Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΚΑΤΑ ΚΥΜΑΤΑ η διαθεσιμότητα, κατά κύματα και οι απολύσεις που θα την ακολουθήσουν. Οποιους πάρουν τα κύματα τους πήραν και τους σήκωσαν. Με θεατές, δυστυχώς, αυτούς που προσώρας γλύτωσαν; Προσώρας...






ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'
Η ΖΩΗ του ανθρώπου όλη είναι παρά ένα σημείο στον χρόνο· ας το απολαύσουμε, λοιπόν, για όσο κρατά, κι ας μην το σπαταλήσουμε άσκοπα'. Από τον Πλούταρχο (1ος αιώνας μ.Χ.) η συμβουλή της ημέρας, που δεν ισχύει βέβαια για μια ημέρα, αλλά για κάθε μέρα.

ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΣΩ, λέει, στη στήλη και τη 'συμβουλή της ημέρας' και να μην το κάνω μόνο ευκαιριακό με συμβούλευσε φίλος, καθημερινή, φ(θ)ανατική αναγνώστρια. Δεν της το υποσχέθηκα, σήμερα πάντως δεν της χάλασα το χατίρι. Τι είχα, τι έχασα! Συχνά πυκνά άλλωστε το κάνω. Ούτως ή άλλως είναι πολυσυλλεκτικά τα 'πεταχτά'. Στην κυριολεξία επί παντός επιστητού η θεματολογία τους. Απ? όλα έχει ο μπαξές!

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, αλλά ακόμα δεν το πολυκαταλάβαμε. Χαμηλές, για την εποχή οι θερμοκρασίες, ποιος είπε όμως, ότι ο... καύσων δεν ετοιμάζεται να κάνει την εμφάνισή του. Εδώ είμαστε και θα το(ν) δούμε!

'ΣΤΗΝ ΚΑΨΑ με δροσίζουνε τα δροσερά σου κάλλη/ και στο χιονιά νιώθω ζεστά εις τη ζεστή σ? αγκάλη'. Κανένα πρόβλημα δεν έχουν ούτε στην κάψα ούτε στον χιονιά οι ερωτευμένοι, μας λέει ο Ηλίας ο Σταματάκης, στη σημερινή του μαντινάδα. Και 'δροσιά' και 'κάψα', κατά περίπτωση, είναι γι? αυτόν κι όχι βέβαια μόνο γι? αυτό ο έρωτας.

ΟΧΙ, ΔΕΝ είχε κλειδώσει την ώρα που έγραφα χθες τα 'πεταχτά' η συμφωνία με την τρόικα, κανείς ωστόσο από την κυβέρνηση δεν ανησυχούσε για τη δόση. Η δόση, σε έσχατη περίπτωση σε δόσεις, δόση! Εξάλλου τα δώσαμε, γι? άλλη μια φορά όλα...

ΚΑΤΑ ΚΥΜΑΤΑ η διαθεσιμότητα, κατά κύματα και οι απολύσεις που θα την ακολουθήσουν. Οποιους πάρουν τα κύματα τους πήραν και τους σήκωσαν. Με θεατές, δυστυχώς, αυτούς που προσώρας γλύτωσαν; Προσώρας...

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΚΡΥΘΜΗ η κατάσταση στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Χαμός. Μέσα στον χαμό έπεσαν και κάποιες γροθιές στον δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη, μετά από συνεδρίαση της Κεντρικής Ενωσης Δήμων. Ιδιαίτερα προβληματισμένος ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος με το συμβάν. Δεν θέλω να το πιστέψω ότι πάμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, μου είπε κουνώντας το κεφάλι του.

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΝΑ δεχθώ τη φράση 'ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω...'. Να δεχθώ όμως κι αυτό που είπε ο πρωθυπουργός μας, ότι 'τα μεγαλύτερα λάθη τα έκαναν στους δρόμους και στα πεζοδρόμια εκείνοι που δεν κυβέρνησαν ποτέ;'. Ε, όχι δα!

'ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ποιηταί, ο Ομηρος και ο κύριος Π. Σούτσος, γράφουσι κοιμώμενοι ωραίους στίχους, αλλ? εγώ σπογγίζω πάντοτε τον κάλαμόν μου, πριν θέσω επί της κεφαλής τον νυκτικόν μου πίλον. Εις μόνους τους εξόχους άνδρας συγχωρούνται αι υπναλέαι φράσεις, ημείς δε οι ταπεινοί γραφίσκοι πρέπει να ήμεθα πάντοτε έξυπνοι ως αι χήνες του Καπιτωλίου, αίτινες εξύπνησαν τους Ρωμαίους'. Από την 'Πάπισσα Ιωάννα' του Εμμανουήλ Ροΐδη.

ΚΑΠΟΤΕ ΟΙ Αργίτες αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα επίλεκτο σώμα από 1.000 στρατιώτες για να αντιμετωπίσουν τους Σπαρτιάτες. Ο επικεφαλής τους λεγόταν Βρύας και περιφρονούσε τους πολίτες. Εφτασε, μάλιστα, σε σημείο να αρπάξει ένα κορίτσι την ώρα που πήγαινε για παντρειά και να το ατιμάσει. Το κορίτσι, γεμάτο θυμό, από την προσβολή, περίμενε το βράδυ και, μόλις κοιμήθηκε ο Βρύας, του έβγαλε και τα δύο μάτια. Στη συνέχεια έτρεξε και ζήτησε προστασία από τον λαό. Επειδή οι χίλιοι επίλεκτοι ζήτησαν να πάρουν το κορίτσι και να το τιμωρήσουν και ο λαός θέλησε να το προστατέψει ήρθανε σε σύγκρουση. Νικητής αναδείχτηκε ο λαός που δεν άφησε ζωντανό κανέναν από τους χίλιους. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Έξι σπουργίτια προσπαθούν να μεταφέρουν/ ψωμιού κομμάτι δυσανάλογο/ με το μικρό τους σώμα./ Χοροπηδάνε, έρχονται και πάνε,/ τσιμπάνε ψίχουλα, αφαιρούν, να τ? αλαφρύνουν. Ασφαλτος -παγοδρόμιο/ και τα πουλιά ζευγάρια,/ αέρινες χορευτικές φιγούρες σχεδιάζουν./  Ομως κουράζονται στο τέλος και υψώνουν/ τα πουπουλένια σώματά τους γι? άλλους στόχους,/ αφήνοντάς με θεατή μονάχο./ Στοχάζομαι για λίγο και μετά μαζεύω/ από το δρόμο την μπουκιά, την καταπίνω./ Μήπως στους ώμους μου μικρά φυτρώσουν,/ μήπως χορέψω σαν πουλί, μήπως πετάξω'. 
Το ποίημα 'Έξι πουλιά' της Μαρίας Γυφτάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (08.07. 2013)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου