ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ η Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση. Ελληνική; Συζητείται... Δημόσια, Παίζεται... Τηλεόραση; Ούτε συζητείται ούτε παίζεται...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

'ΚΑΙ ΓΙΑ το σήμερα τι να πω; Η διαφθορά είναι τόσο γενική και έχει ρίζες τόσο βαθειές, που σε κάνει να σαστίζεις. Μόνο όταν τα αίτια της διαφθοράς εξολοθρεφτούν πέρα ως πέρα θα μπορέσουμε να έχουμε μία ηθική αναγέννηση. Τότε το μέλλον μας θα είναι μεγάλο, όταν θριαμβεύσει η Δικαιοσύνη, όταν τα γράμματα καλλιεργηθούν όχι για μάταιη επίδειξη, παρά για το όφελος του λαού, που έχει ανάγκη από παιδεία και από μόρφωση, όχι σχολαστική. Τότε θα έχουμε ή μάλλον θα έχουν τα παιδιά μας μια ηθική αναγέννηση και το μέλλον θα είναι μεγάλο'. Διονύσιος Σολωμός, επιστολή στον Γεώργιο Τερτσέτη, 25 Μαρτίου 1842. 

ΑΠΟ ΤΟΤΕ που ο Εθνικός μας Ποιητής έστειλε αυτήν την επιστολή (πηγή: εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013) στον και απομνηματογράφο (και δικαστή) του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, έχουν περάσει 171 χρόνια. Κι όμως σαν να γράφτηκε σήμερα. Ζει και βασιλεύει η διαφθορά. Βαθύτερες από τότε οι ρίζες της. Λερναία Υδρα με εννιά κεφάλια...

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Ο Γεώργιος Τερτσέτης ήταν ο ένας απ? τους δύο δικαστές (ο άλλος ήταν ο Αναστάσιος Πολυζωίδης) που αρνήθηκαν να υπογράψουν τη θανατική καταδίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Δημήτρη Πλαπούτα. Ναι! Σε θάνατο καταδίκασε τον Γέρο του Μωριά, με την αίολη κατηγορία ότι ήθελε να ανατρέψει τον ανήλικο Οθωνα, τον Μάη του 1834, ελληνικό δικαστήριο. Ασχετα αν λίγες ώρες αργότερα η βαυαρική αντιβασιλεία υποχρεώθηκε να μετατρέψει την ποινή σε κάθειρξη. Δεν τα γλύτωσαν τα μπουντρούμια του Παλαμηδιού και της Ακροναυπλίας οι ήρωες! Κλείνω την παρένθεση. 

'ΠΟΛΛΗ επικαιρότητα και τα ?χω πελαγώσει/ η ανεργία απ? τη μια, η ΕΡΤ, μα και η δόση'. Ανταποκρίθηκε στην έκκληση που του έκανα, όπως φαίνεται απ? την τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Μόνο που, πάνω στο 'πελάγωμά' του, δεν αναφέρθηκε καθόλου στις απολύσεις, που είναι το πρώτο θέμα της επικαιρότητας. 

ΜΑΖΙΚΕΣ παραιτήσεις δημάρχων θα υπάρξουν, απειλεί (;) ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας, δήμαρχος Καλλιθέας, Κ. Ασκούνης, αν, λέει, το πολυνομοσχέδιο που προβλέπει τις απολύσεις ψηφιστεί ως έχει. Ντουφεκιά στον αέρα για εκφοβισμό; Θα δείξει. Πάντως για να διορίσουν οι κυβερνώντες δημάρχους στην περίπτωση που θα υπάρξουν παραιτήσεις δεν το βλέπω. Ελπίζω να μη φτάσουν και μέχρι εκεί. 

ΚΑΜΙΑ απόλυση! Να μη χάσει κανένας τη δουλειά του! Να μην κλείσουν κι άλλα σπίτια. Να μη βγουν κι άλλοι συνάνθρωποί μας στη ζητιανιά. Κάθετος στην άποψή του γι? αυτό το θέμα ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος. Μόνο τους επίορκους εξαιρεί. 

ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ η Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση. Ελληνική; Συζητείται... Δημόσια, Παίζεται... Τηλεόραση; Ούτε συζητείται ούτε παίζεται...

ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ του εμφύλιου πολέμου μεταξύ Αιτωλών και Αχαιών (220 - 217 π.Χ.) στην πόλη Κύναιθα της Αρκαδίας η φιλοαιτωλική παράταξη ηττήθηκε πολιτικά και οι εκπρόσωποί της εξορίστηκαν. Αργότερα επανήλθαν στην πόλη τους, αφού έδωσαν όρκους ότι στο εξής θα είναι φίλοι των Αχαιών. Ωστόσο, δεν τήρησαν τους όρκους τους και αφού συνεννοήθηκαν με τους Αιτωλούς, άνοιξαν τις πύλες και παρέδωσαν σε αυτούς την πόλη. Οι Αιτωλοί, τότε, αφού υπέβαλαν τους κατοίκους σε κάθε είδους βασανιστήρια για να ομολογήσουν που είχαν κρυμμένα τα πολύτιμα αντικείμενά τους, ρήμαξαν την πόλη και έφυγαν. Προηγουμένως, όμως, έσφαξαν όλους εκείνους που τους είχαν ανοίξει τις πύλες και άρπαξαν τις περιουσίες τους. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'). 

'Αυτοί οι βράχοι οι ηλιόκτιστοι, οι γεμάτοι χαμόγελα/ που τραγουδάνε την ερημιά και το φως/ έχουν κάτι παράξενο πάνω τους./ Δεν μπορείς εύκολα να τους καταλάβεις/ αν η καρδιά σου δεν κλαίει/ αν τα μάτια σου/ δεν μπορούν να κοιτάξουν το φως/ Σ? αυτούς τους βράχους τα γέλια των παιδιών/ άφησαν πίσω τους ένα κυκλάμινο./ Αν κοιτάξεις καλά στις ρωγμές τους, στα μεγάλα/ ολάνοιχτα μάτια τους, μοιρολόγια/ τραγούδια του πόνου, ευχές και κατάρες θ? ακούσεις./ Οταν φύγεις η πατρίδα των βράχων/ θα ?χει γίνει δική σου./ Μια κρυφή προσευχή/ ένα τάμα θα ?χεις κιόλας χαράξει στους βράχους της'. 
Από το ποίημα της Νέλλης Β. Λαγάκου 
'Η πατρίδα των βράχων'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (13.07.2013)