ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ μέσα από χθες; Ούτε κατά διάνοιαν! Εντάξει πέρασε η μεγάλη γιορτή της Παναγίας, ωστόσο, ο Αύγουστος καλά κρατεί ακόμα. Ας αποφύγουμε, λοιπόν, να μετράμε τις μέρες που μένουν μέχρι να φύγει κι ας απολαμβάνουμε όλα όσα έχει, κι έχει πολλά, να μας χαρίσει ακόμα. Είναι σπουδαίο πράγμα να μπορεί κανείς να γεμίζει τις μπαταρίες του.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ μέσα από χθες; Ούτε κατά διάνοιαν! Εντάξει πέρασε η μεγάλη γιορτή της Παναγίας, ωστόσο, ο Αύγουστος καλά κρατεί ακόμα. Ας αποφύγουμε, λοιπόν, να μετράμε τις μέρες που μένουν μέχρι να φύγει κι ας απολαμβάνουμε όλα όσα έχει, κι έχει πολλά, να μας χαρίσει ακόμα. Είναι σπουδαίο πράγμα να μπορεί κανείς να γεμίζει τις μπαταρίες του.

ΣΠΟΥΔΑΙΟ επίσης πράγμα είναι να περνάς τις καλές μέρες με τους δικούς σου ανθρώπους. «Στο τέλος της ζωής σου, δεν θα σε τρώει το τεστ που δεν πέρασες, η δίκη που δεν κέρδισες, η συμφωνία που δεν έκλεισες, αλλά ο χρόνος που δεν πέρασες με το ταίρι σου, το παιδί σου, τον φίλο σου ή τον γονιό σου», έχει πει σε μια συνέντευξή της η πρώην πρώτη κυρία των Η.Π.Α. Μπάρμπαρα Μπους. Ετσι είναι...

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ γιορτές είναι για να σμίγουν οι οικογένειες γύρω από το τραπέζι και να συναντιούνται οι χωριανοί στις εκκλησίες και στα καφενεία των χωριών τους. Προσυπογράφω και με τα δυό μου χέρια την άποψη που έχει επί του θέματος ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, που, ας μου επιτραπεί η έκφραση, 'τα παίρνει στο κρανίο' όταν ακούει για 'χωριστά' τριήμερα των μελών της οικογένειας... εκτός εστίας.

ΜΙΑ ΠΕΤΡΕ, που λέει ο λόγος, χωρίζει την Ελλάδα απ? την Αίγυπτο, όπου οι αιματηρές συγκρούσεις τις τελευταίες ημέρες προσθέτουν ολοένα και περισσότερους νεκρούς και δύο πετρές από τη Συρία, όπου το αίμα έχει γίνει πια ποτάμι. Είναι να μην ανησυχούμε;

ΠΑΝΤΑΧΟΥ παρών ο 'Μεγάλος αδελφός'! Σιγά που θα πάρει την άδεια να παρακολουθεί ανά πάσα στιγμή όποιον θέλει είτε μιλά σε τηλέφωνο είτε επικοινωνεί με ηλεκτρονικό μήνυμα είτε εκφράζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης! Πάει το συνηθίσαμε κι αυτό.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μόνο η Μαρία Ρεπούση που υποστηρίζει ότι ο χορός του Ζαλόγγου είναι μύθος, υποστηρίζει εμμέσως πλην σαφώς στη μαντινάδα που έστειλε ο Εννιαχωριανός. Γράφει: 'Πως του Ζαλόγγου ο χορός ότ? είναι μύθος τάχα μας είπε βουλευτίνα μας λες να ?ν? αυτή μονάχα;'. Εσύ τι λες Γιάννη;

ΜΕ ΤΟ δεξί! Να ξεκινήσει με νίκη τη δεύτερη συμμετοχή του στο πρωτάθλημα της Α? Εθνικής Κατηγορίας σήμερα στα Περιβόλια ο ΑΟ Πλατανιάς η ευχή μας. Νίκη να ?ναι κι ό,τι να ?ναι, έστω και με μισό μηδέν. Το θέμα είναι να μπουν οι τρεις βαθμοί στο σακούλι. Για να δούμε τι θα δούμε...

Ο ΚΑΝΔΑΥΛΗΣ, αρχαίος βασιλιάς της Λυδίας, είχε μια εξαιρετικά όμορφη γυναίκα, που τη θεωρούσε ανώτερη από όλες τις άλλες. Επειδή λοιπόν όντας ερωτευμένος, του άρεσε να την επαινεί, ζήτησε από τον έμπιστο σωματοφύλακά του Γύγη να επιβεβαιώσει όσα του έλεγε, βλέποντας τη γυναίκα του γυμνή. Παρά τις αντιρρήσεις λοιπόν του Γύγη, ο Κανδαύλης τον πειθανάγκασε και ένα βράδυ τον έκρυψε πίσω από την πόρτα του βασιλικού κοιτώνα. Από τη θέση αυτή είδε τη βασίλισσα ολόγυμνη πριν αυτή πέσει να κοιμηθεί στο βασιλικό κρεβάτι. Οταν, όμως, έφευγε με προφυλάξεις, προσπαθώντας να μην γίνει αντιληπτός, η γυναίκα, παρόλο που είχε στρέψει τα νώτα της, αντιλήφθηκε την παρουσία του καθώς τον είδε με την άκρη του ματιού της. Ωστόσο, δεν είπε τίποτα, επειδή κατάλαβε ότι όλα όσα είχαν συμβεί ήταν σχέδιο του άντρα της, προσβεβλημένη λοιπόν βαθύτατα και για να ξεπλύνει τη ντροπή, για την οποία υπεύθυνος ήταν ο Κανδαύλης, κάλεσε τον Γύγη και τον έθεσε μπροστά στο δίλημμα ή να αυτοκτονήσει, επειδή τόλμησε να τη δει γυμνή ή να σκοτώσει τον Κανδαύλη και να γίνει εκείνος βασιλιάς και σύζυγός της. Ο Γύγης μη μπορώντας να αποφύγει και τα δύο αυτά ενδεχόμενα προτίμησε να σκοτώσει τον Κανδαύλη, όταν εκείνος κοιμόταν κι έτσι έγινε βασιλιάς. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας' εκδ. 'Σαββάλας').

«Εκείνη προχωρούσε αμίλητη/ κι όλο κάτι της έπεφτε./ Ενα δάχτυλο, μια μύτη/ Ενα μωρό απ? την τρύπια τσέπη της ζακέτας/ Αυτός μονόφθαλμος κατά τη συμφωνία/ κοίταζε μόνο προς τα εμπρός/ Οταν ανέβηκαν στη γη/ την κοίταξε μετά από τόσες χιλιετίες/ Το πρόσωπό της φαγωμένο από την υγρασία/ και δύο λωρίδες φεγγαριού τα μάγουλα/ Της είπε σιγανά: Δεν είσαι εσύ./ Αλλόφρων βούτηξε στο βάραθρο/ Και το πλεούμενο κεφάλι/ ακόμη αποζητά/ τη λάθος/ Ευρυδίκη'. 
Το ποίημα 'Κεφάλι στο νερό' της Χαράς Ναούμ.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (17.08,2013)