει τον σχηματισμό Κυβέρνησης ο Σαμαράς, βεβαίως. Και εάν και εφόσον εκλεγεί βουλευτής βεβαίως, βεβαίως, και εάν και εφόσον του κάνουν πρόταση για υπουργοποίηση βεβαίως, βεβαίως, βεβαίως... Άπιαστα πουλιά, χίλια στον παρά...
ΤΟ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ! Επιμένει να μου απαντά έτσι ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, όταν τον ρωτώ ποιο κόμμα θα ψηφίσει στις επερχόμενες εκλογές. Κι άντε να καταλάβω εγώ ποιο είναι γι’ αυτόν το μη χείρον. Ή μήπως κατάλαβα;
'ΤΡΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, μια λέξη, η ΑΕΚ, όπως η αγάπη. Οπως γράφτηκε διαβάζεται. ΑΕΚ: ένα θλιβερό αντίο και μια αναγκαστική εξορία, η λαχτάρα για ένα ευτυχισμένο παρελθόν και μέλλον. ΑΕΚ είναι η λαχτάρα για ένα ευτυχισμένο παρελθόν και μέλλον. ΑΕΚ είναι η λαχτάρα σε μαύρο και κίτρινο χρώμα.' Απ’ τα που έγραψε ο τούρκος δημοσιογράφος Ζενέλ Γιανίν Ντακχάν για τα 88α γενέθλια της Ενωσης, της οποίας είναι φανατικός οπαδός. Η ΑΕΚ είναι θρησκεία έγραφαν κάποτε τα παιδιά της Σκεπαστής στους τοίχους. ΑΕΚ θρησκεία - Βυζαντινή αυτοκρατορία!
'Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ του Πέρση βασιλιά Δαρείου Α’ Μεγάβαζος είχε σταλεί από αυτόν στην περιοχή του Βυζαντίου για να υποτάξει τις ελληνικές πόλεις στη θρακική χερσόνησο. Εκεί, πληροφορήθηκε ότι οι άποικοι που είχαν ιδρύσει τη Χαλκηδόνα είχαν φτάσει στην περιοχή δεκαεφτά χρόνια πριν από τους αποίκους που είχαν ιδρύσει το Βυζάντιο. Συγκρίνοντας λοιπόν, τη θέση των δύο πόλεων, ο Πέρσης αξιωματούχος παρατήρησε ότι οι Χαλκηδόνιοι πρέπει να ήταν τυφλοί, όταν έφτασαν στην περιοχή, γιατί, αν έβλεπαν, δεν θα διάλεγαν τη χειρότερη τοποθεσία για να χτίσουν την πόλη τους, παρόλο που θα μπορούσαν να έχουν την ωραιότερη.' Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.

«Πάλι σηκώνει τη σημαία/ Εμείς μπαίνουμε χωρίς φόβο/ Τα μάτια τα πουλιά μαζί μας μπαίνουν/ Αστράφτει η πολιτεία αστράφτει ο νους μας/ Η φαντασία τους κήπους πλημμυράει/ Είναι παιδιά που στέκονται στις βρύσες/ Κορυδαλλοί στους όρθρους ακουμπάνε/ Στις λεμονιές άγγελοι χορτάτοι/ Είναι αηδόνια που παντού ξυπνάνε/ Φλογέρες παίζουν έντομα βουίζουν [...]»
Από το ποίημα 'Πάλι ο ουρανός ανοίγει εδώ την πύλη'
του Γιώργου Σαραντάρη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (20.04.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!

ΚΑΜΠΑΝΑ ΚΑΝΩ την καρδιά για να της πω να παίξει/ και αναστάσιμες ευχές στους φίλους μου να μπέψει! Μ’ αυτήν τη μαντινάδα εγκαινιάζω στη στήλη την Διακαινήσιμο Εβδομάδα, την Εβδομάδα τω Σκολώ, που έλεγε η μάνα μου. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα χρησιμοποιώ κατά τη διάρκειά της, κατ’ έθιμον και το 'Χριστός Ανέστη' αντί για 'καλημέρα'.

ΗΜΟΥΝ 10 χρονών, πήγαινα Τετάρτη τάξη θυμούμαι, όταν συνάντησα στον δρόμο, πηγαίνοντας για να μεταδέσω τις κατσίκες μας, παραμονή της Ανάληψης, τον πάπα Χρήστο. Μέγα θέμα τό ’κανε στο καφενείο του Μελιγκούνη το βράδυ ότι αντί για 'χαίρετε' του είπα 'Χριστός Ανέστη'. Παραξενεύτηκα όταν το ανέφερε ο πατέρας μου. Το 'Χριστός Ανέστη' το λέμε σαράντα μέρες για χαιρετισμό ήταν η... διδασκαλία της μάνας μου.
ΠΑΣΧΑ ΗΤΑΝ και πέρασε, όπως εν πάση περιπτώσει, πέρασε. Του χρόνου πάλι. Δεν μπορούμε όμως να πούμε το ίδιο και για τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Κανείς δεν εγγυάται ότι εκλογές θα ’ναι και θα περάσουν. Το σενάριο να πηγαίνουμε από εκλογές σε εκλογές παίζει δυνατά.
ΕΞΙ ΤΟΥ ΜΑΗ εκλογές, οι Ελληνες ψηφίζουν/ κι όσους στραβά κυβέρνησαν με μαύρο τούς στολίζουν. Από τον Ηλία τον Σταματάκη η μαντινάδα. Χωρίς κανένα σχόλιο εκ μέρους μου.
Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ, της ανάπτυξης, την ανάπτυξη, ανάπτυξη. Σαράντα φορές τη μέρα κλίνουν τη μαγική τούτη λέξη τα κόμματα. Ιδίως τα μέχρι πριν δύο χρόνια λεγόμενα μεγάλα. Πού ξέρεις; Κλίνε, κλίνε, μπορεί στο τέλος να συγκινηθούν οι ψηφοφόροι. Αν δεν συγκινηθούν απ’ τις υποβρύχιες συγκρούσεις τους.
ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΣ τράγος ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος Ακης. Ολες οι αμαρτίες του πολιτικού συστήματος απάνω του. Να πληρώσει αυτός, που είναι η κορφή του παγόβουνου και να την γλιτώσουν οι πλαγιές και οι πρόποδες...
ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ! Οτι θα πάνε τα πράγματα καλύτερα απ’ ό,τι πηγαίνουν δεν το βλέπει ο φίλος μου ο γέρω-δάσκαλος, σε μια πρώτη ματιά. Να μην πάνε χειρότερα απ’ ό,τι πηγαίνουν, εύχεται. Εκτός και αν αρθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων.
'ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ υψηλότερον αίσθημα από την μετάνοιαν και την συγγνώμην· τελείται μία μεταμόρφωσις της καμπής εις χρυσαλίδα, ήτις αναλαμβάνουσα αιθερίας πτέρυγας, σπεύδει και καταφιλεί ικέτις το άνθος του οποίου το φύλλον είχε καταφάγει, η δε χρυσαλίς της σήμερον ζητεί συγγνώμην δια τον σκώληκά της χθες'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου
ΕΝΑΣ ΑΠ’ ΤΟΥΣ τελευταίους λαϊκούς βάρδους, ο Δημήτρης Μητροπάνος έφυγε προχθές στα 64 του χρόνια για τη Γειτονιά των Αγγέλων, αφήνοντάς μας στην εθνική μας μοναξιά. Πάντα γελαστούς και γελασμένους...
ΜΙΑ ΦΟΡΑ Ο Διογένης ενώ έτρωγε ξερά σύκα συνάντησε τον Πλάτωνα και του είπε ότι μπορεί να πάρει μερικά. Ο Πλάτωνας πήρε και τα έφαγε με βουλιμία. 'Σου είπα να πάρεις μερικά αλλά όχι και να τα καταβροχθίσεις', του είπε ο Διογένης. (Πηγή: Διογένη Λαέρτιου: 'Διογένης ο Κυνικός', εκδ. 'γνώση').

«Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι/ θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι/ σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ’ τον χάρτη/ για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη./ Οσοι με το Χάρο γίναν φίλοι/ με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη/ στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι/ πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί και γελασμένοι./ Τα νιάτα μας διαδρομή, Αθήνα Σαλονίκη/ μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι/ έπεσα να σ’ ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα/ κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ’ όστρακο πορφύρα».
Από το τραγούδι 'Πάντα γελαστοί' (Στίχοι Αλκης Αλκαίος,
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος, πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (19.04.2012)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Δημήτρης Μητροπάνος

'Δυο νύχτες', ατελείωτες... θύμησες στο βιογραφικό που ακολουθεί έως τον θάνατο εκείνον που τις έζησε! 

'Δυο νύχτες', η μια πιο φωτεινή και από εκείνη της Αυγουστιάτικης πανσελήνου, η άλλη πιο σκοτεινή, μαύρο κατράμι, πίσα στ’ άβατο του Αδη που κατεβαίνουν μοναχικά οι ψυχές για ν’ ανταμώσουν το... τέλος! 

Αυτές οι 'δύο νύχτες' μια ολόκληρη ζωή για όσους ένιωσαν δυνατά, ένιωσαν να σπάσουν έτοιμα τα μηλίγγια τους, εκείνους που λάτρεψαν παραπάνω απ’ όσο η φύση τούς προστάζει και αισθάνθηκαν στα κατάβαθα της ψυχής τους τη μόνη αλήθεια, κείνη την πραγματικότητα που τραγούδησε στο 'αλλοίμονο' ο Δημήτρης Μητροπάνος, ίσως ένας από τους τελευταίους των τελευταίων αυθεντικών εκπροσώπων του λαϊκού μας τραγουδιού!

Αυτή η ιδιαίτερη χροιά της Ελλάδος, της ελληνικής φωνής που βγαίνει με μπέσα μέσ’ απ’ το αυθεντικό DNA της φυλής μας!

Μπορεί αυτό το μητροπανέικο 'αλοίμονο' να γαλούχησε τόσες και τόσες γεννιές και νά ’παιξε το δικό του σημαίνοντα ρόλο σε πολλών τις ζωές αλλά και στην όλη πορεία του πρόωρα χαμένου λαϊκού τραγουδιστή αλλά ο Μητροπάνος προχώρησε και παραπέρα, άλλοτε κάνοντας στάση σε διπλή γραμμή του δρόμου και  άλλοτε αναζητώντας στη Σαλονίκη την εθνική μας μοναξιά. 

Ετσι, μοναδικά και σπάνια άφησε το στίγμα του μεσ’ σε όλα τα ζεϊμπέκικά του, κυρίως σ’ αυτά!

Αφησε την ιδιότυπη ανάσα του, την ψυχή του μέσα στην ίδια την έννοια του ζεϊμπέκικου που μόνο μια αντρικιά φωνή μπορεί στην τελειότητα του όρου να ερμηνεύσει! 

Αφησε... και πλέον από χθες πέταξε ψηλά για να βρεθεί δικαιωματικά δίπλα και ανάμεσα σε άλλους μεγάλους ερμηνευτές του λαϊκού μας τραγουδιού όπως ο Διοωυσίου, ο Καζαντζίδης, ο Μπιθικώτσης και τόσοι άλλοι! 

Χανιώτικα νέα (18.ο4.2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΔΗΜ. ΣΧ. ΒΑΜΒΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Και στη μέση η πασχαλινή χαρά...

To Μεγάλο Σάββατο και η νύχτα της Ανάστασης. Η ημέρα της Λαμπρής.Οι τελευταίες ετοιμασίες. Τα ψώνια. Οι λαμπάδες του νονού και της νονάς. Το μεσονύκτιο κάλεσμα της καμπάνας για την εκκλησία. Το Αγιο Φως. Το 'Χριστός Ανέστη'. Το κάψιμο του Ιούδα. Οι μπαλωτές. Τα πυροτεχνήματα. Η επιστροφή στο σπίτι. Ο σταυρός πάνω από την πόρτα. Η μαγειρίτσα που μοσχοβολά. Το τσούγκρισμα των αυγών. Το πασχαλινό τραπέζι. Ο οβελίας. Η Διπλανάσταση... Ολα αυτά, χώρια τα πολλά άλλα, και στη μέση... η χαρά! Η πασχαλινή χαρά, η χαρά της Λαμπρής, έτσι όπως αστράφτει στα μάτια των παιδιών.
Δέκα σελίδες έπρεπε να ‘χω στη διάθεσή μου για να χωρέσουν όλες οι εργασίες που μου έστειλαν τα παιδιά του Δημ. Σχολείου Βαμβακόπουλου, για τη νύχτα της Ανάστασης και τη μέρα της Λαμπρής που έκαναν με τη βοήθεια των δασκάλων τους, της Ιριδας Βεστάκη, του Νίκου Κουδουνάκη και της Βάνας Μεσσήνη, ύστερα από προτροπή του διευθυντή τους, του φίλου μου Τάσου Τριγκάκη. Προπάντων όμως τη χαρά τους, έτσι όπως αυτά την αποτύπωσαν! Θα δοθούν και άλλες ευκαιρίες...
Να ‘στε πάντα καλά, παιδιά!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Β.Θ.Κ.

Μεγάλο Σάββατο: Ολοι οι ανθρώποι περιμένουν με λαχτάρα το βράδυ της Αναστάσεως. Τα παιδιά βιάζονται να φορέσουν τα καινούργια τους ρούχα, την λαμπάδα τους και να τσουγκρίσουν τα κόκκινα αυγά! Ετσι και εγώ.
Τα μεσάνυχτα του μεγάλου Σαββάτου όλοι πηγαίνουν στην εκκλησία. Τα παιδιά φορούν τα καλά τους, κρατούν τις λαμπάδες που τους έχουν φέρει οι νονοί τους. Οταν πια μαζευτούν όλοι στην εκκλησία και η ώρα είναι 12μ. ο παπάς σβήνει τα φώτα. Υστερα κρατώντας μια αναμένη λαμπάδα βγαίνει στην ωραία πύλη και ψάλλει: 'Δεύτε λάβετε φως'. Ολοι πλησιάζουν και ανάβουν τις λαμπάδες τους με το άγιο φως.
Επειτα βγαίνουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Εκεί ο παπάς ψάλλει το 'Χριστός Ανέστη'. Ολοι μικροί μεγάλοι φιλιούνται, αγκαλιάζονται και εύχονται 'χρόνια πολλά' και 'Χριστός Ανέστη'. Στην συνέχεια καίνε τον Ιούδα. Αυτό συμβολίζει την αγανάκτηση των πιστών για τον Ιούδα. Ακόμα όταν καίνε τον Ιούδα διάφοροι πιστοί ρίχνουν βεγγαλικά και πυροβολισμούς δείχνοντας τον ενθουσιασμό τους για την Ανάσταση του Θεού. Μετά πέρνουμε τα φαναράκια και το Αγιο φως και γυρνάμε σπίτια μας[...].

Γιάννης Κοτζαμπασάκης


Το περυσινό Πάσχα
Tο βράδυ περίπου στις 10:50 εγώ και οι γονείς μου φορέσαμε τα καλά μας ρούχα και πήγαμε στην εκκλησία. Κρατούσα την λαμπάδα μου χαρούμενη και άκουγα τα λόγια του παπά. Βέβαια δεν καταλάβαινα τι έλεγε. Χάζευα τις εικόνες, παρατηρούσα τους γύρω μου, θαύμαζα την λαμπάδα μου και όλο ρωτούσα την μαμά πότε θα πει ο παπάς το 'Χριστός Ανέστη'! Η ώρα περνούσε και εγώ βαριόμουν. Κοίταζα επίμονα τον παπά σαν να του έλεγα να συντομεύει και να πει επιτέλους το 'Χριστός Ανέστη'. Ενιωθα ότι πλησιάζει η ώρα και η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Μέχρι που άκουσα το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Τα φώτα έσβησαν, σιωπή ξαφνικά μόνο οι καμπάνες και ο παπάς ακούγονταν. Αναψα την λαμπάδα μου και αγκάλιασα την μαμά.
Δεν είχα ξαναζήσει τέτοια στιγμή. Αγκάλιασα και τον Μιχάλη τον συμμαθητή μου, που τον είχα συναντήσει στην εκκλησία!
Εξω είχε βγει ο μπαμπάς μου και έβλεπε που
έκαιγαν τον Ιούδα. Ο θόρυβος από τις μπολοτές και τα βεγκαλικά με τρέλενε! Η εκκλησία ήταν γεμάτη από αγάπη, ζεστασιά, συμπόνια και ειλικρίνια! Ολοι οι άνθρωποι μετάνιωσαν για τα κακά που είχαν κάνει ο ένας στον άλλον.
Στο τέλος πήραμε το ΑΓΙΟ ΦΩΣ και πήγαμε σπίτι μας. Εκεί η μαμά μας είχε ετοιμάσει την περιβόητη μαγειρίτσα! Εγώ βέβαια δεν έφαγα αλλά ήμουν σίγουρη ότι η μαμά θα το είχε μαγειρέψει τέλεια! Ετσι πέρασα την Ανάσταση, απλά. Πλημμυρισμένα όμως από την αγάπη και την ζεστασιά της οικογένειάς μου!!!
Χριστός Ανέστη!
Βικτώρια Κωνσταντουλάκη Δ2

Tο Μεγάλο Σάββατο ξυπνάμε το πρωί και πάμε στο Super Market. Μόλις τελειώσουμε με τα ψώνια γυρίζουμε στο σπίτι κι ετοιμάζουμε τα φαγητά για το βράδυ. Η μαμά φτιάχνει πάρα πολλά καλιτσούνια και για την Κυριακή του ΠΑΣΧΑ. Μόλις έρθει το μεσημέρι ξαπλώνουμε να κοιμηθούμε για να είμαστε ξεκούραστοι το βράδυ. Οταν ξυπνήσουμε, κάνουμε μπάνιο ντυνόμαστε, και ετοιμαζόμαστε για να πάμε στη λειτουργία. Πριν πάμε πέρνουμε τις λαμπάδες μας που μας έφερε η νονά μας. Οταν φτάνουμε στην εκκλησία κάνουμε το σταυρό μας, ανάβουμε ένα κεράκι και καθόμαστε περιμένοντας να πάει 12.00 η ώρα για να πει ο παπάς 'Χριστός Ανέστη'. Μόλις έρθει εκείνη η ώρα όλος ο κόσμος λέει: ΑΛΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ! Οταν γυρίζουμε στο σπίτι κάνουμε ένα μικρό σταυρό πάνω από την πόρτα με το Αγιο Φως.
Μόλις μπούμε μέσα καθόμαστε στο τραπέζι και τρώμε ότι καλό έχει μαγειρέψει η μαμά.
Κατερίνα Καραγκούνη

...Το μεγάλο Σάββατο οι μεγάλοι ετοιμάζουν το σπίτι και τα φαγητά που θα φάμε το βράδυ μετά την εκκλησία. Εμείς τα παιδιά παίζουμε και κάνουμε βόλτα στο χωριό.
Το βράδυ ντυνόμαστε με τα καινούργια ανοιξιάτικα ρούχα μας, παίρνουμε τις λαμπάδες και τα φαναράκια και πάμε στην εκκλησία.
Στην εκκλησία ο παπάς κάνει τη λειτουργία της Ανάστασης μετά ο παπάς λέει το 'Χριστός Ανέστη' ανάβουμε τις λαμπάδες και τα κεριά.
Τα μεγάλα παιδιά έχουν φτιάξει από νωρίς τον Ιούδα και μόλις πει ο παπάς το 'Χριστός Ανέστη' τα παιδιά ανάβουν τον Ιούδα.
Ολοι οι άνθρωποι λένε χρόνια πολλά μεταξύ τους και ανταλλάσσουν φιλιά και ευχές. Υστερα γυνάρμε σπίτι ανάβουμε το καντήλι με το άγιο φως και καθόμαστε στο γιορτινό τραπέζι για το φαγητό.
Την Κυριακή στο σπίτι γίνεται φασαρία και πολλές ετοιμασίες. Εγώ όταν ξυπνάω βλέπω μια ψησταριά στην αυλή και πάνω στην ψησταριά ένα αρνί στη σούβλα.
Στο τραπέζι υπάρχουν γλυκά και μεζέδες και τριγύρω οι γονείς και οι φίλοι μας διασκεδάζουν ακούγοντας τραγούδια. Σε όλη τη γειτονιά ακούγονται γέλια και φωνές. Εμείς τα παιδιά πηγαίνουμε στα σπίτια των φίλων μας και κάνουν και εκεί τις ίδιες ετοιμασίες.
Παίζουμε, τσουγκρίζουμε τα κόκκινα αυγά κι όποιος κερδίζει γίνεται ο αρχηγός της παρέας. Αυτές τις γιορτές τις χαιρόμαστε πολύ γιατί κάνει ζέστη, είμαστε έξω και έχουμε μεγάλη παρέα.

Χριστίνα Παπακώστα Δ2

Η Φουνάρα και το κάψιμο του Ιούδα



Πριν την Ανάσταση (κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής) όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύουν ξύλα και τα αφήνουν στο προαύλιο της εκκλησίας. Την παραμονή της Ανάστασης σχηματίζουν ένα μεγάλο σωρό από τα ξύλα στην λεγόμενη φουνάρα = η μεγάλη φωτιά ή φλόγα, προφανώς από το φως, φωτιά. Και στην κορυφή έχουν ένα σκιάχτρο που υποτίθεται ότι είναι ο Ιούδας και την ώρα που ο παπάς λέει ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ βάζουν φωτιά και καίνε τον Ιούδα. Η καμπάνα του χωριού χτυπά και πέφτουν πυροβολισμοί (ένα κακό έθιμο).
Ανθούλα Μυλωνάκη

Χανιώτικα νέα(14.04.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ ο σημερινός χαιρετισμός! Μεγάλο Σάββατο είναι, εντάξει, όμως με το που βγήκε ο ήλιος έστειλε το μήνυμα της νίκης. Ο Χριστός θα αναστηθεί και θα ’ναι πάλι έτοιμος να περπατήσει στους δρόμους του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Η ζωή είναι πιο δυνατή από τον θάνατο!

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ πίστευαν πάντα στην ανάσταση. Αρχίζοντας απ’ την Περσεφόνη που ο ερχομός της έκανε τη γη να ανθίζει και τελειώνοντας με τον Χριστό που νίκησε με τον θάνατό του τον θάνατο και μας θυμίζει διαρκώς το 'αγαπάτε αλλήλους'.
ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ τσ’ Ανάστασης, μακάρι να φωτίσει/ όλου του κόσμου τσ’ άρχοντες που ’χουνε ξεστρατίσει. Η μαντινάδα που μου έστειλε για την περίσταση, μέρες τώρα, ο Εννιαχωριανός. Χριστέ μας στην Ανάσταση σ’ ανάβουμε λαμπάδα/ βοήθα μας ν’ αναστηθεί τώρα και η Ελλάδα. Η μαντινάδα του Ηλία του Σταματάκη. Δίχως σχόλια, μέρα που ’ναι. Εκτός και αν θεωρηθεί σχόλιο το επόμενο 'πεταχτό', που το υπογράφει η Ελένη Λαδιά και το... αλίευσα απ’ τη 'Χριστιανική'.
«Ο  ΣΑΛΑΜΩΦ στις 'Ιστορίες από το στρατόπεδο της Κολιμά', συμβολίζει την ανάσταση με το δένδρο Λάρικα. Γράφει για το αμυδρό ρετσινάτο άρωμά της, που αρχικώς θυμίζει τη μυρωδιά της σήψης και των νεκρών, αλλά παίρνοντας βαθύτερες εισπνοές καταλαβαίνεις πως είναι το άρωμα της ζωής».
ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ - Αρνιά και ρίφια κάτω! Η σφαγή των αμνοεριφίων σήμερα στα χωριά μας. Και βέβαια οι τελευταίες ετοιμασίες. Η Μεγάλη Κυριακή αύριο και... καλιτσούνι στο σκαμνί. Αχ αυτά τα καλιτσούνια, που μύριζαν θυμάρι, έτσι όπως τα ’βγαζες απ’ τον φούρνο, μάνα!

ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ το δεμάτι! Καιρός να πάμε να μαζώξουμε ξύλα για τον Ιούδα, δε νομίζετε; Ανάσταση χωρίς την τιμωρία αυτού που πρόδωσε τον Χριστό, δεν κάναμε...
«Ο  ΚΥΡΙΟΣ να είναι πάντα μαζί σας να σας φωτίζει τις ζωές και να σας χαρίζει στιγμές αγάπης, γαλήνης και αισιοδοξίας με την Ανάστασή Του. Οι ζωές σας να είναι φωτεινές και λαμπερές, όπως οι λαμπάδες, αλλά να μη λειώνουν τόσο εύκολα. Οταν με φως τσ’ Ανάστασης ανάψεις το κερί σου/ κάθε του ακτίνα μια χαρά να γίνει στη ζωή σου». Απ’ όλες τις ευχές που πήρα μέχρι τώρα για το Πάσχα στάθηκα ξεχωριστά σ’ αυτές που μου έστειλε μέσω Διαδικτύου η μικρή στην ηλικία (μόλις 15 ετών), αλλά πολλά υποσχόμενη συγγραφέας Alieva (Ελένη) Mehsham που γεννήθηκε στο Αζερμπαϊτζάν και ζει με τους γονείς της στην πόλη μας. 'Η γειτονιά των ρόδων' (εκδ. 'Ερεισμα'), ο τίτλος του βιβλίου της στο οποίο έχω αναφερθεί στα 'πεταχτά' (8 και 18 Οκτ. 2011). Εκεί κρατώντας αναμμένη τη λαμπάδα της Ανάστασης την ξαναβρίσκω να μαρτυρεί το θαύμα. Να ’σαι καλά, Ελένη!
ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ η οικογένεια που είχε πρόβλημα με τις κατσαρίδες φρόντιζε πριν φύγει για την εκκλησία ν’ αφήσει στο σπίτι της ένα κορίτσι με το όνομα Μαρία. Οταν τέλειωνε η εκκλησία ο νοικοκύρης χτυπούσε την πόρτα, η Μαρία άνοιγε λίγο, του έδινε ένα καλιτσούνι, ξανάκλεινε και τον ρωτούσε: 'Είντα τρώνε σήμερο οι κατσαρίδες;'. Ο νοικοκύρης απαντούσε, ενώ ταυτόχρονα έτρωγε καλιτσούνι: 'Τρώνε καλιτσούνια, κρέας, τρώνε τα καλά του κόσμου'. Ο διάλογος αυτός επαναλαμβανόταν τρεις φορές. Μετά ο νοικοκύρης έλεγε 'Χριστός Ανέστη', η Μαρία απαντούσε 'Αληθώς Ανέστη! Ζει και βασιλεύει', ανοίγει την πόρτα και έμπαιναν όλοι μέσα με τις αναμμένες λαμπάδες τους πιστεύοντας ότι οι κατσαρίδες έχουν φύγει (Πηγή: Β. Χαρωνίτη 'Θρύλοι και παραδόσεις για τη Μεγαλοβδομάδα και τη Λαμπρή').

[...] «Σχεδόν καλά το ξέρουμε/ μας το ’παν τα επίγεια τηλεγραφεία/ της πιο ελπιδοφόρας μεταφυσικής:/ Ο Χριστός υπάρχει κάτω από την άνοιξη/ έτοιμος πάλι για να περπατήσει/ στον λυπημένο κόσμο μας αειθαλής/ με λάβαρο αναστάσιμο και ρόδα./ Θέλει να τραγουδήσει τα απλά του λόγια/ ζώντας μαζί μας πια χωρίς σταυρώσεις./ Να διαθέσει όλες του τις εμπειρίες/ εξαγοράζοντας για μας τον ουρανό». Από το ποίημα 'Χριστός ελπιδοφόρος' του Θανάση Παπαθανασόπουλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (14.04.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ και 'πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι' για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο του Ποιητή. Και ιδού, έρχεται, 'δυτικά της λύπης' η μητέρα μου. Οπως τότε που θα ’μουν δεν θα ’μουν έξι χρονών. Απ’ το αυτοσχέδιο θυμιατό της, ένα κομμάτι απ’ τη λαΐνα που είχε σπάσει τις προάλλες, αναθρώσκει ακόμα ο γαλάζιος καπνός κι απ’ τη ντρίλινη ποδιά της αναδίδεται η αψιά μυρωδιά των νεραντζόφυλλων...

Η ΠΡΩΤΗ ΤΗΣ δουλειά με το που ξυπνούσε κάθε Μεγάλη Παρασκευή να πάει να θυμιάσει στο Αγιο Πνεύμα, στην εκκλησία της γειτονιάς μας και στις άλλες εκκλησίες που ήταν μέσα στο χωριό. Η δεύτερη να μας λούσει στο σκαφάκι με το νερό που έβραζε με τα νεραντζόφυλλα στον τέντζερη, για να μοσκομυρίζουμε λέει, τη Λαμπρή. Ακόμα, όταν το σκέφτομαι, με τσούζουν τα μάτια μου...
ΜΕΓΑΛΗ Παρασκευή - Ο Χριστός στο καρφί! Το τετέλεσται. Η αποκαθήλωση. Ο επιτάφιος θρήνος. Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυ Σου το κάλλος. Η ταφή. Η προσδοκία της Ανάστασης...
ΠΑΣΧΑ ΣΙΜΩΝΕΙ φίλοι μου, λίγοι θα το γιορτάσουν/ γιατί ’ναι λίγα τα ευρώ και πού να πρωτοφτάσουν... Ανώμαλη η προσγείωση στην πραγματικότητα από τον Ηλία τον Σταματάκη. Να ευχηθούμε να ’ναι τούτο το Πάσχα το τελευταίο 'μνημονιακό' Πάσχα. Φτάνει, όμως, από μόνη της η ευχή;
ΩΣΤΟΣΟ ΑΣ ΤΟ γιορτάσουμε. Η φτώχεια θέλει καλοπέραση! Ολο και κάτι θα βρεθεί. Εξάλλου για να μείνω στους στίχους του Ποιητή: 'Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος, να ’ν’ ήμερος, να ’ναι άκακος/ λίγο φαΐ, λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση'...
ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ, λοιπόν, πάμε ολοταχώς για εκλογές. Κουλουβάχατα! Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Ολα τα μωρά στην πίστα. Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Κατά μίαν άποψη. Κατά μίαν άλλη: Χάνει η μάνα το παιδί κι η μητριά το βρίσκει...
Η ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ, της αυτοδυναμίας, την αυτοδυναμία, αυτοδυναμία. Την κλίνει και την ξανακλίνει τη λέξη ο Σαμαράς μα το ίδιο του κάνει. Δεν του... κάθεται με τίποτα, όπως φαίνεται. Ονειρο μαγιάτικης νύχτας...
ΚΑΙ ΤΟΠΟΙ ανταμώματος οι εμποροπανηγύρεις που γίνονται σήμερα στις Βουκολιές (εδώ οι πρώτοι διδάξαντες σε επίπεδο Νομού) στην Κίσαμο και στις Βρύσες Αποκορώνου. Να μας έχει ο Θεός γερούς για να ανταμώνουμε...
ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ χρονιά, εκτός από το όνομα του πατέρα ο παπα - Μιχάλης θα μνημονέψει απόψε, πάνω στο μνήμα σας, στο κοιμητήρι του Αγιού Αθανάση, και το δικό σου όνομα, μάνα! Θα ’μαι εκεί, αυτό δα έλειπε, το ξέρω ότι θα με περιμένετε! Και όπως θα βγείτε, με το πού φύγει ο Επιτάφιος, να καθίσετε, πάνω στην κρύα πλάκα, για να βεγγερίσετε με τους γειτόνους κι αυτό το ξέρω! Ντυθείτε καλά! Πέφτει πολύ απόι, μην το ξεχάσετε!
«ΛΕΝΕ ΠΩΣ ο πονηρός Ιούδας εκάτεχε πως αφού επρόδωσε το Χριστό θελά πάει στην κόλαση. Για κιονά εσκέφτηκε να κρεμαστεί στη συκιά πριν ν’ αναστηθεί ο Χριστός κι οντό θελά ν’ αναστηθεί θελά τονε λευτερώσει απού τα δεσμά του θανάτου μαζί με τσ’ άλλους αποθαμένους. Μα η συκιά που κρεμάστηκε ο Ιούδας ελύγισε απού το βάρος τση αμαρτίας του κι επόμεινε μισοκρεμασμένος και δεν εξεψύχησε. Μόνο απή τις αναστήθηκε ο Χριστός εξεψύχησε ο πονηρός Ιούδας και επήγε στην κόλαση». Από το βιβλίο 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του' του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη.

«Πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι/ αναθρώσκουν παλαιές Μητέρες ορθές σαν κηροπήγια/ τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση/ μικρά σκάμματα ορθογώνια,/ ραντιστήρια νάρκισσοι./ Σαν να ’μαι λέει, ο θάνατος ο ίδιος αλλ’/ ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά/ κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών/ το δεύτε τελευταίον ασπασμόν».
Το ποίημα Μ. Παρασκευή β’ (Αντίς για Ονειρο)' του Οδυσσέα Ελύτη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (13.04.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ κι ο Χριστός ευρέθη! Συνελήφθη, ύστερα από προδοσία του Ιούδα στον κήπο της Γεθσημανή, όπου είχε καταφύγει μετά τον Μυστικό Δείπνο για να προσευχηθεί. Για να οδηγηθεί, ύστερα από μια δίκη παρωδία, σαν κοινός κακούργος, στον θάνατο διά σταυρού...

ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ πράμα να μεταλαβαίνει κανείς τη Μεγάλη Πέμπτη γιατί αυτή τη μέρα μετάλαβε και ο Χριστός τσοι μαθητές του... Είχε τον δικό της τρόπο η μάνα μου για να μας πει γιατί έπρεπε να κάνουμε το κάθε πράγμα. Πόσες φορές δεν κατέφυγα στη δική σου παιδαγωγική, μάνα!
Ο ΙΗΣΟΥΣ απ’ τη Ναζαρέτ, που πολλαπλασιάζει τα πέντε ψωμιά και τα λίγα υπάρχοντα ψάρια, για να χορτάσει όλους τους πεινασμένους που τον ακολουθούν. Ο Ιησούς απ’ τη Ναζαρέτ που παίρνει το μαστίγιο για να διώξει απ’ τον ναό τους εμπόρους που εκμεταλλεύονται τον κοσμάκη. Καμία σχέση αυτός ο Ιησούς με τον Χριστό έτσι όπως τον κατάντησαν οι κουμανταδόροι του κόσμου...
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στην καθημερινότητα. Πλήγμα για τον τουρισμό από την απεργία των ναυτεργατών. Σε απόγνωση οι παραγωγοί της Κουντούρας. Στα ύψη η τιμή της βενζίνας. Κούρεμα έως και 60% από τις επιδοτήσεις. Ολα αυτά, μαζί με άλλα πολλά διάφορα, ενδιαφέροντα όλα στην πρώτη σελίδα του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας. Ενώ αναμενόταν η προκήρυξη εκλογών. Με την ευκαιρία. Παπα-Δήμο σε ρώτησε ο Κιαγιάς στη γελοιογραφία του πότε βλέπεις ανάσταση, του απάντησες;
«ΘΑ ΝΟΙΚΙΑΖΑ το μαγαζί μου στο κόμμα που πρόκειται να ψηφίσω; Θα αγόραζα ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο από τους υποψήφιους βουλευτές που σκέφτομαι να ψηφίσω; Θα τους εμπιστευόμουν το μέλλον των παιδιών μου; Θα τους δάνειζα χρήματα; Εχουν δουλέψει στη ζωή τους ή αποτελούν προϊόν κομματικών διαδικασιών; Εχουν αποδείξει ότι μπορούν να φέρουν σε πέρας συγκεκριμένα αποτελέσματα ως ηγετες ή εκφράζουν απλώς ωραίες ιδέες τις οποίες δεν είναι σε θέση να υλοποιήσουν; Αξίζει με την ψήφο μου να τους εμπιστευθώ το μέλλον της πατρίδας;». Σκέψεις για τις επερχόμενες εκλογές. Από το ιστολόγιο του φίλου Παναγιώτη Αλεβαντή 'Σκέψεις' (alevantis.blogspot.com)
ΕΥΘΥΝΕΣ ΟΣΟΙ έχουνε για ’κεια που ’χουμε φτάσει/ και πάλι ψήφο μας ζητούν, χρειάζονται... φαράσι. Ξεκάθαρος στην άποψή του ο Εννιαχωριανός. Μιλημένα ξηγημένα!
ΕΜΠΟΡΟΠΑΝΗΓΥΡΗ και στις Βρύσες, έδρα του Δήμου Αποκορώνου, από εφέτος τη Μεγάλη Παρασκευή. Για την ανάδειξη των τοπικών προϊόντων και την τόνωση της τοπικής οικονομίας, επισημαίνει ο τοπικός δήμαρχος. Καιρός ήταν...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ Παπαδερό, πρώην διευθυντή Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, Κολυμπάρι: Πήρα μόλις χθες (με μεγάλη καθυστέρηση για τεχνικούς λόγους) στα χέρια μου τον τόμο 'Κρήτη τιμά τον Αλέξανδρο Παπαδερό' (έκδοση Φιλ. Συλλ. 'Χρυσόστομος') που αναφέρται στις τιμητικές εκδηλώσεις  που έγιναν από τους φορείς του τόπου μας στα Χανιά και στην Αθήνα για το πρόσωπό σας. Τα γραπτά μένουν. Και για να μαρτυρούν το μέγεθος της προσφοράς σας στον χώρο της εκκλησίας της Κρήτης και ευρύτερα στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή του τόπου μας.
«ΤΟΤΕ ΠΟΥ κυνηγούσαν τον Χριστό να τον πιάσουν και να τον σταυρώσουν, Εκείνος για να τους ξεφύγει, βρήκε στον δρόμο του μια μυρτιά και κρύφτηκε ανάμεσα στα κλαδιά της. Περνούν οι Εβραίοι και τη ρωτούν: 'Μη είδες τον Χριστό;'. 'Οχι' απάντησε η μυρτιά και οι Εβραίοι την πίστεψαν κι έφυγαν. Ο Χριστός γι’ αυτή της την καλή πράξη την ευλόγησε και της έδωσε την ευχή του». Από το βιβλίο 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του' του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη.

«Στην κοπιώδη πορεία του δεηθώμεν/ τα μεγάλα κεριά προχωρούν,/ τα κεριά της δραχμής μένουν πίσω./ Τα μικρά κεριά κουράζονται εύκολα,/ λυγίζουν και διεκτραγωδούν/ το αντίτιμό τους./ Η ανισότης των κεριών/ αναλιώνει μυσταγωγικά./ Ο Θεός τους ο νεωκόρος/ τα ρίχνει στον Καιάδα της ανατήξεως./ Ξεχειλίζουν οι εκκλησίες./ Δεν χωράω, δεν πειράζει./ Θα μάθω το τετέλεσται/ από άλλη πηγή./ Πιο θετική».
Από το ποίημα 'Μεγάλη Εβδομάδα' της Κικής Δημουλά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (12.04.20120

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Από τις εξομολογήσεις ενός σημειωματαρίου

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης


«Αρχίζω να διαβάζω τους Ελληνες ποιητές, αλλά και την Ιστορία μας, που θα ?πρεπε να έχουμε όλοι μας σωστά διδαχθεί και αγαπήσει. Γιατί, αν σωστά την είχαμε διδαχθεί, τότε σίγουρα πολύ τούτον τον τόπο θα είχαμε αγαπήσει και δεν θα τον εκμεταλλευόμαστε και τελικά θα τον καταντούσαμε όπως τον έχουμε καταντήσει.
Νομίζω ότι αυτό θα ?πρεπε να ήταν το πρώτο μέλημα της Παιδείας στην Ελλάδα!
Κι όσο το πιστεύω, τόσο πολύ περισσότερο καταλαβαίνω γιατί δεν ισχύει· επειδή θα αγαπήσουμε και θα ενδιαφερθούμε τόσο πολύ γι? αυτόν και δεν θα αφήνουμε κάνενα να τον προσβάλλει.
Κι αυτό δεν θα αρέσει σ? εκείνους που τώρα μας έχουν του χεριού τους!
Συγχρόνως βέβαια συνειδητοποιώ το πόσοι πολλοί είναι εκείνοι που στην ίδια κατάσταση με εμένα βρίσκονται και ψάχνονται και διαβάζουν και τα ίδια 'πιστεύω'!
Ολοι εκείνοι έχουν μια μεγάλη δύναμη που τυχόν να μην διαφαίνεται ακόμη! 
Μακάρι κάποια στιγμή μία τέτοια δύναμη να βγει στο προσκήνιο στην επιφάνεια και να αρχίσει να παίρνει σβάρνα με τον ωραίο ελληνικό τρόπο όλα εκείνα να ανεκδιήγητα που μας συμβαίνουν και ζούμε! Μακάρι...
Δυστυχώς πολλές φορές βλέπω να δημιουργείται κάτι μικρό που όμως πέφτουν πάνω του και το κατατρώνε όλοι εκείνοι που βλέπουν 'ψωμί' σε αυτό».
Τίποτα δεν είναι τυχαίο· αυτό το προ 3ετίας σημείωμά μου να βρεθεί μπροστά μου Μεγαλοβδομάδα στην Ελλάδα της κρίσης και των Μνημονίων!
Δεν ξέρω αν απόλυτα ταιριάζει στη σημερινή συγκυρία, αλλά όσο προχωράει αυτή η άτυπη προεκλογική περίοδος, τόσο περισσότερο μου μοιάζει πως δεν λαθεύω στην εκτίμησή μου να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως κάποια στιγμή θα γυρίσει ο ήλιος...
...Και πάντα ελπίζω πως οι τυχόν Εφιάλτες κάποια στιγμή θα σταματήσουν να παίζουν τόσο σημαίνοντα ρόλο στις εξελίξεις!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ - Μεγάλη Κρίση, αλλά και ο Χριστός εκρίθη ή ο Χριστός εκρύφθη, σήμερα. Υστερα απ’ τη Μεγάλη Δευτέρα, τη Μεγάλη Μαχαίρα, την πρώτη μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Και μια μέρα πριν τη Μεγάλη Τετάρτη, κατά την οποία ο Χριστός εχάθη.

ΠΡΩΤΑ ΜΑΘΑΙΝΑΜΕ το γνωστό τραγουδάκι για τη Μεγάλη Εβδομάδα, όταν ήμασταν παιδιά, εκεί γύρω στα πέντε μας χρόνια κι ύστερα τις μέρες της εβδομάδας. Διορθώνω. Μαθαίνοντας το τραγουδάκι μαθαίναμε τις μέρες. Τώρα πρώτα μαθαίνουν τα παιδιά τις μέρες και μετά μαθαίνουν (εάν τους το... διδάσκουν) το τραγουδάκι.
«Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ του Χριστιανισμού είναι ότι έχασε τη μυστηριακή διάσταση του κοινωνικού. Στους δύο πρώτους αιώνες της Εκκλησίας η κοινωνική διάσταση ήταν σαν ένα μυστήριο του αδελφού. Οι Πατέρες ασχολήθηκαν πολύ με το κοινωνικό πρόβλημα, χωρίς να απολυτοποιούν το κοινωνικό, αλλά βλέποντάς το σαν μια πτυχή της αγάπης που πρέπει να έχει ο ένας για τον άλλο». Ολιβιέ Κλεμάν: 'Ορθοδοξία και Πολιτική', εκδ. 'Μήνυμα' 1985.
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ του Χριστιανισμού... Η τραγωδία του σύγχρονου κόσμου. Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο καλά κρατεί. Πολλά τα αιτούμενα. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, επιμένει να μας λέει ο ποιητής.
ΠΑΜΕ ΟΛΟΤΑΧΩΣ για εκλογές και... όποιον πάρει ο Χάρος τον πήρε. Ολα τα κόμματα, παλιά και νέα, στην πίστα. Ολα εναντίον όλων. Κανένα δεν θα συνεργαστεί, λένε, με κανένα, μετεκλογικά. Λένε...
ΤΟ ΤΙ ΘΑ γίνει στις εκλογές είναι ένα ζήτημα και το τι θα γίνει μετά τις εκλογές είναι ένα άλλο ζήτημα. Πάντως τα όποια εκβιαστικά διλήμματα δεν θα λειτουργήσουν έτσι όπως αυτοί που τα βάζουν νομίζουν ότι θα λειτουργήσουν. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο.
ΑΝΤΕ ΝΑ κάνετε εκλογές, να τελειώνουμε. Κάτι τέτοιο φαίνεται να σκέφτονται φωναχτά οι δανειστές - ελεγκτές μας.
ΕΒΔΟΜΑΔΑ κακοκαιρίας η Μεγάλη Εβδομάδα, μα και εβδομάδα απεργιών. Τα πλοία δεμένα στα λιμάνια. Χωρίς ΚΤΕΛ τη Μεγάλη Πέμπτη. Κλειστοί οι ΧΥΤΑ, στους δρόμους τα σκουπίδια. Είμαστε, για να παραλλάξω κατά τη γνωστή κινηματογραφική ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου, μια ωραία πανελλήνια ατμόσφαιρα...
«Η ΤΡΟΪΚΑ προστάζει σαν να ’ναι αφεντικό/ κι ο νους της πάντα είναι να κάνει το κακό/ στον τόπο με τα μέτρα που αράδα ξεφουρνίζει/ και κάνει τον κοσμάκη από θυμό ν’ αφρίζει». Η πρώτη στροφή από ένα ποιηματάκι - ρίμα που το βρήκα στο τελευταίο φύλλο (243) της εφ. 'Η φωνή των συνταξιούχων'. Τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη λέει μια ζωή ο εκδότης της (και φίλος μου) Ηρακλής Αναγνωστόπουλος.
Η ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΗ από διάφορους συγγραφείς, παράδοση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ότι η αμαρτωλή γυναίκα και πόρνη που έπλυνε με μύρο τα πόδια του Ιησού και τα σκούπισε με τα μαλλιά της, κατά τον Ευαγγελιστή Λουκά (Κεφ. 7, 37 - 38), ταυτίζεται με τη Μαγδαληνή δεν μαρτυρείται από τις ιερές πηγές, αφού δεν αναφέρεται όνομα για τη γυναίκα αυτή και πρόκειται για παρεξήγηση που διαιώνισαν αγιογράφοι και ζωγράφοι της δύσης που απεικόνισαν αυθαίρετα τη Μαγδαληνή (σ.σ.: που καταγόταν από τα Μάγδαλα κι ακολουθούσε τον Χριστό) ως πόρνη με τα μαλλιά λυτά (http://el.wikipedia.org)

«Ω, Κύριε, εγώ ’μαι που έσπασα σα μυρογυάλι/ στα ιερά σου πόδια την καρδιά μου, και τα ολόξανθα/ μακριά μαλλιά μου, εγώ τ’ ανέμισα στις τρέμουλες,/ σκυφτές των Αποστόλων κεφαλές, σα φλάμπουρο!/ Εγώ ’μαι που όντας όλοι οι εδικοί μακριά θε/ κοιτώντας το σταυρό σε κλαίγαν σκορπισμένοι,/ στεκόμουν στο πλευρό σου παραστάτης, κι όρθια/ στα χέρια μου εδεχόμουν, στην ποδιά, στο πρόσωπο,/ πηχτό, ζεστό σαν όμπρο θερινό το αίμα σου».
Από το ποίημα 'Μαγδαληνή' του Νίκου Καζαντζάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (10.04,2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Μια φορά κι έναν καιρό...

'Αδιόρθωτη κουκουβάγια' και 'Ψαράς θαλάσσιων δράκων' δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι είναι ο Μεξικανός εικονογράφος Juan Gedovius, που φιλοτέχνησε την αφίσα για τον φετινό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου. Η φαντασία στο απόγειό της. Μεξικανός επίσης και ο συγγραφέας Francisco Hinojosa, που έγραψε το φετινό μήνυμα. 'Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος', ο τίτλος του μηνύματος, που μεταφράστηκε στα ελληνικά από τη συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς και κυκλοφορήθηκε σε αφίσα με χορηγό τις εκδόσεις 'Πατάκη'. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος. Στην πραγματικότητα δεν ήταν μια μόνο ιστορία, αλλά πολλές, που άρχισαν να γεμίζουν τον κόσμο με παραμύθια για ανυπάκουα κορίτσια και πονηρούς λύκους, κρυστάλλινα γοβάκια κι ερωτοχτυπημένους πρίγκιπες, έξυπνους γάτους και μολυβένια στρατιωτάκια, φιλικούς γίγαντες και εργοστάσια σοκολάτας. Γέμιζαν τον κόσμο με λέξεις, με ευστροφία με εικόνες και παράξενους χαρακτήρες. Καλούσαν τον κόσμο να γελάσει, να θαυμάσει, να τις ζήσει. Του έδιναν νόημα. Κι από τότε οι ιστορίες αυτές συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται και να μας λένε χίλιες και μία φορές: 'Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος...'. Ο πρόλογος του μηνύματος. Μια φορά κι έναν καιρό... Πολλές αμέτρητες φορές σε πολλούς, σε όλους τους καιρούς, οι γιαγιάδες έλεγαν και λένε παραμύθια στα εγγόνια τους κι οι συγγραφείς έγραφαν και γράφουν ιστορίες για τα παιδιά. Ολες τις μέρες κι όχι μόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν! Προς μεγάλη, πολύ μεγάλη χαρά του Μεγάλου Παραμυθά...

Ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ με

Ενα ακόμα βιβλίο με θρησκευτικούς θρύλους και θρησκευτικές παραδόσεις, από τον γνωστό ανά το πανελλήνιο καταξιωμένο συμπολίτη μας συγγραφέα Βασίλη Γ. Χαρωνίτη. Υστερα από το 'Θρύλοι και Παραδόσεις για τη Μεγαλοβδομάδα και τη Λαμπρή', που εκδόθηκε απ’ την Επιτροπή Ανέγερσης του Ιερού Ναού της Αγίας Αικατερίνης - Ν. Χανίων, το 1995. 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή του', ο τίτλος του. 'θρύλοι και παραδόσεις για το Χριστό και την Παναγία', ο υπότιτλός του. Με τη βοήθεια της Αγίας Αικατερίνης η έκδοση κι αυτή τη φορά (Χανιά, 2011). Της Νεοχωρίτισσας Αγίας Αικατερίνης (Καινουργιοχωρίτισσας, θα με διόρθωνε ο αξέχαστος ενορίτης της Μιχάλης Γρηγοράκης, αν ζούσε). Εκδοση του Ενοριακού Φιλανθρωπικού Συλλόγου Αγ. Αικατερίνης 'Η Σιναΐτισσα κερά', διαβάζω στο εσώφυλλο. Από το 1995 μέχρι το 2011, απ’ την κυκλοφορία του πρώτου μέχρι την κυκλοφορία του δεύτερου βιβλίου έχει τρέξει πολύ νερό στον Κλαδισό κι έχουν συμβεί τα μύρια όσα στην αγαπημένη δυτική συνοικία της πόλης μας. Ανάμεσα σ’ αυτά και η δημιουργία μιας ακόμα Ενορίας, εκτός αυτής της Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, με το όνομα της Αγίας Αικατερίνης, ύστερα απ’ την αποπεράτωση του περικαλλούς ναού της. 'Ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ με'. Αυτό το ψαλμικό χωρίο χρησιμοποιεί προλογίζοντας το εν λόγω βιβλίο του Βασίλη Χαρωνίτη, ο μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού Παπαγιαννάκης. Απευθυνόμενος 'εις του εφημέριον (σ.σ. π. Αποστόλη Διαμαντούδη) και τους ενορίτας της Ενορίας Αγίας Αικατερίνης Ν. Χώρας, ιδιαιτέρως όμως εις τον ελλογιμώτατον κ. Βασίλειον Χαρωνίτην, ο οποίος διά δευτέραν φοράν προσφέρει την πολυετή ερευνητικήν του πορείαν και τα πνευματικά του δικαιώματα'. Αυτό το χωριό, κυρίως, σκεφτόμουν και καθ’ όλη τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου, που έγινε την περασμένη Πέμπτη 5 Απριλίου στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης. Ενός βιβλίου που μας κάνει να ξαναζήσουμε 'έστω και μ’ έναν άλλο τρόπο μεγάλα και θαυμαστά περιστατικά από τη ζωή της Θεοτόκου και του Κυρίου και Θεού μας', για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του συγγραφέα του...

Καθοριστική η συμβολή του

Για το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος' και τις δραστηριότητές του έχω γράψει πολλές φορές στις 'Εύφημες Μνείες' και βεβαίως, πάντα Θεού θέλοντος, θα γράψω κι άλλες. Καμιά ιδιαίτερη αναφορά εκ μέρους μου, ωστόσο, για τον Σύλλογο των Φίλων του Ιδρύματος που εδρεύει στην πόλη μας, πλην μιας (κι αυτής κατά το... ήμισυ) πρότασης στη δεύτερη εύφημη μνεία της προηγούμενης Δευτέρας, με τίτλο 'Στον ίσκιο της βενιζελικής σημαίας': 'Επί της υποδοχής τα μέλη της Γραμματείας του Ιδρύματος και μέλη του Συλλόγου των Φίλων του'. Πέραν τούτου ουδέν. Κι όμως! Είναι καθοριστική η συμβολή του Συλλόγου των Φίλων στην υλοποίηση των στόχων του Ιδρύματος, όντας συμπαραστάτης στο πολυσχιδές έργο του. Ιδιαίτερα των μελών του Δ.Σ., του προέδρου Μανόλη Καλογερή (φωτ.) και των συνεργατών του (πρώτος πρόεδρος ο δικηγόρος Γιώργος Πισσαδάκης). 'Τον Σύλλογο από καρδιάς πολύ ευχαριστούμε/ και να κατέτε πως ποτέ δεν σας ξελησμονούμε'. Μια απ’ τις τρεις μαντινάδες που αφιέρωσε η οικογένεια της μαθήτριας Ευθυμίας Τσαβδάρη (1ο Γυμν. Ανω Τούμπας Θεσσαλονίκης), που πήρε το 1ο βραβείο του 10ου Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού που προκήρυξε το Ιδρυμα, όπως πάντα, με το Υπουργείο Παιδείας. 'Να ’σαστε όλοι σας καλά και ό,τι επιθυμείτε/ κι απ’ τα κοπέλια σας χαρές πολλές - πολλές να δείτε'. Η δεύτερη. Και μια ξεχωριστά για τον 'κ. Πρόεδρο' (τον Μανόλη Καλογερή) που αναφέρεται στο μπιστόλι του Βενιζέλου που το έδωσε στον καπετάν Γιάννη Καλογερή και που οι απόγονοί του το δώρισαν στο Ιδρυμα: 'Κειμήλιο ανεκτίμητο από τον Βενιζέλο/ ένα μπιστόλι εξάσφαιρο καθόλα τιμημένο'. Μαντινάδα στον Σύλλογο έστειλε όμως και η οικογένεια του μαθητή Δημήτρη Σπυριδάκη (2ο Γυμν. Σητείας): 'Δεν σας ξεχνούμε όλους σας και σας ευχαριστούμε/ κι από καρδιάς ευχόμαστε να σασε ξαναδούμε'. 

Αφορμή έψαχνα κι αφορμή βρήκα... Και για να πω ότι η μαντινάδα δεν ανθεί μόνο στην Κρήτη.