ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΚΑΝΕΝΑ, ΜΑ κανένα παράπονο απ? τον Ιούλη που φεύγει σήμερα. Ακρως φιλάνθρωπος η συμπεριφορά του. Τους ψήνουν που τους ψήνουν το ψάρι στα χείλη οι κυβερνώντες, μην τους τρελάνω κι εγώ με τις ζέστες! Κάπως έτσι 'σκέφτηκε' κι αποφάσισε να φερθεί όσο μπορούσε καλύτερα για χάρη μας. Ακολουθώντας κι αυτός τον δρόμο που έχει χαράξει απ? την αρχή του χρόνου ο καιρός.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης Φίλες και φίλοι, καλημέρα! ΚΑΝΕΝΑ, ΜΑ κανένα παράπονο απ? τον Ιούλη που φεύγει σήμερα. Ακρως φιλάνθρωπος η συμπεριφορά του. Τους ψήνουν που τους ψήνουν το ψάρι στα χείλη οι κυβερνώντες, μην τους τρελάνω κι εγώ με τις ζέστες! Κάπως έτσι 'σκέφτηκε' κι αποφάσισε να φερθεί όσο μπορούσε καλύτερα για χάρη μας. Ακολουθώντας κι αυτός τον δρόμο που έχει χαράξει απ? την αρχή του χρόνου ο καιρός. 'ΑΦΟΥ ΟΛΟΙ γίναμε απάνθρωποι, αποφάσισε ο καιρός να γίνει φιλάνθρωπος. Μαλακός ο χειμώνας, δροσερό το καλοκαιράκι. Δόξα τω Θεώ!'. Να κι ένα σχετικό σχόλιο απ? τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφημ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013). Προς επίρρωση αυτών που έγραψα παραπάνω. ΜΗΝ ΤΟΥΣ βάζεις ιδέες, μου είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος με το που μου τηλεφώνησε χθες. Πραγματικά θα ?χει γούστο να βάλουν και οι δικοί μας φόρο στα δημόσια ουρητήρια, όπως έκανε ο Βεσπασιανός! Ολα να τα περιμένεις... ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Βεσπασιανός (69 - 79 μ.Χ.) εκτός από μέγας καινοτόμος υπήρξε και μέγας φορομπήχτης. Ετσι για να εφαρμόσει το μεγαλεπήβολο πρόγραμμά του, ανέγερσης δημοσίων κτηρίων, επέβαλε φόρους στα πάντα, ακόμα και στα δημόσια ουρητήρια. Σ? αυτόν οφείλεται η φράση 'τα λεφτά δεν μυρίζουν', που χρησιμοποίησα χθες σ? ένα 'πεταχτό'. Οταν λέει, ο γιος του ο Τίτος του διαμαρτυρήθηκε γι? αυτόν τον φόρο, ο Βεσπασιανός του έβαλε κάτω από τη μύτη ένα νόμισμα από τις εισπράξεις της ημέρας και του ζήτησε να του πει αν μυρίζει... Κλείνω την παρένθεση. ΝΑ ΜΠΕΙ πιο βαθιά το μαχαίρι των απολύσεων ζήτησε εμμέσως πλην σαφώς η επικεφαλής του Δ.Ν.Τ. Κριστίν Λαγκάρντ. Στων δυνατών τα χέρια 'στριφτοκώλια' δεν χωρούνε, η λογική της δικομματικής πλέον κυβέρνησης. Οποιον πάρει στην 'οριζόντια' κίνησή του το μαχαίρι τον πήρε. 'ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ακρωτηριάζεται, οι κοινωνικές υπηρεσίες αποσαθρώνονται, υπάλληλοι με προϋπηρεσία ετών, ακόμη και κάτοχοι διδακτορικών τίτλων, μέσω της διαθεσιμότητας και της κινητικότητας οδηγούνται στην απόλυση'. Από τον νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, γνωστό εργατολόγο καθηγητή Αλέξη Μητρόπουλο ο σχολιασμός. Εδώ σε θέλω κάβουρα, όταν θα ?ρθει η σειρά σου να περπατήσεις στα κάρβουνα... 'ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ γέμισα με γιασεμιά και βιόλες/ όταν μου λείπεις να γρικώ τις μυρωδιές σου όλες'. Επανήλθε σήμερα στις ερωτικές μαντινάδες ο Ηλίας ο Σταματάκης. Στην κυρίως ειδικότητά του... ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗ - Μανιουδάκη, Νεροκούρου Χανίων: Ιστορικός ερευνητής δεν γεννιέται κανείς, γίνεται κυρίως με τη δική του προσπάθεια. Και συγγραφέας δεν γεννιέται κανείς, γίνεται. Τα που σου έγραψα πέρυσι (30 Ιουλίου) θυμήθηκα τις προάλλες κυρία Ευαγγελία, όταν πήρα, μέσω Διαδικτύου το ποίημά σου για τον Χατζημιχάλη Γιάνναρη. Εχεις πολλά, πάμπολλα, να μας πεις και με ρίμες - ποιήματα για τους 'Εραστές της Λευτεριάς'. Σαν συνέχεια του ομώνυμου βιβλίου που κυκλοφορήθηκε πέρυσι και έκανε τόση εντύπωση! ΣΤΟ ΙΕΡΟ του Λύκαιου Δία επιτρεπόταν να μπαίνουν μόνο οι ιερείς του Θεού. Αν κάποιος παραβίαζε τον νόμο και έμπαινε στο ιερό, λένε ότι δε ζούσε πάνω από έναν χρόνο. Λένε ακόμα ότι όποιος βρισκόταν μέσα στο ιερό, άνθρωπος ή ζώο, δεν έριχνε σκιά. Ετσι αν κατέφυγε σ? αυτό κάποιο ζώο, ο κυνηγός δεν έβλεπε τη σκιά του, όσο και να παρατηρούσε απ? έξω. Λένε ότι σε κάποιο μέρος της Αφρικής, κοντά στην Αιθιοπία, δεν έριχναν σκιά τα δέντρα και τα ζώα. Εκεί, όμως, συνέβαινε μόνο ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ στο ιερό του Δία σε όλη τη διάρκεια του έτους. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'). 'Στον τόπο που πρωτόδες φως, εκεί σκλαβιά δεν πιάνει/ μα της γενιάς σου ο αφανισμός, ανάστατο θεριό σε κάνει/ [...]/ Εκεί το χαροπάλεμα χορτάσατε, σας είχε φέρει μέθη/ τη δόξα σας επήρατε κι ο θάνατος ας έλθει./ Κι ο ποταμός ξεχείλισε απ? το δικό σας αίμα/ και του θανάτου η κραυγή που άφηνε τόσο πόνο/ μαζί επορευτήκανε κι ανοίξανε της λευτεριάς το δρόμο'. Απόσπασμα απ? το ποίημα για τον Χατζημιχάλη Γιάνναρη της Ευαγγελίας Νικολακάκη - Μανιουδάκη. ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (http://petaxta.blogspot.com) Χανιώτικα νέα (31.07.2013)