Με αφορμή το φετινό, ετήσιο διεθνές συνέδριο του Συνδέσμου Ευρωπαϊκών Μουσείων Τυπογραφίας με τίτλο “Γράφοντας ιστορία: Συλλογές, Συλλέκτες και ο πολιτιστικός ρόλος των μουσείων τυπογραφίας” που διεξάγεται ως γνωστό, για τρεις μέρες στην πόλη μας (11, 12 και 13 Μαΐου) με συνδιοργανωτές το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη και τον Σύνδεσμο Ευρωπαϊκών Μουσείων Τυπογραφίας και η συγγραφή του θεατρικού μονόπρακτου σε επτά σκηνές με τίτλο “Ο “Τύπος”” από τον πατρινό καλλιτέχνη, λιθογράφο τυπογράφο Αντώνη Κ. Παπαντωνόπουλο, που στοιχειοθετήθηκε απ’ τον ίδιο σε ένδεκα (11) αριθμημένα αντίτυπα, τα οποία φέρουν την υπογραφή του. Η αφορμή είναι μία, τα αίτια πολλά… Μέγα γεγονός σε πανελλαδικό επίπεδο, η φιλοξενία, για πρώτη φορά στη χώρα μας, του περί ου ο λόγος συνεδρίου. Σιγά που δεν θα το “χαιρετούσε” με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο ο γνωστός και από τη μοναδική στο είδος της συλλογή του για την Ιστορία της Γραφής, που φιλοξενείται στο Μουσείο Τυπογραφίας των φίλων του, ο Αντώνης!… Σιγά που θα πήγαινε σ’ αυτό μ’ άδεια χέρια! Αφιερωμένο στην Ελένη και στον Γιάννη Γαρεδάκη το μονόπρακτο του και στο Μουσείο τους τα εικαστικά του για τον Δαίμονα του Τυπογραφείου…
Γιατί να το κρύψω; Μεγάλη η χαρά μου γιατί μου δόθηκε (να ’ναι καλά ο Γιάννης Γαρεδάκης) ένα εκ των προαναφερθέντων συλλεκτικών αντιτύπων. Λίαν ενδιαφέρουσα η γνωριμία με τον “Τύπο” του Παπαντωνόπουλου τον παράξενο “Τύπο” που τον έκανε να αφήσει την πρώτη δουλειά που είχε πιάσει ως πιτσιρικάς στο καφενείο “Η Φαιστός” και να γίνει τυπογράφος. Ο “Τύπος” μου είναι μισο-φανταστικός και μισο-πραγματικός, μου είπε όταν του τηλεφώνησα για να τον συγχαρώ και γι’αυτή του τη δουλειά. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά αυτό που υποψιαζόμουν: «Και, βέβαια, είχα υπόψη μου τον Γαρεδάκη γράφοντας»…
«Με όλα αυτά είχαμε φτάσει στην έξοδο της εφημερίδας και ο “Τύπος” αφού με καληνύχτισε, με ρώτησε αν έμεινα ικανοποιημένος από την ξενάγηση. “Μάλιστα”, απάντησα αμήχανα και φεύγοντας με κατεβασμένο κεφάλι κατάλαβα εκείνο το βράδυ, ότι όσο είχα προσβάλει εγώ τον “Τύπο”, άλλο τόσο είχε προσβάλει κι εμένα το μικρόβιο του αντιμόνιου». Ενα δείγμα γραφής απ’ τον “Τύπο” του Παπαντωνόπουλου. Αχ αυτό το μικρόβιο του αντιμόνιου! Μέχρι Μουσείο Τυπογραφίας, ένα Μουσείο στολή και στολίδι για όλη την Ελλάδα, κι όχι μόνο για τα Χανιά, είχε “τσιτώσει” τον “Τύπο” να δημιουργήσει!
Ο “Ραδάμανθυς” του Βυβιλάκη
«Εντός του κρότου των βομβών, λογχών και πυροβόλων/ εφημερίδα σύστησε και εις τον κόσμον όλον τα πάθη διεσάλπιζεν όσα η τυραννία,/ στην Κρήτη εξήσκει πάντοτε, με λύσσαν και μανίαν». Για τον εκ Βρυσσών Αμαρίου ορμώμενον, σπουδαίο λόγιο και αγωνιστή των Κρητικών επαναστάσεων, Εμμανουήλ Βυβιλάκη, που τύπωσε σε φορητό τυπογραφείο το οποίο έφερε μαζί του, στον Βαφέ όπου το αρχηγείο της λεγόμενης Επανάστασης των Χαιρέτηδων, με ημερομηνία 3 Μαΐου 1841, το δεύτερο φύλλο της εβδομαδιαίας εφημερίδας “Ραδάμανθυς”, ο λόγος…
\
Η πρώτη κρητική εφημερίδα που εκδόθηκε από Κρητικό ο “Ραδάμανθυς” και το με αριθμό 2 φύλλο της, το πρώτο σωζόμενο φύλλο, που όπως έχει γράψει παλιότερα και στην εφημερίδα μας η Βαφιανή συγγραφέας Ευμορφία Βαγιάκη – Μπουντουράκη το βρήκε φυλαγμένο στην πάλαι ποτέ κοινότητα του Βαφέ. Αυτά για την ιστορία και με τη συμπλήρωση ότι ο “Ραδάμανθυς” συνέχισε να εκδίδεται στην Αθήνα για 40 χρόνια «υπερασπίζων τα συμφέροντα της Κρήτης και των εν Ελλάδι διαμενόντων Κρητών με απόλυτη ανιδιοτέλεια». Ωσεί παρών με το φορητό του τυπογραφείο στις εργασίες του Διεθνούς Συνεδρίου του Συνδέσμου Ευρωπαϊκών Μουσείων Τυπογραφίας και ο Εμμ. Βυβιλάκης, σκέφτομαι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου