ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ πριν από έναν αιώνα και δύο χρόνια (11 Ιανουαρίου 1911) γεννήθηκε στο Νεροχώρι Αποκορώνου ένα αγόρι, το πρώτο, στο φτωχικό του Γαλανογιώργη, που, όταν το βάφτισαν, του έδωσαν τ’ όνομα Μιχάλης. Πρόκειται για τον μητροπολίτη, πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίο Γαλανάκη, αυτήν τη λάμπουσα μορφή της Ορθοδοξίας, έναν 'εν ζωή άγιο' που γιορτάζει τα γενέθλιά του στο φτωχικό του στη Χαλέπα, μέσα στην αγάπη των δικών του, όντας, κατά την έκφραση του ανιψιού του του Μιχάλη 'μεταξύ ουρανού και γης'. Κι αν είναι ευλογία για τον τόπο μας η παρουσία του!
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ πριν από έναν αιώνα και δύο χρόνια (11 Ιανουαρίου 1911) γεννήθηκε στο Νεροχώρι Αποκορώνου ένα αγόρι, το πρώτο, στο φτωχικό του Γαλανογιώργη, που, όταν το βάφτισαν, του έδωσαν τ’ όνομα Μιχάλης. Πρόκειται για τον μητροπολίτη, πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίο Γαλανάκη, αυτήν τη λάμπουσα μορφή της Ορθοδοξίας, έναν 'εν ζωή άγιο' που γιορτάζει τα γενέθλιά του στο φτωχικό του στη Χαλέπα, μέσα στην αγάπη των δικών του, όντας, κατά την έκφραση του ανιψιού του του Μιχάλη 'μεταξύ ουρανού και γης'. Κι αν είναι ευλογία για τον τόπο μας η παρουσία του!
ΣΕ ΘΑΛΑΜΟ κανονικής νοσηλείας του 'Ευαγγελισμού' ο ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους επίσκοπός μας, μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός Παπαγιαννάκης, που βγήκε απ’ την Εντατική. Τα δύσκολα πέρασαν. Σύντομα κοντά μας, όπως τον γνωρίσαμε. Χαμογελαστό, προσηνή και ακούραστο!
ΚΟΙΤΑΖΩ απ’ το παράθυρό μου. Καιρός για ελιές. Αν είχα ελιές αμάζωχτες. Ποιος Γενάρης; Γι’ Απρίλης μου φαίνεται. Κάτι ξεσκλίδια σύννεφα, ωστόσο, σε μια άκρη τ’ ουρανού κατά Ακρωτήρι μεριά μου θυμίζουν με την παρουσία τους ότι ο χειμώνας είναι ακόμα εδώ. Υπάρχουν όμως και οι αλκυονίδες μέρες, μην ξεχνιόμαστε!
Η ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ εξακολουθεί να παραμένει πάντως, όπως διαβάζω στο Διαδίκτυο (www.Nooz.gr) στην κατάψυξη. Στους μείον 11 βαθμούς Κελσίου η θερμοκρασία στο Νευροκόπι, στους μείον 9 στη Φλώρινα, στους μείον 7 στην Καστοριά και στην Κοζάνη.
ΦΩΤΙΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ το πολιτικό σκηνικό. Το θρίλερ με την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ και το περίφημο στικάκι καλά κρατεί. Από επεισόδιο σε επεισόδιο, από ανατροπή σε ανατροπή. Εχουμε πολύ πράμα ακόμα μέχρι να βρεθεί η αλήθεια. Γιατί τούτη τη φορά πιστεύω ότι θα βρεθεί. Αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, μα πιο πολύ αγαπάει τον νοικοκύρη.
ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝ και πάει... Ματαιώθηκε η αποκατάσταση του παλιού Δημαρχείου. Στις... καλένδες ο βιολογικός της Γεωργιούπολης. Οσο για την παραχώρηση του στρατοπέδου Μαρκόπουλου στον Δήμο Χανίων, δεν βλέπω και μακάρι να διαψευστώ, φως στην άκρη του τούνελ...
ΑΣ ΚΑΜΩ το χατίρι του Ηλία σήμερα και να του βάλω μια απ’ τις είκοσι περίπου ερωτικές μαντινάδες που μου έχει στείλει και τις έχω στο... ψυγείο για ώρα ανάγκης: 'Ερωτας δώρο θεϊκό ω τι γλυκειά μαγεία,/ δίνει ζωή στον άνθρωπο και ψυχική υγεία'. Ωραίος!
ΙΟΥΝΙΟΣ. Ο πατέρας του ο Γαλανογιώργης από το φτωχικό του σπιτάκι στο Νεροχώρι ξεκινά νύκτα - νύκτα για να πάει στην Αγία Τριάδα Ακρωτηρίου με το γαϊδουράκι του μια απόσταση 40 χιλιομέτρων για να πάρει τον γιο του το Μιχάλη (σ.σ.: το κοσμικό όνομα του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη) που τέλειωνε την Εκκλησιαστική Σχολή. Οταν έφτασε είχε ξημερώσει. Πριν φύγει πήγε στο διευθυντή αρχιμ. Μελέτιο Τοράκη. 'Πώς πήγε πάτερ Μελέτιε το παιδί μου στα μαθήματα;', τον ρώτησε. 'Εχει κεραμίδια το σπίτι σου;', του είπε ο Μελέτιος. 'Μα πάτερ, Μελέτιε, εγώ σας ρώτησα πώς πήγε το παιδί στη Σχολή', του είπε ο Γαλανογιώργης. 'Μα κι εγώ σε ρώτησα αν έχει κεραμίδια το σπίτι σου', επέμενε ο Μελέτιος. Εχει μερικά μα είναι παλιά και βάζουν το νερό', του απάντησε. Και ο Μελέτιος: 'Να ξεσκεπάσεις το σπίτι σου, να πουλήσεις τα κεραμίδια, γιατί πρέπει να σπουδάσεις το Μιχάλη, κατάλαβες;'. Από τις σημειώσεις του αδελφού του Θανάση Γαλανάκη.
'Ασπρα ή κόκκινα τριαντάφυλλα μου φέρνουν/ την ίδια κάποτε μορφή, σαν τον καθρέφτη/ Τ’ άσπρα, μ’ εκείνου, ανθισμένα στην αιώνια/ του παραδείσου άνοιξη, κι η άχραντη μορφή Του/ ν’ απλώνει θείον άρωμα την υπερούσια/ αγάπη Του πάνω στην άσπιλη λευκότητα των ρόδων./ Τα κόκκινα μού φανερώνουν «εν ετέρα/ μορφή» Εκείνον πάλι ν’ ανεβαίνει/ στο Γολγοθά κ’ οι τριανταφυλλιές σταγόνες αίμα/ να στάζουνε και να δροσίζουν ανερμήνευτα/ τα χείλη μου και την ψυχή με ζωντανό κι ατέλειωτο/ ροδόσταμο απ’ το θείο μέτωπο/ και την πλευρά τη λογχισμένη'.
Το ποίημα 'Εν ετέρα μορφή' του Π.Β. Πάσχου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com).
Χανιώτικα νέα (11.01.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου