ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

 ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

Σήμερα τελευταία ημέρα του Καλοκαιριού και από αύριο ένας Σεπτέμβρης που έρχεται προοιωνίζοντας τι άραγε;

Ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου που θα… οδηγήσει στον χειμώνα για τον οποίο πολλοί προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τι θα φέρει!
Με κυρίαρχο θέμα -τι άλλο- την ενεργειακή κρίση αλλά και την -δίχως προηγούμενο!!!- ακρίβεια που έχει γονατίσει τα νοικοκυριά και τους νοικοκυραίους!
Γνωστό ότι οι νοικοκυραίοι είναι αυτοί που αγχώνονται περισσότερο, γνωρίζοντας όλες τις υποχρεώσεις τους· έτσι που κανένας άλλος δεν αντιλαμβάνεται!
Διότι υποχρέωσή τους είναι να στηρίξουν τα νοικοκυριά τους, το σπίτι τους, τα παιδιά τους, τους εαυτούς τους, έχοντας κατά νου ότι -βάσει δεδομένων δύσκολα θα βρουν υποστήριξη από το κράτος!
Πώς τάχα μπορούν να δικαιολογηθούν οι τόσες αυξήσεις που επιβαρύνουν τους πολίτες;
Ανύπαρκτοι είναι όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν την αξιοπρέπεια εκείνων που ακόμη στις μέρες μας αντιλαμβάνονται και υποστηρίζουν την έννοια της λέξης!
Αξιοπρεπής είναι αυτός που μπορεί με τη σκληρή εργασία του να τα φέρνει βόλτα και να στηρίζει την οικογένειά του!
Αξιοπρεπής φευ δεν αισθάνεται εκείνος που γνώριζε πως έχοντας δουλέψει μια ζωή, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, διότι μόνο οι πάγιες… υποχρεώσεις του, εξανεμίζουν τα χρήματά του μισθού του!
Στην Ελλάδα του σήμερα, μετά από όλες αυτές τις απανωτές κατραπακιές που επί χρόνια βιώνουν οι πολίτες της, η πάλαι ποτέ αξιοπρέπεια τείνει να εξανεμιστεί!
Γιατί;
Ποιος θα μπορέσει να δώσει μια σαφή – ντόμπρα απάντηση απαντώντας στα ερωτήματα όλων εκείνων που νιώθουν πως έχουν καταντήσει πολίτες τριτοτέταρτης κατηγορίας ενός ανάλγητου κράτους;

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 31.8.2022) 

https://www.haniotika-nea.gr/ziteitai-elpis-kai-syntoma/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΕΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ "ΣΤΑΣΕΙΣ" 

 Σαν χθες, κι όμως έχουν περάσει εφτά χρόνια από τότε που ξεκινούσα στην εφημερίδα τις “Στάσεις”, δυο φορές την εβδομάδα (κάθε Τρίτη και κάθε Παρασκευή), αφού είχα μείνει 13 χρόνια… “Στα πεταχτά”, σχεδόν σε καθημερινή βάση, ενώ είχε προηγηθεί για άλλα εφτά η “υπηρεσία” μου σ’ “Αυτόν τον τόπο τον μικρό τον μέγα” σε συνεργασία με την Ευδοκία, αλλά και στις “Εύφημες Μνείες”. Τρίτη 25 Αυγούστου 2015 ήταν… Στον απόηχο της σύναξης των Απανταχού Νιππιανών, για πρώτη φορά στην μακραίωνη ιστορία του χωριού μας με πρωτοβουλία και ευθύνη του Συλλόγου Γυναικών “Περβολίτσια”, ψυχή του οποίου ήταν η αξέχαστη Εύη Κακατσάκη – Πακέ, στην Πλατεία, που επιμένουμε να τη λέμε Πλατέα, η πρώτη Στάση.

«Πού να βρω την ψυχή μου, το τετράφυλλο δάκρυ», «Άξιον εστί το πρώτο αγριολούλουδο», «Και τα καλά δεχούμενα και τα κακά δεχούμενα», «Στην ορτακιά του έρωτα η μια καρδιά ‘ναι διάστρα», «Ένας Άγιος ταξιδεύει», «Αν ο καθένας μας έκανε το αυτονόητο», «Και τέλος πάντων τραβούμε εμπρός», «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά», «Θερινό Σχολείο Περιβαλλοντικής Δημοσιογραφίας», «Ο Αμίρ εντός και εκτός παρενθέσεων», «Τα εθνικά δίκαια και τα εθνικά συμφέροντα», «Το Μουσείο τυπογραφίας και ο ρόλος του Δημιουργού», «Ο Ελληνικός Άγιος Βασίλης», «Ειρηναίου Γαλανάκη Γωνία», «Όταν η δημοσιογραφία γιορτάζει», «Υπευθυνότητας του καθενός μας το ανάγνωσμα», «Ένα βράδυ στη Μάλμειο Βιβλιοθήκη», «Θουκυδίδου Ιστορίαι: κτήμα ες αεί», «Χρωστάμε… Κριτές θα μας δικάσουν». «Η Παναγία του Κλάδου», «Το μοναστήρι που πεθαίνει σαν ηφαίστειο», «Ιχνηλατώντας εν μέσω πανδημίας», «Μονάχη έγνοια η γλώσσα μας», «Αρχιμενιά κι Αρχιχρονιά κι αρχή του Γεναρίου», «Μικρά Ασία και πάλιν ερώ, χαίρε», «Ο Κρήτης και πάσης Οικουμένης Νίκος Καζαντζάκης», «Η μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων», «Παιδί το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις»… Σίγουρα περισσότερες από χίλιες οι Στάσεις, κάποιοι απ’ τους τίτλους των, παραπάνω.

«“Στάσεις” δημοσιογραφικές μέσα στις στήλες των “Χανιώτικων νέων”! Συνεχής αναζήτηση. Των ανθρώπων, των Συλλόγων, των όποιων φορέων, που δίδουν το “παρών” και δημιουργούν σ’ αυτόν εδώ τον τόπο. Παρουσίαση προβλημάτων, κατάθεση προτάσεων για βελτίωση καταστάσεων και εγκώμιο, έπαινος για ό,τι θετικό συμβαίνει γύρω μας». Τα που γράφει, μεταξύ των άλλων, προλογίζοντας το ιδιαίτερα καλαίσθητο βιβλίο “Μια στάση εδώ, Μια στάση εκεί – Επιλογή από το 2017” που κυκλοφόρησε το 2018 απ’ τα “Χανιώτικα νέα” ο ιδρυτής των Γιάννης Γαρεδάκης. Ευλογία η έκδοσή του!

Εφτά χρόνια Στάσεις! Μετά – Στάσεις, Κατά – Στάσεις, Δια – στάσεις, Ανα – Στάσεις, Εν- Στάσεις, Παρά- Στάσεις, Από- Στάσεις, Αντί- Στάσεις, Υπό – Στάσεις… Θεού θέλοντος ύστερα από μια μικρή ανάπαυλα συνεχίζουμε…

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΒΡΟΧΟΥΛΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΟΥ ΠΟΤΙΖΕΙΣ... - Ο ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝΟΣ, ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝΟΥ... ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΝΙΠΠΟ... 

«Με αυγουστιάτικη βροχή μοιάζει και το φιλί σου/ κι όταν μιλείς, ακούς πουλιά, θαρρείς του Παραδείσου!// Βροχούλα αυγουστιάτικη τον κήπο μου ποτίζεις/ ανθίζουν ρόδα του σεβντά κάθε που με αγγίζεις». Ερωτικές οι τελευταίες αυγουστιάτικες μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. Ειδικότης της… το είδος. Και κατ’ εξοχήν ερωτικός μήνας ο Αύγουστος, άλλωστε!

Παρακολουθούμαι, παρακολουθείσαι, παρακολουθείται, παρακολουθούμαστε, παρακολουθείστε, παρακολουθούνται… Σε ενεστώτα χρόνο η κλίση του ρήματος. Ο παρακολουθούμενος, του παρακολουθουμένου, τω παρακολουθουμένω, τον παρακολουθούμενον, ω παρακολουθούμενε. Σε όλες τις πτώσεις η κλίση της παθητικής μετοχής του ρήματος. Αν δεν σας αρέσει το ρήμα και η μετοχή, μη μιλάτε στα τηλέφωνα, είναι απλό. Πλάκα; Καθόλου της πλάκας η παρακολούθηση του κινητού τηλεφώνου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη.

Δίχως “Στάσεις” τις επόμενες τρεις Παρασκευές (2, 9 και 16 Σεπτεμβρίου) και τις επόμενες δύο Τρίτες (6 και 13 Σεπτεμβρίου). Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου, θεού θέλοντος, η επιστροφή του γράφοντος. Με γεμάτες τις μπαταρίες του, πιστεύει. Τι κρίμα πάντως που ο κούμος του, για τον οποίο έγραφε παλιότερα “Στα πεταχτά”, έχει πέσει και δεν έχει προλάβει να τον φτιάξει για να μείνει σ’ αυτόν. Για τον πηγαιμό του βέβαια στον Νίππο κάποιες μέρες, δεν “τίθεται” θέμα. Αυτό δα έλειπε!

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 30.8.2022) 

https://www.haniotika-nea.gr/efta-chronia-staseis/

Η ΠΟΙΗΣΗ ΜΟΥ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ 

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ 

Ο γνωστός ποιητής τής Κρήτης Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, εκπαιδευτικός που ζει στα Χανιά, με δημιουργική ευαισθησία αλλά και με επαγγελματική γνώση τού μηχανισμού τής γλώσσας (λεξιλογίου, γραμματικής, σύνταξης) εισάγει στην ποίησή του την «μεταγλώσσα»: μιλάει με την γλώσσα (τής ποίησης) για την γλώσσα, αξιοποιώντας τα πιο «πεζά» στοιχεία τής γραπτής σημειολογίας, τα σημεία στίξεως.
Υπενθυμίζω επ’ ευκαιρίᾳ ότι υπάρχουν δύο είδη σημείων στίξεως : τα ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΑ (κόμμα, τελεία, άνω τελεία, δίστιγμο, ενωτικό, παύλα, παρενθέσεις, αγκύλες, εισαγωγικά) και τα ΣΧΟΛΙΑΣΤΙΚΑ/ΚΕΙΜΕΝΙΚΑ (θαυμαστικό, ερωτηματικό, αποσιωπητικά, εισαγωγικά). [Αναλυτικά μιλώ γι’αυτά στην Γραμματική μου: «Σύγχρονη Σχολική Γραμματική για όλους», Β΄ έκδοση 2019, σελ. 311-322] 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:Μια από τις προσεγγίσεις του κορυφαίου Δασκάλου της Ελληνικής Γλώσσας, καθηγητή Γεωργίου Μπαμπινιώτη στην ποίηση μου. Με αφορμή τον ερχομό του στον Νίππο Αποκορώνου, το χωριό μου, πριν από λίγες μέρες, η κοινοποίηση! ΠΑΝΤΑ ΩΡΑΙΟΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΥΡΙΕ ΚΑΘΗΓΗΤΑ!

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0kvDsK38MNnYW6gYv5qnhPJ9PScg8ezKMkFMHZcYRtRE3aHTEN3gyAzYArSsY8dqnl

ΕΝ ΝΙΠΠΩ ΤΗ 21η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022 (Παρουσίαση του βιβλίου για τον Ιωάννη Κουρομιχελάκη) 
ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΣΙΦΑΚΗΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ

https://petaxta.blogspot.com/2022/08/blog-post_23.html

https://petaxta.blogspot.com/2022/08/blog-post_24.html

ΠΟΙΗΣΗ

 ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΜΕΡΑ

Η θριαμβευτική είσοδος

του πλοίου της γραμμής,

στα ήρεμα νερά του κόλπου,

προαναγγέλλει μιαν ανάερη μουσική,

που συναντά στο δρόμο της

τα περήφανα βατραχοπέδιλα

ενός ψαροτουφεκά, που,

λίγο πριν βυθιστούν στη θάλασσα,

στέλνουν χαιρετίσματα

στο φευγαλέο φτερούγισμα

ενός αλητάμπουρα γλάρου,

που ψάχνει επίμονα

το πηγαινέλα των κυμάτων.

Το ατέλειωτο πηγαινέλα των κυμάτων

που ξεφυλλίζει το βιβλίο

της καλοκαιρινής μέρας.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

("Όταν γίνεις ποίημα", Εκδ. ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. Χανιά 2013)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 ΑΓΛΑΪΑ ΚΥΡΜΙΖΑΚΗ

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ.... 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Μερικά απ’ τα παραμύθια της ξεχωριστής και αξέχαστης Χανιώτισσας δασκάλας συγγραφέα και ζωγράφου Αγλαΐας Κυρμιζάκη, διανθισμένα με σχετικά σκίτσα, από το βιβλίο “Παραμύθια από την Κρήτη”, που κυκλοφόρησε απ’ τις εκδόσεις “Νόβολι” το 2011, 27 χρόνια μετά το φευγιό της στη Χώρα των Μακάρων, στον σημερινό Παιδότοπο. Να ‘ναι καλά η φίλη του φίλου μου σκηνοθέτη και δασκάλου θεατρικής Αγωγής Κώστα Νταντινάκη, Βάντα Ιωαννίδου, που μου το έδωσε - σ’ αυτήν ανήκει τόσο η ιδέα όσο και η επιμέλεια της έκδοσης. “Τα παραμύθια ταιριάζουν στην ψυχή των παιδιών που σιγά-σιγά ξυπνά...” Μια απ’ τις φράσεις της Αγλαΐας Κυρμιζάκη σε άρθρο της με τίτλο “Μαζί με τους χωρικούς μας” που πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Νεοελληνικό Αρχείο” το 1935! Καλή ανάγνωση για όλα τα παιδιά από 7 μέχρι 97 χρόνων! Ποιος είπε ότι τα παραμύθια είναι μόνο για τον χειμώνα;

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος λογοτέχνης

Ο "ΤΥΦΛΟΣ" ΓΕΡΟΣ 

Ένας γέρος κάθεται στη γωνιά ενός δρόμου με τον αγαπημένο του σκύλο κοντά του. Στο στήθος του γέρου κρέμεται μια ταμπέλα που γράφει “ελεείστε τον τυφλό”.

Ένας περαστικός ρίχνει ένα κέρμα στα χέρια του γέρου, αλλά αυτό γλιστράει και πέφτει στον δρόμο. Ο γέρος σκύβει και μαζεύει τη δεκάρα. Τότε, ένας αστυνομικός που είναι εκεί κοντά, τον είδε και του λέει: “Λοιπόν, γέρο, εσύ δεν είσαι τυφλός. Με αυτή την ταμπέλα κοροϊδεύεις τον κόσμο”. Και ο γέρος του απαντά: “Ω, κύριε δεν είμαι εγώ ο τυφλός, ο σκύλος μου είναι τυφλός”.

ΑΓΛΑΪΑ ΚΥΡΜΙΖΑΚΗ (1904 - 1988)

Η δίδα Αγλαΐα Κυρμιζάκη είναι δασκάλα γεννημένη κι αναθρεμμένη στα Χανιά. Επειδή υπηρέτησε περί τα δέκα χρόνια σ’ αγροτικές περιφέρειες, γνώρισε από κοντά τον Κρητικό λαό, τα τραγούδια και την άλλη του παραγωγή και μάζεψε πολύ λαογραφικό υλικό.

Μια τέτοια συλλογή της βραβεύτηκε στον Καλοκαιρένειο Λαογραφικό διαγωνισμό (1930). Ένα μέρος του υλικού τυπώθηκε στα περιοδικά Κρητικά, Νεοελληνικόν Αρχείον και στην Ιόνιον Ανθολογία της κ. Μ. Μινώτου, όπου τύπωσε κι άλλη συνεργασία.

Συνεργάστηκε ακόμα σ’ εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά περιοδικά. Σημειώνουμε πως μετεκπαιδεύτηκε στην Αθήνα (είναι μάλιστα αριστούχος και πολύγλωσση - γαλλικά, ιταλικά, ρωσικά, γερμανικά) και παρακολουθεί από παλιά τη φιλολογική μας κίνηση με ζήλο. Στις ντόπιες εφημερίδες (κυρίως στον Παρατηρητή) γράφει κάποτε κάποτε με το ψευδώνυμο Κορνηλία, χρονογραφήματα που τα διακρίνει μια βαθιά αίσθηση της έμψυχης και άψυχης φύσης, συμπάθεια προς το Παιδί και τη Γυναίκα - Μητέρα και λεπτότατο γούστο. Είναι ακόμα και διαλεχτή ζωγράφος.

(Από το μηνιαίο Λογοτεχνικό περιοδικό Κρητικές Σελίδες, αρ.3-4 Απρίλιος - Μάης 1936, Ηράκλειο Κρήτης.)

Ο "ΤΥΦΛΟΣ" ΓΕΡΟΣ 

Ένας γέρος κάθεται στη γωνιά ενός δρόμου με τον αγαπημένο του σκύλο κοντά του. Στο στήθος του γέρου κρέμεται μια ταμπέλα που γράφει “ελεείστε τον τυφλό”.

Ένας περαστικός ρίχνει ένα κέρμα στα χέρια του γέρου, αλλά αυτό γλιστράει και πέφτει στον δρόμο. Ο γέρος σκύβει και μαζεύει τη δεκάρα. Τότε, ένας αστυνομικός που είναι εκεί κοντά, τον είδε και του λέει: “Λοιπόν, γέρο, εσύ δεν είσαι τυφλός. Με αυτή την ταμπέλα κοροϊδεύεις τον κόσμο”. Και ο γέρος του απαντά: “Ω, κύριε δεν είμαι εγώ ο τυφλός, ο σκύλος μου είναι τυφλός”.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΨΩΜΑΤΑΡΗΣ 

Μια φορά ένας βασιλιάς έκαμε ένα τόπι χρυσό κι ύστερα έστειλε είδηση σ’ όλες τις χώρες που όριζε, πως όποιος είναι ψεύτης και πάει να του πει ένα μεγάλο ψώμα θα πάρει το τόπι.

Τ’ ακούσανε όλοι οι ψεύτες και πατείς με πατώσε τρέξανε στο βασιλικό παλάτι. Μα κανένας δεν εκατάφερε με το ψέμα του να το πάρει.

Ένας πούχε διαβάσει πολλά πολεμικά χαρθιά κι ήξερε όλες τσοι κατεργαριές του κόσμου, έβαλε στον ώμο του ένα μεγάλο πιθάρι και πήγε στο παλάτι του βασιλιά και τούπε:

- Πολυχρονεμένε μου, μια φορά που κάνανε πόλεμο ο παππούς σου με τον παππού μου, του παππού σου σωθήκανε τα λεφτά και γύρεψε του παππού μου. Κι οι παππούς μου του τα δωκε με τούτο το πιθάρι.

Ο βασιλιάς φοβήθηκε πως πήγε να του γυρεύει δανεικά και βιάστηκε και τούπε:

- Μ’ αυτό είναι ψώματα.

Κι οι ψωματάρης, που άλλο δεν ήθελε, του λέει:

- Μα για ψώμα σου τόπα κι εγώ.

Και κέρδισε το χρυσό τόπι.

Ο ΛΑΓΟΣ Ο ΚΟΚΟΡΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΣΙΚΑ

Μια φορά κι έναν καιρό ένας λαγός έβοσκε σε μια βελανιδιά από κάτω. Εκειά που έτρωγεν, έπεσεν ένα βελανίδι στην κεφαλή του. Κι αμέσως έγκαψεν από ‘κει και ετζιρίτα. Στο δρόμο τ’ απάντηξε ένας κόκορας και τούπε:

- Πού πηγαίνεις σύντεκνε;

- Είντα να σου πω, σύντεκνε, τ’ απολοήθηκε, πούπεσεν ένα βουνό και με πλάκωσε!

- Πρέπει, λοιπόν, να φύγω κι εγώ, του ‘πε ο κόκορας.

Κι αρχινίξανε να τζιριντούνε και τα δύο ζωντανά! Στο δρόμο θωρούνε μια κατσίκα και τσοι ρωτά:

- Για πού το βάλατε, φίλοι;

- Είντα να σου λένε, που αρχίζει και πέφτει ο ουρανός, της αποκρίνονται εκείνοι. Και τόβαλε κι αυτή στα πόδια.

Στο δρόμο τσοι ‘φταξε και τσοι τρεις ένας λύκος και τσοι φαε.

Τα ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ

Μια φορά ένας βασιλιάς ήθελε να γλιτώσει η χώρα του από το μεθύσι κι αποφάσισε να διατάξει να ξεριζώσουνε ούλα τ’ αμπέλια.

- Όι, μην το κάμεις αυτό, πολυχρονεμένε μου, τούπε ένας σύμβουλος, γιατί το κρασί κάμει τσοι στραβούς και θωρούνε, τσοι κουτσούς κι έχουν γερά πόδια και τσοι μουφλούσηδες με παράδες.

Ο βασιλιάς τον άκουσε, μα ήθελε να το ιδεί και με τα ίδια του τα μάθια. Εκάλεσε, λοιπός, στο παλάτι έναν κουτσό, έναν στραβό κι έναν μουφλούση, τως έβαλε να φάνε και τως έδωσεν ελευθερία στο κρασί.

Ήπιανε ώσπου να δούνε τ’ αυθιά τωνε.

Τότες ο στραβός είπεν στους άλλους:

- Καλό, μωρέ, πουναι τούτο το μαύρο κρασί.

Ο κουτσός έλεγε πως με κλωτσιές θα βγάλει τα μάθια του στραβού κι ο μουφλούσης επρόστεσε:

- Βάρα του μωρέ, κι εγώ πλερώνω.

Μ’ αυτά ο βασιλιάς είδε πως ο σύμβουλος είχε δίκιο να λέει για τα καλά του κρασιού κι ετσά δεν έβγαλε τη διαταγή κι έχομε ως τα σήμερα αμπέλια.

ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΚΟ

Μια φορά ένας παπάς πέθανε μόλις εχειροτονήθηκεν. Ούτε μια φορά δεν είχε λουτρουήσει, κι ούλοι συλλογιζότανε πώς του πρέπει να τονε θάψουνε, για λαϊκό ή για κληρικό;

Σε μια γωνιά τον έκλαιγεν η χήρα του. Τότες σκεφτήκανε να τηνέ ρωτήξουνε κείνη πώς προτιμά. Γιατί αν τον εθάφτανε για κληρικό, δεν θα μπόρειε να ξαναπαντρευτεί. Τσι σιμώσανε και τηνέ ρωτήξανε.

Έπαψε τότες το μοιρολόι για μια στιγμή και τως είπε:

- Για καλό και για κακό, θάψτε τον για λαϊκό.

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 27.8.2022) 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΩΝ ΦΕΤΙΝΩΝ "ΕΙΡΗΝΑΙΩΝ" 

«Από χώρα σε χώρα διαβαίνω/ Στις κορφές και στους κάμπους γυρνώ./ Στρατόκοπος είμαι κι όλο περπατώ/ ζητώντας με λαχτάρα κάτι για να ‘βρω./ Την πατρίδα μου ζητώ.// Τα πέλαγα μακρυά ξαγναντεύω/ και τ’ άστρα στα ήσυχα βράδια/ κάθομαι και ρωτώ/ κι όποιον διαβάτη που μπορεί να ξέρει/ Την πατρίδα μου ζητώ.// Από σκέψη σε σκέψη ο στοχασμός μου πλανιέται/ κι ανήσυχη η νοσταλγία στην καρδιά μου φωλιάζει/ Το μίσος με πληγώνει/ κι η αγάπη μου λέει τον δρόμο να σταματώ,/ μα φεύγω και πάντα ξετρέχω/ Την πατρίδα μου ζητώ.// Από χώρα σε χώρα διαβαίνω/ κι από πατρίδα σε πατρίδα/ της ψυχής μου την πατρίδα αναζητώ./ Σπλαχνίσου Κύριε, τον στρατοκόπο/ και φτάσε με, στη χώρα που ρωτώ». Από το βιβλίο « Απλές Ωδές» του μακαριστού μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη (εκδ. “ΕΡΕΙΣΜΑ”, Χανιά 2014, επιμέλεια: Σταμ. Απ. Αποστολάκη).

«Κορώνα και στεφάνι, λοιπόν, ο Αποκόρωνας και γύρω γύρω στις άκρες του τσιτωμένα σαν νεραντζανθοί τα χωριά του. Μεγάλα Χωράφια, Στύλος, Πρόβαρμα, Μαχαιροί, Χιλιομουδού, Ραμνή, Καρές, Μελιδόνι, Πεμόνια, Φρε, Τζιτζιφές. Κι από το ανατολικό κλωνάρι του στεφανιού: Το Κόκκινο Χωριό, το Γαβαλοχώρι, ο Τσιβαράς, οι Κεφαλάδες, τα Καλαμίτσια, τα Κουρνοπατήματα, ο Αλίκαμπος, ο Μπρόσνερος, ο Βαφές. Γύρω – γύρω τούτα τα χωριουδάκια και στη μέση τα κεφαλοχώρια του Αποκορώνου. Ο Βάμος, οι Καλύβες, οι Βρύσσες, οι Αρμένοι, το Νιο Χωριό, η Κάινα, το Νίππος, τα Νεροπαϊδόχωρα… Και στα χωριά αυτά να κατοικούνε άνθρωποι και Άγιοι… οι Αποκορωνιώτες. Στη μέση του χωριού η Εκκλησία με τον αυλόγυρο και το καμπαναριό της, που ξεχωρίζει ψηλότερα από τα σπίτια για να δείχνει τον ουρανό»… Από το βιβλίο «Των γονικών μου Γη ιερή και πώς να σε ξεχάσω», του Παππού (Έκδοση Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, Χανιά 2015, με επιμέλεια του Σταμ. Απ. Αποστολάκη).

«Κατεβαίνει την σκάλα/ που ενώνει τον ουρανό με την γη/ ο Παππούς την ανεβαίνει ο Αρχιεπίσκοπος./ Συνήθεια πια/ η συνάντησή των,/ “επί του ηλίου δύσιν,”/ για να ψάλλουν μαζί/ “το φως ιλαρόν”/ και να πούνε τα νέα των.// Ν’ αργήσει η ώρα που θα βρεθούνε για πάντα μαζί./ Μόνο αυτό ζητά ο Παππούς/ από τον Θεό-/ περισσεύουν οι ανάγκες/ των ζώντων». Το ποίημα του γράφοντος «Των Ειρηναίων» από την ποιητική συλλογή «Τα χελιδόνια του μοναχού» (έκδοση Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία” και “Πυξίδα της Πόλης”, Χανιά 2020). Παππούς, ο μακαριστός μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης (1911-2013). Ο άλλος Ειρηναίος είναι ο από Κυδωνίας και Αποκορώνου πρώην Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος Αθανασιάδης, που υπήρξε μαθητής του, που εφησυχάζει, λόγω υγείας.

Στον απόηχο των φετινών «Ειρηναίων», που έγιναν για 16η συνεχή χρονιά στο χωριό του Παππού, το Νεροχώρι Αποκορώνου, με διοργανωτές, το Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία”, – Δήμο Αποκορώνου, την Ομοσπονδία Σωματείων Αποκορώνου Αττικής και τον Σύλλογο Αττικής των Αγίων Πάντων του Παϊδοχωρίου και Νεροχωρίου, με κεντρικό ομιλητή τον ανιψιό του Θεολόγο καθηγητή Μιχάλη Γαλανάκη, με θέμα «Το μήνυμα της ειρήνης στο έργο του Ειρηναίου Γαλανάκη» και στην οποία έγιναν βραβεύσεις προσωπικοτήτων για την πολυσχιδή προσφορά τους στον τόπο (βλ. ρεπορτάζ “Χ.ν.”, Τετάρτη 24.8.22) οι σημερινές Στάσεις. Άξιοι πολλών συγχαρητηρίων οι διοργανωτές, οι εκπρόσωποι των οποίων, με πρώτο τον συντονιστή της εκδήλωσης Σταύρο Νικηφοράκη, την αναγκαιότητα για τη συνέχιση των «Ειρηναίων» επεσήμαναν. Πάντα εκεί, ωσεί παρών στην πλατεία του, στην πρώτη και μεγαλύτερη απ’ τις πολλές πλατείες της επίγειας παρουσίας του ο Άγιος στη λαϊκή συνείδηση Ειρηναίος Γαλανάκης ο Χριστιανός!

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ - ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΚΤΑΡΙΑ - Μ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: "TO ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ" 

Στον αγαπημένο των πολλών και για πολλούς λόγους Άγιο Φανούριο (στο 27ο χλμ. Χανίων – Ρεθύμνης το εκκλησάκι του) οδηγούν σήμερα κι αύριο, παραμονή και ημέρα της Χάρης του, όλοι οι δρόμοι. Να πάω πορπατηχτός εκεί, όπως το κάνουν χρόνια τώρα, εκατοντάδες προσκυνητές, ονειρεύομαι…

«Δεν είν’ ο δρόμος κτήμα μας, φίλοι μου στοχαστείτε/ με προσοχή και σύνεση, πάντα να οδηγείτε.// Παρκάρουνε παράνομα όλοι στον δρόμο τρέχουν/ οι Κρητικοί οι οδηγοί καθόλου δεν προσέχουν./ Θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο π’ οδηγούμε/ τον Οδικό τον Κώδικα όλοι να σεβαστούμε». Μαθήματα Κυκλοφοριακής Ευθύνης από τη μαντιναδολόγο μας την Νεκταρία Θεοδωρορογλάκη σήμερα.

«Το πέρασμα στη ζωή μου», ο τίτλος του βιβλίου που έγραψε ο γνωστός εκ Φρε ορμώμενος ευπατρίδης Χανιώτης γιατρός με πολυποίκιλη δραστηριότητα Δρ Εμμανουήλ Μιχαήλ Παπαδάκης. Και σαν να ήταν μυθιστόρημα το διάβασα με το που έφτασε στα χέρια μου, αφού έμεινα αρκετά στο εξώφυλλο που το κοσμεί μια υπέροχη αεροφωτογραφία με τον Φρε. Ν’ αναφερθώ σ’ αυτό σε προσεχείς «Στάσεις» η πρόθεσή μου…

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 26.8.2022) 

https://www.haniotika-nea.gr/ston-apoicho-ton-fetinon-eirinaion/

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΤΑ 16α "ΕΙΡΗΝΑΙΑ" ΣΤΟ ΝΕΡΟΧΩΡΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ

Γράφει ο Ηλίας Ι. Κάκανος

Τα 16α “Ειρηναία” στη μνήμη του αείμνηστου γέροντα μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη πραγματοποιήθηκαν το βράδυ της Δευτέρας στο Νεροχώρι Αποκορώνου σε μία εκδήλωση όπου στη διάρκειά της τιμήθηκαν επίσης προσωπικότητες για την πολυσχιδή προσφορά τους στον τόπο.
Στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης τελέστηκε πανηγυρικός εσπερινό στον κεντρικό Ιερό Ναό του χωριού, αφιερωμένος στην Αγία Μαρίνα προς τιμήν της εορτής του Αγίου Ειρηναίου, Επισκόπου Λουγδούνου της Γαλλίας. Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη του κυρού Ειρηναίου Γαλανάκη προεξάρχοντος του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Καρυδίου πανοσιολογιότατου αρχιμανδρίτη Ιερεμία Χλιαρά ο οποίος ο οποίος αναπλήρωνε τον μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνό.

Συντονιστής στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Σύλλογος Αττικής, ήταν ο κ. Σταύρος Νικηφοράκης, ο οποίος αναφέρθηκε εν συντομία στην πολυδιάστατη διακονία του Ειρηναίου. Χαιρετισμούς απηύθυναν ο δήμαρχος Αποκορώνου Χαράλαμπος Κουκιανάκης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Σωματείων Αποκορώνου Αττικής Γιάννης Τερεζάκης, ο εκπρόσωπος του Ιδρύματος Αγία Σοφία Μάρκος Σελλιανάκης, ο πρόεδρος του Συλλόγου Αττικής Άγιοι Πάντες, Παϊδοχώρι, Νεροχώρι “Η Παναγία”, Παντελής Μαριακάκης, ο διευθυντής της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κωνσταντίνος Ζορμπάς, οι συνταξιούχοι δάσκαλοι Βαγγέλης Κακατσάκης και Πέτρος Πανηγυράκης, ο διευθυντής του Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος Νίκος Παπαδάκης, ο θεματικός αντιπεριφερειάρχης Αντώνης Παπαδεράκης καθώς επίσης ο αρχιμανδρίτης Ιερεμίας.

Ακολούθησαν η κεντρική ομιλία και τέσσερις απονομές εκ των οποίων οι τρεις είναι με μία χειροποίητη εικόνα του αγίου Ειρηναίου όπου τιμήθηκαν για την πολυσχιδή προσφορά τους ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, ο διευθυντής του Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος Νίκος Παπαδάκης, ο ομιλητής Μιχάλης Γαλανάκης και ο συνταξιούχος δάσκαλος Πέτρος Πανηγυράκης στον οποίο απονεμήθηκε ένα δίπλωμα από το Ίδρυμα.

Η ΟΜΙΛΙΑ 
Πολυσέλιδη και ιδιαίτερα σημαντική η ομιλία του κ. Μιχάλη Γαλανάκη, ανιψιού του Ειρηναίου, ο οποίος μεταξύ άλλων υπογράμμισε για τον αείμνηστο θείο του τα εξής: «Μακάριοι όσοι φέρνουν την Ειρήνη στους ανθρώπους, γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού, γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Ένα τέτοιο παιδί του Θεού αναδείχθηκε ο μακαριστός Ειρηναίος Γαλανάκης που από μικρή ηλικία μέχρι και τα βαθιά του γεράματα αφιέρωσε τη ζωή του στο όραμα της Ειρήνης κάνοντας το πράξη στη ζωή τη δική του και των συνανθρώπων του. Η πρώτη του ποιμαντορία εκφράστηκε με έργα ειρήνης στη Μητρόπολη του. Όμως, η διακονία του στην Κίσσαμο – Σέλινο διεκόπη γιατί εκλέχτηκε Μητροπολίτης Γερμανίας χωρίς τη θέληση του. Στη νέα του Επισκοπή συνέχισε τους αγώνες για την Ειρήνη και για την απελευθέρωση του λαού από την τυραννίδα των συνταγματαρχών.

Όμως, ο λαός της Κρήτης πραγματοποίησε μια ειρηνική επανάσταση για την επανεκλογή του στη Μητρόπολη που αγάπησε και τον αγάπησε. Μέσα από ένα ειρηνικό αγώνα του λαού έγινε η επανεκλογή και η ενθρόνιση του. Ήταν θρίαμβος της Εκκλησίας, του λαού του Θεού. Το Καστέλι, η Κάντανος, το Κολυμπάρι με την Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, οι Βουκολιές, η Καληδωνία, έγιναν κέντρα σύγχρονου προβληματισμού και δράσης. Έγινε συστράτευση προσωπικοτήτων από όλη την Κρήτη αλλά και από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ήταν μια μεγάλη συνέγερση ψυχών που πήρε τη μορφή της “Επανάστασης των Συνειδήσεων”, με βάση την ομότιτλη διακήρυξη του Επισκόπου».

https://www.haniotika-nea.gr/16a-eirinaia-sto-nerohori-apokoronoy/

https://eparxiakofos.gr/eirinaia-2022-panigyrikos-esperinos-kai/

ΝΙΠΠΟΣ

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΝΙΠΠΟΣ

ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΟΥΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗ

https://www.haniotika-nea.gr/fos-sti-zoi-toy-ethnomartyra-ioanni-koyromihelaki/

Γράφει ο Γιώργος Κώνστας 

Πόνημα “ζωής”, γεμάτο διδάγματα και ηθικές αξίες είναι το «Filius Patriae: Ανθυπολοχαγός Ιωάννης Κουρομιχελάκης», το βιβλίο του καθηγητή Αναστασίου Μ. Τάμη που παρουσιάσθηκε το βράδυ της Κυριακής στην πλατεία του Νίππους στον Αποκόρωνα.

Παρουσία πλήθους κόσμου, χωριανών, κατοίκων του Αποκόρωνα, απόδημων, ανθρώπων από κάθε γωνιά του νομού αναδείχθηκε η ζωή και ο θάνατος του Ιωάννη Κουρομιχελάκη αλλά και παράλληλα ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής ιστορίας των πρώτων ετών του 20ου αιώνα.

ο Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ

Στον όγκο (537 σελίδες), στο δίγλωσσο (ελληνικά και αγγλικά), στον τρόπο γραφής «είναι ένα είδος ιστορικού μυθιστορήματος», αλλά κυρίως στην αξία του ««μέγιστο εθνικό μάθημα» αναφέρθηκε αρχικά ο κεντρικός ομιλητής ο καθηγητής κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης. «Έχουμε μια διεξοδική και συναρπαστική μαζί ιστορική αφήγηση των γεγονότων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της Μικρασιατικής εκστρατείας και καταστροφής που ακολούθησε. Δεν πρόκειται για καθαρώς ιστορικό έργο αλλά για ιστορική ανάπλαση των γεγονότων, με αναφορά και σύνδεση με τη ζωή του εθνομάρτυρα Ιωάννη Κουρομιχελάκη» δήλωσε ο καθηγητής, τονίζοντας πως σε αυτό το βιβλίο ο Α. Τάμης «με πήρε από το χέρι και μου έδειξε με ζωντανό λόγο, εναργείς περιγραφές, νηφάλιες κρίσεις και πειστικά επιχειρήματα τα θέματα των Βαλκανικών πολέμων, του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κυρίως της Μικρασιατικής εκστρατείας σε όλο το δραματικό μεγαλείο της. Έμαθα τόσα πολλά για τόσα σημαντικά θέματα που δεν τα γνώριζα σε τόση έκταση και βάθος. Του το οφείλω! Συνειδητοποίησα το μεγαλείο ζωής και προσφοράς στην πατρίδα, ενός τέκνου της Κρήτης, ενός μεγάλου Έλληνα από ένα μικρό χωριό το Νίππος. Ενός Κρητικού που με το παράδειγμα του μας έδειξε τι σημαίνει θυσία για την πατρίδα, τι σημαίνει αξίες, τι σημαίνει ιδανικά για τα οποία αξίζει να δώσεις και τη ζωή σου. Αξίζει ένα εγκάρδιο ευχαριστώ στους απογόνους του Ιωάννου Ανδρέα Κοτσιφάκη, του εγγονού του Γιάννη Κουρομιχελάκη, καθώς πήραν πάνω τους την ευθύνη της διαιώνισης της μνήμης του ήρωα και της προβολής ενός προτύπου αγωνιστή και ανθρώπου που χρειαζόμαστε κατεξοχήν σήμερα. Στο βιβλίο του Τάμη δόθηκε η ευκαιρία να αναδειχθεί ο δυναμικός ρόλος της οικογένειας του ήρωα, η σπουδαιότητα του τόπου καταγωγής του που έδωσε τέτοιους αγωνιστές. Χωρίς το βιβλίο αυτό θα χάνονταν όλα αυτά στη λήθη του χρόνου!»

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Παίρνοντας το λόγο, ο συγγραφέας και καθηγητής κ. Αναστάσιος Τάμης μίλησε για το δικό του δίδαγμα από την έρευνα που έκανε για να συγγράψει το βιβλίο. «Το χρέος προς την πατρίδα είναι αυτός ο εθνισμός που μεταβάλλεται σε πατριωτισμό», τόνισε ο συγγραφέας υπογραμμίζοντας πως «τον πατριωτισμό του Κουρομιχελάκη τον νιώθουμε εμείς οι Έλληνες της διασποράς, που ζήσαμε κάτω από φοβερές θυσίες, κάτω από ρατσισμό και ξενοφοβία που χαρακτήριζε τις γενιές των μεταναστών από το 1900 μέχρι το 1920. Άρα έχουμε έναν πατριωτισμό που πρέπει να τον πάρουμε μαζί μας και να τον κάνουμε σημαία, μεταλαμπαδεύοντας τον στα παιδιά μας, αν θέλουμε να διαμορφώσουμε πατριώτες που να αγαπάνε τον τόπο τους. Για μας τους Έλληνες της διασποράς, η Ελλάδα είναι μια ιδεολογία, αλίμονο, αν τη βλέπαμε ως έθνος-κράτος, θα είχαμε μια αποστασιοποιημένη εικόνα». Τέλος στάθηκε και στο «χρέος προς την πολιτεία. Ο Κουρομιχελάκης δεν έβλεπε το κράτος απέναντι του, όπως το έβλεπαν πολλοί φυγόμαχοι και λιποτάκτες, να μην ξεχάσουμε ότι πάνω από 35.000 ήταν αυτοί που πέταξαν τα όπλα και έφυγαν. Πίστευε ότι έπρεπε να προσφέρει στα κοινά, ενώ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως “ιδιώτης” να κοιτάξει το τομάρι του και να φύγει».

 

Ο Ν. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

Στον σύντομο χαιρετισμό του ο γεν. διευθυντής του ιδρύματος “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” κ. Νίκος Παπαδάκης εξήρε τον Γιώργο Μπαμπινιώτη για την «τάξη που έβαλε στο γλωσσικό ζήτημα, κάτι που θα αναγνωριστεί από τις επόμενες γενιές» αλλά και τον Αναστάσιο Τάμη «για το θαυμάσιο βιβλίο». Παράλληλα ο κ. Παπαδάκης επισήμανε πως «ακούστηκαν τόσα πολλά για τον Ελευθέριο Βενιζέλο που θεωρώ περιττό να τονίσω την προσωπικότητα, το εύρος και το παγκόσμιο κύρος που διέθετε αυτός ο μεγάλος πολιτικός άνδρας». Στον “Τάμειο άθλο” του συγγραφέα αναφέρθηκε ο παρουσιαστής της εκδήλωσης δάσκαλος και λογοτέχνης κ. Βαγγέλης Κακατσάκης, ενώ στον χαιρετισμό του ο δήμαρχος Αποκορώνου Χαράλαμπος Κουκιανάκης στάθηκε στην προσωπικότητα του Κουρομιχελάκη «ένας άνθρωπος ταπεινής καταγωγής, ολιγογράμματος, εργατικός, τίμιος και οικογενειάρχης. Πιστός στην παράδοση των προγόνων του κατατάχθηκε στον στρατό το 1911, επέστρεψε το 1912, κατατάχθηκε και πάλι το 1915 μέχρι τον Αύγουστο του 1916, εντάχθηκε στην “Εθνική Άμυνα”, και τον Απρίλιο του 1921 επιστρατεύτηκε για 4η φορά και εντάχθηκε στο “Σύνταγμα Ευζώνων” του Πλαστήρα και έπεσε στη μάχη του “Καλέ Γκρότο” τον Αύγουστο του 1921. » Με θερμά λόγια για τον καθηγητή Α. Τάμη μίλησε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κρητικών Αυστραλίας και Ν. Ζηλανδίας κ. Αντώνης Τσουρδαλάκης που με τη σειρά του εξήρε τη ζωή και τον ηρωικό θάνατο του Κουρομιχελάκη. Τέλος, τα ευχαριστήρια της οικογένειας του Ιωάννη Α. Κοτσιφάκη (εγγονού του Ιωάννη Κουρομιχελάκη) μετέφερε η κ. Χριστίνα Κοτσιφάκη – Σαρρή. Το παρών έδωσαν επίσης ο βουλευτής Μ. Βολουδάκης, ο δήμαρχος Σφακίων Μ. Χιωτάκης, περιφερειακοί και δημοτικοί Σύμβουλοι.

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΝΙΠΠΙΑΝΗΣ ΑΥΛΗΣ 

https://www.youtube.com/watch?v=55A1QBdlHXE&t=176s

Μνήμες και ρίζες… Μνήμες σταυροδεμένες με τις ρίζες… Με άρωμα βασιλικού, βασιλικού νιππιανής αυλής, ασπρισμένης με ακράτο ασβέστη από το χέρι παλιάς αλλά και σημερινής νοικοκυράς.

Καλώς βρεθήκαμε, απόψε, ετούτο το αυγουστιάτικο βράδυ «που στάζει το φεγγάρι Θεού μάλαμα», στην παρουσίαση του βιβλίου του καθηγητή Αναστάσιου Μ. Τάμη «Filious Patriae: Ανθυπολοχαγός Ιωάννης Κουρομιχελάκης», ως προσκεκλημένοι του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» και του Δήμου Αποκορώνου στο χωριό μας, στο Νίππος, στις ρίζες των ολοχρονίς τον χρόνο ωραίων στους αιώνες Λευκών Ορέων. Στο Νίππος, που ο Ξανθουδίδης σχετίζει το όνομά του με το Ίππος και υποθέτει ότι στην περιοχή θα ήταν ιερό εις Ίππον και Κόρην, και όπου τώρα υψώνονται τα καμπαναριά του Τιμίου Σταυρού, που βιγλίζουν τον Ψηλορείτη, σε μια σπηλιά του οποίου λένε ότι μεγάλωσε ο Κρητογενής Δίας.

Στο Νίππος των θρύλων, της ιστορίας και των παραδόσεων. Στο Νίππος του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Στο Νίππος ή στον Νίππο, με ένα ή δύο “πι”, που επιμένει να υπάρχει στους αιώνες. Από τη μινωική εποχή και τα αρχαϊκά χρόνια, επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επί Σαρακηνών, επί Βυζαντίου, επί Ενετών, επί Τουρκοκρατίας, επί Κρητικής Πολιτείας, από την Ένωση της Κρήτης με τη Μητέρα Ελλάδα, μέχρι σήμερα. Δίπλα «στην Άνιτσα, στην Μπάνιτσα», όπου ο κρυμμένος παντοαιωνίως θησαυρός. Στην πατέ του Διγενή και στην κάθε πατέ. Στον Παγά και στον Άσπρουγα. Στα βγαλμένα απ’ τους Τούρκους μάτια των Αγίων στον Άγιο Αθανάση, στα Βιγλιά και στο Μούρος, στις καντουνάδες των παλιών μας «στο ώριο περβόλι τ’ όμορφο» που μας άφησαν οι πατεράδες και οι μανάδες μας με την εντολή να το παραδώσουμε καλύτερο στα παιδιά μας. Στα μαύρα πουκάμισα που κρύβουν λευκές ψυχές.

Καλώς βρεθήκαμε στην πλατεία του χωριού, που επιμένουμε να τη λέμε Πλατέα. «Στον ίσκιο της Μαδάρας», ενώπιον των ηρώων μας, που ζουν την αθανασία στο μεγαλόπρεπο μνημείο που έστησαν γι’ αυτούς οι χωριανοί και που δίπλα του συνυπάρχουν εδώ και λίγα χρόνια τρεις απ’ τους πολλούς επώνυμους καπετάνιους των αρμάτων του. Ο πρώτος εξ ιδιωτών αρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα Μανόλης Κατσίγαρης, ο οπλαρχηγός των τελευταίων Κρητικών επαναστάσεων Θεοκλής Κακάτσης και ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Κουρομιχελάκης, «ο φίλος της πατρίδας», όπως τον αποκαλεί στο βιβλίο που έγραψε ο καθηγητής Αναστάσιος Τάμης και θα μας παρουσιάσει ο κορυφαίος των Ελλήνων Γλωσσολόγων καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης -τι τιμή για το χωριό μας η παρουσία τους, όπως και η παρουσία όλων σας και βέβαια των εκπροσώπων του Ελληνισμού της Αυστραλίας.

Στο Νίππος κάνουν σύναξη συγκέντρωση μεγάλη… Και ο πρώτος στίχος από μια παλιά ρίμα στον νου μου με αφορμή την αποψινή εκδήλωση και μαζί μ’ αυτήν μια φράση, εν είδει επιγράμματος, την οποία και στην ομιλία μου στην τελετή αναγόρευσης σε εταίρους του Ιδρύματος «Ελ. Βενιζέλος» πριν από λίγες μέρες του Σταμάτη Κοτσιφάκη και της αδελφής του της Χριστίνας, χρησιμοποίησα. Με τη διευκρίνηση ότι αφορά και τους συντρόφους της ζωής τους. Τη σύζυγο του Σταμάτη τη Χρυσούλα και τον σύζυγο της Χριστίνας τον Νίκο Σαρρή. Όπως και ο γενικός διευθυντής του Νίκος Παπαδάκης υπογράμμισε. Του πατέρα τους τις διηγήσεις ακούσαντες τη μνήμη του προπάππου τους ετίμησαν και την ιστορία της εποχής του και της γενέθλιας γης του ανέδειξαν…. Άξιοι, υπεράξιοι! Και ο Σταμάτης, προπάντων για την προτομή και η Χριστίνα που δραστηριοποιείται ως επιχειρηματίας στη Μελβούρνη, προπάντων για την έκδοση του βιβλίου, όπως και οι συν αυτοίς…

Σημείωση: Τιμή για μένα ο ρόλος του συντονιστή που είχα στην παρουσίαση του βιβλίου, ενός τόμου 540 σελίδων (!) του καθηγητή Αναστάσιου Μ. Τάμη (έκδοση του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Ελληνικών Ερευνών, υπό την αιγίδα του Εθνικού Ιδρύματος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος») που έγινε προχθές Κυριακή 21 Αυγούστου στην κατάμεστη από κόσμο πλατεία του χωριού μου. Ένα μέρος των όσων είπα εισαγωγικά στην εν λόγω εκδήλωση οι σημερινές «Στάσεις»…

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 23.08.2022) 

https://www.haniotika-nea.gr/me-aroma-vasilikoy-nippianis-aylis/

https://www.facebook.com/photo/?fbid=6125309850813627&set=pcb.6125580190786593

ΧΡΥΣΑ

ΣΤΗ ΛΑΘΟΣ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ 

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

«Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα» δεν είναι πλέον μια ελληνική παροιμία, αλλά η συμπυκνωμένη αγωνία της Ευρώπης πώς θα τα βγάλει πέρα, αφού ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν φαίνεται να τελειώνει και η ενεργειακή κρίση παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της. Η αυτοπεποίθηση της Ούρσουλα και του υπουργού Οικονομικών του Μακρόν, που τον περασμένο Μάρτιο δήλωναν ότι με τις κυρώσεις «θα προκαλέσουμε την κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας», είναι ανάμνηση παλιά. Αυτό που καταρρέει είναι οι ευρωπαϊκές οικονομίες, το ρούβλι ανεβαίνει, το ευρώ στα τάρταρα, η γερμανική ατμομηχανή αγκομαχάει από τα ελλείμματα, ενώ οι παραιτήσεις Τζόνσον και Ντράγκι προκαλούν τριγμούς στο αφήγημα της σταθερότητας.

Αντίθετα, ο «στρατηγός χειμώνας» που η Ρωσία είχε χρησιμοποιήσει αμυντικά για να συντρίψει τις στρατιές του Ναπολέοντα και του Χίτλερ τώρα μετατρέπεται σε εξαγώγιμο και επιθετικό προϊόν. Καταφύγια ζεστασιάς ετοιμάζονται, διακοπές ρεύματος προγραμματίζονται, εμβληματικά κτίρια στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν θα λάμπουν τις νύχτες, ενώ ύφεση και πληθωρισμός σαρώνουν το λαϊκό εισόδημα.

Φυσικό λοιπόν να αναρωτηθεί ένας λογικός πολίτης: οι ηγεσίες της Δύσης δεν ήξεραν ότι οι κυρώσεις θα καταλήξουν σε φιάσκο; Είναι τόσο ανιστόρητες που δεν γνωρίζουν ότι όπου επιβλήθηκαν, από την Κούβα έως την Κορέα και από το Ιράν μέχρι τη Βενεζουέλα, έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα; Τα αυταρχικά καθεστώτα εδραιώθηκαν και οι ελίτ ενισχύθηκαν. Ο Σάιμον Τζένκινς, ένας από τους παλαιότερους αρθρογράφους του «Guardian», τις χαρακτηρίζει «πιο κακοσχεδιασμένη και αντιπαραγωγική πολιτική στην πρόσφατη διεθνή ιστορία». Με τις πρόσφατες εξελίξεις δικαιώνεται και ο Παναγιώτης Κονδύλης, που έγραφε πριν από 30 χρόνια: «Η ευρωπαϊκή και προπαντός η γερμανική μυωπία, όπως φαίνεται με την υποστήριξη του αμερικανικού σχεδίου για την επέκταση του ΝΑΤΟ ίσαμε τα ρωσικά σύνορα, θα δώσει τροφή σε μια απολύτως θεμιτή δυσπιστία της Ρωσίας και θα σπρώξει τη γιγαντιαία αυτή χώρα ή στην επιθετική απομόνωση ή στην αγκαλιά της Κίνας». Και μέσα σ’ όλο αυτό το ψυχροπολεμικό κλίμα οι Αμερικάνοι ανοίγουν κι άλλο μέτωπο για τα μάτια της Ταϊβάν και η δημοκρατική Δύση, που αποκήρυσσε μετά βδελυγμίας όλους τους δικτάτορες του πλανήτη, τώρα είναι έτοιμη να πέσει στα πόδια τους για μερικές σταγόνες πετρελαίου ή φυσικού αερίου. Μια αισθητή πάντως μεταστροφή παρατηρείται και στη στάση της κοινής γνώμης. Λιγόστεψαν οι ουκρανικές σημαίες στα προφίλ, μειώθηκαν και οι χαρακτηρισμοί «κρυφοπουτινάκια» προς τους διαφωνούντες. Μπροστά στον κίνδυνο να τουρτουρίζουν τον χειμώνα και να γυρνάνε με άδειο καλάθι από το σουπερμάρκετ, υποχώρησε και η ευαισθησία απέναντι στους χιλιάδες δύσμοιρους Ουκρανούς που σκοτώνονται καθημερινά. Τους πήρε στον λαιμό του ο Ζελένσκι, που μετά τις πόζες στα χαρακώματα επέλεξε μετά της συζύγου την γκλαμουριά της «Vogue», λες και ο πόλεμος είναι συλλογή από καρδούλες στα σόσιαλ. Θεώρησε πως με την αρχική συμπαράσταση των ΜΜΕ και ΜΚΔ θα κέρδιζε, σαν την κοπελίτσα που ανεβάζει φωτογραφίες στο Instagram και νομίζει πως είναι μοντέλο.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, μετά και τα γεγονότα στην Ταϊβάν. Οπως λένε πάντως και στη Wall Street: «Οταν τραβηχτούν τα νερά θα φανεί τι μαγιό φορούσε ο καθένας».

ΠΗΓΗ: https://www.documentonews.gr/article/sti-lathos-pleyra-toy-xeimona/

ΠΟΙΗΣΗ

 ΤΩΝ ΕΙΡΗΝΑΙΩΝ 

Κατεβαίνει τη σκάλα

 που ενώνει τον ουρανό με τη γη

 ο Παππούς,

την ανεβαίνει ο Αρχιεπίσκοπος.

Συνήθεια πια

η συνάντηση των,

 επί την ηλίου δύσιν,

για να ψάλλουν μαζί

το φως ιλαρόν

 και να πούνε τα νέα των.

 Ν’ αργήσει η ώρα/

 που θα βρεθούνε για πάντα μαζί.

Μόνο αυτό ζητά ο Παππούς

από τον Θεό- 

περισσεύουν οι ανάγκες των ζώντων.

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το αφιερωμένο στον πρώην Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο Αθανασιάδη ποίημα μου “Των Ειρηναίων ” (βλ. ποιητική μου συλλογή “Τα χελιδόνια υου μοναχού") που γράφτηκε δύο περίπου χρόνια πριν η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού  Πατριαρχείου, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της υγείας του, τον κατατάξει μεταξύ των εφησυχαζόντων ιεραρχών και κηρύξει “τον θρόνον αυτού εν χηρεία”, τις αρχές της χρονιάς. Με τη διευκρίνιση ότι ο Παππούς (ΦΩΤΟ) είναι ο μακαριστός Μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης (1911-2013).Του Αγίου Ειρηναίου μεθαύριο 23 Αυγούστου αι τα "ΕΙΡΗΝΑΙΑ" στο Νςροχώρι, το χωριό του ΠΑΠΠΟΥ αύριο!