Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
ΚΑΝΕΝΑ, ΜΑ κανένα παράπονο απ? τον Ιούλη που φεύγει σήμερα. Ακρως φιλάνθρωπος η συμπεριφορά του. Τους ψήνουν που τους ψήνουν το ψάρι στα χείλη οι κυβερνώντες, μην τους τρελάνω κι εγώ με τις ζέστες! Κάπως έτσι 'σκέφτηκε' κι αποφάσισε να φερθεί όσο μπορούσε καλύτερα για χάρη μας. Ακολουθώντας κι αυτός τον δρόμο που έχει χαράξει απ? την αρχή του χρόνου ο καιρός.
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΝΕΝΑ, ΜΑ κανένα παράπονο απ? τον Ιούλη που φεύγει σήμερα. Ακρως φιλάνθρωπος η συμπεριφορά του. Τους ψήνουν που τους ψήνουν το ψάρι στα χείλη οι κυβερνώντες, μην τους τρελάνω κι εγώ με τις ζέστες! Κάπως έτσι 'σκέφτηκε' κι αποφάσισε να φερθεί όσο μπορούσε καλύτερα για χάρη μας. Ακολουθώντας κι αυτός τον δρόμο που έχει χαράξει απ? την αρχή του χρόνου ο καιρός.
'ΑΦΟΥ ΟΛΟΙ γίναμε απάνθρωποι, αποφάσισε ο καιρός να γίνει φιλάνθρωπος. Μαλακός ο χειμώνας, δροσερό το καλοκαιράκι. Δόξα τω Θεώ!'. Να κι ένα σχετικό σχόλιο απ? τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφημ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013). Προς επίρρωση αυτών που έγραψα παραπάνω.
ΜΗΝ ΤΟΥΣ βάζεις ιδέες, μου είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος με το που μου τηλεφώνησε χθες. Πραγματικά θα ?χει γούστο να βάλουν και οι δικοί μας φόρο στα δημόσια ουρητήρια, όπως έκανε ο Βεσπασιανός! Ολα να τα περιμένεις...
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Βεσπασιανός (69 - 79 μ.Χ.) εκτός από μέγας καινοτόμος υπήρξε και μέγας φορομπήχτης. Ετσι για να εφαρμόσει το μεγαλεπήβολο πρόγραμμά του, ανέγερσης δημοσίων κτηρίων, επέβαλε φόρους στα πάντα, ακόμα και στα δημόσια ουρητήρια. Σ? αυτόν οφείλεται η φράση 'τα λεφτά δεν μυρίζουν', που χρησιμοποίησα χθες σ? ένα 'πεταχτό'. Οταν λέει, ο γιος του ο Τίτος του διαμαρτυρήθηκε γι? αυτόν τον φόρο, ο Βεσπασιανός του έβαλε κάτω από τη μύτη ένα νόμισμα από τις εισπράξεις της ημέρας και του ζήτησε να του πει αν μυρίζει... Κλείνω την παρένθεση.
ΝΑ ΜΠΕΙ πιο βαθιά το μαχαίρι των απολύσεων ζήτησε εμμέσως πλην σαφώς η επικεφαλής του Δ.Ν.Τ. Κριστίν Λαγκάρντ. Στων δυνατών τα χέρια 'στριφτοκώλια' δεν χωρούνε, η λογική της δικομματικής πλέον κυβέρνησης. Οποιον πάρει στην 'οριζόντια' κίνησή του το μαχαίρι τον πήρε.
'ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ακρωτηριάζεται, οι κοινωνικές υπηρεσίες αποσαθρώνονται, υπάλληλοι με προϋπηρεσία ετών, ακόμη και κάτοχοι διδακτορικών τίτλων, μέσω της διαθεσιμότητας και της κινητικότητας οδηγούνται στην απόλυση'. Από τον νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, γνωστό εργατολόγο καθηγητή Αλέξη Μητρόπουλο ο σχολιασμός. Εδώ σε θέλω κάβουρα, όταν θα ?ρθει η σειρά σου να περπατήσεις στα κάρβουνα...
'ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ γέμισα με γιασεμιά και βιόλες/ όταν μου λείπεις να γρικώ τις μυρωδιές σου όλες'. Επανήλθε σήμερα στις ερωτικές μαντινάδες ο Ηλίας ο Σταματάκης. Στην κυρίως ειδικότητά του...
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗ - Μανιουδάκη, Νεροκούρου Χανίων: Ιστορικός ερευνητής δεν γεννιέται κανείς, γίνεται κυρίως με τη δική του προσπάθεια. Και συγγραφέας δεν γεννιέται κανείς, γίνεται. Τα που σου έγραψα πέρυσι (30 Ιουλίου) θυμήθηκα τις προάλλες κυρία Ευαγγελία, όταν πήρα, μέσω Διαδικτύου το ποίημά σου για τον Χατζημιχάλη Γιάνναρη. Εχεις πολλά, πάμπολλα, να μας πεις και με ρίμες - ποιήματα για τους 'Εραστές της Λευτεριάς'. Σαν συνέχεια του ομώνυμου βιβλίου που κυκλοφορήθηκε πέρυσι και έκανε τόση εντύπωση!
ΣΤΟ ΙΕΡΟ του Λύκαιου Δία επιτρεπόταν να μπαίνουν μόνο οι ιερείς του Θεού. Αν κάποιος παραβίαζε τον νόμο και έμπαινε στο ιερό, λένε ότι δε ζούσε πάνω από έναν χρόνο. Λένε ακόμα ότι όποιος βρισκόταν μέσα στο ιερό, άνθρωπος ή ζώο, δεν έριχνε σκιά. Ετσι αν κατέφυγε σ? αυτό κάποιο ζώο, ο κυνηγός δεν έβλεπε τη σκιά του, όσο και να παρατηρούσε απ? έξω. Λένε ότι σε κάποιο μέρος της Αφρικής, κοντά στην Αιθιοπία, δεν έριχναν σκιά τα δέντρα και τα ζώα. Εκεί, όμως, συνέβαινε μόνο ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ στο ιερό του Δία σε όλη τη διάρκεια του έτους. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Στον τόπο που πρωτόδες φως, εκεί σκλαβιά δεν πιάνει/ μα της γενιάς σου ο αφανισμός, ανάστατο θεριό σε κάνει/ [...]/ Εκεί το χαροπάλεμα χορτάσατε, σας είχε φέρει μέθη/ τη δόξα σας επήρατε κι ο θάνατος ας έλθει./ Κι ο ποταμός ξεχείλισε απ? το δικό σας αίμα/ και του θανάτου η κραυγή που άφηνε τόσο πόνο/ μαζί επορευτήκανε κι ανοίξανε της λευτεριάς το δρόμο'.
Απόσπασμα απ? το ποίημα για τον Χατζημιχάλη Γιάνναρη της Ευαγγελίας Νικολακάκη - Μανιουδάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (31.07.2013)
Τρίτη 30 Ιουλίου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Η ΚΡΗΤΗ σαν ιδέα ζει πιο έντονα στις ανά τον κόσμο κρητικές εστίες απ? ό,τι στην ίδια την Κρήτη. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι. Το ίδιο μπορεί να υποστηρίξει κανείς και για την Ελλάδα σαν ιδέα. Με αφορμή το Παγκόσμιο Συνέδριο των Οπου Γης Κρητών και τούτη η αναφορά.
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγελης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Ε, ΛΟΙΠΟΝ, υπάρχουν πολλοί σ? αυτήν την Πολιτεία που επιμένουν να κρατούν τις αισθήσεις τους αγνές. Που κάθε χάραμα 'οι κεραίες των διαστέλλονται'. Που οι ψυχές των, έσχατα υποψιασμένες, θεώνται τον κόσμο και τα δρώμενα. Χαίρεσαι να τους ανακαλύπτεις. Προπάντων όταν είναι νέοι. Οπως τη μόλις 28 ετών ποιήτρια Χαρά Ναούμ, που ζει και εργάζεται στην πόλη μας, για παράδειγμα. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει ελπίς;
ΑΓΩΝΙΑ για το μέλλον του κρητικού πολιτισμού, για το μέλλον του τόπου μας, για το μέλλον του ελληνισμού, ως διακεκριμένης ταυτότητας στον ιστορικό χώρο, από τους 'Οπου γης Κρήτες' του Παγκοσμίου Συμβουλίου, προχθές, τελευταία μέρα του Συνεδρίου των, στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων. Τίποτα δεν χάνεται, αν εμείς δεν το αφήσουμε να χαθεί και τίποτα δεν σώζεται, αν εμείς δεν αγωνιστούμε για τη σωτηρία του. Εκ των ων ουκ άνευ αυτό.
Η ΚΡΗΤΗ σαν ιδέα ζει πιο έντονα στις ανά τον κόσμο κρητικές εστίες απ? ό,τι στην ίδια την Κρήτη. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι. Το ίδιο μπορεί να υποστηρίξει κανείς και για την Ελλάδα σαν ιδέα. Με αφορμή το Παγκόσμιο Συνέδριο των Οπου Γης Κρητών και τούτη η αναφορά.
ΟΤΑΝ ΤΟ βαρέλι δεν έχει πάτο, μην περιμένεις καλλιμέντο! Ξεκάθαρος ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Και πώς να μην είναι, όταν, σύμφωνα με στοιχεία της Κομισιόν, το σύνολο σχεδόν των δανείων προς την Ελλάδα (ποσοστό 98%) επιστρέφουν στην τσέπη των δανειστών και μόνο ένα ποσοστό 1,6% καταλήγει στην πραγματική οικονομία!... Είπατε τίποτα για ανάπτυξη;
'ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ του υπουργού πρέπει σαν κάνει λάθη,/ μα δεν το σκέφτεται γιατί θα χάσει το... πιλάφι'. Δεν ξέρω ποιον υπουργό υπονοεί ο Εννιαχωριανός σ? αυτήν του τη μαντινάδα που μου την έστειλε εδώ και μερικές μέρες. Ανεξάρτητα πάντως απ? αυτό έχω μια ένσταση, Γιάννη! Αν, λέμε τώρα, ο πρωθυπουργός είναι λάθος, σε ποιον θα υποβάλει παραίτηση ο όποιος λάθος υπουργός;
'ΣΗΜΕΡΑ καραμπινάτοι μνημονιακοί εμπνευστές και διαπρύσιοι κήρυκες του «λεφτά υπάρχουν» αναζητούν πλυντήριο στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα τους προσφερθεί;'. Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφημ. 'Χριστιανική' (18.7.2013) το ερώτημα, που μόνο ρητορικό δεν είναι.
'ΤΑ ΛΕΦΤΑ δεν μυρίζουν', αποφάνθηκε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Βεσπασιανός (μέγας φορομπήχτης), όταν φορολόγησε τα δημόσια ουρητήρια. Ούτε οι ψήφοι μυρίζουν βεβαίως - βεβαίως. Μάζωνε κι ας είναι και ρώγες!
ΧΑΡΑ ΝΑΟΥΜ, ποιήτρια, Χανιά: Απ? τις ωραίες εκπλήξεις του φετινού καλοκαιριού για μένα η κυκλοφορία της πρώτης σου ποιητικής συλλογής 'Αγρυπνες αντιλόπες', απ? τις εκδόσεις 'Μανδραγόρας', που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. Μυρίζουν αγρύπνια, έγνοια για όλα όσα γίνονται γύρω μας, τάχα για μας, αλλά χωρίς εμάς, τα ποιήματά σου, Χαρά. Πάνω απ? όλα και πρώτα απ? όλα, ωστόσο, στάζουν ποίηση. Το γεγονός ότι, αν και τόσο νέα, διαθέτεις μια εκπληκτική πνευματική αρματωσιά, λέει από μόνο του πολλά! Καλή συνέχεια!
ΣΥΜΦΩΝΑ με έναν νόμο του Χαρώνδα την περιουσία των ορφανών έπρεπε να εποπτεύουν και να διαχειρίζονται οι συγγενείς του πατέρα τους. Τη ανατροφή τους, όμως, έπρεπε να αναλαμβάνουν οι συγγενείς της μητέρας τους. Ετσι οι συγγενείς από την πλευρά της μητέρας δε θα δολιεύονταν τη ζωή των ορφανών καθώς δεν είχαν δικαιώματα στην περιουσία τους. Εξάλλου οι συγγενείς από την πλευρά του πατέρα τους θα διαχειρίζονταν σωστά την περιουσία, επειδή οι ίδιοι είχαν τα κληρονομικά δικαιώματα σ? αυτήν αν τα ορφανά, κατά τύχη, έφευγαν από τη ζωή. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Κάθε που χαράζει οι κεραίες μου διαστέλλονται/ Εκπέμπουν στα γειτονικά περβάζια/ Εκπνέω καυσαέριο στα πλουμιστά περίστροφα των εκδορέων/ Φυλακίζω ένα σπουργίτι στα στήθη μου/ Το θηλάζω, το κοιμίζω/ Φτύνω τη γλώσσα των σαλιγκαριών/ των εθισμένων γενικώς σε χειμερία νάρκη/ Το κέλυφός μου είν? αρκετά σκληρό/ Δεν σπάει/ Μόνο όταν μια ψιλή βροχή/ νιαουρίσει τρεις φορές/ noon ooomnis moooriaaar!/ Λίγο πριν καταπιώ την έβδομη ψυχή μου'.
Από την ποιητική συλλογή της Χαράς Ναούμ 'Αγρυπνες Αντιλόπες'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (30.07.2013)
Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Ηχοαναστοχασμός! Να και η λέξη που μας παραπέμπει στις πρωτεϊκές μουσικές συλλαβές της αποκορωνιώτικης επικράτειας, που εκτείνεται στον Ισκιο των Λευκών Ορέων απ? την αρχαία Απτέρα, όπου τι σύμπτωση, έγινε σύμφωνα με τον μύθο η τελική αποπτέρωση των Σειρήνων, μετά την ήττα τους απ? τις Μούσες μέχρι του Θε τον Κήπο και από τη Δραπανοκεφάλα μέχρι τα Κουρνοπατήματα!
ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
[...] Πάνω απ? όλα και πρώτα απ? όλα, ωστόσο, παιδί των συγγραφέων του, του Γιάννη Λεντάρη και του Γιώργου Γιακουμινάκη, είναι το βιβλίο 'Λαϊκή Μουσική Παράδοση και Καλλιτέχνες του Αποκόρωνα'. Ανθός της αγάπης τους για τη λαϊκή μουσική μας παράδοση και γενικότερα την πολιτιστική μας κληρονομιά, μα και καρπός επίμονης, επίπονης και πολύχρονης έρευνας.
'Οταν θέλουμε κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχουμε', έχει πει ο πολύς Πάολο Κοέλιο στον 'Αλχημιστή' του. Ε, λοιπόν, το βιβλίο αυτό, έτσι όπως βγήκε με το σκίτσο του λυράρη και του λαγουτιέρη στην άπλα της αποκορωνιώτικης ρίζας στο εξώφυλλο και μ? αυτά ακριβώς τα περιεχόμενα, το ήθελαν πολύ, ως εντολοδόχοι της Ομοσπονδίας, οι συγγραφείς του κι έκαναν τα πάντα για να βάλουν στη συνωμοσία όλους εκείνους που έπρεπε να βάλουν.
Ενα το κρατούμενο, που λέγαμε κι εμείς οι παλιοί δασκάλοι. Συν το ό,τι ξόδεψαν ατελείωτες εργατοώρες για να συλλέξουν το υλικό για τους καλλιτέχνες και για να τεκμηριώσουν τα γραφόμενα στην αναλυτική εισαγωγή τους, που καλύπτει διαχρονικά από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα την πορεία της παραδοσιακής μας μουσικής. Από την εποχή του Χρυσόθεμη, του τραγουδιστή απ? την αρχαία Τάρρα των Σφακίων, που αναδείχθηκε πρώτος νικητής στις δελφικές γιορτές των Πυθίων, τραγουδώντας ύμνους για τον Θεό Απόλλωνα, μέχρι την εποχή του οπλαρχηγού Τσακίρη απ? τους Κεφαλάδες που χόρευε κάνοντας τρία ζάλα στον κατακόρυφο τοίχο του σπιτιού του, χωρίς να χάσει τα βήματα του χορού και την ισορροπία του και την εποχή μας, την εποχή του Γριβογιάννη απ? τον Τζιτζιφέ, που μας δίνει στις 'θύμησές' του οδηγίες για τους σκοπούς που τραγουδιούνται τα 'ριζίτικα'.
Ετερος εξ? ετέρου σοφός. Πολλά τα ψήγματα χρυσού που βρήκαν κατά τις έρευνές τους στις πηγές ο Γιάννης Λεντάρης και ο Γιώργος Γιακουμινάκης και τα έβαλαν για να τα συναντήσουμε εμείς, ως αναγνώστες, στις σελίδες του βιβλίου τους. Οπως το φτιάξιμο της λύρας από ξύλο ξυνομουριάς, η συνοδεία των οργανοπαικτών απ? το ρυθμικό χτύπημα των κουταλιών, που έκανε με μεγάλη επιτυχία ο γνωστός, προπάντων ως ριμαδόρος Χαράλαμπος Χαβρές, απ? του Μπαμπαλή το Χάνι (για να μην ξεχνούμε και πως λέγανε τον τόπο που βρισκόμαστε) και ο ξεχασμένος τοπικός στο Κόκκινο Χωριό χορός 'Σιλίμπρο', για παράδειγμα. Πραγματικό χρυσωρυχείο, ιδιαίτερα τα βιογραφικά των καλλιτεχνών, στα οποία παρουσιάζονται ακέραιοι στην ωραιότητά τους, άλλοι εν συντομία και άλλοι εν εκτάσει, όπως ο Χαρίλαος, αυτός ο ψηλορείτης της κρητικής μουσικής, το 'ιερό τέρας της λύρας', που η δοσμένη, μυθιστορηματικά, ζωή του καλύπτει πολλές σελίδες. [...]
Η Μουσική Παράδοση του Αποκόρωνα (2)
[...] Ας έρθουμε, όμως, ας μου επιτραπεί ο όρος, στα φυλλοκάρδια της λαϊκής μουσικής παράδοσης του Αποκόρωνα, που, όπως υπογραμμίζουν στην εισαγωγή τους οι συγγραφείς μας, 'συνεχίζει να διατηρεί τον αρχέγονο δεσμό της και τα πρότυπα απ? όπου ξεκίνησε η μακραίωνη ιστορία της', για να συμπληρώσουν στη συνέχεια ότι 'αν και ανήκει, όπως είναι φυσικό άλλωστε, στη γενικότερη ενότητα της μουσικής παράδοσης της Κρήτης διατηρεί μια αυτοτέλεια έκφρασης και το δικό της τοπικό χρώμα: 'Το ξεροστερνιανό νερό λένε πως εχ? αβδέλες/ μα κείνο το μαργιόλικο εχ? όμορφες κοπέλες', η διάσημη, αφιερωμένη στις κοπελιές του Ξεροστερνιού μαντινάδα, για παράδειγμα, που σαν 'ηχοαναστοχασμός', για να χρησιμοποιήσω μια λέξη απ? το εξαίρετο σημείωμα του Κακαβελάκη, εξακολουθεί να κάνει τον γύρο του κόσμου και να συγκινεί, τους όπου γης Κρητικούς, μα και τους όπου γης ερωτευμένους. Ηχοαναστοχασμός! Να η λέξη, στο μετερίζι της οποίας δημιούργησαν με τις μαντινάδες και τις κοντυλιές τους, με τις ρίμες και τα ριζίτικά τους, αλλά και με τους χορούς των, οι αναφερόμενοι στο βιβλίο, παραδοσιακοί και 3 μη παραδοσιακοί καλλιτέχνες της μουσικής και γλεντιστάδες του Αποκόρωνα. Μα και η λέξη που μας παραπέμπει στις πρωτεϊκές μουσικές συλλαβές της αποκορωνιώτικης επικράτειας, που εκτείνεται στον Ισκιο των Λευκών Ορέων απ? την αρχαία Απτέρα, όπου τι σύμπτωση, έγινε σύμφωνα με τον μύθο η τελική αποπτέρωση των Σειρήνων, μετά την ήττα τους απ? τις Μούσες μέχρι του Θε τον Κήπο και από τη Δραπανοκεφάλα μέχρι τα Κουρνοπατήματα: Στο κελάηδημα μιας ποταμίδας κατά Μπούτακα μεριά, στο κουάξ - κουάξ ενός βορθακού στον Κοιλιάρη, στα κρυφομιλήματα των κυμάτων στην ακτή της Κεράς, στο ντιν νταν της καμπάνας της Φρεδιανής Βαγγελίστρας, στις ψιλές φωνούλες που βγάζουν τα λέρια των οζών που βόσκουν πάνω απ? την Αχατζηκιά τις νύχτες με φεγγάρι, στον γδούπο του νερού στον παλιό νερόμυλο των Αρμένων, στους υπόηχους που λειτουργούνταν απ? τις βδέλες στις στέρνες του Ξεροστερνιού και στο τακ - τουκ που έκανε ο αργαλειός μιας κοπελιάς στα Σελλιά, κρατώντας το ίσο στο τικ - τακ της καρδιάς της [...]
Σημείωση: Οι σημερινές 'Εύφημε Μνείες' είναι αποσπάσματα από την ομιλία του γράφοντος κατά την παρουσίαση του βιβλίου που έγινε στο Ινστιτούτο Τύπου (Αγία Σοφία) στους Αγίους Πάντες Αποκορώνου στις 24 Ιουλίου τ.ε.
Χανιώτικα νέα (29.07.2013)
Κυριακή 28 Ιουλίου 2013
ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Προφανής ο στόχος του σημερινού «Παιδότοπου». Τα σχολεία μπορεί να είναι κλειστά, τα βιβλία, ωστόσο, είναι πάντα
ανοιχτά, αν το θελήσουμε για να τα διαβάσουμε.
Kαλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Στην κεντρική θέση του σημερινού «Παιδότοπου» το ποίημα γνωστής σε όλους μας γιατρού, συγγραφέα και ποιήτριας Πηνελόπης Ντουντουλάκη 'Γι? αυτό διαβάζω' που βρίσκεται στην ποιητική της συλλογή 'Τραγουδώ τον ουρανό'. Γύρω απ? αυτό κείμενα και ζωγραφιές, από παιδιά, που παρακολούθησαν προ ημερών, στο Κέντρο Παιδικής Δημιουργίας Αγίου Ιωάννη, ένα πρόγραμμα ζωγραφικής με τη ζωγράφο Βάσω Ρεθεμνιωτάκη, 'στο πλαίσιο των θερινών προγραμμάτων με σκοπό την προώθηση της ανάγνωσης και της δημιουργικότητας', όπως σημειώνει στο συνοδευτικό της σημείωμα η υπεύθυνη του Κέντρου Ελισάβετ Τσιγκουνάκη. Προφανής ο στόχος του σημερινού «Παιδότοπου». Τα σχολεία μπορεί να είναι κλειστά, τα βιβλία, ωστόσο, είναι πάντα ανοιχτά, αν το θελήσουμε για να τα διαβάσουμε.
Σας χαιρετώ με αγάπη
Β.Θ.Κ.
Γι? αυτό διαβάζω
Θέλω να λάμπει φως στο σκοτάδι
Ήλιος η ελπίδα πάνω απ? τη γη
Οι άνθρωποι όλοι πάντα ομάδι
Και η Ειρήνη να οδηγεί
Ζεστή καρδιά θέλω να ?χω στο κρύο
Γι? αυτό διαβάζω ένα βιβλίο!
Δέντρο μεγάλο θέλω τη γνώση
Ν? απλώνει γύρω γερά κλαδιά
Άνθη να δέσει, καρπούς να δώσει
Σ? όλο τον κόσμο για τα παιδιά
Να γίνει ο Λόγος μέγα σχολείο
Γι? αυτό διαβάζω ένα βιβλίο!
Θέλω η αγάπη πλατείες φτερούγες
Να ξεδιπλώσει ζερβά - δεξιά
Να φτάσει μέχρι τις άδειες ρούγες
Να συντροφέψει τη μοναξιά
Κι όπου είναι ένας να γίνουν δύο.
Γι? αυτό διαβάζω ένα βιβλίο!
Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη
(απ? την ποιητική συλλογή
'Τραγουδώ στον ουρανό')
Φέτος το καλοκαίρι 2013 συμμετείχα στα προγράμματα του Κέντρου Παιδικής Δημιουργίας του Αγίου Ιωάννη... Συμμετείχα στον διαγωνισμό ζωγραφικής με θέμα: 'Ζωγραφίζω εικόνες από το αγαπημένο μου βιβλίο'. Εμένα το αγαπημένο μου βιβλίο είναι: 'Η μοβ ομπρέλα' της Αλκης Ζέη. Οπως καταλαβαίνετε από τη ζωγραφιά τα δίδυμα θέλουν τη μοβ ομπρέλα της γιαγιάς της φίλης της αδελφής τους (Ελευθερία). Ενώ η Ελευθερία περνάει καλά μόνο με το να μιλάει με τους φίλους της (ο Γάλλος, το κορίτσι με τις τερεζίνες).
Μαρίνα Βουντουράκη
Στο Κ.Π.Δ. του Αγίου Ιωάννη πραγματοποιήθηκαν πολλές δράσεις. Μια από αυτές ήταν η ζωγραφική. Ζωγραφίσαμε με θέμα: 'Το αγαπημένο μας βιβλίο'. Εγώ ζωγράφισα τους 'Ονειροφύλακες'. Αυτό το βιβλίο μιλάει για έναν αδύναμο ονειροφύλακα που βρήκε το παιδί που προστάτευε και το βοήθησε να πάει στο κάστρο των ονείρων.
Ντομένικα Αθανασίου
Το όνομά μου είναι Δέσποινα Κατσανεβάκη και είμαι 7 χρονών. Πηγαίνω στο Κέντρο Παιδικής Δημιουργίας έναν χρόνο και είναι τέλεια. Εκεί με ρώτησαν ποιο είναι το αγαπημένο μου παραμύθι. Ενα από τα αγαπημένα μου παραμύθια είναι 'Τα τρία γουρουνάκια'. Τρία γουρουνάκια έφυγαν από τους γονείς τους και πήγαν στο δάσος να χτίσουν ένα δικό τους σπίτι. Το ένα γουρουνάκι, το πιο έξυπνο, ήθελε να χτίσουν ένα σπίτι γερό και δυνατό. Τα άλλα δύο όμως που ήταν λίγο τεμπέλικα έφτιαξαν το ένα, ένα σπιτάκι από άχυρα και το άλλο από ξύλο. Του πιο έξυπνου ήταν από τούβλα. Τα δύο γουρουνάκια κατάλαβαν το λάθος τους, όταν ένας λύκος κατάστρεψε τα σπίτια τους με μια φυσιά.
Δέσποινα Κατσανεβάκη
Στο Κέντρο Παιδικής Δημιουργίας του Αγίου Ιωάννου τη Δευτέρα 21 Ιουνίου ζωγραφίσαμε με θέμα το αγαπημένο μας βιβλίο. Εμένα το αγαπημένο μου βιβλίο είναι 'Ο τρωικός πόλεμος'. Ζωγράφισα τους Αχαιούς να πηγαίνουν στην Τροία για να πολεμήσουν.
Μπροστά ήταν ο αρχηγός ο Αγαμέμνονας και πίσω οι πολεμιστές. Οι πολεμιστές κρατούσαν όπλα όπως σπαθιά, δόρατα, τόξα και ασπίδες. Φορούσαν πολεμικά ρούχα και πανοπλίες. Ηταν έτοιμοι να πάνε στα καράβια τους. Ο Αγαμέμνονας φορούσε μια κορώνα για να δείξει πως ήταν αρχηγός. Εβαλα πολλά χρώματα στη ζωγραφιά, όπως πράσινο, μπλε, καφέ, κόκκινο, μοβ και άλλα. Η κορώνα έλαμπε πάνω στο κεφάλι του Αγαμέμνονα. Οι περισσότεροι πολεμιστές είχαν σπαθιά και ασπίδες. Μου άρεσε που ζωγράφισα τον τρωικό πόλεμο.
Μακάρι να το κάνουμε και του χρόνου.
Νικόλας Σταυρουλάκης
Φέτος το καλοκαίρι του 2013 στο Κέντρο παιδικής Δημιουργίας Χανίων πέρασα πολύ ωραία. Εκεί κάνουμε πηλό, ζωγραφική, κρητικό χορό, θεατρική αγωγή και άλλα.
Στο Κέντρο Δημιουργίας βρίσκουμε φίλους και παίζουμε. Το βιβλίο που ζωγράφισα λέγεται 'ΤίνκενΜπελ' και έχει σχέση με μια νεράιδα που φορούσε πράσινο φουστάνι. Μια μέρα αποφάσισε να βρει δουλειά. Εκεί κάτι έγινε. Σας προτείνω την ιστορία και διαβάστε τη.
Βεατρίκη Μανουσάκη
Ενα από τα αγαπημένα μου παραμύθια είναι ο 'Μικρός Πρίγκιπας'. Οταν η κυρία μας είπε να ζωγραφίσουμε κάτι από ένα παραμύθι, εγώ ζωγράφισα τον μικρό Πρίγκιπα και τον πλανήτη του.
Σοφία Δασκαλογιάννη
Χανιώτικα νέα (27.07.2013)
ανοιχτά, αν το θελήσουμε για να τα διαβάσουμε.
ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: Βαγγάλης Θ. ΚακατσάκηςΠροφανής ο στόχος του σημερινού «Παιδότοπου». Τα σχολεία μπορεί να είναι κλειστά, τα βιβλία, ωστόσο, είναι πάντα
Στην κεντρική θέση του σημερινού «Παιδότοπου» το ποίημα γνωστής σε όλους μας γιατρού, συγγραφέα και ποιήτριας Πηνελόπης Ντουντουλάκη 'Γι? αυτό διαβάζω' που βρίσκεται στην ποιητική της συλλογή 'Τραγουδώ τον ουρανό'. Γύρω απ? αυτό κείμενα και ζωγραφιές, από παιδιά, που παρακολούθησαν προ ημερών, στο Κέντρο Παιδικής Δημιουργίας Αγίου Ιωάννη, ένα πρόγραμμα ζωγραφικής με τη ζωγράφο Βάσω Ρεθεμνιωτάκη, 'στο πλαίσιο των θερινών προγραμμάτων με σκοπό την προώθηση της ανάγνωσης και της δημιουργικότητας', όπως σημειώνει στο συνοδευτικό της σημείωμα η υπεύθυνη του Κέντρου Ελισάβετ Τσιγκουνάκη. Προφανής ο στόχος του σημερινού «Παιδότοπου». Τα σχολεία μπορεί να είναι κλειστά, τα βιβλία, ωστόσο, είναι πάντα ανοιχτά, αν το θελήσουμε για να τα διαβάσουμε.
Σας χαιρετώ με αγάπη
Β.Θ.Κ.
Γι? αυτό διαβάζω
Θέλω να λάμπει φως στο σκοτάδι
Ήλιος η ελπίδα πάνω απ? τη γη
Οι άνθρωποι όλοι πάντα ομάδι
Και η Ειρήνη να οδηγεί
Ζεστή καρδιά θέλω να ?χω στο κρύο
Γι? αυτό διαβάζω ένα βιβλίο!
Δέντρο μεγάλο θέλω τη γνώση
Ν? απλώνει γύρω γερά κλαδιά
Άνθη να δέσει, καρπούς να δώσει
Σ? όλο τον κόσμο για τα παιδιά
Να γίνει ο Λόγος μέγα σχολείο
Γι? αυτό διαβάζω ένα βιβλίο!
Θέλω η αγάπη πλατείες φτερούγες
Να ξεδιπλώσει ζερβά - δεξιά
Να φτάσει μέχρι τις άδειες ρούγες
Να συντροφέψει τη μοναξιά
Κι όπου είναι ένας να γίνουν δύο.
Γι? αυτό διαβάζω ένα βιβλίο!
Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη
(απ? την ποιητική συλλογή
'Τραγουδώ στον ουρανό')
Φέτος το καλοκαίρι 2013 συμμετείχα στα προγράμματα του Κέντρου Παιδικής Δημιουργίας του Αγίου Ιωάννη... Συμμετείχα στον διαγωνισμό ζωγραφικής με θέμα: 'Ζωγραφίζω εικόνες από το αγαπημένο μου βιβλίο'. Εμένα το αγαπημένο μου βιβλίο είναι: 'Η μοβ ομπρέλα' της Αλκης Ζέη. Οπως καταλαβαίνετε από τη ζωγραφιά τα δίδυμα θέλουν τη μοβ ομπρέλα της γιαγιάς της φίλης της αδελφής τους (Ελευθερία). Ενώ η Ελευθερία περνάει καλά μόνο με το να μιλάει με τους φίλους της (ο Γάλλος, το κορίτσι με τις τερεζίνες).
Μαρίνα Βουντουράκη
Στο Κ.Π.Δ. του Αγίου Ιωάννη πραγματοποιήθηκαν πολλές δράσεις. Μια από αυτές ήταν η ζωγραφική. Ζωγραφίσαμε με θέμα: 'Το αγαπημένο μας βιβλίο'. Εγώ ζωγράφισα τους 'Ονειροφύλακες'. Αυτό το βιβλίο μιλάει για έναν αδύναμο ονειροφύλακα που βρήκε το παιδί που προστάτευε και το βοήθησε να πάει στο κάστρο των ονείρων.
Ντομένικα Αθανασίου
Το όνομά μου είναι Δέσποινα Κατσανεβάκη και είμαι 7 χρονών. Πηγαίνω στο Κέντρο Παιδικής Δημιουργίας έναν χρόνο και είναι τέλεια. Εκεί με ρώτησαν ποιο είναι το αγαπημένο μου παραμύθι. Ενα από τα αγαπημένα μου παραμύθια είναι 'Τα τρία γουρουνάκια'. Τρία γουρουνάκια έφυγαν από τους γονείς τους και πήγαν στο δάσος να χτίσουν ένα δικό τους σπίτι. Το ένα γουρουνάκι, το πιο έξυπνο, ήθελε να χτίσουν ένα σπίτι γερό και δυνατό. Τα άλλα δύο όμως που ήταν λίγο τεμπέλικα έφτιαξαν το ένα, ένα σπιτάκι από άχυρα και το άλλο από ξύλο. Του πιο έξυπνου ήταν από τούβλα. Τα δύο γουρουνάκια κατάλαβαν το λάθος τους, όταν ένας λύκος κατάστρεψε τα σπίτια τους με μια φυσιά.
Δέσποινα Κατσανεβάκη
Στο Κέντρο Παιδικής Δημιουργίας του Αγίου Ιωάννου τη Δευτέρα 21 Ιουνίου ζωγραφίσαμε με θέμα το αγαπημένο μας βιβλίο. Εμένα το αγαπημένο μου βιβλίο είναι 'Ο τρωικός πόλεμος'. Ζωγράφισα τους Αχαιούς να πηγαίνουν στην Τροία για να πολεμήσουν.
Μπροστά ήταν ο αρχηγός ο Αγαμέμνονας και πίσω οι πολεμιστές. Οι πολεμιστές κρατούσαν όπλα όπως σπαθιά, δόρατα, τόξα και ασπίδες. Φορούσαν πολεμικά ρούχα και πανοπλίες. Ηταν έτοιμοι να πάνε στα καράβια τους. Ο Αγαμέμνονας φορούσε μια κορώνα για να δείξει πως ήταν αρχηγός. Εβαλα πολλά χρώματα στη ζωγραφιά, όπως πράσινο, μπλε, καφέ, κόκκινο, μοβ και άλλα. Η κορώνα έλαμπε πάνω στο κεφάλι του Αγαμέμνονα. Οι περισσότεροι πολεμιστές είχαν σπαθιά και ασπίδες. Μου άρεσε που ζωγράφισα τον τρωικό πόλεμο.
Μακάρι να το κάνουμε και του χρόνου.
Νικόλας Σταυρουλάκης
Φέτος το καλοκαίρι του 2013 στο Κέντρο παιδικής Δημιουργίας Χανίων πέρασα πολύ ωραία. Εκεί κάνουμε πηλό, ζωγραφική, κρητικό χορό, θεατρική αγωγή και άλλα.
Στο Κέντρο Δημιουργίας βρίσκουμε φίλους και παίζουμε. Το βιβλίο που ζωγράφισα λέγεται 'ΤίνκενΜπελ' και έχει σχέση με μια νεράιδα που φορούσε πράσινο φουστάνι. Μια μέρα αποφάσισε να βρει δουλειά. Εκεί κάτι έγινε. Σας προτείνω την ιστορία και διαβάστε τη.
Βεατρίκη Μανουσάκη
Ενα από τα αγαπημένα μου παραμύθια είναι ο 'Μικρός Πρίγκιπας'. Οταν η κυρία μας είπε να ζωγραφίσουμε κάτι από ένα παραμύθι, εγώ ζωγράφισα τον μικρό Πρίγκιπα και τον πλανήτη του.
Σοφία Δασκαλογιάννη
Χανιώτικα νέα (27.07.2013)
Σάββατο 27 Ιουλίου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Παράδοση δεν είναι μόνο αυτό που μας παραδίδεται απ' τους παλιούς μας, αλλά και κυρίως αυτό που εμείς εμπλουτισμένο παραδίδουμε στους νεότερους.
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ Κέντρο Χανίων χτυπά από προχθές και θα χτυπά μέχρι μεθαύριο η καρδιά των 'Οπου Γης Κρητικών'. Στην επέτειο των 100 χρόνων από την Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα είναι αφιερωμένο το Παγκόσμιο Συνέδριο των Κρητών, που έχει τίτλο 'Οι Κρήτες στον Κόσμο... 1913 - 2013'.
'ΠΟΛΛΟΙ από τσοι Κρητικούς που διάουνε στα ξένα/ σύναξη κάνουν στα Χανιά, αρέσει μου κι εμένα./ Ηρθανε για να μας το πουν ότι δεν μας ξεχνούνε/ και πως θα έρχονται συχνά, την Κρήτη αγαπούνε./ Αδέλφια καλώς ήρθατε, πάντα να μας θυμάστε/ να ξέρετε πως πάντοτε μες στην καρδιά μας θα ?στε!'. Μια μαντινάδα για το σπουδαίο αυτό γεγονός ζήτησα από τον πρώτο κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη, τρεις, εν είδει ρίμας, μου έστειλε. Και βέβαια, καλοδεχούμενες!
ΟΠΩΣ τότε; Λίγο πριν, λίγο μετά, την Αλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Κύματα φυγής των ανθρώπων της επιστήμης, των γραμμάτων και της τέχνης από την Ελλάδα στο εξωτερικό. Ιδιαίτερα των νέων που αναζητούν εργασιακές προοπτικές. Ελλάς εάλω;
ΚΙ ΟΜΩΣ δεν είπα χθες Παρασκευή 'Χρόνια πολλά' στις Παρασκευές για την ονομαστική τους εορτή. Τα λέω σήμερα, Σάββατο, με μια μέρα καθυστέρηση μαζί με τα 'Χρόνια πολλά' στους Παντελήδες. Του Αγίου Παντελεήμονος, μεγάλη η Χάρη του, βλέπετε!
'ΑΓΙΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ πρώτε γιατρέ του κόσμου,/ απού γιατρεύεις τσι πληγές και διασκορπάς τσοι πόνους...'. Σαν να ήταν χθες που η μάνα μου, με το που πονούσε ο λαιμός μου, τον άλειβε με λάδι από τον λύχνο, λέγοντας τη γητειά του Αγίου Παντελεήμονος. Γι? αυτήν, κι όχι μόνο γι? αυτήν, ήταν ο πρώτος γιατρός του κόσμου. Πάντα έτοιμος να θεραπεύσει, δίχως ανταμοιβή, την όποια αρρώστια! Βοήθειά μας!
ΥΣΤΕΡΑ απ? την παρουσίαση του βιβλίου των Γιάννη Λεντάρη - Γιώργου Γιακουμινάκη 'Λαϊκή Μουσική παράδοση και Καλλιτέχνες του Αποκόρωνα' στο Ινστιτούτο Τύπου (Αγία Σοφία) παραπροχθές, εκδήλωση μνήμης για τον Χαρίλαο Πιπεράκη, τον 'Ψηλορείτη' της κρητικής μουσικής, στην οποία θα γίνουν και τ? αποκαλυπτήρια ανάγλυφης παράστασής του, στο Ξεροστέρνι, μεθαύριο. Παράδοση δεν είναι μόνο αυτό που μας παραδίδεται απ? τους παλιούς μας, αλλά και κυρίως αυτό που εμείς εμπλουτισμένο παραδίδουμε στους νεότερους. Αντισκάρι για να μη μας τσουρήσει η ανεμική των καιρών αυτού του είδους οι εκδηλώσεις.
ΚΑΤΑ το μεγάλο διάστημα της παραμονής του στην Κρήτη ο Χαρίλαος είχε παίξει λύρα σε πολλά πανηγύρια, μεταξύ αυτών και στο πανηγύρι της Παναγίας στις 8 του Σεπτέμβρη στο Γαβαλοχώρι. Την ώρα του γλεντιού, ενώ χόρευε πρώτη η Πολωνέζα γυναίκα του, έσπασε το τακούνι του παπουτσιού της και παραπάτησε. Αυτή, ωστόσο, χωρίς ν? αφήσει τα βήματα του χορού πέταξε τα παπούτσια της και συνέχισε ξυπόλυτη να χορεύει. Οι γλεντιστάδες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα κι άρχισαν να χορεύουν μαζί τους, ενώ σαν χείμαρρος έβγαιναν απ? το στόμα του Χαρίλαου οι μαντινάδες. 'Για ιδέστε ντη την αγαπώ, τη μεταξοντυμένη/ πώς τονε σέρνει τον χορό και ξεκαλικωμένη'. 'Εσπασε το ντακούνι σου απ? του χορού τη φούργια/ χόρευγε μα θα πάρομε καλίκωση καινούργια'. 'Αυτός απού σε λάβωσε εις του χορού τη μέση/ κι έσπασε το ντακούνι σου στα μάθια να πονέσει'. Πώς να μη ριζώσουν οι μαντινάδες και οι σκοποί του Χαρίλαου στις καρδιές του λαού μας! (Πηγή: Γιάννη Κ. Λεντάρη - Γιώργου Π. Γιακουμινάκη: 'Λαϊκή Μουσική Παράδοση και Καλλιτέχνες του Αποκόρωνα').
'Κρήτη μου, όμορφο νησί/ κλειδί του Παραδείσου,/ θεριό ανήμερο εσύ/ βγες να σε χαιρετήσουν/ Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο/ αριστερά μιαν άλλη/ τους παίζεις τη βροντόλυρα/ για να χορέψουν πάλι/ Οταν σε βλέπω στέκομαι/ το μπόι χαμηλώνω/ το βούισμά σου γεύομαι/ κι απ? τις φωνές σου λειώνω/ Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο/ αριστερά μιαν άλλη/ τους παίζεις τη βροντόλυρα/ για να χορέψουν πάλι/ Αντάρα πιάνει στα βουνά/ τ? αγρίμια δίνουν όξω/ κι όταν αστράφτει και βροντά/ βγαίνεις ουράνιο τόξο/ Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο/ αριστερά μιαν άλλη/ τους παίζεις τη βροντόλυρα/ για να χορέψουν πάλι'.
(Στίχοι - Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος, πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (27.07,2013)
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ Κέντρο Χανίων χτυπά από προχθές και θα χτυπά μέχρι μεθαύριο η καρδιά των 'Οπου Γης Κρητικών'. Στην επέτειο των 100 χρόνων από την Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα είναι αφιερωμένο το Παγκόσμιο Συνέδριο των Κρητών, που έχει τίτλο 'Οι Κρήτες στον Κόσμο... 1913 - 2013'.
'ΠΟΛΛΟΙ από τσοι Κρητικούς που διάουνε στα ξένα/ σύναξη κάνουν στα Χανιά, αρέσει μου κι εμένα./ Ηρθανε για να μας το πουν ότι δεν μας ξεχνούνε/ και πως θα έρχονται συχνά, την Κρήτη αγαπούνε./ Αδέλφια καλώς ήρθατε, πάντα να μας θυμάστε/ να ξέρετε πως πάντοτε μες στην καρδιά μας θα ?στε!'. Μια μαντινάδα για το σπουδαίο αυτό γεγονός ζήτησα από τον πρώτο κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη, τρεις, εν είδει ρίμας, μου έστειλε. Και βέβαια, καλοδεχούμενες!
ΟΠΩΣ τότε; Λίγο πριν, λίγο μετά, την Αλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Κύματα φυγής των ανθρώπων της επιστήμης, των γραμμάτων και της τέχνης από την Ελλάδα στο εξωτερικό. Ιδιαίτερα των νέων που αναζητούν εργασιακές προοπτικές. Ελλάς εάλω;
ΚΙ ΟΜΩΣ δεν είπα χθες Παρασκευή 'Χρόνια πολλά' στις Παρασκευές για την ονομαστική τους εορτή. Τα λέω σήμερα, Σάββατο, με μια μέρα καθυστέρηση μαζί με τα 'Χρόνια πολλά' στους Παντελήδες. Του Αγίου Παντελεήμονος, μεγάλη η Χάρη του, βλέπετε!
'ΑΓΙΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ πρώτε γιατρέ του κόσμου,/ απού γιατρεύεις τσι πληγές και διασκορπάς τσοι πόνους...'. Σαν να ήταν χθες που η μάνα μου, με το που πονούσε ο λαιμός μου, τον άλειβε με λάδι από τον λύχνο, λέγοντας τη γητειά του Αγίου Παντελεήμονος. Γι? αυτήν, κι όχι μόνο γι? αυτήν, ήταν ο πρώτος γιατρός του κόσμου. Πάντα έτοιμος να θεραπεύσει, δίχως ανταμοιβή, την όποια αρρώστια! Βοήθειά μας!
ΥΣΤΕΡΑ απ? την παρουσίαση του βιβλίου των Γιάννη Λεντάρη - Γιώργου Γιακουμινάκη 'Λαϊκή Μουσική παράδοση και Καλλιτέχνες του Αποκόρωνα' στο Ινστιτούτο Τύπου (Αγία Σοφία) παραπροχθές, εκδήλωση μνήμης για τον Χαρίλαο Πιπεράκη, τον 'Ψηλορείτη' της κρητικής μουσικής, στην οποία θα γίνουν και τ? αποκαλυπτήρια ανάγλυφης παράστασής του, στο Ξεροστέρνι, μεθαύριο. Παράδοση δεν είναι μόνο αυτό που μας παραδίδεται απ? τους παλιούς μας, αλλά και κυρίως αυτό που εμείς εμπλουτισμένο παραδίδουμε στους νεότερους. Αντισκάρι για να μη μας τσουρήσει η ανεμική των καιρών αυτού του είδους οι εκδηλώσεις.
ΚΑΤΑ το μεγάλο διάστημα της παραμονής του στην Κρήτη ο Χαρίλαος είχε παίξει λύρα σε πολλά πανηγύρια, μεταξύ αυτών και στο πανηγύρι της Παναγίας στις 8 του Σεπτέμβρη στο Γαβαλοχώρι. Την ώρα του γλεντιού, ενώ χόρευε πρώτη η Πολωνέζα γυναίκα του, έσπασε το τακούνι του παπουτσιού της και παραπάτησε. Αυτή, ωστόσο, χωρίς ν? αφήσει τα βήματα του χορού πέταξε τα παπούτσια της και συνέχισε ξυπόλυτη να χορεύει. Οι γλεντιστάδες ξέσπασαν σε χειροκροτήματα κι άρχισαν να χορεύουν μαζί τους, ενώ σαν χείμαρρος έβγαιναν απ? το στόμα του Χαρίλαου οι μαντινάδες. 'Για ιδέστε ντη την αγαπώ, τη μεταξοντυμένη/ πώς τονε σέρνει τον χορό και ξεκαλικωμένη'. 'Εσπασε το ντακούνι σου απ? του χορού τη φούργια/ χόρευγε μα θα πάρομε καλίκωση καινούργια'. 'Αυτός απού σε λάβωσε εις του χορού τη μέση/ κι έσπασε το ντακούνι σου στα μάθια να πονέσει'. Πώς να μη ριζώσουν οι μαντινάδες και οι σκοποί του Χαρίλαου στις καρδιές του λαού μας! (Πηγή: Γιάννη Κ. Λεντάρη - Γιώργου Π. Γιακουμινάκη: 'Λαϊκή Μουσική Παράδοση και Καλλιτέχνες του Αποκόρωνα').
'Κρήτη μου, όμορφο νησί/ κλειδί του Παραδείσου,/ θεριό ανήμερο εσύ/ βγες να σε χαιρετήσουν/ Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο/ αριστερά μιαν άλλη/ τους παίζεις τη βροντόλυρα/ για να χορέψουν πάλι/ Οταν σε βλέπω στέκομαι/ το μπόι χαμηλώνω/ το βούισμά σου γεύομαι/ κι απ? τις φωνές σου λειώνω/ Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο/ αριστερά μιαν άλλη/ τους παίζεις τη βροντόλυρα/ για να χορέψουν πάλι/ Αντάρα πιάνει στα βουνά/ τ? αγρίμια δίνουν όξω/ κι όταν αστράφτει και βροντά/ βγαίνεις ουράνιο τόξο/ Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο/ αριστερά μιαν άλλη/ τους παίζεις τη βροντόλυρα/ για να χορέψουν πάλι'.
(Στίχοι - Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος, πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (27.07,2013)
Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να είμαι ευχαριστημένος, όταν συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν, όπως συμβαίνουν. Δεν μπορώ να νιώθω ευτυχισμένος, όταν γύρω μου κυριαρχεί η δυστυχία. Δεν μπορώ να ευχαριστιέμαι το φαγητό που τρώγω, όταν υπάρχουν γύρω μου άνθρωποι που πεινούν. Δεν μπορώ να απολαμβάνω την όποια ελευθερία μου, όταν είναι καθεστώς για κάποιους άλλους η ανελευθερία. Εκ των ων ουκ άνευ, βέβαια αυτά. Μπορώ όμως ν? αγαπώ, μπορώ να συντάσσομαι με τις δυνάμεις του καλού, μπορώ να κάνω θετικές σκέψεις, μπορώ να μην αφήσω ποτέ να σβήσει το καντήλι της ελπίδας!
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ της αγάπης. Σε μια διαρκή αναζήτηση της αγάπης. Σαν αφηρημένη έννοια, μα προπάντων στην καθημερινότητά μας. Αγάπη είναι. Τι είναι αλήθεια για τον καθένα μας ξεχωριστά η αγάπη;
ΑΛΛΙΩΣ ΕΙΧΑ στον νου μου να ξεκινήσω τη στήλη σήμερα κι αλλιώς ξεκίνησα. Κόλλησα, βλέπετε, στο σημερινό ποίημα. Συμβαίνει αρκετές φορές αυτό. Καλός ο προγραμματισμός, καλοδεχούμενο, όμως, και το απρόοπτο, όπως καληώρα!
ΤΟ ΑΠΡΟΟΠΤΟ της καλής ώρας. Το απρόοπτο που παραμονεύει στην επόμενη στροφή του δρόμου. Μια συνάντηση μ? έναν φίλο απ? τα παλιά, ας πούμε. Η συνάντηση με την ανατολή του ήλιου. Η συνάντηση μ? ένα ποίημα. Μα και μια θετική σκέψη που έρχεται ν? ασπρίσει την όποια μαυρίλα. Μπορούμε να την έχουμε στο χέρι ανά πάσα στιγμή αυτήν. Ολα τα μπορεί ο άνθρωπος, όταν βιώνει τη λέξη 'αγαπώ', τη μόνη λέξη που αρχίζει από 'α' και τελειώνει σε 'ω'.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να είμαι ευχαριστημένος, όταν συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν, όπως συμβαίνουν. Δεν μπορώ να νιώθω ευτυχισμένος, όταν γύρω μου κυριαρχεί η δυστυχία. Δεν μπορώ να ευχαριστιέμαι το φαγητό που τρώγω, όταν υπάρχουν γύρω μου άνθρωποι που πεινούν. Δεν μπορώ να απολαμβάνω την όποια ελευθερία μου, όταν είναι καθεστώς για κάποιους άλλους η ανελευθερία. Εκ των ων ουκ άνευ, βέβαια αυτά. Μπορώ όμως ν? αγαπώ, μπορώ να συντάσσομαι με τις δυνάμεις του καλού, μπορώ να κάνω θετικές σκέψεις, μπορώ να μην αφήσω ποτέ να σβήσει το καντήλι της ελπίδας!
ΑΠ? ΤΟ ΕΝΑ 'πεταχτό' στο άλλο και πού χώρος να βρουν θέση τα που λογάριαζα. Κανένα πρόβλημα, δεν χάλασε δα κι ο κόσμος! Θα στενοχωριόμουν πάντως αν δεν χωρούσε η μαντινάδα του Ηλία του Σταματάκη για το 'φευγιό' ενός μεγάλου Κρητικού: «Πάλι πενθεί η Κρήτη μας, το δάκρυ κάνει ρυάκι/ γιατ? έχασε το μουσικό τον Νίκο Μαμαγκάκη».
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Αντύπα, ποιήτρια, Αθήνα: Θα επιστρέφω συχνά στην ποιητική σας συλλογή 'Φερέοικοι' (εκδ. 'Πλανόδιον', 2010) που είχε την καλοσύνη να μου στείλει η φίλη ποιήτρια Πόπη Γαβριλάκη. Εχω (έχουμε) ανάγκη την αύρα, μιαν αύρα, ελπιδοφόρα, που αποπνέουν τα ποιήματά σας. Προσυπογράφω κι εγώ αυτό που είπε ο J.L. Borges: 'Πρέπει να δουλέψω το στίχο τον αδιάφθορο/ και (είναι χρέος μου) να σωθώ'. Οντως 'η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα', όπως μας λέει και η Λίνα Νικολακοπούλου.
ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ στην Κρήτη υπήρχε μια πόλη που λεγόταν Οαξός. Σε αυτή βασιλιάς ήταν κάποτε ο Ετέαρχος, που είχε χάσει τη γυναίκα του, με την οποία είχε αποκτήσει μια κόρη, τη Φρονίμη. Οταν ξαναπαντρεύτηκε, η νέα του γυναίκα, που δε συμπαθούσε το κορίτσι, το διέβαλε στον πατέρα της με την κατηγορία της ακολασίας. Ο Ετέαρχος, που τελικά την πίστεψε, έκανε το εξής: στην πόλη βρισκόταν ένας Θηραίος έμπορος, ο Θεμίσων, τον οποίο ο βασιλιάς φιλοξένησε και εν ονόματι της φιλοξενίας του ζήτησε να ορκιστεί πως θα έκανε ό,τι του ζητούσε. Οταν εκείνος ορκίστηκε, του ζήτησε να πάρει τη Φρονίμη στο πλοίο του και στη διάρκεια του ταξιδιού να τη ρίξει στη θάλασσα. Ο Θεμίσων αγανάκτησε με την ωμότητα της πρότασης, αλλά είχε ήδη ορκιστεί. Επειδή, ωστόσο, αισθανόταν αποτροπιασμό για την πράξη που είχε δεσμευτεί ότι θα κάνει, μηχανεύτηκε το εξής: όταν ανοίχτηκε στο πέλαγος, έδεσε το κορίτσι με ένα σκοινί, το έριξε στη θάλασσα, το ξανατράβηξε στο πλοίο και το πήρε μαζί του στη Θήρα. Ετσι και το κορίτσι σώθηκε και ο όρκος τηρήθηκε. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.
'Αγάπη είναι:/ Ο κρόκος που θ? ανθίσει την άνοιξη./ Τα χέρια που αγγίζονται απαλά/ στο επιτύμβιο της Ηγησώς./ Ο πεθαμένος Κωνσταντής που καβαλάρης/ φέρνει πίσω την αδελφή του./ Ο αετός που έκλαψε κάποτε/ στην Κρήτη εν επιγνώσει./ Ο Θρήνος του Αχιλλέα για τον Πάτροκλο./ Ο ήχος της καμπάνας την Κυριακή./ Δυο γέρικες χελώνες που σμίγουν/ ένα Πάσχα στον Κεραμεικό./ Τα δύο χέρια της Φραγκογιαννούς/ πάνω απ? τη στέρνα./ Το κλάμα του Πέτρου/ μετά το τρίτο λάλημα του πετεινού./ Το χέρι της Αντιγόνης που σκόρπισε χοές./ Ν? ανακαλύπτεις λέξεις/ κουκουλωμένη στο κρεβάτι σου./ Να γίνεσαι χίλια κομμάτια και να τα ξαναβρίσκεις μαζί του./ Η καρδιά μου που χτυπά/ όταν σ? αντικρίζει'.
Το ποίημα 'Αγάπη' της Αναστασίας Αλεξάνδρου Αντύπα.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Χανιώτικα νέα (26.07.2013)
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ της αγάπης. Σε μια διαρκή αναζήτηση της αγάπης. Σαν αφηρημένη έννοια, μα προπάντων στην καθημερινότητά μας. Αγάπη είναι. Τι είναι αλήθεια για τον καθένα μας ξεχωριστά η αγάπη;
ΑΛΛΙΩΣ ΕΙΧΑ στον νου μου να ξεκινήσω τη στήλη σήμερα κι αλλιώς ξεκίνησα. Κόλλησα, βλέπετε, στο σημερινό ποίημα. Συμβαίνει αρκετές φορές αυτό. Καλός ο προγραμματισμός, καλοδεχούμενο, όμως, και το απρόοπτο, όπως καληώρα!
ΤΟ ΑΠΡΟΟΠΤΟ της καλής ώρας. Το απρόοπτο που παραμονεύει στην επόμενη στροφή του δρόμου. Μια συνάντηση μ? έναν φίλο απ? τα παλιά, ας πούμε. Η συνάντηση με την ανατολή του ήλιου. Η συνάντηση μ? ένα ποίημα. Μα και μια θετική σκέψη που έρχεται ν? ασπρίσει την όποια μαυρίλα. Μπορούμε να την έχουμε στο χέρι ανά πάσα στιγμή αυτήν. Ολα τα μπορεί ο άνθρωπος, όταν βιώνει τη λέξη 'αγαπώ', τη μόνη λέξη που αρχίζει από 'α' και τελειώνει σε 'ω'.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να είμαι ευχαριστημένος, όταν συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν, όπως συμβαίνουν. Δεν μπορώ να νιώθω ευτυχισμένος, όταν γύρω μου κυριαρχεί η δυστυχία. Δεν μπορώ να ευχαριστιέμαι το φαγητό που τρώγω, όταν υπάρχουν γύρω μου άνθρωποι που πεινούν. Δεν μπορώ να απολαμβάνω την όποια ελευθερία μου, όταν είναι καθεστώς για κάποιους άλλους η ανελευθερία. Εκ των ων ουκ άνευ, βέβαια αυτά. Μπορώ όμως ν? αγαπώ, μπορώ να συντάσσομαι με τις δυνάμεις του καλού, μπορώ να κάνω θετικές σκέψεις, μπορώ να μην αφήσω ποτέ να σβήσει το καντήλι της ελπίδας!
ΑΠ? ΤΟ ΕΝΑ 'πεταχτό' στο άλλο και πού χώρος να βρουν θέση τα που λογάριαζα. Κανένα πρόβλημα, δεν χάλασε δα κι ο κόσμος! Θα στενοχωριόμουν πάντως αν δεν χωρούσε η μαντινάδα του Ηλία του Σταματάκη για το 'φευγιό' ενός μεγάλου Κρητικού: «Πάλι πενθεί η Κρήτη μας, το δάκρυ κάνει ρυάκι/ γιατ? έχασε το μουσικό τον Νίκο Μαμαγκάκη».
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Αντύπα, ποιήτρια, Αθήνα: Θα επιστρέφω συχνά στην ποιητική σας συλλογή 'Φερέοικοι' (εκδ. 'Πλανόδιον', 2010) που είχε την καλοσύνη να μου στείλει η φίλη ποιήτρια Πόπη Γαβριλάκη. Εχω (έχουμε) ανάγκη την αύρα, μιαν αύρα, ελπιδοφόρα, που αποπνέουν τα ποιήματά σας. Προσυπογράφω κι εγώ αυτό που είπε ο J.L. Borges: 'Πρέπει να δουλέψω το στίχο τον αδιάφθορο/ και (είναι χρέος μου) να σωθώ'. Οντως 'η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα', όπως μας λέει και η Λίνα Νικολακοπούλου.
ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ στην Κρήτη υπήρχε μια πόλη που λεγόταν Οαξός. Σε αυτή βασιλιάς ήταν κάποτε ο Ετέαρχος, που είχε χάσει τη γυναίκα του, με την οποία είχε αποκτήσει μια κόρη, τη Φρονίμη. Οταν ξαναπαντρεύτηκε, η νέα του γυναίκα, που δε συμπαθούσε το κορίτσι, το διέβαλε στον πατέρα της με την κατηγορία της ακολασίας. Ο Ετέαρχος, που τελικά την πίστεψε, έκανε το εξής: στην πόλη βρισκόταν ένας Θηραίος έμπορος, ο Θεμίσων, τον οποίο ο βασιλιάς φιλοξένησε και εν ονόματι της φιλοξενίας του ζήτησε να ορκιστεί πως θα έκανε ό,τι του ζητούσε. Οταν εκείνος ορκίστηκε, του ζήτησε να πάρει τη Φρονίμη στο πλοίο του και στη διάρκεια του ταξιδιού να τη ρίξει στη θάλασσα. Ο Θεμίσων αγανάκτησε με την ωμότητα της πρότασης, αλλά είχε ήδη ορκιστεί. Επειδή, ωστόσο, αισθανόταν αποτροπιασμό για την πράξη που είχε δεσμευτεί ότι θα κάνει, μηχανεύτηκε το εξής: όταν ανοίχτηκε στο πέλαγος, έδεσε το κορίτσι με ένα σκοινί, το έριξε στη θάλασσα, το ξανατράβηξε στο πλοίο και το πήρε μαζί του στη Θήρα. Ετσι και το κορίτσι σώθηκε και ο όρκος τηρήθηκε. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.
'Αγάπη είναι:/ Ο κρόκος που θ? ανθίσει την άνοιξη./ Τα χέρια που αγγίζονται απαλά/ στο επιτύμβιο της Ηγησώς./ Ο πεθαμένος Κωνσταντής που καβαλάρης/ φέρνει πίσω την αδελφή του./ Ο αετός που έκλαψε κάποτε/ στην Κρήτη εν επιγνώσει./ Ο Θρήνος του Αχιλλέα για τον Πάτροκλο./ Ο ήχος της καμπάνας την Κυριακή./ Δυο γέρικες χελώνες που σμίγουν/ ένα Πάσχα στον Κεραμεικό./ Τα δύο χέρια της Φραγκογιαννούς/ πάνω απ? τη στέρνα./ Το κλάμα του Πέτρου/ μετά το τρίτο λάλημα του πετεινού./ Το χέρι της Αντιγόνης που σκόρπισε χοές./ Ν? ανακαλύπτεις λέξεις/ κουκουλωμένη στο κρεβάτι σου./ Να γίνεσαι χίλια κομμάτια και να τα ξαναβρίσκεις μαζί του./ Η καρδιά μου που χτυπά/ όταν σ? αντικρίζει'.
Το ποίημα 'Αγάπη' της Αναστασίας Αλεξάνδρου Αντύπα.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Χανιώτικα νέα (26.07.2013)
Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ Χριστίνας χθες, της Αγίας Αννας σήμερα, της Αγίας Παρασκευής αύριο, του Αγίου Παντελεήμονος μεθαύριο. Να πω χρόνια πολλά στις Χριστίνες και στις Αννες, για να μην το ξεχάσω, και ν' αφήσω τις Παρασκευές και τους Παντελήδες, όταν θα ?ρθει η μέρα τους. Εδώ θα 'μαστε, Θεού θέλοντος.
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΦΩΤΙΑ ΕΒΑΛΕ τώρα και δύο μέρες ο Ιούλης στον ουρανό! Αργησε, αλλά δεν ξέχασε να γυρίσει τον καιρό αλλιώς ο πάλαι ποτέ Αλωνάρης. Παλιά του τέχνη κόσκινο. Και πού είσαι ακόμα! Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Οχι θα μας άφηνε!
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ Χριστίνας χθες, της Αγίας Αννας σήμερα, της Αγίας Παρασκευής αύριο, του Αγίου Παντελεήμονος μεθαύριο. Να πω χρόνια πολλά στις Χριστίνες και στις Αννες, για να μην το ξεχάσω, και ν? αφήσω τις Παρασκευές και τους Παντελήδες, όταν θα ?ρθει η μέρα τους. Εδώ θα ?μαστε, Θεού θέλοντος.
ΣΥΝΝΕΦΑ στον ελληνικό ουρανό για την εκταμίευση της δόσης με γερμανικό δάκτυλο πριν κοπάσει ακόμη ο απόηχος απ? την επίσκεψη του Σόιμπλε στην Αθήνα. Δεν έχουμε υλοποιήσει, λέει, όλα τα προαπαιτούμενα... Βρήκαν και παίζουν και μας χορεύουν στο ταψί...
ΕΝ ΔΥΟ κάτω! Εν δυο κάτω! Εν δυο κάτω!.. Ολοι μαζί, με το παράγγελμα, εν χορώ. Εντάξει, έχει καταργηθεί χρόνια τώρα στον ελληνικό στρατό αυτό το καψώνι, πλην όμως δεν έχει καταργηθεί, για να το πω κομψά, πολύ κομψά, σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων.
«ΑΥΞΗΣΕΙΣ κάνουν στη ΔΕΗ, μα βρήκα ?γω τη λύση/ με λύχνο και με δυο κεριά να πολεμώ την κρίση». Από τη Νεκταρία Θεοδωρογλάκη η σημερινή μαντινάδα. Πενία τέχνας κατεργάζεται, το σχόλιό μου σ? ένα πρώτο επίπεδο. Σ? ένα δεύτερο. Αν νομίζουμε ότι θα νικήσουμε έτσι την κρίση, Νεκταρία, είμαστε χαμένοι από χέρι!
ΜΟΛΙΣ ΣΤΟ 57% η φοροδιαφυγή στην Κρήτη, όπως προκύπτει απ? τους ελέγχους που διενήργησε το Σ.Δ.Ο.Ε. Τίποτα δεν είναι το 57% μπροστά στο 100% της Εύβοιας! Αγνωστο είδος εκεί οι αποδείξεις.
ΑΥΤΟ ΔΑ έλειπε, να μην πάρει την ανηφόρα η τιμή της βενζίνας! Καλοκαίρι είναι, κινείται όσο να ?ναι πολύ περισσότερο απ? ό,τι τον χειμώνα ο κόσμος. Αρα, λοιπόν και επομένως... τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
ΜΕ ΑΡΙΣΤΑ το πτυχίο της στη Φιλοσοφική Αθηνών, με πολλούς επαίνους το μεταπτυχιακό της. Κορνιζωμένα και τα δύο στον τοίχο του κομμωτηρίου της ξαδέρφης της που δουλεύει σαν βοηθός κομμώτριας.
ΓΙΟΡΤΗ ξεροτήγανου, γιορτή μπακλαβά, γιορτή γαλακτομπούρεκο, γιορτή κανταϊφιού, γιορτή λουκουμά... Δεν μ? αρέσουν τα γλυκά, πάμε γι? άλλες: Γιορτή ντομάτας, γιορτή πατάτας, γιορτή χοχλιού, γιορτή πιλαφιού... Εδώ είμαστε...
ΚΑΠΟΤΕ στην Καλυδώνα ένας ιερέας του Διονύσου, ο Κορέσος, ερωτεύτηκε τρελά μια μικρούλα που την έλεγαν Καλλιρρόη. Οσο, όμως, και να την πολιορκούσε, αυτή δεν ήθελε να τον δει στα μάτια της. Παρακάλεσε τότε τον Διόνυσο να τον βοηθήσει. Ο Θεός τον λυπήθηκε και έστειλε στους κατοίκους της περιοχής μια θανατηφόρα αρρώστια. Τρομαγμένοι αυτοί έστειλαν και ρώτησαν σχετικά το μαντείο της Δωδώνης. Ο χρησμός που πήραν έλεγε ότι θα απαλλάσσονταν από το θανατικό, μόνο αν ο Κορέσος θυσιάσει στον Διόνυσο την Καλλιρρόη ή κάποιον που θεληματικά θα έπαιρνε τη θέση της. Δυστυχώς για τη μικρούλα κανείς δε δέχτηκε να θυσιαστεί για χάρη της. Ετσι την οδήγησαν στον βωμό του Θεού. Τότε ο Κορέσος που επιστατούσε στη θυσία, δεν άντεξε και σκοτώθηκε αυτός στη θέση της. Συγκινημένη η κοπέλα, λίγο μετά, τον ακολούθησε στον θάνατο. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.
'Εκζεματώδης ουρανός,/ κοκκινοφλογισμένος,/ είναι στον ήλιο αλλεργικός/ και πάσχει ο καημένος!/ Αχ, φέρτε του ένα σύννεφο/ και δυο καντάρια χιόνι/ να ρίξει το κορμάκι του/ να του διαβούν οι πόνοι!/ Μ? αν απεργούνε τα βουνά/ τα χιονοφαντασμένα/ κι είναι τα σύννεφα άφτιαχτα/ μες στα νερά κλεισμένα,/ και λένε όχι οι ποταμοί/ -δεν τον γιατρολογούμε,/ κ? οι λίμνες και οι θάλασσες/ αδιάφορες σταθούνε,/ κι αν βρεις τις στέρνες αδειανές/ και αδειανοί τσοι κάδοι,/ και κινδυνεύει ο ουρανός/ να κατεβεί στον Αδη,/ τρέξε καβάλα ένα λαγό/ και δίχως άλλο λόγο/ φέρε ως το κρεβάτι του/ έναν ουρανολόγο!'.
Το ποίημα 'Δημώδες' του Κώστα Σοφιανού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (25.07.2013)
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΦΩΤΙΑ ΕΒΑΛΕ τώρα και δύο μέρες ο Ιούλης στον ουρανό! Αργησε, αλλά δεν ξέχασε να γυρίσει τον καιρό αλλιώς ο πάλαι ποτέ Αλωνάρης. Παλιά του τέχνη κόσκινο. Και πού είσαι ακόμα! Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Οχι θα μας άφηνε!
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ Χριστίνας χθες, της Αγίας Αννας σήμερα, της Αγίας Παρασκευής αύριο, του Αγίου Παντελεήμονος μεθαύριο. Να πω χρόνια πολλά στις Χριστίνες και στις Αννες, για να μην το ξεχάσω, και ν? αφήσω τις Παρασκευές και τους Παντελήδες, όταν θα ?ρθει η μέρα τους. Εδώ θα ?μαστε, Θεού θέλοντος.
ΣΥΝΝΕΦΑ στον ελληνικό ουρανό για την εκταμίευση της δόσης με γερμανικό δάκτυλο πριν κοπάσει ακόμη ο απόηχος απ? την επίσκεψη του Σόιμπλε στην Αθήνα. Δεν έχουμε υλοποιήσει, λέει, όλα τα προαπαιτούμενα... Βρήκαν και παίζουν και μας χορεύουν στο ταψί...
ΕΝ ΔΥΟ κάτω! Εν δυο κάτω! Εν δυο κάτω!.. Ολοι μαζί, με το παράγγελμα, εν χορώ. Εντάξει, έχει καταργηθεί χρόνια τώρα στον ελληνικό στρατό αυτό το καψώνι, πλην όμως δεν έχει καταργηθεί, για να το πω κομψά, πολύ κομψά, σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων.
«ΑΥΞΗΣΕΙΣ κάνουν στη ΔΕΗ, μα βρήκα ?γω τη λύση/ με λύχνο και με δυο κεριά να πολεμώ την κρίση». Από τη Νεκταρία Θεοδωρογλάκη η σημερινή μαντινάδα. Πενία τέχνας κατεργάζεται, το σχόλιό μου σ? ένα πρώτο επίπεδο. Σ? ένα δεύτερο. Αν νομίζουμε ότι θα νικήσουμε έτσι την κρίση, Νεκταρία, είμαστε χαμένοι από χέρι!
ΜΟΛΙΣ ΣΤΟ 57% η φοροδιαφυγή στην Κρήτη, όπως προκύπτει απ? τους ελέγχους που διενήργησε το Σ.Δ.Ο.Ε. Τίποτα δεν είναι το 57% μπροστά στο 100% της Εύβοιας! Αγνωστο είδος εκεί οι αποδείξεις.
ΑΥΤΟ ΔΑ έλειπε, να μην πάρει την ανηφόρα η τιμή της βενζίνας! Καλοκαίρι είναι, κινείται όσο να ?ναι πολύ περισσότερο απ? ό,τι τον χειμώνα ο κόσμος. Αρα, λοιπόν και επομένως... τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
ΜΕ ΑΡΙΣΤΑ το πτυχίο της στη Φιλοσοφική Αθηνών, με πολλούς επαίνους το μεταπτυχιακό της. Κορνιζωμένα και τα δύο στον τοίχο του κομμωτηρίου της ξαδέρφης της που δουλεύει σαν βοηθός κομμώτριας.
ΓΙΟΡΤΗ ξεροτήγανου, γιορτή μπακλαβά, γιορτή γαλακτομπούρεκο, γιορτή κανταϊφιού, γιορτή λουκουμά... Δεν μ? αρέσουν τα γλυκά, πάμε γι? άλλες: Γιορτή ντομάτας, γιορτή πατάτας, γιορτή χοχλιού, γιορτή πιλαφιού... Εδώ είμαστε...
ΚΑΠΟΤΕ στην Καλυδώνα ένας ιερέας του Διονύσου, ο Κορέσος, ερωτεύτηκε τρελά μια μικρούλα που την έλεγαν Καλλιρρόη. Οσο, όμως, και να την πολιορκούσε, αυτή δεν ήθελε να τον δει στα μάτια της. Παρακάλεσε τότε τον Διόνυσο να τον βοηθήσει. Ο Θεός τον λυπήθηκε και έστειλε στους κατοίκους της περιοχής μια θανατηφόρα αρρώστια. Τρομαγμένοι αυτοί έστειλαν και ρώτησαν σχετικά το μαντείο της Δωδώνης. Ο χρησμός που πήραν έλεγε ότι θα απαλλάσσονταν από το θανατικό, μόνο αν ο Κορέσος θυσιάσει στον Διόνυσο την Καλλιρρόη ή κάποιον που θεληματικά θα έπαιρνε τη θέση της. Δυστυχώς για τη μικρούλα κανείς δε δέχτηκε να θυσιαστεί για χάρη της. Ετσι την οδήγησαν στον βωμό του Θεού. Τότε ο Κορέσος που επιστατούσε στη θυσία, δεν άντεξε και σκοτώθηκε αυτός στη θέση της. Συγκινημένη η κοπέλα, λίγο μετά, τον ακολούθησε στον θάνατο. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.
'Εκζεματώδης ουρανός,/ κοκκινοφλογισμένος,/ είναι στον ήλιο αλλεργικός/ και πάσχει ο καημένος!/ Αχ, φέρτε του ένα σύννεφο/ και δυο καντάρια χιόνι/ να ρίξει το κορμάκι του/ να του διαβούν οι πόνοι!/ Μ? αν απεργούνε τα βουνά/ τα χιονοφαντασμένα/ κι είναι τα σύννεφα άφτιαχτα/ μες στα νερά κλεισμένα,/ και λένε όχι οι ποταμοί/ -δεν τον γιατρολογούμε,/ κ? οι λίμνες και οι θάλασσες/ αδιάφορες σταθούνε,/ κι αν βρεις τις στέρνες αδειανές/ και αδειανοί τσοι κάδοι,/ και κινδυνεύει ο ουρανός/ να κατεβεί στον Αδη,/ τρέξε καβάλα ένα λαγό/ και δίχως άλλο λόγο/ φέρε ως το κρεβάτι του/ έναν ουρανολόγο!'.
Το ποίημα 'Δημώδες' του Κώστα Σοφιανού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (25.07.2013)
Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι το χειρότερο πολίτευμα με εξαίρεση όλα τ? άλλα». Σκέφτομαι πολλές φορές τη φράση αυτή του Ουίνστον Τσώρτσιλ τελευταία κι όσο τη σκέφτομαι πάντα στην ίδια... μετασκέψη καταλήγω. Οντως δεν υπάρχει καλύτερο πολίτευμα απ? τη Δημοκρατία, παρά τα πολλά και ποικίλα 'κουσούρια' της, που είναι αλήθεια ότι έχουν πλησιάνει εν Ελλάδι, και όχι μόνο, τον τελευταίο καιρό.
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι το χειρότερο πολίτευμα με εξαίρεση όλα τ? άλλα». Σκέφτομαι πολλές φορές τη φράση αυτή του Ουίνστον Τσώρτσιλ τελευταία κι όσο τη σκέφτομαι πάντα στην ίδια... μετασκέψη καταλήγω. Οντως δεν υπάρχει καλύτερο πολίτευμα απ? τη Δημοκρατία, παρά τα πολλά και ποικίλα 'κουσούρια' της, που είναι αλήθεια ότι έχουν πλησιάνει εν Ελλάδι, και όχι μόνο, τον τελευταίο καιρό.
'ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ' το πρώτο σημερινό 'πεταχτό'. Μην ξεχνιόμαστε. Σαν σήμερα πριν από 39 χρόνια, 24 Ιουλίου 1974, έπεσε, κάτω απ? το βάρος της κυπριακής τραγωδίας, η εφτάχρονη δικτατορία και επανήλθε η Δημοκρατία. Χαράς Ευαγγέλια απ? τα παραληλούντα στις πλατείες πλήθη τότε. Μια νέα, πολλά υποσχόμενη περίοδος, η περίοδος της Μεταπολίτευσης, μόλις άρχιζε. Πολύς προβληματισμός και πολλή.. μουρμούρα τώρα.
ΣΤΟΝ ΗΡΟΔΟΤΟ βρίσκεται ο πρώτος ορισμός της Δημοκρατίας. Δημοκρατία μας λέει ο πατέρας της Ιστορίας είναι «το πολίτευμα στο οποίο άρχει το πλήθος [...] και τα αξιώματα απονέμονται διά κλήρου, όλοι λογοδοτούν για τη διαχείριση της αρχής και οι αποφάσεις λαμβάνονται από κοινού». Καλός μου φαίνεται σε μια πρώτη ανάγνωση. Σε μια δεύτερη, ωστόσο, αντιλαμβάνομαι εύκολα τα προβλήματα που έχει.
«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι μια ωραία κοπέλα που για να σου μείνει πιστή πρέπει να της κάνεις έρωτα κάθε μέρα». Ολίγον (ή μήπως πολύ;)... σεξιστικός ο ορισμός που έδωσε για τη Δημοκρατία ο Γάλλος πρωθυπουργός Edourd Herriot (1872 - 1957). Εν πάση περιπτώσει. Από ορισμούς για τη Δημοκρατία, άλλο τίποτα. Να φάνε και οι κότες, 'τζάμπα πράμα'...
«ΜΑΣ ΡΙΞΑΝ μαύρο στην τιβί, θύμισαν μαύρα χρόνια/ μα στις καρδιές μας τραγουδούν γλυκόλαλα αηδόνια!». Παντός καιρού και... πάσης καταστάσεως ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας Σταματάκης. Μια ψυχή που είναι να βγει, ας μη βγει, η φιλοσοφία του.
ΜΗΝΑ ΜΕ τον μήνα, για να μην πούμε μέρα με τη μέρα, μεγαλώνουν στην Ελλάδα, στην Ισπανία και στην Πορτογαλία οι στρατιές των ανέργων. Βορά στη δίνη των σκοτεινών απόνερων της κρίσης που εξακολουθεί να μαστίζει τις χώρες του Νότου...
ΣΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ Τύπου (Αγία Σοφία) απόψε το βράδυ. Οσοι πιστοί της λαϊκής μουσικής παράδοσης της 'Αρχοντοεπαρχίας' μας, προσέλθετε! Πολλά θ? ακουστούν γι? αυτήν και για τους καλλιτέχνες της κατά την παρουσίαση του βιβλίου των Γιάννη Λεντάρη και Γιώργου Γιακουμινάκη...
ΜΙΑ ΑΠΟ τις αφορμές του Πελοποννησιακού Πολέμου ήταν και το Μεγαρικό ψήφισμα (432 π.Χ.) που απέκλειε τους Μεγαρείς από τα λιμάνια της αθηναϊκής συμμαχίας και τους στερούσε από σημαντικά έσοδα. Λίγο πριν από την έναρξη του πολέμου λένε ότι έφθασε στην Αθήνα πρεσβεία από τη Σπάρτη, ζητώντας την κατάργηση του ψηφίσματος. Στη συζήτηση επάνω ο Περικλής θύμισε στους Σπαρτιάτες κάποιον νόμο της Αθήνας που απαγόρευε να κατεβάσουν την πλάκα στην οποία ήταν χαραγμένο το Μεγαρικό ψήφισμα. Τότε ένας από τους πρέσβεις, ο Πολυάλκης είπε: 'Μην την κατεβάζεις την πλάκα, αλλά γύρισε το μέσα έξω, αφού δεν υπάρχει νόμος που να το απαγορεύει αυτό'. Ο λόγος αυτός φάνηκε πετυχεμένος, αλλά ο Περικλής δεν υποχώρησε. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.
'Από τις ανομίες της χωρο-/χρονικότητας απειλούνται/ Τα ιπτάμενα δέντρα/ Πολιτικής ευθύνης/ Και α-πολιτικής συνευθύνης/ Με όλα τ? ανομήματα/ Να επιμένουν να φύγουν/ Από τις ρίζες των λέξεων/ Που απειλούνται από μέρες/ Του μη είναι σε ΦΩΣ/ Με διαδρομές ν? αντιπαλεύουν/ Επιδρομές μέσα σε/ Κάθε φορεσιά πολιτικής δίνης/ Αναίσχυντου παρόντος/ Που ανεβαίνει και κατεβαίνει/ Χωρίς σταματημό/ Με μια φωτιά στο στόμα'.
Το ποίημα 'Ανομίες χωροχρόνου' του Δημήτρη Κακαβελάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (24.07.2013)
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι το χειρότερο πολίτευμα με εξαίρεση όλα τ? άλλα». Σκέφτομαι πολλές φορές τη φράση αυτή του Ουίνστον Τσώρτσιλ τελευταία κι όσο τη σκέφτομαι πάντα στην ίδια... μετασκέψη καταλήγω. Οντως δεν υπάρχει καλύτερο πολίτευμα απ? τη Δημοκρατία, παρά τα πολλά και ποικίλα 'κουσούρια' της, που είναι αλήθεια ότι έχουν πλησιάνει εν Ελλάδι, και όχι μόνο, τον τελευταίο καιρό.
'ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ' το πρώτο σημερινό 'πεταχτό'. Μην ξεχνιόμαστε. Σαν σήμερα πριν από 39 χρόνια, 24 Ιουλίου 1974, έπεσε, κάτω απ? το βάρος της κυπριακής τραγωδίας, η εφτάχρονη δικτατορία και επανήλθε η Δημοκρατία. Χαράς Ευαγγέλια απ? τα παραληλούντα στις πλατείες πλήθη τότε. Μια νέα, πολλά υποσχόμενη περίοδος, η περίοδος της Μεταπολίτευσης, μόλις άρχιζε. Πολύς προβληματισμός και πολλή.. μουρμούρα τώρα.
ΣΤΟΝ ΗΡΟΔΟΤΟ βρίσκεται ο πρώτος ορισμός της Δημοκρατίας. Δημοκρατία μας λέει ο πατέρας της Ιστορίας είναι «το πολίτευμα στο οποίο άρχει το πλήθος [...] και τα αξιώματα απονέμονται διά κλήρου, όλοι λογοδοτούν για τη διαχείριση της αρχής και οι αποφάσεις λαμβάνονται από κοινού». Καλός μου φαίνεται σε μια πρώτη ανάγνωση. Σε μια δεύτερη, ωστόσο, αντιλαμβάνομαι εύκολα τα προβλήματα που έχει.
«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι μια ωραία κοπέλα που για να σου μείνει πιστή πρέπει να της κάνεις έρωτα κάθε μέρα». Ολίγον (ή μήπως πολύ;)... σεξιστικός ο ορισμός που έδωσε για τη Δημοκρατία ο Γάλλος πρωθυπουργός Edourd Herriot (1872 - 1957). Εν πάση περιπτώσει. Από ορισμούς για τη Δημοκρατία, άλλο τίποτα. Να φάνε και οι κότες, 'τζάμπα πράμα'...
«ΜΑΣ ΡΙΞΑΝ μαύρο στην τιβί, θύμισαν μαύρα χρόνια/ μα στις καρδιές μας τραγουδούν γλυκόλαλα αηδόνια!». Παντός καιρού και... πάσης καταστάσεως ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας Σταματάκης. Μια ψυχή που είναι να βγει, ας μη βγει, η φιλοσοφία του.
ΜΗΝΑ ΜΕ τον μήνα, για να μην πούμε μέρα με τη μέρα, μεγαλώνουν στην Ελλάδα, στην Ισπανία και στην Πορτογαλία οι στρατιές των ανέργων. Βορά στη δίνη των σκοτεινών απόνερων της κρίσης που εξακολουθεί να μαστίζει τις χώρες του Νότου...
ΣΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ Τύπου (Αγία Σοφία) απόψε το βράδυ. Οσοι πιστοί της λαϊκής μουσικής παράδοσης της 'Αρχοντοεπαρχίας' μας, προσέλθετε! Πολλά θ? ακουστούν γι? αυτήν και για τους καλλιτέχνες της κατά την παρουσίαση του βιβλίου των Γιάννη Λεντάρη και Γιώργου Γιακουμινάκη...
ΜΙΑ ΑΠΟ τις αφορμές του Πελοποννησιακού Πολέμου ήταν και το Μεγαρικό ψήφισμα (432 π.Χ.) που απέκλειε τους Μεγαρείς από τα λιμάνια της αθηναϊκής συμμαχίας και τους στερούσε από σημαντικά έσοδα. Λίγο πριν από την έναρξη του πολέμου λένε ότι έφθασε στην Αθήνα πρεσβεία από τη Σπάρτη, ζητώντας την κατάργηση του ψηφίσματος. Στη συζήτηση επάνω ο Περικλής θύμισε στους Σπαρτιάτες κάποιον νόμο της Αθήνας που απαγόρευε να κατεβάσουν την πλάκα στην οποία ήταν χαραγμένο το Μεγαρικό ψήφισμα. Τότε ένας από τους πρέσβεις, ο Πολυάλκης είπε: 'Μην την κατεβάζεις την πλάκα, αλλά γύρισε το μέσα έξω, αφού δεν υπάρχει νόμος που να το απαγορεύει αυτό'. Ο λόγος αυτός φάνηκε πετυχεμένος, αλλά ο Περικλής δεν υποχώρησε. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.
'Από τις ανομίες της χωρο-/χρονικότητας απειλούνται/ Τα ιπτάμενα δέντρα/ Πολιτικής ευθύνης/ Και α-πολιτικής συνευθύνης/ Με όλα τ? ανομήματα/ Να επιμένουν να φύγουν/ Από τις ρίζες των λέξεων/ Που απειλούνται από μέρες/ Του μη είναι σε ΦΩΣ/ Με διαδρομές ν? αντιπαλεύουν/ Επιδρομές μέσα σε/ Κάθε φορεσιά πολιτικής δίνης/ Αναίσχυντου παρόντος/ Που ανεβαίνει και κατεβαίνει/ Χωρίς σταματημό/ Με μια φωτιά στο στόμα'.
Το ποίημα 'Ανομίες χωροχρόνου' του Δημήτρη Κακαβελάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (24.07.2013)
Τρίτη 23 Ιουλίου 2013
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ πέρασαν, τα δυσκολότερα είναι μπροστά μας! Δεν ξέρω γιατί, ώρες - ώρες, αν και θέλω να δω το ποτήρι μισογεμάτο, το βλέπω μισοάδειο. Μακάρι να ήμουνα μοναχός μου. Διάχυτη η απαισιοδοξία στην ελληνική κοινωνία. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι θα πρέπει να σταυρώσουμε τα χέρια μας και να παραδοθούμε. Ισα - ίσα..., όπως λέει κι ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ να ?ρθει τ? Αϊ-Λιος (του Προφήτη Ηλία) για να γυρίσει ο καιρός αλλιώς, αλλά αναφιλέ, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη, που την έλεγε συχνά η μάνα μου. Εκεί που λέγαμε τη μια μέρα ότι τα σύννεφα δεν πρόκειται να κάμουν ξανά έντονη την παρουσία τους στον ουρανό, να σου τα την άλλη να παρουσιάζονται και ν? απειλούν με βροχή, καλήν ώρα όπως χθες.
ΠΑΡΑ είναι παράξενος ο φετινός Ιούλης. Μικρό το κακό. Με τα σύννεφα που έχουν αναμαζωχτεί στον ελληνικό ουρανό με τα μνημόνια τι γίνεται;
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Η λέξη αναφιλέ είναι επίρρημα και σημαίνει το κάκου, μάταια. 'Επήγε και ξαναπήγε στο προξενιό, μα αναφιλέ, δεν το ξετέλεψε', η φράση που χρησιμοποιεί για να το καταλάβουμε ο Αντώνης Ξανθινάκης στο 'λεξικό' του. Είναι φανερό ότι η λέξη προέρχεται από το επίθετο ανωφελής. Κλείνω την παρένθεση.
Η 'ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ' το νέο όραμα του Αντώνη Σαμαρά για το 2021. «Στη 'Νέα Ελλάδα' του 2021, αν εξακολουθεί να μας κυβερνά η τρόικα με τους εδώ υποτελείς της, δεν θα υπάρχει καν Ελλάδα, παρά μόνο ως ανάμνηση, για όσους θα έχουν μνήμη». Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013) το σχόλιο.
ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ πέρασαν, τα δυσκολότερα είναι μπροστά μας! Δεν ξέρω γιατί, ώρες - ώρες, αν και θέλω να δω το ποτήρι μισογεμάτο, το βλέπω μισοάδειο. Μακάρι να ήμουνα μοναχός μου. Διάχυτη η απαισιοδοξία στην ελληνική κοινωνία. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι θα πρέπει να σταυρώσουμε τα χέρια μας και να παραδοθούμε. Ισα - ίσα..., όπως λέει κι ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
ΔΡΑ Νίκο Πετρουλάκη, Χανιά: Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση πήρα στα χέρια μου το βιβλίο της Ευαγγελίας Καλεράντε 'Νίκος Πετρουλάκης: Από την εκπαιδευτική πολιτική στην εκπαιδευτική πράξη', που μου έστειλαν οι εκδόσεις 'Γρηγόρη', απ? τις οποίες κυκλοφορείται. Ενας ογκώδης καλαίσθητος τόμος 616 σελίδων μεγάλου σχήματος, για τον και δάσκαλό μου, Δάσκαλο των δασκάλων! Ενας τόμος επιτομή της νεοελληνικής εκπαιδευτικής οδύσσειας, έτσι όπως τη βίωσε ένας παιδαγωγός που αγωνίστηκε μια ζωή με λόγια και έργα στις επάλξεις της παιδείας. Ενα βιβλίο που διαβάζεται και σαν μυθιστόρημα και σαν ιστορική μαρτυρία και σαν παιδαγωγικό μανιφέστο και σαν φιλοσοφικό δοκίμιο ταυτόχρονα. Θ? ασχοληθώ μ? αυτό και από άλλη στήλη, δάσκαλε!
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ των Περσών Καμβύσης ήταν πολύ σκληρός και ανελέητος. Ανάμεσα στα άλλα είχε σκοτώσει τον αδελφό του Σμέρδη, επειδή φοβόταν μήπως του πάρει τη βασιλεία, ενώ περιφρονώντας τα περσικά ήθη είχε παντρευτεί την αδελφή του. Κάποτε, λοιπόν, που καθόταν μαζί της στο τραπέζι, εκείνη πήρε ξαφνικά ένα μαρούλι, του έβγαλε τα φύλλα και ρώτησε τον αδελφό και σύζυγό της αν το μαρούλι ήταν ωραιότερο με φύλλα ή χωρίς αυτά. Εκείνος, όπως ήταν φυσικό, χωρίς να υποψιαστεί τη σκοπιμότητα της ερώτησης, της απάντησε ότι με τα φύλλα του ήταν ωραιότερο. Τότε εκείνη του είπε ότι αυτό που η ίδια έκανε στο μαρούλι το είχε κάνει και εκείνος, αφού είχε απογυμνώσει τη γενιά του Κύρου, σκοτώνοντας τον Σμέρδη. Μανιασμένος απ? την απροσδόκητη κατηγορία ο Καμβύσης έριξε με βίαιο τρόπο την αδελφή του στο έδαφος τη χτύπησε και επειδή εκείνη ήταν έγκυος απέβαλε και πέθανε. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.
'Θα γίνει τώρα τούτο, κι έπειτα εκείνο/ και πιο αργά, σε μια ή δύο χρονιές (ως κρίνω),/ τέτοιες θα είν? οι πράξεις, τέτοιοι θα ?ν? οι τρόποι./ Δεν θα φροντίσουμε για μακρινό κατόπι./ Για το καλύτερον ημείς θα προσπαθούμε./ Και όσο προσπαθούμε, τόσο θα χαλνούμε,/ θα μπλέκουμε τα πράγματα, ως να βρεθούμε/ στην άκρα σύγχυσι. Και τότε θα σταθούμε/ θα είν? η ώρα οι θεοί να εργαστούνε.'.
Από το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη 'Η επέμβαση των Θεών'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (23.07.2013)
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ να ?ρθει τ? Αϊ-Λιος (του Προφήτη Ηλία) για να γυρίσει ο καιρός αλλιώς, αλλά αναφιλέ, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη, που την έλεγε συχνά η μάνα μου. Εκεί που λέγαμε τη μια μέρα ότι τα σύννεφα δεν πρόκειται να κάμουν ξανά έντονη την παρουσία τους στον ουρανό, να σου τα την άλλη να παρουσιάζονται και ν? απειλούν με βροχή, καλήν ώρα όπως χθες.
ΠΑΡΑ είναι παράξενος ο φετινός Ιούλης. Μικρό το κακό. Με τα σύννεφα που έχουν αναμαζωχτεί στον ελληνικό ουρανό με τα μνημόνια τι γίνεται;
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Η λέξη αναφιλέ είναι επίρρημα και σημαίνει το κάκου, μάταια. 'Επήγε και ξαναπήγε στο προξενιό, μα αναφιλέ, δεν το ξετέλεψε', η φράση που χρησιμοποιεί για να το καταλάβουμε ο Αντώνης Ξανθινάκης στο 'λεξικό' του. Είναι φανερό ότι η λέξη προέρχεται από το επίθετο ανωφελής. Κλείνω την παρένθεση.
Η 'ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ' το νέο όραμα του Αντώνη Σαμαρά για το 2021. «Στη 'Νέα Ελλάδα' του 2021, αν εξακολουθεί να μας κυβερνά η τρόικα με τους εδώ υποτελείς της, δεν θα υπάρχει καν Ελλάδα, παρά μόνο ως ανάμνηση, για όσους θα έχουν μνήμη». Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013) το σχόλιο.
ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ πέρασαν, τα δυσκολότερα είναι μπροστά μας! Δεν ξέρω γιατί, ώρες - ώρες, αν και θέλω να δω το ποτήρι μισογεμάτο, το βλέπω μισοάδειο. Μακάρι να ήμουνα μοναχός μου. Διάχυτη η απαισιοδοξία στην ελληνική κοινωνία. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι θα πρέπει να σταυρώσουμε τα χέρια μας και να παραδοθούμε. Ισα - ίσα..., όπως λέει κι ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
ΔΡΑ Νίκο Πετρουλάκη, Χανιά: Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση πήρα στα χέρια μου το βιβλίο της Ευαγγελίας Καλεράντε 'Νίκος Πετρουλάκης: Από την εκπαιδευτική πολιτική στην εκπαιδευτική πράξη', που μου έστειλαν οι εκδόσεις 'Γρηγόρη', απ? τις οποίες κυκλοφορείται. Ενας ογκώδης καλαίσθητος τόμος 616 σελίδων μεγάλου σχήματος, για τον και δάσκαλό μου, Δάσκαλο των δασκάλων! Ενας τόμος επιτομή της νεοελληνικής εκπαιδευτικής οδύσσειας, έτσι όπως τη βίωσε ένας παιδαγωγός που αγωνίστηκε μια ζωή με λόγια και έργα στις επάλξεις της παιδείας. Ενα βιβλίο που διαβάζεται και σαν μυθιστόρημα και σαν ιστορική μαρτυρία και σαν παιδαγωγικό μανιφέστο και σαν φιλοσοφικό δοκίμιο ταυτόχρονα. Θ? ασχοληθώ μ? αυτό και από άλλη στήλη, δάσκαλε!
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ των Περσών Καμβύσης ήταν πολύ σκληρός και ανελέητος. Ανάμεσα στα άλλα είχε σκοτώσει τον αδελφό του Σμέρδη, επειδή φοβόταν μήπως του πάρει τη βασιλεία, ενώ περιφρονώντας τα περσικά ήθη είχε παντρευτεί την αδελφή του. Κάποτε, λοιπόν, που καθόταν μαζί της στο τραπέζι, εκείνη πήρε ξαφνικά ένα μαρούλι, του έβγαλε τα φύλλα και ρώτησε τον αδελφό και σύζυγό της αν το μαρούλι ήταν ωραιότερο με φύλλα ή χωρίς αυτά. Εκείνος, όπως ήταν φυσικό, χωρίς να υποψιαστεί τη σκοπιμότητα της ερώτησης, της απάντησε ότι με τα φύλλα του ήταν ωραιότερο. Τότε εκείνη του είπε ότι αυτό που η ίδια έκανε στο μαρούλι το είχε κάνει και εκείνος, αφού είχε απογυμνώσει τη γενιά του Κύρου, σκοτώνοντας τον Σμέρδη. Μανιασμένος απ? την απροσδόκητη κατηγορία ο Καμβύσης έριξε με βίαιο τρόπο την αδελφή του στο έδαφος τη χτύπησε και επειδή εκείνη ήταν έγκυος απέβαλε και πέθανε. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.
'Θα γίνει τώρα τούτο, κι έπειτα εκείνο/ και πιο αργά, σε μια ή δύο χρονιές (ως κρίνω),/ τέτοιες θα είν? οι πράξεις, τέτοιοι θα ?ν? οι τρόποι./ Δεν θα φροντίσουμε για μακρινό κατόπι./ Για το καλύτερον ημείς θα προσπαθούμε./ Και όσο προσπαθούμε, τόσο θα χαλνούμε,/ θα μπλέκουμε τα πράγματα, ως να βρεθούμε/ στην άκρα σύγχυσι. Και τότε θα σταθούμε/ θα είν? η ώρα οι θεοί να εργαστούνε.'.
Από το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη 'Η επέμβαση των Θεών'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (23.07.2013)
Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013
ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Μπορούν να πάνε πολύ μακριά τα βέλη των παιδιών, όταν τα εκτοξεύει η αγάπη των δασκάλων τους. Είχαν σίγουρα υπόψη τους αυτό το 'αξίωμα' οι δασκάλες των Εκτακιών του 9ου, όταν ξεκινούσαν την προσπάθειά τους, να ανεβάσουν το έργο "Η Αλφαβήτα της εφηβείας"
ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια:Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Kαλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ στην πρόσκληση που μου έστειλαν οι δασκάλες και τα παιδιά της Στ? τάξης του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων να παρακολουθήσω το έργο της Μάγιας Δεληβοριά 'Η αλφαβήτα της εφηβείας' που ανέβασαν, δίνοντας 3(!) παραστάσεις στο θέατρο 'Δημήτρης Βλησίδης', λίγες μέρες πριν τις διακοπές. Να, όμως, που εκτός απ? τον απόηχο της μεγάλης επιτυχίας έφτασε μέχρι τον «Παιδότοπο», μέσω Διαδικτύου, πλούσιο σχετικό υλικό (το πρόγραμμα, εντυπώσεις των παιδιών, ζωγραφιές, φωτογραφίες...), δείγματα του οποίου φιλοξενούνται στον σημερινό «Παιδότοπο». Μπορούν να πάνε πολύ μακριά τα βέλη των παιδιών, όταν τα εκτοξεύει η αγάπη των δασκάλων τους. Είχαν σίγουρα υπόψη τους αυτό το 'αξίωμα' οι δασκάλες των Εκτακιών του 9ου, όταν ξεκινούσαν την προσπάθειά τους! Από καρδιάς τα συγχαρητήριά μου!
Σας χαιρετώ με αγάπη
Β.Θ.Κ.
Οταν ήρθε η μέρα για τις παραστάσεις, χαρήκαμε πολύ, αλλά όταν τελείωσαν θέλαμε κι άλλες παραστάσεις. Διασκεδάσαμε με την ψυχή μας.
Μαρία Ευθυμάκη
Για να ολοκληρώσουμε την παράσταση 'Η αλφαβήτα της εφηβείας' χρειάστηκαν πολλοί μήνες από πρόβες, τραγούδια, χορούς. Πιστεύω πως ενθουσιάσαμε και προκαλέσαμε καλές εντυπώσεις γιατί το έργο δεν ήταν βαρετό, αν και μεγάλο. Στο κάθε γράμμα ένιωθες ένα διαφορετικό συναίσθημα (άγχος, βαρεμάρα, λύπη, έρωτα, φιλία, ζήλεια) κι αυτό ήταν το ωραίο αυτής της παράστασης.
Μιχαέλα Μουλακάκη
Πριν από λίγους μήνες οι δασκάλες μας μάς ανακοίνωσαν ότι θα παίξουμε στο τέλος της χρονιάς το θεατρικό 'Η Αλφαβήτα της εφηβείας'.
Σιγά - σιγά αρχίσαμε να κάνουμε και πρόβες. Οι πρόβες γινόντουσαν όλο και περισσότερες που λίγο καιρό αργότερα ήρθε και η στιγμή που είχαμε πάει όλα τα παιδιά στο θέατρο 'Δημ. Βλησίδης' για να ανεβάσουμε την παράσταση. Είχα πολύ άγχος, αλλά ταυτόχρονα και χαρά. Το θέατρο ήταν γεμάτο. Οταν τέλειωσε το θεατρικό, συγκινήθηκα πολύ. Ισως ήταν και η τελευταία φορά που ήμασταν όλοι σ? έναν τέτοιο χώρο. Πάντως ήταν μια αξέχαστη εμπειρία και θα ήθελα να την ξαναζήσω.
Βιργινία Καπαρουνάκη
Δώσαμε τρεις παραστάσεις. Η πρώτη ήταν για τα παιδιά του σχολείου μας. Η δεύτερη ήταν για να βοηθήσουμε στην οργάνωση 'Ορίζοντας' που βοηθά τα παιδιά με καρκίνο και το 'Κύτταρο' που μοιράζει τρόφιμα στους φτωχούς, τρίτη μπορούσαν να την απολαύσουν δωρεάν οι γονείς μας. Είχε μεγάλη επιτυχία.
Χάρη σ? αυτήν την παράσταση μάθαμε τους κινδύνους της εφηβείας, πήραμε μια ιδέα για το πώς είναι να είμαστε ηθοποιοί στο θέατρο (που θα μπορούσε να είναι η μελλοντική μας καριέρα) και βοηθήσαμε οικονομικά τις οργανώσεις 'Ορίζοντας' και 'Κύτταρο'.
Εμαθα πράγματα που θα μου είναι χρήσιμα στο μέλλον, αλλά το ευχαριστήθηκα κιόλας.
Χαρά Γαλάζιου
Τον Ιανουάριο η κυρία μάς είπε ότι θα ξεκινούσαμε ένα θεατρικό για τη λήξη της σχολικής χρονιάς. Στις πρόβες περνούσαμε τέλεια. Η παράσταση μας έφερε πιο κοντά.
Αθηνά - Μαρία Μαρκουλάκη
Οταν έφτασε η μέρα, σχεδόν όλοι είχαμε άγχος. Μα όταν τέλειωσε η πρώτη παράσταση, όλοι ήμασταν πολύ χαρούμενοι και περήφανοι!
Βασίλης Φουνταρλής
Οι πρόβες του θεατρικού ήταν ευχάριστες και διασκεδαστικές. Στην παράσταση το πιο ωραίο δεν ήταν πάνω στη σκηνή, αλλά στα παρασκήνια όπου κάναμε χαβαλέ και διασκεδάζαμε.
Κατερίνα Γιαλούρη
Υπεύθυνοι παράστασης
Αντωνία Αθανασάκη (δασκάλα Στ2)
Ειρήνη Χατζηδάκη (δασκάλα Στ1)
Αλκυόνη Μαλεκάκη (μουσικός)
Μαρία Μπαλαντίνου (θεατρολόγος)
Χρύσα Τσιναράκη (πληροφορικός)
Κωνσταντίνα Σταύρου (εικαστικός)
Χανιώτικα νέα (20.07.2013)
ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια:Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Kαλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ στην πρόσκληση που μου έστειλαν οι δασκάλες και τα παιδιά της Στ? τάξης του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων να παρακολουθήσω το έργο της Μάγιας Δεληβοριά 'Η αλφαβήτα της εφηβείας' που ανέβασαν, δίνοντας 3(!) παραστάσεις στο θέατρο 'Δημήτρης Βλησίδης', λίγες μέρες πριν τις διακοπές. Να, όμως, που εκτός απ? τον απόηχο της μεγάλης επιτυχίας έφτασε μέχρι τον «Παιδότοπο», μέσω Διαδικτύου, πλούσιο σχετικό υλικό (το πρόγραμμα, εντυπώσεις των παιδιών, ζωγραφιές, φωτογραφίες...), δείγματα του οποίου φιλοξενούνται στον σημερινό «Παιδότοπο». Μπορούν να πάνε πολύ μακριά τα βέλη των παιδιών, όταν τα εκτοξεύει η αγάπη των δασκάλων τους. Είχαν σίγουρα υπόψη τους αυτό το 'αξίωμα' οι δασκάλες των Εκτακιών του 9ου, όταν ξεκινούσαν την προσπάθειά τους! Από καρδιάς τα συγχαρητήριά μου!
Σας χαιρετώ με αγάπη
Β.Θ.Κ.
Οταν ήρθε η μέρα για τις παραστάσεις, χαρήκαμε πολύ, αλλά όταν τελείωσαν θέλαμε κι άλλες παραστάσεις. Διασκεδάσαμε με την ψυχή μας.
Μαρία Ευθυμάκη
Για να ολοκληρώσουμε την παράσταση 'Η αλφαβήτα της εφηβείας' χρειάστηκαν πολλοί μήνες από πρόβες, τραγούδια, χορούς. Πιστεύω πως ενθουσιάσαμε και προκαλέσαμε καλές εντυπώσεις γιατί το έργο δεν ήταν βαρετό, αν και μεγάλο. Στο κάθε γράμμα ένιωθες ένα διαφορετικό συναίσθημα (άγχος, βαρεμάρα, λύπη, έρωτα, φιλία, ζήλεια) κι αυτό ήταν το ωραίο αυτής της παράστασης.
Μιχαέλα Μουλακάκη
Πριν από λίγους μήνες οι δασκάλες μας μάς ανακοίνωσαν ότι θα παίξουμε στο τέλος της χρονιάς το θεατρικό 'Η Αλφαβήτα της εφηβείας'.
Σιγά - σιγά αρχίσαμε να κάνουμε και πρόβες. Οι πρόβες γινόντουσαν όλο και περισσότερες που λίγο καιρό αργότερα ήρθε και η στιγμή που είχαμε πάει όλα τα παιδιά στο θέατρο 'Δημ. Βλησίδης' για να ανεβάσουμε την παράσταση. Είχα πολύ άγχος, αλλά ταυτόχρονα και χαρά. Το θέατρο ήταν γεμάτο. Οταν τέλειωσε το θεατρικό, συγκινήθηκα πολύ. Ισως ήταν και η τελευταία φορά που ήμασταν όλοι σ? έναν τέτοιο χώρο. Πάντως ήταν μια αξέχαστη εμπειρία και θα ήθελα να την ξαναζήσω.
Βιργινία Καπαρουνάκη
Δώσαμε τρεις παραστάσεις. Η πρώτη ήταν για τα παιδιά του σχολείου μας. Η δεύτερη ήταν για να βοηθήσουμε στην οργάνωση 'Ορίζοντας' που βοηθά τα παιδιά με καρκίνο και το 'Κύτταρο' που μοιράζει τρόφιμα στους φτωχούς, τρίτη μπορούσαν να την απολαύσουν δωρεάν οι γονείς μας. Είχε μεγάλη επιτυχία.
Χάρη σ? αυτήν την παράσταση μάθαμε τους κινδύνους της εφηβείας, πήραμε μια ιδέα για το πώς είναι να είμαστε ηθοποιοί στο θέατρο (που θα μπορούσε να είναι η μελλοντική μας καριέρα) και βοηθήσαμε οικονομικά τις οργανώσεις 'Ορίζοντας' και 'Κύτταρο'.
Εμαθα πράγματα που θα μου είναι χρήσιμα στο μέλλον, αλλά το ευχαριστήθηκα κιόλας.
Χαρά Γαλάζιου
Τον Ιανουάριο η κυρία μάς είπε ότι θα ξεκινούσαμε ένα θεατρικό για τη λήξη της σχολικής χρονιάς. Στις πρόβες περνούσαμε τέλεια. Η παράσταση μας έφερε πιο κοντά.
Αθηνά - Μαρία Μαρκουλάκη
Οταν έφτασε η μέρα, σχεδόν όλοι είχαμε άγχος. Μα όταν τέλειωσε η πρώτη παράσταση, όλοι ήμασταν πολύ χαρούμενοι και περήφανοι!
Βασίλης Φουνταρλής
Οι πρόβες του θεατρικού ήταν ευχάριστες και διασκεδαστικές. Στην παράσταση το πιο ωραίο δεν ήταν πάνω στη σκηνή, αλλά στα παρασκήνια όπου κάναμε χαβαλέ και διασκεδάζαμε.
Κατερίνα Γιαλούρη
Υπεύθυνοι παράστασης
Αντωνία Αθανασάκη (δασκάλα Στ2)
Ειρήνη Χατζηδάκη (δασκάλα Στ1)
Αλκυόνη Μαλεκάκη (μουσικός)
Μαρία Μπαλαντίνου (θεατρολόγος)
Χρύσα Τσιναράκη (πληροφορικός)
Κωνσταντίνα Σταύρου (εικαστικός)
Χανιώτικα νέα (20.07.2013)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)