ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

…Στιγμές που φωτίζονταν από λαμπιόνια γιορτινά, ανάμεσα από νιφάδες χιονιού, παγωμένα αυτιά, και γάντια δανεικά να φτιαχθεί ένας χιονάνθρωπος παράταιρος, μα αρτιμελής: χέρια, αυτιά, μύτη, στόμα…
…Ολα αυτά, σαν όνειρο πια, θωρεμένα μες από ομίχλη: πρόσωπα, λέξεις και πράξεις που μένουν ακόμη μετέωρα στο διηνεκές!

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Μικρές στιγμές αφημένες σε μέρη απόμερα...

…Γρήγορα πολύ κυλάει ο καιρός!
Χριστούγεννα στο κατώφλι μας. Καιρός να μετρήσουμε τις απουσίες και τις παρουσίες γύρω – τριγύρω τώρα που τελειώνει και τούτη η χρονιά.
Ετοιμοι(!) ή σχεδόν σε ετοιμότητα, να μπούμε σε ένα επόμενο πλαίσιο, ακάτεχοι μπροστά στα μελλούμενα!
Μα το σήμερα μετράει πιότερο, το “τώρα” που οφειλουμε στους εαυτούς μας να το ζούμε δίχως καμιά μεγάλη προσδοκία παρά μόνο για το επόμενο λεπτό, την επόμενη ώρα που θα συναντήσουμε έναν γνωστό στον δρόμο, που θα ανταλλάξουμε δυο λέξεις έστω φευγαλέες!
Μια στιγμή που θα καταγραφεί στον βίο μας μα θα χαθεί όπως και τόσες άλλες όπως αυτή!
Μια από κείνες τις στιγμές που ίσως ποτέ ξανά δεν θα ανακαλέσουμε στη μνήμη μας παρά μοναχά… αν κάτι το πολύ “κραυγαλέο” συμβεί…
…Τούτες τις χαμένες στη λήθη στιγμές – ψηφίδες προσπαθώ σήμερα να βρω, να περιμαζέψω και ευτυχισμένος(;) νιώθω που πολλές από αυτές τελικά ριγμένες σε μιαν άκρια σε ένα μέρος “απόμερο”, με περίμεναν…
Εδώ κι εκεί αφημένες διάσπαρτες σε παγωμένα βράδια, σε ζεσταμένες ψυχές, σε άγνωστα χαμόγελα· μικρές ανασαμιές και σταγόνες ιδρώτα και δακρύων, δυνατά γέλια και ανούσιες συζητήσεις, λόγια, υποσχέσεις, όρκοι, αποχαιρετισμοί, σταθμοί, δρόμοι, λεωφόροι ή στενοσόκακα…
Τόσα πολλά!
Μα σήμερα, κυρίως Δεκεμβριανά, αλλοτινά, Χριστουγεννιάτικων ημερών…
…Στιγμές που φωτίζονταν από λαμπιόνια γιορτινά, ανάμεσα από νιφάδες χιονιού, παγωμένα αυτιά, και γάντια δανεικά να φτιαχθεί ένας χιονάνθρωπος παράταιρος, μα αρτιμελής: χέρια, αυτιά, μύτη, στόμα…
…Ολα αυτά, σαν όνειρο πια, θωρεμένα μες από ομίχλη: πρόσωπα, λέξεις και πράξεις που μένουν ακόμη μετέωρα στο διηνεκές!
Ονόματα, χρώματα, αρώματα, κάποια από αυτά πλέον ως εικόνες “χλιαρές” και στο… βάθος, παραμονές Χριστουγέννων, σαλονικιώτικο βράδυ, ένα μικρό τσιγγανάκι στην Τσιμισκή να παίζει -καθισμένο κατά γης- τα κάλαντα με το ακορντεόν, μπροστά απ’ τη φωτισμένη βιτρίνα με τα παπούτσια!
Γούνες τριγύρω του κοιτούν τα παπούτσια, κοιτούν την αόρατη παρουσία του κι ο ιδιοκτήτης με άγρια φωνή να το διώχνει…
Τούτα ανακαλώ, που συνέβησαν κάποια Χριστούγεννα πολύ μακρινών χρόνων, μα ίσως πάλι όχι και τόσο!

Χανιώτικα νέα (11.12.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/mikres-stigmes-afimenes-se-meri-apomera/#ixzz2nBDpdtaJ
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook