ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΚΑΙΡΟΣ να σπείρουμε θα έλεγαν οι παλιοί μας. Εμείς δεν έχουμε αυτήν την έγνοια. Την έγνοια να πάει καλά η σπορά. Να βάλουμε για παράδειγμα μέσα στο σακί με τον σπόρο ένα ρόγδι για την ευφορία κι ένα σκόρδο για το μάτιασμα. Να μην αρχίσουμε τη σπορά ποτέ Τρίτη, αλλά Δευτέρα ή Τετάρτη. Να κάνουμε τον σταυρό μας και να ξεκινάμε στ’ όνομα του Θεού. Αλλες εποχές! 

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

http://aromalefkadas.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Η ΣΥΝΗΘΗΣ ματιά έξω απ’ το παράθυρό μου πριν αρχίσω να γράφω τη στήλη. Απόλυτα διάφανος ο ουρανός. Αναμφισβήτητος παντοκράτορας ο ήλιος. Ούτε ιδέα ρυτίδας στη θάλασσα. Το μικρό καλοκαιράκι είναι εδώ. Ας το απολαύσουμε! Τα καλά πράγματα κρατούν λίγο…

ΚΑΙΡΟΣ να σπείρουμε θα έλεγαν οι παλιοί μας. Εμείς δεν έχουμε αυτήν την έγνοια. Την έγνοια να πάει καλά η σπορά. Να βάλουμε για παράδειγμα μέσα στο σακί με τον σπόρο ένα ρόγδι για την ευφορία κι ένα σκόρδο για το μάτιασμα. Να μην αρχίσουμε τη σπορά ποτέ Τρίτη, αλλά Δευτέρα ή Τετάρτη. Να κάνουμε τον σταυρό μας και να ξεκινάμε στ’ όνομα του Θεού. Αλλες εποχές! Πάμε στα καθ’ ημάς…

ΑΝΟΙΞΕ, λέει, η “βεντάλια” για την έξοδο της Ελλάδας απ’ το Δ.Ν.Τ. Χαράς ευαγγέλια για την κυβέρνηση, ενώ ο λαός κουνά το κεφάλι του. Με μνημόνιο ή χωρίς μνημόνιο δεν βλέπει τα πράγματα να καλυτερεύουν. Ζήσε, μαύρε μου, για να ξαναφάς, μόνο ο Θεός ξέρει μετά από πόσα χρόνια, τριφύλλι. Εάν και εφόσον…

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ παίζουν. Παίζουν με το χρέος, παίζουν με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, παίζουν καθ’ ομάδας, παίζουν κατά μόνας, παίζουν γενικώς, παίζουν ειδικώς… Αεί παίδες εισίν οι Ελληνες πολιτικοί, όπως και οι Ελληνες πολίτες, αλλωστε. Τέλος πάντων!

ΩΣΤΟΣΟ, όπως μας λέει ο Ηλίας ο Σταματάκης στη σημερινή του μαντινάδα “γελάει ο κροκόδειλος μ’ αυτούς που τον γυρεύουν ντόπιοι και ξένοι κυνηγοί εις τα θολά ψαρεύουν”. Στο ίδιο μήκος κύματος, λες κι ήταν συνεννοημένοι όμως, και ο φίλος ιερωμένος: “Ο Σήφης μας τσαλαβουτά ελεύθερος στο φράγμα/ σιγά που θα τον πιάσουν που ’ναι διαβόλου πράγμα” η δική του μαντινάδα.

ΟΠΟΙΟΣ έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα! Εντάξει μας είναι δύσκολο να κάνουμε πράξη αυτό που εξακολουθεί να λέει ο Χριστός. Αν έχουμε όμως, λέμε τώρα, πάνω από πέντε στην ντουλάπα μας; Για το κάλεσμα της Ομάδας Υποστήριξης Αστέγων της Πόλης μας και άλλων ευπαθών ομάδων μιλούσαμε με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο προχθές…

ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ της Βόρειας Ιρλανδίας απόψε το βράδυ στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” η εθνική μας στο ποδόσφαιρο. Μονόδρομος η νίκη: Ιτε παίδες Ελλήνων!

ΜΑΙΡΗ Μαυρωνά, ποιήτρια, Κέρκυρα: Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την ποιητική σας συλλογή “Μια ρίζα Μύθου” (“image το Καταφύγιο”, Κέρκυρα, 2014) που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε. Εμεινα, ωστόσο, πολύ στο ποίημά σας “Η πόλη”. Ισως γιατί μου θύμισε τη δική μου πόλη – χώρα την Κάζοβαρ. Ολοι εντέλει “μια ρίζα μύθου” αναζητούμε για να μην πεθάνει η ελπίδα! Να ’στε καλά!

ΟΤΑΝ κάποτε ο Δημήτριος (ο πολιορκητής) έφτασε στην Αθήνα, έδωσε διαταγή να μαζέψουν οι Αθηναίοι γρήγορα 200 τάλαντα και εκείνος τα πήρε και τα έδωσε στη Λαμία και στις άλλες εταίρες που ήταν μαζί της για να αγοράσουν πολύτιμες αλοιφές. Στη Λαμία είχε ιδιαίτερη συμπάθεια ο Δημήτριος, αν και αυτή η συμπεριφορά του προκαλούσε τη ζήλια και τον φθόνο στις γυναίκες και στους φίλους του που τον έλεγαν ειρωνικά “Λάμια”. Οταν, λοιπόν, κάποτε πρέσβεις του Δημητρίου πήγαν στον Λυσίμαχο (στρατηγό του Μ. Αλεξάνδρου) εκείνος σε ώρα αργίας, τους έδειξε βαθιές πληγές που είχε στα χέρια και στους μηρούς του από νύχια λιονταριού και εξιστορούσε τη μάχη που έκανε με το θηρίο, όταν ο Αλέξανδρος τον είχε κλείσει μαζί με αυτό. Οι πρέσβεις τότε γελώντας του είπαν ότι και ο δικός τους βασιλιάς είχε στον λαιμό του φοβερές δαγκωματιές από μια Λάμια. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της ιστορίας” εκδόσεις “Σαββάλας”.).

«Η πόλη που κατασκεύασα/ κάποιες μεθυσμένες ώρες/ δολοφονήθηκε./ Στα αθώα της στήθη/ ρέμβαζε ακόμη ανήσυχο/ το μαχαίρι./ Ο πόνος ψιθυρίζει/ μέσα σε σπασμένα κύματα/ θα φύγουμε απόψε,/ μάζεψε τα χαρτιά και τις δαντέλες,/ θα ’ναι όμορφο το ταξίδι!/ Θαυμάσια νεκρή πολιτεία μου,/ φόρεσε μια γιορτινή γραβάτα,/ σήκω/ και κλείσε το δάκρυ».
Το ποίημα “Η πόλη” της Μαίρης Μαυρωνά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-185/#ixzz3G6keoUYm
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook