ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ την ολόμαυρη ράχη/ περπατώντας η ... Μπίζνα μονάχη/ μελετά πόσες βίλες θα κτίσει/ εκεί που κάποτε λειτουργούσε η φύση...
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, (άπαγε της βλασφημίας!) δεν φταίει βέβαια που έγινε στάχτη και μπούρμπερη η Βορειοανατολική Αττική. Ούτε η Κρατική Μηχανή, ούτε η Πυροσβεστική, φταίνε όμως. Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στα πεύκα. Αν έφευγαν όταν τα πλησίαζε η φωτιά δεν θα λαμπάδιαζαν.
ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ όταν πεθάνουν πάνε στον παράδεισο. Στην καλύτερη θέση του παράδεισου, πάνε πάντως τα δέντρα που έκαψε η φωτιά που άναψαν οι άνθρωποι.
ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ του 2007 που δεν έγιναν μαθήματα. Τα παθήματα του 2009 που επίσης δεν θα γίνουν μαθήματα; Θα εξακολουθήσουμε να είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως;
ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΩ Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι. Στο πρότυπο του 2007 τα μέτρα για τους πληγέντες, λέει.
ΜΙΑ ΒΡΟΧΗ μόνο έσωζε την κατάσταση. Δεν έβρεξε όμως. Φταίμε κι εμείς που δεν προσευχηθήκαμε στον  Υψιστο, που δεν κάναμε κάποια λιτανεία τέλος πάντων...
ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ των πρώτων δημοσκοπήσεων μετά τις διακοπές και μετά τις τελευταίες πυρκαγιές. Κάηκαν οι όποιες ελπίδες των κυβερνώντων για μια αξιοπρεπή ήττα; Ενα απ’ τα πολλά ερωτήματα που περιμένουν απάντηση.
ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ, κουμπάροι, μιζαδόροι, λαμόγια, κουραδόμαγκες, διαολοκαλόγεροι... Ατάκτως ερριμμένοι, ως λίθοι και κέραμοι, στην σύγχρονη νεοελληνική πραγματικότητα, όλοι αυτοί. Αντε να φτιάξεις κατάσταση.
ΤΟΛΜΕΣ ΕΙΝΑΙ τα μέταλλα που γίνονται χρυσάφι με τη λίθο της ψυχής. Πόσο ψηλά φτερουγίζει ο μάγος οι εξουσίες δεν το ξέρουν. Στον ένα τοίχο του 2ου ΤΕΛ της πόλης μας. Με κόκκινα γράμματα της φωτιάς. Το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που πιστεύουν στα όνειρά τους. Στον άλλο τοίχο του ίδιου σχολείου. Πάλι με κόκκινα γράμματα της φωτιάς. Τα παιδιά μας δεν τα βλέπουν όλα μαύρα.
ΝΑ ΣΑΣ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ οι γονείς σας και να σας δούνε, όπως εσείς επιθυμείτε να σας δούνε. Στα Χανιωτάκια που κέρδισαν τη μάχη της εισαγωγής τους στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μα και στους συμμαθητές τους που την έχασαν. Ο πόλεμος της ζωής συνεχίζεται.
Τ’ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ σήμερα, ενός απ’ τους πιο αγαπημένους αγίους μας, κι ο νους μου πάει στον συμμαθητή μου, απ’ το πάλαι ποτέ αλλά και νυν και αεί ένδοξο γυμνάσιο Βάμου, παπα Χρήστο Παπουτσάκη, τον αδελφοχτό του Αγίου, η εκκλησία του οποίου βρίσκεται στο 27ο χλμ. της εθνικής οδού Χανίων Ρεθύμνης. Να συνεχίζει η χάρη σου να βοηθά τον Αγιο παπα Χρήστο! Να δίνετε στη λέξη “πανηγύρι” το νόημα που έχει!
Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ πήρε δυο κουταβάκια μόλις τα γέννησε μια σκύλα και τα ανάθρεψε διαφορετικά. Το ένα μαλθακά και το άλλο το εξάσκησε στο κυνήγι. Οταν μεγάλωσαν τα έφερε και τα δυο στην αγορά, έβαλε στη μέση ένα πιάτο με λιχουδιές κι άφησε ελεύθερο έναν λαγό. Το μαλθακό σκυλάκι έτρεξε αμέσως στο πιάτο, ενώ το άλλο όρμησε πίσω απ’ το λαγό. Οι Σπαρτιάτες που είδαν τη σκηνή δεν κατάλαβαν τίποτα. Τότε ο Λυκούργος τους είπε: “Ηθελα να σας δείξω τη δύναμη της αγωγής. Και τα δύο αυτά σκυλάκια γεννήθηκαν από την ίδια μητέρα, αλλά τα ανάθρεψα διαφορετικά”.
“... Τρέμουν τα φυλλοκάρδια σου/ στη ρίζα της λαχτάρας/ καθώς ακούς το δόκανο που κλείστηκε πιο πέρα,/ χωρίς να βλέπεις το ελάφι που πληγώθηκε,/ χωρίς να ξέρεις την απόσταση/ που η παγίδα σε προσμένει”.
Από την ποιητική συλλογή του Αλέξη Ζερβάνου
“Ενας πίθηκος συλλογιέται”
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr


>> τυπώστε αυτό το άρθρο