Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΚΙ ΕΦΕΤΟΣ ο Γεναριάτικος Βοριάς φύσηξε με τρόπο αυρό, λάρωσε (ησύχασε) τα κύματα και σάρωσε τα σύννεφα απ’ τον ουρανό, για να ’χει όλη την άνεση η αλκυόνα να γεννήσει τα αβγά της. Τα παρακαλετά της, όπως τόσο παραστατικά μας τα δίνει στο με τίτλο τ’ όνομά της ποίημά του ο Βασίλης Ρώτας, έπιασαν τόπο και μάλιστα νωρίς… Κανένα παράπονο.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΙ ΕΦΕΤΟΣ ο Γεναριάτικος Βοριάς φύσηξε με τρόπο αυρό, λάρωσε (ησύχασε) τα κύματα και σάρωσε τα σύννεφα απ’ τον ουρανό, για να ’χει όλη την άνεση η αλκυόνα να γεννήσει τα αβγά της. Τα παρακαλετά της, όπως τόσο παραστατικά μας τα δίνει στο με τίτλο τ’ όνομά της ποίημά του ο Βασίλης Ρώτας, έπιασαν τόπο και μάλιστα νωρίς… Κανένα παράπονο.
ΠΕΡΙ “Αλκυονίδων ημερών” που ήρθαν (;) ο λόγος στο πρώτο σημερινό “πεταχτό” που προέκυψε απ’ το ποίημα “Η αλκυόνα” του Βασίλη Ρώτα. Μου το υπαγόρευσε τηλεφωνικά πέρυσι, τέλη Γενάρη, αρχές Φλεβάρη, η καλή φίλη και καλή δασκάλα (συνταξιούχος σήμερα) Καλλιρρόη Μπούχλη – Βεγλιρή και το φύλαγα για την περίσταση. Σιγά που θα το ξεχνούσα!…
ΤΟ ’ΧΩ κι άλλες φορές γράψει ότι πολλοί και με πολλούς τρόπους είναι αυτοί που βοηθούν τη στήλη να είναι αυτή που είναι. Μέσα σ’ αυτούς (αυτές) και η καλή κυρία Καλλιρρόη που έχει ένα φοβερό αρχείο απ’ τα χρόνια της δασκαλοσύνης της. Να ’σαι πάντα καλά, Καλλιρρόη!
ΓΕΝΑΡΗ μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην ξανοίγεις! Μια δουλειά που είναι να γενεί, ας γενεί. Η γινωμένη δουλειά δεν φοβάται, άλλωστε την αγίνωτη. Καιρός για κλάδος όσοι έχετε κρεβατίνες. Μην περιμένετε να ξανοίγετε αν είναι γέμωση ή λίγωση…
“ΜΕΡΚΕΛ ημών/ η εν τοις Γερμανοίς/ αγιασθήτω το δάνειό σου/ ελθέτω η χορηγία σου/ Εφαρμοσθήτω το πρόγραμμά σου/ ως εν Γερμανώ και επί της Greece./ Την δόσιν ημών την επιούσιον δος ημίν τζήμερον/ και λάβε ημάς διά τα θελήματα υμών,/ μήπως και ημείς κουρέψομεν τες οφειλές ημών./ Και μη εισενέγκης ημάς εις Τσιπρισμόν,/ αλλά ρύσαι ημάς και από τη Συγγρού./ Αμήν”. Οσο κι αν έψαξα στο διαδίκτυο, όπου κυκλοφορεί ευρύτατα τις τελευταίες μέρες, δεν βρήκα την αρχική πηγή της αν μη τι άλλο “πρωτότυπης” αυτής προσευχής, που μου έστειλε η φίλη αναγνώστρια της στήλης Βίβιαν Χατζηδάκη.
Ο ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΩΝ, του συλλαμβάνοντος, τον συλλαμβάνοντα… Ενας – ένας και με τη σειρά. Θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι…
ΝΑ ΔΑΓΚΩΣΕΙ τον ΟΦΗ στα Περβόλια την επόμενη Δευτέρα 20 Ιανουαρίου ελπίζει ο ΑΟ Πλατανιάς. Ο θάνατος της ηρακλειώτικης ομάδας η ζωή της χανιώτικης; Δεν θα το ’λεγα! Αν έρθουν τα πράγματα έτσι όπως θέλουμε να έρθουν κοντά στον ΟΦΗ, τον Πλατανιά και βέβαια τον Εργοτέλη θα ’χει και τέταρτο εκπρόσωπο η Κρήτη στην Α’ Εθνική. ΑΟΧάρα – Ομαδάρα!
ΓΙΩΡΓΟ Καμβυσέλλη, συγγραφέα, Σφηνάρι Κισάμου: Με τα γραφτά σου μ’ έκαμες και γάειρα κοπέλι/ ένιωσα γλύκα του χωριού μα λείπει μου το μέλι. Συνυπογράφω και με τα δυο μου χέρια τη μαντινάδα που “σύνθεσε” για τα γραφτά σου στην εφ. “Πατρίς” του Ηρακλείου ο εκ Ζαχαριανών Λουσακιών ορμώμενος, άγνωστός σου και άγνωστός μου προσωπικά Νίκος Φλεμετάκης. Να ’σαι πάντα καλά, να γράφεις τα “σφηναριώτικά” σου, Γιώργο! Και για να γινόμαστε κοπέλια. Κι ας μας λείπει το… μέλι!
ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ μέρες του Γενάρη τις λέμε “αλκυονίδες” και λέγονται έτσι από το όνομα της Αλκυόνης, κόρης του Αίολου που κυβερνούσε τους ανέμους. Ο Δίας τιμώρησε την Αλκυόνη για μια της ασέβεια και την έκανε πουλί, την “Αλκυόνα” που καταδικάστηκε να κλωσάει τ’ αβγά της τον χειμώνα αντί την άνοιξη. Επειδή όμως τα αβγά τα άφηνε στους βράχους που βρίσκονται κοντά στη θάλασσα ή στις όχθες των ποταμιών και οι χειμωνιάτικοι αέρηδες παράσερναν μαζί με τα κύματα τα αβγά της, παρακάλεσε τον Δία να τη συγχωρήσει. Αυτός τη λυπήθηκε και διέταξε τον Αίολο να σταματάει περίπου τις 14 ημέρες τους δυνατούς ανέμους για να κλωσάει αυτή. (Από το βιβλίο “Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις” του Τάκη Νατσούλη, εκδ. “Σμυρνιωτάκης”).
“Γεναριάτικε βοριά/ με την άγρια καρδιά/ σε θερμοπαρακαλώ/ κάμε τώρα ένα καλό./ Φύσηξε με τρόπο αυρό/ γλύκανε την παγωνιά/ να γεννήσω βοήθα μου./ Μέρωσε τη θάλασσα/ λάρωσε τα κύματα/ σάρωσε τον ουρανό/ από σύννεφο κι αχνό/ να ’βγει ο ήλιος ο λαμπρός/ να ’χω ζεστασιά και φως/ στ’ ακρογιάλι, στη φωλιά/ να κλωσιάσω τα πουλιά/ ως να βγουν από τ’ αβγά/ να πετάξουν μια χαρά”.
Το ποίημα “Η αλκυόνα” του Βασίλη Ρώτα.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (14.01.2014)


Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου