ΣΤΓΜΕΣ

Γράφει
η ΕΥΔΟΚΙΑ ΣΚΟΡΔΑΛΑ - ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

Της Άρτεμης



Διάφανη η αυγουστιάτικη νύχτα. Ασάλευτο το φεγγάρι, τρία βράδια πριν απ’ την πανσέληνο, κρέμεται πάνω από την Μαλάξα, λιχνίζει το λειωμένο ασήμι του και λούζει τα πετρόκτιστα σπίτια, τα παραπέζουλα, την αυλή με τις λευκοντυμένες, αρχοντικά στρωμένες τάβλες, που στέκουν 'από την άκρη των ακριών ώστε να πας στην άκρη...' και υποδέχονται τους προσκαλεσμένους .
Απόψε αρραβωνιάζεται η Άρτεμις. Η ατμόσφαιρα παραμυθένια. Μοσχοβολά νοικοκυροσύνη και μεράκι, έγνοια κι αγάπη...
Χαμόγελα, χειραψίες, αγκαλιές, ευχές. Λουλούδια, αναμμένα φαναράκια, πολύχρωμα μπαλόνια, τούλια και κορδέλες και βεγγαλικά. Μουσική, κέφι, χορός, χαρά! Aφθονο μυρωδάτο κρασί, πλούσια και νόστιμα φαγητά...
Ανάμεσα στους γονείς και τα αδέλφια τους, τι όμορφα τα πολλά κι αγαπημένα αδέλφια, ανάμεσα σε συγγενείς, συντέκνους και φίλους, πιο λαμπεροί κι απ’ το φεγγάρι, πιο όμορφοι κι απ’ τα λουλούδια, πιο χαρούμενοι κι από την χαρά, η Άρτεμη κι ο Μανόλης. Δυο νέοι άνθρωποι, που αποφάσισαν 'μετά απ’ αγάπη κι έρωτα' να αρραβωνιαστούνε...
Χορεύουν, χαμογελούν, γλυκοκοιτάζονται... ρίχνει τα μάτια χαμηλά η Άρτεμη. Να μη φανερωθεί η συγκίνηση, να μην προδοθεί η άμετρη αγάπη, να μείνουν αφανέρωτα όσα της γνέφουν και της υπόσχονται τα μάτια του Μανόλη της.
'Πόοοτε μικρή, πότε μικρή, μεγάλωσες...' αναρωτιέμαι μουρμουρίζοντας τον γλυκό μακρόσυρτο σκοπό. Και σμίγει η χαρά με τη συγκίνηση, και ανταμώνει το χτες με το σήμερα στην καρδιά μου...
Και ξεκουκίζει ο νους το κομπολόι του χρόνου και ανασύρει στιγμές-ακριβά, τρυφερά θυμητάρια. Κι αναμετρά τα χρόνια 'χελιδόνια που πετάξανε'... Λες και ήταν χτες, που την πρωτοπήρα νιογέννητη, ένα τόσο δα, ροδαλό πλασματάκι, στην αγκαλιά μου. Λες και ήταν χτες, που μέσα στα κλάματα και τα γελάκια της, δεθήκαμε με το μεγάλο και ιερό μυστήριο της βάφτισής της.
Λες και ήταν χτες, που πρωτοψέλλισε τη λέξη 'νονά', που την είδα με την τσάντα του σχολείου στους μικρούς της ώμους, που μου χάρισε την πρώτη της ζωγραφιά, που την καμάρωνα μέσα στο γήπεδο δυναμικά να αγωνίζεται για τη νίκη της ομάδας της στο χαντ-μπολ...
Και νάτην απόψε, που δρασκελίζει, χαρούμενη, γεμάτη με όνειρα και προσδοκίες, το κατώφλι μιας καινούργιας ζωής...
Χαίρομαι με τη χαρά της.
Οσα τ’ αστέρια του ουρανού, όσοι οι κόκκοι της άμμου στη θάλασσα, οι ευχές που αναβλύζουν από τα φύλλα της καρδιάς μου...
Να ζήσετε σαν τα ψηλά βουνά! Να είναι η καινούργια σας ζωή, αγαπημένη μου Άρτεμη, όμορφη και λαμπερή σαν την αποψινή αυγουστιάτικη νύχτα!
Να είστε με τον Μανόλη σου, γεροί και χαρούμενοι, αγαπημένοι και ευτυχισμένοι σε όλη σας τη ζωή!...

(Χανιώτικα Νέα,4.9.10)